Καλημέρα, Καλή Εβδομάδα, Καλόν Μήνα και καλές διακοπές. Άλλοι για Ικαρία, Άλλοι για Φούρνους, Άλλοι για Σάμο, Άλλοι για Λήμνο και άλλοι για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Φίλες Φίλοι καλημέρα, το μενού σήμερα την πρώτη μέρα του Ιουλίου είναι ταξιδιάρικο, το πρωί με το κρουαζερόπλοιο της ΟΚΡΑ αναχώρησαν για τα νησιά του Αιγαίου επίλεκτα μέλη της ΟΚΡΑ προκειμένου να παραβρεθούν στις εργασίες του συνεδρίου που θα λάβουν χώρα στην ΙΚΑΡΙΑ, στους ΦΟΥΡΝΟΥΣ και στη ΣΑΜΟ το πρότζεκτ το έχει αναλάβει η γενική γραμματέας της ΟΚΡΑ Α.Μ. και ως εκ τούτου η επιτυχία θεωρείτε δεδομένη. Τις εργασίες και τις προτάσεις που θα γίνουν θα μας τις παρουσιάζει σε καθημερινή βάση ο πνευματικός μας δάσκαλος Η.Γ. μαζί με την ιστορία των νησιών και τα πολιτιστικά δρώμενα που θα παρακολουθήσουν. 

Εγώ, ο CEO της ΟΚΡΑ μαζί με την Λόλα θα αναχωρήσουμε για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ προκειμένου στις 05/07/24 να παραβρεθούμε στην εκδήλωση που θα γίνει στην ιστορική Πιάλεια προς τιμήν του διδασκάλου ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Τον διδάσκαλο θα τιμήσει ο πρόεδρος της κοινότητας για την πολύπλευρη προσφορά του στο χωριό και ειδικότερα στον πολιτισμό, στις τέχνες και στα γράμματα. Αξίζει να επισκεφθείτε το ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στην Πιάλεια, είναι ένα δημιούργημα του εκλεκτού μας φίλου Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου, είναι ένα κόσμημα.

Δεν θα μπορούσα να μην συμπεριλάβω στην σημερινή μου ανάρτηση το κορυφαίο ποίημα για το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ και ελπίζω, να μην ζήσουμε σκηνές παρόμοιες σαν αυτές που βιώνουν αρκετοί κάτοικοι σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας από τις πυρκαγιές λόγω της απερισκεψίας; κάποιων κατοίκων που δημιουργούν εστίες μόλυνσης και πυρκαγιάς σε διάφορα σημεία. Το κακό δεν αργεί να γίνει και γι' αυτό ας είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί μιας και στο επόμενο διάστημα οι θερμοκρασίες θα είναι ξανά στο κόκκινο.

 '' ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ''   

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.

Π.Λ.

----------------------------------------------------------

Ακολουθεί ένα οικολογικό ποίημα.

🌲🌲🌲

Το νέο οικολογικό ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου.

Τα πλατάνια στο τάμπλετ.

Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/

Θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων/

Και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, 

θρόισμα και οξυγόνο.

Θα 'ρθει μία μέρα που τα πλατάνια/

Θ' αρρωστήσουν και τότε οι άνθρωποι/

θα καταλάβουν τη χρησιμότητα τους/

Τότε όμως θα είναι αργά.

Θα 'ρθει μία μέρα που ο γεροπλάτανος/

Δεν θα μπορεί πλέον να λέει ιστορίες/

Ούτε και ν' ακούει ιστορίες που συνήθιζαν να λένε/

Στον ίσκιο του οι άνθρωποι.

Θα 'ρθει μία μέρα που στη θέση τους/

Απλά θα υπάρχουν μαύρες τρύπες/

Και ως συνήθως οι επιμηθείς άνθρωποι/

Θα κλαίνε πάνω σ' αυτές τις τρύπες.

Πολλοί από αυτούς θα είναι λυπημένοι και άρρωστοι 

όπως τα πλατάνια/

Τα μικρά παιδιά θ' ακούνε για πλατάνια/

Και δεν θα γνωρίζουν πως ήταν η μορφή τους/

Θα ανατρέχουν φυσικά στο τάμπλετ.

Το ποίημα ανήκει στην συλλογή "εικόνες μιας άλλης εποχής" 

και είναι αφιερωμένα σε όσους έχουν ακόμα ευαισθησίες για το περιβάλλον. Ο ποιητής καλά τα έλεγε αλλά δεν τον άκουγε κανείς.

-----------------------------------------------------

Το πιο κάτω ποίημα είναι αφιερωμένο στην Λόλα.

🍷😘💕🌹🎨🍇🎷🎹💐🍒

Κάποτε, ελπίζω όχι αργά/

Που θα' χέις καθίσει Λόλα/

Στην αυλή των Θαυμάτων,/ 

Μήνα Ιούλιο και Αύγουστο/

αναπολώντας τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε εκεί/

Θα απαγγέλεις στίχους μου μουρμουρίζοντας/

Αφιερωμένους στην Πανσέληνο/

Και εκστατικά με πολύ συγκίνηση θα λες:

"Σελήνη, εσύ γνωρίζεις πολύ καλά/

Το πόσες φορές μαζί με τον Πέπο/

Αγναντεύαμε τις ομορφιές σου/

Και  ο Πέπος με εξυμνούσε στα ποιήματά του/

Αποκαλώντας με Μούσα του!

Σελήνη μου, τι ευτυχία ήταν αυτή'';

Ζήσαμε Λόλα μαζί σε θαυμαστούς καιρούς/

Και όσο μπορούμε ας συνεχίσουμε/

Γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί/

Που θα φέρουν ανομβρία συναισθημάτων/.

Υ.Γ. αν δεν πιστέψεις στο εφικτό του ανέφικτου πως θα γίνει εφικτό το ανέφικτο;

Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι ακόμα νωρίς με εύ πράττειν και Σανατατί ντι άκουα.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΦΙΛΩΝ.