Ένα μαγικό ταξείδι στην Μεγαλόνησο για την βάπτιση της Μαρίνας, και τον γάμο της Ελιάνας και του Γιάννη.

Ένα μαγικό ταξείδι στην Μεγαλόνησο για την βάπτιση της Μαρίνας, και τον γάμο της Ελιάνας και του Γιάννη.

Ένας Κρητικός δάσκαλος ερωτεύτηκε δασκάλα Λημνιά και επισκέφτηκαν το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι προκειμένου να περπατήσουν  στο μονοπάτι του Ασκληπιού και να πάρουν χρησμό από το πνεύμα του ποταμού.  '' Να πετάτε μαζί αλλά ποτέ δεμένοι'' αυτός ήταν ο χρησμός, εγώ και Λαμπρινή θεωρήσαμε πολύ τυχερούς τους εαυτούς μας που μας αξίωσε να φιλοξενήσουμε στο σπιτικό μας αυτό το υπέροχο ζευγάρι μαζί με την κορούλα τους η οποία μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή. 

Φίλες και φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου καλημέρα. Επικοινωνώ σήμερα μαζί σας για να σας περιγράψω τις εμπειρίες που βιώσαμε εγώ ο Επίκουρος και η Λαμπρινή, κατά την παραμονή μας στην Κρήτη. Όσοι από εσάς έχετε επισκεφτεί την Μεγαλόνησο θα με καταλάβετε, όσοι δεν την έχετε επισκεφτεί φροντίσετε να το κάνετε σύντομα. 

Όλα ξεκίνησαν πριν 45 χρόνια περίπου, τότε, για ένα διάστημα είχα μπαρκάρει ως ασυρματιστής, στο ίδιο καράβι ήταν και ένας Λημνιός ως μηχανικός, το όνομα αυτού Ευθύμιος Βλάχος, στους λίγους μήνες που έμεινα στο καράβι γίναμε καλά φιλαράκια γιατί σχεδόν σε καθημερινή βάση μου ζητούσε να στέλνω ένα τηλεγράφημα - δεν υπήρχαν τότε τα κινητά - στην γυναίκα του. Ήταν φουλ ερωτευμένος με την Βαγγελιώ, αυτό ήταν το όνομα της γυναίκας του με καταγωγή από την Αμοργό. Δυστυχώς εγώ  ξεμπάρκαρα νωρίς, δεν την μπορούσα τη θάλασσα, ζαλιζόμουν, δεν μπόρεσα να συνηθίσω. Πέρασαν τα χρόνια και χαθήκαμε, έλα όμως που η θεά τύχη δεν ήθελε να χαθούμε για πάντα και γι' αυτό κανόνισε να βρεθούμε ξανά μετά από 15 χρόνια περίπου στον χώρο του αεροδρομίου, και συγκεκριμένα στην σκήτη του πύργο ελέγχου.

 Έμαθα πως είχε αποκτήσει τρία παιδιά, δύο κορίτσια, την Έυα, την Ελιάνα και ένα αγόρι. Το αγόρι, ο Λευτέρης υπήρξε - αργότερα - από τα βασικά στελέχη της αγαπημένης ομάδας της ΟΚΡΑ που εκείνη την περίοδο μεσουρανούσε στο περιφερειακό τοπικό πρωτάθλημα και έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα. Ο ΛΕ-ΑΡ ήταν ο βράχος της άμυνας. Περίπου πέντε χρόνια πριν γνώρισα και την Ελιάνα, εκείνη την περίοδο ως δασκάλα αναπληρώτρια είχε διοριστεί σε κάποιο σχολείο κοντά στο σπίτι μας στην Κάντζα. Σιγά σιγά οι σχέσεις μας με τον Ευθύμη άρχισαν να γίνονται πιο οικογενειακές. Εύχομαι να συνεχίσει αυτή η οικογένεια να έχει την ευλογία του Θεού γιατί όλα τα μέλη είναι πολύ ξεχωριστά άτομα και δημιουργικά. Εννοείται πως από την πρώτη στιγμή κάλεσα τα μέλη της οικογένειας να τους φιλοξενήσουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για το οποίο είχαν ακούσει και διαβάσει τόσα πολλά. Φανταστείτε τη χαρά μας όταν η Ελιάνα τον περασμένο Δεκέμβριο μάς ανακοίνωσε πως σκοπεύουν να έρθουν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι προκειμένου να πάρουν χρησμό! Πράγματι στις 27 Δεκεμβρίου υποδεχθήκαμε στο σπίτι μας την Ελιάνα, τον Γιάννη και την Μαρίνα που ήταν μόλις 8 μηνών αν δεν κάνω λάθος. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με το που τους συναντάς αμέσως νιώθεις να σε λούζει η θετική τους αύρα, σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν η Ελιάνα ο Γιάννης και η μικρή Μαρίνα. Η Μαρίνα από την πρώτη στιγμή έκλεψε τις καρδιές μας. Τις μέρες που περάσαμε εκεί δεθήκαμε πιο πολύ, όταν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού η Ελιάνα μας είπε: κ. Σπύρο, κ. Λαμπρινή τώρα είναι οι σειρά σας να μας επισκεφτείτε!! Εγώ και η Λαμπρινή θεωρήσαμε πως εννοούσε στο Χαλάνδρι στο πατρικό της και είπαμε: σε λίγες μέρες που θα επιστρέψουμε κι εμείς θα έρθουμε να σας δούμε στο Χαλάνδρι.

Ελιάνα: κύριε Σπύρο δεν εννοούμε στο Χαλάνδρι, στην Κρήτη θέλουμε να έρθετε, σας καλούμε στο γάμο μας και στην βάπτιση που θα γίνουν στις 22 Απριλίου στο Ηράκλειο!! Δεν ξέρω τι μπορεί να κατάλαβε η μικρή Μαρίνα από όλη αυτή τη συζήτηση αλλά με το που μας κοίταξε, εμένα και την Λαμπρινή ήταν σα να μας έλεγε: θέλω να είσαστε εκεί!! Δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτούμε, υποσχεθήκαμε στα φιλαράκια μας πως εκτός σοβαρού απροόπτου θα είμαστε εκεί και τελικά αξιωθήκαμε να πάμε.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023 με ειδική πτήση τσάρτερ, [ως CEO της ΟΚΡΑ έχω αυτό το προνόμιο], αναχωρήσαμε για το Ηράκλειο, μετά από 40 λεπτά περίπου το Lear jet της ΟΚΡΑ προσγειώθηκε στο Ηράκλειο, εκεί αρχικά στην αίθουσα VIP μας υποδέχθηκε ο εκπρόσωπος της ΟΚΡΑ Κρήτης ο οποίος είχε φροντίσει και για την ασφάλεια μας, αν και δεν χρειαζόταν, αλλά όσο να πεις τα μέλη της ΟΚΡΑ πρέπει πάντα να μεριμνούν ώστε να μην υπάρχουν δυσάρεστα απρόοπτα. Παράλληλα με το που βρεθήκαμε στην έξοδο μάς περίμενε ο Ευθύμης με την μεγάλη του κόρη την Εύα η οποία είναι κι αυτή παντρεμένη στο Ηράκλειο με Κρητικό φυσικά και έχουν τρία παιδιά, δύο αγόρια και μία κόρη. Ο Μιχάλης δεν είναι δάσκαλος αλλά πολιτικός μηχανικός. Είναι ευλογία θεού πάντως στην κάθε οικογένεια να υπάρχει μία δασκάλα για τους ευνόητους λόγους. Μας έκλεισαν και τους κλείσαμε στις αγκαλιές μας, οι αγκαλιές των φίλων είναι ευεργετικές, αυτό μου είχε πει πριν 45 χρόνια ο Πατροκοσμάς ο Πλακιώτης και είχε απόλυτο δίκιο για μία ακόμη φορά. Το υπηρεσιακό αυτοκίνητο της ΟΚΡΑ δεν χρειάστηκε τελικά γιατί μας μετέφεραν οι φίλοι μας στην σουίτα που είχε κρατήσει η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων της ΟΚΡΑ. Η πρώτη πολεοδομική εντύπωση από την πορεία μας προς το ξενοδοχείο δεν ήταν η καλύτερη, διαπιστώσαμε πως το Ηράκλειο ήταν μία μικρή Αθήνα. Καθ' οδόν προς το ξενοδοχείο δέχθηκα το τηλεφώνημα από τον Γενικό, ο Γενικός ιδρυτικό μέλος της ΟΚΡΑ εδώ και μία πενταετία εργάζεται ως υπεύθυνος πληροφορικών συστημάτων σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και με ρώτησε πώς ήταν το ταξείδι και αν θα χρειαζόμουν κάτι. Προθυμοποιήθηκε να μας παραχωρήσει το δικό του αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας, τελικά δεν χρειάστηκε γιατί εις ότι αφορά την πόλη οι αποστάσεις δεν ήταν μακρινές και εις ότι αφορά τις μακρινές μάς μετέφεραν οι φίλοι μας και μία μέρα ο ίδιος ο Γενικός. Οι δρόμοι και γενικότερα το πάρκινγκ και οι συμπεριφορές των οδηγών θυμίζουν Αθήνα και λίγο χειρότερα, η προτεραιότητα εκεί αφορά κυρίως τους ντόπιους και έπονται οι άλλοι.  Ενυ γουέη που λέει και ο Γκοτζιό οι φίλοι μάς άφησαν στο ξενοδοχείο και ο Ευθύμης μας είπε: ραντεβού στις 15:00 στην αυλή του Δευκαλίωνα. Το ξενοδοχείο διέθετε όλα τα κομφόρ για αναζωογόνηση και αποφασίσαμε να πάμε για σάουνα και μασάζ γιατί μας περίμενε πολύ περπάτημα και χορός. Στις τρεις παρά πέντε βρισκόμασταν στην ταβέρνα με την ονομασία Η ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ μου έκανε εντύπωση η ονομασία της ταβέρνας και γι' αυτό ζήτησα πληροφορίες από την ιδιοκτήτρια. Θα σας ενημερώσω πρώτα γιατί μου έκανε εντύπωση, όπως καλά γνωρίζετε:

Κατά τον μύθο την εποχή που στη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα. Ο Δευκαλίωνας λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος της Ελλάδας γεμίζει με νερό και οι άνθρωποι χάνονται. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται από τα νερά μέσα στο πλοιάριο. Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος Όθρυς ή κατά άλλη εκδοχή στον Παρνασσό ή στον Άθω. Εκεί όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτης των φυγάδων). Ο θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος. Κατά μία άλλη εκδοχή η οποία προέρχεται από την Φωκίδα ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ' αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με χρησμό λέγοντάς τους πως, αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους. Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης. Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων. 

Η ιδιοκτήτρια μου εξήγησε πως το όνομα ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ήταν του πατέρα της και γι' αυτό δόθηκε αυτό το όνομα στην ταβέρνα, σε ερώτησή μου αν έχουν κάποια σχέση με την Θεσσαλία μου είπε όχι, απλά ο παππούς της τής μίλαγε πάντα για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και αυτός ήταν ο λόγος που έδωσε στον πατέρα της το όνομα ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ όταν δε μου είπε πως στο ένα από τα δύο κορίτσια που είχε, δηλαδή μιλάμε για τις θείες της ιδιοκτήτριας, τη μια την είχε ονομάσει Πύρρα και την άλλη Αριάδνη κατάλαβα πως ο παππούς της κυρίας δεν θα πρέπει να ήταν τυχαίο πρόσωπο, όταν βέβαια μου εξήγησε πως ο παππούς της ήταν φιλόλογος μου λύθηκαν όλες οι απορίες. Τι ωραία που θα ήταν να είχαμε πολλούς παρόμοιους φιλολόγους. Κάπου εδώ σταματώ την ιστορία για τον ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ και ξεκινώ την παρουσίαση των καλεσμένων στο συμπόσιο.

Ευθύμης, Βαγγελιώ, Αφροδίτη, Μαρίνα, Φωτεινή, Φάνης, Ελένη, Λούις, Σταύρος, Ανδρονίκη, πατέρας του γαμπρού, Γιώργος νομίζω, Λαμπρινή και Επίκουρος, οίνος, ρακές και πλούσια εδέσματα για όλα τα γούστα στο τραπέζι. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά ώστε το κλίμα στην παρέα να γίνει παρεΐστικο και φιλικό, λες και ήμασταν από παλιά φίλοι και απλά συναντηθήκαμε ξανά. Η πρώτη μας γαστρονομική εμπειρία ήταν πολύ καλή αν εξαιρέσουμε τα τηγανητά μανιτάρια τα οποία μάλλον θα πρέπει να βγάλουν από τον κατάλογο τους. Ειρήσθω εν παρόδω να πω πως τα καλύτερα ψητά μανιτάρια θα τα βρείτε στην ταβέρνα ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ στην Λαυρίου και στο ΧΑΝΙ στα Τρίκαλα. Μετά το φαγητό ζητήσαμε από τους φίλους μας να μας επιτρέψουν να περπατήσουμε προς την εκκλησία Άγιος Τίτος ώστε να εξοικειωθούμε με την περιοχή ώστε την επόμενη μέρα που ήταν ο γάμος να γνωρίζουμε τον χρόνο που θα χρειαζόταν για να φθάσουμε στην εκκλησία αφού οι γυναίκες έχουν την κακή συνήθεια να θέλουν να φοράνε ψηλοτάκουνα. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο αργά το βράδυ και με τις ρακές που είχα πιει δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι λόγω οινοπνεύματος. Οφείλω να ομολογήσω πως τα άτομα που συμμετείχαν στο συμπόσιο της Παρασκευής ήταν πολύ καλοί συμποσιαστές και οι ώρες που περάσαμε εκεί ήταν πολύ όμορφες. Συνέβη και ένα ωραίο περιστατικό, ένας φίλος από την παρέας λόγω του ότι είχε πιει πολλές ρακές όταν σηκώθηκε να πάει στην τουαλέτα λόγω της σούρας αντί να πάει στις αντρικές τουαλέτες μπήκε στις γυναικείες, το τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν πως όταν πήγε να βγεί έσπασε το κλειδί και δεν άνοιγε η πόρτα!! με αποτέλεσμα να καλέσουν την πυροσβεστική, με την παρέμβαση της Κορνηλίας η πυροσβεστική ήρθε γρήγορα κι έτσι απεγκλωβίστηκε ο καλός μας φίλος. Πάλι καλά που δεν είχε κλειστοφοβία, για φανταστείτε να μην μπορούσαν να τον βγάλουν και να έχανε τον γάμο; Συμβαίνουν κι αυτά, ο ίδιος βέβαια όταν βγήκε μας είπε πως όλη αυτή την ιστορία την δημιούργησε για να έχουμε να λέμε!! Ας κάνουμε πως τον πιστεύουμε.

Δεύτερη μέρα στην Κρήτη, ημέρα του γάμου.

Πάμε τώρα στα τεκταινόμενα του Σαββάτου, το πρωί αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε το κενό που είχαμε μέχρι να ετοιμαστούμε για την τελετή του γάμου και της βάπτισης που ήταν στις 18:00 ώστε να κάνουμε μια βόλτα και να επισκεφθούμε κάποιο Μουσείο. Πήγαμε για καφέ και μπουγάτσα στο ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ εκεί μας είχε πει η Βιβή θα φάμε την καλύτερη μπουγάτσα και θα πιούμε τον πιο αρωματικό καφέ, επειδή η Βιβή έχει χρόνια στην Κρήτη εννοείται πως σεβαστήκαμε τη γνώμη της. Ειρήσθω εν παρόδω να πω πως η Βιβή είναι εκπαιδευτικός και είναι ανιψιά από πρώτη ξαδέρφη της Λαμπρινής, και βεβαίως βεβαίως εννοείται πως είναι από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και φυσικά ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, επέστρεφε το Σάββατο το πρωί με το καράβι από τις διακοπές της Ανάστασης. Μετά τον καφέ και την μπουγάτσα, να αναφέρω πως το κατάστημα ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ βρίσκεται εκεί που είναι η κρήνη του Μοροζίνη με τα λιοντάρια, μετά λοιπόν από τις φιλοσοφίες αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στο αρχαιολογικό μουσείο μιας και ο διοικητής (Στράτος) μας παρότρυνε πρώτα να πάμε εκεί, είχε δίκιο. 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου είναι το μουσείο στο οποίο παρουσιάζεται σχεδόν στο σύνολό του ο μινωικός πολιτισμός. Είναι από τα μεγαλύτερα και πιο αξιόλογα μουσεία στην Ελλάδα και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη. Τα εκθέματά του περιλαμβάνουν αντιπροσωπευτικά δείγματα από όλες τις περιόδους της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας, καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Κυρίαρχη θέση στις συλλογές του κατέχουν τα μοναδικά αριστουργήματα της μινωικής τέχνης. Η συλλογή με τις μινωικές αρχαιότητες είναι η σημαντικότερη στον κόσμο και το μουσείο θεωρείται το κατ' εξοχήν μουσείο του μινωικού πολιτισμού.

Η πρώτη αρχαιολογική συλλογή στο Ηράκλειο δημιουργήθηκε το 1883. Το 1900 στεγάσθηκε σε δύο δωμάτια στην αυλή της μητρόπολης του Αγίου Μηνά. Με την έναρξη μεγάλων ανασκαφών στη Κρήτη, περιέλαβε τα πρώτα σημαντικά ευρήματα, ενώ ταυτόχρονα παραχωρήθηκε στην Κρητική Πολιτεία.

Το 1904-1907 κατασκευάστηκε η πρώτη μουσειακή αίθουσα, ενώ το 1908 μετά τη προσθήκη δεύτερης αίθουσας μεταφέρθηκαν εκεί οι αρχαιότητες.

Το σημερινό κτίριο ξεκίνησε το 1937 σε σχέδια του Πάτροκλου Καραντινού. Το 1979 35.000 Ηρακλειώτες διαμαρτυρήθηκαν κατά της εξαγωγής αρχαιοτήτων από το Αρχαιολογικό Μουσείο στα πλαίσια πολιτιστικών ανταλλαγών. Τελικά υποχώρησε η κυβέρνηση και τα σχέδια δεν υλοποιήθηκαν. Από το Νοέμβριο 2006 έως τις αρχές του 2014 το Μουσείο παρέμεινε κλειστό για το κοινό λόγω εργασιών ανακαίνισης στο εσωτερικό του. Μια μικρή προσωρινή έκθεση με τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου μπορούσε κανείς να δει στην ειδική αίθουσα που έχει διαμορφωθεί στη βορινή πλευρά του Μουσείου. Από τον Μάρτιο του 2014 το ανακαινισμένο μουσείο είναι πλέον πλήρως επισκέψιμο και πιο εντυπωσιακό από ποτέ.

Ειλικρινά δεν το περιμέναμε πως οι οφθαλμοί μας θα αντίκριζαν όλους αυτούς του θησαυρούς του πολιτισμού μας, φίλες και φίλοι εσείς που δεν έχετε επισκεφτεί το Ηράκλειο αξίζει τον κόπο να βάλετε στο πρόγραμμα σας μια επίσκεψη για να δείτε όλους τους θησαυρούς που κρύβει το αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου. Είχαμε στο πρόγραμμα να επισκεφθούμε και το ιστορικό μουσείο αλλά το αρχαιολογικό Μουσείο με τα εκθέματα του μάς μετέφερε πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω και μας μάγεψε. Εννοείται πως με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφθούμε ξανά το αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου γιατί αφήσαμε πολλές εκκρεμότητες. Στις 17:45 βρισκόμασταν στον περίβολο της εκκλησίας ώστε να υποδεχθούμε το ζευγάρι, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις σε ένα τουριστικό μέρος ένα τέτοιο συμβάν έλκει την προσοχή και των τουριστών, πάρα πολύς κόσμος από διάφορες χώρες ήταν σε αναμονή της άφιξης του ζευγαριού και ειδικότερα της νύφης, πάντα οι νύφες έχουν τα πρωτεία. Εγώ επειδή είχα και ειδική αποστολή από τον πατέρα της νύφης, ο Ευθύμης γνωρίζει πολύ καλά τις καλλιτεχνικές μου αρετές και στην φωτογραφία γι' αυτό μου ανέθεσε να κάνω κάποιες λήψεις όπως μόνο εγώ γνωρίζω. Κατά γενική ομολογία οι φωτογραφίες και τα βίντεο που πήρα είναι απαράμιλλου κάλλους. Περίπου στις 18:00 ο Γιάννης βρισκόταν ήδη στο πλατύσκαλο της εκκλησίας αναμένοντας την εκλεκτή της καρδιάς του. Ως συνήθως η νύφη κατέφθασε με κόρνες και όργανα. Όταν κατέβηκε από το αυτοκίνητο την συνόδευσαν ο πατέρας της και ο αδερφός της. Πολύ συγκινητικές οι στιγμές, χάρηκα που παραβρέθηκα με την Λαμπρινή στις χαρές των φίλων μας. Είπαμε Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός. Δηλαδή, από όλα τα αποκτήματα του ανθρώπου το πιο σημαντικό είναι ο αληθινός και αγαθός φίλος. Μετά τον γάμο έγινε και η βάπτιση, και το όνομα αυτής Μαρίνα!! Ελιάνα και Γιάννη να μην ξεχνάτε: να πετάτε πάντα μαζί αλλά ποτέ δεμένοι!! Μαρινάκι μας να είσαι καλότυχη στη ζωή σου και σε καμαρώσουν οι γονείς σου όπως έχουν ονειρευτεί. Είναι ένα ωραίο ζευγάρι και νιώσαμε μεγάλη χαρά και τιμή που βρεθήκαμε κοντά τους στις πολύ όμορφες στιγμές της ζωής τους. Αγαπητοί μας φίλοι, Βαγγελιώ και Ευθύμη πάντα χαρές και ευλογίες να έχετε στο σπιτικό σας.

Μετά το μυστήριο καταλήξαμε όλοι στο κτήμα ΚΑΛΑΘΑΚΗ όπου έγινε ένα τρικούβερτο γλέντι. Εγώ όπως πάντα χόρεψα το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Στο τραπέζι καθίσαμε με φίλους που είχαμε γνωρίσει την προηγούμενη μέρα στο συμπόσιο, όλα ήταν υπέροχα, όλα ήταν μαγικά. Είχαμε κοντά μας και την Μαρίνα της Αμοργού, την κυρία Ελένη την καθηγήτρια του χορού, μα που την έβρισκε τόση ενέργεια αυτή η γυναίκα; Επίσης την κυρία Φωτεινή, την μητέρα της Ελβίρας, δηλαδή της κουμπάρας του ζευγαριού, η οποία χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο του Μητροπάνου υποδειγματικά, αν ζούσε ο Μητσάρας και την έβλεπε σίγουρα θα το χαιρόταν γιατί είναι μαγεία να βλέπεις κάποια/κάποιον να χορεύει τόσο όμορφα. Η Λαμπρινή και οι Μαρίνα χόρεψαν νησιώτικα. Ο Ευθύμης έδωσε ρεσιτάλ, ότι και αν χόρεψε ήταν πολύ καλός. Η νύφη νόμιζες πως όταν χόρευε δεν πατούσε στο έδαφος, μπράβο Ελιάνα. Ο Γιάννης πρώτος χορευταράς, μουσικός και τραγουδιστής,  γαμπρέ συγχαρητήρια για τα πολλά ταλέντα σου. Επίσης πάρα πολύ καλή στο χορό ήταν η αδερφή της νύφης, η Εύα, είτε νησιώτικα χόρευε, είτε Κρητικά ήταν τέλεια, εύγε Εύα. Σε γενικές γραμμές έγινε ένα πολύ όμορφο γλέντι ευτυχώς χωρίς μπαλωθιές γιατί όπως καλά γνωρίζετε στην Κρήτη το έχουν αυτό το συνήθειο στους γάμους να ρίχνουν και μπαλωθιές. Όλα τα φαγητά ήταν ποιοτικά και για πρώτη φορά δοκιμάσαμε γαμοπίλαφο!! Μας άρεσε, εμείς στα Τρίκαλα δεν το συνηθίζουμε αυτό το έδεσμα στους γάμους. Κατά τις 04:00 το πρωί φθάσαμε στο ξενοδοχείο αλλά που να με βρει ο ύπνος, ήταν τόση η ένταση και η χαρά που δεν μπορούσα να κοιμηθώ. 

Γέροντα, η ώρα που γράφω όλα αυτά είναι ήδη 02:40 και ακόμα έχω πολλά να γράψω, ξαναζώ όμως όλες τις όμορφες στιγμές και αυτό μ' αρέσει πάρα πολύ. Πάμε τώρα στην Κυριακή, δηλαδή στην τρίτη μέρα, ο Ευθύμης είχε κανονίσει στις 13:30 να βρισκόμασταν στην ταβέρνα ΘΕΑ στις Ρογδιές!! Εντωμεταξύ εγώ την προηγούμενη είχα μιλήσει με τον Γενικό και είχαμε κανονίσει να βρεθούμε το πρωί για να πάνε στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού, καταφέραμε με τα χίλια ζόρια να σηκωθούμε, κατά τις 10:30 ήρθε ο Γενικός με την λιμουζίνα του να μας πάρει, ο Γενικός τώρα είναι στα 37 τον είχα γνωρίσει όταν ήταν περίπου 13 ετών, ιδρυτικό μέλος κι αυτός της ΟΚΡΑ και μεγάλος μπαλαδόρος, μέγας κομπιουτεράκιας, μέγας χακεράκιας καλού σκοπού, και φανατικός αναγνώστης από μικρός των περιοδικών: PC MASTER, Κομπιούτερ για όλους, Τρίτο Μάτι, Μιλένιουμ, και πολλών ακόμα περιοδικών που είχαν να κάνουν με την τεχνολογία, θα μπορούσε άνετα να διδάσκει πληροφορική στο Πολυτεχνείο, είναι γκουρού, και φυσικά αγαπητός σε όλα τα μέλη της ΟΚΡΑ και κυρίως του κυρίου Ρότσα, επίσης κολλητό φιλαράκι του Αρκά. Καταλαβαίνετε το πόσο συγκινητικό ήταν για μένα και την Λαμπρινή να βρεθούμε με τον Γενικό στο Ηράκλειο και να ξεναγηθούμε στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού. Μαζί λοιπόν με τον Γενικό επισκεφθήκαμε την Κνωσό και για μια ακόμα φορά αναρωτήθηκα: πως είναι δυνατόν να έχουμε τέτοιους πολύτιμους θησαυρούς και αυτή η χώρα να χρωστάει 400 δισεκατομμύρια; Άλλοι λαοί αναγάγουν τις μετριότητες σε σημαντικούς θησαυρούς κι εμείς το σημαντικό το υποβαθμίζουμε, γιατί άραγε; Πόσοι από εμάς έχουμε βάλει στη ζωή μας τις επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους; Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε για όλους αυτούς τους θησαυρούς ενώ οι τουρίστες έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου για βιώσουν αυτή τη μαγεία ενώ εμείς είμαστε αδιάφοροι και ωχαδερφιστές; Μήπως φταίει η παιδεία μας; Μήπως η άγνοια; Μήπως το μίσος που έχουμε για την πατρίδα μας; Τι φταίει; Ενυ γουέη που λέει και ο Γκοτζιό ο οποίος η μόνη φορά που έχει επισκεφτεί αρχαιολογικό χώρο ήταν τότε που ήταν μικρός και τον πήγα στην Ακρόπολη, ενώ αν τον ρωτήσεις πόσα μοναστήρια έχει η Θεσσαλία τα γνωρίζει όλα. Λίγα λόγια τώρα για την Κνωσό.

Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού (ή Κνωσσού), σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσσού.  Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1878 από τον Ηρακλειώτη Μίνωα Καλοκαιρινό. Ακολούθησαν οι ανασκαφές που διεξήγαγε ο Άγγλος Sir Άρθουρ Έβανς (1900-1913 και 1922-1930) και που αποκάλυψαν ολόκληρο το ανάκτορο. Τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης στο χώρο του ανακτόρου ανάγονται στη νεολιθική εποχή (7000-3000 π.Χ.). Η κατοίκηση συνεχίζεται στην προανακτορική περίοδο (3000-1900 π.Χ.), στο τέλος της οποίας ο χώρος ισοπεδώνεται για την ανέγερση ενός μεγάλου ανακτόρου. Το πρώτο αυτό ανάκτορο καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, το 1700 π.Χ. περίπου. Δεύτερο, μεγαλοπρεπέστερο ανάκτορο ανεγείρεται πάνω στα ερείπια του παλαιού. Μετά από μερική καταστροφή γύρω στο 1450 π.Χ.,οι Μυκηναίοι εγκαθίστανται στην Κνωσό. Το ανάκτορο καταστρέφεται οριστικά περί το 1355 π.Χ. από μεγάλη πυρκαγιά. Ο χώρος που καλύπτει κατοικείται ξανά από την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.

Στο ανάκτορο της Κνωσού έχουν γίνει ευρείας έκτασης αναστηλώσεις από τον αρχαιολόγο Sir Arthur Evans. Ήταν πολυόροφο και κάλυπτε έκταση 20.000 τ.μ. Εντύπωση προκαλούν η ποικιλία των δομικών υλικών, τα χρωματιστά κονιάματα, οι ορθομαρμαρώσεις και οι τοιχογραφίες που κοσμούν δωμάτια και διαδρόμους. Τις υψηλές τεχνικές γνώσεις των Μινωϊτών επιβεβαιώνουν πρωτότυπες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές επινοήσεις, όπως οι φωταγωγοί και τα πολύθυρα, η χρήση δοκαριών για ενίσχυση της τοιχοποιίας, καθώς και το σύνθετο αποχετευτικό και υδρευτικό δίκτυο. Το ανάκτορο αναπτύσσεται γύρω από τη μεγάλη Κεντρική Αυλή, χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων. Δεύτερη αυλή, η Δυτική, αποτελούσε την επίσημη πρόσβαση στο ανάκτορο αλλά και χώρο τελετών. Στη δυτική πτέρυγα εντάσσονται οι επίσημοι χώροι διοικητικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων: το Τριμερές Ιερό, τα Ιερά Θησαυροφυλάκια και οι Υπόστυλες Κρύπτες. Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία. Στη νότια πτέρυγα σημαντικότεροι χώροι είναι το Νότιο Πρόπυλο, ο Διάδρομος της Πομπής και η Νότια Είσοδος με την τοιχογραφία του πρίγκηπα με τα Κρίνα. Στην ανατολική πτέρυγα εντάσσονται χώροι κατοίκησης και μεγάλες αίθουσες υποδοχής, με κυριότερες την Αίθουσα των Διπλών Πελέκεων και το Μέγαρο της Βασίλισσας. Σε αυτές οδηγεί το επιβλητικό μεγάλο Κλιμακοστάσιο. Από τη Βόρεια Είσοδο γινόταν η επικοινωνία με το λιμάνι της Κνωσού. Η Βόρεια Είσοδος πλαισιώνεται από υπερυψωμένες στοές, από τις οποίες η δυτική κοσμείται με την τοιχογραφία του Κυνηγιού Ταύρου. Μεγάλος λιθόστρωτος πομπικός δρόμος, ο Βασιλικός Δρόμος, οδηγούσε από το Μικρό Ανάκτορο και την πόλη στη βορειοδυτική γωνία του ανακτόρου, όπου διαμορφώνεται υπαίθριος θεατρικός χώρος.

Οι πληροφορίες για τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους είναι από την Βικιπαίδεια.

Ευχαριστούμε Γενικέ για τις σημαντικές στιγμές που ζήσαμε αυτή τη φορά μακριά από το Κορωπάκι, ευχαριστούμε για την παρέα. Ευχαριστούμε επίσης για την ευγενική πράξη για την παραχώρηση του αυτοκινήτου άσχετα αν τελικά δεν χρειάστηκε. Αν δεν βιώσεις, αν δεν περπατήσεις σ' αυτούς τους χώρους πολιτισμού αναρωτιέμαι για ποιον λόγο πρέπει να ζει ένας άνθρωπος σήμερα; Αν υπάρχουν δίπλα μας αυτοί οι θησαυροί κι εμείς τους αγνοούμε ποιος φταίει; Μήπως η Μπιρίμπα; Μήπως το Κίνο και τ' άλλο; Μήπως οι άλλοι; Δυστυχώς για μια ακόμη φορά διαπίστωσα πως από τα 500 άτομα που ήταν εκεί οι Έλληνες άντε και να ήμασταν οι 30!! Οι Έλληνες στα γήπεδα αναστενάζουν, εκεί αναζητούν τον πολιτισμό και την αγωγή της ψυχής; 

Στην επιστροφή ο Γενικός μας πήγε στο σπίτι των φίλων μας όπου συναντήθηκε με το φιλαράκι του και συμπαίκτη του στην ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον αδερφό της νύφης. Κατόπιν αναχωρήσαμε για την ταβέρνα ΘΕΑ πραγματικά η θέα από το σημείο της ταβέρνας ήταν μαγική, πολύ σωστά την ονόμασαν ΘΕΑ το μόνο παρατράγουδο ήταν που άργησαν να σερβίρουν τα κυρίως πιάτα και μας αγχώσανε γιατί ο Λευτέρης και η οικογένεια έπρεπε να βρίσκονται στο αεροδρόμιο στις 18:00 τελικά ευτυχώς που το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση και όλα πήγαν καλά. Μετά την ταβέρνα επιστρέψαμε στο σπίτι της Εύας και του Μιχάλη όπου γνωρίσαμε καλύτερα την Εβελίνα, τον μικρό Ευθύμη και τον Σταυράκη τα τρία παιδιά του ζευγαριού. Επιστρέψαμε στο σπίτι κουρασμένοι και μετά από ένα μασάζ και σάουνα ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας. Άλλη μια μέρα γεμάτη από όμορφες στιγμές έλαβε τέλος. 

Πάμε τώρα στην τέταρτη μέρα και την τελευταία γιατί την επόμενη το πρωί έπρεπε να πάμε νωρίς στο αεροδρόμιο για να πετάξουμε στις 10:00 Το πρόγραμμα σήμερα είχε: επίσκεψη - προσκύνημα στον τάφο του Καζαντζάκη, μας έκανε κακή εντύπωση της εγκατάλειψης του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου, γιατί κύριε δήμαρχε; και μετά επίσκεψη στο μουσείο Καζαντζάκη, εκεί συναντήσαμε έναν ευγενέστατο υπάλληλο του μουσείου που τόσο έχουμε ανάγκη να συναντάμε ειδικά σε τέτοιους χώρους και γενικότερα στη ζωή μας, κατόπιν, βόλτα στο κέντρο του Ηρακλείου και επίσκεψη στο ιστορικό μουσείο, εντωμεταξύ είχαμε μιλήσει με την Βιβή και κανονίσαμε να βρεθούμε το απόγευμα για βόλτα, καφέ και φαγητό. Πριν πάμε στο ιστορικό μουσείο μιλήσαμε με τον Ευθύμη και μας ενημέρωσε πως κατά τις 12 και κάτι θα έπρεπε να βρεθούμε γιατί είχε κανονίσει συνάντηση με κάποιον κοινό μας φίλο και παλιό συνάδελφο ο οποίος είναι Κρητικός και διαμένει μόνιμα στην Κρήτη. Κατά την επίσκεψη μας στο ιστορικό μουσείο εκτός από τα σημαντικά εκθέματα είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε την Μαρία, μία καταπληκτική κοπέλα που εργάζεται στο ιστορικό μουσείο η οποία για μας είναι κι αυτή ένας θησαυρός του μουσείου. Το πόσο μας βοήθησε αυτή η κοπέλα να κατανοήσουμε τα εκθέματα δεν περιγράφεται, αφήσαμε κι εκεί πολλές εκκρεμότητες και πρέπει να το επισκεφθούμε ξανά, αγαπητή Μαρία από καρδιάς σ' ευχαριστούμε. Λίγα λόγια για το Ιστορικό Μουσείο.

Το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης ιδρύθηκε το 1953 από την Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών και στεγάζεται στο Ηράκλειο Κρήτης[1]. Το μουσείο παρουσιάζει μια συνολική εικόνα της ιστορίας της Κρήτης από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έως τη σύγχρονη εποχή. Το μουσείο περιλαμβάνει μόνιμα συλλογές κεραμικών και γλυπτών από τη Α' Βυζαντινή περίοδο.

Νομισματική συλλογή του μουσείου

Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή συλλογή, κύρια εκθέματα της οποίας αποτελούν οι πίνακες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, Η Βάπτιση του Χριστού (1569) και Άποψη του Όρους και της Μονής Σινά (1570)

αντικείμενα από τη κοσμική και θρησκευτική ζωή στην περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας

αντικείμενα από την περίοδο της επανάστασης και μέχρι την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

πινακοθήκη με προσωπογραφίες Κρητών αγωνιστών

αντικείμενα από τη περίοδο του Μεσοπολέμου

ηχητικά και οπτικά ντοκουμέντα με τα οποία επιχειρείται αναπαράσταση του περιβάλλοντος των μαχών του Β' Παγκοσμίου πολέμου και ειδικότερα της Μάχης της Κρήτης.

αίθουσες Νίκου Καζαντζάκη με το γραφείο και τη βιβλιοθήκη του συγγραφέα από το σπίτι του στην Αντίμπ της Γαλλίας μαζί με προσωπικά ενθύμια, χειρόγραφα και πρώτες εκδόσεις των βιβλίων του.

και τέλος την Εθνογραφική συλλογή.

Το μουσείο φιλοξενεί και προσωρινές εκθέσεις.

λίγα λουλούδια για την επέτειο.

Στις 12:30 βρεθήκαμε με τον Ευθύμη και τον Στέλιο, να ρακές, να μεζέδες, ξανά το κεφάλι κουδούνι, φάγαμε τόσο πολύ που όταν το βράδυ η Βιβή μας πρότεινε να πάμε για φαγητό την παρακάλεσα να μην επαναλάβει αυτή τη λέξη. Το τραπέζι, παρά τις αντιρρήσεις των φίλων μας ήταν δικό μας λόγω της επετείου του γάμου μας που ήταν την επόμενη μέρα, κλείναμε 40 χρόνια!! Και νάσου πάλι ρακές και άντε βίβα!! Ευχαριστούμε Ευθύμη, ευχαριστούμε Στέλιο που γιορτάσαμε μαζί σας την επέτειο του γάμου μας. Στις 19:00 συναντήσαμε την Βιβή, πήγαμε βόλτα στη παραλία και καθίσαμε μετά για καφέ. Με την Βιβή έχουμε πάντα πολλά να πούμε και κάθε φορά η συζήτηση γυρίζει στην χρυσή εποχή της Λ.Ο.Γ. και στο πως θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε για ένα καλύτερο αύριο το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Τρεις Γοργογυραίοι στο Ηράκλειο!! Αυτό θα μπορούσε να είναι ο τίτλος μιας ταινίας. Η Βιβή μάς έκανε μια νυχτερινή βόλτα και επιστρέψαμε αργά στο ξενοδοχείο. Ο Γενικός μας πήρε τηλέφωνο να συναντηθούμε ξανά για ένα ποτό για να γνωρίσουμε και την Μαριάννα αλλά ήταν αργά και έπρεπε να μαζέψουμε και τα πράγματα μας και φυσικά να ξεκουραστούμε. Ευχαριστούμε Γενικέ, ευχαριστούμε Μαριάννα. Την επόμενη μέρα Τρίτη πρωί ήρθε η αγαπημένη μας Ελιάνα να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο. 

Επίλογος: ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους φίλους μας στο Ηράκλειο για την θερμή και ανεκτίμητη φιλοξενία, ευχαριστούμε την Ελιάνα και τον Γιάννη που μας κάλεσαν στον γάμο τους, ευχαριστούμε τον Ευθύμη, την Βαγγελιώ, καθώς και όλα τα μέλη της οικογένειας Ευθύμη Βλάχου, τους συμπέθερους και φυσικά τον Γενικό, την Βιβή, την Βάγγη, τον Στέλιο, την Μαρία και όχι μόνο. Ακολουθεί η ιστορία που ζήσαμε στο αεροδρόμιο.

✈️✈️✈️✈️✈️

Φίλες και φίλοι αγαπητοί σύντεκνοι, Λημνιώτες, Αμοργιανοί, Γοργογυραίοι, και όχι μόνο! καλησπέρα, νόμιζα πως με το που φθάσαμε στο αεροδρόμιο και περάσαμε τον σχετικό έλεγχο μετά το check in, πως ότι είχαμε να ζήσουμε στην Κρήτη το ζήσαμε και τώρα πια έπρεπε να ταξηνομίσω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα από αυτό το υπέροχο ταξείδι, και κυρίως από την κορυφαία φιλοξενία των φίλων μας.

✈️✈️✈️✈️✈️

Έλα όμως που το κερασάκι στην τούρτα ήρθε μέσα στο αεροδρόμιο!!

Ας γίνω πιο σαφής, βρισκόμασταν στην αίθουσα αναμονής και μιλούσα με τον Στράτο τον διοικητή της τροχαίας ο οποίος ως Κρητικός με ρωτούσε πως περάσαμε, όταν από τα μεγάφωνα άκουσα την εξής ανακοίνωση:

✈️✈️✈️✈️✈️

Παρακαλείται ο CEO της ΟΚΡΑ να προσέλθει στην έξοδο 2!!!

Αρχικά νόμισα πως έκανα λάθος, φοβήθηκα μήπως έχω παραισθήσεις, εκείνη τι στιγμή με κοίταξε άγρια η Λόλα και μου είπε:

Τι σκάρωσες πάλι; Είσαι με τα καλά σου;

Εγώ κόκαλο!!

Άρα σωστά είχα ακούσει, είπα στην Λαμπρινή πως εγώ δεν έχω καμία συμμετοχή σ' αυτή την ιστορία αλλά δυστυχώς δεν με πίστεψε, αντιθέτως επέμενε να μάθει τι έχω σκαρώσει.

Πέρασαν λίγα λεπτά και επανέλαβαν ξανά την ανακοίνωση:

Παρακαλείται ο CEO της ΟΚΡΑ να προσέλθει στην έξοδο δύο!!

Είπα στον φίλο μου τον Στρατή να κλείσει γιατί κάτι συμβαίνει.

✈️✈️✈️✈️✈️

Σηκώθηκα και πήγα στην έξοδο δύο, εκεί περίμενε μια όμορφη κοπέλα σύνοδος εδάφους, της είπα πως είμαι αυτός που ανακοινώσατε και σας παρακαλώ να μου εξηγήσετε τι συμβαίνει.

Εντωμεταξύ ο κόσμος με παρατηρούσε και μπορεί κάποιοι να είπαν μέσα τους, είναι δυνατόν αυτός να είναι ο CEO της ΟΚΡΑ; Δυστυχώς υπάρχουν και κακόβουλοι άνθρωποι με πρώτον και καλύτερο τον Γκοτζιό.

Η κοπέλα μου έσκασε ένα ωραίο χαμόγελο και ευγενικά μου είπε, παρακαλώ ακολουθήστε με!!

Πριν την ακολουθήσω γύρισα και κοίταξα την Λαμπρινή που με κοίταζε σαν χαμένη γιατί δεν μπορούσε να αναλύσει την όλη κατάσταση, ήταν δικό μου δημιούργημα ή κάτι άλλο συμβαίνει;

Εγώ όταν έστρεψα κοντά της το βλέμμα μου ήταν ένα βλέμμα γεμάτο απορίες, πριν με οδηγήσει η κοπέλα στο διπλανό γραφείο την ρώτησα, συγγνώμη μήπως έχετε κάνει κάποιο λάθος;

Κοπέλα:

Συγγνώμη εσείς δεν είστε ο CEO της ΟΚΡΑ;

Πέπος:

Ναι, εγώ είμαι.

Κοπέλα:

Περάστε κ. Mr Pepo σας περιμένει στο γραφείο η κ. Προϊσταμένη!!

Μπαίνω στο γραφείο και βλέπω μια όμορφη κοπέλα περίπου 35 με 37 να με υποδέχεται με ένα πλατύ χαμόγελο.

✈️✈️✈️✈️✈️

Για λίγο επικράτησε σιωπή, με κοίταζε επίμονα και περίμενε μάλλον να την αναγνωρίσω. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα και της είπα να μου εξηγήσει επιτέλους τι συμβαίνει.

Κύριε Σπύρο, γνωρίζω πολύ καλά πως στο πορτοφόλι σας κουβαλάτε πάντα μαζί σας κάποιες "ευχούλες!!" 

Το γνωρίζω αυτό από την ξαδέρφη μου την Κατερίνα, εσείς της το είχατε πει πως έχετε πάντα μαζί σας αυτά που ονομάσατε "ευχούλες", μήπως μπορείτε να βγάλετε εκείνες τις μικρές καρτούλες;

Για λίγα λεπτά έμεινα στήλη άλατος!

Το μυαλό μου ανάγκασε τη μνήμη μου να κάνει ένα ταξείδι στο παρελθόν και Ω! του θαύματος άνοιξα την αγκαλιά μου φωνάζοντας: Βάγγη μου!! Κοπέλα μου; Το τι συνέβη μετά είναι δύσκολο να σας το περιγράψω, είχαν περάσει 24 χρόνια από το 1999 που μου είχε γράψει ένα κείμενο σε μια καρτούλα και όντως από τότε αυτές τις ευχούλες τις κουβαλάω μαζί μου. Η Βάγγη ανήκε στο τμήμα κοριτσιών της ΟΚΡΑ, μου είχε γράψει αυτό το κείμενο λίγες μέρες πριν αναχωρήσουμε για το χωριό στις 13 Αυγούστου του 1999, η Βάγγη ήταν τότε 12 χρονών. 

Μετά από κάποια χρόνια χαθήκαμε, αλλά συνέχισα να την αγαπώ όπως και τ' αλλά παιδιά. Έμαθε πως βρίσκομαι στην Κρήτη από τον Γενικό; την προηγούμενη μέρα, έλειπε σε άδεια, με το που έμαθε τα νέα, σκέφτηκε να μας κάνει αυτή την έκπληξη. Εδώ και τρία χρόνια είναι προϊσταμένη στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Επειδή η αγωνία της Λαμπρινής είχε φθάσει στο κόκκινο φύγαμε μαζί με την Βάγγη να πάμε κοντά της, άλλωστε και η Λαμπρινή γνώριζε πολύ καλά την Βάγγη και τους γονείς της και φυσικά και τ' αλλά κορίτσια.

Μας κέρασε κάτι στο κυλικείο του αεροδρομίου και κατόπιν μας συνόδευσε στο αεροπλάνο.  

Αποχαιρετήσαμε την Βάγγη με πολύ συγκίνηση, τελικά αυτό το ταξείδι έκρυβε πολλές, μα πάρα πολλές όμορφες εκπλήξεις.

Ευχαριστούμε Ελιάνα, ευχαριστούμε Γιάννη, ευχαριστούμε Μαρίνα,

ευχαριστούμε την Βαγγελιώ και τον Ευθύμη και όλα τα μέλη της οικογένειας των αγαπημένων φίλων μας.

ΥΓ. Τελικά η ΟΚΡΑ είναι παντού, έχει δίκιο η αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας.

Σας χαιρετώ, από την Κάντζα Επίκουρος ο Γοργογυραίος ερωτευμένος για μια ακόμη φορά, αυτή τη φορά με την Κρήτη.

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε.

 Εντωμεταξύ πατέρα Ευθύμιο η ώρα έχει πάει 04:00!!

🤗🤗

Η ώρα τ' αποχωρισμού

φαίνεται πως σιμώνει

δώρο σου κάνω την καρδιά ❤️💓 μου Κρήτη 

για να μη νοιώθεις μόνη.

🤗🤗

Η πίκρα τ’ αποχωρισμού

δάκρυ πικρό μου φέρνει

μα τσι μορφής σ’ η θύμιση των φίλων μου

έρχεται και το παίρνει.

🤗🤗

Πέπο, όταν θα νιώθεις μοναξιά και πίκρα να σε δέρνει 

δίνε φτερά στον λογισμό στην Κρήτη να σε φέρνει.

Καλημέρα με δυό γλυκά φιλιά 😘😘 

που σου τα στέλνω εγώ και η Λόλα, 

να τάχεις πάντα στην καρδιά ❤️💓 

σαν φυλαχτό και νάμα!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ.