Όταν ο Πούφ βρέθηκε στις Συρακούσες συνάντησε τον τύραννο Διονύσιο και τον ρώτησε το εξής: Διονύσιε άκουσα κάτι που είπε για σένα ο Αρίστιππος και θα ήθελα να μάθω αν όντως έγινε μεταξύ σας αυτός ο διάλογος. Διονύσιος: Αρίστιππε γιατί οι μέν φιλόσοφοι θέλουν να κάνουν παρέα με τους πλούσιους, οι δε πλούσιοι με τους φιλόσοφους; Αρίστιππος: Διότι, αμφότεροι ξέρουν τι τους λείπει και τι τους χρειάζεται. Διονύσιος: Αγαπητέ Πούφ έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα, όπως τα περιέγραψες. Πούφ: Ευχαριστώ Διονύσιε.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλησπερίζω. Σήμερα δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από την Φαίη, όχι αυτή που νομίζετε, αλλά την δική μας Φαίη που εδρεύει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, δηλαδή την πρώτη μου ξαδέρφη η οποία μου είπε το εξής: Πέπο, μήπως θα μπορούσες να γράψεις κάτι για το ιστορικό του γάμου σου με την Λόλα; Μου έχει πει κάποια πράγματα ο αδερφός μου [εννοούσε τον Γκοτζιό] αλλά αυτός τώρα τελευταία έχει κάποιο πρόβλημα με την μνήμη του και δεν πολυθυμάται. Ρώτησα και τον αδερφό μου τον διευθυντή [Αμίγκος] και μου είπε το εξής: τράβα να ρωτήσεις τον πατέρα σου που ήταν εκεί γιατί εγώ ήμουν μικρός, και δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός πως ο Πέπος δεν μ' έβαλε μπράτυμο!! Αυτός είναι ο λόγος που ανέβασα αυτή την ανάρτηση, για να κάνω το χατήρι της Φαίης. To Σωτήριο έτος 1979/25/04 ημέρα Τετάρτη νυμφεύθηκα την κόρη του Κυρ Φώτη και της Βίκης Ντακούλα την Δολέντσια, ο γάμος έγινε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το μυστήριο του γάμου τελέστηκε στην Εκκλησία του χωριού ''Γεννέσιον της Θεοτόκου''. Κουμπάροι ο αντιστράτηγος Λάμπρος Σταθόπουλος και η σύζυγός του Στυλιανή, σύντεκνος η κ. Ελένη Θώμου. Το γλέντι έγινε στην αυλή του σπιτιού. Και για να έχει κάτι ο Ιστορικός του μέλλοντος να πει και να γράψει θα αναφέρω το πιο κάτω περιστατικό, ο θείος Μιχάλης, ο οποίος είχε το παραδοσιακό καφενείο δίπλα από το σπίτι μου απ' όπου δανειστήκαμε τα διάφορα πράγματα -τραπέζια, καρέκλες, πιάτα κλπ, παρ' ό,τι το γλέντι έγινε στο ένα σπίτι, το δικό μου, η χρέωση ήταν διπλή!!!!!!!!!!! γιατί είχε τη φαεινή ο ιδέα ο θείος πως αν η νύφη, -[την οποία στην πιο κάτω φωτογραφία συνοδεύουν οι: Πίκατσου και ο γνωστός Λούης, αριστερά οι γονείς Φώτιος κ Βίκυ-Βασιλική] έκανε ξεχωριστό γλέντι στο σπίτι της δεν θα πλήρωνε κι αυτή; ε! το ό,τι το γλέντι έγινε στην αυλή του γαμπρού ήταν μια απλή λεπτομέρεια, άρα η χρέωση έπρεπε να είναι διπλή!!!!!!!!! ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό αυτός ήταν ο θείος Μιχάλης και τον αγαπούσαμε όλοι, ποτέ δεν θα ξεχάσω τις πολύ όμορφες στιγμές που περάσαμε στη δική του αυλή τότε που το κατάστημά του ήταν σημείο συνάντησης για όλους μας, και που οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν πιο ζεστές και πιο αγαθές. Εκεί έγιναν ομηρικές μάχες στη δηλωτή, στην κοντσίνα και όχι μόνο. Ένα άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα ήταν το εξής: είχα πει στους μουσικάντηδες πως σε καμία περίπτωση δεν θα έπαιζαν τραγούδια που να παραπέμπουν σε κόμματα, βασιλιάδες κλπ. Κάποια στιγμή ενώ βρισκόμουν μέσα στο σπίτι ακούω έξω να παίζουν το Γρίβαμ σε θέλει ο βασιλιάς!!!!! κατάλαβα αμέσως ποιος ήταν η αιτία, βγήκα έξω και έκανα νόημα στους μουσικούς να σταματήσουν αμέσως, αυτό και έκαναν, κατόπιν πήγα στον θείο μου και τον παρακάλεσα να χορέψει, αν θέλει, κάποιο άλλο τραγούδι έχει καλώς, το κατάλαβε και ζήτησε κάποιο άλλο. Στην πρώτη φωτογραφία εικονίζονται οι τρεις καμπαλιέρος!!! εν ζωή σήμερα 05/03/24 δεν είναι κανένας, ο πιο μικρός πρώτος αριστερά, μας αποχαιρέτησε το 2021, τα ονόματα αυτών είναι: Γιάννης, Ηλίας, και Νικόλαος, το μικρό κοριτσάκι είναι η Γιούλα, η μητέρα του Μπαμπινή και του πανύψηλου 2,10; Γιαννάκη ο θείος Γιάννης εκείνη την εποχή είχε επιστρέψει από το Χόλιγουντ όπου είχε λάβει μέρος σε μια καουμπόικη ταινία όπου έπαιζε το ρόλο του κακού πιστολέρο, τον καλό τον έπαιζε ο Μοντκμόμερυ Γούντ-Τζουλιάνο Τζέμα, ήταν μια φοβερή ταινία που είχε ως τίτλο Ο '''''ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΤΖΙΟ!!!!!!!!!!!!''''' απ' αυτή την ταινία πήρε το όνομα ο Γκοτζιό, η υπόθεση του έργου είχε ως εξής: Ο κακός -ο θείος Γιάννης- ήταν ερωτευμένος με μια κοπέλα που το όνομά της ήταν HELLEN την οποία αποφάσισε να την απαγάγει γιατί οι γονείς τις κοπέλας δεν τον ήθελαν γιατί δεν ήταν ''ευγενής'' που σημαίνει τίτλους κλπ. Οι γονείς προσέλαβαν έναν πιστολά για να βγάλει από τη μέση τον κακό, στο τέλος υπάρχει μονομαχία μεταξύ των δυο. Μιλάμε για μια ταινία που άφησε εποχή. Σε κάποιο διάλειμμα των γυρισμάτων ο θείος Γιάννης πήρε το αερόπλανο και ήρθε στο χωριό για να παρευρεθεί στον γάμο, είχε φέρει μαζί του και κάτι μπιστόλες από τα γυρίσματα. Ο μικρός του γιος είχε πάει κι αυτός στο Χόλιγουντ για να λάβει μέρος σε κάποια ταινία αλλά ερωτεύτηκε μια Ελληνοαμερικάνα πολύ πλούσια την οποία κάποια στιγμή την είχε φέρει και στο χωριό, ήταν κατακαλόκαιρο και λόγω ζέστης η κοπέλα έκανε γυμνή ηλιοθεραπεία στο χωράφι με αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο στο Γοργογύρι να πουληθούν τα πιο πολλά κιάλια, και σε εννέα μήνες να γεννηθούν τα πιο πολλά παιδιά.
Ήταν μια φοβερή κορμάρα αλλά τελικά διέκοψαν τη σχέση τους γιατί ο Γκοτζιό της είχε πει πως είναι από νησί και όταν η κοπέλα κατάλαβε πως το μόνο νερό που υπήρχε ήταν αυτό του ποταμού τον παράτησε και πήγε στη Σκιάθο. Τελικά ο θείος Γιάννης ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό με μεγάλη περιουσία και παρέμεινε στο χωριό με αποτέλεσμα το Χόλιγουντ να στερηθεί ένα μεγάλο ταλέντο που θα άφηνε εποχή στις Καουμπόϊκες ταινίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να γυρίσει ένα σπαγέτι γουέστερν με κομπάρσους τους χωριανούς και συμπρωταγωνιστή τον Φώτη Ντακούλα αλλά τελικά ο χρηματοδότης έκανε πίσω και όλα ματαιώθηκαν.
Από τότε είχα αποφασίσει πως δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη όλων αυτών που ήταν ταγμένοι με παρωπίδες στον έναν η στον άλλο χώρο, άσχετα αν για κάποια εποχή υπήρξα βλάξ όταν πίστεψα πως το Θασοκ θα άλλαζε το σκηνικό, και πιο πρόσφατα ο ΘΥΡΙΖΑ μα πόσο δίκιο είχε ο σοφός Γεώργιος. Ενυ γουέι που λέει ο φοβερός και τρομερός Γκοτζιό, μπόρα ήταν και πέρασε. Στο γάμο παρευρέθηκαν πάρα πολλοί φίλοι από το Στρατό, Θώμος, Αγορίτσας, Σκανδάλης, Τρισμπιώτης, Εμιρζάς, Γράβας, Παπαναστασίου, Λαδιάς, Ράπτης, κ.α. Μετά το γάμο επιστρέψαμε στο σπίτι όπου συνεχίστηκε το γλέντι ενώ εμείς κάποια στιγμή αναχωρήσαμε με τον φίλο μας τον Τρισμπιώτη με το δικό του αυτοκίνητο έως τη Λαμία και μετά με ΤΑΞΙ για Αθήνα. Φθάσαμε ξημερώματα και ίσα-ίσα που ξεκουραστήκαμε λίγο γιατί στις 08.00 έπρεπε να βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο προκειμένου να πετάξουμε με τα φτερά της αγαπημένης μας Ο.Α. για Ρόδο. Φθάσαμε στη Ρόδο στις 11.30 και από το αεροδρόμιο για Φαληράκι-FALIRAKI BEACH δείτε τις εικόνες με ΤΑΞΙ παρ' ό,τι είχαμε ακόμα άνοιξη ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και γι' αυτό το απόγευμα κατεβήκαμε στην παραλία για μπάνιο. Πιο μετά κάναμε τη βόλτα μας για να γνωρίσουμε το Φαληράκι, και για να βολιδοσκοπήσουμε που θα φάμε το βράδυ, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί με το που επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας ενημέρωσαν πως το δείπνο ήταν προσφορά από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου στους νεόνυμφους!!!!!!!!!!!! οφείλω να ομολογήσω πως μας εξέπληξαν ευχάριστα. Πράγματι το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο και φυσικά το ποτό που μας ξεκίνησαν ήταν το γνωστό αφρώδες!!!!!!!!!! μιλάμε για μεγαλεία, η Δολέντσια νόμιζε πως όλα αυτά ήταν στο όνειρό της και όχι στην πραγματικότητα. Ήταν υπέροχο το πρώτο βράδυ, όλα ξεκίναγαν μαγικά, εννοείται πως κι εγώ ήμουν πολύ λάρτζ με τους σερβιτόρους. Μετά το φαγητό κάναμε τη βόλτα μας στο μαγευτικό Φαληράκι και κατά τα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου παίξαμε το παιχνίδι της Κάμασούτρατονατάλο!!!
Κατά τις 08.30 ακούσαμε διακριτικό χτύπημα στην πόρτα και θεωρήσαμε πως μας ειδοποιούσαν για να κατέβουμε για το πρωινό, όταν όμως το χτύπημα συνεχίστηκε αναγκάστηκα να σηκωθώ και ν' ανοίξω, ω! του θαύματος η κοπέλα με το καροτσάκι μας είχε φέρει το πρωινό στο δωμάτιο!!!!!! οι άνθρωποι ήταν πολύ προχώ!!!!!!! τα εδέσματα του πρωινού ήταν το κάτι άλλο όταν αποφασίσαμε να βγούμε καταλήξαμε στην παραλία για το πρώτο μας μπάνιο, η θάλασσα ήταν αρκετά ζεστή για την εποχή και κάναμε τις βουτιές μας σαν δελφίνια. Η παραλία είχε πάρα πολύ κόσμο, το ξενοδοχείο είχε δική του παραλία, οι πιο πολλοί ήταν αλλοδαποί που απολάμβαναν τον ήλιο κάνοντας ηλιοθεραπεία, αρκετά κορίτσια ήταν γυμνόστηθα γιατί ήθελαν να μαυρίσουν παντού, είπα και στη Δολέντσια να κάνει κι αυτή το ίδιο γιατί εκείνη την εποχή τα βυζάκια της ήταν σαν τα νεράτζια αλλά δεν το αποφάσισε γιατί ντρεπόταν.
Αρκετές αλλοδαπές είχαν και τα οπίσθια γυμνά στον ήλιο και ήταν σαν τα φραντζολάκια που έβγαζε ο Τάκης στη Μυσαραλιώτου και που αργότερα τα είχε ο γείτονας σε φωτογραφίες στην Αρεοπαγίτου. Κάναμε κι εμείς ηλιοθεραπεία και το μεσημέρι βουρ για το γεύμα όπου υπήρχε μπουφές που είχε και του πουλιού το γάλα. το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την πόλη της Ρόδου για ψώνια, και για βόλτα. Περάσαμε ξανά υπέροχο βράδυ τρώγοντας θαλασσινά, επιστρέψαμε τα μεσάνυχτα στο ξενοδοχείο με ΤΑΞΙ η απόσταση είναι 13 χιλιόμετρα. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες γυμναζόμασταν στο Κάμασούτρατονατάλο!!!!!!!!κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας τα καβαλαράκια η δεύτερη μέρα ήταν περίπου το ίδιο με την προηγούμενη με το πρωινό στο δωμάτιο κλπ. κλπ. Σήμερα αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα ποδήλατο για να πάμε μια βόλτα πιο βαθιά, ξανά η θάλασσα ήταν ''λάδι'' που λέμε και στα Τρίκαλα!!!!! αν με ρωτήσετε από που βγήκε αυτό τι στιγμή που στα ΤΡΙΚΑΛΑ δεν υπάρχει ούτε Θάλασσα ούτε Λάδι αυτό είναι ένα άλλο θέμα που άπτεται της ψυχοθεραπείας των Τρικαλινών
Μετά τη βόλτα επιστρέψαμε για ηλιοθεραπεία και η Δολέντσια άρχισε να ξεψαρώνει, σιγά σιγά έβγαζε κι αυτή το πάνω μέρος του μαγιού της, τώρα το μόνο που απέμεινε ήταν να λιάσει κάποια στιγμή και τα φραντζολάκια της τελικά αυτό δεν το τόλμησε. Το βράδυ είχαν στο ξενοδοχείο γλέντι τρικούβερτο μας πήρε 03.00 το πρωί. Ξέχασα να αναφέρω το όνομα του ξενοδοχείου, ήταν το FALIRAKI BEACH το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και χλιδάτο η παραμονή μας ήταν σούπερ, χαλάλι τα χρήματα που δίναμε γιατί το άξιζαν και με το παραπάνω. Αφορμή για να επισκεφθούμε τη Ρόδο και όχι κάποιον άλλο προορισμό ήταν ο πολύ καλός μας φίλος ΜΑΡΙΟΣ ΡΙΑΛΛΑΣ που αργότερα παντρεύτηκε τη δική μας Σούλα και που τώρα βρίσκονται στην Κύπρο. Κάπως έτσι τελείωσε και η δεύτερη μέρα. Τρίτη μέρα στη Ρόδο και σε συνεννόηση με την υπεύθυνο των δωματίων ετοίμασα μια πολύ όμορφη έκπληξη για τη Δολέντσια, είχα πει με το πρωινό να μας φέρουν μια σαμπάνια και μια ανθοδέσμη
Πράγματι όταν η κοπέλα το πρωί στις 08.30 χτύπησε διακριτικά την πόρτα και πήγε ν' ανοίξει η Δολέντσια βρέθηκε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, σαμπάνια! ίσως κάποιος ρωτήσει: όλα αυτά τα εκτίμησε η Δολέντσια; Εκείνο το βράδυ τα έδωσε όλα!! ήταν σαν πεινασμένο τιγράκι!!! Συνεχίζω, καταλαβαίνετε το τι έγινε εκείνο το πρωινό στο δωμάτιο αρκεί να σας πω πως εκείνη την ημέρα κατεβήκαμε από το δωμάτιο στις 14.30 για φαγητό. Το απόγευμα ξαναεπισκεφθήκαμε την πόλη της Ρόδου για βόλτα-ξενάγηση-ψώνια η Δολέντσια ξετίναξε το πορτοφόλι, τελικά δεν είναι να δίνεις το πορτοφόλι στις γυναίκες, τις περισσότερες φορές θα στο επιστρέψουν με λίγα κέρματα, ένυ γουέι που λέει και ο Γκοτζιό επιστρέψαμε στην έδρα μας αφού για δεύτερη φορά δειπνίσαμε στην ταβέρνα ''ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ''
όπου φάγαμε την πιο νόστιμη κακαβιά και διάφορα θαλασσινά, θα πρέπει να σας πω εδώ πως ήμουν πολύ λάρτζ στα οικονομικά γιατί είχα σκεφτεί το εξής: αφού δεν πρόκειται να κάνω δεύτερο γάμο ας κάνω όλα τα έξοδα μια και καλή στον πρώτο!!!!!!!!!!! φοβερό ε! στην ακτή Μιαούλη θα μας θυμούνται για πολλά χρόνια. Και τώρα κάτι απίστευτο, εκείνη την ημέρα μεταξύ άλλων είχαμε αγοράσει και κάποιες φιάλες 2λιτρες, ακόμα έχουμε τις δυο!!!!!!!!!!!!!!! γεμάτες παρακαλώ!!!!!!!
Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε στην παραλία για μπάνιο και ηλιοθεραπεία, ήταν ημέρα ξεκούρασης γιατί με τα σούρτα φέρτα και τα ξενύχτια ήμασταν κομμάτια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σ' ένα ταβερνάκι (Κρόνος)στο ΦΑΛΗΡΑΚΙ όπου η Δολέντσια έφαγε μεταξύ των άλλων τρεις μερίδες γαρίδες!!!!!!!!!!!!! θυμήθηκε τις γαρίδες που τις έπιανε στο ρέμα ο πατέρας της!!!!!!
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και λόγω του ότι είχαμε φάει από 3 μερίδες γαρίδες, δηλαδή 3χ12=36 γαρίδες έκαστος, που να μας πάρει ο ύπνος αποφασίσαμε να ρεμβάσουμε από τη βεράντα τη θάλασσα όπου ο ήχος από τα παφλάζοντα κύματα μας γαργαλούσε τ' αυτιά μας, το βλέμμα μου προσπαθούσε να τρυπήσει το σκοτάδι για να ταξιδέψει νοερά σε κάποια άλλη θάλασσα όπου ταξίδευε ο Καπτάν Αλέξανδρος, έπιασα κουβέντα μαζί του και τον ρώτησα αν εκεί που ήταν είχε φουσκοθαλασσιά, η νηνεμία, μου είπε πως ανεβαίνουν προς Καναδά και τα κύματα έφθαναν τα 12 μέτρα!!!!!!!!!! ήταν βάρδια και είχε παρέα τον Μαρκόνι ο οποίος ήταν από την Νάξο κι ένα καμαρωτάκι από την Κρήτη. Πόσο διαφορετικά ήταν τότε τα συναισθήματα, και πόσο μεγάλη η αγάπη, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στο Μακρυγιαννέικο καθόμουν εγώ η Λαμπρινή, και ο Μητσάκης αργά το βράδυ μετά τη δουλειά και κάναμε αφιερώσεις στον ερασιτεχνικό σταθμό '' Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ''https://www.youtube.com/watch?v=4XBeP78kbNI για τον Καπτάν Αλέξανδρο, ακόμα τις έχω αυτές τις κασέτες γιατί μαγνητοφωνούσα την εκπομπή, τι ωραία χρόνια Θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!! πόσο ανιδιοτελή, πόσο αλτρουιστικά, γεμάτα από αληθινή αγάπη, μας πώς και πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι Αθηνά Παλλάδα μου; Το ρέμβασμα και η νοερή επικοινωνία διακόπηκαν από τη φωνή της Δολέντσιας όπου με καλούσε να συνεχίσουμε τις ασκήσεις στην Καμασούτρα-Τονατάλο βεράντα δωματίου 192 Hotel Faliraki Beach 29/04/1979
Την επόμενη 30/04/1979 το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στην ΛΙΝΔΟ η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε ήταν φανταστική, πριν φτάσουμε κάναμε μια μικρή στάση
σε κάποιο σημείο για να παρακολουθήσουμε τους αγγειοπλάστες να δίνουν μορφή στα έργα τους, ευτυχώς που εκείνη την εποχή ήμουν αετός στ' Αγγλικά και καταλάβαινα αυτά που έλεγε η ξεναγός γιατί οι μόνοι Έλληνες στο γκρούπ ήμασταν εμείς και η ενημέρωση γινόταν στ' Αγγλικά. Σε λίγο αναχωρήσαμε ξανά και σε λίγη ώρα φθάσαμε στη Λίνδο όπου δέσποζε το κάστρο της. Ευτυχώς που φθάσαμε εγκαίρως γιατί η Δολέντσια ήταν έτοιμη για να ταΐσει τα γατάκια.
Με γαϊδουράκια ανεβήκαμε στο κάστρο όπου μείναμε άφωνοι από τη μαγευτική θέα, δείτε τις σχετικές φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Το δικό μου γαϊδουράκι το ονόμασα Ποθύκαρπο, και της Δολέντσιας Γκοτζιλίνα παραμείναμε στο κάστρο για 3/4 περίπου, εκεί άκουσα μια καταπληκτική ιστορία που δυστυχώς δεν θυμάμαι για να σας τη μεταφέρω, θυμάμαι λίγα πράγματα, ελπίζω κάποια στιγμή αυτή την καταπληκτική ιστορία να σας την κοινωνήσω. Εκείνη την ημέρα είχα τη φαεινή ιδέα να φορέσω τα πιο άχρηστα παπούτσια γι' αυτή τη βόλτα και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ. Και λίγα λόγια για τη Λίνδο.
Η Λίνδος έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Ήταν γνωστή ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια ως μία από τις τρεις δωρικές πολιτείες, η μόνη που συνέχισε να ακμάζει ακόμη και μετά την ίδρυση του νέου συνοικισμού της πόλης της Ρόδου στα 408 π.Χ. Διάσημο σε όλο τον αρχαίο κόσμο ήταν το ιερό της Λινδίας Αθηνάς, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα στην αρχαία Ακρόπολη, στην κορυφή ενός κατακόρυφου βράχου που αρχίζει αμέσως από τη θάλασσα, ύψους 116 μέτρων.
Η επίσκεψη ήταν καταπληκτική παρά την κούραση λόγω υποδημάτων. Κάποια στιγμή σε κάποια σκάλα γλίστρησα και ευτυχώς το τραύμα στο πόδι δεν ήταν πολύ σοβαρό. Τελικά ως φαίνεται έχω κάποιο θέμα με τις σκάλες γιατί από τότε είχα ακόμα τρεις πτώσεις εκ των οποίων η τελευταία ήταν τον Ιούλιο του 2015 στο χωριό η οποία ευτυχώς δεν είχε τραγικά αποτελέσματα γιατί ήταν Φοβερή, η προηγούμενη στο Μακρυγιαννέικο μ' άφησε χωρίς νύχι πια στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ας είναι που λέει και η κ. Αθηνά, παρεμπιπτόντως να πω πως την αντιγραφή αυτού του κειμένου από το πρωτότυπο την ξεκίνησα σήμερα 12/12/2015 δηλαδή 36 χρόνια μετά!!!!!!!!!!!! για φαντάσου ποια ανάγκη άραγε με οδήγησε σ' αυτό; άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 18.00 και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, αποφασίσαμε μιας και ήταν η τελευταία βραδιά να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα στο Φαληράκι, για φαγητό καταλήξαμε στην υπέροχη ταβέρνα ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' να λοιπόν γιατί η ''ατακτη φωνούλα'' έφερε σήμερα στο προσκήνιο αυτό το ταξίδι, ίσως η αιτία να ήταν η ''Σπυριδούλα νο πρόβλεμ'' μερικές φορές συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας οι οποίες είχαν παραφουσκώσει από τα πολλά ψώνια. Εντωμεταξύ τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα, χαρούμενοι που θα επιστρέφαμε στη βάση μας, και πολύ λυπημένοι που αφήναμε αυτόν τον παράδεισο, ήταν όμως ένα πενταήμερο φανταστικό και οι μπαταρίες μας ξεχείλιζαν από ενέργεια. Είχαμε μπροστά μας ένα δύσκολο καλοκαίρι στο Μακρυγιαννέικο, το ''PEPOS YARD'' μας περίμενε στη Αρεοπαγίτου 18 απέναντι από το σημερινό Μουσείο. Τουλάχιστον εμείς ανήκουμε στους προνομιούχους γιατί το να πας γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο εκείνη την περίοδο ήταν πολύ σπάνιο, άρα εμείς θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που κάναμε αυτό το υπέροχο ταξίδι.
01/05/1979 ημέρα αναχώρησης από Ρόδο για Αθήνα ξανά με τα φτερά της Ολυμπιακής.
Αφού αποχαιρετήσαμε το προσωπικό του ξενοδοχείου που όλες αυτές τις μέρες φρόντιζαν για μας, επιβιβαστήκατε στο λεωφορείο και στις 10.45 φθάσαμε στο Αεροδρόμιο και στις 11.45 πετούσαμε για Αθήνα, στην επιστροφή είχαμε ένα πολύ καλό ταξίδι, κάπου εδώ παίρνει τέλος το γαμήλιο ταξίδι. Επειδή από τότε ήμουν , όπως με αποκαλεί ο Ηγέτης ''λογιστάκος'' πιο κάτω θα σας παρουσιάσω και τα έξοδα αυτού του ταξιδιού.
30.800+20.700+5.000+37.790=σύνολο 94.290δραχμές σα να λέμε σήμερα τουλάχιστον 3.500,00ευρώ Eπικούρειος Πέπος.
===========================================================
Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας και των ρομαντικών ιστοριών καλημέρα-ohayo! σας μιλάει ο Poof!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ θέλω να πω στον Επικούρειο Πέπο
που δέχθηκε να φιλοξενήσει στο filomatheia.blogspot.com
αυτή την απίστευτη μεν, αλλά αληθινή ιστορία αγάπης που
ο κύκλος της θα κλείσει στις 23/05/23 ανοίγοντας έναν άλλο
κύκλο πιο συναρπαστικό, πιο γοητευτικό και σίγουρα με πολλές όμορφες ανατροπές, σήμερα λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία, -που θα μπορούσε να είναι και δική σας- θα σας διηγηθώ λοιπόν την ιστορία της Θάλασσας όχι δεν μιλάω για τη γνωστή Θάλασσα, μιλάω για την Θάλασσα της καρδιά μου, μιλάω για την πανέμορφη τρίτη τελικά κόρη που έχω στην Ιαπωνία και το όνομά της το γράφει ακριβώς έτσι ''Θάλασσα'' ήταν επιλογή της μητέρας της. Πριν παντρευτώ την Δολέντσια, είχα ερωτευθεί μια πανέμορφη νεράιδα από την Ιαπωνία, την σαγηνευτική Miyoko-Κέικο san
ήταν ένας έρωτας κεραυνοβόλος, και καρπός αυτής της σχέσης, μιας θεϊκής σχέσης, είναι η νεράιδα που γεννήθηκε στις 18/04/91 Εκείνη την περίοδο είχαμε δύο επιλογές,
α' να πάω εγώ στην Ιαπωνία,
β' να έρθει η Μiyoko san στην Ελλάδα,
οι γονείς της ως μοναχοκόρη δεν της το επέτρεψαν αυτό-και πολύ σωστά έκαναν- εγώ δυστυχώς δεν τόλμησα τότε να πάρω τη μεγάλη απόφαση κι έτσι ένας μεγάλος έρωτας δεν είχε αίσιο τέλος. Η Miyoko san όπως έμαθα πολύ αργότερα -από την κόρη μας- έμαθε άπταιστα Ελληνικά, και ήταν αυτή που επέλεξε να δώσει στην κόρη μας το όνομα Θάλασσα! Δίδαξε επίσης στην κόρη μας τα Ελληνικά, και της διάβαζε Όμηρο, Πλάτωνα, Επίκουρο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλο και Σαπφώ.
Λίγο πριν πεθάνει, -πέθανε στις 26/04/2014- ζήτησε από την Θάλασσα να της υποσχεθεί πως τον φάκελο που της παρέδωσε θα τον άνοιγε μετά το θάνατό της, γνώριζε πως σύντομα θα πέθαινε,
ήταν άλλωστε γιατρός και γνώριζε πως η αρρώστια της δεν θα της επέτρεπε να ζήσει για πολύ.
Αυτό και έπραξε. Σ' εκείνη την επιστολή είχε ζητήσει από την Θάλασσα να με βρει και να μου παραδώσει την επιστολή, που ήταν για μένα υπό μία προϋπόθεση, να την ανοίξω
24 ώρες μετά τη συνάντησή μας!!!!!!!!!! Αυτή η συνάντηση έγινε στις 23 Μαϊου του 2019 στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, η ΚΕ'Ι'ΚΟ έτσι μου είπε τότε πως ήταν τ' όνομά της, μου ζήτησε το άνοιγμα της επιστολής να γίνει στον ίδιο χώρο!!! Και το κυριότερο να είμαι μόνος μου!!!!!!!!!! ήταν τόσο γλυκιά που δεν τόλμησα ν' αντισταθώ, αλλά ούτε και να ρωτήσω πολλά,
άλλωστε ο χρόνος ήταν τόσο λίγος. Σ' εκείνη, τη μιας ώρας συνάντηση είχα μπροστά μου
ένα θεϊκό πλάσμα που είπε πως κάποιοι φίλοι από Ιαπωνία ήθελαν να μου κάνουν μια πολύ μεγάλη έκπληξη!!!!!!!! που να φαντασθώ πως εκείνη τη στιγμή είχα μπροστά μου την
κόρη μου την Θάλασσα και όχι την Κέ'ι'κο που μου είπε;
Πράγματι της έδωσα το λόγο μου πως θ' ανοίξω τον φάκελο την επόμενη της συνάντησης!!!!!!!!!!!! (Γιατί να κρατάω πάντα το λόγο μου;)
Όλα αυτά, και άλλα πολλά, τα έμαθα όταν διάβασα την επιστολή της Miyokο την επόμενη μέρα, και μάλιστα στο ίδιο τραπέζι.
Φαντασθείτε τώρα αγαπητοί μου φίλοι το σοκ που έπαθα όταν άρχισα να διαβάζω την επιστολή. Ήταν μια απίστευτη, αλλά αληθινή ιστορία, η νεράιδα που ήταν κοντά μου πριν 24 ώρες
ήταν κόρη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η επιθυμία της Miyoko san ήταν πως έπρεπε να σεβαστώ αυτά που ζητούσε από μένα, ένα από αυτά ήταν πως δεν έπρεπε πριν την 07/07/19 να ανακοινώσω σε κανέναν το περιεχόμενο της επιστολής, ούτε καν στην οικογένειά μου, ούτε και να προσπαθήσω να βρω την κόρη μας στο μεσοδιάστημα εκτός, και αν η ίδια έπαιρνε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου πιο πριν!!! Καταλαβαίνετε ελπίζω την αναστάτωσή μου, και την αγωνία μου. Τότε ήταν που ξεκίνησα τη ζωγραφική, και την ξυλογλυπτική προκειμένου να ''εξαερώσω'' την αγωνία μου, κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει κάτι -εκτός από τη δίδυμη αδερφή μου- που όταν ήρθε τον Αύγουστο του 2019 κάποια στιγμή που ήμασταν στον κήπο με ρώτησε: ''Spirospero αδερφέ μου, αυτό που σε απασχολεί θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σοβαρό, γιατί δεν μου ανοίγεις τη καρδιά σου;''
Αυτό και έκανα, όταν έφυγε της έδωσα αντίγραφο της επιστολής για να της το διαβάσει στο GERMISTON η Ελληνίδα φίλη της. Αν η απόφαση τής Θάλασσας ήταν θετική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες της κόρης μας που θα σήμαινε πως επιθυμούσε να συναντηθούμε, και να ζήσει μαζί μας, αν ήταν αρνητική θα ελάμβανα δύο φωτογραφίες δικές της, δηλαδή της
Miyoko san.
Ποιός μπορούσε εκείνη την περίοδο να καταλάβει γιατί ο Επικούρειος Πέπος επισκεπτόταν τόσο συχνά τη θάλασσα; Ποιός μπορούσε τότε να καταλάβει γιατί ο Pepe ζωγράφιζε πολλά θαλασσινά τοπία; Ποιος μπορούσε εκείνη την περίοδο της μεγάλης αγωνίας να καταλάβει γιατί ο Poof ήταν τακτικός θαμώνας του καφέ στο Μουσείο της Ακρόπολης;
Ελάτε τώρα για λίγο στη θέση μου όταν στις 00.30 ενώ ήμουν συνεπαρμένος από το βιβλίο που διάβαζα με τίτλο ''ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ'' στο πρωτότυπο παρακαλώ!!! με την βοήθεια φυσικά λεξικού, ακούω τον θόρυβο που κάνει το ipad όταν λαμβάνει κάποιο μήνυμα, και ανοίγοντάς το βλέπω τις δύο φωτογραφίες της Θάλασσας!!!!
Εννοείται πως δεν είχα κλείσει μάτι όλη τη νύχτα γιατί δε χώρταινα να θαυμάζω τις δύο φωτογραφίες, και τη χαρά μου για την απόφαση της Θάλασσας.
Φίλες και Φίλοι της μεϊλοπαρέας αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ μου χαρά ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας και παρακαλώ να με συγχωρήσετε αν σας ζάλισα.
Όταν με το καλό γίνει το επόμενο βήμα, δηλαδή ο ερχομός της στη Ελλάδα, και η ένταξή της στη οικογένεια, ελπίζω χωρίς προβλήματα, οπότε θα έχω δυο κόρες θα ήθελα να παραστεί τε στη μεγάλη γιορτή που θα κάνουμε για τον ερχομό της Θάλασσας. [αυτό τελικά θα γίνει στις 26 Απριλίου του 2022 εκτός απροόπτου]
Η Miyoko san είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να κρατήσει τον καρπό αυτής της ολιγοήμερης σχέσης γιατί μου είχε πει πως έπαιρνε τότε κάποιο χάπι αντισυλληπτικό
γι' αυτό και δεν είχαμε λάβει κάποιο μέτρο προφύλαξης, άρα από την πρώτη στιγμή είχε πάρει μια απόφαση πολύ τολμηρή. Όπως μου είπε η Θάλασσα η μητέρα της δεν ανακοίνωσε ποτέ
σε μένα αυτή της την απόφαση γιατί εφόσον είχα αποφασίσει να μην την ακολουθήσω στην πατρίδα της, δεν ήθελε να αναστατώσει τη ζωή μου.
Miyoko san ήσουν Υπέροχη! ήσουν Μοναδική! ήσουν Ερωτική, και κυρίως ήσουν η τέλεια Μητέρα, η τέλεια Παιδαγωγός. Σ' ευχαριστώ για όλα. Ελπίζω σύντομα, εκτός απροόπτου, να έχουμε κοντά μας την δική μας Θάλασσα για να κολυμπήσουμε στην αγκαλιά της.
Υ.Γ. Poof, Αν γνώριζα πως η συνεύρεση μου με Ιαπωνέζες θα έφερνε στον κόσμο τόσο όμορφα αγγελούδια θα γινόμουν fun αυτού του αθλήματος
Είμαι ερωτευμένος!!!
Παντού κυκλοφορεί!!!
Τούτη εδώ η φήμη...
Μα όταν αγαπώ αληθινά!!
κανείς δεν το μαθαίνει!!!
Στη συνέχεια θα σας παρουσιάσω κάποια πολύ αγαπημένα Χαϊκού της Miyoko san, πριν όμως θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, ''την υπερηφάνεια που νιώθουμε στην Ελλάδα για τους
μεγάλους ποιητές μας,-και πολύ καλά κάνουμε- τον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, τον Ευριπίδη, την Σαπφώ τον Σοφοκλή, τον Ρωμανό το Μελωδό, τον Βιτσέντζο Κορνάρο, τον Σολωμό, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α., μπορούμε να τη συναντήσουμε και σε άλλους λαούς, που νιώθουν το ίδιο υπερήφανοι για τους δικούς τους μεγάλους ποιητές.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε εξαρχής ότι πολλές φορές εδώ στην πατρίδα μας βαυκαλιζόμαστε με περισσή κομπορρημοσύνη και σοβινιστική διάθεση για την ''τεράστια πνευματική συνεισφορά της Ελλάδας στα παγκόσμια πράγματα'' επειδή συνήθως αγνοούμε στην κυριολεξία, τη συμβολή άλλων λαών στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αναρωτιόμαστε, για παράδειγμα, πόσα πράγματα γνωρίζουμε για την ιαπωνική ποίηση και τους Ιάπωνες ποιητές, όταν σήμερα η ελληνική και η παγκόσμια αγορά κατακλύζεται από παντός είδους προϊόντα προηγμένης τεχνολογίας της Ιαπωνίας?
Και πρόκειται για ποίηση υψηλής ευαισθησίας, από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που ιχνογραφεί περίλαμπρα την ψυχοσύνθεση του Ιάπωνα, του ανθρώπου που με την παιδεία του έκανε τη χώρα του... παγκόσμια οικονομική δύναμη.'' πιο κάτω θα σας διηγηθώ μια ιστορία που διάβασα στο περιοδικό ''ΕΠΙΛΟΓΕΣ''[που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια] και θα καταλάβετε την ευαισθησία των Ιαπωνέζων, απλά θέλω να σκεφτείτε αν αυτό το γεγονός που περιγράφει το άρθρο αν συνέβαινε στην πατρίδα μας, θα είχε την ίδια αντιμετώπιση;
''Ένα τελευταίο άνθισμα''.
Ένα ποιητικό συναπάντημα, κάτω απο τους ανθούς της κερασιάς, κάποιον λογικών ανθρώπων.
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ της πόλης Φουκουόκα, [Ιαπωνία] μιας από τις μεγαλύτερες της επαρχίας Κιούσου, και σε έναν δρόμο πλάτους τεσσάρων μέτρων, δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη, το μποτιλιάρισμα είχε γίνει μόνιμο φαινόμενο και τ' αυτοκίνητα προχωρούσαν μόνο σημειωτόν. Έτσι, ο δήμος αποφάσισε να διαπλατύνει τον δρόμο στα 12 μέτρα - πράγμα που σήμαινε ότι μια δενδροστοιχία απο Κερασιές στην άκρη της λίμνης θα έπρεπε να κοπούν. Ένα δέντρο, με τα μπουμπούκια του ακόμα σφιχτοκλεισμένα, είχε ήδη πέσει απο το πριόνι των εργατών. Ήταν αρκετά μεγάλο, όπως και οι συντροφοί του, και θα έπρεπε
να ήταν πάνω από 50 χρόνων. Την επόμενη μέρα, μια κάρτα ποιήματος -σαν αυτές όπου πάνω τους τα παλιά χρόνια οι ποιητές έγραφαν στίχους εμπνευσμένους από την ομορφιάτων ανθών της κερασιάς -βρέθηκε κρεμασμένη απο ένα κλαδί του διπλανού δέντρου. Επάνω της ήταν γραμμένο ένα ποίημα που απευθυνόταν στον δήμαρχο της Φουκουόκα:
Προς τον φύλακα των
Δένδρων της Κερασιάς,
τον Εξοχότατο Δήμαρχο Σίντο:
Λυπήσου τα λουλούδια.
Παρακαλώ σε, χάρισέ τους
δεκαπέντε ημερών ζωή,
ώστε ν'ανθίσουν μια
τελευταία άνοιξη.
Η είδηση για το ποίημα διαδόθηκε και πολύ σύντομα η κάρτα με την απάντηση βρέθηκε να τρεμοπαίζει κρεμασμένη σ'ενα διπλανό κλαδί. Στην κάρτα που λικνιζόταν στο δροσερό αεράκι
της άνοιξης που μόλις έμπενε, ήσαν γραμμένοι οι πιο κάτω στίχοι:
H καρδιά που θρηνεί για τους ανθούς
είναι η ευγενής και πιστή
καρδιά του Γιαμάτο [Ιαπωνία]
Είθε αυτό το ευγενικό
πνεύμα πάντα να επικρατεί.
Φύλακας των
Δένδρων Κερασιάς
της επαρχίας Τσικουζέν [Φουκουόκα]
Καζούμα-Σίντο.
Ο δήμαρχος ανέβαλλε το κόψιμο των δένδρων. Ευγνώμονες οι κάτοικοι γέμισαν τα κλαδιά των δένδρων με στίχους που επευφημούσαν τον δήμαρχο για την απόφασή του. Αργότερα, οι κερασιές άνθισαν, και οι ανθοί τους έγινανένα τεράστιο, διάχυτο ροζ σύννεφο στον γαλανό ουρανό τής Φουκουόκα, σαν σε μια ύστατη σπατάλη ενέργειας τις τελευταίες μέρες της ζωής τους.
Υ.Γ. Χάρις στην ανταλλαγή ποιημάτων, οι δημοτικές Αρχές της Φουκουόκα επανεξέτασαν τα τεχνικά τους σχέδια. Άλλαξαν τη χάραξει του δρόμου, διαπλάτυναν το πεζοδρόμιο
και η δενδροστοιχία απο κερασιές έμεινε ανέπαφη, όταν το 1990 επισκέφτηκα την Ιαπωνία ζήτησα απο τους φίλους που με φιλοξενούσαν να πάμε στην περιοχή της Φουκουόκα για να δω τις Κερασιές, (εκεί ήταν που αντίκρισα για πρώτη φορά την ΜIYOKO kai o έρωτας ήταν μπαμ και κάτω!!! δεν πίστευαν τα μάτια μου σ' αυτό που έβλεπαν, αρχικά νόμιζα πως ήταν κάποια Νεράϊδα! νόμιζα πως ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού μου! αρκεί να σας πω πως και
όταν επεστρεψα δεν πίστευα πως όλα αυτά που είχα ζήσει με την Μiyoko ήταν στην πραγματικότητα!!!
Είχα φθάσει στο σημείο να νομίζω πως όλα αυτά τα είχα φαντασθεί!
Σ'αυτές τις Κερασιές οφείλω τη γνωριμία μου με την πιο όμορφη, την πιο Ελκυστική, την πιο Ερωτική, την πιογλυκολάλητη, την πιο Ποιητική γυναίκα της Ιαπωνίας.)
Όταν μάλιστα τους εξήγησα πως γνώριζα την ιστορία για τις Κερασιές, και πως ήρθα από την Ελλάδα για να επισκεφθώ αυτό το σημείο, έγινε ο χαμός!! δεν πίστευαν στ'αυτιά τους. Τότε ήταν που η Μiyoko με τρόπο μου έβαλε στο χέρι ένα διπλωμένο χαρτάκι -το οποίο θα παραδώσω στη
Θάλασσα όταν συναντηθούμε- μ' αυτό λοιπόν το μικρό χαρτάκι ξεκίνησε η πιο όμορφη, η πιο συναρπαστική, η πιο απρόβλεπτη, η πιο άδολη, η πιο απίστευτη, η πιο ρομαντική, η πιο φλογερή,
ιστορία αγάπης. Αγαπητοί αναγνώστες αν πάτε στην Ιαπωνία την περίοδο που είναι ανθισμένες οι Κερασιές πιθανόν και να γίνετε σόγαμπρος Ιαπωνέζων. Είναι μαγεία!!!
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΗΣ MIYOKO SAN που είχε γράψει για τον Pepe
Τούτο το βουνό
Δύσκολο να το ανεβείς
Εγώ σαν το διασχίζω
Κρατώντας την αγάπη μου
Το νιώθω κλίνη αναψυχής..
Να γυρίσεις περιμένω
Και μαραίνομαι απο τον πόθο
Η καρδιά μου χτυπάει τρελά
Τρεμοπαίζει σαν σεισμικός παλμογράφος
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι
Νύχτα θα 'ρθω σε σένα
Στ' όνειρο να με συναντήσεις
Δεν θα με ιδεί κανείς
Της πόρτας σου το πέπλο
μην τραβήξεις!
Είναι σαν πεύκο ο έρωτας
Και να τον κρύψεις δεν μπορείς
Αυτό που βγαίνει φανερά
Σαν την ολόγιομη σελήνη μοιάζει
Πίσω από κορυφή βουνού!
Και σήμερα όπως και χθές
Στέκομαι και σε περιμένω
Τι περιμένεις? λένε κάποιοι
Βρίσκεται πολλά μίλια μακριά
Βρίσκεται με τα κοχύλια...
Γλυκά μου όνειρα
Μη με φέρνετε πολύ κοντά
Στον άνθρωπο που αγαπώ
Απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω
Πάλι μοναξιά θα νιώσω
Τα πιο πάνω ΧΑ'Ι'ΚΟΥ τα έγραψε η Miyoko san kαι τα παρέδωσε στην κόρη μας για να μου τα παραδώσει, αν αποφάσιζε να με συναντήσει. Μαζί λοιπόν με το mail των φωτογραφιών που έλαβα υπήρχαν και τα ΧΑ'Ι'ΚΟΥ της Miyoko.
Y.Γ. Με νέο mail της τελευταίας στιγμής που
έλαβα από την Θάλασσα αποφάσισε πως στις 26/07/22 και ώρα 11.00 θα αφιχθεί στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον συζυγό Θεέ μου! σ' ευχαριστώ! Στις δύο φωτογραφίες είναι η Θάλασσα με το παραδοσιακό Ιαπωνέζικο Κimono!!! Mia ιστορία αγάπης που δεν μπόρεσε τότε να ευδοκιμήσει, έρχεται σήμερα το πλήρωμα του χρόνου, να γεμίσει αυτό το κενό με τον καλύτερο τρόπο. Ίσως ρωτήσει κάποιος και ποια είναι η στάση της γυναίκας σου και της κόρης σου; Θα δείξει ο χρόνος, για την ώρα τηρώ σιγήν ιχθύος, ελπίζω πως θα δείξουν κατανόηση και θα υποδεχθούμε τα νέα μέλη με χαρά ώστε να μεγαλώσει η ευτυχία μας και τα μέλη της οικογένειας.
Ελπίζω να σας ταξίδεψα -έστω για λίγο- στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου, σας περιμένω στη μεγάλη γιορτή που θα ετοιμάσουμε για την αγαπημένη μας Θάλασσα!!
Με σεβασμό και εκτίμηση, Poof o Mαγεμένος, ο τρισευτυχισμένος!!!!!!!!!! ΥΓ. πρόσφατα στις 01/04/22 η Θάλασσα μας χάρισε και το δεύτερο εγγονάκι που το ονόμασαν Rei!!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
===================================================================
ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΙΑ ΜΙΑ ΠΕΙΡΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 Μανδραγόρας και Νίκη της Καλύμνου ένας πειρατικός έρωτας από το έτος 1979 και ω! του θαύματος κρατάει έως και σήμερα. Μία ζωή σαν μυθιστόρημα, απόσπασμα από το βιβλίο που θα εκδοθεί προσεχώς.
29 Απριλίου 1979 - 29 Απριλίου 2024
44 χρόνια μετά!!
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι επετειακή, πριν λίγες μέρες έλαβα ένα mail όπου μία φίλη του ιστολογίου της Λ.ΟΓ. όπου μου έλεγε τα εξής:
"Αγαπητέ χειριστή του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου διαβάζω τα κείμενα σας εδώ και αρκετά χρόνια. Οφείλω να ομολογήσω πως σας κατατάσσω μέσα στα τρία καλύτερα sites που διαβάζω''.
Παρατήρησα πως έχετε μεγάλο ταλέντο στην αφήγηση αληθινών ιστοριών, αυτός είναι και ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω - με το αζημίωτο φυσικά - να παρουσιάσετε την ιστορία του πατέρα μου και της μητέρας μου. Είναι, κατά την άποψη μου ίσως η πιο συγκλονιστική ιστορία αγάπης ενός πειρατή και μιας νησιωτοπούλας.
Εγώ θα σας στείλω την ιστορία όπως την έχω ακούσει από τους γονείς μου, από την γιαγιά μου, και τους γέροντες του νησιού που έχουν να μολογάνε ακόμα για την ιστορία του Μανδραγόρα.
Αυτή βέβαια είναι η δική μου εκτίμηση, θα ήθελα να αφιερώσετε σας παρακαλώ λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας ώστε να διαβάσετε αυτά που θα σας στείλω και αν βρείτε κι εσείς πως αξίζει τον κόπο ένας διεθνούς φήμης ιστοριογράφος, όπως εσείς, να ασχοληθεί, πράξτε παρακαλώ τα δέοντα, και όπως σας είπα είμαι διαθέσιμη να πληρώσω όσο όσο αρκεί να υπάρξει η φιλολογική επιμέλεια εκ μέρους σας.
Απλά θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν είναι δυνατόν να κάνετε την ανάρτηση για την 29τη Απριλίου για τους λόγους τους που θα διαβάσετε στο κείμενο.
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να δεχθείτε την πρόταση μου".
Φίλες και φίλοι για να είμαι ειλικρινής δεν είναι το οικονομικό όφελος που με οδήγησε στο να δεχθώ να καταγράψω την ιστορία των γονιών αυτής της κοπέλας, κάθε άλλο, είναι η περιέργεια που έχω για πειρατικές ιστορίες.
Αυτό είναι που με εξιτάρισε, όταν άκουσα τη λέξη πειρατική ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει στα ύψη.
Κάποια άλλη στιγμή θα σας διηγηθώ και την δική μου θαλασσινή ιστορία τότε που για ένα διάστημα ταξίδευα ως Μαρκόνης.
Την ίδια μέρα επικοινώνησα με την κόρη του πειρατή, η οποία -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως έχει ένα καταπληκτικό όνομα, μπράβο στον Νονό της που της έδωσε αυτό το γλυκύτατο όνομα, Μαριάνθη!!! της ανακοίνωσα λοιπόν πως αποδέχομαι την πρόταση της και ζήτησα να μου στείλει τα χειρόγραφα.
Η ίδια επειδή είχε ακούσει από φήμες, πως για να ασχοληθώ και να έχω την επιμέλεια κάποιας αληθινής ιστορίας και παράλληλα να την αναρτήσω στο κορυφαίο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου εισπράττω μεγάλα ποσά, προθυμοποιήθηκε να μου βάλει σε κάποιον τραπεζικό λογαριασμό ως αρχή 1.500€ και τα υπόλοιπα με την ολοκλήρωση του έργου.
Εγώ της είπα πως αυτό δεν το κάνω για τα χρήματα και καλό θα είναι να μην ακούει τις φήμες και τα fake news.
Απλά της είπα πως όταν δημοσιευθεί η ιστορία και της αρέσει ας αποφασίσει τότε για την αμοιβή μου.
Η κοπέλα Φαινόταν πάντως πως ήταν λαρτζ οικονομικά, το φύσαγε το χρήμα. Φίλες και Φίλοι όταν ήρθαν στα χέρια μου τα χειρόγραφα δεν πίστευαν τα μάτια σ' αυτά που διάβαζαν, επικοινώνησα τρεις φορές με την κόρη του πειρατή για να την ρωτήσω αν όντως ήταν αλήθεια όλα αυτά που έγραφε.
Να σκεφτείτε πως αναγκάστηκα να επισκεφθώ το νησί της Καλύμνου για να επιβεβαιώσω όλα αυτά που διάβαζα γιατί δεν ήθελα να γράψω κάτι που δεν ήμουν σίγουρος 100%
Όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα στο νησί γνώριζαν για αυτή την ιστορία και ως εκ τούτου δεν είχα πλέον ενδοιασμούς να δημοσιεύσω την πιο συγκλονιστική πειρατική ιστορία του τελευταίου αιώνα.
Όλοι οι πειρατές την ημέρα της 29 Απριλίου την γιορτάζουν παγκοσμίως για να τιμήσουν τον αρχιπειρατή Μανδραγόρα τον Α'
Σαν σήμερα λοιπόν έγινε η μεγαλύτερη απαγωγή στο νησί της Καλύμνου.
Ο τότε φοβερός!! και τρομερός!! πειρατή με το όνομα Μανδραγόρας!!! Με καταγωγή από την Μυτιλήνη, έκανε την απαγωγή του αιώνα!!
Φόβος και τρόμος ήταν αυτός ο σκληροτράχηλος πειρατής με το ασκέρι του, εκτός από τα αγαθά υλικά που άρπαζε από τους νησιώτες, άρπαζε και οποία κοπέλα του γούσταρε, ειδικά αυτές που είχαν μεγάλα βζιά!! ήταν η αδυναμία του.
Αφού τις κράταγε κάμποσο καιρό στο πειρατικό καΐκι, στο οποίο είχε δώσει το όνομα, ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ!! και κάνανε τόνατάλλο!! και όχι μόνο!!! τις επέστρεφε πίσω στο νησί.
Εκείνη την χρονιά το 1979 σε ένα γιουρούσι που είχε κάνει στην Κάλυμνο του γυάλισε στο μάτι η πιο τσαχπίνα του νησιού.
Η κοπέλα ήταν μεν χαμηλοβλεπούσα, λόγω της μητέρας της η οποία ήταν πολύ αυστηρών αρχών, αλλά όταν έβρισκε ευκαιρία έκανε τα σκέρτσα της.
Παρ' ό,τι η μητέρα της δεν την πολυέβγαζε εκτός σπιτιού γιατί πάντα είχε τον φόβο του πειρατή, αυτός την εντόπισε μια μέρα στο πανηγύρι του χωριού και αποφάσισε, επειδή ήταν καιρός επιτέλους να βρει μια μόνιμη σύζυγο, πως αυτή η κοπέλα ήταν η καταλληλότερη.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η μητέρα της κοπέλας γιατί είχε ακούσει από κάποιους νησιώτες πως την προόριζε για κάποιον μεγαλέμπορα με είδη υγιεινής.
Αυτό βέβαια δεν τον πολυπείραζε γιατί αν αποφάσιζε να την κουρσέψει δεν μπορούσε να του αντισταθεί ολόκληρος στρατός.
Στις 29 Απριλίου του σωτηρίου έτους 1979 αποφασίζει να κουρσέψουν το νησί της Καλύμνου και παράλληλα να απαγάγει την κοπέλα που το όνομα της ήταν Νίκη και μάλιστα αυτός ο τρομερός πειρατής έλεγε χαριτολογώντας πως η Νίκη θα γίνει δική του!!!
Η μάνα της κοπέλας επειδή είχε τους φόβους της, έβλεπε πως η κόρη της σιγά σιγά όλο και ομόρφυνε, και το ματάκι της είχε αρχίσει να παίζει δεξιά και αριστερά, και ως εκ τούτου κάποια στιγμή θα έφτανε και στα μάτια του Μανδραγόρα αυτή η τσαχπινιά της κόρης, σκέφτηκε επειδή ήταν θεούσα, να την κλείσει σε κάποιο μοναστήρι.
Μετά όμως το καλοσκέφτηκε γιατί είχε ακούσει πως τα κορίτσια που πήγαιναν στο μοναστήρι εκτός από προσευχές ο Ηγούμενος τις έβαζε να κάνουν πολλές μετάνοιες και πάρτι με ούζα!! οπότε είπε μέσα της:
Καλύτερα με τον πειρατή; ή με τον Ηγούμενο;
Κι ο πειρατής κακό χειρόβολο, κι ο Ηγούμενος κακό δεμάτι.
Αυτή είχε στο μυαλό της άλλα για την κόρη της, είχε ακούσει για κάποιον μεγαλέμπορα από κάποιο άλλο νησί που γύριζε το Αιγαίο για να βρει σε κάποιο νησί την κατάλληλη κοπέλα για να την νυμφεφθεί και ήλπιζε πως όταν θα αντίκριζε την κόρη της θα τον θάμπωνε η ομορφιά της και η τσαχπινιά της.
Εκείνη λοιπόν την ημέρα που ο Μανδραγόρας όρμησε στο νησί με τους πειρατές του στους οποίους είχε δώσει τις πιο κάτω εντολές.
Α) Να μην πλησιάσει κανείς στο σπίτι που ήταν δίπλα στην εκκλησία.
Β) Να μην πειράξουν τους νησιώτες, να πάρουν μόνο τα απαραίτητα και να αποσυρθούν.
Γ) Στον υπασπιστή του, έναν ψηλό γεροδεμένο που τον αποκαλούσαν Στράτο, έδωσε εντολή να απαγάγει έναν παπά γιατί σκόπευε πάνω στο πειρατικό να τελέσει το μυστήριο του γάμου με την κοπέλα αν όλα πήγαιναν καλά.
Πράγματι έτσι και έγινε, ο ίδιος με άλλους δύο πειρατές πήγε στο σπίτι της κοπέλα για να την απαγάγει.
Η μάνα της όμως την είχε κρύψει μέσα στο αποξηραμένο πηγάδι που είχαν στην αυλή του σπιτιού και της είπε να μην βγάλει κιχ.
Ο Μανδραγόρας πήρε στην αρχή με το καλό την μητέρα της κοπέλας για να του πει που βρισκόταν αλλά η μάνα σκληρό καρύδι δεν ομολόγησε.
Ο πειρατής σκέφτηκε να την βασανίσει αλλά δεν ήθελα να δημιουργήσει κακή εντύπωση στην μέλλουσα πεθερά του και έβαλε τους πειρατές να ψάξουν όλο το σπίτι.
Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόταν κοντά στο πηγάδι με την μητέρα της κοπέλας στην οποία εξηγούσε πως την κόρη την ήθελε για καλό σκοπό και όχι μόνο για τόνατάλλο, γυρίζει η μητέρα και του λέει:
Εγώ την κόρη μου θέλω να την παντρέψω με νοικοκύρη και όχι με κάποιον σαν του λόγου σου.
Είσαι ανάξιος εσύ για την κόρη μου!!
Ο πειρατής για μια στιγμή σκέφτηκε να τραβήξει το σπαθί του και να της κόψει το κεφάλι αλλά δεν ολοκλήρωσε την κίνηση γιατί δεν ήθελα να στεναχωρήσει την κοπέλα.
Αυτή απτόητη συνέχισε.
Σε ξέρουμε καλά εσένα τι μουρντάρης είσαι, έρχεσαι παίρνεις τα κορίτσια περνάς καλά και μετά τις φέρνεις πίσω στο νησί γκαστρωμένες.
Ο πειρατής πήρε το λόγο λέγοντας:
Καλύτερα γκαστρωμένες από μένα παρά από τον Ηγούμενο, τουλάχιστον τα παιδιά που θα βγάλουν από μένα θα είναι όλοι πειρατές, και καπεταναίοι.
Άμα ήταν τώρα εδώ η κόρη σου και την ρωτούσες με ποιον θα ήθελε να κάνει τόνατάλλο εσύ τι λες; θα έλεγε με τον Ηγούμενο ή με μένα;
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή μέσα από το ξεροπήγαδο να λέει:
Με σένα! Με σένα!
Η κόρη ήταν τσαχπινογαργαλιάρα και σκέφτηκε πως επειδή της άρεσε πολύ η θάλασσα, η καλύτερη επιλογή θα ήταν να πάει κοντά στον Μανδραγόρα και ό,τι ήθελε προκύψει.
Όσο για τον μεγαλέμπορα που της έλεγε η μητέρα σκέφτηκε πως αν έπαιρνε αυτόν μια ζωή θα κουβαλούσε είδη υγιεινής και λέβητες, αυτό δεν το ήθελε με τίποτα, αυτή ήταν γεννημένη για την θάλασσα.
Ήθελε να γίνει κι αυτή πειρατής.
Αν και είχε ακούσει από άλλες κοπέλες πως αυτός ο πειρατής έκανε αχαλίνωτο σεξ αυτό δεν την πτόησε γιατί κι αυτή γούσταρε να κάνει τόνατάλλο.
Επομένως η λύση του πειρατή θεώρησε πως ήταν η πλέον κατάλληλη για αυτήν γι' αυτό ζήτησε να την βγάλουν από το πηγάδι, και να πάει κοντά στον πειρατή.
Άμεσα ο Μανδραγόρας κάλεσε κοντά του τους άνδρες του και έβγαλαν την κοπέλα από το πηγάδι.
Η κοπέλα πράγματι ήταν πολύ όμορφη και ερωτική, δεν ήταν βέβαια πολύ ψηλή αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε και πολύ γιατί σκέφτηκε πως αυτό μπορεί να ήταν και πλεονέκτημα, θα μπορούσε καλύτερα να εφαρμόσει το Κάμα σούτρα!! Οπειρατής όταν είχε επισκεφθεί την ΙΝΔΙΑ είχα μάθει εκεί το Κάμα Σούτρα.
Έδωσε ο Μανδραγόρας στην μητέρα της κοπέλας ένα μικρό σακουλάκι με χρυσό, το οποίο στην αρχή έκανε αυτή, πως δεν το ήθελε, αλλά τελικά το πήρε, και έφυγαν για το πειρατικό.
Αργότερα βέβαια που διαπίστωσε πως η κόρη της ζούσε σαν αρχόντισσα, έλεγε στις γνωστές της πως χάρη σ' αυτήν έγινε ό,τι έγινε. Αυτή ήταν που κάλεσε στο σπίτι τον πειρατή. Αυτό το έμαθε κάποια στιγμή ο πειρατής και έσκασε στα γέλια.
Θα περίμενε κάποιος πως η κοπέλα θα ήταν κάπως στεναχωρημένη, κάθε άλλο, ήταν μέσα στην τρελή χαρά.
Όταν έφθασαν στο πειρατικό βρισκόταν ήδη εκεί ο παπάς ο οποίος τέλεσε και το μυστήριο του γάμου.
Στην πορεία ο Μανδραγόρας αφού διαπίστωσε πως η κοπέλα ήταν τζετ σε όλα της και ειδικότερα στόνατάλλο!! αποφάσισε να σταματήσει την πειρατεία και να αποσυρθεί σε κάποιο μέρος της Αττικής.
Άλλωστε όλα αυτά που είχε συλλέξει από τις πειρατείες όλων των χρόνων ήταν αρκετά για να ζήσει τα επόμενα χρόνια της ζωής του χωρίς άγχος.
Εντωμεταξύ, τα προηγούμενα χρόνια είχε φροντίσει να αγοράσει κάποια οικόπεδα κοντά στην Ελευσίνα.
Αργότερα η περιοχή πήρε το όνομα του και από το Μανδραγόρας ονομάστηκε Μάνδρα!!
Είναι η σημερινή Μάνδρα.
Φίλες και Φίλοι ας ευχηθούμε όλοι μαζί να έχουν καλή υγεία η Νίκη, ο Μανδραγόρας και οι απόγονοι τους γιατί ξέχασα να σας πως πως η κοπέλα χάρισε στον Μανδραγόρα 3 παιδιά, δύο γιους και μία κόρη.
Εγώ αυτή την ιστορία όπως σας προείπα την άκουσα από την κόρη του πειρατή η οποία μου ορκίστηκε πως όλα όσα μου είπε ήταν αλήθεια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Μανδραγόρα και της Νίκης της Καλύμνου.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
==========================================================
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ - ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ
O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.
Φίλες και Φίλοι σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών, σήμερα 12/12/2016 ο μέγιστος των πειρατών ο Poof ο τρομερός θαλασσόλυκος αποφάσισε να ξαναβγεί στις θάλασσες για πειρατεία και κυρίως για νέες περιπέτειες. Μετά από 40 χρόνια αδράνειας το ένστικτο του πειρατή ενεργοποιήθηκε ξανά για να του θυμίσει τις ένδοξες μέρες της πειρατείας, τότε που αλώνιζε τις θάλασσες και ήταν ο φόβος και ο τρόμος παράνομων πειρατών. Την ''γλύκα'' του σπαθιού του είχαν γευτεί πολλοί ανεγκέφαλοι που προσπαθούσαν να προβάλουν αντίσταση στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό σπαθί που γνώρισαν οι θάλασσες στη νεότερη ιστορία των πειρατών. Όλα ξεκίνησαν περίπου έναν μήνα πριν όταν ο τρομερός Poof δέχθηκε μια πρόσκληση για ένα συνέδριο πειρατών στη θάλασσα των Σαργασσών, όπου τον καλούσαν να είναι ο κεντρικός ομιλητής, το συνέδριο προς τιμήν του θα ονομαζόταν, ''Α' συνέδριο Πειρατών αφιερωμένο στον αρχιπειρατή Poof!!'' Εννοείται πως αυτό ήταν πολύ μεγάλη τιμή για τον Poof αλλά τον προβλημάτισε το γεγονός της μεγάλης αδράνειας. Τι θα έλεγε στους παρευρισκόμενους; τι θα έλεγε στους μεταπτυχιακούς σπουδαστές της πειρατείας; όλα αυτά που γνώριζε είχαν συμβεί 40 χρόνια πριν, και αν κάποιος ρωτούσε, και τι έκανες αρχιπειρατή όλα αυτά τα χρόνια, τι θα του απαντούσε ο Poof; Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε τη ''άτακτη φωνούλα'' του πειρατή που έκρυβε μέσα του να του λέει: Φύγε! Φύγε ξανά για νέες περιπέτειες, για καινούριες εμπειρίες. Αμέσως μετά όταν επέστρεψε στο σπίτι του προσπάθησε να επικοινωνήσει με παλιούς συναδέλφους ώστε να μάθει τι έχουν απογίνει, τελικά βρήκε μόνο τον Καπτάν Φατούργο. Ο Καπτάν Φατούργος είχε αποσυρθεί σε κάποιο μικρό νησάκι του Ιονίου και πάντα ήταν σε ετοιμότητα. Όταν άκουσε το σχέδιο του Poof πέταξε από τη χαρά του, αυτό περίμενε ν' ακούσει τόσα χρόνια. Κάλεσε τον Poof να τον επισκεφθεί στο νησάκι που ζούσε προκειμένου, όπως είπε να του δείξει πολλά και διάφορα. Πράγματι ο Poof επισκέφθηκε τον Καπτάν Φατούργο και όταν τον ξενάγησε στο υπόγειο του σπιτιού του δεν πίστευαν τα μάτια του γι' αυτά που έβλεπαν. Ο Καπτάν Φατούργος όλα αυτά τα χρόνια συγκέντρωνε εξοπλισμό για μια νέα εξόρμηση. Εξήγησε στον Poof πως ό εξοπλισμός αρκούσε για να αρματωθούν τουλάχιστον 20 άτομα. Όσο για το πειρατικό καράβι θα ξεκινούσαμε αρχικά με μια μικρή γαλέρα και στην πορεία θα κουρσεύαμε κάποιο μεγαλύτερο. Στην ηρεμία του νησιού ξεδίπλωσαν όλα τα σχέδια, το μόνο που έλειπε ήταν η στρατολόγηση των νέων πειρατών, οι οποία έπρεπε να γίνει με μεγάλη προσοχή, χρειαζόταν τουλάχιστον 20 άτομα που να είναι μαχητές, να μην έχουν υποχρεώσεις, να μην είναι βρακάκηδες, όπως ο Πλάτωνας, να μην είναι πονόψυχοι, να είναι σκληροτράχηλοι, να μην είναι προληπτικοί, και να αντέχουν στις κακουχίες. Ο Poof πρότεινε στον Καπτάν Φατούργο να υπήρχαν στο πλήρωμα και κάποιες δυναμικές γυναίκες. Όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση του Poof o Καπτάν Φατούργος την απέρριψε αμέσως γιατί θεωρούσε πως αν υπήρχε γυναίκα στο πλήρωμα αυτό θα ήταν η καταστροφή μας. Επειδή τον τελευταίο λόγο τον είχε ο Καπτάν Φατούργος ο Poof συμφώνησε, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην κρίση του Καπετάνιου. Ο Poof ενημέρωσε τον Καπτάν Φατούργο για την πρόσκληση που είχε δεχθεί και συμφώνησε πως έπρεπε να παραστεί, και απλά να αναφέρει κάποια ιστορία από το παρελθόν. Πράγματι αυτό και έκανε ο Poof, πήγε στο συνέδριο και τους μίλησε για τα παλιά, αλλά παράλληλα διέκρινε και κάποιους υποψήφιους τους οποίους με τρόπο τους μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια.
Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.
''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Η κόκκινη σημαία Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. Αν όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Στο βιβλίο του Τσάρλς Τζόνσον «Γενική ιστορία των πειρατών», δυο πειρατές ανύψωσαν στο κατάρτι δυο σημαίες Τζόλυ Ρότζερ, αλλά καμία τους δεν είχε το γνωστό σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα οστά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ δεν συνδεόταν αποκλειστικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά γενικότερα με οποιαδήποτε πειρατική σημαία. Διάφορα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους πειρατές. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα σχέδια όπως απλή ολόμαυρη ή κατακόκκινη σημαία ή με ποικίλα σχέδια όπως σκελετούς, όπλα, αίμα, καρδιές Ο θρύλος του ερωτευμένου λόρδου που έγινε ιππότης Κάποιες πηγές αποδίδουν το κλασικό σχέδιο με τη νεκροκεφαλή και τα οστά σε έναν θρύλο που σχετίζεται με το τάγμα των Ναϊτών. Ο Φίλιπ Γκάρντινερ γράφει στο βιβλίο του ότι ένας ιππότης του τάγματος των Ναϊτών, ο λόρδος της Σιδώνας, αγαπούσε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή όμως πέθανε σε νεαρή ηλικία και τη νύχτα της ταφής της ο ιππότης της ξέθαψε το σώμα της για να βρεθεί ερωτικά μαζί της. Τότε μια φωνή τον κάλεσε να επιστρέψει σε 9 μήνες για να βρει τον γιο του. Αυτός υπάκουσε και όταν επέστρεψε μετά από 9 μήνες βρήκε ένα κρανίο στα πόδια του σκελετού (νεκροκεφαλή και οστά). Η ίδια φωνή τον κάλεσε τότε να προσέχει το κρανίο γιατί αυτό θα του έφερνε καλή τύχη. Ο ιππότης το πήρε μαζί του και με τη βοήθειά του κατάφερνε να νικά τους εχθρούς του απλά δείχνοντας τους το «μαγικό κρανίο». Αυτό αργότερα πέρασε στην κατοχή του Τάγματος. Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής». Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Αγάνας Χρήστος [Μποράτος]
Β') Ερυσίχθωνας Σκεπαρνιώτης
Γ') Αδαμάντιος Δάμωνας
Δ') Παναγιώτατος Κοντάξιος
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Μανιάς Πάνος
Θ') Ντίνος Προβατάς
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Στέλιος Μαντρόσκυλος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κοντοφάκας
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Γογούλης Κουσταρλιώτης
Υ'] Μ'α'ι'κ Νυχτόβιος Άρχοντας.
Φ] Γκουσγκούνης Αγάς
Χ] Ζάγαρος
Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, ο κάπα βρακάκιας, ο Ντάφυ, ο φοβερός Theo, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Φίλες και φίλοι το πιο πάνω κείμενο το επιμελήθηκα εγώ η Περικτιόνη, γραμματέας του Αρχιπειρατή Poof.
====================================================
Η ΑΛΗΘΙΝΗ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΄΄ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΑ'' Από τον συγγραφέα κ.ο.μ. Επικούρειο Πέπο.
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι: ζωγράφοι, συγγραφείς, ιδαλγοί, ποιητές, νεφελοταξιδευτές, ουτοπιστές, αναρριχητές, φυσιολάτρες, περιπατητές, επικούρειοι, εθελοντές, θαλασσοπόροι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραμυθάδες, βοτανολόγοι, Οκρίτες, λογίτισσες, κ.ο.μ. καλησπέρα.
Σκέφτηκα σήμερα να σας στείλω την πιο συγκλονιστική ιστορία του φετινού καλοκαιριού.
Ας αρχίσω όμως την υπόθεση από την αρχή.
Εδώ και αρκετά χρόνια επισκεπτόμουν τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, έψαχνα να βρω παλιές γκραβούρες σχετικές με την Οδύσσεια, την Ιλιάδα και την παλιά Αθήνα.
Κάποια στιγμή ο φίλος που είχε το παλαιοπωλείο μου πρότεινε να ρίξω μία ματιά σε κάτι παλιά ημερολόγια.
Αρχικά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν ξαναπήγα, ο παλαιοπώλης επέμενε να ρίξω ξανά μία ματιά στα παλιά λευκώματα γιατί κατά την άποψη του έκρυβαν θησαυρούς.
Πιο πολύ το έκανα για να μην του χαλάσω το χατίρι, πάρα από ενδιαφέρον για να αποκτήσω κάποιο από τα λευκώματα.
Ο ίδιος το κατάλαβε και μου πρότεινε ο ίδιος ένα που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση για τα πολύ ωραία γράμματα και για τις ζωγραφιές που είχε.
Όταν άκουσα για καλλιγραφία και ζωγραφική κάτι μου έκανε κλικ και αποφάσισα να το κρατήσω.
Δεν μου πήρε χρήματα, μου το έκανε δώρο για δύο λόγους απ' ό,τι μου είπε:
Α) επειδή ήμουν καλός πελάτης αφού τακτικά αγόραζα διάφορες γκραβούρες και..
Β) γιατί θεωρούσε πως λόγω της αγάπης και του θαυμασμού που έτρεφα για τους καλλιγράφους και για τους ζωγράφους μπορούσα να εκτιμήσω το περιεχόμενο.
Το κράτησα, και κάποια στιγμή το ξεφύλλισμα του μ' έκανε να νιώσω μεγάλο θαυμασμό για την κοπέλα, κοπέλα ήταν αφού υπέγραφε ως "Αμαρυλλίδα" και δεν σας το κρύβω πως είχα αισθανθεί έντονα την επιθυμία να την γνωρίσω.
Δυστυχώς όμως - όπως καλά γνωρίζετε - στα λευκώματα όλα τα κορίτσια υπέγραφαν με ψευδώνυμο που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση ανεύρεσης της κοπέλας που είχε γράψει ένα τόσο υπέροχο λεύκωμα με τις καταπληκτικές ζωγραφιές και κυρίως τις πλατωνικές ερωτικές περιπέτειες.
Την μεγάλη μου απορία για το πώς βρέθηκε στα χέρια του αυτός ο λογοτεχνικοζωγραφικός θησαυρός δεν μπόρεσε να μου την λύσει ο παλαιοπώλης γιατί το είχε εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν θυμόταν το πώς το απέκτησε.
Εκείνο που εισέπραττε κάποιος που διάβαζε -αδιάκριτα μεν, αλλά όχι παράνομα- το συγκεκριμένο λεύκωμα ήταν η αίσθηση πως η συγγραφέας θα πρέπει να είχε σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στην επιλογή συζύγου.
Μη έχοντας τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της την θαύμαζα για τα ταλέντα της και ευχόμουνα να είχε καλή τύχη.
Διάβασα πολλές φορές εκείνο το λεύκωμα και κάποια στιγμή όταν συναντήθηκα με τον κορυφαίο φιλόλογο - συγγραφέα - δοκιμιογράφο Ηλία Γιαννακόπουλου τού το έδωσα, και τον παρακάλεσα να αποφανθεί αν όντως είναι ένας μικρός θησαυρός.
Η γνώμη του ειδικού μ' έκανε να εκτιμήσω την επιμονή του παλαιοπώλη και να κρατήσω αυτό το λεύκωμα ως κάτι σημαντικό.
Όταν ο Ηλίας Γιαννακόπουλος ως κορυφαίος φιλόλογος δίνει εύσημα για ένα λογοτεχνικό κείμενο αυτό σημαίνει πως κρατάς στα χέρια σου κάτι σημαντικό.
Εις ό,τι αφορά τις ζωγραφιές έδειξα το λεύκωμα στην καταξιωμένη ζωγράφο διεθνούς φήμης την Αφροδίτη της Πιαλείας!!
Οι πίνακες της Αφροδίτης της Πιαλείας στολίζουν πολλά σαλόνια ψυχιάτρων γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Όταν η Αφροδίτη της Πιαλείας είδε της ζωγραφιές του λευκώματος έμεινε βουβή για πολύ ώρα, σχεδόν είχε χάσει τη λαλιά της από τις ευρηματικές και εξαίσιες ζωγραφιές
Ακόμα θυμάμαι τη φράση που μου είπε:
Επίκουρε κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο!!
Και η δική της απορία ήταν για το πώς βρέθηκε αυτό το διαμάντι στα χέρια του παλαιοπώλη, μου πρότεινε και η ίδια να μου δείξει το δικό της λεύκωμα το οποίο όπως μου είπε δεν θα αποχωριζόταν ποτέ. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι το όνομα "Αμαρυλλίδα" κατάλαβε πως ήταν ανέφικτο να ελπίζουμε.
Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να πάμε στην εκπομπή "έχεις πακέτο" αλλά γρήγορα το βγάλαμε από το μυαλό μας γιατί δεν γνωρίζαμε το πώς θα το εισέπραττε η "Αμαρυλλίδα" και αν θα επιθυμούσε να πάρει το θέμα δημοσιότητα.
Η Αφροδίτη της Πιαλείας ως ειδική στη ζωγραφική μου επισήμανε την αξία των ζωγραφικών θεμάτων που κοσμούσαν το λεύκωμα, θεωρούσε πως η κοπέλα είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως θα έπρεπε να ψάξουμε στο λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών να δούμε μήπως κάποια ζωγράφος υπέγραφε με το όνομα "Αμαρυλλίδα".
Αυτό και έκανα, αγόρασα τους τρεις τόμους και ξεφύλλισα όλες τις σελίδες αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ζωγράφος με το ψευδώνυμο "Αμαρυλλίδα".
Αφού δεν κατάφερα τίποτα σχετικά με την έρευνα που έκανα αποφάσισα να κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου αυτό το μικρό διαμάντι.
Επειδή αυτό το όνομα στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου πρότεινα στον αγαπητό μου φίλο από την εποχή της αγαπημένης ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον ογκόλιθο της άμυνας τότε που η ΟΚΡΑ σάρωνε τα κύπελλα να ονομάσει την κόρη του "Αμαρυλλίδα" του Λευτέρη του άρεσε το όνομα, το συζήτησε και με την Βασιλική, πήραν και τις ευλογίες από το πατέρα Ευθύμιο και την ευλογημένη Βαγγελιώ και αποφάσισαν να την ονομάσουν Αμαρυλλίδα!!
Τελικά ο παπάς έκανε το θαύμα του και αντί για Αμαρυλλίδα έδωσε στο γλυκύτατο κοριτσάκι το όνομα Μαρίλια!!
Ενυ γουευ κάπου εδώ κλείνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του λευκώματος, κι εμένα με βρίσκει να έχω στην βιβλιοθήκη μου το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο μιας άγνωστης κοπέλας η οποία άραγε πως να ήταν τώρα; Πόσο χρονών να ήταν άραγε σήμερα η Αμαρυλλίδα; Αυτά σκεφτόμουν κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το λεύκωμα, και ειδικότερα το φετινό καλοκαίρι όπου με αρκετά βιβλία που πήρα μαζί μου στο χωριό ανάμεσα τους ήταν και το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας.
Διαβάστε τώρα τη συνέχεια αυτής της αδιαπραγμάτευτα συγκλονιστικής ιστορίας.
Μέσα Αυγούστου μας επισκέφθηκαν στο χωριό ο Δήμαρχος "Μ" με την ψαροντουφεκού σύζυγό του και για λίγες μέρες αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν πολύ αγαπημένο μας προορισμό, τον Άη Νικόλα στη Νάουσα.
Εννοείται πως τους έδειξα κι αυτούς το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας και η πρώτη τους αντίδραση ήταν η κλασική!!
Ενθουσιασμός και απορία για το πώς κατέληξε αυτό το υπέροχο λεύκωμα στο παλαιοπωλείο.
Επίκουρε πρέπει να ψάξεις να βρεις αυτήν την κοπέλα, θα είναι σημαντικό να της το παραδώσεις, ήλπιζαν κι αυτοί, όπως κι εγώ πως ήταν καλά στην υγεία της και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα την έβρισκα.
Αυτό το ταξίδι στη Νάουσα έκρυβε τελικά πολλές χαρές και όμορφες εκπλήξεις.
Στη Σιάτιστα συναντήσαμε την αγαπημένη μας Στέλλα, φίλη από την εποχή Μακρυγιάννη, ήταν τότε φοιτήτρια, σήμερα είναι καθηγήτρια στη Σιάτιστα.
Στην Κοζάνη συναντήσαμε τον φίλο μας τον Γιάννη, φίλος από την εποχή της θητείας στο Α' Σώμα Στρατού.
Στο πάρκο του Άη Νικόλα συναντήσαμε την Μνημοσύνη όπου μας ξενάγησε στο πάρκο και ζήσαμε μαγικές στιγμές.
Στην Βέροια συναντήσαμε τον στρατόφιλο Ντίνο Ράπτη, εκπληκτικός και διαχρονικός φίλος, και εξαιρετικός άνθρωπος.
Σε γενικές γραμμές αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο από μνήμες και όμορφες στιγμές.
Με τον δήμαρχο "Μ" είχαμε γνωριστεί στην Κοζάνη, στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, του βάπτισα την γλυκιά, τρυφερή, ρομαντική, καλλιτέχνιδα κόρη, την πολυαγαπημένη μας Μαριάνθη.
Στην επιστροφή αποφασίσαμε να πάμε από Κατερίνη για να συναντήσουμε την γυναίκα του φίλου μας του Γιάννη που παραθέριζε στο εξοχικό τους στο Βαρικό.
Μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά, αν και βλεπόμασταν για πρώτη φορά, είχε ετοιμάσει για μας, (τέσσερα άτομα) μεγάλη τράπεζα!!
Ευχαριστούμε Λένα, δεν είχαμε όμως αρκετό χρόνο και ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε μια καινούργια συνάντηση στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου θα ερχόταν μαζί με τον Γιάννη.
Πράγματι αυτό συνέβη στα τέλη Αυγούστου, η Λένα είχε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά θετικά σχόλια για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τις δύο εγγονές που σπουδάζουν στην όμορφη πόλη των Τρικάλων και θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία.
Σαν ψέμα μου είχε φανεί πως θα υποδεχόμουν στο Μαγευτικό τον φίλο μου τον Γιάννη και την σύζυγό του.
1976 – 2020!! 42!! Χρόνια μετά..
Υποδεχθήκαμε τους φίλους με μεγάλη χαρά και το βράδυ συμφάγαμε στην διεθνούς φήμης ταβέρνα που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι "ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ"
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι το φεγγάρι λαμπερό και στολισμένο μας περίμενε πάνω από την αυλή των θαυμάτων.
Καθίσαμε και πίνοντας λίγο οίνο που είχα προμηθευτεί από τον κορυφαίο κρασοπαραγωγό Θανάση Τρικαλιώτη αρχίσαμε να λέμε πολλά και διάφορα.
Οι γυναίκες τα δικά τους, κι εμείς τα δικά μας.
Κάποια στιγμή ενώ μιλούσα με τον Γιάννη έπιασε το αυτί μου κάτι για λεύκωμα και νόμισα πως η Λαμπρινή ιστορούσε στη Λένα την ιστορία του δικού μας λευκώματος.
Πριν προλάβω να παρέμβω για να τους προτείνω να πάμε στην βιβλιοθήκη του ξενώνα για να τους δείξω το "δικό μας" λεύκωμα με προλαβαίνει η Λαμπρινή λέγοντας.
Επίκουρε, άκου την ιστορία της Λένας.
Όσο προχωρούσε η εξιστόρηση της Λένας εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!!
Διαβάστε τώρα αυτά που είπε η Λένα.
"Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, όπως όλα τα κορίτσια έτσι κι εγώ κρατούσα ημερολόγιο - λεύκωμα.
Είχα μια πολύ καλή φίλη που μοιραζόμασταν τα πάντα, αυτή γνώριζε το τι γράφω εγώ στο δικό μου λεύκωμα, κι εγώ τι έγραφε αυτή στο δικό της.
Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα στη φίλη μου κάποια σημάδια ζήλιας!!
Στην αρχή δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί, από κοινή μας φίλη έμαθα πως ο λόγος ήταν καλλιτεχνικός!!
Ζήλευε η Κατερίνα που το δικό μου λεύκωμα ήταν καλύτερα στολισμένο με εικόνες, σίγουρα τα δικά της γράμματα ήταν πιο καλλιγραφικά από τα δικά μου αλλά υστερούσε στη ζωγραφική. Εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία, και θεώρησα πως ήταν ένα καπρίτσιο ακόμα της κακομαθημένης φίλης μου.
Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα και την επόμενη μέρα από μια μονοήμερη εκδρομή διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως δεν έβρισκα το λεύκωμα μου!!
Μίλησα στην Κατερίνα και στ' αλλά κορίτσια μήπως βρήκαν κάτι στην εκδρομή και η απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές...
Όσο περνούσαν οι μέρες έπαψα πια να ελπίζω πως θα το βρω, ήμουν απογοητευμένη, ήταν για μένα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της στεναχώριας ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια εκείνη τη χρονιά είχα μεγάλη πτώση.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω την απώλεια εκείνου του λευκώματος, αυτή ήταν και η αιτία που δεν συνέχισα. Δύο πράγματα με βασάνιζαν,
Α) το έχασα από δική μου αμέλεια;
Β) ή μου το έκλεψαν; Όταν κατέληγα στην δεύτερη περίπτωση το μυαλό μου αυτόματα πήγαινε στην Κατερίνα, αυτό όμως ήταν άδικο γιατί δεν είχα αποδείξεις και προσπαθούσα άμεσα να διώχνω αυτή τη σκέψη.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ πληγωμένη όταν θυμάμαι εκείνη την ιστορία.
Δυστυχώς η σκέψη που έκανα τότε πως μου το είχε κλέψει η Κατερίνα λόγω της ζήλειας της βγήκε αληθινή, πολύ αργότερα έμαθα από κάποιο αγόρι που ήταν τότε στην παρέα, πως αυτή ήταν η κλέφτρα.
-Για όση ώρα μιλούσε η Λένα εγώ και η Λαμπρινή είχαμε χάσει τη φωνή μας, στο μυαλό μας δύο λέξεις είχαν στρογγυλοκαθήσει για τα καλά; είναι δυνατόν;
Όταν η Λένα έκανε ένα μικρό διάλειμμα λόγω της συγκίνησης της δεν άντεξα και την ρώτησα.
-Λένα με ποιο ψευδώνυμο υπέγραφες στο Λεύκωμα;
"Α! Ξέχασα να σας το πω, υπέγραφα ως Αμαρυλλίδα!!!
Πέρασαν κάμποσα λεπτά μέχρι να συνέλθουμε εγώ και η Λαμπρινή, εντωμεταξύ οι φίλοι μας ανησύχησαν που μας έβλεπαν στην κατάσταση που ήμασταν και φώναξαν τον αδερφό μου για βοήθεια.
Όλη αυτή την ώρα κοιτούσαμε τη Λένα λες και ήταν εξωγήινη!!
Όταν ψιλοσυνήλθαμε πήραμε την Λένα και τον Γιάννη και τους πήγαμε στην βιβλιοθήκη.
Όταν τράβηξα από το ράφι το λεύκωμα και το αντίκρισε η Λένα ήταν σειρά της να χάσει τη φωνή της και τις αισθήσεις της.
Ευτυχώς πρόλαβε ο Γιάννης και την κράτησε στην αγκαλιά του γιατί θα σωριαζόταν στο πάτωμα.
Όταν συνήλθε δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε, όταν δε τις εξήγησα το πώς βρέθηκε το δικό της λεύκωμα στα χέρια μου σταυροκοπιόταν όλο το βράδυ.
Θα σας πω μόνο τούτο, σήμερα ξαναβρήκα το τρίτο μου παιδί μας είπε η Λένα με δάκρυα στα μάτια.
Τελικά με έναν μαγικό τρόπο αποκαταστάθηκε η τάξη.
ΥΓ. Όταν επέστρεψε στην Κοζάνη και συνάντησε την Κατερίνα, της διηγήθηκε το περιστατικό και η Κατερίνα βουρκωμένη της ζητούσε συγγνώμη, ομολόγησε πως αυτή το είχε κλέψει. Δεν γνώριζε όμως το πως είχε καταλήξει στο παλαιοπωλείο, είχε αργότερα μια σχέση με κάποιο αγόρι όταν φοιτούσε στην Αθήνα και ίσως αυτός να το είχε πουλήσει στον παλαιοπώλη.
Φίλες και φίλοι να γιατί λέω πως στο Μαγευτικό, Υπέροχο και Πανέμορφο Γοργογύρι συμβαίνουν μεταφυσικά και μαγικά πράγματα.
Τώρα πια η φίλη μας η Λένα κρατάει στην αγκαλιά της πιο πολλές ώρες εκείνο το λεύκωμα απ' ό,τι τον Γιάννη.
Ελπίζω πως ο φίλος μου ο Γιάννης δεν ζηλεύει ώστε να φθάσει στο σημείο να εξαφανίσει για δεύτερη φορά το περιπετειώδες λεύκωμα.
Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε αυτή την συγκλονιστική ιστορία μιας θερινής νυκτός.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος.
ΕΡΡΩΣΘΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου