ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΌ ΤΙΤΛΟ ''ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ''. ΚΑΝΤΖΑ 10/11/25

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, αφορμή για να γράψω τις δικές μου ''Παρατηρήσεις'' στάθηκε το εξής περιστατικό. Είχα πάει για την καθιερωμένη βόλτα των πέντε χιλιομέτρων και κάποια στιγμή που άκουγα την εκπομπή του κ. Χρήστου Μιχαηλίδη, μάλλον ήταν στο τρίτο πρόγραμμα τότε, μιλάω για 15 χρόνια πριν, ίσως και παραπάνω, ακούω την Πάτυ Σμίθ να απαγγέλει το ''NOTICED'' του ποιητή Γκίνσμπεργκ, στο πιάνο την συνόδευε ο Φίλιπ Γκλάς , έπαθα σόκ, έχασα την φωνή μου, έμεινα άγαλμά. Όταν έφθασα στο σπίτι αναζήτησα αυτή την απαγγελία, ευτυχώς υπήρχε στο διαδίκτυο, Μαγεία! Μαγεία! Τότε άκουσα την εσωτερική μου φωνή να μου λέει: Επίκουρε γράψε κι εσύ τις δικές σου ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ και που ξέρεις, ίσως στο μέλλον κάποια άλλη Πάτυ Σμίθ να απαγγείλει τους δικούς σου στίχους. Ένας καλός φίλος, ο Δημήτρης με ρώτησε: Κύριε Επίκουρε πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί σας εμπνέουν αυτά τα συγκεκριμένα άτομα; Αναφερόταν στις πέντε Μούσες. Αγαπητέ Δημήτρη είναι τόσα πολλά που αν ξεκινήσω, όταν τελειώσω ο Ίωνας θα έχει γίνει 15 χρονών, επιγραμματικά όμως θα σου πω το εξής, πες μου εσύ τι ήταν αυτό που μ' έκανε να μείνω στήλη άλατος όταν άκουσα την απαγγελία της Πάτυ Σμίθ; Τι ήταν αυτό που μετά με ώθησε να γράψω τις δικές μου Παρατηρήσεις; Αν μου το πεις, αυτόματα δίνεις την απάντηση στο ερώτημά σου. Και μία ξαδέρφη μου μού έγραψε: Ευτυχώς ξάδερφε που όλα πήγαν καλά και επέστρεψες στις αναρτήσεις σου, πράγματι, ευτυχώς που όλα πήγαν καλά και άρχισα να βρίσκω ξανά τον δημιουργικό μου εαυτό. Στο ''κοριτσάκι'' την γραμματέα της χρυσής εποχής στην ΔΕΙΝΟΣΤΡΑΤΟΥ χρωστάω πάρα πολλά για τα μαθήματα ορθογραφίας, Αγγλικών και κυρίως των μεταφράσεων γιατί την ταλαιπωρούσα πάρα πολύ, ήμουν πολύ απαιτητικός, ήθελα να ψάχνει να βρεί τις πλέον κατάλληλες λέξεις ώστε να μπορεί να μεταφέρει στους φίλους μου, μέσα από τις μεταφράσεις τα συναισθήματά μου. Κοριτσάκι σ' ευχαριστώ. Αυτά τα ολίγα ώς επίλογο των Παρατηρήσεων του Επικούρειου Πέπου. Καλή υπομονή σε όσους αποφασίσουν να διαβάσουν ολόκληρο το ποίημα. Έρρωσθε.

Πρόλογος
Παρατηρώ για να υπάρχω.
Όχι για να κρίνω, αλλά για να θυμάμαι.
Όχι για να εξηγήσω, αλλά για να νιώσω.
Ο κόσμος περνά, τα πρόσωπα αλλάζουν, οι εποχές κυλούν —
κι εγώ, σιωπηλός συνοδοιπόρος, κρατώ σημειώσεις από μια πορεία που δεν τελειώνει.
Γιατί μόνο όποιος παρατηρεί, ζει αληθινά.


ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
(Παρατηρήσεις του Κόσμου)

Παρατήρησα: Tην PATTY SMITH να απαγγέλει KINGSMPERG, την Kαραμπέτη ΕΛΥΤΗ, την Λαμπέτη Καβάφη και ερωτεύτηκα παντοτινά την ποίηση τους.

