ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ''ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ'' ένας θεατράνθρωπος στο Ξυλοπάροικο Τρικάλων. Μέρος Α'

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, σήμερα έχω την τιμή και τη χαρά να σας παρουσιάσω έναν σημαντικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο που με την παρουσία του στο Ξυλοπάροικο Τρικάλων έχει αλλάξει τα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού του. Ονομάζεται Θανάσης Παπαδημητρίου και πρόσφατα κυκλοφόρησε και το πρώτο του βιβλίο με τίτλο ''ΤΟ ΞΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ΄΄. Ίσως κάποιος/α αναρωτηθεί γιατί είναι τόσο σημαντικός αυτός ο άνθρωπος που ασχολήθηκε μαζί του ακόμα και το filomatheia blogspot.gr; Την απάντηση θα την βρείτε στις σελίδες του βιβλίου, εγώ απλά θα κάνω μια μικρή αναφορά στον κ. Θανάση Παπαδημητρίου ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στον πολιτισμό και όχι μόνο.
Είχα την τύχη να παραστώ στην θεατρική παράσταση που έδωσαν τα μέλη της ομάδας θεάτρου Ξυλοπαροικιωτών την Πρωτομαγιά στο θέατρο του χωριού τους όπου έδωσαν μια καταπληκτική παράσταση με πρωταγωνιστές τον κ. Θανάση Παπαδημητρίου, και τον κ. Βασίλη Μπιλιάλη, αυτοί οι δύο είναι οι ιδρυτές - πυλώνες της θεατρικής ομάδας. Θα σταθώ ιδιαίτερα στην εγγονή του κ. Μπιλιάλη την ''Βασίλω'' η οποία έδωσε ρεσιτάλ υποκριτικής, άνετα θα μπορούσε να λάβει μέρος σε παραστάσεις του θεάτρου τέχνης. Αν ζούσε ο Κάρολος Κουν σίγουρα θα την είχε πάρει κοντά του. Εννοείτε πως πιο πριν θα είχε καλέσει και το δίδυμο Παπαδημητρίου-Μπιλιάλη. Μην φανταστείτε πως υπερβάλω, κάθε άλλο, ειλικρινά, μιλάω για δύο ταλαντούχους ηθοποιούς από την παλιά φουρνιά των αυτοδίδακτων ηθοποιών: Σταυρίδη, Αυλωνίτη, Ρίζο, Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο κ.λπ.
Την επόμενη μέρα της παράστασης συνάντησα στο σπίτι του στο Ξυλοπάροικο τον κ. Θανάση Παπαδημητρίου προκειμένου να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη για το ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου. 

Πρίν παρουσιάσω το περιεχόμενο της συνέντευξης θα σας κοινοποιήσω κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο, τα πιο κάτω λόγια ανήκουν στον δάσκαλο κ. Χρήστο Κούτσια.

''Με χαρακτηριστικό αυθορμητισμό μικρού παιδιού δίνει την καλλίτερη παράστασή του για τον αγαπημένο του τόπο΄΄. [σελίδα 8]

''Πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα, κρύβεται μία δυναμική γυναίκα'', και υπομονετική θα πρόσθετα εγώ, η συμβολή της γυναίκας του Μαργαρίτας είναι καθοριστική. Η υπομονή της, η αμέριστη ψυχολογική στήριξη που του παρείχε, οι χρήσιμες συμβουλές της στις διάφορες φάσεις εκπόνησης και συγγραφής του βιβλίου, η αξιοσύνη της και η υποδειγματική φιλοξενία των καλεσμένων του συνετέλεσαν στην επιτυχή κατάληξη του δύσκολου εγχειρήματος που ανέλαβε''. [σελίδα 8]

Φίλες και φίλοι συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενα του δασκάλου, η κ. Μαργαρίτα είναι ένα σπάνιο μαργαριτάρι. Αν δεν είχε την συμπαράσταση και την κατανόηση της κ. Μαργαρίτας δεν θα μπορούσε να πετύχει όλα αυτά που πέτυχε ο κ. Θανάσης. Κυρία Μαργαρίτα σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Απόσπασμα από την σελίδα 9 τα λόγια ανήκουν στον συγγραφέα.
''Η ικανοποίηση των βασικών αναγκών ήταν για αυτούς ευλογία. Δεν είχαν μεγάλες φαντασιώσεις για το ντύσιμό τους, γιατί όσα χρειάζονταν τα έφτιαχναν μόνοι τους από τα μαλλιά των αιγοπροβάτων . Μέχρι και το 1960 τα νερά ήταν πεντακάθαρα σε αυλάκια και ποτάμια. Έπιαναν ψάρια το βράδυ με καντήλια. Μετά την βιομηχανοποίηση της φλοκάτης και τα φυτοφάρμακα τα πράγματα άλλαξαν''.
Φίλες και φίλοι ως Επικούρειος στάθηκα σ' αυτή την παράγραφο γιατί στο ξεκίνημά της η προσέγγιση που κάνει ο συγγραφέας θυμίζει έντονα την φιλοσοφία του Επίκουρου. Άρα ο κ. Θανάσης ή έχει μελετήσει τον Επίκουρο, ή είναι Επικούρειος και δεν τον γνωρίζει.
Δυστυχώς η εποχή που βρίσκαμε  ψάρια στο ποτάμι έχει παρέλθει, τα πράγματα τώρα νομίζω πως είναι ακόμα χειρότερα λόγω των πολλών ταπητοκαθαριστηρίων.

Συνέχεια από την σελίδα 9 τα λόγια ανήκουν στον συγγραφέα.
''Ήταν τόσο δύσκολα τα χρόνια που αν κανένα παιδί ζητούσε ψωμί το γιόμα του έλεγαν ότι δεν κάνει να φας ψωμί το γιόμα γιατί θα πεθάνει η μάνα σου!!! Μολογούσε η μάνα μου πως πέρασε ένας που είχε λυκοτόμαρο και χάλεψε [ζήτησε] λίγο ψωμί. Εκείνη του απάντησε : ''Μην λες αυτή την κουβέντα για ψωμί καθάριο εδώ μπροστά στα λιανοπαίδια, γιατί έχουν από προχτές να βάλουν μπουκιά στο στόμα τους.''
Φίλες και φίλοι για όσους είναι πάνω από 50 ετών, θα έλεγα ίσως πάνω από 60 αυτά τα λόγια είναι συγκλονιστικά, δυστυχώς όταν μιλάς για όλα αυτά στους κάτω των 50 νομίζουν πως τους λες παραμύθια. Κι όμως όλα αυτά τα έζησαν πάρα πολλά παιδιά εκείνης της εποχής, να, γιατί είπα πως αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ σημαντικός γιατί παρ' ό,τι πέρασε όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια κατάφερε να παραμείνει χαμογελαστός και να διακριθεί.

Απόσπασμα από την σελίδα 13 τα λόγια ανήκουν στον συγγραφέα και μιλάει για τον πατέρα του.
΄΄Ο Φίλιππος Παπαδημητρίου [πατέρας μου] αρνήθηκε τη σύνταξη που χορηγήθηκε στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης θεωρώντας, ότι η θυσία για την πατρίδα δεν επιδέχεται υλική αποζημίωση.΄΄
Φίλες και φίλοι κι όμως υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, απίστευτο κι όμως αληθινό.

Συνέχεια από την σελίδα 13 τα λόγια ανήκουν στον συγγραφέα.
΄΄Η θεία μου λοιπόν, αν και δεν πήγε σχολείο κανονικά, ακούγοντας τους δασκάλους από το παράθυρο, ήξερε να διδάσκει το ίδιο καλά μ' αυτούς. Κι έλεγε πως ''τα γράμματα μένουν μόνο αν τα γράψεις στο μυαλό, στην πλάκα περνάς ένα λαγοπόδαρο και σβήνουν''.
Σ΄αυτή χρωστάω τις πρώτες μου γραμματικές γνώσεις. 
Φίλες και φίλοι που να βρεις τα κατάλληλα λόγια για να πεις ευχαριστώ σε 'κείνη την υπέροχη θεία; 
Και πόσα εύγε αξίζουν στον συγγραφέα που παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισε στα παιδικά του χρόνια κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε;
Κάπου εδώ θα σταματήσω το σημερινό αφιέρωμα στον υπέροχο άνθρωπο κ. Θανάση Παπαδημητρίου θα επανέλθω με το Β' μέρος.
Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.