Αλκίνοος Ιωαννίδης: «Οι μεγαλύτερες ταπεινώσεις ήρθαν από την πολλή περηφάνια» Ο αγαπημένος ερμηνευτής έδωσε την πιο επίκαιρη συνέντευξη του στη Χρύσα Λύκου.

Πάνε πέντε χρόνια από τότε που ο αγαπημένος ερμηνευτής Αλκίνοος Ιωαννίδης, συναντήθηκε με τη δημοσιογράφο Χρύσα Λύκου στη Ρεματιά στο Χαλάνδρι, έναν μήνα της Άνοιξης. Εκεί, ανάμεσα σε παιδιά που έκαναν κοπάνα από το σχολείο, πουλιά και πεταλούδες, μίλησαν για τα πιο σοβαρά με τον πιο τρυφερό τρόπο. 

Η κουβέντα ξεκίνησε με την ευθύνη του καλλιτέχνη και τελείωσε με την ευθύνη όλων μας, απέναντι στους εαυτούς μας.

Το βάρος του να φτιάχνεις αριστουργήματα

«Η πρώτη φορά που ένιωσα την ευθύνη, ήταν όταν με πήρε τηλέφωνο μια δασκάλα και μου είπε ότι μια μαθήτρια της βρίσκεται σε κώμα και επαναλαμβάνει εμμονικά κάποιους στίχους από ένα τραγούδι μου.

Και πήγα και την είδα. Ένιωσα πολύ περίεργα σκεπτόμενος ότι ένας άνθρωπος μπορεί να φύγει από τη ζωή με κάποιους δικούς μου στίχους στα χείλη. Ένιωσα ότι υπάρχει τεράστια ευθύνη σε αυτό που κάνω. Και για πρώτη φορά ένιωσα το βάρος, ότι για να φτάσεις να εκδόσεις κάτι πρέπει οπωσδήποτε να είναι αριστούργημα.

Μετά, κατάλαβα ότι κανείς δεν έχει την υποχρέωση να φτιάχνει αριστουργήματα. Ο καλλιτέχνης, έχει την υποχρέωση να κάνει το καλύτερο που μπορεί και να βάζει σε αυτό ό,τι έχει και δεν έχει, ό,τι είναι και δεν είναι».

«Νομίζω ότι είναι αστείο να σκέφτεται κανείς διαχρονικά. Ακόμη κι αν καταφέρει κάποιος το έργο του να επιβιώσει και να αναφέρεται το όνομα του για δέκα χιλιάδες χρόνια. Τι είναι δέκα χιλιάδες χρόνια; Ακολουθούν τρισεκατομμύρια έτη. Ό, τι μπορείς το δίνεις και το ζεις τώρα. Αλλά, όλοι οι άνθρωποι θέλουν να καλύπτουν την ανάγκη τους θέτοντας κάποια τοτέμ. Θες να γίνεις τοτέμ; Δεν νομίζω ότι κάποιος πραγματικά το θέλει».

Ανταγωνισμός και αλληλοσπαραγμός

«Ζούμε σε έναν κόσμο ανταγωνιστικό. Τα παιδιά δυστυχώς το ζούνε από πολύ νωρίς μέσα στο σχολείο, με τους βαθμούς που παίρνουν και τα διαγωνίσματα. Τους διαγωνισμούς όλων των τύπων. Στις τηλεοράσεις, στα τηλεπαιχνίδια όπου διαγωνίζονται οι άνθρωποι και ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Κατασπαράζουν δημόσια ο ένας τον άλλον. Είναι μια ένδειξη της ανεπάρκειας της εποχής μας. Δίνεται μικρότερη σημασία στη συνεργασία και ασχολούνται όλοι με την προσωπική του άνοδο. Με τυραννάει αυτή η σκέψη, κυρίως όσων αφορά τα παιδιά μου.

Ξεχνάμε ότι ο γονιός ο ίδιος είναι παιδαγωγός, είναι πολύ δύσκολος ρόλος αυτός. Με έναν φίνο τρόπο πρέπει να δώσεις κάποιες πληροφορίες στα παιδιά και να δεις αν τα ενδιαφέρει ή όχι, σεβόμενος τη δική τους αισθητική και επιλογή».

Ο αγώνας για ελευθερία

«Η ελευθερία είναι μια σχετική έννοια. Κερδίζεται κάθε μέρα, θέλει έναν συνεχή αγώνα, μια συνεχή προσπάθεια και θυσία. Τη θυσία την κάνεις και την ευχαριστιέσαι. Όταν κάνεις υποχωρήσεις, εκεί τα πράγματα είναι επικίνδυνα. Η υποχώρηση είναι ένα ελατήριο που τραβιέται συνεχώς προς τα πίσω και μια μέρα θα εξφεντονιστεί μπροστά και θα τα διαλύσει όλα».

«Δεν μπορείς να αγωνιστείς χωρίς να ξέρεις τι θες να κάνεις με αυτό για το οποίο αγωνίζεσαι. Έχω φίλους που θέλουν να γκρεμίσουν το σύστημα. Κι εγώ. Το πρώτο όμως πράγμα που πρέπει να απασχολεί κάποιον, είναι το τι θέλει να χτίσει στη θέση του. Το όνειρο προηγείται του αγώνα και της προσπάθειας που κάνεις. Σημασία έχει ότι είσαι σε έναν δρόμο. Μέσα από αλλεπάλληλες αποτυχίες η ανθρωπότητα προχωρά. Σέβομαι πάρα πολύ την αποτυχία. Και την προσωπική και τη συλλογική. Η συλλογική είναι χειρότερη. Εκεί καταντά το όνειρο σου να είναι να χρωστάς λιγότερα χρήματα στην τράπεζα».

Η Κύπρος

«Σίγουρα υπάρχουν μεγάλες ευθύνες της ελληνοκυπριακής πλευράς, για ό,τι συνέβη το 1974, όπως υπάρχουν μεγάλες ευθύνες από την ελληνική πλευρά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ένα τεράστιο κράτος, εισέβαλε σε ένα μικρό νησί. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το συνηθίσεις, αν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει εκεί. Αν θα βρεθεί λύση ή όχι έχει να κάνει σίγουρα με γεωπολιτικά συμφέροντα. Πάντα είχε να κάνει στην Κύπρο. Ποτέ δεν ήταν εύκολα, ελάχιστα χρόνια έχει μείνει ελεύθερη».

Η αισθητική είναι ηθική

«Δεν πιστεύω ότι η ασχήμια, παλεύεται με ασχήμια, παλεύεται με ομορφιά. Δυσκολεύομαι όταν βλέπω καλούς σκοπούς, να προσπαθούν οι άνθρωποι να τους υπηρετήσουν με άσχημα μέσα. Καταλαβαίνω ότι με φωτιά και με μαχαίρι, πάντα ο κόσμος προχωρεί, απ’ την άλλη ο ίδιος δεν μπορώ να το κάνω. Πιστεύω μέσα μου ότι η αισθητική είναι ηθική, δεν μπορώ να δεχθώ αντιαισθητικά μέσα στον αγώνα για έναν πιο ηθικό κόσμο».

«Δεν μπορείς να είσαι περήφανος για κάτι που φτιάχνεις, μπορείς να είσαι περήφανος γι΄ αυτό, μπορείς να το αγαπάς πάρα πολύ. Όπως δεν μπορείς να είσαι περήφανος για την καταγωγή σου, με την έννοια ότι δεν πάλεψες γι’ αυτήν. Έτυχε να γεννηθείς εδώ. Μπορείς όμως να αγαπάς τον τόπο σου, χωρίς να μισείς τους άλλους τόπους. Η περηφάνια είναι περίεργη παγίδα, μας οδηγεί σε αδιέξοδα πολλές φορές. Οι μεγαλύτερες ταπεινώσεις, ήρθαν από την πολλή περηφάνια. Απ’ την πολλή αγάπη και την πολλή χαρά και την πολλή θυσία δεν πιστεύω ότι προέκυψαν τόσες πολλές και τόσες μεγάλες τραγωδίες».

Πηγή: ogdoo.gr  ΧΡΥΣΑ ΛΥΚΟΥ

Λίγα χάικου από τον Ιαπωνολόγο Fuji Tomo Kazu [Επικούρειο Πέπο] αφιερωμένα σε όσους αγαπούν την Ιαπωνία και την Ποίηση. Έρρωσθε.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, όπως καλά γνωρίζετε ο μήνας Μάρτιος είναι ο μήνας της ποίησης αφού στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης. Να λοιπόν γιατί κι εγώ αποφάσισα να σας κοινοποιήσω λίγα από τα Χάϊκού που είχε γράψει ο διεθνούς φήμης Ιαπωνολόγος Fuji Tomo Kazu, [Επικούρειος Πέπος], τα πιο πολλά τα είχε γράψει το 2017 στον προθάλαμο ενός χειρουργείου ως αντίδοτο σε στιγμές μεγάλης αγωνίας και προσμονής θετικού αποτελέσματος. ANDRE RIEU ο άνθρωπος φαινόμενο, ακούστε τον και δείτε τις συναυλίες του, όσοι παρακολούθησαν την προχθεσινή ή την χθεσινή συναυλία φύγαμε όλοι μαγεμένοι, ειδικά ο φίλος μου ο Κώστας Νότ. παρακαλούσε να μην είχε τελειώσει ποτέ, μακάρι να επιστρέψει σύντομα γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη από τέτοιες μουσικές πανδαισίες. ANTRE σ' ευχαριστούμε, καθώς επίσης και όλους τους συντελεστές των παραστάσεων.

Τι είναι τα χάικου Πεπέ; ρώτησε η Μαρίλια.

Το χάικου είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χάικου είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Τα πιο κάτω Χαϊκού τα έχει ευλογήσει και ο πατέρας Ευθύμιος.

🍷🍯

Ανθρώπινα πλάσματα,

εφήμερα άνθη,

καλού και κακού.

🍷🍯

Άσπρη μπλούζα

σύνδρομο φόβου

καλά μαντάτα άραγε;

🍷🍯

Άνοιξη, καλοκαίρι,

φθινόπωρο, χειμώνας

πολλές αλλαγές και τρεις απουσίες.

🍷🍯

Πράσινη μπλούζα,

μαχαίρι, φόβος,

ελπίδα. 

Αναμονή!!!

προθάλαμος χειρουργείου

καρκίνος τέλος;

🍷🍯

Γυναικείος μαστός

πηγή ερωτισμού

φωλιά καρκίνου;

🍷🍯

Να κλέψω χρόνια;

από που

και πόσα;

🍷🍯

Γαλαξίας,

το στίγμα του ανθρώπου;

κόκκος στην άμμο.

🍷🍯

Τέλος προβλημάτων

αρχή ταξιδιού

αντίο.

🍷🍯

Ένας άνθρωπος

γράφει χαϊκού χάρη στην

άτακτη φωνούλα.

🍷🍯

Λουλούκα

σπαρτό μαλλί

φτερό στο άνεμο.

🍷🍯

Αλκυονίδες μέρες

γλυκές ματιές

μαγεία!

🍷🍯

Μια μέλισσα

μεταφράζει άνθη

μεταφέρει γύρη

Νινί.

🍷🍯

Πως να ήταν άραγε η ποίηση

σε μικρή ηλικία;

ρωτήστε την Μαρίνα.

🍷🍯

Πάνω στη βάρκα

καλοπερασάκιας,

χαρά θεού,

ηγέτης.

🍷🍯

Ο ποιητής 

το πρώτο τζιτζίκι

λαλιά του Poof.

🍷🍯

Ένα καράβι στ' ανοιχτά

γιατί χασομεράει;

θα φτάσει άραγε

ο Μr Alex;

🍷🍯

Δεν ανήκει ούτε

στη νύχτα ούτε στο πρωϊ

ο πιστός φίλος.

🍷🍯

Θα τη ρωτούσα την ποίηση

αν την έβλεπα,

μπορώ να σ' αγαπώ;

🍷🍯

Αχ πως μοιάζει

η καρδιά μου

με το ρολόι του τοίχου

Τικ τακ Τικ τακ!

🍷🍯

Σαν πυγολαμπίδες

μπαίνουν στο μυαλό μου

οι στίχοι και το φωτίζουν.

🍷🍯

Ολόγιομο φεγγάρι,

μην τρομάζεις

απ' την ομορφιά των ανθών.

🍷🍯

Ο ποιητής μας δείχνει

το δρόμο

ακολουθούν οι λέξεις.

🍷🍯

Μην κλαις άνθρωπε

άνθη, έρωτες, αστέρια

κι αυτά θα χαθούν.

🍷🍯

Απόψε ως κι εσύ Μούσα

πας βιαστική

στην Αυλή των θαυμάτων;

🍷🍯

Στέκομαι εδώ

και σκέπτομαι,

γιατί άραγε; τι προσφέρω;

Τι προσμένω;

🍷🍯

Ούτε καν

ένα νεύμα

απ' τις

Αλκυονίδες νύχτες.

🍷🍯

Η λάμψη της σελήνης

αργεί πάνω στα άνθη

γυρεύει τον έρωτα;

🍷🍯

Άγιος Νικόλαος, Λουτράκι, 

και ξανά μανά τα ίδια, αλλαγή καμία, 

ως πότε;

🍷🍯

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός και Σανατατιιί Ντι άπου με ευ πράτειν!!

''Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Έστί Φίλος Σαφής Και Αγαθός'' [απ' όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το καλύτερο είναι ο πιστός και αγαθός φίλος].

Ένα ποίημα ως φόρο τιμής στους υπέροχους φίλους.

🎨🌹🎷💐🍷🍒🍇🎹

Είχα την τύχη να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους/

Χωρίς ποτέ να το φανταστώ πως άξιζα τέτοιας ευλογίας/

Δεν το επεδίωξα, απλά ήταν στο πεπρωμένο μου/

Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στην πορεία έγιναν φίλοι και δάσκαλοι.

🎹🍇🍒🍷💐🎷🌹🎨

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι είδους έξαρση και πόση/

Και το πόσο όμορφα συναισθήματα με πλημμύριζαν/

Και συνεχίζουν να με πλημμυρίζουν/

Κάθε φορά που συναντούσα και συναντώ τους υπέροχους φίλους μου.

🎨🌹🎷💐🍷🍒🍇

Άνθρωποι από πολλά μέρη του πλανήτη μας/

Νοτιοαφρικανούς, Ιάπωνες, Φινλανδούς και Ιταλούς/

Αλλά και Γάλλους, Νορβηγούς, Αυστραλούς και Ισπανούς/

Ανάμεσα τους και Γερμανούς, Νεοζηλανδούς, Σουηδούς, Πιαλειώτες, Κορωπιώτες και Λημνιώτες.

💐🎷🍷🍒🌹🎨🍇

Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/

Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/

Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/

Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.

🍷🎷🍒🎨🍇💐🎹

Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Όταν ο σοφός Σωκράτης - μέσω ενός ονείρου - αποφάσισε να επισκεφθεί τον Επικούρειο Πέπο.

Φίλες και φίλοι καλημέρα, ξημερώματα μ' επισκέφθηκε στο όνειρο μου ο σοφός Σωκράτης, (πολλές επισκέψεις έχω τώρα τελευταία) και κάναμε τον εξής διάλογο.

Σωκράτης:

Επίκουρε καλημέρα, ο Σωκράτης είμαι με γνώρισες;

Επίκουρος:

Καλημέρα Σωκράτη, φυσικά και σε γνώρισα, η μορφή σου έχει χαραχθεί στο μυαλό όλων των Ελλήνων.

Σωκράτης:

Για να σου πω την αλήθεια Επίκουρε, νόμισα πως θα με μπερδέψεις με τον Ηλία τον Γιαννακόπουλο, μιας και τα τελευταία χρόνια μόνο γι' αυτόν μιλάς, πάντως πολύ σωστά κάνεις γιατί κι αυτός φίλος της σοφίας είναι. Όσο γι' αυτό που είπες για τους Έλληνες έχω τις επιφυλάξεις μου. Άμα ρωτήσεις το φιλαράκι σου τον Αρκά να σου μιλήσει για μένα αυτός θ' αρχίσει να σου μιλάει για τον Σωκράτη που έπαιζε στην ΑΕΚ!

Επίκουρος:

Χαμήλωσα τα μάτια γιατί σκέφτηκα, με λύπη μου, πως δυστυχώς ο δάσκαλος είχε δίκιο, ρώτησα κάποια στιγμή όταν ήμουν στο χωριό, τον αδερφό του Αμίγκου να μου πει τι γνωρίζει για τον σοφό Σωκράτη κι αυτός άρχισε να μου μιλάει για τον γαμπρό του!! Όταν πια ρώτησα και την πασίγνωστη Φαίη η απογοήτευσή μου πήγε στα ουράνια, ακούστε τι μου είπε το άτομο: αυτός ο Σωκράτης που μας έχεις πρήξει τι μαγαζί έχει; Γι' αυτό είπα στον Σωκράτη, δάσκαλε έχεις δίκιο δυστυχώς οι νεοέλληνες δεν γνωρίζουμε πολλά για τους προγόνους μας.

Σωκράτης:

Επίκουρε, δεν έχω πάντως παράπονο από εσένα, μπορεί να μιλάς συνέχεια για τον σοφό Ηλία αλλά δεν ξεχνάς κι εμάς, με κάποιον μαγικό τρόπο έμαθα πως έχεις διαβάσει πολλές φορές την απολογία μου, τελευταία έμαθα πως είχες και μία συζήτηση για μένα με τον έτερο σοφό Διδάσκαλο της Πιάλειας και πολύ το χάρηκα.

Επίκουρος:

Σωκράτη όλα καλά αυτά αλλά μήπως μπορείς να μου πεις εν τάχει, πριν  ξυπνήσω, το λόγο της επίσκεψής σου; Για να έρθεις εσύ στον ύπνο κάτι σημαντικό θα θέλεις να μου πεις.

Σωκράτης:

Σωστά μιλάς Επίκουρε, καλά το μάντεψες, λοιπόν, αν δεν κάνω λάθος σήμερα θα επισκεφθείς με την Λόλα το Μουσείο, τον Κεραμεικό,  και την Ακρόπολη, σωστά;

Επίκουρος:

Σωστά μιλάς Σωκράτη, απλά ξέχασες να αναφέρεις την Πνύκα, αρκετοί από εμάς μιλάμε για δημοκρατία και δεν έχουμε επισκεφθεί ποτέ την Πνύκα, τον χώρο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, τον χώρο όπου οι Αθηναίοι έπαιρναν τις αποφάσεις οι ίδιοι οι πολίτες και όχι 300 βολευτές, επίσης μετά από την Πνύκα θα πάμε στην φυλακή του Σωκράτη, εκεί που άφησες την τελευταία σου πνοή δάσκαλε.

Σωκράτης συγκινημένος:

Εντάξει Επίκουρε,  πορεύσου εν ειρήνη, βρίσκεσαι σε καλό δρόμο, μη ξεχάσεις να διαβιβάσεις τους χαιρετισμούς μου στον σοφό Ηλία και αν δεν του κάνει κόπο ας γράψει κάτι και για μένα, κάτι καινούριο. Επίσης θα ήταν μία σημαντική πράξη εκ μέρους σου να καταφέρεις να επισκεφθείς όλους αυτούς τους χώρους μαζί με τους φίλους σου τον Ηλία, την Αφροδίτη, την Γιώτα, τον Δημήτρη, την Αλέκα, τον Κώστα, την Ναυσικά, τον θέμη και την Διοτίμα.

Επίκουρος:

Σωκράτη.... δεν πρόλαβα να του κάνω την τελευταία μου ερώτηση γιατί άκουσα την φωνή της Λόλας να μου λέει: ξύπνα Επίκουρε, πέρασε η ώρα θα χάσουμε το Μετρό! 

Αχ βρε Λόλα εγώ είχα μπροστά μου τον Σωκράτη κι εσύ μου μιλάς για το Μετρό, δυστυχώς δεν μπόρεσα να του κάνω την τελευταία ερώτηση, άντε τώρα, τρέχα γύρευε πότε θα ξαναέρθει ο Σωκράτης.

Φίλες και φίλοι με κάποιον μαγικό τρόπο στη σημερινή μας βόλτα στους αρχαιολογικούς χώρους και γενικότερα στην συνοικία των Θεών είχα την εντύπωση πως δίπλα μου περπατούσε ο σοφός Σωκράτης, κάποια στιγμή μάλιστα όταν βρεθήκαμε εκεί που τον φυλάκισαν, είδα την μορφή του, ήταν χαρούμενος.

Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές σήμερα στην βόλτα που κάναμε στ' άγια χώματα των προγόνων μας, εκεί που ο Φειδίας σμίλεψε τις μορφές πάνω στα μάρμαρα, εκεί όπου ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης αυτοί οι δύο αρχιτέκτονες της αρχαιότητας έκαναν τα αξεπέραστα σχέδια, εκεί όπου οι Σοφοκλής, Ευριπίδης, και Αισχύλος έγραψαν τις αξεπέραστες τραγωδίες, εκεί στο θέατρο του Διονύσου όπου παίχτηκαν οι θεατρικές παραστάσεις, εκεί όπου υπάρχει ο Ναός της Παλλάδας Αθηνάς, εκεί όπου πάρθηκε η απόφαση για την καταδίκη του Σωκράτη, εκεί όπου ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, εκεί όπου ο Περικλής διαδέχθηκε τον Εφιάλτη της δημοκρατίας που κατά λάθος; τον μπερδεύουμε με τον Επιάλτη των Θερμοπυλών, εκεί όπου θα έπρεπε όλοι οι Έλληνες να αποτίουμε φόρο τιμής στους προγόνους μας.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε με Σανατατί ντι άπου και να μην ξεχνάτε τα δόγματα που έλεγε και ο Επίκουρος της αρχαιότητας.

Αγαπητέ Πέπο Σ' ευχαριστώ για το γράμμα. Σου στέλνω άλλα δυο ποιήματα του Νερούντα σε δική μου μετάφραση… Professor Nicholas D. Mazarakis

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, όπως καλά γνωρίζετε η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στις γυναίκες, έχω την χαρά και την τιμή να σας παρουσιάσω δύο ποιήματα του Πάμπλου Νερούντα που μετέφρασε ο Έλληνας καθηγητής κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ, κύριε καθηγητά σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Όταν με το καλό επισκεφθείτε την πατρίδα μας σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο τηλέφωνο 6937013312  ώστε να σας φιλοξενήσουμε. Για μία ακόμη φορά θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που το 2013 είχατε δεχθεί να μας δώσετε εκείνη την καταπληκτική συνέντευξη. Φίλες και Φίλοι ο κ. Νικόλαος Μαζαράκης είναι καθηγητής στην έδρα Lucas-Lee Μοριακής Βιοϊατρικής και διευθυντής του τμήματος Γονιδιακής Θεραπείας, στο Κέντρο Νευροεπιστημών της Ιατρικής του Imperial College του Λονδίνου, Hammersmith Campus. Πρωτοπόρος στην έρευνα με στόχο τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον και άλλων εκφυλιστικών ασθενειών. Μετά το Αγγλικό κείμενο ακολουθεί το Ελληνικό. Ακόμη ένα μικρό αφιέρωμα για την γιορτή της γυναίκας. Στην φωτογραφία από αριστερά: Θωμάς Γκουβίνας, Τσιγγενές Βασίλειος, Τσιγγενέ Ανθή, ο κ. Καθηγητής, Λαμπρινή, Πέπος και η Διώνη.

SONETO XI 

Tengo hambre de tu boca, de tu voz, de tu pelo 

y por las calles voy sin nutrirme, callado, 

no me sostiene el pan, el alba me desquicia, 

busco el sonido líquido de tus pies en el día. 

Estoy hambriento de tu risa resbalada, 

de tus manos color de furioso granero, 

tengo hambre de la pálida piedra de tus uñas, 

quiero comer tu piel como una intacta almendra. 

Quiero comer el rayo quemado en tu hermosura, 

la nariz soberana del arrogante rostro, 

quiero comer la sombra fugaz de tus pestañas 

y hambriento vengo y voy olfateando el crepúsculo 

buscándote, buscando tu corazón caliente 

como un puma en la soledad de Quitratúe. 

I crave your mouth, your voice, your hair.

Silent and starving, I prowl through the streets.

Bread does not nourish me, dawn disrupts me, all day

I hunt for the liquid measure of your steps.

I hunger for your sleek laugh,

your hands the colour of a savage harvest,

hunger for the pale stones of your fingernails,

I want to eat your skin like a whole almond. 

I want to eat the sunbeam flaring in your lovely body,

the sovereign nose of your arrogant face,

I want to eat the fleeting shade of your lashes,

and I pace around hungry, sniffing the twilight,

hunting for you, for your hot heart,

like a puma in the barrens of Quitratue.

Pablo Neruda

Ποθώ το στόμα σου, τη φωνή σου, τα μαλλιά σου.

Σιωπηλός και πεινασμένoς, τριγυρίζω στα σoκάκια. 

Το ψωμί δεν με χορταίνει, τo χάραμα με εvοxλεί, 

όλη μέρα κυνηγώ το υγρό μέτρημα απ’ τα βήματά σoυ. 

Πεινώ για το λεπτό σoυ γέλιo, 

τα χέρια σoυ στον παλμό βίαιoυ θερισμoύ, 

πεινώ για τις χλωμές πέτρες των νυχιών σoυ, 

θέλω να γευθώ το δέρμα σoυ σαν ένα ολόκληρο αμύγδαλο. 

Θέλω να πιώ  την ηλιαχτίδα πάνω στo λυγερό κoρμί σoυ, 

την αξιοπρεπή μύτη του αλαζονικού σoυ προσώπου, 

την εφήμερη σκιά των φρυδιών σoυ, 

και τριγυρνώ πεινασμένος, οσφρίζοντας το xάραμα, 

κυνηγώντας σε, την ζεστή καρδιά σoυ, 

σαν πάνθηρας στην έρημo.

SONETO XVII

By Pablo Neruda

No te amo como si fueras rosa de sal, topacio 

o flecha de claveles que propagan el fuego: 

te amo como se aman ciertas cosas oscuras, 

secretamente, entre la sombra y el alma. 

Te amo como la planta que no florece y lleva 

dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores, 

y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo 

el apretado aroma que ascendió de la tierra. 

Te amo sin saber como, ni cuándo, ni de donde, 

te amo directamente sin problemas ni orgullo: 

así te amo porque no sé amar de otra manera, 

sino así de este modo en que no soy ni eres, 

tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía,

tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.

I do not love you as if you were salt-rose, or topaz,

or the arrow of carnations the fire shoots off.

I love you as certain dark things are to be loved,

in secret, between the shadow and the soul.

I love you as the plant that never blooms

but carries in itself the light of hidden flowers;

thanks to your love a certain solid fragrance,

risen from the earth, lives darkly in my body.

I love you without knowing how, or when, or from where.

I love you straightforwardly, without complexities or pride;

so I love you because I know no other way

than this: where I does not exist, nor you,

so close that your hand on my chest is my hand,

so close that your eyes close as I fall asleep. 

Δεν σ’ αγαπώ σα να’ σoυν ρoδάλατo, τοπάζ, 

ή βέλος απo γαρoύφαλλα που σκoρπά μια πυρκαγιά: 

σ’ αγαπώ όπως ορισμένα σκοτεινά πράγματα αγαπιούνται, 

κρυφά, μεταξύ σκιάς και ψυχής. 

Σ’ αγαπώ σαν το μπουμπούκι που δεν ανθίζει 

και φέρνει κρυμμένο μέσα του το φως των λουλουδιών, 

και χάρη στην αγάπη σoυ, κρυφά μέσα στο σώμα μου 

ζει το πυκνό άρωμα που ξεπηδάει απ’ τη γη. 

Σ’ αγαπώ χωρίς γνώση του πώς, ή του πότε, ή τ’ από που, 

σ’ αγαπώ απλά, χωρίς προβλήματα ή περηφάνεια: 

σ’ αγαπώ με τέτοιο τρόπο επειδή δεν ξέρω άλλo, 

παρά σ’ αυτόν, που δεν υπάρχει κανένα εγώ ή εσύ, 

τόσο κοντά που το χέρι σoυ πάνω στο στήθος μου είναι το χέρι μου, 

τόσο κοντά που όταν αποκοιμιέμαι είναι τα μάτια σoυ αυτά που κλείνουν.

Νικόλαος Μαζαράκης.

Την επιμέλεια της ανάρτησης έκανε ο Επικούρειος Πέπος.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 Ένα ελάχιστο αφιέρωμα στις γυναίκες που με τον Α' η τον Β' τρόπο ομορφαίνουν τις ζωές μας και τον κόσμο μας.

 "Όταν βλέπουμε την ομορφιά μιας γυναίκας!!! την ομορφιά του χιονιού, την ομορφιά του ολόγιομου φεγγαριού, την ομορφιά τών ανθισμένων κερασιών, όταν, με δύο λόγια, περνάμε ξυστά και αφυπνιζόμαστε από την ομορφιά των τεσσάρων εποχών, τότε μόνο σκεφτόμαστε περισσότερο αυτούς που βρίσκονται κοντά μας και θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους τη χαρά.

Η χαρά της ομορφιάς, τη καλοσύνης, της έλξης, ειδικότερα στις γυναίκες προκαλεί δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα, λαχτάρα για συντροφιά και η λέξη "σύντροφος" μπορεί να πάρει απίθανες και δημιουργικές διαστάσεις.

Αφιερωμένο σε όσες γυναίκες εξακολουθούν να νιώθουν και να  αισθάνονται την ιερότητα της αποστολής τους

Τη σημερινή μου καλημέρα σας τη στέλνω με λίγα λόγια του Γιασουνάρι Καουαμπάτα.

Με σεβασμό και εκτίμηση ο Επικούρειος Πέπος.

07 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 [μία μέρα πριν] Ένα μικρό αφιέρωμα στις γυναίκες, σ' αυτά τα Υπέροχα πλάσματα του πλανήτη μας. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην καλή Νερά'ι'δα και στην Mό'ι'ρα για ειδικούς λόγους.

MOΥΣΕΙΟ ORSAY ΠΑΡΙΣΙ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ψάχνοντας στον ωκεανό του διαδικτύου για να βρώ το κατάλληλο ποίημα για την σημερινή ημέρα, κατέληξα στην ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ γιατί ο τίτλος και μόνο, είναι αρκετός για να πει αυτά που θα έπρεπε να λένε τα χείλη κάθε άνδρα στον πλανήτη. Έρρωσθε, και σεβαστείτε τις γυναίκες.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είσαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραία που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ.

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 Αφιέρωμα στις γυναίκες ΟΙ 11 διασημότερες επιστολές γεμάτες πάθος και λυρισμό. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο.

 Οι 11διασημότερες ερωτικές επιστολές: Πάθος και Λυρισμός!

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν λίγο με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος Δήμας (Προϊστάμενος) ο οποίος έχει το πιο cool ανθοπωλείο στην Ανατολική Αττική και μου είπε πως ειδικά για τη σημερινή μέρα έχει μια πάρα πολύ μεγάλη λίστα τηλεφώνων την οποία χρησιμοποιεί μόνο αυτή την ημέρα και τα τηλέφωνα αφορούν μόνο το ανδρικό φύλο, επικοινωνεί μαζί τους για να τους θυμίσει πως αν επιθυμούν να στείλουν κάποια ανθοδέσμη στο ταίρι τους η σημερινή μέρα είναι ιδανική!!!!!!!!!!

Ίσως τώρα κάποιοι, κάνουν την αυτονόητη σκέψη, μιας και  αυτός που καθιέρωσε αυτή την ημέρα ήταν ένας έμπορος λουλουδιών από την Ολλανδία, επόμενο δεν είναι όλοι οι ανθοπώλες ανά τον κόσμο να τιμούν αυτή την ημέρα; Ακούστε τώρα τι σκάρωσε εκείνος ο δαιμόνιος Ολλανδός, εκείνη η χρονιά ήταν η πιο παραγωγική και υπήρχε κίνδυνος να πάνε οι τιμές στα τάρταρα, άρα κάτι έπρεπε να σκαρφιστεί και αυτό που σκαρφίστηκε ήταν  να καθιερώσει μια μέρα όπου τα λουλούδια θα είχαν την τιμητική τους. Από τότε καθιερώθηκε, αυτή την ημέρα να τη γιορτάζουμε προσφέροντας λουλούδια. Την πιο πάνω ιστορία μου τη διηγήθηκε ο Προϊστάμενος. 

Εγώ λοιπόν λόγω της ημέρας θα ήθελα να αφιερώσω τη σημερινή ανάρτηση στις γυναίκες που με τον Α' η τον Β' τρόπο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Τις ευχαριστώ όλες και ειδικότερα αυτές που υπήρξαν οι Μούσες μου και η αιτία πολύ έντονων δημιουργικών στιγμών. Αν έπρεπε όμως να επιλέξω τρεις γυναίκες από την παγκόσμια ιστορία αυτές θα ήταν οι: 

Α] ΥΠΑΤΙΑ της Αλεξάνδρειας [μαθηματικό, φιλόσοφος, αστρονόμος, 350π.Χ.] 

Β] η ΑΓΝΩΣΤΗ  Χ γυναίκα της παγκόσμιας κοινότητας που εγώ δεν γνωρίζω την προσφορά της, τις θυσίες της και το όνομά της. 

Γ] Έλεν Κέλερ μαζί με την Μαρί Κιουρί. 

Και τώρα λίγα λόγια για το ιστορικό πλαίσιο.  

Ημέρα εορτασμού για τα δικαιώματα των γυναικών.

Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, με τις ρίζες της να ξεκινούν από τις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Ζέτκιν κι εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911.  Σας χαιρετώ, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

 Βάσω Φατούρου 

Μεγάλες προσωπικότητες ξεδιπλώνουν τις πιο ζεστές τους ορμές και σκέψεις, μέσα από ποιήματα και επιστολές προς το πρόσωπο που αγαπούν και ποθούν. Άντρες που προκαλούν τον τρόμο των αντιπάλων τους εκλιπαρούν για ένα γυναικείο βλέμμα, γυναίκες που επιβάλλονται με την αυτοκυριαρχία τους καρτερούν μια ανδρική θύμηση. Αυτές είναι οι δέκα ερωτικές επιστολές διάσημων ανθρώπων που θα σας εκπλήξουν!

1.] Ναπολέων Βοναπάρτης προς Ζοζεφίνα

Είναι περίεργο και πρωτόγνωρα γοητευτικό να βλέπεις έναν άνδρα στο βεληνεκές του Βοναπάρτη να υποκλίνεται στο βωμό του έρωτα. Η Ζοζεφίνα από την πλευρά της θαύμαζε και είχε σαν προσωπικό της θεό τον Στρατηγό που προκαλούσε τρόμο και δέος στο πέρασμά του. Όταν εκείνη πέθανε, ο Ναπολέων Βοναπάρτης έκοψε μερικές βιολέτες από τον κήπο της και τις έκλεισε σε ένα μενταγιόν που δεν αποχωρίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του.

«Από τότε που σε άφησα είμαι συνεχώς θλιμμένος. Η ευτυχία μου βρίσκεται κοντά σου. Συνεχώς σκέφτομαι και ζω ξανά και ξανά στη μνήμη μου τη φροντίδα σου, τα δάκρυά σου, την τρυφεράδα σου. Ζοζεφίνα, η γοητεία της συντροφικότητάς σου δίνει γέννηση σε μια φλεγόμενη και λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου. Πότε, απελευθερωμένος από κάθε έγνοια, θα μπορέσω να περάσω δίπλα σου τον καιρό μου, να μπορώ να σε αγαπώ, να σκέφτομαι την ευτυχία μας και να σου την αποδεικνύω;».

2.   Μπετόβεν προς «Αθάνατη Αγαπημένη»

Μετά το θάνατο του Μπετόβεν, βρέθηκαν στα ιδιωτικά του έγγραφα 3 ερωτικές επιστολές προς την «Αθάνατη Αγαπημένη». Η γυναίκα μυστήριο που κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο, παραμένει ως σήμερα άγνωστη. Μερικοί υποστηρίζουν πως απευθυνόταν στην κουνιάδα του, Γιοχάννα Βαν Μπετόβεν. Πάντως, οι επιστολές ξεχειλίζουν από γνήσιο συναίσθημα καρδιακής δέσμευσης και ενότητας.

«Παρόλο που είμαι ακόμα στο κρεβάτι, οι σκέψεις μου πάνε σε εσένα, αθάνατη αγαπημένη. Να είσαι ήρεμη-Να με αγαπάς-σήμερα-χτες-πόσο συγκινητικά τα όσα επιθυμώ για εσένα-για εσένα-σε όλη μου τη ζωή και για πάντα. Ω, συνέχισε να με αγαπάς-μην παρερμηνεύσεις ποτέ την πιο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου. Πάντα δική μου. Πάντα δικός σου. Πάντα εμείς».

3.   Σιμόν ντε Μπoβουάρ προς Ζαν Πολ Σαρτρ

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν ίσως η μοναδική γυναίκα που θα πλεύριζε ένα διανοητή όπως ο Σαρτρ και δεν θα χανόταν στο εκτόπισμά του. Σε ηλικία 21 ετών, η Μποβουάρ έγινε η νεότερη καθηγήτρια φιλοσοφίας της Γαλλίας και μπήκε στον κύκλο σπουδών φιλοσοφίας με ιδρυτή το Ζαν Πολ Σαρτρ. Έκτοτε έγιναν δύο εκρηκτικοί εραστές, σωματικά και πνευματικά μέχρι το θάνατο του τελευταίου.

«Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ' αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη. Σ' ευχαριστώ, είναι τόσο γλυκό να σ' αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά. Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μ' αρέσει πάρα πολύ.

Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή, θα δεις, θα σφουγγαρίζω το πάτωμα, θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα, θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου, θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε μέρα, ακόμη κι αν αισθάνομαι λίγο κουρασμένη. Αγάπη μου.. είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα.

Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά, αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό, μου φαίνεται ότι μπορώ όποτε θέλω, να πάω να ξαπλώσω δίπλα σ' αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα. Το λαχταρώ.

Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκό να σ' αγαπώ».

4.Ερνεστ Χέμινγουεϊ προς Μάρλεν Ντίντριχ

Ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Χέμινγουεϊ, συνάντησε για πρώτη φορά τη Γερμανίδα ηθοποιό  το 1934 σε ένα γαλλικό κρουαζιερόπλοιο με προορισμό την Αμερική. Εκείνος επέστρεφε από ένα σαφάρι στην Ανατολική Αφρική και εκείνη γυρνούσε στο Χόλυγουντ. Παρά την ένταση της σχέσης τους, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο συγγραφέας είχε πει τότε πως «Είμαστε θύματα ενός ασυγχρόνιστου πάθους».

«Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω, αλλά κάθε φορά που σε αγκαλιάζω αισθάνομαι σαν να έχω επιστρέψει σπίτι μου.».

Kι εκείνη του απαντούσε: «Έχει έρθει η ώρα να σου πω ότι σε σκέφτομαι συνέχεια. Διαβάζω τα γράμματά σου και έχω φέρει τη φωτογραφία σου στην κρεβατοκάμαρά μου».

Η ΛΟΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

5.  Επικούρειος Πέπος προς την Λόλα.

Πριν μέρες καθώς έστεκα ψηλά σ’ ένα σκαλί,

Κι εσύ Λόλα περνώντας κάρφωσες επάνω μου το βλέμμα,

Τα μάτια μου θαμπώθηκαν, ταράχτηκε η ψυχή μου

Στην ξαφνική συνάντηση των δυο μας κοιταγμάτων.

Το βλέμμα σου μες στην καρδιά μού χώθηκε, στο αίμα

Σαν αστραπή του κεραυνού τα σύννεφα που σχίζει.

Καυτός και κρύος πυρετός χύθηκε στο κορμί μου

Από ματιά τόσο αιχμηρή, μαχαίρι του θανάτου.

Κι αν το ωραίο χέρι σου δεν μου ’κανε ένα νεύμα,

Χέρι λευκό, περήφανο που γέννησε ο Κύκνος,

Λόλα, θα ’πεφτα νεκρός στη λάμψη των ματιών σου.

Pierre de Ronsard

Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;

 6.   Τζίμι Χέντριξ προς κάποιο «Μικρό κορίτσι»

Ο Χέντριξ υπήρξε γόης και ροκάς, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ήταν λιγότερο ευαίσθητος. Εδώ απευθύνεται σε ένα άγνωστο γυναικείο πρόσωπο που αποκαλεί «μικρό κορίτσι» και το προτρέπει να απελευθερωθεί.

«Μικρό κορίτσι,

Η ευτυχία είναι μέσα σου. Ξεκλείδωσε τις αλυσίδες της καρδιάς σου και άσε τον εαυτό σου να μεγαλώσει, μιας που είσαι ένα γλυκό λουλουδάκι. Γνωρίζω την απάντηση. Απλά άπλωσε τα φτερά σου και απελευθέρωσε τον εαυτό σου.

Σ 'αγαπώ για πάντα».

7.   Τζόνι Κας στη σύζυγό του, Τζουν

Η μεγαλύτερη μορφή της κάντρι μουσικής, με τα μαύρα ρούχα και την Gibson κιθάρα παρουσιάζει μια λεπτή όψη του εαυτού του, απευθυνόμενος στη γυναίκα του.

«Γεια σου Τζουν,

Έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις. Όπως έχεις και με εμένα. Μπορεί η φωτιά και ο ενθουσιασμός να έχουν φύγει τώρα που δεν βγαίνουμε έξω στον κόσμο να τραγουδάμε. Όμως, το φλεγόμενο δαχτυλίδι ακόμα καίει γύρω μας, διατηρώντας την αγάπη μας πιο καυτή και από κόκκο πιπεριού».

8. Μάρλον Μπράντο προς την αεροσυνοδό κάποιας πτήσης

Ο Μάρλον Μπράντο έκανε ωκεανούς γυναικών να ταράζονται με ένα του νεύμα. Τι να είχε άραγε εκείνη η αεροσυνοδός που τον ενέπνευσε να της δώσει μια τόσο ιδιαίτερη επιστολή;

«Αγαπητή κυρία,

Υπάρχει κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπό σου, κάτι αξιαγάπητο, όχι όμορφο με το συμβατικό τρόπο. Έχεις χάρη και θηλυκότητα. Μοιάζεις με γυναίκα που έχει αγαπηθεί στην παιδική της ηλικία, ή κατά κάποιο μυστήριο τρόπο σε είχαν επισκεφτεί χάρες της κομψότητας και της αξιοπρέπειας. Κάτι στην έκφρασή σου είναι ασυνήθιστο. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση και εύχομαι να ξανασυναντηθούν τα βλέμματά μας ξανά κάποια στιγμή».

9. Πάμπλο Νερούντα προς Ματίλντε Ουρούτια

Ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Λατινικής Αμερικής ήταν ο Πάμπλο Νερούντα, που εκτός από πολιτικοποιημένα ποιήματα, έγραψε πολλά προσωπικά. Τα πιο ερωτικά από αυτά περιλαμβάνονται στη συλλογή «Εκατό ερωτικά σονέτα» και απευθύνονται στη Ματίλντε Ουρούτια. Απολαύστε ένα απόσπασμα.

«Αγαπημένη μου γυναίκα, υπέφερα όσο έγραφα αυτά τα σονέτα, μου προκαλούσαν πόνο και θλίψη, η ευτυχία όμως που νιώθω τώρα που σ τα προσφέρω είναι τεράστια σαν μια σαβάνα.  Εγώ, όμως, με μεγάλη ταπεινοφροσύνη έφτιαξα τούτα εδώ τα σονέτα από ξύλο: τους έδωσα τον ήχο αυτής της στέρεης, αγνής ύλης και με αυτόν τον τρόπο πρέπει να φθάσουν στα αφτιά σου. Περπατώντας μέσα από δάση ή σε παραλίες, δίπλα σε κρυμμένες λίμνες, εσύ κι εγώ έχουμε κατά καιρούς μαζέψει κομμάτια από φλοιούς δένδρων, κομμάτια ξύλου που έχουν υποστεί τις μεταβολές του νερού και του καιρού. Πήρα αυτά τα μαλακά λείψανα και χρησιμοποίησα το τσεκούρι, τη ματσέτα και το σουγιά και έκοψα δεκατέσσερις σανίδες για το καθένα, για να χτίσω μικρά ξύλινα σπιτάκια, ώστε τα μάτια σου που λατρεύω και τους τραγουδάω να μπορέσουν να κατοικήσουν μέσα τους.» (Οκτώβριος 1959)

Πηγή: tsemperlidou.com

10] Πιαλεύς

Και για την Παγκόσμια ημέρα της ΓΥΝΑΙΚΑΣ και ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του αγαπητού μου Πέπο, ώστε όλα τα μέλη της ομάδας να γράψουμε και να προσφέρουμε αύριο στην αγαπημένη μας αλλά και σε όλες τις γυναίκες έναν στίχο, μια στροφή,  ένα ποίημα, το καταθέτω με την ελπίδα ότι κι αν δεν αποσπάσω κάποιο βραβείο τουλάχιστον θα εισπράξω μιαν θετική κριτική.

ΓΙ' ΑΥΤΟ Σ' ΑΓΑΠΩ🌹🌹🌹

(Στον αστερισμό της Γιωταύγειας Πούλιας)

Επειδή η λογική τελειώνει εκεί που αρχίζεις εσύ 

και μ' ένα σου άγγιγμα όλα γκρεμίζονται

και πάλι χτίζονται απ' την αρχή

κι όλα τ' αστέρια κι οι γαλαξίες

χορεύουν μέσα μου ως το πρωί

γι' αυτό σ' αγαπώ...

<<>>

Επειδή χαράζεις

καινούριες πληγές στο κορμί μου

και γίνομαι χώμα, σάρκα κι αίμα 

και γίνεσαι εσύ η ψυχή μου

κι οι άγρυπνες νύχτες φεύγουν πέρα 

μακριά απ' τη ζωή μου

γι' αυτό σ' αγαπώ...

<<>>

Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες «επειδή» 

για να σου πω

και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφιος εγώ

κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές 

εσένα θα βρω.

Γι' αυτό σ' αγαπώ, 

Πιαλεύς 8 Μαρτίου 2024

11[ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ.

«Ξαναδιάβασα τα γράμματά σου από την αρχή. Σου γράφω "δύο λόγια αγάπης". Ένα πράγμα αισθάνομαι πως είναι το δυσκολότερο να σου δώσω να καταλάβεις: πόσο σε νιώθω, πόσο σε παρακολουθώ κι από μια σου λέξη ακόμη, όπως άλλοτε από ένα παίξιμο του χεριού σου.

Τώρα που ξανακοίταξα όλα αυτά τα χαρτιά, βρίσκω πάντα ένα φόβο μήπως δεν λες καλά ό,τι ήθελες να πεις, ένα δισταγμό μην τύχει και πεις πολλά, και προς το τέλος αρχίζεις κιόλας να γράφεις και να σκίζεις.

Άφησε, χρυσή μου, τον εαυτό σου, είναι τόσο χαριτωμένος έτσι όπως είναι, άφησέ τον να μη μιλήσει όπως ξέρει αυτός. Θα μου πεις: "Εσύ μήπως δεν κάνεις το ίδιο"; Κι αν το κάνω, δεν υπάρχει κανένας λόγος να με μιμηθείς. Το κάνω, άλλωστε, τόσο άσχημα. Αν έχεις απελπισία, δώσε μου την απελπισία σου, όπως μου δίνεις τόσες φορές τη χαρά σου.

Δώσε μου ό,τι έχεις κι ό,τι μπορείς. Μα κατάλαβε, επιτέλους, πως δεν γυρεύω τίποτε άλλο. Αν αργήσουμε τώρα να ιδωθούμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε μ' αυτά τα λίγα και γλίσχρα μέσα που έχουμε, μ' αυτό το χαρτί που μαυρίζουμε, να είμαστε όσο μπορούμε πιο κοντά, όχι να αποχωριζόμαστε και να πληγώνει ο ένας τον άλλον. Έτσι νομίζω.

Αν με θέλεις ακόμη, έλα, χρυσή μου, να τα λέμε όλα χωρίς να σκεπτόμαστε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει. Ξέρεις, συλλογίζομαι ακόμη πως έτσι θα μπορούσαμε, όταν μας δοθεί να ιδωθούμε, να μην πούμε ούτε μια λέξη παρά να χαζεύει ο ένας τον άλλον. Και θα είναι τόσο ξεκουραστικό. Καληνύχτα, αγάπη. Όλη τη μέρα σήμερα γύρευα τη στοργή σου».

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε όπως λέει και ο σοφός διδάσκαλος της Πιάλειας.

Πηγή: doctv.gr
ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