Βελτίωση της Επικοινωνίας με τους γύρω μας. και: Δύο ψυχές δεν συναντιούνται ποτέ τυχαία. ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕ. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

 Βελτίωση της Επικοινωνίας με τους γύρω μας

Εάν νιώθετε ότι οι σχέσεις σας με τους υπόλοιπους ανθρώπους δεν είναι αυτές που θα θέλατε μάλλον δεν έχετε μπει στον κόπο, από τη μία πλευρά να παρατηρήσετε τις αντιδράσεις τους και από την άλλη πλευρά, να εκπαιδεύσετε κατάλληλα τον εαυτό σας. Ακριβώς όπως μαθαίναμε στο σχολείο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα (τα οποία όμως δεν χρησιμοποιήσαμε στις περισσότερες περιπτώσεις ποτέ!!) καλό είναι να μάθουμε τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά μεταξύ τους απορρίπτοντας παλιές συνήθειες - που εμποδίζουν τη σωστή επικοινωνία - και υιοθετώντας νέες και πιο αποτελεσματικές!

Αυτό που καλό είναι να γνωρίζουμε αρχικά είναι ότι όταν αναφερόμαστε στην επικοινωνία διαχωρίζουμε την προσωπικότητα του συνομιλητή μας από τη συμπεριφορά του. Κι αυτό γιατί η Προσωπικότητα είναι το σύνολο όλων των ιδιαιτέρων γνωρισμάτων μας, που αντλήσαμε από κληρονομικά και επίκτητα χαρακτηριστικά, το οποίο και μας καθιστά μοναδικούς ενώ η Συμπεριφορά είναι η εξωτερίκευση της ιδιαιτερότητας μας, ανάλογα με την ψυχική μας κατάσταση, τα γεγονότα που μας επηρεάζουν, το χώρο στον οποίο βρισκόμαστε και τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων με τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους μας βοηθούν ή στην αντίθετη περίπτωση υποσκάπτουν την αποτελεσματική επικοινωνία με τον περίγυρό μας είτε επαγγελματικό είτε κοινωνικό.

Παρακάτω αναφέρουμε ενδεικτικά συγκεκριμένες συμπεριφορές μη αποτελεσματικής επικοινωνίας που καλό είναι να αποφεύγονται κατά τη συναναστροφή και επικοινωνία με άλλους ανθρώπους:
1. Μην κοιτάτε το πάτωμα όταν μιλάτε σε κάποιον. 
Όταν μιλάμε σε κάποιον τον κοιτάμε στα μάτια. Τώρα εάν κάποιοι άνθρωποι κατά την παιδική τους ηλικία είχαν μάθει ότι το να κοιτάνε κάποιον απευθείας στα μάτια όταν τους μιλάει ήταν αγένεια, τότε θα χρειαστεί αυτή η συνήθεια να αλλάξει!

2. Καμπουριάζετε όταν στέκεστε ή κάθεστε. Σταθείτε σε όρθια στάση. Στην κοινωνία μας το να είναι κάποιος ψηλός θεωρείται πλεονέκτημα. Όταν καμπουριάζετε φαίνεστε ακόμα πιο κοντός/η και ακόμα χειρότερα εκπέμπετε μέσα από τη γλώσσα του σώματος συστολή και παθητικότητα. Το να έχετε ίσια κορμοστασιά βοηθά στο να φαίνεστε ψηλότεροι και παράλληλα η εικόνα σας προς τους άλλους εκπέμπει αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

3. Δεν χαμογελάτε αρκετά. Κανείς δεν θέλει να περάσει χρόνο με κάποιον που είναι σε κακή διάθεση. Εάν δεν αισθάνεστε στα πάνω σας, προσπαθήστε να κρατήσετε την απόστασή σας. Οι άνθρωποι αγαπούν να περνούν το χρόνο τους με αισιόδοξους και θετικούς ανθρώπους. Κάντε μια προσπάθεια να χαμογελάσετε και υιοθετήστε τη συνήθεια να βρίσκετε μικρά πράγματα που αξίζουν το χαμόγελό σας στην καθημερινότητά σας.

4. Αποφεύγετε να μιλάτε σε αγνώστους. Από την ημέρα που γεννηθήκατε, οι γονείς σας, σας είχαν συμβουλεύσει να μη μιλάτε σε αγνώστους. Οk, τώρα μεγαλώσατε και τα πράγματα έχουν αλλάξει! Προκειμένου να αναπτύξετε εξαιρετικές διαπροσωπικές ικανότητες χρειάζεται να μπορείτε να επικοινωνείτε άνετα με όλους τους τύπους των ανθρώπων και να επιδιώκετε μάλιστα να επικοινωνείτε με αντίθετους τύπους ανθρώπων από εσάς προκειμένου να εξασκηθείτε ακόμα περισσότερο.

5. Κάνετε κακή πρώτη εντύπωση. Γνωρίζατε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σας κρίνουν μόνο από την πρώτη εντύπωση που θα τους κάνετε; Φροντίστε λοιπόν η πρώτη εντύπωση που θα δημιουργήσετε να είναι θετική ή τουλάχιστον να αποφύγετε να προκαλέσετε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα θέλατε.

6. Δεν εκφράζεστε σωστά τόσο λεκτικά όσο και γραπτά. Προκειμένου να αναπτύξετε εξαιρετικές διαπροσωπικές σχέσεις, θα πρέπει να είστε καλός συνομιλητής. Με αυτό δεν εννοούμε να μιλάτε πολύ και να γίνεστε κουραστικός, το αντίθετο μάλιστα. Χρειάζεται να αρθρώνετε τις λέξεις σωστά και να εκφράζεστε κατανοητά δίνοντας το χρόνο στο συνομιλητή σας να εκφράσει και εκείνος την άποψή του και δείχνοντας ότι τον/την σέβεστε. 

7. Δεν είστε ένας καλός ακροατής. Έχετε ποτέ παρατηρήσει πως έχετε την τάση να σκέφτεστε άσχετα περιστατικά της καθημερινότητάς σας όταν ξεκινά κάποιος να σας μιλά; Εντάξει, μπορεί να μη σας νοιάζει τόσο το συγκεκριμένο πρόσωπο όμως εάν αντί να σκέπτεστε εκείνη τη στιγμή τι θα ψωνίσετε από το super market ή τι ώρα θα βγάλετε το σκύλο βόλτα, θα ήταν πιο αποτελεσματικό να κάνετε μια προσπάθεια να ακούσετε τι έχει να σας πει. Που ξέρετε, μπορεί να ακούσετε κάτι που δεν γνωρίζατε ως πληροφορία πιο πριν. Επιπλέον, προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του ώστε να μπορέσετε να καταλάβετε τι προσπαθεί να πει. Οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στο να μιλάνε παρά να ακούνε……όμως όσο σημαντικό είναι να μιλάμε, τόσο σημαντικό είναι να ακούμε. Και θυμηθείτε ότι ο ρυθμός της ομιλίας είναι 100-150 λέξεις στο λεπτό ενώ ο ρυθμός της σκέψης είναι 250-500 λέξεις το λεπτό. Άρα στην επικοινωνία το πλεονέκτημα της διαφοράς το έχει ο ακροατής.

8. Δεν κρατάτε επαφή με τους γνωστούς σας. Για να βεβαιωθείτε ότι έχετε τις καλύτερες σχέσεις με όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, θα πρέπει να μείνετε σε επαφή μαζί τους. Θα πρέπει να ελέγχετε τακτικά τη λίστα επαφών σας και να επιδιώκετε να επικοινωνείτε μαζί τους – όχι μόνο όταν χρειάζεστε κάτι από αυτούς – αλλά κυρίως όταν θέλετε να τους υπενθυμίσετε την παρουσία σας και γιατί όχι να δείτε πως μπορείτε και εσείς να τους φανείτε χρήσιμοι.

9. Δεν είστε προ-δραστικοί (proactive) . Όταν δεν είστε ικανοποιημένοι από την υπάρχουσα κατάσταση πάρτε το τιμόνι στα χέρια σας! Διευρύνετε το δίκτυο των επαφών σας, επιδιώξτε να γνωρίσετε νέα άτομα και βγείτε από τη μιζέρια! Στην πραγματικότητα κανείς δεν νοιάζεται, αν είστε δυσαρεστημένοι, εκτός ίσως από τη μαμά σας!

10. Δεν απολαμβάνετε την (κοινωνική σας) ζωή. Εάν θέλετε οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τη συντροφιά σας, θα πρέπει να τους αφήσετε να μάθουν ότι είστε ένα διασκεδαστικό και ενδιαφέρον άτομο. Αποκτήστε hobby, βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας γιατί μόνο έτσι θα απολαύσετε την ισορροπία σε όλους τους τομείς της ζωής σας.

