Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

14.7.08

Σχολικές εκδρομές στην Ελλάδα! Από την Ζαν ντ' Άρκ-Διοτίμα.

Από το ημερολόγιο της Ζαν Ντ' Αρκ:

Ναύπλιο, 4-6/4/08
Μουσικό Λύκειο Τρικάλων
Β1,Β2 Λυκείου

Όλοι οι νέοι, έφηβοι μαθητές από την αρχή της σχολικής χρονιάς σκέφτονται τις πολυήμερες εκδρομές στο τέλος της χρονιάς με τους συμμαθητές τους. Σκέφτονται τις πλάκες, τις περιπέτειες, τις «πονηριές», τα γέλια…..
Έτσι κι εμείς φέτος αφού αποφασίσαμε να πάμε στο Ναύπλιο δεν υπήρχε στιγμή που να μην σκεφτόμασταν πότε θα έρθουν επιτέλους οι μέρες αυτής της περιβόητης εκδρομής.
3/4/08: Επιτέλους μια μέρα πριν. Είχαμε τέτοια χαρά που όλο το βράδυ δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Μιλούσαμε με τις ώρες στο τηλέφωνο για το τι θα πάρουμε ο καθένας μαζί μας. Πως το κάναμε όμως αυτό και οι βαλίτσες δεν έκλειναν με τίποτα, ένας θεός ξέρει. Ποιός ξέρει πόσα ρούχα πήραμε μαζί μας, λες και θα μέναμε στο Ναύπλιο για ένα μήνα. Όμως το καλύτερο που ξέχασα να πω είναι ότι εκτός του ότι ήμασταν όλοι καλά παιδιά και καλή παρέα, είχαμε την τύχη και την τιμή να έχουμε τους καλύτερους συνοδούς – εκπαιδευτές που κάνανε την εκδρομή μας ακόμα πιο όμορφη.


4/4/08: Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, συγκεντρωθήκαμε στην αυλή του σχολείου, μετρηθήκαμε, ήρθε και η τροχαία να μας εξετάσει και ξεκινήσαμε γεμάτοι χαρά. Επειδή ήταν νωρίς ακόμη δεν μιλούσε κανείς και όλοι ήμασταν με τα mp3 και τα ipod στα αυτιά. Σιγά-σιγά όμως το πνεύμα ζωντάνεψε….! Μετά από 8 ώρες(!!!!) φτάσαμε στον Ισθμό όπου βγάλαμε φωτογραφίες και θαυμάσαμε αυτό το υπέροχο θέαμα και ύψος, εκτός από την Ζαν Ντ’ Αρκ που είχε υψοφοβία και δεν κοιτούσε με ενθουσιασμό. Φανταστείτε ότι ήθελε να κάνει και Bungee-jumping αλλά….που!!! Φτάσαμε στην Αρχαία Επίδαυρο και στο Ασκληπιείο. Όλα ήταν φανταστικά. Πραγματικά καταλάβαμε πόσο σπουδαίοι και εφευρετικοί ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες. Στην Επίδαυρο εξετάσαμε την μοναδική ακουστική του θεάτρου και αφού σταθήκαμε στο κέντρο απαγγείλαμε ένα απόσπασμα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή και τραγουδήσαμε ένα παραδοσιακό τραγούδι. Όλοι μας νιώσαμε το δέος και την περηφάνια ότι εκεί που πατούσαμε εμείς, πριν πολλά χρόνια περπατούσαν όλοι οι Αρχαίοι που τώρα μαθαίνουμε γι’ αυτούς. Πραγματικά όλα τα αρχαία οικοδομήματα που διασώθηκαν και τα θαυμάζουμε εμείς σήμερα, ήταν έργα περίτρανης τέχνης και τίποτα δεν μπορεί να τα συναγωνιστεί. Μετά από μια δίωρη ξενάγηση στον χώρο από ια καθηγήτρια μας, φύγαμε για το Ναύπλιο και το ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε από το όμορφο αλλά κουραστικό ταξίδι μας. Το ξενοδοχείο ήταν δίπλα στο Τολό (λίγο πιο έξω από το Ναύπλιο), ονομαζόταν «Απόλλων» και ήταν κοντά στη θάλασσα.
Αφού χωριστήκαμε ανά τρεις στ δωμάτιά μας, ξεκουραστήκαμε για την βραδινή έξοδο. Εγώ ως γνωστό ζιζάνιο του σχολείου, έκανα μια μικρά αναστάτωση στο ξενοδοχείο· άλλωστε σε εκδρομή ήμασταν όχι σε μνημόσυνο.
Το ξενοδοχείο που λέτε, δεν είχε καλή ηχομόνωση και ακουγόντουσαν τα πάντα από τα διπλανά δωμάτια. Από την μια μεριά είχα έναν καθηγητή που τον είχα «σκάσει» και με έλεγε «μπελά», και από την άλλη είχα τον φίλο μου τον Μήτσο και κάτι άλλα αγόρια. Ενώ οι φίλες μου κοιμόντουσαν, εγώ χτυπούσα στους διπλανούς και δεν τους άφηνα σε ησυχία, σε σημείο που έβαλαν ωτοασπίδες για να μην με ακούνε. Πηγαίνω λοιπό στο μπάνιο και δεν ξέρω πως τα κατάφερα και κλειδώθηκα μέσα! Φώναζα στα κορίτσια αλλά κοιμόντουσαν του καλού καιρού. Χτυπούσα στον καθηγητή και τι μου είπε: «Κωνσταντίνα θα με αφήσεις να κοιμηθώ επιτέλους ή θες να σε «κατεβάσω» στο τρίμηνο»? Του απαντώ: «Κύριε χίλια συγνώμη αλλά κλειδώθηκα στο μπάνιο, δεν ξέρω πως αλλά δεν φταίω εγώ!». Νόμιζε ότι έκανα πλάκα αλλά μετά από μισή ώρα ήρθαν μαζί με το διευθυντή του ξενοδοχείου και μου άνοιξαν. Από εκείνη τη στιγμή πήγαινα σο μπάνιο πάντα με το κινητό και όταν ήταν βέβαια ξύπνιες οι φίλες μου. Το βράδυ πήγαμε για φαγητό και clubbing και μετά για ύπνο. Κανείς μας δεν κοιμήθηκε, εκτός από ένα παιδί που ενώ κοιμόταν του βάψαμε το πρόσωπο!!!


5/4/08: Ξυπνήσαμε μετά από 2 ώρες ύπνου, πήραμε πρωινό και φύγαμε για το Παλαμήδι , το υπέροχο κάστρο με τα 999 σκαλιά. Δεν τα ανεβήκαμε βέβαια γιατί δεν είχαμε χρόνο, αλλά πήγαμε με το λεωφορείο. Βγάλαμε φωτογραφίες στην υπέροχη θέα και είδαμε την απαίσια τρύπα-φυλακή που είχαν τον Κολοκοτρώνη. Ήρωας απ’ ότι κατάλαβα δεν ήταν μόνο για τον αγώνα κατά των Τούρκων αλλά και για το γεγονός ότι κατάφερε να αντέξει μέσα σε αυτό το τρομερό μέρος. Μας έπιασε δυστυχώς η βροχή και δεν μπορέσαμε να πάμε με το καραβάκι στο Μπούρτζι όπως ήταν προγραμματισμένο. Κάναμε όμως μια βόλτα μέσα στο Ναύπλιο με το τρενάκι και είδαμε πόσο όμορφη ήταν αυτή η πόλη. Είδαμε την πρώτη Βουλή των Ελλήνων, το πρώτο Δημοτικό Σχολείο, το Κοιμισμένο Λιοντάρι, την σφαίρα που σκότωσε τον Καποδίστρια σε μια εκκλησία (δεν θυμάμαι το όνομά της). Επίσης επισκεφτήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο Ναυπλίου, είδαμε το Εργαστήρι Κομπολογιού και το Μουσείο του Πολεμικού Ναυτικού. Πήρα μερικές μίνι συνεντεύξεις από: ναύτες, διευθυντή εργαστηρίου κομπολογιού, από έναν οδηγό λεωφορείου και από έναν καπετάνιο, σχετικά με τα επαγγέλματά τους. Έτσι πέρασε και η 2η μέρα μας στην πόλη του Ναυπλίου. Το βράδυ πήγαμε να φάμε σε μια ταβέρνα όπου μας επέτρεψαν να κάνουμε το μουσικό πρόγραμμα. Όλοι διασκέδασαν όπως κι εμείς και χορέψαμε για αρκετή ώρα. Όταν φεύγαμε για το ξενοδοχείο, που ήταν κοντά με τα πόδια, είχα μια φαεινή ιδέα με την Άννυ και την Εβίτα, που δεν μας βγήκε όμως σε καλό. Είπαμε στους καθηγητές μας αν γινόταν να κάνουμε μια βόλτα στην παραλία. Μας άφησαν βέβαια αλλά κρυφά από τα άλλα παιδιά και με την επίβλεψη μια καλής καθηγήτριας. Το μόνο που έχω να πω είναι πως πέσαμε στην θάλασσα!!! Είχαμε ανέβει σε ένα βράχο να βγάλουμε φωτογραφίες και γλιστρήσαμε και «μπλουμ»…. όλες γίναμε παπιά! Αφού μας έβγαλε ένας ψαράς, πήγαμε στο ξενοδοχείο και γίναμε ρεζίλι! Έτσι πέρασε κι αυτή η περιπετειώδης νύχτα!


6/4/08: Ημέρα επιστροφής! Πήγαμε στο Μπούρτζι με το καραβάκι γιατί ο καιρός ήταν καλός. Στη συνέχεια πήγαμε και στις Μυκήνες και στον Τάφο του Ατρέως. Ο αρχαίος κόσμος της Ελλάδας ζωντάνεψε μπροστά μας και μας έκανε να νιώσουμε περήφανοι που είμαστε Έλληνες!
Αποχαιρετήσαμε το πανέμορφο Ναύπλιο και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής στα Τρίκαλα με μια θλίψη από τη μια που αφήναμε πίσω μας αυτό το μέρος και χαρά από την άλλη που θα βλέπαμε τον τόπο μας και τους δικούς μας. Οι περιπέτειες όμως για μένα δεν είχαν τελειώσει ακόμη! Σε μια στάση που κάναμε σε ένα καινούριο τουριστικό μαγαζί, με ξεχάσανε και το λεωφορείο έφυγε! Στο μαγαζί υπήρχε ένα βιβλίο ευχών στο οποίο εγώ έγραφα διάφορες ευχές και ποιηματάκια και δεν πρόσεξα πως είχε περάσει η ώρα! Οι καθηγητές, νομίζοντας πως ήμασταν όλοι παρόντες έφυγαν!!! Η Άννυ όμως κατάλαβε (πάλι καλά!) πως έλειπα και έτσι γύρισαν! Το τι άκουσα δεν περιγράφετε, αλλά κατά βάθος το ευχαριστήθηκα γιατί τους «ξύπνησα» λίγο!
Έτσι το βραδάκι φτάσαμε στα Τρίκαλα, χαιρετηθήκαμε και ζήτησα συγνώμη στους καθηγητές για τους μπελάδες που τους προξένησα! Μου είπαν όμως πως δεν με αλλάζουν με τίποτα γιατί τους έκανα να περάσουν ακόμη καλύτερα!
Αυτή ήταν η τριήμερη εκδρομή μας με τα απρόοπτα, τις περιπετειούλες και τα υπέροχα θεάματα που μας προσέφερε η όμορφη Ελλάδα μας!
Ζαν Ντ' Αρκ