ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ-ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του filomatheia.blogspot.gr καλημέρα το μενού σήμερα του ιστολογίου έχει σαν θέμα έναν απίστευτα ΥΠΕΡΟΧΟ άνθρωπο, σήμερα θα σας παρουσιάσω την κορυφαία πράξη ενός Έλληνα μιας άλλης εποχής, θα σας παρουσιάσω τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΛΛΙΑ-ΠΛΑΠΟΥΤΑ την ιστορία του μου τη διηγήθηκε με πολύ συγκίνηση, και με κάποια ''ενοχή'' ο εγγονός της γιαγιάς Φωτεινής, αδερφή του Γιώργου Κόλλια,  ο ΜΕΓΑΛΟΠΑΤΕΡΑΣ ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ο οποίος είναι γιος της Αθηνάς, η Αθηνά ήταν η μία από τις 4 κόρες της Φωτεινής και του  Κωνσταντίνου Κατσιέρη. Περίπου το 1905 ένα Ελληνόπουλο από τα χωριά της ορεινής Ολυμπίας αποφασίζει να αναζητήσει την τύχη του στην άλλη άκρη του ατλαντικού, στην πολλά υποσχόμενη τότε Αμερική. Το όνομα αυτού ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΛΛΙΑΣ αντί για ΠΛΑΠΟΥΤΑΣ η αλλαγή έγινε γιατί ο παππούς; η ο πατέρας του; είχαν στείλει στον άλλο κόσμο καμιά 50ρια Τούρκους κι εκείνοι με τη σειρά τους όπου έβρισκαν Πλαπούτα τον έσφαζαν. Αυτός ήταν ο λόγος που έγινε η αλλαγή του ονόματος. Με το όνομα Κόλλιας πλέον αναχωρεί το μικρό Ελληνόπουλο για το Αμέρικα! Μετά από ένα μήνα ταξίδι και αφού σώθηκε από τους καρχαρίες και από το σκορβούτο έφθασε στις ακτές του Νέου Κόσμου αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Άφησε πίσω την πιο μικρή αδερφή του τη Φωτεινή, με την υπόσχεση που της έδωσε πως πάντα το μυαλό του θα ήταν στη οικογένεια, και πως μετά από μερικά χρόνια αφού θα είχε μαζέψει αρκετές οικονομίες να επέστρεφε για να βοηθήσει την οικογένεια. Τα χρόνια πέρναγαν η αδερφή του η Φωτεινή παντρεύτηκε όπως προείπα τον Κωνσταντίνο Κατσιέρη, έκανε και 4 χαριτωμένα κοριτσάκια, την Αθηνά, την Σταυρούλα, την Αγγελική, και την Μαριγώ, ο ξενιτεμένος συνέχιζε να παραμένει στην ξενιτιά, τα νέα που έφταναν, όταν έφταναν μίλαγαν πάντα για την επιστροφή στη γλυκιά πατρίδα. Τα κορίτσια μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν και έκαναν τις δικές τους οικογένειες. Η μία από τις κόρες η Αθηνά, ήταν η μητέρα του φίλου μου που μου διηγήθηκε αυτή την καταπληκτική ιστορία ανθρωπιάς  με δάκρυα στα μάτια, που σημαίνει πάρα πολλά. Παντρεύτηκαν λοιπόν και οι οι τέσσερις ανιψιές του Γεωργίου Κόλλια, η μία εξ αυτών παντρεύτηκε τον Πάνο Παπανικολάου, έναν αρχοντάνθρωπο και έξω καρδιά, βρισκόμαστε ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η οικονομική κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη και ώ!!!!! του θαύματος οι τέσσερις σύζυγοι των κοριτσιών της αδερφής τού Γεωργίου Κόλλια, μεταξύ αυτών και ο πατέρας του φίλου μου, λαμβάνουν από ένα γράμμα όπου ο Θείος από την Αμερική ενημερώνει τις ανιψιές του πως σύντομα θα λάβουν από 3000 δολάρια!!!!!!!!!!!! η κάθε μία, μιλάμε για πολλά χρήματα για εκείνη την εποχή. Το μικρό Ελληνόπουλο δεν είχε ξεχάσει την αποστολή του, απλά τα πράγματα για αρκετά χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα και γι' αυτόν. Στην πορεία ήρθαν κι άλλα εμβάσματα και χάρις σ' αυτά τα εμβάσματα μπόρεσαν να σταθούν στα πόδια τους οι πολυμελείς οικογένειες των τεσσάρων κοριτσιών, αρκεί να σας πω πως η μία μόνο κόρη είχε 8 παιδιά. Η ''ενοχή'' του φίλου μου εδράζεται στο γεγονός πως δεν έπραξε τα δέοντα, τότε που έπρεπε, γι' αυτόν τον υπέροχο θείο της μητέρας του, γι' αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο. Αν κάποια/ος από σας που θα διαβάσει το πιο πάνω άρθρο θέλει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του σε κάποιον άνθρωπο ας μην περιμένει να πεθάνει για να το κάνει, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθεί στη δυσάρεστη θέση ''ενοχής'' του καλό μου φίλου που μ' εξιστόρησε την ιστορία που διαβάσατε. Αξέχαστε Γιώργο Κόλλια η πράξη σου ήταν κορυφαία για μένα, και φαντάζομαι  επίσης πως και για όλους τους ευεργετηθέντες θα συνεχίσεις να ζεις στον παράδεισο της μνήμης μας. Με σεβασμό και εκτίμηση Επικούρειος Πέπος.

Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, είναι αμέτρητα τα περιστατικά κατά τα οποία, σημειώθηκαν συμπλοκές άλλοτε σημαντικής και άλλοτε μικρότερης εμβέλειας, σε όλους σχεδούν τους τόπους της σκλαβωμένης Πατρίδας.
Δύο τέτοια περιστατικά διαδραματίστηκαν στο χωριό μας , με κύριο πρωταγωνιστή τον οπλαρχηγό Κόλλια-Νικόλα Πλαπούτα, από το χωριό Παλούμπα της Γορτυνίας, τον πατέρα του γνωστού καπετάνιου Δημητρίου Πλαπούτα, ο οποίος εξολόθρευσε τις συμμορίες των Τουρκαλβανών που έκαναν επιδρομές εναντίον του χωριού μας αλλά και των γειτονικών χωριών.

Ο ιστορικός και δικηγόρος Κανδηλώρος , στο βιβλίο του «η Γορτυνία» γράφει ότι: «έναν δε Αλβανόν Μπαλήν έκλεισε ο Κόλλιας μετά του Παναγούλια εις την Καμηνίτσαν της Νυμφασίας και τον εφόνευσαν μετά των 43 οπαδών του, μη σωθέντος ουδενός. Κατόπιν ο Κόλλιας συνεπλάκη μετά του Βαλή εις την Καμηνίτσαν και κλεισθείς εις την εκκλησίαν , εφόνευσε και τους 40 Τούρκους κατά το μνησθε΄ν σημείωμα του Πλαπούτα.
Ο ιστορικός Αμβρόσιος Φραντζής αναφέρει επίσης:
«Και ο Κόλλιας ομού και ο Πλαπούτας ομού εφόνευσαν τον Αλβανό Μπαλή περιφερόμενον άλλοτε με 40 και άλλοτε με 50 εις τα κώμας της Πελοποννήσου και αρπάζοντα ουχί μόνο τα χρήματα αλλά και ζώα δυναστικώς αλλά και ακόμα και γυναίκας οποίας του ήρεσκον , τούτου δε κλείσαντες εις τίνα μικρά κώμην της Καρυταίνης, Καμενίτζαν ονομαζομένην. Ο Κόλιας Πλαπούτας με τον Παναγούλιαν , εφόνευσαν μετά τον περί αυτόν Οθωμανών 43, χωρίς να μείνει εξ΄ αυτών ουδέ εις ζων. Πολλοί δε και άλλοι των κλεφτών εις διάφορα μέρη της Πελοποννήσου έπραττον τα αυτά κατά των Αλβανών καθώς και κατά των κατοίκων της Πελοποννήσου Οθωμανών.»
Επιπρόσθετα αναφέρεται μια ακόμα μάχη στο έργο «Πλαπούτας-βιογραφία» , όπου στη θέση της Καμενίτσας είχε στήσει ενέδρα ο ληστής Μπάρλας με το απόσπασμά του, πενήντα διαλεχτούς τουρκαλβανούς.
«Και ως διάβαινε ανύποπτος ο Κόλλιας με τους δικούς του, δέχθηκε μπαταριές και από τις δυό μεριές του.
Έπιασε το βράχο γρήγορα για μετερίζι και άρχισε τον πόλεμο. Ένα βόλι τον πλήγωσε στο μπράτσο, άλλο στον ώμο και άλλο του έσπασε το κοντάκι από το καρυοφύλλι του. Μέσα στη μάχης την ορμή , στη βοή και την υπερένταση, την υπέρταση της ψυχής του και του κορμιού του για τη νίκη, δεν ένιωσε τον πόνο.
Μόνο όταν είδε το αγαπημένο του ντουφέκι σπασμένο, έφριξε.
-Τώρα θα ιδήτε μουρτάτες , έκραξε , σφύριξε επίθεση με τα γιαταγάνια και διέταξε επίθεση. Βούιξε ο τόπος από τις άγριες κραυγές τους, τις ντουφεκιές και τις σπαθιές τους, τους αλαλαγμούς και τους βογγούς . Ώρες κράτησε η μάχη.
Οι τούρκοι κατατρομαγμένοι , πληγωμένοι όσοι γλύτωσαν έτρεξαν να σωθούν με φυγή. Τον Μπάρλα πρόφθασε και τον σκότωσε. Έπιασε 14, του έδεσε και τους πήγε στο Παλούμπα, Τότε ένιωσε πονο στο χέρι του και στον ώμο.
-Βρε κερατάδες ! Και το ντουφέκι και το χέρι μου!
Αγρίεψε και διέταξε να τους κόψουν τα αυτιά και να τους απόλυσουν να πάνε άλλοι στο Λάλα και άλλοι στην Καρύταινα και στο φανάρι κα να ειπούν: «Αυτά παθαίνει όποιος χτυπάει τον Κόλλια και το ντουφέκι του μπαμπέσικα»

Όπως και στα υπόλοιπα χωριά της πολύπαθης Αρκαδίας, οι Καμενιτσιώτες πρόγονοί μας, στάθηκαν άξιοι στο ύψος των περιστάσεων και έδωσαν την συνεισφορά τους
στη μάχη του χωριού τους μέσα στην εκκλησία για την εξόντωση της συμμορίας του τουρκαλβανού Μπαλή.
Σε όλη αυτή την ιστορική σελίδα της Καμενίτσας , διακρίνεται η μορφή του μεγάλου οπλαρχηγού Κόλλια Πλαπούτα , να παραμένει σχεδόν μόνιμα στο χώρο της Καμενίτσας.
Στην ιστορία παραμένει αφώτιστη ακόμα η καταγωγή του.Πολλές πηγές αναφέρουν ότι η γενιά του προερχόταν από τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Βορείου Ηπείρου (Ιλλυρία) όπου κατέφυγε κυνηγημένη με τους συνεχείς διωγμούς των χριστιανικών πληθυσμών από τους Τούρκους. Μετά από περιπλάνηση οι πρόγονοι του Κόλλια Πλαπούτα εγκαταστάθηκαν στου Παλούμπα, στα γορτυνιακά σύνορα με την Ηλεία.
Το αν κατάγετο τελικά από την Καμενίτσα ή όχι, μπρος στην προσφορά του στο χωριό μας, με την οποία απάλλαξε το χωριό μας από τα στίφη των ληστών , τελικά λίγη σημασία έχει.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Πηγές: «Ιστορία της Γορτυνιακής Καμενίτσας Αρκαδίας» (Τάκης Δ.Καρπούζος)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