ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΣΟΦΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Η επιλογή έγινε από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα από την Κάντζα, μετά από απουσία 80 ημερών επιστρέψαμε στη βάση μας και ετοιμαζόμαστε για την χειμερινή περίοδο η οποία δυστυχώς, ξεκινάει πάντα από τους γιατρούς, είναι βλέπετε κι αυτοί απαραίτητοι. Τουλάχιστον αυτά που μας βρίσκουν να είναι διαχειρίσιμα και ιάσιμα. Αύριο 30/09/24 είναι σημαντική ημέρα γιατί ο καλός μας φίλος ο Καπτάν Φατούργος περιμένει μία απάντηση από κάποια εξέταση και ελπίζουμε πως η κατάσταση θα είναι όπως προείπα διαχειρίσιμη. Υ.Γ. Στη φωτογραφία η Μαρία, η Λόλα, και ο σοφός φίλος Ντέρικ Γου'ί'λτον [Derrick Wilton] στο Μουσείο. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Κατά τους βυζαντινούς χρόνους το εκπαιδεύω λεγόταν «ἀνάγω» και η εκπαίδευση αναγωγή, η φοίτηση στο σχολείο «ἀναγινώσκειν» ή «γραμματίζεσθαι».

Εκείνος που δεν έλαβε εκπαίδευση ονομαζόταν ανάγωγος.
Ubi amor, ibi dolor (όπου αγάπη, εκεί και πόνος)
«Ubi dubium, ibi libertas» (Οπου υπάρχει αμφιβολία, εκεί υπάρχει ελευθερία).

Publilius Syrus, 1ος μ.Χ αιών
«Να ενεργείς με τέτοιο τρόπο, ώστε η αρχή στην οποία στηρίζεται η πράξη σου να μπορούσε να γίνει παγκόσμιος νόμος.
Εμμάνουελ Καντ
«1. Άφοβον ο θεός (Μη φοβάσε το Θεό)
2. Αναίσθητον ο θάνατος (Λυτρώσου από τον φόβο του θανάτου)
3. Τ’αγαθόν μεν εύκτητον (Το αγαθό εύκολα κατακτάται)
4. Το δεινόν ευεκαρτέρητο (οι οδύνες εύκολα υπομένονται)
Από την Τετραφάρμακο του Επίκουρου
«"Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, ενώ είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα.
Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες."
Επίκουρος.

«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.
Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….»
Αριστοτέλης Πολιτικά.

Τι ανόητοι που είναι οι άνθρωποι. Ζητάνε ελευθερία της έκφρασης ενώ δεν έχουν ελευθερία της σκέψης..»
Soren Kierkegaard

«Σημασία δεν έχει που βρίσκεται το κορμί, αλλά που ταξιδεύει η ψυχή.»
Σωκράτης.

«Ο λαός σώπαινε, και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί.»
Θουκιδίδης.

«Αυτός που δεν ξέρει για ποια πράγματα να νοιάζεται και σε ποια να μη δίνει σημασία, νοιάζεται για το ασήμαντο και παραβλέπει το ουσιώδες.»
Βούδας.

"Φιλοσοφία θα πει: να βρίσκεσαι καθ' οδόν.
Τα ερωτήματά της είναι ουσιαστικότερα από τις απαντήσεις της, και κάθε απάντηση μετατρέπεται σε νέο ερώτημα".
Καρλ Γιάσπερς.

Οι ιδεολογίες μας χωρίζουν.
Τα όνειρα και οι αγωνίες μάς ενώνουν.
Ευγένιος Ιονέσκο.

Πώς θα δαμαστεί μέσα στον άνθρωπο το θηρίο που τείνει προς την πλεονεξία και τη βία;
Ο Μακιαβέλι θ' απαντούσε: με τον εξαναγκασμό του Νόμου.
Οι απαισιόδοξοι: με τη Χάρη του Θεού.
Οι αισιόδοξοι: με την Παιδεία.
Ευ. Παπανούτσος.

«Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ότι δίνει και όχι ότι μπορεί να λάβει. Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά ένας άνθρωπος της αξίας».
Albert Einstein.

«Κάθε μέρα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι η εσωτερική και εξωτερική ζωή μου βασίζονται σε κόπους άλλων ανθρώπων, ζωντανών και νεκρών, και θα πρέπει να καταβάλλω δυνάμεις, προκειμένου να δώσω στο ίδιο μέτρο με αυτά που έχω λάβει και συνεχίζω να λαμβάνω».
Albert Einstein.

«Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα».
Επίκουρος Κύριαι δόξαι.

«Ο θεός δεν είναι για φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως), ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατο ζωή) και το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται, το δε κακό αντέχεται (ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, εύκολα μπορούμε να το υπομείνουμε). από την τετραφάρμακο (τέσσερις αρχές) του Επίκουρου.

«Είναι μεγάλο ευτύχημα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φιλοσοφία. Αυτός ο διαφορετικός τρόπος του σκέπτεσθαι μας εμποδίζει από του να γίνουμε αγέλη.» Χουρμουζιάδης.

«Μια έννοια που έχει τη δύναμη να ρυθμίζει όλη τη ζωή μας: Επιείκεια.» Κομφούκιος.

«Ο άριστος πάνω απ' όλα θέτει τη δικαιοσύνη. Ο άριστος που είναι γενναίος και δεν είναι δίκαιος θα στασιάσει. Ο μικρός άνθρωπος που είναι γενναίος και δεν είναι δίκαιος, θα κλέψει» Κομφούκιος.

«Να μην αναζητώ μία θέση απ' όπου θα μπορώ να κάνω κάτι χρήσιμο, αλλά να κάνω κάτι χρήσιμο από εκεί όπου πραγματικά βρίσκομαι» Carl Jung.

«Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό» Αριστοτέλης.

«Δεν μπορώ να διδάξω σε κανένα τίποτα. Μπορώ μόνο να τον κάνω να σκέφτεται» Σωκράτης.

«Η αμφιβολία είναι η αρχή της σοφίας» Αριστοτέλης.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και οι περισσότεροι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης» Sigmund Freud.

«Ζωή είναι να μην ζεις μόνο για τον εαυτό σου!» Μένανδρος.

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο— καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο— το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή» Νίκος Καζαντζάκης - Ασκητική.

«Να μη βυθίζεσαι στο παρελθόν, να μην κάνεις όνειρα για το μέλλον, να επικεντρώνεις τη σκέψη σου στην παρούσα στιγμή.» Σιντάρτα Γκοτάμα Βούδας.

«Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες» Δημόκριτος.

«Διαδίκτυο: Απόλυτη επικοινωνία, απόλυτη απομόνωση.» Paul Carvel - Βέλγος Συγγραφέας.

ΠΗΓΗ https://sciencearchives.wordpress.com
Ανιχνευτής Επικούρειος Πέπος.

ΤΑ ΛΟΥΚΕΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ 102 ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ. Ανιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος.

Φίλες και φίλοι καλησπέρα από την Κάντζα, λέει μία παροιμία πως με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, εγώ είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου πολλούς φίλους που ήταν φίλοι της σοφίας, σοφοί διδάσκαλοι, δηλαδή φιλόσοφοι, θα αναφέρω τους δύο Πιαλειώτες μιας και είναι αυτοί που τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει ένα διαφορετικό νόημα στη ζωή μου. Ηλίας Γιαννακόπουλος και Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος. Ευχαριστώ ΗΛΙΑ, ευχαριστώ ΔΗΜΗΤΡΗ. Το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία αρκετές φορές να συνομιλώ με εκλεκτούς φίλους και μ' αυτόν τον τρόπο η ζωή μας γινόταν πιο ενδιαφέρουσα και πιο πνευματική. Είχαμε και την μεγάλη τύχη να υπάρχει στην παρέα και η ''Αφροδίτη της Πιάλειας'' και αυτό πολλαπλασίαζε τις χαρές μας και σμίκρυνε τις στεναχώριες μας, αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας [Γιώτα, Αλέκα, Ναυσικά, Κώστας, Θέμης] μιλάμε για κανονικό συμπόσιο Υπέροχων Φίλων. Το κυρίως μενού σήμερα έχει 102 γνωμικά του Πλάτωνα. καλή ανάγνωση, καλή τύχη και καλή δύναμη σε όσους το έχουν ανάγκη. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Υ.Γ. Στην φωτογραφία, τα λουκέτα που υπάρχουν μέσα μας και που καλούμεθα κατά την διάρκεια του βίου μας να βρούμε τα κατάλληλα κλειδιά, ώστε να μπορέσουμε να ξεκλειδώσουμε τα αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξής μας. Αν είναι εύκολο; Όχι δεν είναι, αν όμως έχετε καλούς και εκλεκτούς φίλους που σας αγαπάνε και που τους εμπιστεύεστε τότε ναι, υπάρχει τρόπος. 

Πάμε λοιπόν.

1) Τα μάτια του νου αρχίζουν να γίνονται οξυδερκέστερα, όταν η σωματική δύναμη αρχίζει να παρακμάζει.

2) Μια καλή απόφαση βασίζεται στη γνώση και όχι στους αριθμούς.
3) Ένας ήρωας γεννιέται ανάμεσα σε 100, ένας σοφός βρίσκεται ανάμεσα σε 1.000, αλλά ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος μπορεί να μην βρεθεί ούτε ανάμεσα σε 100.000.
4) Ένα κράτος προκύπτει, όπως καταλαβαίνω, από τις ανάγκες της ανθρωπότητας, κανένας δεν είναι αυτάρκης, αλλά όλοι μας έχουμε πολλές ανάγκες.
5) Όλος ο χρυσός που βρίσκεται πάνω ή κάτω από τη Γη δεν είναι αρκετός για να δοθεί ως αντάλλαγμα για την αρετή.

6) Όλα τα πράγματα θα παραχθούν σε ανώτερες ποσότητες και ποιότητα, και με μεγαλύτερη ευκολία, όταν κάθε άνθρωπος αφοσιώνεται με ένα μόνο πράγμα, σύμφωνα με τα φυσικά του προσόντα, και στη σωστή στιγμή, χωρίς να ασχολείται με τίποτα άλλο.
7) Οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να βλάψει αλλά δεν μπορεί ο καθένας να βοηθήσει κάποιον άλλο.
8) Όπως λένε οι κτίστες, οι μεγάλες πέτρες δεν στέκονται καλά χωρίς τις μικρότερες.
9) Η αστρονομία αναγκάζει την ψυχή να δει προς τα πάνω και μας οδηγεί από αυτόν το κόσμο σε έναν άλλο.
10) Κάθε καρδιά τραγουδά ένα τραγούδι, ελλιπές, έως ότου μια άλλη καρδιά ψιθυρίσει σε απάντηση. Εκείνοι που επιθυμούν να τραγουδήσουν πάντα βρίσκουν ένα τραγούδι. Με το άγγιγμα της αγάπης ο καθένας γίνεται ποιητής.
11) Καλύτερα λίγα τα οποία είναι καλοδουλεμένα παρά πολλά ατελή.
12) Το θάρρος είναι ένα είδος λύτρωσης.
13) Θάρρος είναι να γνωρίζεις τι να μην φοβάσαι.
14) Η πονηριά δεν είναι τίποτα άλλο από μια φθηνή απομίμηση της σοφίας.
15) Ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους.
16) Η δικτατορία προκύπτει φυσικά από τη δημοκρατία, και η πιο σκληρή μορφή τυραννίας και δουλείας από την πιο ακραία ελευθερία.
17) Η υπερβολή προκαλεί γενικά αντίδραση, και δημιουργεί μια αλλαγή στην αντίθετη κατεύθυνση, εάν είναι στις εποχές, ή στα άτομα, ή στις κυβερνήσεις.
18) Οι καλές πράξεις δίνουν δύναμη στους εαυτούς μας και εμπνέουν άλλους να κάνουν καλές πράξεις.
19) Σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν είναι ικανός να κάνει δυο επαγγέλματα ή δυο τέχνες σωστά.
20) Ήταν σοφός άνθρωπος όποιος ανακάλυψε την τραγωδία.

21) Αυτός που διαπράττει μια αδικία είναι πάντα πιο δυστυχής από αυτόν που την υφίσταται.
22) Αυτός που δεν είναι καλός υπηρέτης δεν θα είναι και καλός κύριος.
23) Αυτός που κλέβει λίγα κλέβει με την ίδια επιθυμία με αυτόν που κλέβει πολλά, αλλά με μικρότερη δύναμη.
24) Η τιμιότητα είναι για το μεγαλύτερο μέρος λιγότερο κερδοφόρα από την ατιμία.
25) Πώς μπορείτε να αποδείξετε εάν αυτήν τη στιγμή κοιμόμαστε, και όλες οι σκέψεις μας είναι ένα όνειρο ή εάν είμαστε ξύπνιοι, και μιλάμε ο ένας στον άλλο;
26) Η ανθρώπινη συμπεριφορά ρέει από τρεις κύριες πηγές: την επιθυμία, το συναίσθημα, και τη γνώση.
27) Σας προτρέπω να συμμετέχετε κι εσείς στη μεγάλη μάχη, η οποία είναι η μάχη της ζωής, και είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη γήινη μάχη.
28) Δεν γνώρισα σχεδόν κανένα μαθηματικό που να είναι ικανός να χρησιμοποιήσει τη λογική.
29) Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού.
30) Η αδικία επικρίνεται επειδή οι επικριτές φοβούνται μήπως υποφέρουν, και όχι από οποιοδήποτε φόβο μήπως έχουν διαπράξει αδικία.
31) Δικαιοσύνη σημαίνει ο καθένας να νοιάζεται για τις δουλειές του και να μην αναμιγνύεται στις δουλειές των άλλων.

