ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ «ΧΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ». Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς και λοχαγέ ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΑΪΖΕΝ σας ευχαριστούμε.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, ιστορική μέρα η σημερινή για τον Ελληνισμό, τους Έλληνες ανά τον κόσμο και για τους Φιλέλληνες, θα έλεγα μάλιστα κυρίως για τους Φιλέλληνες που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα των ονείρων τους. Σήμερα θα σας διηγηθώ 2 ιστορίες, την πρώτη τη διάβασα στο τρίτο καταπληκτικό βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ με τίτλο ΄΄Μια σταγόνα Ιστορία''. Τι θα λέγατε αν σας πληροφορούσα πως το ό,τι έχουμε σήμερα τις πραγματικές μορφές, και όχι κάποιες φανταστικές μορφές των αγωνιστών του 1821 το χρωστάμε σ' έναν Γερμανό Φιλέλληνα αξιωματικό που ήρθε το 1826 να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους; Απίστευτο; Κι όμως είναι αληθινό, σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που προείπα.

''Το 1826 μετά από ένα μακρύ και επίπονο θαλάσσιο ταξίδι, ένα τσούρμο από ενθουσιώδεις νεαρούς αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο. Με τα χίλια ζόρια, καθώς δεν μιλούσαν ούτε λέξη ελληνικά, εξήγησαν ότι ήταν εθελοντές και είχαν έρθει να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων. Προέρχονταν από το Βαυαρία, αυτόνομο τότε γερμανικό κρατίδιο, και υπολοχαγός τους ήταν ένας στρατιωτικός καριέρας που είχε πολεμήσει στους Ναπολεόντειους Πολέμους εναντίον του Βοναπάρτη, ο ΚΑΡΛ ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ.
Οι εθελοντές προωθήθηκαν αμέσως στα σημεία των συγκρούσεων και πολλοί απ' αυτούς σκοτώθηκαν, αφού πήραν μέρος σε σημαντικές μάχες με μεγαλύτερη την πολιορκία της Αθήνας και της Ακρόπολης στα 1826 και 1827''.

(Θα μου επιτρέψετε να κάνω εδώ ένα δικό μου σχόλιο: ακούσατε κάτι σήμερα γι' αυτούς τους ήρωες; Θέλω να δηλώσω πως εις ότι με αφορά πρώτα τιμώ αυτούς τους ήρωες Φιλέλληνες και κατόπιν τους δικούς μας ήρωες γιατί για τους δικούς μας ήταν η πατρίδα τους.)
Συνεχίζω από το βιβλίο.
''Κανένας όμως δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι η προσφορά του ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ θα αφορούσε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο και θα ήταν πολύ διαχρονικότερη από τη συμμετοχή του σε κάποιες μάχες. Ο Βαβαρός υπολοχαγός ήταν αυτοδίδακτος ζωγράφος -όπου βρισκόταν λοιπόν, άνοιγε το μπλοκ του, έπαιρνε ένα μολύβι η κάρβουνο και ζωγράφιζε όσα έβλεπε. Τοπία, φορεσιές, πλοία, στιγμιότυπα και άλλα. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι σχεδίαζε τα πορτραίτα των αρχηγών της επανάστασης, τα οποία μάλιστα τους έβαζε να υπογράφουν, Τους περισσότερους τους βρήκε στα στρατόπεδα και μερικούς στη Γ' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, στην οποία παρευρέθηκε.''

Περισσότερα γι' αυτή την ιστορία, και το πως ο δικός μας ζωγράφος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ ανακάλυψε αυτούς τους θησαυρούς θα διαβάσετε στο βιβλίο που προανάφερα. Ένα μόνο θα σας πω, αν δεν υπήρχε αυτός ο ΚΡΑΤΣΑΪΖΕΝ δεν θα είχαμε σήμερα τις μορφές των: Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, Γ. ΤΟΜΠΑΖΗ, Ν. ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΥ, Γ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗ, Α. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥ, Κ. ΝΙΚΌΔΗΜΟΥ, Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, Ι. ΜΑΚΡΗ, Α. ΖΑΪΜΗ, Κ. ΚΑΝΑΡΗ, Γ. ΣΙΣΙΝΗ, Κ. ΤΣΖΒΕΛΑ, Α. ΜΙΑΟΥΛΗ, Ι. ΜΙΛΑΪΤΗ, Δ. ΠΛΑΠΟΥΤΑ, Κ. ΑΞΙΩΤΗ, Ι. ΦΙΛΗΜΟΝΑ, Ι. ΠΕΤΑ, Κ. ΜΠΟΤΣΑΡΗ, ΚΑΡΟΛΟΥ ΦΑΒΙΕΡΟΥ, ΦΡΑΝΚ ΧΕΙΣΤΙΝΓΚΣ, και ΤΟΜΑΣ ΓΚΟΡΝΤΟΝ.''
Φίλες και φίλοι όπως λέει ο συγγραφέας στο τέλος της ιστορίας ''κανείς από μας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα κάδρα που μας συντρόφευαν πάνω από τα θρανία μας στο σχολείο και οι φυσιογνωμίες που μας κοίταζαν δαφνοστεφανωμένες στις εθνικές εορτές είχαν διασωθεί χάρη σε έναν Γερμανό υπολοχαγό που είχε έρθει να πολεμήσει στο πλευρό μας.''
Αυτή είναι η πρώτη συγκλονιστική ιστορία και καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα γνωρίζουμε και να τα θυμόμαστε.

Και τώρα θα έρθω στη δεύτερη ιστορία, όπως ήδη γνωρίζετε γιατί σας  έχω κοινοποιήσει την άλλη συγκλονιστική ιστορία με το μικρό δρομάκι στο Μοναστηράκι, την οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ, είναι μια μικρή πάροδος της Ερμού στον αριθμό 99, σήμερα λοιπόν 25/03/2017 ένιωσα την ανάγκη από ευγνωμοσύνη να παρευρεθώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ για να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σ' εκείνα τα παλληκάρια, σ' εκείνους τους ήρωες που ήρθαν από την Γερμανία προκειμένου να πολεμήσουν δίπλα μας για την δική μας λευτεριά. Δυστυχώς δεν υπάρχει εκεί κάποιο μνημείο η κάποια μαρμάρινη πλάκα που να μας πληροφορεί για την ιστορία του ονόματος αυτής της οδού. Μιας και βρέθηκα εκεί και λόγω της ημέρας αποφάσισα να ρωτήσω τους καταστηματάρχες αν γνωρίζουν κάτι για την ιστορία του ονόματος, αν γνωρίζουν κάτι γι' αυτόν τον Νορμάνο, η Νορμανό. Όλοι τους με χαμόγελο και καλοσύνη μίλησαν μαζί μου αλλά δυστυχώς ΟΥΔΕΙΣ γνώριζε κάτι, ουδείς γνώριζε κάτι για εκείνα τα παλληκάρια που θυσιάστηκαν για τη δική μας πατρίδα. Όταν έφθασα στο σπίτι μου σκέφτηκα να κάνω την εξής πρόταση στην πρόεδρο του Συλλόγου Αιμοδοσίας Κορωπίου, την κ. Αντιγόνη Διακάκη, να πάρει ο Σύλλογος την πρωτοβουλία να αναρτηθεί μία μαρμάρινη πλάκα στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ με την ιστορία του εν λόγω Γερμανού Αξιωματικού και φυσικά με τα ονόματα των παλληκαριών αν υπάρχουν κάπου καταγεγραμμένα. Κάποια στιγμή ελπίζω να επικοινωνήσουν μαζί μου από την πρεσβεία της Γερμανίας γιατί τους είχα ζητήσει να μ' ενημερώσουν αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης, και αν μπορώ να έρθω σε επαφή με κάποιους από τους απογόνους εκείνων των υπέροχων Φιλελλήνων ώστε να φιλοξενήσω κάποιους εξ αυτών στο σπίτι μου και να τους πω από κοντά ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ.

Κάποτε θα πρέπει να μάθουμε την ιστορία του.

Άποψη της οδού Νορμανού.

Η είσοδος από την Ερμού.

Επίσης μια άποψη της Νορμανού

Το νέο μέλος της ΟΚΡΑ η Φρύνη.

Αυτή η φωτογραφία ίσως πάρει το Α' βραβείο.

Φίλες και φίλοι αυτά είχα να σας πω σήμερα, σας εύχομαι Χρόνια Καλά και καλή μνήμη.

Δεν ξεχνάμε... Τιμή και Δόξα στους Γερμανούς Φιλέλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την δική μας πατρίδα. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σ' εκείνους τους ΗΡΩΕΣ.

Φίλες και Φίλοι αυτή τη φορά θα μου επιτρέψετε ανήμερα της εθνικής μας γιορτής να αφιερώσω την ανάρτηση σε κάποια Ηρωικά Παλληκάρια Γερμανικής καταγωγής που το 1821 θυσίασαν τις ζωές τους για την ελευθερία της δικής μας πατρίδας. Στη μνήμη εκείνων των Παλληκαριών αύριο μαζί με κάποιους φίλους θα μεταβώ στην οδό ΝΟΡΜΑΝΟΥ στο Μοναστηράκι για να αποθέσουμε λίγα λουλούδια στο μνημείο που υπάρχει εκεί. Όταν διάβασα αυτή τη συγκλονιστική ιστορία ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω με την πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα για τους λόγους που θα διαβάσετε αμέσως μετά. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να φιλοξενήσω κάποιους από τους απογόνους εκείνων των Ηρωικών Παλληκαριών, μακάρι να με βοηθήσουν από την πρεσβεία ώστε αυτή η επιθυμία ευγνωμοσύνης να γίνει πραγματικότητα. Ακολουθεί το μέιλ που έστειλα στην πρεσβεία.

''Αξιότιμοι κ.κ. της Γερμανικής Πρεσβείας σας καλημερίζω, προσπαθώ πολλές μέρες να επικοινωνήσω τηλεφωνικά μαζί σας αλλά δεν τα κατάφερα. Ονομάζομαι Γκοβίνας Σπυρίδων και ο λόγος που σας ενοχλώ –πάλι- είναι ο εξής. Στο Μοναστηράκι όπως θα διαβάσετε πιο κάτω υπάρχει ένας μικρός δρόμος που ονομάζεται ‘’ΝΟΡΜΑΝΟΥ’’ επίσης εκεί υπάρχει και ένα μικρό μνημείο. Δυστυχώς για μένα πολύ πρόσφατα έμαθα γι’ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Η αυταπάρνηση και η θυσία αυτών των παλληκαριών υπέρ της πατρίδας μου με συγκλόνισε. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάποια ημέρα μνήμης γι’ αυτούς τους μοναδικούς φιλέλληνες, αν υπάρχει θα σας παρακαλούσα να μου την γνωστοποιήσετε. Επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα μέσω της πρεσβείας να έρθω σε επαφή με κάποια μέλη της οικογένειας από τους απογόνους  του Norman von Ehrenfels και όχι μόνο προκειμένου να τους φιλοξενήσω στο σπίτι μου στην Αθήνα και στο Γοργογύρι Τρικάλων ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μετά τιμής ένας  ευγνώμων  Έλληνας  Σπυρίδων Γκοβίνας''.

''ΜΙΑ  ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:  Αν  καθίσετε  στο Μοναστηράκι  σ’ ένα δρομάκι,  πάροδο της κεντρικής Ηφαίστου, στη οδό Νορμάνου  ή  Νορμανού  και  ρωτήσετε  τους  καταστηματάρχες και τους  περαστικούς «ποιος ήταν αυτός,  ρε  παιδιά,  ο Νορμάνος»; κανένας  δεν  θα  σας  απαντήσει.
Αυτός  ο  "Νορμάνος"  όμως,  που  οι  πολυάσχολοι  πραματευτάδες  της  περιοχής  δεν  γνωρίζουν,  ήταν  ένας  ξένος,  που  ήρθε  από  μακριά  και  πολέμησε  για  την ελευθερία  τους  και  σκοτώθηκε  για  δαύτους.  Κανένας  δεν  τον  εξανάγκασε   να  κάνει  κάτι  τέτοιο.  Πολέμησε   και  σκοτώθηκε,  γιατί   μία  ΙΔΕΑ  που  είχε  στο  κεφάλι  του,  η  ιδέα  ΕΛΛΑΔΑ,  του  υπενθύμιζε  ότι  άξιζε  να  κάνει  γι  αυτήν,  ό,τι  έκανε.
Ο  δρόμος  ΟΔΟΣ  ΝΟΡΜΑΝΟΥ είναι αφιερωμένος στον Norman von Ehrenfels, τον ευγενή Γερμανό αξιωματικό που έφτασε στην Ελλάδα επικεφαλής σώματος 120 επιλέκτων στρατιωτών και θυσιάστηκε για την πατρίδα μας.  

Ο  Γερμανός στρατηγός κόμης Νόρμαν Έρενφελς, διακρίθηκε για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη του Πέτα,  στις 4 Ιουλιου του 1822.  Στην  μάχη επικεφαλής  σώματος  που αποτελούνταν από  93  Γερμανούς Φιλέλληνες, γνώρισε την ήττα και τον αποδεκατισμό του σώματος του πολεμώντας ηρωικά και με αυταπάρνηση  στην  πρώτη  γραμμή.

 Από τους 93, γλύτωσαν μόνο οι 25.

«ΧΑΣΑΜΕ  ΤΑ  ΠΑΝΤΑ,  ΠΛΗΝ  ΤΗΣ  ΤΙΜΗΣ».

Ο ίδιος ο Νόρμαν πολύ βαριά πληγωμένος αναφέρθηκε στον Μαυροκορδάτο με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, λέγοντας τα εξης: «Πρίγκιπά μου, χάσαμε τα πάντα,  πλην της τιμής».

  Μετά  από  λίγο   καιρό  ξεψύχησε στο Μεσολόγγι.-

ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ  ΤΩΝ  ΤΟΥΡΚΩΝ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ο Καρλ Φριντριχ Λέμπερεχτ Γκραφ φον Νόρμαν-Έρενφελς (γερμ.Karl von Normann-Ehrenfels, εξελληνισμένα: Κάρολος Νόρμαν, Στουτγκάρδη, 14 Σεπτεμβρίου 1784 – Μεσολόγγι, 15 Νοεμβρίου 1822) ήταν στρατιωτικός από την Βυρτεμβέργη ο οποίος πολέμησε στους Ναπολεόντιους Πολέμους. Ως Φιλέλληνας μετέβη στην Ελλάδα, προκειμένου να ενισχύσει των αγώνα των Επαναστατών κατά την Επανάσταση του 1821. 

Ο Καρλ φον Νόρμαν-Έρενφελς ήταν εκ των υιών του δικαστικού Φίλιπ Κρίστιαν φον Νόρμαν-Έρενφελς, ο οποίος υπηρέτησε ως πρωθυπουργός του Βασιλείου της Βυρτεμβέγης την περίοδο 1806–1812. Το 1799, εντάχθηκε σε ένα σύνταγμα Αυστριακών θωρακοφόρων. Σύντομα, έλαβε τίτλο διοικητή και πολέμησε μαζί με τους Αυστριακούς ως την υπογραφή της Ειρήνης της Λυνεβίλ. Με την βοήθεια του πατέρα του, στη συνέχεια, μετατοπίστηκε στο στρατό της Βυρτεμβέργης, φτάνοντας ως το αξίωμα του Αντισυνταγματάρχη και διοικητή του συντάγματος των ελαφρών ιππέων της βασιλικής φρουράς το 1810. Το 1812, ηγήθηκε του συντάγματός του στην Γαλλική εισβολή στη Ρωσία. Το 1813, ως υποστράτηγος, οργάνωσε και ηγήθηκε μιας ταξιαρχίας ιππικού, αρχικά με το μέρος των Γάλλων, αν και στις 18 Οκτωβρίου προτίμησε να ταχθεί με το μέρος των Συμμαχικών Δυνάμεων, κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Βυρτεμβέργη εξακολουθούσε να είναι σύμμαχος δύναμη του Ναπολέοντα. Η πράξη αυτή οδήγησε τον Βασιλιά Φρειδερίκο Α΄ της Βυρτεμβέργης να απαγορεύσει στον Νόρμαν την επιστροφή στη Βυρτεμβέργη. Δεν ήταν παρά μονάχα μετά τον θάνατο του Βασιλιά, τον Μάρτιο του 1817, που του επετράπη η επιστροφή του στην πατρίδα του, αν και η απαγόρευση εισόδου παρέμενε όσον αφορά την πρωτεύουσα του κρατιδίου, Στουτγκάρδη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον διαδέχτηκε ως κύριος των γαιών που διέθετε αυτός στο Έρενφελς, αλλά στις αρχές του 1822, μαζί με άλλους Φιλέλληνες, αναχώρησε για την Ελλάδα για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες Επαναστάτες κατά τον ξεσηκωμό τους ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στην καταστροφική Μάχη του Πέτα στις 16 Ιουλίου 1822.  Βαριὰ πληγωμένος, κατόρθωσε νὰ φτάσει στο Μεσολόγγι, όπου και  πέθανε τον Νοέμβριο του 1822.

Πηγή: Ζήνων Παπαζάχος.

11/08/2019 Τιμητική εκδήλωση για τα μέλη της θεατρικής ομάδας Ξυλοπαροικιοτών στον Επικούρειο Κήπο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι

 Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Έστι Φίλος Σαφής και Αγαθός.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι σας καλησπερίζω και σας καλωσορίζω στην Αυλή των Θαυμάτων -όπως θα έλεγε και Ιάκωβος Καμπανέλης- και στον κήπο του Επίκουρου.
Εγώ είμαι ο Επίκουρος!! για όσους δεν το γνωρίζουν έχω δύο ονόματα, Σπυρίδωνας και Επίκουρος.
Αφορμή για να βρεθούμε απόψε εδώ στον Επικούρειο κήπο ήταν ένα άρθρο του κ. Σταύρου      Φαλαγκάρα που είχα διαβάσει στο site Trikala news stiw 4 MA'I'OY του 2018
Όταν διάβασα εκείνο το άρθρο το οποίο θα σας το διαβάσω αμέσως μετά, είπα μέσα μου:  Του χρόνου Θεού Θέλοντος θα είμαι κι εγώ εκεί.
Πράγματι μαζί με την Λαμπρινή παρακολουθήσαμε την φετινή παράσταση οφείλω να ομολογήσω πως ήταν μία καταπληκτική παράσταση, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από τους επαγγελματίες συναδέλφους τους. Αντιθέτως πολλοί επαγγελματίες θα είχαν να ζηλέψουν από τα μέλη αυτής της θεατρικής ομάδας.

Ηθοποιός Σημαίνει Φως!!

 Όταν τελείωσε η παράσταση άκουσα την ''άτακτη'' εσωτερική μου φωνή - Αυτό που ο Σωκράτης ονόμαζε Δαιμόνιο - να μου λέει: Επικούρειε κάτι πρέπει να κάνεις!!
Αυτό το κάτι μου φανερώθηκε 2 βδομάδες αργότερα όταν τελείωσα το υπέροχο βιβλίο του κ. Θανάση Παπαδημητρίου. Το μήνυμα ήταν σαφές: Επίκουρε, κάλεσε στην αυλή σου τα μέλη αυτής της δημιουργικής ομάδας και φρόντισε να τους τιμήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο διοργανώνοντας μια γιορτή προς τιμήν τους.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι βρισκόμαστε απόψε εδώ για να τιμήσουμε όλα τα μέλη αυτής της ομάδας και ειδικότερα τους δύο πυλώνες της, τον κ. Θανάση Παπαδημητρίου και τον κ. Βασίλειο Μπιλιάλη, δηλαδή, τους διόσκουρους Κάστωρ και Πολυδεύκη.
Σας ευχαριστώ που αποδεχτήκατε την πρόσκληση και ευελπιστώ πως η βραδιά θα είναι όμορφη μιας και μας συντροφεύει και ένα λαμπερό φεγγάρι που βρίσκεται λίγες μέρες πριν την πανσέληνό του.
Θα μου επιτρέψετε τώρα να σας διαβάσω το κείμενο του κ. Φαλαγκάρα.

''Στη σημερινή εποχή της  πολύπλευρης κρίσης και της παρακμής, που η συλλογική έκφραση ζωής έχει ξεθωριάσει και ο καθένας περιχαρακώνεται στο εγώ του,  είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό το γεγονός,  ότι υπάρχουν ακόμα αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους μέλος μιας συλλογικότητας και χωρίς να αποβλέπουν σε οφέλη, έχουν τη διάθεση και το κουράγιο να προσφέρουν και να ψυχαγωγήσουν του συνανθρώπους τους.

Στο Ξυλοπάροικο, όπου η παράδοση του λαϊκού θεάτρου καλά κρατεί, και η συλλογική οργάνωση βρίσκει απήχηση και γόνιμο έδαφος, μας δόθηκε η ευκαιρία προχτές Πρωτομαγιά, στο κατάμεστο ανοιχτό θέατρο του χωριού, να απολαύσουμε μια σημαντική εκδήλωση και  ως αντίδοτο στη  μνημονιακή μας  μιζέρια.

Ο Θανάσης Παπαδημητρίου κι ο Βασίλης Μπιλιάλης ψυχές  του λαϊκού θεάτρου, στα θεατρικά "Ούζο-καφενείο-παντοπωλείο ο Σωκράτης" και "Η Γκόλφω τα λέει όπως τα βλέπει", με τους Καρατάσο Ιωάννη, Βασιλική Φόλια, Παπακώστα Βασίλη, Καλατζή Θωμά,  Ρέμπελο Κων/νο, Κατσικογιάννη Γεώργιο, Μόκα Γεώργιο, Συκομάνη Μαρία, Σταμούλη Μαρία, Πανάγο Νικόλαο και Παπαβασιλείου Δημήτριο, ξεπέρασαν και επαγγελματίες ηθοποιούς και μας χάρισαν πολύ γέλιο,  που τόσο ανάγκη τόχουμε.

Αξίζουν συγχαρητήρια και επαίνους όλοι οι συντελεστές της σπουδαίας εκδήλωσης, ο καλλιτέχνης Βαγγέλης Παπαδημητρίου για τα σκηνικά, οι μουσικοί, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου κι όλοι όσοι μόχθησαν στην οργάνωση και την παρουσίαση της παράστασης.''

Μπράβο στο Ξυλοπάροικο!

Σταύρος Φαλαγκάρας
Εκπαιδευτικός

Και τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στο κυρίως μενού της βραδιάς που είναι οι βραβεύσεις.
Οι Ξυλοπαροικιώτες, -προς τιμήν τους- σε όλες τις εκδηλώσεις που κάνουν ξεκινούν πάντα με το ποίημα για το Ξυλοπάροικο που έχει γράψει ο δάσκαλος κ. Θωμάς Τρίτας.
Ειλικρινά τους ζηλεύω και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Ελπίζω πως κι εμείς οι Γοργογυραίοι κάποια στιγμή θα το εφαρμόσουμε. Για όσους δεν το γνωρίζουν υπάρχουν τρία ποιήματα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Απόψε θ' ακούσουμε το ένα.
Θέλω λοιπόν να καλέσω κοντά μου την μικρή Μαργαρίτα Παπαδημητρίου, είναι εγγονή του κ. Θανάση Ππαδημητρίου, για να μας απαγγείλει το ποίημα για το ωραίο Ξυλοπάροικο γιατί οι φιλοξενούμενοι έχουν πάντα τον πρώτο λόγο.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΞΥΛΟΠΑΡ0ΙΚΙΩΤΏΝ

Ωραίο Ξυλοπάρικο!!
Του Κερκέτιου μπαλκόνι
Με τον ευρύ ορίζοντα
που λησμονιούνται οι πόνοι
Με μύλους με Νεροτριβές
Με απείρου κάλλους κοπελιές
Και με πολλά πλατάνια.
Με δυο κεφαλοπόταμους
που αν τους είχαν στη Γαλλία
Θα πότιζαν ολημερίς
Μπαστιά και Βερσαλία.
Μα όσο κι αν βρίσκομαι μακριά
Μακριά από φίλους και δικούς μου
Μακριά από την μαγική χαράδρα
Με τα τρεχούμενα νερά και με την πρασινάδα
Εγώ εσένα νοσταλγώ
Εσένα θα λατρεύω και πάντα θ' αγαπώ.
Με έργα και με ποιήματα
μόνο για σένα θα μιλώ
Ωραίο Ξυλοπάροικο!!

Φίλες και Φίλοι το πιο πάνω ποίημα το 
είχε γράψει το 1936 ο δάσκαλος
Τρίτας Θωμάς όταν είχε επισκεφθεί το χωριό.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ σ' ευχαριστούμε.

Και τώρα ήρθε η σειρά ν' ακούσουμε το ποίημα για το Γοργογύρι το οποίο έγραψε ο φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς το 2009 όταν επισκέφτηκε το χωριό μας και θα μας το απαγγείλει η Νικολέτα Ραρρά.

Ένα ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.


Παναγιώτης Λαδιάς - Φιλόλογος

Νικολέτα σ' ευχαριστούμε.

Και να που επιτέλους έφτασε η ώρα των απονομών, θα ήθελα να παρακαλέσω την  Αντιδήμαρχο κ. Σοφία Αλεστά, -ή οποία είναι Γοργογυρέ'ι'σσα- προκειμένου να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον κ. Θανάση Παπαδημτρίου.

Τον καλλιτέχνη κ. Άγγελο-Φειδία Πατσιατζή, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του εσωτερικό ερωτικό μετανάστη!! για να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον κ. Βασίλειο Μπιλιάλη.

Και τον δάσκαλο της Πιαλείας κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο προκειμένου να απονείμει την τιμητική πλακέτα στον εκπρόσωπο την θεατρικής ομάδας -προς τιμήν όλων των μελών- στον κ. Βασίλη Μπιλιάλη.

Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι αφού σας ευχαριστήσω για μία ακόμα φορά για την παρουσία σας σας πληροφορώ πως στη συνέχεια υπάρχουν μεζεδάκια, οίνος, και παγωμένες μπύρες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θερμές ευχαριστίες οφείλω σε όσους βοήθησαν να ολοκληρωθεί αυτή η υπέροχη βραδιά, στους εκλεκτούς φίλους για τα διάφορα καλούδια που προσκόμισαν, στον κ. Θανάση Τρικαλιώτη για τον υπέροχο και γεμάτο αρώματα οίνο, τα 'Χασαπάκια' για την καλή ποιότητα των κρεάτων, τους ψήστες Γεώργιο Ραρρά και Πανούλη Ντακούλα, Θεόφραστε ο γιος σου έγινε τέλειος ψήστης, τις κυρίες: Ελένη Λάμπρου, Χαρούλα Ντακούλα, και όσες κυρίες ακόμα βοήθησαν, τον καλλιτέχνη Φειδία, τον Μαίτρ Λαμπρακιά για την γενικότερη επιμέλεια, και φυσικά την οικοδέσποινα που είχε την επιμέλεια όλης της γαστρονομίας και όχι μόνο, την υπομονετική Λαμπρινή, και τέλος την τεχνικό μας, την γλυκιά μας Μελισσάνθη για την μικροφωνική, για τα ηλεκτρολογικά, για τις μουσικές και για πολλά ακόμα. 
Επίσης ευχαριστώ την πρώτη πρόεδρο την Λ.Ο.Γ. που παραβρέθηκε στην εκδήλωση παρ' ό,τι ήταν σχεδόν με τον μπέμπη προ των πυλών.
Στα λίγα υπόλοιπα ήταν ο Επικούρειος Πέπος.
Τελικά κατά γενική ομολογία ήταν μια υπέροχη βραδιά που έκλεισε με τις γυναίκες να δίνουν ρεσιτάλ χορού. Στις ζε'ι'μπεκές  δεινοί χορευτές ήταν οι: Γιάννης Γιαννακόπουλος, Βασίλης Μπιλιάλης και Θανάσης Τρικαλιώτης και η ανεπανάληπτη Αλίκη των θαυμάτων!!
Κάπου εδώ τελείωσε το ρεπορτάζ για την μαγική βραδιά, στην συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποιες φωτογραφίες από την εκδήλωση.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
ΥΓ. Για τις όποιες ατέλειες υπήρξαν υπεύθυνος είμαι εγώ ο Επικούρειος Πέπος και ζητώ την κατανόησή σας.

Ας κρατήσουν οι χοροί!!!!!  στην τελευταία φωτογραφία αριστερά μου, όπως κοιτάζουμε είναι η Μαργαρίτα και δεξιά μου η Νικολέτα. Αν σταματήσουμε να τα περιμένουμε όλα από την εκάστοτε δημοτική, ή κοινοτική αρχή, τίποτα δεν θα πάει μπροστά, αν όμως εμείς γίνουμε δημιουργικοί και ενεργοί πολίτες τότε σίγουρα θα βρούμε δίπλα μας και τον Δήμαρχο, και τον Πρόεδρο. Ας με συγχωρέσουν όσοι και όσες ξέχασα για την βοήθεια τους.