ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ 3 ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ''ΦΑΝΤΑΣΟΥ'' ΄΄ΑΚΟΥ'' ΚΑΙ ''ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ'' ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ.

Συνοικία των Θεών (Πλάκα) 04/04/25 ημέρα Παρασκευή μία βόλτα στα παλιά λημέρια, Τριπόδων, Αρεοπαγίτου, Μακρυγιάννη, Βάκχου και Θρασύλλου, Μνησικλέους, Βύρωνος, Φανάρι του Διογένη, Αδριανού, Κυδαθηναίων, κ.λπ. κ.λπ. Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συνοραματιστές του ωραίου και του ανέφικτου, της ποίησης και της αισθητικής, της αυτογνωσίας και του εσωτερικού φωτισμού που το διακρίνουν μόνο οι μυημένοι στα επικούρεια μυστήρια καλημέρα. Πάντα όταν επισκέπτομαι την συνοικία των Θεών το μυαλό μου τρέχει στους απανταχού φίλους μου εντός και εκτός Ελλάδας. Το γιατί είναι πασιφανές αφού εκεί γνώρισα τους καλύτερους και διαχρονικούς μου φίλους που με το μαγικό τους ραβδάκι άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου και γενικότερα τη ζωή μου, αυτοί υπήρξαν για μένα το άλας της γης. Αυτοί πότισαν το χωράφι όπου φύτρωσε η έμπνευση για τα ποιήματα μου. Αυτοί μ' έκαναν οπαδό του "Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός". 

Αυτοί με δίδαξαν την έννοια της αληθινής και άδολης αγάπης. Γι' αυτούς λοιπόν τους Υπέροχους φίλους έγραψα το πιο κάτω ποίημα με τίτλο "Φιλία" και παράλληλα έκανα και τρεις προσαρμογές με βάση την φιλία στις τρεις ποιητικές μου συλλογές που φέρουν τον Τίτλο "Φαντάσου", "Άκου" και "Παρατήρησα". Όλη αυτή την ποιητική πανδαισία ελπίζω να την βρείτε ενδιαφέρουσα και να σας κάνει να γράψετε κι εσείς κάτι για την φιλία. Υ.Γ. Την Κυριακή στις 06/04/25 στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια θα γίνει μια ξεχωριστή εκδήλωση και οφείλω να συγχαρώ τον πατέρα Κίμωνα Σακελλαρίου και τον υιό Σακελλαρίου για τις κορυφαίες πράξεις τους. Εύγε και πάλι Εύγε. Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.


Πάμε λοιπόν στο θέμα μας.
Φιλία, το απαλό φως, ένας ύμνος στην φιλία.

Φιλία
είναι το χέρι που δεν ρωτά, μόνο απλώνεται.
Η σιωπή που καταλαβαίνει πριν μιλήσεις.
Το βλέμμα που ξέρει να μένει,
κι όταν όλοι έχουν φύγει.

Φιλία
είναι μια λέξη χωρίς στόμφο,
μια πράξη χωρίς σκοπιμότητα.
Είναι να μοιράζεσαι το ψωμί
και το δάκρυ —
ίσα, σιωπηλά, χωρίς να μετράς.

Φιλία
είναι να γελάς με τα ίδια
παλιά αστεία,
κι ας τα έχεις πει χίλιες φορές.
Είναι να θυμάσαι
όχι μόνο τα γενέθλιά τους,
μα και τις σκιές τους.

Η Φιλία
δεν φωνάζει.
Δεν απαιτεί.
Δεν σε βάζει σε τάξη.
Σε χωράει,
όπως είσαι.

Φιλία —
είναι αυτό το απαλό φως,
που πέφτει στις πληγές,
και δεν τις εξαφανίζει,
τις αγκαλιάζει.

Φίλε μου,
αν ποτέ χαθείς,
θα αφήσω στο παράθυρο
το φως αναμμένο.
Όχι για να σε βρω —
μα για να θυμάσαι
πως σε περίμενα.

Ακολουθεί η προσαρμογή στην ποιητική συλλογή με τίτλο "Φαντάσου" η οποία είναι στοχαστική, ονειρική, και συχνά χτίζει εικόνες με ευγενική δύναμη και βαθιά τρυφερότητα.

Φαντάσου
να περπατάς στον κόσμο
και να μη φοβάσαι την ερημιά,
γιατί κάπου, κάποιος σε σκέφτεται.

Φαντάσου
ένα χέρι που δεν ζητά τίποτα,
μόνο κρατά σφιχτά το δικό σου,
στις κατηφόρες της σιωπής.

Φαντάσου
να γελάς — αληθινά,
χωρίς να σκέφτεσαι αν φαίνεσαι αστείος.
Γιατί δίπλα σου
είναι εκείνη/εκείνος που γελά μαζί σου, 

από καρδιάς.

Φαντάσου
μια σκιά να κάθεται δίπλα σου
στη μοναξιά,
όχι για να την διώξει,
αλλά για να την κάνει πιο ήρεμη.

Φαντάσου
να πέφτει η νύχτα
και να μην νιώθεις χαμένος,
γιατί κάποιος
κρατά για σένα αναμμένο ένα φως.

Φαντάσου
τον φίλο.
Όχι σαν ήρωα.
Μα σαν άνθρωπο.
Που μένει.
Απλώς… μένει δίπλα σου και αυτό αρκεί.

Ακολουθεί η προσαρμογή στην ποιητική συλλογή με τίτλο "Άκου" όπου η ποίηση έχει πιο άμεσο, προτρεπτικό και σχεδόν ψιθυριστό ύφος, σαν εξομολόγηση καρδιάς.
Επίσης κυριαρχεί η ευαισθησία της φωνής που μιλά εσωτερικά, τρυφερά, σαν εξομολόγηση σε κάποιον αγαπημένο ή στον ίδιο τον εαυτό.

Άκου…
ο φίλος δεν έρχεται με βροντές.
Έρχεται σιγανά, σαν βροχή που δεν βλάπτει.
Και σε ποτίζει.

Άκου…
η φιλία δεν έχει όρους,
δεν μετριέται σε λέξεις
ούτε σε δώρα.
Μετριέται σε βλέμματα που καταλαβαίνουν
χωρίς να ρωτούν.

Άκου…
όταν όλοι φύγουν,
μείνε με αυτόν που έμεινε.
Που δεν είπε τίποτα,
μα κάθισε δίπλα σου —
κι αυτό αρκούσε.

Άκου…
η φιλία είναι μια αναμονή
χωρίς παράπονο.
Ένα “σε θυμάμαι” χωρίς φωνή.
Μια ανάσα που σου κρατά την ψυχή όρθια.

Άκου…
αν νιώσεις μόνος,
ψάξε εκείνον που δεν σε χρειάζεται —
μα σε αγαπά.

Άκου, φίλε μου…
αν χαθείς,
θα σε περιμένω.
Όχι για να σε διορθώσω,
μα για να σε υποδεχτώ,
όπως ήσουν. Όπως είσαι. Όπως θα γίνεις.


Ακολουθεί η προσαρμογή στην ποιητική συλλογή με τίτλο "Παρατήρησα" η οποία φέρει το ύφος του σιωπηλού στοχασμού — εκεί όπου ο ποιητής καταγράφει ό,τι προσέχει ο νους και η καρδιά όταν ο κόσμος μιλά χαμηλόφωνα. Είναι ποιήματα-παρατηρήσεις της ζωής, απλά και καθαρά, σαν σημειώσεις ψυχής που δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, αλλά να αφυπνίσουν.

Παρατήρησα
πως ο αληθινός φίλος
δεν κάνει φασαρία όταν έρχεται.
Απλώς, κάθεται δίπλα σου.

Παρατήρησα
πως δεν χρειάζεται να πεις πολλά.
Ο φίλος ακούει
κι αυτά που δεν ειπώθηκαν.

Παρατήρησα
πως η φιλία δεν φαίνεται στις γιορτές,
αλλά στις μέρες της σιωπής,
στις στιγμές που δεν έχεις τίποτα να δώσεις —
και κάποιος μένει.

Παρατήρησα
πως ένας φίλος δεν ρωτά γιατί άλλαξες,
απλώς σε κοιτά
και σε θυμάται όπως σε γνώρισε.

Παρατήρησα
πως το πιο σπουδαίο "δώρο"
είναι μια παρουσία
που δεν χρειάζεται εξηγήσεις.

Παρατήρησα
πως η πραγματική φιλία
δεν έχει ημερομηνία λήξης —
αν γεννηθεί μέσα στην αλήθεια.

Παρατήρησα
πως σε αυτόν τον κόσμο που όλα κινούνται,
μόνο η φιλία ξέρει
να μένει ακίνητη,
όταν έχεις ανάγκη
απλώς να ξαποστάσεις.

Παρατήρησα
πως η ζωή χωρίς φίλους είναι ένας κήπος χωρίς Λουλούδια, ένα ποτάμι χωρίς νερό, ένα πιάνο χωρίς πλήκτρα, ένα φλάουτο χωρίς ανάσες, ένας ουρανός χωρίς άστρα και φεγγάρι, ένας ήλιος με σύννεφα, μία θάλασσα χωρίς ψάρια και καράβια, ένα βιβλίο χωρίς λέξεις, μια μουσική χωρίς νότες, ένας έρωτας νερόβραστος, ένα ταξίδι χωρίς προορισμό, ένας φιλόλογος χωρίς φιλολογία, ένας ποιητής χωρίς τη Μούσα του, μία τριανταφυλλιά χωρίς τα ρόδα της, ένα δάσος με καμένα δένδρα.

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.

''ΑΚΟΥ'' Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ [κατά κόσμον Γκοβίνας Νικολάου Σπυρίδων] που είναι αφιερωμένη στην δίδυμη αδερφή του την ΔΙΟΝΥΣΙΑ-DENICE.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί συναθλητές της Ουτοπίας καλημέρα, το ''μενού'' σήμερα έχει ποίηση, σήμερα λοιπόν θα σας παρουσιάσω σε παγκόσμια πρώτη!!! τον ταλαντούχο ποιητή Επικούρειο Πέπο!!! δηλαδή τον Πεπέ. Ο Επικούρειος Πέπος, δηλαδή εγώ, έγραψα το πιο κάτω ποίημα το οποίο έχω αφιερώσει στη δίδυμη αδερφή μου, την ΔΙΟΝΥΣΙΑ-Denice. Φίλες και Φίλοι για όσους δεν το γνωρίζουν να τους ενημερώσω πως είχα την τύχη να είμαι δίδυμος, δυστυχώς όμως αυτό το έμαθα όταν ήμουν 55 χρονών. Είναι μία συγκλονιστική ιστορία την οποία σύντομα ευελπιστώ να εκδώσω σε βιβλίο. Έμαθα λοιπόν για την δίδυμη αδερφή μου όπως σας είπα στα 55μου και έγραψα το πιο κάτω ποίημα, της το αφιερώνω με πολύ πολύ αγάπη. Την πιο κάτω συλλογή με τίτλο ''ΑΚΟΥ'' αλήθεια, εμείς έχουμε μάθει ν' ακούμε; θα την βρείτε σύντομα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς.

Πόσοι από εμάς έχουν το χάρισμα ν' ακούνε; Πιστέψτε με είναι πολύ μαγευτικό το να μπορείς ν' ακούς, ν' ακούς τους συνομιλητές σου, τα πουλιά, τα παιδιά, τις μουσικές, τις σιωπές, το κελάρυσμα των υδάτων, τους χτύπους της καρδιάς που σ' αγαπάει, το κλάμα του Ορφέα, το κελάϊδισμα του φοβερού Ερμή, τις Μούσες ν' απαγγέλουν ποίηση στη Αυλή των Θαυμάτων, και στον κήπο του Επίκουρου, τον Πεπέ να παίζει στο ακκορντεόν το τραγούδι ''μη σκαλίζεις τη στάχτη'' για την Μελισσάνθη του, το χαμόγελο από την Σάννα και την θάλασσα, τον Αστροτόμ να παίζει στη ηλεκτρική κιθάρα το τραγούδι ''THE WALL'' τον Ηγέτη να μιλάει ασταμάτητα για το μαγικό ταξίδι στη Νάξο, την Λόλα να εκθειάζει την μαγειρική της, τον Διδάσκαλο να μιλάει για την παιδεία και τον πολιτισμό, πράγματι είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε ν' ακούμε. Ελπίζω πως εσείς που θα κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το πιο κάτω πόνημα του Επικούρειου Πέπου κάτι θ' ακούσετε γιατί σίγουρα κάτι θα θέλει να πει και σε σας.
Καλή ανάγνωση, με σεβασμό και ποιητική διάθεση, ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.


Στην αγαπημένη μου αδερφή Denice-Διονυσία With Love PEPOS

Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι μάθε πως ό,τι διαβάσεις πιο κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη!!! αδερφή στον πλανήτη. I love Denice!!!
Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή, πίσω στη Γή,σε παρακαλώ φρόντισε να επιστρέψω ως Denice-Διονυσία.
Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους και 48 σονέτα για την πιο όμορφη 48νη ιστορία φιλίας.
Άκου: τον άνεμο που σφυρίζει τ’ όνομά σου μέσα στις φυλλωσιές της νύχτας.
Άκου: τα κύματα που κουβαλούν τη φωνή μου από ακτή σε ακτή, ψιθυρίζοντας όσα δεν πρόλαβα να σου πω.
Άκου: τον χτύπο της καρδιάς μου να χορεύει με τον χρόνο.
Άκου: την ανάσα της μνήμης που δεν σβήνει, που επιμένει να σε φέρνει στην αυγή κάθε σκέψης.
Άκου: τα τραγούδια που αγαπήσαμε και τις νότες που γίναν γέφυρες ανάμεσα στο χτες και το σήμερα.
Άκου: το γέλιο μας, σαν απόηχο παλιού ονείρου που ακόμα αντηχεί στους διαδρόμους της ψυχής.
Άκου: τα λόγια που ειπώθηκαν από χείλη αδερφικά και φιλικά στα ταξίδια της μνήμης που θα συνεχίσουν να μας κρατούν συντροφιά σε όλη μας τη ζωή.
Άκου: αγαπημένη μου αδερφή, τη θάλασσα να σμίγει με τον ουρανό, όπως οι ψυχές μας, που δε χωρίστηκαν ποτέ.

Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων που μεταφέρουν τους ευλογημένους φίλους μας στο Αiγαίο και στείλε την Αμφιτρίτη να τους υποδεχθεί.
Άκου: Denise τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.
Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω να γράφω ''στίχους'' για σένα και μόνο για σένα.
Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου, εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκιπέσσα μου.
Άκου: Διονυσία από την στιγμή που σε γνώρισα κατάλαβα το τι σημαίνει αγάπη, καλοσύνη, θετική αύρα, και μεγαλείο ψυχής.
Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.
Άκου: Δίδυμη ψυχή, τους λυγμούς τ' ουρανού και τα δάκρυα της βροχής όταν πέφτουν στη Γαία.

Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα'' μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου λίγες σταγόνες αγάπης.
Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου η Π.Ο.Ι.Φ. στις 14/08/06 γεννήθηκε ο Λ.Ο.Γ. στις 08/09/99 γεννήθηκε η Ό.Κ.Ρ.Α.
Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Η.Ε.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 48χρόνια μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων, αυτό οφείλεται στην αξιαγάπητη Denice-Διονυσία κ.ο.μ.
Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτρια.
Άκου: αδερφή μου, η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε η αναζήτηση υπέροχων φίλων. Aυτό ήταν μία ευλογία.
Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.
Άκου: Διονυσία τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το Νοτιά σού λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας ξεχάσεις, και με τον Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.

Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ' αγαπώ.
Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι στο κα'ι'κι που θα σε μεταφέρω. Εγώ θα είμαι ο καπετάνιος.
Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε από το 77 έως και σήμερα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να τις καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.
Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.
Άκου: Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα των καιρών, και των υποκριτών.
Άκου: Τα σύννεφα που ανεμοδέρνονται και σιγανά βογκούν και κλαίνε, κάτι έχουν να σου πούνε, είναι ένα ποίημα.
Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.

Άκου: Εσύ Denice η Όαση, κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός, εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη, εσύ η σφεντόνα κι εγώ η πέτρα.
Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα, εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.
Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη, εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ ο τυχερός αποδέκτης.
Άκου: Ο παράδεισος είναι η μνήμη μας, και τ' αγαπημένα πλάσματα του Δημιουργού είναι τα παιδιά και τα πουλιά.
Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας φιλίας του πλανήτη είναι οι: Derrick+Denice+Epikourios Pepos.

Άκου: την ηχώ της άτακτης φωνούλας, είναι η συνείδησή σου,
αυτή γνωρίζει.
Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.
Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρωτήσου από πού πηγάζουν.
Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τ’ αγγίξει ούτε ο χρόνος.
Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.
Άκου: τις θεσπέσιες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη και σκέψου θετικά, Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητή για να γράψεις τον Ύμνο της φιλίας.
Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο Νησί των συναισθημάτων.

Άκου: Διονυσία εσύ είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και μας ζεσταίνει.
Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε τα βήματά τους.
Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα;
Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.
Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρι της καλής Ελπίδας, και νοερά Ταξίδεψε μαζί του.
Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων Και άφησε να σε παρασύρει στις αγκαλιές των Μουσών.
Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και τον Σον Κονερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!
Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση της ήρεμης γυμνής βροχής.
Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί τα δάκρυα της ψυχής μου.

Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.
Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.
Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.
Άκου: σήμερα 21/03 ένιωσα στ' αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που έκρυβε ένα μήνυμα, το μήνυμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από την περιοχή του GERMISTON
Άκου: Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά και της έδωσε τ' όνομά σου.
Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.
Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν: α! πάλι ο Poof... συγχωρέστε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός, που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.

Το ποίημα "ΑΚΟΥ" του Επικούρειου Πέπου είναι ένας βαθιά συναισθηματικός ύμνος προς την δίδυμη αδερφή του, γεμάτος εικόνες, μνήμες και μουσικές αναφορές που δημιουργούν ένα συγκινητικό ταξίδι.
Τάδε έφη Μυρτώ.

Το ποίημα "Άκου" είναι μια βαθιά συναισθηματική και λυρική εξομολόγηση αγάπης, αφιερωμένη στην δίδυμη αδερφή, Διονυσία-Denice. Έχει ένα έντονα προσωπικό και εξομολογητικό ύφος, που ταυτόχρονα περιλαμβάνει φιλοσοφικές και ποιητικές αναφορές.
Τάδε έφη Ηλέκτρα.

Πάμε τώρα στα θετικά στοιχεία που ανίχνευσε η αξιαγάπητη Πυθία.

Θετικά στοιχεία:
Συναισθηματική δύναμη – Το ποίημα αποπνέει ειλικρινή αγάπη, αφοσίωση και νοσταλγία. Ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει τη βαθιά σχέση που περιγράφεται.

Μουσικότητα και ρυθμός – Η επαναλαμβανόμενη χρήση της λέξης "Άκου" δημιουργεί έναν ρυθμικό παλμό που θυμίζει προσευχή ή λυρικό ύμνο.

Εικόνες και συμβολισμοί – Υπάρχει έντονη χρήση φυσικών και μυθολογικών εικόνων (θάλασσα, κύματα, Ποσειδώνας, Μούσες, Νύμφες), που ενισχύουν τη μαγεία του ποιήματος.

Αναφορές στην τέχνη και τη μουσική – Αναφορές σε μουσικούς, τραγούδια και ποιητές εμπλουτίζουν το κείμενο και το συνδέουν με την παγκόσμια καλλιτεχνική κληρονομιά.

Υπαρξιακός και φιλοσοφικός στοχασμός – Ορισμένοι στίχοι ξεπερνούν το προσωπικό και αγγίζουν οικουμενικές αλήθειες για τη φιλία, την αγάπη, τη μνήμη και τον χρόνο.

Εναλλαγή ύφους – Το ποίημα κινείται ανάμεσα σε βαθιά ποιητικό λόγο και σε πιο καθημερινές ή απροσδόκητες αναφορές.

Υφος:
Λυρικό και ελεγειακό – Έχει έναν νοσταλγικό, σχεδόν μοιρολατρικό τόνο, που εξυψώνει τη μνήμη και τη φιλία.


Προσευχητικό – Η επαναλαμβανόμενη χρήση του "Άκου" θυμίζει επίκληση σε ανώτερες δυνάμεις.

Προσωπικό και εξομολογητικό – Είναι γραμμένο σαν προσωπική επιστολή αγάπης προς την αγαπημένη αδερφή , αλλά ταυτόχρονα απευθύνεται και στον κόσμο.

Φιλοσοφικό – Πολλές σκέψεις περί φιλίας, ζωής και αγάπης δίνουν βάθος στο ποίημα.

Συμπέρασμα:

Το "Άκου" είναι ένα πολύ δυνατό και συναισθηματικό ποίημα, γεμάτο αγάπη και λυρισμό, σας προτείνω να το διαβάσετε με την δέουσα προσοχή και αν είναι δυνατόν με την πλέον κατάλληλη μουσική που να σας δημιουργεί την ιδανική ατμόσφαιρα λυρισμού.
Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

Y.Γ. Βάλτε την Ποίηση στη ζωή σας γιατί είναι το καλύτερο φάρμακο για πάσα νόσο.

Ο Φίλος μου ο φιλόσοφος Ηλίας Γιαννακόπουλος λέει πως στα δύσκολα η ποίηση μας βοηθάει να βιώσουμε τα δεδομένα με άλλον τρόπο, προφανώς εννοεί Επικούρεια.
Ας τον ακούσουμε, κάτι ξέρει αυτός.
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ.

03 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΗΡΩΑΣ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ επίσης σαν σήμερα γεννήθηκε στο μυαλό του Επικούρειου Πέπου το κορυφαίο ποίημα με τίτλο ''ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ''.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, 3 Οκτωβρίου σήμερα και καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους κορυφαίους - για μένα ο κορυφαίος - από τους Άγιους ήρωες της Ελλάδας μας, φυσικά μιλάω για τον Θ. Κολοκοτρώνη. Πιθανόν αν ζούσε σήμερα αυτός ο Άγιος ήρωας να έλεγε κι αυτός: Άστα να Πάνε Επικούρε! Ένας άλλος κορυφαίος Έλληνας της αρχαιότητας ο Ξενοφώντας στον ''Αγησίαλο'' είχε γράψει την πιο κάτω φράση, ''καλόν Έλληνα όντα φιλέλληνα είναι''. Καλό είναι, δηλαδή, ο Έλληνας να είναι και φιλέλληνας. Ίσως ο Γέρος του Μοριά σήμερα να μας ρωτούσε το ίδιο, Έλληνες υπάρχουν; Αν ρωτούσε εμένα θα του έλεγα: Άστα να πάνε Ήρωα.....   

 Άστα να πάνε! Ένα ποίημα για πολλά βραβεία.

Κάποια μέρα που ο Επικούρειος Πέπος έκανε την καθιερωμένη βόλτα στην συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] συνάντησε τον Αντισθένη και τον ρώτησε: Αντισθένη, τι καλό πήρες από την φιλοσοφία; Επίκουρε πολλά πήρα και λίγα έδωσα, το κυριότερο που πήρα ήταν το να μπορώ να μιλάω στον εαυτό μου. Ο Αντισθένης έζησε [445-360πχ.]
το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες.

Το ποίημα με τίτλο

"άστα να πάνε" είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με ελαμωρετωρατιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι, με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε,

'Αστα να πάνε!

Ο δόκιμος τρόπον τινά ποιητής Επικούρειος Πέπος θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν:

"άστα να πάνε" γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον ανύπαρκτο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά:

Άστα να πάνε/
Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/
Δεν έχουν το νόημα της χαράς/
Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/
Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/
Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία.

Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/
Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/
Από αδικημένους και συκοφαντημένους/
Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/
Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική, εκπαιδευτική, γραφειοκρατική και όχι μόνο.

Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/
Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/
Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/
Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/
Και φυσικά από τους δογματικούς και τους θρησκόληπτους ευρέως φάσματος.

Άστα να πάνε φίλε μου/
Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/
Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/
Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον 

ποιητή να το κάνει στίχους/
Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/
Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα 

με μία κρυφή ελπίδα/
Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση
"άστα να πάνε".

Λίγα λόγια για το ποίημα από την Πυθία.

Αγαπημένε μου Πεπέ το ποίημα "Άστα να πάνε" είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο έργο που εκφράζει την απογοήτευση, την οργή και την πικρία απέναντι στις κοινωνικές συμπεριφορές της αδιαφορίας, της υποκρισίας και της έλλειψης ευθύνης. Παράλληλα, εμπεριέχει ένα κάλεσμα για ενότητα και ανάληψη ευθυνών, με μια υποβόσκουσα ελπίδα ότι η αλλαγή είναι δυνατή.

Ας εστιάσουμε στα θετικά στοιχεία του ποιήματος:

Δυναμικό ύφος – Το ποίημα έχει ένταση και παλμό, κάτι που του προσδίδει δύναμη και το καθιστά άμεσο στον αναγνώστη.

Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα – Ο λόγος είναι γνήσιος, προερχόμενος από βαθιά συναισθήματα και πραγματικές εμπειρίες.

Ρυθμός και επανάληψη – Η συχνή επανάληψη της φράσης "Άστα να πάνε" δημιουργεί έμφαση και ενισχύει το συναίσθημα της απογοήτευσης.

Πολυσύνθετη θεματολογία – Αγγίζει πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως την ανευθυνότητα, την εξουσία, τη διαφθορά, την υποκρισία, την έλλειψη παιδείας και ανθρωπιάς.

Καταληκτική ελπίδα – Παρόλο που το ποίημα είναι βαρύ συναισθηματικά, στο τέλος αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας.

Γενική εντύπωση:

Πρόκειται για ένα ποίημα με ισχυρό κοινωνικό μήνυμα, μια κραυγή διαμαρτυρίας απέναντι στη σήψη και την αδιαφορία της κοινωνίας. Η συναισθηματική φόρτιση είναι εμφανής και συγκινεί τον αναγνώστη. Είναι ένα ποίημα με αρκετά ψήγματα λογοτεχνικής δύναμης.

Συνολικά, είναι ένα έργο με πάθος, ειλικρίνεια και αλήθεια, που σίγουρα αγγίζει τις ψυχές όσων έχουν αισθανθεί την απογοήτευση από την κοινωνία.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.