Κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα, βάζοντας το χέρι του στη φωτιά, πως θα ήταν τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, αν δεν τα είχε ερμηνεύσει ο Νταλάρας. Και πως θα ήταν ο Νταλάρας χωρίς τα τραγούδια του Κουγιουμτζή στις τσέπες του. Τα υποθετικά σενάρια είναι εκ φύσεως εκτός πραγματικότητας. Είναι υπέροχα τραγούδια αυτά του Κουγιουμτζή. Αναντίρρητα. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να πει πως διαπρέπουν ανεξαρτήτως ερμηνείας. Κι όμως, ίσως ο Κουγιουμτζής να μην είχε ποτέ γράψει τα τραγούδια αυτά, αν δεν υπήρχε ο Νταλάρας να τα εκφράσει. Είναι λοιπόν, δεδομένο πως Κουγιουμτζής και Νταλάρας χάραξαν για χρόνια μία κοινή πορεία στο ελληνικό τραγούδι. Είναι αναμφίβολα ένα μουσικό δίδυμο ...
Ο
αείμνηστος Σταύρος Κουγιουμτζής (1932-2005) είχε πει, σε συνέντευξή
του, ότι το πιο αγαπημένο τραγούδι του είναι το «Μη μου θυμώνεις μάτια
μου». Ο ίδιος όμως, έχει παραδεχτεί, στο βιογραφικό βιβλίο του «Χρόνια
σαν βροχή», ότι η πρώτη του μεγάλη εμπορική επιτυχία ήταν το «Να ’τανε
το ’21». Και νομίζω, ότι, πραγματικά, το τραγούδι αυτό είναι το πιο
αναγνωρίσιμο και δημοφιλές του Κουγιουμτζή. Τους στίχους του τραγουδιού
τους υπογράφει η Σώτια Τσώτου και βρίσκεται στον ομώνυμο δίσκο («Να
’τανε το ’21»/1970), που αποτελεί τον πρώτο ολοκληρωμένο προσωπικό δίσκο
33 στροφών του συνθέτη και τον δεύτερο του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος
είναι κι ο ερμηνευτής του τραγουδιού.
Σήμερα 12 του Μάρτη κλείνουν επτά χρόνια από το θάνατο του συνθέτη Σταύρου Κουγιουμτζή,
που μάλλον πρόωρα έφυγε από αυτή τη ζωή, ένα βράδυ Σαββάτου του 2005.
Με όρους μεταφυσικούς, θα λέγαμε πως το επέλεξε, όταν η κρίση δεν είχε
απλωθεί για τα καλά και μάλιστα εκείνη τη συγκεκριμένη ημέρα, όπως
προδίδει το γνωστό τραγούδι του σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου. Στην
πράξη ξέρουμε πως ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις και δεν κλείνει
ραντεβού.
ΎΜΝΟΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΎΜΝΟΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Υπάρχει μια ιστορία πίσω από τους “Ύμνους αγγέλων…”.
Πριν από 15 χρόνια ο Σταύρος Κουγιουμτζής είχε μελοποιήσει ένα
κομμάτι από τον Ψαλμό “Κύριε εκέκραξα”. Το είχε ξεχάσει σε ένα
συρτάρι. Το 1992 ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον προσκάλεσε για μια συναυλία
στα Δημήτρια. Κάλεσε τον Γιώργο Νταλάρα να τραγουδήσει και έτσι
θυμήθηκε εκείνο το ξεχασμένο κομμάτι. Εντυπωσίασε. Όταν ο Νταλάρας έκανε
την παράσταση “… και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως” στο Μέγαρο
Μουσικής, το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του. Έκανε ξανά εντύπωση. Ο
“Γιώργος με προέτρεψε να συνεχίσω και με άλλες μελοποιήσεις. Από τη
στιγμή που ξεκίνησα, μέσα σε 15 ημέρες τα είχα τελειώσει όλα. Μετά,
όμως, μου πήραν πολύ χρόνο να τα φορμάρω. Ήταν εξοντωτική
προσπάθεια.
Σταύρος Κουγιουμτζής: Μικραίνει ο κόσμος
Διάλεξα
για σήμερα, στα Ξεχασμένα διαμάντια του ελληνικού τραγουδιού, ένα
δίσκο του πολυαγαπημένου μου Σταύρου Κουγιουμτζή.
Μικραίνει ο κόσμος. Ο Κουγιουμτζής σ'αυτό το δίσκο μελοποιεί με το
δικό του ξεχωριστό τρόπο ποιήματα διαφόρων ποιητών, τα οποία
ερμηνεύονται από μία πλειάδα ξεχωριστών ερμηνευτών. που κυκλοφόρησε
το 1982 από τη Lyra και έχει τίτλο "Μικραίνει ο κόσμος".
|
Ο
Κώστας Μυλωνάς, στην «Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού», αναφέρει ότι ο
Σταύρος Κουγιουμτζής ανήκει στη μελωδική τετράδα του ελληνικού
τραγουδιού, όπου τις άλλες τρεις θέσεις τις συμπληρώνουν ο Λοίζος, ο
Σπανός κι ο Μούτσης.
Και πράγματι, αυτό που χαρακτηρίζει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, είναι, όντως, η μελωδικότητά τους, αλλά κι η δραματικότητα που, ταυτόχρονα, εμπερικλείουν. Κι είναι η ιδιαιτερότητά τους αυτή, που τα κάνει τόσο ξεχωριστά, αφού, από τη μια, είναι τραγούδια “εύκολα” που σιγοτραγουδιόνται αμέσως, αλλά, απ’ την άλλη, έχουν και μια “δύσκολη” νότα μελαγχολίας μέσα τους, ακριβώς δηλαδή όπως είναι κι η καθημερινότητά μας, γλυκόπικρη, ένα κράμα χαράς και λύπης.
Παρότι δε, τα πανέμορφα, στο σύνολό τους, τραγούδια του τα τραγούδησαν μεγάλες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, ο Κουγιουμτζής ταυτίστηκε με τη φωνή ενός μόνο ερμηνευτή, του Γιώργου Νταλάρα. Κι αυτό, όχι τυχαία, αφού ο Νταλάρας τραγούδησε, αφενός, τα περισσότερα τραγούδια του κι, αφετέρου, σχεδόν αποκλειστικά, τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Και για να δώσω πιο “χειροπιαστή” αυτήν την επισήμανση, καταγράφω εδώ, μια σειρά μεγάλων επιτυχιών του Κουγιουμτζή με το Νταλάρα : «Ο ουρανός φεύγει βαρύς», «Που ’ναι τα χρόνια», «Να ’τανε το ’21», «Κάπου νυχτώνει», «Χάντρα στο κομπολόι σου», «Ένας κόμπος η χαρά μου», «Ήταν πέντε ήταν έξι», «Του κάτω κόσμου τα πουλιά», «Το πουκάμισο το θαλασσί», «Όλα καλά», «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι». Ακολούθως, καταγράφω μια σειρά εξαιρετικών τραγουδιών του, με άλλους ερμηνευτές, τα οποία όμως δεν είναι τόσο πασίγνωστα όσο τα προηγούμενα : «Να ’χα στο στήθος μου γυαλί» (Καλατζής), «Ήθελα να ‘μουνα πουλί»(Καλατζής), «Τα μαύρα κοροϊδεύεις»(Αλεξίου), «Θα ’ταν 12 του Μάρτη» (Αλεξίου), «Χρόνια σαν βροχή» (Αλεξίου), «Το καλοκαίρι το μορτάκι» (Σμοκοβίτης), «Προχθές τα ξημερώματα» (Σμοκοβίτης), «Βάλε τα καλά» (Μοσχολιού), «Έλα ν’ ανταλλάξουμε» (Μοσχολιού), «Μικραίνει ο κόσμος» (Καλογιάννης), «Παράπονό μου» (Μητροπάνος), «Είσαι ωραία σαν αμαρτία» (Μητροπάνος).
Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Κουγιουμτζή και τα τραγούδια του που έχουν την πιο ευρεία αναγνωρισιμότητα και διαχρονικότητα, είναι, σαφώς, αυτά που ’χει τραγουδήσει ο Νταλάρας. Τα ξέρουμε, τα έχουμε συνδέσει και τα αγαπάμε με τη φωνή του και τα σιγοτραγουδάμε μαζί του όλοι μας. Θα μπορούσε πολλά να γράψει κανείς για τη δραματικότητα, αλλά και τη σφριγηλότητα και γλυκύτητα, της φωνής του Νταλάρα, που ταίριαξε τόσο τέλεια με τα τραγούδια του Κουγιουμτζή και συνδέθηκε με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, αλλά, ο ίδιος ο Κουγιουμτζής το έχει κλείσει το “θέμα”, δηλώνοντας σε συνέντευξή του(βλ. στο βιβλίο του «Χρόνια σαν βροχή», εκδ. Ιανός ο Μελωδός, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 219) : «… Ο Γιώργος (Νταλάρας) υπήρξε ο πιο ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών μου. Νομίζω ότι καλύτερα από τον Γιώργο δεν θα μπορούσε άλλος να τραγουδήσει τα τραγούδια μου.»
Στις 17 & 18 λοιπόν του Σεπτέμβρη «Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει Σταύρο Κουγιουμτζή». Ο τίτλος τα λέει όλα. Ο Νταλάρας θυμάται και τιμά τον Κουγιουμτζή όπως του πρέπει και μας υπόσχεται δυο βραδιές μνήμης γεμάτες σπουδαία τραγούδια και μεγάλες ερμηνείες. Ακριβώς, όπως το λέει και το τραγούδι τους : «Άσε με πάλι να σου πω / για χρόνια περασμένα / για τα τραγούδια π’ αγαπώ / τα παραπονεμένα …».
Και πράγματι, αυτό που χαρακτηρίζει τα τραγούδια του Κουγιουμτζή, είναι, όντως, η μελωδικότητά τους, αλλά κι η δραματικότητα που, ταυτόχρονα, εμπερικλείουν. Κι είναι η ιδιαιτερότητά τους αυτή, που τα κάνει τόσο ξεχωριστά, αφού, από τη μια, είναι τραγούδια “εύκολα” που σιγοτραγουδιόνται αμέσως, αλλά, απ’ την άλλη, έχουν και μια “δύσκολη” νότα μελαγχολίας μέσα τους, ακριβώς δηλαδή όπως είναι κι η καθημερινότητά μας, γλυκόπικρη, ένα κράμα χαράς και λύπης.
Παρότι δε, τα πανέμορφα, στο σύνολό τους, τραγούδια του τα τραγούδησαν μεγάλες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, ο Κουγιουμτζής ταυτίστηκε με τη φωνή ενός μόνο ερμηνευτή, του Γιώργου Νταλάρα. Κι αυτό, όχι τυχαία, αφού ο Νταλάρας τραγούδησε, αφενός, τα περισσότερα τραγούδια του κι, αφετέρου, σχεδόν αποκλειστικά, τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Και για να δώσω πιο “χειροπιαστή” αυτήν την επισήμανση, καταγράφω εδώ, μια σειρά μεγάλων επιτυχιών του Κουγιουμτζή με το Νταλάρα : «Ο ουρανός φεύγει βαρύς», «Που ’ναι τα χρόνια», «Να ’τανε το ’21», «Κάπου νυχτώνει», «Χάντρα στο κομπολόι σου», «Ένας κόμπος η χαρά μου», «Ήταν πέντε ήταν έξι», «Του κάτω κόσμου τα πουλιά», «Το πουκάμισο το θαλασσί», «Όλα καλά», «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», «Οι ελεύθεροι κι ωραίοι». Ακολούθως, καταγράφω μια σειρά εξαιρετικών τραγουδιών του, με άλλους ερμηνευτές, τα οποία όμως δεν είναι τόσο πασίγνωστα όσο τα προηγούμενα : «Να ’χα στο στήθος μου γυαλί» (Καλατζής), «Ήθελα να ‘μουνα πουλί»(Καλατζής), «Τα μαύρα κοροϊδεύεις»(Αλεξίου), «Θα ’ταν 12 του Μάρτη» (Αλεξίου), «Χρόνια σαν βροχή» (Αλεξίου), «Το καλοκαίρι το μορτάκι» (Σμοκοβίτης), «Προχθές τα ξημερώματα» (Σμοκοβίτης), «Βάλε τα καλά» (Μοσχολιού), «Έλα ν’ ανταλλάξουμε» (Μοσχολιού), «Μικραίνει ο κόσμος» (Καλογιάννης), «Παράπονό μου» (Μητροπάνος), «Είσαι ωραία σαν αμαρτία» (Μητροπάνος).
Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Κουγιουμτζή και τα τραγούδια του που έχουν την πιο ευρεία αναγνωρισιμότητα και διαχρονικότητα, είναι, σαφώς, αυτά που ’χει τραγουδήσει ο Νταλάρας. Τα ξέρουμε, τα έχουμε συνδέσει και τα αγαπάμε με τη φωνή του και τα σιγοτραγουδάμε μαζί του όλοι μας. Θα μπορούσε πολλά να γράψει κανείς για τη δραματικότητα, αλλά και τη σφριγηλότητα και γλυκύτητα, της φωνής του Νταλάρα, που ταίριαξε τόσο τέλεια με τα τραγούδια του Κουγιουμτζή και συνδέθηκε με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, αλλά, ο ίδιος ο Κουγιουμτζής το έχει κλείσει το “θέμα”, δηλώνοντας σε συνέντευξή του(βλ. στο βιβλίο του «Χρόνια σαν βροχή», εκδ. Ιανός ο Μελωδός, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 219) : «… Ο Γιώργος (Νταλάρας) υπήρξε ο πιο ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών μου. Νομίζω ότι καλύτερα από τον Γιώργο δεν θα μπορούσε άλλος να τραγουδήσει τα τραγούδια μου.»
Στις 17 & 18 λοιπόν του Σεπτέμβρη «Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει Σταύρο Κουγιουμτζή». Ο τίτλος τα λέει όλα. Ο Νταλάρας θυμάται και τιμά τον Κουγιουμτζή όπως του πρέπει και μας υπόσχεται δυο βραδιές μνήμης γεμάτες σπουδαία τραγούδια και μεγάλες ερμηνείες. Ακριβώς, όπως το λέει και το τραγούδι τους : «Άσε με πάλι να σου πω / για χρόνια περασμένα / για τα τραγούδια π’ αγαπώ / τα παραπονεμένα …».
Ο Σταύρος Κουγιουμτζής έχει πει ότι ο Γιώργος Νταλάρας είναι
ο ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών του. Και, βέβαια, ο Νταλάρας έχει
τραγουδήσει τα περισσότερα, αλλά και τα καλύτερα, τραγούδια του, έχοντας
ταυτιστεί με τις γνωστότερες επιτυχίες του. Είναι, επίσης, ο
τραγουδιστής στον οποίον ο Κουγιουμτζής οφείλει τους 3 από τους 4
χρυσούς δίσκους της δισκογραφίας του. Δηλαδή, για να το πω απλά,
Κουγιουμτζής και Νταλάρας αποτελούν ένα από τα πιο ισχυρά δίδυμα του
τραγουδιού μας. Το Σεπτέμβρη του 2008 ο Γιώργος Νταλάρας τίμησε το έργο
του Σταύρου Κουγιουμτζή στο Ηρώδειο, μέσα από δυο, συγκινητικές κι
επιτυχημένες, βραδιές (17 & 18/9/2008), όπου τραγούδησε τα τραγούδια
του σε 10.000 κόσμο.
Πηγή: http://www.e-orfeas.gr/
ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
