Πες μου τους Φίλους σου να σου πω ποια/ποιος είσαι. ΟΙ αληθινοί φίλοι είναι το άλας της Γης.

Φίλες και Φίλοι, αγαπητοί Μοϊκανοί!! αυτής της ιστοσελίδας σάς καλημερίζω από την συνοικία των Θεών [ΠΛΑΚΑ], το μενού σήμερα έχει ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος, δηλαδή την Φιλία. Αν η φιλία δεν είναι το κράτιστο απ' όλα τα αποκτήματα ποιο είναι; Είπε κάποιος πολύ παλιά, πως οι Ηγεμόνες και οι Γυναίκες δεν έχουν φίλους, για τους Ηγεμόνες πράγματι έχει τη λογική του, για της Γυναίκες ισχύει; Ένας άλλος, ο Μέγας Σωκράτης, όπως αναφέρει ο Ξενοφών, είχε πει: 

''Πάντων κτημάτων κράτιστον έστι φίλος σαφής και αγαθός''. Εγώ ο Επικούρειος Πέπος-Πούφ-Πεπέ-Φούτζι Τόμο Κάζου το ασπάζομαι απόλυτα. Αυτό είχα σαν μότο στη ζωή μου. Αυτά τα λόγια του Σωκράτη με οδήγησαν στην πιο όμορφη, και διαχρονική φιλία, που φέτος γιορτάσαμε τα 47 χρόνια, και πάμε φούλ - ελπίζω και εύχομαι- για τα 50. Η σημερινή λοιπόν ανάρτηση είναι αφιερωμένη, που αλλού; στα υπέροχα φιλαράκια που είχα την ευλογία να αποκτήσω στο διάβα της ζωής μου. Αυτά τα φιλαράκια είναι Έλληνες, Νοτιοαφρικανοί, Ιάπωνες, Πιαλιώτες, Φινλανδοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Νορβηγοί, Κύπριοι, Αυστραλοί, Σουηδοί, και Ουτοπιστές.

''Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου. Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία. Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.
Η φιλίας, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας. Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.
Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο.
(Καταχρηστικά ονομάζουν οι ανώριμοι και οι πνευματικά υποδιαίστεροι φίλους τους ομοίους των, αυτοί μπορεί να είναι σύντροφοι του παιχνιδιού η συνέταιροι στις επιχειρήσεις, συμπολίτες, συνάδελφοι, συνταξιδιώτες, συμπότες, συνωμότες κ.λ.π.-όχι ''φίλοι''). [Παπανούτσος].
Η φιλία, λέγει ο Σταγειρίτης, ''αναγκαιότατον''. Ο φίλος είναι ο παραστάτης που θα ενθαρρύνει, (π.χ. τον Αρκά να πάει στο LSE ή την Μνημοσύνη να διεκδικήσει αυτά που τις αξίζουν), και θα βοηθήσει τον νέο άνθρωπο να μην κάνει σφάλματα (ανοησίες, αστοχίες, απρέπειες), ο οδηγός στο σωστό δρόμο, και ο Επίκουρος στις κακοτοπιές της ζωής.
Τέλος σ' εκείνους που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας τους ο φίλος είναι βοηθός ''προς τις καλές πράξεις'', σύμβουλος και συνεργάτης στα ''καλά'' έργα.

Τι είναι η φιλία ; ''Εύνοια'', φυσικά - λέγει ο Αριστοτέλης, να έχεις δηλαδή καλές διαθέσεις απέναντι σ' έναν άνθρωπο, να αισθάνεσαι στοργή γι' αυτόν, να επιζητείς τη συντροφιά του και να θέλεις την ευτυχία του.  Δυστυχώς στη σημερινή εποχή, -λόγω μεγάλης καχυποψίας, οι σκοταδόψυχοι συνεχώς αυξάνουν- πολλοί άνθρωποι δεν βιώνουν την αληθινή φιλία. Ίσως πει κάποιος: σημεία των καιρών, ίσως. 
Στην φιλία πρέπει να πηγαίνουμε με ανέφελη καρδιά, τότε τη χαιρόμαστε.
Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου. D.L.
Εκτιμώ τον φίλο που βρίσκει χρόνο για μένα στην ατζέντα του, αλλά βασίζομαι στον φίλο, που, για μένα, δεν συμβουλεύεται την ατζέντα του. R.B.
Η φιλία που δεν κρατάει μονάχα μια μέρα, πρέπει να την ποτίζεις κάθε μέρα. Πε-Πε.
Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους. Αισχύλος.

Διέκοψα τη φιλία μου με δυο ανθρώπους. 

Με τον έναν γιατί μιλούσε πάρα πολύ για τον εαυτό του. 

Και με τον άλλον, επειδή ποτέ δεν μου μίλησε για τον εαυτό του. Νicholas Chamfort.
Mην κάνεις φίλους αυτούς που σε κάνουν να αισθάνεσαι άνετα, αλλά αυτούς που θα σε ''αναγκάσουν'' να ανεβάσεις το επίπεδό σου. Τ.W. IBM.

Ένα ποίημα ύμνος στο αληθινό νόημα της φιλίας από τον σπουδαίο (Χόρχε Λουίς Μπόρχες), αυτόν συγγραφέα, που αναδεικνύει την αξία που έχουν οι αληθινοί φίλοι στη ζωή των ανθρώπων. Φίλοι που θα χαρούν με τη χαρά σου και θα λυπηθούν με την λύπη σου και όχι αντίστροφα. Φίλοι ειλικρινείς. Υπάρχουν άραγε; Κι όμως, η ζωή μας δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρει την αληθινή φιλία. Είναι αυτοί οι μερικοί τυχεροί, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να αισθάνονται ευλογημένοι και χαρούμενοι… Ένας από αυτούς είναι και ο Επικούρειος Πέπος

Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις, 

για όλα τα προβλήµατα της ζωής, 

ούτε έχω απαντήσεις στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου, 

αλλά µπορώ να σε ακούσω και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου. 

Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα ‘µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ να σ' αποτρέψω

να µη σκοντάψεις.

Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,

για να κρατηθείς

και να µη πέσεις.

Οι χαρές σου.

Οι θρίαµβοί σου

κι οι επιτυχίες σου

δεν είναι δικά µου.

Αλλά χαίροµαι ειλικρινά

να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις

που παίρνεις στη ζωή.

Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω,

να σε παροτρύνω

και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι, 

αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο, τον απαραίτητο για ν’αναπτυχθείς.

Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά, αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου και να µαζέψω τα κοµµάτια, για να τη φτιάξω από την αρχή.

Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι. 

Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να ‘µαι φίλος σου.

Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα

τους φίλους και τις φίλες µου.

Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.

Δεν ήσουν στην αρχή

ούτε στο τέλος της λίστας.

Δεν ήσουν το νούµερο ένα

ούτε το τελικό,

ούτε διεκδικώ να ‘µαι πρώτος,

δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου.

Φτάνει που µε θες για φίλο.

Ευχαριστώ που ‘µαι αυτό.

Ευχαριστώ κι εγώ που τόσα χρόνια μου χαρίζεται την υπέροχη φιλία σας. W.L.P.

Ελλάς το μεγαλείο σου... Δελφοί, Ολυμπία, Επίδαυρος, Κνωσός - Φαιστός, Δίον, Βεργίνα, Μυκήνες, Δήλος, Ναός του Ποσειδώνα και Ναός της Αθηνάς στο Σούνιο, Ναός Αφαίας στην Αίγινα.

Η Ελλάδα είναι, στην κυριολεξία ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος. Ωστόσο, κάποιους τόπους και μνημεία πρέπει κάθε Έλληνας να τα επισκεφτεί έστω μια φορά στη ζωή του. Από τη λίστα μας αφαιρούμε τον Παρθενώνα και την Αγορά –φαντάζομαι πήγατε όταν ήσασταν στο σχολείο…

Δελφοί

Στην καρδιά του Παρνασσού, ο ομφαλός της γης, ήταν κάποτε το κέντρο του σύμπαντος. Στο σημείο όπου βρίσκεται το μαντείο των Δελφών, το σπουδαιότερο της αρχαιότητας, υπήρχε προϊστορικό ιερό αφιερωμένο στη Γαία, τη Μεγάλη Μητέρα. Ο τόπος αποπνέει δύναμη και μυσταγωγία.

Ολυμπία

Κάθε 4 χρόνια, ακριβώς όπως και στην αρχαιότητα, εδώ χτυπάει η καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Στο ιερό της Ολυμπίας βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου. Η πόλη αποτέλεσε σπουδαίο πνευματικό, ιατρικό και θρησκευτικό κέντρο. Το σύμπλεγμα των κτιρίων που ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές είναι εντυπωσιακό: ο δωρικός ναός του Διός, το Φιλιππείο, το στάδιο και το γυμνάσιο.

Επίδαυρος 

Το ομορφότερο «ζωντανό» αρχαίο θέατρο του κόσμου, παραμένει «ζωντανό». Από το 1955 συγκλονιστικές παραστάσεις αρχαίου δράματος βρίσκουν τη φυσική θέση τους σε αυτό. Είτε τη συνδυάσετε με την παρακολούθηση κάποιας παράστασης είτε όχι, η περιήγηση σε αυτόν τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο συνιστά, ακόμη και σήμερα, θεραπεία ψυχής και σώματος. Ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco. Εδώ και το Ασκληπιείο Επιδαύρου, που έχει πιστοποιηθεί η ύπαρξη ενός αρχαιότερου θεραπευτικού κέντρου.

Κνωσός- Φαιστός

Στο νότο του νομού Ηρακλείου, θα βρεθείτε στα ίχνη των Μινωιτών. Η Φαιστός, η έπαυλη της Αγίας Τριάδας, ο Κομμός: σταθμοί στην αρχαϊκή ιστορία της Κρήτης. Μνημεία επιβλητικά, μοναδικά στον κόσμο. Στην Κνωσό το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσού.

Δίον

Στους πρόποδες του Oλύμπου, κάτω από το βουνό όπου ζούσαν οι Δώδεκα θεοί, οι Mακεδόνες έφτιαξαν ένα σπουδαίο ιερό για να λατρεύουν τον Δία. Tο Δίον εκτός από ιερός χώρος λατρείας εξελίχθηκε σε μεγάλη πόλη, ήκμασε, έλαμψε και με τους αιώνες παρήκμασε και σβήστηκε από τον χάρτη.

Βεργίνα

Ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ελλάδα και το σπουδαιότερο στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Η ανακάλυψη από τον Μανώλη Ανδρόνικο των ασύλητων τάφων του βασιλιά Φιλίππου Β' και του Αλεξάνδρου Δ', γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, συγκλόνισαν την αρχαιολογική  κοινότητα. Ο τάφος του Μακεδόνα βασιλιά είναι μεγάλος, διθάλαμος και η πρόσοψή του θυμίζει ναό. Ημικίονες και παραστάδες υποβαστάζουν το δωρικό επιστύλιο και τη ζωφόρο με τα τρίγλυφα και τις μετόπες. Στη θήκη του θαλάμου βρισκόταν η περίφημη χρυσή λάρνακα με τα οστά του νεκρού βασιλιά.

Μυκήνες

Οι «πολύχρυσες Μυκήνες» του Ομήρου. Το πιο σημαντικό και πλούσιο ανακτορικό κέντρο της ύστερης εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα  με τα Κυκλώπεια Τείχη και την επιβλητική πύλη των Λεόντων και ένας από τους μεγαλύτερους και τελειότερους θολωτούς τάφους που έχουν βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, η αιώνια κατοικία του μυθικού Ατρέα. Στο Μουσείο το χρυσό προσωπείο του Αγαμέμνονα.

Δήλος
Tο Ιερό των Δηλίων,  ο οίκος των Ναξίων, το Αρτεμίσιο, το Πυθίο, η Εξέδρα του Διονύσου, το Θέατρο και πιο μακριά το αρχαίο θέατρο, οι κατοικίες των Δηλίων και ο ναός της Ίσιδος. Tο Άνδηρο των Λεόντων, τα πέντε μαρμάρινα λιοντάρια. Μία από τις καλύτερες συλλογές αρχαίας ελληνικής γλυπτικής στον κόσμο βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Δήλου, που χτίστηκε το 1904. Στις εννέα αίθουσές του θα δείτε αρχαία γλυπτά, μωσαϊκά, αγγεία, επιγραφές, κοσμήματα, επιτύμβια αγάλματα, στήλες. Θα ξεχωρίσετε τον κορμό κούρου από το Ιερό του Απόλλωνα, το άγαλμα του Διοσκουρίδη και της Κλεοπάτρας και το μαρμάρινο σύμπλεγμα του Βορέα που αρπάζει την Ωρείθυια. 

Ναός του Ποσειδώνα και Ναός της Αθηνάς στο Σούνιο.

Και οι δύο αποτελούν σημαντικά μνημεία που εντυπωσιάζουν και προκαλούν το θαυμασμό κάθε επισκέπτη, είτε έρχεται από τη θάλασσα είτε από τη στεριά. Μάλιστα, ο Ναός του Ποσειδώνα φαίνεται από πολλά μίλια μακριά καθώς τα καράβια προσεγγίζουν. Η κατασκευή του πώρινου ναού του Ποσειδώνα χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα. Όμως ο υπό κατασκευή αυτός ναός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί καταστράφηκε από τους Πέρσες στη διάρκεια των Μηδικών πολέμων. Ένας μικρός ναός του Ποσειδώνα, κτίστηκε λίγο αργότερα , προσωρινά για να καλύπτει τις ανάγκες της λατρείας. Το 444 π.Χ οι Αθηναίοι έκτισαν τον νεότερο ναό του Ποσειδώνα. Το Σούνιο οχυρώθηκε κατά το 9ο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου για την προστασία της από εκεί διέλευσης των σιτοφορτίων και μάλιστα το οχυρό αυτό θεωρούνταν το ισχυρότερο της Αττικής. 

Ναός Αφαίας στην Αίγινα. 

Αν και κατασκευάστηκε περίπου το 500 π.Χ., είναι αρκετά καλοδιατηρημένος. Είναι αρχιτεκτονικού τύπου περίπτερος, δωρικού ρυθμού, από ντόπιο πωρόλιθο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αετώματα, τα οποία βρίσκονται σήμερα στην γλυπτοθήκη του Μονάχου. Είναι μαρμάρινα και έχουν αναπαραστάσεις από τον Τρωικό Πόλεμο, με πρωταγωνιστές τοπικούς ήρωες του νησιού όπως ο Τελαμώνας, ο γιος του Αιακού. Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο Ναός της Αφαίας, της Ακρόπολης και του Σουνίου σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο.
Πηγή: Φαρμακόρη

Νίκος Μαρινάκης: «Ο καρκίνος άλλαξε τον χρόνο και από μία ευθεία γραμμή τον χώρισε σε στιγμές, μου έμαθε την αξία του τώρα» Συνέντευξη στη Βάσω Β. Παππά // *

Φίλες και Φίλοι καλημέρα και καλή αποκριά, δίπλα μας υπάρχουν κάποιοι ήρωες, είναι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Σήμερα, μία καλή φίλη μου έστειλε αυτό το άρθρο, και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι, ούτε καν μας περνάει από το μυαλό πως ένας κάβουρας, όπως λέει και ο Νικόλας, κάποια στιγμή μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα. Σας παρακαλώ να διαβάσετε με προσοχή αυτά που λέει ο Νικόλας. Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και καλή αυτογνωσία. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

Ο Νίκος Μαρινάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσε ανάμεσα σε Ηράκλειο, Χανιά και Ρέθυμνο, δώρο των μεταθέσεων του πατέρα του. Τον γνώρισα μέσα την πλατφόρμα του tik-tok.. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η πίστη και η αγάπη που έχει για τη ζωή, αν και καρκινοπαθής τετάρτου σταδίου όπως έχει εξομολογηθεί ο ίδιος. Υπόδειγμα θα έλεγα θάρρους, αξιοπρέπειας και έμφυτης ευγένειας. Όταν η πλειονότητα των συνανθρώπων μας γύρω μας λιποψυχά για ασήμαντη αφορμή, εκείνος κάνει τον πόνο του δημιουργία. Αφορμή για τούτη τη συνέντευξη το βιβλίο του που φέρει τον τίτλο «Ο Χαμένος Νικητής». Πρόκειται για ένα αφηγηματικό ποίημα. 

-Νίκο, πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σου: «Ο Χαμένος Νικητής». Τι ήταν εκείνο που σε ώθησε να επιλέξεις το συγκεκριμένο τίτλο;

Για αρχή, θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας στο βιβλίο μου. Μέσα από αυτό θέλω να δείξω, ότι η ζωή όσο δύσκολη και αν είναι, πάντα υπάρχει κάτι που μας δίνει δύναμη να προχωράμε. Έτσι και στο « ο χαμένος νικητής» προσπαθώ να αποκαλύψω και την δεύτερη όψη των πραγμάτων. Κάποιος που, ίσως να φαίνεται χαμένος, μπορεί να είναι ο πραγματικός νικητής , απέναντι στο μεγαλύτερο εχθρό.

 

– «Παλεύεις» με τον καρκίνο εδώ και 27 χρόνια και μάλιστα με μια σπάνια μορφή.. Απ’ όσο γνωρίζω το βιβλίο σου γράφτηκε κατά διαστήματα, ανάμεσα σε θεραπείες και χειρουργεία. Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό και πώς γεννήθηκε η ιδέα του;

Από 20 ετών έχω πάνω μου τον κάβουρα (όπως μου αρέσει να λέω τον καρκίνο). Όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα νοσοκομεία, ανάμεσα σε χειρουργεία (και ένα παιδί που τελικά, υπήρχε μέσα μου, και άρχισε να τα μετράει, σαν να ήταν παγωτά καλοκαιριού), ανάμεσα σε θεραπείες, πόνους και νοσηλείες, έπρεπε να κάνω το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό μου. Αυτό που επιβάλλεται να κάνει ο άνθρωπος στις δυσκολίες, έπρεπε να παλέψω. Έκανα διάφορα για να ξεχνιέμαι, θυμάμαι ότι ένα από αυτά ήταν να ζητάω από τις νοσηλεύτριες ένα χαρτί και στυλό και άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου, ό, τι με φόβιζε, ό, τι με προβλημάτιζε και προσπαθούσα να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα για την ζωή. Προσπαθούσα ουσιαστικά να βρω την δύναμη του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, την δύναμη μου. Και είχε αποτέλεσμα. Όλα αυτά, πριν ένα χρόνο, στα 46 μου, θέλησα να τα μοιραστώ και ενδεχομένως με θράσος αποφάσισα να μαζέψω τις σημειώσεις, να τις βάλω στην σειρά και να δημιουργήσω το βιβλίο «Ο Χαμένος Νικητής». Και λέω με θράσος, γιατί ούτε ποιητής είμαι, ούτε συγγραφέας. Από το αποτέλεσμα χαίρομαι που πήρα αυτήν την απόφαση και ευχαριστώ τον εκδοτικό οίκο Διάνοια, που κάτι είδε στο βιβλίο μου και με εμπιστεύτηκε.

 

-Λένε ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα παιδί μέσα του. Εσύ κατά πόσο έχεις διατηρήσει αυτό το παιδί και πόσο αυτό σε βοήθησε στη συγγραφή;

Όλοι μας έχουμε ένα παιδί, ένα μωρό μέσα μας.. που όσο μεγαλώνουμε το ξεχνάμε το κρύβουμε βαθιά στην ψυχή μας. Κοιτάζω τα παιδιά γύρω μου και βλέπω πως αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Είναι αξία θαυμασμού. Τα παιδιά ξέρετε, δεν σκέπτονται το αύριο, δεν τα νοιάζει το τι θα γίνει. Έχουν τους ίδιους πόνους με εμάς, ξέρουν καλά τι παλεύουν, αυτό όμως που τους νοιάζει είναι το σήμερα, το τώρα. Αυτό χάνουμε όσο μεγαλώνουμε, το τώρα, το σήμερα. Στις δυσκολίες λοιπόν, ας ψάξουμε να ξαναβρούμε αυτό το παιδί που έχουμε ξεχάσει. Εμένα με βοήθησε πολύ το παιδί που έχω μέσα μου, το βρήκα και αυτό άρχισε να μετράει τις επεμβάσεις μου, όπως μικροί μετρούσαμε τα παγωτά το καλοκαίρι και τις θεραπείες μου, όπως τα μπάνια στην θάλασσα και πιστέψτε με, έχει μετρήσει πολλά παγωτά και καλοκαιρινά μπάνια. Αυτό είναι μεγάλη βοήθεια σε ό, τι και αν κάνεις.

-Αν και καρκινοπαθής τετάρτου σταδίου – όπως έχεις μοιραστεί μέσα από τα video σου στο tik-tok – βγάζεις τέτοια δύναμη και όρεξη για ζωή που πραγματικά είναι αξιοθαύμαστο, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι πανικοβάλλονται με το παραμικρό και για ασήμαντα πράγματα. Από πού αντλείς όλη αυτή τη δύναμη; Οφείλεται στην ύπαρξη κάποιου ανθρώπου που καθόρισε τη ζωή σου ή μήπως στην πίστη σου στο Θεό;

Δύναμη! Πολλοί μου λένε ότι έχω δύναμη, ότι το κάνω να φαίνεται εύκολο. Τίποτα δεν είναι εύκολο όταν έχεις κατέβει στην μάχη με τον καρκίνο. Είναι έξυπνο ζώο ο κάβουρας και ξέρει το αδύναμο σημείο μας και αυτό είναι η δύναμη μας, η δύναμη της ψυχής μας, αλλά αυτό είναι και το δυνατό μας σημείο ταυτόχρονα. Όλα είναι θέμα στο πως το αντιμετωπίζουμε, στο πώς βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί. Μπορεί ένα μικρό πρόβλημα, στο μυαλό μας να γίνεται τεράστιο και να μην μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, αλλά και το αντίθετο, ένα αντικειμενικά μεγάλο πρόβλημα με την σκέψη μας να το κατεβάσουμε στο μπόι μας και να καταφέρουμε να το παλέψουμε. Η δύναμη λοιπόν. Αυτή που είναι πάντα μέσα μας, μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος, το πείσμα μας, ο εαυτός μας, κάποιο γεγονός, η πίστη μας στο Θεό; οτιδήποτε… Το μυστικό είναι να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα, να μην μοιρολατρούμε. Στην πίστη ειδικά υπάρχει μια παγίδα, να μην πεις το αφήνω στα χέρια του Θεού και ας γίνει ό, τι θέλει Αυτός. Πιστεύω δεν λειτουργεί έτσι ο Θεός, ούτε η πίστη. Ο Θεός θα κάνει το καλύτερο για την ψυχή μας, αλλά θέλει και από εμάς να κάνουμε το καλύτερο για το σώμα μας. Μας έδωσε βούληση και θέληση, μας έδωσε τους γιατρούς μας, για να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Γι’ αυτό δεν σταματάμε ποτέ να παλεύουμε και προχωράμε. Αυτό είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

-Ποια είναι η πιο έντονη εικόνα που σου έρχεται στο μυαλό πριν τη νόσησή σου και ποια μετά;

Αυτό που έχω έντονο στο μυαλό μου δεν είναι το πριν και το μετά, αλλά το όριο εκείνο, η γραμμή που χωρίζει την ζωή σου στο πριν και στο μετά τον καρκίνο. Είναι δύσκολή αυτή η στιγμή, μαθαίνεις σε ένα πρωινό, σε ένα απόγευμα ότι έχεις καρκίνο και ξαφνικά αλλάζουν όλα. Κουβαλάς ότι είχες από πριν και τώρα μαζί με τον καρκίνο πρέπει να προχωρήσεις. Πολλές εικόνες, αλλά το συναίσθημα εκείνο που γίνεται η ρωγμή και χωρίζει τον χρόνο στο πριν και το μετά είναι τόσο δυνατό που αλλάζει την σκέψη. Δεν σε νοιάζει τίποτα, μόνο το τώρα. Να βιώνεις την κάθε στιγμή στο όλο της. Είναι και το μόνο πράγμα για το οποίο ευχαριστώ τον κάβουρά μου, γιατί άλλαξε τον χρόνο και από μία ευθεία γραμμή τον χώρισε σε στιγμές, γιατί μου έμαθε την αξία του τώρα.

 

-Κατά την άποψή σου, ποια είναι η χειρότερη «πληγή» της εποχής μας και τι μπορούμε να κάνουμε, για να την «γιατρέψουμε»;

Αυτό που με ενοχλεί στην εποχή μας είναι η έλλειψη σεβασμού, η αγένεια… αυτό φέρνει τον εγωκεντρισμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης. Με ενοχλεί πολύ η έλλειψη σεβασμού γιατί δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, είναι επιλογή να είσαι αγενής. Όλο αυτό ξεκινάει από το ότι έχουμε σταματήσει να συνομιλούμε. Όχι να μιλάμε, αλλά να συνο-μιλούμε. Να μάθουμε να ακούμε, να δούμε τι θέλει να μας πει ο διπλανός μας. Να εκτιμάμε τον συνάνθρωπο μας. Όταν το καταφέρουμε αυτό, πιστεύω θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Πολιτισμένοι, που αξίζει να ζούμε μέσα σε μία κοινωνία.

 

-Πιστεύεις, ότι στη ζωή εμείς κινούμε τα νήματα ή ακολουθούμε μια πορεία προδιαγεγραμμένη;

Δεν πιστεύω στην μοίρα, ούτε ότι όλα είναι προκαθορισμένα. Ο άνθρωπος έχει την δύναμη να κάνει πολλά, να κάνει υπέροχα πράγματα. Δεν είναι το πιόνι αλλά ο παίχτης και οι κινήσεις του έχουν και το ανάλογο αποτέλεσμα. Άρα για ό, τι συμβαίνει δεν ευθύνεται άλλος, μην ψάχνουμε φταίχτες, μην ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού, εμείς καθορίζουμε τι θα έρθει, ανάλογα με τις πράξεις μας.

 

-Τι βρίσκεις ωραίο στην Ελλάδα και τι σε ενοχλεί στην ελληνική πραγματικότητα σήμερα;

Θα ξεκινήσω από αυτό που με ενοχλεί. Και είναι ότι ανέφερα παραπάνω. Δεν έχει να κάνει με τον τόπο αλλά με τον άνθρωπο. Η αγένεια, η έλλειψη σεβασμού, ο εγωκεντρισμός και επιπλέoν η αναξιοκρατία σε όλα τις τα επίπεδα. Ιστορικά οι Έλληνες έχουμε όλα τα παραπάνω, αλλά στα δύσκολα βρίσκουμε την δύναμη και τα αλλάζουμε. Έχουμε αυτό, το μπορούμε όλοι μαζί, να τα ξεπεράσουμε όλα. Και αυτό είναι που μου αρέσει.

 

-Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό θα έλεγες ότι είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή σου και τι οραματίζεσαι για το μέλλον;

Θα σας πω ένα μήνυμα που έλαβα στα social από μία φίλη μου και το οποίο με εκφράζει απόλυτα: «εάν ο Θεός σε ρωτούσε, την ζωή που σου έκανα δώρο, της έδωσες την αξία που έχει; Την τίμησες με το παραπάνω, δεν χαράμισες ούτε στιγμούλα. Είσαι μόνο ΝΙΚΗΤΗΣ». Ήταν ένα από τα μηνύματα που με είχαν συγκινήσει πολύ. Γιατί αυτό προσπαθώ. Θέλω στο τέλος να μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι έκανα ό, τι μπορούσα. Όσο για το μέλλον δεν κάνω σχέδια. Μόνο όνειρα. Ό, τι φέρει η ζωή θα το παλέψουμε ή θα το απολαύσουμε με όλη μας την ψυχή. Για την μία και μοναδική ζωή που έχουμε.

 

-Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πεις που μπορεί να προμηθευτεί κάποιος το βιβλίο σου και ποια είναι η ουσία της ζωής για σένα..

Εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι με έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια και είναι πολλοί. Να ευχαριστήσω τον εκδοτικό οίκο Διάνοια που κάτι είδε στο βιβλίο μου και με εμπιστεύτηκε καθώς και όλους που με ακολουθούν στο tik -tok και μου δίνουν δύναμη. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα μεγάλα βιβλιοπωλεία, αλλά μπορεί να αποτανθεί και σε κάθε βιβλιοπωλείο λέγοντας τον εκδοτικό οίκο Διάνοια και τον τίτλο Ο χαμένος νικητής» να το παραγγείλει. Επίσης, μέσα από την επίσημη σελίδα του εκδοτικού οίκου Διάνοια στις επιλογές βιβλίων, στα ποιήματα να βρει το βιβλίο “Ο χαμένος νικητής” και να το παραγγείλει και να έρθει σύντομα με μεταφορική στο σπίτι του. Σας ευχαριστώ για την συνέντευξη, για την ευγένεια σας και για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσα από εδώ να μοιραστώ τις σκέψεις μου. Τιμή μου μεγάλη. Κλείνοντας με την ουσία της ζωής θα πω μία λέξη μόνο Αγάπη.

 

-Ευχαριστώ κι εγώ για τούτη τη συνέντευξη Νίκο. Η τιμή και η χαρά δική μου. Εύχομαι από καρδιάς το πρόβλημα υγείας σου σύντομα να ξεπεραστεί.

 

 Πηγή: flactalart.gr

*Η Βάσω Β. Παππά είναι ποιήτρια, δημοσιογράφος