[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]. ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - EΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ PEPOS Σκόρπιες σκέψεις ενός Ουτοπιστή [Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας]

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της Επικούρειας φιλοσοφίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάτε πως τον Επικούρειο Πέπο τον διαβάζουν και στην Αυστραλία, [Στεφανία] και στην Ιαπωνία πάρα πολλοί φίλοι και όχι μόνο, σας χαιρετώ λοιπόν από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όσοι από εσάς είχατε την τύχη ή την ατυχία να διαβάσετε το πρώτο μέρος των κειμένων μου σίγουρα θα έχετε ενθουσιαστεί και θα περιμένατε πως και πως να αναρτήσω το Β' μέρος και το Γ', ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το δεύτερο. Ελπίζω πως η Στεφανία έφθασε στον προορισμό της και όπως μου είπε πριν φύγει θα διαβάζει καθημερινά αυτά που γράφω για να έχει την επαφή με την Ελλάδα. Έρρωσθε!!!

Το πιο κάτω ποίημα που φέρει τον τίτλο "Αργοπεθαίνει όποιος" που εμπνεύστηκε και έγραψε ο Επικούρειος Πέπος στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και που το θεωρεί ένα από τα κορυφαία που έχει γράψει το εμπνεύστηκε από τον τίτλο του ποιήματος της Μάρθας Μοντέ'ι'ρος που κακώς για κάποια χρόνια ο κόσμος θεωρούσε πως ήταν του Νερούδα, διαβάστε την δική μου εκδοχή και αναζητήστε και την εκδοχή της κυρίας Μοντέ'ι'ρο, Προσοχή, Μόνο τον τίτλο δανείστηκα. Πάμε λοιπόν.



Αργοπεθαίνει όποιος εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη των φίλων του για ίδιον όφελος./


Αργοπεθαίνει όποιος εισπράττει αγάπη και επιστρέφει αχαριστία./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν έχει φίλους και στερείται τον παρηγορητικό λόγο ενός εκλεκτού φίλου/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ακούει συχνά τις εξαίσιες μουσικές της φύσης/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες των φίλων του/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν χαμογελά, όποιος δεν έχει χιούμορ, όποιος στερεί τη δυνατότητα στον εαυτό του να επικοινωνεί με αγαπημένα πρόσωπα/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, στους γονείς του, στα παιδιά του, και στους φίλους του/

Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και αγάπη καλλιεργεί μίσος/

Αργοπεθαίνει όποιος θέλει να πετάξει και δεν του το επιτρέπουν/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιζητά την Επικούρεια γαλήνη στη απλότητα της ζωής/

Αργοπεθαίνει όποιος ζει συμβατικά, και όποιος δεν επαναστατεί συχνά κατά του εαυτού του/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν απολαμβάνει το νέκταρ και την αμβροσία της εφήμερης ζωής του/

Αργοπεθαίνει όποιος αναβάλει ξανά και ξανά το αντίκρισμα μιας ανατολής, και μιας δύσης./

Αργοπεθαίνει όποιος σκέπτεται τον θάνατο ενώ η ζωή δίπλα του περνά και διαβαίνει./

Αργοπεθαίνει όποιος θάβει μέσα του, τα όνειρα του, τα ταξίδια του, τα ποιήματα του, τις ζωγραφιές του./

Αργοπεθαίνει όποιος αναρωτιέται μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει χωρίς να τολμάει να το πει./

Αργοπεθαίνει όποιος το πρωί πριν φύγει από το σπίτι του δεν απαγγέλλει έναν στίχο, δεν αντικρίζει μια ωραία εικόνα, δεν κάνει μια θετική σκέψη, και δεν λέει: σήμερα όλα θα πάνε καλά./

Αργοπεθαίνει όποιος στον βωμό του χρήματος θυσιάζει την "Ιφιγένεια" της συνεύρεσης με αγαπημένα πρόσωπα./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αρκείται σ' αυτά που έχει και φθονεί αυτά που κατέχουν οι άλλοι.

Αργοπεθαίνει όποιος ζει με μίζερους και αχάριστους-τοξικούς ανθρώπους που του δηλητηριάζουν την ψυχή.

Αργοπεθαίνει όποιος επιστρέφει στην Ιθάκη του και την βρίσκει φτωχική μη σκεπτόμενος το πόσα κέρδισε από το ταξίδι προς αυτήν.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιτρέπει στις μουσικές νότες τις καρδιάς τους να εισέλθουν στο πεντάγραμμο της ψυχής του./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν καλλιεργεί στον κήπο της ψυχής του τις τέχνες, τη μουσική, την ποίηση και τα γράμματα./

Αργοπεθαίνει όποιος ξυπνάει και κοιμάται χωρίς να έχει έναν μεγάλο έρωτα για κάτι ώστε να έχει νόημα η ζωή του.

Αργοπεθαίνει όποιος επιτρέπει να τον συνθλίβουν οι μυλόπετρες κάθε μέρα σε μικρές δόσεις προς χάριν μιας ανύπαρκτης ενότητας./

Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και καλοσύνη εισπράττει καχυποψία και φθόνο./

Αργοπεθαίνει όποιος είναι ευαίσθητος και καλοπροαίρετος γιατί τα πιράνχας θα του κατασπαράξουν τα ζωτικά του όργανα./

Αργοπεθαίνει όποιος μένει σε μια σχέση φθοράς και αιμορραγίας αντί να δώσει ένα τέλος./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν "ταξίδεψε" μέσα σε οφθαλμούς ερωτικούς κι ελκυστικούς./

Αργοπεθαίνει όποιος εξακολουθεί να πίνει το κώνειο σε μικρές δόσεις μιας ανάλγητης κοινωνίας./

Αργοπεθαίνει όποιος συνυπάρχει με άτομα κοιλιόδουλα και πνευματικούς νάνους./

Αργοπεθαίνει όποιος είναι ονειροπόλος, ευαίσθητος, αγαθός και ζει ανάμεσα αγνώμονες και ωχαδερφιστές./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν βρίσκει στη ζωή του το άλλο του μισό και ζει μια ζωή γεμάτη πίκρα και στεναχώρια./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν έκοψε τον γόρδιο δεσμό στην ώρα του ώστε να μπορέσει να περάσει στην επόμενη φάση της ζωής του./

Αργοπεθαίνει όποιος βρήκε στο δρόμο του την Χάρυβδη και δεν αλλαξοδρόμησε από τον φόβο της Σκύλας./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν συνάντησε στην ζωή του μια ερωτική όαση./

Αργοπεθαίνει όποιος επέζησε από την πύρινη λαίλαπα στο Μάτι και στα Τέμπη γιατί πάντα θα κουβαλάει στην ψυχή του τις εικόνες της τραγωδίας που έζησε αυτός και τ' αγαπημένα του πρόσωπα./

Αργοπεθαίνει όποιος συνάντησε στην ζωή του τον μεγάλο έρωτα και δεν τόλμησε να την/ον ακολουθήσει παραμένοντας στην μιζέρια μιας ανούσιας σχέσης./

Αργοπεθαίνει όποιος κάνει μόνιμα αρνητικές σκέψεις./

Αργοπεθαίνει όποιος/α δεν συμμετέχει σε δράσεις εθελοντισμού και δεν βιώνει τη χαρά της δημιουργίας./

Αργοπεθαίνει όποιος συνεχίζει να συμβιώνει με την αρνητικότητα και την καχυποψία./

Αργοπεθαίνει όποιος κλείνετε στον εαυτό του και πλάθει φαντάσματα γιατί αυτά τα φαντάσματα κάποια στιγμή θα γίνουν οι εφιάλτες του.

Αργοπεθαίνει όποιος φοβάται να ερωτευτεί γιατί μόνο με τον έρωτα μπορεί να βγάλει φτερά, έστω και προσωρινά, το προσωρινά στον έρωτα διαρκεί μια αιωνιότητα και μία μέρα.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.

=================

Ακολουθεί το ποίημα με τίτλο ΑΝ

Το πιο κάτω ποίημα ανήκει κι αυτό στον Επικούρειο Πέπο και φέρει τον τίτλο ''ΑΝ'' τον τίτλο τον δανείστηκε από τον ΡΑΝΤΙΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ, για να σας πει κι αυτός τα δικά του ''ΑΝ'', σας εύχομαι καλή ανάγνωση, με σεβασμό Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Προσοχή, μόνο ο τίτλος είναι δανεικός.


ΑΝ δεν έχεις ''κλείσει'' στην αγκαλιά σου και δεν σ' έχουν ''κλείσει'' φίλοι ευλογημένοι και διαχρονικοί πως μπορείς να λες ''Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός;''


ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί στο πατάρι του Gutenberg κάποιο Σάββατο για να παρακολουθήσεις τις ομιλίες κορυφαίων ομιλητών, όπως ο Ήρκος και ο Στάντης Αποστολίδης και πολλών άλλων φρόντισε να το κάνεις σύντομα.


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει την απολογία του Σωκράτη σε απόδοση του Στάντη Αποστολίδη σπεύσε στις εκδόσεις Gutenberg να το αγοράσεις.


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα θεατρικά έργα του ΙΨΕΝ και του ΣΤΡΙΝΜΠΕΡΓΚ ποτέ δεν είναι αργά να το κάνεις, άλλωστε και η Νεφέλη με την Κορνηλία τώρα ξεκίνησαν.


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία του κορυφαίου διανοητή των Τρικάλων Ηλία Γιαννακόπουλου μπορείς να τα αναζητήσεις στο βιβλιοπωλείο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ στο Κορωπί.


Αν δεν έχεις ερωτευθεί πως είναι δυνατόν να μιλάς για τα υπέρ και τα κατά του έρωτα;


Αν μπορείς να παραμένεις ατάραχος τι στιγμή που στην Ελλάδα και στον κόσμο γενικότερα επικρατεί αυτό το χάος του πολέμου, της ασχήμιας και της ανευθυνότητας φυσικά και δεν σου αξίζουν συγχαρητήρια.


Αν μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον άνθρωπο όταν σ' έχουν πληγώσει ουκ ολίγοι τότε και μόνο τότε σου αξίζουν συγχαρητήρια.


Αν μπορείς να σκέφτεσαι δημιουργικά την ώρα που οι πολλοί χάνουν την ψυχραιμία τους αυτό σημαίνει πως ανήκεις στους επικούρειους - στω'ι'κούς και σου πρέπουν πολλά εύγε.


Αν επαναστατείς για την έλλειψη αισθητικής και σεβασμού που κυριαρχούν στην Ελληνική κοινωνία, sory αλλά θα συνεχίσεις να νιώθεις πληγωμένος γιατί δεν υπάρχει πλάνο αλλαγής σε κανένα συρτάρι του υπουργείου παιδείας.


ΑΝ μπορείς να απαλλαγείς από το μέγιστο χαζοκούτι που το έχουν ονομάσει τηλεόραση σε σύντομο χρονικό διάστημα θα παρατηρήσεις μεγάλες διαφορές στην αρμονία της ψυχολογίας σου.


ΑΝ μπορείς να έχεις στη φαρέτρα σου τα βέλη της αρετής, του σεβασμού, της αγάπης, της φιλίας, της καλοσύνης, της δημιουργίας, της τέχνης, της μουσικής, της καλοπροαίρετης ματιάς, της κατανόησης και του έρωτα θα πορευθείς εν ειρήνη και έχεις μεγάλες πιθανότητες να πετύχεις τους στόχους σου.


ΑΝ μπορείς να γεμίζεις το νου σου με όμορφες εικόνες, με υπέροχες μουσικές, με ουτοπικούς και ρομαντικούς στίχους θα έχεις προσφέρει στον εαυτό σου το καλύτερο δώρο.


ΑΝ όλοι οι άνθρωποι έχουν για σένα την ίδια αξία και δεν υπάρχουν κάποιοι που να τους έχεις ξεχωρίσει για την ποιότητά τους για τις συμπεριφορές τους για την προσφορά τους και για τις ιδέες τους μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς για σένα πρωτίστως.


ΑΝ έχεις αποφασίσει να συναναστρέφεσαι με καλύτερους από σένα υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή στο μέλλον να είσαι εσύ αυτή/αυτός που θα επιθυμούν οι άλλοι να συναναστρέφονται ώστε να γίνουν καλύτεροι.


ΑΝ καταφέρεις κάποια από αυτά τα ''ΑΝ'' να τα υιοθετήσεις και να τα ''κοινωνήσεις'' σε φίλους και γνωστούς θα έχεις πράξει σωστά και θα σου αξίζουν συγχαρητήρια.


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη
''Η Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους'' και το βιβλίο του David Brewer ''Η Φλόγα της Ελευθερίας'' πως θα μάθεις τις αλήθειες για το τι ακριβώς έγινε το 1821 και το τι ακολούθησε;


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ και το ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ της Λιλής Ζωγράφου χωρίς παρωπίδες και δογματισμούς πως είναι δυνατόν να μάθεις αυτά που σου κρύβουν;


ΑΝ δεν έχεις παρακολουθήσει τα διαδικτυακά μαθήματα του καθηγητή ΒΕΡΤΟΥΔΑΚΗ να αναλύει την τραγωδία του ΣΟΦΟΚΛΗ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΟΣ φρόντισε να το κάνεις σύντομα για να καταλάβεις το πόσο σημαντικός και διαχρονικός είναι ο μέγιστος ΣΟΦΟΚΛΗΣ και φυσικά τα έργα των ΕΥΡΙΠΙΔΗ, ΑΙΣΧΥΛΟΥ και ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ.


ΑΝ δεν έχεις ακούσει την κορυφαία Ιστορικό κ. Μαρία Ευθυμίου να μιλάει για την Παγκόσμια Ιστορία κ.ο.μ. φρόντισε να την ακούσεις σύντομα για να μαγευτείς από την μετάδοση της διδασκαλίας της.


ΑΝ δεν έχεις επισκεφθεί τους τάφους των προγόνων σου στον ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ, τον ναό των ναών, τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ και την ΠΝΥΚΑ το βήμα της Δημοκρατίας τι σόι Έλληνας είσαι;

ΑΝ αντί για την ελληνική γλώσσα -που κατά γενική ομολογία είναι από τις πιο όμορφες γλώσσες του κόσμου- χρησιμοποιείς τα γκρικλις; και λες πως Φταίνε οι άλλοι!! αναλογίσου τις ευθύνες σου και την γελοιότητα σου.

ΑΝ επειδή γεννηθήκαμε στον τόπο που τα τελευταία 200 χρόνια περίπου ονομάζεται Ελλάδα, αυτό μας κάνει αυτόματα και Έλληνες είμαστε γελασμένοι, και ανιστόρητοι.

ΑΝ δεν έχεις ήδη μελετήσει την φιλοσοφία του Επίκουρου, και την τετραφάρμακό του πως είναι δυνατόν να ζητάς να ζήσεις ευχάριστα και ευδαιμονικά;

ΑΝ είσαι βιβλιοφάγος και δεν έχεις επισκεφθεί, έστω για μια φορά στη ζωή σου το ''Καλειδοσκόπιο'' ώστε να γνωρίσεις από κοντά τον βιβλιοφάγο FUJI TOMO KAZU και τον Mr Alex τι ψυχή θα παραδώσεις;

ΑΝ είσαι φυσιολάτρης και δεν έχεις ήδη επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ τι σόι ''μαϊμού'' φυσιολάτρης είσαι;

ΑΝ δεν έχεις μελετήσει το πόνημα του Εὐάγγελου Λεμπέση - Ἡ Τεράστια Κοινωνική Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ και το βιβλίο του Νίκου Δήμου με τίτλο Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΦΩΝ πως είναι δυνατόν να πορευθείς στην Ελληνική κοινωνία;

ΑΝ δεν επισκέπτεσαι καθημερινά το ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου-filomatheia.blogspot.com πως είναι δυνατόν να έχεις την απαίτηση να έχεις έγκυρη λογοτεχνική και ποιοτική - ποιητική ενημέρωση και να πάει καλά η μέρα σου;

ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί έστω και για μια μαγική βραδιά στην Αυλή των Θαυμάτων στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για ν' ακούσεις τις Μούσες να απαγγέλουν ποίηση, ποιο το νόημα της ζωής σου;

ΑΝ έχεις την ευλογία να απολαμβάνεις τη φιλία εκλεκτών φίλων από την Νότια Αφρική, από την Ιαπωνία, από την Φινλανδία, από την Αυστραλία, από την Γαλλία, από την Κορσική, από τη Νορβηγία και φυσικά από την Ελλάδα και δεν ευχαριστείς τον Δημιουργό είσαι αχάριστος.

ΑΝ δεν έχεις δει τ' αριστουργήματα της 7μης τέχνης Ο τελευταίος Σαμουράϊ, Ο κύκλος των χαμένων ποιητών, Αντιγράφωντας τον Μπετόβεν, Πέρα από την Αφρική, Τον ερωτευμένο Σαίξπιρ, Δέντρο ζωής, Πολίτης Καίην, η Θάλασσα Μέσα μου, οι 12 Ένορκοι κ.ο.μ. πως είναι δυνατόν να ονειρεύεσαι;

ΑΝ δεν έχεις γευτεί -έστω για μια φορά- το ''Προδόρπιο των Θεών'' από τον Αρχη-chef Fuzi Tomo Kazu-Poof πως είναι δυνατός να λες πως γνώρισες τη γαστρονομική-ερωτική επανάσταση του ουρανίσκου;

ΑΝ δεν έχεις υποστεί στη ζωή σου το μαρτύριο της σταγόνας, η το μαρτύριο κ.ο.μ. του ά-σοφού Εφιάλτη-Δερμετζή πως μπορείς να λες ότι γνώρισες την επί γης κόλαση;

ΑΝ όταν διάβασες όλα τα πιο πάνω ένιωσες μια ανατριχίλα και σκέφτηκες πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γράφει τέτοιες σαχλαμάρες, σημαίνει πως είσαι στη σωστή λωρίδα της λογικής.


ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου που πασχίζει χρόνια τώρα να μας αφυπνίσει και να μας κάνει πιο σοφούς, λέγοντας πως επειδή τάχαμου δεν έχεις χρόνο, αλλά έχεις χρόνο για τα τηλεοπτικά σκουπίδια, ποιος φταίει; Μήπως ο Ηλίας που τα γράφει;

ΑΝ πάλι την ώρα που τα διάβαζες έκανες έναν απολογισμό και κατέληξες στο συμπέρασμα πως ουδέν κακόν αμιγές καλού είναι μία καλή προσέγγιση της φύσης των πραγμάτων.


ΑΝ αποφασίσεις κάποτε να γίνεις κι εσύ μέλος της Επικούρειας φιλοσοφίας, και ομόσταυλος στον κήπο του Επίκουρου θα σε υποδεχθούμε με μεγάλη χαρά και είναι μία καλή ευκαιρία αυτό το καλοκαίρι να φιλοξενηθείς στην Αυλή των Θαυμάτων.

ΑΝ κατάφερες και έφτασες ως εδώ σώος και αβλαβής αυτό σημαίνει πως έχεις τα προσόντα ώστε κάποια στιγμή να γίνεις μέλος της Ο.ΚΡ.Α. με την αξία σου. Σ' ευχαριστώ που έκανες τον κόπο ν' αφιερώσεις τον πολύτιμο χρόνο σου.


Eπικούρειος Πέπος.
======================

Άστα να πάνε!
το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες

Το ποίημα με τίτλο

"άστα να πάνε" είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι, με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε,

'Αστα να πάνε!

Ο δόκιμος τρόπον τινά ποιητής Επικούρειος Πέπος θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν:

"άστα να πάνε" γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον ανύπαρκτο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά:

Άστα να πάνε/

Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/

Δεν έχουν το νόημα της χαράς/

Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/

Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/

Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία/




Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/

Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/

Από αδικημένους και συκοφαντημένους/

Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/

Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική,

εκπαιδευτική γραφεικρατική και όχι μόνο.




Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/

Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/

Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/

Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/

Και φυσικά από τους δογματικούς ευρέως φάσματος.




Άστα να πάνε φίλε μου/

Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/

Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/

Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον ποιητή να το κάνει στίχους/

Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/

Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα με μία κρυφή ελπίδα/

Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση

"άστα να πάνε".

Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

============================

Ένα ποίημα αφιερωμένο στην Λόλα.




Το ρόδο, το κρίνο, τον ήλιο, τ' αηδόνι/

Με πόθο αγαπούσα που εντός μας φουντώνει/

Τώρα πια δεν τ' αγαπώ, γιατί ανήκει η καρδιά μου/

Στη Μία, τη γλυκειά κοπέλα των ονείρων μου

την μελιστάλαχτη Δολέντσια/

Αυτή είν' η πηγή κάθε αγάπης η μόνη/

Και ρόδο και κρίνο και ήλιος κι αηδόνι.




Σηκώθηκε ψηλά η Σελήνη,/

Τα κύματα λαμποκοπούν/

Κρατώ στην αγκαλιά μου την Δολέντσια/

Κι οι δυό καρδιές τρέλα χτυπούν.




Με τα μαλλιά της γυρωθέ μου/

Κοιτώ τ' αστραφτερά νερά/

"Τι ακούς στο βουητό του ανέμου;/

Τολμώ και την ρωτώ.".




"Δεν είν' το βουητό τ' ανέμου/

Σκοπός Σειρήνων είν' που ηχεί/

Κι ο έρωτας μου είναι καλή μου Δολέντσια

για σένα που κάθε στιγμή φουντώνει./




Τη γη οι ηλιαχτίδες οι στερνές φωτίζουν/

Ομίχλη τα νερά σκέπει απαλά/

Που ως να ν' γεμάτα μυστικά βουΐζουν/

Μιά αχλύ ανεβαίνει πιο ψηλά.




Ο άνεμος τη θάλασσα σηκώνει/

Κι από το κύμα βγαίνει αερικό/

Δίπλα μου κάθεται κι αχ πως φουσκώνει/

Το στήθος της μες στο πέπλο το λευκό!




Η θάλασσα βουερή στα βράχια σπάει/

Κι οι γλάροι κράζουν χαρωπά/

"Πόσο άγρια και τρελά η καρδιά χτυπάει/

Στα στήθια σου, όμορφη Δολέντσια".

Σε χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ.



Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

==========================

Αφιέρωμα στην Λόλα Ιαπώνων ποιητών.

Πριν ανοίξουν τα λουλούδια/

Κοιτάω συχνά να δω αν άνοιξαν/

Και σαν ανοίγουνε φοβάμαι/

Μήπως βρέξει ή άνεμος φυσήξει/

Και την ομορφιά τους αδυνατίσει.

Σαν ανοίξουν τα λουλούδια/

Δε με νοιάζει πια ή βροχή και ο άνεμος/

Μόνη μου έγνοια μήπως και δεν έρθεις εσύ Λόλα/

Κάτω από τα λουλούδια να μεθύσεις.

Liu Yin (1249 - 1293)




Η αύρα του ποταμού μού είπε να τραγουδήσω/

Το φεγγάρι του βουνού μ' εκάλεσε να πιω μαζί του.

Κι εγώ τους είπα μόνος δεν έρχομαι/

Να πάρεις και την Λόλα είπαν οι Μούσες/

Θα έχετε τον ουρανό για πάπλωμα και την γη μαξιλάρι.

Yang Wan-Li (1124-1206)




Του Φεγγαριού η λάμψη σιγά σιγά χάνεται -- που να πηγαίνει άραγε;/

Ακόμη μία φορά κοιτάω στα μάτια τα λουλούδια

και σηκώνω στην υγειά τής Λόλας το ποτήρι μου.

Όλη την ημέρα τα ρωτώ, τα λουλούδια όμως δεν μου απαντάνε:

Για ποιόν μαραίνεστε και πέφτετε;

Για ποιόν ανθίζετε;

Και τα λουλούδια μου απαντάνε:

Για σένα, και για όσους το αξίζουν Mr Pepo!!!

Yen Yun (950- 990)



Σας χαιρετώ με σεβασμό κ.ο.μ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

===========================

Ένα ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο αφιερωμένο 

στην Λόλα για την χαρά του γάμου μας!!




Πάρε με Λόλα στα όνειρα σου απόψε να χαθώ /

στα σπλάχνα της καρδιάς σου να χωθώ /

κι όταν θα λάμπει ένα αστέρι μακρινό /

θα έρχομαι κοντά σου να ξαγρυπνώ/

Μέσα στο όνειρο το δικό σου θα ζω.




Όπως η έρημος διψά για νερό /

Έτσι κι εγώ διψασμένος στους ωκεανούς

των ματιών σου θα ξεδιψώ/

Πάρε με Λόλα να γίνω εξερευνητής του κορμιού σου/

Πάρε με πάνω στα φτερά σου να πετώ κι ας χαθώ!!



Πάρε με Λόλα στην αγκαλιά σου!!!

Επικούρειος Πέπος.

============================

Ακόμη ένα ποίημα για την Λόλα.

Ω! 'σεις αηδόνια της ψυχής μου/

Που 'χετε στήσει τις φωλιές σας/

Στα πανύψηλα δέντρα του Κερκέτιου όρους/

Αφιερώστε

σήμερα όλες τις μελωδίες σας στην ακριβή μου Λόλα.




Σκοπός απαλός φτερουγίζει/

Μέσα στην ψυχή μου/

Μαζί με τα όνειρα μου πέτα,/

Πέτα ψυχή μου.




Και βρες έναν κήπο όπου τ' άνθη/

Τρέμουν στον αέρα/

Κι αν δεις ένα ρόδο,/

Από μένα τον Επίκουρο πες του καλημέρα.




Κι αν τα τριαντάφυλλα σπίθες πετούν/

Μην ανησυχείς/

Οι άνθρωποι δεν τις πιστεύουν/

Και για ποίηση ποτέ τους δεν μιλούν.



Αφιερωμένο στην Λόλα για ειδικούς λόγους.

=====================

Ένα ακόμη ποίημα για την Λόλα.

- Ω πόσο ωραία είσαι Λόλα όταν σκάβεις τον κήπο/

- με το θυκούλι στα χέρια σου σαν τον Ποσειδώνα/

- τα δυό σου μάτια σαν λαμπερά αστέρια/

- και στα μαλλιά σου ανάμεσα, λογιάζω περιστέρια/

- με κάθε σου κίνηση η γη αναγαλιάζει/

- και στωικά αποδέχεται την κάθε σου λισγαριά/

- τα μάγουλά σου ροδοκόκκινα φαντάζουν σαν μήλα του Πηλίου/

- πρωτού βραδιάσει θα τόχεις οργώσει όλο το χωράφι/

- και δεν θα μπορεί κανείς, ούτε και ο Γκοτζιό να βρει σε σε ψεγάδι/

- γιατί το χώμα τώρα πια έτσι αφράτο που το έκανες/

- θα είναι σαν μια ζωγραφιά/

- και η θεία Αγορίτσα πολύ θα το χαρεί.


Το πιο πάνω ποίημα ανήκει στον Επικούρειο Πέπου και κοσμεί την συλλογή με τίτλο "Μάνα Γη".

=============================

Κι αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα.


Κάποτε, ελπίζω αργά, που στη φωτιά/

Κοντά θα ' χέις καθίσει Λόλα/

Γριούλα, αναπολώντας και γνέθοντας μαλλί/

Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/

Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:

"Τον καιρό που ήμουν μαζί με τον Πέπο/

Ο Πέπος μ' είχε εξυμνήσει στα ποιήματά του/

Αποκαλώντας με Μούσα του!



Στα βάθη της θάλασσας, και στην κορυφή του Κερκετίου/

Η στάχτη μου σκορπισμένη θ' αφήνει την ψυχή μου ελεύθερη/

Να επιστρέφει Λόλα στα μέρη που είχαμε μαζί επισκεφθεί/

Εσύ γριούλα πια, κοντά στη θράκα του τζακιού/

Ανακαθισμένη και με τα εγγόνια αγκαλιά/

Θα συλλογάσαι τις όμορφες στιγμές/

Που ζήσαμε μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/

Θα τους διαβάζεις τα ποιήματα μου και τις μυθοπλασίες μου/

Με λόγια που θα πετούν όπως τα πουλιά/

Κι αυτά θα σε ρωτούν: ποιος έγραψε γιαγιά;

Αυτά τα τόσο όμορφα και βιωματικά ποιήματα/

Και τις αληθινές ιστορίες για τον Κερκέτη και τον Κεφαλοπόταμο;

Τότε εσύ Λόλα θα τους δείχνεις τον αμφορέα/

Που θα έχει μέσα την στάχτη μου και θα τους λες/

Ένας άνεμος, ένας Ουτοπιστής, ο Πέπος που τον έλεγαν πότε Πούφ, πότε δάσκαλο, πότε Πεπέ, πότε Καραβίδα, πότε Φούτζι Τόμο Κάζου και κάποιες φορές Σπύρο!

Και τότε τα παιδιά θα σου φωνάζουν/

Μα γιαγιά αυτός είναι ο παππούς μας!


Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;

========================

Στην Λόλα την Υπέροχη, την Μοναδική.

Με την γλυκιά, της Λόλας την ματιά/

Πρασίνισαν ο κάμπος και η ρεματιά/

Και του χειμώνα πάει ο χιονιάς/

Στα όρη να αποδημήσει πιά.



Κι ενώ από εκεί στέλνει ο χιονιάς/

Κύματα ψύχους, παγωνιάς/

Στο Μαγευτικό και Πανέμορφο χωριό/

Τα διώχνει η Λόλα μονομιάς/

Με την γλυκιά της την Ματιά.



Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

======================

Ένα ποίημα για το Κερκέτιον Όρος.


Στις χαλκόμαβες κορφές σου Κερκέτιον όρος/

Να ήμουν καβαλάρης/

Και ως γητευτής ν' Αρμένιζα/

Σε όλους τους πλανήτες/


Μαζεύοντας από τον ουρανό τα λαμπερά τ' αστέρια/

Σε σένα να τα χάριζα, αγαπημένο,

Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/

Όπου κι αν βρίσκομαι για σένα μιλώ.


Όπου κι αν βρίσκομαι τις ομορφιές σου ζωγραφίζω/

Όπου κι αν ταξιδέψω εσένα νοσταλγώ.

Σε όλες τις νότες μουσική σού γράφω

Σε όλες τις γλώσσες σε μεταφράζω.

========================================

Το πιο κάτω ποίημα είναι του Επικούρειου Πέπου και το αφιερώνει στα φιλαράκια από την Πιάλεια. Κι αυτό το ποίημα είχε τη χαρά και την τιμή να το ακούσει ο Ε.Π. να το απαγγέλει ο Επικούρειος φίλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος.

Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/

Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/

Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/

στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.




Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/

λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.

Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/

που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.



'Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/

τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/

τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,

στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.



Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/

που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/

με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,

όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.





ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.

===========================================

Το πιο κάτω ποίημα το έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για τον θείο του τον Μπαρμπαγιάννη που μας αποχαιρέτησε τον Σεπτέμβριο του 2021

Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/

Με τα μεγάλα κάστρα/

Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/

Και μίλησε με τ' άστρα.




Ήταν ο πρωτομάστορας/

Και είχε για βοηθό/

Τον Χρήστο τον γαμπρό του/

Αγαπητό και άξιο σε όλο το χωριό.




Κλάψτε βουνά της Μάνης/

Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/

Γιατί πολύ σας λάτρεψε/

Και στον χορό σας βάνει.



Μόνο για σας μας μίλαγε,/

Πότε, για την ομορφιά σας/

Και πότε για την άγρια όψη σας/

Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.



Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/

Και το κοντάρι αρπάζει/

Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/

Και χάμω τον σωριάζει.



Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/

Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/

Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/

Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/



Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/

Από του Χάροντα τις σαϊτιές/

Και λίγο πριν πεθάνει/

Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει 

που άκουγε στη Μάνη/

Τι έχουν της Μάνης τα βουνά και στέκουν μαραμένα/

Το άκουγε και στο χωριό/

Ήταν από τ' αγαπημένα/

Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.



Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ.