Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

28.11.16

Η συγκλονιστική ιστορία του γιατρού που χειρούργησε τον εαυτό του! - iPaideia.gr Από την Διοτίμα.

Φίλες και φίλοι σας καλησπερίζω από τη συνοικία των Θεών, παρακαλώ διαβάστε την πιο κάτω καταπληκτική ιστορία που είχε την καλοσύνη να μου γνωστοποιήσει η Διοτίμα. Τι κάνει ένας γιατρός όταν ξέρει ότι πρέπει να χειρουργηθεί αλλά δεν υπάρχει συνάδελφος του για να κάνει την επέμβαση; Η απίστευτη ιστορία του Λεονίντ Ρογκόζοφ μέσα από το ημερολόγιο του.

Το πλοίο Ob, με την έκτη Σοβιετική αποστολή στην Ανταρκτική επί του σκάφους, απέπλευσε από το Λένιγκραντ στις 5 Νοεμβρίου 1960. Μετά από 36 ημέρες στην θάλασσα έδεσε στο παγωμένο λιμάνι και οι δώδεκα άνδρες της αποστολής ξεκίνησαν το ταξείδι τους για την «Όαση» Schirmacher όπου οι Σοβιετικοί σχεδίαζαν να δημιουργήσουν σε εννέα εβδομάδες την πολική βάση Νοβολαζαρεβσκαγία.
Όντως η βάση ήταν έτοιμη στην ώρα της, στις 18 Φεβρουαρίου του 1961. Ο πολικός χειμώνας μπορεί να όδευε προς το του, και μετά από μήνες να φαίνονταν πάλι λίγο φως όμως οι συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί εκτός της βάσης δεν άφηναν και πολλά περιθώρια χαράς. Η θάλασσα είχε παγώσει, το πλοίο είχε αποπλεύσει, και η επικοινωνία με τον έξω κόσμο δεν ήταν ακόμη δυνατή. Μέσα σε αυτό τον βαρύ χειμώνα οι 12 άνδρες της βάσης Νοβολαζαρεβσκαγία μπορούσαν να βασιστούν μόνο ο ένας στον άλλο.
alt
Ένα από τα μέλη της αποστολής ήταν και ο 27χρόνος χειρούργος από το Λένινγκραντ, Λεονίντ Ιβάνοβιτς Ρογκόζοφ. Για να συμμετάσχει στην αποστολή είχε διακόψει για λίγο μία πολλά υποσχόμενη επιστημονική σταδιοδρομία. Στην πανεπιστημιακή κλινική όπου εργαζόταν θα παρουσίαζε σύντομα την διατριβή του πάνω σε νέες μεθόδους θεραπείας για τον καρκίνο του οισοφάγου. Σε μία τόσο μικρή αποστολή είχε τριπλό ρόλο, πέρα από γιατρός της ομάδας, ήταν ένας από τους μετεωρολόγους καθώς και οδηγός.
Μερικές εβδομάδες μετά την εγκατάσταση του πολικού σταθμού στην Ανταρκτική ο Ρογκόζοφ αρρώστησε. Παρατήρησε συμπτώματα κόπωσης, ανορεξίας, ναυτία και αργότερα πόνο στο άνω μέρος της κοιλιάς του, ο οποίος μετατοπίζονταν προς το δεξί κάτω τεταρτημόριο. Πήρε την θερμοκρασία του - έδειξε 37.5°C – και πλέον προχωρούσε προς την αυτό-διάγνωση.
Στο ημερολόγιο που κρατούσε έγραψε «Φαίνεται ότι έχω σκωληκοειδίτιδα. Παραμένω όμως ατάραχος και που και που χαμογελάω. Γιατί να τρομάξω τους φίλους μου;». Ο Ρογκόζοφ ήξερε όμως ότι είναι καταδικασμένος. Βοήθεια δεν μπορούσε να έρθει ούτε με το πλοίο (σ.σ. η θάλασσα είχε παγώσει και ακόμη και παγοθραυστικό να υπήρχε αυτό ήθελε τουλάχιστον 36 ημέρες για να φθάσει) ούτε με αεροπλάνο ή ελικόπτερο λόγω της σφοδρής χιονοθύελλας η οποία σύμφωνα με τα δεδομένα που γνώριζε και ίδιος δεν θα περνούσε σύντομα.
alt
Σε μία τέτοια κρίσιμη κατάσταση, ζωής ή θανάτου στην κυριολεξία, ο Ρογκόζοφ δεν είχε επιλογή παρά να κάνει μία προσπάθεια να χειρουργήσει μόνος του τον εαυτό του. Ο ίδιος περιγράφει το πως τον βρήκε το ξημέρωμα της 30ης Απριλίου «Δεν κοιμήθηκα καθόλου χθες το βράδυ. Πονούσα σαν να με τρυπούσε ο διάβολος. Μία χιονοθύελλα διαπερνούσε το μέσα μου σαν να κλαίνε εκατό τσακάλια μαζί. Ακόμη δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα όμως η διάτρηση είναι επικείμενη. Η μόνη διέξοδος είναι να χειρουργήσω εγώ τον εαυτό μου. Είναι σχεδόν αδύνατο αλλά δεν γίνεται και να σταυρώσω τα χέρια και να παραιτηθώ».
Το πρωί της επόμενης ημέρας ο Ρογκόζοφ εκπόνησε ένα λεπτομερές σχέδιο για το πως θα γίνει η εγχείρηση. Όρισε δύο κύριους βοηθούς, ο ένας θα ρίχνει φως με την λάμπα και θα του δίνει τα χειρουργικά εργαλεία και ο άλλος να κρατάει έναν καθρέφτη ο οποίος θα τον καθοδηγούσε στην εγχείρηση. Ο διευθυντής του σταθμού ήταν επίσης στην αίθουσα, στην περίπτωση που κάποιος από τους άλλους δύο λιποθυμούσε.
«Ήταν τόσο συστηματική η προεργασία, που τους είχε προετοιμάσει για το τι να κάνουν αν χάσει τις αισθήσεις του, τον τρόπο που θα του κάνουν την ένεση αδρεναλίνης και την τεχνική αναπνοή. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερη προετοιμασία» ανέφερε δεκαετίες μετά ο γιος του, Βλάντισλαβ, σε μία συνέντευξη η οποία βασίστηκε σε όσα του είχε πει για εκείνη την ημέρα ο πατέρας του.
alt
Φυσικά και δεν υπήρχε ενδεχόμενο ολικής αναισθησίας. Η νοβοκαΐνη θα έκανε την δουλειά της τοπικά αλλά γνώριζε ότι δεν θα ήταν μία εγχείρηση χωρίς πόνο όσο θα προχωρούσε πιο μέσα. Ήταν όμως έτοιμος και είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά ώστε να αντέξει τον πόνο και να είναι όσο το δυνατόν πιο πολύ συγκεντρωμένος στην εγχείρηση του.
Μέρες αργότερα έγραψε στο ημερολόγιο για την πραγματικά μοναδική εμπειρία του: «Οι καημένοι οι βοηθοί μου! Λίγο πριν πάρω το νυστέρι έριξα μία τελευταία ματιά πάνω τους. Ήταν κάτασπροι, πιο λευκοί και από τις ολόλευκες ιατρικές στολές που είχαν φορέσει. Και εγώ φοβόμουν πάρα πολύ. Αλλά όταν ένιωσα την βελόνα με την νοβοκαΐνη από την ένεση που έκανα μόνος μου, κατά κάποιο τρόπο μπήκα σε κατάσταση “αυτόματου πιλότου” και δεν έδινα σημασία σε τίποτα άλλο.
Δούλεψα χωρίς γάντια. Ήταν δύσκολο να δω. Ο καθρέφτης βοηθούσε αλλά μπέρδευε κιόλας καθώς έδειχνε τα πράγματα ανάποδα. Δούλευα κυρίως με την αφή. Η αιμορραγία ήταν εκτεταμένη όμως δεν βιαζόμουν καθώς ήθελα να είμαι σίγουρος για τις κινήσεις μου. Στο άνοιγμα του περιτοναίου τραυμάτισα το έντερο και έπρεπε να το ράψω. Ξαφνικά παρατηρώ ότι υπάρχουν και άλλοι τραυματισμοί που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν τους είχα εντοπίσει. Όμως γινόμουν όλο και πιο αδύναμος και το κεφάλι μου άρχισε να γέρνει. Κάθε 4 -5 λεπτά ξεκουραζόμουν για 20 -25 δευτερόλεπτα. Επιτέλους, εντόπισα την απόφυση! Με φρίκη παρατηρώ την σκοτεινή κηλίδα στην βάση της. Μία μέρα περισσότερο και θα είχε σκάσει και...».
alt
Μετά από μία ώρα και 45 λεπτά η πρώτη αυτο-εγχείρηση ολοκληρώθηκε με επιτυχία και ο γιατρός – ασθενής μπορούσε πλέον να αναπαυθεί. Δεν το έκανε όμως πριν δώσει οδηγίες στους συνεργάτες του για το πως να απολυμάνουν τον χειρουργικό εξοπλισμό και τον χώρο του χειρουργείου. Σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι βοηθοί του «καθ' όλη τη διάρκεια ο γιατρός έδειχνε ήρεμος και επικεντρωμένος». Οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι ήθελαν αρκετές φορές να αποστρέψουν το βλέμμα από την διαδικασία και ότι σε ορισμένες περιπτώσεις αισθάνονταν ότι θα λιποθυμήσουν.
Με την ολοκλήρωση της αποστολής ο Ρογκόζοφ, έτυχε υποδοχής εθνικού ήρωα στο Λένιγκραντ. Το κατόρθωμα του ήρθε 18 ημέρες μετά από την επιστροφή του Γιούρι Γκαγκάριν από τον διάστημα και μπήκε και αυτό στην ζυγαριά επιτευγμάτων υπέρ των Σοβιετικών την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Όπως εξηγεί ο γιος του Βλάντισλαβ: «Υπήρχε ένας ισχυρός παραλληλισμός επειδή και οι δύο είχαν την ίδια ηλικία, 27, και οι δύο προέρχονταν από την εργατική τάξη και το σημαντικότερο και οι δύο έκαναν κάτι που κανείς άλλος δεν είχε πετύχει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν τα πρότυπα του ιδανικού εθνικού υπερήρωα». Για τον λόγο αυτό και τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, διάκριση η οποία δίνονταν σε κορυφαίους επιστήμονες οι οποίοι με το έργο του τιμούσαν την Σοβιετική Ένωση και τον λαό.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του επικεντρώθηκε στην επιστήμη του και από το 1986 μέχρι το 2000 διετέλεσε επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης (πλέον) για τον πνεύμονα και την φυματίωση. Θα φύγει από την ζωή τον Σεπτέμβριο του 2000, σε ηλικία 66 χρονών, χτυπημένος από τον καρκίνο του πνεύμονα.
- Την όλη εμπειρία ζωής ο Λεονίντ Ιβάνοβιτς Ρογκόζοφ την συνέπτυξε σε μία φράση: «μία δουλειά σαν όλες τις άλλες, μία ζωή σαν όλες τις άλλες»
iPaideia.gr

26.11.16

Ναυσικά, Περικτιόνη, Πυθαγόρας και Αλέξανδρος άλλα 4 επίλεκτα μέλη της ΟΜΑ.Σ. Συνέντευξη μέρος πρώτο και δεύτερο..

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου σας καλημεροκαλησπερίζω από την συνοικία των Θεών. Σήμερα θα σας παρουσιάσω τη συνέντευξη των υπολοίπων μελών της ΟΜΑ.Σ. Η συνάντηση έγινε φυσικά ξανά στον μαγευτικό χώρο του Μουσείου της Ακρόπολης, και συγκεκριμένα στον 2ρο όροφο εκεί που βρίσκεται ο φιλόξενος χώρος του καφέ-εστιατορίου. Η ευγενέστατη Ελένη μας παραχώρησε ξανά το ίδιο τραπέζι, -Ελένη σ' ευχαριστούμε- αυτή τη φορά ήταν μαζί μας η Ναυσικά, ο Πυθαγόρας, ο Αλέξανδρος, ο Αρκάς ως Επίκουρος συντονιστής, η Περικτιόνη  μέσω τηλεδιάσκεψης μας έστειλε τις απαντήσεις της, και η Καλλιρρόη που δεν μπόρεσε τελικά να παραβρεθεί λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Με το Αλέξανδρο που είναι στο πέμπτο έτος Μαθηματικός και πολύ καλός μουσικός, είχαμε συναντηθεί το καλοκαίρι και γνώριζα το πόσο ταλαντούχος και χαρισματικός είναι, επομένως δεν με εξέπληξε γιατί είχα ήδη διαγνώσει την ποιότητά του. Η Περικτιόνη είναι σταθερή και γνωστή αξία, επομένως ούτε κι από αυτήν εξεπλάγην. Τα δυο παιδιά που με εξέπληξαν ευχάριστα ήταν η Ναυσικά και ο Πυθαγόρας, πιο πολύ η Ναυσικά -το φαινόμενο όπως την αποκαλούσε ο παππούς της όταν ήταν στο λύκειο- γιατί με τον Πυθαγόρα είχα την ευκαιρία να τον συναντήσω στην παρουσίαση του βιβλίου που έκανε ο Χρυσοβαλάντης Αργυρίου, και άλλη μια φορά ξανά στο Μουσείο και κατάλαβα πως είναι πολύ αξιόλογο άτομο. Παρεμπιπτόντως να πω πως η Ναυσικά είναι από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και πως το 2007 είχε λάβει μέρος στην αξέχαστη βραδιά ποίησης που έκανα στην αυλή των θαυμάτων. Η Ναυσικά και ο Πυθαγόρας είναι στο δεύτερο έτος φοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η ερωτήσεις σε σχέση με την προηγούμενη ομάδα ήταν λίγο διαφοροποιημένες, δύσκολες ερωτήσεις και γι' αυτό αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά γιατί θα το διαπιστώσετε κι εσείς παρ' ό,τι μικρά στην ηλικία ο λόγος τους και η απαντήσεις τους είναι για βραβείο. Κάπου εδώ εγώ θα σας αφήσω και τον λόγο θα πάρουν τα παιδιά. Απολαύστε λοιπόν την Ναυσικά, την Περικτιόνη εξ αποστάσεως, τον Πυθαγόρα και τον Αλέξανδρο. Αρκά σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου και την βοήθειά σου. Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

Ποιά είναι η γνώμη σας για την παιδεία μας, και ποιος ο ρόλος των κομμάτων στα Ελληνικά Πανεπιστήμια;

Αρκάς και Πυθαγόρας ο ΤρικαλινοΣαμιώτης
Πυθαγόρας: 
Η παιδεία μας στην Ελλάδα γενικότερα πάσχει, ειδικότερα θα έλεγα πως υπάρχουν κάποιες φωτεινές εστίες απ' όπου μπορούν κάποιοι να ανοίξουν τους ορίζοντές τους, αυτό όμως δεν αρκεί. Ως αναφορά τον ρόλο των κομμάτων, αν και συμμετέχω σε μια παράταξη, θα έλεγα πως δεν με βρίσκει σύμφωνο ο ρόλος τους με την υπάρχουσα μορφή. Θεωρώ πάντως πως έχουν κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.

Αλέξανδρος: 
Παιδεία στη Ελλάδα; Δυστυχώς μπάζει από παντού, με αποτέλεσμα να μην βοηθάει την καλύτερη προοπτική της χώρας. Για τον ρόλο των κομμάτων είμαι κι εγώ αρνητικός, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω δει κάτι καλό από την παρουσία τους στους χώρους των πανεπιστημίων.

Ναυσικά: 
Σχετικά με την παιδεία θα συμφωνήσω κι εγώ πως υπάρχει μεγάλο έλλειμμα, π.χ. τα 6 χρόνια στο γυμνάσιο και στο λύκειο το μόνο που μας διδάσκουν είναι το πως θα πετύχουμε στις πανελλήνιες, αυτό είναι παιδεία; όχι βέβαια; κάποια βήματα έχουν γίνει αλλά δεν αρκούν. Για τον ρόλο των κομμάτων δεν έχω κάτι θετικό να πω, δεν είμαι εντελώς αρνητική, η άποψή μου είναι πως τα πολιτικά κόμματα δεν θα έπρεπε να αναμιγνύονται στους χώρους της εκπαίδευσης, τουλάχιστον με τον τρόπο που γνωρίζουμε σήμερα γιατί προσπαθούν να επηρεάσουν τους φοιτητές με αρνητικό τρόπο και όχι θετικό.

Περικτιόνη: 
Δυστυχώς με μια ματιά που θα ρίξει κάποιος γύρω μας, στο περιβάλλον, στους δημόσιους χώρους, στα κτίρια, στα πάρκα, στις παιδικές χαρές, στους χώρους εκπαίδευσης, στους αρχαιολογικούς χώρους, στις συμπεριφορές μας όταν βρισκόμαστε σε κάποια ''ουρά'' και γενικότερα, θα καταλάβει αμέσως πως αυτή την λέξη την αγνοεί το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων αυτής της χώρας. Μόνο σε επίπεδο οικογένειας υπάρχει αυτή την περίοδο η γνώση και η έννοια αυτής της λέξης. Για το ρόλο των πολιτικών κομμάτων ρωτήστε την κυρία Αρβελέρ να σας πει το αποτέλεσμα που έκανε επί της θητείας της σε όλα τα Γαλλικά πανεπιστήμια για τις επιδόσεις των Ελλήνων σπουδαστών. Σας πληροφορώ πως βρισκόμασταν στην τελευταία θέση. Ένα τεράστιο μέρος αυτής της κατάντιας οφείλεται στον ρόλο των κομμάτων.

Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική και τους πολιτικούς μας;

Πυθαγόρας: 
Η πολιτική είναι στην καθημερινότητά μας, ό,τι κάνουμε είναι θέμα πολιτικής, από κει και πέρα υπάρχει ένα τεράστιο θέμα για το πως και το γιατί. Τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει μια συζήτηση για τους πολιτικούς και το κατά πόσο είναι όλοι τους κακοί, η κάποιοι καλοί, στην πλειοψηφία τους πιστεύω πως οι πιο πολλοί έχουν μπει με κάποιον ρομαντισμό στο ν' αλλάξουν κάποια πράγματα, στην πορεία αρκετοί απ' αυτούς είτε επειδή δεν μπορούσαν είτε επειδή αλλοτριώθηκαν κατέληξαν κάπου αλλού, με αποτέλεσμα να κάνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που μας έλεγαν. Και δυστυχώς αυτοί είναι που αμαυρώνουν την εικόνα για όλους.

Αλέξανδρος,Φοιτητής Μαθηματικός, Μουσικός.
Αλέξανδρος: 
Ακόμα και να πεις το απέχω από την πολιτική είναι μια πολιτική πράξη, το τι σε οδήγησε εκεί είναι κι' αυτό θέμα πολιτικής, γενικότερα από την στιγμή που ξυπνάμε έως και την ώρα που θα κοιμηθούμε θα μιλάμε για πολιτική, θα πράττουμε πολιτικά, η θα διαμορφώνουμε την πολιτική μας παιδεία, και την παιδεία μας γενικότερα. Το θέμα είναι το πως, και με ποιον τρόπο κάνουμε αυτά τα βήματα. Θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν ακόμα αξιόλογοι πολιτικοί, το μείζον πρόβλημα είναι αν εμείς οι πολίτες επιλέγουμε τους αξιόλογους, και αν οι αξιόλογοι είναι στις κατάλληλες θέσεις.

Ναυσικά: 
Πολιτική ασκούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, το θέμα είναι σ' ένα πιο υψηλό επίπεδο, εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις το τι πολιτικές ασκούνται για τους πολίτες, και κατά πόσο είναι οι πιο ικανοί αυτοί που ασκούν αυτές τις πολιτικές. Όσο για τους πολιτικούς πιστεύω πως οι πιο πολλοί κάνουν αυτό που κάνουν από ιδιοτελείς σκοπούς, τις πιο πολλές φορές εξυπηρετούν συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα της χώρας και του λαού.

Περικτιόνη: 
Θα ξεκινήσω από τους πολιτικούς, για την πλειονότητα είναι η χειρότερη, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια έχουμε φθάσει στο σημείο όταν μιλάμε για πολιτικούς αμέσως το μυαλό μας να πάει σε συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, σε μεγάλες ψευτιές, και σε προσωπεία. Για την πολιτική έχουν φροντίσει οι πολιτικοί να απομακρύνουν τους πολίτες, θα έλεγα ίσως σκόπιμα ώστε να μπορούν καλύτερα να εφαρμόζουν τα όποια αντικοινωνικά και σκοτεινά τους σχέδιά.

Ποιοι είναι οι ήρωες σας και ποια τα ινδάλματά σας;

Πυθαγόρας: 
Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο, απλά θα σταθώ σε όλους αυτούς που έχουν καταγραφεί στη μνήμη μας μέσα από το σχολείο, τις διηγήσεις των γονιών μας, της μυθολογίας μας και των διάφορων βιβλίων. Εξάλλου να μην ξεχνάμε πως κάποιος ήρωας είχε γύρω του πολλούς αφανείς ήρωες, σε πολλές περιπτώσεις. Όχι δεν έχω κάποιο ίνδαλμα, ίσως λόγω ηλικίας, ακόμα ψάχνομαι.

Αλέξανδρος: 
Εγώ θα σταθώ σ' αυτούς που ήταν παραστάτες του ήρωα και που τις περισσότερες φορές δεν μάθαμε τίποτα γι' αυτούς, αυτοί είναι οι ήρωες μου. Θαυμάζω αρκετούς αλλά όχι ως ινδάλματα.

Ναυσικά: 
Αρκετούς από τους προγόνους μας είτε στην αρχαιότητα, είτε στην νεώτερη ιστορία μας, και φυσικά όπως είπε και ο Αλέξανδρος τους αφανείς ήρωες. Ανθρώπους που με εμπνέουν έχω αρκετούς, ινδάλματα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχω.

Περικτιόνη: 
Στην προηγούμενη συνέντευξη, νομίζω πως ήταν η Διοτίμα που είχε αναφέρει κάτι για τους αφανείς ήρωες, συμφωνώ κι εγώ μαζί της, αυτοί είναι οι ήρωες μου, το ίνδαλμα μου είναι η κάθε μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά της με θαυμαστό τρόπο ώστε να γίνουν χρήσιμοι πολίτες της κοινωνίας μας.

Αν συναντούσα τε τον Θεό και τον Διάβολο τι θα τους ρωτούσατε;

Πυθαγόρας: 
Λόγω αμαρτιών δεν νομίζω πως ο Θεός θα δεχόταν να μ' ακούσει, αν ωστόσο μ' άκουγε θα τον ρωτούσα, που είσαι; γιατί επιτρέπεις να συμβαίνουν αυτά τα αίσχη στον πλανήτη μας; γιατί δεν προστατεύεις το δημιούργημά σου; Τον διάβολο θα τον ρωτούσα γιατί σπέρνει αυτόν τον όλεθρο γύρω μας, τι εισπράττει απ' αυτό, και ποιο είναι το κίνητρό του.

Αλέξανδρος: 
Τον Θεό θα τον ρωτούσα, γιατί αφού υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που σε λατρεύουν δεν εμφανίζεσαι να τους πεις το τι ακριβώς ζητάς απ' αυτούς ώστε να μην τους εκμεταλλεύονται οι επιτήδειοι; Και αν είχα το δικαίωμα μιας δεύτερης ερώτησης θα τον ρωτούσα ποιος τον δημιούργησε. Τον διάβολο θα τον ρωτούσα, ως μουσικός, αν ήθελα να του παίξω το τραγούδι που λέει ''έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι''.


O Mr Pepos εντυπωσιασμένος από την Ναυσικά.
Ναυσικά: 
Υπό την προϋπόθεση πως υπάρχει, και επίσης με την προϋπόθεση πως είμαστε δημιουργήματά του, θα τον ρωτούσα για ποιον λόγο μας δημιούργησε, και αν το τελικό αποτέλεσμα τον ικανοποιεί. Τον διάβολο θα τον ρωτούσα αν αληθεύει πως υπάρχουν καζάνια στην κόλαση και ποια η χρησιμότητά τους.

Περικτιόνη: 
Εδώ και αρκετά χρόνια σε κάποια συζήτηση που είχα με τον Mr Pepo μου είχε πει κάτι που του το είχε αναφέρει κάποιος Πατροκοσμάς στην συνοικία των Θεών, να εύχομαι στη ζωή μου α') να μην αγαπήσω και ν' αγαπηθώ υπερβολικά, και β') να μην συναντήσω ούτε τον θεό ούτε τον διάβολο. Αν παρ' αυτά τους συναντούσα θα προσπαθούσα να περάσω απαρατήρητη και από τους δύο. 

Πόσα χρήματα ξοδεύετε το χρόνο για το σώμα σας και πόσα για το πνεύμα σας;

Πυθαγόρας: 
Σίγουρα πιο πολλά για το σώμα μου, ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να ανεβάσω το ποσό υπέρ του πνεύματος.

Αλέξανδρος: 
Ίσως να αποτελώ εξαίρεση  αλλά ξοδεύω πιο πολλά για το πνεύμα μου και πιο λίγα για το σώμα μου χωρίς αυτό να σημαίνει πως το παραμελώ, κάθε άλλο, απλά δίνω προτεραιότητα στον πνεύμα μου.
Ναυσικά: 
Ανήκω κι εγώ δυστυχώς στην κατηγορία του σώματος, αναλογικά ξοδεύω αρκετά πιο πολλά για το σώμα, και παραμελώ το πνεύμα μου, θα έλεγα πως η αναλογία είναι 70-30 υπέρ του σώματος. Ίσως κάνω μια προσπάθεια να ανεβάσω κι εγώ λίγο το ποσό υπέρ του πνεύματος.
Περικτιόνη: 
Εδώ και μια δεκαετία περίπου ξεκίνησα ώστε σιγά σιγά από το 70σώμα 30πνεύμα να φέρω το ισοζύγιο στα σημερινά δεδομένα, που είναι περίπου 50-50 βέβαια, μου πήρε αρκετά χρόνια, αλλά τώρα κατάλαβα το πόσο σημαντικό είναι. Ειλικρινά ήταν για μένα ένας θρίαμβος, τώρα πια θέλω να παραμείνω εκεί, και αν είναι δυνατόν να μειώσω κι άλλο την διαφορά υπέρ του πνεύματος.

Αν ήταν στο χέρι σας ν' αλλάξετε τρία πράγματα στην Ελλάδα ποια θα ήταν αυτά;

Πυθαγόρας: 
Α') την αντίληψή μας για την πολιτική, β') τον τρόπο σκέψης για την ζωή μας, γ') τις συμπεριφορές μας απέναντι στον συνάνθρωπό μας.
Αλέξανδρος: 
Α') τη θρησκεία μας γιατί θεωρώ πως έχει παίξει ανασταλτικό ρόλο στην πρόοδο της χώρας μας και της νοοτροπίας μας, β') την εκπαίδευσή μας, γ') τον ρατσισμό που υπάρχει για διάφορες κοινωνικές ομάδες, αυτό βέβαια θα μπορούσε να γίνει και με την αλλαγή της παιδείας μας.
Ναυσικά: Α') Την παιδεία μας, β') τον πρωτογενή τομέα παραγωγής για να γίνουμε ως χώρα πιο αυτάρκης, γ') τις νοοτροπίες μας

Περικτιόνη: 
Με μόνο 3 δεν αρκεί. α') το εκπαιδευτικό μας σύστημα, β') τη θρησκεία μας, γ') την μαϊμού Δημοκρατία μας.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε πως να επιστρέψετε στη ζωή, τι θα θέλατε να είστε;
Πυθαγόρας: 
Ξανά άνθρωπος, αλλά τις γνώσεις που θα είχα αποκτήσει από την πρώτη μου ζωή, να τις είχα από τη γένεσή μου.
Αλέξανδρος: 
Πάλι άνθρωπος, αλλά με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που θα είχα αποκτήσει στην προηγούμενη ζωή, ώστε να αποφύγω τα λάθη στη νέα ζωή.
Ναυσικά: 
Θα συμφωνήσω με τον Πυθαγόρα και τον Αλέξανδρο, πάλι άνθρωπος κρατώντας όλα τα θετικά από την προηγούμενη ζωή μου.
Περικτιόνη: Ως η Υπατία της αρχαιότητας με την προϋπόθεση πως δεν θα βασανιζόμουν όπως η γνωστή Υπατία.

