Δεκέμβριος 2012
Η απόφαση αρχικά ήταν για Γιοχάνεσμπουργκ υπό την προϋπόθεση που έθεσε ο ηγέτης, δηλαδή να συμμετέχει στο ταξίδι και ο mr Alex. Η ιδέα ήταν καλή αλλά προσέκρουσε στην άρνηση του mr Alex για λόγους οικονομικούς και πρακτικούς λόγω Καλειδοσκοπίου. Μετά την άρνηση mr Alex μπήκε στο παιχνίδι η πόλη του φωτός λόγω Μόιρας και έρωτα, μεγάλο έρωτα που διαρκεί από τον Αύγουστο του 2008. Μεγάλος έρωτας το Παρίσι. Όμως λόγω του ότι η Μόιρα μας ενημέρωσε κάπως αργά πως το διαμέρισμα θα ήταν ελεύθερο από 23-12 έως 31-12 τα αεροπορικά εισιτήρια που βρήκαμε ήταν πολύ ακριβά. Σχεδόν λόγω κόστους είχαμε καταλήξει να διαγράψουμε και το Παρίσι. Ήδη βρισκόμαστε στην 26-12 και ο ηγέτης κατέθεσε στο τραπέζι μια νέα πρόταση. Ο φάκελος είχε τον τίτλο "ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ".
Στις 29-12-2012 επτά μέλη της ΟΚΡΑ πετούσανε για Ρώμη με τα φτερά της Aegean. Ειλικρινά δεν ξέρω αν φταίει το ότι μόλις επέστρεψα από την αιώνια πόλη, αλλά, αν έπρεπε εγώ, ο ερωτευμένος με το Παρίσι να περιγράψω το ταξίδι μου στην Ρώμη με μια μόνο λέξη θα ήταν "μαγευτικό". Πως αλλιώς να περιγράψει κανείς μια πόλη που σε κάθε της σημείο σου κόβει την ανάσα. Όχι, μη φαντασθείτε λόγω των ματατζήδων σε κάθε γωνία, αυτό συμβαίνει μόνο στην Αθήνα. Η Ρώμη είναι μια συνέχεια της πόλης των Αθηνών αλλά μόνο με τα θετικά της στοιχεία. Αξιοθέατα, μουσεία, εκπληκτικής αρχιτεκτονικής σπίτια, ιστορία νωπή κάτω από τα πέτρινα δρομάκια της, τεράστια καταπράσινα πάρκα, εξαιρετικό φαγητό και κρασί σε πολύ προσιτές τιμές ίσως και τις καλύτερες μπουτίκ της Ευρώπης και μέσα σε όλα αυτά και ποτάμι. Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω έχει κ ποτάμι! Οκ, δεν είναι Σηκουάνας, δεν έχει ποταμόπλοια αλλά το ποτάμι είναι ποτάμι. Ο Ληθαίος ακούει?? Και το πιο σημαντικό είχε ανθρώπους ζεστούς, χαμογελαστούς, ερωτικούς, αισθηματικούς, φιλόξενους και με πολύ ωραία σώματα, γυναίκες και άντρες.
"When in Rome, do as the Romans", λέει η γνωστή παροιμία και τι σημαίνει αυτό σήμερα ως προς τα πρακτικά ζητήματα, αυτό σημαίνει πολύ περπάτημα. Αν θέλετε πραγματικά να δείτε τη Ρώμη πρέπει να την περπατήσετε. Αν αποφασίσετε να πάρετε το μετρό, το εισιτήριο κοστίζει 1,50 ευρώ και η διάρκεια του είναι για 100 λεπτά ή 4 ευρώ για ημερήσιο εισιτήριο για όλα τα μέσα. Επομένως πριν αναχωρήσετε εφοδιαστείτε με 2 ζευγάρια παπούτσια πολύ αναπαυτικά για περπάτημα γιατί όπως έλεγε και ο Ρομπέρτο Φρίκο η Ρώμη θέλει περπάτημα και η γυναίκα χάϊδεμα.
Φτάνοντας λοιπόν στην Ρώμη και πριν ξεκινήσετε τις ατελείωτες βόλτες σας, θυμηθείτε να επισκεφτείτε ένα σουπερ μαρκετ για να αγοράσετε μπουκάλια με νερό Naturale, αυτό να το κάνετε για να μη σας έρθει ταμπλάς όταν διψάσετε και αναγκαστείτε να πληρώσετε 2 και 3 ευρώ για ένα μπουκαλάκι 0.5 λίτρου νερό. Τη στιγμή που μια 6άδα 0.5λίτρου στα σούπερ μάρκετ κοστίζει περίπου 1,70 ευρώ. Το νερό σε όλα τα καφέ και εστιατόρια χρεώνεται από 2 ευρώ και πάνω, οπότε ένα εφεδρικό μπουκαλάκι στην τσάντα σας είναι πάντα χρήσιμο. Προσοχή επίσης στους ΄΄πορτοφολάδες΄΄ γιατί όπως και στην Αθήνα έτσι και στην Ρώμη είναι ίσως η μεγαλύτερη πληγή του τουρισμού της. Καλό είναι να μην αφήνετε χρήματα ούτε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ή του διαμερίσματος για να μη βρεθείτε προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Εφιστούμε επίσης την προσοχή σας αν πάτε στο μουσείο Μπουργκέζε, γιατί εμείς είχαμε εκεί μια δυσάρεστη έκπληξη. Όταν επιστρέψαμε στην ρεσεψιόν μετά την ξενάγηση για να παραλάβουμε τις 2 τσάντες που είχαμε αφήσει εκεί, έχοντας μέσα διαβατήρια, κάμερες, κινητά γιατί απαγορευόταν να τα έχουμε μαζί μας, διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν οι τσάντες μας, τις είχανε δώσει σε άλλους. Προ στιγμήν τα χάσαμε, για καλή μας τύχη ενώ τα 4 μέλη περίμεναν στην ουρά για την παραλαβή και ενώ ο Pepe είχε βγει στον κήπο και συνομιλούσε με τις Μούσες, για άλλους λόγους – τσιγάρο, είχανε βγει στο προαύλιο και ο Φιλίπ με την Νάτα. Κάποια στιγμή βλέπουνε ένα ζευγάρι σε ένα παγκάκι και διαπιστώνουν ότι το ζευγάρι αυτό έχει την ίδια τσάντα με τον Φιλίπ. Εκείνος δεν έδωσε σημασία, ενώ η Νάτα συνέχισε να κοιτάζει το ζευγάρι το οποίο εκείνη την ώρα απομακρυνότανε. Τότε ξαφνικά η Νατα έβγαλε μια κραυγή! Είχε προσέξει κάτι που την σοκάρισε… η μαύρη τσάντα που κρατούσε η γυναίκα ήταν ίδια με την τσάντα του Πουφ. Καταλάβανε και οι δυο ότι οι τσάντες που είχε το ζευγάρι ήταν οι δικές μας!!!! Εύχομαι να μη βρεθείτε ποτέ στην θέση μας… τέλος καλό όλα καλά. Αλλά μουσείο Μπουργκέζε βαθμολογία 7. Πάμε τώρα για τα όμορφα.
Πιάτσα Ναβόνα.
Όσοι από εσάς έχετε δει το έργο "Illuminati" θυμηθείτε τη σκηνή όπου ο Τομ Χάνκς σώζει τον καρδινάλιο πέφτοντας στο σιντριβάνι, εκεί είναι η πιάτσα Ναβόνα, η οποία είναι η πιο διάσημη και αναμφισβήτητα από τις πιο όμορφες πλατείες της Ρώμης. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό το 86μ.Χ.
Η πιάτσα Ναβόνα διαθέτει τρία σιντριβάνια, το κεντρικό και μεγαλύτερο είναι το Fontana dei Quatro Fiumi (σιντριβάνι των τεσσάρων ποταμών) κατασκευάστηκε το 1651 από τους Μπορομίνι και Μπερνίνι, κατόπιν αιτήματος του Πάπα Ιννοκέντιου του Κ’. Το σιντριβάνι αποτελείται από τέσσερα αγάλματα ανθρώπων που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από διαφορετική ήπειρο - τον Νείλο, τον Γάγγη, Τον Δούναβη και το Ρίο ντε λα πλάτα. Τα δύο άλλα σιντριβάνια στην πλατεία είναι η κρήνη του Ποσειδώνα στο βόρειο άκρο και στο νότιο ή κρήνη του Μαυριτανού. Η πιάτσα Ναβόνα είναι μια από τις πιο ζωντανές πλατείες της Ρώμης, με πολλές υπαίθριες καφετέριες, εστιατόρια, πιτσαρίες και νυχτερινά κέντρα με γούστο. Ευτυχώς μέναμε κοντά στην πιάτσα Ναβόνα και την επισκεφθήκαμε πολλές φορές. Ο σκηνοθέτης μάλιστα της παρέας Πουφ είχε μια φαεινή ιδέα να γυρίσουμε μια γρήγορη σκηνή όπως στο Illuminati. Τον ρόλο του καρδινάλιου τον έπαιξε ο Φιλίπ, τον ρόλο του Τομ Χανκς ο Τζίμ Άνταμς και τον ρόλο του killer, ο ηγέτης. Ο Φιλίπ έπεσε με τα ρούχα στο σιντριβάνι μετά από ενέργειες του Ηγέτη και ο Τζιμ Ανταμς έπεσε για να σώσει τον καρδινάλιο. Το τι έγινε δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ένα μικρός χαμός, ο κόσμος γύρω, μας περικύκλωσε νομίζοντας πως γυρίζουμε κάποια ταινία μικρού μήκους. Το μόνο κακό αυτής της μικρής ιστορίας ήταν το κρυολόγημα που άρπαξαν οι πρωταγωνιστές. Υπάρχει σχετικό βιντεάκι που κάποια στιγμή θα προβάλουμε στην αυλή των θαυμάτων. Επιστρέψαμε στο σπίτι για να αλλάξουν οι βρεγμένοι και σε μια ώρα περίπου βρισκόμασταν στην Φοντάνα ντι Τρέβι. Το σιντριβάνι αυτό είναι το πιο διάσημο και το πιο όμορφο της Ρώμης. Αυτό το εντυπωσιακό μνημείο δεσπόζει στη μικρής πλατεία Τρέβι που βρίσκεται στην περιοχή του Quirinale. Η κεντρική φιγούρα του σιντριβανιού είναι ο Ποσειδώνας, Θεός της θάλασσας. Η αναπαράσταση έχει τον Ποσειδώνα στα ηνία ενός άρματος σε σχήμα κελύφους, να έλκεται από δύο ιππόκαμπους. Κάθε ιππόκαμπος καθοδηγείται από ένα Τρίτωνα. Το ένα από τα άλογα είναι ήρεμο και υπάκουο και το άλλο ανήσυχο. Από την αριστερή πλευρά του Ποσειδώνα είναι ένα άγαλμα που εκπροσωπεί την αφθονία και στα δεξιά ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει την υγιεινή. Ο θρύλος λέει ότι θα επιστρέψετε στη Ρώμη εάν πετάξετε ένα κέρμα μέσα στο νερό. Θα πρέπει να το πετάξετε πάνω από τον ώμο σας με την πλάτη σας προς το νερό. Υπολογίζεται ότι οι υπάλληλοι του δήμου της Ρώμης μαζεύουν περισσότερο από 150.000 ευρώ κάθε χρόνο από αυτά τα κέρματα στα νερά του σιντριβανιού. Ουδείς λάτρης του παγκόσμιου κινηματογράφου δεν μπορεί να ξεχάσει τη μαγικά σκηνή όπου η ηθοποιός Ανίτα Εκμπεργκ εμφανίζεται να πέφτει στα νερά της Φοντάνα ντι Τρέβι στην ταινία το Φεντερίκο Φελίνι ΄΄Dolce Vita΄΄ που γυρίστηκε στην Αιώνια Πόλη το 1960. Η ταινία αυτή έκανε γνωστή τη Φοντάνα ντι Τρέβι σε ολόκληρο τον κόσμο.
Όταν τελικά φθάσαμε γινόταν πανικός, είχε πάρα πολύ κόσμο. Για μια ώρα περίπου θαυμάζαμε το μνημείο και ο ξεναγός της παρέας (Φιλίπ) μας διάβαζε την ιστορία του μνημείου. Καταφέραμε να φθάσουμε κοντά έτσι ώστε και εμείς να ρίξουμε το σχετικό κέρμα, κάνοντας παράλληλα μια ευχή.
Ο καιρός για καλή μας τύχη ήταν αρκετά καλός και απολαμβάναμε το υπέροχο σιντριβάνι. Δε γνωρίζω κατά πόσο οι ευχές θα πιάσουν τόπο, αλλά η ιεροτελεστία είναι μαγική. Πολλές φορές μάλιστα είναι πιο ενδιαφέρουσα από την προσδοκία της ευχής. Η Ρώμη σιγα-σιγά άρχισε να μας δείχνει τα κάλλη της, άρχισε να μας έλκει, αρχίσαμε σιγά – σιγά να την ερωτευόμαστε. Ο Ηγέτης είχε δίκιο όταν είχε πει: Πουφ το Παρίσι είναι Παρίσι και η Ρώμη είναι Ρώμη, η μια είναι ναζιάρα και η άλλη είναι χυμώδης.
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα είχε αρχικά επίσκεψη στην υπόγεια νεκρόπολη του Βατικανού. Ακριβώς κάτω από τον ναό του θεμελιωτή της Καθολικής εκκλησίας του Αγίου Πέτρου βρίσκεται ένας μικρός ναός αφιερωμένο στον Άγιο. Εκεί κοντά είχαν θαφτεί τα πρώτα χρόνια και πολλοί πρωτοχριστιανοί έχοντας απλωθεί έτσι μια νεκρόπολη πρωτοχριστιανών στο εσωτερικό της γης. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που συνοδεύουν τη φήμη των υπόγειων διακλαδώσεων και δωματίων του Βατικανού. Πρώτα από όλα είναι γεγονός ότι στα υπόγεια υπάρχουν τεράστιες βιβλιοθήκες έκτασης πολλών χιλιομέτρων. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως εκεί κρύβεται ένας τεράστιος θησαυρός αρχαίων βιβλίων, άγνωστα για τον υπόλοιπο κόσμο ακόμα και σε μένα που εκπροσωπούσα την Ο.ΚΡ.Α. ίσως, λένε, όλη η αρχαία γνώση που νομίζουμε πως χάθηκε για πάντα να βρίσκεται συγκεντρωμένη στις μυστικές βιβλιοθήκες του Βατικανού. Λένε πως καλόγεροι με πορφυρά ενδύματα μελετούν με πάθος τα άγνωστα για μας αρχαία και λατινικά συγγράμματα στα οποία περιέχονται οι μεγαλύτερες αλήθειες, τα μυστικά των μυστικών. (φροντίστε να δείτε το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ). Για αρκετές ώρες παραμείναμε στη νεκρόπολη του Βατικανού βλέποντας κρανία, οστά , βιβλία και κάποιους καλόγερους που έμοιαζαν με ζωντανούς ανθρώπους. Αποχαιρετήσαμε την υπόγεια νεκρόπολη και ανεβήκαμε για να επισκεφθούμε το μουσείο του Βατικανού και την εκκλησία του Αγίου Πέτρου.
Βατικανό – πόλη. Χώρα μικρότερη από το Μονακό αλλά με τεράστια επιρροή σε ολόκληρη τη γη. Στο κέντρο της Ρώμης δεσπόζει το ανεξάρτητο κράτος του Βατικανού, το θρησκευτικό κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Πρόκειται για τον προσωπικό παράδεισο του εκάστοτε Πάπα και καρδινάλιου, οι οποίοι απολαμβάνουν την πολιτική ανεξαρτησία τους αποκομμένοι από τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων. Το υπέργειο Βατικανό σε έκταση είναι μικροσκοπικό και χρειάζεται να διαθέσεις το πολύ μια ώρα για να περπατήσεις γύρω από τα όρια του. Ναοί, μουσεία, βιβλιοθήκες κοσμούν την επιφάνεια του. Το Βατικανό κάτω από τη γη είναι κούφιο. Όπως προανέφερα είναι μια μεγάλη υπόγεια πολιτεία με δαιδαλώδεις στοές και κρυφά περάσματα. Ήταν η τελευταία Κυριακή του χρόνου και η είσοδος στο μουσείο του Βατικανού ήταν ελεύθερη. Τα 16€ που ζητάνε για το εισιτήριο, το βρίσκω υπερβολικά ακριβό, τη στιγμή που το εισιτήριο στο Λούβρο κοστίζει 9€. Αφού περιμέναμε για 2,5 ώρες στην ουρά καταφέραμε κατά τις 12 να είμαστε εντός.
Καπέλα Σιξτίνα.Την οροφή της ζωγράφισε εξολοκλήρου ο Μιχαήλ Άγγελος. Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν πως ο Μιχαήλ Άγγελος όπως και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι αρέσκονταν στο να βάζουν "κρυφά μηνύματα" στα έργα τους. Το κρυφό μήνυμα στην εικόνα "Δημιουργία του Αδάμ από τον Θεό" το οποίο παρέμενε κρυφό για πάνω από 500 χρόνια είναι το σύννεφο πάνω στο οποίο βρίσκεται ο Θεός… αν λοιπόν παρατηρήσετε καλύτερα το "σύννεφο" θα καταλάβετε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από……. Την κάθετη τομή του ανθρώπινου εγκεφάλου και μάλιστα το πράσινο σάλι που ανεμίζει ακριβώς από κάτω δεν είναι τίποτα άλλο από τον νωτιαίο μυελό!! Επίσης παρά το γεγονός ότι ο Μιχαήλ Άγγελος ήταν βαθιά θρησκευόμενος "πρόσθεσε" και κάτι ακόμη το οποίο θα μπορούσε να κάνει την καθολική Εκκλησία να τον αφορίσει ως αιρετικό! Τι ήταν αυτό? Μα φυσικά έβαλε στον Αδάμ αφαλό, πράγμα που από επιστημονική σκοπιά τον κάνει γόνο του ανθρώπου και όχι δημιούργημα του Θεού. Ή δεν το πρόσεξαν ή του το συγχώρεσαν. Στην Καπέλα Σιξτίνα απαγορεύεται η φωτογράφιση και η λήψη, πρόσφατα μάλιστα διάβασα πως θα περιοριστεί αρκετά και ο αριθμός των επισκεπτών γιατί λένε υπάρχει κίνδυνος να υποστούν ζημιές οι εικόνες. Κατά την ταπεινή μου άποψη στο μουσείου του Βατικανού το κορυφαίο έργο είναι η Σιξτίνα και έπεται Η σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ.
Η σχολή των Αθηνών είναι από τα πιο διάσημα έργα ζωγραφικής του Ιταλού καλλιτέχνη της Αναγέννησης Ραφαήλ. Δημιουργήθηκε μεταξύ του 1510 και 1511. Θεωρείται ως το αριστούργημα του Ραφαήλ και η τέλεια ενσάρκωση του κλασικού πνεύματος της ύστερης αναγέννησης. Ο τίτλος "Η σχολή των Αθηνών" δεν δόθηκε από τον Ραφαήλ και το θέμα της τοιχογραφίας είναι στην πραγματικότητα ‘’ η φιλοσοφία’’ ή τουλάχιστον "η αρχαία ελληνική φιλοσοφία" αφού πάνω από την τοιχογραφία ο Ραφαήλ σημείωσε "να γνωρίζεις τις αιτίες", φιλοσοφικό συμπέρασμα μελέτης των έργων του Αριστοτέλη "Μεταφυσικά" και "Φυσικά".
Πράγματι ο Αριστοτέλης φαίνεται να είναι το κεντρικό πρόσωπο στη τοιχογραφία. Το έργο περιλαμβάνει ρωμαϊκά στοιχεία, αλλά συνάμα έχει ένα γενικό ημικυκλικό καθορισμό, έχοντας τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη στο κέντρο, με όλα τα άλλα πρόσωπα να περιφέρονται γύρω από αυτούς. Μείναμε αρκετή ώρα θαυμάζοντας το έργο και σκεπτόμενος εγώ τουλάχιστον πόσο δίκιο είχε ο (αποθανών πια) Παύλος Μάτεσις όταν σχολίαζε τους Έλληνες που λέμε πως όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες αυτοί – ποιοι άραγε?- έτρωγαν βελανίδια και άμα ρωτήσεις όλους αυτούς πόσες φορές έχουν ανέβει στην Ακρόπολη, πόσες φορές περπάτησαν στην αρχαία αγορά, πόσες φορές επισκέφθηκαν την Πνύκα και ποια από τα βιβλία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη έχουν διαβάσει θα σε πιάσει τέτοια απογοήτευση που θα θέλεις να ανέβεις σε κάποια βελανιδιά και να φωνάξεις Αιδώς Αργείοι. Αποχαιρετήσαμε τον πίνακα και κατευθυνθήκαμε προς την Εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Χρειάστηκε και εδώ μεγάλη υπομονή γιατί η ουρά ήταν τεράστια περίπου άλλες 2,5 ώρες.
Λίγο μετά την είσοδό μας στην εκκλησία το βλέμμα μας το αιχμαλώτισε η Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου. Η Πιετά σημαίνει έλεος, ενώ η σύνθεση του έργου είναι γνωστή ως "Αποκαθήλωση". Το διάσημο γλυπτό απεικονίζει το σώμα του Ιησού στα πόδια της Μητέρας του Μαρίας μετά τη Σταύρωση και την αποκαθήλωση. Χαλάλι οι ώρες που περιμέναμε γιατί αποζημιωθήκαμε. Η Πιετά κλέβει την παράσταση. Η νεανική της εμφάνιση και η ήρεμη έκφραση του προσώπου αν συνδυαστεί με τη θέση των χεριών υπαινίσσεται ότι βλέπει το παιδί της, ενώ ο θεατής βλέπει μια εικόνα από το μέλλον. Η Πιετά είναι το μοναδικό έργο που υπέγραψε ο Μιχαήλ Άγγελος λόγω ενός περιστατικού που συνέβη τότε που είχε ως αποτέλεσμα να χαράζει στη ζώνη που διατρέχει το στήθος της Μαρίας το όνομά του. Αργότερα μετάνιωσε για αυτή την έκρηξη ματαιοδοξίας και ορκίστηκε να μην υπογράψει ποτέ ξανά κανένα από τα έργα του. Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα κατά τις 19:00 για λίγη ξεκούραση γιατί είχαμε πάρα πολλές ώρες όρθιοι. Κατά τις 21:30 αναχωρήσαμε για την πιτσαρία Dar Poeta, περιμέναμε περίπου 1,5 ώρα για να βρούμε τραπέζι αλλά και εδώ χαλάλι γιατί εκείνο το βράδυ φάγαμε την πιο ερωτική πίτσα…. Και μετά την πίτσα ήρθε η ώρα για το Κολασμένο!!! Δεν θα σας πω τι είναι το κολασμένο γιατί απλά δεν περιγράφεται. Αν σας δοθεί η ευκαιρία και πάτε στη Ρώμη μη ξεχάσετε να επισκεφθείτε αυτή την πιτσαρία. Η βραδιά έκλεισε πολύ όμορφα με αποτέλεσμα το βράδυ στον ύπνο μας να βλέπουμε συνέχεια το κολασμένο. Είχε δίκιο ο Ηγέτης που έλεγε… Πούφ ετοιμάσου για γαστρονομική επανάσταση. Κόστος ανά άτομο στην Dar Poeta 15€, πολύ καλή τιμή.
Μετά το κολασμένο σειρά είχε το Κολοσσαίο και η Αρχαία αγορά. Η βόλτα μέχρι να φτάσουμε στο Κολοσσαίο ήταν φανταστική. Ο καιρός καταπληκτικός, η διάθεση super, ειδικά παπούτσια για περπάτημα και φύγαμε. Ξανά στην ουρά για εισιτήρια και επιτέλους είμαστε προ των πυλών. Είναι πράγματι οξύμωρο το συναίσθημα που δημιουργείται στον επισκέπτη όταν αντικρίζει αυτό το πραγματικά κολοσσιαίο και άκρως επιβλητικό μνημείο αν σκεφτεί για μια στιγμή ότι πριν από 2.000 χρόνια πέρα από τις εκδηλώσεις, εδώ λάμβαναν χώρα οι φρικιαστικότερες σφαγές ζώων και ανθρώπων. Το διασημότερο αξιοθέατο της πόλης πλημμυρίζει από τουρίστες κάθε ώρα, μέρα και εποχή του χρόνου και θα χρειαστεί να περιμένετε αρκετές ώρες στην ουρά. Σχεδόν δίπλα στον Κολοσσαίο και μέσα στο ίδιο πάρκο στέκεται καμαρωτή η μεγαλύτερη θριαμβική αψίδα που σώζεται σήμερα, αυτή του Κωνσταντίνου, ενώ μερικά βήματα πιο πέρα ξεκινά η βόλτα των αιώνων, εκεί βρίσκεται η είσοδος για την Αρχαία αγορά. Αν θέλετε να την περπατήσετε φροντίστε να το κάνετε το πρωί ή νωρίς το μεσημέρι γιατί κατά τις 17:00 η είσοδος κλείνει. Το εισιτήριο για αγορά και Κολοσσαίο κοστίζει 12€. Αφιερώστε χρόνο για το Κολοσσαίο και την αγορά γιατί τα αμέτρητα αρχαία που θα σας περιβάλλουν θα σας κάνουν να χάσετε την επαφή με τον χρόνο. Άλλωστε θα ανακαλύψετε και εσείς πως το βλέμμα μαγεύει σε τέτοιο βαθμό τα πόδια που τα αναγκάζει να συνεχίσουν παρά την κούραση. Καθίστε σε μια άκρη και διαβάστε από τον οδηγό πληροφορίες για την αγορά που θα σας βοηθήσουν να κατατοπιστείτε και να την εκτιμήσετε περισσότερο. Πολλές φορές κατά την πενθήμερη παραμονή μας αναρωτηθήκαμε για διάφορα πράγματα όπως ας πούμε γιατί στο κέντρο της Αθήνας σε κάθε τετράγωνο βλέπεις κλούβες των ΜΑΤ και σε κάθε γωνία αστυνομικούς, είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση? Γιατί στη Ρώμη η παρουσία των καραμπινιέρων είναι τόσο διακριτική που νομίζεις πως δεν υπάρχουν? Μήπως εδώ επικρατεί κάποιο ειδικό καθεστώς? Μήπως είναι εκεί με εντολή της πολιτικοοικονομικής ελίτ για να φοβίζουν τους νομοταγείς πολίτες? Γιατί αυτή ή ασχήμια? Γιατί η αισθητική των Ρωμαίων είναι τόσο υψηλή ενώ των Αθηναίων μηδενική? Γιατί οι πολίτες της Αθήνας δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στην πόλη τους, ενώ οι πολίτες και οι τουρίστες στη Ρώμη μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς φόβο όπου θέλουν και ότι ώρα θέλουν? Πολίτες της Αθήνας έχετε αποπειραθεί ποτέ να κατεβείτε στο κέντρο, πίσω από την πιο διάσημη οδό της Αθήνας που έχει και το όνομα της παλλάδας Αθηνάς? Κάντε μια βόλτα πίσω από την Αθηνάς πχ Ευριπίδου προς Κουμουνδούρου, πλ. Θεάτρου κλπ και αν νιώσετε πως μπορείτε να κυκλοφορήσετε ότι ώρα θέλετε και όποτε θέλετε υπάρχει η πιθανότητα να έχετε καταφέρει το ακατόρθωτο… δηλαδή να είστε αόρατοι. Αναρωτήθηκα επίσης πολλές φορές γιατί οι ΄΄κουτοί΄΄ οι Ρωμαίοι έχουν διατηρήσει την παλιά πόλη ενώ οι έξυπνοι Έλληνες πολιτικάντηδες – εργολάβοι γκρέμισαν ότι όμορφο υπήρχε στην Αθήνα κτίζοντας κουτιά για σαρδέλες?
Σημαντική παρατήρηση.
Η παχυσαρκία είναι απούσα από την νεολαία της Ιταλίας, γενικότερα θα έλεγα πως είναι απούσα, αλλά στάθηκα ειδικά στην νεολαία μιας και εκεί κατέχουμε τα πρωτεία στα πιο παχύσαρκα παιδιά σε όλη την Ευρώπη. Γιατί πάντα στα αρνητικά κατέχουμε τις πρώτες θέσεις άραγε?
Ο Ηγέτης ο οποίος ξέχασα να αναφέρω πως είναι ο γευσιγνώστης της παρέας, έχει πάρει το χρίσμα από τον Mr Alex, μας ενημέρωσε πως η ημέρα Κολοσσαίο και Αρχαία αγορά θα κλείσει με ένα υπέροχο βραδινό στο Osteria del Pegno, είχε κάνει ήδη την κράτηση. Στις 20:30 ήμασταν εκεί. Πράγματι είχε δίκιο για μια φορά ακόμη. Ένας πολύ ξεχωριστός χώρος, πολύ όμορφα και με γούστο διακοσμημένος, πολύ ζεστή και ρομαντική ατμόσφαιρα, ένα περιβάλλον που το ζήλεψα και θα ήθελα να το είχα δει πριν ξεκινήσουμε την Αμβροσία γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διαφορετικό. Με λίγα λόγια σε ένα αντίστοιχο εστιατόριο στην Αθήνα θα έπρεπε να πληρώσουμε 40€ το άτομο για 7 κυρίως πιάτα, 1 υπέροχη σαλάτα με σπέσιαλ παρμεζάνα, 5 πρώτα εκ των οποίων τα 3 ήταν τρεις πεντανόστιμες και διεγερτικές κρεμμυδόσουπες, μιλάμε για super αφροδισιακό. Κόστος 20€ το άτομο. Την ίδια συνταγή έφτιαχνε ο chef για τον Ιούλιο Καίσαρα και τις ερωμένες του. Τα φαγητά τα συνοδεύσαμε με κόκκινο ερυθρό ξηρό από την Νάπολη. Στο διπλανό μας τραπέζι κάθονταν ένα υπέροχο, φανταστικό ζευγάρι, η Μόνικα και ο Ρικάρντο.
Στις 5 μέρες που μείναμε στη Ρώμη θα πρέπει μέσο όρο να κάναμε την ημέρα 30χλμ. Ξέχασα να αναφέρω πως κατά την επίσκεψή μας στο Βατικανό στο διάλειμμα, εντός του Βατικανού φάγαμε επίσης πάρα πολύ νόστιμη πίτσα. Ίσως να ήταν ευλογημένη από τον Πάπα. Απολαύσαμε τις βόλτες μας γιατί η Ρώμη με άριστα το 10 στην αισθητική παίρνει 9,5. Πολύ καλό παγωτό φάγαμε στο Gioloti. Τα καφέ, τα εστιατόρια, οι πιτσαρίες, τα μπαράκια και γενικότερα τα εμπορικά όλα μα όλα πολύ όμορφα με ξεχωριστό γούστο και χρώμα. Όσο για αυτό που λέμε ούνα φάτσα ούνα ράτσα, τρίχες κατσαρές, είμαστε πάααρα πολύ πίσω σε όλα. Το μόνο αρνητικό για μένα είναι η υπερβολικές εκκλησίες, μου θύμισε το σλόγκαν της δικτατορίας, κάθε πόλις και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο, το οποίο αργότερα έγινε κάθε πόλη και ΑΕΙ κάθε χωριό και ΤΕΙ, αυτοί το έχουν κάνει κάθε γωνιά και εκκλησία. Ακόμα και στα μουσεία κυριαρχούν θέματα θρησκευτικά, ενώ στο Παρίσι είναι το αντίθετο, κυριαρχεί η δρώσα ζωή, κυριαρχεί ο έρωτας, η φύση, οι σχέσεις κλπ
Πιάτσα ντι Σπάνια.
Το όνομα της πλατείας προέρχεται από το κτήριο της πρεσβείας της Ισπανίας στο τότε Παπικό κράτος και από το 1870 και μετά στην Αγία Έδρα. Στους πρόποδες της ισπανικής σκάλας υπάρχει η διάσημη κρήνη που ονομάζεται σαπιοκάραβο γλυπτό του Πιέτρο Μπερνίνι πατέρα του πολύ διάσημου Gian Lorenzo Bernini. Την επισκεφθήκαμε αργά το απόγευμα και όπως όλες οι πλατείες και οι δρόμοι ήταν μιλιούνια ο κόσμος, μιλάμε για πάρα πολύ κόσμο. Υπέροχες πλατείες που οι κάτοικοι της Ρώμης και οι επισκέπτες έχουν την ευλογία να τις απολαμβάνουν γιατί είναι πολύ όμορφες και χωρίς βρωμιές. Γενικότερα η ζωή στη Ρώμη κυλά στις πλατείες όπου οι Ρωμαίοι και οι επισκέπτες πίνουν τα εσπρεσάκια τους, ψωνίζουν όσοι μπορούν συζητούν και αναζητούν την περίφημη ντόλτσε βήτα.
Πιάτσα Βενέτσια.
Σε αυτή την πλατεία με σαμπάνια και παρμεζάνα υποδεχθήκαμε τον ερχομό του Νέου Χρόνου. Καμία σχέση με το Παρίσι όπου το μόνο βεγγαλικό που άναψε ήταν ένα σπίρτο, εδώ μιλάμε για πανικό από βεγγαλικά. Είχαν αφήσει ένα μεγάλο μέρος της πλατείας ελεύθερο όπου έριχναν τα βεγγαλικά παρ’ ότι είχε πάρα πολύ κόσμο επικρατούσε τάξη και κάποια στιγμή προς το τέλος σε μικρή απόσταση από την πλατεία παρατήρησα πως υπήρχε ένα περιπολικό με τρεις καραμπινιέρους. Στην περιοχή λοιπόν του Καπιτωλίου ανάμεσα στα μνημεία και στην πλατεία που βρίσκονται σε αυτόν το λόφο ο οποίος υπήρξε το κέντρο του Ρωμαϊκού κόσμου, δίνει το δικό της στίγμα η πιάτσα Βενέτσια. Το παλάτσο Βενέτσια είναι από τα πρώτα αναγεννησιακά κτήρια της Ρώμης που κατασκευάστηκε το 1455 ως κατοικία του Βενετού Καρδινάλιου Μπάρμπο, μετέπειτα Πάπα Παύλου Β΄ και υπήρξε παπική κατοικία και αργότερα, έδρα του Ιταλικού φασισμού όπου από το μπαλκόνι του εκφωνούσε τους λόγους του ο Μουσολίνι. Σήμερα πλέον είναι μουσείο το οποίο δεν καταφέραμε λόγω των αργιών να επισκεφθούμε. Στην πιάτσα Βενέτσια δεσπόζει το μνημείο γνωστό ως Βιτοριανό, αφιερωμένο στον Βιτόριο Εμανουέλε Β΄, πρώτο βασιλιά της Ιταλίας.
Πιάτσα ντελ Πόπολο.
Είναι από τις πιο δημοφιλείς πλατείες καθώς από εκεί ξεκινούν η Βια ντε Μπαμπουίνο με πολυτελή καταστήματα ένδυσης και πολλές αντικερί και η Βια ντελ Κόρσο, ένας από τους κεντρικότερους και εμπορικότερους δρόμους της Ρώμης που καταλήγει στην πιάτσα Βενέτσια.
Πιάτσα κάμπο ντε Φιόρι.Ίσως είναι τουριστική, όμως είναι και ένα μέρος για να ζήσετε λίγο την καθημερινότητα της πόλης. Η πλατεία είναι γεμάτη πολύχρωμους πάγκους λαϊκής αγοράς με ότι τραβάει η όρεξή σας. Κάπου εκεί έμενε και η διάσημη κυρία Βανότσα Κατανέι ερωμένη του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄ Βοργία, ωραίος ο Βοργίας, αργότερα πολύ αργότερα καταργήθηκε το πρώτο και το τελευταίο γράμμα και άλλαξε ο τονισμός.
Και πάμε τώρα στο Πάνθεον.Ο ναός όλων των Θεών, το ηλικίας 2.000 ετών και κάτι Πάνθεον ήταν από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαίας Ρώμης. Χτισμένο από τον αυτοκράτορα Αδριανό μετετράπη σε εκκλησία τον Μεσαίωνα, αμάν αυτή τη μανία της καταστροφής των αρχαίων για μετατροπή σε εκκλησίες. Πολύ εντυπωσιακός ο τεράστιος ημισφαιρικός τρούλος που έχει ύψος 43.3 μ. ενώ μοναδική πηγή φωτός αποτελεί ο οφθαλμός στην κορυφή του τρούλου. Κατά μήκος του τοίχου του Πάνθεον οι βωμοί φιλοξενούν τάφους επιφανών, όπως εκείνον του Ραφαήλ.
Τραστέβερε.
Για αρκετούς το Τραστέβερε, στην αντίπερα όχθη του Τίβερη, αποτελεί το πιο αυθεντικό κομμάτι της Ρώμης, το κομμάτι του απλού λαού που βιώνει μια λιγότερο πομπώδη καθημερινότητα με τα χρωματιστά βαμμένα σπίτια με τις λουλουδιασμένες γλάστρες, με τις απλωμένες μπουγάδες στα στενά δρομάκια να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των πεζών θυμίζοντας Νάπολη. Η πιτσαρία Dar Poeta είναι σε αυτή την περιοχή. Το πρώτο βράδυ δειπνήσαμε σε ένα εστιατόριο στο Τραστέβερε που τα κανελόνια ήταν μάπα. Και στο Παρίσι το πρώτο βράδυ είχαμε φάει μάπα, ως φαίνεται το πρώτο βράδυ πέφτουμε σε τσιγαριδαίους.
Επίλογος
Ευχαριστώ τον Ηγέτη και τον Τζίμ Άνταμς που επέμεναν να πάμε στην αιώνια πόλη γιατί τελικά είχαν δίκιο. Τα οικονομικά βέβαια αυτή την περίοδο είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση και ο καθένας θα πρέπει να σκεφτεί πάρα πολύ αν θα πρέπει να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι. Αν το προγραμματίσεις νωρίς θα βρεις πολύ καλές τιμές και στη διαμονή και στα αεροπορικά εισιτήρια. Ναι στο Παρίσι, ναι στη Ρώμη, ναι στα ταξίδια, γενικότερα υπό μια προϋπόθεση, με καλή παρέα. Γιατί όπως έλεγε και ο Μακρινός! Με κακή παρέα ούτε στον παράδεισο. Ελπίζω πως στο μέλλον θα έχω ξανά την ευκαιρία να επιστρέψω στην Φοντάνα ντι Τρέβι ώστε ο μύθος να επιβεβαιωθεί. Κάπου εδώ θα πρέπει να πω αντίο Ρώμη.Μέχρι το επόμενο ταξίδι μας... Ελπίζουμε να πήρατε έστω και μία μικρή γεύση από άρωμα Ιταλίας!
Buona Notte Grecia!
Επεξεργασία κειμένου: Mr Pepos & συνεργάτες
Επιμέλεια κειμένου: Μελισσάνθη
πίτι του τον σκότωσε πριν μερικά χρόνια.
