Jalal ad-Dīn Muhammad Rumi (1207-1273)
Ο Προφήτης είπε, "Υπάρχουν κάποιοι που με βλέπουν
υπό το ίδιο φως με το οποίο τους βλέπω εγώ.
Οι φύσεις μας είναι μία.
Χωρίς αναφορά σε σκέλη
γενεαλογίας, χωρίς αναφορά σε κείμενα ή παραδόσεις,
πίνουμε το νερό της ζωής μαζί."
Να μια ιστορία
σχετικά με αυτό το κρυμμένο μυστικό:
Οι Κινέζοι και οι Έλληνες
διαφωνούσαν στο ποιοι είναι οι καλύτεροι καλλιτέχνες.
Ο βασιλιάς είπε,
"Θα διευθετήσουμε αυτό το θέμα με μια δημόσια συζήτηση."
Οι Κινέζοι αρχίσανε να μιλάνε,
αλλά οι Έλληνες δε λέγανε τίποτα.
Έφυγαν.
Οι Κινέζοι πρότειναν τότε
να δοθεί στον καθένα ένα δωμάτιο για να δουλέψουν
με την τέχνη τους ο καθένας, δύο δωμάτια που θα βλέπει
υπό το ίδιο φως με το οποίο τους βλέπω εγώ.
Οι φύσεις μας είναι μία.
Χωρίς αναφορά σε σκέλη
γενεαλογίας, χωρίς αναφορά σε κείμενα ή παραδόσεις,
πίνουμε το νερό της ζωής μαζί."
Να μια ιστορία
σχετικά με αυτό το κρυμμένο μυστικό:
Οι Κινέζοι και οι Έλληνες
διαφωνούσαν στο ποιοι είναι οι καλύτεροι καλλιτέχνες.
Ο βασιλιάς είπε,
"Θα διευθετήσουμε αυτό το θέμα με μια δημόσια συζήτηση."
Οι Κινέζοι αρχίσανε να μιλάνε,
αλλά οι Έλληνες δε λέγανε τίποτα.
Έφυγαν.
Οι Κινέζοι πρότειναν τότε
να δοθεί στον καθένα ένα δωμάτιο για να δουλέψουν
με την τέχνη τους ο καθένας, δύο δωμάτια που θα βλέπει
το ένα το άλλο και χωρισμένα με μια κουρτίνα.
Οι Κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά
εκατοντάδες χρώματα, όλες τις αποχρώσεις,
και κάθε πρωί πήγαιναν εκεί όπου
φυλάττονταν όλες οι βαφές και τις παίρνανε όλες.
Οι Έλληνες δεν παίρνανε κανένα χρώμα.
"Δεν είναι μέρος της δουλειάς μας."
Πήγαν στο δωμάτιο τους
και άρχισαν να καθαρίζουν και να γυαλίζουν τους τοίχους.
Οι Κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά
εκατοντάδες χρώματα, όλες τις αποχρώσεις,
και κάθε πρωί πήγαιναν εκεί όπου
φυλάττονταν όλες οι βαφές και τις παίρνανε όλες.
Οι Έλληνες δεν παίρνανε κανένα χρώμα.
"Δεν είναι μέρος της δουλειάς μας."
Πήγαν στο δωμάτιο τους
και άρχισαν να καθαρίζουν και να γυαλίζουν τους τοίχους.
Όλη την ημέρα κάθε μέρα έκαναν τους τοίχους τόσο
αγνούς και καθαρούς σαν τον ανοικτό ουρανό.
Υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί από όλα τα χρώματα
στην αχρωματοσύνη. Γνώριζε ότι η μεγαλοπρεπής ποικιλία
των σύννεφων και του καιρού προέρχεται
από την απόλυτη απλότητα του ήλιου και της σελήνης.
Οι Κινέζοι τελειώσανε, και ήταν τόσο χαρούμενοι.
Ηχούν τα τύμπανα με την χαρά της ολοκλήρωσης.
Ο βασιλιάς εισήλθε στο δωμάτιο,
έκπληκτος από τα υπέροχα χρώματα και λεπτομέρειες.
Οι Έλληνες τότε τραβήξανε την κουρτίνα που χώριζε
Οι Κινέζοι τελειώσανε, και ήταν τόσο χαρούμενοι.
Ηχούν τα τύμπανα με την χαρά της ολοκλήρωσης.
Ο βασιλιάς εισήλθε στο δωμάτιο,
έκπληκτος από τα υπέροχα χρώματα και λεπτομέρειες.
Οι Έλληνες τότε τραβήξανε την κουρτίνα που χώριζε
τα δωμάτια.
Οι κινέζικες μορφές και εικόνες έλαμψαν αντανακλώντας
στους καθαρούς ελληνικούς τοίχους. Ζούσανε εκεί,
ακόμα πιο όμορφα, και πάντα
μεταβαλλόμενες στο φως.
Κάνουν την αγάπη τους όλο και πιο καθαρή
Ούτε ελλείψεις, ούτε θυμός. Με τέτοια αγνότητα
δέχονται και αντανακλούν τις εικόνες κάθε λεπτό,
από εδώ, από τα αστέρια, από το κενό.
Τις λαμβάνουν μέσα τους
σαν να τις έβλεπαν
με την φωτισμένη καθαρότητα
με την οποία αυτές τους βλέπουν.
στους καθαρούς ελληνικούς τοίχους. Ζούσανε εκεί,
ακόμα πιο όμορφα, και πάντα
μεταβαλλόμενες στο φως.
Κάνουν την αγάπη τους όλο και πιο καθαρή
Ούτε ελλείψεις, ούτε θυμός. Με τέτοια αγνότητα
δέχονται και αντανακλούν τις εικόνες κάθε λεπτό,
από εδώ, από τα αστέρια, από το κενό.
Τις λαμβάνουν μέσα τους
σαν να τις έβλεπαν
με την φωτισμένη καθαρότητα
με την οποία αυτές τους βλέπουν.
J. Krishnamurti (1895-1986)
Στις όχθες κάποιου ποταμού που αργοκυλούσε,
Υπήρχε ένα χωριό γεμάτο ανθρώπους , μα από ζωή
αδειανό.
Ω, τι θλιβερό.
Είχε πολλούς ναούς ψηλούς, με εικόνες σκαλιστές,
Θεοί πλασμένοι απ' τον ανθρώπινο νου,
Τροφαντοί ιερείς με απαλές φωνές, στους ψαλμούς
δυνατές,
Σοβαροί ομιλητές φιλοσοφίας , κάτω από δέντρων
σκιές δροσερές
Κραυγές από βάρη, ο φόβος της θλίψης
Περίπλοκοι κανόνες θρησκευτικοί
Ηθική για τους άλλους φτιαγμένη,
Ο ισχυρός συντηρείται από τον φτωχό.
Ο κουρελής και ο ντυμένος περπατούσαν στο ίδιο
στενό δρομάκι,
Όλοι σε σύγκρουση μεταξύ τους,
Οι Θεοί τους, οι νόμοι και η αγάπη τους.
Το χωριό ονομαζόταν ο κόσμος.
Μια όμορφη μέρα, σε ένα σταυροδρόμι,
κάποιος φώναξε δυνατά:
"Ακούστε με, άνθρωποι,
Υπάρχει διαφθορά και διαμάχη·
Το τραγούδι της ζωής σας είναι αισχρό.
Ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής
Φτάνει σε αυτό το πανάρχαιο χωριό·
Αφουγκραστείτε την αρμονία του ύμνου του."
Το γιασεμί ανοίγει την καρδιά του στο σκοτάδι
της νύχτας.
"Είμαι ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής,
Υπέφερα για πολύ καιρό, και ξέρω.
Κρατήστε αγνό τον ύμνο στην καρδιά σας,
Απλός είναι ο δρόμος.
Απαλλαγείτε από την πολυπλοκότητα των Θεών,
των θρησκειών και των δογμάτων τους.
Μην δεσμεύεται την ζωή σας με τελετουργίες,
με την επιθυμία της άνεσης.
Να είστε εσείς το φως στον εαυτό σας.
Έτσι δεν θα ρίξετε ούτε μια σκιά στο πρόσωπο
των άλλων.
Η ζωή δεν μπορεί να κρατηθεί με δεσμά φόβου.
Να είστε ελεύθεροι και τότε θα υπάρξει το
θαύμα της τάξης.
Να αγαπάτε τη ζωή και τότε δεν υπάρχει μοναξιά.
Αχ, ακούστε τη φωνή της αγάπης μου.
Υπέφερα για πολύ καιρό, και ξέρω.
Είμαι ελεύθερος, αιώνια ευτυχισμένος·
Είμαι ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής."
Αργά έρχεται η βροχή στην καμμένη γη.
Λίγοι άκουσαν και πολύ χαρήκαν.
Αφήνοντας στην άκρη όλα τα πράγματα
Ελευθέρωσαν την ζωή απ' όλα τα δεσμά.
"Ναι", φώναξαν οι άνθρωποι,
"Αλλά πως θα συμφιλιώσουμε την ομορφιά των
Θεών μας με τον ύμνο σου;
Με ποιο τρόπο να ταιριάξουμε τα λόγια σου στο
ναό της δημιουργίας μας;
Είσαι ο φορέας της σύγχυσης,
Δε θέλουμε κανένα σαν και του λόγου σου,
Λες πράγματα που δεν γνωρίζουμε,
Αυτά που λες είναι λόγια του Διαβόλου,
Μακριά, μακριά."
Ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής πήρε το δρόμο του
λυπημένος,
οι άνθρωποι συνέχισαν να ζουν με το πρόβλημα
του φόβου και της θλίψης.
επιμέλεια ανάρτησης επικούρειος πέπος.
