αφιέρωση του Στέφανου Μαλλιαρού προς τον φίλο του Θανάση Βόρρη στο βιβλίο με τίτλο ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΑΛΛΟ ΦΟΒΟ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ, είναι μία ποιητική συλλογή από την οποία έχουν μελοποιηθεί αρκετά ποιήματα τού Στέφανου που έχουν τραγουδήσει σημαντικοί καλλιτέχνες. Ο Στέφανος μας αποχαιρέτησε πριν έναν χρόνο αν θυμάμαι καλά, εγώ είχα την τύχη ν΄ακούσω για την ιστορία του Στέφανου κατά την παραμονή μας στην Εύβοια από τον κοινό μας φίλο τον Θανάση, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Λίτσα μας μιλούσαν γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια.
Τις λίγες μέρες που παραβρέθηκα στην Εύβοια μαζί με την Λόλα για το συνέδριο της ΟΚΡΑ, συναντήσαμε τον πατέρα Αθανάσιο και την κυρία Λίτσα και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την φιλοξενία και ειδικότερα για τα φρούτα της θάλασσας τα οποία πλουσιοπάροχα μας φίλεψαν. Να γιατί λέω: ΠΑΝΤΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΙΣΤΟΝ ΕΣΤΙ ΦΙΛΟΣ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΣ [από όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το πιο σημαντικό είναι ο πιστός και αγαθός φίλος].
Ευχαριστούμε τους φίλους μας για την φιλοξενία και για την ιστορία του Στέφανου που μοιράστηκαν μαζί μας, κάτω από τα πεύκα διαβάσαμε τα ποιήματα του Στέφανου και με κάποιον μαγικό τρόπο ήταν εκεί και ο Στέφανος μέσω της μνήμης.
.jpg)
Η λογοτεχνία αποτελεί την πιο μεγάλη του αγάπη. Γι' αυτό, άλλωστε, επέλεξε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να αφιερωθεί αποκλειστικά σ' αυτήν. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το πρώτο του βιβλίο από τις εκδόσεις «Φίλντισι», που φέρει τον τίτλο «Δεν σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές», με το οποίο στην ουσία συστήνει επίσημα τον εαυτό του στο αναγνωστικό κοινό. Μιλάμε για τον ποιητή Στέφανο Μαλλιαρό που σήμερα έχουμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε δώσει ο Στέφανος στη Στέλλα Πετρίδου στην ηλεκτρονική εφημερίδα Τέχνες online.
.jpg)
Κύριε Μαλλιαρέ, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Δεν νιώθω άνετα να μιλάω για τον εαυτό μου. Προτιμώ να αφήσω τους αναγνώστες να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ποίηση και πιο συγκεκριμένα με τη στιχουργική τέχνη;
Από μικρός έγραφα σατιρικά στιχάκια. Με την παρότρυνση ενός φίλου έγραψα το πρώτο μου ποίημα, τον Πλάτανο. Αμέσως κατάλαβα με τι θέλω να ασχοληθώ.
Είναι μαγικό το πόσο επιδραστικά είναι τα τραγούδια στη ζωή μας. Το να σιγοτραγουδάς, ακόμα και τρεις λέξεις στη σειρά είναι αρκετό να σου ανασύρει το συναίσθημα που έχεις ανάγκη ανά πάσα στιγμή. Έτσι, σκέφτηκα: γιατί να μη το κάνω με τις δικές μου λέξεις;
Υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην τέχνη και τη στιχουργική; Τι πιστεύετε;
Κατά τη γνώμη μου, σχεδόν οτιδήποτε παράγει ο άνθρωπος, που καταφέρνει να μας ερεθίζει το νου και την ψυχή, είναι τέχνη! Προφανώς και η στιχουργική είναι μία απ' αυτές.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές και στιχουργοί; Δέχεστε επιρροές από το έργο τους στα δικά σας πονήματα;
Δεν μου είναι εύκολο να απαντήσω. Ζούμε σε μία χώρα που έχει βγάλει πολύ σπουδαίους ποιητές και στιχουργούς. Αναγκαστικά όμως, θα αναφέρω αυτούς που με έχουν αγγίξει προσωπικά. Από τους παλαιότερους: Παπαγιαννοπούλου, Γκάτσος, Ρίτσος, Βάρναλης και Πάνου. Από τους μεταγενέστερους: Αλκαίος, Ελευθερίου, Νικολακοπούλου, Κατσιμιχαίοι, Μυτακίδης και Ιωάννου. Έχω μεγαλώσει με όλους αυτούς και τους κουβαλάω μέσα μου, οπότε σίγουρα με έχουν επηρεάσει.
Πιστεύετε πως υπάρχει συνταγή επιτυχίας για την συγγραφή ενός καλού ποιήματος και γενικότερα ενός καλού βιβλίου;
Αν υπήρχε συνταγή θα την ακολουθούσαν όλοι! Αν ο καλλιτέχνης είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τις αξίες του, αργά ή γρήγορα θα βρει το κοινό του.
Επιλέγετε να εκφραστείτε μέσω της έμμετρης ποίησης και όχι τυχαία. Θα τολμούσατε να κάνετε ένα βήμα παραπάνω και να γράψετε σε ελεύθερο στίχο; Ή είναι κάτι που το αποκλείετε εντελώς;
Δεν είμαι άνθρωπος που μου αρέσει ο "προγραμματισμός". Γι' αυτό, άλλωστε εγκατέλειψα νωρίς και τη σχολή πληροφορικής...
Αυτή τη στιγμή νιώθω την ανάγκη να γράφω σε έμμετρο λόγο. Αν κάποια στιγμή νιώσω ότι θέλω να περάσω στον ελεύθερο στίχο, θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Όπως έρθουν...
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα πάντα! Συνήθως, όμως, οτιδήποτε με συγκινεί και με τρώει μέσα μου, τη στιγμή που κάθομαι να γράψω.
Είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Εσείς στην προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;
Δεν υπάρχει κανένα χρέος. Αν νιώσει ότι θέλει να επικοινωνήσει την τέχνη του, θα το κάνει. Όπως άλλωστε έκανα κι εγώ.
Ας αναφερθούμε περισσότερο σ’ αυτό. Πρόκειται, λοιπόν, για μία ποιητική συλλογή, που φέρει τον τίτλο «Δεν σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φίλντισι». Μιλήστε μας για το περιεχόμενό της.
Ασχολούμαι με τον έμμετρο λόγο εδώ και τέσσερα χρόνια. Το βιβλίο είναι το προϊόν αυτής της προσπάθειας. Εκεί μέσα μπορεί να βρει κάποιος τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες μου, καθώς και τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι εγώ τον κόσμο γύρω μου.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για το βιβλίο σας; Τι υποδηλώνει;
Είναι ένα μήνυμα που θέλω να περάσω σε αυτές τις περίεργες εποχές. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μην επιτρέψουμε στο φόβο να στέκεται εμπόδιο στη ζωή μας. Ούτε στον φόβο που μας προκαλούν οι άλλοι, ούτε στο φόβους που γεννιούνται πολλές φορές μέσα μας, ακόμα και χωρίς τη θέλησή μας. Το κλειδί για να βγούμε από οποιαδήποτε αδιέξοδο το κρατάμε στο χέρι μας. Εμείς θα πρέπει να ανοίξουμε την πόρτα προς το φως. Αν νιώσουμε ότι δεν τα καταφέρνουμε, μπορούμε να το κάνουμε με τη βοήθεια των ανθρώπων που μας αγαπούν.
Τα ποιήματά σας, πέρα από το ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν εύκολα στίχους κάποιου τραγουδιού, εμβαθύνουν σε θέματα που απασχολούν άμεσα τον σύγχρονο άνθρωπο. Ποια η επιδίωξή σας; Να προβληματίσετε τον αναγνώστη σας, ίσως και να τον αφυπνίσετε;
Το γράψιμο πλέον είναι μία εσωτερική ανάγκη, που σαν διαδικασία έχει βοηθήσει πρώτα απ' όλους εμένα.
Τώρα αν καταφέρει η δουλειά μου να συγκινήσει, να προβληματίσει ή και να αφυπνίσει έστω και έναν άνθρωπο για μένα θα είναι πραγματική ευλογία! Καθώς θα έχει πετύχει και τον δεύτερο από τους δύο λόγους για τους οποίους γράφω.
Υπάρχει κάποιο από τα ποιήματα της συλλογής σας στο οποίο καθρεφτίζονται στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας;
Τα πάντα καθρεφτίζουν στοιχεία της προσωπικότητάς μου! Δεν έχει γραφτεί ειλικρινά τίποτα χωρίς λόγο. Αν έπρεπε να επιλέξω υποχρεωτικά, θα έλεγα "Το ανάστημά".
Ποιο ποίημα σας εκφράζει περισσότερο;
Ο Πλάτανος. Νομίζω, εκεί μέσα ξεδιπλώνεται όλος ο τρόπος σκέψης μου.
Υπάρχει κάποιο ποίημα της συλλογής σας το οποίο έχει ή πρόκειται να μελοποιηθεί;
Θα μάθετε πάρα πολύ σύντομα. Το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι ότι θα συνεργαστώ με πολύ ωραίους ανθρώπους που έχουμε την ίδια αισθητική στα πράγματα. Και είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό.
Πόσο χρόνο χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το βιβλίο σας;
Είναι μία επιλογή στίχων από όσα έχουν γραφτεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Ναι, σίγουρα! Κάποια απ' αυτά που έχω γράψει είναι αλληγορικές ιστορίες που μοιάζουν με μικρά παραμυθάκια. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα πάντα την επιθυμία να μεταφέρω ορισμένα μηνύματα όσο γίνεται πιο γρήγορα στα τρία μικρά ανίψια μου.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Φίλντισι»;
Με τη Σύσση Καπλάνη την ιδιοκτήτρια των εκδόσεων «Φίλντισι» γνωριζόμαστε πριν καν αποφασίσω να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Είναι εκείνη που συγκέντρωσε και επιμελήθηκε όλο το υλικό μου. Νομίζω, εκ του αποτελέσματος έχει κάνει μία πολύ προσεγμένη και όμορφη δουλειά. Πολύ πιο πάνω από τις προσδοκίες μου! Θέλω να την ευχαριστήσω για ακόμα μία φορά.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Έχουν γίνει ήδη δύο παρουσιάσεις. Η μία στο Άλσος l
Lounge Cafe και η άλλη στο Hobby Festival, στο περίπτερο του Μικρού Πολυτεχνείου. Ίσως κάποια στιγμή γίνει ακόμα μια.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Θα προτιμούσα να μην ταλαιπωρήσω τα αυτιά των αναγνωστών. Θα παραθέσω λοιπόν με τη μορφή κειμένου ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα για μένα, με τίτλο: "Απρόσκλητος επισκέπτης" που έχει γραφτεί για την επάρατη νόσο.
Απρόσκλητος επισκέπτης
Έχει αλλάξει η μορφή μου στον καθρέφτη
δεν με τρομάζει η εικόνα όπως παλιά,
κοιτώ στα μάτια τον απρόσκλητο επισκέπτη
και με τη σκέψη μου ζωγράφισα μαλλιά.
Σαν εφιάλτης μπήκες μέσα στο κορμί μου
όμως δε σκέφτηκες δεν είμαι μόνο αυτό,
έχω σφραγίσει έναν ήλιο στη ψυχή μου
κι έχω για όπλα μου αστέρια κι ουρανό.
Δεν έχω μάθει στη ζωή να προσκυνάω
γι' αυτό δεν πρόκειται μπροστά σου να κρυφτώ,
όλου του κόσμου την αγάπη κουβαλάω
κι όταν λυγίζω έχω κάπου να πιαστώ.
Χωρίς εμένα να το ξέρεις δεν υπάρχεις
σήκω και φύγε ή θα ζούμε ειρηνικά,
σηκώνω λάβαρο στο τέλος κάθε μάχης
υπερασπίζομαι χαμένα ιδανικά.
Κύριε Μαλλιαρέ, σας ευχαριστώ πολύ για τη συζήτησή μας. Να είστε καλά και πάντα δημιουργικός.
Εγώ σας ευχαριστώ. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα αυτή η τόσο όμορφη συνέντευξη. Καλή συνέχεια.