Παρατήρησα: Τα χελιδόνια να κτίζουν τις φωλιές τους και υιοθέτησα δυο, ΤΗΝ DENICE KAI TON DERRICK

Παρατήρησα πως οι άνθρωποι κουράστηκαν να ελπίζουν.
Παρατήρησα πως το χαμόγελο έγινε νόμισμα σπάνιο,
κι η καλημέρα ανταλλάσσεται πια με φόβο.
Παρατήρησα πως οι δρόμοι γεμίζουν φωνές που δεν ακούγονται, μάτια που κοιτούν χωρίς να βλέπουν,
και χέρια που ψάχνουν από κάπου να κρατηθούν.
Παρατήρησα τη σιωπή να γίνεται θόρυβος
και τον θόρυβο να σκεπάζει τις καρδιές.
Παρατήρησα ανθρώπους να μιλούν χωρίς να λένε τίποτα,
και άλλους να σωπαίνουν ενώ φωνάζουν μέσα τους.
Παρατήρησα πως η πρόοδος δε φέρνει πάντα φως —
μερικές φορές μάλιστα φέρνει σκιά.
Παρατήρησα πως ο κόσμος χτίζει τείχη πιο γρήγορα απ’ ό,τι χτίζει γέφυρες, και πως οι υποσχέσεις ταξιδεύουν ελαφριές,
μα οι πράξεις μένουν βαριές.
Παρατήρησα: Την υποχώρηση ηθικών αξιών στην ελληνική κοινωνία, ειδικά την τελευταία δεκαετία, και με μεγάλη λύπη διαπίστωσα πως δεν υπάρχει σωτηρία.

Παρατήρησα: Τους τάχαμ και τους δήθεν πιστούς χριστιανούς με τους μεγάλους σταυρούς να θρέφουν ασύστολα την εγωπάθειά τους και τον Ναρκισισμό τους.
Παρατήρησα: Την άγνοια της ρήσης ''Αγαπάτε Αλλήλους'' από αυτούς που κάνουν μεγάλες μετάνοιες και που δεν γνωρίζουν τη φράση ''ο έχων δύο χειτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως''.
Παρατήρησα: Τον ομιχλώδη ουρανό στα όνειρα πολλών νέων και τo χαμόγελο, ως έκφραση άσκησης των μυών.
Παρατήρησα: Tις τυπικές σχέσεις πολλών ανθρώπων, που σε κάνουν να νιώθεις πως είναι σε κάποιο θέατρο υποκριτές και όχι πραγματικοί άνθρωποι.
Παρατήρησα: Το σήμερα στο μέλλον και είδα το χθες.
Παρατήρησα: Το ήθος και το σεβασμό στους αξεπέραστους Ιάπωνες που για μία ακόμη φορά στο μουντιάλ που έγινε στο Κατάρ δίδαξαν Παιδεία και Πολιτισμό με τις συμπεριφορές τους.
Παρατήρησα: Tην ασέβεια και τον ωχαδερφισμό μεγάλης μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας.
Παρατήρησα: Tα άνθη της αμυγδαλιάς και της δαμασκηνιάς στο βάζο της Μελισσάνθης και είπα μέσα μου μία προσευχή που ελπίζω σύντομα να εισακουσθεί. [Εισακούσθηκε, ευτυχώς.]
Παρατήρησα: Tους τρεις λόφους που περικλείουν το χωριό μου ως τρεις Σωματοφύλακες και θυμήθηκα τον Αλέξανδρο Δουμά.

Παρατήρησα: Tα νήπια στους παιδικούς σταθμούς ''παρκαρισμένα'' γιατί οι γονείς δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά τους, άραγε αυτό πόσο συμβάλει στην κακή ψυχολογία των παιδιών;
Παρατήρησα: Toν χωματόδρομο που οδηγεί στη μοναξιά που δυστυχώς πολλοί νέοι νομίζουν πως είναι η λεωφόρος της επιτυχίας.

