Ένα ποίημα του ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ με τίτλο ''Σώπα μη μιλάς'' επίκαιρο μιας και τα τόσα εκατομμύρια πολιτών στην ευρωπα'ι'κή ένωση Σιωπούν παρ' ό,τι συμβαίνουν γύρω μας τραγικά γεγονότα.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επικούρειοι και όχι μόνο καλησπέρα από την Κάντζα. Το μενού της σημερινής ανάρτησης έχει να κάνει με την σιωπή, την σιωπή που επικρατεί γύρω μας τι στιγμή που δολοφονούνται χιλιάδες άμαχοι, γυναίκες και παιδιά και όλοι σιωπούν. Μα τι κόσμος είναι αυτός; Όλος ο κόσμος πια είναι ένα καζάνι που βράζει και αλίμονο όταν εκραγεί. Κάτι ήξερε ο ποιητής όταν έγραφε το πιο κάτω ποίημα, ίσως να έβλεπε αυτά που ζούμε σήμερα, ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Οι ποιητές γιατί σιωπούν; που είναι όλοι αυτοί οι λαλίστατοι; Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Αζίζ Νεσίν

Σώπα μη μιλάς…


Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.


Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλασα,έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
“κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρείς το μπελά σου, σώπα”.

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα”
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε “Σώπα”.
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.

Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το “Σώπα”.

Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’ την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς
χωρίς να μιλάς να λές “έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις 

Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:

ΜΙΛΑ!…

Επιτέλους!!!

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, αυτή η ανάρτηση που διαβάζετε αυτή τη στιγμή έχει για μένα σημαντική συναισθηματική φόρτιση για δύο λόγους, ο πρώτος είναι η αγαπημένη μας Κουλίτσα. Την Κουλίτσα την γνώρισα το 1979 στην Δεινοστράτου 31-33 η δική της οικογένεια έμεινε στον τρίτο όροφο και η δική μου στον δεύτερο. Μία κόρη αυτοί μία κόρη κι εμείς, η δική τους κόρη 15 χρόνια περίπου πιο μεγάλη από την δική μας. Η Κουλίτσα σύζυγος του Κυριάκου Μιχελουδάκη με καταγωγή η Κουλίτσα από τα Καλύβια Μεσογείων αγάπησε και την δική μας κόρη σας δικό της παιδί. Ζήσαμε εκεί 25 χρόνια, είμασταν σαν μία οικογένεια. Η αγαπημένη μας Κουλίτσα πριν 2 χρόνια περίπου άρχισε σιγά σιγά να χάνει την μνήμη της, δυστυχώς υπάρχουν γύρω μας πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Η σημερινή αφιέρωση είναι για την Κουλίτσα μας, μέσα στην ατυχία της είναι τυχερή που έχει μία κόρη αστέρι, είναι η παλιά γραμματέας που είχα στην ΟΚΡΑ. Η κατάσταση σήμερα της Κουλίτσας έχει χειροτερέψει δυστυχώς. Η Κουλίτσα μπορεί να μην θυμάται λόγω του προβλήματος αλλά εμείς θυμόμαστε πολύ καλά το πόσο μας αγαπούσε και το πόσο μας βοήθησε. Το πιο κάτω γράμμα το έγραψε κάποια μητέρα προς το παιδί της και νομίζω πως μας αφορά όλους μας, είτε σαν γονείς είτε ως παιδιά. 

Είναι ένα γράμμα προειδοποίηση για όλα όσα πρόκειται να βιώσει το παιδί της τώρα που εκείνη μεγαλώνει και δεν θα μπορεί να φροντίζει ούτε εκείνο ούτε καν τον εαυτό της. Το γράμμα μιλά για τη δύναμη της αγάπης, για την ανταπόδοση συναισθημάτων αλλά και για το μεγαλείο της ψυχής μιας μάνας που μπορεί να κινήσει βουνά προκειμένου να βλέπει το παιδί της ευτυχισμένο. Διαβάστε το...

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ........

Αγαπημένο μου παιδί

την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα

- κι αυτό φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να γίνει -

- κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις...

Μπορεί τα χρόνια μου να πέρασαν.

Μπορεί οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπό μου...

Όμως ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητά της, ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους...

Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου!

Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

Στα χρόνια που πέρασαν ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν!

Όμως ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές...

Γι' αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση...

Θυμήσου με πόση υπομονή ξόδευα ώρες ατελείωτες να σε βοηθώ!

Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές μην με παρεξηγείς. Άκουσέ με.

Όταν ήσουν μικρό παιδί έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δε θέλω να κάνω ντους μη θυμώνεις... Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες προκειμένου να με πείσεις να μην σε λούσω...

Όταν διαπιστώνεις την άγνοιά μου πάνω στη νέα τεχνολογία δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με ένα περιπαιχτικό χαμόγελο...

Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ. Και αν δεν μπορώ μην εκνευρίζεσαι.

Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση αλλά η χαρά να είμαστε μαζί και να συζητάμε..

Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά... Να ντύνεσαι σωστά...

Να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος...

Όταν δε θέλω να φάω μην με πιέζεις.

Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι...

Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου δεν μου επιτρέπουν να περπατώ μην στεναχωριέσαι. Φυσικό είναι! Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ.

Το ίδιο έκανα κι εγώ όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα...

Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήρια όσο θα ήθελα. Ωστόσο τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ...

Κάποια μέρα θα καταλάβεις ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα...

Και προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις να ετοιμάσω το δρόμο σου!

Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμο μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη.

Κι εγώ θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα...

Σ΄αγαπώ.....

Η μαμά σου.....

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Υ.Γ. Ο Δεύτερος λόγος είναι ένας αληθινός φίλος που ξαφνικά άρχισε να έχει μερική απώλεια μνήμης, μακάρι να είναι μόνο αυτό. Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το γράμμα δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Για μία ακόμη φορά δικαιώνεται ο σοφός διδάσκαλος από την ιστορική και πνευματική Πιάλεια που λέει: Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε όσο είναι νωρίς.

Εγώ προσπαθώ να μάθω, αν κάνεις κι εσύ το ίδιο ίσως και να συναντηθούμε στα μισά της διαδρομής. Εσύ αποφασίζεις. Η επιλογή έγινε από την Διώνη.

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα, από τον φίλο Κώστα Γαρδικιώτη,  σχετικά με την σπορά έλαβα το πιο κάτω μήνυμα: 'Αμα σπείρουμε φωτοβολταικά ,στα γόνιμα εδάφη του Θεσσαλικού κάμπου ,τι θα δρέψουμε ; Η απάντηση είναι ηλεκτρικό ρεύμα! Αλλά τι να το κάνεις το ηλεκτρικό ρεύμα άμα δεν έχεις ψωμί να φας;;;!!! 

Πάμε τώρα στην ανάρτηση της ημέρας, το κείμενο το έλαβα από την Διώνη, είναι δασκάλα και διδάσκει στα χωριά της κάτω Ιταλίας. 

Εμείς άραγε τι έχουμε μάθει;

Σας χαιρτώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Έμαθα –
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα –
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφίονται στους άλλους.

Έμαθα –
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεις μια συγγνώμη με μία δικαιολογία.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.

Έμαθα –
ότι αρκεί μια στιγμή για να κάνεις κάτι που θα σε στενοχωρεί όλη σου τη ζωή.

Έμαθα –
ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνεις αυτός που θέλεις να είσαι.

Έμαθα –
ότι θα πρέπει πάντα να αποχωρίζεσαι τα αγαπημένα πρόσωπα με λόγια αγάπης. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπεις.

Έμαθα –
ότι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που κάνουμε, δεν έχει σημασία το πώς αισθανόμαστε για αυτό που κάνουμε.

Έμαθα –
ότι είτε μπορείς να ελέγχεις τη συμπεριφορά σου είτε θα σ’ ελέγχει αυτή.

Έμαθα –
ότι ανεξάρτητα από το πόσο θερμή είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος εξασθενίζει και πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο να πάρει τη θέση του.

Έμαθα –
ότι ήρωες είναι αυτοί που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, όταν χρειάζεται να γίνει, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.

Έμαθα –
ότι τα χρήματα είναι ένας άθλιος τρόπος να αξιολογείς την ζωή σου.

Έμαθα –
ότι μερικές φορές οι άνθρωποι που περιμένεις να σε κλωτσήσουν όταν είσαι στα κάτω σου, είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να πάρεις τα πάνω σου.

Έμαθα –
ότι όταν είμαι θυμωμένος έχω το δικαίωμα να το δείχνω, αλλά αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να γίνομαι σκληρός με τους άλλους.

Έμαθα –
ότι η αληθινή φιλία διατηρείται ακόμα και όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το ίδιο ισχύει και για την αληθινή αγάπη.

Έμαθα –
ότι μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν σε αγαπάει με τον τρόπο που θέλεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει όσο περισσότερο μπορεί.

Έμαθα –
ότι η ωριμότητα σχετίζεται περισσότερο με τις εμπειρίες που είχες καθώς και από τι έχεις μάθει από αυτές, και λιγότερο από το πόσα γενέθλια γιόρτασες.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να λες σ’ ένα παιδί ότι τα όνειρά του είναι εξωπραγματικά. Τι τραγωδία θα ήταν αν σε πίστευε.

Έμαθα –
ότι δεν είναι πάντα αρκετό να σε συγχωρέσουν οι άλλοι. Αρκετές φορές πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία πόσο άσχημα ράγισε η καρδιά σου, η ζωή δεν σταματά για να ξεπεράσεις τη θλίψη σου.

Έμαθα –
ότι οι περιστάσεις και οι συνθήκες μπορεί να έχουν επηρεάσει το ποιοι είμαστε, όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που έχουμε γίνει.

Έμαθα –
ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Έμαθα –
ότι μόνο και μόνο επειδή δύο άτομα μαλώνουν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο. Ισχύει και το αντίθετο, επειδή δεν μαλώνουν δεν σημαίνει ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να μάθουμε ένα μυστικό. Θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας για πάντα.

Έμαθα –
ότι δύο άνθρωποι μπορούν να κοιτούν ακριβώς το ίδιο πράγμα και να βλέπουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έμαθα –
ότι τα διαπιστευτήρια στον τοίχο, δεν σε κάνουν αξιοπρεπή άνθρωπο.

Έμαθα –
ότι οι άλλοι θα ξεχάσουν τι τους είπες, θα ξεχάσουν τι τους έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να αισθάνονται.

Έμαθα- Υ.Γ. Επικούρειου Πέπου.
ό,τι στην Ελλάδα αρκετοί έχουμε ξεχάσει τις λέξεις συνέπεια, σεβασμός, νόμος, λόγος, εμπιστοσύνη, παιδεία, φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, καλημέρα, καλησπέρα, ήθος, αξιοπρέπεια, ευχαριστώ, παρακαλώ, αλληλεγγύη, καλοσύνη, ευγένεια, φιλοξενία.

Omer Washington, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος Βραβευμένος το 2007 με το «Martha Gellhorn Prize for Journalism»

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ. [υπάρχουν ακόμα δύο].

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο χωριό του Πεπέ, τα τέσσερα ποιήματα που ακολουθούν, με κορυφαίο το πρώτο το οποίο έγραψε ο εκλεκτός μου φίλος - φιλόλογος Παναγιώτης Λαδιάς όταν επισκέφθηκε το Μαγευτικό το 2007 

Και τα τέσσερα ποιήματα μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκέτιου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."
-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.

Π.Λ.

ΥΓ. Κλείσε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι στην καρδιά σου και θα νιώσεις την αύρα του Κερκέτιου όρους να σου χαϊδεύει τα μάγουλα, θα νιώσεις τη δροσιά του Κεφαλοπόταμου να ποτίζει την ψυχή σου, θα νιώσεις τ' αρώματα της ρίγανης, της Φλαμουριάς, και των αρωματικών φυτών να ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σου σύστημα, θα νιώσεις την φιλοξενία των Γοργογυραίων να σε καλούν να επισκεφτείς το χωριό τους ξανά και ξανά, θα νιώσεις την ηδονή που εκπέμπουν οι Μούσες και οι Νύμφες του δάσους και του ποταμού, αυτά και άλλα πολλά μαγικά θα σου συμβούν αν κλείσεις στην 💓 το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το οποίο ύμνησε με το πιο πάνω ποίημα ο μέγιστος φιλόλογος και ποιητής Παναγιώτης Λαδιάς όταν το επισκέφτηκε και το ερωτεύτηκε.
Ίσως να είναι το πιο ερωτεύσιμο χωριό στην ελληνική επικράτεια.
Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι;
Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση.
Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

==================


[ΔΕΥΤΕΡΟ]

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,
κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη
ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·
έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις
και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, στον δρόμο 

μη προχώρει του ταξιδιού σου πια.
Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,
των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·
και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις
που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις
τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να
μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;

Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.
Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.
Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,
οι καρποί,τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.

Από ένα ποίημα του ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.

=================

[ΤΡΙΤΟ]

Απ' όταν χώρισε θαρρώ/
Το χώμα από τον ουρανό/
Καμαρωτό μ' αλαζονεία/
Και μες στη θεία ησυχία/

Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/
Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/
Και όταν ρίχνουμε ματιές/
Στους κάμπους με τις κερασιές/

Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/
Κρύβεται πίσω από το βουνό/
Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/
Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/

Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/
Να το αγγίξουν πλησιάζουν/
Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/
Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.

Γιαμάμπε Ακαχίτο.

=================

[ΤΕΤΑΡΤΟ]

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο
Στους δρόμους του ουρανού
Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά
Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς

Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα
Στο άρωμα των λουλουδιών
Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου
Και των πουλιών τις μουσικές.

Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου
Και με τη θύμησή σου, 

κάθε στεναγμό και κάθε πόνο
Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ

Πιο κοντά μου σε νιώθω
Όσο κι αν μακριά σου φεύγω
Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου
Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου

Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι
Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,
Με χρώματα, με αρώματα
Και με κάθε λογιών χαρίσματα.

Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές
Στην αυλή των θαυμάτων
Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.
Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην 💓 τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Την επιμέλεια των κειμένων έκανε ο Επικούρειος Πέπος.

Ο ΑΡΧΙΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΙΡΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ μαζί με τον ΚΑΠΤΑΝ ΦΑΤΟΥΡΓΟ

O ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΠΟΥΦ!!! ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ.

Φίλες και Φίλοι σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών, σήμερα 01/10/2024 ο μέγιστος των πειρατών ο Poof, ο τρομερός θαλασσόλυκος, αποφάσισε κατόπιν προτροπής του Αρχιπειρατή Καπτάν Φτούργου, να ξαναβγεί στις θάλασσες για πειρατεία και κυρίως για νέες περιπέτειες. Μετά από 40 χρόνια αδράνειας το ένστικτο του πειρατή ενεργοποιήθηκε ξανά για να του θυμίσει τις ένδοξες μέρες της πειρατείας, τότε που αλώνιζε τις θάλασσες και ήταν ο φόβος και ο τρόμος παράνομων πειρατών.

Την ''γλύκα'' του σπαθιού του είχαν γευτεί πολλοί ανεγκέφαλοι που προσπαθούσαν να προβάλουν αντίσταση στο πιο γρήγορο και αποτελεσματικό σπαθί που γνώρισαν οι θάλασσες στη νεότερη ιστορία των πειρατών. 

Όλα ξεκίνησαν περίπου έναν μήνα πριν όταν ο τρομερός Poof δέχθηκε μια πρόσκληση για ένα συνέδριο πειρατών στη θάλασσα των Σαργασσών, όπου τον καλούσαν να είναι ο κεντρικός ομιλητής, το συνέδριο προς τιμήν του θα ονομαζόταν, ''Α' συνέδριο Πειρατών αφιερωμένο στον αρχιπειρατή Poof!!'' Εννοείται πως αυτό ήταν πολύ μεγάλη τιμή για τον Poof αλλά τον προβλημάτισε το γεγονός της μεγάλης αδράνειας. Τι θα έλεγε στους παρευρισκόμενους; τι θα έλεγε στους μεταπτυχιακούς σπουδαστές της πειρατείας; όλα αυτά που γνώριζε είχαν συμβεί 40 χρόνια πριν, και αν κάποιος ρωτούσε, και τι έκανες αρχιπειρατή όλα αυτά τα χρόνια, τι θα του απαντούσε ο Poof; 

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε τη ''άτακτη φωνούλα'' του πειρατή που έκρυβε μέσα του να του λέει: Φύγε! Φύγε ξανά για νέες περιπέτειες, για καινούριες εμπειρίες. Αμέσως μετά όταν επέστρεψε στο σπίτι του προσπάθησε να επικοινωνήσει με παλιούς συναδέλφους ώστε να μάθει τι έχουν απογίνει, τελικά βρήκε μόνο τον Καπτάν Φατούργο. Ο Καπτάν Φατούργος είχε αποσυρθεί σε κάποιο μικρό νησάκι του Ιονίου και πάντα ήταν σε ετοιμότητα. Όταν άκουσε το σχέδιο του Poof πέταξε από τη χαρά του, αυτό περίμενε ν' ακούσει τόσα χρόνια. Κάλεσε τον Poof να τον επισκεφθεί στο νησάκι που ζούσε με τα λάφυρά του και την αγαπημένη του, προκειμένου όπως είπε να του δείξει πολλά και διάφορα. Πράγματι ο Poof επισκέφθηκε τον Καπτάν Φατούργο και όταν τον ξενάγησε στο υπόγειο του σπιτιού του δεν πίστευαν τα μάτια του γι' αυτά που έβλεπαν. Ο Καπτάν Φατούργος όλα αυτά τα χρόνια συγκέντρωνε εξοπλισμό για μια νέα εξόρμηση. Εξήγησε στον Poof πως ό εξοπλισμός αρκούσε για να αρματωθούν τουλάχιστον 20 άτομα. Όσο για το πειρατικό καράβι θα ξεκινούσαμε αρχικά με μια μικρή γαλέρα και στην πορεία θα κουρσεύαμε κάποιο μεγαλύτερο. Στην ηρεμία του νησιού ξεδίπλωσαν όλα τα σχέδια, το μόνο που έλειπε ήταν η στρατολόγηση των νέων πειρατών, οι οποία έπρεπε να γίνει με μεγάλη προσοχή, χρειαζόταν τουλάχιστον 20 άτομα που να είναι μαχητές, να μην έχουν υποχρεώσεις, να μην είναι βρακάκηδες, όπως ο Πλάτωνας, να μην είναι πονόψυχοι, να είναι σκληροτράχηλοι, να μην είναι προληπτικοί, να μην είναι θρησκόληπτοι, και να αντέχουν στις κακουχίες. Ο Poof πρότεινε στον Καπτάν Φατούργο να υπήρχαν στο πλήρωμα και κάποιες δυναμικές γυναίκες όπως η Φαίη, η Μαρίζα, η Τζωρτζίνα και η Δολέντσια. Όταν έπεσε στο τραπέζι η πρόταση του Poof o Καπτάν Φατούργος την απέρριψε αμέσως γιατί θεωρούσε πως αν υπήρχε γυναίκα στο πλήρωμα αυτό θα ήταν η καταστροφή μας. Επειδή τον τελευταίο λόγο τον είχε ο Καπτάν Φατούργος ο Poof συμφώνησε, πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην κρίση του Καπετάνιου. Ο Poof ενημέρωσε τον Καπτάν Φατούργο για την πρόσκληση που είχε δεχθεί και συμφώνησε πως έπρεπε να παραστεί, και απλά να αναφέρει κάποια ιστορία από το παρελθόν. Πράγματι αυτό και έκανε ο Poof, πήγε στο συνέδριο και τους μίλησε για τα παλιά, αλλά παράλληλα διέκρινε και κάποιους υποψήφιους τους οποίους με τρόπο τους μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια.

Θα σας παρουσιάσω εδώ την ομιλία του Poof στο συνέδριο των πειρατών, και αμέσως μετά τα πρώτα ονόματα αυτών που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον να συμμετέχουν στο πειρατικό του Καπτάν Τζίμη Φατούργου.

''Σκληροτράχηλοι υποψήφιοι πειρατές σας καλοσωρίζω στο συνέδριο, κατ' αρχάς να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την τιμή που μου έκαναν ώστε να είμαι ο βασικός ομιλητής, και το ότι έδωσαν στο συνέδριο το όνομά μου είναι επίσης πολύ μεγάλη τιμή. Θα σας μιλήσω σήμερα για την ιστορία της μαύρης και της κόκκινης σημαίας και όχι μόνο.
Η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά από κάτω, παραμένει το σύμβολο που έχει ταυτιστεί με τους πειρατές. Η σημαία αυτή ονομάζεται Τζόλυ Ρότζερς. Οι πειρατές ανύψωναν την σημαία στο κατάρτι για να μεταδίδουν ένα μήνυμα στους στόχους τους. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν τρόμο και να δείξουν τη δύναμή τους. Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού. Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους. 

Ο Αρχιπειρατής ΔΡΥΠΕΟΣ ήταν ο μόνος που δεν έδειχνε ποτέ έλεος. Τους έσφαζε όλους, ήταν πάντα αμίλητος και μόνο όταν βρισκόταν κοντά στην αγαπημένη του γυναίκα ήταν γλυκομίλητος και πολυλογάς.

Αν οι πειρατές όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε. Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ (Jolly Roger) προέρχεται από τη γαλλική φράση Jolie rouge (ζολί ρουζ ) που σημαίνει όμορφο κόκκινο. Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.jollyro12 Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. 

Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής».

Ίσως σύντομα να ξαναδούμε στις θάλασσες ξανά το φοβερό δίδυμο των πειρατών, τον Καπτάν Φατούργο και τον Poof να σπέρνουν τον φόβο και τον τρόμο σε όλες τις θάλασσες.
Σας ευχαριστώ.
Και τώρα θα σας παρουσιάσω τα ονόματα των υποψηφίων.
Α') Ντούρβας Καμπανάκιας.
Β') Μουτρούχος Αγέλαστος
Γ') Δάμωνας Ανεγκέφαλος
Δ') Μαντρόσκυλος Γαυγάκιας
Ε') Γκορκοτζιόλας Απλοχέρης
Ζ') Βύρων Ακαμάτης
Η') Ζαγάρος Σπαθάτος
Θ') Γκουσγκουντέβας Παρτάκιας.
Ι') Καμακότσιος Σμυρνιώτης (ως μάγειρας)
Κ') Τσαρούχος Επιτροπάκος
Λ') Λαμπρακιάς Μπιριμπάκιας
Μ') Αγάνας Γανωμένος
Ν') Νικόλαος Πλημμύρας
Ξ') Ευστράτιος Κρητικός
Ο') Αμίγκος Κλοτσοσκούφης
Π') Κλαρίνας Θεόφραστος
Ρ') Γιούλης Φωτοσκέπαστρος
Σ') Μούτος Βάζελοκαμμένος
Τ') Κώτσιος Καπνιάς.

Στην πορεία προστέθηκαν μερικοί ακόμα πειρατές όπως οι: Καπτάν Αλέξανδρος από την χασομεροχώρα, ο Βλάνδος ο Μαυρελιώτης, ο Καρφίτσας, ο Βελόνας, και ο Σακοράφας.
Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα, σύντομα θα υπάρξουν κι άλλοι ενδιαφερόμενοι και στην πορεία θα γίνει η τελική επιλογή, όσοι αξίζουν θα προταθούν όσοι δεν αξίζουν θα παραμείνουν στην ξηρά μέχρι νεωτέρας. Σύντομα θα υπάρξει καινούρια ανακοίνωση σχετικά με τον απόπλου του πειρατικού σκάφους. Έρρωσθε.