ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΧΕ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ MR ALEX 03/08/99 Μια αληθινή ιστορία τρόμου, και απίθανων συμπτώσεων. 03 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1999 'Ο Mr Alex πήγε στον άλλο κόσμο και ευτυχώς δεν του άρεσε και επέστρεψε.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, θα σας διηγηθώ σήμερα μια φοβερή ιστορία που ο κάθε άνθρωπος δεν θα ήθελε να ζήσει ούτε στο πιο τρελό του όνειρο, και φαντάζομαι δεν θα επιθυμούσε να τη βιώσει ούτε ο χειρότερος εχθρός του. Πως θα σας φαινόταν αν βλέπατε μια ταινία τρόμου όπου την ημέρα που η κόρη έχει τα γενέθλιά της να είναι ταυτόχρονα και η ημέρα θανάτου του πατέρα της;;;;;;;;;;; Κι όμως αγαπητοί μου Φίλοι αυτό δεν είναι κάποιο σενάριο από ταινία του μαύρου κινηματογράφου με σκηνοθέτη τον Χίτσκοκ, είναι αληθινή ιστορία που συνέβη το 1999 και δυστυχώς ήμουν εγώ ο Επικούρειος Πέπος που την έζησα ας ξεκινήσω όμως από την αρχή.
Το πρωινό της 3της Αυγούστου ξεκίνησα από τον Νέο Κόσμο στις 05.00 για το Κορωπί, κάπου εκεί στην Αναπαύσεως κατεβαίνοντας για στρίψω δεξιά προς Καλλιμάρμαρο φρουστ!
μια μαύρη γάτα διέσχισε κάθετα το δρόμο και παράλληλα και τη δική μου διαδρομή!!!!!!! Αμέσως φρενάρισα και αφού είπα τα ξόρκια τρεις φορές, ξεκίνησα να κάνω όπισθεν ώστε ν' αλλάξω δρόμο για ν' ανέβω από το ΜΕΤΣ τι το ήθελα!!!!!!!!! Στα 50 μέτρα περίπου ήταν ένα φορτηγό και είχε αφήσει την πίσω πόρτα, της καρότσας ανοιχτή, κάνοντας όπισθεν κοπάνησα πάνω στην πόρτα με αποτέλεσμα να πάθω κάπου 300.000 δραχμές ζημιά, στο περίπου 900ευρώ!!!!!! Ευτυχώς ο φορτηγατζής δεν είχε πάθει καθόλου ζημιά. Έκανα μια βόλτα στα γύρω στενά μήπως και εντοπίσω την κωλόγατα αλλά δεν τα κατάφερα και έφυγα για Κορωπί. Αφού έφτασα στη σκήτη, δηλαδή στο αρχηγείο της ΟΚΡΑ λίγο σκοτουριασμένος, και αργοπορημένος σκεφτόμουν τι θα έλεγα στον Mr Alex όταν θα ερχόταν να μ' αλλάξει. Αν του έλεγα την αλήθεια για τη μαύρη γάτα θα άρχιζε πάλι το φροντιστήριο πως αυτά είναι σαχλαμάρες και να σταματήσω να τα πιστεύω κ.λ.π. κ.λ.π. Αποφάσισα να του πω πώς με χτύπησε κάποιο φορτηγό ενώ ήμουν παρκαρισμένος και πως σύντομα ο άνθρωπος θα πλήρωνε τη ζημιά, ενώ ετοίμαζα αυτό το σχέδιο χτυπάει το τηλέφωνο, η ώρα θα πρέπει να ήταν μετά τις 07.30:Άγνωστος, καλημέρα σας παρακαλώ τον κ. Γκοβίνα!
Πέπος, καλημέρα και σε σας, πείτε μου είμαι ο ίδιος!
Κύριε Γκοβίνα σας τηλεφωνώ από το Ασκληπιείο είμαι ο γιατρός ........... πρώτα απ' όλα να σας πω πως το παιδί σας είναι καλά και σε λίγο θα τον πάμε για μαγνητική ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
μη σας φαίνονται πολλά τα θαυμαστικά, και λίγα είναι.
Πέπος, για κάποια λεπτά δεν άκουγα τι μου έλεγε, απλά προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη το μυαλό μου, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πως σίγουρα δεν πρόκειται για κάποια φάρσα, η δεύτερη σκέψη που δεν μπορούσα να τη συναρμολογήσω ήταν η εξής, για ποιο παιδί μου μιλάει; εγώ το πρωί που έφυγα από το σπίτι η κόρη μου κοιμόταν του καλού καιρού, άρα τι μου λέει αυτός ο άνθρωπος; Κάποια στιγμή πριν προλάβω να ρωτήσω κάτι που ήθελα, ακούω τον συνομιλητή μου να λέει.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα μ' ακούτε;
Πέπος, ναι γιατρέ μου σας ακούω αλλά για πιο παιδί μου μιλάτε; εγώ πριν δυο ώρες άφησα την κόρη μου στο σπίτι να κοιμάται, τι είναι αυτά που μου λέτε;
Γιατρός, κ. Γκοβίνα ο Αλέξανδρος δεν είναι γιο σας;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πέπος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιατρέ αν έχετε βαλθεί να με τρελάνεται μη συνεχίζετε το έχετε ήδη πετύχει, πείτε μου επιτέλους τι συμβαίνει.
Γιατρός, πείτε μου ο Αλέξανδρος ποια σχέση έχει μ' εσάς;
Πέπος, είναι αδερφός μου γιατρέ, είναι ο μικρός μου αδερφός. Ενδιάμεσα προσπαθούσα να καταλάβω από που ως που ο μικρός να βρέθηκε στο Ασκληπιείο; Φυσιολογικά αφού εγώ ήμουν πρωινή βάρδια αυτός θα έπρεπε να βρίσκεται στο σπίτι του και να κοιμάται, μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος; Από τις σκέψεις μου μ' έβγαλε ο γιατρός.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα τον αδερφό σας μας τον έφεραν τα μεσάνυχτα με σοβαρό χτύπημα στο αυχένα, σας παρακαλώ ελάτε από το νοσοκομείο θα με βρείτε εκεί..........
Εύχομαι να μη βρεθείτε ποτέ σε παρόμοια θέση, εκείνο το πρωινό ενώ είχα λίγες άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου την επόμενη με ρωτούσαν γιατί έβαψα τα μαλλιά μου!!!!!!!!!!!!!
Εδώ θα πρέπει να σας πω πως λίγους μήνες πριν είχαμε μια κόντρα με το Mr Alex, όπως το αποκαλεί και ο σούπερ Γενικός, γιατί ήθελε να αγοράσει μια τεράστια μηχανή και του είχα επισημάνει πως η Λαυρίου στο κομμάτι από την διχάλα της Παιανίας έως και το Κορωπί ήταν ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ αυτοί που πάντα θα την πληρώνουν θα είναι οι δυκικλυστές. Δυστυχώς ο Mr Alex δεν μ' άκουσε, αγόρασε τη μηχανή και πηγαινοερχόταν το καλοκαίρι Κορωπί Χαλάνδρι.
Ας επιστρέψουμε σ' εκείνο το πρωινό, εννοείται πως έφυγα σφαιράτος για το Ασκληπιείο στη Βούλα, εκεί συνάντησα τον γιατρό και μου είπε το εξής ανατριχιαστικό.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα έχουμε δυο πολύ σοβαρά προβλήματα, ο αδερφός σας έχει κάταγμα στον αυχένα, και αιμάτωμα στους πνεύμονες!!!!!!!!!!!!!!!! Ελπίζουμε με την θεραπεία να απορροφηθεί το αιμάτωμα, και όσο για το κάταγμα στον αυχένα απλώς να σας πως πως ο αδερφός σας κινδύνεψε να μείνει ανάπηρος από τον λαιμό και κάτω!!!!!!!!!!! εκεί κατέρρευσα, έχασα τη λαλιά μου, με τα μάτια μου εκλιπαρούσα τον γιατρό να μου πει πως αυτό το ενδεχόμενο είχε απομακρυνθεί. Μου επέτρεψαν να τον δω για λίγο, φορούσε το κολάρο, παρεμπιπτόντως εδώ να αναφέρω πως μέσα στην ατυχία του ήταν πολύ τυχερός γιατί την ώρα του ατυχήματος το οποίο έγινε στη διχάλα που σας έλεγα πιο πριν κι ενώ ο αδερφός μου πήγαινε κανονικά στην πορεία του, ο παρ' ολίγον δολοφόνος που ερχόταν από Μαρκόπουλο έστριψε παράνομα αριστερά στη διχάλα προς Κορωπί κι εκεί έγινε το παρ' ολίγον τραγικό ατύχημα. Αυτό που έκανε ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν εγκληματικό, όσοι περνάτε από εκείνο το σημείο ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!
Όπως προείπα μέσα στην ατυχία του ήταν τυχερός γιατί εκείνη τη στιγμή του ατυχήματος βρέθηκε εκεί ένας καλός άγγελος-μοτοσικλετιστής ο οποίος πριν δυο χρόνια είχε κι αυτός ένα ατύχημα και τον έσωσε το γεγονός πως οι παρευρισκόμενοι δεν τον μετακίνησαν γιατί το ασθενοφόρο ήταν πολύ κοντά και με το που έφθασαν του έβαλαν αμέσως το κολάρο, από την πρώτη στιγμή ευτυχώς ήταν εκεί αυτό το παλικάρι που όπου και αν είναι ας είναι καλά, και δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον μετακινήσουν τον τραυματία αδερφό μου έως ότου έρθει το ασθενοφόρο που ευτυχώς είχε κολάρο γιατί αν αυτό συνέβαινε σήμερα λόγω κρίσης πολύ φοβάμαι πως ούτε γάζες δεν θα είχαν.
Αυτό μου επισήμανε και ο γιατρός, τον έσωσε η μη μετακίνηση, αν ου μη γένετο βρεθείτε σε παρόμοια κατάσταση προς Θεού μην πειράξετε τον τραυματία γιατί αν έχει κάταγμα στον αυχένα ελοχεύει ο κίνδυνος της παραλυσίας λόγω του Νωτιαίου.
Γιατρός, κ. Γκοβίνα αύριο θα γνωρίζουμε τι μας περιμένει, ελπίζω ο αδερφός σας να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Όπως σας είπα ήταν 03/08/1999 η κόρη του αδερφού μου η Δήμητρα-Περσεφόνη είχε τα γενέθλιά της, Νουνούκο Χρόνια Καλά
και εύχομαι να είσαι εσύ που θα μεταφράσεις τα βιβλία μου στα Γερμανικά και στ' Αγγλικά, η σύζυγος του αδερφού μου και τα παιδιά έλειπαν στο χωριό, αλήθεια τι λέμε σ' αυτές τις περιπτώσεις; Ειλικρινά δεν θυμάμαι καθόλου τι τους είπα και πότε. Την επόμενη που ξανασυναντήθηκα με τον γιατρό ήταν πιο αισιόδοξος από την προηγούμενη, την επόμενη ήταν ακόμα πιο αισιόδοξος, το αιμάτωμα άρχισε να υποχωρεί, θα χρειαζόταν βέβαια ένα αρκετά μεγάλο διάστημα σε ακινησία και πάντα βέβαια με το κολάρο, αυτό ήταν το λιγότερο το μείζων ήταν πως αποφύγαμε τα χειρότερα.Επικούρειος Πέπος, τι λέτε έχω δίκιο η άδικο που λέω πως ο αδερφός μου έχει δυο φορές γενέθλια; στις 14/09 και φυσικά μαζί με την κόρη του στις 03/09; Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν αλλά όταν πλησιάζει αυτή η ημερομηνία ο εφιάλτης επιστρέφει.
Υ.Γ. Α' Το μόνο καλό που βγήκε απ' αυτή την ιστορία είναι το γεγονός πως γλίτωσα το σχετικό φροντιστήριο σχετικά με το τρακάρισμα γιατί όταν επέστρεψε στη σκήτη το είχα φτιάξει το αυτοκίνητο και ούτε γάτα ούτε ζημιά, τρόπος του λέγειν βέβαια γιατί και γάτα και ζημιά είχαμε.
Υ.Γ. Β' Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη της ΟΚΡΑ που εκείνη την περίοδο βοήθησαν πάρα πολύ ώστε το κενό του Mr Alex να καλυφθεί από την απαράμιλλη παρουσία τους.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
===================
13/02/2008 - 13/02/2024 ΓΚΟΥΒΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ Πατέρα μας λείπεις.....
Ο πατέρας μου, ο θείος και η θεία 3 απουσίες.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, σαν σήμερα πριν 16 χρόνια μας αποχαιρέτησε ο Παπουλάκος μας, το κακό είναι πως μετά τον θάνατο τού πατέρα μου είχαμε ακόμα δύο θανάτους, της νύφης μου και της μητέρας μου, δυστυχώς σ' αυτά τα 16 χρόνια αυτοί οι τρεις θάνατοι δεν έχουν αναπληρωθεί!! Μη με ρωτήσετε το πως και το γιατί, αυτό είναι γνωστό σε όλους, αν όμως με ρωτήσετε για τις ευθύνες, τότε θα σας πω πως φυσικά έχω κι εγώ τις δικές μου ευθύνες. Ένυ γουέη που λένε και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, σήμερα στη μνήμη τού πατέρα μου κάνω αυτή την ανάρτηση, ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μας και του χρωστάμε πάρα πολλά. Όλα τα μέλη της οικογένειας τον αγαπούσαν, ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που τους συμπαθούσες αμέσως, ειδικότερα στο PEPOS SCHOOL OF DELICATESSEN Αρεοπαγίτου 18 δίπλα στην Ακρόπολη στη συνοικία των Θεών είχε γράψει την δική του ιστορία.
Είδα στον ύπνο μου τον πατέρα
Περπατούσε ασίκικα
Ήταν χαμογελαστός
Μπράβο πατέρα, όπως παλιά
Λεβέντης
Γεια σου Μαστορίκα!!!!!!!!!
Νύχτα κι εγώ σε περιμένω
Αρχίζει πάλι η βροχή
Τώρα πια όλα έχουν αλλάξει
Τώρα νύχτα, κρύο, παγωνιά...
Σ' ευχαριστώ, πατέρα που μ' έκανες να αισθάνομαι σημαντικός για σένα και για τον κόσμο.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν πλάι μου όλα αυτά τα χρόνια,
ήσουν για όλους μας μια φωλιά γεμάτη αγάπη και στοργή.
Σ' ευχαριστώ που με βοηθούσες σε όλες τις δραστηριότητές μου
και που μ' έκανες να πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω καλά.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν εκεί ακόμα και όταν δεν σε χρειαζόμουν.
Σ' ευχαριστώ που έκανες πίσω και μ' άφησες να προχωρήσω
μόνος μου όταν κατάλαβες πως είμαι έτοιμος για τη μάχη της ζωής.
Σ' ευχαριστώ για τα τραγούδια που μου έλεγες, για τα παραμύθια,
για τους μουραπάδες, για τις κούνιες που έφτιαχνες στα εγγόνια σου, για τη φροντίδα των εγγονών σου, για τα σπεσιαλιτέ που έφτιαχνες στο Μακρυγιαννέϊκο, και για την ανεκτίμητη προσφορά σου στο Χαλκούτσι, στην Λούτσα, στην Αμβροσία, και ειδικότερα στην Αρεοπαγίτου εκεί που έγραψες τη δική σου ιστορία, και φυσικά στην ανέγερση του σπιτιού στο χωριό, για όλα αυτά θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων.
Σ' ευχαριστώ για όλες τις καλές συμβουλές που λόγω βλακείας
αγνόησα αρκετές.
Σ΄ευχαριστώ που ήσουν πάντα παρόν αλλά με μια δημιουργική
σιωπή που σ' έκανε αξιαγάπητο.
Σ' ευχαριστώ που ήσουν Μάστορας παντός καιρού και όταν
δεν κατάφερνες να διορθώσεις κάτι έπαιρνες το σφυρί και ως
άλλος Μεγαλέξανδρος έκοβες τον γόρδιο δεσμό.
Σ' ευχαριστώ που μας άφησες τόσο μεγάλη παρακαταθήκη
γέλιου που όταν βρισκόμαστε έχουμε πάντα κάτι δικό σου
να διηγηθούμε και να σε νοσταλγήσουμε.
Σ' ευχαριστώ που προσπαθούσες να με μάθεις να χορεύω
τσάμικο, δεν τα κατάφερα αλλά μου αρκούσε που έβλεπα
εσένα να ζωγραφίζεις χορεύοντας.
Σ' ευχαριστώ που δεν ήσουν παράξενος, και που συμμετείχες
στα όνειρά μου.
Σ' ευχαριστώ που με τη συμπεριφορά σου δεν δημιούργησες
ποτέ πρόβλημα στις νύφες και στα παιδιά σου.
Σ' ευχαριστώ κυρίως που ακόμα και σ' αυτά τα δυο χρόνια
της περιπέτειά σου μας χάρισες πάρα πολύ όμορφες στιγμές.
Υ.Γ. Γονείς αιδού.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Παιδί μου,
το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γή του.
Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις.
Κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα
και όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε
τα ξωτικά να φύγουν.
Και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
===================
26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΟΒΙΝΑ 1928 - 2019 Τέσσερα χρόνια χωρίς την Μανουλογιαγιούλα μας.
Φίλες και Φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή και θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω την ανάρτηση στη μνήμη της μητέρας μου που μας αποχαιρέτησε πριν τέσσερα χρόνια. Την φωτογραφία δίπλα την θεωρώ συγκλονιστική, να γιατί Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αξιώθηκα να φροντίσω τους γονείς μου ειδικά τότε που είχαν την ανάγκη μας, ήμουν εκεί ως φύλακας άγγελος. Η μητέρα μου είχε γεννηθεί στην Μεσοχώρα και είχε ακόμα δύο αδερφές εκ των οποίων ζει η μία, η Βαγγελιώ στο Φλαμούλι Τρικάλων. Τα τέσσερα χρόνια που την είχαμε κοντά μας ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές. Όλη η οικογένεια στάθηκε δίπλα όλη αυτή την περίοδο που είχε το πρόβλημα. Θα σταθώ ειδικότερα στην προσφορά της κόρης μου και του ανιψιού μου, της Βασιλικής και του Θωμά.
Ήμουν αυτός που της έκλεισε τα ματάκια της μαζί με τον Αλέκο, λίγο πριν είχαν τρέξει από τα ματάκια της τα τελευταία της δάκρυα, δύο δάκρυα που κρατάω μέσα μου ως δύο μικρά διαμάντια. Το ευτύχημα είναι πως αυτά τα τέσσερα χρόνια της απουσίας ήρθε πολλές φορές στον ύπνο μου, είναι και αυτό κάτι. Στη διπλανή φωτογραφία η Μάνα κοιτάζει ψηλά προς τον ουρανό, ως φαίνεται είχε καταλάβει πως σύντομα θα πορευόταν προς την χώρα των Μακάρων που βρίσκεται ανάμεσα στον Ουρανό και στην Ουτοπία. Δεν θα ξεχάσω το πόσα ποιήματα θυμόταν στα 92της, επίσης θυμόταν το πάτερ ημών και το πιστεύω, η μητέρα μου ήταν αυτή που τα έλεγε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Εκεί που διαφωνούσαμε ήταν που η μητέρα μου είχε κόλλημα με την εκκλησία, και νευρίαζε που εγώ δεν εκκλησιαζόμουν και δεν δεχόμουν ''το πίστευε και μη ερεύνα''.
Αγαπητή/έ φίλη/ε εσύ που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές αν οι γονείς σου είναι κοντά σου, πήγαινε, αγκάλιασε τους, φίλησε τους, κάθισε κοντά τους, μίλησε τους, πάτε μια βόλτα μαζί όπως τότε που ήσουν μικρή/ός και σε παίρνανε από το χεράκι για μία βόλτα, τώρα πάρε τους εσύ από το χεράκι, και γενικότερα μείνε κοντά τους και μην αναβάλλεις για αύριο όλα αυτά, γιατί το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ!!!! Άδραξε την ευκαιρία. ''Να λησμονούμε τους νεκρούς μας για να σβήσουμε τη θλίψη μας, είναι αχαριστία. Να πέφτουμε στην απόγνωση, επειδή τους χάσαμε, είναι βλασθημία''.
Σε κοιτώ κι αναθαρεύω και τα χέρια μου χτυπώ, σαν Αγία σε λατρεύω σαν μητέρα σ' αγαπώ.
Σε σε Μανούλα μου θα φέρω, Γαρύφαλλα σαράντα κι ένα κλωνί βασιλικό να με θυμάσαι πάντα!!
Με το πιστόλι το βαρύ και την χειροβομβίδα εμείς θα ελευθερώσουμε μία μέρα την πατρίδα.
Ζάκυνθος και Κεφαλονιά Κέρκυρα και Λευκάδα αυτά τα τέσσερα νησιά στολίζουν την Ελλάδα.
Αν είσαι κι αν δεν είσαι του Δημάρχου αδερφή, εγώ θα σε φιλήσω κι ας πάω φυλακή!
Τσαχπίνα μαριόλα τα ξέχασες όλα, φιλί δεν μου δίνεις το ψάρι στα χείλη μου ψήνεις λέξεις σκληρές μου πετάς!
Γεια σου Λιά καραμπουζοκλή με τη φούντα τη χρωματιστή,
Πούνε Λιά τα λεφτά από την πολλή δουλειά;
Ο ταχυδρόμος πέρασε χωρίς ν' αφήσει γράμμα,
Και μέρα νύχτα ανησυχώ και πνίγομαι στο κλάμα.
Ένα δύο πέντε δέκα για του Παντελή γυναίκα
Για ζει για πεθαίνει για ο χάρος την επαίρνει
Και φορά μαργαριτάρια στο λαιμό και στο κεφάλι.
Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου.
Υ.Γ. Μία πολύ καλή μας φίλη είχε πει: ''Η μανούλα σου Πέπο όποτε κι αν ''φύγει'' θα ''φύγει'' γεμάτη από αγάπη!! Όντως έφυγε γεμάτη από αγάπη και στοργή.
Το πιο κάτω γράμμα θεωρώ πως είναι το καλύτερο μνημόσυνο για την μητέρα μου και για τον πατέρα μου.
Σ' ευχαριστώ φιλαράκι μου.
Το έχω διαβάσει πολλές φορές και πάντα νιώθω την ίδια συγκίνηση.
"Πέπο καλημέρα, όταν μου ήρθε το μήνυμα που έστειλες σήμερα ήμουν στην δουλειά, δεν μπορούσα να το διαβάσω η ώρα δεν περνούσε σήμερα η σκασμένη!!
Ήρθε όμως!
Ξέρεις το πρώτο πράγμα που κάνω όταν πηγαίνω σπίτι είναι να ανοίγω το τάμπλετ να διαβάζω ότι μου στέλνεις, το ξέρεις αυτό σου το έχω ξαναπεί.
Κι έτσι έγινε, διάβασα αυτά που έγραψες για την μανούλα σου και συγκινήθηκα, κοίταζα τις φωτογραφίες κι έλεγα, ήταν αυτή η γιαγιά η μπέμπα που λέγαμε, έτσι νέα δυναμική Μπουμπουλίνα! Θεέ μου πως περνούν τα χρόνια!
Τα έργα της τέλεια, τα ζήλεψα θα ήθελα να τα έχω, μοναδικά έργα τέχνης όπως τα είπες, έχω κι εγώ από την μανούλα μου και τα φυλάω να τα έχω για ενθύμιο.
Την θυμάμαι την μπέμπα που έπλεκε συνέχεια έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε πάνω στην βεραντούλα και την χαιρόμουνα.
Μια μέρα, καλοκαίρι ήταν, ήμουν έξω στην αυλή μου Κυριακή ήταν, πότιζα τα λουλούδια. Νάσου και η μπέμπα ερχόταν από την εκκλησία.
Καλημέρα μου λέει τι κάνεις κορίτσι μου; Καλά είσαι;
Ο Γιωργάκης τα παιδιά σου όλοι καλά;
Καλά θεία τις λέω εσύ πως είσαι;
Να σου ζητήσω μια χάρη μου λέει,
'Οτι θέλεις πες μου τις λέω.
Να! Θα ήθελα να μου δώσεις από αυτήν την τριανταφυλλιά να βάλω την θέλω για τον Σπύρο μου μού λέει, όταν θα έρθει το καλοκαίρι να είναι έτοιμη για τον Σπύρο μου!! φιλαράκι μου έτσι ακριβώς μου είπε, αρέσουν στον Σπύρο μου τα λουλούδια!!
Ναι ρε φιλαράκι,
Δεν θα ξεχάσω και τον πατέρα σου που με έδωσε μια σακούλα κεράσια, ήμουν έγκυος στο Σωτήρη, με είδε έξω στην αυλή και με φωνάζει: νύφη, Έλα λίγο, πάρε μου λέει να φας,
Θεώρησε πως μια έγκυος γυναίκα είδε τα κεράσια και ζήλεψε.
Ένας παππούς λέω τον Γιώργο μ' έδωσε κεράσια σήμερα ποιος ήταν μου λέει; Ήταν έτσι κι έτσι δεν των ξέρω του λέω, ο Γιώργος κατάλαβε, εγώ δεν γνώριζα ακόμα τους ανθρώπους στο χωριό.
Άντε να μη σε κουράζω φιλαράκι μου, καλά σαράντα στην μπέμπα να αναπαυτεί η ψυχούλα της, καλό ταξίδι να έχει στη μνήμη σας.
Σε παρακαλώ ένα κεράκι θα το ανάψεις για μένα εκείνη την μέρα για την μπέμπα.
Καληνύχτα φιλάκια.
Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ.
=====================
ΕΛΕΝΗ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΓΚΟΥΒΙΝΑ 1955-2017 19/07/2017
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου σας καλημεροκαλησπερίζω. 10 χρόνια [2007 - 2017] κλείνουν φέτος λειτουργίας του ιστολογίου filomathei.blogspot.gr και δεν φανταζόμουν πως στην επέτειο των 10 χρόνων θα βρισκόμουν στο δυσάρεστο σημείο να κάνω τη σημερινή ανάρτηση. Όλα ξεκίνησαν περίπου 2 χρόνια [2015] πριν όταν διαγνώσθηκε η νύφη μου η Ελένη με καρκίνο στο στήθος. Σήμερα 20/07/2017 δυστυχώς η Ελένη δεν είναι πια μαζί μας, κάποια στιγμή είχα γράψει ένα Χα'ι'κού με τα πιο κάτω λόγια.
"Άτυχη Ελένη,
είσαι τυχερή που
έχεις τέτοιους γιους.'"
Πράγματι άτυχη, αλλά ανήκε κι αυτή στους επιμηθείς, όπως πολλές και πολλοί που με τον φόβο του γιατρού αργούν να κάνουν αυτά που πρέπει στην ώρα τους, με αποτέλεσμα όταν πια αποφασίζουν να κάνουν τις απαραίτητες εξετάσεις τις πιο πολλές φορές να είναι αργά.
Τυχεροί γιατί είχε δυο γιους που -0πως έλεγαν στο νοσοκομείο. νοσηλευτικό προσωπικό και όχι μόνο- αξίζουν όσο 20 κόρες, και που με τον πατέρα τους την φρόντιζαν όσο κανείς άλλος. Αυτό όμως δεν αρκούσε για να αναστρέψουν-ακυρώσουν τα σχέδια του καρκίνου.
Για που το 'βαλες Μανούλα; Ο Μάκης και ο Νίκος είμαστε μας ακούς;
Για που το 'βαλες Μανούλα
Μ' ανοιχτά πανιά
Για ποια πέλαγα της μνήμης
Σ' άστρα μαγικά.
Για που το 'βαλες Μανούλα
Μ' ανοιχτά πανιά
Για ποια μακρινή πατρίδα,
Έρμη μοναξιά.
Μανούλα, θάλασσα ο ουρανός
Μ' αστέρια
Και θα πρέπει να μαντεύουμε
ποιο θα είσαι 'συ.
Ποια αγάπη, ποιο λιμάνι,
ποια παρηγοριά, ποια αγκαλιά
ποιο χάδι θα έχουμε τώρα πια;
Για που το 'βαλες Μανούλα
Μ' ανοιχτά πανιά;
Αρχικοί στίχοι της κ. Μεσσήνη
Η Επιμέλεια ανάρτησης έγινε από τον Πεπέ.
==================
ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ 1938 - 2020 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας επιστήθιος φίλος, ένας δάσκαλος ζωής και συμπεριφορών μας αποχαιρέτησε πριν τρία χρόνια. Δάσκαλε σ' ευχαριστώ...
Φιλες και φίλοι καλημέρα, ημέρα μνήμης η σημερινή, σαν σήμερα τρία χρόνια πριν μας αποχαιρέτησε ένας σημαντικός φίλος, ο Δάσκαλος για μένα ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ ώς φόρο τιμής στη μνήμη του Δασκάλου επαναφέρω σήμερα το κείμενο που είχα γράψει τότε. Το δράμα ήταν που δεν μπορέσαμε εγώ και η Λαμπρινή να παραβρεθούμε στην κηδεία του Δασκάλου λόγω Covid, πανάθεμά σε Covid. Δάσκαλε για μία ακόμα φορά σ' ευχαριστώ πολύ που ήσουν τόσο καλός και που με δίδασκες ανθρωπιά, μουσική, φιλοσοφία και κυρίως που με είχες σαν μέλος της δικής σου οικογένειας. Κυρία Αμαλία, Δώρα Μιμίκα ευχαριστώ κι εσάς.
Σπυράκο ο δάσκαλος.... έφυγε σήμερα το πρωί..
Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, η σημερινή ανάρτηση είναι για να τιμήσω έναν καταπληκτικό άνθρωπο που είχα την τύχη να συναντήσω στη ζωή μου στα 13μου χρόνια. Ήταν ο καταξιωμένος μουσικός και τραγουδιστής ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ, τον είχα γνωρίσει στον ΒΑΚΧΟ ήμουν μόνος μου στην Αθήνα και κάποια στιγμή μετά την πρώτη μας συνάντηση, με κάλεσε ένα βράδυ μετά τη δουλειά, και με ρωτούσε που μένω, για τους γονείς μου, με ποιους μένω κ.λπ.
Όταν άκουσε πως έμενα μόνος με έναν ξάδερφό μου μού είπε: Την ερχόμενη Κυριακή - ήταν Τετάρτη - το μεσημέρι σε περιμένω στο σπίτι μου να φάμε μαζί. Εντωμεταξύ εγώ είχα γνωρίσει και την κ. ΑΜΑΛΙΑ την σύζυγό του, μια εκπληκτική Κυρία η οποία ερχόταν που και που στον ΒΑΚΧΟ με οικογενειακούς φίλους για διασκέδαση. Είχαν δύο κόρες, δύο αγγελούδια, η Δώρα ήταν η πιο μεγάλη και η Μιμίκα η πιο μικρή. Αρκετά πιο μικρές από μένα. Όταν η κ. ΑΜΑΛΙΑ έμαθε πως ήμουν μόνος μου στην Αθήνα παρότρυνε τον σύζυγό της να με καλέσει στο σπίτι τους ώστε να συνεχίσω να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή. Ο σύζυγός της βέβαια το είχε κάνει ήδη. Όταν βρέθηκα στο σπίτι τους για πρώτη φορά κατάλαβα, αν και μικρός, πως επρόκειτο για μία θαυμάσια και με αρχές οικογένεια. Τους αγάπησα όλους από την πρώτη στιγμή.
Τότε δεν είχα καταλάβει ακόμα το πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα στο δρόμο μου αυτή την οικογένεια και κυρίως πως ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ θα γινόταν για μένα ο φίλος μου, ο δάσκαλος μου. Αυτός ο άνθρωπος μ' αγκάλιασε σαν παιδί του, αφιέρωνε χρόνο για μένα για να με μυήσει στη μουσική, μ' έβαλε να κάνω μαθήματα κιθάρας με τον καθηγητή μουσικής που είχε στην ορχήστρα του τον αείμνηστό πια ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΗ και κυρίως μου μιλούσε για ποιοτική μουσική, για συνθέτες όπως ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ο ΞΑΡΧΑΚΟΣ, και για πολλούς ακόμα, εγώ όλους αυτούς ούτε που τους είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου γιατί στο χωριό ακούγαμε ΚΑΝΤΡΥ και ΡΟΚΑΔΙΚΑ από τα κουδούνια και τα κυπριά των καρκατζαλαίων κάθε πρωτοχρονιά και από τα γιδοπρόβατα του Χρήστου Πατούκα.
Είχε βάλει ο δάσκαλος και τον αρμονίστα τον αείμνηστο Δημήτρη που είχε επίσης στην ορχήστρα να με μάθει να παίζω πιάνο. Το είχα πάρει μάλιστα τόσο σοβαρά που καθόμουνα μέχρι το πρωί στο μαγαζί, αφού έφευγαν όλοι για να κάνω πρόβες. Ευτυχώς που γύρω από την ταβέρνα δεν υπήρχαν γείτονες γιατί θα με είχαν λυντσάρει. Μη φανταστείτε πως πλήρωνα για τα μαθήματα, κάθε άλλο, όταν κάποια στιγμή έκανα κάποια κρούση για χρήματα στον δάσκαλο της κιθάρας μου το ξέκοψε άμεσα, μου είπε πως αυτό ήταν θέμα του Θάνου και καλά θα κάνω να μην το αναφέρω ξανά. Στην αρχή είχα ζήλο, στην πορεία όμως ο ζήλος μου ατόνισε γιατί είχα γνωρίσει εντωμεταξύ τον κορυφαίο ζωγράφο ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΒΒΑΚΗ που ζωγράφιζε σε όλα τα καλά μαγαζιά της συνοικίας των Θεών [ΠΛΑΚΑ] με θέματα της παλιάς Αθήνας και που και που ζωγράφιζε και καμία ζωηρή αρτίστα μισόγυμνη, αυτό ήταν πολύ ελκυστικό για μένα και χρίστηκα βοηθός του καλλιτέχνη με αρμοδιότητα να του πλένω τα πινέλα, κάτι ήταν κι αυτό, και μοιραία εγκατάλειψα τις μουσικές σπουδές.
Εντωμεταξύ ο δάσκαλος, δάσκαλος ήταν για μένα πλέον ο ΘΑΝΟΣ ΚΑΡΡΑΣ μού μιλούσε για τέχνη και για βιβλία. Ερχόταν στο μαγαζί να τον ακούσουν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά ξεχώριζαν οι άνθρωποι που είχαν ποιότητα στη ζωή τους. Ο Δάσκαλος τότε ήταν μεγάλη φίρμα στη νύχτα και τον σεβόντουσαν όλοι, μαγαζάτορες, πελάτες, εργαζόμενοι και φυσικά οι συνάδελφοί του οι καλλιτέχνες. Είχε κάνει πάρα πολλά για μένα, θα έλεγα και όχι μόνο για μένα, και για τ' άλλα παιδιά, απλά εμένα μου είχε ιδιαίτερη αδυναμία γιατί ήμουν στην Αθήνα μόνος μου και γιατί προφανώς είχε καταλάβει πως μπορεί να ήμουνα μεν ένα χωριατόπαιδο αλλά έβλεπε πως είχα δίψα για μάθηση. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας ο αείμνηστος κι αυτός ΣΩΤΗΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ είχε την φαεινή ιδέα αντί να πάρει ξανά για την χειμερινή σεζόν τον ΘΑΝΟ ΚΑΡΡΑ πήρε έναν καινούριο άγνωστο καλλιτέχνη που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μετά βέβαια τον έμαθε όλη η Ελλάδα, μιλάω για τον ΤΑΚΗ ΜΟΥΣΑΦΙΡΗ τότε όμως ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων και καταλαβαίνετε βέβαια πως οι εργαζόμενοι είχαμε τα οικονομικά μας χάλια. Το μαγαζί πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, οι εργαζόμενοι είχαμε θέσει όλοι υποψηφιότητα για να γίνουμε άγιοι λόγω νηστείας = πείνας.
Τότε ήρθε και με βρήκε ο δάσκαλος, αφού είπαμε πολλά και διάφορα όταν πήγε να φύγει, κοντοστάθηκε, γύρισε, έβγαλε κάποια χαρτονομίσματα και μου τα έδωσε λέγοντας: Πάρε αυτά τα χρήματα και θα μου τα επιστρέψεις όταν θα επιστρέψω εδώ για δουλειά, και νομίζω πως με τα χάλια που έχετε σύντομα θα με καλέσει πίσω ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ. Αυτό και έγινε, και ευτυχώς που έγινε σύντομα γιατί θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε. Όταν κάποια στιγμή αργότερα πήγα να δώσω εκείνα τα χρήματα στον δάσκαλο, με αγριοκοίταξε και μου είπε, ξέχασε το!!! Αυτός ήταν ο δάσκαλος. Κάποια στιγμή μας είχε φτιάξει και μια ομάδα και κάθε Κυριακή, παίζαμε με άλλες ομάδες της περιοχής και δύο φορές την εβδομάδα κάναμε προπόνηση. Αυτή η ενασχόληση έσωσε εμένα και άλλα παιδιά από το πιοτό και το τσιγάρο. Είχαμε στην ομάδα και έναν φοιτητή της ιατρικής, πολλά παιδιά τότε σπούδαζαν και παράλληλα εργαζόντουσαν γιατί δεν υπήρχε το εισόδημα του μπαμπά και της μαμάς, αυτό το παιδί με τον δάσκαλο μισή ώρα πριν τον αγώνα μας μιλούσαν για πολλά και διάφορα θέματα όπως: κάπνισμα, ποτό, γυναίκες, καμπαρέ, συμπεριφορές και κυρίως μας είχαν πείσει πως θα γινόμασταν μεγάλοι αθλητές αν δεν βάζαμε στη ζωή μας το ποτό και το κάπνισμα. Εγώ βέβαια μεγάλος αθλητής δεν έγινα - αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή μου σε κάποιους Μαραθώνιους - αλλά θα ευγνωμονώ για πάντα τον δάσκαλο και τον ΧΡΗΣΤΟ τον φοιτητή που μας παρότρυναν να μείνουμε εκτός ποτού και τσιγάρου. Επειδή αυτό το κείμενο θα το διαβάσουν και κάποια παιδιά της ΟΚΡΑ όπως π.χ. ο ΑΡΚΑΣ σίγουρα θα καταλάβουν πως πολλά πράγματα που τους έλεγα εγώ μετά, το 1999 που δημιουργήσαμε την ΟΚΡΑ είχαν τη ρίζα τους στην εποχή εκείνη. Κάποια στιγμή οι δρόμοι μας χώρισαν αλλά ποτέ δεν έπαψε να μ' αγαπάει και να τον αγαπάω. Όταν γνώρισε την Λαμπρινή, ήμασταν τότε αρραβωνιασμένοι, αφού μίλησε κάποια λεπτά μαζί της ήταν στο PEPOS RESTAURANT που είχαμε απέναντι από το σημερινό Μουσείο Ακροπόλεως, γύρισε, μου έκλεισε το μάτι και μου είπε: έκανες καλή επιλογή!! Δεν γνωρίζω αν η Λαμπρινή είχε ακούσει εκείνα και αν ήταν αυτό ο λόγος που στην πορεία αγάπησε τον δάσκαλο και όλη την οικογένεια εξίσου με μένα. Το ίδιο την αγάπησε και ο δάσκαλος, και η κ. Αμαλία και τα κορίτσια.
Σωτήριο έτος 2007!! Έχω ήδη ξεκινήσει στην αυλή των θαυμάτων να διοργανώνω βραδιές ποίησης, το 2007 θα ήταν το αποκορύφωμα, θα ερχόταν και οι φίλος μου με την δίδυμη αδερφή μου για να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας. Η σκέψη μου πήγε στον δάσκαλο, ήταν μοναδική ευκαιρία να τον τιμήσω. τον κάλεσα και αποδέχτηκε την πρόσκληση, έφερε μάλιστα και το μπουζούκι μαζί του, το τι έγινε εκείνο το βράδυ δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ελπίζω κάποια στιγμή ή ο ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ή ο ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ να γυρίσουν μια ταινία για να σας δώσουν το κλίμα που επικρατούσε εκείνο το βράδυ. Θα σταθώ στη στιγμή που ο δάσκαλος πήρε από την κόρη μου την αναμνηστική πλακέτα, ήταν η πρώτη φορά που αντίκριζα τον δάσκαλο βουρκωμένο. Αρχές του 2019 νομίζω ήταν Φεβρουάριος που τον επισκεφτήκαμε στο σπίτι του μου είχε πει δείχνοντας την πλακέτα που την είχε σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη του, αυτό εκεί είναι για μένα το καλύτερο δώρο!!! Για όσο έμειναν στο χωριό τους αγάπησαν όλοι.
Δάσκαλε, θέλω να σου πω για μία ακόμα φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου, υπήρξες για μένα ένας σημαντικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ΦΙΛΟΣ δυστυχώς λόγω κορωνο'ι'ού δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ στον αποχαιρετισμό γι' αυτό παρακάλεσα την πολυαγαπημένη μου Μιμίκα να σε αποχαιρετήσει εκ μέρους μου με τα πιο κάτω λόγια.
Δάσκαλε ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, όπως είπε και ο σοφός Σωκράτης δεν γνωρίζω ποιος είναι πιο τυχερός, αυτός που μένει ή αυτός που φεύγει; αυτό που σίγουρα γνωρίζω είναι το γεγονός πως υπήρξα τυχερός που σε συνάντησα, θέλω λοιπόν να σου πω από τα τρίσβαθα της ψυχής μου ένα μεγάλο ευχαριστώ, υπήρξες για μένα ένας φάρος αγάπης, στοργής και πολιτισμού, χάρη σε σένα δάσκαλε μπόρεσα να δω τις αθέατες πλευρές τις ζωής, χάρη σε σένα γνώρισα την πραγματική και άδολη αγάπη.
Εσύ ήσουν αυτός που όταν ήμουν μόλις 13 χρονών και μόνος μου στην Αθήνα με καλούσες στο σπίτι σου, στη δική σου οικογένεια για να νιώθω την οικογενειακή θαλπωρή.
Δάσκαλε, για όσο ζω θα υπάρχεις στην καρδιά μου.
Καλό ταξίδι δάσκαλε..
ΥΓ. Χαίρομαι που ο δάσκαλος επέλεξε την καύση αντί για την ταφή, αν και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ αυτό το θέμα με τον δάσκαλο, το βρίσκω συναρπαστικό που έχουμε την ίδια άποψη για τα επέκεινα.
Θα μπορούσα να σας μιλάω πολλές μέρες για το μεγαλείο της ψυχής του δασκάλου μου, νομίζω πως αυτά τα λίγα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος το πόσο ευλογημένος στάθηκα στη ζωή μου που με πήρε για προστασία κάτω από τις φτερούγες του. Ευτυχώς αυτό το μεγαλείο ψυχής το κληρονόμησε και στις κόρες του. Θα προσθέσω μόνο δυό λόγια για την Κυρία Αμαλία, κυριολεκτικά την λάτρευε γιατί γνώριζε πως πίσω από έναν πετυχημένο άντρα κρύβεται μία αξιολάτρευτη και ικανότατη σύζυγος, μη ξεχνάτε πως ο δάσκαλος εκτός από μεγάλη φίρμα της εποχής ήταν κατά γενική ομολογία ένας τζέντελμαν, επίσης να μην ξεχνάμε πως οι πειρασμοί της νύχτας τότε, όπως και σήμερα, ήταν πολλοί, κι όμως ο δάσκαλος παρέμεινε αλώβητος γιατί λάτρευε την Κυρία Αμαλία, πάντα μου έλεγε, ήμουν τυχερός, αν δεν ήταν η Αμαλία δεν θα είχα την οικογένεια που έχω, είχε δίκιο ο δάσκαλος αυτή ήταν η πραγματικότητα.
Όλα αυτά που διαβάσατε τα έγραψε ο μαθητής για τον δάσκαλό του, δηλαδή ο Επικούρειος Πέπος για τον Θάνο Καρρά απλά και μόνο για να του πει ευχαριστώ.
====================
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΒΙΝΑΣ 07/01/1938 -- 12/09/2021 Ο Μπαρμπαγιάννης έγινε άγγελος!!!! Πρώτη ανάρτηση 12/09/2021
84 χρόνια μιας συναρπαστικής και δημιουργικής ζωής με τρία παιδιά, με επτά εγγόνια, δύο δισέγγονα και κυρίως με μία καλοσυνάτη και στωική σύζυγο.
Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον θείο Γιάννη τον μικρότερο αδερφό του πατέρα μου που σήμερα 12 Σεπτεμβρίου 2021 μας αποχαιρέτησε μετά από 10ημερη παραμονή στο νοσοκομείο Τρικάλων λόγω Covid. Είχε κάνει και τα δύο εμβόλια αλλά νόσησε και λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας που είχε ήταν το εύκολο θύμα.
Ίσως κάποιος, κάποιοι να πούνε: μα αφού είχε κάνει και τα δύο εμβόλια γιατί νόσησε;
Είναι απλό, όταν έχεις υποκείμενα νοσήματα θα πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ γιατί αυτός ο ιός χτυπάει κυρίως τους έχοντες προβλήματα υγείας γι' αυτό όσες και όσοι διαβάσουν αυτό το άρθρο ας λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Την ημέρα που θα γινόταν η διασωλήνωση λίγη ώρα πριν ο Μπαρμπαγιάννης με επισκέφτηκε στον ύπνο μου και μου ζήτησε να μεταφέρω στο χαρτί τα πιο κάτω λόγια.
Η ώρα ήταν 06:30 όταν με επισκέφθηκε στον ύπνο μου ο θείος μου ο Γιάννης που αυτή την περίοδο βρίσκεται στο νοσοκομείο Τρικάλων στην Μ.Α.Φ. ( Μονάδα αυξημένης φροντίδας) λόγω Covid.
Ο διάλογος που έγινε μεταξύ εμού και του θείου μου είναι ο εξής.
-- Ανιψιέ καλημέρα!!
-- Καλημέρα Μπαρμπαγιάννη!!
-- Ανιψιέ αυτά που θα σου πω φρόντισε να τα γράψεις καλά στο μυαλό σου και όταν ξυπνήσεις να τα μεταφέρεις στο χαρτί, θέλω να παραδώσεις αυτά που θα σου πω στη θεία σου και στα ξαδέρφια σου, εντάξει;
-- Εντάξει Μπαρμπαγιάννη θα κάνω ότι μου ζητήσεις, πες μου όμως τι συμβαίνει; Λίγες ώρες πριν μίλησα με τον Πλάτωνα και μου είπε πως πήγαινες προς το καλύτερο, έχει αλλάξει κάτι;
Ανεψιέ υπήρξε μία κακή εξέλιξη, ενώ χθες είχα 92 οξυγόνο σήμερα το πρωί κατά τις 05:30 έπεσε στο 80 περίπου και το πιθανότερο σενάριο είναι να με διασωληνώσουν!! Όπως καλά γνωρίζεις η διασωλήνωση στην ηλικία μου και με τόσα προβλήματα που έχω δεν είναι ό,τι καλύτερο, φοβάμαι ανεψιέ πως δεν θα επιστρέψω ζωντανός στο χωριό. Για να μην τρομοκρατήσω τα παιδιά μου γιατί η ώρα ήταν ακατάλληλη πήρα μόνος μου την απόφαση, υπέγραψα εγώ για να γίνει η διασωλήνωση, βασικά από αυτά που μου είπαν οι γιατροί ήταν μονόδρομος, δεν είχαν άλλη επιλογή.
-- Μπαρμπαγιάννη μήπως θα έπρεπε να ενημερωθούν τα παιδιά πριν γίνει αυτό;
-- Και τι θα άλλαζε ανιψιέ; Θα άλλαζε κάτι; Απλά θα τους αναστάτωνα χωρίς λόγο, ξέρεις ο Κώστας ας κάνει τον σκληρό είναι πολύ ευαίσθητος και δεν ήθελα να τρομάξει μέσα στη νύχτα.
-- Και γιατί βρε Μπαρμπαγιάννη επέλεξες εμένα να μεταφέρω τα λεγόμενά σου;
Όλοι γνωρίζουν πως εσύ έχεις ταλέντο στο γράψιμο, τα λες ωραία, ένας άλλος λόγος είναι η αδυναμία που σου έχω εγώ και η θεία σου.
Σ' ευχαριστώ Μπαρμπαγιάννη για τα καλά σου λόγια, θα κάνω ότι μου πεις.
Αγαπημένα μέλη της οικογένειάς μου σας χαιρετώ, πριν λίγο μ' επισκέφθηκε ο γιατρός και μου είπε πως η κατάσταση χειροτερεύει και ως εκ τούτου θα έπρεπε να σας ενημερώσουν πως θα με διασωληνώνανε, πήρα την ευθύνη πάνω μου γιατί δεν ήθελα να σας τρομάξουν και υπέγραψα εγώ, έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε κάτι. Σκέφτηκα να επισκεφθώ τον ανεψιό μου τον Πέπο στο όνειρό του για να σας μεταφέρει αυτό το γράμμα.
Όπως καλά γνωρίζετε με τα διάφορα προβλήματα που έχω η διασωλήνωση δεν είναι ότι καλύτερο, ίσως αποβεί και μοιραία. Ελπίζω να τα καταφέρω και να βρεθώ ξανά κοντά σας για να σας κλείσω στην αγκαλιά μου.
Αν όμως, είπαμε αν, κάτι πάει στραβά και δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω τα πιο κάτω λόγια.
Θέλω να σταθείτε δυνατοί!!
Εγώ έζησα κοντά σας μία συναρπαστική ζωή, αν κάποιες φορές σας στεναχώρησα σας ζητώ συγγνώμη, θέλω να κρατήσετε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε, ήμουν τυχερός που είχα τόσο καλά παιδιά, νύφες, γαμπρό, εγγόνια και κυρίως που είχα μία καλοσυνάτη γυναίκα που στάθηκε δίπλα μου βράχος.
Έζησα μαγικές στιγμές κοντά σας, είμαι πολύ περήφανος για όλους σας, σας ευχαριστώ που μου χαρίσατε 7 καταπληκτικά εγγόνια και δύο δισέγγονα, και αν όλα πάνε καλά η Καλλιόπη θα μας χαρίσει και το τρίτο, τι άλλο να ζητήσω από την ζωή μου; εδώ που τα λέμε δεν έζησα και λίγο, τα 84 είναι ένα καλό νούμερο.
Παιδιά μου μην λυγίσετε, να παραμείνετε δυνατοί και ενωμένοι, έχετε υπέροχα παιδιά και πρέπει να σταθείτε δίπλα τους γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι.
Σας παρακαλώ όλους να φροντίζετε και να αγαπάτε την μητέρα σας, στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν να είσαστε δίπλα της ως φύλακες άγγελοι.
Αν κάποιον ή κάποια από τα μέλη της οικογένειας μου πλήγωσα ζητώ ταπεινά συγγνώμη και σας παρακαλώ να με συγχωρήσετε.
Ελένη να σταθείς δίπλα στα παιδιά, ειδικά τώρα εσύ θα είσαι το στήριγμά τους, γυναίκα, αν δεν ήμουν ο τέλειος σύζυγος δείξε επιείκεια και συγχώρεσέ με, παιδιά μου αν δεν ήμουν ο τέλειος πατέρας, επίσης σας ζητώ να με συγχωρέσετε.
Θα ήθελα να σας πω πολλά ακόμα αλλά οι γιατροί ανυπομονούν γιατί το οξυγόνο όλο και πέφτει πιο κάτω.
Αν δεν τα καταφέρω θέλω να σας πω πως σας αγαπώ όλους, σας παρακαλώ να μείνετε ενωμένοι και αγαπημένοι.
Ανεψιέ σ' ευχαριστώ, αν τα καταφέρω να βγω γερός από αυτή την περιπέτεια θα κάνουμε ένα γλέντι τρικούβερτο. Αντίο!!!
Το περιεχόμενο αυτού του γράμματος είναι λόγια του Μπαρμπαγιάννη που εγώ απλά τα μετέφερα στην οθόνη του τηλεφώνου σας.
Σας χαιρετώ Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
Φίλες και φίλοι αύριο 13 Σεπτεμβρίου του 2021 στις 10:30 στον ιερό ναό Γενέσιον της Θεοτόκου στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι θα γίνει η εξόδιος ακολουθία του αποχαιρετισμού του θείου Γιάννη.
'Ενα ποίημα αφιερωμένο στον Μπαρμπαγιάννη από τον Επικούρειο Πέπο, το ποίημα απάγγειλε η εγγονή του η 'Ελενα στα εννιάμερα του παππού της. Πρώτη δημοσίευση 21/09/2021
Φίλες και φίλοι καλημέρα, χθες είχαμε τα εννιάμερα του Μπαρμπαγιάννη, με αφορμή λοιπόν αυτής της εκδήλωσης ζήτησα την βοήθεια της Μούσας της ποίησης [Ερατώ] ώστε να μπορέσω να γράψω ένα ποίημα για τον θείο μου. Η Μούσα Ερατώ ανταποκρίθηκε στο δίκαιο αίτημά μου και συνέδραμε τα μέγιστα προκειμένου να γράψω το πιο κάτω ποίημα, χθες λοιπόν μετά την επιμνημόσυνη δέηση όταν επιστρέψαμε στο σπίτι της οικογένειας ζήτησα από τις εγγονές του θείου να απαγγείλει κάποια το ποίημα. Ο κλήρος έλαχε στην 'Ελενα την κόρη του Πλάτωνα και της Υακίνθης η οποία με πάθος και συναίσθημα έκανε μία καταπληκτική απαγγελία που μας συγκίνησε όλους. Πάμε τώρα στο μεταφυσικό μέρος της υπόθεσης, το βράδυ ήρθε στο όνειρό μου ο θείος μου, ήταν δακρυσμένος!!! Τον ρώτησα:
--Μπαρμπαγιάννη γιατί είσαι δακρυσμένος;
-- Ανιψιέ πως να μην είμαι δακρυσμένος μ' αυτό το πολύ όμορφο και βιωματικό ποίημα που έγραψες για μένα; Ειδικά εκεί που αναφέρεις για τον γαμπρό μου τον Χρήστο με συγκλόνισες!! Ήταν άδικο ανεψιέ αυτό που συνέβη στον γαμπρό μου, αυτόν τον πόνο δεν μπόρεσα να τον ξεπεράσω ποτέ. Θέλω επίσης να σ' ευχαριστήσω γιατί θυμήθηκες αυτό που σου είχα ζητήσει, δηλαδή να με αποχαιρετήσετε με το αγαπημένο μου τραγούδι. Ευχαριστώ επίσης την εγγονή μου την ΄Ελενα για την ανυπέρβλητη απαγγελία που έκανε.
-- Μπαρμπαγιάννη όλα καλά και άγια αυτά που λες, λύσε μου όμως την απορία: πως εσύ τα έχεις μάθει όλα αυτά τα γή'ι'να αφού όλοι μας ξέρουμε πως έχεις πεθάνει;
-- Ανεψιέ καθ' οδόν προς τη χώρα των Μακάρων, η διαδρομή κρατάει 30 ημέρες, μπορούμε με έναν μαγικό τρόπο, που δεν μπορώ να σου αποκαλύψω να επικοινωνούμε με αγαπημένα πρόσωπα και να μαθαίνουμε το τι συμβαίνει πίσω μας. Σε χαιρετώ τώρα γιατί τελείωσε ο μαγικός χρόνος που είχα στην διάθεσή μου.
-- Σε χαιρετώ κι εγώ Μπαρμπαγιάννη, και σ' ευχαριστώ που επέλεξες εμένα για να μεταφέρω τα μεταφυσικά σου λόγια και συναισθήματα στ' αγαπημένα σου πρόσωπα.
Φίλες και φίλοι, Χριστιανοί και αλλόθρησκοι, θρησκευόμενοι και μη, αυτή ήταν η επικοινωνία που είχα με τον θείο Γιάννη, μη με ρωτήσετε πως και γιατί, γιατί ούτε κι εγώ γνωρίζω την διαδικασία, εξάλλου τι σημασία έχει; Αυτό που κρατώ εγώ είναι η παρέμβασή του στα δρώμενα.
Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/
Με τα μεγάλα κάστρα/
Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/
Και μίλησε με τ' άστρα.
Ήταν ο πρωτομάστορας/
Και είχε για βοηθό/
Τον Χρήστο τον γαμπρό του/
Αγαπητό και άξιο σε όλο το χωριό.
Κλάψτε βουνά της Μάνης/
Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/
Γιατί πολύ σας λάτρεψε/
Και στον χορό σας βάνει.
Μόνο για σας μας μίλαγε,/
Πότε, για την ομορφιά σας/
Και πότε για την άγρια όψη σας/
Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.
Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/
Και το κοντάρι αρπάζει/
Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/
Και χάμω τον σωριάζει.
Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/
Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/
Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/
Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/
Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/
Από του Χάροντα τις σαϊτιές/
Και λίγο πριν πεθάνει/
Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει που άκουγε στη Μάνη/
Τι έχουν της Μάνης τα βουνά και στέκουν μαραμένα/
Το άκουγε και στο χωριό/
Ήταν από τ' αγαπημένα/
Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.
=====================
Φίλες και φίλοι αυτή η ανάρτηση έχει να κάνει με κείμενα που είχα γράψει στο παρελθόν με αφορμή την αναχώρηση αγαπημένων προσώπων.
Υ.Γ. Σήμερα 10/09/2024 το Ράδιο Κεφαλοπόταμος είχε αφιέρωμα στον Μάικ τον Άρχοντα της νύχτας που μας αποχαιρέτησε πριν 4 μέρες, [06/09/2024].