Ποιο τραγούδι τραγουδάτε στο μπάνιο, και ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας καλλιτέχνης.

Πυθαγόρας: 
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι, ανάλογα με τον καιρό, με την διάθεσή μου, με το τι θα έχω ακούσει πριν μπω στο μπάνιο, η με το τι τραγούδι ακούει η γειτόνισσά μου στο δικό της μπάνιο γιατί είναι μεσοτοιχία με το δικό μου μπάνιο. Αγαπημένος μου τραγουδιστής, αφού πρέπει να επιλέξω έναν μόνο, είναι ο Γιώργος Νταλάρας.
Αλέξανδρος: 
Ως μουσικός που είμαι συνήθως τραγουδώ αυτό που έπαιζα -λίγο πριν μπω στο μπάνιο- στο μπουζούκι, η στο λαούτο, η στο πιάνο. Αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι ο Στέλιος Καζαντζίδης, ίσως επειδή είμαι εγγονός μεταναστών παππούδων. Ο Καζαντζίδης έχει τραγουδήσει όσο κανένας άλλος τον καημό και τον πόνο του Έλληνα μετανάστη. Μ' έχει σημαδέψει από πολύ μικρό.
Ναυσικά: 
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, ίσως αυτό που θα έχει κολλήσει στο μυαλό μου εκείνη την ημέρα, η την εβδομάδα. Αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Περικτιόνη: 
Άγνωστο γιατί εδώ και αρκετά χρόνια με το που θα βρεθώ στο μπάνιο τραγουδώ πάντα, μα πάντα το τραγούδι ''άστα τα μαλάκια σου ανακατεμένα'' αγαπημένος μου καλλιτέχνης είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Τι σημαίνει για σας η λέξη φιλία; 

Πυθαγόρας: 
Ό,τι είναι το οξυγόνο στο αίμα είναι και η φιλία στον άνθρωπο, να είμαι εκεί ακόμα και όταν δεν με χρειάζεται ο φίλος μου, και να είναι εκεί ακόμα και όταν δεν τον χρειάζομαι.
Αλέξανδρος: 
Η φιλία είναι ένα αέναο πάρε δώσε προσφοράς, αλληλοσεβασμού, κατανόησης, εκτίμησης, αγάπης είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.
Ναυσικά: 
Σπάνιο είδος, και μοναδική σχέση στο ανθρώπινο είδος, ο ορισμός της φιλίας για μένα είναι το μοιράζομαι τις χαρές και τις λύπες με κάποιον που τον έχω επιλέξει και μ' έχει επιλέξει. Σε γενικές γραμμές να δίνεις και να παίρνεις.
Περικτιόνη: 
Ό,τι σημαίνει η αναπνοή μου, κάτι αντίστοιχο σημαίνει και η φιλία, και πάντα θα θυμάμαι αυτό που μας είχε πεί ο Mr Pepos στα σκαλιά του Ηρωδείου πριν αρκετά χρόνια, ''Η φιλία είναι αρετή ή προϋποθέτει την αρετή, και επιπλέον είναι εντελώς απαραίτητη για τη ζωή''. Από τότε δεν έχω ξεχάσει αυτή τη φράση, που όπως μας είχε πει ήταν του Αριστοτέλη.

10) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας: συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι;

Πυθαγόρας: 
Θα ξεκινήσω από τους ποιητές για να αναφέρω τον νέο ποιητή με το λαμπρό μέλλον, σας μιλάω φυσικά για τον Χρυσοβαλάντη Αργυρίου!!!!!!! επίσης θα αναφερθώ στον Ελύτη, στον Καβάφη και στον Ρίτσο. Από συγγραφείς ο αγαπημένος μου είναι ο Παπαδιαμάντης, δεν σας κρύβω πως δεν έχω και τόσο καλή σχέση -κακώς βέβαια- με την λογοτεχνία και την ζωγραφική, από τους ζωγράφους θα έλεγα το Γύζη.
Αλέξανδρος: 
Δυστυχώς κι εγώ δεν έχω καλή σχέση με την ζωγραφική και την λογοτεχνία -δεν σας κρύβω πως νιώθω πολύ αμήχανα γι' αυτές μου τις κακές επιδόσεις- από ποιητές οι αγαπημένοι μου είναι ο Ελύτης και ο Ρίτσος.
Ναυσικά: 
Δυστυχώ κι εγώ βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση, από ποιητές είναι ο Καβάφης και ο Ελύτης, από συγγραφείς ο Παπαδιαμάντης και ο Ουμπέρτο Έκο. 

ΥΓ. Επικούρειου Πέπου: Ήταν η μόνη φορά που ένιωσα εγώ αμήχανα γιατί διαπίστωσα πως αυτά τα πολύ αξιόλογα παιδιά ήταν κάτω από τη βάση σε θέματα λογοτεχνίας, Ποίησης και Ζωγραφικής, θα προτείνω στα παιδιά το έξης, να τους δανείζω κάθε μήνα από ένα βιβλίο και μια φορά τον μήνα να επισκεπτώμαστε κάποια έκθεση ζωγραφικής. 

Περικτιόνη: 
Συγγραφείς: Ντοστογιέφσκι, Ρόμπερτ Γκαίηβς, Jacqueline de Romilly, Ποιητές: Όμηρος, Ευριπίδης, Καβάφης, Ζωγράφοι: Γύζης, Λύτρας, Πικάσο, Ρούμπενς, Μανέ, Ματίς και φυσικά όλοι οι Φλαμανδοί.

Φίλες και Φίλοι καλημέρα από την συνοικία των θεών, σήμερα θα θα σας παρουσιάσω το δεύτερο μέρος της συνέντευξης των μελών της ΟΜΑ.Σ. Επειδή χθες σε μια αγαπημένη φίλη και μέλος της ΟΜΑ.Σ. συνέβη ένα μικρό δυσάρεστο το οποίο το ανακάλυψε σήμερα σας υπενθυμίζω πως όταν βρίσκεστε στο ΜΕΤΡΟ η στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ κ.λ.π. μην αφήνεται στην τσάντα που έχετε μαζί σας το πορτοφόλι στο οποίο υπάρχουν μέσα χρήματα, ταυτότητες κ.λ.π. Επιτέλους ας προστατεύσουμε εμείς τα διάφορα πράγματα αξίας που κουβαλάμε μαζί μας, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε ούτε λεπτό, αν μη τι άλλο οι γυναίκες ας έχουν την τσάντα τους μπροστά τους, και τα χρήματα, κάρτες, και ταυτότητες πάνω τους. Ειλικρινά έχω βαρεθεί ν' ακούω τέτοιες ιστορίες. Ας βάλουμε λίγο μυαλό γιατί όταν βρισκόμαστε στα Μ.Μ.Μ όπου μερικές φορές ήμαστε σαν σαρδέλες το μόνο εύκολο για τα κλεφτρόνια είναι να παραμένουμε εμείς βλάκες. 15 και σήμερα για τον Αρκά, Αρκαδούλι πάμε δυνατά όπως αρμόζει στα μέλη της ΟΚΡΑ. Αυτά τα ολίγα για σήμερα, σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πεπος. Συνεχίζω με τις ερωτήσεις.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και ποια η αγαπημένη σας ταινία;

Πυθαγόρας: 
Είναι ένα βιβλίο που κουβαλάω μαζί μου από το δημοτικό, τότε ήταν που το διάβασα για πρώτη φορά και παραμένει το αγαπημένο μου. Ο τίτλος ήταν «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ” ένα γλάρο να πετάει», του Λουίς Σεπούλβεδα. Αγαπημένη μου ταινία που ήταν και βιβλίο, είναι ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών του Τόλκιν.
Αλέξανδρος: 
Αγαπημένο μου βιβλίο είναι '' ο μικρός Νικόλας'' που κι εγώ κουβαλάω μαζί μου από το δημοτικό. Από ταινία η αγαπημένη μου είναι αυτή που ανάφερε ο Πυθαγόρας, ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών ήταν και παραμένειει κάτι ξεχωριστό.
Ναυσικά: 
Το βιβλίο είναι ''Περηφάνια και Προκατάληψη'' της Τζαίην Ώστιν, αυτό το βιβλίο ήταν ανάμεσα σ' αυτά που μας είχε χαρίσει σε όλα τα παιδιά της έκτης δημοτικού ο Mr Pepos. H αγαπημένη μου ταινία είναι ''η θεωρία των πάντων'' που αναφέρεται στη ζωή του Στήβεν Χόκιγκς.
Περικτιόνη: 
Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι ''ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας'' του Márquez Gabriel García και αγαπημένη μου ταινία ''ο ερωτευμένος Σαίξπηρ'' με την καταπληκτική Γκουίνεθ Πάλτροου, την ταινία την πρωτοείδα μετά από πρόταση του Mr Pepou. 

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Πυθαγόρας: 
Εκτός από τον φόβο ενός πρόωρου θανάτου, ο άλλος μεγάλος φόβος μου είναι το να σπαταλήσεις τη ζωή σου για κάτι και στο τέλος να συνειδητοποιήσεις πως όλα αυτά που έκανες δεν εκτιμήθηκαν, η το χειρότερο δεν άξιζαν γιατί δεν είχαν κανένα νόημα.
Αλέξανδρος: 
Εμένα, άγνωστο γιατί αν και δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα είναι το να διαπιστώσω κάποια στιγμή πως είμαι τυφλός, αυτό θα ήταν για μένα τραγικό, και μόνο που το σκέφτομαι δεν νιώθω καθόλου καλά.
Ναυσικά: 
Η υψοφοβία, και ο ξαφνικός θάνατος γιατί, δεν θα έχω την ευκαιρία να αποχαιρετήσω αγαπημένα μου πρόσωπα.
Περικτιόνη: 
Από μικρή με σημάδεψε το εξής γεγονός, στην έκτη δημοτικού η πιο καλή μου φίλη από κάποια παράξενη αρρώστια έχασε την όρασή της. Από τότε αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου. 

Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση; 

Πυθαγόρας: 
Το να βρίσκομαι με τους φίλους μου.
Αλέξανδρος: 
Για μένα είναι τα Μαθηματικά, η μουσική, και  συνάντηση με φίλους.
Ναυσικά: 
Τα ταξίδια, και ενασχόλησή μου με φιλικά πρόσωπα, και η ανάγνωση βιβλίων.
Περικτιόνη: 
Είναι η ζωγραφική, και η ανάγνωση. 

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

Πυθαγόρας: 
Είναι του Μαχάτμα Γκάντι το ''Να γίνεις εσύ η αλλαγή που προσδοκάς από τους άλλους''.
Αλέξανδρος: 
Έρωτας, Ποίηση και Μουσική η Αγία τριάδα του Έρωτα, και το να είσαι ο εαυτός σου.
Ναυσικά: 
Ζήσε τη ζωή που σου ανήκει.
Περικτιόνη: 
Είναι δυο, το ''Μηδέν Άγαν'' και το ''Μηδένα προ του τέλους μακάριζε''.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας; 

Πυθαγόρας: 
Η κοινωνικότητά μου και ο σεβασμός της άλλης άποψης.
Αλέξανδρος: 
Αγχώδης και φιλόδοξος.
Ναυσικά: 
Είμαι καλή ακροάτρια.
Περικτιόνη: 
Αυτοί που με γνωρίζουν καλά λένε πως με ξεχωρίζουν για την διορατικότητά μου, και την υπέρμετρη δοτικότητά μου.

Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας; 

Πυθαγόρας: 
Η αφοσίωσή τους.
Αλέξανδρος: 
Η αποδοχή τους και η εχεμύθειά τους.
Ναυσικά: 
Η αληθινή τους φιλία.
Περικτιόνη:  
Την αφοσίωσή τους, την ειλικρίνειά τους, την εχεμύθειά τους και κυρίως την καλοσύνη τους.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

Πυθαγόρας: 
Να έχω γεμάτο το πορτοφόλι ώστε να είμαι αυτάρκης μη εξαρτώμενος, και για να μπορώ να συμπαραστέκομαιαι σε κάποια ανάγκη φίλου.
Αλέξανδρος: 
''Μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις αρκεί να το πιστέψεις, και να εργασθείς γι' αυτό''.
Ναυσικά: 
Μου την είχαν δώσει οι γονείς μου και είναι η εξής, ''όπου κι αν βρεθείς να μην υποκύπτεις σε εθισμούς, εθισμούς πάσης φύσεως''.
Περικτιόνη: 
Μου την είχε δώσει ο Mr Pepos και ήταν η εξής: Κάνε το χόμπι σου επάγγελμά σου και για όλη σου τη ζωή θα ξυπνάς ενθουσιασμένη. Αυτό και έκανα, διδάσκω και ζωγραφίζω. Άλλη μια συμβουλή που μου είχε δώσει ήταν σχετική με τα ταξίδια, κι αυτή την έχω κάνει πράξη. 

Διαλέξτε 5 λέξεις που να περιγράφουν τον εαυτό σας. 

Πυθαγόρας: 
Κοινωνικός, Διοικητικός, Φιλικός, Εργατικός, και ''Κυνηγός'' με την ευρεία έννοια, δηλαδή του ωραίου φύλου.
Αλέξανδρος: 
Ειλικρινής, Δημιουργικός, Δραστήριος, Κοινωνικός, Αγχώδης.
Ναυσικά: 
Μετριόφρων, Αγχώδης, Φιλική, Εσωστρεφής, Ισχυρογνώμων.
Περικτιόνη: 
Ενθουσιώδης, Συναισθηματική, Παρορμητική, Δημιουργική, Χαρισματική.

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε; 

Πυθαγόρας: 
Το ταλέντο του νηφάλιου και ορθά συγκροτημένου πολίτη.
Αλέξανδρος: 
Να ήμουν μουσικός, που είμαι, και να ήμουν πιο ταλαντούχος στα Μαθηματικά.
Ναυσικά: 
Να έχω μεγαλύτερο IQ!!! και να είχα το ταλέντο της μικρής μου αδερφής η οποία είμαι σίγουρη πως θα γίνει πολύ καλή ζωγράφος, ήδη τα έργα της μ' ενθουσιάζουν.
Περικτιόνη: 
Αυτό της ζωγραφικής το έχω από μικρή, ένα άλλο που θα ήθελα να έχω είναι αυτό του μουσικού, και συνθέτη.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε να επιστρέψει στη ζωή ένα ιστορικό πρόσωπο, ποιο θα ήταν και τι θα το ρωτούσατε; 

Πυθαγόρας: 
Θα διάλεγα τον Αδόλφο Χίτλερ και θα τον ρωτούσα, προς τι όλα αυτά που έκανε, το τι είχε στο μυαλό του και ποιοι κρύβονταν πίσω απ' αυτόν.
Αλέξανδρος: 
Θα διάλεγα τον Βενιζέλο και θα τον ρωτούσα γιατί επέλεξε να προχωρήσει κι άλλο ο Ελληνικός στρατός στα βάθη της Τουρκίας, με αποτέλεσμα να πάθουμε ό,τι πάθαμε, και αν αυτό ήταν ιδέα δική του η κάποιων άλλων κύκλων. Επίσης θα τον ρωτούσα ποια είναι τα κριτήρια για να αποκαλούμε κάποιον Εθνάρχη.
Ναυσικά: 
Εγώ θα επέλεγα τον Χίτλερ για τους ίδιους λόγους που ανάφερε ο Πυθαγόρας, αλλά μιας και με πρόλαβε ο Πυθαγόρας θα διάλεγα κάποιον σοφό της αρχαιότητας απλά για να τον ρωτήσω να μου περιγράψει το κατά πόσο ισχύουν όλα αυτά που διαβάζουμε σήμερα γι' αυτούς και για το πως ζούσαν εκείνη την περίοδο, ποιες ήταν ας πούμε οι προτεραιότητές τους.
Περικτιόνη: 
Θα ήταν ο Σωκράτης και θα τον ρωτούσα αν συμφωνεί μ' αυτά που έγραψε ο Πλάτωνας γι' αυτόν.

Αν μπορούσατε μ' ένα μαγικό ραβδί ν' αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας, τι θα ήταν αυτό; 

Πυθαγόρας: 
Θα άλλαζα την τρομερή ανασφάλειά μου,  όσο παράξενο και αν σας φαίνεται αυτό.
Αλέξανδρος: 
Την αγχώδη έγνοια για το μέλλον μου, και την πολύωρη ενασχόληση του πατέρα μου με την δηλωτή.
Ναυσικά: 
Την ευαισθησία που έχω για το τι μπορεί να σκέφτωνται οι άλλοι για μένα.
Περικτιόνη: 
Θα άλλαζα την υπέρμετρη αγαθοσύνη μου, και τα πράσινα μάτια μου που έχουν γίνει αφορμή πολλών ''πονοκεφάλων''.

Αν υποθέσουμε πως έπρεπε να επιλέξετε 2 πράγματα που θα έπρεπε να στείλουμε σε κάποιον άλλον πλανήτη ώστε όταν τα δουν  να καταλάβουν κάτι για τους κατοίκους του πλανήτη μας, τι θα στέλνατε; 

Πυθαγόρας: 
Κάποια τεχνολογικά επιτεύγματα π.χ. ένα κινητό και ένα λάπτοπ το οποίο να περιείχε την ιστορία του πλανήτη μας.
Αλέξανδρος: 
Το μπουζούκι μου και το λαούτο μου.
Ναυσικά: 
Φωτογραφίες από το ανθρώπινο είδος και φωτογραφίες του πλανήτη μας.
Περικτιόνη: 
Θα επέλεγα μια φωτογραφία ενός ωραίου γυμνού ζευγαριού ώστε να δουν τις διαφορές μας η τις ομοιότητές μας, και μουσικές των Μπετόβεν και Μότσαρτ.

Μετά από ένα ναυάγιο βρισκόσαστε στο νησί των επιθυμιών όπου δεν υπάρχει επιστροφή, μπορεί όμως να εκπληρωθούν 2 επιθυμίες σας. Ποιες θα ήταν αυτές; 

Πυθαγόρας: 
Α') Μία σύντροφο ερωτική, και β') να υπάρχουν στο νησί τα προς το ζην. Εδώ βέβαια προκύπτει ένα τεράστιο ηθικό θέμα, εφόσον η σύντροφος θα είναι ερωτική τι θα γίνει με τους απογόνους; αν υπάρξουν 2 αγόρια και δυο κορίτσια τι θα γίνει; αν συνεχίσουν για περαιτέρω απογόνους πως θα ξεπεραστεί η αιμομιξία; Εφόσον αποδεχθώ την ερωτική σύντροφο αυτόματα αποδέχομαι και την αιμομιξία; Έχω ήδη προβληματιστεί πάρα πολύ. Τελικά δεν είναι εύκολη απάντηση η ερωτική σύντροφος.
Αλέξανδρος: 
Μία σύντροφο ερωτική θα ήταν η πρώτη μου επιθυμία, αλλά με προβλημάτισε λίγο ο Πυθαγόρας με το σκεπτικό του, τελικά όμως αυτή θα ήταν η πρώτη μου επιθυμία, απλά δεν θα κάναμε παιδιά, αν παρ' αυτά ερχόταν κάποια παιδιά θα τους έλεγα... παίξτε μπάλα!!  και η δεύτερη θα ήταν να μου στείλουν πολλά βιβλία.
Ναυσικά: 
Επειδή θα είχα τεράστιο πρόβλημα με το θέμα της αιμομιξίας, θα επέλεγα μια καλή μου φίλη έστω και γνωρίζοντας πως μετά από μας δεν θα υπήρχε συνέχεια. Και η β' επιθυμία μου θα ήταν να έρθουν στο νησί από ένα νέο ναυάγιο 2 ναυαγοί άνδρες για ευνόητους λόγους.
Περικτιόνη: 
Α') να υπάρξει σύντομα ένα ναυάγιο με κάποιους επιζώντες, και Β') να υπάρχει στο νησί αφθονία τροφής και νερού.

Αν έπρεπε να ζωγραφίσετε την ευτυχία με κάποιο χρώμα, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; 

Πυθαγόρας: 
Το πράσινο για ευνόητους λόγους. ΥΓ. αυτό που δεν μας διευκρίνισε ο Πυθαγόρας, -άλλωστε τι Πυθαγόρας θα ήταν- ποιοι ήταν οι ευνόητοι λόγοι. Κάτι ανάφερε για τη φύση αλλά δεν μπήκε στην ουσία.

Αλέξανδρος: 
Εγώ θα επέλεγα το κίτρινο, -προς στιγμήν ο Αρκάς αναθάρρησε γιατί νόμισε πως ο Αλέξανδρος ήταν κι αυτός Αεκόπουλο, όταν όμως συνέχισε κατάλαβε πως δεν ήταν ομοιδεάτης του και απογοητεύτηκε- γιατί μου θυμίζει τον ήλιο, την πηγή ζωής στον πλανήτη γη, όλα αρχίζουν και ξεκινούν από τον ήλιο.
Ναυσικά: 
Με το γαλάζιο τ' ουρανού γιατί είναι για μένα ό,τι πιο χαλαρωτικό υπάρχει.
Περικτιόνη: 
Με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, γιατί εμπεριέχει όλα τα βασικά χρώματα.

Έχετε καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να βρει τον δρόμο του στη ζωή; Γιατί ας πούμε κάποιος επιλέγει να ακολουθήσει αυτή την κατεύθυνση στη ζωή του και όχι μια άλλη; 

Πυθαγόρας: 
Τα βιώματα και οι οικογενειακές επιρροές, και φυσικά η παιδεία του καθ' ενός.
Αλέξανδρος:
Η οικογένεια, το σχολείο, η φίλοι μας, και ο κοινωνικός μας περίγυρος-περιβάλλον, και γενικότερα οι ανησυχίες μας.
Ναυσικά: 
Κάποια ιδέα, κάποιο οικογενειακό βίωμα, και το ένστικτο του κάθε ανθρώπου.
Περικτιόνη: 
Α') Αυτό που έχουμε στο DNA μας, Β') Τα βιώματα που έχουμε μέσα από την οικογένεια, Γ') Οι επιρροές που δεχόμαστε είτε από τους φίλους μας, είτε από τους δασκάλου μας, και αρκετές φορές νομίζω ο παράγοντας τύχη.

26) Αν άνοιγε κάποιος αυτή την περίοδο την πόρτα της ψυχής σας και του μυαλού σας τι θα έβλεπε μέσα; 

Πυθαγόρας: 
Στην ψυχή μου θα έβλεπε όνειρα, φιλοδοξίες, σχέδια, ανησυχίες και στο μυαλό μου θα έβλεπε τα εργαλεία και τους τρόπους πραγματοποίησης τους.
Αλέξανδρος:
Στο μυαλό μου θα έβλεπε νέους στόχους που περιμένουν στη σειρά για να γίνουν πράξη, και στη ψυχή μου ένα τεράστιο κύμα που θέλει να με παρασύρει σε νέες δημιουργίες, σε νέους μουσικούς, και μαθηματικούς δρόμους.
 Ναυσικά: 
Στο μυαλό μου θα έβλεπε το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, τους γονείς μου, τους έμπιστους φίλους μου και στην ψυχή μου θα έβλεπε τον πραγματικό μου εαυτό, και τις πραγματικές μου δυνατότητες.
Περικτιόνη: 
Στο μυαλό μου θα έβλεπε πολλά πλάνα, σχέδια για νέους πίνακες, για νέες φιλίες, για νέα ταξίδια με υπέροχους φίλους, για νέους έρωτες, νέες φιλοσοφικές αναζητήσεις, αγάπη και σεβασμό για τους διαχρονικούς και πιστούς φίλους, και στην ψυχή μου θ' αντίκριζε όνειρα, όνειρα που δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω, και όνειρα που περιμένουν κάποιο κίνητρο για να υλοποιηθούν.

Φίλες και Φίλοι κάπου εδώ κλείνει και το δεύτερο και τελικό μέρος από την συνέντευξη των μελών της ΟΜΑ.Σ. Ελπίζω πως εσείς που κάνατε τον κόπο να φθάσετε έως εδώ να βρήκατε ενδιαφέρουσες τις απαντήσεις των παιδιών. Κατι που χρωστάω είναι σχετικά με την Περοκτιόνη, είναι φιλαράκι από 15ετίας, είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια φιλοσοφίας στο Παρίσι και ήδη έχει δεχθεί προτάσεις για να παραμείνει εκεί, επίσης είναι ερασιτέχνης ζωγράφος -έτσι λέει η ίδια- εγώ λέω πως είναι πάρα πολύ καλή, και πως υπάρχει πιθανότητα να μας φιλοξενήσει ίσως την περίοδο των γιορτών στο κουκλίστικο σπίτι που διαθέτει στην περιοχή Πασι; που βρίσκεται κοντά στον Πύργο του Αϊφελ. Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος. Ναυσικά, Αλέξανδρε, Πυθαγόρα, Αρκά σας ευχαριστώ, ελπίζω την επόμενη φορά να έχουμε μαζί μας και την Κορνηλία, και την Καλλιρρόη.
 

23.11.16

Οι υπαίθριες βιβλιοθήκες στην Κίμωλο κλέβουν τις εντυπώσεις (εικόνες)

Αθήνα: Οι ιδέες ήταν πολλές, η ενέργεια αστείρευτη και η έμπνευση δεν σταματούσε να «βασανίζει» το μυαλό. Μετά από δύο χρόνια ανταλλαγής ιδεών, μια ομάδα αποφάσισε να δημιουργήσει υπαίθριες βιβλιοθήκες στην Κίμωλο σε ασυνήθιστες τοποθεσίες και με διακόσμηση που αναδεικνύει την ομορφιά της φύσης.
«Είναι ωραίο να δανείζεται ο κόσμος βιβλία χωρίς να χρειάζεται να κλειστεί σε κάποιο δωμάτιο», αναφέρει στο in.gr ο Φώτης Μαρινάκης μέλος της εθελοντικής ομάδας Κιμωλίστες, που ανέπτυξε την πρωτοβουλία της δημιουργίας υπαίθριων βιβλιοθηκών.
Η φύση αποτελεί πηγή έμπνευσης για την ομάδα, αφού καλεί τα μέλη της να βγουν από τα χωράφια του συνηθισμένου.
Τρεις από τις τέσσερις βιβλιοθήκες στήθηκαν με βασικό υλικό το θαλασσόξυλο, υλικό που εντοπίζεται στις βόρειες παραλίες του νησιού και είναι ανακυκλώσιμο. Σε αυτή την περίπτωση το ξύλο παίρνει διαφορετική μορφή αφού είναι λείο και ακατέργαστο.
Στην προσπάθεια δημιουργίας των βιβλιοθηκών σημαντική ήταν και η συμμετοχή των αρχιτεκτόνων, Κατερίνας Βενιού και Αθηνάς Σαμίου, που ανέδειξαν τα θαλασσόξυλα ως χρήσιμο υλικό.
Απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, στην περιοχή Καρκάνη, στην πλατεία Σωτήρος και στην Αγορά κάτω από την Καμάρα βρίσκονται οι τέσσερις βιβλιοθήκες. Απαιτητικό ήταν το στήσιμο της τρίτης αφού χρησιμοποιήθηκαν παλιά μπαούλα για την φιλοξενία βιβλίων. Στο πνεύμα του νησιού, βάφτηκαν με κυκλαδίτικο χρώμα τα μπαούλα. Μια παλιά πιατοθήκη χρησιμοποιήθηκε, δε, για την τέταρτη βιβλιοθήκη.
Στις βιβλιοθήκες, που έχουν χρησιμοποιηθεί θαλασσόξυλα, τα βιβλία κρέμονται από αυτά και είναι δεμένα με σκοινιά ώστε να μην αποθηκεύουν υγρασία.
Κάτοικοι της Κιμώλου αλλά και διαφορετικών τόπων ανά την Ελλάδα, έχουν συμβάλλει στην υλοποίηση της πρωτοβουλίας προσφέροντας βιβλία.

Σημαντική ήταν και η στήριξη ορειβατικών συλλόγων, που συνέβαλαν στην παροχή υλικού, ενώ χρειάστηκε έγκριση του δημοτικού συμβουλίου του νησιού ώστε η ιδέα να γίνει πράξη.

Οι κάτοικοι του νησιού έχουν αγκαλιάσει με θέρμη το εγχείρημα και με αίσθημα υπευθυνότητας δανείζονται βιβλία, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα επιστρέφουν.

Οι Κιμωλίστες, εθελοντική ομάδα στην οποία δραστηριοποιούνται περί τα πέντε άτομα, διοργανώνουν πεζοπορίες, θερινές προβολές σε πλατείες και παραλίες, και ως πιστοί φίλοι του φυσικού τοπίου ασχολούνται με την ανακύκλωση και τον καθαρισμό παραλιών.

Δραστηριοποιούνται από το 2011 στην Κίμωλο και έχουν συνεργαστεί με τον Ελληνικό Πολιτιστικό Ορειβατικό Σύλλογο για τον καθαρισμό παραδοσιακών μονοπατιών του νησιού. Ο κοινωνικός εθελοντισμός συμπυκνώνει τους στόχους τους.

Ο κ. Μαρινάκης ήρθε από την Αθήνα στην Κίμωλο και γοητευμένος από το νησί ζει εκεί τα τελευταία δέκα χρόνια.

Στο νησί, όπως ο ίδιος αναφέρει, λειτουργεί αγροτικό ιατρείο που καλύπτει τις βασικές ανάγκες των κατοίκων, το πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Το Δημοτικό σχολείο είναι μονοθέσιο. Ο αριθμός, δε, των κατοίκων του νησιού τον χειμώνα ανέρχεται στους 600 περίπου.

Οι Κιμωλίστες, ωστόσο, έχουν αναπτύξει μια δική τους φιλοσοφία, μια φιλοσοφία που τους επιτρέπει να ονειρεύονται και να δημιουργούν παρά τις δυσκολίες που συναντούν στο δρόμο τους.
Πηγή: Εφημερίδα ο Φιλελεύθερος.

Μία, δύο… πολλές ανταλλακτικές βιβλιοθήκες

To έλαβα σήμερα από την Ίριδα, την οποία και ευχαριστώ. Πριν από λίγες μέρες εγκαινιάσαμε μια ανταλλακτική βιβλιοθήκη στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ και έμεινα έκπληκτη από την απήχηση που είχε η δράση αυτή στους φοιτητές και τις φοιτήτριες αλλά και στην κοινότητα της πόλης στην οποία και απευθύνεται. Είναι μια δράση εξωστρέφειας, απόλυτα ταιριαστή στο προφίλ της Παιδαγωγικής Σχολής: προωθεί την ανάγνωση, χωρίς όμως ίχνος διδακτισμού. Δεν προσφέρουμε βιβλία δικής μας επιλογής στο κοινό αλλά δημιουργούμε μια υποστηρικτική δομή για να ανταλλάξουν μεταξύ τους οι αναγνώστες βιβλία και να προωθήσουν τα δικά τους αναγνωστικά ενδιαφέροντα με έναν τρόπο ανέξοδο, αλληλεπιδρώντας με άλλους αναγνώστες. Είχα και έχω ακόμη πολλές επιφυλάξεις για το αν θα επιβιώσει αλλά, έτσι κι αλλιώς, η ανταλλακτική βιβλιοθήκη χαρακτηρίζεται διεθνώς ως κοινωνικό ή αστικό πείραμα. Χαρακτηρίζεται επίσης ως δράση κοινωνικής αλληλεπίδρασης  διότι παίρνει τη μορφή που της δίνουν οι επισκέπτες της αλλά και διότι προϋποθέτει αλλά και προωθεί την  κοινωνική ευθύνη. Δεν ασκείται κανένας έλεγχος και θεωρητικά θα μπορούσε σε δυο μέρες να αδειάσει από τα βιβλία της  και το όλο εγχείρημα να τιναχτεί στον αέρα. Γιατί βέβαια δεν υπάρχει, και δεν πρέπει να υπάρχει, κάποιος μάγος που θα τροφοδοτεί με βιβλία μια βιβλιοθήκη που οι επισκέπτες της παίρνουν βιβλία χωρίς να αφήνουν.
Ανταλλακτικές βιβλιοθήκες υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Αθήνα  υπάρχουν πολλές υπαίθριες ανταλλακτικές βιβλιοθήκες, στην Κηφισιά, στη Δεξαμενή, στη Γλυφάδα, στην Ηλιούπολη και αλλού. Μπορείτε να δείτε τις σχετικές πληροφορίες στο vivliothiki.org. Γιατί όμως η ανταλλακτική βιβλιοθήκη είναι μέσον προώθησης της ανάγνωσης; Υπάρχουν άραγε κάποιες προϋποθέσεις για να πετύχει το κοινωνικό αυτό πείραμα; Η ανταλλακτική βιβλιοθήκη δεν διακινεί απλώς βιβλία ούτε εξυπηρετεί μόνον πρακτικές ανάγκες. Κάποιοι παίρνουν την πρωτοβουλία να τη δημιουργήσουν αλλά δε μπορεί να επιβιώσει αν δεν αγκαλιαστεί από μια κοινότητα αναγνωστών η οποία θα γνωστοποιεί διαρκώς την ύπαρξή της και θα φροντίζει να υπάρχουν πάντα διαθέσιμες οι οδηγίες για την ανταλλαγή των βιβλίων. Υπαίθρια ή σε κλειστό χώρο (αλλά με πολύωρη ημερήσια ελεύθερη πρόσβαση) η ανταλλακτική βιβλιοθήκη πρέπει να στηθεί σε έναν χώρο ο οποίος περιβάλλεται από μια κοινότητα ανθρώπων και δεν είναι απλώς πέρασμα. Μια πανεπιστημιακή Σχολή είναι ένας τέτοιος χώρος όπως η αυλή ενός νοσοκομείου, ένα καφέ, μια μεγάλη επιχείρηση ή ένας οργανισμός. Προωθεί την ανάγνωση διότι απλούστατα την κάνει ορατή, δηλώνει ότι κάποιοι ενδιαφέρονται γι αυτήν και, καθώς είναι ανοικτή, καλεί την κοινότητα γύρω της να την υιοθετήσει, να την υποστηρίξει και να την προσέχει. Μαζί με την ανάγνωση, προωθεί την κοινωνική ευθύνη και φαίνεται ότι αυτά τα δύο συνδέονται με πολλούς τρόπους.
Δεν είναι δύσκολο να στηθεί μια ανταλλακτική βιβλιοθήκη, ιδίως αν είναι στεγασμένη. Υπάρχουν φθηνά βιβλιοστάσια και η αρχική συλλογή μπορεί να συγκεντρωθεί από δωρεές της ομάδας και των φίλων που θα αναλάβουν την πρωτοβουλία. ΄Εχει την ικανότητα να μεταμορφώνει τον χώρο και να του προσδίδει ενέργεια και στυλ. Μπορούμε να κάνουμε την ανταλλακτική βιβλιοθήκη μόδα!
Της Βενετίας Αποστολίδου.

19.11.16

Συνέντευξη του νεαρού καλλιτέχνη – ποιητή Χρυσοβαλάντη Αργυρίου!


Η Κορνηλία, ο Ποιητής και ο Πυθαγόρας.
Το βιογραφικό σημείωμα του δεκαεννιάχρονου Τρικαλινού καλλιτέχνη!
Ο Χρυσοβαλάντης Αργυρίου γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1997 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Το 2009 μαζί με την οικογένεια του αποφασίζουν να επαναπατρισθούν και να εγκατασταθούν στην γενέτειρα τους, στο πατρικό σπίτι του πατέρα του, Βασιλείου Αργυρίου, στο χωριό Γοργογύρι.
Μετά τις πανελλήνιες του Χρυσοβαλάντη η οικογένεια μετακομίζει εκ νέου στο κέντρο των Τρικάλων, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Ο ίδιος ο Χρυσοβαλάντης, ωστόσο, τους τελευταίους μήνες ζει στην Θεσσαλονίκη καθώς σπουδάζει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στην Φιλοσοφική σχολή, στο τμήμα της Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Η πρώτη αναγνώριση του ποιητικού του έργου έγινε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.), όταν στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό της του απονεμήθηκε το τρίτο βραβείο για το ποίημα «Χουάρες, η πόλη των νεκρών γυναικών».
Στη συνέχεια, ακολούθησαν και άλλες βραβεύσεις σε πανελλήνιο επίπεδο. Παράλληλα με την ποίηση, ο Χρυσοβαλάντης ασχολείται με το σχέδιο αλλά και με την μετάφραση κειμένων στην γερμανική γλώσσα.
Η συνέντευξη
  1. Τι είναι η ποίηση για σένα;
Ειλικρινά, δεν ξέρω. Δεν το χω σκεφτεί ποτέ. Η ποίηση ήταν πάντα εκεί, σε κάθε έκφανση της ζωής μου. Έχω πιάσει τον εαυτό μου σε ακραίες καταστάσεις, στα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς δηλαδή, να αντιλαμβάνεται και να επεξεργάζεται τα συμβάντα  μέσα από στίχους. Τότε, ένιωθα τύψεις  γι’ αυτό, τώρα ξέρω πως είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Ξέρω, ότι η απάντηση αυτή μπορεί να απογοητεύει γιατί πολλοί θα περίμεναν να πλέξω ένα τεράστιο εγκώμιο της  ποίησης και της  τέχνης.  Όχι, δεν θα το κάνω αυτό. Είχα διαβάσει κάποτε μια ομιλία, όπου η συγγραφή  παρομοιαζόταν με την αναπνοή. Πριν, λοιπόν, κρίνετε ανεπαρκής την απάντηση μου, επειδή δεν ανέτρεξα στα βολικά κλισέ, προσπαθήστε να απαντήσετε στο «Τι είναι για εσάς η αναπνοή»;  Δύσκολο ε;  Η αναπνοή είναι κάτι αποδεδειγμένα απαραίτητο για την ζωή, αλλά κανένας δεν εκστασιάζεται όταν αναπνέει. Κάτι τέτοιο είναι και για μένα η ποίηση!
  1. Λίγα λόγια για την ποιητική σου συλλογή «εξάψεις ευτυχίας»;
Αρχικά, πρέπει να πω, ότι δεν αποδέχομαι τον όρο “ποιητική συλλογή”.  Όχι, επειδή τον βρίσκω υποτιμητικό αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Μια συλλογή δεν μου δίνει την δικαιοδοσία να αυτοαποκαλούμαι ποιητής και να ονομάζω ποίηση αυτό που κάνω. Κάτι τέτοιο θα ‘ταν, αν όχι επικίνδυνο για την τέχνη, τουλάχιστον επιπόλαιο και γεμάτο ασέβεια. Θα μου πείτε «τότε τι κάνεις;» και θα σας απαντήσω «είναι τόσο αναγκαίο να βάλουμε ταμπελίτσα;».
Γενικότερα, για την συλλογή θα ήταν καλό να γνωρίζετε, ότι τα κείμενα (σύνολο 44) γράφτηκαν σε μια περίοδο τεσσάρων ετών. Άρα, άλλοτε μέσα στην συλλογή θα συνομιλείτε με τον  15χρονο εαυτό μου και άλλοτε με τον 19χρονο. Μην το ξεχάσετε αυτό. Επίσης, κάτι τελευταίο. Η ανάγκη της έκδοσης προέκυψε αργότερα, αυτό σημαίνει ότι τα κείμενα δεν γράφτηκαν υπό το πρίσμα της δημοσιότητας, οπότε δεν είναι προετοιμασμένα για να αρέσουν.  Μην τα παρεξηγήσετε!
  1. Οι μέχρι τώρα παρουσιάσεις σου σε Αθήνα, Τρίκαλα και Θεσσαλονίκη στο προσεχές μέλλον σου δίνουν  την εντύπωση πως μπορείς  να συνεχίσεις;
Στην Θεσσαλονίκη, για προσωπικούς λόγους, δεν έγινε ακόμα η βιβλιοπαρουσίαση, ίσως γίνει στις αρχές του 2017. Ωστόσο, στην γενέτειρα μου αλλά και στην πρωτεύουσα που έγιναν οι βιβλιοπαρουσιάσεις  μόνο αγάπη μπορώ να πω ότι εισέπραξα. Είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και να συνομιλήσω μαζί τους. Πλέον, δεν είμαι ο περίεργος στην σχολική τάξη που κάνει «παλαβομάρες».
  1. Ποια ήταν η αφορμή σας για να ξεκινήσετε να συγγράψετε ποιήματα;
Στο δημοτικό, διάβαζα από κάτι μικρά ημερολόγια που είχαν στην πίσω πλευρά τους στιχάκια, τα αντέγραφα και τα έδινα στα κορίτσια στο σχολείο. Κάποια στιγμή τα στιχάκια του ημερολογίου τελείωναν και έτσι, επειδή  η ζήτηση τους ήταν μεγάλη, άρχισα να γράφω μόνος  μου για να μπορώ να συνεχίζω να τροφοδοτώ  τα κορίτσια του σχολείου. Αυτά έχουν, πλέον, χαθεί και χαίρομαι πλέον γι’ αυτό. Συστηματικά άρχισα μετά να γράφω στην 3η γυμνασίου. Τώρα, η αφορμή ποια ήταν θα σας γελάσω, δεν έμαθα ακόμα καλά τον εαυτό μου για να απαντάω σε τέτοιες  ερωτήσεις.
  1. Ποιο ποίημα θεωρείς πως είναι το καλύτερο σου και πες μας δυο λόγια για αυτό.
Δεν θεωρώ κανένα καλύτερο γιατί έτσι υπεισέρχεται στην ποίηση μια άλλη έννοια που απεχθάνομαι και νομίζω δεν έχει καμία δουλειά σε αυτό που κάνω. Αυτήν η έννοια είναι η έννοια του ανταγωνισμού. Κάθε κείμενο έχει κάτι να πει και από το καθένα μπορείς να εισπράξεις κάτι. Ωστόσο, επειδή καταλαβαίνω την ερώτηση, θα σας  πω για ένα ποίημα που ξεχωρίζω από τα άλλα. Ναι, αυτό που μας έλεγαν μικρούς ότι οι γονείς αγαπάνε το ίδιο όλα τους τα παιδιά είναι ένα μεγάλο ψέμα. Το κείμενο «Χουάρες, η πόλη των νεκρών γυναικών» αναπόφευκτα κατέχει μια ιδιαίτερη θέση σε αυτήν την συλλογή για διάφορους λόγους. Γι’ αυτό το κείμενο είχα βραβευτεί σε έναν πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό στον οποίο γνώρισα ανθρώπους που μέχρι σήμερα έχω στενές επαφές και διαπροσωπικά και όσον αφορά αυτό που κάνω. Επίσης, για ένα παιδί της επαρχία, για το οποίο η συγγραφή ήταν πολλές φορές αφορμή κοινωνικού παραγκωνισμού, το ταξίδι που μου χάρισε αυτήν η βράβευση στην Αθήνα αλλά και στον χώρο της ποίησης, ήταν μπορώ να πω σήμερα μια μεγάλη πρόσκληση για υπομονή και συνέχεια, κάτι που μου έμαθε πως το να μην συμμερίζεσαι τα ενδιαφέροντα των συνομήλικων σου δεν σε κάνει «προβληματικό».
  1. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις  να εκπέμψεις  για την σημερινή εποχή;
Μήνυμα;  Όχι τέτοιες αυταπάτες δεν έχω! Δεν έχω να πω κάτι. Υπάρχουν άλλοι που τα έχουν πει καλύτερα από εμένα. Σήμερα, όλοι νομίζουν ή θέλουν να νομίζουν, ότι έχουν κάτι να πούνε. Με εκνευρίζει αυτό! Υπάρχουν, πλέον, τόσοι πολλοί, με αγαθές κατά τα άλλα προθέσεις, που θέλουν να πούνε κάτι, με αποτέλεσμα να βυθιστούμε σε μια απέραντη φλυαρία και οχλαγωγία χωρίς νόημα ή ουσία. Εγώ με αυτό που κάνω θέλω να ακούσω την εποχή μου και όχι να προσθέσω άλλη μια ασημαντότητα σε αυτήν!
Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή του Χρυσοβαλάντη Αργυρίου “Εξάψεις Ευτυχίας”….
Τίτλος: Εξάψεις Ευτυχία
Συγγραφέας: Χρυσοβαλάντης Αργυρίου
Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 84
Διαστάσεις: 18Χ24cm
Που μπορούμε να το βρούμε: http://iwrite.gr/bookstore/exapseis-eftixias/
Περιγραφή:
“Εκεί που επιθυμώ να καταλήξω και να επιμείνω είναι στο γεγονός, και ενίοτε συνάμα πρόβλημα, ότι η ποίηση, και γενικότερα η τέχνη, ήταν και είναι πάντα ο “Προμηθέας” του αύριο. Δηλαδή απλοϊκά θα λέγαμε ότι μέσα από την ποίηση/τέχνη του σήμερα πλάθουμε την κοινωνία του αύριο. Και λέγω ότι αυτό ενίοτε είναι πρόβλημα καθώς τα τελευταία χρόνια με μεγάλη μου θλίψη παρατηρώ μια ποίηση να παραπαίει και να αυτό-εγκλωβίζεται σε εμπορικά και παρωχημένα κάστρα απάθειας, αμάθειας, ασέβειας, ρηχότητας και, εν τέλει τέλεια στο κλίμα της εποχής της, εφημερότητας.
Η παρούσα ποιητική συλλογή αποσκοπεί (ή θέλω να πιστεύω ότι αποσκοπεί) στην αποικοδόμηση αυτών των κάστρων και μέσα από την αμφισβήτηση και την αναθεώρηση παραδεδεγμένων, κατά τ’ άλλα, αληθειών στον επαναπροσδιορισμό της υπαρξιακής μας ταυτότητας. Ένας επαναπροσδιορισμός ο οποίος δεν θα μας χαρίσει ένα καλύτερο αύριο, αλλά το ίδιο το αύριο που κινδυνεύουμε με τις σημερινές, ιδεατές και υλικές εκφάνσεις των δομών των εννοιών μας να χάσουμε. Και αυτήν είναι η απάντηση μου!”
Τη συνέντευξη επιμελήθηκε ο Νίκος Μουστάκας, Προπτυχιακός Φοιτητής του Τμήματος Δημοσίας Διοίκησης Παντείου Πανεπιστημίου, και μέλος της ΟΜΑ.Σ. (ομάδας στοχασμού).
Πηγή:http://kl-news.com