ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΕΠΕ Ένα μικρό αφιέρωμα στις 5 Μούσες που συνάντησε ο τυχερός Επικούρειος Πέπος.

Κάντζα 15 Οκτωβρίου 2025

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, στις 15 Οκτωβρίου απέστειλα σε 5 Μούσες την πιο κάτω επιστολή και, ζήτησα από τις δύο που βρίσκονται στην Ελλάδα, να βρεθούμε ώστε να γνωριστούν γιατί η μία είναι από τα Τρίκαλα και η άλλη από το εξωτικό Κορωπί. Είμαι πολύ χαρούμενος που πραγματοποιήθηκε τελικά αυτή η συνάντηση, τώρα πια θα προσπαθήσω μέσα στο 2026 να βρεθούν και οι 5 Μούσες μαζί, δύο από Ιαπωνία, μία από Νότια Αφρική και οι δύο από την Ελλάδα. Λένε πως αν κάτι το θέλεις πάρα πολύ, και είναι δίκαιο, τότε συνωμοτούν οι Μούσες και οι Νύμφες να γίνει πραγματικότητα, ας ελπίσουμε πως κι αυτή τη φορά θα πράξουν ξανά τα δέοντα. Ακολουθεί ένα ενημερωτικό σημείωμα για τις 5 Μούσες.

Ένα - τρόπον τινά - γράμμα προς 5 Μούσες, 3 εξωτερικού και δύο εσωτερικού.

Θα ξεκινήσω χρονολογικά, από την πρώτη Μούσα, το 1977 μπήκε στη ζωή μου η Denise, το πόσο σημαντική υπήρξε αυτή η γυναίκα το γνωρίζετε ήδη, αυτό που δεν γνωρίζετε είναι πως από το 1985 στο σώμα της Denise κυκλοφορεί και δικό μου αίμα, και στο δικό μου σώμα κυκλοφορεί το αίμα της Denise. Όσοι από εσάς έχετε δει ταινίες με ινδιάνους προφανώς και γνωρίζετε τον τρόπο που δύο άτομα γίνονταν αδέρφια, ναι μ' αυτόν τον τρόπο γίναμε κι εμείς αδέρφια. Είμαστε οικογένεια. Έχω γράψει ένα κορυφαίο ποίημα για την Denise με τίτλο ''Άκου''.


🌹🌹🌹🌹🌹

Το 1987 τον Απρίλιο, μπήκε στη ζωή μου η δεύτερη Μούσα, η Mie, όταν την πρωτογνώρισα ήταν 22 ετών, 22 ετών είχα γνωρίσει και την Denise, η Mie ήταν αεροσυνοδός και εργαζόταν στην JAL ας πούμε στην Ολυμπιακή της Ιαπωνίας. Μία καταπληκτική κοπέλα, δεθήκαμε πάρα πολύ και κάθε φορά που ερχόταν με πτήση στην Αθήνα ερχόταν πάντα στην Αρεοπαγίτου 18 στο Pepos school of Delicatessen και αργότερα στο σπίτι μας στην Δεινοστράτου 51 στο Νέο Κόσμο με όλο το πλήρωμα, δηλαδή περίπου 15 άτομα. Όταν πήγα στην Ιαπωνία γνώρισα τον σύζυγό της τον Μάκο, στην πορεία μας επισκέφτηκαν οικογενειακώς 3 φορές. Μας θεωρούν και τους θεωρούμε οικογένεια.


🌹🌹🌹🌹🌹

Το 1987 τον Νοέμβριο μπήκε στη ζωή μου η τρίτη Μούσα, το όνομα αυτής Eriko, η Eriko ήταν σύζυγος του κυβερνήτη (πιλότου) Kazunobu Sakamoto, μία επίσης καταπληκτική και σεμνή κοπέλα, όταν επισκέφθηκα την Ιαπωνία μας φιλοξένησαν στο σπίτι τους, εκεί γνώρισα την υπέροχη μητέρα της, όλα τα μέλη της οικογένειας τα έχω κλείσει στην καρδιά μου. Ένα μόνο θα σας πω, όταν η Eriko ενημέρωσε την μητέρα της, την κόρη της την Θάλασσα, αυτό είναι το όνομά της, τον γαμπρό της το Yuto, τον Kazunobu και τα εγγονάκια της την Ena και τον Rei πως η Βάσω βγήκε από το νοσοκομείο και ήρθε στο σπίτι, αγκαλιάστηκαν και χοροπηδούσαν!! Η μητέρα της Eriko έκλαιγε, μου είπε η Eriko, Πεπέ πρώτη φορά είδα την μητέρα μου να κλαίει και να είναι τόσο χαρούμενη.


🌹🌹🌹🌹🌹

Πάμε τώρα στην τέταρτη Μούσα, βρισκόμαστε στο 1997 και μπαίνει στη ζωή μου ένα ζευγάρι από αυτά τα ιδανικά ζευγάρια που βλέπουμε μόνο στο σινεμά. Το όνομά της Βάσω και του συζύγου της Γιάννης. Για τον Γιάννη τον Σαμάνο σας έχω ήδη μιλήσει αλλά θα σας πω κι άλλα όταν έρθει η ώρα. Η Βάσω τότε θα πρέπει να ήταν στα 32 και μόλις είχε γεννήσει το δεύτερο παιδί της τον αξιαγάπητο Νικόλα, είχε προηγηθεί η αγαπημένη μας Μυρτώ - Μίνα ιδρυτικό μέλος της ΟΚΡΑ. Η Μυρτώ - Μίνα επισκέφθηκε την Ιαπωνία και συναντήθηκε με την Epiko. Μου είχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση αυτό το ζευγάρι που όταν η Βάσω γέννησε τον Νικόλα είχα στείλει μία ανθοδέσμη στο νοσοκομείο όπου έγραφα το εξής: από τόσο Υπέροχους γονείς θα πρέπει να γεννιούνται πολλά παιδιά, συνεχίζω να το πιστεύω. Αυτή η Μούσα έχει παίξει τόσο καθοριστικό ρόλο στην ζωή μου που εδώ και χρόνια λειτουργεί ως Νεράιδα - μαντατοφόρος καλών ειδήσεων!! Κάθε φορά, μα κάθε φορά που θα δω στον ύπνο μου την Βάσω, πάντα, μα πάντα, θα έχω καλά νέα, δεν ισχύει αυτό αν είναι μαζί της όμως κι άλλο πρόσωπο!! Άντε τώρα ο φοβερός και κορυφαίος ψυχοθεραπευτής Ορέστης να δώσει εξήγηση σ' αυτό το μεταφυσικό; παράξενο φαινόμενο. Σταματώ εδώ γιατί αν συνεχίσω μπορώ να γράψω κι εγώ ένα πολυσέλιδο άρθρο που θα ξεπερνούσα ακόμα και τον Ηλία Γιαννακόπουλο.


🌹🌹🌹🌹🌹

Πάμε τώρα στην πέμπτη Μούσα, ας επιστρέψουμε στο σωτήριο έτος 2017, έχετε προσέξει πως το 7 παίζει σε όλες τις ημερομηνίες;

Το 2017 είχα την τύχη να γνωρίσω τον μέγιστο διανοητή - φιλόσοφο - φιλόλογο - αρθρογράφο - συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο. Η πρώτη συνάντηση έγινε στο καφέ Retus στα Τρίκαλα, έκανα πρόταση στον Ηλία μιας και πληροφορήθηκα πως είναι από την ιστορική και πνευματική Πιάλεια, τότε την έλεγαν Πιαλεία, να βρεθούμε στον κήπο του Επίκουρου στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Ο Ηλίας αποδέχθηκε την πρόταση και κάποια στιγμή, νομίζω πως ήταν αρχές Ιουλίου, κάπου 100 μέτρα πιο πάνω από το σπίτι μας παρκάρει ένα αυτοκίνητο και σε λίγο βλέπω ένα ζευγάρι να έρχεται προς το μέρος μου. Διέκρινα τον Ηλία και δίπλα του μια γυναίκα, υπέθεσα σωστά, πως θα ήταν η γυναίκα του, αστραπιαία έκανα την εξής σκέψη: άραγε τι σόι χαρακτήρας να είναι; Εντωμεταξύ είχαν φθάσει ήδη στα 50 μέτρα, Και τότε συνέβη κάτι που ούτε ο μέγιστος συγγραφέας σύζυγός της δεν θα μπορέσει να αποτυπώσει στο χαρτί. Ένιωσα ξαφνικά να με περιλούζει μία θετικά αύρα, το χαμόγελο της ήταν όπως ξεπροβάλει ο ήλιος ⛅ ανάμεσα από τα σύννεφα και αλλάζει άμεσα την διάθεση των φυτών και των ανθρώπων. Άκουσα την εσωτερική μου φωνή να μου λέει: Επίκουρε, αυτή η γυναίκα είναι ξεχωριστή, είναι μια όαση, είναι ένα ξέφωτο που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι οι ασθενείς και οδοιπόροι. Δεν χρειάστηκε να πούμε πολλά, ήταν σαν να γνωριζόμαστε από χρόνια, ήταν σα να βρήκα μία ακόμα αδερφή ψυχή. Το όνομά της Αφροδίτη, εγώ και η Λαμπρινή την αποκαλούμε η Αφροδίτη της καρδιάς μας. Από τότε παραμένει εκεί και όσο περνούν τα χρόνια κερδίζει μεγαλύτερο χώρο. Καλός και Άγιος ο Ηλίας αλλά η Αφροδίτη είναι η πεμπτουσία της καλοσύνης και της επικοινωνίας. Η Αφροδίτη ήρθε για να συμπληρώσει την πεντάδα των Μουσών.

🤔🤔🤔🤔🤔

Ίσως αναρωτηθείτε γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή, είναι απλό, επειδή για την ώρα, δεν μπορώ να προσκαλέσω και τις πέντε Μούσες, σκέφτηκα να προσκαλέσω τις δύο, που είναι στην Ελλάδα ώστε να γνωριστούν μιας και τώρα η Αφροδίτη και ο Ηλίας - προσωρινά λένε - μένουν στην Αθήνα κοντά στα παιδιά τους.

Βάσω, Αφροδίτη, Γιάννη, Ηλία σας παρακαλώ να δεχτείτε αυτή την πρόσκληση και να μου επιτρέψετε - αν οι οιωνοί το επιτρέψουν - να κανονίσω μια συνάντηση. Με κάποιον τρόπο ήδη ο Γιάννης, ίσως και η Βάσω να γνωρίζουν τον Ηλία από τα γραπτά του αφού αρκετές φορές τους έχω κοινοποιήσει τα γραπτά του.


Φίλοι μου αγαπημένοι εσείς πολύ καλά γνωρίζετε το ποσό σημαντικοί είσαστε για μένα και για όλη την οικογένεια μου.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

===============

Μια κατάθεση ψυχής από τους Υπέροχους και Μοναδικούς φίλους μας, την λατρεμένη Denise και τον αγαπημένο μας Derrick για την γιορτή των 48 χρόνων που κλείσαμε και ήδη βαδίζουμε στο 49το.
❤️❤️❤️❤️❤️
Αγαπημένε φίλε Σπύρο!
Αγαπημένε φίλε, αγαπημένη οικογένεια.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για τον Ευλογημένο Λόγο σου! Θυμήσου πως είναι ελληνική λέξη – και σημαίνει Αλήθεια! Όταν διαβάζω τα υπέροχα λόγια σου, νιώθω κατακλυσμένος από τη συγκίνηση, όχι μόνο για τα γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και για τις «αναμνήσεις – η απίστευτη μνήμη για όσα ζήσαμε, για την μοναδική σχέση μας και το πώς μας έδεσε μεταξύ μας!»

Θυμόμαστε τα μέλη της οικογένειάς μας να απολαμβάνουν τη φιλοξενία του σπιτιού σου και την ασφάλεια της συνεχούς φροντίδας σου! Η μητέρα μου και η μητέρα της Denise!
Όχι, ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνο το πρώτο συναίσθημα – εκείνη τη φιλανθρωπία που απλώθηκε σε ξένους και τους έκανε μέρος των Γκοβίνα, και εκείνη τη δέσμευση που δημιουργήθηκε και εξακολουθεί να υπάρχει!

Ούτε μπορώ ποτέ να ξεχάσω εκείνο το βράδυ στη Βεράντα, όταν οι καλεσμένοι σου –χάρη στη μουσική σου και στα Δενδρόφυτά σου– χάρη στη μουσική και τη μοιρασμένη εμπειρία της νύχτας– μπόρεσαν να δουν και να νιώσουν εκείνη τη Μοναδική Στιγμή στον Χρόνο!

Αγαπημένοι φίλοι, χαιρόμαστε για το Παρελθόν, ευχαριστούμε για το Παρόν και παρακαλούμε τον Ύψιστο να προσέχει την Οικογένειά σας και να μας ενώσει
ξανά!

Με αγάπη,
Derrick, Denise και η Οικογένεια.

=====================

Ένα όραμα - επιθυμία του Επικούρειου Πέπου.

Αγαπητή μας φίλη Eriko καλησπέρα, θέλω να σου διηγηθώ μια ιστορία.

Πάμε λοιπόν.

Η αγαπημένη μας φίλη η Mie, το περασμένο καλοκαίρι απέκτησε ένα εγγονάκι και το ονόμασαν Mr Daichi, τον περασμένο Ιανουάριο μία επίσης αγαπημένη φίλη στην Ελλάδα, η Αφροδίτη, απέκτησε ένα επίσης υπέροχο εγγονάκι κι εγώ το ονόμασα Mr Daichi και οι γονείς του Χρήστο, ξέχασα να σου πω πως στο εγγονάκι της Mie είχα δώσει το ελληνικό όνομα Ασκληπιός. 

Άρα, δύο μωρά, ένα στην Ελλάδα και ένα στην Ιαπωνία έχουν τα ίδια ονόματα. Υπάρχει βέβαια και συνέχεια, σκέφτομαι να προτείνω στους γονείς, κάτι πολύ σημαντικό, όταν αυτά τα δύο παιδιά θα γίνουν 20 ετών να συναντηθούν, αρχικά στην Ιαπωνία αφού ο Mr Daichi της Ιαπωνίας είναι λίγους μήνες πιο μεγάλος, και μετά στην Ελλάδα, (Αθήνα) το ένα παιδί θα φιλοξενήσει το άλλο. Προφανώς εγώ δεν θα ζω τότε, θα ήταν όμως εξόχως συναρπαστικό να μπορούσα να βρεθώ σ' εκείνη την συνάντηση και να τους διηγηθώ όλη την ιστορία και ν' ακούσω την συζήτησή τους.

Επίσης θα προτείνει στους γονείς να φροντίσουν να μάθουν τα παιδιά τους ελληνικά και ιαπωνικά αντίστοιχα.

Υ.Γ. 

Ο γιος της Mie o Ryota είναι γιατρός.

Η κόρη της Αφροδίτης η Νεφέλη είναι είναι κι αυτή γιατρός.

Πώς την βλέπεις την πρωτοβουλία μου;

Υ.Γ. 2

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2025 γεννήθηκε ο Mr Kaito, έτσι τον βάπτισε η Eriko, και οι γονείς του Ίωνα, άρα η παρέα μεγάλωσε, προστέθηκε και ο Ίωνας. Ελπίζουμε σύντομα να προστεθεί και ένα ακόμα μωρό, το μωράκι της Μίνας.

Υ.Γ.3

Όλα αυτά τα μωρά θα είναι υπό την αιγίδα του δικού σου εγγονού του Αγαπημένου μας Rei που εγώ τον βάφτισα Προμηθέα, μιας και είναι κατά 3 χρόνια μεγαλύτερος.

Με αγάπη Pepe.

==============

Ένα, Ρέι, Ίωνας

Μικρό αφιέρωμα στα τρία αγαπημένα μου εγγόνια.

Με αγάπη,

Πεπέ ❤️❤️❤️

🌜💕💕💕🌛

Ένα♥️Αφροδίτη

Το όνομά της σημαίνει χάρη, ευλογία, αιώνια γαλήνη — ή μια ζωγραφισμένη ψυχή.

Η Ένα είναι εκεί όπου τα πολλά γίνονται Ένα· το πνεύμα της σύνδεσης και της ενότητας μέσα στην ποικιλία.

Ένα♥️Αφροδίτη

Στο βλέμμα της, οι εποχές

συναντιούνται χωρίς να συγκρούονται.

Η γη θυμάται τον ουρανό,

το δέντρο φιλεί τη ρίζα του.

Η Ένα♥️Αφροδίτη αναδύεται από τη θάλασσα

και περπατά επάνω στα κύματα,

ενώνοντας την ομορφιά με την αρμονία.

Ό,τι κι αν αγγίξει

ξαναβρίσκει τον ρυθμό του·

ό,τι κι αν χαθεί

γνωρίζει πως ποτέ δεν έφυγε στ’ αλήθεια.

Είναι η σιωπή και η ηχώ

που γεφυρώνουν τα αντίθετα.

Η ομορφιά της θα υμνηθεί από ποιητές και συγγραφείς —

γιατί η ομορφιά της δεν έχει όμοιο.

🌜💕💕💕🌛

Ρέι♥️Προμηθέας

Είναι το πνεύμα της καθαρότητας, του φωτός και της πνευματικής διαύγειας —

αυτός που βλέπει χωρίς να κρίνει και φωτίζει χωρίς να καίει.

Ρέι♥️Προμηθέας

Δεν μιλά δυνατά, μα πράττει.

Η παρουσία του είναι φως και θυσία.

Ό,τι κι αν αγγίξει

γίνεται καθαρό.

Ό,τι κι αν δει

του θυμίζει την αλήθεια του.

Μέσα του

ο άνεμος προσεύχεται

κι ο χρόνος βρίσκει ανάπαυση.

Ο Ρέι είναι διάφανος

σαν τη σκέψη πριν γίνει λόγος·

και δυνατός

σαν τη γαλήνη

που δεν χρειάζεται να νικήσει.

Ίωνας♥️Καΐτο

Είναι εκείνος που ανοίγει τον δρόμο

όχι με τη δύναμη, μα με την πνευματική ανάταση.

Συνδέεται με την αυτογνωσία, την υπέρβαση

και την καθοδήγηση μέσα από τη σοφία.

Ίωνας♥️Καΐτο

Πάνω από τα νερά του χρόνου

πετά η ψυχή του Καΐτο.

Δεν αναζητά λιμάνι —

παρά μόνο τον άνεμο που θυμάται.

Η θάλασσα από κάτω του,

βαθιά σαν το βλέμμα του κόσμου·

ο ουρανός από πάνω του,

καθρέφτης της σιωπής.

Κάθε κύμα μια ερώτηση,

κάθε χτύπος φτερού μια απάντηση.

Δεν κυβερνά,

μα καθοδηγεί —

με την ηρεμία εκείνου

που πρώτος είδε

πως το ίδιο το μονοπάτι

είναι η πτήση.

🌜💕💕💕🌛

Αυτά τα τρία παιδιά —

Ένα♥️Αφροδίτη,

Ρέι♥️Προμηθέας,

Ίωνας♥️Καΐτο —

μπορούν να σταθούν ως συγγενή πνεύματα μέσα στη συλλογή 

«Τα Ονόματα των Πνευμάτων».

Η Ένα ενώνει,

ο Ρέι δημιουργεί,

ο Ίωνας στοχάζεται.

Μαζί, σχηματίζουν τον κύκλο της αρμονίας.

Με αγάπη,

Πεπέ.

10 NOEMΒΡΙΟΥ 2025 ΕΞΙ [6] ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΟΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ που με βάση την ταυτότητά της έχει σήμερα τα γενέθλιά της.

Φίλες και φίλοι καλησπέρα, αν εσύ έχεις γεννηθεί στις 26 Ιουλίου και η ταυτότητά σου αναγράφει ως ημερομηνία γέννησης την 10 Νοεμβρίου, πότε γιορτάζεις τα γενέθλιά σου; Αυτόν τον γόρδιο δεσμό καταφέραμε να τον λύσουμε με τον ίδιο τρόπο που λύσαμε και το διπλό όνομα Σπύρος και Επίκουρος. Στις 12/12 ο Σπύρος και 26/04 ο Επίκουρος. Το ίδιο κάναμε και με την Λόλα, στις 26/07 έχει τα γενέθλιά της η Λαμπρινή και στις 10/11 η Λόλα. Μ' αυτόν τον τρόπο λύσαμε τον γόρδιο δεσμό. Πάμε τώρα στην ουσία της ανάρτησης αφού πρώτα μου επιτρέψετε να κάνω μία μικρή αναφορά σε τρεις αγαπημένες Μούσες. Υπάρχουν ακόμα δύο αλλά γι' αυτές θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση. Καλή ανάγνωση. Έρρωσθε.

Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας γνωστοποιήσω πως η σημερινή μέρα ήταν εξόχως σημαντική για τρεις λόγους:
Α΄ Denice,
Β΄ Eriko,
Γ΄ Mie — τρεις Μούσες, τρεις λατρεμένες φίλες, τρεις μοναδικές αδερφές ψυχές, τρεις υπέροχες γυναίκες, που επικοινώνησαν σήμερα μαζί μου.

Όταν άκουσαν τη Βάσω, έκαναν σαν τρελές από τη χαρά τους!
Μου είναι αδύνατον να σας περιγράψω την εικόνα και τα συναισθήματά μου όση ώρα μιλούσαν με την κόρη μου· ήταν μοναδικές στιγμές που βίωσα.

Θα το πω, για μία ακόμη φορά: νιώθω ευλογημένος που μ’ αξίωσε ο Θεός να συναντήσω στη ζωή μου αυτές τις τρεις [συν δύο στην Ελλάδα] Μούσες.
Άλλαξαν τη ζωή μου, τον τρόπο σκέψης, την οπτική μου, το είναι μου.
Χάρη σ’ αυτές και στις οικογένειές τους, εγώ και η οικογένειά μου βιώσαμε στιγμές ανεπανάληπτης χαράς και ευτυχίας.
Τις ευχαριστούμε από καρδιάς και τους είμαστε αιώνια ευγνώμονες.

Στη σημερινή ανάρτηση σας παρουσιάζω μερικά ποιήματα που έχω γράψει για τη Λόλα, γιατί οσονούπω θα αρχίσω να γράφω ποιήματα για τον εγγονό μου, τον Ίωνα.

Με σεβασμό και επικούρεια διάθεση,
Επίκουρος ο Γοργογυραίος


ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Η Δολέντσια


Το ρόδο, το κρίνο, τον ήλιο, τ’ αηδόνι
με πόθο αγαπούσα που εντός μας φουντώνει·
μα τώρα πια δεν τ’ αγαπώ, γιατί ανήκει η καρδιά μου
στη Μία, τη γλυκιά κοπέλα των ονείρων μου,
τη μελιστάλαχτη Δολέντσια.


Αυτή είν’ η πηγή κάθε αγάπης — η μόνη·
κι είναι ρόδο, και κρίνο, και ήλιος, κι αηδόνι.


Σηκώθηκε ψηλά η σελήνη,
τα κύματα λαμποκοπούν·
κρατώ στην αγκαλιά μου τη Δολέντσια,
κι οι δυο καρδιές τρέλα χτυπούν.


Με τα μαλλιά της γύρωθέ μου
κοιτώ τ’ αστραφτερά νερά·
«Τι ακούς στο βουητό του ανέμου;»
τολμώ και τη ρωτώ.


«Δεν είν’ το βουητό τ’ ανέμου —
σκοπός Σειρήνων είν’ που ηχεί·
κι ο έρωτάς μου για σένα, Πεπέ,
φουντώνει κάθε στιγμή.»


Η γη φωτίζεται απ’ τις ηλιαχτίδες τις στερνές,
ομίχλη απλώνεται στα νερά,
που, ως να ’ναι γεμάτα μυστικά, βουΐζουν —
κι η αχλύ ανεβαίνει απαλά ψηλά.


Ο άνεμος τη θάλασσα σηκώνει,
κι απ’ το κύμα βγαίνει αερικό·
δίπλα μου κάθεται, κι αχ! πώς φουσκώνει
το στήθος της Δολέντσιας μες στο πέπλο το λευκό!


Η θάλασσα βουερή στα βράχια σπάει,
κι οι γλάροι κράζουν χαρωπά·
«Πόσο άγρια και τρελά η καρδιά χτυπάει
στα στήθια σου, όμορφη Δολέντσια!»


Με σεβασμό,
Επίκουρος ο Γοργογυραίος


ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΙΗΜΑ
Πάρε με, Λόλα.


Πάρε με, Λόλα, στα όνειρά σου απόψε να χαθώ,
στα σπλάχνα της καρδιάς σου να χωθώ·
κι όταν θα λάμπει ένα αστέρι μακρινό,
θα έρχομαι κοντά σου να ξαγρυπνώ —
μέσα στο όνειρο το δικό σου θα ζω.


Όπως η έρημος διψά για νερό,
έτσι κι εγώ, διψασμένος, στους ωκεανούς
των ματιών σου θα ξεδιψώ.
Πάρε με, Λόλα, να γίνω εξερευνητής του κορμιού σου·
πάρε με πάνω στα φτερά σου να πετώ — κι ας χαθώ!
Πάρε με, Λόλα, στην αγκαλιά σου!


Επικούρειος Πέπος


ΤΡΙΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Ω, ’σεις αηδόνια της ψυχής μου


Ω, ’σεις αηδόνια της ψυχής μου,
που ’χετε στήσει τις φωλιές σας
στα πανύψηλα δέντρα του Κερκέτιου όρους,
αφιερώστε σήμερα
όλες τις μελωδίες σας στην ακριβή μου Λόλα.


Σκοπός απαλός φτερουγίζει
μέσα στην ψυχή μου·
μαζί με τα όνειρά μου πέτα,
πέτα, ψυχή μου,
και βρες έναν κήπο όπου τ’ άνθη
τρέμουν στον αέρα.


Κι αν δεις ένα ρόδο,
από μένα, τον Επίκουρο, πες του καλημέρα.
Κι αν τα τριαντάφυλλα σπίθες πετούν,
μην ανησυχείς —
οι άνθρωποι δεν τις πιστεύουν,
και για ποίηση ποτέ τους δεν μιλούν.

Αφιερωμένο στη Λόλα, για ειδικούς λόγους.


ΤΕΤΑΡΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Στον κήπο


Ω, πόσο ωραία είσαι, Λόλα, όταν σκάβεις τον κήπο!
Με το θυκούλι στα χέρια σου, σαν τον Ποσειδώνα,
τα δυο σου μάτια λάμπουν σαν αστέρια,
κι ανάμεσα στα μαλλιά σου λογιάζω περιστέρια.


Με κάθε σου κίνηση η γη αναγαλλιάζει,
και στωικά αποδέχεται την κάθε σου λισγαριά.
Τα μάγουλά σου, ροδοκόκκινα, φαντάζουν σαν μήλα του Πηλίου·
προτού βραδιάσει, θα τό ’χεις οργώσει όλο το χωράφι.


Και δεν θα βρεθεί κανείς, ούτε κι ο Γκοτζιό, να σου βρει ψεγάδι·
γιατί το χώμα τώρα πια, έτσι αφράτο που το ’κανες,
θα είναι σαν ζωγραφιά —
κι η θεία Αγορίτσα πολύ θα το χαρεί.

Το ποιο πάνω ποίημα ανήκει στη συλλογή 

«Μάνα Γη».


ΠΕΜΠΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Στο μέλλον


Κάποτε — ελπίζω αργά — που στη φωτιά
κοντά θα ’χεις καθίσει, Λόλα,
γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί,
θα απαγγέλεις στίχους μου, μουρμουρίζοντας.


Κι εκστατικά, με συγκίνηση, θα λες:
«Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο,
ο Πέπος μ’ είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του,
αποκαλώντας με Μούσα του.»


Στα βάθη της θάλασσας και στην κορυφή του Κερκετίου
η στάχτη μου σκορπισμένη θ’ αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη,
να επιστρέφει, Λόλα, στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί.


Κι εσύ, γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού,
ανακαθισμένη και με τον Ίωνα αγκαλιά,
θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές
που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς.


Θα του διαβάζεις τα ποιήματά μου και τις μυθοπλασίες μου,
με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά.
Κι εκείνος θα σε ρωτάει:
«Ποιος τα έγραψε, γιαγιά, αυτά τα όμορφα, τα βιωματικά ποιήματα;
Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;»


Τότε, εσύ, Λόλα, θα του δείχνεις τον αμφορέα
που θα ’χει μέσα τη στάχτη μου, και θα του λες:
«Ένας άνεμος, ένας ουτοπιστής, ο Πέπος —
που τον έλεγαν πότε Πούφ, πότε Δάσκαλο,
πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα,
πότε Fuji Tomo Kazu,
και κάποιες φορές… Σπύρο.»


Και τότε ο Ίωνας θα σου φωνάζει:
«Μα, γιαγιά, αυτός είναι ο παππούς μου!»
«Ναι, πουλάκι μου — ο παππούς σου ήταν.
Αυτός έγραψε όλα αυτά τα ποιήματα
και τις αληθινές ιστορίες — για σένα και για μένα.»

Επικούρειος Πέπος


ΕΚΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Η ματιά της Λόλας.


Στη Λόλα την υπέροχη, τη μοναδική,
με τη γλυκιά της Λόλας τη ματιά
πρασίνισαν ο κάμπος και η ρεματιά,
κι ο χειμωνιάτικος χιονιάς
στα όρη πάει να αποδημήσει πια.


Κι ενώ από εκεί στέλνει ο χιονιάς
κύματα ψύχους και παγωνιάς,
στο μαγευτικό και πανέμορφο χωριό
τα διώχνει η Λόλα μονομιάς
με τη γλυκιά της τη ματιά.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος


Επίλογος


Αυτά τα ποιήματα είναι ύμνος στην αγάπη, στη φύση, στη φιλία και στη Μούσα που έγινε φως.
Η Λόλα — η Δολέντσια, η Μία, η ακριβή — είναι το πρόσωπο μέσα από το οποίο ο Πέπος στοχάζεται τη ζωή, τη χαρά, τη φθορά και την αιωνιότητα.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ


Το πρώτο ποίημα έχει μουσικότητα και ροή, θυμίζει ρομαντική ποίηση του 19ου αιώνα (Βύρωνα, Σολωμό, Λαπαθιώτη).


Το δεύτερο ποίημα έχει καθαρά λυρικό-ερωτικό χαρακτήρα. Στους στίχους «Πάρε με Λόλα στα όνειρά σου απόψε να χαθώ» και «Όπως η έρημος διψά για νερό», η επανάληψη της επίκλησης «Πάρε με» λειτουργεί υπέροχα ως ρυθμικό μοτίβο.


Το τρίτο ποίημα, με τα αηδόνια του Κερκέτιου, αγγίζει μεταφυσική ποίηση — η σύνδεση της φύσης, του τόπου και της ψυχής είναι άρτια.


Το τέταρτο ποίημα («Ω πόσο ωραία είσαι, Λόλα, όταν σκάβεις τον κήπο…») είναι ποιητικός ρεαλισμός· θυμίζει Ελύτη, με το πάντρεμα καθημερινού και ιερού.


Το πέμπτο ποίημα, αφηγηματικό και συγκινητικό, έχει χαρακτηριστικά επικού αποχαιρετισμού — μιλάει για το μέλλον μέσα από την αιωνιότητα τού έρωτα και της μνήμης. Ένα από τα ωραιότερα ποιήματά.


Το έκτο ποίημα είναι ύμνος στην παρουσία της Λόλας, απλό και φωτεινό, με πνοή λαϊκής μούσας.


Ήθος: Η γραφή έχει καθαρή καρδιά — κυριαρχεί η ευγνωμοσύνη, η αγάπη, η μνήμη και ο σεβασμός. Η παρουσία των «Μουσών» (Denice, Eriko, Mie) δίνει μεταφυσική διάσταση στη φιλία.


Ύφος: Ρομαντικό, λυρικό, νοσταλγικό, με στοιχεία επικούρειας απλότητας και εσωτερικής γαλήνης. Οι στίχοι έχουν ρυθμό, άλλοτε παραδοσιακό και άλλοτε ελεύθερο.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

''ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ'' ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ Ίωνα γεμάτο από στοχασμούς ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΥ ''που δυστυχώς παρέμειναν στοχασμοί''.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί ''συγκάτοικοί της Ουτοπικής σκέψης'' καλημέρα, σκέφτηκα σήμερα να καταγράψω κάποιους στοχασμούς μου που ως αιθεροβάμων, είχα πιστέψει πως μπορεί και να γινόντουσαν πραγματικότητα. Έκανα λάθος, Παρ' όλα αυτά άξιζε όμως η προσπάθεια - γιατί, έτσι πρέπει να πράττουμε όσοι φέρουμε στην ψυχή μας ένα όραμα.

ΕΝΑΣ ΥΣΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 

ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΗΣ ΛΟΓ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΥΤΟΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ πρώτη ΚΑΘΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.

Στην πορεία με άλλο πλήρωμα και νέο σκάφος ξεκινήσαμε, ένα καινούριο ταξίδι ως νέοι Δον Κιχώτες στους ανεμόμυλους της ποιητικολογοτέχνιας και όχι μόνο. Το νέο πλήρωμα αποτελούσαν οι 9 Μούσες
ΑΛΚΗΣΤΗ, ΜΥΡΤΩ, ΔΙΩΝΗ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΑΝΑΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΛΑ'Ι'ΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΑΡΚΑΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.
Σημαντική βοήθεια είχαμε ως προς τις αναρτήσεις από τον γκουρού της πληροφορικής τον μέγιστο ΓΕΝΙΚΟ.
Στο πρώτο πλήρωμα συμμετείχαν οι πιο κάτω ΝΥΜΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ-ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΖΩΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ-ΕΡΑΤΩ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΕΛΕΝΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ-ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ-ΡΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ-ΑΝΤΙΟΠΗ, ΖΩΗ-ΜΟΝΜΑΡΤΗ, ΑΛΚΗΣΤΗ-ΕΦΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΝΕΜΕΣΙΣ-ΕΛΕΝΑ, ΚΛΕΙΩ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ-ΟΛΓΑ. Τον συντονισμό είχε η Βιβή Τσιούνη. Όλα έλαβαν χώρα στην αυλή των θαυμάτων-κήπο του Επικούρειου Πέπου

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2006 όλα ήταν μαγικά!!!!!!!

Τιμώμενος Ποιητής, ο Ποιητής των θαλασσών ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ.
Τότε λοιπόν, και στην συνέχεια το 2007 ζήσαμε δύο μαγικές βραδιές, δύο ανεπανάληπτες μαγικές βραδιές που μ' έκαναν να στοχαστώ, να ελπίζω, να νομίσω, να πιστέψω σε ένα όραμα. Ιδού λοιπόν οι στοχασμοί του Επικούρειου Πέπου.

Στοχάστηκα: μια δημιουργική ομάδα με πολλές δραστηριότητες.
Στοχάστηκα: έναν πυρήνα ατόμων που στην πορεία θα μπορούσαν να παρασύρουν και άλλα άτομα με στόχο τις πολλαπλές πολιτιστικές εκδηλώσεις της ΛΟΓ.
Ήλπιζα: πως ανάμεσα στ 'άλλα ενδιαφέροντα υπήρχε χώρος για ποίηση, για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, για μουσικές βραδιές μαζί με τις καλλότχιες, για ορειβασία στο τρύπιο λιθάρι, για βραδιές κινηματογράφου για συνομιλίες, συναντήσεις και όχι μόνο.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα μπορούσε να δημιουργήσει τις προυποθέσεις ώστε το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι να γινόταν σημείο αναφοράς πολιτισμού, και πολιτιστικών εκδηλώσεων για πνευματική τροφή.
Νόμισα: πως αυτή η υπέροχη ομάδα, παρ' όλα τα εμπόδια θα είχε τα κότσια να τα ξεπεράσει γιατί ήταν ''ντοπαρισμένη'' με πείσμα δημιουργικότητας και δεσμούς φιλίας.
Ήλπιζα: πως η ομάδα των ιδρυτικών μελών που ήταν μια όμορφη παρέα συν το χρόνο θα γινόταν μια γροθιά, και θα απογείωναν τη συνεργασία τους παραμερίζοντας το μικρόβιο του ΕΓΩ.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα με το πάθος που την διέκρινε θα χάραζε καινούρια δεδομένα για την ευρύτερη περιοχή, και θα προκαλούσε ένα ντόμινο καλλιτεχνοπολιτιστικολογοτεχνικής πανδαισίας.
Νόμισα: πως κάποια στιγμή και οι γονείς των μελών θα γινόταν ένθερμοι οπαδοί αυτής της προσπάθειας των παιδιών τους, συμμετέχοντας στα δρώμενα και στις όποιες πρωτοβουλίες αναβάθμισης της βιβλιοθήκης.
Ήλπιζα: πως κάθε καλοκαίρι στο Μ.κ Π. Γοργογύρι θα υπήρχε η δροσιά της ΛΟΓ και το δροσερό αεράκι θα έπαιρνε μαζί του τις μελωδικές φωνές των γλυκολάλητων κοριτσιών-μουσών-νυμφών-αμαζόνων για να τις μεταφέρει στ' αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ήταν κοντά μας.
Στοχάστηκα: πως η βραδιά ποίησης θα ήταν κι ένα προσκλητήριο γι αυτούς που αναχώρησαν από τη ζωή και που τώρα θα μας παρατηρούσαν με τον δικό τους τρόπο, πότε ως αστέρια στον ουρανό, και πότε ως πεταλούδες, και φυσικά τον ανεπανάληπτο ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ πάντα να σκαρώνει κάτι.

Νόμισα: πως η πνευματική τροφή που υπήρχε ήταν πλούσια σε βιταμίνες ευρέως φάσματος και πως στο αντιντόπινγκ κοντρόλ! δε θα είχαμε πρόβλημα γιατί η λογοτεχνικοποιητική '' ντοπαμίνη'' δεν ήταν ανιχνεύσιμη από τους μηχανισμούς της νωχέλειας, και της χαβούζας.
Ήλπιζα: πως λέξεις όπως, ανευθυνότητα, αδράνεια, ραστώνη, ωχαδερφισμός καθώς και τα ξαδέρφια τους δε θα χτυπούσαν τη δική μας πόρτα γιατί νόμιζα πως τις είχαμε ξεριζώσει από το μυαλό μας μια για πάντα, ενώ όπως αποδείχθηκε απλά τις είχαμε κλαδέψει με αποτέλεσμα να ξαναφουντώσουν πιο δυναμικές.
Νόμισα: επίσης πως οι: Όμηρος, Πλάτων, Θουκιδίδης, Σαπφώ, Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Καβάφης, Παλαμάς, Σολωμός, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Δημουλά, Καμπανέλης, Σκούρτης, Καζαντζάκης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος Λ. Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Τσιτσάνης, Καββαδίας, Λειβαδίτης, Μάνος Ελευθερίου, Σαραντάρης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μόραλης, Λύτρας, Γύζης, κ.π.α. θα ήταν πιο σημαντικά πρόσωπα από τις περσόνες, και τους χαζοαστέρες της τουβούλας.

Ήλπιζα: πως οι δάσκαλοι του χωριού κατά περιόδους θα πήγαιναν τα παιδιά του σχολείου στη βιβλιοθήκη που ήταν μόλις πέντε λεπτά απόσταση, είτε για δανεισμό
βιβλίων, είτε για άλλες δραστηριότητες. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως κάποια άτομα, και ειδικότερα το άλλο μισό του φεγγαριού, το πιο φωτεινό, θα διέθετε λίγο χρόνο, ειδικά τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, για την ανάγνωση κάποιων βιβλίων, ώστε να ήταν το παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους.
Νόμισα: πως ο τότε Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου θ' αγκάλιαζε ουσιαστικά, και με στοργή το χώρο της βιβλιοθήκης και θα μεριμνούσε για την ανάπτυξή της, και για τη σωστή λειτουργία της. Αμ δε!!!!!!!

Ήλπιζα: πως τα μορφωμένα άτομα του χωριού θα πρωτοστατούσαν ώστε η βιβλιοθήκη να είναι ο φάρος του πνευματικού μας λιμανιού, και κυρίως το αραξοβόλι των παιδιών. Αμ δε!!!!!!!!!!!! Μορφωμένε του χωριού εσύ τί έκανες?
Στοχάστηκα: πως έστω και ένα παιδί να συμμετείχε σ' αυτό το όραμα αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο κέρδος, ήταν πράγματι πολύ Ουτοπικό, αλλά χωρίς όνειρα, και όραμα έχει αξία η ζωή?
Νόμισα: πως η Ιθάκη του Καβάφη θ' αργούσε να φανεί και πως στην πορεία του ταξιδιού όλοι μας θα γινόμασταν πιο σοφοί, ή έστω λίγο πιο ποιητικοί.
Ήλπιζα: πως μόνον οι στρατιά των απανταχού ηλιθίων, και μόνον αυτοί είναι που απορρίπτουν ως δυσνόητο οτιδήποτε δεν είναι βλακώδες, τουλάχιστον αυτό αναφέρουν τα εγχειρίδια της βλακείας.

Στοχάστηκα: πως η ποίηση διδάσκεται βήμα- βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντας τα με ανιδιοτελή απλωσιά αγάπης, όπως έλεγε και ο Π.Ν.
Πίστευα: πως τα πιο κάτω λόγια του Μπέρτραντ Ράσελ δεν είχαν συνεπάρει μόνον εμένα: ''Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου, η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση
και η αβάσταχτη λύπη για τα δείνα του κόσμου''.
Νόμισα: πως τον πιο κάτω στίχο του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θα τον άκουγα από τα χείλη των μελών της ΛΟΓ να τον απαγγέλουν στην αυλή των θαυμάτων, και τα 'αστέρια να κρυφακούν γεμάτα από ζήλια.
''Αλλά εγώ όμως που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρα μου,
τα έχω απλώσει κάτω από τα πόδια σου, να περπατάς προσεκτικά
γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου''.

Ήλπιζα: πως όλες οι λέξεις που αναπνέω, κι όλες οι λέξεις που γράφω, πρέπει ν' απλώσουν ακούραστα φτερά, και ποτέ να μη σταματήσουν την πτήση τους, ώσπου να φτάσουν στη καρδιά των υπέροχων φίλων μου, και να τους τραγουδήσουν μες στη νύχτα, πέρα από κει που τρέχουν τα νερά του Κεφαλοπόταμου, ή κάτω από τα φωτεινά αστέρια του Δία και της Αφροδίτης. W.B.Y.''.
Tο παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στις Μούσες και τις Νύμφες [μέλη της ΛΟΓ] που κατά περιόδους έλαβαν μέρος στα δρώμενα στη Αυλή των Θαυμάτων, και στις μοναδικές συναντήσεις-συνεντεύξεις είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης, είτε στο Νομισματικό Μουσείο, είτε στο Μέγαρο Μουσικής είτε κάπου αλλού. Σας ευχαριστώ.

''Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
περήφανα με χάρη οι έρωτες
και από τις γρίλιες των παραθύρων
τα κορίτσια με πόνο κρατάνε
τους κρυφούς καημούς αναστενάζοντας.
Στις στέγες κρεμάστηκε
απόψε το φεγγάρι
σκυμμένο πάνω
απ' την αυλή των θαυμάτων
και οι Μούσες καμαρώνουν τις Λογίτισσες
που θ' απαγγείλουν ποιήματα
θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν
και η ζωή το δρόμο της θα πάρει
στη λίμνη της καρδιάς μας για να φθάσει.
Στις μεγάλες μου αγάπες έφτιαξα μια πανοπλία
από παλιές μυθολογίες βγαλμένη
με στολίδια καλυμμένη
από τη φτέρνα ως το λαιμό''.


Αυτά και άλλα πολλά στοχάστηκα, ίσως θα πει κάποιος μάταια,
εξαρτάται από την οπτική του καθ' ενός, ως στοχαστής συνεχίζω
να στοχάζομαι, να ελπίζω, να ερωτεύομαι, να κάνω λάθη, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζω να ''ζωγραφίζω'' να γράφω, να ονειρεύομαι, ν' ακούω υπέροχες μουσικές, να απολαμβάνω τ' αγαπημένα μου πρόσωπα και κυρίως να χαμογελώ στη ζωή και να απολαμβάνω την παρέα των φίλων μου. Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό.

Υ.Γ.
ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ πάνε μπροστά
και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν
σημαία τους την ιδέα.
Μ' εκτίμηση Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.

Το έργο ''ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ'' είναι του κορυφαίου γλύπτη ΡΟΝΤΕΝ και βρίσκεται στο Παρίσι.

ΥΓ. Τελικά ίσως κάτι να έχει μείνει στις ψυχές εκείνων των παιδιών, αυτό θέλω να ελπίζω. Το 2009 ο Επικούρειος Πέπος είχε χαρίσει περίπου 25 βιβλία σε 10 παιδιά. Το ένα απ' αυτά τα παιδιά, ο Χρυσοβαλάντης Αργυρίου, έχει εκδώσει ήδη την πρώτη του ποιητική συλλογή. Όταν κάποια στιγμή βρεθήκαμε, μου είπε πως αρκετά από εκείνα τα βιβλία τα είχε διαβάσει τρεις η τέσσερις φορές και πως αυτά τα βιβλία ήταν η αφορμή να αγαπήσει την ποίηση!!! Εύγε Χρυσοβαλάντη.
Ελπίζω όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να διοργανώσει ο Επικούρειος Πέπος μια βραδιά ποίησης στην αυλή των θαυμάτων για τον Βαλάντη. Άλλά να μη ξεχνάμε το ρητό που λέει: Ουδείς προφήτης στον τόπο του.


Πάμε τώρα στην καθιερωμένη ανάλυση των στοχασμών από την αγαπημένη μας Πυθία του Παρισιού. Πεπέ καλησπέρα, πως είναι ο Ίωνας; Πως νιώθεις που έγινες παππούς; Άραγε το εγγόνι σου θα γίνει ταλαντούχος ποιητής όπως εσύ; Να μου τον φιλήσεις. Πάμε λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα Θετικά στοιχεία.


Υπάρχει έντονο πάθος και ειλικρινές συναίσθημα — ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι απλή επιχειρηματολογία, αλλά έκφραση ψυχής.


Η αφήγηση έχει εσωτερική συνοχή: από το όραμα, τις προσδοκίες, τις απογοητεύσεις έως την αίσθηση ότι “κάτι ίσως μείνει”.


Πολύ καλός ρυθμός με επαναλήψεις, παύλες, εναλλαγές (σποραδικά) — δημιουργεί κίνηση.


Η γλώσσα είναι ποιητική, με εικόνες («καράβι», «πλήρωμα», «φτερά», «αστέρια») — βοηθά να μείνει ο αναγνώστης μέσα στο συναίσθημα.


Το μήνυμα είναι θετικό και ενεργητικό: παρότι απογοητεύεις, συνεχίζεις — “όσο ζω, ελπίζω” — δίνεις ευθύνη και σε άλλους να κάνουν το ίδιο.


Θεματική — Μηνύματα


Κεντρική θεματική: το όραμα και η απογοήτευση, η προσπάθεια που “δεν απέδωσε” όπως την περιμέναμε, αλλά η ανάγκη να συνεχίσουμε.


Υποθέματα: η ευθύνη (προς το όραμα, την ομάδα, τα παιδιά), η δύναμη των λέξεων, η συνέπεια, η ελπίδα.


Το μήνυμα που προβάλλεται είναι ότι ακόμη κι αν δεν γίνονται όλα όπως τα σχεδιάσαμε, δεν πρέπει να παραιτούμαστε — “κάτι ίσως μείνει”.


Υπάρχει κάλεσμα προς δράση — πιο μετουσιωμένο: «Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό».


Ύφος — ήθος


Ύφος: ποιητικό, ευθύ, εν μέρει «λογοτεχνικό», με παύσεις, παύλες, επαναλήψεις.


Ήθος: ειλικρινές, αυτόπτης στοχαστής που δεν “κρύβεται” πίσω από μεγαλόστομες διατυπώσεις. Δεν υποκρίνεται ότι “τα κατάφερε” — μιλάει με τα λάθη του.


Έχει μια σαφή ταυτότητα: δεν μιλάει “για το κοινό” αλλά “με αυτό” — τραβά τον αναγνώστη μέσα στο ταξίδι.


Ευθύνη — Μήνυμα


Παίρνεις την ευθύνη ως δημιουργός: αναγνωρίζεις ότι έκανες λάθη, ότι το όραμα δεν “ξεδιπλώθηκε” όπως ήθελες.


Δεν ρίχνεις ευθύνες σε “ όλους τους άλλους” — παρά μόνο μέσω ερωτήσεων προς τον ίδιο τον μορφωμένο του χωριού: “Μορφωμένε του χωριού εσύ τι έκανες;”


Το μήνυμα ευθύνης απευθύνεται σε σένα, στην ομάδα, αλλά και σε άλλους να μην παραιτούνται, να μην εγκαταλείπουν.


Δεν υπόσχεσαι θαύματα — δίνεις ρεαλισμό: «ίσως κάτι να μείνει». Η ευθύνη είναι εμπροσθοβαρής: πρέπει να ενεργήσουμε, τα λόγια έχουν βαρύτητα.


Αξιολόγηση / Συνολική εκτίμηση


Πρόκειται για ένα σημαντικό και συγκινητικό κείμενο, με ισχυρή συναισθηματική χροιά και προσωπική έκφραση. Δεν είναι “διδακτικό δοκίμιο” ούτε “παθητικό παραλήρημα” — είναι στοχασμός, πορεία, κάλεσμα.


Αν έπρεπε να βαθμολογήσω (με συμβολική έννοια):

Έυρος ιδεών και βάθος: πολύ καλό

Ρυθμός / γλωσσική άνεση: καλό έως πολύ καλό, με μικρές εντάσεις.

Κατανόηση μηνύματος από ευρύ κοινό:  καλή προς πολύ καλή.

Αύρα / επιρροή: ισχυρή — μένει μέσα στον αναγνώστη

Συνολικά: ένα δυνατό έργο στοχασμού, με καρδιά και πάθος.
DUM SPIRO SPERO! WITH LOVE FUJI TOMO KAZU

ΕΝΑ ΔΥΣΤΟΠΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ''ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΕΤ''.

Το δάσος στο τάμπλετ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί φυσιολάτρεις - οικολόγοι κ.ο.μ. καλησπέρα και καλημέρα ταυτόχρονα για τους γνωστούς λόγους. Αφορμή για να γράψω το πιο κάτω ποίημα στάθηκε το μίσος των νεοελλήνων για τα δάση. Εκτός από την εγκληματική αδράνεια των αρμοδίων αρχών, είμαστε κι εμείς οι πολίτες υπεύθυνοι για όλα αυτά τα καταστροφικά που συμβαίνουν γύρω μας. Έχετε μήπως ακούσει η διαβάσει για τους τρεις αριθμούς 3 - 30 - 300; Ο κανόνας 3 – 30 – 300, συνιστά πρόσφατο εύρημα της τελευταίας δεκαπενταετίας και προήλθε από έναν δασολόγο ο οποίος προσπαθούσε να πείσει την πολιτεία ότι θα πρέπει να υπάρχει τόσο πράσινο στην πόλη ώστε ο κάθε πολίτης να νιώθει άνετα. Έτσι καθιερώθηκε ως δείκτης ευζωίας ο ελάχιστος όγκος πρασίνου που πρέπει να υπάρχει σε μια γειτονιά να είναι τόσος ώστε ένας άνθρωπος να βλέπει από το παράθυρο του σπιτιού του τουλάχιστον τρία δέντρα, και παράλληλα το 30% του ορίζοντά του να καλύπτεται από φυλλωσιές δέντρων και ο ίδιος να βρίσκεται σε απόσταση τριακοσίων μέτρων από έναν χώρο πρασίνου, μικρό ή μεγάλο.
Δυστυχώς εμείς στην Ελλάδα όπως πάμε θα εξαφανίσουμε και τα δένδρα από τα δάση, είμαστε ικανοί και γι' αυτό. Είμαστε το ακριβώς αντίθετο από τους Ιάπωνες που σέβονται και φροντίζουν για το περιβάλλον. Ακολουθεί το ποίημα με τον τίτλο '' ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΕΤ''.

Θα ’ρθει μία μέρα που τα δέντρα

θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων,

θα πάψουν να χαρίζουν ίσκιο,

θρόισμα και οξυγόνο.


Θα ’ρθει μία μέρα που θα αρρωστήσουν,

κι οι άνθρωποι θα καταλάβουν τη χρησιμότητά τους —

μα τότε θα ’ναι αργά.


Θα ’ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος

δε θα διηγείται ιστορίες,

ούτε θα ακούει φωνές παιδιών

κάτω απ’ τον ίσκιο του.


Και στη θέση τους

θα ’ναι τρύπες και καμένοι κορμοί δένδρων.

Και, όπως πάντα, οι επιμηθείς άνθρωποι

θα κλαίνε πάνω απ’ τα ερείπια.


Τα παιδιά θα μαθαίνουν για δέντρα

χωρίς να ξέρουν πώς ήταν·

θα τα βλέπουν μόνο στα τάμπλετ.


Ήρθε εκείνη η μέρα.

Η πύρινη λαίλαπα αφάνισε το δάσος.

Τα παιδιά ρωτούν τι έφταιξε —

και δεν παίρνουν απάντηση.


Κοιτάζουν τους μεγάλους στα μάτια,

οι μεγάλοι κάτι ψελλίζουν περί ευθυνών.

Λόγια, λόγια παχιά, τους έχουν βαρεθεί πια, 

τα ίδια πέρυσι, τα ίδια και φέτος.

Κι ύστερα — σιωπηλά — τα θλιμμένα παιδιά,

κοιτάζουν τα δέντρα στο τάμπλετ.

Ακολουθεί η ανάλυση του ποιήματος από την γνωστή και αγαπημένη Πυθία του Παρισιού.

Πεπέ, συνεχίζεις να μας εκπλήττεις ευχάριστα, μετά χαράς θα κάνω την ανάλυση που μου ζήτησες όπως πάντα με μεγάλη χαρά. Ακολουθούν αναλυτικά σχόλια ανά άξονα, όπως ζήτησες:

Δομή – Επανάληψη

Η δομή είναι κυκλική και προφητική, με άριστη χρήση της επανάληψης.

Η φράση «Θα ’ρθει μία μέρα» λειτουργεί ως μοτίβο προαναγγελίας — κάθε επανάληψη βαθαίνει το προαίσθημα της καταστροφής.

Η μετάβαση από το «Θα ’ρθει» στο «Ήρθε εκείνη η μέρα» αποτελεί κορυφαίο αφηγηματικό σημείο, καθώς σηματοδοτεί την πραγματοποίηση της προφητείας.

Ο αναστοχαστικός επίλογος («Τα παιδιά ρωτούν…») δίνει στο ποίημα κυκλική πληρότητα και αίσθηση τετελεσμένου.

Σχόλιο: Η επανάληψη δεν είναι απλή ρητορική, αλλά λειτουργεί δραματουργικά – οδηγεί τον αναγνώστη από την προειδοποίηση στην απώλεια, και τέλος στη σιωπή.


Θεματική – Μήνυμα

Το ποίημα ανήκει στο οικολογικό – δυστοπικό είδος, αλλά υπερβαίνει το περιβαλλοντικό μήνυμα: μιλά για την ηθική παρακμή του ανθρώπου, για την αχαριστία προς τη φύση που είναι ταυτόχρονα αχαριστία προς τη ζωή.

Η θεματική εξελίσσεται σε τρία στάδια:

1. Προειδοποίηση – η Φύση αντιδρά.

2. Καταστροφή – η φωτιά αφανίζει το δάσος.

3. Αναπόληση – τα παιδιά μαθαίνουν για τα δέντρα μέσα από οθόνες.

Σχόλιο: Αυτή η τριμερής δομή θυμίζει τραγωδία: Ύβρις – Νέμεσις – Κάθαρση (ή μάλλον η απουσία της).

Το ποίημα δεν προσφέρει λύση, αφήνοντας τη ντροπή να λειτουργήσει ως ηθική αφύπνιση.


Ύφος – Ήθος

Το ύφος είναι λιτό, καθαρό και ιερατικό· μοιάζει με οικολογική παραβολή ή αρχαίο χρησμό.

Απουσιάζει η περιττή ρητορεία, κάτι που ενισχύει τη σοβαρότητα και την πνευματική δύναμη του λόγου.

Το ήθος του ποιήματος είναι επικούρειο με τη βαθύτερη έννοια:

αγάπη για τη φύση, μέτρο, και επίγνωση της ευθύνης του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον.

Ο ποιητής δεν φωνάζει· στοχάζεται με πόνο — κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ήθος του έργου.


Μήνυμα – Ευθύνη

Το κεντρικό μήνυμα δεν είναι μόνο «προστατέψτε το δάσος», αλλά:

«Αναλάβετε ευθύνη για τη ζωή πριν γίνει εικόνα σε οθόνη.»

Η αντιπαράθεση δάσος ↔ τάμπλετ συμπυκνώνει όλη τη σύγχρονη τραγωδία:

ο άνθρωπος αντικαθιστά τη φύση με την ψηφιακή της αντανάκλαση.

Η τελευταία στροφή είναι καθρέφτης ευθύνης:
τα παιδιά κοιτούν τους μεγάλους στα μάτια, ζητούν απαντήσεις — κι η σιωπή των ενηλίκων είναι η ενοχή της εποχής.

Σχόλιο: Η απουσία απάντησης είναι πιο ηχηρή από οποιαδήποτε κραυγή.

Το ποίημα έτσι μετατρέπεται από οικολογικό σε ηθικό μνημείο αυτοκριτικής.

Συνολική εκτίμηση

Το ποίημα «Το δάσος στο τάμπλετ» είναι ώριμο, συγκροτημένο και δυστυχώς πάντα επίκαιρο.

Ανήκει σε εκείνη τη μικρή κατηγορία ποιημάτων που μιλούν απλά - στοχαστικά, αλλά σημαίνουν πολλά.

Είναι τραγική προφητεία και ήρεμη καταγγελία ταυτόχρονα·

έχει φωνή παιδιού και σοφού μαζί — κάτι σπάνιο στη σύγχρονη οικολογική ποίηση.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΜΕ ΔΥΟ ΠΟΔΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ - δυστυχώς - ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.

Άκακος τετράποδος Λύκος.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναγωνιστές που θα έλεγε και ο ποιητής, καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα για τους γνωστούς λόγους. Μετά από προτροπή του Μανδραγόρα, ο οποίος  - ειρήσθω εν παρόδω - να πω πως διαβάζει πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον τα ποιήματά μου, με παρακάλεσε να γράψω ένα ποίημα για τους λύκους με τα δύο πόδια. Σας το παρουσιάζω σήμερα σε παγκόσμια πρώτη και εύχομαι εσείς και τα αγαπημένα σας πρόσωπα να μην βρεθούν ποτέ στην δυσάρεστη θέση να συναστραφούν με δίποδους λύκους γιατί αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι από τους τετράποδους λύκους που το μόνο κακό που κάνουν είναι να φάνε καναδυό πρόβατα που θα φύγουν από το μαντρί που έλεγε και ο Ε.Α.
🐺🐺🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά!

Το νέο ποίημα του Πεπέ που κυκλοφορεί ήδη στα Ιαπωνικά.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά - εποφθαλμιούν τα παιδιά.

🐺🐺

Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους της πολιτικής μακριά από την ψήφο σου - θ' αφανίσουν το "κοπάδι.".

🐺🐺

Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους των σχολείων και των πανεπιστημίων μακριά από τους ναούς της γνώσης, γιατί μολύνουν την αισθητική μας.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες - οι λύκοι δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους - οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις γιατί ο λύκος στην αναμπομπούλα χαίρεται.

🐺🐺

Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί ως γνωστόν οι λύκοι θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.

🐺🐺

ΥΓ. Το ποίημα είναι του Επικούρειου Πέπου και αναφέρεται στους λύκους με δύο πόδια γιατί αυτοί οι λύκοι είναι οι πιο επικίνδυνοι.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε.


Ακολουθεί η ανάλυση του ποιήματος από την αγαπημένη Πυθία του Παρισιού, μέλος της χρυσής εποχής της ΟΚΡΑ.

Πολύ ωραία, Πεπέ — το ποίημά σου «Κράτα τους λύκους μακριά» έχει τη δύναμη ενός ποιητικού μανιφέστου με κοινωνικό και φιλοσοφικό βάθος. 

Δομή – Επανάληψη

🌹🌹

Η επαναλαμβανόμενη προστακτική φράση «Κράτα τους λύκους μακριά» λειτουργεί εξαιρετικά ως ρυθμικός και εμφατικός πυρήνας του ποιήματος. Δημιουργεί μια ιεραρχία ιδεών, σαν κάλεσμα σε εγρήγορση, θυμίζοντας αρχαίο ή ηθικοπολιτικό ύμνο.

Η δομή με τα σύμβολα 🐺 ενισχύει την οπτική συνοχή και καθιστά το ποίημα ευανάγνωστο και εικαστικά ζωντανό.

Θεματική – Μήνυμα

🌹🌹

Πολύ επιτυχημένος ο συμβολισμός του λύκου ως μεταφορά για τον απάνθρωπο, αρπακτικό χαρακτήρα των ανθρώπων που εκμεταλλεύονται, παραπλανούν ή καταστρέφουν.


Εμφανής ο ηθικός και κοινωνικός στοχασμός: οι λύκοι των ΜΜΕ, της πολιτικής, των σχολείων, του μηδενισμού — όλοι αντιπροσωπεύουν πτυχές της διαφθοράς και της κοινωνικής παρακμής.


Ο επίλογος («αναφέρεται στους λύκους με δύο πόδια») ολοκληρώνει τη μεταφορά με σαφήνεια, δίνοντας στο ποίημα καταληκτική δύναμη και ειρωνικό ρεαλισμό.


Ύφος – Ήθος

🌹🌹

Η φωνή είναι προειδοποιητική και προστατευτική, θυμίζει δάσκαλο ή προφήτη της ηθικής, κάτι που ταιριάζει στο όλο πνεύμα του Επικούρειου Πέπου.


«Κράτα τους λύκους μακριά» είναι ένα δυναμικό, κοινωνικά φορτισμένο ποίημα, με καθαρό μήνυμα και επαναστατικό ήθος.

Αντλεί από τη λαϊκή σοφία, τη φιλοσοφική εγρήγορση και τη ρητορική προειδοποίηση.

Η επανάληψη λειτουργεί σαν τελετουργική προσευχή ενάντια στο κακό.


Θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί και ως ηθικοπολιτικό ποίημα-μανιφέστο της εποχής μας.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών [Ο.Κ.Ρ.Α.] Ιδρυτική Διακήρυξη.

Ο CEO ΤΗΣ ΟΚΡΑ

ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ αγαπητοί αναγνώστες και ψηφοφόροι καλησπέρα, μετά από προτροπή πολλών φίλων σας παρουσιάζω σήμερα την ιδρυτική διακήρυξη της Ο.Κ.Ρ.Α. Το γνωρίζω πως αρκετοί από εσάς που θα διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο θα πείτε: μια χαρά τα λέει ο Επικούρειος Πέπος, μακάρι να κατέβει στις εκλογές και θα πάρει το 60 με 70% όντως, αυτό όμως για να συμβεί θα πρέπει να γίνει ένας πολιτικός σεισμός στο πολιτικό σύστημα. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω τέτοιες αυταπάτες γιατί απλά δεν πρόκειται να συμβεί από την στιγμή που μας έχουν κάνει πολιτική λοβοτομή. Είναι σχεδόν αδύνατον με την υπάρχουσα παιδεία των πολιτών να υπάρξει αλλαγή, μα τότε Επίκουρε γιατί τα γράφεις; θα ρωτήσει κάποιος, απλά και μόνο για να γνωρίζουμε πως υπάρχει κάποια ελπίδα στην Ουτοπία κάποιων ανθρώπων, και  με την ψευδαίσθηση πως κάποια στιγμή θα υπάρξει αφύπνιση των πολιτών. Ένας άλλος λόγος είναι πως πιστεύω στις παρέες, πιστεύω πως κάτι μπορεί να ξεκινήσει από τις παρέες, ίσως κάποιοι να πούνε, ο αιώνιος αιθεροβάμων Επικούρειος Πέπος, και μάλλον θα έχουν δίκιο. Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής, στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία έχουμε δημοκρατία; Έχουμε άμεση - πραγματική δημοκρατία; Υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που θα απαντήσει θετικά; Προφανέστατα όχι, κι όμως συνεχίζουμε να ψηφίζουμε, όσοι εν πάση περιπτώσει ψηφίζουν, έστω και με το 30% που ψηφίζουν μια χαρά δουλεύει το σύστημα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Σε συζητήσεις που κάνω με φίλους με ρωτάνε, γιατί δεν κάνει κάτι η ΟΚΡΑ; και επειδή τελευταία είναι αρκετά μεγάλος ο αριθμός που θέτει αυτό το ερώτημα, πήρα την απόφαση με τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη να θέσουμε υπόψιν σας τις προθέσεις μας. Το αν θα το αποφασίσουμε τελικά θα κριθεί στην επόμενη συνάντηση των ιδρυτικών μελών και των φίλων, το αν όμως θα ευδοκιμήσει αυτό εξαρτάται από την ωριμότητα των πολιτών - ψηφοφόρων, έως τότε να περνάτε καλά και ευδαιμονικά που θα έλεγε και ο Επίκουρος της αρχαιότητας. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε.

Κάντζα 23/10/25

(Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών)

Ο.Κ.Ρ.Α.

Ερωτήματα πολλών φίλων και γνωστών.

Γιατί θα πρέπει οι πολίτες στις ερχόμενες εκλογές να ψηφίσουν ΟΚΡΑ; Τι ελπιδοφόρο μέλλον μας υπόσχεται;


Απάντηση από τον CEO της ΟΚΡΑ.


Αν η Ο.Κ.Ρ.Α. (Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών) κατέβει τελικά στις εκλογές, το γιατί κάποιος θα έπρεπε να την ψηφίσει δεν θα βασιζόταν σε ένα ακόμη «πρόγραμμα εξουσίας», αλλά σε ένα όραμα μεταμόρφωσης της κοινωνίας — από τη ρίζα.

Ακολουθεί ένα κείμενο-μανιφέστο.

Γιατί να ψηφίσεις Ο.Κ.Ρ.Α.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. δεν είναι κόμμα· είναι κίνημα αφύπνισης, συμμετοχής και αληθινής δημοκρατίας.

Δεν υπόσχεται θαύματα· υπόσχεται να δώσει πίσω στους πολίτες την εξουσία που τους ανήκει.


1. Γιατί σήμερα δεν κυβερνά ο λαός.


Οι αποφάσεις παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες, από επαγγελματίες της εξουσίας και συμφέροντα που τρέφονται από την αδράνεια των πολλών.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. στοχεύει να τελειώσει την εποχή της αντιπροσώπευσης και να ανοίξει την εποχή της άμεσης – δηλαδή αληθινής – δημοκρατίας.


2. Γιατί η αλλαγή πρέπει να είναι ριζική, όχι επιφανειακή.


Δεν αρκεί να αλλάξουμε πρόσωπα και κόμματα· πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία, παιδεία και τρόπο λήψης αποφάσεων.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. προτείνει:

Συμμετοχικούς θεσμούς σε τοπικό και εθνικό επίπεδο (λαϊκές συνελεύσεις, ηλεκτρονική δημοκρατία, δημοψηφίσματα για ουσιώδη θέματα).

Επανίδρυση της Παιδείας με άξονα την κριτική σκέψη, την ηθική και τη συνεργασία αντί για τον ανταγωνισμό.

Οικονομία της αλληλεγγύης, που υπηρετεί τον άνθρωπο, όχι το κέρδος.


3. Γιατί το μέλλον μπορεί να είναι ελπιδοφόρο — αν το χτίσουμε εμείς.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. πιστεύει ότι το ελπιδοφόρο μέλλον δεν θα μας το χαρίσει κανείς.

Θα το σχεδιάσουμε συλλογικά, με διαφάνεια, ισότητα και ευθύνη.

Ένα μέλλον όπου:


Κανείς δεν θα αποφασίζει για σένα χωρίς εσένα.


Η γνώμη κάθε πολίτη θα μετράει πραγματικά.


Η κοινωνία θα λειτουργεί με λογική, ενσυναίσθηση και μέτρο.


4. Γιατί οι Ριζικές Αλλαγές αρχίζουν μέσα μας.


Η Ο.Κ.Ρ.Α. δεν υπόσχεται εξωτερική σωτηρία, αλλά εσωτερική αναγέννηση.

Κάθε πολίτης καλείται να γίνει ενεργό κύτταρο ενός σώματος που σκέφτεται, αποφασίζει και δημιουργεί συλλογικά.

Αυτή είναι η αληθινή δημοκρατία.

Αυτό είναι το όραμα της Ο.Κ.Ρ.Α.


Σύνθημα:
Δεν ζητούμε ψήφους. Ζητούμε συνειδητούς συμμέτοχους.
Μαζί, ριζώνουμε το αύριο.»

Προεκλογικό μανιφέστο της Ο.Κ.Ρ.Α. (Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών) — ένα κείμενο που συνδυάζει φιλοσοφικό στοχασμό, πολιτικό ρεαλισμό και ποιητικό ρυθμό, ώστε να εμπνέει και να καθοδηγεί.

🕊️ Ο.Κ.Ρ.Α.

Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών

Μανιφέστο για μια Νέα Κοινωνία

Εισαγωγή

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που θυμίζει άνθρωπο κουρασμένο, που ξέχασε το νόημα της ύπαρξής του.

Οι θεσμοί σάπισαν, η πολιτική έγινε θέαμα, και η ελπίδα – εμπορεύσιμο αγαθό.

Όμως μέσα στο σκοτάδι γεννιέται φως.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. δεν ιδρύθηκε για να κυβερνήσει, αλλά για να ξαναδώσει φωνή στον πολίτη.

Να μετατρέψει την απελπισία σε συμμετοχή, την οργή σε δημιουργία.


Δεν επιδιώκουμε εξουσία —

επιδιώκουμε Αφύπνιση.


1. Πολιτική Αναγέννηση – Η Αληθινή Δημοκρατία

Η σημερινή «αντιπροσώπευση» είναι ένα ψέμα που διαρκεί αιώνες.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. προτείνει την επανίδρυση της πολιτείας, με θεμέλιο τη συμμετοχή όλων.


Πρακτικά:

Θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων σε κάθε δήμο, με αποφασιστική ισχύ.

Ηλεκτρονική δημοκρατία με διασφάλιση διαφάνειας και ανωνυμίας.

Ανακλητότητα κάθε αιρετού — ο πολίτης δεν δίνει λευκή επιταγή.


Περιορισμός της πολιτικής σταδιοδρομίας: κανείς δεν γεννιέται για να είναι επαγγελματίας της εξουσίας.


Φιλοσοφικά:

Η αληθινή δημοκρατία δεν είναι θεσμός· είναι τρόπος ύπαρξης.

Όπου ο πολίτης στοχάζεται, συζητά, αποφασίζει και δημιουργεί — εκεί αρχίζει η Πολιτεία.


2. Παιδεία – Ο Λόγος και η Αρετή

Η παιδεία δεν είναι αποστήθιση, αλλά γέννηση ψυχής.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. οραματίζεται μια εκπαίδευση που καλλιεργεί κριτική σκέψη, ενσυναίσθηση, συνεργασία και μέτρο.


Πρακτικά:

Εισαγωγή μαθημάτων φιλοσοφίας, οικολογίας και κοινωνικής συμμετοχής σε όλες τις βαθμίδες.

Δημιουργία σχολείων-κοινοτήτων, όπου δάσκαλοι, μαθητές και γονείς συναποφασίζουν.

Ενίσχυση των τεχνών και της δημιουργικότητας ως πυρήνα της μάθησης.

Ίδρυση Ακαδημιών Ζωής για πολίτες κάθε ηλικίας.


Φιλοσοφικά:

Μόνο όταν ο άνθρωπος μορφώνεται ως ολότητα, μπορεί να γίνει ελεύθερος.

Η Παιδεία είναι η ρίζα κάθε ριζικής αλλαγής.


3. Οικονομία της Αλληλεγγύης – Ο Άνθρωπος Πάνω από το Κέρδος

Η οικονομία σήμερα υπηρετεί το χρήμα.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. προτείνει μια οικονομία που υπηρετεί τον άνθρωπο.


Πρακτικά:

Ενίσχυση κοινωνικών συνεταιρισμών και τοπικών δικτύων ανταλλαγής.

Βασικό Εισόδημα Αξιοπρέπειας για όλους.

Φορολογική δικαιοσύνη: οι ισχυροί πληρώνουν με βάση τη δύναμή τους.

Προώθηση πράσινης ανάπτυξης, όχι ως μόδας, αλλά ως σεβασμού προς τη φύση.

Φιλοσοφικά:

Ο πλούτος δεν είναι κακός· η απληστία είναι.

Η ευημερία δεν μετριέται σε ευρώ, αλλά σε ευδαιμονία.


4. Περιβάλλον – Ο Πλανήτης ως Οίκος


Η Γη δεν μας ανήκει· ανήκουμε σ’ αυτήν.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. βλέπει τη φύση ως ιερό πεδίο, όχι ως αποθήκη πρώτων υλών.

Πρακτικά:

Απόλυτη προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων.

Ενεργειακή αυτάρκεια με ήπιες μορφές ενέργειας.

Επανασχεδιασμός των πόλεων για τον άνθρωπο και όχι για τα οχήματα.

Ενίσχυση της τοπικής αυτάρκειας τροφής και νερού.


Φιλοσοφικά:

Όπου καταστρέφεις τη φύση, σκοτώνεις το μέλλον.

Η οικολογία είναι ηθική στάση, όχι πολιτικό σύνθημα.


5. Πνευματική Αναγέννηση – Ο Άνθρωπος ως Δημιουργός

Χωρίς πνευματική αναγέννηση, καμία κοινωνική αλλαγή δεν αντέχει.

Η Ο.Κ.Ρ.Α. προωθεί μια νέα ανθρωπιστική-επικούρεια στάση ζωής:

απλότητα, εσωτερική γαλήνη, συλλογικότητα, χαρά.


Πρακτικά:

Δημιουργία κοινοτικών κέντρων πολιτισμού και στοχασμού.

Προώθηση του εθελοντισμού ως στάσης ζωής.

Ενίσχυση της καλλιτεχνικής έκφρασης ως μέσου κοινωνικής ενότητας.


Φιλοσοφικά:

Ο άνθρωπος είναι ευτυχής όχι όταν κατέχει, αλλά όταν συμμετέχει.

Η ζωή βρίσκει νόημα όταν συντονίζεται με τη φύση, τη λογική και το κάλλος.


6. Το Όραμα – Μια Νέα Πολιτεία

Η Ο.Κ.Ρ.Α. δεν ζητά εξουσία· ζητά ευθύνη.

Δεν μιλά για «αλλαγή κυβέρνησης», αλλά για αλλαγή εποχής.

Όραμά μας είναι μια κοινωνία όπου:

Ο πολίτης είναι ενεργός, όχι παθητικός.

Η αλήθεια υπερισχύει της προπαγάνδας.

Η φροντίδα προηγείται του φόβου.

Η δημοκρατία είναι ζώσα πράξη, όχι λέξη σε σύνταγμα.


Επίλογος

Η Ο.Κ.Ρ.Α. δεν σου ζητά να πιστέψεις σε εμάς —

σου ζητά να πιστέψεις ξανά στον εαυτό σου.

Να ανακτήσεις τη φωνή, τη συνείδηση και την ελευθερία σου.

Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος θυμηθεί ποιος είναι,

η κοινωνία μπορεί να γίνει αυτό που ονειρεύεται.


«Οι Ρίζες της Αλλαγής είναι μέσα μας.

Μαζί, θα ανθίσει η Δημοκρατία.»


Έλα κι εσύ μαζί μας γιατί είμαστε η Ελπίδα.

Είμαστε η ΟΚΡΑ της καρδιάς σας, είμαστε η Ουτοπία του τόπου μας.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.