Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

22.3.17

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

21 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Φίλες και Φίλοι αγαπητές ποιητικές μορφές σας καλησπερίζω. Χθες λόγω της ημέρας αποφάσισα να παρευρεθώ σε μία από τις πάρα πολλές εκδηλώσεις που έγιναν στην Αθήνα, και όχι μόνο. Επέλεξα να παρακολουθήσω την παρουσίαση του ποιητή κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΥΑΤΖΗ που έγινε στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Ζωγράφου, ο λόγος αυτής της επιλογής ήταν ένας και μοναδικός, ήταν ο εν λόγω ποιητής. Όσοι από σας δεν έχετε διαβάσει κάτι από τα γραπτά του κ. Δουατζή φροντίστε να το κάνετε σύντομα, δεν γράφει μόνο ποίηση, η ποίηση του βέβαια είναι το νέκταρ και οι αμβροσία. Είναι κατ' αρχάς ένας καταπληκτικός άνθρωπος, τόσο ευαίσθητος που στην εποχή μας είναι σπάνιο είδος. Πριν ξεκινήσει η εκδήλωση αναρωτήθηκα: είναι δυνατόν ένας Δουατζής να φέρει την άνοιξη; Όταν η εκδήλωση τελείωσε ήμασταν όλοι συνεπαρμένοι, κρίμα που ο χώρος δεν χωρούσε κι άλλο κόσμο. Όταν μετά την εκδήλωση το κουαρτέτο, πιάνο, βιολί, βιολοντέλο, κλαρινέτο μας παρουσίασαν 6 συνθέσεις τους η μαγεία συνεχίστηκε. Ήταν όλα υπέροχα, μοναδικά, μαγικά.  
ΥΓ. Στον ίδιο χώρο του πολιτιστικού κέντρου υπήρχε και έκθεση του δικού μας κορυφαίου σκιτσογράφου Μιχάλη Κουντούρη, έργα του θα σας παρουσιάσω σε ξεχωριστή ανάρτηση. Σας χαιρετώ με σεβασμό και ποιητική διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.
O Γιώργος Δουατζής είναι συγγραφέας και ποιητής, δημοσιογράφος και ερασιτέχνης φωτογράφος. Έχει εκδώσει τα βιβλία (ποιητικές συλλογές, μελέτες, μυθιστορήματα, διηγήματα) : Γραφτά (1976), Τοπική Αυτοδιοίκηση (Εκδ. Εξάντας, 1986), Τα Μικρά (Εκδ. Κάκτος, 1996), Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (Εκδ. Κέδρος, 1997), Προς Δέκα Επιστολή (Εκδ. Μίλητος, 2001), Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (Εκδ. Κάκτος, 2002, Εκδ. Εξάντας, 2003), Σπονδές (Εκδ. Εξάντας, 2004), Τα Μικρά β’ (Εκδ. Εξάντας, 2004), Τα κόκκινα παπούτσια (Εκδ. Εξάντας, 2004), Το Κουμπί (Εκδ. Εξάντας, 2004), Περί Σχεδίου ο Λόγος (συλλογικό) (Εκδ. Κάκτος, 2006), Μη φεύγετε κύριε Ευχέτη (Εκδ. Α.Α. Λιβάνη, 2008), Τάσος Λειβαδίτης - Συνομιλία με το Νυχτερινό Επισκέπτη (συλλογικό-επιμέλεια) (Εκδ. Κέδρος, 2008), Περί Δημοσιογραφίας (Eκδ. Πεδίο, 2010). Μες στο 2010 αναμένεται να εκδοθούν τα βιβλία Μικρά γ', Εαρινές ψηφίδες, Φωτός Γραφήματα (Εκδόσεις Καπόν - λεύκωμα με φωτογραφίες και στίχους, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Λαμπίνα Μπενάτση)
..Α, πόσα ποιήματα χρειάζονται
για να στεγάσω τους αδύναμους
πόσα παραμύθια, για να φύγουν
θεριά και δράκοντες αληθινοί
 

