Φίλες και Φίλοι καλημέρα ξανά σήμερα ''διδυμάκια'' μιας και από χθες
μπήκαμε στην περίοδο των διδύμων. Σήμερα η Κορνηλία γράφει λογοτεχνία τι
θα τους βάλουν άραγε; θα είναι τα ''Αντικλείδια;'' θα είναι Δημουλά
''Σημείο αναγνωρίσεως;'' θα είναι ''Δαρείος;'' θα είναι Σολωμός; η θα
είναι ''πεζό;'' μακάρι να είναι τα Αντικλείδια μιας και στο ιστολόγιο
μας έχουμε ως προσωπικότητα του μήνα τον ποιητή Γιώργο Παυλόπουλο. Καλή
επιτυχία σε όσα παιδιά το αξίζουν, και καλή αυτογνωσία σε μας τους
υπόλοιπους, και να μη ξεχνάτε να διαβάζετε Παναγιώτη Τρα'ι'ανού, και
όπως πάντα τους Έλληνες κλασικούς. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο
Επικούρειος Πέπος.
Φαντάσου ΤΖΩΝ ΛΕΝΝΟΝΦαντάσου πως δεν υπάρχει παράδεισος,
ειν' εύκολο αν προσπαθήσεις,
ούτε κόλαση από κάτω μας,
πάνω από μας, μόνον ουρανός.
Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποι
να ζουν για το σήμερα.
Φαντάσου πως δεν υπάρχουν χώρες,
δεν είναι δύσκολο να γίνει,
καμιά αιτία, για να σκοτώσει ή να πεθάνει κανείς
κι ούτε θρησκεία επίσης.
Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποι
να ζουν ειρηνική ζωή.
Φαντάσου, όχι πια εξουσίες,
Αναρωτιέμαι αν το μπορείς,
καμιάν ανάγκη γι' απληστία ή πείνα,
μιαν αδελφότητα του ανθρώπου.
Φαντάσου, όλοι οι άνθρωποι,
να μοιράζονται όλο τον κόσμο.
Μπορεί να πεις πως είμαι ονειροπαρμένος,
μα δεν είμαι ο μοναδικός.
Ελπίζω κάποια μέρα να ενωθείς μαζί μας
κι ο κόσμος θα γίνει ένα!
it's easy if you try,
no hell below us,
above us only sky.
Imagine all the people,
living for today.
Imagine there's no countries,
it isn't hard to do,
nothing to kill or die for,
and no religion too.
Imagine all the people,
living life in peace.
Imagine no possesions,
I wonder if you can,
no need for greed or hunger,
a brotherhood of man.
Imagine all the people,
sharing all the world.
You may say I'm a dreamer
but I'm not the only one
I hope some day you'll join us,
and the world will be as one.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΑΚΟΣ
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θἆταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.
Λοιπόν; Πῶς σοῦ φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ᾿ ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι᾿ ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ᾿ ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι᾿ ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.
Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ᾿ ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
γιὰ τοὺς οδοιπόρους τῆς ἀγάπης.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ
