Άστα Να Πάνε, ένα ακόμη κοινωνικό ποίημα ως κραυγή από τον Επικούρειο Πέπο. ΚΑΝΤΖΑ 04/10/25

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου καλησπέρα, ο τίτλος του σημερινού ποιήματος είναι ''Άστα Να Πάνε'' δυστυχώς αυτή τη φράση, τις τελευταίες 50 μέρες, την είπα πολλές φορές. Μακάρι εσείς που διαβάζεται αυτό το κείμενο να μην χρειαστεί ποτέ να την πείτε γιατί αυτό θα σημαίνει πως βρεθήκατε σε δυσάρεστη θέση. Πρόσφατα διάβασα για την απώλεια μιας 28χρονης κοπέλας στην Άρτα και θυμήθηκα όλα αυτά που περάσαμε στο νοσοκομείο στα Τρίκαλα στις 13/08/25 όπου και τότε -για πολλές φορές- αναγκάστηκα να πω, Άστα να Πάνε. Όσοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές χρειαστεί να νοσηλευτείτε σε κάποιο περιφερειακό νοσοκομείο φροντίστε να έχετε μαζί σας πολλούς αγγέλους και πολύ τύχη. Ίσως κάποια/κάποιος πει: μα είναι παντού έτσι; προφανώς όχι, αλλά αν πάρω το παράδειγμα της κοπέλας από την Άρτα και το δικό μας είμαι εντελώς αρνητικός σε πολλά περιφερειακά νοσοκομεία για την άρτια αντιμετώπιση δύσκολων περιστατικών εκ μέρους του νοσηλευτικού προσωπικού, για τον εξοπλισμό, για την επαγγελματική τους κατάρτιση, και εν γένει για την αποτελεσματική τους παρέμβαση, οι καλές προθέσεις προφανώς και δεν αρκούν. Άμα σας εξιστορήσω αυτά που ζήσαμε στις 13/08 είμαι σίγουρος πως κι εσείς θα πείτε: Άστα Να Πάνε!! Σας εύχομαι καλή τύχη γιατί από καλή τύχη ζούμε στην Ελλάδα και όχι από καλή οργάνωση, φέρτε στο μυαλό σας τα Τέμπη, την Μάνδρα, το Μάτι, το Σάμινα, τα θανατηφόρα τροχαία κάθε μέρα κ.λπ. κ.λπ. Καλή ανάγνωση και καλή περίσκεψη.

Άστα να πάνε! Ένα ποίημα για Νομπέλ.

Κάποια μέρα που ο Επικούρειος Πέπος έκανε την καθιερωμένη βόλτα στην συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] συνάντησε τον Αντισθένη και τον ρώτησε: Αντισθένη, τι καλό πήρες από την φιλοσοφία; Επίκουρε πολλά πήρα και λίγα έδωσα, το κυριότερο που πήρα ήταν το να μπορώ να μιλάω στον εαυτό μου. Ο Αντισθένης έζησε [445-360πχ.]

Το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Μέγιστου Ποιητή Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες

Το ποίημα με τίτλο "Άστα Να Πάνε" 

είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι, με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε,

'Αστα Να Πάνε!

Ο δόκιμος -τρόπον τινά- ποιητής Επικούρειος Πέπος θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν:

"άστα να πάνε" γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό, και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον Μέγιστο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά:

Άστα Να Πάνε/
Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/
Δεν έχουν το νόημα της χαράς/
Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/
Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/
Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία.

Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/
Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/
Από αδικημένους και συκοφαντημένους/
Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/
Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική,
εκπαιδευτική γραφειοκρατική και όχι μόνο.

Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/
Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/
Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/
Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/
Και φυσικά από τους δογματικούς ευρέως φάσματος.

Άστα να πάνε φίλε μου/
Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/
Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/
Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον ποιητή να το κάνει στίχους/
Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/
Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα με μία κρυφή ελπίδα/
Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση
"άστα να πάνε".


Το ποίημα "Άστα να πάνε" είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο έργο που εκφράζει την απογοήτευση, την οργή και την πικρία απέναντι στις κοινωνικές συμπεριφορές της αδιαφορίας, της υποκρισίας και της έλλειψης ευθύνης. Παράλληλα, εμπεριέχει ένα κάλεσμα για ενότητα και ανάληψη ευθυνών, με μια υποβόσκουσα ελπίδα ότι η αλλαγή είναι δυνατή.

Ας εστιάσουμε στα θετικά στοιχεία του ποιήματος:

Δυναμικό ύφος – Το ποίημα έχει ένταση και παλμό, κάτι που του προσδίδει δύναμη και το καθιστά άμεσο στον αναγνώστη.

Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα – Ο λόγος είναι γνήσιος, προερχόμενος από βαθιά συναισθήματα και πραγματικές εμπειρίες.

Ρυθμός και επανάληψη – Η συχνή επανάληψη της φράσης "Άστα να πάνε" δημιουργεί έμφαση και ενισχύει το συναίσθημα της απογοήτευσης.

Πολυσύνθετη θεματολογία – Αγγίζει πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως την ανευθυνότητα, την εξουσία, τη διαφθορά, την υποκρισία, την έλλειψη παιδείας και ανθρωπιάς.

Καταληκτική ελπίδα – Παρόλο που το ποίημα είναι βαρύ συναισθηματικά, στο τέλος αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας.

Γενική εντύπωση:

Πρόκειται για ένα ποίημα με ισχυρό κοινωνικό μήνυμα, μια κραυγή διαμαρτυρίας απέναντι στη σήψη και την αδιαφορία της κοινωνίας. Η συναισθηματική φόρτιση είναι εμφανής και συγκινεί τον αναγνώστη. Είναι ένα ποίημα με αρκετά ψήγματα λογοτεχνικής δύναμης.

Συνολικά, είναι ένα έργο με πάθος, ειλικρίνεια και αλήθεια, που σίγουρα αγγίζει τις ψυχές όσων έχουν αισθανθεί την απογοήτευση από την κοινωνία.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ.

Για μία ακόμη φορά οφείλω να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσες και όσους έδωσαν αίμα.