Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

21.11.23

Δημοκήδης: Ο Φύλακας του “Δήμου”- Λαού. Ηλίας Γιαννακόπουλος φιλόλογος - συγγραφέας.

 «Δημοκρατία είναι το όνομα που δίνουμε στον λαό κάθε φορά που τον χρειαζόμαστε» (Robert de Flers, Γάλλος συγγραφέας)

      Όταν στην ιστορία των Κοινωνιών ετέθη το θέμα με ποιο κριτήριο δικαιούται και νομιμοποιείται κάποιος να κυβερνά, η απάντηση δεν ήταν εύκολη και γρήγορη...

          Στην αρχή θεωρήθηκε σωστό να κυβερνούν οι Ηλικιωμένοι ως έμπειροι και με τη σοφία των χρόνων...

         Η Βασιλεία, ως διάδοχο πολίτευμα,  θεωρείται από τα αρχαιότερα πολιτεύματα και από τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο και βασίζεται στην κληρονομικότητα και στην καθαρότητα του αίματος (γαλαζοαίματοι).

          Αργότερα πίστεψαν πως έπρεπε να κυβερνά ο πιο Δυνατός (Σωματικά). Το κριτήριο-πολίτευμα αυτό (η σωματική ρώμη του αρχηγού-κυβερνήτη) ευδοκίμησε στις πρωτόγονες κοινωνίες όπου ό πόλεμος αποτελούσε  τον αναγκαίο όρο για την επιβίωση μιας κοινωνίας ανθρώπων.

      Στη συνέχεια προκρίθηκε η καταγωγή ως κριτήριο για την εξουσία (αριστοκράτες).

         Αργότερα επικράτησε το κριτήριο του Πλούτου (Τιμοκρατία-Ολιγαρχία).

         Η Τυραννία εμφανίστηκε σε λίγες πόλεις-κοινωνίες και θεμελιώθηκε στην αυθαίρετη και βίαιη κατάληψη όσο και στην άσκηση της εξουσίας. Πολλοί τύραννοι επιτέλεσαν σημαντικό έργο        

         Στο τέλος προκρίθηκε ως κριτήριο ακαταμάχητο η Θέληση του Δήμου =Λαού. Η δύναμη=Θέληση των πολλών =πλειοψηφίας είναι το υπόβαθρο της Δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς  μας.

         Προσοχή, όμως, η Θέληση του Δήμου ως πλειοψηφία δεν σημαίνει πως είναι και η πιο σωστή...Απλά σημαίνει πως αυτό θέλουν οι περισσότεροι....Μπορεί η Θέληση-Γνώμη των περισσότερων να είναι και λανθασμένη.

        “Η δημοκρατία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους ψηφοφόρους” (Άρθρουρ Κέστλερ)

         Γι αυτό η Δημοκρατία θέσπισε τις εκλογές και την Αντιπολίτευση ως θεσμικό αντίβαρο..

         Σημαντικό, λοιπόν, σε μια Δημοκρατία είναι να σεβόμαστε τη Θέληση των πολλών, αλλά και να ακούμε με σεβασμό και τις θέσεις της μειοψηφίας (Αντιπολίτευση), αρκεί αυτή να πείθει και να μην αναλίσκεται σε ατέρμονες ομφαλοσκοπήσεις...

        Αποτελεί αντιδημοκρατική συμπεριφορά ο δεσποτικός και αλαζονικός τρόπος άσκησης της εξουσίας από την πλειοψηφία, που περιφρονεί την μειοψηφία. Η επίκληση της ετυμηγορίας του λαού δεν αποτελεί πάντα και το καλύτερο πολιτικό επιχείρημα της πλειοψηφίας.

        Ωστόσο, αντιδημοκρατική συμπεριφορά θεωρείται και όταν δυναμικές μειοψηφίες τείνουν να επιβάλουν τις απόψεις του με βίαιο τρόπο, αδιαφορώντας για το «δίκαιο» της πλειοψηφίας.

        Οι εχθροί της δημοκρατίας τονίζουν το ευμετάβλητον του δήμου και τη μαζική του συμπεριφορά. Γι αυτό και δεν λείπουν και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί του τύπου: O όχλος, η αμαθής μάζα κι άλλα πολλά. Την ίδια άποψη για το λαό είχε και ο Πέρσης Μεγάβυξος "τίποτα πιο αστόχαστο και πιο αλαζονικό από το αχρείο πλήθος...ρίχνεται με τα μούτρα στα δημόσια πράγματα, χωρίς μυαλό, όμοιος με ποτάμι που ξεχειλίζει" (Ηρόδοτος, Ιστορίαι 3,81.1)

      Οι πολιτικοί ανάλογα με τα συμφέροντά τους εκθειάζουν το λαό ως «σοφό» ή «έτσι αποφάσισε ο κυρίαρχος λαός», όταν βέβαια η ψήφος του ήταν επιδοκιμαστική του κόμματός τους. Όταν, όμως, ο λαός αποδοκιμάζει με την ψήφο του ένα κόμμα, τότε είναι ο «αμαθής όχλος» και ο «μη σκεπτόμενος ψηφοφόρος».

          Βέβαια οι χαρακτηρισμοί είναι πιο οξείς αλλά η πολιτική ορθότητα δεν επιτρέπει την αυτούσια καταγραφή τους…

            


        
Εν τω μεταξύ όλοι διακηρύσσουν πως οι πράξεις τους και η πολιτική τους  στοχεύουν στη διακονία των συμφερόντων του λαού. Θέλουν να φαίνονται ως οι υπηρέτες του δήμου, του λαού. Γι αυτό κατά την προεκλογική περίοδο όλοι προσπαθούν να εμφανίζονται ως οι φρουροί των δικαιωμάτων και των συμφερόντων του δήμου.

        Με κολακείες και υποσχέσεις απλοποιούν ακόμα και τα πιο πολύπλοκα προβλήματα, αποκρύπτοντας από το λαό την πικρή αλήθεια. Εξάλλου σύμφωνα και με τον Alexis de Tocqueville:

      “ Ο κόσμος αποδέχεται πιο εύκολα ένα απλό ψέμα από μια πολύπλοκη αλήθεια”.

        Ζητούμενο, λοιπόν, μιας δημοκρατίας είναι η πολιτική διαπαιδαγώγηση του λαού έτσι ώστε να καθίσταται ικανός στο να διακρίνει τον πραγματικό «Δημοκήδη». Αυτόν, δηλαδή, που φροντίζει το Δ ή μ ο (Δήμος+ κήδομαι).

          Στη δημοκρατία, όμως, δεν χρειαζόμαστε ούτε τους κόλακες, ούτε τους σωτήρες, ούτε τους λαϊκιστές που θωπεύουν τις αδυναμίες μας, ούτε τους περιφρονητές μας. Στη Δημοκρατία όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για κάθε θετικό ή αρνητικό που μπορεί να μάς προκύψει.

          

       “Όταν θα είμαστε όλοι ένοχοι, τότε θα έχουμε δημοκρατία”(Καμύ).

 

        ●□● Περισσότερα στο άρθρο μου: «Ο "Δήμος" και η "Δημοκρατία"»  στο Facebook (ανάρτηση, 12/11/23) και στο blog μου "ΙΔΕΟπολις".

18.11.23

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ, ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΟΥΤΟΠΙΣΤΗ [ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

OI φαντασίες του Επικούρειου Πέπου στο filomatheia.blogspot.com 

Φαντάσου πόσο αληθινή είναι η ιστορία του Πεπέ για την κόρη του την Σάννα, και πόσο όμορφες είναι και οι δύο κόρες του.

Φαντάσου πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη αν οι άνθρωποι ήταν άνθρωποι!

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι και δημιουργικοί.
Φαντάσου η αγάπη να μας άνοιγε τα μάτια κάθε μέρα και να αντικρίζαμε τον συνάνθρωπο μας ως εαυτό μας.
Φαντάσου την  ημέρα, όπου  όλοι οι άνθρωποι θα χαμογελούν αληθινά, γιατί αργεί άραγε?
Φαντάσου τις πανάκριβές στιγμές μας να μην υπάρχει ενδιαφερόμενος αγοραστής.
Φαντάσου να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τις μουσικές, όταν πια δεν ακούγονται για να δούμε πού πάνε, αλήθεια που πάνε όταν δεν τις ακούμε;

Φαντάσου την αγάπη να λάμπει σαν άστρο και να σου φωτίζει το μονοπάτι της ζωής.
Φαντάσου τη δημιουργικότητα του ΜIRO  και του Πεπέ να σου χτυπάει την πόρτα.
Φαντάσου ένα μεσημέρι του Γενάρη να λιώσουν οι πάγοι από τις καρδιές των ανθρώπων.
Φαντάσου τον μικρό Απόλλωνα να του διαβάζω παραμύθια, πολλά παραμύθια και ποίηση δίπλα στο ποτάμι και η Διοτίμα να ψάχνει να μας βρει.      
                                                                              
Φαντάσου η Περικτιόνη να μας ξαναπαίξει την υπέροχη αρμονία στο Πιάνο αυτή τη φορά  στο βουνό με τις Καλότυχες!!!!!!!
Φαντάσου τη στιγμή που τα μάτια σου θ΄ αντικρίσουν εκείνη-εκείνον που πάντα αναζητούσες!!!
Φαντάσου την τσαούσα Ζαν Ντ’ Αρκ να πάρει το σπαθί της ξανά και να μας οδηγήσει σε νέα νίκη κατά της αδράνειας και του ωχαδερφισμού. Ίσως τότε υπάρξει ελπίδα.
Φαντάσου να παντρευτείς εκείνη-εκείνον που κάθε πρωί θα σε ξυπνάει σκορπίζοντας ροδοπέταλα στο πρόσωπό σου και στους μαστούς σου!!!
Φαντάσου τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν, όταν υποδέχεσαι αγαπημένα πρόσωπα στο Ελευθέριος Βενιζέλος από Nότια Αφρική, Γαλλία, Ιαπωνία κ.ο.μ.
Φαντάσου τη θάλασσα ν’ αρχίσει να μιλάει… πόσα θα είχε να μας πει για τον Κον-Τίκι και για την αναδυόμενη Αφροδίτη.
Φαντάσου οι ερωτευμένοι να ήταν οι κυβερνήτες της γης, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας στη γη.
Φαντάσου πως ενώθηκες- σαν σε όνειρο- με μια Νεράιδα-ξωτικό και έγινες πατέρας της Aριάδνης, της Τερψιχόρης και του Ασκληπιού
Φαντάσου πως μια μέρα συνάντησες αυτά τα τρίδυμα και σου είπαν πως το όνειρο ήταν αληθινό, άρα; 
Φαντάσου πόσο όμορφη και αληθινή ήταν η αγάπη της Νεράιδας για σένα, καθώς επίσης και της Λιβ για τον Θορ
Φαντάσου την επιστροφή πολύ αγαπημένων φίλων και τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν τους κλείνεις στην αγκαλιά σου.

Φαντάσου την Μυρτώ, την Θάλεια, την Κλειώ, την Μιράντα, τον Πρόσπερο, την Ερατώ, την Κορνηλία, τον Ερμή, τον Όμηρο, τον Πεπέ, τον Φειδία, την Δολεντσια, την Σύλβια, την Αντιόπη, την Διοτίμα, την Άλκηστη, την Μελισσάνθη, τον Τζόναθαν, την Denice, τον Derrick την Χριστίνα, την Μό'ι'ρα, τον Γιουμέτα, τον Ρυότα,  την Σάννα, τον Ηγέτη, τον Αστροτόμ, τον Μαστορίκα, την Διώνη, την Νεφέλη, την Κέικο, τη Θάλασσα, την Ρίττα, την Νορίκο,  την Μίε, την Γιουμίκο, την Μυρτώ, την Διώνη, την Λόλα, να είναι ήρωες στο βιβλίο του Πουφ και οι μορφές τους να στολίζουν τους πίνακες του του Πεπέ.

Φαντάσου ένα πετρελαιοφόρο να το πιλοτάρει ο Μr Alex, πότε άραγε θα έφτανε στον προορισμό του;
Φαντάσου την εαρινή σύναξη ποιητών στην αυλή των Θαυμάτων, και στον κήπο του Επίκουρου με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι να φωτίζει τις Μούσες και τις Νύμφες.
Φαντάσου τους φίλιους αριθμούς 220-284 σαν ένα αληθινά ερωτευμένο ζευγάρι
Φαντάσου τι σημαίνει και γιατί ειπώθηκε το Πυρ, Γυνή και Θάλασσα και πράξε τα δέοντα.

Φαντάσου το πώς ένιωθε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν είπε: Κι εσύ, Βρούτε;
Φαντάσου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να διαπιστώσεις πως δε βλέπεις πια, όπως ο Πλούτος.
Φαντάσου για λίγο πως νιώθουν αυτοί που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ;
Φαντάσου την ηχώ της ψυχής σου, όταν καταλάβεις πως έχεις χάσει την ακοή σου.
Φαντάσου ν΄ αληθεύει πως υπάρχει ζωή μετά τον θάνατόν μας, πόσο άδικο θα ήταν αυτό.
Φαντάσου να φύγεις και εγώ να σβήσω, ποιος θα ποτίζει τη μνήμη σου?
Φαντάσου στο κέντρο της γης να υπάρχουν τα μικροσκοπικά και αόρατα ανθρωπάκια όπως ισχυρίζεται ο Poof!!!                                                                                         
Φαντάσου  πόσο πραγματικά δίκαιος θα ήταν ο κόσμος αν κάθε 100 χρόνια άλλαζαν οι κάτοικοι της γης.
Φαντάσου το ασανσέρ που θα παραλάβει τις ψυχές μας να πάθει βλάβη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φοβερό!!!

Φαντάσου έναν παράδεισο χωρίς καν σκέψη αμαρτίας, πόσο βαρετός και ανούσιος θα ήταν ή φαντάσου εσύ να έχεις πάει στον παράδεισο και οι Τσιτσάνης, Μητροπάνος, Παπάζογλου, Πόλυ Πάνου, Μοσχολιού, Μπιθικώτσης, Ξυλούρης, Χατζιδάκις, Στελάρας, Μάρκος να έχουν πάει στην κόλαση και η Χαρόντισσα να χορεύει τσιφτετέλι. Ζητάς μεταγραφή για την υπόγα ή όχι;
Φαντάσου ένα όνειρο τρελό π. χ 179191191971 να γίνει πραγματικότητα
Φαντάσου ένα πρωινό να μάθεις πως ζεις ολομόναχος στη γη, τι θα κάνεις;
Φαντάσου πόσο ευτυχισμένος ήσουν και δεν το γνώριζες, ώσπου ήρθε ο γιος του κορωνο'ι'ού και τότε κατάλαβες μεν, αλλά ήταν αργά.
Φαντάσου πως για μια μέρα είσαι στη θέση του Θεού. Τι θα άλλαζες, και ποιους θα εξαφάνιζες;
Φαντάσου πως.... . . . 

Φαντάσου πως η μεγάλη σου αγάπη μεταμορφώθηκε σε ροδοπέταλο κι εσύ σε πρωινή δροσοσταλίδα στην αγκαλιά της
Φαντάσου πως ναυάγησες μέσα στους ωκεανούς των ματιών της και πως σώθηκες όταν έκλεισε τα βλέφαρά της για να δακρύσει για το χαμό σου!!!!!
Φαντάσου πως μια μέρα όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που ζουν στη θάλασσα να βγουν στην επιφάνεια και να ζητήσουν την απομάκρυνση των καραβιών και των κατρουλιάρηδων;
Φαντάσου όσους πνίγηκαν στις θάλασσες να ζουν τώρα σε κάποια χαμένη Ατλαντίδα.
Φαντάσου να είναι αληθινές οι ιστορίες-μύθοι για τον Κεφαλοπόταμο και το τρύπιο λιθάρι.
Φαντάσου τον Ορφέα να βρίσκει την Ευρυδίκη του, η έστω  μια αξιόλογη σύντροφο. 

Φαντάσου να είναι ψέμα πως ο Νέρων έκαψε την Ρώμη, καταρρέει πια όλος ο μύθος, μην αλλάζεις την πίστη σου άλλαξε τις συμπεριφορές σου, και κυρίως μάθε την ιστορία του τόπο σου, και τότε φαντάσου ποιοι ήταν οι δημιουργοί των αρχαίων θεάτρων της Επιδαύρου, της Δωδώνης, και του Διονύσου και αναλογίσου τις ευθύνες σου απέναντι στους προγόνους σου.
Φαντάσου το τι ζημιά θα προκαλέσει ο γιος του Κορωναίου στις ψυχές των ανθρώπων και γενικότερα στην παγκόσμια οικονομία.
Φαντάσου επίσης πως από όλη αυτή την ιστορία κάποιοι θα δουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να φουσκώνουν.
Φαντάσου ο άνθρωπος ο οποίος νιώθει παντοδύναμος, μιας και κατάφερε να φθάσει μέχρι το φεγγάρι, και να στείλει μηχανές στα πέρατα του κόσμου πόσο ανίσχυρος είναι μπροστά σε έναν ιό.
Άραγε γιατί τους είπαν ιούς και όχι θυγατέρες; Γνωρίζει κάποιος;

Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρεσαι για το σκοτάδι.
Κουάκερων Παροιμία

Αν κοιτάξεις την άβυσσο για πολύ ώρα, τότε και η άβυσσος θα κοιτάξει μέσα σου. Νίτσε

Αυτός που έχει μέσα του αγάπη είναι ευτυχισμένος . Pepe

======================================

ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΣΤΟ filomatheia.blogspot.com

Παρατήρησα: Τις όμορφες βραδιές ΠΟΙΗΣΗΣ, και την κάθοδο των αστεριών στην αυλή των θαυμάτων, τότε που όλα ήταν μαγικά.

Παρατήρησα: Τις μέλισσες με δέος για το λειτούργημα τους.
Παρατήρησα: Τα χελιδόνια να κτίζουν τις φωλιές τους και υιοθέτησα δυο, την DENICE KAI TON DERRICK
Παρατήρησα: Τον Ορφέα και νόμισα πως είναι μετεμψύχωση του μέγιστου Παππουλάκου papoyla
Παρατήρησα: Την υποχώρηση ηθικών αξιών στην ελληνική κοινωνία και σκέφτηκα τις ευθύνες των ανθρώπων της δικής μου γενιάς.
Παρατήρησα: Tην πτώση συναισθημάτων που καταλήγουν στην κατάθλιψη.

Παρατήρησα: Την άγνοια της μαγικής λέξης σ’ αγαπώ σε μικροπυς και μεγάλους
Παρατήρησα: Το ουράνιο τόξο σε αγαθές ψυχές.   
Παρατήρησα: Την άγνοια της ρήσης ''Αγαπάτε Αλλήλους'' στους  τάχαμ και τους δήθεν πιστούς χριστιανούς. 
Παρατήρησα: Τη χρησιμοθηρία του υπέρτατου αγαθού της φιλίας. 
Παρατήρησα: Τα χρώματα της άνοιξης στην πιο όμορφη ζωγραφιά της φύσης.


Παρατήρησα:
 Tη δημιουργική σιωπή του χειμώνα ειδικότερα όταν έχεις παρέα υπέροχους φίλους.
Παρατήρησα: Τις μαγικές νότες του έρωτα!!!!! 
Παρατήρησα: Tην έλξη των χαρισματικών πλασμάτων. 
Παρατήρησα: Το σπινθήρα στους οφθαλμούς των ερωτευμένων και την άσβεστη πυρκαγιά στις καρδιές τους. Παρατήρησα: Τα χείλη πολλών γυναικών χωρίς αισθησιασμό.
Παρατήρησα: Τον ομιχλώδη ουρανό στα όνειρα πολλών νέων.
Παρατήρησα: To χαμόγελο, ως έκφραση άσκησης των μυών. 
Παρατήρησα: Tις τυπικές σχέσεις πολλών ανθρώπων.
Παρατήρησα: Το σήμερα στο μέλλον και είδα το χθες. 

Παρατήρησα:
 Το ήθος και το σεβασμό στους αξεπέραστους Ιάπωνες 
Παρατήρησα: Tην ασέβεια και τον ωχαδερφισμό μεγάλης μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας. 
Παρατήρησα: Τους αχάριστους αμνήμονες χωρίς όριο ηλικίας. 
Παρατήρησα: Την Γκάιντα, τα Τύμπανα, Τα πνευστά, τις Μελωδίες, τα Πουλιά, τ' Αστέρια
Δίας και Αφροδίτη στην αγκαλιά της Αρμονίας. 

Παρατήρησα: Tην υπέρτατη αγάπη της Μελισσάνθης για τον παππού της και κατάλαβα το νόημα της αγάπης. 
Παρατήρησα: Τον Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ να ''ανασταίνει'' τον Παππουλάκο και βίωσα τη στοργή και την αφοσίωση.

Παρατήρησα: Την εγκατάλειψη των αδέσποτων και των γερόντων. 
Παρατήρησα: Tα άνθη της αμυγδαλιάς στο βάζο της  Δολέντσιας. 
Παρατήρησα: Tους λόφους που περικλείουν το χωριό μου ως Σωματοφύλακες. 
Παρατήρησα: Tην ανύπαρκτη αλληλεγγύη. 
Παρατήρησα: Tην κρούστα ασάφειας στις σχέσεις των ανθρώπων. 
Παρατήρησα: Tις πέτρες στο ποτάμι να παίρνουν το μπάνιο τους. 
Παρατήρησα: Toν χωματόδρομο που οδηγεί στη μοναξιά.
Παρατήρησα: Tα νήπια στους σταθμούς ''παρκαρισμένα''. 
Παρατήρησα: Τ' αεροπλάνα που φεύγουν χωρίς εμένα…..

Παρατήρησα: Tο φόβο την τελευταία περίοδο στα μάτια των συνανθρώπων μου.
Παρατήρησα: Το τεράστιο μέγεθος της αχαριστίας.
Παρατήρησα: Τους κτήτορες και τους εγωπαθείς ως κακοήθεια στη φύση.
Παρατήρησα: Την κατακόρυφη αύξηση των ανέραστων, και των κρυόκωλων. 
Παρατήρησα: Τη φοβία πολλών νέων στο να ερωτευθούν. 
Παρατήρησα: Τους εξαρτημένους του διαδικτύου και των κινητών. 
Παρατήρησα: Την νέα μητέρα = χαζοκούτι να έχει αντικαταστήσει τη βιολογική μητέρα. 
Παρατήρησα: To ''παρκάρισμα'' των παιδιών για να ΧΑΖΕΨΟΥΝ!!! στην Tουβούλα. 
Παρατήρησα: Tους γονείς με παιδιά, αλλά χωρίς  παιδεία. 
Παρατήρησα: Tην PATTY SMITH να απαγγέλει KINGSMPERG, την Kαραμπέτη ΕΛΥΤΗ, 
την Λαμπέτη Καβάφη και ερωτεύτηκα παντοτινά την ποίηση τους.
Παρατήρησα: Τα λιγοστά -έστω- μέλη της Λ.Ο.Γ. να παραμένουν δημιουργικά.
Παρατήρησα: Tην απαράδεκτη-αποτρόπαια πράξη της κλειστής βιβλιοθήκης.
Παρατήρησα: Τις ψηλές κορυφές του Κόζιακα που βρήκα και θ' αφήσω. 
Παρατήρησα: Tις μεταξένιες κλωστές των μαλλιών σου σαν γραμμές του Ουράνιου τόξου.
Παρατήρησα: Tα κοσμήματα στα βλέφαρα των ματιών σου.
Παρατήρησα: Την προσκόλληση της μνήμης στο ερωτικό Παρίσι για ευνόητους λόγους.
Παρατήρησα: Tην αφοσίωση εκλεκτών φίλων, εντός και εκτός συνόρων. 
Παρατήρησα: Tη γενναιοδωρία συναισθημάτων ξεχωριστών ανθρώπων.
Παρατήρησα: Tις πληγές σε σώματα από αχάριστες  καρδιές. 
Παρατήρησα: Tο λευκό για την Αγάπη, το κόκκινο για την Καρδιά.
Παρατήρησα: Τον κότσυφα με την κίτρινη μύτη που κατοικεί στην ελιά του κήπου μας.
Παρατήρησα: Τον ερχομό των χελιδονιών ως προάγγελοι του ερχομού της Περσεφόνης.
Παρατήρησα: Την έλλειψη της πιο ζεστής αγκαλιάς  από την 13η /02/08
Παρατήρησα: Το παράπονο στις μορφές των αδικημένων.
Παρατήρησα: Το κεχριμπαρένιο δάκρυ στις πλαγιές των μάγουλών σου, και την έκπληξή σου όταν αυτό μετατράπηκε σε πολύτιμο λίθο.
Παρατήρησα: Τη μελωδία στον ήχο της καμπάνας τη Μεγ. Παρασκεύης και την περιφορά του Επιτάφιου πόσο, μα πόσο γλυκιά ήσουν.
Παρατήρησα: Τις αγγελικές φωνές των: Ειρήνης Παππά, Νατάσσας Μποφίλιου, Φλέρης Νταντωνάκη, Χαρούλας Αλεξίου, Βίκυς Μοσχολιού, και υποκλίθηκα στη γλυκολαλιά τους.
Παρατήρησα: Το πόσο αλλάζει η όψη των ανθρώπων όταν χαμογελούν από καρδιάς.
Παρατήρησα: Το πως και πόσο οι ίδιοι καταστρέφουμε την  υγεία μας
Παρατήρησα: Τη γαλήνη και την πραότητα δυστυχώς σε ελάχιστους. 

Παρατήρησα: Τα ποιήματα των: Νερούδα, Λειβαδίτη, Καββαδία, Γουίτμαν, Ελύτη, Πολυδούρη, Ντίκινσον, Γκανά, Σεφέρη, Σολωμού, Παλαμά, Καλπούζου, Γκαίτε, Καβάφη, Πούσκιν, Ρίτσου, Λόρκα, Έλιοτ, Πλάθ, Κορνάρου, Χορτάτση, Μπλέηκ, Μαγιακόβσκι, Καρυωτάκη, Κάλβου, Ρεμπώ, Σαραντάρη, Βαρβέρη, Οκτάβιο Πας, Χάυντεν, Μπωντλαίρ, Κίνγκσμπεργκ, Γκάτσου, Δάντη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Βάρναλη, Δημουλά, Κήτς, Κόλεριτζ, Ελυάρ, Πίντερ, Έλιοτ, Χικμέτ, και σκέφτηκα τα λόγια του Λεύτερη Παπαδόπουλου, ( ο συγγραφέας σ' ένα βιβλίο λέει αυτά που ο ποιητής θα πει σε μια λέξη!!!) 

Παρατήρησα: Τη γυμνόστηθη στο Λούβρο με τους Μαστούς των Μουσών και αναρωτήθηκα τι στην ευχή θέλει και φωλιάζει εκεί αυτό το κάθαρμα ο καρκίνος;
Παρατήρησα: Τα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αριστοφάνη, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του ‘Ομηρου, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Επίκουρου, του Ντίκενς, του Θερβάντες, του Κίπλινγκ, του Βερν, του Σαίξπηρ, του Καμπανέλη, του Μαρκές, του Τσέχωφ, του Σκούρτη, του Αναγνωστάκη, του Μουρσελά, του Γκολντόνι, του Γκογκολ, του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Λόρκα, του Πίντερ, του Ουγκό, του  Ίψεν, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα του Ρουσώ, του Βολταίρου, του Λουντέμη, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Παρατήρησα: Τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Ροντέν, του Πικάσο, του Μόραλη, του Επικούρειου Πέπου, του Μποτιτσέλι, Τζιορτζόνε, του Ντεκά,  του Ρενουάρ, και όλων των Φλαμανδών, του Νταβίντσι, του Μονέ, του Ρούμπενς, του Κλίμτ, του Κουρμπέ, του Ντίρερ, του Μπος, του Τέρνερ, του Καραβάτζιο,του Μοντιλιάνι, του Νταλί, του Βερμέερ, του Καντίνσκι, του Λύτρα, του Ελ Γκρέκο, του Μυταρά, του Εγγονόπουλου, του Βελάσκεζ, του Γύζη, του Βαν Κόνγκ, του Σαββάκη, του Αλταμούρα, του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκογκέν, τους 
Ιμπρεσιονιστές,  και οραματίστηκα έναν κόσμο χωρίς τυφλούς.
Παρατήρησα: την Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου και κατάλαβα με πιο βλέμμα βλέπουν οι μητέρες τα παιδιά τους. 

Παρατήρησα: τα σβησμένα κεριά ως σβησμένες ψυχές.
Παρατήρησα: το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα και θαύμασα τον μέγιστο ζωγράφο τ' ουρανού.
Παρατήρησα: τις καμπύλες, και τις κοιλάδες  του γυναικείου σώματος, ως Εξερευνητής του πλανήτη Αφροδίτη και παρέμεινα ισόβιος εξερευνητής.
Παρατήρησα: τους αιώνιους απαίδευτους φοιτητές, χωρίς παιδεία.
Παρατήρησα: τον δίκαιο αγώνα των αδικημένων και αναρωτήθηκα τι σόι άνθρωποι είμαστε; άραγε είμαστε;
Παρατήρησα: τις φλόγες που καίνε τα εσώψυχα των δημιουργών και το μυαλό μου πήγε στον φίλο μου τον Ηλία Γιαννακόπουλο.
Παρατήρησα: τις φλόγες αρνητικότητας και καχυποψίας να καίνε αγνά συναισθήματα, και δημιουργικές ιδέες.
Παρατήρησα: τα μυρμήγκια και κατάλαβα την έννοια της συνεργασίας.
Παρατήρησα: τα μαγικά σου δάχτυλα να δίνουν ζωή στα πλήκτρα του πιάνου.
Παρατήρησα: τις μελωδίες της φύσης, των πουλιών, των παιδιών και τα υπέροχα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν ακούω τις θεσπέσιες: του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Τσιτσάνη, του Λεοντή, του Βασιλείου, του Πλέσσα,
του Μάρκου, του Καλδάρα, της Καραϊνδρου, του Κουγιουμτζή, του Μπάχ, του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του Σούμαν, του Βέρντι, του Σοπέν, του Στράους, του Μέντελσον, του Πουτσίνι, του Μπιζέ, του Σούμπερτ, του Βιβάλντι και αφουγκράστηκα την αγωνία του μέλλοντος δημιουργού μπροστά στο δίλλημα, όραση ή ακοή;

Παρατήρησα: τους συγγραφείς του Μέλλοντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος, με δέος για το έργο τους.
Παρατήρησα: τα κύματα της θάλασσας να χορεύουν σε μουσική της φύσης.
Παρατήρησα: τα κύματα του αέρα να μεταφέρουν – χρόνια τώρα – τις μουσικές του 
κόσμου.
Παρατήρησα: τη μυσταγωγία του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.
Παρατήρησα: τις υπέροχες συμπεριφορές – δυστυχώς λίγων – 
ευγενικών συνανθρώπων.
Παρατήρησα: την απληστία να κυριαρχεί στη σκέψη πολλών ανθρώπων.  
Παρατήρησα: τα λαμπερά αγαπημένα πρόσωπα απο το μαγικό ταξίδι στη Ρώμη. 
Παρατήρησα: το προσποιητό ενδιαφέρον από μη ηθοποιούς.

Παρατήρησα: το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας αληθινά ζεστής αγκαλιάς.
Παρατήρησα: τα μεγάλα σπίτια άδεια από συναισθήματα χαράς και αγάπης.
Παρατήρησα: τις άψυχες κούκλες στα μπαλκόνια χωρίς κανάτες.
Παρατήρησα: τις ακτές γεμάτες από φθαρμένα υλικά από δήθεν πολιτισμένους.
Παρατήρησα: τους βράχους να δέχονται αδιαμαρτύρητα το μένος των κυμάτων.
Παρατήρησα: την μαγική τέχνη στη μαγειρική της μις Δολέντσιας.
Παρατήρησα: την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, το φιλότιμο τη στοργή,
την αφοσίωση  να κατοικούν στην καρδιά της Denice του Derrick, της Mie και του Μako
Παρατήρησα: τη ρηχότητα στα νερά της φιλίας, αλλά και την πλημύρα συναισθημάτων από διαχρονικές φιλίες.

Παρατήρησα: τη διαφορά του ερωτεύομαι, από το επιθυμώ τη σάρκα σου.
Παρατήρησα: τη μανιέρα στην καθημερινότητα μας χωρίς ίχνος δημιουργικότητας.
Παρατήρησα: την περιφρόνηση και την επέκταση του εγωιστικού μας κύκλου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση λάσπης  από λασπολόγους, σε
ευγενικές, και φιλότιμες πράξεις, καθώς επίσης και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους. 
Παρατήρησα: το δροσερό αεράκι που στέλνει το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων σου.
Παρατήρησα: την εκτόξευση μας γλυκόφθαλμης, λυτρωτικής-λατρευτικής ματιάς.
Παρατήρησα: τη σεμνότητα της Πορτοκαλιάς , της Λεμονιάς, της
Δαμασκηνιάς, της Αμυγδαλιάς, της Ροδιάς, της Βερύκοκιάς. της νεραντζιάς απέναντι στη μητέρα φύση.

Παρατήρησα: τις ανεξήγητες σκηνές των ονείρων.
Παρατήρησα: τα αγόρια της Ο.ΚΡ.Α να έχουν κλείσει στην καρδιά τους τη χρυσή περίοδο
1999-2004

Παρατήρησα: την απουσία των δασκάλων ζωής π.χ. Θάνος Καρράς και σκέφτηκα το πόσο τυχερός ήμουν που υπήρξα μαθητής του.
Παρατήρησα: τα καχύποπτα βλέμματα να διψούν για αίμα.
Παρατήρησα: την αρνητικότητα να γίνεται μόνιμη κάτοικος στις σκέψεις των πολλών.
Παρατήρησα: τα αγκαθωτά σύρματα ως πανωφόρι προστασίας.
Παρατήρησα: την έλλειψη – έκλειψη φωτεινών μορφών.
Παρατήρησα: τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τον Δία, την
Αφροδίτη να είναι πάντα εκεί με τη γυμνή τους αγαθή όψη.
Παρατήρησα: την τεράστια απόσταση λόγων και πράξεων. 
Παρατήρησα: τους εθελοντές ‘’πυροσβέστες’’ να κατασβήνουν φλόγες δημιουργίας. 
Παρατήρησα: το πόσο εύκολα μερικοί κατουράνε μέσα στο πηγάδι που πίνουν νερό.
Παρατήρησα: τις διψασμένες – άνυδρες καρδιές να κρατάνε 
ομπρέλα.

Παρατήρησα: την τυφλότητα ανθρώπων που υποτίθεται πως βλέπουν.
Παρατήρησα: την κώφωση ανθρώπων χωρίς προβλήματα ακοής.
Παρατήρησα: ανθρώπους  να μην μπορούν να αγαπήσουν κάτι έξω από το τομάρι τους.
Παρατήρησα: τον έρωτα να ρίχνει το βλέμμα του και οι αποδέκτες 
να βγάζουν φτερά
Παρατήρησα: το ξεχωριστό άρωμα της τριανταφυλλιάς όταν μπήκα στον κήπο και 
κατάλαβα τον έρωτα των μελισσών για τα ροδοπέταλά της.
Παρατήρησα: τους ακατάστατους χτύπους της αιώνιας ερωτευμένης καρδιάς μου.
Παρατήρησα: τα λάθη που νόμιζα σωστά, και είμαι έτοιμος για τα επόμενα.
Παρατήρησα: τα πουλιά και τα παιδιά και άκουσα τον αγέρα να μου λέει: τα αγαπημένα πλάσματα του Θεού.

Παρατήρησα: το μαρτύριο της Μοναξιάς και της Κατάθλιψης.
Παρατήρησα: τον συγχρονισμό της αναπνοής και του σύμπαντος.
Παρατήρησα: την έλλειψη βαρύτητας σε πολλούς ενώ δεν πήγαν ποτέ στο διάστημα.
Παρατήρησα: την έλλειψη καθαρών πηγών γνώσης και συναισθημάτων.
Παρατήρησα: τη μνημειώδη απουσία αισθητικής.
Παρατήρησα: το ένδοξο τέλος μιας υπέροχης φιλίας.
Παρατήρησα: την άδεια κούπα των συναισθημάτων της καλοπροαιροσύνης.
Παρατήρησα: την απέραντη μοναξιά των όντων του διαστήματος.
Παρατήρησα: την αδράνεια του χρόνου στα έτη φωτός.
Παρατήρησα: την υποκρισία των ανθρώπων εκτός θεατρική σκηνής.
Παρατήρησα: τις λυτρωτικές σταγόνες βροχής στις άνυδρες καρδιές.
Παρατήρησα: την Περσεφόνη να επιστρέφει ξανά και ξανά.

Παρατήρησα: τη χαμηλή κοστολόγηση της ζωής από τους τοκογλύφους.
Παρατήρησα: το μαγικό τοπίο με τις παπαρούνες που εσύ είχες ανακαλύψει.
Παρατήρησα: το ερωτικό τραγούδι των νυμφών στο παλκοσένικο της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό κελάρυσμα των υδάτων του Κεφαλοπόταμου. 
Παρατήρησα: το ερωτικό μπαλέτο των φύλλων στα δέντρα σε χορογραφία της φύσης.
Παρατήρησα: το ερωτικό τιτίβισμα των πουλιών, και την 
αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.
Παρατήρησα: την ανατολή και τη δύση ιδεών, πράξεων, συμπεριφορών, φιλίας, ονείρων, δημιουργίας, και ζωών.

Παρατήρησα:
 την αγάπη στο νησί των συναισθημάτων και αποφάσισα να μείνω εκεί.
Παρατήρησα: τα έργα του Επικούρειου Πέπου και αναρωτήθηκα, μήπως τελικά πολλοί
από μας κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη?
Παρατήρησα: το παιδί που κρύβω μέσα μου να με κοιτάζει λυπημένο γιατί τόσο καιρό το
είχα αφήσει μόνο του, και αποφάσισα να επιστρέψω στον κήπο των ονείρων.
Παρατήρησα: Τα υπέροχα φιλολογικά – φιλοσοφικά άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου και
σκέφτηκα το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του.
Παρατήρησα: Το πως κάνει η μητέρα μου όταν επιστρέφω στο σπίτι μετά από αρκετές ώρες απουσίας και ένιωσα την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ στον δημιουργό μας που μας έδωσε την ευκαιρία να την απολαύσουμε αυτά τα 4 χρόνια μετά το εγκεφαλικό.


Παρατήρησα: Το πόσο όμορφη και δημιουργική ήταν η φετινή μου παραμονή στο Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι, Ιούνιος 2018 – Οκτώβριος 2018 δηλαδή ακριβώς 4 μήνες, και όλα αυτά χάρη στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.
Παρατήρησα: Ξανά τους παρτάκηδες και για μια φορά ακόμα τους σιχάθηκε η ψυχή μου.


Παρατήρησα: πως η αγαμία και η ατεκνία των νέων οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
Παρατήρησα: Πως οι λέξεις παιδεία, πολιτισμός, μουσείο, βιβλίο, λογοτεχνία, ποίηση, εικαστικά, ζωγραφική, σεβασμός, δημιουργία, προσφορά, βιβλιοθήκες, σε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν είναι και τόσο γνωστές.
Παρατήρησα: Το θε’ι’κό χαμόγελο και την θετική αύρα της Αφροδίτης και κατάλαβα γιατί ο φίλος μου  ο Ηλίας έγινε σοφός, χάρη στο άγγιγμα της Μούσας του. Χαίρε Αφροδίτη της Πιάλειας.

Παρατήρησα: Και διάβασα το εκπληκτικό – διδακτικό ιστορικό βιβλίο του κ. ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ με τίτλο΄΄Τα μυστικά του Βοσπόρου΄΄ και έμεινα άφωνος από τις γενοκτονίες που έκαναν οι τουρκαλάδες στους Αρμένιους και στους Έλληνες.
Παρατήρησα: Την έλλειψη συνοχής στην Ελληνική κοινωνία και μου λύθηκαν οι όποιες απορίες είχα
σχετικά με τον εμφύλιο του 40 και τρόμαξα στο ενδεχόμενο της επανάληψης.
Παρατήρησα: Τον καταπληκτικό άνθρωπο Ζήνωνα τον Ελεάτη, της ευαισθησίας και της προσφοράς να δημιουργεί το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας στην γενέτειρά του και φούσκωσα από περηφάνια που με αποκαλεί καλό του φίλο.
Παρατήρησα: Την έλλειψη κρίσεις δικαίου σε ανθρώπους που θεωρούσα σημαντικούς και αυτό με πλήγωσε υπερβολικά.

Παρατήρησα: Η αχαριστία, η κτητικότητα, ο εαυτουλισμός, η υποκρισία, η κακή προαίρεση κ.ο.μ.
έχουν εγκατασταθεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων με αποτέλεσμα να σε αναγκάζουν να κρατάς
μέρα μεσημέρι το φανάρι όπως ο Διογένης και να ψάχνεις για άνθρωπο.
Παρατήρησα: Πως τα χωριά έχουν αρχίσει ξανά ν’ αδειάζουν λόγω μετανάστευσης, αρκετοί άνθρωποι
φεύγουν ξανά για την Γερμανία κυρίως, αλλά και για άλλες χώρες. Όπως π.χ τα γειτονάκια μου
Θωμάς, Ειρήνη, Μίχος, Τζίνα, Ελένη, Ραφ, Γιώργος κ.π.α.
Παρατήρησα: Πως δεν έχει νόημα να θυσιάζεσαι για ανθρώπους που δεν αξίζουν, απλά απομακρύνσου από κοντά τους.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ: Τους κήπους της Θείας Ελένης, της Θείας Γιαννούλας και της Θείας Αγορίτσας και αναρωτήθηκα, τι θα γίνει μετά; Μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στις τρεις, προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες αλλά εγώ γνωρίζω το έργο αυτών των τριών.

Y.Γ. POOF στη γλώσσα των Σουαχι-λογ-ιτών σημαίνει ονειροπόλος

Ένα μικρό ποίημα ως ευχή στην κόρη μου.

Τερούλι σου εύχομαι:

Να έχεις την τόλμη των ιστιοπλο'ι'κών πανιών στον άνεμο.

Να 'σαι σαν τις ψηλές κορφές του Κερκέτιου όρους στο

σφύριγμα των ανέμων.

Να έχεις πάντα την ευμένεια των θεών, της τύχης και των

ανθρώπων.

Να παραμείνεις ολβιοδαίμων άνθρωπος προς όφελος της

 κοινωνίας και των ανθρώπων.

====================

Το νέο οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου.
Τα πλατάνια στο τάμπλετ.


Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/
Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/
Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θρόισμα και οξυγόνο.

Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/
Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/
θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/
Τότε όμως θα είναι αργά.

Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/
Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/
Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/
Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.

Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/
Απλά θα υπάρχουν μαύρες τρύπες/
Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/
Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες.

Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι όπως τα πλατάνια/
Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για πλατάνια/
Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/
Θα ανατρέχουν φυσικά στο τάμπλετ.

Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής" 
και είναι αφιερωμένα σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον.

============================


Δεύτερο "Αντισταθείτε", ένα ακόμα ποίημα του Επικούρειου Πέπου 


Αντισταθείτε: στον καύσωνα ακόμα και αν αυτός φέρει το όνομα Κλέων= Γνωστότερος όλων, ωστόσο, θεωρείται ο Κλέων, ο Αθηναίος στρατηγός κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ήταν ο πρώτος επιφανής αντιπρόσωπος της εμπορικής τάξης στην Αθηναϊκή πολιτική, αν και ο ίδιος ήταν αριστοκράτης. Οι σύγχρονοί του Θουκυδίδης και Αριστοφάνης τον αναπαριστούν ως πολεμοκάπηλο δημαγωγό.

Αντισταθείτε: στους κυβερνήτες και στα κόμματα με τους κομματικούς στρατούς που αρέσκονται να λένε πως βρίσκονται εκεί δήθεν για το καλό μας.

Αντισταθείτε: στους ανεπάγγελτους, επαγγελματίες πολιτικούς που η μόνη τους έγνοια είναι η εξουσία που τους επιτρέπει την "αρμεγή" των κονδυλίων και του εύκολου πλουτισμού, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι ξενιτεύονται για να βρουν σωστή εργασία.

Αντισταθείτε: στους βιαστές του περιβάλλοντος και της αισθητικής όπου και αν σταυλίζονται, όσο μεγάλους σταυρούς και αν κάνουν, όσο και αν προσποιούνται τους αγαθούς γιατί και στον παράδεισο - αν υπάρχει - θα κάνουν τα ίδια.

Αντισταθείτε: όταν ακούτε πως ο κρατικός μηχανισμός είναι σε ετοιμότητα γιατί ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι. Βλέπε πυρκαγιές και πλημμύρες.

Αντισταθείτε: στους σιωπιστές που είναι λαλίστατοι μόνο όταν δεν υπάρχει κομματική γραμμή.

Αντισταθείτε; στα δήθεν ανεξάρτητα ΜΜΕ που είναι φουλ εξαρτημένα από τα κονδύλια των κομμάτων και των κυβερνώντων γιατί στο τέλος της ημέρας, αντί για ενημερωμένος πολίτης, θα έχεις καταντήσει ανημέρωτο όργανό τους και άμισθος πωλητής τους.

Αντισταθείτε: στην παρούσα κυβέρνηση και στην παρούσα αντιπολίτευση γιατί δεν υπάρχει αξιοκρατία, γιατί οι μετακλητοί υπάλληλοι από 5.000 έχουν φθάσει στις 8.000, γιατί δεν υπάρχει αξιολόγηση, γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για σωστή παιδεία, γιατί αντί για εκπαιδευτικούς και νοσηλευτικό προσωπικό προσλαμβάνουν αστυνομικούς για την πάρτη τους και όχι για την ασφάλεια των πολιτών.

Αντισταθείτε: σε όλους τους παρτάκηδες, τους Χαμουστεράκηδες, τους δήθεν και τους τάχαμ και στους αχάριστους που υπάρχουν γύρω μας και με το εγώ τους μολύνουν το περιβάλλον και την υγεία μας.

Αντισταθείτε: στους ανάξιους πολίτες που δεν επιτρέπουν στους άξιους να φθάσουν στα κέντρα αποφάσεων για ένα καλύτερο μέλλον.

Αντισταθείτε: στον εαυτό σας που λέει: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο;

Αντισταθείτε στους πολίτες που σιωπούν ενώ δίπλα τους διαπράττονται οικολογικά εγκλήματα και όχι μόνο.

Αντισταθείτε; στους δήθεν ευαίσθητους που ενώ βλέπουν την ασχήμια που υπάρχει γύρω μας απλά σιωπούν.

Αντισταθείτε: στους βλάκες που παριστάνουν τους έξυπνους και ειδικά σ' αυτούς που τους χειροκροτούν.

Αντισταθείτε: εν γένει στα κακώς κείμενα, στους 
ανέραστους, σε όλα αυτά που σας πληγώνουν και φυσικά στους άπληστους γιατί ποτέ τους δεν χορταίνουν.
 
Αντισταθείτε: στον εκμαυλισμό των μικρών κομμάτων που κάποια στιγμή θα γίνουν ουρά σε κάποιο μεγάλο κόμμα και θα εξαργυρώσουν την δική σου ψήφο προς όφελός τους.

Αντισταθείτε: στον διχαστικό λόγο και στην κενολογία των φαύλων και των αυλοκολάκων απ' όπου και αν προέρχεται γιατί βλάπτει σοβαρά την πορεία της πατρίδας μας.

Αντισταθείτε: σε όλους τους καρεκλοκένταυρους που άλλα σας είπαν πριν τις εκλογές, και άλλα πράττουν μετά, ανερυθρίαστα και χωρίς ντροπή δήθεν για το καλό μας.

Αντισταθείτε: στα υπόγεια ρεύματα συμφερόντων στις μικρές κοινωνίες όλων των αποχρώσεων που δεν συνάδουν με το καλό και το δίκαιο των πολλών.

Αντισταθείτε: στους θρησκόληπτους και στους δογματικούς γιατί στην ουσία είναι συγκοινωνούντα κενά δοχεία.

Αντισταθείτε: στους ανόητους; ψηφοφόρους που αντί να επιλέξουν τον καλύτερο για εκπρόσωπό τους, έναν άξιο διδάσκαλο, προτιμούν κάποιον από τον σωρό για να νιώθουν όμορφοι! και ωραίοι! μέσα στην ανοησία τους.

Αντισταθείτε: στους πάσης φύσεως χριστιανούς που δεν γνωρίζουν την ουσία των ρήσεων του ιδρυτή: "αγαπάτε αλλήλους" και "ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν", και στους δήθεν δημοκράτες που νομίζουν πως η Πνύκα είναι καφετέρια ή χώρος καπνίσματος.

Μην αντισταθείτε στους ποιητές, στους συγγραφείς, στους λογοτέχνες, στους δημιουργικούς, στους σχολαστικούς, στους οραματιστές, στους αληθινούς, στους εικαστικούς, στους σκεπτόμενους, στους ευαίσθητους, στους ευγενείς, στους άξιους, στους δασκάλους, και στους ανιδιοτελείς, δηλαδή σε όλους αυτούς που δίνουν νόημα στη ζωή μας γιατί όλοι αυτοί μας προσφέρουν μεταξύ άλλων και πνευματική τροφή, και η μόνη τους έγνοια είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ας επιλέξουμε λοιπόν που και σε ποιους πρέπει να αντισταθούμε.

Αντισταθείτε: όχι απλά για την αντίσταση - ανυπακοή αλλά για την ουσία, για την δημιουργία, για την αυτογνωσία, για να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να ντρεπόμαστε, μόνο τότε έχει αξία ο τίτλος του ποιήματος.

ΥΓ. Ο τίτλος, και μόνο ο τίτλος του ποιήματος ανήκει στον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

=========================================================

Το πιο κάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στη Λόλα.

Ω! 'σεις αηδόνια της ψυχής μου/
Που 'χετε στήσει τις φωλιές σας/
Στα πανύψηλα δέντρα του Κερκέτιου όρους/
Αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας 
στην ακριβή μου Λόλα.
 

Σκοπός απαλός φτερουγίζει/
Μέσα στην ψυχή μου/
Μαζί με τα όνειρα μου πέτα,/
Πέτα ψυχή μου.


Και βρες έναν κήπο όπου τ' άνθη/
Τρέμουν στον αέρα/
Κι αν δεις ένα ρόδο,/
Από μένα τον Επίκουρο πες του καλημέρα.

Κι αν τα τριαντάφυλλα σπίθες πετούν/
Μην ανησυχείς/
Οι άνθρωποι δεν τις πιστεύουν/
Και για ποίηση ποτέ τους δεν μιλούν.

Αφιερωμένο στην Λόλα για ειδικούς λόγους.
Σας χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

=================================================

Ένα διαχρονικό ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο για τους λύκους με δύο πόδια.
Κράτα τους λύκους μακριά!


Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/

Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/

Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας 
και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.

Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου 
γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι.

Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου 
και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.

Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων 
μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.

Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού 
μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι 
δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.

Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα 
κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.

Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους
γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.

Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις 
γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι 
θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.

=====================================================

Τα πιο κάτω Χαϊκού τα είχα γράψει σε ώρες μεγάλης αγωνίας όταν ήμουν έξω από την πόρτα του χειρουργείου όπου μέσα η νύφη μου η Ελένη έδινε την δική της μάχη. Ήταν ώρες δύσκολες κι εγώ το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να είμαι νοερά κοντά της και να της διαβάζω τα ποιήματα που είχα γράψει γι' αυτήν. Όποιος δεν έχει σταθεί έξω από την πόρτα του χειρουργείου δεν μπορεί να καταλάβει το πώς ματώνει η καρδιά. Εύχομαι να μην βρεθεί κανείς σ' αυτή τη θέση αλλά δυστυχώς η ζωή αλλά μας επιφυλάσσει γι' αυτό να την χαιρόσαστε όταν είμαστε καλά και να μην ξεχνάμε επίσης την ασημαντότητά μας. 


Ανθρώπινα πλάσματα
εφήμερα άνθη
καλού και κακού.

Άσπρη μπλούζα
σύνδρομο φόβου
καλά μαντάτα;

Άνοιξη, καλοκαίρι,
φθινόπωρο, χειμώνας
πολλές αλλαγές και μία απουσία.

Πράσινη μπλούζα
μαχαίρι φόβος,
ελπίδα.
Αναμονή!!!
προθάλαμος χειρουργείου
καρκίνος τέλος;

Γυναικείος μαστός
πηγή ερωτισμού
φωλιά καρκίνου;

Να κλέψω χρόνια;
από που
και πόσα;

Γαλαξίας
στίγμα ανθρώπου
κόκκος άμμου.

Τέλος προβλημάτων
αρχή ταξιδιού
αντίο.

Ένας άνθρωπος
γράφει χαϊκού
άτακτη φωνούλα.

Λουλούκα
σπαρτό μαλλί
φτερό στο άνεμο.

Αλκυονίδες μέρες
γλυκές ματιές
μαγεία!

Μια μέλισσα
μεταφράζει άνθη
μεταφέρει γύρη
Νινί.

Πως να ήταν άραγε η ποίηση
σε μικρή ηλικία;
ρωτήστε την Μαρίλια.

Πάνω στη βάρκα
καλοπερασάκιας
χαρά θεού
ηγέτης.

Ο ποιητής 
το πρώτο τζιτζίκι
λαλιά του Poof.

Ένα καράβι στ' ανοιχτά
γιατί χασομεράει,
θα φτάσει άραγε
Μr Alex;

Δεν ανήκει ούτε
στη νύχτα ούτε στο πρωϊ
ο πιστός φίλος.

Θα τη ρωτούσα την ποίηση
αν την έβλεπα,
μπορώ να σ' αγαπώ;

Αχ πως μοιάζει
η καρδιά μου
με το ρολόι τοίχου
Τικ τακ Τικ τακ!

Σαν πυγολαμπίδες
μπαίνουν στο μυαλό μου
οι στίχοι.

Λεπτή σελήνη
μην τρομάζεις
απ' την ομορφιά των ανθών.

Ο ποιητής μας δείχνει
το δρόμο
ακολουθούν οι λέξεις.

Μην κλαις άνθρωπε
άνθη, έρωτες, αστέρια
κι αυτά θα χαθούν.

Απόψε ως κι εσύ
πας βιαστική
στην Αυλή των θαυμάτων.

Στέκομαι εδώ
και σκέπτομαι
γιατί άραγε; 
τι προσφέρω;

Ούτε καν
ένα νεύμα
απ' τις
Αλκυονίδες νύχτες.

Η λάμψη της σελήνης
αργεί πάνω στα άνθη
γυρεύει τον έρωτα;

==================================================

Ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου για την μοναξιά.

Απέραντα σπίτια/
Πολλά δωμάτια/
Μικρά και μεγάλα/
Δωμάτια.

Πολλές ντουλάπες/
Γεμάτες με ρούχα/
Και κουβέρτες/
Μα. . . Άδειες ψυχές.

Άδεια βλέμματα χωρίς
Καλοσύνη/
Τι να τα κάνεις τα
Μεγάλα σπίτια/
Όταν η ψυχή σου είναι
άδεια;

Κάποτε δεν είχαμε τίποτα
Και τα είχαμε όλα/
Τώρα τα έχουμε όλα/
Και δεν έχουμε τα πιο βασικά.

Τον σεβασμό, την εκτίμηση, 
την παρέα των φίλων/
την αλληλεγγύη, την αληθινή φιλία/ 
και την καλοσύνη.

==================================================


ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ

Κάθισε δίπλα μου ἀντίκρυ στή δύση 
και θα σου πω μία ιστορία.
Ὁ ἥλιος χαμήλωσε κι ἔχω
πολλά νά σοῦ εἰπῶ.

Λοιπόν, Το Κερκέτιον όρος δέν ἦταν βουνό!!
Δέν σέ ὑποψίασε τό ἀπίθανο ὕψος
καί τό ἀπίθανο φῶς πού τό κάνουν
νά μοιάζει ὅπως ἕνα, πότε χρυσό
καί πότε γαλάζιο, πολυπτέρυγο
στόν ὁρίζοντα;

Κι αὐτή του ἡ ἔξαρση
πού ἀνελίσσεται κάποτε καί χωρίζει 
τ’ αστέρια σέ ἀπό κεῖ κι ἀπό δῶ, 
δεν σου έκανε εντύπωση ώστε να αναρωτηθείς;

Όχι, δέν ἦταν βουνό. Ἠταν τό πρῶτο ποίημα
πού ἀνοίγοντας τά μάτια μου μού
διάβασε, ὁ πρῶτος μου φίλος, ο μικρός Κερκέτης
πού συνόριαζε μέ τό φῶς.

Καί γι’ αὐτό:
το μετονόμασα σε Κερκέτιον όρος, 
από αγάπη στον μικρό Κερκέτη.

Μέσα σε γλυκές καρδιές περνά ο άνθρωπος καλά/

μα είναι σπάνιες οι στιγμές να συναντάς τέτοιες συντροφιές/

γιατί τους πλείστους τους θρέφουν τα κουτσομπολιά και η απληστία.

Όταν όμως σ' αξιώσουν οι θεοί να βρεις αυτές τις γλυκές καρδιές/

Φρόντισε να παραμείνεις Ευδαίμων και 'Όλβια/'Όλβιος.

====================================================


ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ
'' Καθώς συγκρούονται 
μεταξύ τους
οι κρύσταλλοι πάγου, 
και οι σταγόνες νερού 
του νέφους ηλεκτρίζονται 
όλο και πιο πολύ,
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός, και,
ξαφνικά μία ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά 
όλο το σύννεφο και το 
φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα 
είναι η Ο.Κ.Ρ.Α.''
ΌΠΟΙΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΩΣ ΕΔΩ ΤΗΣ/ΤΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
Επιμέλεια κειμένων Επικούρειος Πέπος.