ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΤΑΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟ ΠΕΠΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΚΡΑ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές της δράσης και της απόδρασηςκαλημέρα σε όλη την μεϊλοπαρέα, με πρόταση του ΑΡΚΑ ο οποίος έκανε και τις σχετικές ενέργειες εγγραφής, και ο οποίος τελικά δεν παρουσιάστηκεκαι φυσικά γι αυτή του την ενέργεια θα περάσει από λαϊκό-αθλητικό δικαστήριο, 4 μέλη της ΟΚΡΑ-ΛΟΓ + ο ΑΡΚΑΣ5 αποφασίσαμε να λάβουμε μέρος στον αγώνα δρόμου που διοργάνωνε ο Δήμος Κρωπίας για να εκπροσωπήσουμε την ΟΚΡΑ δυστυχώς όπως προανάφερα οι 5 γίναμε 4 και είμαι σίγουρος πως για μια φορά ακόμα θ'ακούσω το γνωστό Mr Pepo την επόμενη φορά θα έρθω κι εγώ!!!!!! έχω βαρεθεί να την ακούω αυτή τη φράση, στην Ιαπωνία και στη Γερμανία λένε ήμουν κι εγώ εκεί Mr Pepo

άλλα ήθη, άλλα έθιμα που λέει και ο ποιητής. Αν ήταν και ο ΑΡΚΑΣ η συγκομιδή των μεταλλίων θα ήταν πιο μεγάλη το πιθανότερο να παίρναμε τρία χρυσά. Ένυ γουέϊ που λένε και στο Κορωπί τελικά βρεθήκαμε στην αφετηρία 4 μέλη της ΟΚΡΑ συν την προϊσταμένη υποστήριξης, άρα έχουμε και λέμε Μελισσάνθη, Κώστας, Mr Alex, Eπικούρειος Πέπος και στο teem της ομάδας υποστήριξης η Δολέντσια. Την εκκίνηση έδωσε ο κ. ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΥΛΑΚΗΣ (θείος του Αρκά ο οποίος απρούσε για την απουσία του) εννοείτε πως και ο κ. Θανάσης είναι μέλος της ΟΚΡΑ οι αθλητές σαν το τσουνάμι ξεχύθηκαν στα βουνά και στα λαγκάδια του Υμηττού. Η διοργάνωση ήταν άψογη και αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σ'αυτή την προσπάθεια, οφείλω να ομολογήσω πως περίμενα πιο πολύ κόσμο γιατί με 25.000 κόσμο που μένουν στην πόλη αν μη τι άλλο θα έπρεπε οι δρομείς να ξεπερνούν τα 1000 άτομα, αλήθεια που ήταν ο νύν και ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΡΑ; που ήταν ο αντιπρόεδρος; που ήταν ο Γιώτας; που ήταν ο Πανμέγιστος; που ήταν ο μεγάλοςαθλητής κ. Βάϊος; που πάει στο στάδιο και κάνει 30 γύρους και μετά ξυπνάει; που ήταν οι μεγάλες αθλήτριες Άλκηστη, Διώνη,Μυρτώ, Διοτίμα, και ο φίλος ο Θάνος; 

Ένυ γουέϊ που λένε και στο Κορωπί η διαδρομή ήταν ιδανική, ο καιρός καλός, η διάθεση στο μάξιμουμ, το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η αυστηρή προειδοποίηση του γιατρού-ορθοπεδικός- πως λόγω προβλημάτων στον αυχένα -λόγω απονομής πολλών μεταλίων-θα έπρεπε πάση θυσία να αποφύγω να κρεμάσω στο λαιμό ακόμα ένα μετάλιο!!!!!!!! πως όμως να αποφύγεις αυτον τον πειρασμό; είναι σα να λέμε πως θα βρεθείς στο ίδιο δωμάτιο με τη γυναίκα των ονείρων σου και να κάνεις τάχαμου-τάχαμου πως σε πονάει το δόντι!!!!!!!! γίνονται αυτά; όχι βέβαια!!!!!! Αγνόησα τη συμβουλή του γιατρού και στα μέσα της διαδρομής έφυγα σαν σίφουνας για το χρυσό εκείνο που δε μπόρεσα να καταλάβω -και θα πρέπει σύντομα να ρωτήσω τους διοργανωτές- για ποιο λόγο με ακολουθεί πάντα το ασθενοφόρο;;;;;;;;;; είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει αυτό και όσο νάναι κάπως με παραξένεψε, κρίμα που δεν ήταν εκεί ο Αρκάς για να ξαναέπερνε σε βιντεάκι αυτή τη σκηνή. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και τον φίλο μου τον Κώστα ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- να πω πως στο τέλος του Μάη θα πάει για ορειβασία στον Κόζιακα και θα βρεθεί στο Τρύπιο Λιθάρι, έλεγα λοιπόν πως ήταν μεγάλη τιμή που τα μετάλια μας τα κρέμασε στο λαιμό η Δολέντσια-Λαμπρινή. Εγώ βέβαια είχα και έναν λόγο επιπλέον για την κατάκτηση του χρυσού μεταλίου γιατί ήθελα να το χαρίσω στην αγαπημένη μου Κορνηλία-Ρία που αύριο ξεκινάει τον αγώνα των πανελλήνιων εξετάσεων, Κορνηλία, καλή επιτυχία σου εύχομαι γιατί γνωρίζω πως το αξίζεις, αν δεν το άξιζες θα έλεγα ''όπως έστρωσες ας κοιμηθείς'' επομένως Κάρπε Ντίεμ. Επίσης θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ΟΡΦΕΑ που όλες αυτές τις μέρες κρατάει συντροφιά στην Κορνηλία, και στο Ερμή που της τραγουδάει πολύ όμορφες μελωδίες. Μ'αυτά και μ'αυτά άλλη μια διαδρομή έφθασε στο τέλος της και είμαι πολύ χαρούμενος που τα κατάφερα να τερματίσω έστω και πρώτος θέλω να ευχαριστήσω την οικογενειά μου, τον σκηνοθέτη, την παραγωγή, την ΟΚΡΑ τη γιαγιά στο χωριό, τη θεία μου στα Φάρσαλα, τη σειρά μου στο στρατό τον φίλο Θωμά, τον φυσικοθεραπευτή μου Αστροτόμ, τον ισόβιο χορηγό της ΟΚΡΑ τον κ. Βάϊο για την προμήθεια των REDBULL, τους συναθλητές και συνεργάτες, την διερμηνέα μου Δήμητρα-Περσεφόνη, τον Γογούλη για την τηλεφωνική συμπαράσταση, την κ. Βούλα που ήρθε από το χωριό για να μην παραστεί στον αγώνα, τον Ηγέτη για το καφεδάκι που δεν ήπιαμε, τον καιρό που ήταν καλός, τους οδηγούς του ασθενοφόρουκαι φυσικά όλους εσας που βρισκόσαστε απόψε εδώ σ'αυτή την απονομή.σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο αθλητής Επικούρειος Πέπος.
Y.Γ. Τελικά τα καλά νέα διαδίδοντε σαν αστραπή, αμέσως, μετά τη βράβευση δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον εκλεκτό φίλο Παύλο Μπάτρα για τα συγχαρητήρια, και την πρόσκληση να περάσουμε στην επιστροφή μας από το σπίτι του γιατί η σύζυγος του η κ. Λίτσα είχε φτιάξει μια καταπληκτική γαλατόπιτα για πρωταθλητές!!!!! πως ν'αρνηθείς αυτή την πρόταση; πράγματι επισκεφθήκαμε το σπίτι του Παύλου και της κ. Λίτσας όπου εκεί μας περίμενε μια πολύ μεγάλη έκπληξη, ήταν εκεί ο γλυκύτατος Ορέστης με την μητέρα του, κ. Λίτσα, Μαριάννα, Ορέστη, Παύλο σας ευχαριστούμε για την φιλοξενία και την ξενάγηση στα δημιουργήματα του Παύλου. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ POOF-PEPE-FUJI TOMO KAZU

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕ'Ι'ΒΣ ''ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ''

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα το μενού σήμερα του filomatheia.blogspot.gr έχει ένα αφιέρωμα σ'εναν υπέροχο Έλληνα, τον ΟΔΥΣΣΕΑ  ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ γιατί υπέροχο; απλά γιατί μας άφησε ένα τεράστιο έργο όπου μπορούμε εμείς οι Ελληνοέλληνες ν' ανοίξουμε τα μάτια μας, επίσης υπάρχει και αναφορά στο κορυφαίο συγγραφέα ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕ'Ι'ΒΣ για τους λόγους που θα διαβάσετε πιο κάτω. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση, και καλή επιτυχία στις νύμφες του Κεφαλοπόταμου Κoρνηλία-Ria,  Έλενα-Θάλεια, Όλγα-Σεμέλη, Ελένη-Ηλέκτρα και φυσικά σε όλα εκείνα τα παιδιά που το αξίζουν. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙΟΥ

www.filomatheia.blogspot.gr/

To πρωί της Παρασκευής 27 Ιουνίου 2014 έφυγε από τη ζωή ο εκδότης του «Κάκτου» Οδυσσέας Χατζόπουλος. Ο ίδιος νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί τον τελευταίο καιρό. Ήταν 73 ετών.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και μουσική. Με την έλευση της Μεταπολίτευσης ο Οδυσσέας Χατζόπουλος ίδρυσε (1974-1975) τον «Κάκτο». Η δραστηριότητά του εκδοτικού οίκου άρχισε με βιβλία για περιορισμένο αριθμό αναγνωστών, μεταξύ των οποίων πολλά έργα του Γ. Σκαρίμπα και του Π. Πικρού.

Στο διάστημα 1975-1991 έδωσε στην κυκλοφορία περίπου 2.800 βιβλία, χωρίς ποτέ καμιά κρατική, ιδιωτική, κομματική ή άλλη επιχορήγηση, χωρίς ακόμα χρηματοδότηση από τους συγγραφείς, πρακτική την οποία ακολούθησε σταθερά και χωρίς παρέκκλιση.

Στις εκδόσεις της περιόδου αυτής ανήκουν οι μεγάλες σειρές επιστημονικής φαντασίας, που έκαναν γνωστό στο ελληνικό κοινό το έργο των κορυφαίων συγγραφέων του είδους, όπως ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Ισαάκ Ασίμοφ και άλλοι.

Πιστεύοντας στην αναγκαιότητα της κυκλοφορίας βιβλίων που αφορούν ζητήματα της επικαιρότητας, ο «Κάκτος» καινοτόμησε με την έκδοση πολυάριθμων «δημοσιογραφικών» βιβλίων-ντοκουμέντων, σε συνεργασία με μια σειρά γνωστών δημοσιογράφων, επιστημόνων και προσώπων της δημόσιας ζωής.

Τα βιβλία αυτά και τα θέματα που έθιγαν προκάλεσαν αίσθηση στην εποχή τους και είχαν μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Παράλληλα από τον «Κάκτο» κυκλοφόρησαν έργα σημαντικών λογοτεχνών, Ελλήνων και ξένων (Χ. Μίλλερ, Τζ. Όργουελ, Χ. Έσσε, Μ. Βάλταρι κ.ά).

Και μαζί με αυτά δοκίμια, βιογραφίες και ιστοριογραφικά βιβλία, με ξεχωριστό ανάμεσα στα τελευταία την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κων. Παπαρρηγόπουλου, σε μεταφορά της στη νεοελληνική γλώσσα.

Από το 1991, μαζί με τις υπόλοιπες εκδόσεις που δίνουν στην κυκλοφορία, οι Εκδόσεις «Κάκτος» έχουν ως κύριο έργο την έκδοση της σειράς «Αρχαία Ελληνική Γραμματεία Οι Έλληνες», με προγραμματισμό να δημοσιευθούν μεταφρασμένα και σχολιασμένα —για πρώτη φορά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς— όλα τα έργα όλων των συγγραφέων της ελληνικής αρχαιότητας.

Η σειρά αυτή, που βραβεύτηκε τον Απρίλιο του 2000 από το Πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence στη Γαλλία ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της εποχής μας, και αργότερα, τον Οκτώβριο του 2002, από το Ίδρυμα Πιερίδη, στην Κύπρο, αριθμεί μέχρι στιγμής 700 τόμους και είναι ήδη, για το αντικείμενό της, η μεγαλύτερη στον κόσμο.
Επίσης από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ κυκλοφόρησε και το αριστούργημα του ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕΙΒΣ με τίτλο ''ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΊ ΜΥΘΟΙ'' είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουμε όλοι οι Έλληνες, πιο πολλά σχόλια για το βιβλίο και για τον ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕΙΒΣ θα διαβάσετε πιο κάτω.

παρουσίαση: Υπό το φως της σύγχρονης αρχαιολογικής και εθνολογικής γνώσης και με τα δεδομένα της συγκριτικής θρησκειολογίας και γλωσσολογίας, ο Ρόμπερτ Γκρέιβς συγκεντρώνει σε αρμονική αφήγηση όλα τα σκόρπια στοιχεία κάθε ελληνικού μύθου. Παραβάλλοντας και αναλύοντας εξαντλητικά τις πηγές, δίνει απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν από ανθρωπολογική και ιστορική άποψη τόσο στον ειδικό όσο και στον αναγνώστη. Η χρηστική διάταξη της ύλης και οι πίνακες διευκολύνουν κάθε επίπεδο εμβάθυνσης.

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Εισαγωγή
1. Ο πελασγικός μύθος της δημιουργίας
2. Ομηρικοί και ορφικοί μύθοι της δημιουργίας
3. Ο ολυμπιακός μύθος της δημιουργίας
4. Δύο φιλοσοφικοί μύθοι της δημιουργίας
5. Οι πέντε εποχές του ανθρώπου
6. Ο ευνουχισμός του Ουρανού
7. Η εκθρόνιση του Κρόνου
8. Η γέννηση της Αθηνάς
9. Ζεύς και Μήτις
10. Οι Μοίρες
11. Η γέννηση της Αφροδίτης
12. Η Ήρα και τα παιδιά της
13. Ζεύς και Ήρα
14. Η γέννηση του Ερμή του Απόλλωνα, της Άρτεμης και του Διόνυσου
15. Η γέννηση του έρωτα
16. Χαρακτήρας και έργα του Ποσειδώνα
17. Χαρακτήρας και έργα του Ερμή
18. Χαρακτήρας και έργα της Αφροδίτης
19. Χαρακτήρας και έργα του Άρη
20. Χαρακτήρας και έργα της Εστίας
21.Χαρακτήρας και έργα του Απόλλωνα
22. Χαρακτήρας και έργα της Άρτεμης
23. Χαρακτήρας και έργα του Ηφαίστου
24. Χαρακτήρας και έργα της Δήμητρας
25. Χαρακτήρας και έργα της Αθηνάς
26. Χαρακτήρας και έργα του Πάνα
27. Χαρακτήρας και έργα του Διόνυσου
28. Ορφεύς
29. Γανυμήδης
30. Ζαγρεύς
31. Οι θεοί του κάτω κόσμου
32. Τύχη και Νέμεσις
33. Τα παιδιά της θάλασσας
34. Τα παιδιά της Έχιδνας
35. Η εξέγερση των Γιγάντων
36. Τυφών
37. Οι Αλωάδες
38. Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα
39. Άτλας και Προμηθεύς
40. Ηώς
41. Ωρίων
42. Ήλιος
43. Οι γιοι του Έλληνα
44. Ίων
45. Αλκυόνη και Κήυξ
46. Τηρεύς
47. Ερεχθεύς και Εύμολπος
48. Βορέας
49. Αλόπη
50. Ασκληπιός
51. Τα μαντεία
52. Το αλφάβητο
53. Οι Δάκτυλοι
54. Οι Τεχνίτες
55. Οι Έμπουσες
56. Ιώ
57. Φορωνεύς
58. Ευρώπη και Κάδμος
59. Κάδμος και Αρμονία
60. Βήλος και Δαναΐδες
61. Λαμία
62. Λήδα
63. Ιξίων
64. Ενδυμίων
65. Πυγμαλίων και Γαλάτεια
66. Αιακός
67. Σίσυφος
68. Σαλμονεύς και Τυρώ
69. Άλκηστις
70. Αθαμάς
71. Οι φοράδες του Γλαύκου
72. Μελάμπους
73. Περσεύς
74. Οι αντίζηλοι δίδυμοι
75. Βελλερεφόντης
76. Αντιόπη
77. Νιόβη
78. Καινίς και Καινεύς
79. Ηριγόνη
80. Ο Καλυδώνιος Κάπρος
81. Τελαμών και Πηλεύς
82. Αρισταίος
83. Μίδας
84. Κλεόβις και Βίτων
85. Νάρκισσος
86. Φιλλίς και Καρύα
87. Αρίων
88 Ο Μίνως και οι αδελφοί του
89. Οι έρωτες του Μίνωα
90. Τα παιδιά της Πασιφάης

Graves, Robert, 1895-1986

Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς (1895-1986) γεννήθηκε στο Γουίμπλεντον της Αγγλίας. Ήταν γιος του Ιρλανδού συγγραφέα Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς και της Αμαλίας Φον Ράνκε. Από το σχολείο του βρέθηκε ξαφνικά στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε κι έφθασε ως το βαθμό του λοχαγού των Βασιλικών Ουαλλών Τυφεκιοφόρων. Κυρίως κλίση του ήταν η ποίηση. Εκτός από ένα χρόνο που εργάσθηκε ως καθηγητής της αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, στα 1926, άσκησε αποκλειστικά το επάγγελμα του συγγραφέα. Η βιβλιογραφία των έργων του, που εκδόθηκε το 1965, αποδίδει σ' αυτόν 114 ανομοιογενή έργα αλλά, τελικά, ξεπέρασε τα 120. Στα ιστορικά μυθιστορήματά του συμπεριλαμβάνονται:  "Εγώ ο Κλαύδιος" "Κλαύδιος ο Θεός"· "Ο Λοχίας Αμνός του  Εννάτου" "Βελισάριος"·"Η σύζυγος του κ. Μίλτωνος"·  "Το χρυσόμαλλο δέρας"· "Τα νησιά της αφροσύνης". Η αυτοβιογραφία του, "Αντίο σ' όλα αυτά", εκδόθηκε το 1929. Τα δύο περισσότερο πολυσυζητημένα από τα μη μυθοπλαστικά πεζογραφήματά του, είναι "Η λευκή θεά", που εισάγει μια νέα εκδοχή του ποιητικού ενστίκτου, και "Η αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ναζωραίου" που πραγματεύεται και επανεξετάζει την πρωτοχριστιανική περίοδο. Μετέφρασε Απουλήιο, Λουκιανό και Σουετόνιο από τα λατινικά και συγκέντρωσε, για πρώτη φορά στις μέρες μας, ό,τι έχει φτάσει σε μας από την ελληνικήμυθολογία στους "Ελληνικούς μύθους" του. Εξελέγη καθηγητής της ποίησης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1961 και επίτιμο μέλος του Κολεγίου του Αγίου Ιωάννη της Οξφόρδης το 1971. Το 1975, κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση των ποιητικών του απάντων. Μετά το 1929, ζούσε μόνιμα στη Μαγιόρκα. Πέθανε το 1986.

ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.

ΤΙΤΟΣ ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΣ χάρη σ' αυτόν διασώθηκαν τα κείμενα του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ Λουκρήτιε σ' ευχαριστούμε.

Ο Τίτος Λουκρήτιος, οι επιθυμίες και ο σοφός άνθρωπος 

Φίλες και Φίλοι Επικούρειοι συναθλητές της γνώσης καλημέρα και όχι μόνο! το μενού σήμερα του filomatheia.blogspot.gr έχει λίγα λόγια για το μνημειώδες έργο του ΛΟΥΚΡΗΤΙΟΥ ''για την φύση των πραγμάτων'' άλλος ένας Επικούρειος φίλος μας που εκτίμησε τα έργο του Επίκουρου και έγραψε αυτό το κορυφαίο έργο που προανάφερα. Μη ξέχνατε πως την ερχόμενη δευτέρα όσοι μπορείτε είναι μια καλή ευκαιρία για κάποιες επισκέψεις σε Μουσεία της αρεσκείας σας, και φυσικά την προηγούμενη μέρα, την κυριακή είναι ο αγώνας δρόμου στο Κορωπί, οπότε όσοι έχουν Επικούρεια διάθεση και τους αρέσει η σημετοχή σε αθλήματα του σώματος ας προσέλθουν με την αθλητική στολή τους. Ελπίζω πως κάποια στιγμή οι υπέυθυνοι του Δήμου Κρωπίας θα διοργανώσουν και κάποια ποιητική διαδρομή-βραδιά γιατί παράλληλα με το σώμα πρέπει να γυμνάζουμε και το πνεύμα. Υ.Γ. Για τους αθλητές των Πανελλήνιων εξετάσεων αυτό που μπορώ να τους πώ είναι το έξης: Mάγκες και Μαγκίτισσες ο καθ' ένας, και η κάθε μία θα πάρει ο,τι του αξίζει!!! που σημαίνει πως ο,τι έσπειρε θα θερίσει, που σημαίνει στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα, που σημαίνει πως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, που σημαίνει αν δεν καταφέρεις να διαχειριστείς το άγχος σου μπορεί και να σε βγάλει από την πορεία σου, που σημαίνει πως είναι δυνατόν να περνας τόσο μεγάλη ταλαιπωρία για να περάσεις σε μια σχολή, ενώ για να γίνεις γονιός, (μιλάμε για την κορυφαία αποστολή του ανθρώπου) δεν πας σε κανένα σχολείο; αυτά και άλλα πολλα σκέψου πριν πας να γράψεις και χαλαρά πράξε το καθήκον σου. Κάρπε Ντίεμ ΚΟΡΝΗΛΙΑ, ΕΛΕΝΑ, ΟΛΓΑ, ΕΛΕΝΗ και σε όσους υποψήφιους το αξίζουν τους εύχομαι καλή επιτυχία. Η Κορνηλία μετά γνώσεως λέω πως το αξίζει. Καλή ανάγνωση με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Το μνημειώδες έπος του Λουκρήτιου "Για την Φύση των Πραγμάτων", προάγγελος και μοναδικός αρχαίος πρόγονος της σύγχρονης επιστήμης, είναι η ποιητική εκδοχή του χαμένου ελληνικού έργου Περί Φύσεως του Επίκουρου, της λαμπρότερης έκφανσης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας: ένας αριστουργηματικός ύμνος στην ελευθερία από τα δεσμά της θρησκείας, του φόβου, των παθών, της άγνοιας. Είναι ο αρχαίος καταστατικός χάρτης της ελεύθερης βούλησης· η τίμια φωνή που έρχεται από τα βάθη των αιώνων να θερμάνει τις καρδιές εκείνων που στέκονται αλύγιστοι μπρος στο θάνατο, με μόνο όπλο την πνευματική εντιμότητα. Λίγοι αρχαίοι συγγραφείς εμπνέουν τον σεβασμό που έχει κερδίσει με το De rerum natura ο Λουκρήτιος. Επιστήμονας, ποιητής, Επικούρειος φιλόσοφος, έγραψε ένα έργο βαθιά διαποτισμένο από το παράδοξο: έγραψε ποίηση πατώντας πάνω στο θάνατο της ποίησης - του έρωτα, του φόβου, της επιθυμίας, του μύθου και της ψευδαίσθησης, του λάθους, της παράδοσης, της θρησκείας. Το μόνο που τον εκστασιάζει είναι το μυστήριο που αποκάλυψε η επικούρεια φιλοσοφία. Και τούτο το μυστήριο είναι πως δεν υπάρχει κανένα μυστήριο· μοναχά κάτι αραχνοφωλιές μες στον ανθρώπινο νου...

Το De rerum natura γράφτηκε με κόπο, όπως δηλώνει ο συγγραφέας του, αλλά και με κατάδηλο ενθουσιασμό. Ο Λουκρήτιος επισημαίνει πόσο δύσκολο του ήταν να μεταφέρει σε λατινικό στίχο "τις ανακαλύψεις των Ελλήνων που τις τυλίγει σκοτάδι", στην προσπάθειά του να καταστήσει ελκυστική για τον αναγνώστη του την επικούρεια φυσική· αλλά, όπως γράφει, "υπομένω κάθε κόπο και ξάγρυπνος περνώ νύχτες ατάραχες, ψάχνοντας τις λέξεις και τους στίχους που θα μου δώσουν τη δύναμη ν' ανοίξω το δρόμο για το πνεύμα σου ρίχνοντας φως λαμπρό για να μπορέσεις να δεις σ' όλο τους το βάθος τα κρυμμένα μυστικά"... Κατόρθωσε έτσι να συγγράψει ένα από τα σπουδαιότερα έργα όλων των εποχών, όχι απλώς χάρη στις λογοτεχνικές αρετές του αλλά, όπως επισημαίνει ο ίδιος, "γιατί μιλώ για πράγματα σπουδαία και μεγάλα, κι αγωνίζομαι να λευτερώσω το νου από τα δεσμά της θρησκείας· κι ακόμη, γιατί πλάθω στίχους φωτεινούς για θέματα σκοτεινά, αγγίζοντάς τα όλα με τη χάρη των Μουσών".
Αν αναλογιστεί κανείς ότι το έργο -επί αιώνες θαμμένο στα άδυτα ενός μοναστηριού της νότιας Γερμανίας, ώσπου ήρθε στο φως το 1417- σήμερα κυκλοφορεί στα αγγλικά σε είκοσι πέντε διαφορετικές εκδόσεις, αντιλαμβάνεται ότι η πρώτη πλήρης έκδοση της "Φύσης των πραγμάτων" στα ελληνικά έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό της ελληνικής βιβλιογραφίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Ω ξένε, εδώ καλό θα είναι να χρονοτριβήσεις, εδώ το υψηλότερο αγαθό μας είναι η ηδονή.

Επιγραφή στην είσοδο του Κήπου

Ο Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος Τίτος Λουκρήτιος Κάρος (λατινικά Titus Lucretius Carus) γεννήθηκε περίπου στα 98-94 π.Χ. και πέθανε γύρω στα 55-53 π.Χ. Το μόνο γνωστό του έργο είναι ένα εκτενές φιλοσοφικό ποίημα με τίτλο De Rerum Natura, («Περί της φύσεως των πραγμάτων»). Φαίνεται ότι ολόκληρο το βιβλίο βασίστηκε στην χαμένη επιτομή των τριανταεπτά τόμων που συνέταξε ο  αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Επίκουρος. Τα χειρόγραφα του De Rerum Natura ήταν επί αιώνες θαμμένα στα άδυτα ενός μοναστηριού της νότιας Γερμανίας, ώσπου ανακαλύφθηκαν το 1417. Είναι γνωστό ότι από το τεράστιο και αξιολογότατο συγγραφικό έργο των Επικούρειων σώθηκαν ελάχιστα. Όπως προσπαθήσαμε να δείξουμε σε προηγούμενα σημειώματα (δείτε εδώ και εδώ), τα συγγράμματα τους πολεμήθηκαν συστηματικά σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.

Διακηρυγμένος στόχος του Ρωμαίου Λουκρήτιου ήταν να απαλλάξει το νου των ανθρώπων από τις προκατάληψεις, τις δεισιδαιμονίες και τον φόβο του θανάτου. Σε 7.415 συνολικά στίχους, γίνεται εκτενής αναφορά σε όλες τις απόψεις των Επικούρειων Ο Λουκρήτιος απέρριπτε ως αβάσιμη δεισιδαιμονία την ιδεαλιστική άποψη ότι το Σύμπαν κυβερνάται από θεϊκές παρεμβάσεις ή υπερφυσικές δυνάμεις, όπως θεωρούσε η πλειοψηφία των ανθρώπων του καιρού του. Ο θάνατος για τον Λουκρήτιο δεν ήταν εγγενώς ούτε καλός ούτε κακός, μόνο μία απόλυτη παύση της ύπαρξης, και ο φόβος του θανάτου δεν ήταν παρά μία προβολή επίγειων, καθημερινών φόβων.

Το κυνήγι της δόξας. Σύμφωνα με την αντίληψη των Επικούρειων, το να επιδιώκεις τη δόξα, τον πλούτο και τη δύναμη χωρίς μέτρο είναι αφύσικο, μια συνεχής πηγή ταραχών και δυσφορίας. Ακόμα και όταν ο αδύνατος γίνει δυνατός, ο θνητός άνθρωπος ποτέ δε θα γίνει παντοδύναμος, ούτε θα νικήσει τους φόβους του, με πρώτο το φόβο του θανάτου. Το να είσαι αδύναμος και να θέλεις να γίνεις δυνατός είναι τουλάχιστον εξίσου οδυνηρό με το να είσαι δυνατός και να επιθυμείς την αδύνατη παντοδυναμία. Έτσι εξηγείται πιθανώς και η θρυλούμενη ελαφρά μελαγχολία των μεγάλων ανδρών και γυναικών. Αφού τα έχουν όλα, γιατί δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι; Μια εικόνα της σοφίας. Οι γλυκιές κατοικίες των σοφών βρίσκονται αλλού: «Σου δίνει τέρψη το να κάθεσαι να παρακολουθείς από τη στεριά τις σκληρές δοκιμασίες του άλλου που παραδέρνει μες στην απέραντη θάλασσα, την ώρα που οι άνεμοι σηκώνουν τα κύματα και την κάνουν να λυσσομανά. Όχι βέβαια γιατί ηδονίζεσαι με τα ξένα βάσανα, μα γιατί είναι γλυκό να βλέπεις από τι κακά έχεις γλυτώσεις εσύ ο ίδιος. Όπως κι είναι ευχάριστο να βλέπεις τις σκληρές μάχες να μαίνονται πέρα στους κάμπους, χωρίς να σε αγγίζει ο κίνδυνος. Τίποτε όμως δεν είναι πιο γλυκό από το να είσαι θρονιασμένος στα ύφη τα οχυρωμένα από τις γνώσεις και τη διδασκαλία των σοφών, κι από τις γαλήνιες αυτές κατοικίες σκύβοντας να ρίχνεις το βλέμμα στους άλλους και να τους βλέπεις να τρέχουν πέρα δώθε, ψάχνοντας στα τυφλά το δρόμο της ζωής, να συναγωνίζονται σε εξυπνάδα, να μαλώνουν για την ευγενή τους καταγωγή, να μοχθούν μέρα και νύχτα και να τσακίζονται να σκαρφαλώσουν στην κορυφή του πλούτου ή να κατακτήσουν την εξουσία.»

Οι επιθυμίες

Σε όλες τις ιστορικές εποχές, ο πλούτος που αναζητά η ματαιοδοξία των θνητών θα χάνεται πάντοτε στο άπειρο. Ο Επίκουρος χωρίζει τις επιθυμίες σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: φυσικές και αναγκαίες, φυσικές αλλά όχι αναγκαίες, ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες. Για κάθε επιθυμία, μπορούμε να θέσουμε το φαινομενικά απλό ερώτημα, τι θα (μου) συμβεί αν γίνει αυτό που επιθυμώ; και τι θα συμβεί αν δεν γίνει;

«Ω, κακόμοιρα ανθρώπινα μυαλά και τυφλωμένες καρδιές! Σε τι σκοτάδια, σε τι κινδύνους κυλάει ο λίγος χρόνος της ζωής σας! Δεν ακούτε λοιπόν την κραυγή της φύσης που διαλαλεί την επιθυμία της, από το κορμί να φύγει κάθε πόνος, και το πνεύμα να νιώσει ευδαιμονία ελεύθερη από έγνοιες και αγωνίες

Το βλέπουμε πως δε χρειάζεται το κορμί πολλά πράγματα. Κάθε τι που διώχνει τον πόνο, μπορεί και πολλές απολαύσεις να προσφέρει. Η ίδια η φύση τότε δεν ζητά μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Αν το σπίτι δεν έχει χρυσά αγάλματα εφήβων να κρατούν στο δεξί το χέρι αναμμένες δάδες και να φωτίζουν τα νυχτερινά φαγοπότια, αν το σπίτι δεν αστραποβολά από ασήμια και χρυσάφια, αν δεν αντιλαλούν κιθάρες μες στα στολισμένα σαλόνια, εμάς μας είναι αρκετό να ξαπλώνουμε στο τρυφερό χορτάρι, φίλοι με φίλους στην ακροποταμιά, κάτω από τα σκιερά κλαδιά ενός μεγάλου δέντρου μας είναι αρκετό να μπορούμε να διασκεδάζουμε με λίγα έξοδα, ιδίως αν μας χαμογελά ο καιρός, κι η εποχή ραίνει το καταπράσινο χορτάρι με λουλούδια. Ο καυτός πυρετός δεν αφήνει γρηγορότερα το κορμί που ξαπλώνει πάνω σε κεντητά στρώματα και σε άλικες πορφύρες, απ” ό,τι το κορμί που “ναι ξαπλωμένο σ” ένα φτωχικό στρωσίδι.»

Το κακό λοιπόν δεν το προξενούν η φτώχεια της φύσης (η της φύσεως ένδεια) αλλά οι αιωνίως ανικανοποίητες ορέξεις των ανθρώπων που σχετίζονται με τις κούφιες ιδέες (η περί τας κενάς δόξας όρεξις). Η φύση παρουσιάζεται γενναιόδωρη αλλά οι ματαιόδοξοι θνητοί δύσκολα εκτιμούν τα δώρα της. Αντίθετα με την γνώμη των πολλών, δεν είναι άπληστο το στομάχι, άπληστη και ψεύτικη είναι η ιδέα ότι μπορεί να γεμίζει συνέχεια (άπληστον ου γαστήρ· δόξα ψευδής υπέρ του γαστρός αορίστου πληρώματος.)

[…] «Παράβαλε με τις προσφορές άλλων θεών. Η Δήμητρα, καθώς λένε, μας έδωσε το σιτάρι, ο Διόνυσος το κρασί. Μα και δίχως αυτά υπάρχει ζωή κι ακούμε πως και σήμερα ακόμα ζουν λαοί που δεν τα γνωρίζουν. Θα ήταν όμως αδύνατο να ζήσει κανείς ευτυχισμένα δίχως καθαρή καρδιά. Δικαιολογημένα μάς φαίνεται θεός εκείνος που η σοφία του ζωντανή και απλωμένη στα μεγάλα έθνη γαληνεύει τις καρδιές με τις γλυκιές παρηγοριές της ζωής. Αν νομίζεις πως οι άθλοι του Ηρακλή αξίζουν περισσότερο, τότε ξεμακραίνεις πολύ απ” την αλήθεια…» Λουκρήτιος

Τα πλούτη, η δόξα, η ευγενική καταγωγή και η εξουσία δεν κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο:

«Κι αφού τα πλούτη κι η ευγενική καταγωγή κι η δόξα του θρόνου δεν ωφελούν σε τίποτα το κορμί, θα πρέπει να σκεφτούμε πως ούτε και το πνεύμα ωφελούν. Μήπως τάχα, την ώρα που βλέπεις τις λεγεώνες σου να κάνουν πολεμικές ασκήσεις στο πεδίο του Άρεως και να προελαύνουν ορμητικά, και μήπως, την ώρα που παρακολουθείς τα γυμνάσια του στόλου σου στην ανοιχτή θάλασσα, θα τρομάξουν οι δεισιδαιμονίες σου και θα πάρουν δρόμο και θα φύγει απ” την ψυχή σου ο φόβος του θανάτου, αφήνοντάς την λεύτερη, απαλλαγμένη από το άγχος;»

Ο σοφός άνθρωπος δεν ασχολείται με την πολιτική, εκτός κι αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Κατά την εκτίμησή μου, οι Επικούρειοι δεν ήταν τόσο αμέτοχοι στα κοινά όσο παρουσιάζονται συνήθως. Η ίδια η διατύπωση της φιλοσοφίας του δικαίου στάθηκε ριζοσπαστική πολιτική παρέμβαση με διάρκεια αιώνων και ενέπενευσε πολιτικούς αγώνες στους οποίους χύθηκαν ποτάμια αίμα και μελάνι. Μπορούμε άραγε να χαρακτηρίσουμε απολίτικο έναν άνδρα που είπε ότι οι νόμοι φτιάχνονται από τους ανθρώπους και όχι από τους θεούς;

Πρώτη η Αθήνα

Ο Λουκρήτιος παρουσιάζει τον  θείο Επίκουρο ως τέκνο της δημοκρατικής Αθήνας: «Πρώτη η Αθήνα με το λαμπρό το όνομα, μοίρασε κάποτε στους βασανισμένους θνητούς τις σοδειές των καρπών και ανανέωσε τη ζωή και καθιέρωσε νόμους. Πρώτη χάρισε τις γλυκιές παρηγοριές της ζωής, σαν γέννησε τον άντρα εκείνο τον προικισμένο με τέτοιο πνεύμα, που από τα χείλη του έβγαινε η αλήθεια για το κάθε τι και μολονότι έσβησε το φως της ζωής του, οι θείες ανακαλύψεις του έχουν παντού διαδοθεί κι η δόξα του υψώθηκε ως τα ουράνια.»

Η ευτυχία έρχεται στα τα ζύγια του ανθρώπου, στο μέτρο του δυνατού. Το μυαλό των θνητών, σκλαβωμένο από χίλιες έγνοιες, μοιάζει τρύπιο βαρέλι δίχως πάτο:

«Είδε πως ήταν στο χέρι των ανθρώπων όλα τα απαραίτητα για να ζουν με ασφάλεια, στο μέτρο του δυνατού. Είδε τους δυνατούς με τα πλούτη και τις τιμές, περήφανους ως και για το καλό όνομα των παιδιών τους, κι όμως μες στα σπίτια τους οι καρδιές τους ήσαν γεμάτες αγωνία και το μυαλό τους σκλαβωμένο από τις έγνοιες, και πως αναγκάζονταν να μαλώνουν και να παραπονιούνται πικρά. Και κατάλαβε πως όλο το κακό έβγαινε μέσα από το ίδιο το δοχείο, και πως κάποιο ελάττωμα του τα χαλνούσε όλα όσα έρχονταν να μπουν μέσα του, ως και τα πιο όμορφα. Εν μέρει γιατί ήταν όλο τρύπες και δίχως πάτο κι ήταν αδύνατο να γεμίσει και εν μέρει γιατί οτιδήποτε δεχόταν μέσα, του μετέδιδε μιαν άσχημη γεύση, θα έλεγε κανείς.»

Η μελέτη της Φύσης

Η φυσική φιλοσοφία δεν φτιάχνει κομπασμένους και πολυλογάδες (ου κομπούς ουδέ τη φωνή εργαστικούς παρασκευάζει) ούτε ανθρώπους που κάνουν επίδειξη γνώσεων για να εντυπωσιάζουν τους πολλούς (ουδέ την περιμάχητον παρά τοις πολλοίς παιδείαν ενδεικνυμένους) αλλά προσωπικότητες σοβαρές και αυτάρκεις. Η μελέτη της Φύσης και του Σύμπαντος έχει ως κύριο στόχο να διαλύσει τους παιδικούς φόβους και τις θλιβερές σκέψεις που βασανίζουν τις καρδιές των ανθρώπων:

«Κι εκείνος απολύμανε τις καρδιές με λόγια γεμάτα αλήθεια, και σήκωσε φράχτες στις επιθυμίες και στους φόβους. Και μας δίδαξε ποιο είναι το υπέρτατο αγαθό που όλοι λαχταρούμε και μας έδειξε τον δρόμο, το πιο σύντομο και ίσιο μονοπάτι για να φτάσουμε εκεί. Έδειξε ποια δυστυχία υπάρχει στα ανθρώπινα πράγματα, πώς γεννιέται και σκορπά παντού με λογιών-λογιών μορφές, τυχαία είτε από φυσική αιτία σύμφωνα με την τάξη που έθεσε το σύμπαν, και δίδαξε από ποιες πόρτες πρέπει να την αντιμετωπίσουμε, και απόδειξε ότι μάταια το ανθρώπινο γένος μηρυκάζει τις θλιβερές σκέψεις. Γιατί όπως τα μικρά παιδιά φοβούνται μες στο σκοτάδι και τρέμουν το καθετί, έτσι κι εμείς φοβούμαστε μες στο φως, τόσες και τόσες φορές, πράγματα που δεν είναι πιο φοβερά από κείνα που τρομάζουν τα παιδιά και που φαντάζονται ότι θα τους συμβούν μες στα σκοτεινά.

Αυτό το φόβο λοιπόν, αυτά τα σκοτάδια της ψυχής, ας μη περιμένουμε να τα σκορπίσουν οι αχτίδες του ήλιου μήτε τα φωτεινά βέλη της μέρας μόνο η μελέτη κι η ερμηνεία της φύσης μπορεί να τα διαλύσει.»

Το νόημα της ζωής

Ποια είναι η ανώτατη πνευματική ηδονή; αυτή που αναβλύζει τις στιγμές που η νηφάλια σκέψη (νήφων λογισμός)σκορπίζει τα σκοτάδια της μεταφυσικής και ότι προκαλεί φόβο γίνεται αντικείμενο στοχασμού, έρχεται δηλαδή στα μέτρα του Έλληνα ανθρώπου της κλασικής εποχής. Για τους Επικούρειους, κάθε δραστηριότητα είναι σοφή, όταν έχει ως σκοπό να μάς οδηγήσει στην ευτυχισμένη ζωή. Το βαρύ καθήκον της ευτυχίας ο μεγάλος Έλληνας το πήρε απ” τους θεούς και το έριξε στους ανθρώπους. Ευτυχισμένη ζωή δεν νοείται μέσα στο φόβο· οι αγαπημένοι φίλοι, η ευδαιμονία και η αταραξία του σώματος και της ψυχής είναι η μόνη εγγύηση της ευτυχίας για τους θνητούς. ΟΕπίκουρος για τον Λουκρήτιο ήταν θεός αφού ήταν εκείνος που πρώτος βρήκε το νόημα της ζωής, ό,τι σήμερα ονομάζουμε σοφία, εκείνος που με την επιστημοσύνη του άρπαξε τη ζωή μέσα απ” τις τόσες ανεμοζάλες κι από βαθιά σκοτάδια, και την απίθωσε σε τέτοιο γαλήνιο λιμάνι και σε τόσο καθάριο φως. Πηγή: Ερανιστής.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