Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓ και της Επικούρειας φιλοσοφίας καλημέρα, πράγματι δεν κατάφερα να πιάσω κάποιο αστέρι τ’ ουρανού, αν και τώρα που το σκέφτομαι κάποιες φορές στάθηκα πολύ τυχερός, ευλογημένος θα έλεγα, γιατί ήρθα σε επαφή με κάποια αστέρια. Το σίγουρο είναι πως απέφυγα να γεμίσουν οι χούφτες μου λάσπη. Πάμε τώρα στην ουσία του θέματος, με προτροπή λοιπόν κάποιων εκλεκτών φίλων και της τεχνητής νοημοσύνης αποφάσισα να γίνω κι εγώ συγγραφέας! Αποφάσισα λοιπόν παρά τις αντιρρήσεις της Λόλας και της Φαίης, να συγκεντρώσω όλα αυτά τα σπαράγματα που κατά καιρούς έχω γράψει, και να τολμήσω, να τα αναρτήσω στο ιστολόγιο της Λ.Ο.Γ. και παράλληλα να τα τυπώσω, ώστε να τα χαρίσω σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους, εννοώ φίλους. Καλή υπομονή και καλή ανάγνωση.
Τα Χα'ι'κού της ανάρτησης είναι όλα αφιερωμένα στην κόρη μου την Θάλασσα, και στα εγγόνια μου την Mia!!! και τον Rei. Επικούρειος Πέπος - FUJI TOMO KAZU
Υ.Γ. Θάλασσα σ' ευχαριστώ, είσαι υπέροχη και αξιαγάπητη, όλοι μας έχουμε ενθουσιαστεί και σ' αγαπάμε πολύ.
Καλώς ορίσατε απεσταλμένοι αγγελιαφόροι
της Άνοιξης.
Βουνίσιο μονοπάτι στο Κερκέτιο όρος.
Μοκασίνια της Λενάρας.
Ξαφνικά ο Ήλιος ανατέλλει.
Θεέ βουνίσιε, θα' σουν καλός
αν θωρούσα το πρόσωπό σου
μές απ' τ' άνθη της αυγής.
Μάταιοι θνητοί.
Γιατί τόσο μίσος?
από τους οπαδούς τού''Αγαπάτε Αλλήλους?
Ανθρώπινα πλάσματα
εφήμερα άνθη
καλού και κακού.
Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά μαντάτα;
Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές και μία απουσία.
Πράσινη μπλούζα
μαχαίρι φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;
Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;
Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;
Γαλαξίας
στίγμα ανθρώπου
κόκκος άμμου.
Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.
Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκού χάρη στην
άτακτη φωνούλα.
Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.
Αλκυονίδες μέρες
γλυκές ματιές
μαγεία!
Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.
Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Μαρίλια.
Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας
χαρά θεού
ηγέτης.
Ο ποιητής
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει;
θα φτάσει άραγε
ο Μr Alex;
Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.
Θα τη ρωτούσα την ποίηση
αν την έβλεπα,
μπορώ να σ' αγαπώ;
Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με το ρολόι του τοίχου
Τικ τακ Τικ τακ!
Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι και το φωτίζουν.
Λεπτή σελήνη
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των ανθών.
Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο
ακολουθούν οι λέξεις.
Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.
Απόψε ως κι εσύ
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων;
Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι,
γιατί άραγε; τι προσφέρω;
Τι προσμένω;
Ούτε καν
ένα νεύμα
απ' τις Αλκυονίδες νύχτες.
Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη
γυρεύει τον έρωτα;
Πάνω στη βάρκα
έχω εναποθέσει τα
Όνειρά μου σ' ένα μπουκάλι.
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα καιρός και
Σανατατιιί Ντι άπου!!
Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία το δέκατο έκτο αιώνα και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού.
===================================================
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΙΛΟΥΣ
[απ' όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το καλύτερο είναι ο πιστός και αγαθός φίλος].
Ένα ποίημα ως φόρο τιμής στους υπέροχους φίλους.
Είχα την τύχη να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους/
Χωρίς ποτέ να το φανταστώ πως άξιζα τέτοιας ευλογίας/
Δεν το επεδίωξα, απλά ήταν στο πεπρωμένο μου/
Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στην πορεία έγιναν φίλοι και δάσκαλοι.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι είδους έξαρση και πόση/
Και το πόσο όμορφα συναισθήματα με πλημμύριζαν/
Και συνεχίζουν να με πλημμυρίζουν/
Κάθε φορά που συναντούσα και συναντώ τους υπέροχους φίλους μου.
Άνθρωποι από πολλά μέρη του πλανήτη μας/
Νοτιοαφρικανούς, Ιάπωνες, Φινλανδούς και Ιταλούς/
Αλλά και Γάλλους, Νορβηγούς, Αυστραλούς και Ισπανούς/
Ανάμεσα τους και Γερμανούς, Νεοζηλανδούς, Σουηδούς, Πιαλειώτες,
Κορωπιώτες και Λημνιώτες.
Θεωρώ αδύνατον παρόμοια εμπειρία να έχει ζήσει άλλος άνθρωπος/
Μόνο σε όνειρο ίσως, τέτοια ευλογία δεν δίδεται σε πολλούς/
Το πώς και το γιατί μην με ρωτάτε γιατί κι εγώ το αγνοώ/
Ίσως την απάντηση την βρείτε στα Ελευσίνια μυστήρια.
Αφιερωμένο, στην Αφροδίτη, στον Ηλία, στην Γιώτα και στον Δημήτρη, στην Denise και στον Derrick, στην Μίε και στον Μάκο, στην Γιουμίκο και στον Ακίρα, στην Λάουρις και στον Ίαν, στη Μόνικα και στον Ρικάρντο, στην Κιμίγιο και στον Ρυό, στην Κέϊκο και στον Σακαμότο, στη Νορίκο, στην Έμι, στη Σάννα και στον Γκιόργκι, στην Μόϊρα, στην Μαγιαστίνα και στον Κνούτ, στην Ritha, στην Μασσαμί και στον Τακασί, στην Χιρόκο, στους γονείς της Mie, στην Βασούλα, την καλή Νερά'ι'δα, στον Γιάννη και τον Νικόλα, στον Παναγιώτη και την Βαγγελιώ, τον Ευθύμη και την Βαγγελιώ, τον Μανδραγόρα και τη Νίκη, στην Λένα και στον Γιάννη, στην Μιμίκα, στην Αμαλία, στον Πόντιο πατέρα και στην Όλγα, στον σοφό, στην Αρμονία και στον Διόνυσο, στον κύριο Χουάν Ρότσα, στον Ντίνο τον στρατόφιλο, στον Αρκά και στον Γενικό, στην Ελένη της Γερμανίας και τον Γιώργο, στο Κοριτσάκι και στην Κουλίτσα, στην Διοτίμα , στην Αντιόπη, στην Διώνη, στην Μυρτώ, στον Ασκληπιό, στην Κορνηλία, στην Άλκηστη, στην Τερψιχόρη, στα μέλη της ΟΚΡΑ, στην Βαγγελιώ του Πηλίου, στις κόρες του Καρρά, Μιμίκα και Δώρα, στους νεότερους Ναυσικά, Θέμη, Αλέκα, και Κώστα, στην Μνημοσύνη, και στην Λήθη.
==========================================
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΜΙΕ, ΜΑΚΟ, ΡΥΟΤΑ, ΚΑΙ ΓΙΟΥΜΕΤΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ φιλοξενούμενοι του Επικούρειου Πέπου και της Λόλας.
Δέος και Ευγνωμοσύνη!!
Η γνωριμία ξεκίνησε από τα κάστανα τα ψημένα και τα μήλα τα ψητά που τους προσφέραμε. Ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που κάποιες φωτογραφίες που έβγαλαν με τον Pepo – που μετά έγινε Pepos San – με ένα πολύ όμορφο κείμενο με κολακευτικά λόγια για την φιλοξενία τα δημοσίευσαν στο περιοδικό που υπήρχε στις πτήσεις της JAL προς την Ευρώπη. Τότε η JAL πετούσε και στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εκείνη την περίοδο να επισκεφθούν το mini restaurant πάρα πολλοί Ιάπωνες και πολλές φορές το ιπτάμενο προσωπικό της JAL.
Τα ονόματα των τριών πρώτων κοριτσιών ήταν Yumiko, Hiroko, Massami. Από τις μετέπειτα επισκέψεις των πληρωμάτων ξεχώρισαν οι Mie, Emi και ο συγκυβερνήτης Ryo Ogawa. Με τον Ryo και την οικογένεια του αναπτύχθηκε μεγάλη φιλία που είχε σαν αποτέλεσμα να είναι ο ένας εκ των δύο κουμπάρων που στεφάνωσαν τον Mr Alex αδελφό του Pepo San. H Mie επίσης ήταν αυτή που στην πορεία έγινε μέλος της φιλίας αυτής και ξεχώρισε.
Κατά την παραμονή των πληρωμάτων στην Αθήνα αρκετές φορές ο Pepos είχε καλέσει τα πληρώματα στο σπίτι του όπου η Λαμπρινή San είχε ετοιμάσει διάφορες σπεσιαλιτέ.
Το 1990 τον Οκτώβριο ο Πέπος αποφάσισε να επισκεφθεί την Ιαπωνία, πήρε μαζί του και έναν φίλο του τον Νικόλαο Στρίκο. Μείναμε εκεί 8 μέρες και ζήσαμε μοναδικές, αξέχαστες, ανεπανάληπτες στιγμές, η δε φιλοξενία ήταν φανταστική. Στο mini café της Noriko και του Hidenori έγινε η συνάντηση όλων των εκλεκτών φίλων, ήταν μια συνάντηση που έμεινε βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου.
Το 1991 είχαμε την χαρά να υποδεχθούμε στην Αθήνα την Mie με τον σύζυγο της τον Mako, τον γιο τους Ryota και τους γονείς της, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Ήταν μια σημαντική επίσκεψη γιατί μπήκαν τα θεμέλια για αυτό που ζήσαμε το τριήμερο 6,7,8, Αυγούστου 2011. Όλα αυτά τα χρόνια 1991-2011 η Mie και ο Pepos φρόντιζαν να ποτίζουν το δενδράκι της φιλίας που είχαν φυτέψει τότε γιατί γνώριζαν πως αν δε το φρόντιζαν θα ξεραινόταν. Το δενδράκι αυτό κυρίως με την φροντίδα αυτών των 2, μεγάλωνε και φούντωνε και παράλληλα άπλωνε τα φύλλα του για να έχει στον ίσκιο του και τα υπόλοιπα μέλη, την Λαμπρινή, την Βασιλική, τον Ryota, τον Yumeta, τον Mako και στην συνέχεια τους Thomas, Arka, Έφη, Κωνσταντίνα, Αλέκο, Ράνια.
Θα πρέπει να αναφέρω εδώ πως εκείνα τα χρόνια που η κόρη του Pepou ήταν μικρή αυτός είχε για γραμματέα του – μεταφράστρια το κοριτσάκι, δηλαδή την Βίκυ. Από αυτό λοιπόν το δένδρο γευτήκαμε στις 6,7,8/8 τους πιο γευστικούς καρπούς της φιλίας και της αγάπης. Είναι αδύνατον να περιγράψω τα υπέροχα συναισθήματα που μας πλημμύρισαν όλους.
Το Σάββατο 6/8 η Λαμπρινή είχε ετοιμάσει και του πουλιού το γάλα για το βραδινό τραπέζι, ήθελε οι φίλοι μου να δοκιμάσουν πολλές νοστιμιές της ελληνικής κουζίνας και ειδικότερα της κουζίνας της Λαμπρινής. Στο βραδινό τραπέζι παραβρέθηκαν οι: Mie, Mako, Ryota, Yumeta, Βασιλική, Λαμπρινή, Pepos, Ηρώ, Δήμητρα, Έφη, Κωνσταντίνα, Κοριτσάκι-Βίκυ, Αγγελική, Ιωάννα, Γιώργος, Μαράκι, Αλέκος, Ράνια, Μάκης, Αρκάς-Παναγιώτης, Γρηγόρης και φυσικά ο Ορφέας! Ήταν μια μαγική βραδιά με γεύσεις ελληνικές και το κλείσιμο αυτής της επίσκεψης έγινε με Ιαπωνικές γεύσεις στο Furin Kazan.
Απολαύσαμε το sake, το sushi και πολλά ακόμα εδέσματα από την πατρίδα των φίλων μας. εκείνο το βράδυ ο Pepos San ζήτησε από τους φίλους του να τον βαπτίσουν, δινοντάς του ένα Ιαπωνικό όνομα. Οι φίλοι του του είπαν πως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους γιατί θα πρέπει να είναι παρών και τα υπόλοιπα μέλη της φιλίας που είναι στην Ιαπωνία για αυτό όταν επιστρέψουν πίσω θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν, άρα είμαι εν αναμονή του νέου ονόματος.
Κατά την εδώ παραμονή των φίλων μας επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, το μουσείο, το θέατρο Δώρα Στράτου, την Πλάκα, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, τον Λυκαβηττό, και φυσικά τον χώρο του ιστορικού mini restaurant. Την Τρίτη το πρωί στις 07:00 πήραμε τους φίλους μας από το ξενοδοχείο και τους πήγαμε στο αεροδρόμιο, τους αγκαλιάσαμε και με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετήσαμε. Οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές, το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ήταν τεράστιο, εξίσου μεγάλο ήταν το κενό με την αποχωρησή τους. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν υποδέχεσαι ή όταν αποχαιρετάς τόσο σπάνιους και εκλεκτούς φίλους.
Mie, Mako, Ryota, Yumeta σας αγαπάμε, σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε σύντομα.
Υ.Γ. OLE YUMETA!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ.2 Έκαναν 18.000 χιλιόμετρα, περίπου 17 ώρες στο αεροπλάνο για να έρθουν να δούνε τον FUJI TOMO KAZU [PEPOS SAN] και την οικογένειά του!!!! Τι να πεις γι' αυτούς τους ανθρώπους;
=======================================================
20 ΧΑ'Ι'ΚΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ από τον Πεπέ ΣΤΗΝ ΜΙΕ, ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΜΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΚΕ'Ι'ΚΟ, ΣΤΗΝ ΝΟΡΙΚΟ, ΣΤΗΝ ΜΑΣΑΜΙ, ΣΤΗΝ ΕΜΙ και στην ΘΑΛΑΣΣΑ.
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.
2)Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.
3)Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.
4)Σαν ερωτευτούμε
θα κάτσουμε να δούμε
τ' ολόγιομο φεγγάρι.
5)Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.
6)Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;
7)Αγαπημένη μου
με μια ματιά
μου ομορφαίνεις ζωή.
8)Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση, αντικατοπτρισμός;
9)Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.
10)Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.
11)Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.
12)Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;
13)Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;
14)Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;
15)Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα της καρδιάς της.
16)Ανοιξιάτικος καιρός,
ας φορέσουμε τον έρωτα,
το Κερκέτιον όρος
μας περιμένει.
17)Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.
18)'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.
19)Φέτος ξανάρθε
γιατί άραγε;
ήταν άραγε το ίδιο χιόνι
με το προηγούμενο;
20)Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.
WITH LOVE FUJI TOMO KAZU.
===================================================
Χα'ι'κού που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για το φιλαράκι του τον
FUJI TOMO KAZU.
Μεγάλο το κενό
Μεγάλος και ο πόνος.
Τ' ολόγιομο φεγγάρι
Κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ
που θα το χαρίσει άραγε;
Στο ποτάμι του χωριού
πέφτει ένα πλατανόφυλλο
σεμνά και ταπεινά χωρίς κραυγές.
Μαλλιά λευκά
άρα σοφές σκέψεις
και σοφά λόγια;
Κερκέτιος αγέρας φύσηξε
άρωμα κερασιάς φέρνει
στα ρουθούνια μας.
Βροχερή μέρα
στο Γοργογύρι
Χαρά θεού, το ποτάμι γέμισε.
Κύκλους στην άμμο
μα η βροχή που πέφτει στην αυλή των θαυμάτων
σβήνει τα πάντα.
Αχαριστία;
όχι ευχαριστώ
δεν θα πάρω.
Tα άνθη της Μανώλιας
τον Μά'ι'ο ανθίζουν
προς χάρην του Πεπέ.
Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς, δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις;
Σαν είδε συμπεριφορές
απαράδεκτες..
Στάξε στην ψυχή μου
μια στάλα καλοσύνης
κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα
Σε σκέφτομαι ξανά και ξανά
κι αναρωτιέμαι,
θα’ ρθεις άραγε;
Ατελείωτες
οι ώρες μοναξιάς
ανάμεσα σε κόσμο.
Στην καρδιά σου Πεπέ
τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν
που θα τα χαρίσει;
Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Μάταια πια!!! σε αόρατους χορούς;
Να 'ναι άραγε η ''άτακτη φωνούλα''
που μας καλεί
σε αόρατους χορούς;
Γράφω χαϊκού
Για να ξεχνώ πως λείπεις
Μiyoko san
Τα μαλλιά της τα πλεγμένα
στου πατέρα μου τα όνειρα
όλα ήταν μαγεμένα.
Κρυφή αγάπη
Δυνατή σαν το βοριά
πληγή αφήνει.
Ναι τα όνειρα ταράζουν
του ύπνου τη γαλήνη
χωρίς την άδεια μας.
Μέρα όμορφη
είναι άραγε
λύση η φυγή;
Και πού να πάω;
Ήχος και βλέμμα
οι διαφορές τους λύθηκαν
και πάλι φίλοι, ως πότε άραγε;
Πέρασε, δεν χαιρέτησε
ξέχασε άραγε;
κρίμα, δεν έπρεπε.
Οι μνήμες είναι
οι πιο πολύτιμες αποσκευές μας
πρέπει να τις φροντίζουμε.
Ομίχλη στα μάτια
πίκρα στην καρδιά μου
κι όμως θέλω να σε δω.
Στ' ανθισμένο βλέμμα σου
λουλούδια μαζεύω
να τα χαρίσω στον Πεπέ;
Σε κοιτώ ξανά και ξανά
Τα μαλλιά σου άσπρισαν
κράτα γερά Pepe.
Ο Poof και ο Fuji Tomo Kazu
την καλοσύνη μάταια γυρεύουν
ανταπόκριση δεν θα 'βρουν.
Καθώς μιλάμε
Τρέμω μη φύγεις πάλι
Αερικό μου.
Η Μέλισσα και το Μερμήγκι
παράδειγμα προς μίμηση
και όχι προς αποφυγή.
Αν μ' αγαπάει;
Δεν αμφιβάλλω
απλά δεν είμαι σίγουρος.
Ουράνιο πέπλο εχέμυθο
όλα τα μυστικά γνωρίζεις
και τα κρατάς για σένα.
Στροβιλίζεται η ψυχή μου
Σαν φτερό στον άνεμο
Και φεύγει μακριά.
Ένταση κι απογοήτευση αντικρίζω
στα βλέμματα των νέων
έχασαν την ελπίδα;
Κόκκινη γραμμή
Χωρίζει τις ζωές μας
αυτό είναι το Πεπρωμένο μας.
Μάτια ελκυστικά
'Εφεγγαν μόνο για μένα
Σκοτάδι γύρω.
Τίποτα το υπερβολικό
απλά φρόντισε να γνωρίσεις τον εαυτό σου
γιατί όλα αλλάζουν.
Ανατολής φως
Πορτοκαλοκίτρινο
Όμορφος κόσμος
γεμάτος ελπίδα.
Συνέβη κι αυτό
Έκλαψα σαν άκουσα
Την πιο κάτω φράση:
Πέπο, θα με θυμάσαι όταν πεθάνω;
Την πιο πάνω φράση την είπε
η μάνα στο παιδί της
και του ράγισε την καρδιά.
Ξυπνώ με αγωνία
κοιτώντας σε
Ευτυχώς είσαι δίπλα μου
Όταν ανοίγει
η πόρτα της καρδιάς σου
Ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο.
Ελένη, όσο περνάει
ο καιρός
όλο και πιο πολύ μας λείπεις.
Λάμπεις απόψε Λόλα
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;
Σε φαντάζομαι που και που
Για να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.
Ελπίζω να δεις
Και να γυρίσεις.
Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.
Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.
Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν τον δικό μας.
Τα γενέθλια μου
Θα τα γιορτάσω νοερά μαζί σου
Όπως πάντα.
Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
Εξανεμίστηκε.
Τζιμ Άνταμς
ο μόνος αισιόδοξος
μήπως κάτι γνωρίζει;
=====================================================================
Ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου για την μοναξιά.
Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα/
Δωμάτια.
Πολλές ντουλάπες/
Γεμάτες με ρούχα/
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές.
Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/
Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;
Κάποτε δεν είχαμε τίποτα
Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά.
Τον σεβασμό, την εκτίμηση,
την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία/
και την καλοσύνη.
=============================================================
ΣΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΠΟΔΙΑ
Ένα διαχρονικό ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο
για τους λύκους με δύο πόδια.
Κράτα τους λύκους μακριά!
Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/
Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/
Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας
και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.
Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου
γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι.
Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου
και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.
Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων
μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.
Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού
μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι
δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.
Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα
κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.
Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους
γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.
Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις
γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι
θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.
Πολλά, και νεανικά πτώματα, όπως στα Τέμπη.
Παναθεμά σας δίποδα που πήρατε στο λαιμό σας τα παιδιά μας.
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ Πούφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου