Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓ και της Επικούρειας φιλοσοφίας καλημέρα, πράγματι δεν κατάφερα να πιάσω κάποιο αστέρι τ’ ουρανού, αν και τώρα που το σκέφτομαι κάποιες φορές στάθηκα πολύ τυχερός, ευλογημένος θα έλεγα, γιατί ήρθα σε επαφή με κάποια αστέρια. Το σίγουρο είναι πως απέφυγα να γεμίσουν οι χούφτες μου λάσπη. Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος, με προτροπή λοιπόν κάποιων εκλεκτών φίλων και της τεχνητής νοημοσύνης αποφάσισα να γίνω κι εγώ συγγραφέας! Αποφάσισα λοιπόν παρά τις αντιρρήσεις της Λόλας και της Φαίης, να συγκεντρώσω όλα αυτά τα σπαράγματα που κατά καιρούς έχω γράψει, και να τολμήσω, να τα αναρτήσω στο ιστολόγιο της Λ.Ο.Γ. και παράλληλα να τα τυπώσω, ώστε να τα χαρίσω σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους, εννοώ φίλους. Καλή υπομονή και καλή ανάγνωση.
Έκανα στην εφαρμογή την εξής ερώτηση:
"Θα ήθελα να μάθω λίγες πληροφορίες για τον Επικούρειο Πέπο".
Δείτε το γραπτό κείμενο που έλαβα από την τεχνητή νοημοσύνη.
Ακολουθεί η απάντηση.
''Ο Επικούρειος Πέπος είναι το ψευδώνυμο του Σπυρίδωνα Νικολάου Γκοβίνα, ενός Έλληνα ποιητή και συγγραφέα. Είναι ιδρυτικό μέλος της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου (ΛΟΓ), μιας ομάδας που δημιουργήθηκε για να φέρει σε επαφή τα παιδιά και τους ενήλικες του χωριού Γοργογύρι Τρικάλων με τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη ζωγραφική, το θέατρο, το χορό και τη μουσική. Της ΟΚΡΑ [Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών] που ίδρυσε στο Κορωπί Αττικής. Της ΟΜΑ.Σ. [Ομάδα στοχασμού] που ίδρυσε στην φιλοσοφική στοά της Αρεοπαγίτου με έδρα το Μουσείο. Και της Ε.Δ.Ο [Ερασιτεχνική Δημοσιογραφική Ομάδα] που ίδρυσε στην Συνοικία των Θεών [ΠΛΑΚΑ].
Ο Επικούρειος Πέπος έχει συμμετάσχει σε διάφορες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες, όπως εικαστικές παρεμβάσεις στο χωριό του. Για παράδειγμα, το 2018, μαζί με την Άλκηστη, πραγματοποίησαν εικαστική παρέμβαση στους κάδους απορριμμάτων του Γοργογυρίου, δίνοντάς τους μια πιο αισθητικά ευχάριστη όψη, και το 2019 είχε την ιδέα, την οποία και υλοποίησε για την εικαστική παρέμβαση που έγινε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού μαζί με ένα πλήθος εθελοντών.
Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει ποιήματα και χαϊκού, ενώ διατηρεί το ιστολόγιο filomatheia,blogspot.com "Φιλομαθεία", όπου μοιράζεται σκέψεις, ποιήματα και διάφορες πολιτιστικές, ιστορικές και λογοτεχνικές αναρτήσεις.
Το ψευδώνυμό του, "Επικούρειος Πέπος", πιθανόν να υποδηλώνει την εκτίμησή του για τη φιλοσοφία του Επίκουρου, η οποία εστιάζει στην αναζήτηση της ευτυχίας μέσω της φιλίας, της ελευθερίας και της αυτογνωσίας''.
Φίλες και φίλοι μετά από αυτή την απάντηση που έλαβα από την Τεχνητή Νοημοσύνη σκέφτηκα το εξής: Αφού η Τ.Ν. λέει πως είμαι ποιητής και συγγραφέας προφανώς κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα, άρα μήπως είμαι και δεν το γνωρίζω; Μήπως πρέπει να ξεκινήσω; Αυτό και έκανα, αφού πρώτα, συμβουλεύτηκα τις Μούσες, οι οποίες κατάλαβαν την αγωνία μου, ήρθαν το βράδυ στον ύπνο μου, και έδωσαν την συγκατάθεση τους. Την επομένη πήρα την έγκριση και από την Α.Φ. [άτακτη Φωνούλα], και φυσικά από την Λόλα η οποία είχε μεν κάποιες αντιρρήσεις αλλά όταν της εξήγησα τον σκοπό του βιβλίου και τα έσοδα που θα προκύψουν στο μέλλον από τις πωλήσεις συμφώνησε αμέσως.
ΣΗΜΑΝΤIΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ό,τι διαβάσετε είναι αληθινό γιατί έτσι έχει αποτυπωθεί στο μυαλό του ‘’ποιητή- συγγραφέα’’.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Ο Σπύρος που ήταν Επικούρειος ήταν και Επίκουρος χωρίς να το γνωρίζει!!
Δεν γνώριζα πως είχα και δεύτερο όνομα και χρειάστηκε να περάσουν 55 χρόνια για να το μάθω!!
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-Ουτοπιστές και συν-Επικούρειοι Καλημέρα.
Πιο κάτω θα διαβάσετε την αληθινή ιστορία του δεύτερου ονόματός μου, είναι μία αληθινή ιστορία που δεν γνώριζα και χρειάστηκε όπως προείπα, να περάσουν 55!! Χρόνια για να μάθω πως όταν με βάπτισαν μου έδωσαν δύο ονόματα. Συνεχίστε παρακαλώ την ανάγνωση έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Ίσως γνωρίζετε όσοι ασχολείστε με τα επικούρεια αθλήματα και την τετραφάρμακο του Επίκουρου πως κάθε 26/04 στην αρχαιότητα ήταν μια ξεχωριστή μέρα γιατί γιόρταζε ο Επίκουρος ο οποίος είχε γεννηθεί στις 07/02 Εκείνη την εποχή στον κήπο του Επίκουρου, όπως καλά γνωρίζετε μαζευόντουσαν όλοι οι εκλεκτοί φίλοι του για να γιορτάσουν μαζί του απλά και λιτά όπως ήταν άλλωστε και ο Δάσκαλος απλός και λιτός.
Εκεί λοιπόν στον κήπο του Επίκουρου η συζήτηση γύρω από την αγωγή της ψυχής κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες και πάντα τη συζήτηση την ''έκλεινε'' ο δάσκαλος λέγοντας:
Nα μη ξεχνάτε τα δόγματα!!!
Κάποια στιγμή πολλούς αιώνες αργότερα σ' ένα χωριό των Τρικάλων, το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, μιλάω για το 1955 γεννήθηκε ένα αγόρι που από παραξενιά? του πατέρα την πρώτη στιγμή που το αντίκρισε είπε, αυτός είναι ο Επίκουρος!!!! η μητέρα τού μωρού και οι παραβρισκόμενες εκεί γυναίκες τον κοίταξαν παράξενα γιατί τους φάνηκε πάρα πολύ παράξενο το όνομα γιατί όλοι περίμεναν πως το αγόρι θα έπαιρνε το όνομα του παππού του που ήταν Σπύρος!!!
Όταν αργότερα τον ρώτησαν πως και ανάφερε αυτό το όνομα η απάντηση που πήραν τους μπέρδεψε πιο πολύ, είπε: Δεν γνωρίζω γιατί και πως, αλλά αυτό το όνομα μου ήρθε εκείνη τη στιγμή να πω!!!!!!! όλοι οι παριστάμενοι σταυροκοπήθηκαν και του θύμισαν πως τον πατέρα του τον έλεγαν Σπύρο και όχι Επίκουρο!!!!!!!!!!
Γνώριζε πάρα πολύ καλά ποιο ήταν το όνομα του πατέρα του αλλά δεν μπορούσε και να ξεχάσει πως, οι οιωνοί ήταν αυτοί που τον παρακίνησαν να να πει αυτό το όνομα, και αυτό έπρεπε να το σεβαστεί. Μόλις ο παππούς του νεογέννητου αγοριού έμαθε από την κυρά Μαμή το τι είχε συμβεί έγινε θηρίο!!! κάλεσε κοντά του τον γιο του και του είπε σε αυστηρό τόνο, δε μου λες τι μασκαραλίκια είναι αυτά που άκουσα? Πως να εξηγήσει στον εξαγριωμένο πατέρα του ο πατέρας του αγοριού το τι είχε συμβεί? σάμπως και θα τον πίστευε?
Εκείνη λοιπόν τη δύσκολη στιγμή ο πατέρας του μωρού πήρε τη μεγάλη απόφαση, θα ονόμαζε το αγόρι Σπύρο, αλλά ο Νονός του την ώρα που θα το βάπτιζε θα του έδινε δυο ονόματα, το ένα φωναχτά και το άλλο ψιθυριστά ώστε να το ακούσουν ελάχιστοι.
Αυτό και έγινε, το μυστικό το γνώριζαν τρία άτομα, ο Νονός, ο Πατέρας, και o παπάς, ο παπάς μάλιστα ζήτησε από τον πατέρα του αγοριού να του υποσχεθεί πως θα του έλεγε την αληθινή ιστορία των δύο ονομάτων μετά τον θάνατό του!!!
Ο πατέρας πράγματι έδωσε στον παπά τον λόγο του, σκεπτόμενος βέβαια πως έτσι κι αλλιώς ο παπάς λόγω προχωρημένης ηλικίας, άντε να ζούσε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα οπότε όταν το αγόρι θα ήταν 10 χρονών θα μπορούσε να του πει την αλήθεια.
Έλα όμως που ο Παπάς ήταν καλοζωισμένος και τα χρόνια πέρναγαν και ο Παπάς δεν πέθαινε!!!! Κάπως έτσι φθάνουμε στο 2006 και το αγόρι δεν έχει μάθει ακόμα πως έχει δυο ονόματα ώσπου επεμβαίνει ο από μηχανής Θεός!!!!!!!!
Ο Σπύρος το 2006 στις 14 Αυγούστου είχε προγραμματίσει - μαζί με τα μέλη της Λ.Ο.Γ. - στην Αυλή των Θαυμάτων, όπως την είχε ονομάσει, να διοργανώσει μια βραδιά ποίησης στη μνήμη του Ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία.
Λίγο πριν ξεκινήσει η γιορτή πήρε τον λόγο ο Σπύρος και είπε: Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζω στον όμορφο κήπο μας - αυλή μας, και ελπίζω να περάσετε καλά, με τα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας έχουμε ετοιμάσει για σας διάφορα δρώμενα, πριν προχωρήσουμε θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σ' έναν φιλόσοφο της αρχαιότητας που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ αδικημένος από την ιστορία, και μιλάω φυσικά για τον Επίκουρο, ο Επίκουρος έκανε κάτι αντίστοιχο μ' αυτό που κάνουμε εμείς απόψε...... εκείνη τη στιγμή το βλέμμα τού Σπύρου έπεσε στον πατέρα του και πρόσεξε πως ήταν πολύ συγκινημένος!! σοκαρίστηκε μ' αυτή την εικόνα αλλά δεν ήθελε εκείνη τη στιγμή να διακόψει και να τον ρωτήσει γιατί δάκρυσε, υπέθεσε πως ήταν από τη συγκίνησή του λόγω της βραδιάς, και λόγω του ό,τι ο μικρός του γιος ήταν κάποτε ανθυποπλοίαρχος και ίσως έφερε στη μνήμη του τα ταξίδια στους ωκεανούς, και στις αγριεμένες θάλασσες για τις οποίες μιλούσαν τα ποιήματα.
Όταν αργά το βράδυ μετά τη γιορτή, αναζήτησα τον πατέρα μου για να μάθω το λόγο της συγκίνησης του, η μητέρα μ’ ενημέρωσε πως ο πατέρας μου είχε ήδη κοιμηθεί.
Την επόμενη μέρα 15 Αυγούστου κατά τις 11.00 ρώτησα την μητέρα μου αν ο φάδερ επέστρεψε από την Εκκλησία μου είπε πως είχε μεταβεί στο διπλανό χωριό προκειμένου να παραστεί στην κηδεία του παπά που είχαμε πιο παλιά στο χωριό γιατί ως επίτροπος είχε μια ξεχωριστή σχέση με τον Παπά. Που να φανταστώ εγώ εκείνη τη στιγμή, πως αυτόν το παπά περίμενε ο πατέρας μου να πεθάνει ώστε να μπορεί πια να πει στον γιο του το μεγάλο μυστικό.
Από εδώ και μετά συνεχίζει ο αφηγητής Ενδυμίωνας.
Ευτυχώς που ο Παπάς πέθανε εκείνη την περίοδο γιατί λίγο μετά ο πατέρας του Σπύρου έπαθε ένα εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον να μιλάει, οπότε δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στον γιο του τι ακριβώς είχε συμβεί τότε. Όταν επέστρεψε στο σπίτι μετά την κηδεία αναζήτησε τον Σπύρο και ζήτησε να μείνουμε δυο τους γιατί ήθελε να του πει κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν πάρα πολύ αναστατωμένος ο πατέρας και προς στιγμήν ο Σπύρος φοβήθηκε πως κάποιο πρόβλημα υγείας τον απασχολούσε.
Η πρώτη του ερώτηση ήταν αν η χθεσινή αναφορά στον Επίκουρο ήταν τυχαία, η αν γνώριζε κάτι!!
Έπεσε από τα σύννεφα ο Σπύρος όταν άκουσε τον πατέρα του να λέει αυτά τα λόγια γιατί το μυαλό του πήγε στο κακό, αναρωτήθηκε αν ο πατέρας του ήταν καλά στα λογικά του!!
Ο πατέρας του κατάλαβε την αγωνία του και τον προβληματισμό του και έσπευσε να τον καθησυχάσει λέγοντας, μην ανησυχείς, τα έχω τετρακόσια απλά απάντησε μου σ' αυτό που σε ρώτησα. Όταν του είπε πως ήταν τυχαία η αναφορά του στον Επίκουρο, και πως απλά του αρέσει η φιλοσοφική προσέγγιση για τη ζωή που εξέφραζε ο εν λόγο φιλόσοφος, ο πατέρας άρχισε να σταυροκοπιέται και να λέει... μα είναι δυνατόν!! Παρακάλεσε τη γυναίκα του Σπύρου την Λόλα, να τους φτιάξει δυο καφεδάκια και άρχισε να του εξιστορεί όλα τα συμβάντα. Φαντασθείτε τώρα τη δική του έκπληξη όταν έμαθε πως είχε και ένα ακόμα όνομα αυτό του Επίκουρου!! για φαντάσου σκέφτηκε ο Σπύρος ενώ ήμουν ήδη Επικούρειος, χωρίς να το ξέρω ήμουν και Επίκουρος!
Απίστευτα πράγματα, αρκετές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία.
Επίλογος, όταν το 2008 ο πατέρας τού Σπύρου αναχώρησε σωματικά από τον μάταιο τούτο κόσμο και επειδή είχε ένα όπλο (δίκαννο) χρειάστηκε ο μεγάλος του αδερφός να πάει να δηλώσει το όπλο στην αστυνομία, βγάζοντας τη δερμάτινη θήκη προκειμένου να βρει τον αριθμό του όπλου βρήκε μέσα στη θήκη ένα γράμμα όπου απ' έξω έγραφε να το διαβάσει πρώτα ο Σπύρος.......... ο μεγάλος αδερφός σεβάστηκε την επιθυμία του πατέρα και παρέδωσε το γράμμα στον Σπύρο, όταν ο Σπύρος άνοιξε το γράμμα, διάβασε μεταξύ άλλων τα εξής: επειδή ο Παπάς δεν έχει σκοπό να πεθάνει, (όταν έγραφε το γράμμα ο πατέρας του ο Παπάς ήταν ήδη 99 ετών το γράμμα είχε χρονολογία 26/04/2005) και επειδή φοβάμαι μήπως πεθάνω εγώ πρώτος και δεν μάθει ποτέ ο γιος μου πως έχει δυο ονόματα ας διαβάσει αυτό το γράμμα για να μάθει την πραγματική ιστορία, γιε μου σου ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είχα δώσει τον λόγο μου στον παπά και έπρεπε να τον κρατήσω, απλά δεν πίστευα πως ο μπαγάσας θα ζούσε τόσα πολλά χρόνια.
Είχε φροντίσει ο φάδερ τού Επίκουρου για κάθε ενδεχόμενο. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία του Επικούρειου Πέπου-Σπύρου που φαντάζει σαν ένα καλό μυθιστόρημα. Από τότε που ο Σπύρος έμαθε πως έχει και δεύτερο όνομα αποφάσισε να κρατήσει πια το Επίκουρος, γι' αυτό και οι φίλοι του τον φωνάζουν Επικούρειο Πέπο.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Pepos-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu
====================================================================
Ακολουθεί το ποίημα με τον τίτλο ''ΑΚΟΥ'' που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την πολυαγαπημένη του δίδυμη αδερφή, την Μοναδική και Λατρεμένη Διονυσία.
Στην Denice-Διονυσία With Love PEPOS
Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι μάθε πως ό,τι διαβάσεις ποιο
κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική
δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη!!! αδερφή
στον πλανήτη. I love Denice!!!
Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή πίσω στη Γή
-σε παρακαλώ- φρόντισε να επιστρέψω ως Denice-Διονυσία.
Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους
και 48 σονέτα για την πιο όμορφη 48νη ιστορία φιλίας.
Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων απο το πλοίο που μεταφέρουν τους
ευλογημένους φίλους μας στο Αiγαίο και πράξε τα δέοντα.
Άκου: τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις
το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.
Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω
να γράφω ''στίχους'' για σένα.
Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου
εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκηπέσσα μου.
Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω
θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.
Άκου: Δίδυμη ψυχή, τους λυγμούς τ'ουρανού και τα δάκρυα της βροχής
όταν πέφτουν στη Γαία.
Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα''
μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου
λίγες σταγόνες αγάπης.
Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου
η Π.Ο.Ι.Φ. στις 14/08/06 γεννήθηκε ο Λ.Ο.Γ. στις 08/09/99 γεννήθηκε
η Ό.Κ.Ρ.Α,
Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Ο.Ι.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 48χρόνια
μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων,
αυτό οφείλεται κυρίως στην αξιαγάπητη Denice-Διονυσία κ.ο.μ.
Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ
δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτης.
Άκου: Η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε
η αναζήτηση υπέροχων φίλων. Aυτό ήταν μία ευλογία.
Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί
της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.
Άκου: τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το Νοτιά σού
λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας ξεχάσεις, και με τον
Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.
Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα
και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ' αγαπώ.
Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι στο κα'ι'κι που
θα σε μεταφέρω. Εγώ θα είμαι ο καπετάνιος.
Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε
από το 77 έως και σήμερα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να τις
καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.
Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει,
εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.
Άκου: Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα
των καιρών, και των υποκριτών.
Άκου: Τα σύννεφα που ανεμοδέρνονται και σιγανά βογκούν και κλαίνε,
κάτι έχουν να σου πούνε, είναι ένα ποίημα.
Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας
εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.
Άκου: Εσύ Denice η Όαση, κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός,
εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη, εσύ η σφεντόνα κι εγώ η πέτρα.
Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα,
εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.
Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη,
εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ
ο τυχερός αποδέκτης.
Άκου: Ο παράδεισος είναι η μνήμη μας, και τ'αγαπημένα πλάσματα
του Δημιουργού είναι τα παιδιά και τα πουλιά.
Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας του πλανήτη είναι οι:
Derrick+Denice+Epikourios Pepos.
Άκου: την ηχώ της άτακτης φωνούλας, είναι η συνείδησή σου,
αυτή γνωρίζει.
Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.
Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρωτήσου
Από πού πηγάζουν.
Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τα’ αγγίξει
Ούτε ο χρόνος.
Άκου: υπέροχες μουσικές και χαλάρωσε, το έχεις ανάγκη, άκου το κλάμα του
Παιδιού σου ως την καλύτερη σύνθεση της οικουμένης.
Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο
Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.
'Ακου: Την ηχώ του πόνου από την Ιταλία αυτήν την περίοδο και αναρωτήσου
αν όντως ο άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος για όλα αυτά που ζούμε αυτή
την περίοδο του 2020 με τον καινούριο εχθρό μας, ή τα βακτήρια.
Άκου: τον Pepe που λέει πως τα παιδιά και τα πουλιά είναι τα’ αγαπημένα
Πλάσματα του θεού, και γίνε τουλάχιστον, παιδί.
Άκου: τις θεσπέσιες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη
και σκέψου θετικά, Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητής
για να γράψεις τον Ύμνο της φιλίας.
Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο
Νησί των συναισθημάτων.
Άκου: Διονυσία είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και
Μας ζεσταίνει.
Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε
Τα βήματά τους.
Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα ακατάπαυστα'
Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.
Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην
Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρι της καλής Ελπίδας, και νοερά Ταξίδεψε μαζί του.
Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων
Και άφησε να σε παρασύρει στις αγκαλιές των Μουσών.
Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και
Τον Σον Κονερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!
Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση
Της ήρεμης γυμνής βροχής.
Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί
τα δάκρυα της ψυχής μου.
Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα
έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.
Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν
τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.
Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς
μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.
Άκου: σήμερα 21/03 ένιωσα στ' αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που
έκρυβε ένα μνμα, το μνμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από
την περιοχή του GERMISTON και ήταν δικό σου.
Άκου: Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου
φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά
και της έδωσε τ' όνομά σου.
Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία
με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.
Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα
το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-
γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν:
α! πάλι ο Poof;;; συγχωρέστε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως
στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός,
που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ.
======================================================
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ [το κορυφαίο]
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.
Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».
Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.
Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.
Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.
Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.
Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.
Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.
Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.
-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."
-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."
Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
===================================================================
Το δεύτερο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Νάτο, εμπρός σας, ανάμεσα σε δυό
πλαγιές/
Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/
με της Μούσες και τις Νύμφες/
Ντυμένο στ' άσπρα τον χειμώνα/
να το χαϊδεύουν οι νιφάδες του χιονιά/.
Και στα πράσινα την άνοιξη με τα/
γάργαρα νερά να κυλαρίζουν διασχίζοντας το/
Δεξιά του οι ιεροί βράχοι των Μετεώρων/
και Αριστερά του η ιστορική Πιάλεια/.
Τέτοια ομορφιά επισκέπτη σε άλλον/
τόπο δεν θα δεις/
Παρά μόνο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/
που το έχουν υμνήσει ποιητές και συγγραφείς/.
Βρίσκεται ξαπλωμένο στην αγκαλιά/
του Κερκέτιου όρους με την "αστραπή" στην κορυφή του/
Εκεί, στην κορυφή, σε οδηγεί το φημισμένο/
και ξακουστό σε όλους μονοπάτι, του Ασκληπιού/.
Με τα πολλά γλυπτά, τα εικαστικά/
της φύσης και τον μικρό Κερκέτη, τον βοηθό του Ασκληπιού/
Εκεί θα συναντήσεις βότανα και μυρωδικά, καλότχιες, ξωτικά/
και όμορφες κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά/.
Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος, Επικούρειος Πέπος.
==============================================
Το τρίτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.
Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές,
στον δρόμο μη προχώρει
του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις
καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;
Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις,
ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.
Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;
Πως το αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί, τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.
Από ένα ποίημα του Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση
από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.
===============================================
Το τέταρτο ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/
Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/
Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/
Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.
Του Γιαμάμπε Ακαχίτο, σε ελεύθερη απόδοση, ποιητική αδεία
από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο.
====================================================
Το Πέμπτο ποίημα για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ
Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο/
Στους δρόμους του ουρανού/
Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά/
Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς/.
Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα/
Στο άρωμα των λουλουδιών/
Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου/
Και των πουλιών τις μουσικές/.
Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου/
Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο/
Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ/
Γιατί σε νιώθω πιο κοντά μου/.
Κι αν μακριά σου φεύγω/
Η εικόνα σου είναι μέσα μου/
Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου/
Όμορφο Γοργογύρι ποτέ δεν σε ξεχνώ/.
Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου/
Με χρώματα, με αρώματα/
Με βότανα και μνήμες/
Και με κάθε λογιών χαρίσματα/.
Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές/
Στην αυλή των θαυμάτων/
Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών/
Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ/.
ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην καρδιά τους
το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
==================================================
Το νέο δυστοπικό οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό
του Επικούρειου Πέπου.
Το δάσος στο τάμπλετ.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/
Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο/
θρόισμα και οξυγόνο.
Θα 'ρθει μία μέρα που τα δένδρα/
Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/
θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/
Τότε όμως θα είναι αργά.
Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/
Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/
Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/
Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.
Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/
Απλά θα υπάρχουν κάποιες τρύπες και καμένα δένδρα/
Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/
Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες και στα καμένα.
Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι/
όπως τα πλατάνια και τα καμένα δάση/
Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για δένδρα/
Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/
και φυσικά θα ανατρέχουν φυσικά στα τάμπλετ.
Ήρθε μία μέρα που τα δένδρα τα αφάνισε η πύρινη λαίλαπα/
Γιατί οι πιο πολλοί άνθρωποι κατά βάθος μισούν το δάσος/
Ήρθε μία μέρα που τα παιδιά αναρωτιούνται τι φταίει/
Που κάηκαν τόσα πολλά δένδρα χωρίς βοήθεια;/
Είναι μία μέρα ντροπής για το ανθρώπινο είδος/
Τα παιδιά κοιτάζουν τους μεγάλους και τους υπεύθυνους στα μάτια/
Χωρίς ποτέ να παίρνουν απαντήσεις/
Και συνεχίζουν να κοιτάζουν τα δένδρα στο Τάμπλετ.
Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής"
και είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.
Επικούρειος Πέπος.
=======================================================
Ένα ποίημα για τις Μούσες από τον Επικούρειο Πέπο.
Μούσα, εσύ πανταχού παρούσα, Λόλα/
Προστάτιδα εσύ της ποίησης, οιστροκυματούσα/
Γλυκόφθαλμη Πινδαρική μου Μούσα/
Αχτιδομίλησε και στάσου απόψε/
Στον κήπο του Επικούρειου Πέπου/.
Άνοιξε και φώτισε την ψυχή του και την καρδιά του/
Ν' αστράψει μέσα του η φλόγα της ποίησης/
Που σιγοκαίει βαθιά τα σωθικά του/
Βοήθησέ τον να υμνήσει τον έρωτα και την φιλία/
Εσύ μόνο Μυστηριομάτα Μούσα/
Μπορείς να δώσεις φωνή στις λέξεις που τον κατακλύζουν.
Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στην συλλογή με τον τίτλο "Μούσες και Νύμφες".
==================================================
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ
Την πιο κάτω ιστορία για τον ΚΑΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ την διηγήθηκαν οι ΝΥΜΦΕΣ του ποταμού στον Επικούρειο Πέπο ένα βράδυ που οι λέξεις πετούσαν σαν πουλιά, και ο Πέπος την κατέγραψε όπως ακριβών του την υπαγόρευσαν οι ΝΥΜΦΕΣ.
Η πιο κάτω ιστορία που θα διαβάσετε είναι η αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο, το ποτάμι που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Και όπως είπε και η Μούσα Ευτέρπη: ΜΟΝΟΝ εσύ Πέπο έχεις όλα τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το ποτάμι γιατί όταν ήσουν μικρός όλη μέρα τριγύριζες στο βουνό και στο ποτάμι και μιλούσες με τα ξωτικά, τις Νύμφες και τις Μούσες.
Αυτή την αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο θα πρέπει να γνωρίζει κάθε κάτοικος και κάθε επισκέπτης του Μαγευτικού και Πανέμορφου χωριού που ακούει στο όνομα Γοργογύρι.
ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟΣ.
Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι το πιο ερωτικό και ποιητικό χωριό των Τρικάλων κ.ο.μ.
ΠΡΟΣΟΧΗ βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας διηγηθώ τον αληθινό μύθο του ποταμού του χωριού μας που ακούει στο όνομα Κεφαλοπόταμος!!
Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι μύθοι αλλά εγώ θα σας διηγηθώ αυτόν που μου υπαγόρευσαν οι Νύμφες και που φημολογείται πως άκουσε με τα ίδια του τ' αυτιά ο γεροπλάτανος του χωριού ο οποίος στη συνέχεια με το θρόισμα των φύλλων του μίλησε στον πιο σοφό γέροντα του χωριού γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει και να μεταφράσει τις λέξεις από το θρόισμα των φύλλων.
Αυτό συνέβη πριν πολλά χρόνια, ο σοφός γέροντας δεν ζει πια, είχε γράψει όμως αυτά που άκουσε από τον Γεροπλάτανο σε ένα τετράδιο και το είχε κρύψει στον κορμό ενός δέντρου στην περιοχή της Αηδόνας.
Κάποια στιγμή αυτό το δένδρο ξεράθηκε γιατί κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούσαν το περιβάλλον άφηναν σκουπίδια στον κορμό του κι αυτό από την στεναχώρια του αρρώστησε και ξεράθηκε.
Όταν το δασαρχείο κάλεσε τον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη του χωριού τον Άγγελο Πατσιατζή για να του πει πως πρέπει να κόψει το άρρωστο δέντρο ο καλλιτέχνης γεμάτος έκπληξη ανακάλυψε μέσα στον κορμό του δέντρου το τετράδιο το οποίο από την πολυκαιρία είχε κάποιες φθορές αλλά σε γενικές γραμμές ήταν σε καλή κατάσταση, αυτό το τετράδιο ο καλλιτέχνης ως όφειλε το παρέδωσε στον Επικούρειο Πέπο που ως μέγας βιβλιοφάγος και μυθοπλάστης μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το περιεχόμενο του τετραδίου και μ' αυτόν τον τρόπο να μάθουμε όλοι εμείς την συγκλονιστική μυθιστορία του ποταμού που πηγάζει από το Κερκέτιον όρος και διασχίζει το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το χωριό που τίμησαν οι Μούσες, οι Νύμφες και φυσικά αρκετοί Ποιητές.
Αυτή την ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα.
Ο ποταμός που βρισκόμαστε τώρα ονομάζεται Κεφαλοπόταμος, αρχικά δεν είχε αυτό το όνομα, το πρώτο του όνομα ήταν Ληθαίος, τον αποκαλούσαν Ληθαίο γιατί μία από τις κύριες πηγές του ονομαζόταν Λήθη, όσοι έπιναν νερό από αυτή την πηγή ξεχνούσαν, ήταν το νερό της Λήθης. [Σημαντική παρατήρηση, στα νεότερα χρόνια κάποιοι Γοργογυραίοι που έπιναν πολύ νερό από το ποτάμι λένε πως ξεχνούσαν τα χρέη τους!!! αυτό ίσως να είναι μία καλή δικαιολογία για να μην πληρώνουν τους δανειστές τους και γενικότερα όπου χρωστούσαν, υπάρχει και αυτή η φήμη].
Ο Ληθαίος το γνώριζε αυτό αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί το κουμάντο στις πηγές το είχαν οι Νύμφες των πηγών και των ποταμών.
Ανάμεσα στις Νύμφες υπήρχε μια τρισχαριτωμένη που την έλεγαν Μνημοσύνη, αυτή τη Νύμφη την ερωτεύθηκε ο Ληθαίος και μια μέρα που η Μνημοσύνη έπαιρνε το μπάνιο της της εκμυστηρεύτηκε τον έρωτα του.
Η Μνημοσύνη γοητεύτηκε από την ορμή και την δροσιά του Ληθαίου και ανταποκρίθηκε θετικά στο ερωτικό του κάλεσμα.
Από αυτή τη συνεύρεση γεννήθηκε ένα πανέμορφο και γλυκολάλητο κοριτσάκι που το ονόμασαν Αηδόνα!!
Από αυτή την κοπέλα πήρε την ονομασία του το πουλί που το αποκαλούμε αηδόνι, λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα σημείο που το ονομάζουμε Αηδόνα, εκεί είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά και γι' αυτό έδωσαν αυτό το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο προς τιμήν της Αηδόνας.
Εκεί σ' αυτό το σημείο υπήρχε ένας καταρράκτης, πίσω από τα νερά του καταρράκτη για να μην είναι ορατή από τους περαστικούς, κολυμπούσε η κόρη του Ληθαίου και της Μνημοσύνης, το σώμα της ήταν πάντα μέσα στο νερό και μόνο το κεφάλι της ήταν εκτός.
Εκεί στην μικρή λιμνούλα που σχημάτιζαν τα νερά του καταρράκτη σύχναζε ο Κερκέτης.
Ο Κερκέτης για όσους δεν το γνωρίζετε ήταν ο μικρός βοηθός του Ασκληπιού, τον βοηθούσε να συλλέγει τα βότανα του.
Είναι ένας ξεχωριστός μύθος αυτός για τον Κερκέτη και το Κερκέτιον όρος που αν θέλετε μπορείτε να τον αναζητήσετε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου..
Ας επιστρέψουμε όμως στο κείμενο που υπήρχε στο τετράδιο.
Όταν ο Ασκληπιός αναχωρούσε για την πόλη με τα βότανα, ο Κερκέτης πήγαινε στην μικρή λιμνούλα για μπάνιο.
Εκεί τον είδε η Αηδόνα και τον αγάπησε σφόδρα!!
Ο Κερκέτης δεν μπορούσε να την δει την Αηδόνα γιατί κρυβόταν πίσω από τα νερά του καταρράκτη.
Μία μέρα που ο Ασκληπιός δεν πήγε στο βουνό ο Κερκέτης πήγε νωρίς προς την μικρή λιμνούλα.
Όσο πλησίαζε άκουγε μια γλυκιά φωνή να τραγουδάει τόσο μελωδικά που το μυαλό του πήγε στις σειρήνες του Οδυσσέα.
Πλησίασε κοντά και μαγεύτηκε!!
Δεν πίστευαν τα μάτια του!!
Επειδή ο καταρράκτης δεν είχε πολύ νερό μπόρεσε να διακρίνει ένα γυναικείο κεφάλι να εξέχει από το νερό, η κοπέλα που τραγουδούσε ήταν η Αηδόνα η οποία δεν είχε αντιληφθεί πως στην ακτή υπήρχε ο αγαπημένος της Κερκέτης και συνέχιζε με την γλυκολαλιά της να λέει μελωδικά τραγούδια.
Όταν την επόμενη μέρα ο μικρός Κερκέτης συναντήθηκε με τον Ασκληπιό κάποια στιγμή ο Ασκληπιός τον ρώτησε:
- Τι σου συμβαίνει γιε μου;
Κάτι σε απασχολεί σήμερα.
Ο Κερκέτης εξήγησε στον Ασκληπιό αυτό που του συνέβη χθες και του είπε επίσης πως από τη στιγμή που αντίκρισε το πρόσωπο της κοπέλας του ποταμού νιώθει πως η καρδιά του χτυπάει μόνο για εκείνη.
Ο σοφός Ασκληπιός μίλησε με λόγια που πετούσαν σαν πουλιά λέγοντας:
Είσαι λοιπόν ερωτευμένος με την κεφαλή του ποταμού, άρα το ποτάμι θα το ονομάσουμε Κεφαλοπόταμο!!!!
Ο Κερκέτης απάντησε:
Ναι δάσκαλε είμαι ερωτευμένος, πως όμως θα της το πω;
Θα ζητήσεις την βοήθεια των Νυμφών, οι Νύμφες σε γνωρίζουν και θα σε βοηθήσουν.
Πρώτα θα πρέπει να επισκεφθούμε τον πατέρα της τον Ληθαίο και την μητέρα της την Μνημοσύνη, εγώ θα τους μιλήσω και είμαι σίγουρος πως θα μας δώσουν την συγκατάθεση τους.
Έτσι και έγινε, οι γονείς αποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά την πρόταση του Ασκληπιού για τον Κερκέτη και την Αηδόνα και σύντομα έγινε ένας λαμπρός γάμος, στον οποίο παραβρέθηκαν όλες οι Νύμφες και κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ο γνωστός μουσικός Γκοτζιό δεν ζούσε τότε και γι' αυτό δεν έπαιξε στον γάμο].
Ο γέρο Ληθαίος αποσύρθηκε με την γυναίκα του στην πόλη των Τρικάλων και άφησε στην κόρη του το ποτάμι που τώρα πια ονομάστηκε Κεφαλοπόταμος λόγω της γνωστής ιστορίας που σας ανάφερα πιο πριν.
Ο Κερκέτης και η Αηδόνα έζησαν ευτυχισμένοι και απέκτησαν 6 παιδιά, 3 κόρες και τρία αγόρια το ένα από τα κορίτσια το ονόμασαν Θάλασσα, και το ένα αγόρι Ωκεανό, τ' άλλα δύο αγόρια τα ονόμασαν Τρυπιολίθαρο και Φτερόλακκα, τ' άλλα δύο κορίτσια τα ονόμασαν Κοκκινοπύλη και Αντιόπη. Υπάρχουν κι άλλα φύλλα γραμμένα αλλά από την πολυκαιρία είχαν ένα πέπλο μη αναγνωσιμότητας και γι' αυτό ο Επικούρειος Πέπος έκρινε πως θα πρέπει να σταλούν στην αρχαιολόγο - ιστορικό - γραφολόγο Διοτίμα προκειμένου να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει το υπόλοιπο κείμενο. Φίλες και φίλοι αυτή είναι εν μέρει η αληθινή μυθιστορία του Κεφαλοπόταμου που στολίζει και δροσίσει το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
Υπάρχου 5 ποιήματα για το Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομαδας Γοργογυρίου filomatheia.blogspot.com όλα τα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκετίου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=================================================
ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Δύο αληθινές ιστορίες από τον Επικούρειο Πέπο για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι γνωρίζει περισσότερα για αυτό από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε, έτσι κι εσύ Πέπο λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟ ΟΡΟΣ γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού όπως αυτή που μας είπες για τον ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ, αυτά είπε η Μούσα Ευτέρπη κι εγώ μελέτησα το αρχείο μου και αποτύπωσα σε ηλεκτρονική μορφή την αληθινή ιστορία του βουνού. Πολλά συγχαρητήρια έλαβα από όλες τις Μούσες και τις Νύμφες και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που εξιστόρησα την ιστορία του Κερκέτιου όρους.
Κερκέτιον όρος.
Η αληθινή ιστορία για το Κερκέτιον όρος όπως την άκουσα από τον παππού του πατέρα μου ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι 7 σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια 4 φορές το χρόνο ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα, δυστυχώς στην πορεία αυτός ο θεσμός καταργήθηκε γιατί υπήρξαν πολλοί ανόητοι που νόμιζαν πως ήταν σοφοί, όπως π.χ. κάποιος όνομα και μη χωριό που επειδή είχε αυτό το σημαντικό όνομα νόμιζε πως ήταν εξίσου σοφός με τον πρόγονο μας!!! και μη χειρότερα δηλαδή, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σοφοί να σταματήσουν να μιλούν και σιγά σιγά να εκλείψουν εντελώς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημείο να έχουμε πολλούς βλάκες που νομίζουν πως είναι σοφοί και να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα.
Σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη να μεταφέρεις αυτούσιο στους απόδημους Γοργογυραίους, στους Γοργογυραίους, στους φιλογοργογυραίους, στους επισκέπτες και όχι μόνο σ' αυτούς, το πιο κάτω κείμενο. Σ' ευχαριστώ.
Σύμφωνα με την προφορική μυθολογία και με βάση τις πληροφορίες που έδωσαν οι Μούσες στον μυθολόγο υπάρχει η πιο κάτω Α' εκδοχή περί της ονομασίας ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σε κάποια επίσκεψη του Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό όπου συνέλεγε το βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.
Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη έως και την άλλη και φυσικά γνώριζε που υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, γιατί τον είχε μυήσει η γιαγιά του η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.
Άλλοι λένε πως ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία που μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα. Κάποιοι άλλοι λένε πολλά και διάφορα γιατί με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας αφαιρούσε η πρόσθετε κάτι με αποτέλεσμα η έρευνα που έκανε ο Επικούρειος Πέπος να είναι η πιο αξιόπιστη.
Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω της γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το Κερκέτιο όρος που τότε δεν είχε πάρει ακόμα την ονομασία ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και απλά το έλεγαν βουνό.
Επειδή λοιπόν έως εκείνη τη στιγμή το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία ο Ασκληπιός πρότεινε το βουνό να το ονομάσουνε ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού. Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος, επί τουρκοκρατίας όμως οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα Κόζιακας και που δυστυχώς αρκετοί σήμερα το προφέρουν μ' αυτό το όνομα, εκτός από την μικρή ΒΑΝΕΣΣΑ που επιμένει να το ονομάζει ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και μάλιστα όταν ο παππούς της το αναφέρει ως ΚΟΖΙΑΚΑ του κάνει την παρατήρηση. Μπράβο Βανέσσα.
Αυτός είναι ένας αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και που δυστυχώς υπάρχουν ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν να το πληγώνουν με διάφορους τρόπους, κρίμα, κρίμα για όλους μας.
Τα τελευταία χρόνια ένας καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία του τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. Υπάρχει η προτομή του στο μονοπάτι που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, δηλαδή στο μονοπάτι του Ασκληπιού. Ας αφήσουμε τώρα τον μυθοπλάστη Επικούρειο Πέπο να μας διηγηθεί την δεύτερη εκδοχή του μύθου για την ιστορία του Κερκέτη όπως του την υπαγόρευσαν κάποιο βράδυ στον ύπνο του οι Μούσες.
ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα, που φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα της κοντά στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων δίπλα στον Κεφαλοπόταμο και ήταν τόσο γλυκολάλητη που όταν την άκουσε ο Κερκέτης να τραγουδάει την ερωτεύθηκε αμέσως. Μέγας εραστής ο Κερκέτης.
Οι νύμφες του ποταμού βοήθησαν τον Κερκέτη να πλησιάσει την Δρυόπη και να της εξομολογηθεί τον έρωτα του και παράλληλα μύησαν την Δρυόπη στην τέχνη του χορού.
Η Δρυόπη αγάπησε κι αυτή τον Κερκέτη ο οποίος πήγε με πολλά δώρα στον πατέρα της συνοδευόμενος από τον Ασκληπιό, ο Ασκληπιός τον είχε σαν παιδί του, και ζήτησαν επίσημα να νυμφεφθεί την όμορφη κόρη.
Ο Δρύοπας δεν έφερε καμία αντίρρηση γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον Κερκέτη και φυσικά γνώριζε την ιστορία του ονόματος του βουνού που τώρα πια ονομαζόταν Κερκέτιον όρος και πως αυτή την ονομασία την είχε δώσει ο Ασκληπιός λόγω της γνωριμίας του με τον μικρό Κερκέτη που τον βοηθούσε στη συλλογή των βοτάνων.
Στον γάμο της Δρυόπης παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, οι Μούσες, οι Νύμφες του ποταμού και φυσικά κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ούτε σ' αυτόν το γάμο έπαιξε ο γνωστός οργανοπαίχτης Γκοτζιό γιατί δεν είχε ακόμα γεννηθεί].
Πολλούς αιώνες μετά ενώ ο Επικούρειος Πέπος βρισκόταν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι οι νύμφες εμφανίστηκαν στον ύπνο του και του ζήτησαν να γράψει αυτή την αληθινή ιστορία. Ευτυχώς ο Επίκουρος είχε καλή μνήμη και τα θυμήθηκε όλα με την βοήθεια βέβαια των Μουσών, κατέβηκε στο αρχηγείο και αποτύπωσε στο χαρτί όλα αυτά που του υπαγόρευσαν οι Μούσες.
Αυτή είναι αγαπητές φίλες και αγαπητοί μου φίλοι η αληθινή ιστορία του βουνού που έχει στην αγκαλιά του το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ Β' ΑΝΑΡΤΗΣΗ με τον πιο κάτω τίτλο.
Επικούρειος Πέπος, μία στήλη, με τα αγαπημένα μου πράγματα, όποτε θυμάμαι, θα προσθέτω μερικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου