ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.
Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».
Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.
Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.
Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.
Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.
Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.
Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.
Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.
-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."
-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."
Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ.🎓🌷
ΥΓ. Κλείσε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην καρδιά σου και θα νιώσεις την αύρα του Κερκέτιου όρους να σου χαϊδεύει τα μάγουλα,
θα νιώσεις τη δροσιά του Κεφαλοπόταμου να ποτίζει την ψυχή σου,
θα νιώσεις τ' αρώματα της ρίγανης, της Φλαμουριάς, και των αρωματικών φυτών να ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα νιώσεις την φιλοξενία των Γοργογυραίων να σε καλούν να επισκεφτείς το χωριό τους ξανά και ξανά,
θα νιώσεις την ηδονή που εκπέμπουν οι Μούσες και οι Νύμφες του δάσους και του ποταμού, αυτά και άλλα πολλά μαγικά θα σου συμβούν αν κλείσεις στην 💓 το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο ύμνησε με το πιο πάνω ποίημα ο μέγιστος φιλόλογος και ποιητής Παναγιώτης Λαδιάς όταν το επισκέφτηκε και το ερωτεύτηκε.
Ίσως να είναι το πιο ερωτεύσιμο χωριό στην ελληνική επικράτεια.
Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι;
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
ΔΕΥΤΕΡΟ]
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.
🌷🌷🌷
Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο μη προχώρει
του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις
καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;
🌷🌷🌷
Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.
🌷🌷🌷
Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;
🌷🌷🌷
Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.😜😜😜
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί,τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.🎷🎷🎷
Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από έναν το Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.
ΤΡΙΤΟ]
Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/
🌜🌷🌛
Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/
🌜🌷🌛
Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/
🌜🌷🌛
Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.
Γιαμάμπε Ακαχίτο.
ΤΕΤΑΡΤΟ]
ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ
Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο
Στους δρόμους του ουρανού
Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά
Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς
💃🍇🎻
Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα
Στο άρωμα των λουλουδιών
Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου
Και των πουλιών τις μουσικές.
🎻💃🍇
Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου
Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο
Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ
🍇💃🌷
Πιο κοντά μου σε νιώθω
Όσο κι αν μακριά σου φεύγω
Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου
Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου
🍇💃🎷
Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι
Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,
Με χρώματα, με αρώματα
Και με κάθε λογιών χαρίσματα.
🍇💃🍓
Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές
Στην αυλή των θαυμάτων
Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.
Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην 💓 τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.
Την επιμέλεια των κειμένων έκανε ο Επικούρειος Πέπος.
