Μνήμες, Μνήμες, Μνήμες και όχι Μνημοσύνη. μέρος έβδομο. Γοργογύρι και Γοργογυραίοι

Φίλες και Φίλοι καλησπέρα απο το ΜκΠ.Γ. Συνεχίζω την παρουσίαση παλιών φωτογραφιών και σειρά τώρα έχει η οικογένεια του κ. Φώτη Ντάκουλα. Σήμερα γινόταν κάποια παρουσίαση βιβλίου στα Τρίκαλα, και μάλιστα ήταν βιβλίο ποίησης, δυστυχώς όμως λόγω πολλών αντιξοοτήτων -συνήθως έτσι λέμε όταν για κάποιους λόγους δεν επιθυμούμε να πάμε κάπου- δεν πήγα. Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά μόνος μου ούτε στον παράδεισο!!! Πάλι λόγω της''Α.Φ.'' θα σας παρουσιάσω κάποιο ποίημα του Καβάφη.Το ποίημα έχει τον τίτλο ''Ένας Γέρος''. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Ένας Γέρος.
 Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.
Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·
και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.
.... Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι. 

Ο Κωστάκης ίδιος με τον Θωμά της Γιούλας.

Μελισσάνθη και Κωστάκης.

Θεόφραστος και Βύρωνας παίζουν χαρτιά.

Ιστορική φωτογραφία στην Αρεοπαγίτου 18

Κωστάκης, Φωτης, Νικόλας.

Βασιλική, Κωστάκης, Τσιγαρίδας.

Παναγιώτα και Χριστίνα.

Σε πρώτο πλάνο η γιαγιά Στυλιανή.

Φώτης και Βασιλική ζουν τον ερωτά τους.

Το τερούλι στη ΥΑΜΑΗΑ του μπαμπά.

Το τερούλι έχει στην αγκαλιά της τον Πανούλη.

Γιώργος, Λαμπρακιάς, Γκέλιας; Κώστας, Κυριάκος; και;

Θεόφραστος, Παύλος, Μιχάλης, Στυλιανή και;

Αυγένα, Βαγγελή, Βασιλική.

Τρια άτομα της φωτογραφίας έχουν ήδη αναχωρήσει.

Ένας μάγκας της παλιάς εποχής.

Προετοιμασία για καρκατζάλια.

Ο Κωστάκης και ο Λούης συνοδεύουν τη νύφη.

ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ

Μνήμες, Μνήμες, μνήμες και όχι Μνημοσύνη. μέρος έκτο. Γοργογύρι και Γοργογυραίοι.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συλλέκτες των φθινοπωρινών φύλλων προχωρώ σήμερα στη δεύτερη ανάρτηση της ημέρας και λόγω πάλι της ''Α.Φ.'' σας παρουσιάζω ξανά ένα ποίημα του Καβάφη με τίτλο ''Γκρίζα''. Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλό ταξίδι στο παρελθόν. Υ.Γ. Για όσους δεν το γνωρίζουν τον Πανούλη τον αποκάλεσε πριν αρκετά χρόνια κάποιος, Γιούλη!!!!!!! Κοιτάζοντας τώρα τις παλιές φωτογραφίες κατάλαβα το γιατί, έμοιαζε με τον Γιουλ Μπρύνερ!!! Άρα είχαν δίκιο οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι που έλεγαν ''αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις''. Αγαπητέ Θεόφραστε αυτή είναι η πραγματική ιστορία του νέου ονόματος του Πανούλη. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Γκρίζα.
Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο
θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια
που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν ....
Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.
Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,
για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε.
Θ’ ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια·
θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.
Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν.
Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,
ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι. 

Ο Γιούλ Μπρύνερ στη Θέση του Γιούλη.

Ο Γιούλης στο Στρατό ως έφεδρος αξιωματικός.

Νίκος και Γιούλης.

Ο Γιούλης στις Ειδικές Δυνάμεις.

Ο Γιούλης με το Παπάκι του.

Κώστας και Ηλίας σε μεγάλα κέφια.

Κώστας και Ελένη.

Λαμπρακιάς και Ελένη.

Ο ντροπαλός Κωστής λέει το ποίημά του.

Σ' αυτή τη φωτογραφία ο Γιούλης μου θυμίζει τον πατέρα του.

Ανδρονίκη, Κωνσταντίνος, και Χρυσούλα, απόντες και οι τρεις.

Μνήμες, Μνήμες, Μνήμες και όχι Μνημοσύνη. μέρος πέμπτο. Γοργογύρι και Γοργογυραίοι.

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες αυτού του ιστολογίου σας καλημερίζω από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι με τα πολλά νερά και όχι μόνο. Συνεχίζω σήμερα την παρουσίαση παλιών φωτογραφιών και λόγω της ''Α.Φ.'' σας παρουσιάζω και το ποίημα του Καβάφη με τίτλο ''Κεριά''. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. 
ΥΓ.Στην πρώτη φωτογραφία είναι οι απόφοιτοι του κολεγίου που υπήρχε τότε στο χωριό. Σήμερα είναι όλοι τους πετυχημένοι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, ναυπηγοί, λογιστές, συμβολαιογράφοι, και κάποιοι διαπρέπουν στο εξωτερικό ως επιχειρηματίες. Αυτή η φουρνιά ήταν τα πιο αξιόλογα στελέχη.
Κεριά.
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Μαθητές του κολεγίου.

Σάννα και Ηγέτης.

Βαρελάς-Χρήστος και Επικούρειος Πέπος.

Καρλάυτης-Νίκος και Επικούρειος Πέπος.

Βασίλης και Καραβίδας.

Βασιλική, Αλεξάνδρα, Βασίλης, Βαγγελή, και ο μικρός Αλέξανδος.

Βασιλική, Νικόλας, Αλέξανδρος, και Καραβίδας.

Καραβίδας και Αλέξανδρος ο μικρός.

Θεόφραστος και Επικούρειος Πέπος.

Μίχος, Πανούλης, Μελισσάνθη, Σάννα.

Έλενα και Επικούρειος Πέπος.

Μαντέψτε ποιων κοριτσιών είναι τα αυτά τα οπίσθια, είναι τρόπον τινά Γοργογυραίϊσες και οι δυο.