Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

3.3.08

Η Ηρώ Παπαμόσχου μιλάει στο filomatheia.blogspot.com

Mια απλή, καταξιωμένη και αξιόλογη γυναίκα και συγγραφέας μας ανοίγει την καρδιά της.
"Η επιτυχία είναι πέρα από τα σύνορα!"
Η συνέντευξη είναι της Ευθυμίας Παληγιάννη (εκλεκτού μέλους της Λ.Ο.Γ.).

Γιατί επιλέξατε το μονοπάτι της συγγραφής; Τι πιστεύατε ότι θα σας πρόσφερε;
Δεν το επέλεξα. Ήρθε από μόνο του εντελώς αυθόρμητα. Κι ούτε σκέφτηκα ποτέ αν θα μου πρόσφερε κάτι. Ξεκίνησα βέβαια από το ….διάβασμα. Από πολύ μικρή. Στο σπίτι μου, στη Σάμο, όλοι διάβαζαν. Οι γονείς μου, οι θείοι μου, τα ξαδέλφια μου. Φαίνεται πως ζήλεψα κι αποφάσισα να μάθω να διαβάζω όντας μαθήτρια του νηπιαγωγείου. Και τα κατάφερα. Έτσι δεν ήμουνα πια υποχρεωμένη να παρακαλάω «διάβασέ μου….και διάβασέ μου»!
Τα πρώτα κείμενα που διάβασα ήταν κάποια μικρά διηγήματα για πολύ μικρά παιδιά που δημοσίευε ένα παιδικό περιοδικό που κυκλοφορούσε τότε και λεγόταν «Η Διάπλασις των παίδων». Ίσως είναι το καλύτερο παιδικό περιοδικό που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Έγραφαν αξιόλογοι άνθρωποι και διευθυντής ήταν ο ίδιος ο Γρηγόρης Ξενόπουλος.
Εκεί γύρω στα 12, έχοντας καταβροχθίσει αρκετά βιβλία, αποφάσισα να γράψω τις δικές μου ιστορίες, που τις κρατούσα πάντα αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Δεν τις διάβαζα σε κανέναν. Όμως οι ώρες που περνούσα γράφοντας ήταν σκέτη απόλαυση. Έτσι μπήκε το νερό στ’ αυλάκι και μ’ απόμεινε η συνήθεια.

Ποιο δικό σας βιβλίο σας συγκίνησε ή ακόμα σαν έκανε να εκπλαγείτε με τον εαυτό σας;
Δεν νομίζω ότι έχω εκπλαγεί με κανένα. Συγκίνηση ναι, υπάρχει πάντα όταν γράφεις ένα βιβλίο. Πάντως τη μεγαλύτερη συγκίνηση μου την έδωσε «Το γεφύρι της Ανατολής». Με κούρασε κιόλας γιατί όντας ιστορικό μυθιστόρημα έπρεπε να διαβάσω αρκετά. Όμως την πιο μεγάλη χαρά μου την έδωσε το πρώτο μου βιβλίο «Οι μεγάλες διακοπές», γιατί με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου και γιατί είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τις επιθυμίες σου να εκπληρώνονται.

Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλατε να σταματήσετε το επάγγελμά σας;
Πρώτον, ποτέ δεν λογάριασα τη δουλειά αυτή σαν επάγγελμα (άλλωστε εγώ στην Εθνική Τράπεζα δούλευα). Ήταν κάτι που το έκανα και το κάνω γιατί το αγαπώ ή πες καλύτερα γιατί το έχω ανάγκη. Είναι κάτι που με γεμίζει και ποτέ δεν σκέφτηκα αν σταματήσω. Άλλο τώρα αν πολλές φορές χρονοτριβώ γιατί έχω κι ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις.

Τι είδους βιβλία προτείνετε στους λεγόμενους «βιβλιο-φάγους»;
Το είδος του βιβλίου εξαρτάται από την ηλικία και την ωριμότητα του αναγνώστη. Δεν θέλω να απαριθμήσω ούτε συγγραφείς ούτε βιβλία. Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι να διαλέγετε – όσο γίνεται – τα βιβλία. Να έχουν μια κάποια ποιότητα.

Πιστεύετε ότι τα βιβλία έχουν την δύναμη να αλλάξουν τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον για παράδειγμα;
Και βέβαια το πιστεύω. Τα βιβλία έχουν μια κρυφή δύναμη και μπορούν ν’ αλλάξουν το «πιστεύω» ενός ατόμου και δεν μιλώ μόνο για το περιβάλλον.

Ο Χάρι Πότερ είναι ένα πρόσφατο βιβλίο που έχει συναρπάσει κυρίως τις νεαρές ηλικίες. Τι γνώμη έχετε για το περιεχόμενό του;
Έχω διαβάσει μόνο τον πρώτο τόμο. Προσωπικά δεν με συγκίνησε. Όμως για να έχει τέτοια απήχηση σε όλα τα παιδιά του κόσμου φαίνεται πως τους προσφέρει κάτι που τους έχει λείψει. Ίσως τη μαγεία που έχει χαθεί στην πεζή μας πραγματικότητα.

Πιστεύετε ότι τα βιβλία πρέπει να βασίζονται πάνω σε αληθινές ιστορίες ή σε πάνω σε φανταστικά σενάρια?
Και στα δύο. Στη συγγραφή δεν υπάρχουν κανόνες. Ο συγγραφέας είναι ελεύθερος να καταπιαστεί με όποιο θέμα θέλει. Το ζήτημα είναι αυτά που γράφει να έχουν κάποιο νόημα, να είναι όμορφα ειπωμένα, αν βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία να είναι σωστά, κι όταν απευθύνεται σε παιδιά να δείχνει τον ανάλογο σεβασμό. Όσο για την φαντασία…. σίγουρα είναι απαραίτητη. Το σκέφτεστε πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς φαντασία;

Είστε μια γυναίκα με πολλές διακρίσεις, εννοώ τα βραβεία σας. Πιστεύετε ότι έχετε αγγίξει την επιτυχία; Και πως νιώθετε κάθε φορά που διακρίνεστε;
Ας απαντήσω πρώτα στην δεύτερη ερώτηση. Σίγουρα όταν διακρίνομαι νιώθω μια βαθειά ικανοποίηση. Όσο για το αν έχω αγγίξει την επιτυχία, όχι δε το νομίζω, πάντα υπάρχει και κάτι περισσότερο να κάνεις.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη Λ.Ο.Γ.;
Δεν την έχω συναντήσει από κοντά, πράγμα που πολύ το θέλω. Όμως σύμφωνα μ’ αυτά που έχω ακούσει νομίζω πως ότι είναι μια πολύ αξιόλογη ομάδα, με μεράκι, κέφι και διάθεση για μάθηση. Και ξέρω πόσο δύσκολο είναι σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό να κάνεις όλη αυτή την προσπάθεια. Γι’ αυτό έχει και διπλή αξία. Μπράβο τους!

Ποια είναι η πολιτιστική κληρονομιά για τα παιδιά, κατά τη γνώμη σας;
Είναι η γλώσσα μας, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας κι ο τόπος μας. Ιδιαίτερα για τη γλώσσα μας πρέπει όλοι να νοιαστούν περισσότερο γιατί φοβάμαι πως πολύ την έχουμε κακοποιήσει. Όμως θέλω να πιστεύω πως μια γλώσσα σαν τη δική μας, τόσο πλούσια, με τόση διάρκεια (από τη εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα την ίδια γλώσσα μιλάμε) τελικά θα αντέξει και θα ξαναβρεί την ομορφιά της.

Μπορείτε να μου περιγράψετε με λίγα λόγια τη ζωή σας, ξεκινώντας από τα παιδικά σας χρόνια;
Λοιπόν, γεννήθηκα στη Σάμο και έζησα εκεί μέχρι το τέλος των γυμνασιακών μου σπουδών. Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν μέσα σε χρόνια ηρωικά και δύσκολα που σίγουρα άφησαν πάνω μου τα σημάδια τους.
Είχα την τύχη να μεγαλώσω μέσα σε μια οικογένεια δημοκρατική και φιλελεύθερη. Θυμάμαι τα βράδια να καθόμαστε όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι και να συζητάμε για διάφορα θέματα από τα πολύ απλά ως τα πολύ σοβαρά. Στο σπίτι μας είχαμε πολλά βιβλία. Δεν ήταν όλα βέβαια για παιδιά. Μέχρι τα 12 διάβαζα εκείνα που ταίριαζαν στην ηλικία μου. Από εκεί και μετά όμως μάλλον τα καταβρόχθισα όλα. Πάντως ότι βιβλίο κι αν κρατούσα στα χέρια μου εγώ νόμιζα ότι κρατούσα θησαυρό. Και δεν είχα άδικο. Γιατί, έτσι που ταυτιζόμουνα με τους ήρωες του κάθε βιβλίου, μπορούσα ν’ απολαμβάνω και να συμπάσχω μαζί τους, να αγωνίζομαι, να ταξιδεύω, να χαίρομαι, να δυσανασχετώ και να πλουτίζω τις γνώσεις μου και τους ορίζοντές μου.
Το κουσούρι αυτό – δηλαδή να ταυτίζομαι με τους ήρωες μου – το κρατώ και με τα δικά μου βιβλία. Έτσι ένιωθα….. εντελώς γάτα όταν έγραφα «Το πέρασμα της γάτας» κι όταν έγραφα «Το χθες του Έρωτα» κατάφερα να ερωτευτώ τον πρωταγωνιστή.
Η υπόλοιπη ζωή μου κύλησε στην Αθήνα, με σπουδές και δουλειά. Έχω δυο παιδιά μεγάλα, τον Δημήτρη και την Τατιάνα κι έναν εγγονό το Νικόλα. Έχοντας έναν άντρα πιλότο, τον Άλκη (που εδώ και 6 χρόνια έφυγε για το ταξίδι που δεν έχει γυρισμό) ταξίδεψα σε πολλά μέρη της γης μας. Τώρα μένω σ’ ένα αγρόκτημα στο Κορωπί, κοντά στη φύση, χωρίς να εγκαταλείπω όλες τις δραστηριότητές μου.

Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο σας που περιμένουμε να μας συναρπάσει;
Αυτό τον καιρό δεν ξέρω πώς τα έχω καταφέρει κι όλα έχουν πάει πίσω. Ότι ετοιμάζω κάτι, ναι ετοιμάζω. Πότε θα τελειώσει δεν ξέρω. Και μην περιμένετε να σας αποκαλύψω τίποτα περισσότερο.

Νομίζετε πως η κίνηση συνεργασίας για τι περιβάλλον έχει καμιά αξία τώρα που ο πλανήτης μας «πεθαίνει»;
Πιστεύω πως έχει σημασία ακόμα και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Αυτές τις κινήσεις που δεν κάναμε εδώ και χρόνια ας τις κάνουμε τώρα. Ίσως με χαρακτηρίσετε παράλογα αισιόδοξη αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι δε είναι τελικά αδιάφοροι. Κάτι θα γίνει. Κάτι πρέπει να γίνει.

Τι γνώμη έχετε για το διαδίκτυο;
Νομίζω ότι είναι η επανάσταση της εποχής μας. Είναι ένα πολύτιμο και χρήσιμο εργαλείο. Φτάνει να μην γίνεται κατάχρηση. Τότε από πολύτιμο μπορεί να γίνει βλαβερό. Χρειάζεται μέτρο και υπευθυνότητα.

Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους;
Να είναι αισιόδοξοι και να αγωνίζονται. Και να διαβάζουν. Να διαβάζουν και Λογοτεχνία. Μπορεί να τους προσφέρει πολύ περισσότερα απ’ αυτά που φαντάζονται.

Βιβλία της ιδίας: "Οι μεγάλες διακοπές", "To πέτρινο σπίτι", "Το πέρασμα της γάτας", "Το γεφύρι της Ανατολής", "Φύλακες γρηγορείτε", "Το χθες του έρωτα", "Ένα μωρό χωρίς όνομα", "Διηγήματα δημοσιευμένα σε βιβλία και περιοδικά".

Pengirl

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΥΓΕ ΣΤΗΝ( ΜΕΓΑΛΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΔΕΟΥΣΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ (ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ),ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΕΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ. ΤΕΛΟΣ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ.

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ!
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ!

Ανώνυμος είπε...

"KOYΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ!"
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ!
"WELCOME TO THE JUNGLE
WAKE UP TIME TO.....DIE!!!"

Ανώνυμος είπε...

ΕΦΗ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Λ.Ο.Γ. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

POLY KALH H KINHSH SAS!
SAS EYXOMAI ANALOGH SYNEXEIA!
KALH DYNAMH!
MPRABO SOY EFH!

Ανώνυμος είπε...

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΗΡΩ ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ?

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΕΦΑΚΙ!!!!ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΟΥ!!ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΣΚΙΖΕΙΣ!!!


ΙΩΑΝΝΑ

Ανώνυμος είπε...

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ Λ.Ο.Γ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ.