Βάκχος 1978 1 Ιουλίου το προηγούμενο βράδυ η Μυρτώ δέχθηκε την πρόταση γάμου από το Πέπο κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Η Μυρτώ ζήτησε από τον Πέπο λίγες μέρες περιθώριο προκειμένου να του απαντήσει, και συγκεκριμένα μετά το μνημόσυνο του πατέρα της. Τον παρακάλεσε μάλιστα αν θα μπορούσε να παραβρεθεί κι αυτός στο μνημόσυνο, ο Πέπος μετά χαράς αποδέχθηκε την πρόταση. Η Μυρτώ μετά την απρόσμενη έκπληξη που της έκανε ο Πέπος ένιωθε πολύ ευτυχισμένη αλλά και προβληματισμένη, ήταν κάτι που το ήθελε με όλη την καρδιά της, αλλά.... Αχ! Αυτό το αλλά να μην υπήρχε τι ωραία που θα ήταν. Στις 02:00 την άφησε ο Πέπος στην είσοδο του σπιτιού της. Αν δεν ήταν στο σπίτι η μητέρα της θα του έλεγε ν' ανέβει πάνω μαζί της, ήταν συνεπαρμένη, αυτό που έζησε εκείνη τη βραδιά ήταν κάτι μοναδικό, δεν ήθελε να ξεκολλήσει από την αγκαλιά του. Έδωσαν ραντεβού για την επόμενη μέρα και τον αποχαιρέτησε μ' ένα καυτό φιλί. Έως το πρωί δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι. Η μαγική εικόνα που έζησε στον ΒΑΚΧΟ στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό της. Αναρωτήθηκε αν της άξιζε τόση ευτυχία και μάλιστα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ο πατέρας της του είχε στερήσει την δίδυμη αδερφή και που η ίδια του είχε κρύψει αρκετές αλήθειες. Κάποιες στιγμές νόμιζε πως όλα αυτά που έζησε ήταν παιχνίδια του μυαλού της και πως η μαγική εικόνα των 5 μουσικών και η πρόταση που ακολούθησε απλά τα είχε φανταστεί, έλα όμως που τον λαιμό της τον στόλιζε το περιδέραιο που της είχε χαρίσει ο Πέπος κι αυτό ήταν αληθινό!! Άρα, όσα έζησε ήταν δεν ήταν της φαντασίας της.
Της είχε προσφέρει πάρα πολλά, αναρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσε ο Πέπος όταν θα μάθαινε την αλήθεια; Ποια θα ήταν τα συναισθήματα του γι' αυτήν όταν θα είχε μπροστά του όλα αυτά που του απέκρυψε; Ένιωθε πως ήταν ευλογία που είχε γνωρίσει τον Πέπο αλλά παράλληλα και εγκλωβισμένη γιατί δεν μπορούσε να του πει όλη την αλήθεια, αυτό που την έκανε να νιώθει ευτυχισμένη ήταν το γεγονός πως την αγαπούσε, και τον αγαπούσε, παρ' ό,τι όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα ήταν βέβαιη πως τον αγαπούσε. Αυτό το χτυποκάρδι δεν το είχε ξανανιώσει. Πως ήταν όμως δυνατόν να αποδεχθεί την πρόταση του τι στιγμή που υπήρχαν κάποια ανυπέρβλητα εμπόδια; Το πρώτο και κυριότερο ήταν η καριέρα της, σ' αυτό ήταν κάθετη δεν θα άλλαζε τον στόχο της, το είχε υποσχεθεί άλλωστε και στον πατέρα της, αυτή ήταν η πρώτη της προτεραιότητα. Επομένως η παραμονή της τουλάχιστον για τα επόμενα 15 χρόνια ήταν στην Αμερική. Το δεύτερο ήταν η ηλικία, σκέφτηκε πως μπορεί μεν να μικροέδειχνε αλλά το 23 του Πέπου και το 28 το δικό της ήταν ένας ανασταλτικός παράγοντας. Τρίτον και ηθικά το σοβαρότερο πως ήταν δυνατόν να συνδεθεί με έναν άνθρωπο που του είχε αποκρύψει το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής του και που δεν μπορούσε να του πει την αλήθεια για όσο θα ζούσαν ακόμα οι τρεις εμπλεκόμενοι; Πως θα μπορούσε να συνδεθεί μαζί του τι στιγμή που ενώ αυτός τις άνοιγε την καρδιά του αυτή του απέκρυπτε πράγματα; Το μόνο σίγουρο ήταν πως θα τον κρατούσε για πάντα στην καρδιά της. Αναστέναξε και ζήτησε την βοήθεια του Θεού ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί με τον πιο σωστό τρόπο την όλη κατάσταση και κυρίως να μην πληγώσει τον Πέπο. Λίγα λεπτά αργότερα δεν άντεξε και αφέθηκε ξανά στην αγκαλιά του Μορφέα.
Όταν η ώρα πήγε 11:30 και η Μυρτώ κοιμόταν ακόμα η μητέρα της κατάλαβε πως το προηγούμενο βράδυ κάτι σημαντικό είχε συμβεί στην κόρη της. Την κατάλαβε τι ώρα είχε επιστρέψει αλλά δεν της μίλησε, άλλωστε αν η ίδια ήθελε να της αναφέρει κάτι θα πήγαινε στην κρεβατοκάμαρα της, γι' αυτό προτίμησε να μην της μιλήσει. Περίμενε να σηκωθεί η κόρη της και από το πρόσωπο της θα καταλάβαινε το πώς πέρασε χθες βράδυ εκτός και αν αποφάσιζε η ίδια ν' ανοίξει την καρδιά της. Η Νεφέλη ήταν πολύ διακριτική. Το μόνο που ευχόταν ήταν να είχε κάτι ευχάριστο η κόρη της γιατί δεν άντεχε η καρδιά της ακόμα ένα δυσάρεστο. Όταν η Μυρτώ ήρθε στην κουζίνα όπου της έφτιαχνε το αγαπημένο της φαγητό μουσακά και σαρμαδάκια και διέκρινε το πρόσωπο της χαρούμενο, ένα μεγάλο βάρος έφυγε από την Νεφέλη. Παρατήρησε όμως και κάτι άλλο στην κόρη της που της έκανε εντύπωση, ήταν ένα πανέμορφο περιδέραιο που στόλιζε τον λαιμό της κόρης της. Έκανε πως δεν το πρόσεξε και την ρώτησε πώς τα πέρασε το προηγούμενο βράδυ. Η Μυρτώ αγκάλιασε την μανούλα της και άρχισε να της λέει την μισή αλήθεια. Η Νεφέλη κατάλαβε πως υπήρχε και κάτι άλλο που δεν ήθελε η κόρη της να της το αναφέρει και ως εκ τούτου σεβάστηκε την σιωπή της. Προφανώς είχε τους λόγους της, της αρκούσε που η κόρη της ήταν ευτυχισμένη, στο βλέμμα της βέβαια διέκρινε ένα μικρό συννεφάκι θλίψης αλλά το απέδωσε στο μνημόσυνο του πατέρα της που ήταν δύο μέρες μετά. Την Κυριακή στο μνημόσυνο ήταν παρών και ο Πέπος ο οποίος χάρηκε ιδιαίτερα που συνάντησε τον θείο της Μυρτούς τον κ. Ιπποκράτη που είχε γνωρίσει στο Pepos Restaurant. Την ίδια χαρά ένιωσε και ο Ιπποκράτης και κανόνισαν την επόμενη μέρα να βρεθούν στην ταβέρνα για φαγητό.
Η Μυρτώ είχε ενημερώσει τον θείο της και την μητέρα της πως αυτή είχε προσκαλέσει τον Πέπο. Η μητέρα συνδύασε αυτόματα το περιδέραιο της κόρης της με την παρουσία του Πέπου, άλλωστε από την αρχή σ' αυτόν είχε πάει το μυαλό της. Αυτόν τον νεαρό τον συμπάθησε από την πρώτη στιγμή γιατί ήταν αληθινός και στο προσωπό του υπήρχε ένα χαμόγελο όχι κάποιας μάσκας αλλά πήγαζε από την ψυχή του, επίσης και ο αδερφός της της είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια, σίγουρα αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα τον συμπαθούσε κι αυτός, που να ξέρει η Νεφέλη πως αυτό είχε συμβεί ήδη πριν έναν χρόνο; Όταν μπήκαν στο παρεκκλήσι για να ξεκινήσει η σχετική τελετή της επιμνημόσυνης δέησης η Μυρτώ φρόντισε να βρίσκεται απέναντι από τον Πέπο ώστε να μπορεί να δει την αντίδραση του όταν θα έβλεπε την φωτογραφία του πατέρα της που υπήρχε στο τραπεζάκι με την ανθοδέσμη και τα κόλλυβα. Άραγε θα θυμόταν τη μορφή του πατέρα της; Θα θυμόταν πότε και πού είχε συναντήσει τον εκλιπόντα; Θα θυμόταν πως αυτός εκλιπών ήταν αυτός που είχε εξετάσει την κοπέλα του εκείνη τη σημαδιακή μέρα του Ιουλίου πριν έναν χρόνο; Είχε μεγάλη αγωνία να δει την αντίδραση του. Τελικά στη θέση που βρέθηκε ο Πέπος δεν είχε καλό οπτικό πεδίο και δεν μπόρεσε να δει την φωτογραφία του πατέρα της. Τίποτα δεν συνέβη από αυτά που περίμενε και αγωνιούσε η Μυρτώ. Μετά την λειτουργία πήγαν για τον σχετικό καφέ που συνηθίζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Όταν ο κόσμος αναχώρησε ζήτησε από την Μυρτώ αν θα μπορούσε να τον συνοδεύσει στο μνήμα του πατέρα της γιατί ήθελε ν' ανάψει ένα κεράκι και ν' αφήσει λίγα λουλούδια.
Σε λίγη ώρα βρισκόντουσαν στο μνήμα όπου δέσποζε μία φωτογραφία και από κάτω ένα ποίημα. Αυτό που δεν συνέβη στην εκκλησία --λόγω μη ορατότητας της φωτογραφίας -- συνέβη όταν έφθασαν στο μνήμα και άφησε τα λουλούδια. Η φωτογραφία που είχε επιλέξει η μητέρα της Μυρτούς ήταν 3 με 4 χρόνια πριν γιατί δεν είχε πιο πρόσφατη και φυσικά υπήρχε μία μικρή διαφορά με την εικόνα του ανθρώπου που είχε αντικρίσει και συνομιλήσει ο Πέπος στο νοσοκομείο, εντωμεταξύ είχε περάσει και ένας χρόνος αλλά παρ' αυτά η μορφή εκείνου του καλού γιατρού και ανθρώπου είχε αποτυπωθεί για τα καλά στη μνήμη του λόγω της πολύ καλής αντιμετώπισης που είχε η Σούλα και ο ίδιος στην ολιγόλεπτη συνομιλία που είχε μαζί του. Του φαινόταν απίστευτο όμως η μοίρα να είχε σχεδιάσει ένα τέτοιο σενάριο γι' αυτό κάλεσε κοντά του την Μυρτώ και έγινε ο πιο κάτω διάλογος. --Πέπος: Μυρτώ ο πατέρας σου μήπως ήταν γιατρός;
--Μυρτώ: Ναι, ήταν πολύ καλός γιατρός και σπάνιος άνθρωπος, σαν άνθρωπος όπως όλοι μας έκανε κι αυτός κάποια λάθη στη ζωή του. Για τα όποια λάθη του ελπίζω να τον συγχωρέσουν οι άνθρωποι και ο Θεός.
-- Πέπος: Τι ειδικότητα είχε;
-- Μυρτώ: Γυναικολόγος!!
-- Πέπος: Και σε ποιο νοσοκομείο ήταν;
-- Μυρτώ: Στο Αλεξάνδρας!!
-- Πέπος: Σαστισμένος, στο Αλεξάνδρας; [Για λίγα λεπτά επικράτησε μία εκκωφαντική σιωπή την οποία η Μυρτώ δεν ήθελα να διακόψει για τους δικούς της λόγους]. Μυρτώ, δεν θα το πιστέψεις αλλά τον πατέρα σου τον είχα γνωρίσει, και τον είχα μάλιστα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, τον είχα γνωρίσει πέρυσι όταν πήγα με την κοπέλα που τότε είχα σχέση και είχε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα. Ήταν 7 Ιουλίου πέρυσι όταν τον είχαμε επισκεφτεί, θυμάμαι πολύ καλά αυτή την ημέρα γιατί μου συνέβη κάτι μοναδικό, όταν επέστρεψα στο Pepos Restaurant γνώρισα ένα ζευγάρι Νοτιοαφρικανούς με τα παιδιά τους, δύο καταπληκτικούς ανθρώπους που τους έχω κλείσει στην καρδιά μου όπως κι εσένα. Ήταν μια ευλογημένη συνάντηση και κάποια στιγμή θα σου διηγηθώ όλη αυτή την ιστορία και το πώς γνωριστήκαμε. Εκείνη τη στιγμή το μάτι του έπεσε στην ημερομηνία θανάτου και εντελώς σαστισμένος απευθύνθηκε στην Μυρτώ.
-- Πέπος: Μυρτώ ο πατέρας σου τι ώρα πέθανε και από ποια αιτία;
-- Μυρτώ: Έμφραγμα, ακαριαίο έμφραγμα, με βάση αυτά που μου είχε πει η μητέρα μου ήταν περίπου 15:30
-- Πέπος: ακόμα πιο σαστισμένος, Μυρτώ, ίσως και να ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τον πατέρα σου. Όλη αυτή η ιστορία είναι πολύ παράξενη και σίγουρα δεν είναι όλα αυτά τυχαία, Μυρτώ θυμήσου αυτό που θα σου πω, αυτή η ιστορία να δεις που κάτι θέλει να μας πει, δεν είμαι σε θέση να σου πω κάτι παραπάνω αλλά κάτι μου λέει πως οι οιωνοί κάτι θέλουν να μας πουν. Γνώρισα τον πατέρα σου πριν γνωρίσω εσένα, γνώρισα εσένα λόγω του θανάτου του πατέρα σου, γνώρισα τους ευλογημένους φίλους μου από τη Νότια Αφρική την ημέρα που γνώρισα τον πατέρα σου, ο πατέρας σου πέθανε την ημέρα που τον γνώρισα και αναρωτιέμαι τι άλλο θα συμβεί στο μέλλον. Μυρτώ εδώ στο μνήμα του πατέρα σου θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι, μου επιτρέπεις;
-- Μυρτώ: πολύ σαστισμένη κι αυτή γιατί ο Πέπος μ' έναν μαγικό τρόπο θα έλεγε κάποιος, προοικονωμούσε όλα αυτά που θα συνέβαιναν στο μέλλον, έπεσε στην αγκαλιά του και μέσα σε λυγμούς του έλεγε, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, συγχώρησέ με!!
Ο Πέπος φυσικά άκουσε μόνον το επαναλαμβανόμενο σ' αγαπώ γιατί αυτό τον έστελνε στα ουράνια, το συγχώρησέ με ούτε καν το άκουσε γιατί αν το άκουγε θα την ρωτούσε τι εννοεί. Η Μυρτώ συνήλθε γρήγορα και του ζήτησε να της πει τι ήταν αυτό που επιθυμούσε να της εξομολογηθεί.
-- Πέπος: Μυρτώ το ποσό σ' αγαπώ ελπίζω να το έχεις καταλάβει, έμαθα κάποια πράγματα από τον θείο σου πριν το μνημόσυνο για σένα και θέλω να με ακούσεις με προσοχή. Κατ' αρχάς είσαι πολύ ταπεινή και μετριόφρων γιατί ποτέ δεν μου μίλησες για το πόσο σημαντική είσαι στην επιστήμη σου και το πόσο λαμπρή καριέρα έχεις κάνει ήδη και θα είναι ακόμα πιο λαμπρή στο μέλλον.
Κάπου εδώ θα σταματήσω την αφήγηση του εικοστού ένατου μέρους, σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.
