Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

18.11.16

Συνταξιούχος δάσκαλος έκανε κάτι μοναδικό για να βοηθήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία!

Ένας συνταξιούχος , ο Αντόνιο Λα Κάβα, μετά από 42 χρόνια διδασκαλίας αποφάσισε ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι για τα παιδιά που δεν έχουν κοντά στο σπίτι τους μια βιβλιοθήκη για να δανειστούν βιβλία και να αγαπήσουν έτσι το διάβασμα.Διαβάστε περισσότερα:
Έτσι, το 2003, αγόρασε ένα τρίκυκλο από δεύτερο χέρι, την τροποποίησε έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει με αυτή πάνω από 700 βιβλία και ξεκίνησε ένα ταξίδι στα πιο απομακρυσμένα χωριά της Νότιας Ιταλίας.

Πλησιάζοντας στο κάθε χωριό, αφήνει ένα όμορφο ήχο να ανακοινώσει την άφιξή του. Μόλις ακούσουν τα παιδιά τον γνώριμο πια ήχο τρέχουν με χαρά να υποδεχθούν τον “δάσκαλο” και να δανειστούν το επόμενο τους βιβλίο.

Ο Αντόνιο ταξιδεύει πάνω από 500 χιλιόμετρα κάθε μήνα χωρίς καμία αποζημίωση, απλά για να χαρίσει στα παιδιά ένα χαμόγελο και να τα βοηθήσει να χτίσουν το μέλλον τους.

Σε μια συνέντευξη του, ο Αντόνιο εξήγησε ότι η εμπειρία του στο σχολικό σύστημα, του δημιούργησε την ανάγκη να διδάξει στα παιδιά να αγαπούν τα βιβλία και όχι απλά να μάθουν πως να τα διαβάζουν. “Η ανάγνωση ενός βιβλίου θα πρέπει να είναι χαρά, όχι καθήκον” είπε. Το κάθε ταξίδι του όμως δεν τελειώνει τόσο απλά. Πάντα κουβαλά μαζί του κάθε φορά και ένα ξεχωριστό τετράδιο το οποίο το δίνει σε κάθε παιδί κι εκείνο γράφει μία ιστορία…
Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου κ.ο.μ. σας καλησπερίζω. όταν διάβασα το πιο πάνω άρθρο -που είχε την καλοσύνη να μου το στείλει η Διοτίμα-Ζαν ντ Άρκ- αυτόματα δάκρυσα, δάκρυσα για την ΥΠΕΡΟΧΗ-ΜΟΝΑΔΙΚΗ προσπάθεια του Δασκάλου-Ανθρωπιστή -με πράξεις και όχι με λόγια- και γιατί στο χωριό που γεννήθηκα στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, η βιβλιοθήκη που με τόση προσπάθεια ξεκίνησε να λειτουργεί το 2007, εδώ και 9 χρόνια παραμένει κλειστή, με λίγα λόγια εδώ και χρόνια είχε αποκλειστεί η πρόσβαση σ' αυτόν το χώρο στα παιδιά και όχι μόνο. Ερώτημα α') οι δάσκαλοι που υπάρχουν στο εκεί δημοτικό σχολείο γνωρίζουν πως δίπλα τους υπάρχει μια βιβλιοθήκη; Αν το γνωρίζουν, πότε και πόσες φορές έχουν πάει τα παιδιά για να δανειστούν βιβλία; μήπως η τελευταία φορά ήταν το 2010; Ερώτημα β') οι άνθρωποι του πολιτιστικού συλλόγου ποιες ενέργειες έχουν κάνει προκειμένου να ενημερώσουν τους δασκάλους, και να λειτουργήσουν την βιβλιοθήκη; Ερώτημα γ') οι γονείς, και τα νέα παιδιά που είτε έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, είτε ακόμα σπουδάζουν σε διάφορα πανεπιστήμια, γιατί δεν παίρνουν την πρωτοβουλία ώστε να λειτουργήσει αυτός ο χώρος παιδείας και πολιτισμού; Ποιος/οι κακός/οι δαίμονας/ες είναι αυτός/οι που κρατάει/ουν αυτή την εστία προόδου και ψυχαγωγίας κλειστή;
Τα συμπεράσματα δικά σας. Ευτυχώς γι αυτή την ιστορία ο Δάσκαλος από την Ιταλία δεν θα μάθει κάτι, γιατί θα ήταν γι' αυτόν ένα σοκ.
Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ένας από τους πολλούς που βοήθησαν να στηθεί αυτή η βιβλιοθήκη, α/α Επικούρειος Πέπος.