ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ [ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΡΕΝΤΑΣ] ΕΝΑΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ [ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗΣ] ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, κάποιοι από εσάς που όταν ξυπνάτε η πρώτη σας έγνοια είναι να διαβάσετε το νέο άρθρο που έγραψε ο φίλος της σοφίας κ. Ηλίας Γιαννακόπουλος στο ΙΔΕΟπολις, και μετά να δείτε τι έχει αναρτήσει ο CEO της ΟΚΡΑ στο ιστολόγιο της Λ.Ο.Γ. σίγουρα θα θυμόσαστε πως είχα αναφέρει σε κάποια ανάρτηση που είχα κάνει για τον ποιητή κ. Στέφανο Ντάκο πως στο μέλλον θα ήθελα να σας παρουσιάσω έναν πολυτάλαντο νέο από την Φιλύρα Τρικάλων. Ήρθε η ώρα λοιπόν. Το όνομα αυτού ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΡΕΝΤΑΣ. Η αφορμή μου δόθηκε από την κουβέντα που είχα λίγο πριν τα μεσάνυχτα με τον σοφό Διδάσκαλο από την ιστορική και πνευματική Πιάλεια. Ο Διδάσκαλος μου μίλησε για μία επιστολή του ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ προς τον δάσκαλό του, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Διδάσκαλος μου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον ΘΑΝΑΣΗ. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ πριν μερικά χρόνια είχε εκδώσει ένα βιβλίο σχετικά με το Γενεαολογικό  δένδρο των απανταχού Φιλυριωτών. Σ' εκείνη την εκδήλωση είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω κι εγώ, στην πορεία τον συνάντησα και στις μουσικές του δραστηριότητες στην διεθνούς φήμης ταβέρνα ''Τ' ΑΛΩΝΙΑ''. Άρπαξα λοιπόν την ευκαιρία που μου έδωσε ο Διδάσκαλος, [Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος] και σας παρουσιάζω μέσα σε λίγες γραμμές τον πολυτάλαντο ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ.

Ο Θανάσης Μπρέντας συνδέεται στενά με τη Φιλύρα των Τρικάλων (πρώην Μπρίντι), ένα χωριό που έχει έντονη πολιτιστική ζωή, ειδικά σε παραδοσιακές μουσικές εκδηλώσεις, όπως φαίνεται από την παρουσία μουσικών συγκροτημάτων όπως "Οι Κυρατζήδες", ενώ ο ίδιος έχει συνδεθεί με την τοπική παράδοση και μουσική σκηνή, πιθανόν ως μουσικός, διοργανωτής ή εκπρόσωπος της κοινότητας, δίνοντας έμφαση στη διατήρηση της παραδοσιακής μουσικής και των εθίμων του χωριού, όπως αναφέρεται σε σχετικές ανακοινώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Φιλύρας. 

Μουσικές Εκδηλώσεις: Η Φιλύρα διοργανώνει συχνά εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική, προσελκύοντας συγκροτήματα πανελλήνιας εμβέλειας, και ο Μπρέντας έχει σημαντικό ρόλο σε αυτές τις διοργανώσεις.

"Οι πρόγονοί μας βρίσκονται μέσα μας "

“Κι όμως, οι πρόγονοί μας βρίσκονται μέσα μας, σαν συνιστώσες σε ένα μεγάλο μωσα'ι'κό που είναι ο εαυτός μας, τα αμέτρητα αυτά χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές που δεν εξηγούνται, όμως μας έρχονται κατευθείαν από τους προηγούμενούς μας. Δεν είναι μόνο τα μάτια, το ύψος, οι προδιαθέσεις που έχουμε. Είναι ακόμα και οι πόθοι, τα ένστικτα, οι ανασφάλειες και οι φοβίες που μας κληροδοτούν οι πρόγονοί μας με την μορφή γενετικής πληροφορίας, αυτό που κάποιοι επιστήμονες καλούν ψυχικό DNA, και που αναλόγως θα μεγαλώσουμε, θα παλέψουμε, ή και θα εξαλείψουμε, αφού μεταλλασσόμαστε οι ίδιοι μέρα με τη μέρα αλλά και γενιά με την γενιά. Η ζωή είναι εξέλιξη, και η βάση βρίσκεται στους προγόνους μας που κατάφεραν να επιβιώσουν πρώτα, να αναπαραχθούν έπειτα και να παράξουν τον πολιτισμό που βρήκαμε εμείς έτοιμο, πολλές φορές όχι και τόσο ευγνώμονες προς αυτό. Κανείς μας δεν είναι αυτοδημιούργητος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν είμαστε υπεύθυνοι για την πορεία που χαράζουμε, κάθε άλλο”.(Φιλυριωτών Γενεαολογία, Θανάσης Μπρέντας).