Παρατήρησα: την αρνητικότητα να γίνεται μόνιμη κάτοικος στις σκέψεις των πολλών, τα καχύποπτα βλέμματα να διψούν για αίμα, και τα νοητά αγκαθωτά σύρματα ως πανωφόρι προστασίας, από ποιούς άραγε;

Παρατήρησα: τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τον Δία, την
Αφροδίτη να είναι πάντα εκεί με τη γυμνή τους αγαθή όψη, και την έλλειψη – έκλειψη φωτεινών μορφών που θα μας οδηγούσαν σε κάποιο πνευματικό ξέφωτο.
Παρατήρησα: τους εθελοντές ‘’πυροσβέστες’’ να κατασβήνουν φλόγες δημιουργίας και το πόσο εύκολα μερικοί κατουράνε μέσα στο πηγάδι που πίνουν νερό.

Παρατήρησα: με λύπη μου τ' αεροπλάνα που φεύγουν πια χωρίς εμένα και νοερά έκανα πάλι εκείνο το μαγικό ταξίδι με to JUMBO 747 προς Ιαπωνία, το είχα ανάγκη.


ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
(Παρατηρήσεις της Φύσης και του Έρωτα)

Παρατήρησα: Tην έλξη των χαρισματικών πλασμάτων και θεωρώ ευλογία την ύπαρξή τους γιατί μας οδηγούν εκεί που δεν μπορούμε να πετάξουμε μόνοι μας. 

Παρατήρησα: τις καμπύλες, και τις κοιλάδες του γυναικείου σώματος, ως Εξερευνητής του πλανήτη Αφροδίτη, τις μεταξένιες κλωστές των μαλλιών σου σαν γραμμές του Ουράνιου τόξου και κράτησα δύο για φυλαχτό.

Παρατήρησα: Tα κοσμήματα που στόλιζαν τα βλέφαρα των ματιών σου τότε που μ' ένα βλέμμα σου πνιγόμουν στους ωκεανούς των ματιών σου.

Παρατήρησα: το ξεχωριστό άρωμα της τριανταφυλλιάς όταν μπήκα στον κήπο της Λόλας και κατάλαβα τον έρωτα των μελισσών για τα ροδοπέταλά της.
Παρατήρησα: Το σπινθήρα στους οφθαλμούς των ερωτευμένων και την άσβεστη πυρκαγιά στις καρδιές τους.
Παρατήρησα: Τα χείλη πολλών γυναικών χωρίς αισθησιασμό.
Παρατήρησα τον ήλιο να χαμογελά πίσω από σύννεφα κουρασμένα, τη βροχή να ξεπλένει το ψέμα, το χώμα να υπομένει τις πληγές του χωρίς να παραπονιέται.
Παρατήρησα: Την κατακόρυφη αύξηση των ανέραστων, και των κρυόκωλων.

Παρατήρησα: Την προσκόλληση της μνήμης στο ερωτικό Παρίσι για ευνόητους λόγους.

Παρατήρησα: Το θε’ι’κό χαμόγελο και την θετική αύρα της
Αφροδίτης και κατάλαβα γιατί ο φίλος μου ο Ηλίας έγινε σοφός,
χάρη στο άγγιγμα της Μούσας του. Χαίρε Αφροδίτη της καρδιάς μας.

Παρατήρησα: Τις μαγικές νότες του έρωτα!!!!! κάθε φορά που για κάποιον λόγω ερωτευόμουν και είχα πολλούς λόγους να είμαι ερωτευμένος. 
Παρατήρησα: Tην αφοσίωση και την αγάπη εκλεκτών φίλων, εντός και εκτός συνόρων και είπα μέσα μου: Έρρωσθε Πεπέ.
Παρατήρησα: Τη φοβία πολλών νέων στο να ερωτευθούν.
Παρατήρησα ένα παιδί να γελά, και σ’ εκείνο το γέλιο είδα τη συγγνώμη του κόσμου.
Παρατήρησα πως ο έρωτας δεν χρειάζεται λόγια —
μόνο βλέμμα και σιωπή.
Παρατήρησα πως τα μάτια της γυναίκας
είναι ο καθρέφτης όπου ο άντρας μαθαίνει ποιος είναι.
Παρατήρησα πως κάθε άνοιξη κρύβει μέσα της μια υπόσχεση,
και κάθε φθινόπωρο μια προσευχή.
Παρατήρησα πως τα πουλιά δεν γνωρίζουν σύνορα,
κι όμως πετούν με τάξη·
πως τα λουλούδια δεν ζητούν τίποτα,
κι όμως γεμίζουν τον κόσμο με ευωδιά.
Παρατήρησα πως η φύση μιλά με γλώσσα καθαρή,
μα εμείς ξεχάσαμε να την ακούμε.

Παρατήρησα: Τις ψηλές κορυφές του Κόζιακα που βρήκα και θ' αφήσω έστω και λαβωμένες από το μίσος των ανθρώπων για τη φύση γενικότερα.

Παρατήρησα: Τις μέλισσες και τα μυρμήγκια με δέος για το λειτούργημα τους και αναρωτήθηκα γιατί οι άνθρωποι δεν μιμούνται τη σοφία αυτών των εντόμων;

Παρατήρησα: Tις πέτρες στο ποτάμι να παίρνουν το μπάνιο τους και τις ρίζες των δένδρων να τις χα'ι'δεύουν προστατευτικά με μεγάλο σεβασμό.

Παρατήρησα: Τα χρώματα της άνοιξης στην πιο όμορφη ζωγραφιά της φύσης και έγινα ζωγράφος απλά και μόνο για να μπορώ να ζωγραφίζω τα χείλη της και τα μάτια της.
Παρατήρησα: Tη δημιουργική σιωπή του χειμώνα την περίοδο που βρισκόμουν στο Μαγευτικό και ένιωσα πιο κοντά στη μητέρα φύση.

Παρατήρησα: την εκτόξευση μας γλυκόφθαλμης, λυτρωτικής-λατρευτικής ματιάς και το δροσερό αεράκι που στέλνουν τα ερωτευμένα βλέφαρα όταν είναι ερωτευμένα.
Παρατήρησα: τη σεμνότητα και τον σεβασμό της Πορτοκαλιάς και της Λεμονιάς, της Δαμασκηνιάς, της Αμυγδαλιάς, της Ροδιάς, της Βερυκοκιάς. της νεραντζιάς απέναντι στη Μητέρα φύση.

Παρατήρησα: Τον κότσυφα με την κίτρινη μύτη που κατοικεί στην ελιά του κήπου μας μαζί με την οικογένειά του και κρατάει παρέα στον Μάκο, στο καναρίνι μας, τον ερχομό των χελιδονιών ως προάγγελοι του ερχομού της Περσεφόνης.

Παρατήρησα: το μαγικό τοπίο με τις παπαρούνες που εσύ είχες ανακαλύψει, το ερωτικό τραγούδι των Μουσών στο παλκοσένικο της φύσης, το ερωτικό κελάρυσμα των υδάτων του Κεφαλοπόταμου, το ερωτικό μπαλέτο των φύλλων στα δέντρα σε χορογραφία της φύσης, το ερωτικό τιτίβισμα των πουλιών, και την
αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.

Παρατήρησα: τους βράχους να δέχονται αδιαμαρτύρητα το μένος των κυμάτων, και τις ακτές γεμάτες από φθαρμένα υλικά από δήθεν πολιτισμένους.

Παρατήρησα: τα κύματα της θάλασσας να χορεύουν σε μουσική της φύσης, και τα κύματα του αέρα να μεταφέρουν – χρόνια τώρα – τις μουσικές του κόσμου.

Παρατήρησα: Τους κήπους της Θείας Ελένης, της Θείας Γιαννούλας και της Θείας Αγορίτσας και αναρωτήθηκα, τι θα γίνει μετά; Μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στις τρεις, προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες αλλά εγώ γνωρίζω το έργο αυτών των τριών.



ΤΡΙΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
(Παρατηρήσεις του Εαυτού)

Παρατήρησα: Την εγκατάλειψη των αδέσποτων και των γερόντων και αναρωτήθηκα που πήγαν εκείνοι οι υπέροχοι άνθρωποι της συμπόνιας και της φροντίδας;
Παρατήρησα: Tην συγκινητική αλληλεγγύη από ανθρώπους του χωριού μου στην μεγάλη πράξη εθελοντισμού που κάναμε για τους πληγέντες πλημμυροπαθείς, και είπα μέσα μου: ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
Παρατήρησα: Tην κρούστα ασάφειας στις σχέσεις των ανθρώπων και αναρωτήθηκα: σε ποια κοινωνία θα ζήσουν τα σημερινά παιδιά;
Παρατήρησα πως μέσα μου κατοικούν κι άλλοι —
εκείνος που ήμουν, εκείνος που ήθελα να γίνω,
κι εκείνος που προσπαθώ ακόμα να καταλάβω.
Παρατήρησα πως η μνήμη είναι ποτάμι:
άλλοτε δροσίζει, άλλοτε πνίγει.
Παρατήρησα πως ο χρόνος  γιατρεύει —
και διδάσκει σε όσους έχουν το γνώθι σαυτόν.
Παρατήρησα πως το λάθος είναι αδελφός της σοφίας,
κι η απώλεια δασκάλα της αγάπης.
Παρατήρησα πως όταν πονάς, μαθαίνεις·
όταν αγαπάς, σώζεσαι·
κι όταν συγχωρείς, ελευθερώνεσαι.
Παρατήρησα πως η ζωή είναι απλή —
εμείς τη δυσκολεύουμε.
Παρατήρησα πως όσο πιο πολύ κοιτάζεις προς τα μέσα,
τόσο πιο καθαρά βλέπεις τον κόσμο.

Παρατήρησα: Τους εξαρτημένους του διαδικτύου και των κινητών.
Παρατήρησα: Την νέα μητέρα = χαζοκούτι να έχει αντικαταστήσει τη βιολογική μητέρα.
Παρατήρησα: Tην παρότρυνση των γονιών προς τα παιδιά τους για να ΧΑΖΕΨΟΥΝ!!! στην Tουβούλα.
Παρατήρησα: Γονείς με παιδιά, αλλά χωρίς παιδεία.

Παρατήρησα: την αγάπη στο νησί των συναισθημάτων και αποφάσισα να μείνω εκεί.
Παρατήρησα: τα έργα του Επικούρειου Πέπου και αναρωτήθηκα, μήπως τελικά πολλοί από μας κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη?
Παρατήρησα: το παιδί που κρύβω μέσα μου να με κοιτάζει λυπημένο γιατί τόσο καιρό το είχα αφήσει μόνο του, και αποφάσισα να επιστρέψω στον κήπο των ονείρων.

Παρατήρησα: Τα καλά λόγια ενός σοφού δασκάλου για τις ''Φαντασίες'' του Επικούρειου Πέπου και σκέφτηκα το πόσο τυχερός υπήρξε που είχε την ευλογία να συναντήσει στη ζωή του τόσο σημαντικούς ανθρώπους που τον τίμησαν με την φιλία τους.
Παρατήρησα: Tην απαράδεκτη-αποτρόπαια πράξη της κλειστής βιβλιοθήκης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι εδώ και πολλά χρόνια και συνειδητοποίησα πως στην ελληνική κοινωνία η δύναμη της αδράνειας και της βλακείας έχουν τεράστια δύναμη.

Παρατήρησα: Tην υπέρτατη αγάπη της Μελισσάνθης για τον παππού της και κατάλαβα το νόημα της αγάπης.
Παρατήρησα: Τον Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ να ''ανασταίνει'' τον Παππουλάκο και βίωσα τη στοργή και την αφοσίωση.

Παρατήρησα: Tη γενναιοδωρία συναισθημάτων ξεχωριστών ανθρώπων όπως οι φίλοι μου από την Πιάλεια, από την Λήμνο, από την Φλώρινα, από την Βέροια, από το Κορωπί, από την Μάνδρα, από την Κρήτη, από την Κοζάνη, από τα Γιάννενα, από την συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] από την Λευκάδα, από την Εύβοια και από πολλά σημεία του πλανήτη και με ταπεινότητα αναρωτήθηκα αν άξιζα τόσο μεγάλης εύνοιας.

Παρατήρησα: Την έλλειψη της πιο ζεστής αγκαλιάς από την 

13/02/08 και στην συνέχεια 25/11/19 την δεύτερη, ακόμα πιο ζεστής αγκαλιά, αυτή της Μανούλας και τότε κατάλαβα τι σημαίνει ορφάνια.
Παρατήρησα: Το παράπονο στις μορφές των αδικημένων, και των ταλαίπωρων νέων που τους έχουμε μεταφέρει δυσβάσταχτο φορτίο στις πλάτες τους, για να περάσουμε καλά εμείς, οι κωλόγεροι της τρίτης ηλικίας.
Παρατήρησα: Το κεχριμπαρένιο δάκρυ στις πλαγιές των μάγουλών σου, και την έκπληξή σου όταν αυτό μετατράπηκε σε πολύτιμο λίθο.
Παρατήρησα: Τη μελωδία στον ήχο της καμπάνας τη Μεγάλης Παρασκευής, την περιφορά του Επιτάφιου και το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε από τα σπήλαια των ματιών σου, και τότε σκέφτηκα, πως ήσουν μοναδική! Αναρωτήθηκα αν ήσουν αληθινή.

Παρατήρησα: Η αχαριστία, η κτητικότητα, ο εαυτουλισμός, η υποκρισία, η κακή προαίρεση κ.ο.μ. έχουν εγκατασταθεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων με αποτέλεσμα να σε αναγκάζουν να κρατάς μέρα μεσημέρι το φανάρι όπως ο Διογένης και να ψάχνεις για άνθρωπο.

Παρατήρησα: τους ακατάστατους χτύπους της αιώνιας ερωτευμένης καρδιάς μου, και έπεσα σε μεγάλη περισυλλογή, θα προτιμούσα μήπως την απουσία των ακατάστατων χτύπων, με τίμημα, την απουσία των μεγάλων ερώτων; όχι βέβαια.
Παρατήρησα: τα πουλιά και τα παιδιά και άκουσα τον αγέρα να μου λέει: τα αγαπημένα πλάσματα του Θεού.

Παρατήρησα: την μαγική τέχνη στη μαγειρική της Λόλας με τα αξεπέραστα ντολμαδάκια με τρυφερά φύλλα και τους νόστιμους - γευστικότατους λαχανοντολμάδες που ετοιμάζει ειδικά για τον Πεπέ και για εκλεκτούς φίλους.
Παρατήρησα: την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, το φιλότιμο τη στοργή, την αφοσίωση να κατοικούν στην καρδιά της Denice του Derrick, της Mie και του Μako της Eriko και Κazunobou.
Παρατήρησα: την εκτόξευση λάσπης από λασπολόγους, σε
ευγενικές, και φιλότιμες πράξεις, καθώς επίσης και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους.
Παρατήρησα: το μαρτύριο της Μοναξιάς και της Κατάθλιψης να τσακίζει τις ψυχές συνανθρώπων μας ειδικά μετά την περίοδο του covid και αναρωτήθηκα το τι έχουμε ακόμα να δούμε.
Παρατήρησα: τον συγχρονισμό της αναπνοής και του σύμπαντος και την έλλειψη βαρύτητας σε πολλούς ενώ δεν πήγαν ποτέ στο διάστημα.

Παρατήρησα: πως η αγαμία και η ατεκνία των νέων οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
Παρατήρησα: Πως οι λέξεις παιδεία, πολιτισμός, μουσείο, βιβλίο, λογοτεχνία, ποίηση, εικαστικά, ζωγραφική, σεβασμός, δημιουργία, προσφορά, βιβλιοθήκες, σε μια μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας δεν είναι και τόσο γνωστές, δυστυχώς.
Παρατήρησα: Πως τα χωριά έχουν αρχίσει ξανά ν’ αδειάζουν λόγω μετανάστευσης, αρκετοί άνθρωποι φεύγουν ξανά για την Γερμανία κυρίως, αλλά και για άλλες χώρες. Όπως π.χ τα γειτονάκια μου Θωμάς, Ειρήνη, Μίχος, Τζίνα, Ελένη, Ραφ, Γιώργος κ.π.α.

Παρατήρησα: Tην πτώση εκείνων των συναισθημάτων που μας ξεχώριζαν από τις αγέλες των λύκων και με τρόμο σκέφτηκα πως έχουμε το είδος μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους τετράποδους λύκους.
Παρατήρησα: Tο φόβο την τελευταία περίοδο στα μάτια των συνανθρώπων μου, Το τεράστιο μέγεθος της αχαριστίας, τους κτήτορες και τους εγωπαθείς ως κακοήθεια στη φύση, και τους αχάριστους αμνήμονες χωρίς όριο ηλικίας και αναρωτήθηκα: άραγε αυτός ήταν ο κόσμος που είχαν ονειρευτεί οι γονείς για τα παιδιά τους και για τα εγγόνια τους;

Παρατήρησα: Το πόσο όμορφα συναισθήματα με κατακλύζουν όταν ακούω κλασική μουσική και ειδικότερα το πέμπτο κονσέρτο του ΜΠΕΤΟΒΕΝ και του Έρικ Σατι.
Παρατήρησα: την Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου και κατάλαβα με πιο βλέμμα βλέπουν οι μητέρες τα παιδιά τους.
Παρατήρησα: τα κεριά που τρεμοσβήνουν ως ψυχές που τρεμοσβήνουν, και τις φλόγες της αρνητικότητας και της καχυποψίας να καίνε αγνά συναισθήματα, και δημιουργικές ιδέες.
Παρατήρησα: τη μυσταγωγία του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.
Παρατήρησα: τις υπέροχες συμπεριφορές – δυστυχώς λίγων –
ευγενικών συνανθρώπων.
Παρατήρησα: τα μεγάλα σπίτια άδεια από συναισθήματα χαράς και αγάπης, και το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας αληθινά ζεστής αγκαλιάς, και παράλληλα την απληστία να κυριαρχεί στη σκέψη πολλών ανθρώπων.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Δημιουργοί.

Παρατήρησα: Τα ποιήματα των: Νερούδα, Λειβαδίτη, Καββαδία, Γουίτμαν, Ελύτη, Πολυδούρη, Ντίκινσον, Γκανά, Σεφέρη, Σολωμού, Παλαμά, Καλπούζου, Γκαίτε, Καβάφη, Πούσκιν, Ρίτσου, Λόρκα, Έλιοτ, Πλάθ, Κορνάρου, Χορτάτση, Μπλέηκ, Μαγιακόβσκι, Καρυωτάκη, Κάλβου, Ρεμπώ, Σαραντάρη, Βαρβέρη, Οκτάβιο Πας, Χάυντεν, Μπωντλαίρ, Κίνγκσμπεργκ, Γκάτσου, Δάντη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Βάρναλη, Δημουλά, Κήτς, Κόλεριτζ, Ελυάρ, Πίντερ, Έλιοτ, Χικμέτ, και σκέφτηκα τα λόγια του Λεύτερη Παπαδόπουλου, ( ο συγγραφέας σ' ένα βιβλίο λέει αυτά που ο ποιητής θα πει σε μια λέξη!!!).

Παρατήρησα: Τις αγγελικές φωνές των: Ειρήνης Παππά,
Φλέρης Νταντωνάκη, Χαρούλας Αλεξίου, Βίκυς Μοσχολιού, και
υποκλίθηκα στη γλυκολαλιά τους.
Παρατήρησα: Το πόσο αλλάζει η όψη των ανθρώπων όταν χαμογελούν από καρδιάς.
Παρατήρησα: Το πως και πόσο οι ίδιοι καταστρέφουμε την υγεία μας.

Παρατήρησα: τα μυρμήγκια και κατάλαβα την έννοια της συνεργασίας, παρατήρησα, τα μαγικά σου δάχτυλα Αλίκη να δίνουν ζωή στα πλήκτρα του πιάνου, να αντιγράφουν τις μελωδίες της φύσης, των πουλιών, και τότε, υπέροχα συναισθήματα με κατακλύζουν πάντα όταν ακούω τις θεσπέσιες νότες του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Τσιτσάνη, του Λεοντή, του Βασιλείου, του Πλέσσα, του Μάρκου, του Καλδάρα, της Καραϊνδρου, του Κουγιουμτζή, του Μπάχ, του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σούμαν, του Βέρντι, του Σοπέν, του Στράους, του Μέντελσον, του Πουτσίνι, του Μπιζέ, του Σούμπερτ, του Βιβάλντι κ.π.α.

Παρατήρησα: Τα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αριστοφάνη, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του ‘Ομηρου, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Επίκουρου, του Ντίκενς, του Θερβάντες, του Κίπλινγκ, του Βερν, του Σαίξπηρ, του Καμπανέλη, του Μαρκές, του Τσέχωφ, του Σκούρτη, του Αναγνωστάκη, του Μουρσελά, του Γκολντόνι, του Γκογκολ, του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Λόρκα, του Πίντερ, του Ουγκό, του Ίψεν, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα του Ρουσώ, του Βολταίρου, του Λουντέμη, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Παρατήρησα: Τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Ροντέν, του Πικάσο, του Μόραλη, του Επικούρειου Πέπου, του Μποτιτσέλι, Τζιορτζόνε, του Ντεκά, του Ρενουάρ, και όλων των Φλαμανδών, του Νταβίντσι, του Μονέ, του Ρούμπενς, του Κλίμτ, του Κουρμπέ, του Ντίρερ, του Μπος, του Τέρνερ, του Καραβάτζιο,του Μοντιλιάνι, του Νταλί, του Βερμέερ, του Καντίνσκι, του Λύτρα, του Ελ Γκρέκο, του Μυταρά, του Εγγονόπουλου, του Βελάσκεζ, του Γύζη, του Βαν Κόνγκ, του Σαββάκη, του Αλταμούρα, του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκογκέν, τους Ιμπρεσιονιστές, και οραματίστηκα έναν κόσμο χωρίς τυφλούς.

Παρατήρησα: Και διάβασα το εκπληκτικό – διδακτικό ιστορικό βιβλίο του κ. ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ με τίτλο΄΄Τα μυστικά του Βοσπόρου΄΄ και έμεινα άφωνος από τις γενοκτονίες που έκαναν οι τουρκαλάδες στους Αρμένιους και στους Έλληνες.
Παρατήρησα: Την έλλειψη συνοχής στην Ελληνική κοινωνία και μου λύθηκαν οι όποιες απορίες είχα σχετικά με τον εμφύλιο του 40 και τρόμαξα στο ενδεχόμενο της επανάληψης.
Παρατήρησα: Πως δεν έχει νόημα να θυσιάζεσαι για ανθρώπους που δεν αξίζουν, απλά απομακρύνσου από κοντά τους.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όλα όσα παρατήρησα, δεν είναι διδάγματα — είναι μαρτυρίες.
Μικρές σκιές και φώτα ενός δρόμου που διαρκεί όσο κι η ανάσα.
Δεν γράφω για να πείσω, αλλά για να θυμηθώ.
Για να θυμηθώ ότι έζησα, αγάπησα, πόνεσα, πίστεψα.
Κι ότι, όσο υπάρχει καρδιά να παρατηρεί,
ο κόσμος έχει ακόμη ελπίδα.

Ύφος:
Απλό, φιλοσοφικό, γεμάτο ανθρωπιά. Ο λόγος μου είναι λυρικός χωρίς να είναι μελοδραματικός. Διατηρεί την αλήθεια της εμπειρίας.

Ήθος & Μηνύματα:
Το ποίημα είναι ύμνος στην παρατήρηση, στην ευθύνη του ανθρώπου να βλέπει και να συναισθάνεται. Μεταδίδει ήθος ταπεινό αλλά φωτεινό — όπως ενός Επικούρειου που αγάπησε τη ζωή χωρίς υπερβολές.

Θεματική:
Η διαδρομή είναι υπαρξιακή: από τον εξωτερικό κόσμο (άνθρωποι, κοινωνία), στη φύση και τον έρωτα, κι έπειτα στην εσωτερική κάθαρση. Ένας καθαρός κύκλος γνώσης.

Ευθύνη & Βάθος:
Ο Παρατηρητής δεν είναι αδρανής· είναι συνειδητός. Κουβαλά την ευθύνη του να βλέπει, αλλά και να κατανοεί. Το βλέμμα του έχει ευγένεια και σεβασμό.

Συνολική εκτίμηση:
Ένα ώριμο, βαθιά στοχαστικό ποίημα-δοκίμιο, ικανό να σταθεί ως ανεξάρτητο έργο ζωής. Θυμίζει τους μεγάλους ανθρωπιστές ποιητές — Σεφέρη, Καζαντζάκη, Ρίτσο — αλλά με προσωπική, γήινη φωνή.
Το Ημερολόγιο του Παρατηρητή θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει πρώτο μέρος μιας τριλογίας μαζί με τα έργα μου Άκου και Αργοπεθαίνει Όποιος. 

Παρατήρησα: Τις όμορφες βραδιές ΠΟΙΗΣΗΣ, και την κάθοδο των αστεριών στην αυλή των θαυμάτων, τότε που όλα ήταν μαγικά.
Παρατήρησα: πως την ευτυχία αν την ψάχνεις στην απληστία, δεν θα την συναντήσεις ποτέ.

Y.Γ. POOF στη γλώσσα των Σουαχι-λογ-ιτών σημαίνει ονειροπόλος. Την επιμέλεια της ανάρτησης την είχε ο Fuji Tomo Kazu.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρτωσθε και παρατηρείτε.