32) Η γνώση γίνεται κακή εάν ο στόχος δεν είναι ενάρετος.
33) Άνθρωπος - μια ύπαρξη που ψάχνει το νόημα.
34) Η γνώση είναι αληθινή άποψη.
35) Η γνώση χωρίς δικαιοσύνη πρέπει να λέγεται πονηριά και όχι σοφία.
36) Αφήστε τους γονείς να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους όχι πλούτη, αλλά το πνεύμα του σεβασμού.
37) Η ζωή πρέπει να παρθεί ως παιχνίδι.
38) Ο έρωτας είναι μια σοβαρή σωματική ασθένεια.
39) Η μουσική είναι ένας ηθικός νόμος. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο μυαλό, πτήση στη φαντασία, και τη γοητεία και τη ευθυμία στη ζωή και σε όλα.
40) Ανάγκη... η μητέρα της εφεύρεσης.
41) Κανένα κακό δεν μπορεί να συμβεί σε έναν καλό άνθρωπο, είτε στη ζωή είτε μετά θάνατον.

42) Κανένας νόμος ή διάταξη δεν είναι ισχυρότερος από την κατανόηση.
43) Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο παράλογο από την πρακτική που επικρατεί στη χώρα μας, άνδρες και γυναίκες να μην ακολουθούν τις ίδιες αναζητήσεις με όλες τους τις δυνάμεις και με ένα μυαλό, γιατί έτσι το κράτος αντί να είναι ολόκληρο είναι μισό.
44) Τίποτα στις υποθέσεις των ανθρώπων δεν αξίζει πολύ άγχος.
45) Μια από τις τιμωρίες, όταν αρνείσαι να συμμετέχεις στην πολιτική, είναι να κυβερνάσαι από κατώτερούς σου.
46) Η γνώμη είναι το ενδιάμεσο ανάμεσα στη γνώση και την άγνοια.
47) Ο στόχος μας στην κατασκευή του κράτους είναι η μέγιστη ευτυχία του συνόλου, και όχι αυτό οποιασδήποτε ομάδας.
48) Οι άνθρωποι είναι όπως το χώμα. Μπορούν είτε να σε θρέψουν και να σε βοηθήσουν να αναπτυχθείς είτε μπορούν να σταματήσουν την ανάπτυξή σου και να σε κάνουν να μαραθείς και να πεθάνεις.49) Η φιλοσοφία ξεκινά με την έκπληξη.
50) Η φιλοσοφία είναι η υψηλότερη μουσική.


51) Η ποίηση είναι πιο κοντά στη ζωτικής σημασίας αλήθεια από ότι η ιστορία.
52) Οι ποιητές εκφράζουν τα μεγάλα και σοφά πράγματα τα οποία οι ίδιοι δεν κατανοούν.
53) Η επιστήμη δεν είναι τίποτα παραπάνω από αντίληψη.
54) Η αρχή είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του έργου.
55) Η κοινωνία η οποία δεν έχει ούτε φτώχια ούτε πλούτο θα έχει πάντα τις πιο ευγενείς αρχές.
56) Η κατάρα μου και του έθνους μου είναι ότι πάντα σκεφτόμαστε ότι τα πράγματα μπορεί να καλυτερεύσουν από μια άμεση δράση κάποιου είδους, οποιουδήποτε είδους παρά κανενός είδους.



57) Τα μάτια της ψυχής των πληθών είναι ανίκανα να αντέξουν το όραμα του θείου.
58) Το καλό είναι το όμορφο.
59) Ο άνθρωπος που κάνει όλα όσα οδηγούν στην ευτυχία να εξαρτώνται από τον ίδιο, και όχι από άλλους, έχει υιοθετήσει το καλύτερο σχέδιο για να ζήσει ευτυχισμένα. Αυτός ο άνθρωπος έχει μετριοπάθεια, ανδρικό χαρακτήρα και σοφία.
60) Οι πιο ενάρετοι είναι αυτοί που ικανοποιούνται με το να είναι ενάρετοι χωρίς να επιδιώκουν να φαίνονται έτσι.
61) Οι κυβερνήτες του κράτους είναι τα μόνα πρόσωπα που οφείλουν να έχουν το προνόμιο να πουν ψέματα, είτε στο σπίτι είτε στο εξωτερικό, ίσως να τους επιτρέπεται να πουν ψέματα για το καλό του κράτους.
62) Οι σοφότεροι έχουν την περισσότερη εξουσία.
63) Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ατόμων: οι εραστές της φρόνησης, οι εραστές της τιμής και οι εραστές του κέρδους.


64) Δεν υπάρχει κανένα κακό στο να επαναλάβεις μια καλή πράξη.
65) Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πράγμα όπως ο όρκος των εραστών
66) Πρέπει πάντα να παραμένει κάτι που είναι ανταγωνιστικό στο καλό.
67) Δεν θα υπάρξει τέλος στα προβλήματα του κράτους, ή της ίδιας της ανθρωπότητας, μέχρι οι φιλόσοφοι να γίνουν βασιλιάδες σε αυτόν τον κόσμο, ή μέχρι αυτοί που τώρα αποκαλούνται βασιλιάδες ή κυβερνήτες πραγματικά και αληθινά να γίνουν φιλόσοφοι, και η πολιτική δύναμη και η φιλοσοφία να έρθουν στα ίδια χέρια.
68) Δίνουν, σίγουρα, πολύ παράξενα ονόματα στις ασθένειες.
69) Σκέψη: η ομιλία της ψυχής με τον εαυτό της.

70) Αυτή, και καμία άλλη, είναι η ρίζα από όπου ανθεί η τυραννία, όταν πρωτοεμφανίζεται είναι προστάτης.
71) Αυτή η πόλη είναι αυτό που είναι γιατί οι πολίτες της είναι αυτό που είναι.
72) Αυτοί που σκοπεύουν να γίνουν σπουδαίοι δεν πρέπει να αγαπάνε ούτε τους εαυτούς τους ούτε ό,τι τους ανήκει, αλλά μόνο ό,τι είναι δίκαιο, ανεξάρτητα αν έγινε από αυτούς ή από κάποιον άλλο.
73) Το να προτιμηθεί το κακό έναντι του καλού δεν είναι στη φύση του ανθρώπου, και όταν ένας άνθρωπος είναι αναγκασμένος να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κακά, κανένας δεν θα επιλέξει το μεγαλύτερο όταν μπορεί να έχει το μικρότερο.
74) Η αλήθεια είναι η αρχή όλων των καλών στους θεούς, και όλων των καλών στους ανθρώπους.
75) Η αρετή είναι σχετική με τις ενέργειες και τις ηλικίες του καθενός μας σε όλα αυτά που κάνουμε.
76) Είμαστε διπλάσια οπλισμένοι αν πολεμάμε με πίστη.

77) Μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι, η πραγματική τραγωδία της ζωής είναι όταν οι άνθρωποι φοβούνται το φως.
78) Οφείλουμε να εκτιμήσουμε ως μεγάλης σημασίας το ότι οι ιστορίες, τις οποίες ακούνε πρώτες τα παιδιά, πρέπει να υιοθετούν με τον πιο τέλειο τρόπο την προώθηση της αρετής.
79) Οφείλουμε να πετάξουμε μακριά από τη Γη, στον ουρανό όσο πιο γρήγορα μπορούμε, και το να πετάξουμε μακριά είναι να γίνουμε όπως οι θεοί, όσο αυτό είναι δυνατό, και να γίνουμε σαν αυτούς είναι να γίνουμε άγιοι, δίκαιοι και σοφοί.
80) Όταν μιλούν άσχημα για σένα, ζήσε έτσι ώστε κανένας να μην μπορεί να τους πιστέψει.

81) Όταν υπάρχει φόρος εισοδήματος, ο δίκαιος άνθρωπος θα πληρώσει περισσότερο και ο άδικος λιγότερο για το ίδιο ποσό εισοδήματος.
82) Η σοφία από μόνη της είναι η επιστήμη άλλων επιστημών.
83) Οι σοφοί μιλούν επειδή έχουν κάτι να πουν, οι ανόητοι επειδή πρέπει να πουν κάτι.
84) Μπορείς να ανακαλύψεις περισσότερα για έναν άνθρωπο μέσα σε μια ώρα παιχνιδιού από ότι μέσα σε ένα χρόνο συζήτησης.
85) Η υπερβολική ελευθερία δε μοιάζει με τίποτα άλλο παρά με υπερβολική δουλεία, αφού αλλάζει και τον πολίτη και την κοινωνία.
86) Οι δούλοι και ο τύραννος ποτέ δεν θα γίνουν φίλοι.
87) Να μάχεστε για την ελευθερία.
88) Η επιστήμη είναι δημιουργός της ευτυχίας του ανθρώπου.
89) Όλοι οι άνθρωποι εκ φύσεως επιθυμούν τη γνώση.
90) Όλους η μόρφωση τους εξημερώνει.

91) Να μορφώνουμε λοιπόν τους ανθρώπους και να τους κάνουμε θεϊκούς.
92) Οι νόμοι είναι ψυχή της πόλης, η πολιτεία καταλύεται, εάν δεν υπάρχουν νόμοι.
93) Η μεγάλη πείρα και η πολυμάθεια με κακή αγωγή προκαλούν πολύ μεγαλύτερη ζημία.
94) Όλα τα κακά έχουν ριζώσει στην αμάθεια, κι από κει παίρνουν τη δύναμή τους, για να φουντώσουν.
95) Ο άνθρωπος, όταν τελειωθεί, γίνεται το άριστο εκ των πλασμάτων, αν όμως απομακρυνθεί από το νόμο και τη δικαιοσύνη, γίνεται το χειρότερο από όλα.
96) Να φροντίζεις περισσότερο για το δίκαιο από οτιδήποτε άλλο.
97) Ο άνθρωπος μόνον αυτό πρέπει να εξετάζει, αν δηλαδή ενεργεί δίκαια ή άδικα και αν οι πράξεις του είναι καλές ή κακές.

98) Εάν είμαστε πρόθυμοι να θυσιαστούμε για το δίκαιο, θα ευδοκιμήσουμε.
99) Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου.
100) Το βλάκα μπορείς να τον καταλάβεις από δυο ενδείξεις: μιλάει για πράματα που είναι γι\' αυτόν άχρηστα και εκφράζει γνώμη για κάτι που κανένας δεν τον ρωτάει.
101) Δεν υπάρχει πιο ακριβής ένδειξη κακής οργάνωσης της πολιτείας, από την αφθονία γιατρών και νομικών.
102) Φόβος είναι η ψυχική ταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού.
Επιμέλεια ανάρτησης: Pepe-Poof.

Καλή/έ μου φίλη/ε
όσοι δεν είχαμε διαβάσει τα γνωμικά του ΠΛΑΤΩΝΑ
και δεν είχαμε μελετήσει τις παροιμίες ποτέ δεν είναι αργά να ξεκινήσουμε τώρα. Ίσως όπως
θα έλεγε και ο ποιητής, τα καλά κρατάνε λίγο.
Ίσως επειδή οι άνθρωποι αλλάζουν.............
Σαφώς και είμασταν τυχεροί όσοι είχαμε την τύχη
να ζήσουμε μαγικές στιγμές με υπέροχους φίλους και ελπίζω
κάποια στιγμή στο μέλλον να μας ξαναδωθεί η ευκαιρία
να ξαναζήσουμε όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς.

ΠΗΓΗ: www.techne.gr/threads/10726-102-γνωμικά-του-Πλάτωνα.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ ευχαριστώ τον φίλο της σοφίας Ηλία Γιανακόπουλο για την πνευματική τροφή.

Αγαπητοί φίλοι, επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην περιπέτεια της φιλοσοφίας, σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και καλό ταξίδι σε όσους αποφασίσουν να κάνουν αυτό το γνωστικό-όμορφο ταξίδι στους ωκεανούς της γνώσης. Ως λογοτεχνικό ιστολόγιο έχουμε υποχρέωση το βλέμμα μας να είναι στραμμένο στις πηγές της γνώσης. Το κατά πόσο αυτό έχει την απήχηση που πρέπει, είναι ένα ζητούμενο μεν, αλλά όχι το μείζον, εύχομαι όμως και ελπίζω να είναι αρκετοί αυτοί που θα διαβάσουν το πιο κάτω άρθρο, γιατί καλό είναι να λέμε πως όταν οι προγονοί μας έκτιζαν Παρθενώνες κάποιοι άλλοι λαοί δε γνώριζαν περί Δημοκρατίας κ.λπ. κ.λπ. αλλά το θέμα είναι το κατά πόσο εμείς οι σημερινοί απόγονοι εκείνων των σημαντικών ανθρώπων, είμαστε αντάξιοί τους. Αν πράγματι θέλουμε να μη μας φτύνουν οι απ' 'εξω τρεις είναι οι προυποθέσεις που μπορούμε αυτό να το πετύχουμε, όπως λέει και ο σοφός δάσκαλος κ. Χρήστος Γιανναράς. ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ.


Με σεβασμό και αγάπη Επικούρειος Πέπος.

Μια σύντομη περιπλάνηση από τον Πλάτωνα μέχρι τον Μπέρτραντ Ράσσελ.
Όσα θέλετε να μάθετε για την περιπέτεια της φιλοσοφίας Από την ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος προς τη γνώση. Αυτό είναι γνωστό. Ούτε εξυπνάδες, ούτε ταχύρυθμη εκπαίδευση. Ούτε αν διαβάσει κανείς ένα βιβλίο θα γίνει φιλόσοφος. Αυτό το βιβλίο του Will Durant, δεν είναι ένα λαϊκό βιβλίο που εξασφαλίζει την είσοδο στον παράδεισο της φιλοσοφίας στον αναγνώστη. Και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να υποκαταστήσει τα πρωτότυπα έργα των φιλοσόφων. Είναι απλώς ένα φιλικό βιβλίο σε κάποιον που θα ήθελε να κάνει μια αρχή. Να περιπλανηθεί για λίγο στον μακρύ δρόμος της σκέψης. Και μέσα από αυτό το βιβλίο να ενδιαφερθεί και να γνωρίσει ένα κομμάτι της σύνθετης σκέψης που διαμόρφωσε τον κόσμο μας. Η περιήγηση στους Ευρωπαίους φιλοσόφους ξεκινά από τον Πλάτωνα και φτάνει μέχρι τον Μπέρτραντ Ράσσελ. Διαλέξαμε μερικά αποσπάσματα του βιβλίου. Μια πρώτη γεύση της αιώνιας σκέψης.

Ο Πλάτωνας και η Ουτοπία
Για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Πλάτωνας γνωρίζει πως η Ουτοπία του δεν εμπίπτει απόλυτα στη σφαίρα της πρακτικής εφαρμογής. Παραδέχεται ότι περιγράφει ένα ιδανικό δύσκολο να επιτευχθεί. Υποστηρίζει ότι παρ’ όλα αυτά έχει μια αξία η απεικόνιση των επιθυμιών μας· η σπουδαιότητα του ανθρώπου έγκειται στο ότι μπορεί να φανταστεί έναν καλύτερο κόσμο και, επιστρατεύοντας τη θέλησή του, να μεταφέρει ένα μέρος του τουλάχιστον στην πραγματικότητα. Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που πλάθει Ουτοπίες. «Κοιτάζουμε το πριν και το μετά και μαραζώνουμε για ό,τι δεν υπάρχει». Και δεν είναι όλα τα όνειρα μάταια. Πολλά κατάφεραν να «βγάλουν πόδια και να περπατήσουν» ή να «βγάλουν φτερά και να πετάξουν», όπως αυτό του Ίκαρου, που πίστεψε ότι οι άνθρωποι μπορούν να πετάξουν. Σε τελική ανάλυση, ακόμα και αν απλώς σκιαγραφούμε μια εικόνα, αυτή μπορεί να χρησιμεύσει ως στόχος και υπόδειγμα των κινήσεων και της συμπεριφοράς μας. Όταν αρκετοί από μας κοιτάξουν την εικόνα και ακολουθήσουν τη λάμψη της, η Ουτοπία θα βρει τον δρόμο της πάνω στον χάρτη. Στο μεταξύ «ίσως υπάρχει ένα υπόδειγμά της στον ουρανό για εκείνον που θέλει να το βλέπει, και να γίνει με αυτό τον τρόπο πολίτης της. Δεν έχει σημασία αν υπάρχει τώρα ή αν θα υπάρξει ποτέ στο μέλλον, ο ίδιος θα ενεργεί σύμφωνα με τους νόμους αυτής της πόλης και καμίας άλλης». Ο καλός άνθρωπος θα εφαρμόσει τον τέλειο νόμο ακόμα και σε μια ατελή πολιτεία.

Ο Αριστοτέλης και η Λογική
Το πρώτο μεγάλο επίτευγμα του Αριστοτέλη είναι ότι σχεδόν χωρίς προκατόχους δημιούργησε μια νέα επιστήμη, προϊόν σχεδόν αποκλειστικά της δικής του σκέψης – τη Λογική. Ο Ρενάν μιλά για την «ανεπαρκή εκπαίδευση κάθε νου ο οποίος δεν έχει γνωρίσει, άμεσα ή έμμεσα, την πειθαρχία των Ελλήνων». Στην πραγματικότητα όμως, η ίδια η ελληνική σκέψη ήταν απείθαρχη και χαοτική, μέχρι που οι ανελέητοι τύποι του Αριστοτέλη συγκρότησαν μια εύκολη μέθοδο για τον έλεγχο και τη διόρθωση των διαφόρων εικασιών. Ακόμα και ο Πλάτωνας (αν μπορεί να εικάσει κάτι τέτοιο ένας θαυμαστής του) ήταν μια απείθαρχη και άστατη ψυχή, που γοητευόταν πολύ συχνά από τα νέφη του μύθου και άφηνε την ομορφιά να κρύψει κατά τρόπο εντυπωσιακό το πρόσωπο της αλήθειας. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης, όπως θα δούμε, παραβίαζε συχνά τους ίδιους τους κανόνες του, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν προϊόν του παρελθόντος του, και όχι του μέλλοντος που θα έχτιζε η σκέψη του. Η πολιτική και οικονομική παρακμή της Ελλάδας επέφερε μια εξασθένηση της πνευματικής ζωής και του ιδιαίτερου ελληνικού χαρακτήρα μετά τον Αριστοτέλη· όμως όταν ένα νέο έθνος, μετά από μια σκοτεινή χιλιετία βαρβαρότητας, βρήκε πάλι τον χρόνο και ανέκτησε την ικανότητα για στοχασμό, το Όργανον της Λογικής του Αριστοτέλη, μεταφρασμένο από τον Βοήθιο (470-525 μ.Χ), έγινε το πρόπλασμα της μεσαιωνικής σκέψης, η αυστηρή μητέρα της σχολαστικής φιλοσοφίας που, αν και κάποια δόγματα την κατέστησαν στείρα, δίδαξε στη διάνοια της εφηβικής Ευρώπης τη συλλογιστική και την εκλέπτυνση της σκέψης, δημιούργησε την ορολογία της σύγχρονης επιστήμης και έθεσε τις βάσεις εκείνης της νοητικής ωρίμανσης που θα υπερέβαινε και θα ανέτρεπε το ίδιο το σύστημα και τις μεθόδους που την είχαν γεννήσει και συντηρήσει. Λογική είναι, απλά, η τέχνη και η μέθοδος της ορθής σκέψης. Ενυπάρχει σε όλες τις επιστήμες, σε όλους τους κλάδους και όλες τις τέχνες. Ακόμα και η μουσική την εμπεριέχει. Είναι επιστήμη γιατί σε σημαντικό βαθμό οι διεργασίες της ορθής σκέψης μπορούν να αναχθούν σε κανόνες σαν αυτούς της φυσικής και της γεωμετρίας, και να διδαχθούν σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο· είναι τέχνη γιατί με την εξάσκηση χαρίζει στο μυαλό, τελικά, μια ασύνειδη και άμεση ακρίβεια όμοια με αυτή που οδηγεί τα δάχτυλα του πιανίστα πάνω στα πλήκτρα για να παραγάγει αβίαστα αρμονίες. Τίποτα δεν είναι τόσο βαρετό όσο η Λογική, αλλά και τίποτα τόσο σημαντικό.

Ο Φράνσις Μπέϊκον για τους νέους
Στο δοκίμιο «Of Youth and Age» συμπυκνώνει ένα ολόκληρο βιβλίο σε μία παράγραφο. «Οι νέοι είναι πιο κατάλληλοι να επι­νοούν παρά να κρίνουν, πιο κατάλληλοι να εκτελούν παρά να συμβουλεύουν, και επίσης πιο κατάλληλοι για νέα εγχειρήματα παρά για έτοιμες, στημένες επιχειρήσεις· γιατί η πείρα που έρχεται με τα χρόνια κατευθύνει σωστά σε ό,τι αφορά τα πράγματα που εμπίπτουν στο βεληνεκές της, αλλά σε ό,τι αφορά καινούργια πράγματα παραπλανεί... Οι νέοι, στους χειρισμούς τους και στη διαχείριση των καταστάσεων, αγκαλιάζουν περισσότερα από όσα μπορούν να κρατήσουν, αναταράζουν περισσότερα από όσα μπορούν να ηρεμήσουν, εφορμούν στον στόχο χωρίς να σκεφτούν μέσα και βαθμούς δυσκολίας, εμμένουν παράλογα σε λίγες αρχές που έχει τύχει να υιοθετήσουν· δεν τους φοβίζουν οι καινοτομίες, κάτι που τους φέρνει αντιμέτωπους με άγνωστες δυσκολίες... Οι ηλικιωμένοι εναντιώνονται σε πολλά πράγματα, συμβουλεύουν πολύ συχνά τους άλλους, διακινδυνεύουν ελάχιστα, μετανιώνουν πολύ γρήγορα και σπάνια αφιερώνονται σε κάτι μέχρι τέλους, αλλά αρκούνται σε μια μέτρια επιτυχία. Οπωσδήποτε, είναι καλό να τους αξιοποιείς και τους μεν και τους δε... γιατί οι αρετές είτε του ενός είτε του άλλου μπορεί να διορθώσουν τα ελαττώματα όλων».


Ο Σπινόζα και η εξουσία.

Πιστεύεται ότι η πείρα μάς έχει διδάξει πως η ανάθεση όλης της εξουσίας σε έναν μόνο άνθρωπο διασφαλίζει την ειρήνη και την ομόνοια. Γιατί καμία εξουσία δεν έχει μακροημερεύσει για τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς να υποχρεωθεί σε αξιοσημείω­τες αλλαγές όσο εκείνη των Τούρκων· και από την άλλη, δεν υπάρχουν καθεστώτα που να διατηρήθηκαν λιγότερο από τα λαϊκά ή δημοκρατικά, ούτε επικράτειες που να γνώρισαν περισσότερες εξεγέρσεις. Όμως αν η δουλεία, η βαρβαρότητα και η ερήμωση αποκαλούνται ειρήνη, τότε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο άτυχοι. Αναμφίβολα, συνήθως υπάρχουν περισσότερες και πιο έντονες συγκρούσεις ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά από ό,τι ανάμεσα σε αφέντες και δούλους· όμως δεν θα αποτελούσε πρόοδο για την τέχνη της διαχείρισης του νοικοκυριού η μετατροπή του δικαιωμάτων που απορρέουν από την ιδιότητα του πατέρα σε δικαίωμα ιδιο­κτησίας, κάτι που καθιστά τα παιδιά σκλάβους. Η δουλεία, λοιπόν, και όχι η ειρήνη είναι αυτή που προάγεται με την παράδοση όλης της εξουσίας σε έναν άνθρωπο. Ο μόνιμος ισχυρισμός εκείνων που διψούν για απόλυτη εξουσία είναι ότι, για το συμφέρον του κράτους, η διαχείριση των υποθέσεών του πρέπει να γίνεται κρυφά... Όμως όσο περισσότερο κρύβονται τα επιχειρήματα αυτού του είδους πίσω από τη μάσκα του δημόσιου συμφέροντος, τόσο πιο καταπιεστική θα είναι η δουλεία στην οποία θα οδηγήσουν... Καλύτερα να υπάρχουν σωστά σχέδια που να είναι γνωστά στον εχθρό παρά να κρύβονται από τους πολίτες τα δόλια μυστικά των τυράννων. Εκείνοι που μπορούν να χειρίζονται κρυφά τις υποθέσεις ενός κράτους το έχουν υπό την απόλυτη εξουσία τους. Και όπως συνωμοτούν κατά του εχθρού σε καιρό πολέμου, το ίδιο κάνουν κατά των πολιτών σε καιρό ειρήνης.

Ο Βολταίροςκαι η μνήμη των ανθρώπων. 

Κανείς δεν έχει σκεφτεί να αποδώσει αθάνατη ψυχή σε έναν ψύλλο. Γιατί τότε σε έναν ελέφαντα ή έναν πίθηκο, ή και στον υπηρέτη μου;...[Έστω ότι] ένα παιδί πεθαίνει στη μήτρα της μητέρας του ακριβώς τη στιγμή που έχει λάβει την ψυχή του. Θα αναστηθεί ως έμβρυο, ως αγόρι ή ως άντρας; Για να αναστηθείς –να είσαι, δηλαδή, ο ίδιος άνθρωπος με πριν– πρέπει η μνήμη σου να είναι παρούσα και νωπή· γιατί αυτή είναι που συγκροτεί την ταυτότητά σου. Αν η μνήμη χαθεί, πώς θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος;...Γιατί οι άνθρωποι βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι μόνο σε αυτούς έχει δοθεί μια πνευματική και αθάνατη φύση;... Ίσως από απύθμενη ματαιοδοξία. Είμαι σίγουρος ότι, αν μπορούσε να μιλήσει ένα παγόνι, θα καυχιόταν κι αυτό για την ψυχή του και θα δήλωνε ότι κατοικεί στην υπέροχη ουρά του.

Ο Καντ και ο γερμανικός ιδεαλισμός.
Το μεγάλο επίτευγμα του Καντ ωστόσο είναι ότι απέδειξε μια για πάντα πως ο εξωτερικός κόσμος γίνεται γνωστός σ’ εμάς μόνο ως αίσθηση, και ότι ο νους δεν είναι μια απλή, ανήμπορη tabula rasa, το αδρανές θύμα της αίσθησης, αλλά ένας ενεργός παράγοντας που επιλέγει και αναδομεί τις εμπειρίες καθώς αυτές φτάνουν στις αισθήσεις μας. Μπορούμε να αφαιρέσουμε κάποια στοιχεία από αυτό το επίτευγμα χωρίς να αμφισβητήσουμε το μεγαλείο του. Μπορεί να χαμογελάμε, όπως και ο Σοπενχάουερ, με την ακρίβεια μπακάλη με την οποία γίνεται ο υπολογισμός των κατηγοριών, όμορφα συσκευασμένων ανά τριάδες, οι οποίες μετά τεντώνονται, συμπιέζονται και ερμηνεύονται ύπουλα και ανελέητα ώστε να ταιριάζουν με –και να εμπεριέχουν– όλα τα πράγματα. Μπορεί ακόμα να εκφράσουμε αμφιβολίες για το αν αυτές οι κατηγορίες, ή οι ερμηνευτικές μορφές σκέψης, είναι έμφυτες και υπάρχουν πριν από την αίσθηση και την εμπειρία· ίσως να είναι έμφυτες στο μεμονωμένο άτομο, όπως αποδεχόταν ο Σπένσερ, αλλά να είναι επίκτητες σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο είδος· ή, πάλι, πιθανόν να είναι επίκτητες ακόμα και στο άτομο: οι κατηγορίες μπορεί να είναι «αυλάκια» στα οποία κινείται η σκέψη, έξεις της αντίληψης και της συναίσθησης, που παράγονται βαθμιαία από αισθητήριες εντυπώσεις και αντιλήψεις που αυτο-διευθετούνται αυτόματα – πρώτα άτακτα και μετά με ένα είδος φυσικής επιλογής των μορφών διευθέτησης, με ομαλούς, προσαρμοστικούς και διαφωτιστικούς τρόπους. Η μνήμη είναι εκείνη που ταξινομεί και μεταφράζει τις αισθητήριες εντυπώσεις σε αντιλήψεις, και τις αντιλήψεις σε ιδέες· όμως η μνήμη είναι ένα συσσώρευμα. Εκείνη η ενότητα της νόησης που ο Καντ θεωρεί έμφυτη (η «υπερβατική ενότητα της σύνθεσης») είναι επίκτητη – και μάλιστα δεν την αποκτούν όλοι. Μπορεί όχι μόνο να αποκτηθεί, αλλά και να χαθεί, όπως στην αμνησία, στις διαταραχές προσωπικότητας ή στην τρέλα. Οι έννοιες είναι ένα επίτευγμα, όχι ένα χάρισμα.



Ο Σοπενχάουερκαι η αναγκαιότητα της αλήθειας. 

Καμία εποχή δεν μπορεί να είναι πιο δυσμενής για τη φιλοσοφία από εκείνη στην οποία χρησιμοποιείται επαίσχυντα, από τη μία από όσους προωθούν πολιτικούς σκοπούς και από την άλλη από αυτούς που τη βλέπουν ως μέσο βιοπορισμού... Δεν υπάρχει, επομένως, τίποτα που να διαψεύδει το απόφθεγμα Primum vivere, deinde philosophari; Αυτοί οι ευγενείς κύριοι επιθυμούν να ζήσουν, και όντως ζουν από τη φιλοσοφία. Έχουν αφοσιωθεί σ’ αυτή, συν γυναιξί και τέκνοις... Ο κανόνας «Εξυμνώ εκείνον που μου δίνει ψωμί να τρώω» ίσχυε πάντα· ο βιοπορισμός από τη φιλοσοφία θεωρούνταν από τους αρ­χαίους χαρακτηριστικό των σοφιστών... Τίποτα δεν μπορεί να αγοραστεί με τον χρυσό πέρα από τη μετριότητα... Μια εποχή που επί είκοσι χρόνια χειροκροτεί έναν Χέγκελ –αυτό τον Κάλιμπαν της διανόησης– θεωρώντας τον τον μεγαλύτερο των φιλοσόφων... δεν μπορεί να πείσει όποιον το παρακολουθεί αυτό να ζητήσει την επιδοκιμασία της... Αλλά μάλλον η αλήθεια θα είναι πάντα paucorum hominum, και επομένως πρέπει με ηρεμία και σεμνότητα να περιμένει τους λίγους που με τον ασυνήθιστο τρόπο σκέψης τους μπορεί να τη βρουν απολαυστική... Η ζωή είναι σύντομη, αλλά η αλήθεια επιδρά σε βάθος και ζει πολύ· ας λέμε, λοιπόν, την αλήθεια.



Ο Χερμπερτ Σπένσερ περί προσαρμογής της ζωής. 

Ο Σπένσερ αρχίζει με έναν περίφημο ορισμό: «Ζωή είναι η συνεχής προσαρμογή εσωτερικών σχέσεων σε εξωτερικές». Η πληρότητα της ζωής εξαρτάται από την πληρότητα αυτής της ανταπόκρισης· και, επομένως, η ζωή είναι τέλεια όταν και η ανταπόκριση είναι τέλεια. Η ανταπόκριση δεν είναι απλώς μια παθητική προσαρμογή· αυτό που διακρίνει τη ζωή είναι η προσαρμογή των εσωτερικών σχέσεων λόγω της προσδοκίας κάποιας αλλαγής στις εξωτερικές, όπως όταν ένα ζώο σκύβει για να αποφύγει ένα χτύπημα ή ένας άνθρωπος ανάβει φωτιά για να ζεστάνει την τροφή του. Το πρόβλημα με αυτό τον ορισμό έγκειται όχι μόνο στο ότι τείνει να παραβλέπει τη δραστηριότητα του οργανισμού με την οποία αναδιαμορφώνεται το περιβάλλον του, αλλά και στο γεγονός πως δεν εξηγεί τι είναι ετούτη η αδιόρατη δύναμη που επιτρέπει στον οργανισμό να κάνει αυτές τις «προφητικές» προσαρμογές που απαιτεί η ζωτικότητα. Σε ένα κεφάλαιο που προστέθηκε σε μεταγενέστερες εκδόσεις, ο Σπένσερ υποχρεώθηκε να συζητήσει «Το Δυναμικό Στοιχείο στη Ζωή», και να παραδεχτεί ότι ο ορισμός του δεν αποκάλυπτε πραγματικά τη φύση της ζωής. «Είμαστε υποχρεωμένοι να ομολογήσουμε ότι η ουσία της Ζωής δεν μπορεί να γίνει κατανοητή με φυσικοχημικούς όρους». Δεν είχε αντιληφθεί πόσο καταστροφική ήταν μια τέτοια παραδοχή για την ενότητα και πληρότητα του συστήματός του. Ο Σπένσερ βλέπει στη ζωή του ατόμου μια προσαρμογή των εσωτερικών σχέσεων στις εξωτερικές, έτσι παρατηρεί στη ζωή του είδους μια αξιοσημείωτη προσαρμογή της αναπαραγωγικής ικανότητας στις συνθήκες του φυσικού του περιβάλλοντος.


Ο Νίτσε και η ουσία του αρχιοελληνικού δράματος.
Στις αρχές του 1872 εξέδωσε το πρώτο, και μοναδικό ολοκληρωμένο, βιβλίο του: Die Geburt der Tragödie aus dem Geiste der Musik (Η γέννηση της τραγωδίας από το πνεύμα της μουσικής). Ποτέ πριν ένας φιλόσοφος δεν είχε γράψει με τόσο λυρισμό. Μίλησε για τους δύο θεούς τους οποίους λάτρευε η ελληνική τέχνη: πρώτα για τον Διόνυσο (ή Βάκχο), τον θεό του κρασιού και του γλεντιού, της κυριαρχίας της ζωής, της χαράς της δράσης, της έκστασης και της έμπνευσης, του ενστίκτου, της περιπέτειας και του ατρόμητου πόνου, τον θεό του τραγουδιού, της μουσικής, του χορού και του δράματος· και μετά για τον Απόλλωνα, τον θεό της ειρηνικής ζωής, της σχόλης και της ησυχίας, της αισθητικής συγκίνησης και της διανοητικής επεξεργασίας, της λογικής τάξης και της φιλοσοφικής ηρεμίας, τον θεό της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της επικής ποίησης. Τα ανώτερα δείγματα της αρχαιοελληνικής τέχνης αντιπροσώπευαν μια ένωση των δύο ιδανικών, της ανεξάντλητης αρσενικής δύναμης του Διόνυσου και της ήρεμης, θηλυκής σε μεγάλο βαθμό ομορφιάς του Απόλλωνα. Στο δράμα, ο Διόνυσος ενέπνεε τον χορό και ο Απόλλωνας τον διάλογο. Ο χορός προήλθε από την πομπή των πιστών του Διονύσου που ήταν ντυμένοι σαν Σάτυροι· ο διάλογος ήταν μεταγενέστερη προσθήκη, ένα στοχαστικό προσάρτημα σε μια συναισθηματική εμπειρία. Η βαθύτερη ουσία του αρχαιοελληνικού δράματος ήταν η διονυσιακή υπερνίκηση του πεσιμισμού μέσω της τέχνης. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ο χαρούμενος και αισιόδοξος λαός που περιγράφουν σήμερα· ένιωθαν τις πληγές της ζωής στο πετσί τους, καθώς και την τραγική της συντομία. Όταν ο Μίδας ρώτησε τον Σιληνό ποια μοίρα είναι καλύτερη για τον άνθρωπο, αυτός απάντησε: «Φυλή αξιολύπητη και εφήμερη, παιδί της τύχης και της οδύνης, γιατί με αναγκάζεις να αποκαλύψω όσα θα ήταν προτιμότερο για σένα να παραμείνουν ανείπωτα; Αυτό που περισσότερο απ’ όλα πρέπει να επιθυμείς είναι ανέφικτο: να μην είχες ποτέ γεννηθεί, να μην υπάρχεις. Το δεύτερο καλύτερο θα ήταν να πεθάνεις το γρηγορότερο». Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν να μάθουν πολλά από τον Σοπενχάουερ ή από τους ινδουιστές. Όμως οι Έλληνες έδιωξαν τον ζόφο της απογοήτευσής τους χάρη στη λαμπρή τέχνη τους: από τα δεινά τους δη­μιούργησαν ένα θέαμα, το δράμα, και διαπίστωσαν ότι «μόνο ως αισθητικά φαινόμενα», ως αντικείμενα καλλιτεχνικού στοχασμού ή ανάπλασης, «φαίνεται να νομιμοποιούνται η ύπαρξη και ο κόσμος». «Το υψηλό είναι η καλλιτεχνική υποταγή του απαίσιου». Ο πεσιμισμός είναι ένδειξη παρακμής, ο οπτιμισμός ένδειξη επιπολαιότητας. Η «τραγική αισιοδοξία» είναι ίδιον του ισχυρού που επιζητεί την ένταση και την έκταση της εμπειρίας έστω και αν έχει ως τίμημα τον πόνο, και χαίρεται διαπιστώνοντας ότι η διαμάχη είναι ο νόμος της ζωής. «Η ίδια η τραγωδία είναι η απόδειξη ότι οι Έλληνες δεν ήταν απαισιόδοξοι». Η περίοδος που αυτή η «τραγική αισιοδοξία» γέννησε το δράμα του Αισχύλου και την προσωκρατική φιλοσοφία ήταν οι «λαμπρές μέρες της Ελλάδας».


Ο Ανρί Μπέρξον και η επανάσταση κατά του υλισμού. 

Λέγεται μερικές φορές ότι μέσα μας η συνείδηση συνδέεται άμεσα με τον εγκέφαλο, και επομένως πρέπει να αποδώσουμε συνείδηση στα έμβια όντα που έχουν εγκέφαλο και να την αρνηθούμε σε εκείνα που δεν έχουν. Όμως είναι εύκολο να διαπιστώσουμε την πλάνη που εμπεριέχεται σε ένα τέτοιο επιχείρημα. Θα ήταν σαν να λέγαμε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι, επειδή η πέψη μας συνδέεται άμεσα με το στομάχι, μόνο τα έμβια όντα με στομάχι μπορούν να έχουν πέψη. Κάτι τέτοιο θα ήταν εντελώς λάθος, γιατί δεν είναι απαραίτητο για έναν οργανισμό να έχει στομάχι, ή ακόμα και ειδικά όργανα, για να χωνεύει. Μια αμοιβάδα μπορεί και χωνεύει παρόλο που είναι μια σχεδόν αδιαφοροποίητη πρωτοπλασμική μάζα. Εκείνο που ισχύει είναι ότι, ανάλογα με την πολυπλοκότητα και τον βαθμό τελείωσης ενός οργανισμού, παρατηρείται μια κατανομή εργασιών. Ειδικά όργανα αναλαμβάνουν ειδικές λειτουργίες, και έτσι η ικανότητα της πέψης εντοπίζεται στο στομάχι, ή μάλλον συνιστά ένα γενικό πεπτικό σύστημα το οποίο λειτουργεί καλύτερα επειδή περιορίζεται μόνο σε αυτό το έργο. Με τον ίδιο τρόπο, η συνείδηση στον άνθρωπο συνδέεται αδιαμφισβήτητα με τον εγκέφαλο, αλλά δεν έπεται εξ αυτού με κανέναν τρόπο ότι ο εγκέφαλος είναι απαραίτητος για τη συνείδηση. Όσο πιο χαμηλά κατεβαίνουμε στη ζωική αλυσίδα, τόσο περισσότερο απλοποιημένα και διαχωρισμένα είναι μεταξύ τους τα νευρικά κέντρα, ώσπου τελικά εξαφανίζονται τελείως, συγχωνευμένα μέσα στη γενική μάζα ενός οργανισμού χωρίς σχεδόν καμία διαφοροποίηση. Αν, λοιπόν, στην κορυφή της κλίμακας των έμβιων όντων, η συνείδηση συνδέεται με εξαιρετικά πολύπλοκα νευρικά κέντρα, μήπως πρέπει να θεωρήσουμε ότι συνοδεύει το νευρικό σύστημα σε όλα τα σκαλιά της ιεραρχίας, και πως όταν τελικά το υλικό των νευρικών κέντρων συγχωνεύεται στην αδιαφοροποίητη ακόμη έμβια ύλη η συνείδηση είναι ακόμη εκεί, διάχυτη, συγκεχυμένη, αλλά σε καμία περίπτωση εκμηδενισμένη; Θεωρητικά, επομένως, καθετί το ζωντανό μπορεί να έχει συνείδηση. Καταρχήν, η συνείδηση είναι ίσης έκτασης με τη ζωή.

Ο Μπενεντέτο Κρότσε και η εσωτερική ομορφιά. 

«Όταν ανακαλύψουμε την εσωτερική λέξη, όταν συλλάβουμε ζωηρά και καθαρά μια μορφή ή ένα άγαλμα, όταν βρούμε ένα μουσικό θέμα, γεννιέται και η έκφρασή του, και είναι πλήρης· δεν απαιτείται τίποτε άλλο. Αν τότε ανοίξουμε το στόμα μας και μιλήσουμε ή τραγουδήσουμε... λέμε απλώς μεγαλόφωνα αυτό που έχουμε πει ήδη από μέσα μας, τραγουδάμε μεγαλόφωνα αυτό που έχουμε τραγουδήσει ήδη από μέσα μας. Αν τα δάχτυλά μας πατήσουν τα πλήκτρα του πιάνου, αν πάρουμε μολύβι ή σμίλη, τούτες οι πράξεις είναι βουλητικές» (εντάσσονται στην πρακτική, όχι στην αισθητική δραστηριότητα), «και το μόνο που κάνουμε τότε είναι να εκτελούμε με εντυπωσιακές κινήσεις αυτά που είχαμε ήδη εκτελέσει συνοπτικά και γρήγορα από μέσα μας». Μας βοηθούν όλα αυτά άραγε να απαντήσουμε σε εκείνο το βασανιστικό ερώτημα, Τι είναι ομορφιά; Εδώ σίγουρα υπάρχουν τόσες γνώμες όσες και άνθρωποι· επιπλέον, κάθε ερωτευμένος πιστεύει ότι είναι αυθεντία στο θέμα και δεν δέχεται αντιρρήσεις. Ο Κρότσε απαντά ότι ομορφιά είναι ο νοητικός σχηματισμός μιας εικόνας (ή μιας σειράς από εικόνες) που συλλαμβάνει την ουσία του πράγματος το οποίο έχει υποπέσει στην αντίληψή μας. Και πάλι εδώ η ομορφιά αφορά μάλλον την εσωτερική εικόνα παρά την εξωτερική μορφή στην οποία έχει ενσωματωθεί. Θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι η διαφορά μας από τον Σαίξπηρ έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνική της εξωτερικής έκφρασης, ότι έχουμε κάνει σκέψεις τόσο βαθιές που δεν εκφράζονται με λόγια. Όμως αυτή δεν είναι παρά μια ευχάριστη ψευδαίσθηση: η διαφορά δεν έγκειται στη δύναμη με την οποία εξωτερικεύεται η εικόνα αλλά στη δύναμη του εσωτερικού σχηματισμού μιας εικόνας η οποία εκφράζει το αντικείμενο.


Ο Μπέρτραντ Ράσελ για τη λευκή φυλή. 

Έχω συνειδητοποιήσει τελικά ότι η λευκή φυλή δεν είναι τόσο σημαντική όσο νόμιζα. Αν η Ευρώπη και η Αμερική αλληλοεξοντωθούν σε έναν πόλεμο, αυτό δεν θα σημάνει απαραίτητα και την καταστροφή του ανθρώπινου είδους, ούτε καν το τέλος του πολιτισμού. Θα έχει απομείνει ακόμη ένας σημαντικός αριθμός Κινέζων, και από πολλές απόψεις η Κίνα είναι η σπουδαιότερη χώρα που έχω δει ποτέ. Δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη από άποψη πληθυσμού και πολιτισμού, αλλά και η μεγαλύτερη διανοητικά νομίζω. Δεν γνωρίζω άλλον πολιτισμό με τόσο ανοιχτό πνεύμα, τόσο ρεαλισμό, τέτοια βούληση να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις έτσι όπως είναι, αντί να προσπαθεί να τις προσαρμόσει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Είναι λίγο δύσκολο να περάσει κανείς από την Αγγλία στην Αμερική, και μετά στη Ρωσία, και αποκεί στην Ινδία και στην Κίνα, και να διατηρήσει αμετάβλητη την κοινωνική φιλοσοφία του. Ο κόσμος έπεισε τον Μπέρτραντ Ράσελ ότι είναι πολύ ευρύς για να τον χωρέσουν οι μαθηματικοί του τύποι, και ίσως πολύ μεγάλος και δύσκαμπτος για να κινηθεί γρήγορα προς την κατεύθυνση που επιθυμούσε η καρδιά του φιλοσόφου.


Ο Will Durant, αμερικανός συγγραφέας, ιστορικός και φιλόσοφος, αφιέρωσε πάνω από 50 χρόνια στη συγγραφή του εντεκάτομου έργου του Η ιστορία του πολιτισμού. Το βιβλίο του "Η περιπέτεια της φιλοσοφίας" μύησε περισσότερους ανθρώπους στο αντικείμενο της φιλοσοφίας από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο. Καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του ο Durant επιδόθηκε με πάθος στην αποστολή που είχε αναλάβει να βγάλει τη φιλοσοφία από τον γυάλινο πύργο του ακαδημαϊκού κόσμου και να την εισαγάγει στη ζωή των απλών, καθημερινών ανθρώπων. "Αυτό το βιβλίο" σημειώνει ο ίδιος, δεν είναι μια πλήρης ιστορία της φιλοσοφίας. Είναι μια προσπάθεια να εξανθρωπιστεί η γνώση με την επικέντρωση της θεωρητικής σκέψης σε οριεμένε κυρίαρχες προσωπικότητες. Ορισμένες δευτερεύουσες μορφές παραλείφθηκαν ώστε εκείνες που επιλέχτηκαν να έχουν το απαραίτητο χώρο να ζήσουν". Το βιβλίο του Will Durant, η "Περιπέτεια της Φιλοσοφίας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο". Πηγή: www.lifo.gr

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΡΗΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Ουτοπιστές και Επικούρειοι καλησπέρα, 28 Σεπτεμβρίου σήμερα και αύριο θα μάθουμε τα νέα για τον Καπτάν Φατούργο, ας ελπίσουμε πως τα νέα θα είναι καλά και πως ο Καπτάν Φατούργος δεν θα μπει σε νέες ''ναυτικές'' περιπέτειες, αλήθεια τι σκεφτόσαστε στις στιγμές ηρεμίας σας; Πόσο μακριά έχετε φτάσει ή πόσο μακριά μπορείτε να πάτε; Τα προτερήματά σας ή τις αδυναμίες σας; Το καλύτερο που μπορεί να σας συμβεί ή το χειρότερο; Στις στιγμές ηρεμίας, δώστε προσοχή στις σκέψεις σας. Επειδή ίσως, απλά ίσως, το μόνο πράγμα που πρέπει να αλλάξουμε  για να μπορέσουμε να βιώσουμε περισσότερη ευτυχία, περισσότερη αγάπη και περισσότερη ζωτικότητα, είναι ο τρόπος σκέψης μας. Υ.Γ. Η μιζέρια, οι μίζεροι, οι αχάριστοι και οι τοξικοί βλάπτουν σοβαρά την υγεία, γι' αυτό Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς. Στην φωτογραφία η Λόλα, ο Πέπος μαζί με τον φίλο μας τον Ζήνωνα που είχε δημιουργήσει το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας στην ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ.

Ορίστε 60 ρητά που θα σε βοηθήσουν να ρυθμίσεις τον τρόπο σκέψης σου και θα σου δώσουν κίνητρα για μια καλύτερη ζωή.

1. Δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις.

2. Μερικές φορές τα καλά πράγματα καταρρέουν έτσι ώστε καλύτερα πράγματα να μπορέσουν να οικοδομηθούν.

3. Μην σκέφτεσαι το κόστος. Σκέψου την αξία.

4. Μερικές φορές χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς για να δεις τα πράγματα καθαρά.

5. Πολλοί άνθρωποι αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται, με χρήματα που δεν έχουν, για να εντυπωσιάσουν ανθρώπους που δεν ξέρουν.

6. Άσχετα με το πόσα λάθη κάνεις ή το πόσο αργή είναι η πρόοδος σου, είσαι και πάλι μπροστά από όσους δεν προσπαθούν.

7. Αν ένα πρόσωπο θέλει να είναι μέρος της ζωής σου, θα κάνει μια προφανή προσπάθεια για αυτό. Σκέψου διπλά πριν κρατήσεις ένα χώρο στην καρδιά σου για τους ανθρώπους που δεν κάνουν προσπάθεια για αυτό.

8. Το να κάνεις έναν άνθρωπο να χαμογελάσει, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο – ίσως όχι όλο τον κόσμο, αλλά τον δικό του σίγουρα.

9. Το να λες ότι κάποιος είναι άσχημος δεν σε κάνει ομορφότερο.

10. Οι μόνοι φυσιολογικοί άνθρωποι που ξέρεις είναι αυτοί που δεν γνωρίζεις πολύ καλά.

11. Η ζωή είναι 10% το τι σου συμβαίνει και 90% το πώς αντιδράς σε αυτό.

12. Το πιο οδυνηρό πράγμα είναι το να χάσεις τον εαυτό σου στην διαδικασία του να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ και να ξεχνάς ότι είσαι και εσύ ξεχωριστός.
13. Είναι καλύτερα να είσαι μόνος σου παρά με κακιά παρέα.

14. Καθώς μεγαλώνουμε, συνειδητοποιούμε ότι είναι λιγότερο σημαντικό να έχουμε πολλούς φίλους και πιο σημαντικό να έχουμε λίγους και αληθινούς.

15. Το να κάνεις εκατό φίλους δεν είναι θαύμα. Το θαύμα είναι να κάνεις ένα φίλο που θα σταθεί δίπλα σου ακόμα και όταν εκατό άτομα είναι εναντίων σου.

16. Το να τα παρατάς δεν σημαίνει πάντα ότι είσαι αδύναμος, μερικές φορές σημαίνει ότι είσαι δυνατός και έξυπνος αρκετά ώστε να το αφήσεις πίσω και να προχωρήσεις.

17. Μην λες ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο. Έχεις ακριβώς τον ίδιο αριθμό ωρών ανά ημέρα που δόθηκαν και στους Σωκράτη, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Επίκουρο, Helen Keller, Pasteur, Michaelangelo, Leonardo da Vinci, Thomas Jefferson, Albert Einstein κλπ.

18. Αν πραγματικά θέλεις να κάνεις κάτι, μπορείς να βρεις ένα τρόπο. Αν δεν θέλεις, θα βρεις μια δικαιολογία.

19. Μην επιλέγεις αυτόν που είναι όμορφος στον κόσμο. Διάλεξε αυτόν που κάνει τον κόσμο σου όμορφο.

20. Ο έρωτας δεν είναι επιλογή. Το να μείνεις ερωτευμένος είναι.

21. Η αληθινή αγάπη δεν σημαίνει να είστε αδιαχώριστοι. Είναι δυο άνθρωποι που είναι αληθινοί ο ένας στον άλλο ακόμα και όταν είναι χώρια.

22. Όταν είσαι απασχολημένος ψάχνοντας για το τέλειο άτομο, πιθανόν θα χάσεις το ατελές άτομο που θα μπορούσε να σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένο.

23. Ποτέ μην κάνεις κάτι μόνιμα ανόητο μόνο και μόνο επειδή είσαι προσωρινά αναστατωμένος.

24. Μπορείς να μάθεις σπουδαία πράγματα από τα λάθη σου όταν δεν είσαι απασχολημένος με το να τα αρνείσαι.

25. Στη ζωή, αν δεν ρισκάρεις τίποτα, ρισκάρεις τα πάντα.

26. Όταν σταματήσεις να κυνηγάς τα λάθος πράγματα δίνεις στα σωστά πράγματα την ευκαιρία να σε πιάσουν.

27. Κάθε ένα πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή σου σε προετοιμάζει για ένα γεγονός που δεν έχει έρθει ακόμα.

28. Δεν υπάρχει τίποτα το ευγενές στο να είσαι ανώτερος από κάποιο άλλο πρόσωπο. Η αληθινή ευγένεια είναι το να είσαι ανώτερος από το άτομο που ήσουν κάποτε.

29. Το να προσπαθείς να είσαι κάποιος άλλος είναι χάσιμο του ατόμου που είσαι πραγματικά.

30. Ποτέ δεν θα γίνεις αυτό που θέλεις να γίνεις αν συνεχίσεις να κατηγορείς όλους τους άλλους για αυτό που είσαι τώρα.

31. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο αυτό που κρύβουν από αυτό που δείχνουν.

32. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα που κάνουν οι άλλοι για αυτούς, μέχρι τη στιγμή που σταματάνε να τα κάνουν.

33. Μην ακούς τι λένε οι άνθρωποι, δώσε βάση σε αυτά που κάνουν.

34. Το να είσαι μόνος δεν σημαίνει ότι είσαι μοναχικός και το να είσαι μοναχικός δεν σημαίνει ότι είσαι μόνος.

35. Η αγάπη δεν έχει να κάνει με το σεξ, το να πηγαίνεις φανταχτερά ραντεβού ή να επιδεικνύεσαι. Έχει να κάνει με το να είσαι με ένα άτομο που σε κάνει ευτυχισμένο με τέτοιο τρόπο που κανένα άλλο δεν μπορεί.

36. Ο καθένας μπορεί να έρθει στη ζωή σου και να σου πει πόσο πολύ σε αγαπάει. Χρειάζεται κάποιος πραγματικά ιδιαίτερος για να μείνει στη ζωή σου και να σου δείξει πόσο πολύ σε αγαπάει.

37. Κάψε τα κεριά, χρησιμοποίησε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Σήμερα είναι ειδική περίπτωση.

38. Αγάπα και εκτίμησε τους γονείς σου. Συχνά είμαστε τόσο απασχολημένοι στο να μεγαλώνουμε, που ξεχνάμε ότι και αυτοί επίσης μεγαλώνουν.

39. Όταν αρχίσεις να συμβιβάζεις τον εαυτό σου και το ήθος σου για τους ανθρώπους γύρω σου, είναι καιρός να αλλάξεις τους ανθρώπους γύρω σου.

40. Μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα, αντί να αγαπάς την ιδέα του να σε αγαπάνε οι άλλοι.

41. Όταν κάποιος σου λέει «Έχεις αλλάξει», μπορεί απλά να σημαίνει ότι σταμάτησες να ζεις τη ζωή σου με τον δικό τους τρόπο.

42. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος άλλος λάθος για να είσαι εσύ σωστός.

43. Να είσαι χαρούμενος. Να είσαι ο εαυτός σου. Αν δεν αρέσει στους άλλους, άστους. Η ευτυχία είναι επιλογή. Η ζωή δεν είναι το να ευχαριστείς τους πάντες.

44. Όταν είσαι χαρούμενος, οι φίλοι σου ξέρουν ποιος είσαι. Όταν είσαι στις μαύρες σου, ξέρεις ποιοι είναι οι φίλοι σου.

45. Μην ψάχνεις για κάποιον που θα λύσει όλα σου τα προβλήματα. Ψάξε για κάποιον που θα τα αντιμετωπίσει μαζί σου.
46. Αν περιμένεις ο κόσμος να είναι δίκαιος μαζί σου απλά επειδή εσύ είσαι δίκαιος, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Είναι σαν να περιμένεις ένα λιοντάρι να μην σε φάει, απλά επειδή δεν το έφαγες εσύ.

47. Άσχετα με το πόσο καλά ή άσχημα τα πας, ξύπνα κάθε μέρα ευγνώμων για τη ζωή σου. Κάποιος κάπου αλλού παλεύει απεγνωσμένα για τη δική του.

48. Η μικρότερη πράξη καλοσύνης αξίζει περισσότερο από την ωραιότερη πρόθεση.

49. Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο φτωχοί, που το μόνο πράγμα που έχουν είναι τα χρήματα.

50. Μάθε να εκτιμάς τα πράγματα που έχεις πριν σε αναγκάσει ο χρόνος να εκτιμήσεις τα πράγματα που κάποτε είχες.

51. Όταν επιλέγεις να δεις το καλό στους άλλους, καταλήγεις να βρίσκεις το καλό στον εαυτό σου.

52. Δεν πνίγεσαι από την πτώση στο νερό. Πνίγεσαι με το να μένεις εκεί.

53. Είναι καλύτερα να γνωρίζεις και να είσαι απογοητευμένος από το ποτέ να μην ξέρεις και να αναρωτιέσαι.

54. Υπάρχουν πράγματα που δεν θέλουμε να συμβούν αλλά πρέπει να αποδεχτούμε, πράγματα που δεν θέλουμε να ξέρουμε αλλά πρέπει να μάθουμε και άνθρωποι με τους οποίους δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς, αλλά πρέπει να αφήσουμε πίσω.

55. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από το τι συμβαίνει γύρω σου, αλλά από το τι συμβαίνει μέσα σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξαρτώνται από τους άλλους για να αποκτήσουν ευτυχία, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ευτυχία έρχεται πάντα από μέσα.
56. Αν πεις την αλήθεια, γίνεται μέρος του παρελθόντος σου. Αν πεις ψέματα, γίνεται μέρος του μέλλοντος σου.

57. Αυτό που κάνεις κάθε μέρα έχει περισσότερη σημασία από αυτό που κάνεις μια φορά στο τόσο.

58. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις το επόμενο κεφάλαιο της ζωής σου, αν συνεχίζεις να διαβάζεις ξανά και ξανά το τελευταίο σου.

59. Τα πράγματα αποδεικνύονται καλύτερα για τους ανθρώπους που κρατάνε το καλύτερο από τα πράγματα που εμφανίζονται.

60. Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξε το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι για αυτό.

Πηγή:http://dailyarticle.gr/

Ο Εθελούσιος αποκεφαλισμός του Επικούρειου Πέπου και οι 35 σοφές ρήσεις από την Ιαπωνία.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, 29 Σεπτεμβρίου σήμερα παγκόσμια ημέρα της καρδιάς, λόγω της ημέρας η πολυαγαπημένη μας Mie από την Ιαπωνία, φίλη της καρδιάς μας, θεώρησε σωστό να μου στείλει τα πιο κάτω αποφθέγματα, 35 σοφά ιαπωνικά ρητά που αν κάποιοι τα μελετήσουν σίγουρα θα τους βοηθήσουν να διάγουν έναν καλύτερο - επικούρειο βίο. Καλή ανάγνωση και καλή υπομονή - διαχείριση στα δύσκολα που έρχονται. 

Οι ξένοι ίσως βλέπουν την Ιαπωνική κουλτούρα σαν κάτι το μυστηριώδες. Το πιο ελκυστικό και γοητευτικό σε αυτήν τη χώρα είναι το γεγονός ότι αν και αγκάλιασε την τεχνολογία και τον μοντερνισμό, οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν ισχυρό δεσμό με τις ρίζες τους και τις αρχαίες παραδόσεις τους. Ίσως εδώ βρίσκεται η ρίζα της διαφώτισης.

Για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε κάπως την κουλτούρα αυτής της χώρας και την βαθιά σοφία αυτού του έθνους, σας παραθέτουμε εδώ 35 αρχαία ιαπωνικά αποφθέγματα.

Υ.Γ. Στην φωτογραφία η Λόλα τη στιγμή που έκανε πρόβα για το θεατρικό που θα ανεβάσουμε τον ερχόμενο χειμώνα και αφορά την σκηνή όπου η Λόλα αποκεφαλίζει τον Επικούρειο Πέπο προκειμένου ο Επικούρειος Πέπος να απαλλαγεί από τα δρώμενα της σημερινής κοινωνίας. 
============

πάμε λοιπόν.

1] Εάν το πρόβλημα μπορεί να λυθεί, τότε δεν αξίζει να ανησυχείτε για αυτό. Εάν δεν λύνεται, τότε είναι άχρηστο να ανησυχείτε.

2] Σκεφτείτε όσο χρόνο θέλετε, αλλά όταν τελειώσετε, σταματήστε να σκέφτεστε.

3] Μην κρατάτε κάτι που φεύγει, μην διώχνετε κάτι που έρχεται.

4] Γρήγορα σημαίνει να πηγαίνεις αργά χωρίς διακοπές.

5] Είναι καλύτερα να είσαι ο εχθρός ενός καλού ανθρώπου παρά ο φίλος ενός κακού.

6] Δεν υπήρξε ένας μεγάλος άνθρωπος χωρίς μικρούς ανθρώπους δίπλα του.

7] Αυτός που θέλει να φτάσει ψηλά θα σκεφτεί τον τρόπο να φτιάξει μια σκάλα.

8] Ένας σύζυγος και μια σύζυγος είναι σαν το χέρι και το μάτι. Όταν το χέρι πληγώνεται το μάτι κλαίει, και όταν το μάτι κλαίει το χέρι σκουπίζει τα δάκρυα.

9] Ο ήλιος δεν γνωρίζει ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Φωτίζει χωρίς σκοπιμότητα και τους ζεσταίνει όλους.

10] Ένας βάτραχος στη λίμνη δεν γνωρίζει την απεραντοσύνη της θάλασσας.

11] Ένα μεγάλο ταξίδι αρχίζει πάντα με ένα μικρό.

12] Αυτός που πίνει δεν ξέρει τους κινδύνους από το ποτό, αυτός που δεν πίνει δεν ξέρει τα οφέλη του.

13] Αν και το ξίφος μπορεί να χρειαστεί μόνο μια φορά σε όλη την διάρκεια της ζωής, θα πρέπει να φοριέται πάντα.

14] Τα όμορφα λουλούδια δεν κάνουν καλούς καρπούς.

15] Η θλίψη, σαν ένα σχισμένο ρούχο, θα πρέπει να αφήνεται στο σπίτι.

16] Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, ακόμη και τα σημάδια από την ανεμοβλογιά είναι όμορφα σαν τα λακκάκια στα μάγουλα.

17] Κανείς δεν σκόνταψε ξαπλωμένος.

18] Ένας ζεστός λόγος μπορεί να σε ζεστάνει τρεις μήνες του Χειμώνα.

19] Πάντα αφήστε χώρο να περάσουν οι ανόητοι και οι τρελοί.

20] Εάν θέλεις να ζωγραφίσεις ένα κλαδί θα πρέπει να ακούσεις την αναπνοή του ανέμου.

21] Έλεγξε το επτά φορές πριν αμφισβητήσεις κάποιον.

22] Κάνε ότι μπορείς και άφησε τα υπόλοιπα στην μοίρα.

23] Η υπερβολική τιμιότητα συνορεύει με την ανοησία.

24] Η τύχη πάντα θα επισκεφτεί ένα σπίτι όπου υπάρχει γέλιο.

25] Αυτός που μπορεί να υπομείνει για μισή ακόμη ώρα παραπάνω από τον αντίπαλο, θα πετύχει την νίκη.

26] Μόλις οι πέτρες μπορούν να κολυμπούν, τα φύλλα θα βουλιάξουν.

27] Ακόμη και οι πίθηκοι πέφτουν από τα δέντρα.

28] Το κρύο τσάι και το κρύο ρύζι υποφέρονται, αυτό που δεν υποφέρεται είναι το κρύο βλέμμα και τα σκληρά λόγια.

29[ Εάν δεν μπεις στην φωλιά της τίγρης, δεν θα πιάσεις το μωρό της.

30] Εάν μια γυναίκα θέλει κάτι, θα σκαρφαλώσει βουνό για να το πάρει.

31] Κάνε μια ερώτηση και ας ντραπείς για ένα λεπτό. Εάν δεν την κάνεις και δεν μάθεις, θα ντρέπεσαι για όλη σου την ζωή.

32] Ένας κακός τεχνίτης δεν έφτιαξε ποτέ ένα τέλειο βάζο.

33] Η γη πάντα σκληραίνει μετά την βροχή.

34] Τα βαθύτερα ποτάμια ρέουν σιωπηλά.

35] Εάν αποφασίσεις να ξεκινήσεις το δικό σου ταξίδι, θα είσαι μόνος για χίλια χιλιόμετρα.

Υ.Γ. Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και ένα δικό μας, ανήκει στον σοφό Διδάσκαλο της ιστορικής και πνευματικής Πιάλειας. ''Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς'.
Πηγή: enallaktikidrasi.com

Η ΤΡΙΤΗ ''ΛΥΚΕΙΟΥ'' ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ [και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι], άρθρο του συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλου.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί Γοργογυραίοι και Πιαλειώτες καλησπέρα, επειδή πληροφορήθηκα πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι πρόκειται να οργανώσουν για πρώτη φορά την γιορτή των γερόντων σκέφτηκα να επαναφέρω την παρούσα ανάρτηση για προφανείς λόγους. Το κείμενο το έχει γράψει ο κορυφαίος φιλόλογος - συγγραφέας κ. Ηλίας Γιαννακόπουλος.

«Η νεότης και το γήρας χωρισμένα, δεν έχουν καμία δύναμη αν όμως γίνουν ένα κράμα η απερισκεψία, η μεσότητα και η μεγάλη περίσκεψη αποκτούν μεγάλη δύναμη» (Θουκυδίδης, VI, 18, 6).

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς ηλικιωμένους, χωρίς γέροντες και γερόντισσες. Χρειάζομαι την πολυσχιδία των βιωμάτων τους και τη σοφία της ζωής τους.

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο μόνο με νέους και νέους. Χρειάζομαι τις υπερβολές, την παρορμητικότητα και τον ιδεαλισμό τους∙ αλλά περισσότερο χρειάζομαι το ρεαλισμό, το μέτρο και την εσωτερική ισορροπία των ηλικιωμένων.

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι υπερασπίζονται τα κάστρα του «αλάθητου» και οι νέοι την άποψη πως «κάθε νέο είναι και προοδευτικό».

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι είναι οι μαχητές ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος και οι νέοι επαναστάτες «χωρίς αιτία» για ένα μέλλον απροσδιόριστο.

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς κίνηση, δράση και καινοτομίες. Χρειάζομαι, όμως, τη σταθερότητα, τη λογική και την ασφάλεια του δοκιμασμένου.

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους θα είναι συνάρτηση μόνο της ηλικίας τους. Το σεβασμό τον υποβάλλεις, δεν τον επιβάλλεις μόνο με τα ηλικιακά και βιολογικά κριτήρια – στοιχεία.

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς τη ζωντανή έκφραση της παράδοσης, τους ηλικιωμένους. Όταν βαδίζω μπροστά, έχω ανάγκη να κοιτάζω πίσω: «Ανέβηκα στους ώμους των προγόνων μου, να δω μακρύτερα στο μέλλον».

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου οι νέοι ασεβούν προς το γήρας και οι γέροι δυσπιστούν μόνιμα σε ό,τι οι νέοι τολμούν. «…και νομίσατε νεότητα μεν και γήρας άνευ αλλήλων μηδέν δύνασθαι, ομού δε το τε φαύλον και το μέσον και το πάνυ ακριβές αν ξυγκραθέν μάλιστα αν ισχύειν» (Θουκυδίδης).

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι και οι νέοι αγνοούν το βασικό υπόβαθρο της ευτυχίας που συνιστά και την τραγωδία της ζωής: «Si jeunesse savait et vielles se pou-vait» (εάν η νεότης είχε την γνώσιν και το γήρας την δύναμιν).

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχεί και προπαγανδίζεται η «αθάνατη νεότητα». Σε έναν κόσμο που αρνείται να γεράσει και επιθυμεί να μείνει – ζήσει αθάνατος. «Ποιος θέλει στα σοβαρά να είναι αθάνατος; Ποιος θέλει να ζήσει στ’ αλήθεια αιώνια; …Η αθάνατη ψυχή θα μπούχτιζε, θα πνιγόταν από τη μονοτονία και την κούραση, θα ασφυκτιούσε από την απελπισία ξέροντας ότι ποτέ τίποτα δεν επρόκειτο να πάρει τέλος» (Πασκάλ Μερσιέ).

Δε θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου το κράτος ξοδεύεται σε υποσχέσεις προς τους ηλικιωμένους. Χρειάζομαι την έμπρακτη φροντίδα και σεβασμό της πολιτείας προς τους ξωμάχους της ζωής και όχι τη «δικτατορία των συνθημάτων».

Χρειάζομαι τα «χαρακωμένα» πρόσωπα των γερόντων, τις θλιβερές ιστορίες τους, τα όνειρά τους που διαψεύστηκαν, τις ατέλειωτες εξομολογήσεις τους για όσα έζησαν, τις υπερβολές τους όταν εκθειάζουν τα δικά τους χρόνια, τα παραμύθια τους και βέβαια εκείνες τις λέξεις που μας φώτισαν το δρόμο μας και μας δίδαξαν πως η ζωή δεν είναι μία ακύμαντη πορεία.

Ο Κ. Καβάφης στο ποίημά του «Ένας γέρος» αποτυπώνει με διεισδυτικότητα τις μύχιες σκέψεις ενός γέροντα κι αποτυπώνει με ενάργεια τις διαψεύσεις της νιότης του: «Και συλλογιέται η φρόνησις πως το εγέλα∙ / και πως την εμπιστεύονταν πάντα – τι τρέλλα! / την ψεύτρα που έλεγε *Αύριο. Έχεις πολύν καιρό* / Θυμάται ορμές που βάσταγε και πόση / χαρά θυσίαζε…».

Αρχίζει κανείς να γερνά, όταν οι άλλοι του φέρονται σαν να είναι γέρος. Η τρίτη ηλικία δε χρειάζεται λόγια συμπόνιας από την πολιτεία αλλά στοχευμένες δράσεις. Η ευθύνη βαραίνει όλους: Άτομα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Φιλανθρωπικά Ιδρύματα και βέβαια το οργανωμένο κράτος.

Γιατί η ζωή δεν ορίζεται από τα χρόνια που πέρασαν, αλλά το «πώς έζησα» αυτά τα χρόνια.

Γιατί η ζωή δεν είναι μόνον η αναπνοή, αλλά η δημιουργία και η θέληση να αφήσουμε κάτι στους άλλους που θα έρθουν.

Ζωή είναι η τέχνη να γνωρίζω, να αποκτώ εμπειρίες και να αισθάνομαι ότι αποτελώ ακριβό κομμάτι αυτού του κόσμου.

Η παρακάτω ιστορία υποδηλώνει σαφέστατα το πραγματικό νόημα της ζωής:

«Μια χειμωνιάτικη μέρα σε ένα θάμνο βρέθηκαν ένα σκουλήκι κι ένα κότσυφας. Προσπαθούσαν για ώρα να δημιουργήσουν μια ζεστή ατμόσφαιρα για να αντιμετωπίσουν το δυνατό κρύο. Συζητούσαν ήρεμα για τα προβλήματα και τους κινδύνους επιβίωσής τους. Μετά από κάποια ώρα ο κότσυφας κουρασμένος από την απραξία του λέει δυνατά στο σκουλήκι:

«Εγώ βαρέθηκα τόση ώρα να κάθομαι εδώ κάτω από το θάμνο ακίνητος και άπρακτος. Θα πετάξω για λίγο να ξεμουδιάσω και θα επιστρέψω». Το σκουλήκι διαφώνησε με τον κότσυφα και του πρότεινε να αποφύγει το πέταγμα, γιατί κινδύνευε από κάποιον κυνηγό. «Καλά περνάμε εδώ. Ζεστά και ήρεμα. Εξάλλου δεν φοβάσαι τους κυνηγούς; Κινδυνεύεις…».

Ο κότσυφας αψήφησε τη συμβουλή του σκουληκιού και πέταξε. Μετά από λίγο κάποιος κυνηγός σημαδεύει τον κότσυφα και τον πυροβολεί. Ο κότσυφας βαριά χτυπημένος, χάνει ύψος και σωριάζεται ημιθανής δίπλα στο φοβισμένο σκουλήκι. Φαίνεται να ξεψυχά.

Τότε το σκουλήκι του λέει: «Είδες που σου το ‘λεγα. Κινδυνεύεις. Ορίστε τώρα. Σε λίγο θα πάψεις να ζεις. Γιατί δεν με άκουσες; Καλά δεν περνούσαμε εδώ κάτω από το θάμνο;».

Ο κότσυφας λίγο οργισμένος από τα λόγια του σκουληκιού και πριν εκπνεύσει του λέει: «Άκουσέ με σκουλήκι… Εγώ πέταξα, είδα…έζησα…Εσύ τί έκανες;… Μια ζωή εδώ στο χώμα ακίνητο και φοβισμένο. Σκουλήκι μια ζωή…». Σε λίγο ο κότσυφας ξεψύχησε και έβαλε σε σκέψεις το σκουλήκι… Μια ζωή σκουλήκι…».

Η 1η Οκτωβρίου ως η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων γιορτάζεται αδιαλείπτως από το 1990 στην Πιαλεία Τρικάλων. Στο χωριό αυτό – όπου ο μύθος και η πραγματικότητα ζευγαρώνουν στο όνομα του Ασκληπιού – η κοινωνική αλληλεγγύη και ο σεβασμός στην τρίτη ηλικία βρήκαν έκφραση. Στην εκδήλωση προσφέρεται παραδοσιακό φαγητό και παρέχεται η ευκαιρία στους ηλικιωμένους να ξαναβρεθούν και να συζητήσουν με τη νέα γενιά.

Μία εκδήλωση για στοχασμό και βαθύτερη σκέψη για τον άνθρωπο, τη ζωή, την αλληλεγγύη, το σεβασμό και την ανιδιοτελή προσφορά. Όσοι συμμετέχουν σε αυτήν την εκδήλωση, όπως βέβαια και οι διοργανωτές, ας αντέξουν το βάρος της κρίσης και ας συνεχίσουν να ξεχωρίζουν τις αξίες της ζωής έστω και αν τα εκτυφλωτικά φώτα της επικαιρότητας τις σκιάζουν.

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

Ένα μικρό αφιέρωμα σε όλες και όλους τις/τους δασκάλες/δασκάλους της καρδιάς μας. ΚΡΙΤΩΝΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΗΣ ένα μικρό αφιέρωμα στην κ. Μάρθα, στην Ελιάνα, στην Εύα, στον Γιάννη, στον Γιώργο Σεχίδη, στην Βιβή, στην Διοτίμα,και φυσικά στον δικό μας διδάσκαλο της Πιάλειας Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, σήμερα έλαβα ένα γράμμα από την κ. Μαρία Παυλίδου και επειδή όπως γνωρίζετε η αγάπη μου και ο σεβασμός μου προς τους δασκάλους είναι στον ύψιστο βαθμό, σας παρουσιάζω το γράμμα το οποίο πιο παλιά είχε δημοσιευτεί και στην εφημερίδα τα ΝΕΑ. Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου: Αν θέλει μία χώρα να επενδύσει στο μέλλον, το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να τοποθετήσει τους δασκάλους αμέσως μετά την/τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, μισθολογικά εννοώ, αφού πρώτα βέβαια τους εκπαιδεύσει σωστά, και τους δώσει και τον  απαραίτητο τεχνικό εξοπλισμό, τις κατάλληλες αίθουσες και τους ιδανικούς χώρους. Αν αυτό δεν συμβεί, απλά δεν θα υπάρχει ελπίδα, και θα συνεχίσουμε τον κατήφορο, για το που οδηγεί αυτός ο κατήφορος είναι γνωστό και ήδη ως κοινωνία ζούμε τραγικές στιγμές με όλα αυτά που συμβαίνουν εντός και εκτός σχολείων. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Αγαπητέ Επίκουρε σήμερα που σου γράφω, πέθανε και ο δικός μου δάσκαλος. Ο Κρίτων Πανηγύρης. Ο άνθρωπος που έχω αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου, εκτός από τους γονείς μου.
Όμως, το σωστό είναι να πω: ο άνθρωπος που με αγάπησε πιο πολύ απ' όλους, όπως αγάπησε όλους τους μαθητές και τους φίλους του.

"Ο Πανηγύρης", όπως τον λέγαμε, ήταν η ίδια η αγάπη. Η ομορφιά. Το "Πανυγήρης" αν δεν ήταν το επώνυμό του, θα ήταν το παρατσούκλι του. Ήταν πάντα εκεί, όταν τον ήθελες. Πάντα. Να σε στηρίξει. Να σε βάλει στην τεράστια αγκαλιά του και να μη θες να βγεις ποτέ. Να σε πάρει στο ατέλειωτο ταξίδι της καρδιάς και του νου. Να ψάξει μαζί σου πράγματα, που ούτε είχες φανταστεί ότι υπάρχουν. Ένας κόσμος περίεργος, άλλος απ' αυτόν εδώ, πολύ μακρινός και θαυμαστός. Άνοιγε την πορτούλα μέσα σε κάθε άνθρωπο και έδειχνε: Να ο παράδεισος!

Ήταν ίσως ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο. Ο πιο αθώος και πιο σοφός. Θαμμένος στους "αρχαίους" του. Ψάχνοντας την αλήθεια. Πόσες αλήθειες πήρε μαζί του, πόση μαγεία, πόση πίκρα!

Τώρα θα πάω σπίτι του και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα είναι εκεί. Να μ' αγκαλιάσει. Δεν θα με περιμένει να με ρωτήσει. Να κάνει φύλλο και φτερό την ψυχή μου και να μου τη δώσει πίσω ελαφριά σαν πούπουλο. Δεν θα με ξαναπεί "παλιόπαιδο" για τα πειράγματά μου. Δεν θα ξανακούσω το γέλιο του. Είχα ορκιστεί ότι εγώ δεν θα τον εγκαταλείψω όπως οι άλλοι. Τελικά το έκανα. Πού να τον βρω τώρα να του πω πως τον αγαπάω.

Αγαπώ πολύ τα τραγούδια σου (και ποιος δεν τ' αγαπάει;). Ένα απ' αυτά, μου φέρνει στο μυαλό η φράση που έγραψα πιο πάνω: είχα ορκιστεί ότι εγώ δεν θα τον εγκαταλείψω, όπως οι άλλοι. Τελικά "το έκανα". Είναι το τραγούδι "Ο αρχηγός" και λέει: "Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί/ και είχαμε και ξύλινα ντουφέκια/ κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή/ στα παλιά μας στέκια. / Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό/ κι ήξερες μονάδα να διατάζεις/ κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ/ για να με κοιτάζεις./ Έγειρες στη γη να κοιμηθείς/ κι έγιν' η καρδιά σου κυπαρίσσι. / Σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς. / Κι όμως, έχω ζήσει...". Έτσι είναι...».

Αφιερωμένος στις Δασκάλες και στους Δασκάλους της ψυχής μας.

Οδός Τριπόδων: Τι κάνει αυτό τον δρόμο τόσο μοναδικό; [Μα είναι απλό, εκεί μεγάλωσε ο Επικούρειος Πέπος!!!!] Οδός Τριπόδων στην συνοικία των Θεών.

Αρεοπαγίτου 18

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα από την Κάντζα, οι διακοπές - γαστρονομικές αναζητήσεις και οι φιλοσοφικές συζητήσεις στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια και στις όμορες περιοχές έλαβαν τέλος. Τις 80 ημέρες περίπου που παραμείναμε εκεί, είχαν φροντίσει οι εκλεκτοί μας φίλοι, να τις ομορφύνουν με τον καλύτερο τρόπο και τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη. Κάποια στιγμή όμως ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στην βάση μας. Κατά την εκεί παραμονή μας οι μπαταρίες μας φορτίστηκαν στο φουλ και αυτό θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες του χειμώνα. Σήμερα λοιπόν θα σας πω δύο λόγια για τον αρχαιότερο - ιστορικό δρόμο όχι μόνο της Ελλάδας μας, αλλά και της Ευρώπης. Την ιστορία του δρόμου θα την διαβάσετε πιο κάτω, εγώ απλά θα ήθελα να σας πω πως είχα την τύχη να μεγαλώσω σ' αυτόν τον δρόμο, σ' αυτόν τον δρόμο και συγκεκριμένα στο νούμερο 18, εκεί γνώρισα την Φρύνη, την πανέμορφη Φρύνη, την πιο ερωτική κοπέλα εκείνης της εποχής, [1970] την θεά Φρύνη. Στην Τριπόδων 18 ο Επικούρειος Πέπος έζησε αξέχαστες και ανεπανάληπτες στιγμές που θα τις κουβαλάει στη μνήμη του για πάντα. Όσοι από εσάς έχετε διαβάσει στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου την ιστορία που είχα αναρτήσει σχετικά με την Φρύνη θα έχετε καταλάβει τι εννοώ. Να γιατί κάθε φορά που επισκέπτομαι το Μουσείο, την Ακρόπολη, την Πνύκα, τον Άρειο Πάγο, το Ηρώδειο, το θέατρο του Διονύσου, τον λόφο των Μουσών,  πηγαίνω πάντα, μα πάντα, στην οδό Τριπόδων 18 και στην Αρεοπαγίτου 18 για προσκύνημα, μόλις έρθουν στην Αθήνα οι αγαπημένοι μας φίλοι από την Πιάλεια, εννοείται πως θα τους πάω στην οδό Τριπόδων 18 και όχι μόνο. Ήδη, δύο εκλεκτά μας φιλαράκια, την Αφροδίτη και τον Ηλία τούς έχω ξεναγήσει στην Αρεοπαγίτου 18 μαζί με την Λόλα πριν έναν χρόνο. Φίλες και Φίλοι σας προτρέπω να βάλετε κι εσείς στο πρόγραμμά σας μία επίσκεψη στην οδό Τριπόδων και νοερά να περπατήσετε εκεί που περπατούσαν οι: Πλάτωνας, Σωκράτης, Περικλής, Ευριπίδης, Αισχύλος, Σοφοκλής, Αριστοφάνης, Φειδίας, Μνησικλής, Σόλωνας και πολλοί άλλοι. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι να πραγματοποιήσετε τα δίκαια όνειρά σας. Και όπως λέει ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς. Καλή Ανάγνωση.

Αρεοπαγίτου 18

Οδός Τριπόδων. Ένας δρόμος στην καρδιά της πόλης που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, ενώνοντας την αρχαιότητα με το σήμερα. Μια εντυπωσιακή χαραμάδα στη ζωή του παρελθόντος συνιστά ένα ακόμα ολοζώντανο πέρασμα σε μια από τις πιο ατμοσφαιρικές συνοικίες του κόσμου, την Πλάκα. Τι όμως κάνει αυτό τον δρόμο τόσο μοναδικό και ιδιαίτερο;
Ο δρόμος και το όνομά του έχουν έμμεση σχέση με το θέατρο. Ο θεσμός της χορηγίας κατείχε ιδιαίτερη θέση στην αρχαία αθηναϊκή κοινωνία, καθώς ήταν συνδεδεμένος με την πολιτισμική ανάπτυξη αλλά και τα θεατρικά δρώμενα.

Όπως επισημαίνει η αθηναιογράφος κ. Άρτεμις Σκουμπουρδή, μιλώντας στην ATHENS VOICE, «οι χορηγοί προσέφεραν κατά κύριο λόγο τις υπηρεσίες τους με μεγάλη χαρά, καθώς με αυτό τον τρόπο γίνονταν δημοφιλείς και θεωρούνταν ευεργέτες της Αθήνας. Μάλιστα, στον χορηγό νικητή των δραματικών αγώνων η πόλις, μεταξύ άλλων τιμών, προσέφερε και ένα ορειχάλκινο τρίποδα με λέβητα. Το έπαθλο αυτό στηνόταν πάνω σε ένα μνημείο. Κατά μήκος, λοιπόν, της οδού Τριπόδων υπήρχαν βάθρα με χορηγικά μνημεία που προσέδιδαν στον συγκεκριμένο δρόμο λαμπρότητα και αίγλη. Από αυτά τα αναμνηστικά έργα των χορηγών-νικητών, που κοσμούσαν κατά μήκος τον δρόμο, προέρχεται το όνομα της οδού Τριπόδων».

Το περίφημο Μνημείο Λυσικράτους, το σωζόμενο χορηγικό μνημείο της αρχαιότητας, βρίσκεται επί της αρχαίας οδού Τριπόδων. Χτίστηκε από τον Λυσικράτη γύρω στο 334 π.Χ., προκειμένου να στηρίζει και να αναδεικνύει τον χάλκινο τρίποδα που του είχε δοθεί ως έπαθλο για τον ρόλο του ως χορηγού-νικητή.

ΟΔΟΣ ΤΡΙΠΟΔΩΝ
«Αναμνηστικά έργα των χορηγών-νικητών κοσμούσαν τον εν λόγω δρόμο, με αποτέλεσμα η οδός Τριπόδων της αρχαιότητας να είναι άκρως εντυπωσιακή. Ο δρόμος τότε, για τα δεδομένα της εποχής, ήταν φαρδύς και εκτεινόταν σε μια απόσταση που ένωνε την Αρχαία Αγορά με τη Νότια Κλιτύ», σημειώνει η κ. Σκουμπουρδή και προσθέτει: «Ήταν ένας ιδιαίτερα προσφιλής δρόμος για τους Αθηναίους της εποχής, καθώς, όταν περνούσαν από εκεί, θαύμαζαν τα χορηγικά μνημεία της οδού».

Μπορεί τόσοι αιώνες να έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα, ο δρόμος αυτός όμως εξακολουθεί να έχει μια αύρα υποβλητική. Πολλοί από εμάς έχουν περάσει επανειλημμένως από εκεί χωρίς να γνωρίζουν καν, όπως τονίζει η κ. Σκουμπουρδή, «ότι περπατούν πάνω σε έναν δρόμο ο οποίος θεωρείται ο αρχαιότερος δρόμος της Αθήνας και της Ευρώπης που βρίσκεται σε χρήση και κατοικείται».

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η μαγευτική χρονοκάψουλα της Πλάκας που γοητεύει ταξιδιώτες από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης έχει ατελείωτες ιστορίες να διηγηθεί και μνήμες που, όσο και αν χάνονται στα βάθη των αιώνων, δεν σβήνουν το αποτύπωμά τους. Η διαδρομή της οδού Τριπόδων καταφέρνει να μας ταξιδέψει νοερά με μόλις λίγα βήματα σε θεατρικούς αγώνες και μουσικές, σε μνημεία και οικοδομήματα ιδιαίτερης πολιτισμικής αξίας, ένα μονοπάτι που παρά τις εποχές που αλλάζουν, παραμένει αναλλοίωτο
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr

Μελισσάνθη- Βασιλική, Αστροτόμ-Τζιμ Άνταμς, Σπυρίδων - Πέπος - Πεπέ - Poof - Fuji Tomo Kazu - Επικούρειος Πέπος= ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΟΚΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓ, και του filomatheia.blogspot.com

Αγαπητές φίλες, Αγαπητοί Φίλοι σας καλημερίζω και σας καλησπερίζω ταυτόχρονα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έχουμε φίλους και γνωστούς στην Αυστραλία και στην Ιαπωνία, σας εύχομαι λοιπόν καλό κουράγιο και καλή τύχη. Σας παρουσιάζω σήμερα τους υπεύθυνους και υπόλογους αυτού του ιστολογίου, που προσπαθούν εδώ και χρόνια να επικοινωνούν μαζί σας με διάφορα κείμενα ώστε να υπάρχει μια δημιουργική αλληλεπίδραση. Είναι οι τρεις πιο πάνω εικονιζόμενοι, όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό μ' αυτά τα τρία προσώπατα θα πρέπει να μας ενημερώσει γιατί υπάρχει αμοιβή!!!!

Ναι καλά διαβάσατε υπάρχει αμοιβή εντοπισμού!! ειδικότερα για τον μεσαίο της φωτογραφίας υπάρχει αστρονομική αμοιβή γιατί ως Αστροτόμ έχει χαθεί στο διάστημα!!!!!!!!!!!! κάπου μεταξύ ΝΑΣΑ και Στρατόσφαιρας όπως σας έλεγα αυτά τα τρία προσώπατα ξεκίνησαν το 2007 το στήσιμο αυτού του ιστολογίου από ανάγκη επικοινωνίας και επειδή νόμιζαν τάχαμου τάχαμου πως κάτι έχουν να ''κοινωνήσουν'' σ' αυτούς που θα επισκεπτόντουσαν την ιστοσελίδα τους, και το κακό είναι πως ο ένας εξ αυτών, ο Επικούρειος Πέπος, εξακολουθεί να έχει αυτό το ψώνιο ακόμα και σήμερα εν έτει 2024, ειδικά τώρα την έχει ψωνίσει για τα καλά γιατί νομίζει πως παράγει έργο. Είναι και κάτι φιλαράκια του που επειδή τον αγαπούν, του λένε καλά λόγια για το ιστολόγιο, και πως αυτά που παρουσιάζει είναι πολύ σημαντικά, και κάπως έτσι ο Επικούρειος Πέπος το παίζει δημιουργός!! 

Σας μιλάω για παράκρουση, εμείς εδώ στο σπίτι λέμε στον Επίκουρο συνέχεια ΝΑΙ!! για να μην τον στενοχωρούμαι, για να σας δώσω να καταλάβετε πριν λίγες μέρες φιλοξενούσαμε έναν ξαδερφό του, έναν αγροίκο που στο χωριό τον φωνάζουν Γκοτζιό!!!!!!!! και κάποια στιγμή αυτός ο αγενής μουσικάντης μεταξύ σοβαρού και αστείου του λέει στον Επικούρειο Πέπο.

''Nα σου πω, μιας και τόφερε η κουβέντα αντι να κάθεσαι να γράφεις αυτές τις σαχλαμάρες που δεν τις διαβάζει κανένας δεν έρχεσαι στο χωριό να μου βάψεις το σπίτι μιας και πιάνουν τα χέρια σου; αν κρίνω από τους πίνακες που έχεις ζωγραφίσει δεν είσαι και άσχετος με τα χρώματα!!!! Τάδε έφη Γκοτζιό''.

Ευτυχώς εκείνο το βράδυ αποφύγαμε δυο πράγματα,
α' το εγκεφαλικό του καλλιτέχνη, και β' ένα φονικό γιατί με το που τ' άκουσε αυτά ο καλλιτέχνης βουτάει ένα ξύλο από το τζάκι με το οποίο είχε σκοπό να τυφλώσει τον ανάγωγο Γκοτζιό όπως ο Οδυσσέας τον Κύκλωπα, για καλή του τύχη πρόλαβε και λάκιξε. Να γιατί σας είπα πως του λέμε πάντα ναι.....
Ενώ, ένας άλλος συγχωριανός, ο πατέρας της ΔΙΟΤΙΜΑΣ ο οποίος είναι ένα πολύ εκλεπτυσμένο άτομο στάζει μέλι για τον καλλιτέχνη γιατί εκτός των άλλων χαρισμάτων είναι φιλότεχνος, φιλόμουσος, λάτρης της ζωγραφικής του, χορευταράς, και θεωρεί τα γραπτά του ιστολογίου σαν αριστουργήματα, να γιατί ο καλλιτέχνης έχει μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της ΔΙΟΤΙΜΑΣ τον διάσημο ΛΑΜΠΡΑΚΙΑ που συν τ' άλλα σκοπεύει να αγοράσει και κάποια έργα του Επικούρειου Πέπου, γιατί γνωρίζει πως μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη όλα αυτά θα πάρουν τεράστια αξία.

Κάποια στιγμή μάλιστα ο φιλάργυρος Γκοτζιό όταν το άκουσε αυτό είπε: άμα είναι έτσι ας πεθάνει γρήγορα!!!!!!!!!!!!! που να φας τη γλώσσα σου μασκαρά.

Φίλες και Φίλοι σας παρουσιάζω την Μελισσάνθη-Βασιλική, τον Αστροτόμ-Τζιμ Άνταμς-Μάκης και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος. Για την ιστορία. η πρώτη είναι ΚΡΙΟΣ, ο δεύτερος ΚΑΡΚΙΝΟΣ και ο τρίτος ΔΙΔΥΜΟΣ, δηλαδή Δίδυμος στο ζώδιο Δίδυμος και στη Ζωή, μερικές φορές η ζωή παίζει φοβερά παιχνίδια. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο Μουσείο μετά από κάποια συνέντευξη που είχαμε πάρει ίσως από τα παιδιά που αποτελούσαν την ομάδα της ΛΟΓ στην Αθήνα. Πιο κάτω θα σας παρουσιάσω κάποια ποιήματα που αρέσουν στον Επικούρειο Πέπο. Εγώ που σας μολογάω όλα αυτά είμαι ο αφηγητής της Π.Σ.Ι.

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα,
να μη χορταίνω απ’ το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.

Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο,
όντας μετ’ άξαφνη νεροποντή
χυμάει μες απ’ τα σύνεφα θαμπωτικά γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ.

Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια,
οι κάβοι, τ’ ακρόγιαλα σαν μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι
ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.

Ξανανιωμένα απ’ το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορευτικά τα πεύκα,
τα χρυσόπευκα, κι ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.

Κι αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό τα ερημικά χιονόσπιτα
κι αυτά μες στ’ όνειρό τους να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.

Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτινέ έρωτά μου
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.

Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ μακριά απ’ τη μαύρη τούτη Κόλαση,
μακριά πολύ κι από τους μαύρους κολασμένους

ΠΟΥΣΙ ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Έπεσε το πούσι αποβραδίς
- το καραβοφάναρο χαμένο -
κ' έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μες στην τιμονιέρα να με δεις.


Κάτασπρα φοράς κ' έχεις βραχεί,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτου στα νερά του Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.


Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυο του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία· θα ζαλιστείς.


Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κ' είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλλα.


Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.
======================

ΤΑΣΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου
έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι;
Δεν μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ' τον ώμο της
ένα κόσμο άδειο από σένα.
Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι
ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια.
Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήτανε που αργούσες ακόμα
όταν τη νύχτα κοίταζα τ' αστέρια ήτανε γιατί μου λείπανε
τα μάτια σου
κι όταν κτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα
δεν ήτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο ήτανε
η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα. Πάντοτε.
Και όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;- μουάπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια
με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου..

===================

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Μ᾿ απάντησες στὸ δρόμο σου, Ποιητή.
Ἤμουν τὸ πρωτολούλουδο τοῦ Ἀπρίλη.
Ἡ δίψα τῆς ἀγάπης ποὺ ζητεῖ
σοῦ φλόγιζε τὴ σκέψη καὶ τὰ χείλη.
Ἤμουν τὸ πρωτολούλουδο. Κλειστὴ
τότε ἡ πηγὴ τῶν στοχασμῶν μου, ἐμίλει
μόνο ἡ καρδιά μου ἀθώα καὶ λατρευτή,
ὅταν τὸ πρῶτο βλέμμα μου εἶχες στείλει.
Μὲ τὸν καιρό, τὸν πόθο σου σ᾿ ἐμὲ
νὰ φανερώσης σίμωσες. Ὠιμέ,
εἴμασταν μιᾶς γενιᾶς παιδιά. Ἡ καρδιά μας
Ἀγάπαε μὲ τὸ πάθος ποὺ ζητᾶ
νὰ πάρη, τὸ αἰσθανθήκαμε φρικτὰ

καὶ πήραμεν ἀλλοῦθε τὴ ματιά μας.
=====================

Μαρία Πολυδούρη.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες
Δεν τραγουδώ, παρά γιατί μ' αγάπησες

στα περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.


Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,

μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο

κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.


Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν

με την ψυχή στο βλέμμα,

περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο

της ύπαρξής μου στέμμα,

μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν.


Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα

γι' αυτό η ζωή μου εδόθη

στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθει.

Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.


Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες

έζησα, να πληθαίνω

τα ονείρατά σου, ωραίε, που βασίλεψες

κι έτσι γλυκά πεθαίνω

μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

(Οι τρίλιες που σβήνουν, 1928)
====================

Υ.Γ. Κύριε Σπύρο αυτά που μου λέγατε για την ποίηση
πριν χρόνια τα κατάλαβα τώρα, λειτουργώ με
χρονοκαθηστέρηση, αυτή την περίοδο είμαι
ξετρελαμένη με τον Λειβαδίτη και την Δημουλά.
Αυτά είναι λόγια της Άλκηστις, είναι τα πιο γλυκά
λόγια, που άκουσα στην έναρξη του νέου χρόνου,
ο λόγος αυτονόητος. Σ' ευχαριστώ Άλκηστη.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.