ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΡΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΡΥΝΗ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Αγαπημένη Φρύνη σ' ευχαριστώ.

ΟΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ εις μνήμην της αλησμόνητης ΦΡΥΝΗΣ.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συναθλητές, Φιλοκαλλιστές, Φιλότεχνοι σας χαιρετώ και σας εύχομαι να έχετε καλή τύχη και καλή υγεία. Η σημερινή ανάρτηση ίσως σε κάποιους να μην αρέσει, και ίσως κάποιους να τους ξενίσει!!!!!!!!  σε όλες και όλους αυτούς θα πω το εξής:   Σήμερα έμαθα ένα δυσάρεστο γεγονός, έμαθα πως πέθανε μια ΚΥΡΙΑ!!!!!!! ίσως κάποιοι από σας πείτε μας πως είναι δυνατόν να το λες αυτό για μια γυναίκα που στα νιάτα της, στα 23της όταν εσύ την είχες γνωρίσει ήταν ιερόδουλος; Πράγματι όταν πρωτογνώρισα την πανέμορφη Φρύνη είχε ήδη ξεκινήσει το άθλημα, εγώ όμως θα θυμάμαι για πάντα μερικά  πράγματα από εκείνη τη Θεά, το τέλειο σώμα της, και τους πιο ερωτικούς μαστούς που γνώρισα στη ζωή μου, και κυρίως την ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ.  Αυτή η ΚΥΡΙΑ που πέθανε χθες άφησε ένα γράμμα σ' έναν κοινό μας φίλο όπου μέσα υπήρχε μια μικρή φράση, ''Σ' ευχαριστώ για όλα'' σίγουρα θα έχετε την περιέργεια να μάθετε γιατί μου έγραψε αυτή τη λέξη, θα σας το πω, σιγά σιγά όμως για να πάρουμε  τα πράγματα με τη σειρά. 

Αφιερωμένο στην ΦΡΥΝΗ την επίγεια θεά του Έρωτα.

Το λουσμένο στον πόθο
γλυκό προσωπάκι της Φρύνης
που συχνά προβάλει στα όνειρά μου
με κάνει να επιστρέφω στον μικρό Θπύρο
και να τον ακούω να λέει: 

Με τρελαίνανε τα ρόδινα χείλη σου,
προπύλαια ενός στόματος γεμάτου νέκταρ.
Κι οι κόρες των ματιών σου , έτσι που άστραφταν
πίσω από τις βλεφαρίδες σου.

Και οι κατάλευκοι στητοί μαστοί,
οι άκρως ερωτικά αρμονικοί
και ποθεινότατοι, οι όμορφα πλασμένοι.
Τερπνότεροι κι απ' άνθος!!!!!!!
(Διοσκουρίδης)

Βρισκόμαστε στο 1970 ήμουν τότε 15 χρονών, εκείνο το καλοκαίρι εργαζόμουν στην Πλάκα στον ΒΑΚΧΟ εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να έχεις σχέσεις με μια κοπέλα και ακόμα πιο δύσκολο να μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις, μόνο στα κλεφτά κανένα φιλάκι και λίγο πιάσιμο το στήθος, εννοείται έξω από τα ρούχα. Οι πιο μεγάλοι βέβαια είχαν πιο πολλά τυχερά. 

Εν το μεταξύ ΤΟΤΕ!! το τονίζω το ΤΟΤΕ!  γιατί έχω την εντύπωση πως κάτι έχει αλλάξει σήμερα, τότε λοιπόν τ' αγόρια της ηλικίας μου είμασταν πολύ ζωηρά και ψάχναμε για γαζέλες!!!!!!!!! είχαμε το κυνήγι στο αίμα μας όπως τα λυκόπουλα και επειδή οι γαζέλες ειδικά σε μας τους 15ρηδες δεν μας άφηναν να τις τρυγήσουμε καταλήγαμε στα υπέροχα κορίτσια των ελευθέρων ηθών. Στην πλάκα τότε είχε μεταφερθεί η Τρούμπα, απίστευτο κι όμως αληθινό η Πλάκα τότε είχε γεμίσει με ''σπίτια'' και καμπαρέ όπου πολλά κορίτσια έκαναν κονσομασιόν και άλλα αθλητικά (sic) κόλπα. Στο σπίτι που μέναμε, δηλαδή ποιο σπίτι ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο και είχε δίπλα μια μικρή κουζίνα και το μπάνιο, και μέναμε τρία άτομα παρακαλώ!!!!!!! δίπλα μας στο διπλανό δωμάτιο έμεινε μια Θεά που νομίζαμε πως ήταν ανεψιά της σπιτονοικοκυράς μας γιατί μας είχε πει η ιδιοκτήτρια να δίνουμε το ενοίκιο στην Ρίτα,  οπότε εμείς -αυθαίρετα βέβαια- υποθέσαμε πως ήταν ανεψιά της. Κάποια μέρα ως περίεργος την ρώτησα να μου πει που δουλεύει και μου είπε πως εργαζόταν σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο ως νοσοκόμα και πως ήταν πάντα βραδινή βάρδια για να παίρνει πιο πολλά χρήματα. 

Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.

Οι Μούσες δέσανε το Έρωτα
αλλά τους ξέφυγε μέσα απ' τα μάτια
τα δικά σου!!!!!!!!!
Στ ' άστρα είσαι τώρα αστέρι μου!
Μακάρι να 'μουν ουρανός
''να 'χα χίλια μάτια  για να σε θωρώ''!!!
(Πλάτων)

Το τι θα συμβεί αύριο να μη με ρωτάς
και μήτε να σε μέλει. 
Όποιας λογής σου δίνει η τύχη να είναι
η μέρα σου, να τη νομίζεις κέρδος.
Και όσο έχεις τη νεότητα, να μην υποτιμάς
τους έρωτες και τους χορούς. (Φρύνη)

Αυτά μου έλεγες τότε, αλλά εγώ δεν μπορούσανα 
σε καταλάβω γιατί ήμουν ερωτευμένος
Επίσης μου είχες πει:
Ποθώ μαζί με σένα να παίξω
την εφηβεία σου
διότι οι τρόποι σου
έχουν μια χάρη μοναδική!!

Αυτά και άλλα πολλά όμορφα λόγια
μου έλεγες ομορφούλα μου όταν κράταγα
στην αγκαλιά μου το δαντελένιο σώμα σου.
Τα μάτια σου τα πράσινα που μ'άρεσε
να τα φιλώ συνέχεια, κι όμως ποτέ μου
δεν τα χόρτασα, εσύ θυμάμαι έλεγες:

Μην τα φιλάς τα μάτια μου!!!
Γιατί θα τα μισήσω
Μην τύχει κι είναι η αφορμή
Με σένα να χωρίσω!!!!!!!!!!!!

Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έκλαψα που ήμουν υγιής, η πρώτη ήταν στο χωριό όταν ήμουν 10 χρονών και ο Θείος Μιχάλης έβγαζε κάποιο δόντι του γιού του τού Θωμά και εγώ έκλαιγα γιατί δεν μου έβγαζε κι εμένα, με λίγα λόγια ήμουν από τότε ένας βλάκας και μισός. Ας επανέλθω όμως στην Φρύνη τη Θεά εκείνο το καλοκαίρι στον Βάκχο είχαμε έναν καλλιτέχνη που αργότερα έγινε μεγάλη φίρμα, αλλά τότε, περάσαμε μεγάλη πείνα, τα μόνα άτομα που ήταν ενθουσιασμένα με τον καλλιτέχνη ήταν η σύζυγος του μαγαζάτορα και η θεία της. Μια Κυριακή μεσημέρι στο εστιατόριο που έτρωγα ένα σκέτο από γιουβέτσι (από τότε το έχω απωθημένο και όταν το μαγειρεύει η Δολέντσια καταβροχθίζω το μισό ταψί) παρατηρώ στη σκάλα να κατεβαίνει η Θεά Φρύνη, όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω της, η ίδια έριξε μια ματιά στην αίθουσα και προς μεγάλη μου έκπληξη την είδα να κατευθύνεται προς το τραπέζι όπου καθόμουν εγώ, μου κόπηκαν τα πόδια νόμισα πως μ' έψαχνε γιατί δεν είχαμε δώσει ακόμα το ενοίκιο, όταν δε έφθασε κοντά μου και με ρώτησε αν μπορούσε να καθίσει κόντεψα να χάσω τη λαλιά μου. Να μη σας τα πολυλογώ μου παράγγειλε κι άλλο πιάτο με φαγητό όχι σκέτο, μιλάμε για κανονική μερίδα με κρέας!!!!!!! Και όταν πλήρωσε με ρώτησε αν πήγαινα σπίτι για να πάμε μαζί. Οι θαμώνες μέσα στην αίθουσα τα είχαν χάσει, κάποιοι θα νόμισαν πως ήμουν αδερφός της, κάποιοι άλλοι πιο πονηροί θα είπαν: για κοίτα ρε ο μπαγλαμάς του πλήρωσε το φαγητό και τον πήρε και μαζί της. Εγώ τα σκεφτόμουν όλα αυτά, και αναρωτιόμουν τι θα έλεγα την άλλη μέρα στον εστιάτορα γιατί φοβόμουν μη μου κόψει και την πίστωση. Όταν φθάσαμε στο σπίτι Τριπόδων 18 με κάλεσε να μπω στο  δωμάτιό της που για την ακρίβεια ήταν πιο καλό και πιο μεγάλο από το δικό μας γιατί είχε και ένα μικρό χολ, όπως μου είπε κάτι ήθελε να μου δώσει, πράγματι μου έδωσε μια σακούλα που είχε μέσα τρόφιμα και μου είχε πει πως της τα έστειλαν οι δικοί της αλλά επειδή η ίδια όπως είπε έτρωγε στο νοσοκομείο δεν της ήταν απαραίτητα. Που να φαντασθώ εγώ ο πανίβλακας τότε πως τα είχε αγοράσει η ίδια για μένα; από την σπιτονοικοκυρά είχε μάθει πως εκείνη την περίοδο ήμουν άφραγκος, αφού στο μαγαζί ο καλλιτέχνης τραγούδαγε μόνο για μας. 

Αφιερωμένο στην Φρύνη την επίγεια θεά του Έρωτα.

Μετά έμαθα πως:

Το νου αδειάζω απ' τα γιατί

και την καρδιά απ' τα πρέπει
άγραφος χάρτης η ψυχή
στου κόσμου τον καθρέφτη.

Ξόδεψα την Ανατολή
σ' όνειρα προδομένα
και ήρθε η Δύση να μου πει
όσα καλά κρυμμένα
είχε η μοίρα φυλακτό
στου ποτηριού τον πάτο
μέλι πικρό ο 

στεναγμός

κι' η θύμηση κανέλα
κι ο ψίθυρος μου σ' αγαπώ
στου ανέμου την κορδέλα.

Με χαμένο
στο πέλαγο βλέμμα
τη ζωή μου
ξεπλένω απ' το ψέμα
κι' ούτε μια σκέψη πια
σκοτεινή στης ψυχής το τοπίο
κύμα, γέλιο κι αρμύρα
δαχτυλίδι μου,
ένα βότσαλο πήρα
και σου λέω... αντίο
με του ήλιου το πλοίο.
«Στην αγκαλιά μου κράτησα τ' αταίριαστα του κόσμου
και φύλαξα το σ' αγαπώ για το ταξίδι φως μου...»
Ζωή Δικταίου

Αγόρασε λοιπόν τα διάφορα τρόφιμα  που σας προείπα και με την πρόφαση πως δεν τα χρειάζεται τα έδωσε σε μένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να φύγω, μ' ένα νάζι, που έχει μείνει χαραγμένο στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου-ίσως γι' αυτό να έχω αδυναμία στις ναζιάρες- με ρώτησε αν θα ήθελα το βράδυ να πάμε στον θερινό κινηματογράφο ''ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ'' άλλο που δεν ήθελα εγώ εκείνη μάλιστα την περίοδο είχα διακόψει την ιδιωτική δραματική σχολή που πήγαινα λόγω του ό,τι χρώσταγα ήδη δυο μήνες και είχα τρέλα με τον κινηματογράφο, κάποια στιγμή είχα παρακολουθήσει 6!!!!!!!!!!! ταινίες σερί, της εξήγησα πως θα το ήθελα πάρα πολύ αλλά....... δεν πρόλαβα να συνεχίσω γιατί μου έβαλε τον δείκτη του χεριού της στα χείλη εννοώντας να σωπάσω, θα πλήρωνε αυτή είπε εκείνο το βράδυ και κάποιο άλλο βράδυ θα πλήρωνα εγώ. Αυτή η σκέψη με αναστάτωσε λίγο γιατί σκέφτηκα πως με τον καλλιτέχνη που είχαμε στο μαγαζί θα πέρναγε το καλοκαίρι κι εγώ θα ήμουν στεγνός. Έπρεπε άμεσα να ψάξω αλλού για δουλειά γιατί θα γινόμουν ρεζίλι των σκυλιών, δεν θα είχα χρήματα να πληρώσω τα εισιτήρια. Άφησα αυτές τις σκέψεις για την επόμενη και συνόδευσα την Θεά στον κινηματογράφο, αν κάποιος με ρωτήσει πιο έργο είδαμε θα πρέπει να είναι πολύ βλάκας γιατί εγώ ήμουν αλλού. Από τη στιγμή που στα μισά του δρόμου μούπιασε το χέρι και φθάσαμε στο ΣΙΝΕ ΕΡΕΧΘΕΙΟ χεράκι-χεράκι αυτό ήταν το καλύτερο έργο, στο διάλειμμα κέρασε ποπ κόρν και πορτοκαλάδα όταν φύγαμε με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο κι εγώ της απάντησα ποιο έργο; προς στιγμή τα έχασε! Επειδή με κοίταζε παράξενα της εξήγησα πως από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι σου να κρατά το δικό μου χέρι, για μένα σταμάτησε ο χρόνος!!!! έβαλε τα γέλια και μ' έκανε δυο ερωτήσεις εκ των οποίων η δεύτερη μ' έκοψε τα πόδια.

Ερώτηση πρώτη, δηλαδή θέλεις να το ξαναδούμε; Απάντησα ως εξής, ναι, αλλά όχι απόψε, άλλο βράδυ σε παρακαλώ για να έρθουμε ξανά από το σπίτι ώστε να μου κρατάς ξανά το χέρι!! αν και 15 πονηρός ο βλάχος. Θεέ μου παρ' ό,τι έχουν περάσει 45 χρόνια εκείνο το υπέροχα μοναδικό χαμόγελο αντηχεί ακόμα στ' αυτιά μου, και μετά ήρθε η ερώτηση που με μ' έκανε να χάσω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου: Δε μου λες πόσο χρονών είσαι!!!!!!!!!!!! Ανάθεμα αυτόν τον μασκαρά που είχε βγάλει αυτή τη φράση, όταν πήγαινα στον κινηματογράφο για να δω κάποιο έργο της προκοπής, έτσι το λέγαμε τότε, με το που πήγαινα στο ταμείο ''πόσο χρονών είσαι;'' νάσου ξανά απόψε τα ίδια. Της είπα την αλήθεια, εκείνο το βράδυ πήρα την απόφαση πως έπρεπε με κάποιον τρόπο το πιστοποιητικό που θα έλεγα να μου στείλουν από το χωριό η ημερομηνία γέννησης έπρεπε ν' αλλάξει πάση θυσία. [κάποια στιγμή πλαστογράφησα ένα πιστοποιητικό ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.] Όταν φθάσαμε στο σπίτι λίγο πριν την καληνυχτίσω με ρώτησε γιατί έχασα το κέφι μου όταν με ρώτησε για την ηλικία μου; Της εξήγησα τον πόνο μου και πρόσθεσα πως θα ήθελα να ήμουν πιο μεγάλος και για σένα.... δεν κατάλαβα εκείνο το βράδυ αν κατάλαβε τι εννοούσα αλλά αν ήμουν λίγο έξυπνος και αναρωτιόμουν γιατί με φίλησε όταν χωρίσαμε θα έπαιρνα άμεσα την απάντηση. Εκείνο το βράδυ και πολλά άλλα βράδια πήγε περίπατο ο ύπνος. Περίπου δέκα ημέρες μετά απ' αυτό το περιστατικό κι ενώ είχα φροντίσει να βρω αλλού δουλειά κάποιο πρωινό που άκουσα να παίζει στο πικάπ που είχε το τραγούδι ''ο ήλιος λάμπει μες στα μάτια σου'' χτύπησα τη πόρτα και ρώτησα αν το βράδυ δεν έχει βάρδια  να πάμε ξανά στον κινηματογράφο, αλλά με την προϋπόθεση πως θα πληρώσω εγώ. Μου υποσχέθηκε πως αυτό θα γινόταν την επόμενη που είχε ρεπό. 07/07/70 μακάρι εκείνο το βράδυ να μην είχε τελειώσει ακόμα, όταν επιστρέψαμε στο σπίτι κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί, κοιμήθηκα εκεί μαζί της και κατά τις 12.00 που ξυπνήσαμε ξεκίνησε να μου λέει τη δική της ιστορία, αφού την άφησα να ξεκινήσει ήταν η σειρά μου να της βάλω τον αντίχειρα στα χείλη και να της πω: μη συνεχίζεις τα ξέρω όλα!!!!!!!!!! έπεσε από τα σύννεφα!!!!!! την παρακάλεσα να βάλει στο πικάπ το τραγούδι με τίτλο '' κατω στον Πειραιά στα καμίνια'' και άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι.

Όταν άλλαξα δουλειά είχα γίνει μπακαλόγατος και μεταξύ των πελατών ήταν και το καμπαρέ ''the B.G''[Beautiful girls] κάποια μέρα που είχα πάει την παραγγελία ρώτησα την κυρία που έκανε κουμάντο αν θα μου επέτρεπε  ένα βράδυ να πάω κι εγώ εκεί, για καλή μου τύχη η κυρία που γούσταρε παιδιά της ηλικίας μου, μου είπε ΟΚ!!!  Έλα το βράδυ κι εγώ θα κανονίσω να περάσεις καλά. Πράγματι πήγα μ'ενα φιλαράκι τον Γιώργο τον Κριπούρη, αφού η κυρία μας έστειλε τέσσερα ποτά και δυο κορίτσια για να ψιλοχαμουρευτούμε τα φώτα ήταν τόσο χαμηλά που δεν έβλεπες παρά μόνο άκουγες και έπιανες, παρ' αυτά κάποια στιγμή κι ενώ είχαν περάσει κανά δυο ώρες σηκώθηκα και πήγα στην κυρία για να της πως, τι θα γίνει με τα κορίτσια θα τα επιτρέψεις να έρθουν μαζί μας; Εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά άκουσα τη λέξη επιβήτορας!!! για την ακρίβεια η κυρία στρεφόμενη προς μια κοπέλα που ήταν δίπλα της είπε: Ρε συ Τάνια  τι θα κάνουμε μ' αυτον τον επιβήτορα; εγώ μη γνωρίζοντας τι θα πει επιβήτορας έκανα πως δεν άκουσα. Η πολύ καλή Τάνια δεν έφερε αντίρρηση και της αποκρίθηκε, αφού του το υποσχέθηκες, πρέπει να κρατήσεις το λόγο σου, άλλωστε ο μικρός μου είναι πολύ συμπαθής, όλα καλά αλλά εκείνο το μικρός τι το ήθελε; Επιστρέφοντας στο τραπέζι, που να μην έσωνα να επιστρέψω!! και παρ' ό,τι ήταν σχεδόν σκοτάδι πήρε το μάτι μου μια κοπέλα που έμοιαζε με την Φρύνη!!!!!!! δηλαδή δεν έμοιαζε ήταν η Φρύνη.... απλά εγώ έλεγα μέσα μου πως έμοιαζε γιατί δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, δεν ήθελα να πιστέψω πως ήσουν εσύ Φρύνη. Πήγα στο τραπέζι μου και είπα στον φίλο μου και στα κορίτσια να φύγουμε, αφού τα κορίτσια πήραν τη σχετική άδεια από την κυρία φύγαμε για το σπίτι του φίλου μου.

Εκείνο το βράδυ που σε είδα εκεί ήταν για μένα ένα μεγάλο σοκ, γκρεμίστηκε μέσα μου ένας ολόκληρος κόσμος, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά με τη νοσηλευτική, επειδή όμως δεν ήμουν σίγουρος λόγω του χαμηλού φωτισμού αποφάσισα πως έπρεπε να σιγουρευτώ γι' αυτό την επόμενη που πήγα τα ψώνια στο καμπαρέ  με περίμενε εκεί η Τάνια και μόλις με είδε άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά λέγοντας: μικρός μικρός στο μάτι αλλά  ταύρος έμαθα στο κρεβάτι!!!!!!! Η Μαίρη τα είχε ξεφουρνίσει όλα, αφού ευχαρίστησα την καλή Τάνια με τρόπο προσπάθησα να την ψαρέψω για την κοπέλα που καθόταν χθες βράδυ σ' εκείνο το τραπέζι, δηλαδή για σένα, με το που της τώπα έπιασε το κεφάλι της και είπε, Χριστέ και Παναγιά!!!!! βρε τι είσαι εσύ; πότε πρόλαβες και την είδες μέσα στο σκοτάδι; Αυτή ξέχασέ την ούτε να το σκέφτεσαι, μην τολμήσεις και κάνεις καμιά κουβέντα στην Πηνελόπη, [άρα σκέφτηκα η Πηνελόπη ήταν η επικεφαλής], εγώ, προκειμένου να μπορέσω να μάθω το όνομα έκανα κάτι γλύκες στην Τάνια λέγοντας την πείτε μου τουλάχιστον το όνομά της, και αν έχεις την καλοσύνη πες μου τι εννοούσε η κυρία Πηνελόπη χθες όταν με αποκάλεσε επιβήτορα; Τι ήθελα και το έλεγα; για ένα τέταρτο κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια ευτυχώς που δεν έπαθε κάτι γιατί νόμισα πως θα έπεφτε ξερή από τα γέλια. Στο τέλος για το καλό που της είχα κάνει, όπως είπε ήταν η πρώτη φορά που γέλασε απ' την καρδιά της, μου εξήγησε τι σημαίνει επιβήτορας και μ' άρεσε πάρα πολύ, μου είπε επίσης πως το πραγματικό όνομα της κοπέλας ήταν ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!! ανάθεμα, καλύτερα να δάγκωνε τη γλώσσα της παρά να ξεστόμιζε αυτό το όνομα. Όταν άκουσα να έει το όνομά σου με χτύπησε καραυνός, ήταν ίσως η πιο δυνατή ψυχολογική σφαλιάρα που δέχθηκα στα 15μου. Ευχαρίστησα την Τάνια και έφυγα με βαριά καρδιά, την ίδια μέρα έφυγα και από το ''ΕΥΩΝΟ'' Όση ώρα μίλαγα η Φρύνη άκουγε με πολύ μεγάλη προσοχή και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, τα ήξερες όλα αυτά και είσαι σήμερα εδώ μαζί μου; είμαι σήμερα και αν μου το επιτρέψεις θα είμαι εδώ και αύριο, αυτή ήταν η απάντηση που της έδωσα. Τις τρεις επόμενες μέρες έζησα στιγμές αξέχαστες που θα παρακαλούσε να ζήσει ο κάθε άντρας, δυστυχώς την τέταρτη μέρα όλα σκοτείνιασαν, όταν επέστρεψα στο σπίτι και μου είπαν πως η ΦΡΥΝΗ είχε μετακομίσει!!!!!!!!!!!!!! 

Στο άκουσμα αυτής της λέξης ένιωσα να ανοίγει η γη για να μα καταπιεί, το μόνο που είχε αφήσει ήταν ένα γράμμα όπου έγραφε: ''όσο κράτησε ήταν πολύ όμορφο, τώρα όμως θα πρέπει βρούμε ο καθ' ένας τον δρόμο του χάρη σε σένα δεν θα ξαναπεράσω από τους χώρους που με είχες δει, στο υπόσχομαι, και θα πρέπει κι εσύ να μου υποσχεθείς πως θα συνεχίσεις να είσαι ''εξερευνητής''  και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που είχες, τα επόμενα τρία ενοίκια στην κ. Δόξα είναι πληρωμένα, για να μην φωνάζεις θα μου τα δώσεις όταν ξαναβρεθούμε. Σε παρακαλώ μην με αναζητήσεις. Με αγάπη ΦΡΥΝΗ''. Χριστούγεννα 1974 προς 75 εργάζομαι πια στον ''ΜΟΣΤΡΟ'' στην Πλάκα, σε 25 μέρες ετοιμάζομαι για να πάω φαντάρος στις 15/01/75 θα σταματούσα, ρεβεγιόν λοιπόν και στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, στο ένα από τα 4 καλύτερα τραπέζια είναι ρεζερβέ για μια παρέα 8 ατόμων στο όνομα ........... μεγαλογιατρός που ακολουθούσε πάντα την τραγουδίστρια Κλειώ .......ου, ευτυχώς που η συνάντηση με την ΦΡΥΝΗ έγινε στον διάδρομο την ώρα που η σύζυγος του γιατρού πήγαινε προς την τουαλέτα κι έτσι της δόθηκε χρόνος για να συνέλθει, εγώ χρειάστηκε να ρίξω στο πρόσωπο μου μια σαμπανιέρα με νερό για να μην πάθω αποπληξία, η γυναίκα του γιατρού ήταν η ΦΡΥΝΗ!!!!!!!!!!!!! εννοείται πως δεν κατάλαβε κανείς κάτι, απλά τη δεύτερη φορά που η ΦΡΥΝΗ πήγε στην τουαλέτα την ακολούθησα και βιαστικά μου εξήγησε πως ήταν 3 χρόνια παντρεμένη και είχε ήδη μια πανέμορφη μικρή κορούλα, και πως σε λίγους μήνες θα έφερνε στον κόσμο ακόμα ένα μωράκι, όταν μου είπε πως ήταν δασκάλα και δίδασκε σε κάποιο σχολείο στον Χολαργό έπεσα από τα σύννεφα, όταν είχαμε γνωριστεί ήταν ήδη στο τέταρτο έτος αυτό μου είπε ήταν το μόνο που δεν σου είχα πει. Ήταν πράγματι ευτυχισμένη αλλά πάντα είχε έναν φόβο μην τυχόν και την προδώσει κάποια στιγμή το παρελθόν της.  Ευτυχώς αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά τελικά την πρόδωσε η καρδιά της. Φίλες και Φίλοι αυτή ήταν η ΚΥΡΙΑ ΦΡΥΝΗ, η δική μου ΦΡΥΝΗ εκείνη η κοπέλα που με μύησε στα μυστική της ερωτικής πράξης και όχι μόνο, πως να την ξεχάσεις; Για όσο διάστημα ήμουν στο στρατό 28 μήνες παρακαλώ κάθε μήνα λάμβανα ένα σεβαστό ποσό από τον κοινό μας φίλο που εγώ γνώριζα πως δεν ήταν απ' αυτόν αλλά από την ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΡΥΝΗ. Της χρωστούσα πολλά.

 

Υπήρξε μια υποδειγματική σύζυγος, μια καταπληκτική μητέρα, και μια μοναδική γιαγιά την αξίωσε μάλιστα ο Θεός ο θεός να κρατήσει στην αγκαλιά της και 5 εγγόνια. Επεδίωξε αρκετές φορές μέσω του κοινού μας φίλου να βρεθούμε γιατί γνώριζε την αγάπη μου και την εκτίμησή μου στο πρόσωπό της, αυτό τελικά συνέβη τυχαία όταν κάποιο βράδυ βρισκόμουν στον θερινό κινηματογράφο ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ, ήταν και η ίδια εκεί με τα δύο παιδιά της, μιλήσαμε μόνο με τα μάτια μας, ήταν προφανής ο λόγος που είχε έρθει στον συγκεκριμένο κινηματογράφο.  Καταλάβαινε πως ήθελα πάρα πολύ να την πάρω στην αγκαλιά μου αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, έτσι ήταν καλύτερα, εξάλλου είχαμε κρατήσει μέσα μας πολύ όμορφες στιγμές. Μου αρκούσε που είχε έρθει εκεί που υπήρχαν οι κοινές μας μνήμες. Ελπίζω τώρα να καταλάβατε γιατί η σημερινή ανάρτηση έχει το πιο κάτω θέμα. Κλείνοντας θα πω το γνωστό ''ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα''.  Αγαπημένη ΦΡΥΝΗ σ' ευχαριστώ για όλα. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ένα ποίημα του Θανάση Κωσταβάρα αφιερωμένο στην Δολέντσια. [Ανιχνευτής ο Πεπέ.]

 

ΟΙ μεταμορφώσεις στον Έρωτα.

Και μόνο να σε κοιτάζω.

Κι ας είναι τα μάτια μου

δυο λυπημένα πουλιά.

Κι ας χάνεται η φωνή μου

πίσω από ένα φοβισμένο χαμόγελο.

Έστω και μόνο να μ’ αξιώνεις μ’ ένα σου βλέμμα μου φτάνει.

Μεταμορφώνομαι.

Γίνομαι αέρας να σ’ αγκαλιάζω.

Γίνομαι χάδι και ψίθυρος.

Κι αν δεν πετάω μακριά σου, αν δεν χάνομαι

είναι γιατί δεν μπορώ να φύγω από κοντά σου.

Είμαι βαθιά ριζωμένος στον Έρωτα μας.

Γίνομαι δέντρο, γεμίζω από κλώνους και φύλλα

ανθίζω σε άσπρα και κόκκινα άνθη

στολίζομαι μόνο για να σ’ αρέσω

και σαν να είμαι γεμάτος αηδόνια

σου τραγουδώ.

Σού μιλώ σε μιαν άλλη, άγνωστη γλώσσα

σου στέλνω απ’ τους αστερισμούς του ονείρου, μηνύματα.

Σ’ αγγίζω σαν χνούδι∙

σαν τρυφερή αύρα, σαν από κάποιο υπερκόσμιο φως.

Εγώ ο δειλός, ο σκοτεινός, ο αμήχανος

σου γράφω παθιασμένα ποιήματα.

--------------------------------------------------

Μόνο με την Αγάπη σου Δολέντσια

μπορώ να επιζήσω.

Να μη χαθώ μέσα στο

μαύρο δάσος.

Ν’ αψηφήσω τον άγριο σκύλο

που μ’ ακολουθεί σα’ να ‘ναι ο ίσκιος μου.  

Μόνο με την Αγάπη σου.

Να χτίσω ένα άλλο πρόσωπο.

Να γίνω πάλι ένα μικρό αγόρι.

Αθώο σαν το τρεχούμενο νερό.

Και να γνωρίζω τον κόσμο

μ’ ένα καινούργιο θάμπωμα.  

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορώ να λέω τραγούδια

από άλλους, άγνωστους

τόπους.

Να γίνομαι ένας γρύλος άγρυπνος∙

και να κεντώ τ’ όνομα σου,

με στίχους αέρινους.

Να μιλώ μόνο για σένα.

Να σε καλημερίζω μ’ έναν

φοβισμένο κορυδαλλό

κρυμμένον στο στήθος μου∙

και να μου αποκρίνεσαι μ’

ένα ξεχασμένο μου ποίημα.  

Μόνο για την Αγάπη σου.

Μπορώ να περνάω την κάθε μου μέρα

απαγγέλλοντας τους

πικρούς στεναγμούς

και αγιογραφώντας τους αίνους

απ’ το μέγα θαύμα του Έρωτα.

Να σου λέω τέλος καληνύχτα

και να με παίρνεις μαζί

σου, στον ύπνο σου.

Για να με σεργιανίσεις

μεθυσμένον

στα μαγεμένα σου όνειρα.

Μόνο με και για την Αγάπη σου

μπορώ να γίνομαι όλο και πιο ανθρώπινος.

Να φαίνομαι όλο και

λιγότερο λυπημένος. 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ

Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΕΠΕ ΜΕ ΧΑ'Ι'ΚΟΥ κυκλοφόρησε στην Ιαπωνίας στις 8 Σεπτεμβρίου.

Μαλλιά λευκά

άρα σοφές σκέψεις
και σοφά λόγια; 

Ταξίδι στην Λευκάδα,

όμορφη παρέα,

όμορφες μνήμες.

Κύκλους στην άμμο
μα η βροχή που πέφτει
σβήνει τα πάντα.

Αχαριστία;
όχι ευχαριστώ
δεν θα πάρω.

Κάτι θες να πεις
Μα δε μπορείς δε μπορείς
Σ’ αγαπώ να πεις

Ναι, αλλοπρόσαλλος
Σαν είδε συμπεριφορές
απαράδεκτες..

Ξυπνώ μονάχος
κι αναρωτιέμαι,
θα έρθεις άραγε;

Ατελείωτες
οι ώρες μοναξιάς
ανάμεσα σε κόσμο.

Στο ραντεβού μας
Περιμένω να φανείς
Ανυπόμονα.

Κρύα βροχή μου
Μάϊο μήνα πέφτεις
Περισσότερη.

Γράφω χαϊκού
Για να ξεχνώ πως λείπεις
Μiyoko san

Κρυφή αγάπη
Δυνατή σα το βοριά
μνήμη αφήνει

Μέρα όμορφη
είναι άραγε 
λύση η φυγή;
Και πού να πάω;

Πέρασε, δεν χαιρέτησε
ξέχασε άραγε;
κρίμα, δεν έπρεπε.

Ομίχλη στα μάτια
πίκρα στην καρδιά μου
Θέλω να σε δω ξανά.

Σε κοιτώ ξανά
Τα μαλλιά σου άσπρισαν
κακά μαντάτα;

Καθώς μιλάμε
Τρέμω μη φύγεις πάλι
Αερικό μου.

Αν μ' αγαπάει;
Δεν αμφιβάλλω
Είμαι σίγουρος.

Στροβιλίστηκε
Το σήκωσε αέρας
Κι έφυγε μακριά.

Κόκκινη γραμμή
Χωρίζει τις ζωές μας
Πεπρωμένο μας.

Μάτια ελκυστικά
Φέγγαν μόνο για μένα
Σκοτάδι γύρω.

Ανατολής φως
Πορτοκαλοκίτρινο
Όμορφος κόσμος
γεμάτος ελπίδα.

Ξυπνώ γελώντας
Δίπλα σου κοιτώντας σε
Καλημέρα σου

Ανοίγει ξανά
Ο γαλάζιος ουρανός
Ήλιος για να φανεί.

Ένα φιλί σου
Πυροδοτεί πόλεμο
Χωρίς ανάσα.

Λάμπεις απόψε
Χίλιοι ήλιοι μέσα σου
Καίνε τα πάντα

Διαβάζω χείλη
Ακούω τις σκέψεις σου
αρκούν όμως αυτά;

Σε φαντάζομαι που και που
Να δω αν είσαι καλά
Μα δεν απαντάς.

Ελπίζω να δεις
Την αλήθεια μέσα σου
Και να γυρίσεις.

Η φύση χαμογελά
Σαν σε κοιτώ στα μάτια
Αγαπημένη.

Λατρεύω το φως
Που εκπέμπουν τα μάτια σου
Όταν με κοιτούν.

Στα χίλια χρόνια
Γεννιέται ένας έρωτας
Σαν το δικό μας.

Η ελπίδα μου
μήπως και φανείς ξανά
κομμάτια σκόρπια.

θέλω να ζήσω
σ’ ένα μικρό νησάκι
μόνο μαζί σου.

Όμορφη μέρα η 23τη
Έφυγε η καταχνιά
η επόμενη τι θα φέρει;

Αναρωτιέμαι
Αν ακόμα μ’ αγαπάς
Έχει άραγε νόημα;

Κρατιέμαι σφιχτά
Από ένα όνειρο
Ας μην ξυπνήσω.

Ανιχνευτής ο Επικούρειος Πέπος

Με όλη μας την αγάπη στον Πατριάρχη της πιο όμορφης - συναρπαστικής ιστορίας του πλανήτη. Στους Υπέροχους και Μοναδικούς Φίλους μας DENICE and DERRICK With love.

1977 - 2022 45!!!! Χρόνια μιας μοναδικής - ιδανικής φιλίας, μιας φιλίας που ξεκίνησε με την συνάντηση τριών ανθρώπων, της Demise  (δίδυμης αδερφής μου) που τότε δεν γνωρίζαμε πως ήμασταν δίδυμα, του Derrick (γιατρός καρδιολόγος) και του Επικούρειου Πέπου. Όλα αυτά συνέβησαν στην συνοικία των θεών απέναντι από το σημερινό Μουσείο της ακρόπολης. Αυτή η συνάντηση έμελλε να ήταν η έναρξη της πιο συναρπαστικής - όμορφης ιστορίας φιλίας που συνέβη ποτέ στον πλανήτη Γη. Όλα ξεκίνησαν στο Pepos school of delicatessen δηλαδή στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου 18. Ήταν Ιούλιος του 1977 και το ζευγάρι από τη Νότια Αφρική μετά την ξενάγησή τους στον ιερό βράχο της Ακρόπολης αποφάσισαν να γευματίσουν στο πιο cool restaurant παραδοσιακών γεύσεων της περιοχής.

Μιλάμε φυσικά για το διεθνούς φήμης γαστρονομικό στέκι το Pepos school of delicatessen, εκεί βρισκόταν εκείνη την περίοδο για την πρακτική του εκπαίδευση ο δόκιμος Chef Επικούρειος Πέπος, δηλαδή ο υποφαινόμενος,  ο οποίος εκπαιδευόταν δίπλα στον Μαστορίκα και στον Biil the kill. Όταν τα μάτια του Πεπέ αντίκρισαν το ζευγάρι που ευγενικά ρωτούσε αν υπήρχε κενό τραπέζι στον κήπο, εκστασιάστηκαν!! Νόμιζε πως είχε μπροστά του τον Θεό Απόλλωνα και την Άρτεμη!! Το τι συνέβη μετά μπορείτε να το αναζητήσετε στη σχετική ανάρτηση που υπάρχει στο filomatheia.blogspot.com με τίτλο (Διονυσία και Επίκουρος)  εγώ θα σας πω μόνο το εξής: εκείνη η ευλογημένη μέρα του 1977 στάθηκε αφορμή για: να συναντήσω την δίδυμη αδερφή μου (Denise) που δεν γνωρίζαμε πως ήμασταν δίδυμα, και το πώς συνέβη όλη αυτή η ιστορία: Β' να γνωρίσω τον ευλογημένο - πολύτιμο - Κράτιστο - πιστό - αδερφικό - διαχρονικό - φίλο της καρδιάς μου τον Derrick, και Γ' για να ξεκινήσει μια μοναδική ιστορία φιλίας που με τα χρόνια, σ' αυτήν τη χρυσή αλυσίδα φιλίας των τριών αρχικά χρυσών κρίκων, προστέθηκαν κι άλλοι εξίσου πολύτιμοι χρυσοί κρίκοι με αποτέλεσμα οι: Demise, Derrick, Pepos να νιώθουν πολύ υπερήφανοι γι' αυτό που ξεκίνησαν το 1977.

Η σημερινή ανάρτηση είναι ένα μικρό αφιέρωμα στους ιδρυτές αυτής της φιλίας και ειδικότερα στον αδερφικό μου φίλο Derrick που αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει, ένα μικρό ελπίζω θέμα με την καρδιά του!!! Τελικά και οι καρδιολόγοι αντιμετωπίζουν προβλήματα με την καρδιά τους παρ' ότι καρδιολόγοι!! Ελπίζουμε πως ο Derrick  θα βγει νικητής, απλά με όλη αυτή την κατάσταση δεν γνωρίζω αν τελικά θα γίνει ο γάμος της Χριστίνας στο ελληνικό νησί όπως το είχαν προγραμματίσει Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε καλά και αισιόδοξοι. Το 2019 μαζί με τους ευλογημένου φίλους της καρδιάς μας επισκεφθήκαμε την Λευκάδα όπου μας φιλοξένησε η αγαπημένη Δώρα, κόρη του δασκάλου μου του αείμνηστου Θάνου Καρρά, όπου εκεί στην Λευκάδα ζήσαμε για μία ακόμα φορά μαγικές στιγμές. 

Αγαπημένε φίλε της καρδιάς μας η Λαμπρινή - Λόλα, η Μελισσάνθη - Βασιλική, εγώ ο Επίκουρος, και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας σου στέλνουμε την αγάπη μάς και ελπίζουμε σύντομα η Denise να έχει ευχάριστα νέα να μας ανακοινώσει. ΥΓ. Derrick είσαι βράχος. Σας χαιρετώ με επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.  

ΥΓ. Χθες Κυριακή παραβρέθηκα μαζί με την Λόλα στην εξοχική βίλα του μέλους της ΟΚΡΑ Χρήστου Γακόπουλου όπου η κόρη του η Καλλιόπη υπέβαλε αίτηση για να γίνει ενεργό μέλος της ΟΚΡΑ γιατί όπως δήλωσε θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός να είναι απλό μέλος τι στιγμή που μπορεί, και επιβάλλεται όλοι μας να συστρατευθούμε με την ΟΚΡΑ αν θέλουμε να είμαστε ενεργοί και δημιουργικοί πολίτες. Προκειμένου να γιορτάσουμε το γεγονός ο πατέρας της μας κάλεσε να συμφάγουμε σε ψαροταβέρνα της περιοχής όπου μεταξύ αστακού, χταποδιού, κακαβιάς και ροφού συζητήσαμε για τις δράσεις της ΟΚΡΑ και για την αλλαγή φρουράς στα δημοτικά - πολιτισμικά δρώμενα του χωριού μας. Έπεσαν πολλές και χρήσιμες ιδές στο τραπέζι γι' αυτό και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία δεξαμενή ιδεών ώστε το επόμενο καλοκαίρι να υπάρξει ένα πλουραλιστικό πρόγραμμα με πολλές στοχευμένες δράσεις για μικρούς και μεγάλους. Στο τέλος της συνάντησης όλοι μαζί φωνάξαμε Γοργογύρι ολέ!! 

ΥΓ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που σ' αγαπούν πραγματικά και σου στέλνουν την θετική τους αύρα, την αγάπη τους και την θετική τους ενέργεια Ε! τότε με έναν μαγικό τρόπο ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για το καλό. Αυτό έγινε και στην περίπτωση του αγαπημένου μας φίλου της καρδιάς μας, πριν λίγο στις 20:00 επικοινώνησε μαζί μας και τα νέα είναι ευχάριστα. Όλα βαίνουν καλώς!! Βράχος ο Ντέρικ. Όλα μπορεί να συμβούν με την αληθινή - ανιδιοτελή αγάπη. 45 χρόνια φιλίας, 45 😘😘

Η επιμέλεια του κειμένου και των φωτογραφιών έγινε από τον Πεπέ.

WITH LOVE SPIROS - EPIKOYRIOS PEPOS.