5.
Πώς σε κατάντησαν πατρίδα οι δημοκόποι,
πώς...
με περιούσιο λαό χωρίς περιουσία
σε εξαπάτησαν με ψεύτικα φτιασίδια
σε κλείσανε στα τείχη τους
σε αλωνίζουν οι προστάτες
κι έγινες η περήφανη εσύ
τώρα ζητιάνα των βαρβάρων

που της στερήσανε το φως
για να εισπράξουμε έστω αργά
πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή
από την ανοχή μας

6.
Νόμισες δεν είναι πόλεμος
γιατί δεν είδες αίματα και τραυματίες
όμως είδες εκείνους τους νεκρούς
σκυμμένους σε κάδους σκουπιδιών
καταμεσήμερο στο κέντρο της πόλης
ικέτες στα απορρίμματα
μεγακαταστημάτων

τους πεινασμένους, τους εξάγγελους
νεκρούς να επαιτούν
τους είδες

Πόλεμος σου λέω, πόλεμος
χωρίς πυρομαχικά κι ομοβροντίες
στρατηγοί, τα γκρίζα κοστούμια
και τα κολλαριστά πουκάμισα
όπλα βαριά νέας γενιάς υπολογιστές
εξουσιάζοντες άθλιοι ευρωκυνηγοί
κινούν τα νήματα παράστασης σκιών
- έχουν σκιά οι νεκροί; θα πεις -
για ποια κοινωνία να μιλήσουμε

για ποια παράσταση
εδώ υπάρχει πόλεμος
σκοτώνει τις ελπίδες σου
κι ακόμα δεν τον βλέπεις

15.
Πόσοι είναι οι φίλοι
οι γνωστοί πόσοι

ποτέ δε μετρηθήκαμε
είμαστε απασχολημένοι
κρίνοντας τους άλλους
για να νιώσουμε ισχυρότεροι

Και πες μου

θέλω να μάθω την αλήθεια
πόσα χρόνια μετά τι;

Θα μάθω κάποτε
αν είναι πολύ αργά;

Τελικά ήταν σωτήριοι
τόσοι πολλοί μικροί θάνατοι;

...Αυτόν τον κόσμο φτιάξαμε;
Γι αυτόν αγωνιστήκαμε;
Πώς θα κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά;

...Να ήξερες με πόσο
λίγη αγάπη
θα άλλαζε ο κόσμος

 Επιμέλεια ανάρτησης από τον Πεπέ.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ''Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ'' ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΡΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, μετά την μοναδική χθεσινή ημέρα ποίησης που έζησα στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Ζωγράφου, (θα υπάρξει ξεχωριστή ανάρτηση) σκέφτηκα σήμερα να σας μιλήσω για τους ''ποιητές' της ζωής, φυσικά και εννοώ τους αιμοδότες. Δείτε τώρα κάποιες πληροφορίες και αμέσως μετά θα σας διηγηθώ μια ιστορία αιμοδοσίας.
Δίνοντας 450 ml αίματος, δηλαδή ποσότητα που αντιστοιχεί στο 1/20 του συνολικού όγκου του αίματος του δότη, ο οργανισμός αντιδρά ενεργοποιώντας μια αλληλουχία φυσικών μηχανισμών για να τα αναπληρώσει γρήγορα. Η αναπλήρωση αρχίζει αμέσως μετά την αιμοδοσία, αλλά για κάθε συστατικό απαιτείται διαφορετικός χρόνος για την ολοκλήρωσή της. Πιο γρήγορα (συνήθως μέσα σε 10 λεπτά) αναπληρώνεται ο όγκος του αίματος, χάρη στα υγρά που καταναλώνει ο αιμοδότης (συνήθως ένα ποτήρι πορτοκαλάδα). Το πλάσμα χρειάζεται 24 ώρες για να αναπληρωθεί πλήρως, τα αιμοπετάλια 72 ώρες, τα ερυθρά αιμοσφαίρια 2-4 εβδομάδες και ο σίδηρος 12 εβδομάδες στους άντρες και 16 στις γυναίκες. Γι’ αυτό συνιστάται να υπάρχει χρονική απόσταση τουλάχιστον τριών μηνών μεταξύ δύο αιμοδοσιών.
Σύμφωνα με την πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), Χάρις Ματσούκα, η κακοκαιρία «ασυνήθιστης δριμύτητας» και η επιδημία γρίπης που έχει ενσκήψει στη χώρα είναι οι κυριότερες αιτίες της έλλειψης αίματος που παρατηρείται όχι μόνο στα ελληνικά Νοσοκομεία, αλλά και σε άλλες ευρωπαικές χώρες.
• Η προσφορά αίματος μόνο σε έκτακτη ώρα για να σώσουμε τον συγγενή ή τον φίλο μας, δεν λύνει το πρόβλημα. Θα μένει πάντα το άγχος και στους συγγενείς και στο προσωπικό της Αιμοδοσίας «πως θα βρούμε τώρα αίμα»
• Μόνο η εθελοντική και συστηματική προσφορά αίματος από τον πληθυσμό, έτσι ώστε να υπάρχει καθημερινή εισροή αίματος στις αιμοδοσίες της χώρας, θα μας δώσει ασφάλεια για την αντιμετώπιση των αρρώστων μας και θα μας απαλλάξει από το άγχος.
Πριν συνεχίσω θέλω να σας ενημερώσω πως ήμουν αιμοδότης για αρκετά χρόνια και κάθε φορά που έδινα αίμα αισθανόμουν πάρα πολύ όμορφα, ένιωθα πως ίσως να είμαι εγώ αυτός που θα σώσει την έγκυο μητέρα που αιμορραγεί, τον νεαρό που από τροχαίο χρειάστηκε 3 με 4 φιάλες αίμα κλπ. Δυστυχώς όμως τώρα λόγω κολπικής μαρμαρυγής  δεν πρέπει πια να συνεχίσω να είμαι αιμοδότης.
Διαβάστε τώρα την μικρή ιστορία αιμοδοσίας, πριν ένα χρόνο περίπου ένα παλικαράκι 16 χρονών από το χωριό μου διαγνώστηκε με λευχαιμία... Στο Νοσοκομείο Παίδων όπου νοσηλευόταν χρειάστηκε αίμα, δυστυχώς μόνον τότε αρκετοί φίλοι και συγγενείς που προθυμοποιήθηκαν να δώσουν αίμα, κατάλαβαν το πόσο σημαντική είναι η αιμοδοσία, η αιμοδοσία που σώζει ζωές, και που ποτέ δεν ξέρουμε -αν ου μη γένοιτο- θα είμαστε εμείς αύριο που θα χρειαστούμε το πολύτιμο αίμα των εθελοντών. Μίλησα με την πρόεδρο του συλλόγου μας την κ. Διακάκη και βοήθησε. Εκ μέρους της οικογένειας και όχι μόνο ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους αιμοδότες και στην κ. Πρόεδρο για την ανταπόκριση. Φίλες και φίλοι η ψυχή στον σύλλογο αιμοδοσίας Κορωπίου '' Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ'' ήταν ο αείμνηστος πια ΗΛΙΑΣ ΚΡΑΛΛΗΣ, σήμερα συνεχίζουν με πολύ δουλειά μια ομάδα γυναικών που θα πρέπει όλοι να τις συγχαρούμε και να σταθούμε στο πλάι τους όπου μας χρειασθούν. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλες τις Κυρίες του συλλόγου για την προσφορά τους. Κατά την ταπεινή μου άποψη οι γυναίκες λόγω και ευαισθησίας που έχουν μιας και είναι συνεχιστές της ζωής στον πλανήτη, είναι πιο οργανωτικές, και πιο αποτελεσματικές απλά εμείς οφείλουμε να σταθούμε αρωγοί στην όποια προσπάθειά τους. Αυτό το μικρό άρθρο ας είναι η αφορμή ώστε να σταθούμε ποιο ενεργά δίπλα στον σύλλογο Αιμοδοσίας.
Μαρία Κωνσταντίνου


Απλά ένας τρόπος ζωής…..
Ονομάζομαι Μαρία Κωνσταντίνου, ως πολυμεταγγιζόμενο άτομο έχω όλα αυτά τα χρόνια την αμέριστη βοήθεια του Κέντρου Αίματος και φυσικά όλων των αιμοδοτών που με αλτρουισμό προσφέρουν το αίμα τους χωρίς ερωτήσεις και ανταλλάγματα.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όπου η έγκαιρη μετάγγιση ήταν ότι πιο σημαντικό για τη σωστή ανάπτυξη και υγεία του μωρού μου, το Κέντρο Αίματος μου παρείχε στη ώρα του το αίμα που χρειαζόμουν και γι αυτό ευχαριστώ όλους ολόψυχα. Καλή συνέχεια στο δύσκολο έργο σας που με τόση ευθύνη επιτελείτε.
 Χρήστος Αποστολακούδης 
Ονομάζομαι Χρίστος Αποστολακούδης. Από παιδί θυμάμαι να βλέπω σε διάφορα σημεία αφίσες ‘‘ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΩΣΕ’’ και απλά προσπερνούσα χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία και χωρίς να εμβαθύνω ποτέ το νόημα αυτών των δυο λέξεων. Πριν από δυόμιση χρόνια, έτυχε όμως και εγώ να βρεθώ στην μεγάλη ανάγκη να γίνω δέκτης απαραίτητα μετάγγισης πλάσματος επί 40 συνεχόμενες ημέρες 10-12 φιάλες την ημέρα. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας μου στο Νοσοκομείο της Λευκωσίας, ποτέ μα ποτέ κανένας από τους δικούς μου μήτε και εγώ ο ίδιος δεν καταλάβαμε να υπάρχει κάποια δυσκολία εξεύρεσης πλάσματος. Όταν συνήλθα κάπως συνειδητοποίησα ότι η προσφορά αυτή ήταν από κάποιους πολλούς ανώνυμους συνανθρώπους μου εθελοντές αιμοδότες που δεν ήξερα και δεν συνάντησα ποτέ στη ζωή μου. Αλήθεια τι μεγαλείο ψυχής και τι αγάπη έχουν αυτοί οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ για τον συνάνθρωπο τους. Πως μπορεί κάποιος να κοστολογήσει την προσφορά αυτήν που είναι προσφορά ζωής; Πώς να μετρήσει κάποιος τα ευγενή αισθήματα αυτών των ανθρώπων; Πόσο σπουδαία και μεγάλη είναι η πράξη τους που δεν θέλουν ούτε προβολή ούτε δημοσιότητα ούτε αμοιβή; Όσα λόγια να προσπαθήσει κάποιος να βρει για να στολίσει την προσφορά αυτών των ανθρώπων είναι πολύ φτωχά. Όσες φορές σκέφτομαι εκείνες τις δύσκολες ημέρες ένα ρίγος διαπερνά τα σωθικά μου. Χίλια ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου σ΄ αυτούς τους υπέροχους και ταπεινούς ανθρώπους που δίνουν το αίμα τους μόνο και μόνο να βοηθήσουν αυτόν που το έχει ανάγκη χωρίς να περιμένουν τίποτα. Ότι και να πω θα είναι ελάχιστο μπροστά στην προσφορά τους. Ήταν προσφορά ζωής. Το μόνο ίσως που μπορώ να κάνω ( και το κάνω ήδη ) να ευαισθητοποιήσω όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους, συγγενείς, γνωστούς, συναδέλφους, να γίνουν εθελοντές αιμοδότες και να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη . Όλοι μαζί μπορούμε.
Με σεβασμό ο Επικούρειος Πέπος.