[ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ] ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΠΕΠΟΣ - ΠΟΥΦ - ΠΕΠΕ - FUJI TOMO KAZU - ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ. Σκόρπιες σκέψεις ενός Δονκιχώτη - Ουτοπιστή. [κ.κ. Σπυρίδων Ν. Γκοβίνας].

ΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΥ ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΥ που δυστυχώς παρέμειναν στοχασμοί. ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συγκάτοικοί της Ουτοπίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε κάποια άλλα μέρη του πλανήτη νυχτώνει και σε κάποια άλλα ξημερώνει. Πριν μία εβδομάδα περίπου που πήγαμε την καθιερωμένη βόλτα με την Λόλα περάσαμε και από το σπίτι του Τάσου Γιοβανίτη, φορούσε τη στολή του μελισσοκόμου  και ασχολιόταν με τα μελίσσια, τον καλησπερίσαμε και αμέσως μας κάλεσε στο σπίτι του για έναν καφέ. Του εξηγήσαμε πως έπρεπε να συνεχίσουμε και πως κάποιο άλλο απόγευμα θα τους επισκεπτόμασταν, τον ευχαριστήσαμε για την πρόσκληση και αναχωρήσαμε. Σήμερα 09/09/24 τηρήσαμε τον λόγο μας και πήγαμε, καθίσαμε αρκετή ώρα και είπαμε πολλά, με τον Τάσο είχαμε να βρεθούμε πάρα πολλά χρόνια, γνωρίσαμε επίσης την σύζυγό του, τον έναν από τους δύο γιούς, τον Βασίλη και τον εγγονό του τον Αναστάση. Το χειροποίητο γλυκό κεράσι που μας τράταρε η κ. Βάσω ήταν καταπληκτικό. Είπαμε πολλά και διάφορα και ανανεώσαμε το ραντεβού για μία νέα συνάντηση στον κήπο του Επίκουρου. Αυτά ως προς την όμορφη συνάντηση με την οικογένεια του Τάσου. Πάμε τώρα στα δικά μας, πιο κάτω θα σας παρουσιάσω κάποιους στοχασμούς που ως αιθεροβάμων, είχα πιστέψει πως μπορεί και να γίνουν πραγματικότητα, έκανα λάθος, άξιζε όμως η προσπάθεια γιατί έτσι πρέπει να πράττουμε όσοι έχουμε στην ψυχή μας ένα όραμα. Αυτί έγινε το μακρινό 2007;


ΕΝΑΣ ΥΣΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΩΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΗΣ ΛΟΓ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΥΣΚΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΑΥΤΟΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕΛΚΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.

Στην πορεία με άλλο πλήρωμα, και νέο σκάφος, ξεκινήσαμε ένα καινούριο ταξίδι ως νέοι Δον Κιχώτες στους ανεμόμυλους της ποιητικολογοτέχνιας και όχι μόνο. Το νέο πλήρωμα αποτελούσαν οι 9 Μούσες ΑΛΚΗΣΤΗ, ΜΥΡΤΩ, ΔΙΩΝΗ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, ΗΡΩ, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ, ΔΑΝΑΗ, ΔΙΟΤΙΜΑ, ΛΑ'Ι'ΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΑΡΚΑΣ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ και στα λίγα υπόλοιπα ο Επικούρειος Πέπος.
Στο πρώτο πλήρωμα συμμετείχαν οι πιο κάτω ΝΥΜΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ, ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ-ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ, ΖΩΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ-ΕΡΑΤΩ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΕΛΕΝΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΑ-ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ-ΡΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ-ΑΝΤΙΟΠΗ, ΖΩΗ-ΜΟΝΜΑΡΤΗ, ΑΛΚΗΣΤΗ-ΕΦΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΝΕΜΕΣΙΣ-ΕΛΕΝΑ, ΚΛΕΙΩ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΝΑΥΣΙΚΑ-ΟΛΓΑ. Τον συντονισμό είχε η Βιβή Τσιούνη. Όλα έλαβαν χώρα στην αυλή των θαυμάτων-κήπο του Επικούρειου Πέπου

ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ 14-08-2006 όλα ήταν μαγικά!!!!!!!

Τιμώμενος Ποιητής, ο Ποιητής των θαλασσών ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ. Τότε λοιπόν:
Επίσης το 2007 ήταν μια βραδιά Μαγική, Μαγική, Μαγική.

Στοχάστηκα: μια δημιουργική ομάδα με πολλές δραστηριότητες.
Στοχάστηκα: έναν πυρήνα ατόμων που στην πορεία θα μπορούσαν
να παρασύρουν και άλλα άτομα με στόχο τις πολλαπλές πολιτιστικές εκδηλώσεις της ΛΟΓ.
Στοχάστηκα: πως ανάμεσα στ 'άλλα ενδιαφέροντα υπήρχε χώρος για ποίηση, για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, για μουσικές βραδιές μαζί με τις καλλότχιες, για ορειβασία στο τρύπιο λιθάρι, για βραδιές κινηματογράφου για συνομιλίες, συναντήσεις και όχι μόνο.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα μπορούσε να δημιουργήσει τις προυποθέσεις ώστε το μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι να γινόταν σημείο αναφοράς πολιτισμού, και πολιτιστικών εκδηλώσεων για πνευματική τροφή.
Στοχάστηκα: πως αυτή η υπέροχη ομάδα, παρ' όλα τα εμπόδια θα είχε τα κότσια να τα ξεπεράσει γιατί ήταν ''ντοπαρισμένη'' με πείσμα δημιουργικότητας και δεσμούς φιλίας.
Στοχάστηκα: πως η ομάδα των ιδρυτικών μελών που ήταν μια όμορφη παρέα συν το χρόνο θα γινόταν μια γροθιά, και θα απογείωναν τη συνεργασία τους παραμερίζοντας το μικρόβιο του ΕΓΩ.

Στοχάστηκα: πως αυτή η ομάδα με το πάθος που την διέκρινε θα χάραζε καινούρια δεδομένα για την ευρύτερη περιοχή, και θα προκαλούσε ένα ντόμινο καλλιτεχνοπολιτιστικολογοτεχνικής πανδαισίας.
Στοχάστηκα: πως κάποια στιγμή και οι γονείς των μελών θα γινόταν ένθερμοι οπαδοί αυτής της προσπάθειας των παιδιών τους, συμμετέχοντας στα δρώμενα και στις όποιες πρωτοβουλίες αναβάθμισης της βιβλιοθήκης.
Στοχάστηκα: πως κάθε καλοκαίρι στο Μ.κ Π. Γοργογύρι θα υπήρχε η δροσιά της ΛΟΓ και το δροσερό αεράκι θα έπαιρνε μαζί του τις μελωδικές φωνές των γλυκολάλητων κοριτσιών-μουσών-νυμφών-αμαζόνων για να τις μεταφέρει στ' αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν ήταν κοντά μας.
Στοχάστηκα: πως η βραδιά ποίησης θα ήταν κι ένα προσκλητήριο γι αυτούς που αναχώρησαν από τη ζωή και που τώρα θα μας παρατηρούσαν με τον δικό τους τρόπο, πότε ως αστέρια στον ουρανό, και πότε ως πεταλούδες, και φυσικά τον ανεπανάληπτο ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ πάντα να σκαρώνει κάτι.

Στοχάστηκα: πως η πνευματική τροφή που υπήρχε ήταν πλούσια σε βιταμίνες ευρέως φάσματος και πως στο αντιντόπινγκ κοντρόλ! δε θα είχαμε πρόβλημα γιατί η λογοτεχνικοποιητική '' ντοπαμίνη'' δεν ήταν ανιχνεύσιμη από τους μηχανισμούς της νωχέλειας, και της χαβούζας.
Στοχάστηκα: πως λέξεις όπως, ανευθυνότητα, αδράνεια, ραστώνη, ωχαδερφισμός καθώς και τα ξαδέρφια τους δε θα χτυπούσαν τη δική μας πόρτα γιατί νόμιζα πως τις είχαμε ξεριζώσει από το μυαλό μας μια για πάντα, ενώ όπως αποδείχθηκε απλά τις είχαμε κλαδέψει με αποτέλεσμα να ξαναφουντώσουν πιο δυναμικές.
Στοχάστηκα: επίσης πως οι: Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Ελύτης, Σεφέρης, Ρίτσος, Καβάφης, Παλαμάς, Σολωμός, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Δημουλά, Καμπανέλης, Σκούρτης, Καζαντζάκης, Γκάτσος, Παπαδόπουλος Λ.
Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Μαρκόπουλος, Ξαρχάκος, Τσιτσάνης, Καββαδίας, Λειβαδίτης, Μάνος Ελευθερίου, Σαραντάρης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Μόραλης, Λύτρας, Γύζης, κ.π.α. θα ήταν πιο σημαντικά πρόσωπα από τις περσόνες, και τους χαζοαστέρες της τουβούλας.
Στοχάστηκα: πως οι δάσκαλοι του χωριού κατά περιόδους θα πήγαιναν τα παιδιά του σχολείου στη βιβλιοθήκη που ήταν μόλις πέντε λεπτά απόσταση, είτε για δανεισμό βιβλίων, είτε για άλλες δραστηριότητες. Αμ δε!!!!!!!
Στοχάστηκα: πως κάποια άτομα, και ειδικότερα το άλλο μισό του φεγγαριού, το πιο φωτεινό, θα διέθετε λίγο χρόνο, ειδικά τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, για την ανάγνωση κάποιων βιβλίων, ώστε να ήταν το παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους.
Στοχάστηκα: πως ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μου θ 'αγκάλιαζε ουσιαστικά, και με στοργή το χώρο της βιβλιοθήκης και θα μεριμνούσε για την ανάπτυξή της, και για τη σωστή λειτουργία της. Αμ δε!!!!!!!

Στοχάστηκα: πως τα μορφωμένα άτομα του χωριού θα πρωτοστατούσαν ώστε η βιβλιοθήκη να είναι ο φάρος του πνευματικού μας λιμανιού, και κυρίως το αραξοβόλι των παιδιών. Αμ δε!!!!!!!!!!!! Μορφωμένε του χωριού εσύ τί έκανες?
Στοχάστηκα: πως έστω και ένα παιδί να συμμετείχε σ' αυτό το όραμα αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο κέρδος, ήταν πράγματι πολύ Ουτοπικό, αλλά χωρίς όνειρα, και όραμα έχει αξία η ζωή?
Στοχάστηκα: πως η Ιθάκη του Καβάφη θ' αργούσε να φανεί και πως στην πορεία του ταξιδιού όλοι μας θα γινόμασταν πιο σοφοί, ή έστω λίγο πιο ποιητικοί.
Στοχάστηκα: πως μόνον οι στρατιά των απανταχού ηλιθίων, και μόνον αυτοί είναι που απορρίπτουν ως δυσνόητο οτιδήποτε δεν είναι βλακώδες, τουλάχιστον αυτό αναφέρουν τα εγχειρίδια της βλακείας.

Στοχάστηκα: πως η ποίηση διδάσκεται βήμα- βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντας τα με ανιδιοτελή απλωσιά αγάπης, όπως έλεγε και ο Π.Ν.
Στοχάστηκα: πως τα πιο κάτω λόγια του Μπέρτραντ Ράσελ δεν είχαν συνεπάρει μόνον εμένα: ''Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου, η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση και η αβάσταχτη λύπη για τα δείνα του κόσμου''.
Στοχάστηκα: πως τον πιο κάτω στίχο του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς θα τον άκουγα από τα χείλη των μελών της ΛΟΓ να τον απαγγέλουν στην αυλή των θαυμάτων, και τα 'αστέρια να κρυφακούν γεμάτα από ζήλια.

''Αλλά εγώ όμως που σ' αγαπώ
δεν έχω παρά μόνο τα όνειρα μου,
τα έχω απλώσει κάτω από τα πόδια σου,
να περπατάς προσεκτικά
γιατί βαδίζεις πάνω στα όνειρα μου''.

Στοχάστηκα: πως όλες οι λέξεις που αναπνέω, κι όλες οι λέξεις που γράφω, πρέπει ν' απλώσουν ακούραστα φτερά, και ποτέ να μη σταματήσουν την πτήση τους, ώσπου να φτάσουν στη καρδιά των υπέροχων φίλων μου, και να τους τραγουδήσουν μες στη νύχτα, πέρα από κει που τρέχουν τα νερά του Κεφαλοπόταμου, η κάτω από τα φωτεινά αστέρια του Δία και της Αφροδίτης. W.B.Y.''.
Tο πιο κάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στις Μούσες και τις Νύμφες [μέλη της ΛΟΓ] που κατά περιόδους έλαβαν μέρος στα δρώμενα στη Αυλή των Θαυμάτων, και στις μοναδικές συναντήσεις-συνεντεύξεις είτε στο Μουσείο της Ακρόπολης, είτε στο
Νομισματικό Μουσείο, είτε στο Μέγαρο Μουσικής είτε κάπου αλλού. Σας ευχαριστώ.

''Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
περήφανα με χάρη οι έρωτες
και από τις γρίλιες των παραθύρων
τα κορίτσια με πόνο κρατάνε
τους κρυφούς καημούς αναστενάζοντας.
Στις στέγες κρεμάστηκε
απόψε το φεγγάρι
σκυμμένο πάνω
απ' την αυλή των θαυμάτων
και οι Μούσες καμαρώνουν τις Λογίτισσες
που θ' απαγγείλουν ποιήματα
θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν
και η ζωή το δρόμο της θα πάρει
στη λίμνη της καρδιάς μας για να φθάσει.
Στις μεγάλες μου αγάπες έφτιαξα μια πανοπλία
από παλιές μυθολογίες βγαλμένη
με στολίδια καλυμμένη
από τη φτέρνα ως το λαιμό''.


Αυτά και άλλα πολλά στοχάστηκα-ίσως θα πει κάποιος μάταια-
εξαρτάται από την οπτική του καθ' ενός, ως στοχαστής συνεχίζω
να στοχάζομαι, συνεχίζω να ερωτεύομαι, συνεχίζω να κάνω λάθη,
αλλά όμως παράλληλα συνεχίζω να ''ζωγραφίζω'' να γράφω, να ονειρεύομαι, ν' ακούω υπέροχες μουσικές, να απολαμβάνω τ' αγαπημένα μου πρόσωπα' και κυρίως να χαμογελώ στη ζωή. Κάντε το κι εσείς, είναι μεταδοτικό.

Υ.Γ.
ΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ πάνε ομπρός
και βλέπουνε ως την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν
σημαία τους την ιδέα.
Μ' εκτίμηση Επικούρειος Πέπος-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu.

Το έργο ''ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ'' είναι του κορυφαίου γλύπτη ΡΟΝΤΕΝ και βρίσκεται στο Παρίσι.
ΥΓ. Άλλά να μη ξεχνάμε το ρητό που λέει: Ουδείς προφήτης στον τόπο του.
DUM SPIRO SPERO! WITH LOVE FUJI TOMO KAZU

======================

OI ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου. Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε και την φιλία να υμνείτε.
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές-Φιλοκαλλιστές, λάτρεις της ποιοτικής μουσικής, της σωφροσύνης και της ειλικρινούς φιλίας καλημέρα και καλησπέρα ταυτόχρονα, γιατί σε κάποια σημεία της γης νυχτώνει και σε κάποια άλλα ξημερώνει, η σημερινή ανάρτηση είναι ξεχωριστή γιατί σαν σήμερα γεννήθηκε το φιλαράκι μου ο Fuji Tomo Kazu σ' αυτόν τον υπέροχο φίλο που εδώ και αρκετά χρόνια -σχεδόν από τότε που ήμουν έμβρυο!!!!! είναι το πιο κολλητό μου φιλαράκι θα μου επιτρέψετε σήμερα τη σημερινή ανάρτηση να του την αφιερώσω, και να του ευχηθώ να συνεχίσει ν' ακούει την ''άτακτη φωνούλα'', να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος με την Ποίηση, με την Λογοτεχνία, με την Ζωγραφική, με τα Φιλαράκια του, να συνεχίσει να γράφει αυτά που γράφει γιατί σε κάποιους αρέσουν, να συνεχίσει να ονειρεύεται μ' ανοιχτά μάτια, να συνεχίσει να είναι ερωτευμένος να συνεχίσει να τον έλκουν άτομα χαρισματικά, γκυκόφθαλμα, ευγενικά, ποιητικά, καλοσυνάτα και Επικούρεια, ανοιχτόμυαλα, ταξιδιάρικα, ερωτικά, να συνεχίσει να εκτιμά τα άτομα που έχουν λόγο και μπέσα, να συνεχίσει να εφαρμόζει την ''τετραφάρμακο'' του Επίκουρου, να συνεχίσει να θεωρεί τον εαυτό του ασήμαντο, να συνεχίσει να δημιουργεί, όπως τότε με την Π.Η.Ε.Φ. την Ο.ΚΡ.Α. τη Λ.Ο.Γ. και κυρίως να συνεχίσει να λατρεύει τις τρεις κόρες του την Μελισσάνθη, την Σάννα, και την Θάλασσα. Και φυσικά όσο του επιτρέπου οι δυνάμεις του, να συνεχίσει να κρεμάει μετάλλια στο στήθος του από αθλητικές και πρωτίστως από πνευματικές εκδηλώσεις. Οι ''Φαντασίες'' έχουν πάρει ήδη πολύ καλά σχόλια, κάτι σαν βραβείο, από τον Διδάσκαλο της Πιάλειας, αυτό για μένα είναι αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ, όσοι γνωρίζουν τον Διδάσκαλο θα καταλάβουν τι εννοώ. Έρρωσθε λοιπόν και ευδαιμονείτε φυσικά με εύ πράττειν κ.ο.μ.


Φαντάσου πόσο αληθινή είναι η ιστορία του Πεπέ για την κόρη του την Σάννα, την Θάλασσα και πόσο όμορφες είναι και οι τρεις κόρες του.

Φαντάσου πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη αν οι άνθρωποι ήταν άνθρωποι!

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι και δημιουργικοί όπως τα φιλαράκια μου από την ιστορική και εξόχως ποιητικολογοτεχνική Πιάλεια.

Φαντάσου η αγάπη να μας άνοιγε τα μάτια κάθε μέρα και να αντικρίζαμε τον συνάνθρωπο μας ως εαυτό μας, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας.

Φαντάσου την ημέρα, όπου όλοι οι άνθρωποι θα χαμογελούν αληθινά όπως η Αφροδίτη της Πιάλειας, άραγε θα έρθει ποτέ αυτή η μέρα?

Φαντάσου οι πιο πολλοί άνθρωποι να ήταν ονειροπόλοι, ευγενείς, χαρισματικοί, ουτοπιστές, καλοπροαίρετοι, και κατά καιρούς'' σύννεφα'', πόσο ενδιαφέρουσα θα ήταν η παραμονή μας στον πλανήτη γη.

Φαντάσου: o άνθρωπος κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές αξιόλογες ιδέες, πόσο πιο κοντά θα είναι στο αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό. (Γκαίτε.)

Φαντάσου τις πανάκριβές στιγμές μας να μην υπάρχει ενδιαφερόμενος αγοραστής.

Φαντάσου να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τις μουσικές, όταν πια δεν ακούγονται για να δούμε πού πάνε, αλήθεια που πάνε όταν δεν τις ακούμε;

Φαντάσου την αγάπη να λάμπει σαν άστρο όπως το πρόσωπο της Μελισσάνθης και της Λόλας, και να σου φωτίζει το μονοπάτι της ζωής.

Φαντάσου την απλή αλλά ουσιαστική δημιουργικότητα του Πούφ και του Πεπέ να σου χτυπάει την πόρτα της ζωγραφικής και της ποίησης.

Φαντάσου ένα μεσημέρι του Γενάρη να λιώσουν οι πάγοι από τις καρδιές των ανθρώπων και να ζήσουμε τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ως αγάπη πια.

Φαντάσου τον μικρό Απόλλωνα να του διαβάζω παραμύθια, πολλά παραμύθια και ποίηση δίπλα στο ποτάμι και η Διοτίμα να ψάχνει να μας βρει.

Φαντάσου τον μικρό ιππότη του χρόνου να γνωρίζει τις κόρες του Ομήρου την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και η μικρή Πανδώρα να με φωνάζει κι αυτή κάθε πρωί ''δάσκαλε!!''

Φαντάσου τον μικρό Ευθύμη να έρθει ξανά στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και να μαζέψει όλα τα ξύλα για τον παππού του.
Φαντάσου η Περικτιόνη να μας ξαναπαίξει την υπέροχη αρμονία στο Πιάνο αυτή τη φορά στο βουνό με τις Καλότυχες!!!!!!!

Φαντάσου τη στιγμή που τα μάτια σου θ΄ αντικρίσουν εκείνη-εκείνον που πάντα αναζητούσες!!! Που τέτοια τύχη;

Φαντάσου την τσαούσα Ζαν Ντ’ Αρκ να πάρει το σπαθί της ξανά και να μας οδηγήσει σε νέα νίκη κατά της αδράνειας και του ωχαδερφισμού. Ίσως τότε υπάρξει ελπίδα.

Φαντάσου να παντρευτείς εκείνη-εκείνον που κάθε πρωί θα σε ξυπνάει σκορπίζοντας ροδοπέταλα στο πρόσωπό σου και στους μαστούς σου!!! Αθηνά Παλλάδα μου τι ευτυχία!

Φαντάσου τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν, όταν υποδέχεσαι αγαπημένα πρόσωπα όπως ο Ντέρικ, και η DEnise στο Ελευθέριος Βενιζέλος από Nότια Αφρική, κ.ο.μ.

Φαντάσου τη θάλασσα ν’ αρχίσει να μιλάει… πόσα θα είχε να μας πει για τον Κον-Τίκι και για την αναδυόμενη Αφροδίτη.

Φαντάσου οι ερωτευμένοι να ήταν οι κυβερνήτες της γης, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας στη γη, φαντάσου ως κυβερνήτες τους ποιητές, τους φιλοσόφους και τους ερωτευμένους.

Φαντάσου πως ενώθηκες- σαν σε όνειρο- με μια Νεράιδα-ξωτικό και έγινες πατέρας της Aριάδνης, της Τερψιχόρης και του Ασκληπιού.

Φαντάσου πως μια μέρα συνάντησες αυτά τα τρίδυμα και σου είπαν πως το όνειρο ήταν αληθινό, άρα;

Φαντάσου πόσο όμορφη και αληθινή ήταν η αγάπη της Νεράιδας για σένα, καθώς επίσης και της Λιβ για τον Θορ.

Φαντάσου την επιστροφή πολύ αγαπημένων φίλων και τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν τους κλείνεις στην αγκαλιά σου.

Φαντάσου την Μυρτώ, την Θάλεια, την Κλειώ, την Μιράντα, τον Πρόσπερο, την Ερατώ, την Κορνηλία, τον Ερμή, τον Όμηρο, τον Πεπέ, τον Φειδία, την Δολεντσια, την Σύλβια, την Αντιόπη, την Διοτίμα, την Άλκηστη, την Μελισσάνθη, τον Τζόναθαν, την Denice, τον Derrick την Χριστίνα, την Μό'ι'ρα, τον Γιουμέτα, τον Ρυότα, την Σάννα, τον Ηγέτη, τον Αστροτόμ, τον Μαστορίκα, την Διώνη, την Νεφέλη, την Κέικο, τη Θάλασσα, την Ρίττα, την Νορίκο, την Μίε, την Γιουμίκο, την Μυρτώ, την Διώνη, την Λόλα, να είναι ήρωες στο βιβλίο του Πουφ και οι μορφές τους να στολίζουν τους πίνακες του του Πεπέ.

Φαντάσου ένα πετρελαιοφόρο να το πιλοτάρει ο Μr Alex, πότε άραγε θα έφτανε στον προορισμό του;

Φαντάσου την εαρινή σύναξη ποιητών στην αυλή των Θαυμάτων, και στον κήπο του Επίκουρου με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι να φωτίζει τις Μούσες και τις Νύμφες.

Φαντάσου τους φίλιους αριθμούς 220-284 σαν ένα αληθινά ερωτευμένο ζευγάρι.

Φαντάσου τι σημαίνει και γιατί ειπώθηκε το Πυρ, Γυνή και Θάλασσα και πράξε τα δέοντα.

Φαντάσου το πώς ένιωθε ο Ιούλιος Καίσαρας όταν είπε: Κι εσύ, Βρούτε;
Φαντάσου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να διαπιστώσεις πως δε βλέπεις πια, όπως ο Πλούτος.

Φαντάσου για λίγο πως νιώθουν αυτοί που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ;

Φαντάσου την ηχώ της ψυχής σου, όταν καταλάβεις πως έχεις χάσει την ακοή σου.

Φαντάσου ν΄ αληθεύει πως υπάρχει ζωή μετά τον θάνατόν μας, πόσο άδικο θα ήταν αυτό.

Φαντάσου να φύγεις και εγώ να σβήσω, ποιος θα ποτίζει τη μνήμη σου?

Φαντάσου στο κέντρο της γης να υπάρχουν τα μικροσκοπικά και αόρατα ανθρωπάκια όπως ισχυρίζεται ο Poof!!

Φαντάσου πόσο πραγματικά δίκαιος θα ήταν ο κόσμος αν κάθε 100 χρόνια άλλαζαν οι κάτοικοι της γης.

Φαντάσου το ασανσέρ που θα παραλάβει τις ψυχές μας να πάθει βλάβη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φοβερό!!!

Φαντάσου έναν παράδεισο χωρίς καν σκέψη αμαρτίας, πόσο βαρετός και ανούσιος θα ήταν ή φαντάσου εσύ να έχεις πάει στον παράδεισο και οι Τσιτσάνης, Μητροπάνος, Παπάζογλου, Πόλυ Πάνου, Μοσχολιού, Μπιθικώτσης, Ξυλούρης, Χατζιδάκις, Στελάρας, Μάρκος να έχουν πάει στην κόλαση και η Χαρόντισσα να χορεύει τσιφτετέλι. Ζητάς μεταγραφή για την υπόγα ή όχι;

Φαντάσου ένα όνειρο τρελό π. χ 179191191971 να γίνει πραγματικότητα.

Φαντάσου ένα πρωινό να μάθεις πως ζεις ολομόναχος στη γη, τι θα κάνεις;

Φαντάσου πόσο ευτυχισμένος ήσουν και δεν το γνώριζες, ώσπου ήρθε ο γιος του κορωνο'ι'ού και τότε κατάλαβες μεν, αλλά ήταν αργά.

Φαντάσου πως για μια μέρα είσαι στη θέση του Θεού. Τι θα άλλαζες, και ποιους θα εξαφάνιζες;
Φαντάσου πως.... . . .

Φαντάσου πως η μεγάλη σου αγάπη μεταμορφώθηκε σε ροδοπέταλο κι εσύ σε πρωινή δροσοσταλίδα στην αγκαλιά της. Μαγεία!

Φαντάσου πως ναυάγησες μέσα στους ωκεανούς των ματιών της και πως σώθηκες όταν έκλεισε τα βλέφαρά της για να δακρύσει για το χαμό σου!!!!!

Φαντάσου όσους πνίγηκαν στις θάλασσες να ζουν τώρα σε κάποια χαμένη Ατλαντίδα.

Φαντάσου να μην πιστεύει ο κόσμος πως οι ιστορίες-μύθοι που έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την Πιάλεια, τον Κεφαλοπόταμο και το Κερκέτιο, είναι αληθινές, και να νομίζουν πως τις έπλασε με την φαντασία του, αν είναι δυνατόν!

Φαντάσου τον Ορφέα να βρίσκει την Ευρυδίκη του, η έστω μια αξιόλογη σύντροφο, ίσως τότε να πεισθεί και ο Αρκάς, μαζί με τον Ηγέτη, και τ' άλλα παιδιά, πως υπάρχει και γι' αυτούς μια ιδανική σύντροφος. Αμήν και πότε.

Φαντάσου να είναι ψέμα πως ο Νέρων έκαψε την Ρώμη, και πως ο Ιουλιανός ήταν παραβάτης, καταρρέει πια όλος ο μύθος, μην αλλάζεις την πίστη σου άλλαξε όμως τις συμπεριφορές σου, και κυρίως μάθε την ιστορία του τόπο σου, και τότε, φαντάσου ποιοι ήταν οι δημιουργοί των αρχαίων θεάτρων της Επιδαύρου, της Δωδώνης, και του Διονύσου και αναλογίσου τις ευθύνες σου απέναντι στους προγόνους σου.

Φαντάσου: την αρμονική συνεργασία των χρωμάτων στο ουράνιο τόξο και κρίνε το αποτέλεσμα του εγώ και του εμείς.

Φαντάσου: την ημέρα που οι πολίτες αντί να συχνάζουν στις καφετέριες και στις κερκίδες να επισκέπτονται τις βιβλιοθήκες και τα Μουσεία!! respect!! π.λ.κ.ο.αρ.

Φαντάσου: το αποτέλεσμα της δίκης του Σωκράτη να ήταν αθωωτικό! θα ήταν άραγε η αίγλη του σοφού Σωκράτη σήμερα η ίδια; Μήπως τελικά ο δάσκαλος το μόνο που γνώριζε ήταν ο τρόπος που θα παρέμεινε στην Ιστορία;

Φαντάσου: η Ξανθίππη να εκτιμούσε τον Σωκράτη και το έργο του, πόσο καλό παράδειγμα θα ήταν για την Δολέντσια.

Φανtάσου: την ομορφιά και τον πλούτο που έχει η Ελληνική γλώσσα και αναρωτήσου γιατί άραγε η πολύ καλή μαθήτρια Κορνηλία, και πολλά άλλα παιδιά γράφουν στα γρυλίσματα;

Φαντάσου: την δικαιολογημένη πίκρα του Καλλικράτη, του Ικτίνου, και του Φειδία για την αδικία που έχει συντελεστεί εις βάρος τους και αναρωτήσου πότε θα δικαιωθούν;

Φαντάσου: πόσο άδικο είναι για τους πολίτες της χώρας (Ελλάδα) που γέννησε τη δημοκρατία, οι κάτοικοι να μην απολαμβάνουν το πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, μα ούτε καν κι' αυτό της αντιπροσωπευτικής.

Φαντάσου: πόση στεναχώρια εισέπραττε ο δάσκαλος Λιαντίνης αντικρίζοντας τις συμπεριφορές των Ελληνοελλήνων! για να φθάσει στο σημείο να εξαφανισθεί α.π.γ.

Φαντάσου: τι Μεγαλείο και πόση Αρετή κατοικούν στη ψυχή του γιατρού των φτωχών, του Υπέροχου Έλληνα, Αυξέντιου Καλαγκό και απλά σκέψου, μήπως η λέξη σεβασμός δεν είναι αρκετή γι' αυτόν τον Άγιο Ήρωα;

Φαντάσου: πόση σοφία είναι συσσωρευμένη στα σοφά γνωμικά του Χίλωνα του Λακεδαιμόνιου που οι περισσότεροι Έλληνες δυστυχώς αγνοούμε.

Φαντάσου: να ξανασυναντήσουμε κάποια από τα παιδιά εκείνης της υπέροχης παρέας των μαθητών από το 1ο γυμνάσιο - λύκειο του Αυλώνα μετά από 6 χρόνια! πόσες ιστορίες της ζωής τους θα έχουν άραγε να μας διηγηθούν;

Φαντάσου: να υπήρχε ένα βιβλίο για την ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας σε 100 Χάϊκου, και να το είχε γράψει ο Χάρης Βλαβιανός!!!

Φαντάσου: να είχε τυπωθεί από τον ΚΑΚΤΟ το βιβλίο του Ρόμπερτ Γκρέϊβς με τους Ελληνικούς Μύθους πόσο μεγάλη θα ήταν η επιτυχία αυτής της έκδοσης.

Φαντάσου: να εφαρμόζαμε στη ζωή μας την τετραφάρμακο του Επίκουρου, ενός σημαντικού Έλληνα φιλοσόφου, πόσο απλή και γοητευτική θα ήταν η ζωή μας.

Φαντάσου: πόσο τυχερός ήταν ο Πεπέ-Poof που είχε την ευλογία να συναντήσει στη ζωή του την Κυρά Μαργαρώ, τον Πλακιώτη σαλταδόρο της κατοχής, τον γίγαντα Πατροκοσμά, τον μοναδικά υπέροχο δάσκαλο ζωής τον φίλο Θάνο Καρρά, την οικογένεια Σκούρα, τον καλλιτέχνη Γιώργο Σαββάκη και σκέψου πως αυτοί οι άνθρωποι είναι εν μέρει υπεύθυνοι για την ποιότητά του.

Φαντάσου: πως νιώθει, και τι του θυμίζει του Pepe όταν ακούει το τραγούδι ''άστα τα μαλλάκια σου'' που τραγούδαγε στην κόρη του όταν ήταν 3ων; 4ων; ετών.

Φαντάσου: πόσους και πόσους αληθινούς μύθους έχει στο μυαλό του ο Pepe και τους παρουσιάζει στον μικρό ιππότη, και στην Πανδώρα σαν πραγματικά γεγονότα απλά και μόνο επειδή τις αγαπάει, λόγω του ό,τι και οι δυο αγαπάνε την ποίηση και την λογοτεχνία.

Φαντάσου: το χώρο που πιάνει ο πλανήτης γη στο σύμπαν και αναρωτήσου για την ασημαντότητά σου ανθρωπάκο που νομίζεις πως κάποιος είσαι, εύχομαι να αποκτήσεις το συντομότερο το γνώθι σαυτόν.

Φαντάσου: κάτι εφιαλτικό!!! να επιστρέψουν οι αρχαίοι Έλληνες και να διαπιστώσουν πως οι σημερινοί απόγονοί τους είναι Ελληνοέλληνες, πως να τους το εξηγήσεις αυτό; σε ποιο λαγούμι να πας να κρυφτείς;

Φαντάσου: αυτούς που έζησαν τα πάθη σαν μια φωτιά, και ύστερα τα είδαν να μαραίνονται και να σβήνουν, πόση ήταν η απογοήτευσή τους.

Φαντάσου:
Ξύλα κουπιά σπασμένα/
δυο ναυαγοί σ' ένα μαδέρι/
παλεύοντας ποιος τον άλλονε να πνίξει.../
και αυτό ήταν ο,τι απόμεινε από μια υπέροχη
φιλία!!! Τίτος Πατρίκιος

Φαντάσου: να είσαι χαρακτήρας δίκαιος, ιδεαλιστής, δημιουργικός, γενναιόδωρος, να αγωνίζεσαι για έναν καλύτερο κόσμο, και να εισπράττεις αχαριστία και ωχαδερχισμό.

Φαντάσου: πόσες φορές ταξίδεψες στους δρόμους του κορμιού της, και ξαναταξίδεψε νοερά εκεί που γνώρισες τον αληθινό έρωτα.

Φαντάσου πως οι άνθρωποι ξεχνάμε καμιά φορά πως είμαστε αποτέλεσμα αυτού που ζήσαμε στην παιδική μας ηλικία και στην εφηβεία μας, και πολλές φορές κλείνουμε αυτή την πόρτα, τη στιγμή που θα έπρεπε να την έχουμε πάντα ανοικτή. (Άλμπερτ Εσπινόζα.)

Φαντάσου όλα αυτά που γράφει ο Επικούρειος Πέπος να βρεθεί στο μέλλον κάποιος φωτισμένος συνθέτης και να τα μελοποιήσει, άραγε ποιές μελωδίες θα επιλέξει;


Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρεσαι για το σκοτάδι.
Κουάκερων Παροιμία

Αν κοιτάξεις την άβυσσο για πολύ ώρα, τότε και η άβυσσος θα κοιτάξει μέσα σου. Νίτσε

Αυτός που έχει μέσα του αγάπη είναι ευτυχισμένος . Pepe

Εκέντρωσε μιά μέλισσα τον έρωτα τον κλέφτη
όταν της έκλεβε κερί μέσ' από την κυψέλη,
κι όλα του τ' ακροδάχτυλα τα βρήκε το κεντρί της.

Κι αυτός πονούσε ο δύστυχος κ' εφύσαγε τα χέρια
κ' εχτύπαγε τα πόδια του πηδώντας απ' τον πόνο·
κ' έτρεξε στη μητέρα του την όμορφη Αφροδίτη
κ' έδειξε τα χεράκια του και της παραπονέθει
πώς είν' η μέλισσα μικρή κι όμως σκληρά πληγώνει.

Κ' εγέλασ' η μητέρα του και στράφηκε και τούπε:
Γιατί απορείς;
Μήπως και συ της μέλισσας δε μοιάζεις;
Έτσι μικρός είσαι και συ κ' έτσι σκληρά πληγώνεις.
ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΕΙΔΥΛΛΙΑ
XIX. ΚΗΡΙΟΚΛΕΠΤΗΣ
Μετάφραση Ι. Πολέμη.

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα
Και προσπερνούν.
Όμως μερικές/οί- όπως εσύ, ελπίζω - κάτι βλέπουν,
Το μάτι τους αρπάζει κάτι και μαγεμένοι πηγαίνουν να μπουν.
Εσύ θα μείνεις απ’έξω;
Συλλέκτης της φαντασίας κ.ο.μ. ο ΜR PEPOS ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.

=====================

ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΠΕΠΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε.


Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-παρατηρητές καλησπέρα και καλημέρα ταυτόχρονα γιατί σε κάποια μέρη του πλανήτη νυχτώνει και σε κάποια ξημερώνει, σκέφτηκα να καταγράψω τις παρατηρήσεις μου ώστε να τις βρει ο ιστορικός του μέλλοντος και να αντλήσει τις απαραίτητες πληροφορίες για την εποχή μας. Ως τότε σας παρακαλώ να διαβάσετε τις πιο κάτω παρατηρήσεις και γιατί όχι να ξεκινήσετε κι εσείς να γράφετε τις δικές σας παρατηρήσεις, ίσως σταθείτε τυχεροί και βρεθεί κάποιος στιχουργός που να θέλει να μελοποιήσει αυτούς τους στίχους όπως συνέβη με μένα, έχω ήδη δεχθεί πρόταση μελοποίησης των πιο κάτω στίχων.

Παρατήρησα: Τις όμορφες βραδιές ΠΟΙΗΣΗΣ, και την κάθοδο των αστεριών στην αυλή των θαυμάτων, τότε που όλα ήταν μαγικά.

Παρατήρησα: Τις μέλισσες και τα μυρμήγκια με δέος για το λειτούργημα τους και αναρωτήθηκα γιατί οι άνθρωποι δεν μιμούνται τη σοφία αυτών των εντόμων;

Παρατήρησα: Τα χελιδόνια να κτίζουν τις φωλιές τους και υιοθέτησα δυο, ΤΗΝ DENICE KAI TON DERRICK

Παρατήρησα: Τον Ορφέα και νόμισα πως είναι μετεμψύχωση του μέγιστου Παππουλάκου.

Παρατήρησα: Την υποχώρηση ηθικών αξιών στην ελληνική κοινωνία, ειδικά την τελευταία δεκαετία, και με μεγάλη λύπη διαπίστωσα πως δεν υπάρχει σωτηρία.

Παρατήρησα: Tην πτώση εκείνων των συναισθημάτων που μας ξεχώριζαν από τις αγέλες των λύκων και με τρόμο σκέφτηκα πως έχουμε το είδος μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους τετράποδους λύκους.

Παρατήρησα: Την άγνοια της μαγικής λέξης σ’ αγαπώ.

Παρατήρησα: Το ουράνιο τόξο σε αγαθές ψυχές.

Παρατήρησα: Τους τάχαμ και τους δήθεν πιστούς χριστιανούς με τους μεγάλους σταυρούς να θρέφουν ασύστολα την εγωπάθειά τους και τον Ναρκισισμό τους.

Παρατήρησα: Την άγνοια της ρήσης ''Αγαπάτε Αλλήλους'' από αυτούς που κάνουν μεγάλες μετάνοιες και που δεν γνωρίζουν τη φράση ''ο έχων δύο χειτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως''.

Παρατήρησα: την χρησιμοθηρία και την αλλοτρίωση του υπέρτατου αγαθού της φιλίας γιατί οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν το: Πάντων Κτημάτων Κράτιστον Εστί Φίλος Σαφής και Αγαθός.

Παρατήρησα: Τα χρώματα της άνοιξης στην πιο όμορφη ζωγραφιά της φύσης και έγινα ζωγράφος απλά και μόνο για να μπορώ να ζωγραφίζω τα χείλη της και τα μάτια της.

Παρατήρησα: Tη δημιουργική σιωπή του χειμώνα την περίοδο που βρισκόμουν στο Μαγευτικό και ένιωσα πιο κοντά στη μητέρα φύση.

Παρατήρησα: Τις μαγικές νότες του έρωτα!!!!! κάθε φορά που για κάποιον λόγω ερωτευόμουν και είχα πολλούς λόγους να είμαι ερωτευμένος.

Παρατήρησα: Tην έλξη των χαρισματικών πλασμάτων και θεωρώ ευλογία την ύπαρξή τους γιατί μας οδηγούν εκεί που δεν μπορούμε να πετάξουμε μόνοι μας.

Παρατήρησα: Το σπινθήρα στους οφθαλμούς των ερωτευμένων και την άσβεστη πυρκαγιά στις καρδιές τους.

Παρατήρησα: Τα χείλη πολλών γυναικών χωρίς αισθησιασμό.

Παρατήρησα: Τον ομιχλώδη ουρανό στα όνειρα πολλών νέων.

Παρατήρησα: To χαμόγελο, ως έκφραση άσκησης των μυών.

Παρατήρησα: Tις τυπικές σχέσεις πολλών ανθρώπων, νιώθεις πως είναι σε κάποιο θέατρο υποκριτές και όχι πραγματικοί άνθρωποι.

Παρατήρησα: Το σήμερα στο μέλλον και είδα το χθες.

Παρατήρησα: Το ήθος και το σεβασμό στους αξεπέραστους Ιάπωνες που για μία ακόμη φορά στο μουντιάλ που έγινε στο Κατάρ δίδαξαν Παιδεία και Πολιτισμό με τις συμπεριφορές τους.

Παρατήρησα: Tην ασέβεια και τον ωχαδερφισμό μεγάλης μερίδας της Ελληνικής κοινωνίας.

Παρατήρησα: Τους αχάριστους αμνήμονες χωρίς όριο ηλικίας.

Παρατήρησα: Την Γκάιντα, τα Τύμπανα, Τα πνευστά, τις Μελωδίες, τα Πουλιά, τ' Αστέρια Δίας και Αφροδίτη στην αγκαλιά της Αρμονίας.

Παρατήρησα: Tην υπέρτατη αγάπη της Μελισσάνθης για τον παππού της και κατάλαβα το νόημα της αγάπης.

Παρατήρησα: Τον Τζιμ Άνταμς-Αστροτόμ να ''ανασταίνει'' τον Παππουλάκο και βίωσα τη στοργή και την αφοσίωση.

Παρατήρησα: Την εγκατάλειψη των αδέσποτων και των γερόντων και αναρωτήθηκα που πήγαν εκείνοι οι υπέροχοι άνθρωποι της συμπόνιας και της φροντίδας;

Παρατήρησα: Tα άνθη της αμυγδαλιάς και της δαμασκηνιάς στο βάζο της Μελισσάνθης και είπα μέσα μου μία προσευχή που ελπίζω σύντομα να εισακουσθεί.

Παρατήρησα: Tους τρεις λόφους που περικλείουν το χωριό μου ως τρεις Σωματοφύλακες και θυμήθηκα τον Αλέξανδρο Δουμά.

Παρατήρησα: Tην συγκινητική αλληλεγγύη από ανθρώπους του χωριού μου στην μεγάλη πράξη εθελοντισμού που κάναμε για τους πληγέντες πλημμυροπαθείς, και είπα μέσα μου: ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.

Παρατήρησα: Tην κρούστα ασάφειας στις σχέσεις των ανθρώπων και αναρωτήθηκα: σε ποια κοινωνία θα ζήσουν τα σημερινά παιδιά;

Παρατήρησα: Tις πέτρες στο ποτάμι να παίρνουν το μπάνιο τους και τις ρίζες των δένδρων να τις χα'ι'δεύουν προστατευτικά με μεγάλο σεβασμό.

Παρατήρησα: Toν χωματόδρομο που οδηγεί στη μοναξιά που δυστυχώς πολλοί νέοι νομίζουν πως είναι η λεωφόρος της επιτυχίας.

Παρατήρησα: Tα νήπια στους παιδικούς σταθμούς ''παρκαρισμένα'' γιατί οι γονείς δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στα παιδιά τους, άραγε αυτό πόσο συμβάλει στην κακή ψυχολογία των παιδιών;

Παρατήρησα: με λύπη μου τ' αεροπλάνα που φεύγουν πια χωρίς εμένα και νοερά έκανα πάλι εκείνο το μαγικό ταξίδι με to JUMBO 747 προς Ιαπωνία, το είχα ανάγκη.

Παρατήρησα: Tο φόβο την τελευταία περίοδο στα μάτια των συνανθρώπων μου.

Παρατήρησα: Το τεράστιο μέγεθος της αχαριστίας.

Παρατήρησα: Τους κτήτορες και τους εγωπαθείς ως κακοήθεια στη φύση.

Παρατήρησα: Την κατακόρυφη αύξηση των ανέραστων, και των κρυόκωλων.

Παρατήρησα: Τη φοβία πολλών νέων στο να ερωτευθούν.

Παρατήρησα: Τους εξαρτημένους του διαδικτύου και των κινητών.

Παρατήρησα: Την νέα μητέρα = χαζοκούτι να έχει αντικαταστήσει τη βιολογική μητέρα.

Παρατήρησα: Tην παρότρυνση των γονιών προς τα παιδιά τους για να ΧΑΖΕΨΟΥΝ!!! στην Tουβούλα.

Παρατήρησα: Tους γονείς με παιδιά, αλλά χωρίς παιδεία.

Παρατήρησα: Tην PATTY SMITH να απαγγέλει KINGSMPERG, την Kαραμπέτη ΕΛΥΤΗ, την Λαμπέτη Καβάφη και ερωτεύτηκα παντοτινά την ποίηση τους.

Παρατήρησα: Τα καλά λόγια ενός σοφού δασκάλου για τις ''Φαντασίες'' του Επικούρειου Πέπου και σκέφτηκα το πόσο τυχερός υπήρξε που είχε την ευλογία να συναντήσει στη ζωή του τόσο σημαντικούς ανθρώπους που τον τίμησαν με την φιλία τους.

Παρατήρησα: Tην απαράδεκτη-αποτρόπαια πράξη της κλειστής βιβλιοθήκης στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι εδώ και πολλά χρόνια και συνειδητοποίησα πως στην ελληνική κοινωνία η δύναμη της αδράνειας και της βλακείας έχουν τεράστια δύναμη.

Παρατήρησα: Τις ψηλές κορυφές του Κερκετίου όρους που βρήκα και θ' αφήσω έστω και λαβωμένες από το μίσος των ανθρώπων για τη φύση γενικότερα.

Παρατήρησα: Tις μεταξένιες κλωστές των μαλλιών σου σαν γραμμές του Ουράνιου τόξου και κράτησα δύο για φυλαχτό.

Παρατήρησα: Tα κοσμήματα που στόλιζαν τα βλέφαρα των ματιών σου τότε που μ'ένα βλέμμα σου πνιγόμουν στους ωκεανούς των ματιών σου.

Παρατήρησα: Την προσκόλληση της μνήμης στο ερωτικό Παρίσι για ευνόητους λόγους.

Παρατήρησα: Tην αφοσίωση εκλεκτών φίλων, εντός και εκτός συνόρων.

Παρατήρησα: Tη γενναιοδωρία συναισθημάτων ξεχωριστών ανθρώπων όπως οι φίλοι μου από την Πιάλεια, από την Λήμνο, από την Φλώρινα, από την Βέροια, από το Κορωπί, από την Κρήτη, από την Κοζάνη, από τα Γιάννενα, από την συνοικία των Θεών, [ΠΛΑΚΑ] από την Λευκάδα, από την Εύβοια και από πολλά σημεία του πλανήτη και με ταπεινότητα αναρωτήθηκα αν άξιζα τόσο μεγάλης εύνοιας.

Παρατήρησα: Tις πληγές σε σώματα από αχάριστες καρδιές.

Παρατήρησα: Το πόσο όμορφα συναισθήματα με κατακλύζουν όταν ακούω κλασική μουσική και ειδικότερα το πέμπτο κονσέρτο του ΜΠΕΤΟΒΕΝ και του Έρικ Σατι.

Παρατήρησα: Τον κότσυφα με την κίτρινη μύτη που κατοικεί στην ελιά του κήπου μας μαζί με την οικογένειά του και κρατάει παρέα στον Μάκο, στο καναρίνι μας.

Παρατήρησα: Τον ερχομό των χελιδονιών ως προάγγελοι του ερχομού της Περσεφόνης.

Παρατήρησα: Την έλλειψη της πιο ζεστής αγκαλιάς από την 

13η /02/08

Παρατήρησα: Το παράπονο στις μορφές των αδικημένων.

Παρατήρησα: Το κεχριμπαρένιο δάκρυ στις πλαγιές των μάγουλών σου, και την έκπληξή σου όταν αυτό μετατράπηκε σε πολύτιμο λίθο.

Παρατήρησα: Τη μελωδία στον ήχο της καμπάνας τη Μεγ. Παρασκεύης και την περιφορά του Επιτάφιου πόσο, μα πόσο γλυκιά ήσουν.

Παρατήρησα: Τις αγγελικές φωνές των: Ειρήνης Παππά,
Φλέρης Νταντωνάκη, Χαρούλας Αλεξίου, Βίκυς Μοσχολιού, και
υποκλίθηκα στη γλυκολαλιά τους.

Παρατήρησα: Το πόσο αλλάζει η όψη των ανθρώπων όταν χαμογελούν από καρδιάς.

Παρατήρησα: Το πως και πόσο οι ίδιοι καταστρέφουμε την υγεία μας

Παρατήρησα: Τη γαλήνη και την πραότητα δυστυχώς σε ελάχιστους.

Παρατήρησα: Τα ποιήματα των: Νερούδα, Λειβαδίτη, Καββαδία, Γουίτμαν, Ελύτη, Πολυδούρη, Ντίκινσον, Γκανά, Σεφέρη, Σολωμού, Παλαμά, Καλπούζου, Γκαίτε, Καβάφη, Πούσκιν, Ρίτσου, Λόρκα, Έλιοτ, Πλάθ, Κορνάρου, Χορτάτση, Μπλέηκ, Μαγιακόβσκι, Καρυωτάκη, Κάλβου, Ρεμπώ, Σαραντάρη, Βαρβέρη, Οκτάβιο Πας, Χάυντεν, Μπωντλαίρ, Κίνγκσμπεργκ, Γκάτσου, Δάντη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Βάρναλη, Δημουλά, Κήτς, Κόλεριτζ, Ελυάρ, Πίντερ, Έλιοτ, Χικμέτ, και σκέφτηκα τα λόγια του Λεύτερη Παπαδόπουλου, ( ο συγγραφέας σ' ένα βιβλίο λέει αυτά που ο ποιητής θα πει σε μια λέξη!!!)

Παρατήρησα: Τη γυμνόστηθη στο Λούβρο με τους Μαστούς των Μουσών!!!!!

Παρατήρησα: Τα έργα του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αριστοφάνη, του
Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του ‘Ομηρου, του Θουκυδίδη, του Ηρόδοτου, του Επίκουρου, του Ντίκενς, του Θερβάντες, του Κίπλινγκ, του Βερν, του Σαίξπηρ, του Καμπανέλη, του Μαρκές, του Τσέχωφ, του Σκούρτη, του Αναγνωστάκη, του Μουρσελά, του Γκολντόνι, του Γκογκολ, του Μπρεχτ, του Τ. Ουίλιαμς, του Λόρκα, του Πίντερ, του Ουγκό, του Ίψεν, του Νίτσε, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα του Ρουσώ, του Βολταίρου, του Λουντέμη, και ένιωσα την ανάγκη να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Παρατήρησα: Τους πίνακες ζωγραφικής και τα γλυπτά του Ροντέν, του Πικάσο, του Μόραλη, του Επικούρειου Πέπου, του Μποτιτσέλι, Τζιορτζόνε, του Ντεκά, του Ρενουάρ, και όλων των Φλαμανδών, του Νταβίντσι, του Μονέ, του Ρούμπενς, του Κλίμτ, του Κουρμπέ, του Ντίρερ, του Μπος, του Τέρνερ, του Καραβάτζιο,του Μοντιλιάνι, του Νταλί, του Βερμέερ, του Καντίνσκι, του Λύτρα, του Ελ Γκρέκο, του Μυταρά, του Εγγονόπουλου, του Βελάσκεζ, του Γύζη, του Βαν Κόνγκ, του Σαββάκη, του Αλταμούρα, του Μιχαήλ Άγγελου, του Γκογκέν, τους
Ιμπρεσιονιστές, και οραματίστηκα έναν κόσμο χωρίς τυφλούς.

Παρατήρησα: την Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου και κατάλαβα με πιο βλέμμα βλέπουν οι μητέρες τα παιδιά τους.

Παρατήρησα: τα σβησμένα κεριά ως σβησμένες ψυχές.

Παρατήρησα: το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.

Παρατήρησα: τις καμπύλες, και τις κοιλάδες του γυναικείου σώματος, ως Εξερευνητής του πλανήτη Αφροδίτη.

Παρατήρησα: τους αιώνιους απαίδευτους φοιτητές, χωρίς παιδεία.
Παρατήρησα: τον δίκαιο αγώνα των αδικημένων.

Παρατήρησα: τις φλόγες που καίνε τα εσώψυχα των δημιουργών.

Παρατήρησα: τις φλόγες αρνητικότητας και καχυποψίας να καίνε αγνά συναισθήματα, και δημιουργικές ιδέες.

Παρατήρησα: τα μυρμήγκια και κατάλαβα την έννοια της συνεργασίας.

Παρατήρησα: τα μαγικά σου δάχτυλα να δίνουν ζωή στα πλήκτρα του πιάνου.

Παρατήρησα: τις μελωδίες της φύσης, των πουλιών, των
παιδιών και τα υπέροχα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν
ακούω τις θεσπέσιες: του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του
Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Τσιτσάνη, του Λεοντή, του Βασιλείου,
του Πλέσσα, του Μάρκου, του Καλδάρα, της Καραϊνδρου, του
Κουγιουμτζή, του Μπάχ, του Μπετόβεν, του Μότσαρτ, του
Σούμαν, του Βέρντι, του Σοπέν, του Στράους, του Μέντελσον, του
Πουτσίνι, του Μπιζέ, του Σούμπερτ, του Βιβάλντι και
αφουγκράστηκα την αγωνία του μέλλοντος δημιουργού μπροστά
στο δίλλημα, όραση ή ακοή;

Παρατήρησα: τους συγγραφείς του Μέλλοντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος, με δέος για το έργο τους.

Παρατήρησα: τα κύματα της θάλασσας να χορεύουν σε μουσική της φύσης.

Παρατήρησα: τα κύματα του αέρα να μεταφέρουν – χρόνια τώρα – τις μουσικές του κόσμου.

Παρατήρησα: τη μυσταγωγία του Ηρωδείου και της Επιδαύρου.

Παρατήρησα: τις υπέροχες συμπεριφορές – δυστυχώς λίγων –
ευγενικών συνανθρώπων.

Παρατήρησα: την απληστία να κυριαρχεί στη σκέψη πολλών ανθρώπων.

Παρατήρησα: τα λαμπερά αγαπημένα πρόσωπα από το μαγικό ταξίδι στη Ρώμη.

Παρατήρησα: το προσποιητό ενδιαφέρον από υποκριτές μη ηθοποιούς.

Παρατήρησα: το ευεργετικό αποτέλεσμα μιας αληθινά ζεστής αγκαλιάς.

Παρατήρησα: τα μεγάλα σπίτια άδεια από συναισθήματα χαράς και αγάπης.

Παρατήρησα: τις άψυχες κούκλες στα μπαλκόνια χωρίς κανάτες.

Παρατήρησα: τις ακτές γεμάτες από φθαρμένα υλικά από δήθεν πολιτισμένους.

Παρατήρησα: τους βράχους να δέχονται αδιαμαρτύρητα το μένος των κυμάτων.

Παρατήρησα: την μαγική τέχνη στη μαγειρική της Λόλας με τα αξεπέραστα ντολμαδάκια με τρυφερά φύλλα και τους νόστιμους - γευστικότατους λαχανοντολμάδες που ετοιμάζει ειδικά για τον Πεπέ και για εκλεκτούς φίλους.

Παρατήρησα: την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, το φιλότιμο τη στοργή, την αφοσίωση να κατοικούν στην καρδιά της Denice του Derrick, της Mie και του Μako.

Παρατήρησα: τη ρηχότητα στα νερά της φιλίας, αλλά και την πλημύρα συναισθημάτων από διαχρονικές φιλίες.

Παρατήρησα: τη διαφορά του ερωτεύομαι, από το επιθυμώ τη σάρκα σου και την κτητικότητα.

Παρατήρησα: τη μανιέρα στην καθημερινότητα μας χωρίς ίχνος δημιουργικότητας.

Παρατήρησα: την περιφρόνηση και την επέκταση του εγωιστικού μας κύκλου.

Παρατήρησα: την εκτόξευση λάσπης από λασπολόγους, σε
ευγενικές, και φιλότιμες πράξεις, καθώς επίσης και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους.

Παρατήρησα: το δροσερό αεράκι που στέλνει το ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων σου.

Παρατήρησα: την εκτόξευση μας γλυκόφθαλμης, λυτρωτικής-λατρευτικής ματιάς.

Παρατήρησα: τη σεμνότητα της Πορτοκαλιάς , της Λεμονιάς, της Δαμασκηνιάς, της Αμυγδαλιάς, της Ροδιάς, της Βερύκοκιάς. της νεραντζιάς απέναντι στη μητέρα φύση.

Παρατήρησα: τις ανεξήγητες σκηνές των ονείρων.

Παρατήρησα: τα αγόρια της Ο.ΚΡ.Α να έχουν κλείσει στην καρδιά τους τη χρυσή περίοδο 1999-2004

Παρατήρησα: την απουσία των δασκάλων ζωής π.χ Θάνος Καρράς.

Παρατήρησα: τα καχύποπτα βλέμματα να διψούν για αίμα.

Παρατήρησα: την αρνητικότητα να γίνεται μόνιμη κάτοικος στις σκέψεις των πολλών.

Παρατήρησα: τα αγκαθωτά σύρματα ως πανωφόρι προστασίας.

Παρατήρησα: την έλλειψη – έκλειψη φωτεινών μορφών.

Παρατήρησα: τον ουρανό, τον ήλιο, τη σελήνη, τον Δία, την
Αφροδίτη να είναι πάντα εκεί με τη γυμνή τους αγαθή όψη.

Παρατήρησα: την τεράστια απόσταση λόγων και πράξεων.

Παρατήρησα: τους εθελοντές ‘’πυροσβέστες’’ να κατασβήνουν φλόγες δημιουργίας.

Παρατήρησα: το πόσο εύκολα μερικοί κατουράνε μέσα στο πηγάδι που πίνουν νερό.

Παρατήρησα: τις διψασμένες – άνυδρες καρδιές να κρατάνε
ομπρέλα.

Παρατήρησα: την τυφλότητα ανθρώπων που υποτίθεται πως βλέπουν.

Παρατήρησα: την κώφωση ανθρώπων χωρίς προβλήματα ακοής.

Παρατήρησα: ανθρώπους να μην μπορούν να αγαπήσουν κάτι έξω από το τομάρι τους.

Παρατήρησα: τον έρωτα να ρίχνει το βλέμμα του και οι αποδέκτες να βγάζουν φτερά

Παρατήρησα: το ξεχωριστό άρωμα της τριανταφυλλιάς όταν μπήκα στον κήπο της Λόλας και κατάλαβα τον έρωτα των μελισσών για τα ροδοπέταλά της.

Παρατήρησα: τους ακατάστατους χτύπους της αιώνιας ερωτευμένης καρδιάς μου.

Παρατήρησα: τα λάθη που νόμιζα σωστά, και είμαι έτοιμος για τα επόμενα.

Παρατήρησα: τα πουλιά και τα παιδιά και άκουσα τον αγέρα να μου λέει: τα αγαπημένα πλάσματα του Θεού.

Παρατήρησα: το μαρτύριο της Μοναξιάς και της Κατάθλιψης να τσακίζει τις ψυχές συνανθρώπων μας ειδικά μετά την περίοδο του covid και αναρωτήθηκα το τι έχουμε ακόμα να δούμε.

Παρατήρησα: τον συγχρονισμό της αναπνοής και του σύμπαντος.

Παρατήρησα: την έλλειψη βαρύτητας σε πολλούς ενώ δεν πήγαν ποτέ στο διάστημα.

Παρατήρησα: την έλλειψη καθαρών πηγών γνώσης και συναισθημάτων.

Παρατήρησα: τη μνημειώδη απουσία αισθητικής.

Παρατήρησα: το ένδοξο τέλος μιας υπέροχης φιλίας που ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο υπέροχη αφού δεν είχε καλά θεμέλια.

Παρατήρησα: την άδεια κούπα των συναισθημάτων της καλοπροαιροσύνης.

Παρατήρησα: την απέραντη μοναξιά των όντων του διαστήματος.

Παρατήρησα: την αδράνεια του χρόνου στα έτη φωτός.

Παρατήρησα: την υποκρισία των ανθρώπων εκτός θεατρική σκηνής.

Παρατήρησα: τις λυτρωτικές σταγόνες βροχής στις άνυδρες καρδιές.

Παρατήρησα: την Περσεφόνη να επιστρέφει ξανά και ξανά.

Παρατήρησα: τη χαμηλή κοστολόγηση της ζωής από τους τοκογλύφους.

Παρατήρησα: το μαγικό τοπίο με τις παπαρούνες που εσύ είχες ανακαλύψει.

Παρατήρησα: το ερωτικό τραγούδι των νυμφών στο παλκοσένικο της φύσης.

Παρατήρησα: το ερωτικό κελάρυσμα των υδάτων του Κεφαλοπόταμου.

Παρατήρησα: το ερωτικό μπαλέτο των φύλλων στα δέντρα σε χορογραφία της φύσης.

Παρατήρησα: το ερωτικό τιτίβισμα των πουλιών, και την
αρχιτεκτονική των σπιτιών τους.

Παρατήρησα: την ανατολή και τη δύση ιδεών, πράξεων, συμπεριφορών, φιλίας, ονείρων, δημιουργίας, και ζωών.

Παρατήρησα: την αγάπη στο νησί των συναισθημάτων και αποφάσισα να μείνω εκεί.

Παρατήρησα: τα έργα του Επικούρειου Πέπου και αναρωτήθηκα, μήπως τελικά πολλοί από μας κρύβουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη?

Παρατήρησα: το παιδί που κρύβω μέσα μου να με κοιτάζει λυπημένο γιατί τόσο καιρό το είχα αφήσει μόνο του, και αποφάσισα να επιστρέψω στον κήπο των ονείρων.

Παρατήρησα: Τα υπέροχα φιλολογικά – φιλοσοφικά άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου και σκέφτηκα το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του.

Παρατήρησα: Το πως κάνει η μητέρα μου όταν επιστρέφω στο σπίτι μετά από αρκετές ώρες απουσίας και ένιωσα την ανάγκη να πω ένα ευχαριστώ στον δημιουργό μας που μας έδωσε
την ευκαιρία να την απολαύσουμε αυτά τα 4 χρόνια μετά το εγκεφαλικό.

Παρατήρησα: πως την ευτυχία αν την ψάχνεις στην απληστία, δεν θα την συναντήσεις ποτέ.

Παρατήρησα: Ξανά τους παρτάκηδες και για μια φορά ακόμα τους σιχάθηκε η ψυχή μου.

Παρατήρησα: πως η αγαμία και η ατεκνία των νέων οδηγούν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.

Παρατήρησα: Πως οι λέξεις παιδεία, πολιτισμός, μουσείο, βιβλίο, λογοτεχνία, ποίηση, εικαστικά, ζωγραφική, σεβασμός, δημιουργία, προσφορά, βιβλιοθήκες, σε μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν είναι και τόσο γνωστές.

Παρατήρησα: Το θε’ι’κό χαμόγελο και την θετική αύρα της
Αφροδίτης και κατάλαβα γιατί ο φίλος μου ο Ηλίας έγινε σοφός,
χάρη στο άγγιγμα της Μούσας του. Χαίρε Αφροδίτη της Πιαλείας.

Παρατήρησα: Και διάβασα το εκπληκτικό – διδακτικό ιστορικό βιβλίο του κ. ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ με τίτλο΄΄Τα μυστικά του Βοσπόρου΄΄ και έμεινα άφωνος από τις γενοκτονίες που έκαναν οι τουρκαλάδες στους Αρμένιους και στους Έλληνες.

Παρατήρησα: Την έλλειψη συνοχής στην Ελληνική κοινωνία και μου λύθηκαν οι όποιες απορίες είχα σχετικά με τον εμφύλιο του 40 και τρόμαξα στο ενδεχόμενο της επανάληψης.

Παρατήρησα: Τον καταπληκτικό άνθρωπο Ζήνωνα τον Ελεάτη, της ευαισθησίας και της προσφοράς να δημιουργεί το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας στην γενέτειρά του και φούσκωσα από περηφάνια που με αποκαλεί καλό του φίλο.

Παρατήρησα: Την έλλειψη κρίσεις δικαίου σε ανθρώπους που θεωρούσα σημαντικούς και αυτό με πλήγωσε υπερβολικά.

Παρατήρησα: Η αχαριστία, η κτητικότητα, ο εαυτουλισμός, η υποκρισία, η κακή προαίρεση κ.ο.μ. έχουν εγκατασταθεί στις καρδιές πολλών ανθρώπων με αποτέλεσμα να σε αναγκάζουν να κρατάς μέρα μεσημέρι το φανάρι όπως ο Διογένης και να ψάχνεις για άνθρωπο.

Παρατήρησα: Πως τα χωριά έχουν αρχίσει ξανά ν’ αδειάζουν λόγω μετανάστευσης, αρκετοί άνθρωποι
φεύγουν ξανά για την Γερμανία κυρίως, αλλά και για άλλες χώρες. Όπως π.χ τα γειτονάκια μου Θωμάς, Ειρήνη, Μίχος, Τζίνα, Ελένη, Ραφ, Γιώργος κ.π.α.

Παρατήρησα: Πως δεν έχει νόημα να θυσιάζεσαι για ανθρώπους που δεν αξίζουν, απλά απομακρύνσου από κοντά τους.

Παρατήρησα: Τους κήπους της Θείας Ελένης, της Θείας Γιαννούλας και της Θείας Αγορίτσας και αναρωτήθηκα, τι θα γίνει μετά; Μιλάμε για πίνακες ζωγραφικής. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στις τρεις, προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες αλλά εγώ γνωρίζω το έργο αυτών των τριών.

Y.Γ. POOF στη γλώσσα των Σουαχι-λογ-ιτών σημαίνει ονειροπόλος. Την επιμέλεια της ανάρτησης την είχε ο Fuji Tomo Kazu

=====================

Ακολουθεί το ποίημα για τους Λύκους με τα δύο πόδια που νομίζουν πως είναι άνθρωποι.

Κράτα τους λύκους μακριά!

Το νέο ποίημα του Πεπέ που κυκλοφορεί ήδη στα Ιαπωνικά.

Κράτα τους λύκους μακριά γιατί εποφθαλμιούν τα παιδιά/

Κράτα τους ανθρωπόμορφους λύκους μακριά γιατί διψούν για αίμα/

Κράτα τους λύκους μακριά από τα μέλη της οικογένειας και της κοινωνίας γιατί θέλουν να μας κατασπαράξουν/

Κράτα τους λύκους τις πολιτικής μακριά από την ψήφο σου γιατί θ' αφανίσουν το "κοπάδι."/

Κράτα τους λύκους των ΜΜΕ μακριά από το οπτικό σου και ακουστικό σου πεδίο αν θέλεις να έχεις ήρεμη σκέψη/

Κράτα τους λύκους των σχολείων, και των πανεπιστημίων μακριά από τους ναούς της γνώσης γιατί μολύνουν την αισθητική μας.

Κράτα τους λύκους του μηδενισμού και του ωχαδερφισμού μακριά από τις πολιτισμικές μας αξίες γιατί οι λύκοι δεν έχουν τέτοιες ευαισθησίες.

Κράτα τους λύκους του συνδικαλισμού μακριά από τα κέντρα αποφάσεων πριν να είναι αργά.

Κράτα τους λύκους μακριά από τους δημιουργικούς ανθρώπους γιατί οι λύκοι δεν καταλαβαίνουν από δημιουργίες.

Κράτα τους λύκους μακριά από υπεύθυνες θέσεις γιατί ο λύκος στην αναμπομπούλα χαίρεται.

Κράτα τους λύκους μακριά από την κοινωνία γιατί οι λύκοι θέλουν πτώματα για να ικανοποιήσουν τα ένστικτά τους.

ΥΓ. Το ποίημα αναφέρεται στους λύκους με δύο πόδια γιατί αυτοί οι λύκοι είναι οι πιο επικίνδυνοι.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.