11. Δεν αντιμετωπίζετε τους φόβους σας. Στην πραγματικότητα, αυτό αφορά όλες τις πτυχές της ζωής σας, αλλά σε αυτό το πλαίσιο αναφέρομαι στη δυσκολία ίσως μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει είτε να γνωρίζει νέους ανθρώπους είτε να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις στα επαγγελματικά. Αν χρειάζεται να κάνετε κάτι λογικό, αλλά τα συναισθήματα σας ,σας εμποδίζουν στην ολοκλήρωση του στόχου σας , τότε θα πρέπει να αναλύσετε την κατάσταση και να χρησιμοποιήσετε την κοινή λογική ώστε να κατανοήσετε στην πραγματικότητα τι σας κρατά πίσω.

12. Δεν έχετε ανοιχτό τρόπο σκέψης. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων εκεί έξω. Υπάρχουν διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές φυλές, διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετικές γλώσσες. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και όλοι μας έχουμε το δικό μας προσωπικό στυλ επικοινωνίας. Το σημαντικό είναι να επικεντρωθούμε στα θετικά στοιχεία της επικοινωνίας μας και να βελτιωνόμαστε καθημερινά σε αυτά που νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε κατά την άποψή μας βελτίωση.
Το κλειδί στην επικοινωνία πέρα από την αποδοχή και τον σεβασμό του συνομιλητή μας είναι να μάθουμε να αποδεχόμαστε τους άλλους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλατε εσείς να είναι για σας!
Αναρτήθηκε από geo pi 
Ανιχνευτής ο Πεπέ.

=========================================================

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας…

που μας κάνουν ευτυχισμένους…

Από την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…
Ορισμένους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας…
βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε…

ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας…

Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας… 

Επιπλέον…
η μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους…
αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας…
Πολλούς από αυτούς…
τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς…

Είναι ειλικρινείς…
είναι αληθινοί…
Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά…
ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!! 

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι…
αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές…
ή για λίγες μέρες ή ώρες…
Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα…
για όσο καιρό είμαστε κοντά τους…

Μιλώντας για κοντά…
δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους…
εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών…
και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα…
μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου…

Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει…
πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας…
μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι…
και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές…

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό…
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς… 

Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά…
αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα…
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας…
και η πιο προφανής απόδειξη…

πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν Π ο τ έ τυχαία!! 
Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Ανιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος.

ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ 1938 - 2020 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας επιστήθιος φίλος, ένας δάσκαλος ζωής και συμπεριφορών μας αποχαιρέτησε πριν τρία χρόνια. Δάσκαλε σ' ευχαριστώ...

Φιλες και φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή, σαν σήμερα τρία χρόνια πριν μας αποχαιρέτησε ένας σημαντικός φίλος, ο Δάσκαλος για μένα ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ ώς φόρο τιμής στη μνήμη του Δασκάλου επαναφέρω σήμερα το κείμενο που είχα γράψει τότε. Το δράμα ήταν που δεν μπορέσαμε εγώ και η Λαμπρινή να παραβρεθούμε στην κηδεία του Δασκάλου λόγω Covid, πανάθεμά σε Covid. Δάσκαλε για μία ακόμα φορά σ' ευχαριστώ πολύ που ήσουν τόσο καλός και που με δίδασκες ανθρωπιά, μουσική, φιλοσοφία και κυρίως που με είχες σαν μέλος της δικής σου οικογένειας.  Κυρία Αμαλία, Δώρα Μιμίκα ευχαριστώ κι εσάς. 

Σπυράκο ο δάσκαλος.... έφυγε σήμερα το πρωί..

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι για να τιμήσω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου στα 13μου χρόνια. Ήταν ο καταξιωμένος μουσικός και τραγουδιστής ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ, τον είχα γνωρίσει στον ΒΑΚΧΟ ήμουν μόνος μου στην Αθήνα και κάποια στιγμή μετά την πρώτη μας συνάντηση, με κάλεσε ένα βράδυ μετά τη δουλειά, και με ρωτούσε που μένω, για τους γονείς μου, με ποιους μένω κ.λπ.

 Όταν άκουσε πως έμενα μόνος με έναν ξάδερφό μου μού είπε: Την ερχόμενη Κυριακή - ήταν Τετάρτη - το μεσημέρι σε περιμένω στο σπίτι μου να φάμε μαζί. Εντωμεταξύ εγώ είχα γνωρίσει και την κ. ΑΜΑΛΙΑ την σύζυγό του, μια εκπληκτική Κυρία η οποία ερχόταν που και που στον ΒΑΚΧΟ με οικογενειακούς φίλους για διασκέδαση. Είχαν δύο κόρες, δύο αγγελούδια, η Δώρα ήταν η πιο μεγάλη και η Μιμίκα η πιο μικρή. Αρκετά πιο μικρές από μένα. Όταν η κ. ΑΜΑΛΙΑ έμαθε πως ήμουν μόνος μου στην Αθήνα παρότρυνε τον σύζυγό της να με καλέσει στο σπίτι τους ώστε να συνεχίσω να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή. Ο σύζυγός της βέβαια το είχε κάνει ήδη. Όταν βρέθηκα στο σπίτι τους για πρώτη φορά κατάλαβα, αν και μικρός, πως επρόκειτο για μία θαυμάσια και με αρχές οικογένεια. Τους αγάπησα όλους από την πρώτη στιγμή. 

Τότε δεν είχα καταλάβει ακόμα το πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα στο δρόμο μου αυτή την οικογένεια και κυρίως πως ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ θα γινόταν για μένα ο φίλος μου, ο δάσκαλος μου. Αυτός ο άνθρωπος μ' αγκάλιασε σαν παιδί του, αφιέρωνε χρόνο για μένα για να με μυήσει στη μουσική, μ' έβαλε να κάνω μαθήματα κιθάρας με τον καθηγητή μουσικής που είχε στην ορχήστρα του τον αείμνηστό πια ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΗ και κυρίως μου μιλούσε για ποιοτική μουσική, για συνθέτες όπως ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ο ΞΑΡΧΑΚΟΣ, και για πολλούς ακόμα, εγώ όλους αυτούς ούτε που τους είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου γιατί στο χωριό ακούγαμε ΚΑΝΤΡΥ και ΡΟΚΑΔΙΚΑ από τα κουδούνια και τα κυπριά των καρκατζαλαίων κάθε πρωτοχρονιά και από τα γιδοπρόβατα του Χρήστου Πατούκα.

Είχε βάλει ο δάσκαλος και τον αρμονίστα τον αείμνηστο Δημήτρη που είχε επίσης στην ορχήστρα να με μάθει να παίζω πιάνο. Το είχα πάρει μάλιστα τόσο σοβαρά που καθόμουνα μέχρι το πρωί στο μαγαζί, αφού έφευγαν όλοι για να κάνω πρόβες. Ευτυχώς που γύρω από την ταβέρνα δεν υπήρχαν γείτονες γιατί θα με είχαν λυντσάρει. Μη φανταστείτε πως πλήρωνα για τα μαθήματα, κάθε άλλο, όταν κάποια στιγμή έκανα κάποια κρούση για χρήματα στον δάσκαλο της κιθάρας μου το ξέκοψε άμεσα, μου είπε πως αυτό ήταν θέμα του Θάνου και καλά θα κάνω να μην το αναφέρω ξανά. Στην αρχή είχα ζήλο, στην πορεία όμως ο ζήλος μου ατόνισε γιατί είχα γνωρίσει εντωμεταξύ τον κορυφαίο ζωγράφο ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΒΒΑΚΗ που ζωγράφιζε σε όλα τα καλά μαγαζιά της συνοικίας των Θεών [ΠΛΑΚΑ] με θέματα της παλιάς Αθήνας και που και που ζωγράφιζε και καμία ζωηρή αρτίστα μισόγυμνη, αυτό ήταν πολύ ελκυστικό για μένα και χρίστηκα βοηθός του καλλιτέχνη με αρμοδιότητα να του πλένω τα πινέλα, κάτι ήταν κι αυτό, και μοιραία εγκατάλειψα τις μουσικές σπουδές. 

Εντωμεταξύ ο δάσκαλος, δάσκαλος ήταν για μένα πλέον ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ μού μιλούσε για τέχνη και για βιβλία. Ερχόταν στο μαγαζί να τον ακούσουν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά ξεχώριζαν οι άνθρωποι που είχαν ποιότητα στη ζωή τους. Ο Δάσκαλος τότε ήταν μεγάλη φίρμα στη νύχτα και τον σεβόντουσαν όλοι, μαγαζάτορες, πελάτες, εργαζόμενοι και φυσικά οι συνάδελφοί του οι καλλιτέχνες. Είχε κάνει πάρα πολλά για μένα, θα έλεγα και όχι μόνο για μένα, και για τ' άλλα παιδιά, απλά εμένα μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήμουν στην Αθήνα μόνος μου και γιατί προφανώς είχε καταλάβει πως μπορεί να ήμουνα μεν ένα χωριατόπαιδο αλλά έβλεπε πως είχα δίψα για μάθηση. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο αείμνηστος κι αυτός ΣΩΤΗΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ είχε την φαεινή ιδέα αντί να πάρει ξανά για την χειμερινή σεζόν τον ΘΑΝΟ ΚΑΡΡΑ πήρε έναν καινούριο άγνωστο καλλιτέχνη που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μετά βέβαια τον έμαθε όλη η Ελλάδα, μιλάω για τον ΤΑΚΗ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ τότε όμως ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων και καταλαβαίνετε βέβαια πως οι εργαζόμενοι είχαμε τα οικονομικά μας χάλια. Το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, οι εργαζόμενοι είχαμε θέσει όλοι υποψηφιότητα για να γίνουμε άγιοι λόγω νηστείας = πείνας. 

Τότε ήρθε και με βρήκε ο δάσκαλος, αφού είπαμε πολλά και διάφορα όταν πήγε να φύγει, κοντοστάθηκε, γύρισε, έβγαλε κάποια χαρτονομίσματα και μου τα έδωσε λέγοντας: Πάρε αυτά τα χρήματα και θα μου τα επιστρέψεις όταν θα επιστρέψω εδώ για δουλειά, και νομίζω πως με τα χάλια που έχετε σύντομα θα με καλέσει πίσω ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ. Αυτό και έγινε, και ευτυχώς που έγινε σύντομα γιατί θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε. Όταν κάποια στιγμή αργότερα πήγα να δώσω εκείνα τα χρήματα στον δάσκαλο, με αγριοκοίταξε και μου είπε, ξέχασε το!!! Αυτός ήταν ο δάσκαλος. Κάποια στιγμή μας είχε φτιάξει και μια ομάδα και κάθε Κυριακή, παίζαμε με άλλες ομάδες της περιοχής και δύο φορές την εβδομάδα κάναμε προπόνηση. Αυτή η ενασχόληση έσωσε εμένα και άλλα παιδιά από το πιοτό και το τσιγάρο. Είχαμε στην ομάδα και έναν φοιτητή της ιατρικής, πολλά παιδιά τότε σπούδαζαν και παράλληλα εργαζόντουσαν γιατί δεν υπήρχε το εισόδημα του μπαμπά και της μαμάς, αυτό το παιδί με τον δάσκαλο μισή ώρα πριν τον αγώνα μας μιλούσαν για πολλά και διάφορα θέματα όπως: κάπνισμα, ποτό, γυναίκες, καμπαρέ, συμπεριφορές και κυρίως μας είχαν πείσει πως θα γινόμασταν μεγάλοι αθλητές αν δεν βάζαμε στη ζωή μας το ποτό και το κάπνισμα. Εγώ βέβαια μεγάλος αθλητής δεν έγινα - αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή μου σε κάποιους Μαραθώνιους - αλλά θα ευγνωμονώ για πάντα τον δάσκαλο και τον ΧΡΗΣΤΟ τον φοιτητή που μας παρότρυναν να μείνουμε εκτός ποτού και τσιγάρου. Επειδή αυτό το κείμενο θα το διαβάσουν και κάποια παιδιά της ΟΚΡΑ όπως π.χ. ο ΑΡΚΑΣ σίγουρα θα καταλάβουν πως πολλά πράγματα που τους έλεγα εγώ μετά, το 1999 που δημιουργήσαμε την ΟΚΡΑ είχαν τη ρίζα τους στην εποχή εκείνη. Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν αλλά ποτέ δεν έπαψε να μ' αγαπάει και να τον αγαπάω. Όταν γνώρισε την Λαμπρινή, ήμασταν τότε αρραβωνιασμένοι, αφού μίλησε κάποια λεπτά μαζί της ήταν στο PEPOS RESTAURANT που είχαμε απέναντι από το σημερινό Μουσείο Ακροπόλεως, γύρισε, μου έκλεισε το μάτι και μου είπε: έκανες καλή επιλογή!! Δεν γνωρίζω αν η Λαμπρινή είχε ακούσει εκείνα και αν ήταν αυτό ο λόγος που στην πορεία αγάπησε τον δάσκαλο και όλη την οικογένεια εξίσου με μένα. Το ίδιο την αγάπησε και ο δάσκαλος, και η κ. Αμαλία και τα κορίτσια. 

Σωτήριο έτος 2007!! Έχω ήδη ξεκινήσει στην αυλή των θαυμάτων να διοργανώνω βραδιές ποίησης, το 2007 θα ήταν το αποκορύφωμα, θα ερχόταν και οι φίλος μου με την δίδυμη αδερφή μου για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας. Η σκέψη μου πήγε στον δάσκαλο, ήταν μοναδική ευκαιρία να τον τιμήσω. τον κάλεσα και αποδέχτηκε την πρόσκληση, έφερε μάλιστα και το μπουζούκι μαζί του, το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ελπίζω κάποια στιγμή ή ο ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ή ο ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ να γυρίσουν μια ταινία για να σας δώσουν το κλίμα που επικρατούσε εκείνο το βράδυ. Θα σταθώ στη στιγμή που ο δάσκαλος πήρε από την κόρη μου την αναμνηστική πλακέτα, ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζα τον δάσκαλο βουρκωμένο. Αρχές του 2019 νομίζω ήταν Φεβρουάριος που τον επισκεφτήκαμε στο σπίτι του μου είχε πει δείχνοντας την πλακέτα που την είχε σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη του, αυτό εκεί είναι για μένα το καλύτερο δώρο!!! Για όσο έμειναν στο χωριό τους αγάπησαν όλοι.

Δάσκαλε, θέλω να σου πω για μία ακόμα φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, υπήρξες για μένα ένας σημαντικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ΦΙΛΟΣ δυστυχώς λόγω κορωνο'ι'ού δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στον αποχαιρετισμό γι' αυτό παρακάλεσα την πολυαγαπημένη μου Μιμίκα να σε αποχαιρετήσει εκ μέρους μου με τα πιο κάτω λόγια.

🌷🌹🌷

Δάσκαλε ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, όπως είπε και ο σοφός Σωκράτης δεν γνωρίζω ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που μένει ή αυτός που φεύγει; αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι το γεγονός πως υπήρξα τυχερός που σε συνάντησα, θέλω λοιπόν να σου πω από τα τρίσβαθα της ψυχής μου ένα μεγάλο ευχαριστώ, υπήρξες για μένα ένας φάρος αγάπης, στοργής και πολιτισμού, χάρη σε σένα δάσκαλε μπόρεσα να δω τις αθέατες πλευρές τις ζωής, χάρη σε σένα γνώρισα την πραγματική και άδολη αγάπη.

Εσύ ήσουν αυτός που όταν ήμουν μόλις 13 χρονών και μόνος μου στην Αθήνα με καλούσες  στο σπίτι σου, στη δική σου οικογένεια για να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή.

Δάσκαλε, για όσο ζω θα υπάρχεις στην καρδιά μου.

Καλό ταξίδι δάσκαλε.. 

ΥΓ. Χαίρομαι που ο δάσκαλος επέλεξε την καύση αντί για την ταφή, αν και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ αυτό το θέμα με τον δάσκαλο, το βρίσκω συναρπαστικό που έχουμε την ίδια άποψη για τα επέκεινα. 

Θα μπορούσα να σας μιλάω πολλές μέρες για το μεγαλείο της ψυχής του δασκάλου μου, νομίζω πως αυτά τα λίγα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος το πόσο ευλογημένος στάθηκα στη ζωή μου που με πήρε για προστασία κάτω από τις φτερούγες του. Ευτυχώς αυτό το μεγαλείο ψυχής το κληρονόμησε και στις κόρες του. Θα προσθέσω μόνο δυό λόγια για την Κυρία Αμαλία, κυριολεκτικά την λάτρευε γιατί γνώριζε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται μία αξιολάτρευτη και ικανότατη σύζυγος, μη ξεχνάτε πως ο δάσκαλος εκτός από μεγάλη φίρμα της εποχής ήταν κατά γενική ομολογία ένας τζέντελμαν, επίσης να μην ξεχνάμε πως οι πειρασμοί της νύχτας τότε, όπως και σήμερα, ήταν πολλοί, κι όμως ο δάσκαλος παρέμεινε αλώβητος γιατί λάτρευε την Κυρία Αμαλία, πάντα μου έλεγε, ήμουν τυχερός, αν δεν ήταν η Αμαλία δεν θα είχα την οικογένεια που έχω, είχε δίκιο ο δάσκαλος αυτή ήταν η πραγματικότητα.

Όλα αυτά που διαβάσατε τα έγραψε ο μαθητής για τον δάσκαλό του, δηλαδή ο Επικούρειος Πέπος για τον Θάνο Καρρά απλά και μόνο για να του πει ευχαριστώ.