Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

5.10.22

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΦΩΤΌΣ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΠΑΡΙΣΙ.

Η Ο.ΚΡ.Α. στο μαγευτικό Παρίσι!!! Μεγάλος έρωτας το Παρίσι.


Με παρότρυνση του Ηγέτη της δημιουργικής παρέας της Ο.ΚΡ.Α αποφασίσαμε και φέτος να επισκεφθούμε την πόλη του φωτός, δηλαδή το Παρίσι. Θέλαμε όλοι μας να ξαναζήσουμε τον έρωτά μας, το Παρίσι είναι ένας παντοτινός έρωτας, είναι ένας μαγνήτης που σε τραβάει κοντά του όπως η έλξη που νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένος.

Λίγα λόγια για το Παρίσι:


Το Παρίσι είναι μια πόλη που δεν χρειάζεται συστάσει. Είναι ο Πύργος του Eiffel , η Βασιλική της Sacre Coeur , τo Λούβρο, η Μονμάρτη, το Deux Maggots, το Orsay, η Όπερα. Κι όμως εκτός από τα πασίγνωστα μνημεία του, το Παρίσι είναι μια ολοζώντανη πόλη, που αλλάζει συνεχώς. Ξεχάστε λοιπόν τα στερεότυπα και δείτε την πόλη αυτή με άλλη ματιά.

Στοιχεία και αριθμοί:
Πληθυσμός 2,15 εκατ.
Έκταση 105 τ.χλμ
Μεγαλύτερο υψόμετρο Μονμάρτη 130 μ.


Το βράδυ το κέντρο του Παρισιού έχει ιδιαίτερη γοητεία και ηλεκτρισμένη ερωτική ατμόσφαιρ. Λεωφόροι, αξιοθέατα και ιστορικά κτήρια είναι όλα φωταγωγημένα και πανέμορφα. Τα φώτα στη Champs Elysees, την πλατεία Concorde και το Λούβρο έρχονται σε αντίθεση με τον νυχτερινό ουρανό, ενώ ο χρυσαφένιος Πύργος του Eiffel , η ασημόλευκη Βασιλική της Σάκρε Κερ και η Παναγία των Παρισίων εκπέμπουν μεγαλόπρεπα. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, μια αίσθηση ενθουσιασμού, ερωτισμού και αναμονής αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Εκτός από τα λαμπερά καμπαρέ υπάρχουν παγκοσμίου φήμης μπαλέτα, συναυλίες, όπερες, κλαμπ, ντίσκο, θέατρα και ατμοσφαιρικά μπαρ με ζωντανή μουσική.
Επιπρόσθετη μαγεία.
Απολαύστε μια βόλτα με καραβάκι στα φωτισμένα αξιοθέατα κατά μήκος του Σηκουάνα. Επισκεφθείτε το μουσείο Ερωτισμού στη Μονμάρτρη και ζήστε τη μαγεία του Παρισιού. Πριν φύγετε για το Παρίσι αφήστε πίσω τη μιζέρια, την καχυποψία, την αρνητικότητα και πάρτε μαζί σας θετική ενέργεια και παρέα καλή. Η παρέα είναι το Α και το Ω. Το Παρίσι δεν συνιστάται σε ψυχρούς και ανέραστους.

Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το Deux Μaggots για την πιο ερωτική ερεθιστική σοκολάτα. Το Louis Philippe για γευστική Γαλλική κουζίνα, το γαστρονομικό μπιστρό μπιμπελό για απίθανες γεύσεις της Nicole. Το Cartier για καλό και οικονομικό φαγητό, θα πρέπει όμως να οπλιστείτε με υπομονή γιατί έχει ουρά. Φάτε τα γευστικότερα όστρακα σε έναν παράδρομο της πλατείας όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο Ritz εννοείται με σαμπάνια.
Πριν πάτε στο Παρίσι αγοράστε παπούτσια για περπάτημα γιατί θα χρειαστεί να περπατήσετε αρκετά. Είναι ευλογία να περπατάς στο Παρίσι γιατί νιώθεις τη μαγεία να κυριεύει την όρασή σου, τα μάτια σου ζούνε τη νιρβάνα της ζωής τους. Το περπάτημα στο Παρίσι είναι ψυχοθεραπεία. Επισκεφθείτε το ΥellowΚorner για αφίσες μοναδικής ομορφιάς και γοητείας.
Κάντε βόλτα με ποδήλατο, θα ενθουσιαστείτε τόσο πολύ που θα νοικιάζετε ξανά και ξανά! Υπάρχουν παντού στον δρόμο απλά χρειάζεστε κάρτα.
Υγ. ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να έχουμε τη χαρά να είναι μαζί μας και κάποιο μέλος της Λ.Ο.Γ.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ
Επιμελητής άρθρου Mr Pepos

Μια περιπέτεια συναισθημάτων και όχι μόνο! Tοποθεσία: Αυλώνας Ημερομηνία: 28.05.09

 Tοποθεσία: Αυλώνας

Ημερομηνία: 28.05.09
Η Λ.Ο.Γ. , μετά από πρόταση της κας. Βασιλικής Ντούνη, βρέθηκε στον Αυλώνα όπου επισκέφθηκε το 1ο Γυμνάσιο-Λύκειο για μια συνέντευξη της 13μελούς (ήταν παρών 9) δημιουργικής ομάδας που πήρε το πρώτο βραβείο μαθητικών αγώνων σύγχρονου χορού.

Θα θέλαμε καταρχάς να μας πείτε τα ονόματα των μελών της δημιουργικής ομάδας.
Βασίλης Γεωργαντάς, Μαρία Παπακωνσταντίνου, Άντζελα Μπαμπαλίου, Μαντά Α. , Ελένη Κυριακού, Μ. Θωμάς, Δουρής Αντώνης, Τούργελη Ν. , Μαρία Μαρουλή, Λένου Δήμητρα, Μαζιώτη Χ. , Δάβρη Αναστασία, Παπακωνσταντίνου Αναστασία.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ενταχθείτε σ’ αυτήν την ομάδα;
Μαρουλή Μαρία: Για να είμαστε ειλικρινείς στην αρχή δεν είχαμε καταλάβει περί τίνος πρόκειται, είχαμε κάνει και την περσινή χρονιά ένα χορευτικό με την κα. Ψαρρού αλλά το φετινό ήταν εντελώς διαφορετικό. Αρχικά νομίσαμε πως ήταν μια απλή χορογραφία, σιγά-σιγά όμως και με τη βοήθεια της κας. Ψαρρού συνειδητοποιήσαμε πως τα μηνύματα που έκρυβε ήταν πάρα πολλά. Αυτό μας τρόμαξε λίγο γιατί φοβηθήκαμε μήπως δεν καταφέρουμε να μεταδώσουμε τα μηνύματα της χορογραφίας. Για τα παιδιά που είχαμε λάβει μέρος στην προηγούμενη παράσταση και είχαμε συνεργαστεί με την κα. Ψαρρού ήταν δεδομένο πως η εμπειρία μας θα ήταν ξανά μοναδική, της είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Τα υπόλοιπα παιδιά που εντάχθηκαν στην ομάδα φέτος είχαν μεγάλο ζήλο και μεράκι και αυτό μας βοήθησε ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να νιώθουμε πως ήμασταν χρόνια μαζί. Γίναμε μια όμορφη παρέα. Όσο περνούσε ο καιρός και η κα. Ψαρρού μας αποκάλυπτε τι ακριβώς είχε στο μυαλό της και τι ζητούσε από μας ,τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός μας και ήμασταν πολύ χαρούμενοι για την ένταξή μας σ’ αυτό το εγχείρημα.
Αγγελική: Εμένα γενικά μ’ αρέσει ο χορός οπότε την ένταξή μου την θεωρούσα δεδομένη. Εγώ προσωπικώς είχα ένα κίνητρο επιπλέον γιατί αυτή θα ήταν η τελευταία μου συμμετοχή, λόγω του ότι είμαι Γ’ λυκείου. Ένας ακόμα λόγος ήταν πως από νωρίς κατάλαβα πως φέτος θα είναι μια πολύ ξεχωριστή χορογραφία.
Μαρία Παπακωνσταντίνου: Και σε μένα αρέσει ο χορός και γι’ αυτό θεώρησα πως ήταν ευκαιρία να συμμετέχω σ’ αυτήν την προσπάθεια. Ήταν μια πρόκληση για όλους μας, ναι μεν δεν είχαμε καταλάβει από την αρχή το τι ακριβώς είχε στο μυαλό της η δασκάλα μας, αλλά γι’ αυτό που ήμουν σίγουρη ήταν το πολύ όμορφο κλίμα της παρέας και το πρωτότυπο θέμα της χορογραφίας. Αυτά ήταν αρκετά για να με κάνουν να θέλω πάρα πολύ να συμμετέχω. Ευτυχώς που τελικώς ήμουν στις επιλογές της κας. Ψαρρού, γιατί θα πρέπει να σας πω πως περάσαμε από οντισιόν.
Αντώνης: Όσο παράξενο κι αν ακούγεται ο χορός μ’ άρεσε από μικρός, είχα δει το προηγούμενο χορευτικό που είχε κάνει η κα. Ψαρρού, είχα ενθουσιαστεί και αναρωτήθηκα, γιατί όχι κι εγώ; Όταν ανακοίνωσε πως ετοιμάζει μια καινούρια παράσταση, χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα. Όπως σας είπε και η Μαρία, έγινε η οντισιόν και έλαβα μέρος. Η κα. Ψαρρού με ενέκρινε και σύντομα κατάλαβα πως έπρεπε να δουλέψω σκληρά προκειμένου να γίνω ισότιμο μέλος. Όπως και τα άλλα παιδιά, στην αρχή ούτε κι εγώ μπόρεσα να καταλάβω το νόημα της χορογραφίας, πρόβα με την πρόβα όμως άρχισα να νιώθω πως κάτι εξαιρετικό μας καλούσε να παρουσιάσουμε η κα.Ψαρρού. Σιγά-σιγά η ομάδα άρχισε να λειτουργεί με το εμείς και όχι με το εγώ κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δώσουμε όλοι μας τον καλύτερό μας εαυτό.
Σε περιπτώσεις σαν την δική σας είθισται να ρωτάμε για την ψυχή της ομάδας. Θα θέλατε να μας πείτε το όνομα αυτής της ψυχής;
Αναστασία Παπακωνσταντίνου: Νομίζω πως όλα τα παιδιά συμφωνούν πως η ψυχή της ομάδας ήταν ο Θωμάς, ήταν αυτός που μας στήριζε και για να είμαι ειλικρινής, αυτό ήταν για όλους μας πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη. Παράλληλα ο Θωμάς με τον τρόπο του ήταν σαν να μας έλεγε πως τα όριά μας είναι ακόμα πιο πάνω.
Ελένη Κυριακού: Την ίδια γνώμη έχω κι εγώ για την ψυχή της ομάδας, ο Θωμάς ήταν μια ορχήστρα μόνος του, όταν νομίζαμε πως έχουμε φθάσει στα όριά μας ο Θωμάς ήταν εκεί μ’ έναν καλό λόγο, μ’ ένα αστείο, μ’ ένα βλέμμα, για να μας υπενθυμίσει την αποστολή μας. Επίσης, δεν φανταζόμουν πως μέσα από αυτή την συμμετοχή θα μάθαινα κι άλλα πολύ σημαντικά πράγματα: είναι πολύ περίεργο, ενώ νομίζουμε πως είμαστε άνθρωποι με ψυχική δύναμη, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πράγματα πολύ πιο δύσκολα από μας και τα καταφέρνουν σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις, πού ούτε οι ίδιοι τις είχαν φαντασθεί.
Αναστασία Δάβρη: Βλέπαμε τον Θωμά να προσπαθεί κι αναρωτιόμασταν, αν ο Θωμάς κάνει αυτή την προσπάθεια, τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Και όλοι μαζί λέγαμε πάμε κι εμείς παιδιά πιο δυνατά. Το μόνο κακό που έχει ο Θωμάς είναι που είναι Ολυμπιακός!!!
Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στα άλλα παιδιά της ηλικίας μας;
Ελένη: Αν πραγματικά το θέλουνε μπορούν να συμμετάσχουν σε κάτι δημιουργικό και όχι απλά να περνούν την ώρα τους καλά, αλλά να νιώθουν ότι είναι χρήσιμοι στην κοινωνία και πως κάνουν κάτι ξεχωριστό.
Θωμάς: Δεν υπάρχουν εμπόδια γι’ αυτούς που έχουν θέληση.
Λένου Δήμητρα (Γαλανομάτα): Πιστεύω κι εγώ πως δεν υπάρχουν εμπόδια όταν υπάρχει θέληση και πως το στήριγμά μας είναι η ψυχή μας. Αν εμείς νιώθουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, τα εμπόδια καταργούνται.
Mr. Pepos: Θα μου επιτρέψετε να σας εξομολογηθώ κάτι. Έχω παρευρεθεί σε πολλές συνεντεύξεις της Λ.Ο.Γ. με πολύ σημαντικούς ανθρώπους όπως π.χ. ο κ. Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο οποίος είναι ένας ζωντανός θρύλος, αλλά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν αυτή την στιγμή ακούγοντας αυτά που λέτε και κυρίως αυτά που βλέπω στο πρόσωπό σας είναι ανεπανάληπτα, είναι αδύνατον να μεταφερθούν και να αποτυπωθούν.
Κυρία Ψαρρού: Έχουμε ένα λάθος πρότυπο από την τηλεόραση πως ο χορός είναι μόνο για τα τέλεια σώματα και γενικώς για τους: ψηλές-ψηλούς, ωραίες-ωραίους. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε, όπως όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε στη χαρά της ζωής.
Αγγελική: Νομίζω πως το σημαντικότερο ήταν αυτό που καταφέραμε να βγάλουμε στη σκηνή, τον χορό που ο καθένας είχε στην καρδιά του. Άσχετα αν υπήρχαν τεχνικές ή όχι, άσχετα αν κάποιο παιδί δεν σήκωσε το χέρι του τόσο ψηλά όσο έπρεπε, καταφέραμε να βγάλουμε αυτό που αισθανόμασταν την πλέον κατάλληλη στιγμή. Πολλές φορές ένιωθα πως δεν χορεύαμε με τα σώματά μας, παρά με τις ψυχές μας, λες και είχαμε εξαϋλωθεί, νομίζω πως όλοι είχαμε κάνει την υπέρβαση. Ίσως αυτό να είδαν και οι κριτές και μας έδωσαν την πρώτη θέση, ίσως αυτό να είδαν και οι θεατές, γι’ αυτό εισπράξαμε πλουσιοπάροχα το χειροκρότημά τους, ίσως αυτό να είδαν και όλοι οι παρευρισκόμενοι, γι’ αυτό και είδαμε πολλά μάτια βουρκωμένα.
Θωμάς: Επίσης υπήρχε μια καταπληκτική χημεία μεταξύ μας, αυτό νομίζω τα λέει όλα, τις περισσότερες φορές επικοινωνούσαμε με τα μάτια.
Στην υπέροχη προσπάθεια που κάνατε, είχατε τη συμπαράσταση των δασκάλων σας και των συμμαθητών σας;
Αναστασία: Ναι είχαμε την συμπαράσταση όλων των συμμαθητών μας, των γονιών μας, των δασκάλων μας και της δημοτικής αρχής. Ο δήμαρχός μας, κ. Σύρμας Άγγελος, αγκάλιασε την προσπάθειά μας και βοήθησε πάρα πολύ. Τους ευχαριστούμε όλους και ειδικότερα τους συμμαθητές μας, για την ηθική και την τεχνική συμπαράσταση.
Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που ζήσατε στη διάρκεια αυτής της προσπάθειας;
(Τη στιγμή που άρχισε η Αγγελική να μιλάει για την πιο συγκλονιστική στιγμή που έζησαν κατά την διάρκεια αυτής της προσπάθειας, βούρκωσαν τα μάτια όλων των παιδιών!!!Εκείνη η στιγμή για μας, Μίνα-Αρκά-Pepo, ήταν πράγματι η πιο συγκλονιστική).Η Αγγελική με βουρκωμένα μάτια προσπαθούσε να μας πει: Ακράδαντα πιστεύω, όπως άλλωστε και όλα τα παιδιά, πως η πιο συγκλονιστική στιγμή που ζήσαμε και που μας ένωσε πιο πολύ σαν ομάδα και μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντικός είναι ο ένας για τον άλλον, ήταν την ημέρα που ο Αντώνης λιποθύμησε μέσα στην τάξη, όλα τα παιδιά πάθαμε σοκ. Αυτό που νιώσαμε όταν είδαμε το ασθενοφόρο να παίρνει τον Αντώνη δεν μπορώ να σας το περιγράψω, είναι αδύνατον, ξαφνικά νιώσαμε πως υποχώρησε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Πάντα όταν θυμόμαστε εκείνες τις στιγμές κοιτάζουμε τον Αντώνη και δοξάζουμε τον Θεό που είναι καλά και είναι μαζί μας. Επιπροσθέτως να σας πω πως ο Αντώνης είναι και πολύ καλός αθλητής, έχει πάρει αρκετά μετάλλια.
Mr. Pepos: Πριν πάρει τον λόγο η Αγγελική είχαμε πει πως θα μίλαγε το κάθε παιδί ξεχωριστά για να μας πει ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή. Δεν χρειάστηκε τελικά γιατί για όλα τα παιδιά η πιο συγκλονιστική στιγμή ήταν αυτή που περιέγραψε η Αγγελική με τον Αντώνη.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γεωργαντάς Βασίλης: Όταν πρωταρχίσαμε το χορευτικό ήμασταν οι πιο πολλοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Στην πορεία δεθήκαμε πάρα πολύ. Μόνο και μόνο γι’ αυτό άξιζε που συμμετείχα σ΄ αυτή την ομάδα.
Μαρία Παπακωνσταντίνου: Όταν συνέβη το περιστατικό με τον Αντώνη η κα. Ψαρρού ήθελε να τα παρατήσει. Ο Θωμάς ήταν αυτός που την έπεισε να συνεχίσει αυτή την προσπάθεια και τελικά δικαιώθηκε.
Άντζελα Μπαμπαλίου: Μετά το τέλος της παράστασης ο Θωμάς μίλησε ως είθισται στους κριτές και τους είπε πως εμείς για να φθάσουμε εδώ που φθάσαμε υπερβάλαμε πάρα πολλές φορές τους εαυτούς μας. Αυτή ήταν η αλήθεια.
Αναστασία Δάβρη: Συμφωνώ κι εγώ με αυτό που είπαν τα προηγούμενα παιδιά, πράγματι αυτό που έγινε ήταν εκ μέρους μας κατάθεση ψυχής και ελπίζω πως η κα. Ψαρρού θα μας οδηγήσει ξανά στην χώρα των ονείρων και επειδή αυτό που μετράει είναι οι εμπειρίες από το ταξίδι προς την Ιθάκη ελπίζω να συμμετέχω και του χρόνου.
Ελένη Κυριακού: Πριν οι κριτές αποφανθούν και μας δώσουν την πρώτη θέση εμείς ήμασταν τρισευτυχισμένοι σαν ομάδα γιατί είχαμε καταλάβει πως βγάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό, είχαμε κάνει το καθήκον μας όσο καλύτερα μπορούσαμε. Αυτό μας ικανοποίησε όλους. Όταν δε, μας ανακήρυξαν και πρώτους πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας.
Αναστασία Παπακωνσταντίνου: Όταν μας ανακοίνωσαν πως κερδίσαμε την πρώτη θέση δεν αντέξαμε και βάλαμε όλοι τα κλάματα, αγκαλιαζόμασταν και χοροπηδούσαμε. Είναι σημαντικό να βλέπεις οι κόποι σου ν’ αμείβονται.
Θωμάς: Η χορογραφία στην αρχή μου φάνηκε λίγο δύσκολη και αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ, παρόλα αυτά όταν γνωρίστηκα με τα παιδιά είπα μέσα μου Θωμά πρέπει να προσπαθήσεις. Τα παιδιά υπερβάλουν όταν μιλάνε για μένα γιατί εγώ χωρίς την δική τους υπερπολύτιμη συμπαράσταση δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Τους ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα την κα. Ψαρρού που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Θέλω κι εγώ να πω δυο λόγια για τον Αντώνη. Αντώνη σ’ ευχαριστώ που είσαι φίλος μου και να πω πως χωρίς την βοήθεια του SUPER Αντώνη εγώ δεν θα είχα ρόλο σ’ αυτή την υπέροχη προσπάθεια. Αντώνη σ’ ευχαριστώ. Ο Αντώνης είναι αθληταράς.
Μαρία Μαρουλή: Όταν τελείωσε το χορευτικό είπα στην κα. Ψαρρού πως είμαι πολύ λυπημένη που τέλειωσε το χορευτικό, η κα. Ψαρρού μου απάντησε πως αυτό που τελείωσε ήταν η παρουσία μας στη σκηνή, αυτά που ζήσαμε είναι δικά μας, είναι μέσα μας και θα τα κουβαλάμε σε όλη μας την ζωή. Πράγματι είχε δίκιο. Άλλωστε μια συνέχεια εκείνης της παράστασης είναι και η σημερινή συνάντηση με την Λ.Ο.Γ.
Αντώνης Δουρής: Αυτό που εγώ έχω κρατήσει είναι η έκρηξη συναισθημάτων κατά την διάρκεια αυτής της προσπάθειας. Δεν σας κρύβω πως έχω δεθεί πάρα πολύ με όλα τα παιδιά. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους για την αγάπη τους και για την συμπαράστασή τους στην περιπέτεια που πέρασα τότε. Είναι υπέροχο να έχεις τόσο καλούς φίλους.
Λένου Δήμητρα (Γαλανομάτα): Θέλω κι εγώ να σταθώ στην περιπέτεια του Αντώνη και να πω πως εκείνη την ημέρα κατάλαβα τι θα πει κόλαση. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και όλα αυτά που ζήσαμε τότε είναι πια μια κακή ανάμνηση.
Αγγελική: Τέλος καλό όλα καλά. Εκ μέρους όλων των παιδιών να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κα. Ψαρρού, στην αρχιτέκτονα όλης αυτής της προσπάθειας και είμαστε όλα τα παιδιά υπερήφανοι που συνεργαστήκαμε μαζί της. Την ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση που μας έδειξε και για το ήθος που μας δίδαξε. Ευχαριστούμε επίσης όλους όσους βοήθησαν ώστε το όνειρο της κυρίας Ψαρρού να πάρει σάρκα και οστά.
Κα. Ψαρρού: Ευχαριστώ τα παιδιά που μου έδωσαν την δυνατότητα να μοιραστώ μαζί τους τις τόσο σπουδαίες στιγμές που ζήσαμε σ’ αυτό το ταξίδι προς την δική μας Ιθάκη. Ευχαριστώ επίσης όλους όσους βοήθησαν να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.
Εκ μέρους της Λ.Ο.Γ. την συνέντευξη πήραν οι: Μίνα Μαγαλιού, Παναγιώτης Κονταξής (Αρκάς)
Ευχαριστούμε θερμά την δημιουργική ομάδα των μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου Αυλώνα.
Σπύρος, Παναγιώτης, Μίνα

ΟΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΟΥΑΝ ΡΑΜΟΝ ΡΟΤΣΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ο.ΚΡ.Α. για μία συνέντευξη από καρδιάς.

 

Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό και λίγο πριν την αναχώρηση του για την Αργεντινή, σε κλίμα συγκίνησης και αμοιβαίας εκτίμησης, λόγω της φιλίας του με ανθρώπους της Ο.KΡ.Α. και της Λ.Ο.Γ.,ο Χουάν Ραμόν Ρότσα μίλησε στο ιστολόγιο μας για όλους και για όλα!


Θα θέλαμε να μας πείτε τί αναμνήσεις σας άφησαν τα παιχνίδια με αντίπαλο την
Ο.KΡ.Α. πριν από 5-6 χρόνια.

Μόνο καλές μπορεί να είναι οι αναμνήσεις! Το ωραίο ήταν ότι η Ο.ΚΡ.Α ήταν μια παρέα καλών φίλων που είχε χόμπι το ποδόσφαιρο. Ήταν ομάδα που διέθετε ψυχή και είχε υψηλούς στόχους. Αυτό την έκανε ξεχωριστή!

Ήταν η Ο.KΡ.Α. το αντίπαλο δέος για την ομάδα σας;

Σαφώς και ήταν! Ήταν τόσο δύσκολος και δυνατός αντίπαλος που παραμονές των αγώνων με αντίπαλο την Ο.ΚΡ.Α δεν κοιμόμασταν τα βράδια (γέλια)! Αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που μπορώ να δώσω. Επίσης, ως ομάδα είχε έναν πολιτισμό, καθώς ακόμα και μετά από ήττες μπορεί να βράβευε!

-Για τη σύναψη συμφωνίας με τη διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τις νέες του αρμοδιότητες.

Είναι νομίζουμε η είδηση της εβδομάδας. Μετά από 9 χρόνια επιστρέφετε και επίσημα στον Παναθηναϊκό. Ποιες θα είναι ακριβώς οι αρμοδιότητές από το νέο σας πόστο;
Μετά από 9 χρόνια οι δρόμοι μας συναντιούνται με τον ΠΑΟ. Μετά από 2,5 μήνες διαπραγματεύσεων ήρθε η τελική συμφωνία. Αναλαμβάνω μεγάλες ευθύνες και δύσκολο έργο. Πιστεύω πως είμαι κατάλληλος γι’ αυτή τη θέση, γιατί ξέρω "από μέσα" τον ΠΑΟ και την αγορά της Ν. Αμερικής. Θα ταξιδέψω σε πολλές χώρες για να βρω καλούς παίχτες για τον ΠΑΟ, σε σχετικά μικρή ηλικία. Η βάση μου θα είναι η Αργεντινή και συγκεκριμένα το Μπουένος Άϊρες.
Η αγορά της Αργεντινής πιστεύω πως είναι η καλύτερη, όμως είναι και δύσκολο να διαλέξεις λόγω πληθώρας καλών παικτών. Έχω όμως γνωριμίες που μπορούν να με βοηθήσουν στο έργο μου. Πάντως χρειάζεται προσοχή στην επιλογή ποδοσφαιριστών.

-Για την κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα.

Υπάρχει προοπτική στο Ελληνικό ποδόσφαιρο με βάση την εμπειρία σας και τη θητεία σας σε αυτό;
Υπάρχει σίγουρα προοπτική. Το Ελληνικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο. Όσο τα χρόνια περνάνε, τόσο πιο καλοί γίνονται οι Έλληνες παίκτες. Υπάρχουν επίσης και καλύτερες υποδομές σε σχέση με το παρελθόν. Η οργάνωση είναι καλύτερη σε όλες τις κατηγορίες. Υπάρχουν βέβαια και ιδιαιτερότητες! Το παρασκήνιο υπάρχει αλλά όχι στον βαθμό που ισχυρίζονται πολλοί. Γενικά η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα oi 14 αθλητικές εφημερίδες στην Αττική. Στην Αργεντινή δεν υπάρχει αυτό.

Τελευταία παρατηρούμε το φαινόμενο, ομάδες θεωρητικά μικρομεσαίες, όπως ο Αστέρας Τρίπολης, να παίρνουν αποτελέσματα από τις 3 "μεγάλες" ομάδες του κέντρου. Έχουν δυναμώσει οι "μικροί" ή έχουν αποδυναμωθεί οι "μεγάλοι";
Έχουν δυναμώσει οι "μικροί". Ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης, ήξεραν την δυσκολία της κάθε κατηγορίας κι έτσι με κατάλληλη προετοιμασία τα κατάφεραν. Έχει ισχυρούς επενδυτές, υποδομές και βεβαίως ποιοτικούς παίκτες. Σίγουρα δεν είναι τυχαία η πορεία του. Πάντως και άλλες ομάδες είναι αξιόμαχες και στέκονται καλά κόντρα στους "μεγάλους".


-Για το ποδόσφαιρο γενικά.

Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές ανάμεσα σε έναν Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή κι έναν Αργεντινό;
Κατ’ αρχάς πιστεύω πως η Βραζιλία πρέπει να χωριστεί στα δύο. Υπάρχει ένα κομμάτι της Βραζιλίας από το Σάο Πάολο και κάτω, Ρίο Γκράντε λέγεται, που οι κάτοικοι που ζουν εκεί έχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο και διαφέρουν σε όλα με τους κατοίκους του βορείου τμήματος της χώρας, που έχουν χαμηλό επίπεδο διαβίωσης. Έχουν το Αφρικανικό στοιχείο.
Σχετικά με την ερώτηση τώρα, η βασική διαφορά ανάμεσα σε έναν Αργεντινό και έναν Βραζιλιάνο είναι τα φυσικά χαρακτηριστικά. Οι Αργεντινοί είναι λευκοί, οι Βραζιλιάνοι μελαμψοί. Παίζει ρόλο σε αυτό και το γεγονός ότι η Αργεντινή δεν είχε ποτέ προσμίξεις με άλλους λαούς. Είναι τεχνίτες αμφότεροι, οι ποδοσφαιριστές που προέρχονται από τις δύο χώρες. Αλλά οι Αργεντινοί έχουν μια άλλη κουλτούρα.

Είναι καλό να συνυπάρχουν πολλοί ομοεθνείς παίκτες σε μια ομάδα, όπως στον ΟΣΦΠ με τους 4 Αργεντινούς ή αυτό δημιουργεί και προβλήματα απειθαρχίας;

Όχι δεν νομίζω να δημιουργεί τέτοια προβλήματα. Προσωπικά σαν προπονητής εγκρίνω κάτι τέτοιο. Είναι καλό για κάποιον παίκτη να μπορεί να μιλάει εύκολα σε κάποιον άλλον και να κάνει εύκολα φιλίες. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν απαγορεύονται. Χώρια που δεν χρειάζεται μια ομάδα να έχει πολλούς μεταφραστές.

Τελικά τι κάνει έναν ποδοσφαιριστή να ξεχωρίζει, το ταλέντο ή η πολλή δουλειά;

Το ταλέντο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει ένας παίκτης. Δεν αγοράζεται με τίποτα. Και να δουλεύει ένας ποδοσφαιριστής πολύ, αν δεν έχει τα φυσικά χαρίσματα, δεν θα φτάσει ποτέ σε κορυφαίο επίπεδο. Αυτό που χάλασε από ένα σημείο και μετά το ποδόσφαιρο, είναι το αποτέλεσμα. Έτσι στόχος του κάθε παίκτη είναι να έχει δύναμη, αντοχές και να εφαρμόζει σωστή τακτική. Όμως το ταλέντο κάνει ένα παίκτη star, από το να χαρακτηρίζεται εργάτης.


-Για τις ακαδημίες που διατηρεί.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με τα νέα παιδιά, δημιουργώντας την Ακαδημία;

Η διάθεσή μου να βοηθήσω τα νέα παιδιά να μάθουν τα μυστικά του αθλήματος. Παράλληλα κάνω και αυτό που μου αρέσει. Παραμένω κοντά στο ποδόσφαιρο, έστω από άλλο πόστο.

Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που δίνετε στα παιδιά μόλις έρχονται στην Ακαδημία;

Δεν τους δίνω κάποια συμβουλή. Αυτό που επιδιώκω είναι να έρθω με τη συμπεριφορά και τη στάση μου στην ηλικία τους. Γίνομαι κι εγώ παιδί. Έτσι μπορώ να κατανοήσω τις αγωνίες και τα όποια προβλήματά τους. Αυτό που δίνω στα παιδιά να καταλάβουν είναι ότι το ποδόσφαιρο είναι μονάχα ένα παιχνίδι. Σημαντικό θέμα επίσης είναι και αυτό που έχει να κάνει με την συμπεριφορά των γονέων και την αντίληψή τους γύρω από τον αθλητισμό. Νομίζω πως είτε ωθούν τα παιδιά τους στον πρωταθλητισμό και όχι στην άθληση, είτε δεν θεωρούν σημαντικό τον αθλητισμό και δεν στέλνουν τα παιδιά τους να αθληθούν.


-Για τη ζωή γενικά (ασχολίες, απόψεις, προτιμήσεις).

Τι κοινό έχουν οι Έλληνες με τους Αργεντινούς;

Έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Οι Αργεντινοί συμπεριφέρονται σαν μεσογειακός λαός, σαν τους Έλληνες. Είναι εξωστρεφείς ως άνθρωποι. Γι’ αυτό το λόγο έρχονται πολλοί Αργεντινοί στην Ελλάδα. Επίσης κοινή τους αγάπη είναι το ποδόσφαιρο.

Ποιοι Έλληνες τραγουδιστές σας αρέσουν;

Ο Πάριος και η Μαρινέλλα ανεπιφύλακτα! Τους έχω δει συνολικά εφτά φορές στα κέντρα που τραγουδούσαν! Είναι εκπληκτικοί στο είδος τους. Νομίζω επίσης ότι από τους νέους καλλιτέχνες δεν βλέπουμε μεγάλα πράγματα!

Ποιο μουσικό συγκρότημα της Αργεντινής σας αρέσει και ποιοι τραγουδιστές;

Δεν μου αρέσει η Latin μουσική. Μια εξαίρεση θα έκανα για τον Μεξικανό Luis Miguel. Είναι μεγάλος κιθαρίστας. Από τη χώρα μου ακούω φανατικά μόνο λαϊκά τραγούδια.

Ποιο Ελληνικό φαγητό σας ξετρελαίνει και ποιο Αργεντίνικο μας προτείνετε;

Να σας πω την αλήθεια δεν με ξετρελαίνει κάποιο (γέλια)! Προτιμώ το ψητό κρέας. Φαγητό που προτείνω από την Αργεντινή είναι το Asajo. Είναι ψητό χοιρινό. Ακόμα προτείνω για απεριτίφ το ποτό Mate. Μοιάζει με το τσάι και σερβίρεται πριν ή μετά το φαγητό.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία να ταξιδέψετε στον Κρόνο ποιο βιβλίο θα παίρνατε μαζί σας, ποιο μουσικό cd και ποια φωτογραφία;

Δεν είμαι και πολύ καλός φίλος της λογοτεχνίας. Θα διάλεγα πάντως ένα βιβλίο του Χόρχε Βαλντάνος "Τα άπαντα του ποδοσφαίρου".
Όσον αφορά την μουσική θα έπαιρνα μαζί μου cd των Luis Miguel, Πάριου και Μαρινέλλας.
Φωτογραφία δεν θα επέλεγα μόνο μία αν πήγαινα ζήσω στον Κρόνο, αλλά θα έπαιρνα μαζί μου όλο το φωτογραφικό άλμπουμ της οικογένειάς μου που το φυλάει η μητέρα μου.

Όταν τον ρωτήσαμε για την γνώμη του σχετικά με τον πρώην ποδοσφαιριστή Νίκο Τσιαντάκη, ο οποίος κατάγεται από το Γοργογύρι Τρικάλων, τόπο προέλευσης της Λ.Ο.Γ. και κατά το ήμισυ της Ο.ΚΡ.Α, δήλωσε:

Ο Νίκος Τσιαντάκης είναι ένας άνθρωπος με ήθος. Ήταν πολύ καλός ποδοσφαιριστής και νομίζω πως ταίριαζε περισσότερο στον Παναθηναϊκό απ’ ότι στον Ολυμπιακό, όσον αφορά στο στυλ του ποδοσφαίρου που έπαιζε αλλά και σαν χαρακτήρας ήπιων τόνων που είναι. Το ίδιο πιστεύω και για τον Σάββα Κωφίδη.

Τέλος στο ερώτημά μας για το ποιος είναι πιο….. ερωτικός λαός οι Έλληνες ή οι Αργεντίνοι μας απάντησε πως είναι με διαφορά οι Αργεντινοί και οι …… Ελληνίδες!
Σαφέστατα διπλωματική απάντηση!!!!


Εκ μέρους όλης της Ο.ΚΡ.Α. και της Λ.Ο.Γ. σας ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη που μας παραχωρήσατε και γενικότερα για την βοήθειά σας.

ΟΤΑΝ ΙΔΡΥΘΗΚΕ Η Ο.ΚΡ.Α. [Ομάδα Κρούσης Αστραπή] και στην πορεία [Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών] στο εξωτικό Κορωπάκι.

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ η ομάδα που έγραψε την δική της χρυσή ιστορία στο Εξωτικό Κορωπάκι και στις ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια.


"Καθώς συγκρούονται μεταξύ τους

οι κρύσταλλοι πάγου και οι
σταγόνες νερού του νέφους
ηλεκτρίζονται όλο και πιο πολύ
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός
ξαφνικά μια ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά όλο
το σύννεφο και το φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα είναι η Ο.ΚΡ.Α!"

Γέννηση – Έδρα: Κορωπί Αττικής
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Σκοπός: Μη κυβερνητική οργάνωση προς διάσωση της φιλίας
Ιδρυτικά Μέλη:
Μr. Pepos ως MANAGER,
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Αρκάς, Γενικός, Μίμης, Θάνος, Σκουρλής, Πετράκης (Αρχηγός), Λε-Αρ, Γ. Σεχίδης, Ν&Χ Παύλου, Ορέστης, Χατζούλης, Bilakos, Τσίου Τσίου, Νατάσα, Βάγγη, Κατερίνα, Μαρία, Πέπη, Κοσμίχ, Kamakotsi, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo.
Χορηγοί: Κος Βάγιος, Κος Ρότσα
Σύμβουλος: Dr Θωμάς
Προπονητής: Θ. Σεχίδης
Φυσιοθεραπευτής: Ο Θαυματοποιός

Εκ του Manager

ΟΤΑΝ ΙΔΡΥΘΗΚΕ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ στον κήπο του Επίκουρου του Γοργογυραίου.

 

Ιούλιος '06, βρισκόμουν στον κήπο του σπιτιού μου που αργότερα απέκτησε διπλή ονομασία, Αυλή των Θαυμάτων και Κήπος του Επίκουρου και διάβαζα το βιβλίο του Μήτσου Κασόλα. Όταν έκλεισα το βιβλίο που αναφερόταν στον ποιητή Ν. Καββαδία άκουσα την γνωστή ''άτακτη φωνούλα'' να μου λέει:

"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!
Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής αν και ήταν σαφέστατο. Μια βραδιά ποίησης στο Γοργογύρι με ποιήματα του θαλασσινού ποιητή Ν. Καββαδία.
13 Αυγούστου '06
Βρισκόμουν ξανά στην αυλή των θαυμάτων όταν από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών.....
ο κύβος ερρίφθη!!! Οι φωνές ανήκαν στα κορίτσια της γειτονιάς, ήταν εκεί η Κωνσταντίνα, η Έλενα, η Ζωή, η Δήμητρα, η Κατερίνα, η Μαριάννα, η Κορνηλία, η Βασούλα, η Αλεξάνδρα και άλλες κοπέλες που συμμετείχαν στο παιχνίδι. Όλα έγιναν ξαφνικά, όταν τους έκανα την πρόταση να λάβουν μέρος στη βραδιά ποίησης που για να είμαι ειλικρινής περίμενα να εισπράξω ένα ηχηρό όχι και αν' αυτού τις άκουσα όλες μαζί με μία φωνή γεμάτη ενθουσιασμό να λένε ΝΑΙ!! Δεν το περίμενα, αυτό ήταν, εκείνη τη στιγμή μπήκαν τα θεμέλια της Λ.Ο.Γ.

Η Λ.Ο.Γ. γεννήθηκε στις 14/8/2006 στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και ειδικότερα στον Κήπο του Επίκουρου.


Βήμα Πρώτο
Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Kolakis και ο Jim Adams. Στην συνέχεια οι εφτά μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Κορνηλία, Δήμητρα, Βασιλική, Κατερίνα, Ζωή, Έλενα και Κωνσταντίνα. Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλες 6 μούσες: η Ερατώ, η Σύλβια, η Τερψιχόρη, η Ανδρομέδα, η Αντιόπη και η Ζαν ντ’Αρκ. Νέες μούσες και το 2007: η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Ελένη και η Όλγα.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Mr. Pepou.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο η πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας.
Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ και τόπος ιδρύσεως της Λ.Ο.Γ. [Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου].

Το  Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά της οροσειράς του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ  σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 20 χλμ από την πόλη των Τρικάλων. Ανήκει στον δήμο ΤΡΙΚΑΙΩΝ  και συνορεύει με τα χωριά Ξυλοπάροικο, Πρόδρομος, Πρίνος και Δενδροχώρι. Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι έχει πάρει το όνομα του από τα νερά του ποταμιού Κεφαλοπόταμος - που το διασχίζει -, τα Μαντάνια και τις Δριστέλες που δούλευαν με τη δύναμη του νερού. Ο μεγαλύτερος όγκος των κατοίκων που ήρθαν στο χωριό, προέρχεται από την ορεινή Πίνδο, ως και την Ήπειρο, και εικάζεται ότι ως κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία. Η καθημερινή διατροφή των οικογενειών προερχότανε και συνεχίζει να προέρχεται από προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι, μιλάμε για το 2007. Στην κορυφή του βουνού και σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, η περιοχή ανήκει στην μονή Δουσικού και έχει καλή ξυλεία από οξιά και έλατα. Στα 880 μέτρα υψόμετρο υπάρχει ένας εξοχικός οικισμός με το όνομα ΚΟΡΗ είναι η ''κόρη'' των βλάχων όπως τους αποκαλούμε. 

Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όπως προκύπτει από επίσημο μεταφρασμένο έγγραφο, που αναφέρεται σε χαραγμένη γραφή επί της πέτρινης πλάκας που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του Ιερού Ναού «Το Γενέσιο της Θεοτόκου» - γιορτάζει την 8η Σεπτεμβρίου - , το 1857 υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός ατόμων τα οποία, με την προσωπική τους εργασία και με τη συνδρομή των μοναχών της Ι.Μ. Δούσικου, άρχισαν να κτίζουν την εκκλησία αυτή. Το πρώτο σχολείο του χωριού πιθανολογείται πως άρχισε να λειτουργεί την περίοδο 1920-28 όχι όμως σε μόνιμη βάση. Το πρώτο σχολείο έγινε με προσωπική εργασία των κατοίκων του χωριού όπως αναφέρει και στο βιβλίο που έγραψε ο Δάσκαλος του χωριού ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΤΟΥΛΑΣ.

Το 1955 κτίστηκε ένα διθέσιο σχολείο το οποίο το 1994 γκρεμίστηκε για να κτιστεί ένα σύγχρονο κτίριο, το σημερινό νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο, είναι το σημερινό κτίριο όπου το 2019 με πρωτοβουλία μερικών ανθρώπων που αγαπούν τον τόπο τους, έκαναν την εικαστική παρέμβαση και σήμερα αυτό το ΚΟΣΜΗΜΑ το καμαρώνουν ακόμα κι αυτοί που εναντιώθηκαν σ' αυτή την πρωτοβουλία. Δυστυχώς γι' αυτό στην πατρίδα μας βρισκόμαστε σ' αυτό το σημείο που βρισκόμαστε γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν γιατί φοβούνται τις αλλαγές αφού οι ίδιοι είναι πρεσβευτές της αδράνειας. Σε απόσταση 1200 μέτρων από το χωριό, πάνω προς το βουνό, έχει τις πηγές του ο Κεφαλοπόταμος, ο οποίος ξεχύνεται προς το χωριό διασχίζοντάς το ορμητικά.

Η παράδοση λέει πως την ονομασία του την πήρε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού οι οποίοι βρήκαν στην κοίτη του ανθρώπινα κρανία. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκε έτσι γιατί έχει τις πηγές του ψηλά στο βουνό. Το νερό του ποταμού βγαίνει γάργαρο και δροσερό μέσα από τα σπλάχνα του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ και ορμητικά κυλάει στον Θεσσαλικό κάμπο., αποτελώντας πηγή ζωής και οικονομίας. Σε όλη τη διαδρομή του υπάρχει πυκνή βλάστηση, πλατανιών και θάμνων, που συντελεί στην δημιουργία ενός μαγευτικού τοπίου.

Εκεί στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι το 2007 ιδρύθηκε η Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου από μία ομάδα παιδιών χάρη στον ζήλο και την αγάπη για τα γράμματα και τις τέχνες. Χάρη σ' αυτή την ομάδα έγιναν πράγματα και θαύματα και θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα πάρα πολλά αλλά δυστυχώς επενέβησαν οι δυνάμεις τις αδράνειας και το τρένο εκτροχιάστηκε. Όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο. Ήταν ένα όνειρο και όπως καλά γνωρίζουμε τα όνειρα δεν κρατούν πολύ. 

Απόσπασμα από την τοπική εφημερίδα της Λ.Ο.Γ. Τεύχος Μάιος-Ιούνιος '07 Το άρθρο έγραψε η ΖΑΝ ΝΤ' ΑΡΚ η νεότερη. 

  • Όπως ο άνεμος φυσάει όπου κι όποτε θέλει, έτσι και η ευτυχία θα εμφανιστεί από μόνη της όποτε εκείνη το θελήσει. Αφήστε τη φωνή σας και τον άνεμο να σας πάνε όπου θέλουν!
  • Καλλιέργησε τη διαίσθησή σου ώστε με αυτήν και μόνο με αυτή να πορεύεσαι στη ζωή!
  • Τα πουλιά πετούν, τα ψάρια κολυμπούν, τα αγρίμια τρέχουν. Ότι τρέχει πέφτει στο δόκανο, ότι κολυμπά πιάνεται στο δίχτυ, ότι πετά το πετυχαίνει η σαϊτα. Μόνο οι ιδέες, η αγάπη προς τον πλησίον και όχι μόνο είναι αλεξίσφαιρες.
  • Έχε την αγάπη στην καρδιά σου. Η ζωή χωρίς αυτή είναι ένας κήπος χωρίς ήλιο όπου τα άνθη του είναι νεκρά.
  • Το να ονειρεύεται κάποιος είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όπως ακριβώς το να τρώει και να πίνει. Αφήστε τη φαντασία ελεύθερη και σύντομα οι άλλοι θα σκέφτονται: Να ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει. Ένας άνθρωπος που ατενίζει το μέλλον. Μόνο ατενίζοντας το μέλλον μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο.
  • Δεν έχει σημασία πόσο ψηλός είσαι. Το αληθινό ύψος καθορίζεται από το πόσο ψηλοί είναι οι στόχοι σου.
  • Η πρώτη πρόεδρος της ΛΟΓ ήταν η ΖΑΝ ΝΤ' ΑΡΚ - ΔΙΟΤΙΜΑ.

28.9.22

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ - ΛΟΓ ΜΥΡΤΩ - ΜΙΝΑ και ΑΛΚΗΣΤΗ - ΕΦΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ [ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΛΕΥΤΕΡΙΣΤΩΝ] στο σπίτι του για μία συνέντευξη από καρδιάς.

Φίλες και φίλοι καλησπέρα, αυτές τις μέρες μου ήρθε μία φαεινή ιδέα, μετά από μία πρόταση της Περικτιόνης. Η Περικτιόνη μου είπε: Mr Pepo τι θα λέγατε όλο το υλικό που υπάρχει στο ιστολόγιο διάσπαρτο να το συγκεντρώνατε κάπου όλα μαζί; Γιατί να μην μπορεί κάποιος επισκέπτης να διαβάσει την συνέντευξη του κ. Παπαδόπουλου και ταυτόχρονα να διαβάσει και του κ. Νταλάρα π.χ; Αν όλο αυτό το υλικό είναι συγκεντρωμένο είναι πιο εύκολο να το ανακαλύψει κάποιος γιατί διαφορετικά θα πρέπει να είναι πολύ τυχερός για να βρει όλα αυτά τα μαργαριτάρια που υπάρχουν στο δικό μας ιστολόγιο. Επειδή η Περικτιόνη είναι σοφή κοπέλα κατάλαβα πως είχε δίκιο και ιδού το αποτέλεσμα. Συγκέντρωσα λοιπόν όλο το υλικό και σας το παρουσιάζω. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και καλές αντοχές. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. ΥΓ. Τα πολύ καλά λόγια που είπε για τον Σπύρο στα κορίτσια ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ τα κρατώ ως φυλαχτό. Τα πιο όμορφα λόγια που άκουσα, όταν αυτά μάλιστα έχουν ειπωθεί από τα χείλη του κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ καταλαβαίνετε πως έχουν ιδιαίτερη αξία.

Κύριε Παπαδόπουλε μπορείτε να μας περιγράψετε με λίγα λόγια τα παιδικά σας χρόνια?

Οι γονείς μου ήταν πολύ φτωχοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου ήταν γεννημένος στην Προύσσα (Κωνσταντινούπολη) ορφανός. Η μάνα μου ορφανή κι εκείνη γεννημένη στη Ρωσία. Στην Ελλάδα γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν. Ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης. Μέχρι τα 25 μου χρόνια μέναμε σε ένα δωμάτιο μαζί με τον αδερφό μου και τους γονείς μας, δεν είχαμε φράγκο, δεν είχαμε να φάμε. Όλοι οι άνθρωποι της γενιάς της δικής μου είχαμε σοβαρά προβλήματα. Ήμουν μόλις 6 ετών όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα. Ο κόσμος πέθαινε στους δρόμους. Προσπαθούσαμε μήπως και βρούμε κάτι φαγώσιμο στα σκουπίδια. Μετά την κατοχή ήρθαν τα χειρότερα, δηλαδή ο Εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά.
Άλλη φτώχεια και δυστυχία, ξανά σκοτώθηκαν πάρα πολλοί, άλλοι στην εξορία, άλλοι στη φυλακή. Μια πολύ ανώμαλη περίοδος για τον Ελληνισμό. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον έζησα τα παιδικά μου χρόνια, είχα όμως σπουδαίους γονείς και ειδικότερα η μάνα μου η οποία ήταν πολύ σκληρό καρύδι, που αγωνιζόταν για να μπορέσουμε να επιζήσουμε και παράλληλα με έσπρωξε να μπω και στο Πανεπιστήμιο. Στο τρίτο έτος εγκατέλειψα τη Νομική και ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία.

Ποια παιδιά θεωρείτε ευτυχισμένα, τα παιδιά της γενιάς σας ή τα παιδιά της δικής μας γενιάς και γιατί?
Νομίζω πως τα παιδιά της γενιάς μου είχαν μεν προβλήματα, κυρίως επιβίωσης, αλλά παρά τη δυστυχία, μέσα τους ήταν πιο ευτυχισμένα. Υπήρχε μια αλληλεγγύη στη γειτονιά, στα σπίτια, υπήρχαν φίλοι, μοιραζόμασταν πράγματα. Σήμερα τα παιδιά είναι πολύ αγχωμένα και μοναχικά. Σήμερα τελειώνεις το Πανεπιστήμιο και είσαι άνεργος. Τότε τελείωνες το Γυμνάσιο και είχες ένα χαρτί στα χέρια σου που σε βοήθαγε να βρεις δουλειά.
Κυρίως τα σημερινά παιδιά έχετε μεγάλη μοναξιά. Βέβαια έχετε κάποια άλλα συν πχ. ελευθερία στη σκέψη, στις σχέσεις. Στα χρόνια τα δικά μας ένα κορίτσι ήταν πολίτης β’ κατηγορίας.
Παλιά έλεγαν το αγόρι θα σπουδάσει, το κορίτσι θα παντρευτεί. Αυτό σήμερα έχει αλλάξει.

Ήσασταν γεννημένος, αυτό που λέμε ταλαντούχο παιδί ή διαπρέψατε μετά από σκληρή δουλειά?
Δεν ξέρω τελικά τι είναι ταλέντο· είναι μια διάθεση να κάνεις κάποια πράγματα που δεν τα κάνουν οι άλλοι; Πάντως το 90% είναι σκληρή δουλειά· τίποτα δεν κατακτάτε χωρίς προσπάθεια και μάλιστα πολύ μεγάλη. Ένα παράδειγμα θα σας φέρω μιας και μιλούσα πριν λίγο στο τηλέφωνο με την Αννούλα, την γυναίκα του Γιώργου Νταλάρα.
Ο Γιώργος Νταλάρας γεννήθηκε από μια πολύ φτωχή οικογένεια· o πατέρας του ήταν ρεμπέτης. Ο Νταλάρας είχε μια καλή φωνή αλλά υπήρχαν κι άλλοι με πολύ καλύτερη φωνή. Ο Γιώργος κατάφερε να μάθει όλα τα όργανα, τα έγχορδα, και είναι σήμερα ο καλύτερος τραγουδιστής γιατί αγωνίστηκε όσο κανείς άλλος! Τίποτα δεν κατακτάται χωρίς κόπο, αυτό να το έχετε πάντα υπόψη σας!

Σε ποια ηλικία αρχίσατε να γράφετε στίχους και αν θυμόσαστε το πρώτο σας τραγούδι.
Στίχους γράφω από νεαρός, από τότε που ήμουν στην ηλικία σας. Εκείνα τα χρόνια έγραφα για πλάκα, για κανένα κορίτσι, για τις συντροφιές. Το πρώτο τραγούδι που έγραψα και έγινε γνωστό από τη μια μέρα στην άλλη και μ’ έκανε πολύ γνωστό, ήταν το τραγούδι «Άπονη ζωή» σε μουσική του Ξαρχάκου και το τραγούδησε ο Μπιθικώτσης. Αμέσως έπιασα το Τζόκερ!

Αν θα έπρεπε να διαλέξετε μεταξύ του δημοσιογράφου και του στιχουργού ποια θα ήταν η επιλογή σας?
Δημοσιογράφος, αυτό μ’ ενδιαφέρει. Ο δημοσιογράφος παρεμβαίνει στα πράγματα, έχει τη δυνατότητα να παρέμβει εκείνη τη στιγμή που συμβαίνει το γεγονός και με τη παρέμβασή του αυτή να βοηθήσει να λυθεί κάποιο πρόβλημα. Αυτός που γράφει στίχους βοηθάει σιγά-σιγά να βελτιωθεί το πνευματικό επίπεδο του κόσμου. Αυτό όμως γίνεται αργά και σε δεκαετίες. Ο δημοσιογράφος όμως παρεμβαίνει καίρια.

Τί ρόλο έπαιξαν οι γυναίκες και ο έρωτας στη ζωή σας και στο έργο σας?
Τον πρώτο! Το παν στη ζωή μου ήταν οι γυναίκες και ο έρωτας! Έχω παντρευτεί δύο φορές και έχω ερωτευτεί καμιά δεκαριά! Ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου είναι η δεύτερη γυναίκα μου με την οποία έχουμε κάνει ένα παιδί, και έχω άλλο ένα παιδί από τον πρώτο μου γάμο.
Με τη σημερινή μου γυναίκα είμαστε 32 χρόνια μαζί και μου έδωσε μεγάλη ώθηση στη ζωή μου. Είναι σκηνοθέτης. Είμαστε πιο κοντά στις σκέψεις μας, στις προοπτικές μας, στα ενδιαφέροντά μας.
Ο έρωτας έπαιξε κυριαρχικό ρόλο στη ζωή μου και πιστεύω πως ο έρωτας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του ανθρώπου. Πάντως όταν είσαι ερωτευμένος, δεν γράφεις, ζεις. Όταν χωρίσεις αναπολείς αυτά που έζησες και όταν είσαι σε μεγάλη στενοχώρια, τότε γράφεις!

Τα παιδιά των 15-20 ετών πιστεύετε πως όταν ακούνε τα δικά σας τραγούδια καταλαβαίνουν το νόημα των στίχων?
Νομίζω πως δεν τα καταλαβαίνουν και πολύ. Επειδή όμως τα παιδιά έχουν μανάδες και πατεράδες οι οποίοι και τα καταλαβαίνουν και τα έζησαν, αυτά τα τραγούδια πλέον έχουν περάσει στο DNA των παιδιών και κάπου μέσα στη ψυχή σας έχουν κάποια ρίζα!

Θα θέλατε να μας πείτε ποιες ήταν και είναι οι πηγές έμπνευσης των τραγουδιών σας?
Ο έρωτας και τα βιώματα της ζωής μου! Εθνική Αντίσταση, Εμφύλιος, πείνα, φτωχοί άνθρωποι, μετανάστευση. Μη ξεχνάτε πως κάποτε στη Γερμανία ήταν 300.000 Έλληνες μετανάστες! Η γενιά η δική μου έχει ζήσει αυτό το τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης. Δεν πρέπει να είμαστε ξενοφοβικοί.

Ποιους από τους σημερινούς στιχουργούς θεωρείτε αξιόλογους και ποιο τραγούδι θα θέλατε να το έχετε γράψει εσείς?
Έχουμε πάρα πολύ σπουδαίους στιχουργούς: Μάνος Ελευθερίου, Αλκαίος, Ρασούλης, Κατσούλης, Νικολακοπούλου, Τριπολίτης ……ανέφερα ήδη 5-6 και ας με συγχωρέσουν αυτοί που ξέχασα.
Το τραγούδι που θα ήθελα να είχα γράψει εγώ είναι του Μάνου Ελευθερίου και είναι η «Μαρκίζα» σε μουσική του Σπανού και το έχουν τραγουδήσει η Μοσχολιού και η Χαρούλα. Σας συνιστώ να ψάξετε και να το βρείτε αυτό το τραγούδι γιατί είναι πολύ ωραίο.

Τι γνώμη έχετε για το διαδίκτυο και για το ηλεκτρονικό βιβλίο?
Δεν έχω ιδέα απ’ αυτά τα πράγματα! Γράφω ακόμα με μολύβι. Υπάρχει έχω ακούσει ένα πρόγραμμα στους υπολογιστές που μιλάς και γράφει αυτό νομίζω (σημ. ηλεκτρονικός λογογράφος) -χωρίς να είμαι σίγουρος πως θα με ξεκούραζε- γιατί κουράζεται το χέρι μου πάρα πολύ. Επειδή όμως 40 χρόνια τώρα που γράφω, φοβάμαι πως η σκέψη μου δεν θα είναι όπως τώρα που κάθομαι και γράφω, γιατί η σκέψη μου περνάει στο χέρι μου και κατόπιν στο χαρτί. Αν αυτή η διαδικασία αλλάξει, φοβάμαι πως δεν θα είναι το ίδιο.
Το διαδίκτυο βέβαια είναι μια μεγάλη κατάκτηση της επιστήμης και της γνώσης! Είναι μια τεράστια βιβλιοθήκη που μέσα σε λίγα λεπτά έχεις όποια πληροφορία θέλεις, και παράλληλα μπορείς να ανταλλάσεις απόψεις με εκατομμύρια ανθρώπους!

Αν σας ζητούσαν θα γράφατε τους στίχους για το τραγούδι που θα στέλναμε στη Eurovision?
Όχι, ποτέ! Η Eurovision δεν είναι διαγωνισμός τραγουδιού αλλά διαγωνισμός τηλεοπτικών σταθμών. Είναι ένα show με ωραία κοριτσάκια με ωραία σώματα, που χορεύουν ωραία, κουνιούνται ωραία και ντύνονται ωραία. Το τραγούδι είναι άλλο πράγμα, είναι ιερό! Εις ότι αφορά τη φετινή Eurovision, είδα αυτή που πήρε το 2ο βραβείο· ήτανε καλλονή, απίστευτης ομορφιάς γυναίκα, από την Ουκρανία. Οι Ουκρανές όλες, είναι κούκλες· γι ‘αυτό και οι Έλληνες σήμερα έχουν γκόμενες από την Ουκρανία και πολλοί χωρίζουν και παντρεύονται Ουκρανές! Αυτό λοιπόν εσείς να το έχετε υπόψη και να διεκδικείτε τους άντρες σας όταν παντρευτείτε!

Αν η παγκόσμια κοινότητα σας επέλεγε για να προτείνετε ένα τραγούδι κι ένα βιβλίο Ελλήνων δημιουργών ποια θα ήταν η πρότασή σας?
Το τραγούδι θα ήταν η «Φραγκοσυριανή» (του Μάρκου Βαμβακάρη) και η «Συννεφιασμένη Κυριακή» του συμπατριώτη σας του Βασίλη Τσιτσάνη, και ένα τρίτο πάλι από τα μέρη σας, είναι του Καλδάρα, το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι».
Βιβλίο θα έλεγα κλασικό Ελληνικό και σπουδαίο βιβλίο το «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης.

Ποιος είναι ο ρόλος του προέδρου των «Λευτεριστών»?
«Λευτεριστές» είμαστε μια παρέα «αλητεία» που μαζευόμαστε και πίνουμε ούζα, και επειδή εγώ ήμουνα ο πιο μεγάλος και έκανα και περισσότερη πλάκα, με βγάλανε Πρόεδρο! Αυτοί είναι οι «Λευτεριστές»! Είμαστε μια όμορφη παρέα!

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός στις διακοπές? Από πληροφορίες γνωρίζουμε πως είναι η Μυτιλήνη, σωστά?
Ναι σωστά, στη Μυτιλήνη πάω. Είναι ένα χωριό εκεί, ο Μόλυβος και ζω εκεί 3 μήνες. Από τότε που εφευρέθηκε το φαξ εργάζομαι εκεί και στέλνω τα κείμενά μου στην εφημερίδα, χωρίς να χρειάζεται πια να είμαι στην Αθήνα. Ο Μόλυβος είναι για μένα το ωραιότερο μέρος του νησιού! Αυτός είναι λοιπόν ο αγαπημένος μου προορισμός!

Αν υποθέσουμε πως υπήρχε η δυνατότητα να εκπληρωθεί άμεσα μια επιθυμία σας ποια θα ήταν αυτή?
Να μην έχω διάφορα προβλήματα υγείας που με τυραννάνε γιατί στο παρελθόν έχω πάθει και έμφραγμα.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα λεγόμενα παραδοσιακά έθιμα όπως π.χ. τα βεγγαλικά του Πάσχα?
Είναι ένα έθιμο που νομίζω πως πρέπει να καταργηθεί. Είναι πολύ επικίνδυνο και έχουν σκοτωθεί άνθρωποι. Όπως επίσης πρέπει να καταργηθεί και η οπλοχρησία την Κρήτη γιατί κι εκεί έχουν συμβεί τραγικά περιστατικά.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και ποια βιβλία θα προτείνατε στους νέους?
Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς, Έλληνες βέβαια. Στα χρόνια της εφηβείας μου έζησα πολύ με τον Αντώνη Σαμαράκη· ήταν στενός μου φίλος. Θεωρώ πως τα βιβλία του μ’ επηρέασαν πάρα πολύ. Επίσης οι Μυριβήλης, Καραγάτσης, Θεοτοκάς, Βενέζης και από τους νεότερους ο Ταχτσής τον οποίο, κάποιος από τους νεαρούς που έπαιρνε σπίτι του τον σκότωσε πριν μερικά χρόνια.
Η Ελλάδα έχει μεγάλους ποιητές· μεγάλους πεζογράφους δεν είχε. Όλοι οι πεζογράφοι είναι μια σκάλα πιο κάτω. Έχει ποιητές καταπληκτικούς· Καβάφης, Σολωμός, Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, ο Κάλβος ……ανέφερα ήδη 5 εκ των οποίων οι δύο έχουν πάρει το Βραβείο Νόμπελ και ο Ρίτσος το Βραβείο Λένιν. Αν ζούσε σήμερα ο Καβάφης θα είχε αναστατώσει την Οικουμένη!
Οι νέοι νομίζω, εκείνο που θα τους κάνει να «πετάξουνε», είναι η μύηση στην ποίηση. Να μάθουνε να διαβάζουν ποίηση και σιγά-σιγά θα καταλάβουν πως η ποίηση τους ανεβάζει αλλού. Μέσα σε τρεις λέξεις ένας ποιητής μιλάει για όλο τον κόσμο! Χίλια βιβλία είναι ένα ποίημα, όπως χίλιες ζωές είναι ένα σ’ αγαπώ!

Η μουσική είναι μία και αδιαίρετη ή χωρίζεται σε έντεχνη, μοντέρνα, λαϊκή κλπ?
Η μουσική χωρίζεται σε δύο μέρη· ή είναι καλή ή είναι κακή. Άμα είναι καλή είναι και ρεμπέτικα, είναι και ποπ και συμφωνική, είναι τα πάντα. Άμα είναι κακή, όλα αυτά τα είδη θέλουν μια κλωτσιά και να πάνε στον Καιάδα!

Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους?
Το κύριο πράγμα που λέω στους νέους, γιατί όπως σας είπα έχω δύο παιδιά και δύο εγγόνια, είναι να διαβάζουν και να μελετάνε για να αποκτήσουν παιδεία.

Τέλος θα θέλαμε να χαρακτηρίσετε με δυο λέξεις τα παρακάτω ονόματα:
Θεοδωράκης: Μέγας μουσικός, μέγας πατριώτης! Με λάθη όπως όλοι, πάντως ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του αιώνα.
Χατζηδάκης: Το ίδιο θα έλεγα κι αυτός. Δεν χρειάστηκε να πάει φυλακή αλλά αυτά που έλεγε ήταν φιλελεύθερα πράγματα. Είχε μια γενναιότητα ο Χατζηδάκης και βέβαια ήταν πολύ μεγάλος συνθέτης!
Λοϊζος: Ο Λοϊζος δεν είχε το «καλλιτεχνικό» μπόι των δύο προηγούμενων. Είναι μια άλλη γενιά, ήξερε λιγότερα πράγματα αλλά ήταν εξαιρετικός μουσικός από την άποψη της μελωδίας. Ήταν άνθρωπος πολύ βαθυστόχαστος, εραστής, ονειροπόλος και ήξερε να γράφει καταπληκτικά τραγούδια.
Τσιτσάνης: Βασιλιάς όλων, Αρχηγός όλων! Αυτός έμαθε τους πάντες! Σ’ αυτόν στηρίζεται όλη η λαϊκή μουσική!
Νταλάρας: Νομίζω ένας από τους καλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές. Ο μεγαλύτερος βέβαια τραγουδιστής που έβγαλε η Ελλάδα ήταν ον Καζαντζίδης!
Αλεξίου: Η μεγαλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια! Είναι και κουμπάρα μου, της έχω βαφτίσει το παιδί.
Μαρινέλλα: Εξαιρετική τραγουδίστρια με μεγάλες δυνατότητες. Καθιέρωσε έναν δικό της τρόπο στο τραγούδι· έχει κίνηση που δεν έχει καμία άλλη. Η ίδια είναι μια ολόκληρη παράσταση!
Χατζηγιάννης: Θα πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια για να δούμε τί θ’ αφήσει στο χρόνο. Το πόσο αξίζει κάποιος αποδεικνύεται με τον καιρό. Ο πανδαμάτορας χρόνος θα μας δείξει την αξία του!
Ηλίας Κατσούλης: Εξαιρετικός στιχουργός και εξαιρετικός άνθρωπος με πηγαία έμπνευση λαϊκή, πατάει στη γη και έχει μια τρυφερότητα. Τον αγαπώ πολύ!
Μπάγιεβιτς: Ο καλύτερος προπονητής που ήρθε ποτέ στην Ελλάδα με μεγάλη διαφορά από όλους τους άλλους!
Ριβάλντο: Είναι ένας ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης που έχει βγει και δύο φορές ο «Καλύτερος ποδοσφαιριστής του Κόσμου». Είναι ένα φαινόμενο ποδοσφαιριστού παγκόσμιας αξίας!
Kύριε Παπαδόπουλε εκ μέρους της Λ.Ο.Γ. σας ευχαριστούμε θερμά για την τιμή που μας κάνατε!!!

Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΉ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΠΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΑΣ. Ένα υπέροχο πλάσμα και πολύ αγαπημένο σε όλους μας. Από τα ιδρυτικά μέλη της ΛΟΓ.

 Ο φύλακας άγγελος μου.

Αυτή τη μέρα σε θέλω κοντά μου
σε θέλω μέσα στην αγκαλιά μου
να νιώσω το χάδι και το φιλί σου
να νιώσω ότι μ’ αγαπάς και με νοιάζεσαι
να λιώσω μέσα στα χέρια σου
να κοιτάξω στα μάτια σου
και να χαθώ απ’ την μαγεία.
Να δω μέχρι που θα έφτανες για μένα
να είσαι εσύ για μένα για μια ζωή
η αγάπη η παντοτινή και
ο φύλακας άγγελός μου…



Εσύ και το φεγγάρι μόνο

Το πρόσωπο σου, σαν τη μορφή του φεγγαριού
Τα μάτια σου, δύο αστέρια λαμπερά…
Χαμένα στην άβυσσο των δακρύων σου.
Τόση μοναξιά, εσύ και το φεγγάρι μόνο.

Τα φιλιά σου, μικρές σταγόνες παραδείσου
Τα λόγια σου απύθμενα πιθάρια νέκταρ
Που ποτίζουν την διψασμένη μου καρδιά
Τόση μαγεία εσύ και το φεγγάρι μόνο

Τα χείλη σου, κόκκινα σαν το αίμα
Πάνω στην άσπρη σάρκα σου
Καθάρια σαν το χιόνι
Τόση ομορφιά, εσύ και το φεγγάρι μόνο.


Ποτέ
Τετάρτη 23.01.08

Μην κλάψεις ποτέ για κάτι που πέρασε
Κλάψε για κάτι που δεν ήρθε
Μην δακρύσεις ποτέ για μια αγάπη που τέλειωσε
Δάκρυσε για κάποια που έρχεται
Μην πονέσεις ποτέ για κάτι που δεν κατάφερες
Πόνεσε για κάτι που έχεις καταφέρει
Μην θυμώσεις ποτέ με κάποιον που σε πλήγωσε
Θύμωσε για κάποιον που θα πληγώσεις
Μην πεις ποτέ σ’ αγαπώ σε αυτόν που δεν αξίζει
Πες στο σ’ αυτόν που θα στο πει πρώτος.



Θα κοιτάω πάντα μπροστά
Τρίτη 11.12.07

Έχω μάθει στην ζωή να κοιτάω πάντα μπροστά
Το κεφάλι μου είναι ακόμα ψηλά
Όσο και αν πλήγωσα αλλά και πληγώθηκα
Ποτέ μου δεν το έβαλα κάτω
Και συνέχισα να κοιτάω πάντα μπροστά
Έχω μάθει από τα λάθη μου
Και δεν τα ξανακάνω πια
Έχω όνειρα και ελπίδες
Και όσο ζω θα ζουν και αυτά
Ποτέ μου δεν θα σταματήσω
και θα κοιτάω πάντα μπροστά
Το λάθος θα το κάνω εγώ σωστό
Μέχρι να φτάσω ψηλά
Τον ουρανό θα κοιτάω με μάτια ανοιχτά
Και θα φωνάζω δυνατά
Αφήστε με να ζήσω ελεύθερα
Για να ζήσω καλά…


Το δωμάτιο
Τρίτη 11.12.07

Μέσα σ’ ένα δωμάτιο είμαι χαμένη
Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
Προσπαθώ να φωνάξω μα δεν μπορώ
Η φωνή μέσα απ’ το στήθος μου
βγαίνει ψιθυριστή και δεν μ’ ακούει κανείς
Γιατί δεν μ’ ακούνε;
Γιατί βρίσκομαι εδώ;
Μήπως όλα αυτά είναι παιχνίδια στο μυαλό;
Σώσε με σε παρακαλώ
Πιάσε με απ’ το χέρι και πάρε με από εδώ
Πήγαινε με κάπου μακριά
Κάπου που θα νιώθω υπέροχα
Σφίξε μου το χέρι για να ξέρω πως είσαι κοντά
Μην φύγεις πάρε με μακριά…


Τα όνειρα
Τετάρτη 12.12.07



Τα όνειρα σε κάνουν να γελάς
Να γελάς με αυτά που σε κάνουν χαρούμενο
Σε κάνουν και να κλαις
Να κλαις γι’ αυτά που δεν μπορείς να αποκτήσεις
Καμιά φορά γίνονται εφιάλτες και σε τρομάζουν τόσο που
Ξυπνάς τα βράδια φοβισμένος
Φοβάσαι το αύριο, φοβάσαι το τώρα, το μετά
Ποιος ξέρει αν θα υπάρχει αύριο
Κανείς δεν ξέρει τι παιχνίδια μας παίζει η ζωή
Μην νοιάζεσαι για το μέλλον
Και ζήσε το τώρα
Σαν να μην υπάρχει μετά.



Η διαφορετικότητα
Τετάρτη 12.12.07

Όλοι σε κοιτάζουν παράξενα
Όλοι σε αποφεύγουν
Και μιλούν με λόγια άσχημα
Πίσω απ’ την πλάτη σου
Όλοι υποκρίνονται και σε εξαπατούν
Σε εκμεταλλεύονται και σε αγνοούν
Και όλα αυτά γιατί διαφέρεις
Διαφέρεις απ’ τους άλλους
Σε εμφάνιση και χαρακτήρα
Είσαι ξεχωριστός
με τον δικό σου μοναδικό τρόπο
και δεν μπορούν να το δεχτούν
θέλεις να ξεφύγεις
να βρεις κάποιον να εμπιστευτείς
αυτοί σε υποτιμούν εγώ όμως όχι
είμαι εδώ και δεν θα σου κάνω κακό.


Τα παιδιά
Παρασκευή 28.12.07

Ξύπνησα από ύπνο βαθύ για να βρεθώ
Και πάλι σε έναν κόσμο που το μόνο
Που ξέρει να κάνει είναι να εκμεταλλεύεται
Τα παιδιά και να καταπατά τα όνειρα
Και τις κρυφές τους ελπίδες για ζωή.
Για μια ζωή χωρίς φόβο, πόνο και μετριοφροσύνη
Για μια ζωή γεμάτη όνειρα και ελπίδες
Που θα μπορούν να κάνουν χωρίς να σκέφτονται
Πιο είναι το σωστό και πιο το άδικο.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να μάθουν να ζουν
Χωρίς καταπίεση και μίσος για τους μεγάλους
Που δεν τα σέβονται απλώς και μόνο επειδή είναι παιδιά.
Ε, λοιπόν τα παιδιά ξέρουν καλύτερα
Από κάθε μεγάλο το χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένα.
Γι’ αυτό αφήστε τα να ζήσουν και να παλέψουν
Για τα δικά τους θέλω στη ζωή
Και όχι γι’ αυτά που ευχαριστούν εσάς τους μεγάλους.

«Αφιερωμένο σε όλους τους υποτιθέμενους γονείς…»


ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΛΟΓ - ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΛΕΖΑ.

 Ημερομηνία συνάντησης: 20/12/08

Τόπος συνάντησης: Τρίκαλα
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, στα πλαίσια του ετήσιου χορού που διοργάνωσε ο μορφωτικός σύλλογος του χωριού μας, είχαμε την χαρά και την ευτυχία, να συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε με έναν νέο άνθρωπο, που σε πείσμα των καιρών και κλείνοντας τα αυτιά του στις σειρήνες της εποχής, υπηρετεί με αξιέπαινο τρόπο εδώ και πολλά χρόνια το καλό ελληνικό δημοτικό τραγούδι.
Έχοντας από παιδί ως πρότυπα του τους ήρωες της Επανάστασης του 1821 και εμπνεόμενος από τα έπη, την λεβεντιά και την παλικαριά αυτών, δέθηκε με το δημοτικό τραγούδι με τρόπο μοναδικό, ερμηνεύοντας το, όπως και οι παλαιότεροι του είδους (μεγάλα ονόματα όπως ο Παπασιδέρης, Μηττάκη, Αηδονίδης, Εσκενάζυ κ.α.).
Ένας σεμνός και χαμογελαστός άνθρωπος, αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει με μεράκι και αγάπη, μιλάει μαζί μας για την παράδοση, το δημοτικό μας τραγούδι, τους νέους και άλλα πολλά!
Καλή ανάγνωση!

Κύριε Λάλεζα πότε ήταν η πρώτη φορά που τραγουδήσατε μπροστά σε κοινό και τι θυμάστε από αυτή;
Πρώτη φορά ήταν το 1981 σε μια συναυλία στο γήπεδο του Αιγάλεω. Ήταν μια συναυλία αφιερωμένη στο δημοτικό τραγούδι με τραγουδιστές απ’ όλη την Ελλάδα, όπως ο κ. Αηδονίδης, η Ειρήνη Κονιτοπούλου από Ήπειρο ο Σιάτρας, ο Μπέλος και άλλοι τους οποίους αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι. Εγώ βγήκα στον Μοριά και τραγούδησα το καλαματιανό το «Όλα τα πουλάκια ζυγά ζυγά», σε ηλικία 8 ετών. Ποτέ ξανά δεν είχα τραγουδήσει με συνοδεία ορχήστρας και μικρόφωνο.
Σαν ξεκίνησα και άκουσα τη φωνή μου, ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη φωνή μου στα ηχεία, σε ένα στάδιο γεμάτο από κόσμο ένιωσα ένα δέος και τρακ αλλά το ξεπέρασα γρήγορα και όλα πήγαν μια χαρά. Υπάρχει και ηχητικό ντοκουμέντο από αυτό.

Ποιο ήταν το ερέθισμα ώστε να ασχοληθείτε με το δημοτικό τραγούδι;
Ο πατέρας μου τραγουδούσε. Δεν ήταν επαγγελματίας αλλά είχε μεράκι από παιδί και γνώριζε πάρα πολλά τραγούδια, είχε μεγάλο ρεπερτόριο με δημοτικά τραγούδια, είτε από δισκογραφία (Παπασιδέρης, Μηττάκη) είτε άλλα παραδοσιακά από παλαιότερους της περιοχής. Ο πατέρας μου λοιπόν ήταν το πρώτο μου ερέθισμα γιατί από την κούνια μου αυτό άκουγα κάθε μέρα που τραγουδούσε σε ανάπαυλα της δουλειάς και στις γιορτές. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ, αυτόν είχα δίπλα μου.

Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Δεν θα ήθελα να περιαυτολογήσω και να πω προτερήματα. Αυτό το αφήνουμε πάντα για τους άλλους. Η γυναίκα μου για παράδειγμα θα μπορούσε να σας πει μερικά.
Ευαίσθητος, πολύ ευαίσθητος αλλά και εκρηκτικός όταν κάτι με ενοχλεί ή όταν με αδικούν.

Ποια βιβλία διαβάζατε μικρός και ποιοι ήταν οι ήρωες σας;
Ότι διάβαζαν όλα τα παιδιά αλλά εμένα με συνέπαιρνε ότι είχε να κάνει με τους ήρωες του 21 και με την επανάσταση. Σκεφτόμουν πριν κοιμηθώ το βράδυ όλους αυτούς τους ήρωες Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Καραϊσκάκη, Διάκο και φανταζόμουν πως ήμουν κι εγώ μαζί τους. Έλεγα από παιδί τα τραγούδια αυτά που μιλούσαν για τις μάχες και τα κατορθώματα των ηρώων μας και τα ζούσα. Έτσι αν και τα άλλα παιδιά είχαν ήρωες όπως τον Batman για παράδειγμα εγώ είχα τον Νικηταρά. Και έτσι είμαι ακόμη και σήμερα και ψάχνω στα παλαιοπωλεία για βιβλία με τέτοιο περιεχόμενο. Με ενθουσιάζουν ακόμη ληστρικά τραγούδια που αναφέρονται στον Γιαγκούλα, στον Νταβέλη, στον Τζέλιο στον Ασπροπόταμο όπως λέει και ένα κλέφτικο.
Ως νέος ποια ήταν τα πρότυπά σας; Υπάρχουν σήμερα πρότυπα για την νεολαία;
Ήταν ένας κορυφαίος τραγουδιστής ο Γιώργος Παπασιδέρης, εκεί κόλλησα από παιδί και ακόμα τον βρίσκω μπροστά μου. Ο Γιώργος Παπασιδέρης για μας που τραγουδάμε δημοτικά είναι ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης για τους λαϊκούς τραγουδιστές. Αξεπέραστοι μέχρι στιγμής και οι δύο και φοβάμαι για πολλά χρόνια ακόμα. Κάποιοι μου λένε πως η φωνή μου προσεγγίζει τη φωνή του Παπασιδέρη και αυτό για μένα είναι μεγάλη τιμή. Εγώ όμως που γνωρίζω το μέγεθος του, νιώθω απλώς μαθητής του. Είναι ο σπουδαιότερος ερμηνευτής του Ρουμελιώτικου και Μοραΐτικου τραγουδιού κατά τη γνώμη μου. Και για τον τρόπο που τα ερμήνευσε. Αυτός ήταν ο δάσκαλός μου.
Δυστυχώς δεν τον πρόλαβα ώστε να συνεργαστούμε, στα 27 μου όμως χρόνια όταν στη Σαλαμίνα ο δήμος έκανε προτομή του Γ. Παπασιδέρη έξω από το σπίτι του και παρευρέθηκα στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του τραγουδώντας ένα τραγούδι του. Όταν τελείωσε η εκδήλωση με πλησίασε η σύζυγος του και αφού με συνεχάρη μου είπε: «Μου θύμισες τον Γιώργο μου!». Καταλαβαίνετε πως αυτό για μένα ήταν ο μεγαλύτερος έπαινος, τα λόγια της ήταν βάλσαμο στην ψυχή μου.
Όσον αφορά τη νέα γενιά όπως και κάθε γενιά εμπνέεται από την εποχή της. Σήμερα λοιπόν τα παιδιά που ασχολούνται με το τραγούδι θα έχουν ως πρότυπο τον Χατζηγιάννη για παράδειγμα, που για μένα αποτελεί την καλή πλευρά του τραγουδιού. Όσον αφορά τα παιδιά που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική μακάρι να έχουν και αυτά ως πρότυπο τον Παπασιδέρη και να μην μαθαίνουν τα τραγούδια από εμένα ή από νεότερους αλλά να ανατρέχουν και να αναζητούν το πρωτότυπο. Η χρυσή εποχή του γραμμοφώνου αποτελεί μια πολύ σημαντική πηγή. Όσον αφορά τα κλαρίνα ο Καρακώστας για την Θεσσαλία, ο Γιαούζος για τα ακούσματα της Λειβαδιάς και για την Ήπειρο ο Χαλκιάς.

Μπορείτε να μας προσδιορίσετε τα κύρια χαρακτηριστικά της παραδοσιακής μουσικής;
Νομίζω πως ακούγοντας και αυτό το είδος της μουσικής της δημοτικής μας παράδοσης, αποφεύγεις να κάνεις λάθη στη ζωή σου. Τα μηνύματα που περικλείουν τα δημοτικά τραγούδια είναι για το ήθος, για την αγάπη, για την αξιοπρέπεια, για την λεβεντιά, για την ξενιτιά, για την ζωή στην ύπαιθρο και γενικότερα για αξίες που μας βοηθούν να σταθούμε στη φωτεινή πλευρά της ζωής. Ακούγοντας λοιπόν αυτή τη μουσική παραμένεις άνθρωπος.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για έναν καλλιτέχνη όπως εσείς να υπηρετεί την παραδοσιακή μουσική;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί τα πάντα γύρω σου σε καλούν να την αφήσεις και να κάνεις κάτι ευκολότερο που έχει και περισσότερα χρήματα. Στην πορεία μου βρέθηκαν αρκετοί και εννοώ από το χώρο της μουσικής, που με πλησίασαν και μου είπαν: «Εσύ έχεις μια φωνή που μπορεί να πει σχεδόν τα πάντα, γιατί ασχολείσαι μόνο με το δημοτικό και δεν λες και τ’ άλλα τραγούδια που και πιο πολλά χρήματα θα βγάλεις και πιο γνωστός θα γίνεις». Το κομμάτι της νεολαίας -όπως εσείς- που με γνωρίζει είναι μικρό. Και δυστυχώς η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από το μεγαλύτερο κομμάτι και από τα παιδιά που δεν είναι εδώ μαζί μας όπως εσείς. Άρα είναι πράγματι πολύ δύσκολο γιατί οι σειρήνες είναι πολλές και πολλές φορές μας παραπλανούν. Ειδικά παλαιότερα που δεν ήμουνα γνωστός αλλά πάντα ήθελα να επιλέγω εγώ τις δουλειές μου και όχι αυτές εμένα, για παράδειγμα δεν ήθελα να πάω στα πανηγύρια με τα τσιφτετέλια και τα σκυλάδικα με αποτέλεσμα πολλές φορές να μένω χωρίς δουλειά και να πηγαίνω να οργώνω και να φρεζάρω με τον πατέρα μου, κάτι που έκανα από παιδί.
Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια μπορώ να πω πως τα καταφέρνω με την δουλειά μου. Άρα είναι δύσκολο να ασχοληθείς. Καλό είναι να έχεις κάτι άλλο, να έχεις σπουδάσει κάτι σχετικό με την μουσική ή την λαογραφία.
Μέχρι στιγμής πάντως καταφέρνω να αντιστέκομαι και δεν προδίδω αυτό που κάνω και προσπαθώ να βάλω κι εγώ ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα της δημοτικής μας παράδοσης.

Ποια άλλα είδη μουσικής ακούτε και ποιο ήταν το τελευταίο cd που αγοράσατε και σας ενθουσίασε;
Όταν ταξιδεύω μου αρέσει πολύ να ακούω ραδιόφωνο, να ψάχνω τους σταθμούς και να ενημερώνομαι. Γνωρίζω σχεδόν όλους τους τραγουδιστές είτε του έντεχνου είτε του μοντέρνου και της ποπ. Θέλω να ξέρω τι γίνεται γύρω μου και να μην ζω στον κόσμο μου. Κάτι συγκεκριμένο δεν έχω αγοράσει τελευταία. Μου αρέσει πάρα πολύ να ακούω ραδιόφωνο και να ανακαλύπτω καινούρια τραγούδια και ερμηνευτές. Ακούω δισκογραφία από Τουρκία, από Αραβία, μεγάλους τραγουδιστές από εκεί και σολίστες σε όργανα όπως κλαρίνα και βιολιά και με εντυπωσιάζουν. Κάποιο cd δεν έχω αγοράσει τελευταία αλλά όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό φέρνω κάποια. Ακούω από την Ιταλία τενόρους τους οποίους θεωρώ μεγάλες φωνές.
Θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο είδος μουσικής και αν ναι με ποιο;
Θα με ενδιέφερε να κάνω μια συνεργασία για ένα δίσκο με Σμυρναίικα, ρεμπέτικα μιας και αυτά είναι μια γειτονιά. Είναι «ξαδερφάκια» μας. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η μαμά είναι η Βυζαντινή μουσική, τα παιδιά είναι η δημοτική μουσική, το μικρασιάτικο τραγούδι και το ρεμπέτικο και ίσως το λαϊκό μέχρι τη δεκαετία του 50. Άρα ότι είναι γραμμένο σε δρόμους της βυζαντινής μουσικής και ήχους και ρυθμούς που έρχονται από το παρελθόν με ενδιαφέρει. Τα σμυρναίικα και τα ρεμπέτικα είναι τραγούδια που τα έχω μελετήσει από το γραμμόφωνο. Ο Παπασιδέρης είχε ερμηνεύσει και ρεμπέτικα και αμανέδες όπως επίσης ο Ρούκουνας και η Ρόζα. Σε χώρους έχω τραγουδήσει τέτοια τραγούδια, δεν έχει προκύψει όμως κάτι τέτοιο και δισκογραφικά.

Ποιους παλιούς παραδοσιακούς μουσικούς θαυμάζετε και με ποιους από αυτούς έχετε συνεργαστεί; Ποια από αυτές θεωρείτε πιο σημαντική;
Είμαι τυχερός που συνεργάστηκα με τον Γιώργο Κόρο με τον οποίο έχω οχτώ δουλειές. Έχουμε παίξει και ζωντανά μαζί σε πανηγύρια. Πρόλαβα τον Παναγιώτη Κοκοντίνη, ένα κλαρίνο από τα χωριά της Θήβας, έπαιξα με τον Γιάννη Βασιλόπουλο, Νίκος Φιλιππίδης, Νίκος Σαραγούδας, Τασία Βέρα, Σοφία Κολλητήρι, τον Αηδονίδη, καλλιτέχνες που παλαιότερα ούτε που φανταζόμουν πως θα βρισκόμουν μαζί τους.

Όταν μελετάτε τα τραγούδια που θέλετε να ερμηνεύσετε πατάτε πάνω στο πρωτότυπο ή προσθέτετε και δικά σας στοιχεία;
Στη αρχή το μαθαίνεις όπως ακριβώς είναι. Δεν λέμε να μιμηθείς όπως κάνει για παράδειγμα ο Μητσικώστας τον Μητσοτάκη. Τις νότες λοιπόν μπορείς να τις κάνεις ακριβώς. Σαν μια καλογραμμένη και λεπτομερή παρτιτούρα που μπορείς να την διαβάσεις με ακρίβεια. Αυτό δεν είναι μίμηση εκτός κι αν πρόκειται για την χροιά της φωνής. Δικαίωμά σου είναι για παράδειγμα να θέλεις να πεις «Τα νιάτα» όπως ο Παπασιδέρης και είναι εφικτό γιατί είναι νότες πάνω στις οποίες μπορείς να πατήσεις.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας ως καλλιτέχνης;
Ο μεγάλος μου φόβος είναι αν μην χάσω την φωνή μου. Έχουμε ακούσει πολλές φορές διάφορους σημαντικούς καλλιτέχνες που κάτι τους συνέβη στις χορδές τους και έχασαν το πολύτιμο μέταλλό τους. Με τρομάζει το γεγονός να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω χάσει την φωνή μου. Προσέχω βέβαια ώστε να μην της δημιουργώ προβλήματα πχ δεν καπνίζω και δεν πίνω αλλά πάντα ο φόβος παραμένει. Μη ξεχνάτε πως πολλές φορές αναγκαζόμαστε να τραγουδήσουμε σε χώρους όπου υπάρχουν πολλοί καπνιστές και οι χώροι δεν αερίζονται αρκετά. Αυτή η κατάσταση είναι επιβαρυντική για την φωνή του τραγουδιστή. Επίσης μια καλή συνταγή είναι να είσαι ένας καλός ακροατής και να αφήνεις τους άλλους να μιλούν.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα πανηγύρια και ποιος ο ρόλος που διαδραματίζουν στις τοπικές κοινωνίες;
Παλαιότερα ήταν σημείο αναφοράς τα πανηγύρια γιατί ήταν ο τόπος όπου θα μπορούσαν να βρεθούν οι άνθρωποι για να διασκεδάσουν, να ξεκινήσει μια σχέση στον χορό επάνω. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, κάθε μέρα είναι σαν πανηγύρι και έχει χάσει την παλιά του αίγλη. Παλιά το περίμεναν πως και πως γιατί ήταν η μοναδική διασκέδαση το πανηγύρι και ο γάμος. Σήμερα μπορούμε να κάνουμε το εξής, στο πανηγύρι έστω και μια φορά το χρόνο να ακούμε σωστή παραδοσιακή μουσική στην κάθε περιοχή να ακούγονται πρωτίστως τοπικά τραγούδια. Μακάρι να γίνει έτσι και σ’ αυτό θα βοηθήσουν πάρα πολύ οι πολιτιστικοί σύλλογοι, όπως καλή ώρα αυτός του χωριού σας που μας έκανε την τιμή να μας καλέσει για δεύτερη φορά. Άρα σκοπός του πανηγυριού είναι να μας θυμίζει από πού ήμαστε.

Τι θυμόσαστε από την συμμετοχή σας στο χορό του συλλόγου «Θεόκτιστος» στην Αθήνα στο Olympic Royal σε ηλικία 10 ετών;
Για την πρώτη φορά δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα (εκτός από την παρουσία του Βαγγέλη Γιαννόπουλου) γιατί ήμουν πολύ μικρός. Τη δεύτερη φορά όμως θυμάμαι κάτι πολύ σημαντικό. Όταν γύρισα σπίτι μου πήρα τη γυναίκα μου και φύγαμε για το νοσοκομείο για να γεννήσει το πρώτο μας παιδί, την πρώτη μου κόρη με την οποία έχω συνδέσει λοιπόν εκείνη την εκδήλωση.

Θα θέλαμε να μας αναφέρετε μερικά παραδοσιακά τραγούδια που σας αγγίζουν περισσότερο κατά την ερμηνεία τους.
Δεν θα αναφερθώ σε τίτλους τραγουδιών αλλά θα σας πω το είδος που με συγκινεί ιδιαίτερα όταν το τραγουδάω είναι τα κλέφτικα, της τάβλας που λέμε. Τα τραγούδια που έχουν να κάνουν με την Επανάσταση και τους αγώνες για την λευτεριά μας. Μακάρι στο μέλλον να έχω την δυνατότητα να αφιερώσω όλη μου την καριέρα σ’ αυτά τα τραγούδια και ως ερμηνευτής και ως ερευνητής.

Ποια πιστεύετε πως είναι η στάση της νεολαίας απέναντι στην παραδοσιακή μουσική;
Σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα συγκριτικά με την εποχή που ξεκίνησα εγώ. Όλο και πιο πολλοί νέοι έρχονται κοντά στην παραδοσιακή μουσική. Σε αυτό βοηθούν πολλοί παράγοντες π.χ. τα μουσικά σχολεία, οι πολιτιστικοί σύλλογοι και κάποιοι σημαντικοί καλλιτέχνες όπως η Αλεξίου, ο Πάριος, ο Νταλάρας, ο Αηδονίδης, οι Κατσιμιχαίοι, ο Ross Daly και άλλοι πολλοί που ερμήνευσαν δημοτικά τραγούδια κι αυτό λειτούργησε πολύ θετικά στα ακούσματα των νέων. Τα καλοκαίρια που πάμε στα πανηγύρια οι νέοι είναι αυτοί που χορεύουν μέχρι το πρωί. Το σέβεται η νεολαία το δημοτικό τραγούδι και μεγάλη μερίδα ασχολείται με αυτή μαθαίνοντας κάποιο παραδοσιακό όργανο.

Ποια η γνώμη σας για τα μουσικά σχολεία και αν πιστεύετε πως παράγουν έργο.
Σίγουρα παράγουν έργο και αποτελούν μια σημαντική πρωτοβουλία που βοήθησε πάρα πολύ. Έχουν ξαναβγεί όργανα όπως το κανονάκι, το σαντούρι και το ούτι που είχαν χαθεί. Είχαν μείνει για παράδειγμα στο σαντούρι μόνο ο Καρατάσιος και ο Μόσχος. Πολλοί νέοι ήρθαν κοντά στην παραδοσιακή μουσική είτε σαν ερμηνευτές είτε σαν ακροατές χάρη στα μουσικά σχολεία. Θα ήθελα όμως να δώσουν περισσότερη βάση ώστε το έργο που παράγεται εκεί να έχει καλύτερο αποτέλεσμα. Επίσης θα πρέπει να διευρύνουν το ρεπερτόριό ώστε να καλύπτουν πιο πολλές περιοχές πχ. Θεσσαλία, Ρούμελη, Ήπειρο.
Νομίζω πως έχουν ρίξει όλο το βάρος στα Μικρασιάτικα και στα Θρακιώτικα. Θα ήθελα πιο πολλές επιλογές.

Ποιας περιοχής τα δημοτικά τραγούδια είναι δυσκολότερα στην ερμηνεία τους;
Τα Ποντιακά και τα Σαρακατσάνικα γιατί θέλουν και βιώματα για να τα ερμηνεύσεις. Είναι πολλά πράγματα που δεν γράφονται στην Βυζαντινή μουσική. Για παράδειγμα το «καμπίσιο» που λένε (ένας ήχος) δεν ανήκει κάπου και πρέπει να το έχεις ακούσει από παιδί και μόνο έτσι θα το πεις. Μπορεί να το λέει μια γιαγιά που δεν ξέρει τίποτα από μουσική. Αυτά λοιπόν θεωρώ πιο δύσκολα, που είναι σε κλειστές κοινωνίες (Ποντιακά, Σαρακατσάνικα, Βλάχικα, τραγούδια από το Μέτσοβο).

Επιδιώκεται να βρεθείτε σε τέτοιες περιοχές ώστε να έχετε «τοπικά» ακούσματα;
Ναι βεβαίως. Πήγα ένα καλοκαίρι στο Ζαγόρι με το συγκρότημα του Γρηγόρη Καψάλη (ο Ζώτος ήταν στο λαούτο) για να μάθω τα Ζαγορίσια εκεί. Δισκογραφία σχετική είχα ήδη αλλά ήθελα να τα πω και εκεί, να τραγουδήσω σε κόσμο γνήσιο εκεί και κατάφερα να τους κάνω να θεωρήσουν πως ήμουν από τα μέρη τους. Το ίδιο ισχύει και στον χορό. Ο ξένος θα φανεί σε σχέση με τους ντόπιους. Αν καταφέρεις λοιπόν να σε θεωρήσουν δικό τους τότε έχεις πετύχει.
Πόσο δύσκολο είναι να αντισταθεί κανείς στα σουξέ και στο εύκολο χρήμα;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο παιδιά. Οι πειρασμοί είναι πολλοί αλλά πρέπει να έχεις φτιάξει τις αντιστάσεις σου από μικρός και να μη τους κάνεις την χάρη να υποκύψεις.

Ποια είναι η στάση των παλαιότερων του δημοτικού τραγουδιού απέναντι στους νεώτερους τραγουδιστές που θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το είδος;
Είναι γεγονός πως όταν ξεκίναγα κι εγώ για παράδειγμα έβρισκα παραξενιές, ζήλεια. Δεν σε καλοδέχονταν στον κύκλο τους που ήταν κλειστός. Όταν όμως είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, ο κόσμος θα σε τοποθετήσει εκεί που πρέπει. Στην αρχή λοιπόν είχα κι εγώ προβλήματα με τραγουδιστές και με μουσικούς. Τραγουδούσα παιδάκι και είτε μου κλείνανε το μικρόφωνο είτε παίζανε με τα κλαρίνα ψηλά σε άλλους τόνους για να με κουράσουν μιας και δεν ήξερα τότε. Όλα βρήκαν τον δρόμο τους όμως!
Σε τι χώρους θα προτιμούσατε να τραγουδάτε και σε τι κοινό;
Ένας χώρος όπως είναι το Παλλάς πιστεύω πως είναι ο καταλληλότερος. Θα μου άρεσε αυτό το πράγμα. Να έρθουνε μια φορά και να ακούσουνε μόνο, γιατί παρατηρώ πως μετά από μισή ώρα γλεντιού είτε εγώ είμαι πάνω είτε φέρουν κάποιον άλλον να με αντικαταστήσει δεν θα το καταλάβει κανείς. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να προσέξει ο άλλος τι του δίνω. Θα με ενδιέφερε να κάνω αφιερώματα στην παραδοσιακή μουσική σε έναν χώρο στην Αθήνα. Το κοινό που προτιμώ είναι αυτό που αγαπά τα παραδοσιακά και που σκέφτεται. Θα μου άρεσε πολύ να έρθει η οικογένεια με τα παιδιά, πράγμα που γίνεται σε μεγάλο βαθμό τα καλοκαίρια. Παιδιά, γονείς και παππούδες όλοι μαζί και έρχονται και μου λένε : «Φέραμε και τον παππού που ξέρει όλα τα τραγούδια που λες!». Αυτό μου αρέσει λοιπόν, και οι τρεις γενιές μαζί!

Ποια είναι η γνώμη σας για το Γοργογύρι και πως θα χαρακτηρίζατε την συνεργασία σας με τον συγχωριανό μας τον κ. Μαργώνη.
Ο Σωτήρης είναι ένας από τους καλύτερους νέους μουσικούς που έχουμε (άλλοι είναι ο Μαρινάκης, Κότορος Μανώλης). Με τον Σωτήρη γνωριζόμαστε δέκα χρόνια περίπου, έχουμε παίξει αρκετές φορές μαζί σε γάμους, σε συναυλίες. Όσο καλός είναι στο βιολί άλλο τόσο καλός είναι και σαν άνθρωπος. Γεμάτος αρετές και πάντα με το χαμόγελο. Εξίσου καλός μουσικός είναι και ο αδερφός του στα έγχορδα σε σημείο που μπορείς να τον χαζεύεις να παίζει όλη τη νύχτα. Πρόκειται για παιδιά με πολλές αρετές και μακάρι το παράδειγμά τους να το ακολουθήσουν και άλλα παιδιά από το Γοργογύρι.
Αυτό που θυμάμαι από το Γοργογύρι, εκτός από τα γάργαρα νερά, είναι πως η πίστα ήταν γεμάτη έως το πρωί και πως έχουν καλό μουσικό γούστο. Έδειξαν ενδιαφέρον για αυτό που κάνω και είναι ίσως από τις λίγες φορές που ήμουν ενθουσιασμένος από το ακροατήριο, λες και ήμουν σε συναυλία. Δεν το συναντάς και πολύ συχνά αυτό. Οι Γοργογυραίοι μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις.

Ποια η γνώμη σας για τα τελευταία γεγονότα και πως κρίνετε τον ξεσηκωμό της νεολαίας. Θα συμμετείχατε κι εσείς σε μια πορεία μαζί τους για καλύτερη παιδεία και όχι μόνο;
Σίγουρα θα ήμουν κι εγώ μαζί τους σε μια πορεία για τα δίκαια αιτήματά τους. Όταν κάνεις το σωστό θα έχεις τους πάντες με το μέρος σου κι επειδή πιστεύω πως τα παιδιά έχουν δίκιο θα ήμουν μαζί τους. Θα πρέπει βέβαια τα ίδια τα παιδιά να περιφρουρήσουν τις διαδηλώσεις τους, ώστε να μην παρεισφρέουν ανάμεσά τους οι γνωστοί άγνωστοι με τα γνωστά αποτελέσματα. Θέλουμε λοιπόν μια αστυνομία που να προστατεύει τους πολίτες χωρίς να αυθαιρετεί και μαθητές που να διεκδικούν πάντα το καλύτερο και να το παίρνουν για τους ίδιους αλλά και για όσους έρχονται από πίσω. Οι όποιες βιαιοπραγίες με βρίσκουν εντελώς αντίθετο.

Τέλος θα θέλαμε να μας χαρακτηρίσετε με λίγα λόγια τα ονόματα που ακολουθούν:
Χρήστος Ζώτος: Κορυφαίος δεξιοτέχνης, ο πρώτος στη χώρα μας που ανέδειξε αυτό το όργανο (λαούτο) και το γνωρίζει όσο κανένας άλλος. Εμένα ήταν δάσκαλός μου. Παλιότερα είχα ασχοληθεί με το λαούτο αλλά ένα ατύχημα που είχα στο χέρι μου με ανάγκασε να σταματήσω την εκμάθησή του. Χάρη σε αυτόν κατάφερα και έμαθα τραγούδια από το Αγρίνιο. Με έχει βοηθήσει απλόχερα και του οφείλω πολλά και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που συνεργαστήκαμε.
Πετρολούκας Χαλκιάς: Κι αυτός κορυφαίος δεξιοτέχνης στο κλαρίνο της Ηπείρου. Θεωρώ τον Πέτρο Λούκα Χαλκιά και τον Γρηγόρη Καψάλη ως τους καλύτερους εκφραστές του Πογωνίσιου και του Ζαγωρίου αντίστοιχα. Πριν λίγους μήνες μάλιστα κάναμε κι ένα δίσκο μαζί στο οποίο συμμετείχε και μια νέα φωνή η Γιώτα Γρίβα, μια δροσερή φωνή που έχει μέλλον. Μεγάλος δεξιοτέχνης λοιπόν και δυστυχώς από τους τελευταίους. Ήμουν πολύ τυχερός που συνεργάστηκα μαζί του.
Κονιτοπουλαίοι: Η Ειρήνη είναι η μεγάλη τραγουδίστρια των Κονιτοπουλαίων που δεν αλλοίωσε το παραδοσιακό τους τραγούδι. Ήταν η τελευταία που τραγουδούσε μαζί και με την Καραμπεσίνη και τις αδερφές Σαρρή νομίζω, άκρως ποιοτικό παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι. Έτσι ακριβώς όπως ερχότανε ζυμωμένο από τα χρόνια.
Ο Βαγγέλης επίσης είναι πολύ καλός τραγουδιστής και κάνει την φωνή του όπως θέλει. Γνωρίζει πολύ καλά το νησιώτικο τραγούδι.

Χρόνης Αηδονίδης: Έχει μια μαγική φωνή που την ακούς σαν χάδι. Όταν τραγουδάει σου χαϊδεύει την ψυχή. Λεπτομέρεια μεγάλη στους ήχους. Είχα την τύχη να συνεργαστώ και με αυτόν σε πολλές συναυλίες με την Εστουδιαντίνα. Πρόκειται για έναν γλυκύτατο άνθρωπο που σιωπηλά και με ήθος κράτησε το Θρακιώτικο τραγούδι και το παρέδωσε στους νεώτερους.

Δόμνα Σαμίου: Έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν. Ήθελε το τραγούδι τελείως «πρωτόγονο», πρώτη ύλη δηλαδή, φανταστείτε για παράδειγμα τον χρυσό μέσα στην γη με τα χώματα και τα άλλα μέταλλα μαζί. Παραδέχομαι την δουλειά που έχει κάνει όσον αφορά την καταγραφή γυρνώντας από χωριό σε χωριό όπως και ο δάσκαλος ο Καρράς.

Γιώργος Νταλάρας: Τον ακούω από παιδί. Σαν βρεθήκαμε πρώτη φορά του πήγα ένα βίντεο 18-20 ωρών στο οποίο είχα συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια σχεδόν όλες τις συναυλίες του και τις συνεντεύξεις του – ήταν το αρχείο μου για τον Νταλάρα. Πολλά από αυτά δεν τα είχε ούτε ο ίδιος και εντυπωσιάστηκε. Εμένα προσωπικά ο Νταλάρας μου αρέσει στο ρεμπέτικο τραγούδι γιατί αυτός είναι και τα βιώματά του. Είναι τα τραγούδια που άκουγε στο σπίτι του από παιδί. Μεγάλος καλλιτέχνης από τους πιο σπουδαίους της γενιάς του. Είναι φίλος και τον ευχαριστώ γιατί μίλησε για μένα όπως δεν έχει μιλήσει κανένας μέχρι τώρα. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο με τον οποίο στάθηκε και κινήθηκε στον χώρο τόσα χρόνια, για όλους τους νεότερους και μόνο να παίρνουμε έχουμε από αυτόν. Και βέβαια μην ξεχνάμε πόσους νέους τραγουδιστές και τραγουδίστριες βοήθησε στα πρώτα τους βήματα. Αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα, ένας φάρος για τους νεότερους. Πολύ μεγάλος τραγουδιστής λοιπόν με ειδικότητα θα έλεγα τα ρεμπέτικα.

Εστουδιαντίνα: Όλοι οι μουσικοί είναι φίλοι μου. Ξεκινήσαμε μαζί τον πρώτο δίσκο και είχα μεγάλη τύχη που βρέθηκα με αυτά τα παιδιά. Γνωριζόμαστε από παλαιότερα όταν παίζαμε σε γάμους και πανηγύρια την εποχή που δεν είχε σχηματιστεί ακόμα η ορχήστρα αυτή. Θέλω να τους ευχαριστήσω για ότι έκαναν για μένα και για τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Σε αυτούς οφείλω το ότι βρέθηκα με τον Νταλάρα, που τραγούδησα με την Βιτάλη σε ένα πάλκο, με την Γλυκερία και μου έδωσαν την ευκαιρία να τραγουδήσω στις συναυλίες ρεμπέτικα και μικρασιάτικα και κάποια λαϊκά. Τους χρωστάω πολλά.

Αρετή Κετιμέ: Είναι η ελπίδα και ίσως να την βαπτίζαμε και Ελπίδα εκτός από Αρετή. Είναι αυτή που θα ξεσηκώσει τις επόμενες γενιές. Είναι ο σπινθήρας που θα κάνει την ανάφλεξη για ένα καλύτερο αύριο στην παραδοσιακή μουσική. Παιδιά σαν την Αρετή θα σπρώξουν το κάρο της δημοτικής μουσικής προς τα εμπρός. Αρκεί να μην παρασυρθεί από αυτά που λέγαμε προηγουμένως γιατί την έχουμε ανάγκη εδώ. Πρόκειται για μια γλυκιά ύπαρξη και περιμένουμε πολλά από αυτήν και από το τραγούδι της αλλά και από το σαντούρι που παίζει. Το ευτύχημα πως υπάρχουν και άλλα παιδιά σαν και αυτή ειδικά στην επαρχία.

Φιλιππίδης: Είναι καταπληκτικός, είναι μεγάλη αξία! Είναι Ηπειρώτης από την Κόνιτσα και παίζει εξίσου καλά τα Θρακιώτικα, τα Ηπειρώτικα, τα Ρουμελιώτικα και έχεις την εντύπωση πως κατάγεται από τα αυτά μέρη! Το έχει αυτό το χάρισμα. Είναι μεγάλο σχολείο για όλους εμάς που ήμαστε δίπλα του. Σαν χαρακτήρας δε είναι αψεγάδιαστο διαμάντι.
Ross Daly: Δεν έχουμε συνεργαστεί ποτέ. Εκτιμώ αυτό που έκανε στα δύσκολα χρόνια για την παραδοσιακή μουσική. Πολλά παιδιά ξεκίνησαν κάποιο όργανο χάρη σε αυτόν. Του χρωστάμε πολλά για την στροφή που έκανε η νεολαία στο παραδοσιακό.

Παντελής Θαλασσινός: Με μεγάλη μου χαρά θα έλεγα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού. Υπάρχει μια ρήση που λέει το εξής: «Αν είναι να κλέψεις, να κλέψεις ασήμι». Αν ήταν λοιπόν να αφήσω τα δημοτικά μου για κάτι άλλο – να κάνω δηλαδή μια «παρανομία»- θα ήταν για να ερμηνεύσω τραγούδια του. Όπως κάτι αντίστοιχο είχα κάνει πριν ένα χρόνο τραγουδώντας τραγούδια του μεγάλου μαέστρου Νίκου Μαμαγκάκη.

Κύριε Λάλεζα εκ μέρους της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας ευχαριστούμε θερμά για αυτή την συζήτηση που είχαμε, καλή συνέχεια στο έργο σας και σας παρακαλούμε να συνεχίσετε να χαϊδεύετε τις ψυχές μας με τους γλυκούς ήχους της φωνής σας. Σας περιμένουμε ξανά στο χωριό μας!
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να πω ορισμένα πράγματα και για την πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση που είχαμε! Να είστε καλά και καλή συνέχεια!