ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ [ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ] ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ. 'Εφθασε η ώρα της αλήθειας για την Μυρτώ.

Τον Αύγουστο του 2007 που στην Αυλή των θαυμάτων συνέβαιναν όλα εκείνα τα μαγικά η Μυρτώ βρισκόταν στην Αμερική, ήταν ήδη παντρεμένη  από το 1985 δηλαδή 7 χρόνια μετά τη γνωριμία της με τον Πέπο, με τον καθηγητή του MIT Αγαμέμνονα Στεφανόπουλο με τον οποίο είχαν αποκτήσει 3 παιδιά, τον Ορφέα, την Ευρυδίκη και τον Αριστοτέλη. Μέσα Ιουλίου μαθαίνει από την μητέρα της για τον θάνατο του θείου της που είχε την κλινική στα Τρίκαλα, άφησε την τελευταία του πνοή σε βαθιά γεράματα, δυστυχώς ούτε στην κηδεία του θείου της μπόρεσε να παραβρεθεί. Αρχές του 2008 την πληροφορεί η Denise για τον θάνατο του πατέρα της, αγαπημένα πρόσωπα και οι δύο, ευτυχώς που δεν ταλαιπωρήθηκαν από αρρώστια και είχαν μία ήρεμη μετάβαση από τη ζωή προς το θάνατο γιατί τελικά αυτό που έχει σημασία είναι το πώς πεθαίνει κάποιος και όχι ο θάνατος αυτός καθ' αυτός γιατί έτσι κι αλλιώς όταν έρχεται ο θάνατος εμείς δεν υπάρχουμε. Όλα τα προηγούμενα χρόνια η Μυρτώ επικοινωνούσε τακτικά με την Denise, την είχαν επισκεφτεί στην Αμερική και είχε πάει κι αυτή στη Νότια Αφρική 3 φορές. Την πρώτη με την μητέρα της για να βαπτίσουν το μωρό του ζευγαριού που είχε βοηθήσει η Μυρτώ και τις επόμενες δύο με τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Από τον θείο της τον Ιπποκράτη και την Denise μάθαινε τα νέα για τον Πέπο. Είχε πληροφορηθεί πως το 1979 είχε νυμφευθεί κάποια Λόλα την οποία μάλιστα έκανε πρόταση γάμου με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει και στην ίδια, και πως είχαν αποκτήσει και μία κόρη. Μετά από αυτά τα νέα δεν επεδίωξε να τον συναντήσει όταν στα προηγούμενα χρόνια είχε επισκεφθεί δύο φορές την Αθήνα, ήταν καλύτερα έτσι γιατί δεν ήθελε να διαταράξει τα συναισθήματα του. Έτσι κι αλλιώς ένα μέρος της καρδιάς της ανήκε σ' αυτόν και ένα μέρος της δικής του καρδιάς ανήκε σ' αυτήν, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. 

Αυτό το μέρος θα συνέχιζε να το ποτίζει με την μνήμη της, στην πορεία της ζωή της της συνέβησαν πολύ όμορφα και σημαντικά γεγονότα αλλά πάντα υπήρχε χώρος για τις όμορφες στιγμές που είχε ζήσει μαζί του. Και φυσικά δεν ξεχνούσε πως υπήρχε μπροστά της ένα σημαντικό γεγονός που θα τους ένωνε για πάντα ή που θα τους χώριζε για πάντα. Αυτό το σημαντικό γεγονός ήταν η ώρα της αλήθειας, η ώρα που από τα δικά της χείλη θα μάθαινε την ιστορία των διδύμων, την ιστορία πως αυτό που είχε κάνει στο ακροτήρι της καλής ελπίδας στο ΚΑΙΗΠ ΤΆΟΥΝ δεν χρειαζόταν γιατί ήταν πραγματικά αδέρφια. Επειδή η ζωή ήταν απρόβλεπτη η Μυρτώ είχε φροντίσει ν' αφήσει ένα γράμμα για κάθε ενδεχόμενο, αν ου μη γένοιτο της συνέβαινε κάτι είχε αφήσει ένα γράμμα στην μητέρα της για την κόρη της την Ευρυδίκη για να της το παραδώσει όπου της εξηγούσε όλη την ιστορία και το τι έπρεπε να κάνει. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να συμβεί κάτι τέτοιο μιας και η ίδια έχαιρε άκρας υγείας. Μετά τον θάνατο του θείου της και του Ίαν, του πατέρα της Denise κατάλαβε πως πλησίαζε ο καιρός της μεγάλης αλήθειας, δεν ήταν εύκολη υπόθεση και αυτό που την τρόμαζε ήταν η αντίδραση τους. 

Γνώριζε βέβαια πως η σχέση του Πέπου και της Denise ήταν πάρα πολύ καλή και αυτό την γέμιζε χαρά, η Denise μάλιστα της είχε πει πολλές φορές πως ανυπομονούσε να της γνωρίσει τον άνθρωπο στην Ελλάδα που θεωρούσε αδερφό της. Κάθε φορά που η Μυρτώ άκουγε την Denise να λέει αυτή τη φράση αναρωτιόταν πως θα ένιωθε η Denise γι' αυτήν όταν θα μάθαινε όλη την αλήθεια. Άραγε πως θα αντιδρούσε ο Πέπος όταν θα μάθαινε πως ο πατέρας της ήταν αυτός που είχε μεσολαβήσει για την υιοθεσία της δίδυμης αδερφής του; Πως θα αντιδρούσε όταν θα μάθαινε πως η ίδια γνώριζε την αλήθεια από το 1977 και του την είπε 33 χρόνια αργότερα; Πως θα την αντιμετώπιζαν τα δίδυμα; Μήπως θα την μισούσαν; Αυτή η εκδοχή την τρόμαζε, αυτή θα ήταν η πιο βαριά τιμωρία δεν ήθελε να στερηθεί την φιλία και την αγάπη αυτών των δύο καλύτερων φίλων της, αυτό δεν θα το άντεχε με τίποτα. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να μοιραστεί το μυστικό της με τον σύζυγό της, δεν το έκανε τελικά γιατί ίσως ο Αγαμέμνωνας να την έπειθε να μιλήσει πρόωρα στον Πέπο και μ' αυτόν τον τρόπο να έβαζε σε κίνδυνο τον θείο της, και θα πρόδιδε την επιθυμία του πατέρα της. Ήταν δύσκολη η θέση της, άθελά της είχε βρεθεί να είναι ένα γρανάζι μια μηχανής που η ίδια δεν το είχε επιθυμήσει ποτέ, βρισκόταν εκεί παρά την θέληση της. Ήταν Απρίλιος του 2010 όταν η Denise επικοινώνησε με την Μυρτώ για να της αναγγείλει τον θάνατο της μητέρας της και πως είχε αφήσει για την ίδια έναν φάκελο όπου περιείχε ένα γράμμα προφανώς. Αυτή η εξέλιξη ήταν μία μεγάλη έκπληξη για την Μυρτώ. Η Denise την ρώτησε αν επιθυμούσε να της το ταχυδρομήσει ή να της το παραδώσει η ίδια τον επόμενο Ιούνιο που θα συναντιόντουσαν στην Αμερική μια και εκκρεμούσε μια επίσκεψη για κάποιο καρδιολογικό συνέδριο. Η Μυρτώ δεν μπορούσε να περιμένει ακόμα δύο μήνες και γι' αυτό την είπε να της το στείλει ταχυδρομικός. Δέκα μέρες αργότερα η Μυρτώ βρισκόταν στο γραφείο της στο πανεπιστήμιο και κρατούσε στα χέρια της τον φάκελο που είχε παραλάβει εκείνο το πρωινό. Ξεκίνησε την ανάγνωση γεμάτη αγωνία.

"Αγαπημένη μου Μυρτώ γράφω σε σένα αυτό το γράμμα γιατί θεωρώ πως είσαι το πιο κατάλληλο πρόσωπο να αναλάβει αυτή τη δύσκολη αποστολή. Πριν 55 χρόνια ο πατέρας σου μας βοήθησε να υιοθετήσουμε ένα μωράκι, ήταν η περίοδος που εγώ βρισκόμουν σε απόγνωση γιατί λόγω ενός γυναικολογικού προβλήματος -- το οποίο στη συνέχεια ευτυχώς εξέλειψε -- δεν μπορούσα να τεκνοποιήσω και ο αγαπημένος μας φίλος, (ο πατέρας σου υπήρξε για μας ένας ευλογημένος φίλος) μας προτείνει να υιοθετήσουμε ένα κοριτσάκι που κάποια ανηλικη μητέρα είχε αφήσει στα σκαλιά της κλινικής του θείου σου στα Τρίκαλα. Εκείνο το κοριτσάκι είναι η Denise, όλα αυτά τα χρόνια δεν βρήκα το κουράγιο να της πω την αλήθεια, είχα πει στον θείο σου πως αν εμφανιζόταν κάποτε η μητέρα της να μας ειδοποιούσε να βρεθούν, προφανώς η κοπέλα δεν εμφανίστηκε ποτέ και γι' αυτό ο θείος σου δεν μας ενημέρωσε ποτέ πως είχε νέα της. Σε παρακαλώ από τα βάθη της ψυχής μου να της πεις εσύ την αλήθεια και να την παρακαλέσεις να με συγχωρέσει. Δυστυχώς όπως σου είπα δεν έχω κάποια στοιχεία να σου δώσω για την αναζήτηση των γονιών της. Σ' ευχαριστώ Nana".

Η Μυρτώ έμεινε για πολύ ώρα σκεπτική και κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι θετοί γονείς της Denise δεν γνώριζαν το τι ακριβώς είχε συμβεί το 1955. Ήταν καιρός πια να αποφασίσει τον τρόπο και τον τόπο που θα συναντούσε και θα έλεγε την αλήθεια στα δίδυμα, θα την έλεγε πρώτα στην Denise η στον Πέπο; Μήπως θα ήταν καλύτερα να ήταν παρόντες και οι δύο; Ήταν καιρός να μιλήσει με τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Τα παιδιά της ήταν αρκετά μεγάλα για να καταλάβουν και να την βοηθήσουν να πάρει τη σωστή απόφαση. Τους ενημέρωσε πως την Κυριακή δεν έπρεπε να κανονίσουν κάτι γιατί μετά το μεσημεριανό φαγητό ήθελε να συζητήσουν ένα πολύ σοβαρό θέμα. Όταν μετά το γεύμα άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας την παρακολουθούσαν όλοι με έκπληκτα μάτια, κάποια στιγμή μάλιστα η  Ευρυδίκη της είπε το εξής: Μάνα στέκεις με τα καλά σου; Είναι δυνατόν να έχουν συμβεί όλα αυτά που μας περιγράφεις; Όταν έφθασε στο τέλος είχαν χάσει όλοι του τη λαλιά τους, όταν πέρασε αρκετή ώρα και άρχισαν να συνέρχονται ξεκίνησαν να την βομβαρδίζουν με ερωτήσεις. Είχε πάει η ώρα 23:00 και ακόμα συζητούσαν όταν ο Αγαμέμνωνας πρότεινε να διακόψουν και να συνεχίσουν την κουβέντα την επόμενη μέρα, έτσι και έγινε. Την επόμενη όταν αργά το απόγευμα επέστρεψαν όλοι στο σπίτι ζήτησαν από την Μυρτώ να τους ενημερώσει πως σκόπευε να χειριστεί το θέμα, ο Ορφέας πήρε τον λόγο και είπε πως το καλύτερο θα ήταν να γράψει όλη την ιστορία σε κάποιο γράμμα όπου θα τους εξηγούσε το τι ακριβώς είχε συμβεί και να τους το ταχυδρομήσει. Οι υπόλοιποι δεν συμφώνησαν γιατί θεώρησαν πως αυτός ο τρόπος δεν ήταν ο πλέον κατάλληλος σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Η Ευρυδίκη ήταν της άποψης λόγω και του γράμματος που είχε λάβει από την μητέρα της Denise να πάει στη Νότια Αφρική και να μιλήσει πρώτα μαζί της. Η πρόταση της  υιοθετήθηκε μόνο από τον Αριστοτέλη γιατί  οι Αγαμέμνων και Ορφέας θεώρησαν πως δεν έπρεπε η μητέρα της να βρεθεί μόνη της σε μία τόσο δύσκολη υπόθεση. Τον λόγο πήρε ο Αγαμέμνωνας λέγοντας πως ήταν καιρός να επισκεφτούν την Ελλάδα, έπρεπε να μιλήσει η Μυρτώ με την Denise και να της εξηγούσε πως είχαν κανονίσει να επισκεφτούν την Ελλάδα και αν ήταν δυνατόν να κανονίσουν κι αυτοί να βρεθούν εκεί την ίδια περίοδο του Ιουλίου, πρότεινε μάλιστα αυτό να γινόταν στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου για να γιορτάσουν και τα 33 χρόνια φιλίας με τους Έλληνες φίλους τους προσδοκώντας αυτή η συνάντηση να γινόταν στις 7/7/2010. Αυτή η πρόταση άρεσε σε όλους και την υιοθέτησαν, έπρεπε τώρα να αναλάβει η Μυρτώ να επικοινωνήσει με την Denise για τα περαιτέρω. Εντωμεταξύ τα παιδιά είχαν ξετρελαθεί μα όλα αυτά που είχαν ακούσει και παρακάλεσαν την μητέρα τους αν γινόταν να είναι παρόντες όταν θα εξιστορούσε την ιστορία στα δίδυμα. Την επόμενη μέρα η Μυρτώ επικοινώνησε με την Denise η οποία με το που άκουσε τα ευχάριστα νέα για συνάντηση στο PEPOS RESTAURANT δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό της. 

Κάπου εδώ σταματώ την αφήγηση, βρισκόμαστε στο προτελευταίο μέρος αυτής την συγκλονιστικής ιστορίας, η επόμενη ανάρτηση θα είναι αφιερωμένη στη συνάντηση των διδύμων και στην αποκάλυψει της αλήθειας από την Μυρτώ. Σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ.