OTAN O Ο ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΩΣ FUJI TOMO KAZU

 Ημέρα μνήμης, Φουκοσίμα 2012 Ένας χρόνος μετά την τραγωδία.

Ιαπωνία 11-03-11: Σεισμός-Τσουνάμι ώρα μηδέν

Ελλάδα 11-03-12: Ημέρα Μνήμης

Αγαπητοί επισκέπτες αυτού του ιστολογίου αυτήν την περίοδο έως και 11-03-12 θα φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα μας ότι έχει σχέση με Ιαπωνία. Παράλληλα θα καταθέσω την δική μου εμπειρία από το ταξίδι μου στην Ιαπωνία το 1990 και δύο επιστολές δύο επίλεκτων φίλων-μελών της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ, της Κωνσταντίνας San και του Αρκά San.

Eγώ ο Pepos San-Fuji Tomo Kaju θα σας καταθέσω την δική μου εμπειρία από την επίσκεψή μου στην χώρα του Ανατέλοντως Ηλίου το 1990 και την γνωριμία μου με εκλεκτούς φίλους, μιας φιλίας που διαρκεί περίπου 30 χρόνια. Πριν αρχίσω την όποια περιγραφή θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στα αθώα θύματα αυτής της φοβερής καταστροφής.

Ω! Αθώα θύματα του φοβερού θυμού της γής

σιωπώ θλιμμένος γεμάτος απορίες

κι ένα πελώριο γιατί απλώνεται στα χείλη μου.

Καλό ταξίδι στον δικό σας παράδεισο και στην μνήμη αυτών που έμειναν πίσω.

Φίλες και φίλοι πώς μπορείς να περιγράψεις μια τόσο τραγική κατάσταση;

Πόσο φτωχές φαντάζουν μερικές φορές οι λέξεις, οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές.

Αυτό που έμεινε στην μνήμη μου και στην μνήμη θα έλεγα όλων των Ελλήνων είναι η εικόνα των ανθρώπων...παρ’ότι ζούσαν κάτι απερίγραπτο, η στωικότητα, η τάξη και γενικότερα η συμπεριφορά τους ήταν-ειδικά για μας τους Έλληνες-ένα μάθημα παιδείας και κανόνων.

1990, Οκτώβριος. Ο Mr. Ogawa μας περίμενε στο Narita, μετά από ένα πολύωρο αλλά υπέροχο ταξίδι με την Ο.Α. Τότε η Ο.Α. πετούσε και στο Τόκυο. Φθάσαμε στο Νarita όπου για καλή μας τύχη –ήμουν με έναν φίλο-μας εντόπισε ο Ryo, γιατί εμείς δύσκολα θα τον αναγνωρίζαμε μέσα σε τόσο κόσμο διότι όλοι οι Ιάπωνες μας φαινόντουσαν ίδιοι.

Σταθμός διαμονής το φιλόξενο σπίτι της οικογένειας Οgawa στην Sakura. Kimiyo, Akiko, Duxey, Sinko, Ryo σας ευχαριστούμε. Δεύτερος σταθμός διαμονής το επίσης φιλόξενο σπίτι της Noriko και του Τakashi στην Takanawa. Kamakoyra, Akiyampara, βόλτες στο Τόκυο, επισκέψεις σε υπέροχα παραδοσιακά φαγάδικα , μια μαγική μέρα στη Disneyland, μια συγκλονιστική εμπειρία στον Πύργο του Τόκυο, όπου σε μια συνάντηση με πάρα πολλά παιδιά του λυκείου και προσπαθώντας να τους πούμε πως είμαστε από την Ελλάδα κάναμε σε ένα χαρτί τους κύκλους των ολυμπιακών αγώνων. Έλα όμως που τα παιδιά κατάλαβαν πως θέλαμε να τους πούμε ότι είμαστε ολυμπιονίκες...και κει έγινε ένας μικρός χαμός...μας πέταγαν στον αέρα από την χαρά τους που είχαν κοντά τους ολυμπιονίκες!!! Όταν κάποια στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε και συναντήσαμε την Keiko και της εξηγήσαμε τι είχε συμβεί, για μισή ώρα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από τα γέλια. Εμείς τα είχαμε χαμένα γιατί δεν φανταζόμασταν πως οι Έλληνες είμαστε τόσο αγαπητοί στους Ιάπωνες και μάλιστα στα παιδιά. Όταν η Keiko επιτέλους μας εξήγησε τότε καταλάβαμε πως τα παιδιά δεν μας πέταγαν στον αέρα επειδή είχαν καταλάβει πως είχαν μπροστά τους δύο Ελληνες αλλά ο λόγος ήταν διαφορετικός...νόμιζαν πως είχαν κοντά τους δύο ολυμπιονίκες τρομάρα μας. Ήταν σειρά δική μας να πέσουμε ξεροί από τα γέλια. Όπως όμως μας εξήγησε η Keiko, η Ελλάδα ήταν πράγματι αγαπητή στους Ιάπωνες και μάλιστα μας ανέφερε την περίπτωση της απόφασης για την τέλεση των ολυμπιακών αγώνων των 100 χρόνων που δόθηκαν στην Ατλάντα και όχι στην Αθήνα και το ότι αυτή η απόφαση πάρθηκε στην πατρίδα τους το θεωρούσαν πολύ προσβλητικό.

Ένα άλλο περιστατικό που μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση ήταν την ημέρα που οι φίλοι μας μας άφησαν ελεύθερους στο Τόκυο. Είχαν κανονίσει για μας εκδρομή που είχε και αρκετές ώρες που μπορούσαμε να γυρίσουμε μόνοι μας για να περιπλανηθούμε λίγο ως απόγονοι του Οδυσσέα.

Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε πως είχαμε χαθεί και ήταν αδύνατον να επιστρέψουμε...δεν είχαν βγει ακόμα και τα κινητά για να ειδοποιήσουμε τον Ryo. Μεταξύ Αγγλικών, Ελληνικών, Γαλλικών και Ιαπωνικών προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε σε μια ευγενική κυρία που θέλουμε να πάμε. Αυτή η κυρία μας έκανε νόημα να περιμένουμε στο κατάστημά της και έφυγε κάπου εκατό μέτρα μακριά σε ένα άλλο κατάστημα από το οποίο σε λίγο είδαμε να βγαίνει ένα ζευγάρι νέοι άνθρωποι περίπου στα τριάντα...η γυναίκα ψιλοκαταλάβαινε Αγγλικά και όσο καταλάβαινε μετέφραζε στον άνδρα της. Το ευτύχημα ήταν πως κατάλαβαν ότι είμαστε Έλληνες γιατί τους είχαμε πει , όχι, όχι, αυτήν την φορά δεν τους δείξαμε τους κύκλους των ολυμπιακών αγώνων. Αφού ευχαριστήσαμε την πρώτη κυρία ακολουθήσαμε το ζευγάρι. Όταν φθάσαμε στο δικό τους κατάστημα έμεινε εκεί ο άνδρας και η κοπέλα, η Yasuko, μας πήρε και μας πήγε σε ένα πιο κεντρικό σημείο περίπου μισή ώρα μακριά. Προς στιγμήν φοβηθήκαμε πως δεν είχε καταλάβει τι θέλαμε και μας έλουσε κρύος ιδρώτας για το πού παμε.

Κάποια στιγμή, σε ένα μεγάλο κτίριο, η κοπέλα χτύπησε ένα κουδούνι , μας είπε να περιμένουμε και η ίδια μπήκε μέσα στο κτίριο. Στα δέκα λεπτά που έκανε να ξαναεμφανιστεί με μια άλλη κοπέλα που ήταν πιο μικρή, περίπου 25, είχαμε σκεφτεί να το βάλουμε στα πόδια αλλά να πάμε πού; Από την άλλη, η κοπέλα που μας είχε φέρει ως εδώ ασκούσε πάνω μας μια γοητεία και εμπιστοσύνη που τελικά είχαμε δίκιο.

Μας σύστησε στην άλλη κοπέλα που ευτυχώς μίλαγε αρκετά καλά Αγγλικά...ήταν η πιο μικρή αδερφή της και την έλεγαν Mariko.

Aφού αποχαιρετήσαμε την Yasuko και την ευχαριστήσαμε θερμά για την καλοσύνη της, αναχωρήσαμε τώρα με την προστασία της Mariko. Μας είπε πως γνώριζε που θέλουμε να πάμε και πως θα μας πήγαινε η ίδια!!! Για μια ώρα περίπου περπατάγαμε παρέα με την Mariko που τελικά ήταν πιο μικρή και απ’ότι καταλάβαμε ήταν στο τελευταίο έτος των σπουδών της. Για καλή μας τύχη ήμασταν στην ώρα μας εκεί όπου θα μας έπαιρνε το λεωφορείο για να επιστρέψουμε στην βάση μας. Αγκαλιάσαμε την Mariko και ήταν σειρά μας να την πετάξουμε στον αέρα. Ήταν απίστευτο αυτό που έγινε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μας έκαναν να καταλάβουμε τι θα πει ευγένεια, φιλοξενία, βοήθεια. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου σ’αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και εύχομαι να μην ήταν ανάμεσα στα θύματα από το τσουνάμι. Yasuko, Mariko σας ευχαριστώ.

Ένα άλλο περιστατικό που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν επισκεφθήκαμε την αυτοκρατορική κατοικία. Έπρεπε να πλησιάζουμε ως ένα συγκεκριμένο σημείο. Ο ξεναγός λοιπόν μας είπε το εξής: Παρακαλώ να σεβαστείτε τα όρια, επιτρέπεται να πάμε ως εκεί, όπως βλέπετε στο βάθος υπάρχουν αστυνομικοί, αν ξεφύγουμε από το όριο που μας επιτρέπουν θα επέμβουν οι αστυνομικοί.

Τους πληρώνουμε που τους πληρώνουμε ας μην τους δίνουμε και δουλεία!!!

Αλήθεια γιατί και μεις να μην κάνουμε το ίδιο; Τους πληρώνουμε που τους πληρώνουμε, γιατί θα πρέπει να τους δίνουμε και δουλειά; Εννοώ αυτό που γίνεται με τις διαδηλώσεις.

Τι να πω για την ευγένεια αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την καλοσύνη αυτών των ανθρώπων;

Tι να πω για την ευαισθησία αυτών των ανθρώπων για το περιβάλλον, για την καθαριότητα των δημόσιων χώρων;

Tι να πω για τον σεβασμό αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την προκοπή αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την τήρηση των κανόνων αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την παιδεία αυτών των ανθρώπων;

Τι να πω για την σεμνότητα αυτών των ανθρώπων;

Θα πω μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.

Yumiko, Mie, Hiroko, Akira, Kento, Mako, Ryota, Yumeta, Ryo, Kimiyo, Duxey, Sinko, Keiko, Noriko, Takashi, Massami, Takeshi, Yasuko, Mariko, Sakamoto, Emi, σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για την πολύχρονη και θερμή φιλία σας.

Pepos San

ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ TΟΥ ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU

 

Μια Ιαπωνική ιστορία με την ΜIE, ton MAKO, ton RYOTA ton YUMETA.

Προτού μεταφέρω μια ιστορία αναφορικά με τους Ιάπωνες, θα ήθελα κι εγώ να εκφράσω την βαθιά μου θλίψη και συμπαράσταση για την βιβλική καταστροφή στην Ιαπωνία τον Μάρτιο του 2011. Η ζημιά ήταν τεράστια και τα θύματα πολλά. Δυστυχώς μετά από έναν πολύ δυνατό σεισμό, κοντά στα 9 Richter, σηκώθηκε τσουνάμι που παρέσυρε στην καταστροφή σχεδόν τα πάντα. Όλος ο πλανήτης ένιωσε τεράστια αμηχανία μπροστά σε αυτό το τρομερό φαινόμενο. Το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Fukushima επιδείνωσε την κατάσταση και θα χρειαστούν σίγουρα πολλές δεκαετίες για να ξεπεραστεί, όσο γίνεται (αφού τα θύματα δεν γυρίζουν πίσω), η καταστροφή. Εμείς, ιδιαίτερα μετά την τριβή μας με τους Ιάπωνες τον Αύγουστο του 2011, είμαστε δίπλα σε αυτό το λαό και στους φίλους μας...

Νομίζω πως ήταν ακόμη Ιούνιος του 2011. Ο Mr. Pepos όποτε με συναντούσε μου υπενθύμιζε: «Αρκά, μην κανονίσεις τίποτα για τις 6 Αυγούστου. Περιμένω τους Ιάπωνες και όπως επιτάσσει η παράδοση θα ακολουθήσει τράπεζα στο σπίτι. » Η απάντησή μου ήταν θετική αλλά δεν είχα επιμείνει να μάθω τον λόγο για τον οποίο ο Mr. Pepos δεν ήθελε με τίποτα να χάσω αυτό το meeting. Οι μέρες πέρασαν και μια ωραία βραδιά του Αυγούστου μαζευτήκαμε στο σπίτι του Mr. Pepos και της κυρίας Λαμπρινής για να υποδεχτούμε τους Ιάπωνες. Ήταν η πρώτη μου φορά που θα συναλλασσόμουν με άτομα προερχόμενα από τόσο μακριά, με άτομα που μιλούσαν μια τόσο παράξενη γλώσσα για μας τους Έλληνες. (διότι ούτε καν με Λατινικά δεν σχετίζονται τα Ιαπωνικά)

Οι Ιάπωνες κατέφθασαν λοιπόν. Επρόκειτο για μια τετραμελή οικογένεια αποτελούμενη από τους Μako, Mie και τα παιδιά τους Ryota και Yumeta. Κατά την γνωριμία μας και την πορεία της βραδιάς εκείνης, μου έκανε εντύπωση η ευγένεια, η σεμνότητα και η ηρεμία αυτών των ατόμων. Ίσως βέβαια να ένιωθαν και κείνοι λίγο τρακαρισμένοι, βρισκόμενοι σε μια ξένη χώρα, με Αγγλικά πολύ περιορισμένα και γύρω από ένα τραπέζι με περίπου 30 άτομα να τους κοιτάζουν. Έτυχε να καθίσω δίπλα από τον Μako. Γρήγορα πιάσαμε την κουβέντα και γνωριστήκαμε καλύτερα. Κατάλαβα σχεδόν από την αρχή πως έχω να κάνω με έναν σπουδαίο επιστήμονα-έναν γιατρό-που ο διάλογος μαζί του του θα ήταν πολύ εποικοδομητικός.

Αφού φάγαμε, θα έλεγα υπερβολικά για τα δεδομένα μου (αυτό βέβαια οφείλεται στην κα Λαμπρινή που ως εκ θαύματος είχε καταφέρει να προετοιμάσει μια τεράστια ποικιλία από υπέροχα πιάτα), ήρθε η ώρα του Ορφέα (του χαριτωμένου σκύλου του Mr. Alex, ή μάλλον της Ηρώ και της Δήμητρας). Ο Yumeta καθόταν δίπλα από την μητέρα του και έδειχνε να ’ναι πολύ ντροπαλός. Τον πήρα λοιπόν από το χέρι και πήγαμε να χαϊδέψουμε τον Ορφέα και να βγάλουμε φωτογραφίες. Οι Ιάπωνες σιγά σιγά άρχισαν να εκδηλώνονται, να λύνονται όπως λέμε. Όλα ήταν πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ.

Την ώρα του αποχαιρετισμού η Μie μου πρόσφερε ένα παραδοσιακό souvenir από την Ιαπωνία. Καταενθουσιάστηκα με την κίνησή της, την ευχαρίστησα και ευχήθηκα σιωπηρά να τους ξανασυναντήσω κάποια στιγμή. Η ευχή έπιασε και το ταξίδι ξεκινά...

Την άλλη μέρα με ενημερώνει ο Mr. Pepos πως πρέπει να συνοδεύσω κι εγώ τους Ιάπωνες σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Χάρηκα πολύ που θα ξανασυναντούσα και πάλι αυτούς τους τόσο ιδιαίτερους ανθρώπους. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Πέτρινο Θέατρο Δώρα Στράτου, Πλάκα, Μουσείο της Ακρόπολης, Λυκαβηττό και FuRin KaZan...και την επομένη Αττικό Πάρκο. Πραγματική απογείωση...ευχάριστος διάλογος, αστεία, γέλια, χορός, ενθουσιασμός!

Κάπως έτσι έζησα τους φίλους μας Ιάπωνες τον περασμένο Αύγουστο!

Εννοείται πως η επαφή συνεχίζεται, αυτήν την φορά ταχυδρομικά αλλά και ηλεκτρονικά.

Φίλοι μου Ιάπωνες σας χαιρετώ!

Αρκάς

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ MILO Z!!!

 Το χρονικό μιας γνωριμίας: Milo Z!! φιλαράκι του ΑΣΤΡΟΤΟΜ

Όλα ξεκίνησαν το 2009 όταν ο Τζιμ Άνταμς είδε για πρώτη φορά τον Milo Z και την μπάντα

του στο Half Note! Ενθουσιασμένος απο την εξαιρετική μουσική βραδιά που προσέφεραν οι καλλιτέχνες απο τη Νέα Υόρκη στο αθηναϊκό κοινό, έδωσε την υπόσχεση στον εαυτό του πως και την επόμενη φορά που θα ερχόντουσαν στην Ελλάδα δεν θα τους έχανε με τίποτα!

Το 2011 ο Ηγέτης, η Μελισσάνθη και ο Τζίμ Άνταμς επισκέφθηκαν το Half Note για να δουν τον Milo Z και την μπάντα του, 2 σαξόφωνα, ένα ντραμς, μια κιθάρα, ένα μπάσο &

αρμόνιο. Αυτό ήταν!!! Το σύνολο ήταν εκπληκτικό, για 4 ώρες έζησαν μαγικές στιγμές.

Ο Τζιμ Άνταμς εκτιμώντας τον Milo Z ως καλλιτέχνη, του ζήτησε να δώσει μια συνέντευξη για το ιστολόγιο μας. Ο Milo Z με χαρά έδωσε την κάρτα του προκειμένου να επικοινωνήσουμε μαζί του. Οι ερωτήσεις όμως αν και υπήρχε η πρόθεση δεν εστάλησαν ποτέ απο εμάς μέσα στο χρόνο που μεσολάβησε. Καλύτερα όμως καθώς αυτά που ακολούθησαν ήταν πέραν κάθε φαντασίας τόσο για τον ίδιο τον Milo όσο και για εμάς!

Όταν πληροφορηθήκαμε πως ο Milo Z και η παρέα του θα είναι ξανά στην Αθήνα για 5 εμφα-

νίσεις ήταν δεδομένο πως θα ήμασταν παρόντες. Αυτό έγινε στις 27/01/12, όπου εννέα μέλη αποφασίσαμε μετά από πρόταση του μουσικολόγου της παρέας Τζίμ Άνταμς να παρακολουθήσουμε την παράσταση.

Ο Milo Z και η παρέα του για μια ακόμη φορά ήταν καταπληκτικοί. Για μια ακόμη φορά γνώρισαν την αποθέωση και ο κόσμος δεν σταμάτησε λεπτό να τους χειροκροτεί.

Ο μουσικός παραγωγός της παρέας ήρθε σε επαφή μαζί του για μια συνέντευξη από καρδιάς στον Ραδιοφωνικό σταθμό Flash 96.0 στην εκπομπή της Μαρίνας Ρήγου. Μετά το πέρας της συνέ

ντευξης συζητώντας με τον Μilo, ο οποίος αφού μας κέρδισε σαν καλλιτέχνης είχε σειρά να μας κερδίσει και ως άνθρωπος, του προτείναμε να συνφάγουμε Τρικαλινούς μεζέδες στο φιλόξενο σπίτι όπου η Αμβροσία θα ετοίμαζε τα σπεσιαλιτέ της. Πράγματι την Παρασκευή 3-2-12 στις 19:00 υποδεχτήκαμε τον Milo ο οποίος κατέφθασε με μια υπέροχη ανθοδέσμη για την Αμβροσία.

Το μενού είχε προδόρπιο των Θεών, κοκορομεζέ, τυροπιτάκια της γιαγιάς, κεφτεδάκια κοκκινιστά της Λαμπρινής, ριζότο της Mie, σαλάτα του αγρότη, οίνο χειροποίητο και προφιτερόλ του Ηγέτη.

Η κουβέντα του συμποσίου κυμάνθηκε σε πολύ φιλικό και οικογενειακό επίπεδο και άγγιξε θέματα πολιτικής, μουσικής και όχι μόνο.

Ο Milo Z εκτός από ταλαντούχος καλλιτέχνης αποδείχθηκε και ένας υπέροχος συνομιλητής,

γνώστης πολλών θεμάτων και κυρίως ένας ζεστός άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ.

Ευχαριστούμε τον Τζίμ Άνταμς για όλο το concept και τον Milo για την επίσκεψη του και την θετική του ενέργεια, καθώς μας έδωσε την ευκαιρία – ειδικά τώρα στην καταθλιπτική περίοδο που ζούμε – να ξεφύγουμε λίγο από τον βούρκο της τρομολαγνείας και να δούμε πως υπάρχουν ακόμα αξίες γύρω μας, αρκεί να τις αναζητούμε και να μην πέφτουμε στην παγίδα του καναπέ και της αδράνειας.

Αγαπητέ Milo καλή επάνοδο, ως τότε καλή τύχη σε σένα και στα αγαπημένα σου πρόσωπα!

Υγ. Ο Milo ήρθε το βράδυ αλλά η θετική του αύρα μας είχε επισκεφθεί από το πρωί μέσω μιας πρεσβείας.

Επιμέλεια:

Poof-Pepe & συνεργάτες

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΛΟΓ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΚΡΑ ΝΤΥΘΗΚΑΝ ΚΑΡΚΑΤΖΑΛΑΙΟΙ στο Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΣΚΟΠΟ.

Καρκάτζαλοι Γοργογυρίου 2012 τα μόνα καρκατζάλια που δεν έπερναν χρήματα.

Καρκάτζαλοι Γοργογυρίου

Έθιμα, συνήθειες και μυρωδιές Πρωτοχρονιάς, στην αριστερή φωτογραφία η κ. Βασιλική, ο κυρ Φώτης και η εγγονή τους. Πιο παλιά ο κυρ Φώτης ήταν ο μεγαλύτερος καρκάτζαλος της περιοχής Τρικάλων και γι' αυτόν τον λόγο το επέλεξε η νυν σύζυγός του.

Μύθοι , καλικάντζαροι και τέρατα σε όλης της Γης τα πέρατα.
Ένα έθιμο τόσο παλιό αλλά πάντα επίκαιρο. Όσοι παραβρέθηκαν την τελευταία μέρα του χρόνου στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων και στον Μύλο των Ξωτικών πήραν μια γεύση από τους καρκατζαλαίους του Γοργογυρίου. Αριστερά τα καρκατζάλια στην οικία του Διευθυντή της ΔΕΗ Γοργογυρίου.

Τα Καρκατζάλια επισκέφθηκαν αυτούς τους δύο χώρους και έδωσαν μια ξεχωριστή νότα χαράς στους παρευρισκόμενους. Το έθιμο όπως προείπα είναι πολύ παλιό, οι σημερινοί 40άρηδες θυμούνται τους παππούδες τους να ντύνονται Καρκάτζαλοι και έτσι το έθιμο έφθασε ως τις μέρες μας. πολλά από τα παιδιά 23-35 χρόνων που σήμερα ανήκουν στα λεγόμενα ¨μεγάλα¨ σαν μικρά παιδιά πιθανόν να ήταν για αυτά μεγάλος φόβος, την εποχή εκείνη. Θα αναφερθώ σε μια ιστορία ενός παιδιού που σήμερα είναι μέλος της ομάδας των μεγάλων, του Φ.Ν. που μου την διηγήθηκε ο πατέρας του ο Κ.Ν. , να πω εδώ πως ο Φ.Ν. ανήκει σε οικογένεια Καρακατζαλαίων γιατί ο προπάππους τους, ο παππούς του, ο πατέρας του και πρόσφατα και η αδελφή του πατέρα του αλλά και ο ίδιος συνεχίζει την παράδοση.

Μάλιστα η κουδούνα που είχε ο Φ.Ν. είναι η ίδια που είχε και ο παππούς του. Σχετικά με αυτή την κουδούνα υπάρχει ολόκληρη ιεροτελεστία παραλαβής και παράδοσης. Πριν αρχίσουν τα Καρκατζάλια, δηλαδή στο στάδιο της προετοιμασίας ο εγγονός επισκέπτεται τον παππού του 7 φορές και του λέει: παππού είμαι ο συνεχιστής της παράδοσης και θέλω να μου παραδόσεις την κουδούνα για 7 ημέρες! Σε κάθε επίσκεψη ο εγγονός ζητάει από τον παππού να του διηγηθεί μια ιστορία με Καρκατζάλια.

Στην έβδομη ιστορία η οποία λαμβάνει χώρα την τελευταία ημέρα του χρόνου ο παππούς πείθεται από τον εγγονό πως πρέπει να του παραδώσει την κουδούνα-κειμήλιο παράλληλα του δίνει και την ευχή του για καλός Καρκάτζαλος

Κατόπιν ο εγγονός κάνει την τελευταία πρόβα, αφού κάνει πρώτα το απαραίτητο τελετουργικό μπροστά στον καθρέφτη και θεωρεί τον εαυτό τους άξιο συνεχιστή.Θα επιστρέψω όμως στον Φ.Ν. τζούνιορ που όταν ήταν μικρός 8 χρόνων και αντίκρισε τα Καρκατζάλια από τον φόβο τους κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι των γονιών του και δεν έβγαινε με τίποτα. Αναγκάστηκαν οι γονείς του να μεταφέρουν το κρεβάτι προκειμένου μετά από ώρες να τον βγάλουν. Αυτή είναι μια από τις πολλές ιστορίες που ακούς για τα Καρκατζάλια Γοργογυρίου.

Μια άλλη συγκλονιστική είναι η πιο κάτω. Κάποια χρονιά οι Κλαρίνας, Καραβίδας, Σαρούχος, Βαρελάς, Τσιγαρίδας, Καρλαύτης, Γαρέφω, Καπνιάς αποφάσισαν και αυτοί να πάνε Καρκάτζαλοι, αφού έκαναν την κατάλληλη προετοιμασία, δεν έβρισκαν κυπριά και κουδούνες για αυτό αποφάσισαν ένα βράδυ να πάνε στο κοπάδι του Χ.Π. για να βγάλουν τα κυπριά από τα κριάρια του κοπαδιού. Για κακή τους τύχη τους πήρε είδηση το τσοπανόσκυλο και τους πετσόκοψε, ο μόνος που κατάφερε να γλυτώσει ήταν ο Τσιγαρίδας γιατί έλεγε στον σκύλο «φάτους-φάτους», ο σκύλος νόμιζε πως ο Τσιγαρίδας ήταν ο Χ.Π. και κυνηγώντας τους άλλους εκείνος την γλύτωσε.

Όπως σας είπα αυτές είναι 2 από τις πάμπολλες ιστορίες που ίσως αρκετές να είναι και λίγο υπερβολικές αλλά σίγουρα είναι αληθοφανείς. Μ’ αυτά και μ’ αυτά θα έρθω στα Καρκατζάλια του 2012. Η συμμετοχή ήταν ίσως η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων. Το γκρουπ των μεγάλων ήταν περίπου 30 άτομα και των δόκιμων 25. Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες και τα βίντεο ήταν όλοι τους άψογα ντυμένοι. Θα μου επιτρέψετε όμως να σταθώ στην έκπληξη αυτής της χρονιάς. Με πρόταση του Μάνατζερ της Ο.ΚΡ.Α, F.T.K. πέντε από τα μέλη αποφάσισαν να πάνε Καρκάτζαλοι!!!!  

Τα μέλη ήταν, Πέπος, Αμβροσία, Μελισσάνθη, Αντιόπη, Ζάν Ντ’ Άρκ. Σε συνεργασία με την Ο.ΚΡ.Α Γοργογυρίου και χωρίς να διαρρεύσει το μυστικό άρχισε ο πυρετός της προετοιμασίας, μάσκες, μπουραζάνια, κοντοκάπια, περούκες, μπότες, κυπριά, κουδούνες, μουστάκες κλπ. Με την βοήθεια του φροντιστή Θ.Ν. και την αρωγή της Κ.Ν. και του Κ.Τ. άρχισε το όνειρο να παίρνει σάρκα και οστά. Με πρόταση επίσης του Μάνατζερ αποφασίσαμε σε κάθε σπίτι που θα επισκεπτόμαστε να τους δίνουμε καραμέλες τσάρλεστον και πέντε φατσούλες, το σύνθημα μας να είναι NO MONEY, NO HONEY!!.

Πράγματι στις 09:30 τα μέλη μαζεύτηκαν στο αρχηγείο και με την βοήθεια της ενδυματολόγου Mrs. Louloukas άρχισε η προετοιμασία της μεταμόρφωσης. Με την βοήθεια της αισθητικού Ελ.Γκ. άρχίσαμε να αλλάζουμε όψη. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Στις 10:30 η νταλίκα με οδηγό τον Κ.Τ. παρέλαβε τους Καρκατζαλαίους αφού πρώτα ο φροντιστής Θ.Ν. έλεγξε την περιοχή ώστε να μην τους δούνε την ώρα της επιβίβασης.

Ο Κ.Τ. πήγε τα πέντε Καρκατζάλια στην περιοχή τυροκομείο και αποχώρησε. Η ομάδα αφού έκανε το σχετικό ζντό φωνάζοντας ΟΚΡΑ αποφάσισε να επισκεφθεί πρώτα το σπίτι του βιομήχανου Κ.Γ. ο ίδιος έλειπε και μας υποδέχθηκαν η σύζυγος, η κόρη και η εγγονή. Όλοι ξεκίνησαν και τελείωσαν πολύ καλά. Ήταν μια μοναδική και out of the box εμπειρία η οποία ενθουσίασε τα μέλη και όλους όσους επισκεφθήκαμε.

Ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, ευχαριστούμε επίσης όσους επισκεφθήκαμε, για την φιλοξενία τους και κυρίως ευχαριστούμε τα 2 γκρουπ δόκιμων και μεγάλων για την συμμετοχή τους και για την ωραία ατμόσφαιρα που παρουσίασαν. Αριστερά τα καρκατζάλια με τον Θεόφραστο ο οποίος ήταν και χορηγός΄των στολών και των κουδουνιών.

Τους ευχαριστούμε επίσης για την επίσκεψη στην Αυλή των θαυμάτων όπου έγινε ένα ειδικό τελετουργικό με βεγγαλικά και καπνογόνα με διευθυντή ορχήστρας τον οικοδεσπότη.

Όλα ήταν μαγικά. Επιτέλους χαρήκαμε λίγο με τους Καρκάτζαλους του χωριού γιατί οι Καρκατζαλαίοι της πολιτικής, μας έχουν μαυρίσει την ψυχή μας, δυστυχώς και με δική μας ευθύνη.

Υγ. αν Θ.Θ. του χρόνου ήμαστε καλά και ήμαστε στο χωριό θα γίνει μεγάλο γλέντι στην Αυλή των θαυμάτων με γουρουνόπουλα, λουκάνικα, κοκκορομεζέδες, πρασοτηγανιές και ντόπιο νέκταρ που έπιναν οι Θεοί του Ολύμπου το οποίο παρασκευάζει ο Μάκης Ντάκουλας με ειδική συνταγή.

Σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά και Καλές αντοχές

Επιμέλεια : Pouf και Pepe . Αριστερά ο καρκάτζαλος Φώτης Ντάκουλας, εγγονός του μεγαλύτερου καρκάτζαλου.

10 Τρόποι να μιλήσουμε γι' Αγάπη, από την Πενθεσίλεια πρώην ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ.

 

Και σ’ αγκαλιάζω χωρίς τίποτα

να σου ζητώ
από φόβο μήπως και δεν είναι
αλήθεια πως ζεις και μ’ αγαπάς
Pedro Salinas

Αν η καρδιά που αγαπάει πολύ
γνώριζε από πριν αυτή καθαυτή
την κατάσταση, θα απέφευγε τον
κεραυνοβόλο έρωτα
Stendhal, Περί έρωτος

Καμιά φορά, καθώς τις μέρες μας τις
Παραδείσιες θυμάμαι, φιλιά σού στέλνω
και πάνω στα χείλη αισθάνομαι μια δροσερή απαλότητα, σάμπως να με
φιλάς εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Ugo Foscolo

Κι αν ακόμη ξέρω πως μ’ αγαπάς,
απόψε η καρδιά μου είναι θλιμμένη.
Το φιλί σου δεν ήταν τόσο υπέροχο
όσο στα όνειρά μου.
Sara Teasdale

΄΄Σου είπα πως σ’ αγαπώ, είσαι ο μόνος
που το έχω πει και δεν πρόκειται να το

πω σε άλλους, να’ σαι σίγουρος.
Σ’ αγαπώ όμως με το δικό μου τρόπο.
Άφησε να σ’ αγαπώ έτσι, μη με τυραννάς΄΄
Luigi Capuana, Υακίνθη

Ο έρωτας είναι η θρησκεία μου
Θα μπορούσα γι’ αυτή να πεθάνω.
Για σένα θα μπορούσα να πεθάνω
Η πίστη μου είναι ο έρωτας
Κι εσύ είσαι το μοναδικό μου δόγμα
John Keats

Ένας γάμος είναι αληθινά επιτυχημένος
μονάχα αν επιτρέπει στους δύο συζύγους
να ανθίζουν με έναν τρόπο υπέροχο
Masami Saionji

Μου λες πως ο έρωτας σου για μένα
είναι βαθύς: σε παρακαλώ, αγάπαμε
λιγότερο, έτσι το να μ’ αγαπάς θα
διαρκέσει για πολύ.
Robert Herrick

Το ωραιότερο αλλά
και το χειρότερο
αμάρτημα που έχουμε οι δύο μας
υποπέσει είναι το λάθος να έχεις εσύ
τα φιλιά μου ξεχάσει
κι εμένα απ’ το μυαλό
το όνομα σου να’ χει από καιρό πετάξει
Algernon Charles Swinburne

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ από την ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ
ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΕΣ
·Κράτα τα μάτια σου στον ήλιο και δεν θα δεις τις σκιές.
"Keep your eyes on the sun and you will not see the shadows."

·Όσοι έχασαν τα όνειρα είναι χαμένοι.
"Those who lost dreaming are lost."
ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ
·"Ακόμα και οι μαϊμούδες πέφτουν από τα δέντρα."
Νόημα: Όλοι κάνουν λάθη. / Κανείς τέλειος.
猿も木から落ちる。
"Saru mo ki kara ochiru."

·"Το να παραπατάς επτά φορές αλλά να σηκώνεσαι/επανέρχεσαι οκτώ."
Νόημα: Το να ανανήπτει κάθε φορά που η Τύχη ρίχνει κάποιον κάτω.
七転び八起き
"nanakorobi yaoki"

ΦΙΛΑΝΔΙΚΕΣ
·Πολλά κέικ είναι όμορφα στην επιφάνεια, αλλά έχουν χαμηλής ποιότητας γεμίσεις.
"Moni kakku päältä kaunis, vaan on silkkoa sisältä."

·Μην αφήνεις ποτέ ένα σύντροφο πίσω.
"Kaveria ei jätetä!"

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΕΣ
·Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις και τους Έλληνες και τους Τρώες.
"É difícil agradar a Gregos e Troianos."

Σε χώρα τυφλών, όποιος έχει ένα μάτι είναι βασιλιάς.
"Em terra de cegos, quem tem um olho é rei."

ΙΣΛΑΝΔΙΚΕΣ
·Αύριο λέει ο τεμπέλης
"Á morgun segir sá lati."
Θα φτάσεις στον προορισμό σου ακόμα κι αν ταξιδεύεις αργά.
"Kemst þó hægt fari."

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ

Στην Ιλιάδα υπάρχει ένας ωραίος μύθος έρωτα και θανάτου. Στον Τρωικό Πόλεμο ο Αχιλλέας τραυματίζει θανάσιμα τη βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Όμως, λίγο πριν ξεψυχήσει, τα βλέμματά τους διασταυρώνονται και ο Αχιλλέας νιώθει να τον κυριεύει ένας ακαριαίος έρωτας για την όμορφη Αμαζόνα. Είναι πολύ αργά όμως (ο Αχιλλέας είχε ήδη κάνει την επιλογή του) και καθώς η ζωή εγκαταλείπει το ποθητό κορμί που σφίγγει στην αγκαλιά του, ξεσπάει σε λυγμούς επειδή δεν θα αποκτήσει ποτέ εκείνη που ερωτεύτηκε. Ο Αχιλλέας είχε πάρει αμετάκλητα το μονοπάτι χωρίς την Πενθεσίλεια και ποτέ δεν θα μάθει πώς θα ήταν η ζωή μαζί της. Εξάλλου ούτε εμείς θα μάθουμε ποτέ την εξέλιξη που θα είχε ο Τρωικός Πόλεμος, αν ο Αχιλλέας αποφάσιζε να φύγει μαζί της και άφηνε τους συμπολεμιστές του μόνους στην κοιλάδα του Ίλιου.
Προς το τέλος του Τρωικού Πολέμου ο Αχιλλέας βρέθηκε αντιμέτωπος με την Πενθεσίλεια, βασίλισσα των Αμαζόνων, που πολεμούσε με το μέρος των Τρώων φορώντας πολεμική μάσκα. Ο Αχιλλέας κατόρθωσε να την τραυματίσει θανάσιμα, οπότε πήγε κοντά της και έβγαλε τη μάσκα της. Η συγκίνηση του ήρωα ήταν τότε καταφανής σε όλους. Η ομορφιά της Πενθεσίλειας τον γέμισε μελαγχολία και όσοι ήταν παρόντες δεν είχαν καμιά αμφιβολία ότι ο Αχιλλέας είχε εκείνη τη στιγμή ερωτευθεί τη γυναίκα που σε λίγο θα πέθαινε. Αλλά ο Θερσίτης, κυρίως γνωστός ως ο μόνος ίσως καθαρά «αρνητικός» χαρακτήρας στον Τρωικό Πόλεμο ακόμα και την τραγική αυτή ώρα, αισθάνθηκε την ανάγκη να περιγελάσει τον Αχιλλέα, έμπηξε μάλιστα και το κοντάρι του μέσα στο μάτι της Πενθεσίλειας. Τότε ο ήρωας, έξαλλος από θυμό, σηκώθηκε και τον σκότωσε με γροθιές «εν βρασμώ ψυχής». Για τον λόγο αυτό, ο Αχιλλέας αναγκάσθηκε μετά να ταξιδέψει στη Λέσβο, όπου θυσίασε στον Απόλλωνα, στην Αρτέμιδα και στη Λητώ προκειμένου να εξαγνισθεί από το μίασμα του φόνου. Ο Διομήδης είχε οργισθεί πολύ με τον Αχιλλέα, καθώς ο Θερσίτης ήταν συγγενής του (ο Διομήδης ήταν εγγονός του Οινέα), παρότι είχε ανατρέψει τον σφετερισμό του θρόνου της Καλυδώνας. Με αρκετό κόπο κατάφεραν οι πολεμιστές να συμφιλιώσουν τους δύο ήρωες.

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ που ίσως μας βοηθήσουν να παραμείνουμε αισιόδοξοι.

Για να είσαι χαρούμενος θα πρέπει.

Να έχεις χιούμορ.

Να ακολουθείς την καρδιά σου.

Να έχεις όνειρα με προοπτική.

Να έχεις την αίσθηση του θαυμασμού.

Να βρίσκεις  και να συνομιλείς με ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν.

Να θέτεις εφικτούς και ανέφικτους στόχους.

Να βοηθάς τους άλλους χωρίς να περιμένεις ανταμοιβή.

Να χορεύεις, να χορεύεις, να χορεύεις.

Να καλομαθαίνεις τον εαυτό σου με μέτρο.

Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου.

Να πηγαίνεις στα μουσεία και στο θέατρο.

Να γυμνάζεσαι, στο σώμα και στο μυαλό.

Πέταξε την τηλεόραση, αν δεν μπορείς να το κάνεις, περιόρισέ την τουλάχιστον, κάνε κάτι πάντως.

Να έρχεσαι σε επαφή με την φύση, είναι βασική προυπόθεση.

Να χαλαρώνεις.

Να κοιμάσαι καλά το βράδυ όπως ο Μανδραγόρας.

Να διαβάζεις βιβλία όπως η Αφροδίτη και ο Πεπέ.

Να αγοράζεις λουλούδια γι' αυτούς που αγαπάς και γι' αυτούς που συμπαθείς, ενίοτε και γι' αυτούς που δεν το περιμένουν.

Να μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους γιατί είσαι μοναδικός, όπως και οι άλλοι.

Να μην εξαντλείσαι.

Να είσαι ανοιχτός σε νέες δημιουργικές ιδέες.

Να μην επικεντρώνεσαι σε αρνητικές σκέψεις.

Να επικεντρώνεσαι στο πως θα δημιουργήσεις αυτό που επιθυμείς.

Να έχεις χρόνο για να ψυχαγωγείς τον εαυτό σου.

Διατήρησε τον ρομαντισμό στη ζωή σου.

Φτιάξε μια λίστα "ευγνωμοσύνης".

Να αγαπάς την Μητέρα Γη.

Να επιθυμείς ότι έχεις γιατί μ' αυτόν τον τρόπο θα είσαι ευτυχισμένος.

Και κυρίως να είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου. 

Καλή επιτυχία και καλή αυτογνωσία.

Επικούρειος Πέπος.

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ που είχε κάνει στο μακρινό 2007

 Σκόρπιες σκέψεις, από τον Πεπέ- Πούφ - Πέπου - Fuji Tomo Kazu - Eπίκουρου

Αν νόμισες πως τα ροδοπέταλα που απόθεσα στους μαστούς σου ήταν πολύχρωμα χαρτάκια, σίγουρα δεν σου φταίει ο ανθοπώλης αλλά η ελλιπής φαντασία σου.

Αν δεν μπόρεσες να ξεχωρίσεις την κραυγή του λύκου από το κλάμα του μωρού σίγουρα δεν σου φταίνε οι scorpions!

Αν δεν στάθηκες εκστασιασμένη στο άρωμα των ρόδων και των χρυσανθέμων σίγουρα δεν σου φταίνε τα κακά μαντάτα που άκουσες, απλά είχες την προσοχή σου εκεί που δεν έπρεπε.

Αν δεν είδες τη βροχή των αστεριών την ώρα που μάζευες παπαρούνες σίγουρα δεν σου φταίνε τα κοκόρια!

Αν δεν άκουσες τη συμφωνία της βροχής σίγουρα δεν σου φταίει ο Μπετόβεν που την έκανε μουσική.
Αν δεν άκουγες την ώρα που σου μίλαγα λέγοντας το πόσο σ' αγαπώ, σίγουρα δεν φταίει ο Γκοτζιό.
Αν δεν άκουγες τους χτύπους της καρδιά μου την ώρα που σου την πρόσφερα σίγουρα δεν φταίει ο Μαγκτί Γιακούμπ.
Αν την ώρα που πέρασες απέναντι νόμιζες ότι πάταγες στη γέφυρα και όχι στο σώμα μου σίγουρα δεν φταίει ο Paulo Coelho
Αν την ώρα που σε ξεναγούσα στη ψυχή μου εσύ νόμιζες ότι ήσουν ο Μινώταυρος σίγουρα δεν φταίει ο Αισχύλος.
Αν την ώρα που τραγούδαγα για σένα το “σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία” και εσύ κοίταζες το ρολόι σου σίγουρα δεν φταίει ο Κεντέρης.
Αν στα 36.000 πόδια ύψος φοβάσαι ακόμα τον σεισμό σίγουρα δεν θα ακούσεις ποτέ τους χτύπους της καρδιάς μου που χτυπούν μόνο για σένα γλυκιά μου.
Αν δεν σ’ αρέσουν τα παραμύθια σίγουρα δεν φταίει ο Τριβιζάς, αλλά ούτε και Πούφ.
Αν δεν σ’ αρέσει ο έναστρος ουρανός τον Αύγουστο σίγουρα δεν φταίει ο Λουντέμης, αλλά ούτε και τα ανύπαρκτα σύννεφα.
Αν τα όνειρά σου δεν ταιριάζουν με τα έργα του Βαν Γκογκ σίγουρα δεν φταίει ο/η σύντροφός σου.

Αν βλέπεις τη λίμνη για χωράφι σπαρμένο σίγουρα πρέπει να πιάσεις το πινέλο, και τους καμβάδες για να μεταφέρεις την εικόνα του μυαλού σου.
Αν το γέλιο παγώνει στα χείλη σου σίγουρα δεν φταίει ο Λέκτωρ και οι μυς, απλά δεν έχεις εκπαιδευτεί σωστά.
Αν δεν έγινες μέλος του Κον Τίκι σίγουρα δεν φταίει ο Κάπταιν Χουκ, αλλά ούτε και ο ΚΑΠΤΑΝ ΦΑΤΟΥΡΓΟΣ.
Αν δεν άκουσες το θρόισμα των φύλλων σίγουρα δεν φταίει η πεταλούδα γιατί αυτή έκανε το καθήκον της.
Αν κάποια στιγμή νόμισες πως αγάπησες, σίγουρα δεν σου φταίει η μαργαρίτα απλά έπρεπε να της το πεις.
Αν κάποια στιγμή πρόδωσες την εμπιστοσύνη που σου έδειξαν κάποιοι φίλοι, σίγουρα δεν σου φταίει ο φυλάργυρος Ιούδας.

Αν δεν πρόσεξες το χθεσινοβραδινό ολόγιομο φεγγάρι που σου πρόσφερε ο Πεπέ το πόσο όμορφο ήταν, δεν σου φταίει το σύννεφο που πέρασε κάποια στιγμή από μπροστά του.
Αν δεν έχεις ακούσει ακόμα το cd του Παγκανίνι: κονσέρτο για βιολί και πιάνο σίγουρα δεν σου φταίει ο flash radio.
Αν το πρωί που φεύγεις από το σπίτι δεν χαμογελάς στη νέα αυγή σίγουρα δεν σου φταίει το κάτω χείλος.
Αν δεν μπορείς να δεις την ανατολή σίγουρα δεν σου φταίει η δύση.
Αν στα όνειρα σου βλέπεις εφιάλτες σίγουρα δεν φταίει ο Φρόιντ.
Αν το τρένο έφυγε χωρίς εσένα σίγουρα δεν φταίει ο σταθμάρχης.
Αν η φαντασία σου ακολουθεί το σκεπτικό της κοιλιάς σου σίγουρα δεν φταίει ο Σπίλμπεργκ αλλά ούτε και ο Πεπέ.
Αν δεν σ’ αρέσουν αυτά τα ψήγματα άνοιξε την τηλεόραση και θα βρεθείς στο στοιχείο σου.....

Poof

🌜🌛Καλησπέρα και καλημέρα γιατί σε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη νυχτώνει και σε κάποιο άλλο ξημερώνει. Το ίδιο συμβαίνει και στις ψυχές των ανθρώπων, για κάποιους νυχτώνει και για κάποιους ξημερώνει. Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις που λέει και το άσμα!!
🎻🎷🎺🌹💐🍓🍒
Η πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
🎻🎷🎺🌹💐🍓🍒

Μάρτιαι Ειδοί

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Και όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.

Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,
εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν' αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη
κ' η Σύγκλητος αυτή, κ' ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
⚔️⚔️⚔️

Σημειώσεις:
Ο Αρτεμίδωρος προσπάθησε να προειδοποιήσει τον Ιούλιο Καίσαρα (δίδοντας του ένα σημείωμα) για το σχέδιο δολοφονίας του από τους Βρούτο και Κάσσιο.
Ένας προφήτης είχε προειδοποιήσει τον Καίσαρα να προσέχει τη 15η ημέρα του Μαρτίου («Μάρτιαι Ειδοί»), ημέρα κατά την οποία προσπάθησε να τον ενημερώσει ο Αρτεμίδωρος...
🎻🎷🎺🌹💐🍓🍒

Ιωνικόν

Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμε απ' τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,
σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ' την ζωή των·
και κάποτ' αιθέρια εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος 🎨
ΥΓ. Μήπως γνωρίζεις ποιοι ήταν αυτοί που έσπασαν τ' αγάλματα και κατέστρεψαν τους ναούς;
Μήπως το γνωρίζει η Νίκη;

Όχι της Σαμοθράκης, της Ελευσίνας;