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ

Όχι, δεν είναι ποτέ δημόσιο το πένθος και ο πόνος. Και ούτε τα συλλυπητήρια γεμίζουν στο ελάχιστο το δυσαναπλήρωτο κενό...

Όμως θέλω να το φωνάξω-να το πω δυνατά, πως ουδείς αυθύπαρκτος και πως για αυτό που είμαστε εργαστήκαν κάποιοι αφανείς ήρωες, που η αόρατη δύναμή τους καθορίζει την πορεία στη ζωή μας και κάποια αόρατη δύναμή μας διαγράφει τις αποφάσεις μας.

Ήσουν άστεγος και μοίρασες το κατάλυμά σου μαζί μου...

Ήσουν άπορος και μοίρασες το λιγοστό φαγητό σου μαζί μου...

Μου μετέδωσες απλόχερα την σοφία μιας ζωής τόσο ιδιαίτερης...

Με πήγες πρώτη φορά στη όπερα.

Με έγραψες στην βυζαντινή χορωδία.

Μου νίκησες τους φόβους και μαζί ταξιδέψαμε σε ανατολή και δύση.

Δεν είχες οικογένεια και με έκανες γιο σου.

Σου αφήνω αυτούς τους στίχους μου:

"Εκεί που πας, να με προσέχεις

κι όταν τον κόσμο αυτόν κοιτάς

να' ναι χαρά αυτό που βλέπεις

να' ναι γιορτή εκεί που πας"

Αντίο αγαπημένε φίλε,

αντίο δάσκαλε, αντίο πνευματικέ πατέρα,

αντίο Γιώργο Κουρούπη. 

Δεν πρόλαβα να σε αποχαιρετήσω, έφυγες τόσο απρόσμενα και γρήγορα. Ο Θεός να συγχωρέσει όσους σε αδίκησαν.

Θα αφήσω το όνομα και την ζωή σου αθάνατο, το υπόσχομαι.

Ο μαθητής σου

Θανάσης.

Σχόλιο του Διδασκάλου κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ

Αγαπητέ Θανάση, συλλυπούμαι πραγματικά για την απώλεια του δικού σου δασκάλου, του δικού σου φίλου, του δικού σου πνευματικού πατέρα και ανθρώπου. Αντιλαμβάνομαι ότι το κόψιμο της ρίζας του δέντρου που σε στήριξε και σου χάριζε τον ίσκιο του, είναι ένα πολύ βαρύ πλήγμα. Όμως με την βοήθειά του απέκτησες τις δικές σου ισχυρές ρίζες που θα σε στηρίζουν. Και να ξέρεις πως αυτή είναι η αιώνια δική του ικανοποίηση, ακόμη και στους ουρανούς που βρίσκεται.

Αιωνία του η μνήμη!

Σχόλιο του Επικούρειου Πέπου.

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα Δάσκαλοι, και κυρίως μαθητές που δεν ξεχνούν του σημαντικούς Δασκάλους. Είχα την τύχη κι εγώ να γνωρίσω μία σημαντική Δασκάλα και έναν εξίσου σημαντικό Δάσκαλο. Αξιώθηκα να τους τιμήσω και τους δύο εν ζωή. Εύγε ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΡΕΝΤΑ. 

Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ που μ' έκανες κοινωνό αυτής της γεμάτη ευγνωμοσύνη επιστολής.

Υ.Γ.

Τυχερός ο μαθητής που είχε αυτόν τον Δάσκαλο, τυχερός και ο Δάσκαλος που είχε τέτοιον μαθητή.