Διάφορα φυλλάδια και άρθρα δημοσιεύθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους 1886, κατόπιν στις 14 Φεβρουαρίου 1887, με το που ξεκίνησαν οι οικοδομικές εργασίες, εμφανίστηκε η «Διαμαρτυρία των καλλιτεχνών» (Artist’s Protest)
Η «Διαμαρτυρία ενάντια στον Πύργο του Κυρίου Άιφελ», δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «LE Temps», και απευθυνόταν στο διευθυντή των εργασιών της Παγκόσμιας Έκθεσης, Monsieur Alphand. Υπογράφεται από διάφορα μεγάλα ονόματα από τον κόσμο της λογοτεχνίας και των τεχνών: Charles Gounod, Guy de Maupassant, Alexandre Dumas ο νεώτερος, François Coppée, Leconte de Lisle, Sully Prudhomme, William Bouguereau, Ernest Meissonier, Victorien Sardou, Charles Garnier και άλλων των οποίων η ευημερία ήταν λιγότερο καλή. Άλλοι ευθυμογράφοι ώθησαν τη βίαιη διατριβή ακόμα παραπέρα, εκσφενδονίζοντας προσβολές όπως: «αυτόν τον αληθινά τραγικό λαμπτήρα οδών» (Léon Bloy), «αυτόν τον σκελετό καμπαναριών» (Paul Verlai-ne), «αυτόν τον ιστό σιδήρου, ελλιπή, μπερδεμένο και παραμορφωμένο» (François Coppée), «αυτή η υψηλή και ισχνή πυραμίδα των σκαλών σιδήρου, αυτός ο γιγαντιαίος αδέξιος σκελετός επάνω σε μια βάση που φαίνεται χτισμένη για να φέρει ένα κολοσσιαίο μνημείο του Κύκλωπα, αλλά που εξαντλείται σταδιακά σε μια γελοία λεπτή μορφή όπως μια καπνοδόχος εργοστασίου» (Maupassant), «έναν μισοχτισμένο σωλήνα εργοστασίου, ένας σκελετός 
που περιμένει να παχύνει με πέτρες ή με τούβλα, μια σχάρα σε σχήμα χοάνης, υπόθετο για να γεμίζει τρύπες» (Joris-Karl Huysmans). Μόλις τελείωσαν οι εργασίες για την κατασκευή του Πύργου η κριτική εξαλείφθηκε από μόνη της με την παρουσία του ολοκληρωμένου αριστουργήματος, και λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια δημοφιλή επιτυχία με την οποία χαιρετήθηκε. Δέχτηκε δύο εκατομμύρια επισκέπτες κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1889.
Ένα απόσπασμα από τη «Διαμαρτυρία ενάντια στον πύργο του Κυρίου Άιφελ».
που περιμένει να παχύνει με πέτρες ή με τούβλα, μια σχάρα σε σχήμα χοάνης, υπόθετο για να γεμίζει τρύπες» (Joris-Karl Huysmans). Μόλις τελείωσαν οι εργασίες για την κατασκευή του Πύργου η κριτική εξαλείφθηκε από μόνη της με την παρουσία του ολοκληρωμένου αριστουργήματος, και λαμβάνοντας υπόψη την τεράστια δημοφιλή επιτυχία με την οποία χαιρετήθηκε. Δέχτηκε δύο εκατομμύρια επισκέπτες κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1889.Ένα απόσπασμα από τη «Διαμαρτυρία ενάντια στον πύργο του Κυρίου Άιφελ».
«Ερχόμαστε, εμείς οι συγγραφείς, οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι αρχιτέκτονες, οι εραστές της ομορφιάς του Παρισιού που ήταν μέχρι τώρα άθικτη, να διαμαρτυρηθούμε με όλη μας τη δύναμη και όλη μας την αγανάκτηση, στο όνομα του υποτιμημέ-νου γούστου των Γάλλων, στο όνομα της Γαλλικής τέχνης και της ιστορίας υπό απειλή, ενάντια στην ανέγερση μέσα στην καρδιά της πρωτεύουσας μας, του άχρηστου και τερατώδους Πύργου του Άιφελ, του οποίου το δημοφιλές άρρωστο-συναίσθημα συναντάται τόσο συχνά ώστε ένας κριτής με αίσθημα λογικής και δικαιοσύνης, να τον έχει ήδη βαπτίσει ως «Ο Πύργος της Βαβέλ. (...) Μπορεί πλέον η πόλη του Παρισιού να σχετίζεται με τις μ
παρόκ και εμπορικές φαντασιώσεις ενός εργολάβου των μηχανών, οι οποίες την κάνουν με αυτόν τον τρόπο αδιόρθωτα άσχημη και ατιμασμένη;(...)
Για να κατανοήσετε τί υποστηρίζουμε, χρειάζεται μόνο να φανταστείτε για μια στιγμή έναν πύργο του γελοιωδώς ιλιγγιώδους ύψους που εξουσιάζει το Παρίσι, ακριβώς όπως μια γιγαντιαία μαύρη καπνοδόχος εργοστασίου, της οποίας η βάρβαρη μάζα να συντρίβει και να ταπεινώνει όλα τα μνημεία μας και να υποτιμά όλα τα αρχιτεκτονικά μας έργα, τα οποία θα εξαφανιστούν ακριβώς πριν από αυτήν την βλακώδη ανοησία. Και για είκοσι έτη (σ.σ. ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε διάρκεια ζωής του Πύργου για 20 έτη) θα βλέπουμε να διαδίδετε σε ολόκληρη την πόλη, μια πόλη που λαμπυρίζει με τη μεγαλοφυΐα τόσων πολλών αιώνων, θα δούμε την εξάπλωση όπως ενός λεκέ μελανιού, η μισητή σκιά αυτής της μισητής στήλης του όρθιου μετάλλου.
Σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα "Le Temps" της 14ης Φεβρουαρίου 1887, ο Άιφελ έδωσε μια απάντηση στη διαμαρτυρία των καλλιτεχνών, συνοψίζοντας συστηματικά το καλλιτεχνικό του δόγμα.
παρόκ και εμπορικές φαντασιώσεις ενός εργολάβου των μηχανών, οι οποίες την κάνουν με αυτόν τον τρόπο αδιόρθωτα άσχημη και ατιμασμένη;(...)Για να κατανοήσετε τί υποστηρίζουμε, χρειάζεται μόνο να φανταστείτε για μια στιγμή έναν πύργο του γελοιωδώς ιλιγγιώδους ύψους που εξουσιάζει το Παρίσι, ακριβώς όπως μια γιγαντιαία μαύρη καπνοδόχος εργοστασίου, της οποίας η βάρβαρη μάζα να συντρίβει και να ταπεινώνει όλα τα μνημεία μας και να υποτιμά όλα τα αρχιτεκτονικά μας έργα, τα οποία θα εξαφανιστούν ακριβώς πριν από αυτήν την βλακώδη ανοησία. Και για είκοσι έτη (σ.σ. ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε διάρκεια ζωής του Πύργου για 20 έτη) θα βλέπουμε να διαδίδετε σε ολόκληρη την πόλη, μια πόλη που λαμπυρίζει με τη μεγαλοφυΐα τόσων πολλών αιώνων, θα δούμε την εξάπλωση όπως ενός λεκέ μελανιού, η μισητή σκιά αυτής της μισητής στήλης του όρθιου μετάλλου.
Σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα "Le Temps" της 14ης Φεβρουαρίου 1887, ο Άιφελ έδωσε μια απάντηση στη διαμαρτυρία των καλλιτεχνών, συνοψίζοντας συστηματικά το καλλιτεχνικό του δόγμα.
«Σε ό, τι με αφορά πιστεύω ότι ο Πύργος κατέχει την ομορφιά του. Είμαστε για να θεω
ρήσουμε ότι επειδή κάποιος είναι μηχανικός δεν είναι κατειλημμένος από την ομορφιά στις κατασκευές κάποιου, ή ότι κάποιος δεν επιδιώκει να δημιουργήσει την κομψότητα καθώς επίσης και τη στερεότητα και τη διάρκεια; Δεν είναι αλήθεια ότι οι ίδιοι όροι που δίνουν τη δύναμη, προσαρμόζονται επίσης στους κρυμμένους κανόνες της αρμονίας; (...) Τώρα σε ποιο φαινόμενο πρέπει να δώσω το πρωταρχικό ενδιαφέρον στο σχεδιασμό του πύργου; Ήταν η αντίσταση του αέρα. Καλά τότε! Υπο
στηρίζω ότι η κυρτότητα των τεσσάρων εξωτερικών άκρων του μνημεί-ου, που είναι τόσο μαθηματικά υπολογισμένη όσο υπαγορεύεται να είναι (...) θα δώσει μια τεράστια εντύπωση της δύναμης και της ομορφιάς, που θα αποκαλύψει στα μάτια του παρατηρητή την τόλμη του σχεδίου στο σύνολό του. Επιπλέον τα πολλά κενά διαστήματα που χτίζονται στα ίδια τα στοιχεία της κατασκευής θα επιδείξουν σαφώς τη σταθερή ανησυχία για να μην υποβληθούν οι οποιεσδήποτε περιττές επιφάνειες στη βίαιη δράση των τυφώνων, η οποία θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα του οικοδομήμα-τος. Επιπλέον υπάρχει μια έλξη στο κολοσ-σιαίο, και μοναδική απόλαυση στην οποία οι συνηθισμένες θεωρίες της τέχνης ισχύουν μόλις και μετά βίας "!
Ταυτότητα "Le Tour Eiffel"
Ημερομηνία Γέννησης: Μάρτιος 31, 1889 (με υψωμένη την σημαία στην κορυφή), χτίστηκε για την Παγκόσμια Έκθεση με αφορμή τον εορτασμό της Γαλλικής Επανάστασης.
Ηλικία: 119 ετών
Εργολάβος: Gustave Eiffel & Cie
Μηχανικοί: Maurice Koechlin & Emile Nouguier
Αρχιτέκτονας: Stephen Sauvestre
Μελέτες: Ξεκίνησαν το 1884
Κατασκευή: 1887 έως 1889 (2 έτη, 2 μήνες και 5 μέρες)
Σύνθεση: 18.038 κομμάτια, 2.500.000 καρφιά λαμαρίνας
Βάρος μεταλλικής δομής: 7.300 τόνοι
Ολικό βάρος: 10.100 τόνοι
Ύψος: 324 μέτρα (με το κοντάρι της σημαίας)Ζεύγος συντεταγμένων:
Γεωγραφικό πλάτος: 48° 51' 32" Βόρεια
Γεωγραφικό μήκος: 002° 17' 45"Ανατολικά
Αριθμός επισκεπτών μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2007: 236.455.812
Διακριτικό χαρακτηριστικό: Αναγνωρίσιμος σε όλο τον κόσμο
Αριθμός σκαλοπατιών: 1665
Ιδιοκτήτης: Πόλη των Παρισίων
ρήσουμε ότι επειδή κάποιος είναι μηχανικός δεν είναι κατειλημμένος από την ομορφιά στις κατασκευές κάποιου, ή ότι κάποιος δεν επιδιώκει να δημιουργήσει την κομψότητα καθώς επίσης και τη στερεότητα και τη διάρκεια; Δεν είναι αλήθεια ότι οι ίδιοι όροι που δίνουν τη δύναμη, προσαρμόζονται επίσης στους κρυμμένους κανόνες της αρμονίας; (...) Τώρα σε ποιο φαινόμενο πρέπει να δώσω το πρωταρχικό ενδιαφέρον στο σχεδιασμό του πύργου; Ήταν η αντίσταση του αέρα. Καλά τότε! Υπο
στηρίζω ότι η κυρτότητα των τεσσάρων εξωτερικών άκρων του μνημεί-ου, που είναι τόσο μαθηματικά υπολογισμένη όσο υπαγορεύεται να είναι (...) θα δώσει μια τεράστια εντύπωση της δύναμης και της ομορφιάς, που θα αποκαλύψει στα μάτια του παρατηρητή την τόλμη του σχεδίου στο σύνολό του. Επιπλέον τα πολλά κενά διαστήματα που χτίζονται στα ίδια τα στοιχεία της κατασκευής θα επιδείξουν σαφώς τη σταθερή ανησυχία για να μην υποβληθούν οι οποιεσδήποτε περιττές επιφάνειες στη βίαιη δράση των τυφώνων, η οποία θα μπορούσε να απειλήσει τη σταθερότητα του οικοδομήμα-τος. Επιπλέον υπάρχει μια έλξη στο κολοσ-σιαίο, και μοναδική απόλαυση στην οποία οι συνηθισμένες θεωρίες της τέχνης ισχύουν μόλις και μετά βίας "!Ταυτότητα "Le Tour Eiffel"
Ημερομηνία Γέννησης: Μάρτιος 31, 1889 (με υψωμένη την σημαία στην κορυφή), χτίστηκε για την Παγκόσμια Έκθεση με αφορμή τον εορτασμό της Γαλλικής Επανάστασης.
Ηλικία: 119 ετών
Εργολάβος: Gustave Eiffel & Cie
Μηχανικοί: Maurice Koechlin & Emile Nouguier
Αρχιτέκτονας: Stephen Sauvestre
Μελέτες: Ξεκίνησαν το 1884
Κατασκευή: 1887 έως 1889 (2 έτη, 2 μήνες και 5 μέρες)
Σύνθεση: 18.038 κομμάτια, 2.500.000 καρφιά λαμαρίνας
Βάρος μεταλλικής δομής: 7.300 τόνοι
Ολικό βάρος: 10.100 τόνοι
Ύψος: 324 μέτρα (με το κοντάρι της σημαίας)Ζεύγος συντεταγμένων:
Γεωγραφικό πλάτος: 48° 51' 32" Βόρεια
Γεωγραφικό μήκος: 002° 17' 45"Ανατολικά
Αριθμός επισκεπτών μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2007: 236.455.812
Διακριτικό χαρακτηριστικό: Αναγνωρίσιμος σε όλο τον κόσμο
Αριθμός σκαλοπατιών: 1665
Ιδιοκτήτης: Πόλη των Παρισίων
Jim Adams
