ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ
ΑΥΡΙΟ Τρίτη 08/08/23 και ώρα 21.00 σας περιμένουμε στον κήπο του Ασκληπιού στην όμορφη και ιστορική Πιάλεια σε μια φιλική συνάντηση Γιαννακοπουλαίων και επικούρειων φίλων να συνδειπνήσουμε (ελαφρώς) μετά συνοδείας οίνου ή ζύθου και φυσικά να ακούσουμε τα πρόσφατα ποιητικά έργα του Επικούρειου Πέπου και να θαυμάσουμε τις νέες δημιουργίες στην μετώπη της οικίας του οικοδεσπότη. Τις προσφωνήσεις θα κάνει ο μικρός μας φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος τζούνιορ, και στον ρόλο συγκεντρωσιάρχη θα είναι η εύχαρις και αγαπητή μας Αφροδίτη.
Στις 20:55 περνούσαμε την πύλη του Μεγάρου της οικογένειας Δημήτρη και Γιώτας Παπαγιαννοπούλου, αρχικά μας υποδέχθηκαν οι οικοδεσπότες και στην συνέχεια τα επίτιμα μέλη του κήπου, ο Ασκληπιός, η Νίκη, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, ο Ηρακλής, ο Αλέξανδρος, και ο Κολοκοτρώνης. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και τα υπόλοιπα μέλη της συναστρίας, ο μικρός Γιαννάκης, η Στέλλα, ο Πάνος, ο Γιάννης, η Κασσιανή, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Όλοι τους εκλεκτοί φίλοι, φίλοι αληθινοί, φίλοι που γι' αυτούς ο μέγιστος Παπανούτσος είχε γράψει τα πιο κάτω λόγια.
Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου.
Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο.
Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία.
Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
"Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας.
Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο. Παπανούτσος.
Όταν ο Παπανούτσος έγραφε τα πιο πάνω λόγια για την φιλία σίγουρα είχε στο μυαλό του τα μέλη της χθεσινής συναστρίας. Ας επανέλθω όμως στη χθεσινή βραδιά, μετά την ξενάγηση στον πανέμορφο κήπο που μας έκανε ο οικοδεσπότης ήρθε η ώρα να γευτούμε τα εκλεκτά εδέσματα, και όπως είχε πει και κάποιος σοφός "δεν έχει σημασία τι τρως και τι πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις''. Εμείς πετύχαμε και τα δύο, και εκλεκτούς φίλους και εκλεκτά εδέσματα, όπως ταιριάζει σε επικούρειους, απλά και λιτά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, κυρίως κάναμε πολλά σχέδια για το μέλλον μας, θυμήθηκαμε βέβαια και στιγμές από το παρελθόν, ειδικά ο Γιάννης ο οποίος ετοιμάζει κάτι πολύ προχώ και ελπίζω να το υλοποιήσει κάποια στιγμή, τον λόγο πήρε ο φίλος μας ο Δημήτρης για να μας απαγγείλει δύο ποιήματα του Επικούρειου Πέπου. Το πρώτο ποίημα ήταν αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας, ακολουθεί το ποίημα.
" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας "
του Επικούρειου Πέπου, με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού διδασκάλου.
🌹🌹
Ω! της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/
που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/
αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/
στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/
που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι./
🎷🎷
Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, στον απαλό σκοπό σας/
που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /
για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/
στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./
🌲🌲
Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/
Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/
στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/
Στον κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις
που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./
🌹🌹🌹🌹🌹
Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/
Ν’ απλώνει κατακόκκινο άρωμα στον αέρα/
Μην κόψεις απ’ τα πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/
Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./
Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που ήταν αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους και είναι από την συλλογή που φέρει τον τίτλο ''εικόνες μιας άλλης εποχής''.
☁️☁️☁️
Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/
Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/
Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/
στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.
☁️☁️☁️
Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/
λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.
Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο φεγγάρι/
που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.
☁️☁️☁️
Οπου η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/
τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/
τον έρωτ’ όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,
στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.
☁️☁️☁️
Και φτάνει ως το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/
που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/
με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α του Κερκετίου την νύμφη/,
όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.
ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.
Ρίγη συγκίνησης είχαν συνεπάρει τον Επικούρειο Πέπο, το να απαγγέλλει στίχους ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό, το να υπάρχουν στην παρέα τα εκλεκτά μέλη που προανάφερα και να ακούνε αυτούς τους ερασιτεχνικούς στίχους ξεπερνούσε όλα τα όρια της φαντασίας του Επικούρειου Πέπου, ήταν κάτι ασύλληπτο, αυτή τη χαρά μπορούν να την προσφέρουν ΜΟΝΟ Αληθινοί φίλοι. Η χαριστική βολή ήρθε αμέσως μετά την απαγγελία των ποιημάτων όταν ο διδάσκαλος πήρε ξανά τον λόγο. Από μία τσάντα έβγαλε ένα κόσμημα, ένα ιερό κειμήλιο τρόπον τινά!! Όταν ο Επικούρειος Πέπος το αντίκρυσε και διάβασε το περιεχόμενο δεν άντεξε, δακρυσμένος αγκάλιασε τον διδάσκαλο για την μεγάλη τιμή. Αγαπημένε φίλε Δημήτρη, αγαπημένη φίλη Γιώτα, αυτό που έζησα στο σπιτικό σας θα το κουβαλάω μαζί μου όσο η μνήμη μου θα συνεχίσει να λειτουργεί, από τα βάθη της ψυχής μου σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που θα πάρω μαζί μου για το μεγάλο ταξίδι. Ευχαριστώ επίσης τον Γιαννάκη, την Στέλλα, τον Πάνο, την Κασσιανή, τον Γιάννη, την Αφροδίτη μας και τον Ηλία. Στην επιστροφή η Λαμπρινή έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση: δηλαδή ο δάσκαλος από την Πιάλεια τίμησε έναν Γοργογυραίο, έναν Γοργογυραίο που έχει κάνει τόσα πολλά για το χωριό του και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να του πει ένα ευχαριστώ, και ήρθε ο κ. Δημήτρης να κάνει όλα αυτά προς τιμήν σου; Ουδείς προφήτης στον τόπο του.
Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ και πάλι. Φίλες και φίλοι ήδη η ώρα είναι 06:05 και προσπαθώ να διαχειριστώ τα κύματα συγκίνησης που με κατακλύζουν. Συγχωρέστε με για τα λάθη, με τόση συγκίνηση ήταν αναπόφευκτο.
Αυτά τα υπέροχα δρώμενα, και άλλα πολλά συνέβησαν στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.
