Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΊΩΝΑ.

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί αναγνώστες καλησπέρα, αναρωτιέμαι για το πως μπορεί κάποιος άνθρωπος να περιγράψει ένα οδοιπορικό στην κόλαση όταν δεν έχει το ταλέντο του Ηλία Γιαννακόπουλου, ή έστω ενός ελάσσονα συγγραφέα. Την απάντηση μού την έδωσε ο σοφός Διδάσκαλος. Πέπο, γράψτα όπως τα έζησες, όπως τα βιώσατε εσύ και η Λόλα. Φίλες και φίλοι αυτό έκανα, έγραψα το οδοιπορικό προς την κόλαση και την απόδρασή μας, στο τσάκ που λένε και στο Μαγευτικό, με δικά μου λόγια. Λίγα δευτερόλεπτα ακόμα αν παραμέναμε εκεί, σήμερα δεν θα ήμουν σε θέση να σας γράψω αυτό το κείμενο. Όλα ξεκίνησαν στις 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, αρχικά στο νοσοκομείο Τρικάλων, και μετά στο ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, τρίτος σταθμός στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ και για έναν μήνα ο Ίωνας στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ. Ήταν μία πρωτόγνωρη κακή εμπειρία που τώρα πια προσπαθούμε να ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε τον εφιάλτη και να χαρούμε πια το μωράκι μας και την Βασούλα μας, την νέα μανούλα με το μωράκι της. Είθε και οι δύο να έχουν την εύνοια των θεών και των ανθρώπων από τώρα και στο εξής. Υ.Γ. Οφείλω να ευχαριστήσω όλους τους ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ και φυσικά του αιμοδότες. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.

ΚΑΝΤΖΑ 07/10/25 ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΊΩΝΑ - MR HAIKU

Φίλες και φίλοι καλημέρα, επιτέλους ο Ίωνας - ως νέος Οδυσσέας - μετά την δική του Οδύσσεια και κυρίως της μητέρας του, έφθασε στο σπίτι του.

Η ΟΚΡΑ είχε διαθέσει αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο και πομπή αυτοκινήτων με τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή διαδρομή και άφιξη του νέου μέλους στην οικία του.

Τον Ίωνα - Mr Haiku υποδέχθηκαν σε μία λιτή τελετή στην οδό Αριστείδου 5Α,  οι Μούσες και τα ιδρυτικά μέλη της ΟΚΡΑ και παιδική χορωδία όπου θα απήγγειλαν  Χαϊκού προς τιμήν του Ίωνα - Mr Haiku 

Η έξοδος από το νοσοκομείο  έγινε με τις ευλογίες του πατρός Ευθυμίου, ο οποίος κατέφθασε από την Αμοργό με ειδική πτήση και φυσικά τηρήθηκαν όλα τα πρωτόκολλα που προβλέπονται από τους Ι.Κ. 

Σαν πρωινό φως,

ο Ίωνας ανατέλλει —

 η γη χαμογελά.

Νέος παλμός στη γη,

μια νέα ζωή, νέα αρχή,

ανάσα ζωής.

Καλώς όρισες Ίωνα στην Ιθάκη σου,  καλότυχος και δημιουργικός να είσαι, είθε να έχεις την εύνοια των θεών και των ανθρώπων με συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και πρωτόγνωρη εμπειρία ο παππούς!! Επικούρειος Πέπος.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, θα μου επιτρέψετε σήμερα να σας διηγηθώ μία μικρή ιστορία που έχει σχέση με τον Λάζαρο της Καινής διαθήκης.

Η Βάσω γεννήθηκε ανήμερα του Λαζάρου, γιατί όμως συνέβη αυτό; Ήταν τυχαίο; Κάθε άλλο, απίστευτο μεν αλλά πέρα για πέρα αληθινό.

Πάμε λοιπόν στην πρώτη μεταφυσική περίπτωση.

Γνωρίζετε πως του Λαζάρου στα χωριά, εκείνη την μακρινή περίοδο τα κορίτσια πήγαιναν γύρω στα σπίτια ως Λαζαρίνες και ο κόσμος τους έβαζε μέσα στο καλαθάκι τους διαφορά φαγώσιμα ή και μερικά - λίγα πολύ λίγα - χρήματα.

Τ' αγόρια εκείνη την ημέρα ήμασταν στο σχολείο, τότε πηγαίναμε στο σχολείο και το Σάββατο, περνούσαν λοιπόν τα κορίτσια από το σχολείο και έδιναν κάτι είτε στον αδερφό τους είτε σε κάποιον ξάδερφο, δυστυχώς δεν απλωνόταν κανένα χέρι προς εμένα γιατί δεν είχα ούτε αδερφή ούτε ξαδέρφη που να είχε πάει να πει τα κάλαντα.

Όλη αυτή η ιστορία μου άφησε ως παιδί μια πληγή, και Ω! Του θαύματος πότε γεννήθηκε η κόρη μου; Ανήμερα του Λαζάρου!! Τυχαίο;

Νομίζω πως το 2013 ζωγράφισα έναν πίνακα με την μορφή μιας Λαζαρίνας με το καλάθι!! Κορυφαίο έργο το οποίο έχω ονομάσει "ΛΑΖΑΡΙΝΑ".

Πάμε τώρα στη δεύτερη μεταφυσική περίπτωση.

Νόμιζα πως η σύμπτωση έκλεισε εκεί, που να το

φανταζόμουν πως το 2025 θα χρειαζόταν να μιμηθεί τον Λάζαρο της Καινής διαθήκης η κόρη μου; 

Απλά αυτή την φορά στη θέση του Χριστού ήταν η Αγία επιστήμη..... και γιατί όχι και ο ίδιος ο Χριστός όπως λέει και ο πατέρας Ευθύμιος;

Ναι φίλες και φίλοι, είχαμε μια Ανάσταση, αυτή την φορά αναστήθηκε η κόρη μας η Λαζαρίνα και όχι ο Λάζαρος. 

Καλή τύχη στην Λαζαρίνα μας και σύντομα να επιστρέψει στο σπίτι μας και στο σπλάχνο της.

Υ.Γ. 2

Τις θερμές ευχαριστίες στους ειδικούς εμψυχωτές και εμψυχώτριες θα τις πούμε όταν βρεθούμε, είναι μεγάλο προσόν το να μπορείς σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές έχοντας την ανάλογη ενσυναίσθηση να σταθείς δίπλα σ' αυτούς που ζούνε τον εφιάλτη και με τον λόγο σου να τους βοηθήσεις να μην καταρρεύσουν.

Θέλει τέχνη αυτό και δυστυχώς δεν το έχουμε όλοι μας.

Ίσως κάποιοι πούνε: τυχαίες συμπτώσεις!! 

Μπορεί να είναι κι έτσι, απλά εύχομαι να μην αξιώσει ο Θεός; Οι θεοί; Κανέναν άνθρωπο να βρεθεί στην ίδια θέση που βρεθήκαμε εμείς.

Υ.Γ.

Πολλές ευχαριστίες από την Βάσω σε όλες και όλους που νοερά της στέλνατε την αγάπη σας και την θετική σας ενέργεια.

Τέλος Καλό Όλα Καλά.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

05 Σεπτεμβρίου 2025

Τρίτος όροφος ώρα 15:45

Έξω από την ΜΑΦ.

ΘΕΜΑ:

Ένα γράμμα στην κόρη μου που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη ΜΑΦ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας).

Κόρη μου μονάκριβη, κορούλα μου, στολίδι της ζωής μου, θυγατερούλι μου, σπάνιο και ευωδιαστό μου λουλούδι αυτή τη στιγμή βρίσκομαι με την μητέρα σου και τον Μίνωα έξω από την ΜΑΦ ως φύλακες άγγελοι.

Τερούλι μου όταν ήρθα κοντά σου μετά την αποσωλήνωση μεταξύ άλλων μου είπες: Μπαμπάκα μου τι έγινε; Γιατί είμαι εδώ; 

Εκείνη την ώρα γλυκιά μου δεν μπορούσα να σου εξηγήσω και σκέφτηκα να σου τα γράψω.

Ας ξεκινήσουμε από την Τετάρτη 03/09/25 που μπήκες στο χειρουργείο, σου έκαναν την καισαρική, και απέκτησες τον Ίωνα της ζωής σου, ο γιατρός μάς είπε πως όλα πήγαν καλά και πως σε λίγο θα σε πήγαιναν στο δωμάτιο.

Ήταν όμως όλα καλά;

Προφανώς κάτι δεν είχε γίνει σωστά και γι' αυτό είχες αιμορραγία. 

Λίγες ώρες μετά, κατά τις 15:30 μετά την καισαρική και λόγω του ότι έχανες αίμα σε πήραν άρον άρον για την ανάνηψη!!!

Και το χειρότερο ήταν που δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου. 

Εκεί άρχισαν να μας τσιμπάνε τα φίδια. Δεν γνωρίζαμε μεν το πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση αλλά αυτή η απομόνωση μάς ανησύχησε πάρα πολύ.

Πάμε τώρα στην Πέμπτη, δηλαδή την επόμενη της καισαρικής. 

Πρώτος στο νοσοκομείο ήρθε ο Μίνωας γιατί έπρεπε να πάει στο μωρό, ξέχασα να σου πω πως επειδή δεν είχαν θερμοκοιτίδα στο ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ το μωρό θα το πήγαιναν στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία. Όταν επέστρεψε ο Μίνωας του είπε ο γιατρός πως θα σε βάλουν επειγόντως στο χειρουργείο λόγω της αιμορραγίας, μας πήρε τηλέφωνο και ήρθαμε τροχάδην.

Περίπου 2 με 3 ώρες μετά βγήκε αρχικά ο γυναικολόγος που σε χειρούργησε και ήταν καθησυχαστικός, μας είπε πως το πρόβλημα της αιμορραγίας ήταν από κάποιο αγγείο στους κοιλιακούς, άρα ως φαίνεται, το πρόβλημα ήταν στην τομή που σου είχαν κάνει.

Σε γενικές γραμμές δεν μας είπε κάτι ανησυχητικό.

Όταν μετά από μισή ώρα βγήκε ο αναισθησιολόγος και άρχισε να λέει σε μένα και στην μητέρα σου πως η κατάσταση είναι κρίσιμη και υπάρχει ό κίνδυνος της ανεπάρκειας των οργάνων, και πως ίσως θα χρειαστεί να σε διασωληνόσουν!! 

Πάθαμε σόκ!! 

Χάσαμε την φωνή μας!!

Η μητέρα σου Τερούλι μου κατέρρευσε!!

Προς τα πού να κάνω εγώ; 

Στην μητέρα σου που την πήγαν αρχικά στο δωμάτιο που ήσουν εσύ και μετά στα επείγοντα ή να έχω το νου μου πότε θα βγάλουν εσένα;

Ήρθε και ο Μίνωας από το μωράκι μας και εκείνη τη στιγμή σε πήραν για να σε πάνε στην ΜΑΦ

Εκείνη η στιγμή θα μείνει ανεξίτηλη σφραγίδα στη μνήμη μου, εύχομαι να μην την βιώσει άνθρωπος στον πλανήτη.

Ξέχασα να σου πω κάτι παράξενο και απίστευτο που όσοι το διαβάσουν, αρχικά κι εσύ η ίδια, θα πεις πως είναι μύθος, έλα μου όμως που είναι αλήθεια; 

Άκου λοιπόν ποια γυναίκα βοήθησε την μητέρα σου, το όνομα αυτής Γκοβίνα Βασιλική!!

Ναι Τερούλι μου σωστά διάβασες, έχει το ίδιο όνομα με το δικό σου!!

Είναι μακρινή συγγενής μας και είναι προϊσταμένη στα επείγοντα. Είδες πόσα παράξενα πράγματα συμβαίνουν;

Να είναι καλά η Βάσω Γκοβίνα γιατί τη στιγμή που έπαθε η μητέρα σου το σόκ χάρη στην δική της βοήθεια αποφύγαμε τα χειρότερα. 

Πάμε τώρα Τερούλι μου στην συμπεριφορά του αναισθησιολόγου, λίαν επιεικώς απαράδεκτη για να μην πω κάτι χειρότερο. Είναι δυνατόν να έρχεται και να λέει παρουσία της μητέρας σου πως η κατάσταση είναι κρίσιμη για την κόρη σας κ.λπ. κ.λπ. έλεος βρε γιατρέ, έλεος!!! Τόση επιπολαιότητα;

Τερούλι μου όσο καλός γιατρός και αν είναι κάποιος, αν δεν ξέρει πως να διαχειριστεί ανάλογες περιπτώσεις θα πρέπει να μην έρχεται καθόλου σε επαφή με τους συγγενείς των ασθενών. Θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να είχε αποτελειώσει την μητέρα σου η οποία έφθασε να έχει πίεση 19!!! Στην κυριολεξία έτρεμαν τα χέρια της. Δεν μπορούσα να την συνεφέρω, ευτυχώς που ήταν εκεί η άλλη Βάσω Γκοβίνα.

Ας επιστρέψουμε στην 05/09 ημέρα Πέμπτη, το απόγευμα κατέφθασαν οι: Αλέκος, Ράνια, Ηγέτης, Τζιμ Άνταμς, Ειρήνη, Χρυσούλα και η Ηρώ, αργά το βράδυ μίλησε η Ράνια με τον διευθυντή της ΜΑΦ και της είπε: είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος αλλά είμαι και λίγο προβληματισμένος, αύριο θα έχουμε καλύτερη εικόνα.... Άλλη μία στιγμή που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη, εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω, μην αξιώσει άνθρωπο ο θεός/θεοί να βιώσει ανάλογες  στιγμές.

Πότε να έρθει το αύριο;

Πότε να φύγει το βράδυ;

Παρασκευή 06/09/25

Επιτέλους ξημέρωσε και φύγαμε για το νοσοκομείο, στην απογευματινή συνάντηση που είχαμε με τους γιατρούς και κυρίως με την προϊσταμένη και το νοσηλευτικό προσωπικό πήραμε βαθιές ανάσες γιατί μας είπαν πως είσαι καλύτερα. Όταν μάλιστα ήρθε να σε δει ο Μίνωας του είπες:

Να πεις στον μπαμπά μου πως εγώ είμαι ιδρυτικό μέλος της ΟΚΡΑ και θα τα καταφέρω!!

Εκείνη τη στιγμή είπα μέσα μου: είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!!! Οι προσευχές των φίλων μας, και ειδικότερα του μικρού Ευθύμη, του μικρού Rei και της μικρής Ena, εισακούσθηκαν.

Εδώ θα πρέπει να σου αναφέρω κάτι σημαντικό.

Το πρωί της Παρασκευής 05/0 που ξύπνησα ήμουν πολύ ευδιάθετος, είπα στην μητέρα σου πως σήμερα θα έχουμε καλά νέα γιατί είδα δύο σημαδιακά όνειρα.

Στο πρώτο κατάφερα να σβήσω τη φωτιά που πλησίαζε να κάψει το σπίτι μας, και στο δεύτερο είδα ένα κοριτσάκι που νόμιζα πως ήταν η μικρή Μαρίνα που είχαμε φιλοξενήσει στο χωριό.

Όταν δω κοριτσάκι στο όνειρο μου είναι καλό σημάδι, αν δω αγοράκι σημαίνει κακά μαντάτα.

Αργά το βράδυ της Παρασκευής επαληθεύτηκαν και τα δύο όνειρα.

Επομένως φύγαμε για το σπίτι αρκετά χαρούμενοι αφού τα πράγματα ήταν προς την θετική κατεύθυνση.

Εδώ θα κάνω πάλι αναφορά στην άλλη Βάσω Γκοβίνα που σε επισκεπτόταν και μας μετέφερε τα νέα σου για την κατάστασή σου, και για το νοσηλευτικό προσωπικό που ήταν άψογο.

Που να φανταστούμε το τι μας περίμενε την άλλη μέρα 06/09 ημέρα Σάββατο.

06/09/25 ημέρα Σάββατο.

Σήμερα το πρωί που ξύπνησα δεν ένιωθα καλά, ήμουν πολύ ανήσυχος, αντίθετα από χθες που σηκώθηκα και ένιωθα ευδιάθετος, το ένιωθα χθες πως οι οιωνοί ήταν μαζί μας, σήμερα όμως ήμουν κομμάτια, πολύ αναστατωμένος και δεν γνώριζα τον λόγο, η ώρα ήταν 05:00 εκείνη την ώρα Τερούλι μου με βάση αυτά που μου διηγήθηκες όταν ήρθα στο νοσοκομείο, ένιωσες δύσπνοια και δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα, χρειάστηκε να σου βάλουν άλλη μάσκα οξυγόνου, πιο ειδική!!!

Ενώ τα νέα χθες ήταν ενθαρρυντικά, σήμερα κάτι δεν μου πήγαινε καλά, και φυσικά το μυαλό μου έτρεχε σε σένα.

Τον ειδικευόμενο γιατρό που ρώτησα όταν έφθασα στο νοσοκομείο μου είπε πως δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα η κατάσταση, είχαν πολλά θέματα να αντιμετωπίσουν, πνευμόνια, συκώτι, νεφρά, αίμα.

Όταν γλυκιά μου είπες: μπαμπάκα μου πες μου την αλήθεια, τι σου είπε ο γιατρός, μου ράγισες την καρδιά, ήταν σα να δέχθηκα κεραυνό στο κεφάλι μου.

Κοριτσάκι μου εύχομαι να μην αξιώσει ο Θεός άνθρωπο στον πλανήτη να του κάνει το παιδί του αυτή την ερώτηση.

Με λίγα λόγια η κατάσταση ήταν πάρα πολύ σοβαρή, άκου τώρα τι είχε συμβεί.

Κατά τις 05:00 ακριβώς την ώρα που πετάχτηκα από τον ύπνο μου χωρίς να ξέρω το γιατί, εσύ έδινες τη μάχη για να κρατηθείς στη ζωή. Ξαφνικά δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα!!

Ευτυχώς που αντέδρασαν άμεσα και σου έβαλαν καινούρια μάσκα οξυγόνου και μπόρεσες να επανέλθεις.

Όταν μου επέτρεψαν να έρθω να σε δω και μου είπες: Μπαμπάκα μου νόμιζα πως θα πεθάνω γιατί δεν μπορούσα να πάρω ανάσα!! εκείνη τη στιγμή μου ήρθε σκοτοδίνη, κατάφερα όμως να κρατηθώ στα πόδια μου γιατί έπρεπε να βοηθήσω το Τερούλι μου.

Μετά το μεσημέρι τού Σαββάτου άρχισες να μας εκπλήσσεις ευχάριστα, άρχισες να ανεβάζεις στροφές και στις 20:30 που μας επέτρεψε η Μαρίνα, η καλή μας Μαρίνα, να σε δούμε εγώ, η μητέρα σου και ο Μίνωας μας εξέπληξες ευχάριστα, απέδειξες πως αυτό που είπες πως είσαι πουτσαρίνα και ΟΚΡΑ και πως θα τα καταφέρεις το εννοούσες.

Η καρδούλα μας άρχισε να έρχεται στη θέση της, φύγαμε από κοντά σου με άλλη διάθεση.

Ξέχασα να σου πω πως αυτές τις μέρες του εφιάλτη ο Μίνωας πήγαινε δύο φορές στο μωράκι μας.

Το βράδυ επιστρέψαμε στο σπίτι και μαζευτήκαμε δίπλα στον Αλέκο για να μιλήσουμε και να πιούμε ένα κρασάκι. Το είχαμε μεγάλη ανάγκη να κάνουμε ψυχοθεραπεία.

Υ.Γ.

Αναρωτιέμαι το εξής:

Τι περίμενε άραγε ο γυναικολόγος σου για να σημάνει συναγερμό από τις πρώτες ενδείξεις;

Γιατί δεν σου έβαλε ένα χόλτερ πιέσεως ώστε να έχει ολοκληρωμένη εικόνα;

Γιατί αν χρειαζόταν προκειμένου να μην κινδυνέψει η μητέρα, δεν διέκοψε την κύηση;

Γιατί σου άναψε το πράσινο φως για να ταξιδέψεις στο χωριό;

Γιατί δεν τον ανησύχησε το παρατεταμένο πρήξιμο; Ήταν άραγε το γεγονός πως έβλεπε τις εργαστηριακές εξετάσεις στα κανονικά όρια και προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο για το μωρό;

Ας υποθέσουμε πως ήταν αυτό, το πράσινο φως όμως για το ταξίδι πως το άναψε με τόση ανευθυνότητα; Κι αν συνέβαινε κάτι στο δρόμο; Κι αν συνέβαινε κάτι στα Τρίκαλα που δυστυχώς συνέβη 

Μήπως τελικά δεν θα πρέπει να εμπιστευόμαστε απόλυτα τους γιατρούς και ειδικά οι κοπέλες τους γυναικολόγους;

Όλα αυτά τα γιατί και άλλα πολλά καταβρέχουν την άνυδρη ψυχή μου αλλά αυτή δεν είναι κανονική βροχή. Προφανώς και υπάρχει και προσωπική ευθύνη, αλλά, όταν ο γιατρός σου λέει πήγαινε, ε! τότε θεωρείς πως ξέρει τι λέει. Λάθος, μέγα λάθος.

Εύχομαι όλα αυτά να είναι ένας κακός εφιάλτης που κάποια στιγμή θα τον αφήσουμε πίσω μας.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗΣ

Στου Χάρου την άγρια σιωπή

που δόντια και κόκαλα σπινθίζουν,

ξεπήδησε μια φλόγα φωτεινή,  

που οι σκιές τυφλώνονται και τρίζουν.

Λουλούδι η Μελισσάνθη μου, πνοή,

στου Χάρου το πικρό και κρύο στόμα, 

Την λυπήθηκε, την άρπαξε η  ζωή….

Της έδωσε φιλί, χαρά και χρώμα.

Ποτάμι τα δάκρυα κυλούν

Γεμίζει ο Αχέροντας βογγά

και πίσω τα νερά ξαναγυρνούν

Η Μελισσάνθη να επιστρέψει ξανά.

Σαν άνεμος, θερμή σαν προσευχή,

Ξεγλίστρησε η Βασούλα από από τον Άδη

Κι  ο Χάρος  μοναχός απ' την αρχή

μετράει και σφαδάζει στο  σκοτάδι.

Το είδαν και ψιθύρισαν πολλοί

«ο θάνατος τα άνθη δεν τα κόβει 

Πως όταν  τις ρίζες του ανθού

Η αγάπη των γονιών γλυκοφυλάει.

Αθήνα 22/09/2025

Ο Πατέρας σου, Επικούρειος  Πέπος.

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Δευτέρα 22/09/25

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Είμαι η Λαζαρίνα!! (Βάσω).

Επιτέλους εξιτήριο!!

«Οι αληθινοί φίλοι - όπως εσείς - είναι σαν τα αστέρια, μπορείς να τους αναγνωρίσεις μόνο στο σκοτάδι, εκεί στο σκοτάδι που ευτυχώς κράτησε λίγο, σας αναγνώρισα»

Σε όλους εσάς τους Υπέροχους Φίλους θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου. 

Σε καθημερινή βάση μάθαινα από τον πατέρα μου για την αγάπη σας♥️♥️ και τις ευχές σας, 🙏🙏 όπως λέει και ο μπαμπάκας μου είθε να μην βρεθεί άνθρωπος στη θέση που βρεθήκαμε εμείς, αν όμως βρεθεί ελπίζω να έχει την τύχη που είχα εγώ, να έχω όλους εσάς νοερά κοντά μου. 

Σας αγαπώ όλους 😘😘 και ελπίζω σύντομα να σας κλείσω στην αγκαλιά μου για να σας πω από κοντά Ευχαριστώ, Ευχαριστώ πάρα πολύ ❤️❤️ειδικότερα θέλω να ευχαριστήσω όσες και όσους δώσατε αίμα γιατί όπως θα σας πληροφόρησαν οι γονείς μου χρειάστηκα αρκετό. 

Όσο για την ειδική ομάδα στήριξης των γονιών μου θα πω το γνωστό μότο του μπαμπάκα μου: Πάντων κτημάτων Κράτιστον εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός.

Η καταιγίδα πέρασε, καλή αντάμωση εκτός νοσοκομείου.

Εγώ και ο Ίωνας σας στέλνουμε πολλά φιλιά.

Υ.Γ 1 

Θερμές ευχαριστίες στο νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου, είναι ηρωίδες όλες οι νοσηλεύτριες, τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και τον απόλυτο σεβασμό μας.

Υ.Γ. 2

Σε όλα τα μέλη της οικογένειας, της ευρύτερης οικογένειας, επίσης πολλές ευχαριστίες. 

Υ.Γ. 3

Να εκτιμάς το σώμα σου σαν σπίτι που σε φιλοξενεί — χωρίς αυτό δεν υπάρχουν σχέδια, όνειρα ή αγκαλιές.

Υ.Γ.4

Γύρισα από τον άλλο κόσμο και το πιο απλό πράγμα φάνηκε θεϊκό: μια βαθιά ανάσα, ένα βλέμμα. Η υγεία κάνει κάθε λεπτό ιερό. 

Υ.Γ. 5

Τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο, από την μία στιγμή στην άλλη αλλάζει η ζωή μας, και να μην ξεχνάμε πως το κακό φθάνει γρήγορα ενώ το καλό αργεί, μερικές φορές μάλιστα αργεί πολύ, και κάποιες άλλες δεν έρχεται καθόλου.

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Φίλοι μου αγαπημένοι/

Μόνο με την Αγάπη σας/

μπορώ να λέω τραγούδια/

από άλλους, άγνωστους/

τόπους.

Να γίνομαι ένας γρύλος άγρυπνος/

και να κεντώ τ’ όνομα σας/

με στίχους αέρινους/

Να μιλώ μόνο για σάς.

Να σας καλημερίζω μ’ έναν/

χτύπο της καρδιάς/

κρυμμένον στο στήθος μου/

και να μου αποκρίνεστε μ’/

ένα ξεχασμένο μου ποίημα/ 

με λίγα λουλούδια, με ένα βλέμμα.

Φίλοι μου/

Μόνο για την Αγάπη σας/

μπορώ και υπάρχω/

Μόνο με την αγάπη σας/ 

Μπορώ να περνάω την κάθε μου μέρα/

απαγγέλλοντας τους/

όμορφους στίχους απ' την καρδιά βγαλμένους.

Να σας λέω τέλος καληνύχτα/

και να με παίρνετε μαζί/

σας, στα όνειρα σας/

Για να με σεργιανίσετε/

μεθυσμένον από αγάπη στα μαγεμένα σας όνειρα.

Μόνο με και για την Αγάπη σας/

μπορώ να γίνομαι όλο και πιο ανθρώπινος/

Να φαίνομαι όλο και/

λιγότερο λυπημένος/

Μόνο με την αγάπη σας.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

Ένα ποίημα από την Eriko για τον Ίωνα που στην Ιαπωνία τον αποκαλούν Mr Haiku.

Πάνω απ’ το κύμα πέταξε,

φτερά από άνεμο και όνειρο.

Η θάλασσα τον κάλεσε με τραγούδι παλιό,

κι εκείνος — παιδί του νερού — απάντησε.

To όνομά του: Ίωνας - Mr Haiku!!

Φωνή του: η σιγή της αυγής.

Μάτια του: ορίζοντες χωρίς όρια, καθώς ο ήλιος ζωγραφίζει τα κύματα.

Δεν πολέμησε, μα νίκησε.

Όχι με σπαθί, μα με στίχο.

Δε φυλακίστηκε σε στεριές,

πετούσε με τους γλάρους, ελεύθερος.

Τον ζήλεψαν οι θεοί

που δεν είχαν θάλασσα να διαβούν

ούτε ουρανό να χαθούν.

Κι εμείς;

Απλά τον περιμένουμε…

Να έρθει επιτέλους στο σπίτι 

να ποτίσει τις καρδιές μας και να γεμίσει τις αγκαλιές μας. 

Οι Μούσες μίλησαν με τον Πεπέ και του είπαν:

Σύντομα ο Ίωνας - Mr Haiku 

θα είναι κοντά σας.❤️❤️

ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ

03 Σεπτεμβρίου 2025

Δύο Χαϊκού για τον ερχομό του Ίωνα.

Σαν πρωινό φως,

ο Ίωνας ανατέλλει —

 η γη χαμογελά.

Νέος παλμός στη γη,

μια νέα ζωή, νέα αρχή,

ανάσα ζωής.

Φίλες και Φίλοι η 3η Σεπτεμβρίου έχει συνδεθεί με πολλά σημαντικά γεγονότα στην Ιστορία, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. 

Μερικά από τα πιο σημαντικά είναι:

Στην Ελλάδα.

3 Σεπτεμβρίου 1843 – Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου στην Αθήνα. Ο στρατηγός Δημήτριος Καλλέργης και ο Ιωάννης Μακρυγιάννης με το λαό και τον στρατό της Αθήνας ανάγκασαν τον βασιλιά Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Αυτό θεωρείται θεμέλιο της συνταγματικής μοναρχίας στην Ελλάδα.

3 Σεπτεμβρίου 1974 – Ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα) από τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τη «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη», που σημάδεψε την πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης. 

Διεθνώς.

3 Σεπτεμβρίου 1783 – Υπογράφεται η Συνθήκη των Παρισίων, με την οποία λήγει επίσημα ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία τους από τη Μεγάλη Βρετανία.

3 Σεπτεμβρίου 1939 – Η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία, μετά την εισβολή της τελευταίας στην Πολωνία. Έτσι ξεκίνησε επίσημα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος για τη Δυτική Ευρώπη.

Επίσης στην Ελλάδα.

3 Σεπτεμβρίου 2025

Γεννήθηκε στο Μαιευτήριο Αλεξάνδρα ο Ίωνας, σημαντική προσωπικότητα των γραμμάτων, των τεχνών, της επικούρειας φιλοσοφίας, της Ουτοπίας, παρατηρητής και συλλέκτης ωραίων στιγμών, και, ίσως αν το αξίζει, θα είναι ο μελλοντικός ηγέτης της ΟΚΡΑ!!

Υ.Γ. λες ο Ίωνας μιας και γεννήθηκε ανήμερα της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ να είναι νέος Ηγέτης του νέου ΠΑΣΟΚ σε 30 χρόνια;🤔🤔

Καλώς όρισες μωράκι μας στον πλανήτη Γη, καλώς όρισες στον κόσμο όπου οι άνθρωποι είναι ικανοί για το καλύτερο, αλλά δυστυχώς και για το χειρότερο.

Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΣΑΜΑΝΟΣ μία αληθινή ιστορία.

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΣΑΜΑΝΟΣ

Μία αληθινή ιστορία.

Κάντζα 12 Σεπτεμβρίου 2025


Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπαραστάτες - Ουτοπιστές καλησπέρα. Ίσως κάποιοι από εσάς αναρωτηθείτε: μα πως είναι δυνατόν ο Επικούρειος Πέπος να ζει έναν εφιάλτη και παράλληλα να έχει το κουράγιο να γράφει αυτά που γράφει; Πως είναι δυνατόν να έχει πάρε δώσε με την κόλαση και να βγαίνει στο ξέφωτο να πάρει δύο ανάσες και να σπαταλάει τον χρόνο του γράφοντας;

Λοιπόν, έχουμε και λέμε,

το κάνω γιατί μ' αυτόν τον τρόπο ξορκίζω το κακό, το κάνω γιατί μ' αυτόν τον τρόπο συνεχίζω να έχω μία ισορροπία, το κάνω γιατί όταν μοιράζομαι τον πόνο μου ο πόνος μικραίνει, και όταν μοιράζομαι τη χαρά η χαρά διπλασιάζεται.

Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ θα σας διηγηθώ την πιο κάτω ιστορία.

Ας ξεκινήσω από την καλή Νεράιδα

Υπάρχει στη ζωή μου εδώ και 27 χρόνια μία καλή Νεράιδα, αυτή την καλή Νεράιδα όταν την δω στο όνειρο μου την επόμενη μέρα 1000% θα μάθω ευχάριστα νέα, σίγουρα δεν μιλάμε για σύμπτωση γιατί αυτό δεν συνέβη μόνο 5 φορές οπότε μπορείς να πεις, έλα μωρέ, σύμπτωση είναι, έχει γίνει πάρα πολλές φορές. Οποιαδήποτε εκκρεμότητα είχα όταν έβλεπα την Νεράιδα ήμουν σίγουρος πως θα είχε αίσιο τέλος το όποιο πρόβλημα μου.

Θέλετε να το πιστέψετε, έχε καλώς, δεν θέλετε; Πάλι έχε καλώς, εγώ πάντως σας είπα την αλήθεια.

Πάμε τώρα στον Σαμάνο, ο φίλος μου ο Σαμάνος είναι ο σύζυγος της καλής Νεράιδας!

Θα μου πείτε: Μα μίστερ Πέπο όλοι οι καλοί άνθρωποι βρίσκονται δίπλα σου; Αυτό φίλες και φίλοι είναι, γεγονός αδιαμφισβήτητο, το γιατί δεν μπορώ να σας το πω, είναι και λίγο μεταφυσικό, ίσως οι 7 σοφοί της ΟΚΡΑ μπορέσουν να δώσουν κάποια εξήγηση εν καιρώ!

Οι Σαμάνοι είναι πνευματικοί ηγέτες, ψυχοθεραπευτές και μεσολαβητές ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και τον κόσμο των πνευμάτων.

Διώχνουν κακές ενέργειες ή πνεύματα που προκαλούν ασθένειες.

Ενισχύουν τη ζωτική δύναμη του ανθρώπου.

Για τους σαμάνους, όλα τα όντα –ζώα, φυτά, βουνά, ποτάμια– έχουν πνεύμα. Ο σαμάνος συνομιλεί μαζί τους και μαθαίνει από τη σοφία τους. Γι’ αυτό και θεωρείται οικολόγος του πνεύματος, φέρνοντας ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Κάτι τέτοιο και πολλά ακόμη είναι ο φίλος μου, ο πολύ καλός φίλος μου.

Χθες βράδυ η καλή Νεράιδα μαζί με τον Σαμάνο αποφάσισαν πως έπρεπε να μας επισκεφτούν γιατί κατάλαβαν πως βρισκόμασταν στα όρια μας και χρειαζόμασταν επειγόντως υποστήριξη. Τους υποδεχθήκαμε και με το που μας έκλεισαν στην αγκαλιά τους νιώσαμε άμεσα να ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, νιώσαμε να μας λούζει ένα κύμα αισιοδοξίας. Φίλες και φίλοι αυτό το χάρισμα, αυτή την Ευλογία την έχουν μόνο κάποια εκλεκτά πλάσματα και είναι ευλογία που τους έχουμε κοντά μας, μακάρι να μην χρειαστεί άνθρωπος να ζήσει τον δικό μας εφιάλτη, αλλά αν τον ζήσει εύχομαι να έχει δίπλα του τέτοιους Υπέροχους Φίλους

Καθίσαμε κάτω από την ελιά και σιγά σιγά άρχισαν να φυτεύουν μέσα μας την ελπίδα πως σύντομα η Βασούλα μας θα επανέλθει!!

Όταν έφυγαν, δεν ήμασταν οι ίδιοι άνθρωποι, εγώ και η Λαμπρινή είχαμε πλέον μια σιγουριά πως η ανάκαμψη ξεκίνησε και βρίσκεται καθ' οδόν!!

Σήμερα το πρωί που πέρασε ο γιατρός που την χειρούργησε, θα έλεγα πως στεναχωρέθηκε η Βάσω γιατί έμαθε πως αν βγει αύριο από την ανάνηψη θα πάει στο δωμάτιο της αλλά σίγουρα θα πρέπει να μείνει εκεί έως την ερχόμενη Παρασκευή που θα επιστρέψει!!

Στις 13:30 που επισκεφθήκαμε την κόρη μας την είδαμε να έχει αναπτερωμένο το ηθικό της λόγω των πολύ καλών νέων, η αξονική άνω κάτω κοιλίας ήταν τζετ power, η ρημάδα η κρεατινίνη ξεκίνησε να πέφτει, ο αιματοκρίτης σταθεροποιήθηκε πάνω από το 30! οι υπόλοιπες τιμές των αιματολογικών εξετάσεων ήταν κι αυτές καλές, η βαπτιστήρα μας πήγε κι αυτή να δώσει αίμα, ε! Όλα αυτά ανέβασαν κατακόρυφα την βελόνα της ψυχολογίας μας.

Να γιατί σας ανέφερα την επίσκεψη της καλής Νεράιδας και του Σαμάνου.

Φίλες και φίλοι αν κάποια στιγμή η Γ.Υ.Σ. (Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού) θελήσει να αποτυπώσει σε χάρτες τις διαδρομές της κόλασης σίγουρα θα απευθυνθεί σε μένα.

Υ.Γ.

Ξέχασα να σας πως πως κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόμουν έξω από την ανάνηψη για να δώ την Βασούλα μας, με πήρε τηλέφωνο η Βάσω Γκοβίνα!!!

Ναι σωστά διαβάσατε, στο ''Αλεξάνδρα'' υπάρχει κι άλλη Βασιλική Γκοβίνα!! Η μία είναι προϊσταμένη και η άλλη η κόρη μας!! Απίστευτο κι όμως αληθινό, η Βάσω λοιπόν μου είπε: Σπύρο μίλησα με τον διευθυντή της ΜΑΦ και μου είπε πως η Βασούλα πάει πολύ καλά!! Υπόψιν πως ο διευθυντής είναι πολύ φειδωλός που σημαίνει πάρα πολλά αυτό που είπε.

Φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ, εγώ και η Λαμπρινή σας στέλνουμε την αγάπη μας

Και φυσικά δεν ξεχνώ πως: Πάντων κτημάτων Κράτιστον εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός

Υ.Γ.2

Επίσης Σαμάνος είναι και ο ανιψιός μου ο φυσικοθεραπευτής, Πούφ, ηρέμησε, βήμα βήμα!!

Υ.Γ.3

Δεν το γνώριζα πως υπάρχουν και γυναίκες Σαμάνοι, τελικά υπάρχει και είναι και πανίσχυρη.

Υ.Γ. 4

Με κάλεσαν στο αιματολογικό του ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ αρχικά τρόμαξα, αλλά με κάλεσαν για καλό λόγο: κ. Γκοβίνα πρώτη φορά εισπράττουμε τέτοια συνεισφορά αίματος!!

Υ.Γ. 5

Υπάρχει κι άλλος Σαμάνος, αυτός λειτούργησε τηλεφωνικά και ακούει στο όνομα Γρηγοράκος ο Νεοκοσμίτης!!

Υ.Γ. 6

Τέτοια αγάπη και τέτοια ενσυναίσθηση εύχομαι να μην χρειαστεί άνθρωπος αλλά όταν όμως χρειαστεί μακάρι να εισπράξει όλη αυτή την αγάπη και την ενσυναίσθηση που εισπράξαμε εμείς.

Υ.Γ.7

Ο μικρός Ευθύμης που πήγε στον Άγιο Χαράλαμπο στη Λήμνο και προσευχήθηκε για την Βασούλα μας το να γράψεις και το να πεις γι' αυτό το παιδί; Ευθύμη θα τα πούμε από κοντά.

Υ.Γ.8

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αιμοδότες που έδωσαν αίμα για την Βασούλα μας, είχαν εκφράσει την επιθυμία κι άλλοι φίλοι να δώσουν αλλά ήδη ήταν αρκετοί και γι' αυτό τους είπα πως δεν χρειάζεται. Από τα βάθη της ψυχής μου τους λέω Doomus Arigatoo

Υ.Γ.9

Ο Ίωνας είναι πολύ καλά και τα κορίτσια τον έχουν μέσα στα χάδια, σε καθημερινή βάση ο πατέρας του τον επισκέπτεται και του λέει παραμυθάκια.

Επίλογος.

Υ.Γ. 10

Θα βγω μπαμπά, θα βγω σύντομα. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Έπρεπε να περάσω αυτή την περιπέτεια. Είμαι παιδί της ΟΚΡΑ εγώ.

Κλείνω αυτό το σημείωμα με τα λόγια της κόρης μου που όταν τα διάβασα βούρκωσα και είπα μέσα μου: είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει!

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ η επιλογή έγινε από την Αντιόπη.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 23/10/1925 - 15/06/1994 . 

Μα που πήγαν οι Έλληνες; Μα που είναι κρυμμένοι οι λεγόμενοι άνθρωποι του πνεύματος;

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ξανά σήμερα ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ το αφιέρωμα συνεχίζεται γι' αυτόν τον υπέροχο Έλληνα, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τα σταράτα λόγια ενός ακόμα υπέροχου Έλληνα και καταπληκτικού μουσικού, του ΓΙΏΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ για τον ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ σκεφτόμουν σήμερα που είναι η επέτειος των 96 χρόνων από τη γέννηση του 23/10/1925 λόγω του αφιερώματος του δεύτερου προγράμματος της ΕΡΤ μήπως ο πρόεδρός τής ΕΡΤ θα έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη από τον ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ εκ μέρους των τότε υπαλλήλων της ΕΡΤ που χλεύαζαν αυτόν τον κορυφαίο συνθέτη επειδή τόλμησε να ξεβρομίσει τον κόπρο του Αυγέα, καλές οι τιμές σήμερα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τη λάσπη που είχαν ρίξει τότε, μιλάω για την εποχή του ΤΡΙΤΟΥ επίσης μήπως επιτέλους κάποιος φορέας θα έπρεπε να αναλάβει τη διοργάνωση ενός πανελληνίου ετήσιου φεστιβάλ, -στα πρότυπα του εξωτερικού- για να τιμούμε τη μνήμη του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ; Αυτό το φεστιβάλ μπορεί να συμπεριλάβει αρκετές πόλεις της Ελλάδας και κάθε φορά να ανακαλύπτουμε έναν καινούριο ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις των εκάστοτε καλλιτεχνών. Τί θα έλεγε γι' αυτή την πρόταση ας πούμε ο τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης; εννοώ στο να γινόταν αυτός που θα άναβε και θα συντηρούσε τη φλόγα αυτής της πρωτοβουλίας.

Για τη σημερινή επέτειο του Μάνου Χατζιδάκι διαβάστε παρακαλώ
ένα συγκινητικό διήγημα του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη.

Από τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ
Την όπερα του Μότσαρτ τότε τη λέγαμε Μαγεμένο Αυλό και όχι Μαγικό όπως σωστά λέγεται σήμερα. Γι' αυτό και το εστιατόριο όπου σύχναζαν διανοούμενοι, καλλιτέχνες και φιλότεχνοι όλοι το ήξεραν σαν Μαγεμένο Αυλό. Ήταν πασίγνωστο στην Αθήνα για το καλό φαγητό του, αλλά κυρίως γιατί τις βραδινές ώρες σύχναζε εκείνος. Έτρωγε συνήθως τορνεντό σωτέ και μετά έπινε τον εσπρέσσο του ρίχνοντας μέσα κάτι σαν ζαχαρίνη. Δεν ήταν ποτέ μόνος. Κατέφταναν σιγά - σιγά φίλοι και συνεργάτες που έκαναν έναν κύκλο γύρω του. Συνήθως μόνο άντρες. Μουσικοί, ποιητές, ζωγράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες γέμιζαν τις καρέκλες και τις έσερναν κοντά του. Ανάμεσα τους πού και πού και κάποιος νέος άγνωστος, λαϊκό παιδί, που δεν μιλούσε καθόλου. Αυτός καθόταν πάντα δίπλα του και έφευγε μαζί του. Άκουγε τις συζητήσεις χωρίς να πολυκαταλαβαίνει γιατί τα θέματα σχετίζονταν με την τέχνη και τους καλλιτέχνες. Εκείνος κυριαρχούσε, όλοι κρέμονταν από τα χείλη του. Σαν να ήταν πρύτανης ενός προφορικού πανεπιστημίου του καφενείου, που λειτουργούσε μόνο τις βραδινές ώρες και είχε επιλεγμένους ακροατές. Χωρίς να στο λέει, καταλάβαινες αν ήσουν ευπρόσδεκτος ή όχι. Αν δηλαδή τις δυο-τρεις πρώτες φορές φαινόταν πως ταίριαζες, πως κολλούσες, γινόσουν τακτικός θαμώνας. Σαν να περνούσες από εξετάσεις. Έλεγε αστεία - τρανταζόταν πάντα από το γέλιο μόλις τα τελείωνε, έστω κι αν τα είχε πει δεκάδες φορές - αλλά και πολύ γοητευτικές ιστορίες για τη ζωή του στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Αξιολογούσε και την πνευματική ζωή μ' έναν πολύ προσωπικό τρόπο. Δεν ήταν μόνο οι θαμώνες αλλά και οι περαστικοί που για λίγο στα όρθια έλεγαν δυο κουβέντες μαζί του και χάνονταν. Αυτές οι συζητήσεις, κάτω από την ψωραλέα ακακία, στο μισοσκόταδο, σαν να είχαν κάτι από τα αρχαία συμπόσια. Ακουγόταν λόγος προφορικός και ελεύθερος που δεν στερεωνόταν με τη γραφή. Εκείνος δεν μιλούσε σαν δοκιμιογράφος, ούτε σαν σοφός, αλλά σαν μουσικός και ποιητής. Οι σκέψεις του είχαν πάντα κάτι ρευστό, συγκινητικό και ερωτικό. Όταν τον άκουγες, ενεργοποιούσες το είναι σου για να επωφεληθείς από τα λεγόμενα του. Κάθε Σάββατο, αργά το βράδυ, ένα γκαρσόνι του έφερνε το λογαριασμό της εβδομάδας μέσα σε κλειστό φάκελο. Αυτός τον άνοιγε, κοιτούσε το νούμερο και ξεσπούσε σε γέλια. Μετά άνοιγε το τσαντάκι του, έπαιρνε το μπλοκ επιταγών, έγραφε το νούμερο και υπέγραφε. Επειδή το στυλό του ήταν με μελάνι, κουνούσε την επιταγή να αερίζεται για να στεγνώσει. Κάποιοι γνώριζαν πως πλήρωνε μια μικρή περιουσία κάθε εβδομάδα γιατί δεν άφηνε ποτέ κανέναν από την παρέα να πληρώσει ούτε μια δραχμή. Επιπλέον η φροντίδα του για τα γκαρσόνια ήταν πάντα διακριτική και γενναιόδωρη. Γνώριζε την οικογενειακή κατάσταση του καθενός και τους φώναζε πάντα με τα μικρά τους ονόματα. Δεν ήταν μόνο οι θαμώνες αλλά και οι περαστικοί που για λίγο στα όρθια έλεγαν δυο κουβέντες μαζί του και χάνονταν. Ο δρόμος μπροστά στον Μαγεμένο Αυλό δεν ήταν πολυσύχναστος κι εύκολα μπορούσες να ξεχωρίσεις τον κάθε περαστικό. Όπως το μηχανάκι με τους δυο καβάλα που σήμερα πηγαινοέρχονταν και κοίταζαν επίμονα. Η παρέα σκορπούσε τρεις - τέσσερις ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Εκείνος πήγαινε με τα πόδια στο σπίτι του που ήταν κοντά. Ένα βράδυ, όταν ξεκλείδωσε και άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος, δημιουργήθηκε ρεύμα και ο αέρας τον χτύπησε στο πρόσωπο. Άκουσε και το παράθυρο να κλείνει με θόρυβο. Μόλις άναψε το φως τα είδε όλα στο πάτωμα. Τους δίσκους, τα βιβλία, τα συρτάρια του. Από το ράφι έλειπαν το πικάπ και το μαγνητόφωνο. Πλησίασε στο ανοιχτό παράθυρο. Είδε τρεις να απομακρύνονται. Δεν ήταν εύκολη η φυγή τους. Ισορροπούσαν δύσκολα, φορτωμένοι τα λάφυρα, στο στενό περβάζι του διπλανού σπιτιού μεταξύ δευτέρου και τρίτου ορόφου. Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και με μικρά πλάγια βηματάκια προσπαθούσαν να απομακρυνθούν. Κινδύνευαν να πέσουν γιατί δεν είχαν από που να πιαστούν. Δεν καλόβλεπε τα πρόσωπα τους, αλλά η μία φιγούρα κάτι του θύμιζε. Το μόνο που ένιωθε ήταν αγωνία μην πάθουν τίποτα. Πώς να τους βοηθήσει; Η φωνή του βγήκε πνιχτά: - Προσέξτε...σιγά - σιγά, μη φοβάστε... Οι δύο κατάφεραν να περάσουν στη διπλανή ταράτσα και να εξαφανιστούν. Ο τρίτος δεν μπόρεσε να συνεχίσει και έπεσε. Τηλεφώνησε αλαφιασμένος να έρθει ασθενοφόρο. Μετά βγήκε τρέχοντας. Κατέβηκε τις σκάλες στα σκοτεινά, κινδυνεύοντας να τσακιστεί. Έφτασε στο φωταγωγό. Τον είδε και πλησίασε. Σφάδαζε, δε μπορούσε να κουνηθεί. Τον αναγνώρισε... - Παντελή... - Με συγχωρείτε, ντρέπομαι. Εγώ τους έφερα, ήξερα πως είστε στον Μαγεμένο Αυλό. - Κουράγιο, θά'ρθει το ασθενοφόρο σε λίγο. Πάω στην πόρτα να τους περιμένω μη χαθούν. Δεν θα ξέρουν πού να χτυπήσουν. Πού να μας βρουν στο φωταγωγό...Όλα θα πάνε καλά. Το ασθενοφόρο ήρθε γρήγορα γιατί διανυκτέρευε ο Ευαγγελισμός που ήταν κοντά. Δύο νοσοκόμοι τον έβαλαν στο φορείο προσεκτικά. Μπήκε κι αυτός μέσα στο αυτοκίνητο και κάθισε δίπλα του. Στο νοσοκομείο τον πήγαν για ακτινογραφίες. Διαπιστώθηκε κάταγμα στο δεξί του πόδι. Το έβαλαν στο γύψο. Μετά τον μετέφεραν σ' ένα δωμάτιο με τέσσερα κρεβάτια - οι άλλοι τρεις ασθενείς ροχάλιζαν. Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι έκπληκτοι τον αναγνώρισαν και του μίλησαν με μεγάλο σεβασμό. - Είναι συγγενής σας; - Φίλος. - Τι ασφάλεια έχει; ΤΕΒΕ ή ΙΚΑ; Κοίταξε τον Παντελή που τώρα ένιωθε κάπως καλύτερα. - Έχω στο σπίτι το βιβλιάριο του ΙΚΑ. Στο Σκαραμαγκά δουλεύω. Θα τηλεφωνήσω στην αδελφή μου να το φέρει. Άρχισε σιγά - σιγά να ξημερώνει. Κοιτάζονταν για ώρα. - Η αστυνομία θά'ρθει; Θα χάσω τη δουλειά μου. Αυτός κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. - Ησύχασε. - Θα πω στους άλλους να φέρουν πίσω το μαγνητόφωνο και το πικάπ. Σταμάτησαν να μιλάνε για λίγο γιατί στο δωμάτιο μπαινόβγαιναν νοσοκόμες που μετέφεραν κάποιον με καροτσάκι. - Δεν θα σε ξαναδώ στο νοσοκομείο. Σε λίγες ώρες θα φύγεις. Έχεις λεφτά για το ταξί; Ο Παντελής κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. - Να μου τηλεφωνήσεις, ο αριθμός δεν άλλαξε. Του χάιδεψε βιαστικά τα μαλλιά και βγήκε. Πρωινή Αθήνα. Άναψε τσιγάρο χωρίς να χρησιμοποιήσει τη μικρή πίπα που συνήθιζε. Βαθιές ρουφηξιές. Έξω από τον Ευαγγελισμό η ζωή ξυπνούσε. Πολλοί περίμεναν ν' ανοίξουν οι πόρτες για το επισκεπτήριο ψωνίζοντας κουλούρια, γλυκά και λουλούδια. Άγνωστες εικόνες γι' αυτόν σε μια ώρα που συνήθως κοιμόταν. Έφτασε στο Χίλτον. Στάθηκε απέναντι απ' τη μεγάλη προμετωπίδα που χάραξε πριν χρόνια ο φίλος του. Αυτή την ώρα, με αυτό το φως, τα χαράγματα του έμοιαζαν με αρχαϊκά. Κατηφόρισε τη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Σκέφτηκε να στρίψει για καφέ στο Μαγεμένο Αυλό, που σχεδόν δεν έκλεινε ποτέ. Το καφενείο όμως με το πρωινό φως ήταν ένα άλλο καφενείο, άγνωστο σ' αυτόν. Μπαίνοντας στο σπίτι κάθισε στο πιάνο. Άρχισε να παίζει. Αργά στην αρχή, πολύ έντονα μετά. Αυτοσχεδίαζε για πολλή ώρα. Ο ίδιος ήταν απολύτως προσηλωμένος, σαν να εκτελούσε με ακρίβεια ένα συγκεκριμένο μουσικό έργο που το είχε μελετήσει για μήνες. Κι ας μην το γνώριζε, κι ας μην τό'χε ξανακούσει. Ήταν σίγουρος πως δεν θα μπορούσε να το ξαναπαίξει, πως αναδύθηκε ξαφνικά από μέσα του κι εξαφανίστηκε. Όταν τελείωσε αναρωτήθηκε, όπως όταν ήταν μικρός, από που έρχεται η μουσική; Και μετά, αφού την ακούσουμε, πού πάει; Μετά το λαχάνιασμα και την ένταση έπαιξε κάτι αργό, μια δική του σύνθεση, το Βαλς των Χαμένων Ονείρων. Το είχε γράψει πριν από δεκαετίες για μια ελληνική ταινία της σειράς. Την ταινία τη ξέχασε, τη μουσική όμως την έπαιζε συχνά, τον συγκινούσε πάντα, παρ'όλο που δεν είχε χορέψει ποτέ στη ζωή του βαλς. Είχε ζητήσει να ταφεί μακριά από την Αθήνα. Όσο γινόταν πιο απλά. Όταν έφυγε απ' τη ζωή συνόδευσαν τη σορό του μόνο φίλοι και γνωστοί. Παρά την πανελλήνια συγκίνηση, ο κόσμος σεβάστηκε την επιθυμία του. Όλη η παρέα του Μαγεμένου Αυλού έδωσε το παρόν. Στο τέλος, ένας σαραντάρης με γκρίζους κροτάφους έμεινε μόνος πάνω απ' τον τάφο με τα λουλούδια δακρυσμένος. Δύο συνομήλικοι που στέκονταν παραδίπλα τού φώναξαν: ''Έλα, Παντελή, πάμε...''
Πηγή: www.lifo.gr

=======================

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ. Ευχαριστούμε Μάνο Χατζιδάκι.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της σιωπής και της αντοχής καλημέρα κ.ο.μ. Ξανά σήμερα στο filomatheia blogspot. gr MANOS XATZIDAKIS ευχαριστώ θερμά τις φίλες και τους φίλους για τα καλά τους λόγια σχετικά με τις αναρτήσεις για τον ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ συνεχίζουμε λοιπόν το αφιέρωμα σ' αυτόν τον υπέροχο Έλληνα, σ' αυτόν τον καταπληκτικό δημιουργό, Αριάδνη έχεις απόλυτα δίκιο, και, για μένα ''Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ'' είναι το αριστούργημά του, είναι η πεμπτουσία των έργων του, φοβερή μουσική, ανεπανάληπτες ερμηνείες. Σας εύχομαι ξανά καλή ακρόαση και καλή ανάρρωση σε όσους το έχουν ανάγκη. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Τα ευθύβολα λόγια του. Μια μικρή επιλογή από ρήσεις του Μάνου Χατζιδάκι

AΠΟ ΤΗ ΧΡΥΣΑ ΓΙΑΜΟΥΡΙΔΟΥ
Για τον Έρωτα «Αν ξαναρχόμουνα στον κόσμο θα ήταν για να κάνω έρωτα και για το μόνο που θα λυπηθώ όταν θα φύγω, θα ΄ναι για τον έρωτα που θα χάσω.»
Για την Εξουσία «H εξουσία είναι μια εγωπαθής και ανεγκέφαλη κυρία που αγαπάει τους εραστές της και καταδιώκει όσους την αντιπαθούν και την εχθρεύονται.»
Για τη δόξα, το τραγούδι και τους «δήθεν» «Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ. Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας. Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.»
Για τον Θάνατο «Η ιδέα του θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή Του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι να αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει-πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται υποσχόμενες μελλοντική κι ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι' αυτό και τόσο δύσκολο.»
Για κάθε λογής φασισμό «Βιώνουμε μέρα με την ημέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δε σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος "αρχηγός" που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα 'ναι αργά για ν'αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς - όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλλο. Είμαστε εμείς, εσείς και τα παιδιά σας.»
Πηγή: www.lifo.gr
====================
O Μάνος Χατζιδάκις μιλά στον Στ. Τσαγκαρουσιάνο
"Σήμερα δεν τολμάς πια να δοθείς. Αναγκάζεσαι διαρκώς να αλώνεσαι".Υπήρξε μια εποχή σ' αυτή την πόλη, που περπατώντας «πολλές φορές τη νύκτα» άκουγα τις αναπνοές των ανθρώπων απ' τ' ανοιχτά παράθυρα. Άκουγα τις ερωτικές τους συνομιλίες, τους ψιθυρισμούς τους, τις αγωνίες τους για τις ασήμαντες ή σπουδαίες υποθέσεις. Κι όσο απομακρυνόμουνα στις συνοικίες, τόσο πιο πολύ έμπαινα στη διαφάνεια του κόσμου τους. Τότε η παρουσία του ανθρώπου στις γειτονιές και τα περίχωρα ήταν παντοδύναμη. Όπως και η παρουσία του έρωτα. Ενός έρωτα που κυκλοφορούσε στον δρόμο και μετουσίωνε την πόλη ολόκληρη σ' ένα ερωτικό εργαστήρι. Σήμερα δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχουν ούτε νέοι για να αισθανθούν τον έρωτα και να τον ενσαρκώσουν. Η επικινδυνότητα του έρωτα -το πιο σπουδαίο ίσως συστατικό του- είναι στο δόσιμο, στον χαμό. Επικινδυνότητα δεν είναι το να βρεθείς σφαγμένος ένα πρωί αλλά το να διαλύσεις τα όρια του εγωισμού σου, χωρίς να ξέρεις το σημείο που θα φτάσεις. Δεν έχει αυτό σχέση με το αν κινδυνεύεις σε ύποπτες συνοικίες. Νοσταλγώ μόνο δύο περιόδους στη ζωή μου: όταν ήμουν και στις δύο περιπτώσεις ένα άγνωστο πρόσωπο και το στοιχείο της εξαφάνισής μου ήταν εντελώς ισοβαρές με την παρουσία μου. Η απανθρωπιά αυτής της πόλης είναι συνυφασμένη με τις μεγάλες της κλίμακες. Σήμερα δεν τολμάς πια να δοθείς. Αναγκάζεσαι διαρκώς να αλώνεσαι. Έχει διαμορφωθεί, δυστυχώς, μια άλλη ψυχολογία που πριμοδοτεί τον τυχοδιωκτισμό - ένα καθεστώς πια οριστικό. Η μεγάλη κλίμακα φέρνει την αθλιότητα, γιατί κάνει διάφανες και σκληρές τις οικονομικές αντιθέσεις, προκαλώντας την εγκληματικότητα ως απάντηση αυτού του φαινομένου.

Ο υπερπληθυσμός των Αθηνών, σε μια πόλη ανάρχως οικοδομημένη, οδήγησε στην αρχιτεκτονική των εργολάβων, που ρίχνει τους ανθρώπους στη λάσπη και μπορεί να γεννήσει μόνον εγκληματίες. Τα δυόμισι εκατομμύρια αυτής της πόλης είναι τυχοδιώκτες της επαρχιακής Ελλάδας που έφερναν βία και ανασφάλεια. Υπάρχει μια κακή εκτίμηση των προοπτικών που θεωρεί την Αθήνα χρυσοφόρα γη. Ή υπάρχει μια χυδαία άποψη περί της επιτυχίας. Τώρα οι πλούσιοι τροφοδοτούν τα σκυλάδικα. Έχουν εξαφανιστεί οι ευγενικές μορφές. Αυτό δεν είναι ανεξάρτητο από την επικράτηση του κιτς. Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στις κοσμικές στήλες των εφημερίδων: γκρανγκινιολική κατάσταση, κακοτυπωμένες -πλην έγχρωμες- φωτογραφίες με μάτια κόκκινα, σαν γιοι του Φρανκενστάιν. Δέστε τις φυσιογνωμίες. Δεν εκπέμπουν καμία ευγένεια, μόρφωση ή ήθος. Εξέλιπεν η αρχοντιά και η καλή παιδεία που εξομάλυνε κάπως τις διαφορές των πληβείων και των αρχόντων. Υπάρχουν, όμως, κάθε τόσο ευγενικές μορφές χαμένες στο πλήθος. Τις συναντώ καμιά φορά στις συναυλίες μου, σε διαλέξεις ή παραστάσεις. Είναι, όμως, αυτά πρόσωπα που έχουν οικειοθελώς αποχωρήσει ή ακόμα βάναυσα παραγκωνιστεί, χωρίς να παίζουν κανέναν ρόλο στη ζωή του τόπου. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτή η πόλη; Μόνο με τις σούπερ λουξ συνοικίες, σαν την Πλάκα της Μελίνας, που στην ουσία παραμένει απάνθρωπη και άξενη: ξαναφτιάχνονται για να γίνουν συνοικίες ορισμένων προνομιούχων, για να εντείνουν ακόμη περισσότερο τον διχασμό των στρωμάτων, για να διαλύσουν οριστικά την παλιά, λειτουργική διαταξική δομή της αθηναϊκής συνοικίας. Όταν ήμουν εγώ νεαρός φοιτητής, η Πλάκα ήταν το καταφύγιό μας για τις ωραίες, απλές στιγμές. Και φτηνές. Τότε δεν τρώγαμε στα ακριβά ρεστοράν, προτιμούσαμε την Πλάκα, όπου πίναμε και μιλούσαμε σε χώρους κατεξοχήν συνομιλιών. Η Πλάκα που γνώρισα δεν έχει να κάνει μ' αυτό το απαστράπτον λουξ. Κατά κανέναν τρόπο δεν θα δεχτώ τη μουσική κρίση ενός ζωώδους νέου, κι ας με ελκύει σεξουαλικά. Οι νέοι που μ' ενδιαφέρουν είναι αυτοί που με ανακαλύπτουν. Όπως κι εγώ, νεαρός, μες στην αγέλη της ηλικίας μου, ανακάλυπτα τους δασκάλους μου, έτσι θα 'θελα να με βρουν οι νέοι σήμερα.

Μόνο μέσα από μια τέτοια παιδευτική σχέση, ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους επίλεκτους, προχωρεί η ποίηση μέσα σ' αυτή την πόλη. Ο έρωτας σήμερα δεν είναι για μένα αποκλειστικά σεξουαλικός μηχανισμός. Με έλκουν οι νέοι που πρωτίστως νογάνε, αυτοί που θα εκπροσωπήσουν τη γενιά τους αύριο. Όπως η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα διαβατήριο για τη μελλοντική γενιά (όταν δεν αποτελεί δημογραφικό στόχο, αλλά φυσική συνέπεια του έρωτα), έτσι κι αυτή η έλξη μου για τους επίλεκτους νέους διεκδικεί ένα διαβατήριο ποιητικής συνέχειας. Όμως υπάρχει αυτό το τίμημα της σεξουαλικής γνώσης: έχει χαθεί ο έρωτας ανάμεσα στους νέους. Υπάρχουν καλές κατασκευές, πολλές φορές μια ωραιότατη πράξη - έχει χαθεί η αδεξιότητα των παλαιοτέρων. Αλλά μαζί μ' αυτή έχει χαθεί και η ένταση μιας ερωτικής μυθολογίας, αφού όλοι «ερώνται» με εξαλλοσύνη μέσα από ασφαλιστικές δικλείδες. Παλιότερα οι άνθρωποι χάνονταν στον έρωτα, παραδινόντουσαν. Έχετε δει εσείς σήμερα να χάνεται κανείς από το πάθος; Ο κάθε έρωτας πρέπει να 'χει την υποψία ενός μεγάλου. Είμαι εξαίρετα μόνος προκειμένου να καταναλίσκομαι. Τη μοναξιά, έτσι όπως τη χρησιμοποιείτε, τη συνάντησα για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη - παλιότερα στην Ελλάδα δεν τη είχα ακούσει. Δέχομαι την ένστασή σας ότι άκουγα τότε τη λέξη «πείνα» και «επιβίωση». Αλλά σκεφτείτε ότι αυτό ήταν υγιέστερη κατάσταση. Στην Κατοχή το Δημόσιο Ψυχιατρείο είχε κλείσει και η έννοια των καρδιακών νοσημάτων ήταν σχεδόν άγνωστη. Θέριζε, βέβαια, η φθίση, που έγινε θρυλική με τη Μαργαρίτα Γκωτιέ.

Νοσταλγώ μόνο δύο περιόδους στη ζωή μου: όταν ήμουν και στις δύο περιπτώσεις ένα άγνωστο πρόσωπο και το στοιχείο της εξαφανισής μου ήταν εντελώς ισοβαρές με την παρουσία μου. Την πρώτη, ακριβώς μετά τον Πόλεμο, όταν οι μεγάλες ομάδες ξεχυνόντουσαν στους δρόμους κι εγώ ήμουν μια απίθανη μονάδα όλως ανυποψίαστη. Και άλλη μια φορά, στην Καλιφόρνια, το 1968. Απορείτε που νοσταλγώ την ανωνυμία και όχι έναν έρωτα; Δεν συμφιλιώθηκα ποτέ με τη διασημότητα. Όταν είμαι με κόσμο, είμαι αμήχανος. Κάθε φορά νιώθω έναν μικρό πανικό, που απλώς έχω τη δύναμη να μεταμφιέζω. Δεν υπερβάλλω που σας λέω πως μόνο αυτές οι δύο περίοδοι (η «Εποχή της Μελισσάνθης» και η εποχή της «Δεύτερης Μυθολογίας») ήταν οι κορυφώσεις της ζωής μου... Θυμάμαι ακόμα τη λεωφόρο Κάνυον, τότε το '68, που έδενε τα βουνά του Χόλιγουντ, γεμάτα σπίτια νέων που συζούσαν, που το βράδυ έπαιζαν μουσική, μοίραζαν free press, ενταγμένοι στο νεανικό κίνημα με την πρώτη πολιτική συνείδηση. Έγινα τότε φίλος με το συγκρότημα Jefferson Airplane κι έφυγα μαζί τους, χάθηκα για 6 μήνες μες στο Λος Άντζελες, το πνιγμένο στα ινδικά αρώματα. Για όλα αυτά τα παιδιά ήμουν απλώς ένας περίεργος Έλληνας που τους ακολουθεί. Αλλά εγώ, βλέπετε, ήμουν πολύ ρωμιός, πολύ αττικός για να χαθώ. Έτσι γύρισα στη Νέα Υόρκη. Όμως αυτές οι εποχές είναι οι μόνες που μπορώ να νοσταλγήσω - όλες τις άλλες σας τις χαρίζω. Συνέντευξη στο Στάθη Τσαγκαρουσιάνο το 1985.
Πηγή: www.lifo.gr

Aνιχνευτής Επικούρειος Πέπος.

ΕΠΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΟΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας γνωστοποιήσω πως η σημερινή μέρα ήταν εξόχως σημαντική για τρεις λόγους: Α' Denice,  B' Eriko, Γ' Mie, τρεις Μούσες, τρεις λατρεμένες φίλες, τρεις μοναδικές αδερφές ψυχές, τρεις Υπέροχες γυναίκες που επικοινώνησαν σήμερα 05/10/25 μαζί μου και όταν άκουσαν τη Βάσω έκαναν σαν τρελές από την χαρά τους. Μου είναι αδύνατον να σας περιγράψω την εικόνα και τα συναισθήματά μου για όση ώρα μιλούσαν με την κόρη μου, ήταν μοναδικές οι στιγμές που βίωσα. Απλά θα το πω για μία ακόμη φορά πως νιώθω ευλογημένος που μ' αξίωσε ο θεός να συναντήσω στη ζωή μου αυτές τις τρεις Μούσες. Αυτές οι τρεις Μούσες άλλαξαν τη ζωή μου, άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου, άλλαξαν τις συμπεριφορές μου, άλλαξαν την οπτική μου για τη ζωή, άλλαξαν το είναι μου. Χάρη σ' αυτές τις τρείς αξιαγάπητες - ευλογημένες γυναίκες και τα μέλη των οικογενειών τους, εγώ, και τα μέλη της δικής μου οικογένειας, βιώσαμε μοναδικές στιγμές στη ζωή μας. Τους είμαστε ευγνώμονες. Στην σημερινή ανάρτηση θα σας παρουσιάσω κάποια ποιήματα που έχω γράψει για την Λόλα γιατί οσονούπω θα γράφω ποιήματα κυρίως για τον εγγονό μου τον Ίωνα. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Το ρόδο, το κρίνο, τον ήλιο, τ' αηδόνι/
Με πόθο αγαπούσα που εντός μας φουντώνει/
Τώρα πια δεν τ' αγαπώ, γιατί ανήκει η καρδιά μου/
Στη Μία, τη γλυκιά κοπέλα των ονείρων μου
την μελιστάλαχτη Δολέντσια/
Αυτή είν' η πηγή κάθε αγάπης η μόνη/
Και ρόδο και κρίνο και ήλιος κι αηδόνι.

Σηκώθηκε ψηλά η Σελήνη,/
Τα κύματα λαμποκοπούν/
Κρατώ στην αγκαλιά μου την Δολέντσια/
Κι οι δυό καρδιές τρέλα χτυπούν.

Με τα μαλλιά της γυρωθέ μου/
Κοιτώ τ' αστραφτερά νερά/
"Τι ακούς στο βουητό του ανέμου;/
Τολμώ και την ρωτώ.".
"Δεν είν' το βουητό τ' ανέμου/
Σκοπός Σειρήνων είν' που ηχεί/
Κι ο έρωτας μου για σένα Πεπέ/
για σένα που κάθε στιγμή φουντώνει./

Τη γη οι ηλιαχτίδες οι στερνές φωτίζουν/
Ομίχλη τα νερά σκέπει απαλά/
Που ως να ν' γεμάτα μυστικά βουΐζουν/
Μιά αχλύ ανεβαίνει πιο ψηλά.

Ο άνεμος τη θάλασσα σηκώνει/
Κι από το κύμα βγαίνει αερικό/
Δίπλα μου κάθεται κι αχ πως φουσκώνει/
Το στήθος τής Δολέντσιας μες στο πέπλο το λευκό!

Η θάλασσα βουερή στα βράχια σπάει/
Κι οι γλάροι κράζουν χαρωπά/
"Πόσο άγρια και τρελά η καρδιά χτυπάει/
Στα στήθια σου, όμορφη Δολέντσια".

Σε χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

===========================

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΟΛΑ από Ιάπωνες ποιητές.


Πριν ανοίξουν τα λουλούδια/
Κοιτάω συχνά να δω αν άνοιξαν/
Και σαν ανοίγουνε φοβάμαι/
Μήπως βρέξει ή άνεμος φυσήξει/
Και την ομορφιά τους αδυνατίσει.

Σαν ανοίξουν τα λουλούδια/
Δε με νοιάζει πια ή βροχή και ο άνεμος/
Μόνη μου έγνοια μήπως και δεν έρθεις εσύ Λόλα/
Κάτω από τα λουλούδια να μεθύσεις.

Liu Yin (1249 - 1293) ΙΑΠΩΝΙΑ

Η αύρα του ποταμού μού είπε να τραγουδήσω/
Το φεγγάρι του βουνού μ' εκάλεσε να πιω μαζί του.
Κι εγώ τους είπα μόνος δεν έρχομαι/
Να πάρεις και την Λόλα είπαν οι Μούσες/
Θα έχετε τον ουρανό για πάπλωμα και την γη μαξιλάρι/

Ο Πεπέ άκουσε τις Μούσες και πήγε.

Yang Wan-Li (1124-1206)

Του Φεγγαριού η λάμψη
σιγά σιγά χάνεται --
που να πηγαίνει άραγε;/
Ακόμη μία φορά κοιτάω στα μάτια τα λουλούδια
και σηκώνω στην υγειά τής Λόλας το ποτήρι μου.

Όλη την ημέρα τα ρωτώ, τα λουλούδια όμως δεν μου απαντάνε:
Για ποιόν μαραίνεστε και πέφτετε;
Για ποιόν ανθίζετε;
Και τα λουλούδια τότε, μου απαντάνε:
Για σένα, και για όσους το αξίζουν Mr Pepo!!!

Yen Yun (950- 990)

Σας χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

===========================

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΟΛΑ.


Πάρε με Λόλα στα όνειρα σου απόψε να χαθώ /
στα σπλάχνα της καρδιάς σου να χωθώ /
κι όταν θα λάμπει ένα αστέρι μακρινό /
θα έρχομαι κοντά σου να ξαγρυπνώ/
Μέσα στο όνειρο το δικό σου θα ζω.


Όπως η έρημος διψά για νερό /
Έτσι κι εγώ διψασμένος στους ωκεανούς
των ματιών σου θα ξεδιψώ/
Πάρε με Λόλα να γίνω εξερευνητής του κορμιού σου/
Πάρε με πάνω στα φτερά σου να πετώ κι ας χαθώ!!
Πάρε με Λόλα στην αγκαλιά σου!!!

Επικούρειος Πέπος.

===========================

Ακόμη ένα ποίημα για την Λόλα, το τέταρτο.

Ω! 'σεις αηδόνια της ψυχής μου/
Που 'χετε στήσει τις φωλιές σας/
Στα πανύψηλα δέντρα του Κερκέτιου όρους/
Αφιερώστε σήμερα/
όλες τις μελωδίες σας στην ακριβή μου Λόλα.

Σκοπός απαλός φτερουγίζει/
Μέσα στην ψυχή μου/
Μαζί με τα όνειρα μου πέτα,/
Πέτα ψυχή μου./
Και βρες έναν κήπο όπου τ' άνθη/
Τρέμουν στον αέρα/

Κι αν δεις ένα ρόδο,/
Από μένα τον Επίκουρο πες του καλημέρα.
Κι αν τα τριαντάφυλλα σπίθες πετούν/
Μην ανησυχείς/
Οι άνθρωποι δεν τις πιστεύουν/
Και για ποίηση ποτέ τους δεν μιλούν.

Αφιερωμένο στην Λόλα για ειδικούς λόγους.

===========================

Ένα ακόμη ποίημα για την Λόλα, το πέμπτο.


- Ω πόσο ωραία είσαι Λόλα όταν σκάβεις τον κήπο/
- με το θυκούλι στα χέρια σου σαν τον Ποσειδώνα/
- τα δυό σου μάτια σαν λαμπερά αστέρια/
- και στα μαλλιά σου ανάμεσα, λογιάζω περιστέρια/

- με κάθε σου κίνηση η γη αναγαλιάζει/
- και στωικά αποδέχεται την κάθε σου λισγαριά/
- τα μάγουλά σου ροδοκόκκινα φαντάζουν σαν μήλα του Πηλίου/
- προτού βραδιάσει θα τόχεις οργώσει όλο το χωράφι/

- και δεν θα μπορεί κανείς, ούτε και ο Γκοτζιό να βρει σε σε ψεγάδι/
- γιατί το χώμα τώρα πια έτσι αφράτο που το έκανες/
- θα είναι σαν μια ζωγραφιά/
- και η θεία Αγορίτσα πολύ θα το χαρεί.

Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στον Επικούρειο Πέπο
και κοσμεί την συλλογή με τίτλο "Μάνα Γη".

===========================

Κι αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα, το έκτο.

Κάποτε, ελπίζω αργά, που στη φωτιά/
Κοντά θα ' χέις καθίσει Λόλα/
Γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί/
Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/

Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:
"Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο/
Ο Πέπος μ' είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του/
Αποκαλώντας με Μούσα του!

Στα βάθη της θάλασσας, και στην κορυφή του Κερκετίου/
Η στάχτη μου σκορπισμένη θ' αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη/
Να επιστρέφει Λόλα στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί/
Εσύ γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού/

Ανακαθισμένη και με τον Ίωνα αγκαλιά/
Θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές/
Που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/
Θα του διαβάζεις τα ποιήματα μου και τις μυθοπλασίες μου/

Με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά/
Κι αυτός θα σε ρωτάει: ποιος τα έγραψε γιαγιά
Αυτά τα τόσο όμορφα και βιωματικά ποιήματα/
Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;

Τότε εσύ Λόλα θα τους δείχνεις τον αμφορέα/
Που θα έχει μέσα την στάχτη μου και θα τους λες/
Ένας άνεμος, ένας Ουτοπιστής, ο Πέπος, που τον έλεγαν
πότε Πούφ, πότε δάσκαλο,
πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα, πότε Φούτζι Τόμο Κάζου
και κάποιες φορές Σπύρο!

Και τότε ο Ίωνας θα σου φωνάζει/
Μα γιαγιά αυτός είναι ο παππούς μου!
Ναι πουλάκι μου, ο παππούς σου ήταν/

Αυτός έγραψε όλα αυτά τα ποιήματα/

και τις αληθινές ιστορίες, για σένα και για μένα.

============================

Ένα ακόμη ποίημα, το Έβδομο, για την Λόλα.

Στην Λόλα την Υπέροχη, την Μοναδική, 
Με την γλυκιά, της Λόλας την ματιά/
Πρασίνισαν ο κάμπος και η ρεματιά/
Και του χειμώνα πάει ο χιονιάς/
Στα όρη να αποδημήσει πιά.

Κι ενώ από εκεί στέλνει ο χιονιάς/
Κύματα ψύχους, παγωνιάς/
Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο χωριό/
Τα διώχνει η Λόλα μονομιάς/
Με την γλυκιά της την Ματιά.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Άστα Να Πάνε, ένα ακόμη κοινωνικό ποίημα ως κραυγή από τον Επικούρειο Πέπο. ΚΑΝΤΖΑ 04/10/25

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου καλησπέρα, ο τίτλος του σημερινού ποιήματος είναι ''Άστα Να Πάνε'' δυστυχώς αυτή τη φράση, τις τελευταίες 50 μέρες, την είπα πολλές φορές. Μακάρι εσείς που διαβάζεται αυτό το κείμενο να μην χρειαστεί ποτέ να την πείτε γιατί αυτό θα σημαίνει πως βρεθήκατε σε δυσάρεστη θέση. Πρόσφατα διάβασα για την απώλεια μιας 28χρονης κοπέλας στην Άρτα και θυμήθηκα όλα αυτά που περάσαμε στο νοσοκομείο στα Τρίκαλα στις 13/08/25 όπου και τότε -για πολλές φορές- αναγκάστηκα να πω, Άστα να Πάνε. Όσοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές χρειαστεί να νοσηλευτείτε σε κάποιο περιφερειακό νοσοκομείο φροντίστε να έχετε μαζί σας πολλούς αγγέλους και πολύ τύχη. Ίσως κάποια/κάποιος πει: μα είναι παντού έτσι; προφανώς όχι, αλλά αν πάρω το παράδειγμα της κοπέλας από την Άρτα και το δικό μας είμαι εντελώς αρνητικός σε πολλά περιφερειακά νοσοκομεία για την άρτια αντιμετώπιση δύσκολων περιστατικών εκ μέρους του νοσηλευτικού προσωπικού, για τον εξοπλισμό, για την επαγγελματική τους κατάρτιση, και εν γένει για την αποτελεσματική τους παρέμβαση, οι καλές προθέσεις προφανώς και δεν αρκούν. Άμα σας εξιστορήσω αυτά που ζήσαμε στις 13/08 είμαι σίγουρος πως κι εσείς θα πείτε: Άστα Να Πάνε!! Σας εύχομαι καλή τύχη γιατί από καλή τύχη ζούμε στην Ελλάδα και όχι από καλή οργάνωση, φέρτε στο μυαλό σας τα Τέμπη, την Μάνδρα, το Μάτι, το Σάμινα, τα θανατηφόρα τροχαία κάθε μέρα κ.λπ. κ.λπ. Καλή ανάγνωση και καλή περίσκεψη.

Άστα να πάνε! Ένα ποίημα για Νομπέλ.

Κάποια μέρα που ο Επικούρειος Πέπος έκανε την καθιερωμένη βόλτα στην συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] συνάντησε τον Αντισθένη και τον ρώτησε: Αντισθένη, τι καλό πήρες από την φιλοσοφία; Επίκουρε πολλά πήρα και λίγα έδωσα, το κυριότερο που πήρα ήταν το να μπορώ να μιλάω στον εαυτό μου. Ο Αντισθένης έζησε [445-360πχ.]

Το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Μέγιστου Ποιητή Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες

Το ποίημα με τίτλο "Άστα Να Πάνε" 

είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι, με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε,

'Αστα Να Πάνε!

Ο δόκιμος -τρόπον τινά- ποιητής Επικούρειος Πέπος θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν:

"άστα να πάνε" γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό, και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον Μέγιστο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά:

Άστα Να Πάνε/
Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/
Δεν έχουν το νόημα της χαράς/
Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/
Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/
Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία.

Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/
Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/
Από αδικημένους και συκοφαντημένους/
Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/
Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική,
εκπαιδευτική γραφειοκρατική και όχι μόνο.

Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/
Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/
Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/
Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/
Και φυσικά από τους δογματικούς ευρέως φάσματος.

Άστα να πάνε φίλε μου/
Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/
Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/
Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον ποιητή να το κάνει στίχους/
Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/
Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα με μία κρυφή ελπίδα/
Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση
"άστα να πάνε".


Το ποίημα "Άστα να πάνε" είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο έργο που εκφράζει την απογοήτευση, την οργή και την πικρία απέναντι στις κοινωνικές συμπεριφορές της αδιαφορίας, της υποκρισίας και της έλλειψης ευθύνης. Παράλληλα, εμπεριέχει ένα κάλεσμα για ενότητα και ανάληψη ευθυνών, με μια υποβόσκουσα ελπίδα ότι η αλλαγή είναι δυνατή.

Ας εστιάσουμε στα θετικά στοιχεία του ποιήματος:

Δυναμικό ύφος – Το ποίημα έχει ένταση και παλμό, κάτι που του προσδίδει δύναμη και το καθιστά άμεσο στον αναγνώστη.

Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα – Ο λόγος είναι γνήσιος, προερχόμενος από βαθιά συναισθήματα και πραγματικές εμπειρίες.

Ρυθμός και επανάληψη – Η συχνή επανάληψη της φράσης "Άστα να πάνε" δημιουργεί έμφαση και ενισχύει το συναίσθημα της απογοήτευσης.

Πολυσύνθετη θεματολογία – Αγγίζει πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως την ανευθυνότητα, την εξουσία, τη διαφθορά, την υποκρισία, την έλλειψη παιδείας και ανθρωπιάς.

Καταληκτική ελπίδα – Παρόλο που το ποίημα είναι βαρύ συναισθηματικά, στο τέλος αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας.

Γενική εντύπωση:

Πρόκειται για ένα ποίημα με ισχυρό κοινωνικό μήνυμα, μια κραυγή διαμαρτυρίας απέναντι στη σήψη και την αδιαφορία της κοινωνίας. Η συναισθηματική φόρτιση είναι εμφανής και συγκινεί τον αναγνώστη. Είναι ένα ποίημα με αρκετά ψήγματα λογοτεχνικής δύναμης.

Συνολικά, είναι ένα έργο με πάθος, ειλικρίνεια και αλήθεια, που σίγουρα αγγίζει τις ψυχές όσων έχουν αισθανθεί την απογοήτευση από την κοινωνία.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ.

Για μία ακόμη φορά οφείλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσες και όσους έδωσαν αίμα.