Κουδούνισμα τηλεφώνου, η Λόλα βρίσκεται μόνη στο σαλόνι και αναρωτιέται αν θα πρέπει να απαντήσει, κοιτάζει την οθόνη και βλέπει το όνομα Ενδυμίωνας. Περιμένει να έρθει ο Επίκουρος να σηκώσει το τηλέφωνο αλλά επειδή βρίσκεται στο ατελιέ και αργεί, απαντάει η ίδια.
Λόλα:
Καλημέρα Ενδυμίωνα.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα κυρία Λόλα, μπορώ να μιλήσω στον Επίκουρο;
Λόλα:
Μόλις έρθει θα του πω να σε πάρει είναι στο ατελιέ και όπως ξέρεις δεν θέλει να τον ενοχλούμε.
Ενδυμίωνας:
Κυρία Λόλα είναι επείγον, σας παρακαλώ πρέπει να του μιλήσω αμέσως, πρόκειται για κάτι σημαντικό.
Λόλα:
Σε παρακαλώ περίμενε λίγο ν' ανέβω να τον ενημερώσω, αν και έχει πει πως όταν βρίσκεται στο ατελιέ να μην τον ενοχλούμε ποτέ αλλά θα το τολμήσω, και μονολογώντας κάτι για τις παραξενιές του συζύγου της χτυπάει την πόρτα του ατελιέ διακριτικά λέγοντας: Μαιτρ!! σας ζητάει στο τηλέφωνο ο Ενδυμίωνας και λέει πως πρόκειται για κάτι σοβαρό. Επικρατεί σιωπή για ένα λεπτό περίπου και επιτέλους απαντά.
Επίκουρος:
Έρχομαι Λόλα, για να επιμένει ο Ενδυμίων ο οποίος είναι η επιτομή της επικούρειας φιλοσοφίας και της αταραξίας κάτι σημαντικό θα έχει να μου πει, σ' ευχαριστώ Λόλα, φθάνοντας στο σαλόνι παίρνει το τηλέφωνο, καλημέρα Ενδυμίων καλέ μου φίλε.
Ενδυμίωνας:
Καλημέρα Επίκουρε, έχω συγκλονιστικά νέα, μόλις επέστρεψα από τη χώρα του Ωχαδερφισμού και είμαι σίγουρος πως αυτά που θ' ακούσεις θα νομίσεις πως είναι μύθος, άκου λοιπόν Επίκουρε, υπάρχει ένα χωριό στα σύνορα της Ωχαδερφίας και του Ελαμωρετώρα όπου οι κάτοικοι έπιναν νερό με σκουριά, με λάσπες, με κολοβακτηρίδια, είχαν μέσα στο υδραγωγείο σκουριασμένες σκάλες, τα καπάκια ήταν σκουριασμένα και ξεκλείδωτα, η δεξαμενή ήταν ξέφραγο αμπέλι, υπήρχε μια σωλήνα σε δύο σημεία σπασμένη και περνούσαν μέσα διάφορα, η δεξαμενή αντί να είναι καθαρή γύρω γύρω ήταν περιτριγυρισμένη από λάσπες και κόπρανα ζώων ενώ όπως καλά γνωρίζεις θα έπρεπε να είναι πεντακάθαρη πανταχόθεν.
Επίκουρος:
Μη συνεχίζεις Ενδυμίων γιατί θα κάνω εμετό, μ' αυτά που μου λες δεν θα μπορέσω να ξαναπιώ νερό, για πες όμως τι έγινε με τους κατοίκους; Σίγουρα θα έγινε μεγάλος χαμός, προφανώς οι κάτοικοι θα έχουν επαναστατήσει και προφανέστα θα έχουν παραιτηθεί οι υπεύθυνοι.
Ενδυμίωνας:
Σκάει στα γέλια, και όταν καταφέρνει να σταματήσει λέει: συγγνώμη Επίκουρε αλλά μ' αυτό που είπες για τις παραιτήσεις των υπευθύνων μού θύμισες το ανέκδοτο με τον Τοτό ως υπεύθυνο σε υπηρεσία του δημοσίου.
Επίκουρος:
Μα γιατί γελάς Ενδυμίων; με βάση αυτά που μου περιγράφεις η κατάσταση θα πρέπει να ήταν πάρα πολύ σοβαρή για την υγεία των κατοίκων, άρα δεν είναι για γέλια.
Ενδυμίωνας:
Γελάω Επίκουρε με την αφέλεια σου, μα που νομίζεις πως βρίσκεσαι; Στην Ιαπωνία; Αν εξαιρέσεις μια πεντάδα ανθρώπων όλοι οι υπόλοιποι απλά γύρισαν την πλάτη τους και αναζήτησαν τον νηφάλιο Μορφέα!
Επίκουρος:
Ενδυμίων, αν αυτά που μου περιγράφεις είχαν γίνει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, ο κόσμος θα είχε ξεσηκωθεί , θα είχε βγει στους δρόμους και στις εκλογές θα μαύριζε όλους τους υπεύθυνους που θα είχαν τολμήσει να βάλουν ξανά υποψηφιότητα. Αλήθεια Ενδυμίων αυτοί οι κάτοικοι δεν είχαν παιδιά και εγγόνια, δεν τους ένοιαζε τι νερό πίνουν; Θα στο πω για μία ακόμη φορά αυτοί οι κάτοικοι είναι άξιοι της μοίρας τους, ας τολμούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και να δεις το τι θα γινόταν, όλο το χωριό θα είχε πάει στο υδραγωγείο και θα ζητούσε άμεση λύση.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε μη λες μεγάλα λόγια, μεγάλες μπουκιές από τα μπιφτέκια στα ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ, και από ψητή γουρνοπούλα στ' Αλώνια να τρως, αλλά μεγάλες κουβέντες να μην λες.
Επίκουρος:
Τις λέω Ενδυμίων γιατί γνωρίζω πολύ καλά τους συγχωριανούς μου, σ' αυτά τα θέματα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Θυμάμαι μια φορά που ο Ταράξιππος πήγε να τους πει ψέματα τον κυνήγησαν με τις κατσούνες, δεν τα σηκώνουν αυτά οι Γοργογυραίοι.
Ενδυμίωνας:
Επίκουρε, καλέ μου φίλε Δον Κιχώτη, λυπάμαι αλλά το χωριό για το οποίο σου μιλάω είναι το χωριό σου, είναι το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, όλα αυτά που διάβασες εκεί έχουν γίνει.
Επίκουρος:
Οι μόνες λέξεις που μπόρεσε να αρθρώσει ήταν αυτές:
Μα είναι δυνατόν!!
Μήπως κανείς λάθος Ενδυμίων; Με σκυμμένο το κεφάλι αναχωρεί από το σαλόνι προς το ατελιέ μονολογώντας, μα είναι δυνατόν;
(Ανάβουν τα φώτα).
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ.
Υ.Γ. Πηγή έμπνευσης για το θεατρικό μονόπρακτο "Μνημείο Ανευθυνότητας" ήταν τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τον Σεπτέμβριο του 2023 στο υδραγωγείο του χωριού και όχι μόνο στο υδραγωγείο, δυστυχώς πρόκειται για αληθινή ιστορία. Ακολουθούν εικόνες από το υδραγωγείο.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ κατά κόσμον Σπύρος Ν. Γκοβίνας.
