ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΠΕΠΟΣ, ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΟΥΤΟΠΙΣΤΗ. [ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου και της Επικούρειας κατοικίας καλημέρα, όταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την Επικούρεια κατοικία σκέφτηκα να τυπώσω τις πιο κάτω σκόρπιες σκέψεις μου ώστε να τις χαρίζω στους επισκέπτες μας ως καλοσώρισμα. Σας ευχόμαστε καλή διαμονή και καλή ανάγνωση. Θα ξεκινήσω με την απίστευτη περιπέτεια του ονόματος μου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Ο θπύρος που ήταν Επικούρειος ήταν και Επίκουρος χωρίς να το γνωρίζει!!

Δεν γνώριζε πως είχε και δεύτερο όνομα και χρειάστηκε να περάσουν 55 χρόνια για να το μάθει!!

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί συν-Ουτοπιστές και συν-Επικούρειοι Καλημέρα.

Πιο κάτω θα διαβάσετε την αληθινή ιστορία του δεύτερου ονόματός μου, είναι μία αληθινή ιστορία που δεν γνώριζα και χρειάστηκε όπως προείπα, να περάσουν 55!! Χρόνια για να μάθω πως όταν με βάπτισαν μου έδωσαν δύο ονόματα. Συνεχίστε παρακαλώ την ανάγνωση έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ίσως γνωρίζετε όσοι ασχολείστε με τα επικούρεια αθλήματα και την τετραφάρμακο του Επίκουρου πως κάθε 26/04 στην αρχαιότητα ήταν μια ξεχωριστή μέρα γιατί γιόρταζε ο Επίκουρος ο οποίος είχε γεννηθεί στις 07/02 Εκείνη την εποχή στον κήπο του Επίκουρου, όπως καλά γνωρίζετε μαζευόντουσαν όλοι οι εκλεκτοί φίλοι του για να γιορτάσουν μαζί του απλά και λιτά όπως ήταν άλλωστε και ο Δάσκαλος απλός και λιτός.

Εκεί λοιπόν στον κήπο του Επίκουρου η συζήτηση γύρω από την αγωγή της ψυχής κρατούσε μέχρι τις πρωινές ώρες και πάντα τη συζήτηση την ''έκλεινε'' ο δάσκαλος λέγοντας: 

Nα μη ξεχνάτε τα δόγματα!!! 

Κάποια στιγμή πολλούς αιώνες αργότερα σ' ένα χωριό των Τρικάλων, το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, μιλάω για το 1955 γεννήθηκε ένα αγόρι που από παραξενιά? του πατέρα την πρώτη στιγμή που το αντίκρισε είπε, αυτός είναι ο Επίκουρος!!!! η μητέρα του μωρού και οι παραβρισκόμενες εκεί γυναίκες τον κοίταξαν παράξενα γιατί τους φάνηκε πάρα πολύ παράξενο το όνομα γιατί όλοι περίμεναν πως το αγόρι θα έπαιρνε το όνομα του παππού του που ήταν Θπύρος!!! 

Όταν αργότερα τον ρώτησαν πως και ανάφερε αυτό το όνομα η απάντηση που πήραν τους μπέρδεψε πιο πολύ, είπε: Δεν γνωρίζω γιατί και πως, αλλά αυτό το όνομα μου ήρθε εκείνη τη στιγμή να πω!!!!!!! όλοι οι παριστάμενοι σταυροκοπήθηκαν και του θύμισαν πως τον πατέρα του τον έλεγαν Θπύρο και όχι Επίκουρο!!!!!!!!!! 

Γνώριζε πάρα πολύ καλά ποιο ήταν το όνομα του πατέρα του αλλά δεν μπορούσε και να ξεχάσει πως, οι οιωνοί ήταν αυτοί που τον παρακίνησαν να να πει αυτό το όνομα, και αυτό έπρεπε να το σεβαστεί. Μόλις ο παππούς του νεογέννητου αγοριού έμαθε από την κυρά Μαμή το τι είχε συμβεί έγινε θηρίο!!! κάλεσε κοντά του τον γιο του και του είπε σε αυστηρό τόνο, δε μου λες τι μασκαραλίκια είναι αυτά που άκουσα? Πως να εξηγήσει στον εξαγριωμένο πατέρα του ο πατέρας του αγοριού το τι είχε συμβεί? σάμπως και θα τον πίστευε? 

Εκείνη λοιπόν τη δύσκολη στιγμή ο πατέρας του μωρού πήρε τη μεγάλη απόφαση, θα ονόμαζε το αγόρι Θπύρο, αλλά ο Νονός του την ώρα που θα το βάπτιζε θα του έδινε δυο ονόματα, το ένα φωναχτά και το άλλο ψιθυριστά ώστε να το ακούσουν ελάχιστοι. 

Αυτό και έγινε, το μυστικό το γνώριζαν τρία άτομα, ο Νονός, ο Πατέρας, και o παπάς, ο παπάς μάλιστα ζήτησε από τον πατέρα του αγοριού να του υποσχεθεί πως θα του έλεγε την αληθινή ιστορία των δύο ονομάτων μετά τον θάνατό του!!! 

Ο πατέρας πράγματι έδωσε στον παπά τον λόγο του, σκεπτόμενος βέβαια πως έτσι κι αλλιώς ο παπάς λόγω προχωρημένης ηλικίας, άντε να ζούσε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα οπότε όταν το αγόρι θα ήταν 10 χρονών θα μπορούσε να του πει την αλήθεια.

 Έλα όμως που ο Παπάς ήταν καλοζωισμένος και τα χρόνια πέρναγαν και ο Παπάς δεν πέθαινε!!!! Κάπως έτσι φθάνουμε στο 2006 και το αγόρι δεν έχει μάθει ακόμα πως έχει δυο ονόματα ώσπου επεμβαίνει ο από μηχανής Θεός!!!!!!!!

Ο Θπύρος το 2006 στις 14 Αυγούστου είχει προγραμματίσει - μαζί με τα μέλη της Λ.Ο.Γ. - στην Αυλή των Θαυμάτων, όπως την είχε ονομάσει, να διοργανώσει μια βραδιά ποίησης στη μνήμη του Ποιητή των Θαλασσών Νίκου Καββαδία. 

 Λίγο πριν ξεκινήσει η γιορτή πήρε τον λόγο ο Θπύρος και είπε: Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζω στον όμορφο κήπο μας - αυλή μας, και ελπίζω να περάσετε καλά, με τα μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας έχουμε ετοιμάσει για σας διάφορα δρώμενα, πριν προχωρήσουμε θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σ' έναν φιλόσοφο της αρχαιότητας που κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ αδικημένος από την ιστορία, και μιλάω φυσικά για τον Επίκουρο, ο Επίκουρος έκανε κάτι αντίστοιχο μ' αυτό που κάνουμε εμείς απόψε...... εκείνη τη στιγμή το βλέμμα τού Θπύρου έπεσε στον πατέρα του και πρόσεξε πως ήταν πολύ συγκινημένος!! σοκαρίστηκε μ' αυτή την εικόνα αλλά δεν ήθελε  εκείνη τη στιγμή να διακόψει και να τον ρωτήσει γιατί δάκρυσε, υπέθεσε πως ήταν από τη συγκίνησή του λόγω της βραδιάς, και λόγω του ό,τι ο μικρός του γιος ήταν κάποτε ανθυποπλοίαρχος και ίσως έφερε στη μνήμη του τα ταξίδια στους ωκεανούς, και στις αγριεμένες θάλασσες.

 Όταν αργά το βράδυ μετά τη γιορτή τον αναζήτησε για να του εξηγήσει το λόγο, του είπε η μητέρα του πως είχε ήδη κοιμηθεί. 

 Την επόμενη μέρα 15 Αυγούστου κατά τις 11.00 ρώτησε την μητέρα του αν ο φάδερ επέστρεψε από την Εκκλησία και του είπε πως είχε μεταβεί στο διπλανό χωριό προκειμένου να παραστεί στην κηδεία του παπά που είχαμε πιο παλιά στο χωριό γιατί ως επίτροπος είχε μια ξεχωριστή σχέση με τον Παπά. Που να φανταστεί ο Θπύρος εκείνη τη στιγμή πως αυτόν το παπά περίμενε ο πατέρας του να πεθάνει ώστε να μπορεί πια να πει στον γιο του το μεγάλο μυστικό. 

Ευτυχώς που ο Παπάς πέθανε εκείνη την περίοδο γιατί λίγο μετά ο πατέρας του Θπύρου έπαθε ένα εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον να μιλάει, οπότε δεν θα μπορούσε να εξηγήσει στον γιο του τι ακριβώς είχε συμβεί τότε. Όταν επέστρεψε στο σπίτι μετά την κηδεία αναζήτησε τον Θπύρο και ζήτησε να μείνουμε δυο τους γιατί ήθελε να του πει κάτι πολύ σοβαρό. Ήταν πάρα πολύ αναστατωμένος ο πατέρας και προς στιγμήν ο Θπύρος φοβήθηκε πως κάποιο πρόβλημα υγείας τον απασχολούσε. 

 Η πρώτη του ερώτηση ήταν αν η χθεσινή αναφορά στον Επίκουρο ήταν τυχαία, η αν γνώριζε κάτι!!!!!

 Έπεσε από τα σύννεφα ο Θπύρος όταν άκουσε τον πατέρα του να λέει αυτά τα λόγια γιατί το μυαλό του πήγε στο κακό, αναρωτήθηκε αν ο πατέρας του ήταν καλά στα λογικά του!!!!!!!! 

 Ο πατέρας του κατάλαβε την αγωνία του και τον προβληματισμό του και έσπευσε να τον καθησυχάσει λέγοντας, μην ανησυχείς τα έχω τετρακόσια απλά απάντησε μου σ' αυτό που σε ρώτησα. Όταν του είπε πως ήταν τυχαία η αναφορά του στον Επίκουρο, και πως απλά του αρέσει η φιλοσοφική προσέγγιση για τη ζωή που εξέφραζε ο εν λόγο φιλόσοφος, ο πατέρας άρχισε να σταυροκοπιέται και να λέει... μα είναι δυνατόν!!!!!!!!!!!!!! Παρακάλεσε τη γυναίκα του Θπύρου  την Λόλα, να τους φτιάξει δυο καφεδάκια και άρχισε να του εξιστορεί όλα τα συμβάντα. Φαντασθείτε τώρα τη δική του έκπληξη όταν έμαθε πως είχε και ένα ακόμα όνομα αυτό του Επίκουρου!!!!!!!!!!!! για φαντάσου σκέφτηκε ο Θπύρος ενώ ήμουν ήδη Επικούρειος, χωρίς να το ξέρω ήμουν και  Επίκουρος!!!!!!! 

 Απίστευτα πράγματα, αρκετές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία.

Επίλογος, όταν το 2008 ο πατέρας τού Θπύρου αναχώρησε σωματικά από τον μάταιο τούτο κόσμο και επειδή είχε ένα όπλο (δίκαννο) χρειάστηκε ο μεγάλος του αδερφός να πάει να δηλώσει το όπλο στην αστυνομία, βγάζοντας τη δερμάτινη θήκη προκειμένου να βρει τον αριθμό του όπλου βρήκε μέσα στη θήκη ένα γράμμα όπου απ' έξω έγραφε να το διαβάσει πρώτα ο Θπύρος.......... ο μεγάλος αδερφός σεβάστηκε την επιθυμία του πατέρα και παρέδωσε το γράμμα στον Θπύρο, όταν ο Θπύρος άνοιξε το γράμμα, διάβασε μεταξύ άλλων τα εξής:  επειδή ο Παπάς δεν έχει σκοπό να πεθάνει, (όταν έγραφε το γράμμα ο πατέρας του ο Παπάς ήταν ήδη 99 ετών το γράμμα είχε χρονολογία 26/04/2005) και επειδή φοβάμαι μήπως πεθάνω εγώ πρώτος και δεν μάθει ποτέ ο γιος μου πως έχει δυο ονόματα ας διαβάσει αυτό το γράμμα για να μάθει την πραγματική ιστορία, γιε μου σου ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά είχα δώσει τον λόγο μου στον παπά και έπρεπε να τον κρατήσω, απλά δεν πίστευα πως ο μπαγάσας θα ζούσε τόσα πολλά χρόνια. 

Είχε φροντίσει ο φάδερ τού Επίκουρου για κάθε ενδεχόμενο. Φίλες και Φίλοι αυτή είναι εν ολίγοις η ιστορία του Επικούρειου Πέπου-Θπύρου που φαντάζει σαν ένα καλό μυθιστόρημα. Από τότε που ο Θπύρος έμαθε πως έχει και δεύτερο όνομα αποφάσισε να κρατήσει πια το Επίκουρος, γι' αυτό και οι φίλοι του τον φωνάζουν Επικούρειο Πέπο.

Με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Pepos-Poof-Pepe-Fuji Tomo Kazu

==========================================

" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας " ένα ποίημα του Επικούρειου Πέπου που είχε την χαρά και την τιμή να το ακούσει να το απαγγέλει ο σοφός Διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος στον κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια πάντα με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού Διδασκάλου.

Ω!   της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/

που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/  

αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/  

στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/

που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό  και Πανέμορφο Γοργογύρι./

Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, 

στον απαλό σκοπό σας/

που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /  

για να πετάξει εκεί ψηλά, στο τρύπιο το Λιθάρι/  

στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./

  

Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι/ 

που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/

Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/

στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/  

Στον  κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις/

που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./  

Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/

Ν’ απλώνει κατακόκκινο  άρωμα στον αέρα/

Μην κόψεις απ’ τα  πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/

Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./

============================

Το πιο κάτω ποίημα είναι του Επικούρειου Πέπου και το αφιερώνει  στα φιλαράκια από την Πιάλεια. Κι αυτό το ποίημα είχε τη χαρά και την τιμή να το ακούσει ο Ε.Π. να το απαγγέλει ο Επικούρειος φίλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος.

Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/ 

Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/ 

Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/

στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.

Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/

λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.

Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο  φεγγάρι/ 

που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.

'Οπου  η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/  

τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/

τον έρωτ’  όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,

στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.

Και φτάνει ως  το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/ 

που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/  

με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α  του Κερκετίου την νύμφη/,

όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.

ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.

========================================

Ένα ποίημα για το Κερκέτιον Όρος.

Στις χαλκόμαβες κορφές σου Κερκέτιον όρος/

Να ήμουν καβαλάρης/

Και ως γητευτής ν' Αρμένιζα/

Σε όλους τους πλανήτες/

Μαζεύοντας από τον ουρανό τα λαμπερά τ' αστέρια/

Σε σένα να τα χάριζα, αγαπημένο, 

Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι/

Όπου κι αν βρίσκομαι για σένα μιλώ.

Όπου κι αν βρίσκομαι τις ομορφιές σου ζωγραφίζω/

Όπου κι αν ταξιδέψω εσένα νοσταλγώ.

Σε όλες τις νότες μουσική σού γράφω

Σε όλες τις γλώσσες σε μεταφράζω.

=========================

Το ποίημα με τον τίτλο ''ΑΚΟΥ'' το έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για την πολυαγαπημένη του δίδυμη αδερφή Διονυσία.

Στην Denice-Διονυσία With Love PEPOS

Άκου: ξένε, όπου κι αν βρίσκεσαι μάθε πως ό,τι διαβάσεις ποιο

            κάτω είναι λόγια αγάπης για μια αξιολάτρευτη χαρισματική

            δίδυμη αδερφή, ίσως την πιο φεγγαρολούσμενη!!! αδερφή

            στον πλανήτη. I love Denice!!!

Άκου: Δημιουργέ, αν με ξαναστείλεις σε κάποια άλλη ζωή πίσω στη Γή

           -σε παρακαλώ- φρόντισε να επιστρέψω ως Denice-Διονυσία.

Άκου: Ποιητή την Ιστορία τριών ευλογημένων φίλων και γράψε 1977 στίχους

             και 43 σονέτα για την πιο όμορφη 43νη ιστορία φιλίας.

Άκου: Ποσειδώνα τους παφλασμούς των κυμάτων που μεταφέρουν τους

             ευλογημένους φίλους μας στο Αiγαίο.

Άκου: τους στεναγμούς αυτών που έμειναν πίσω και τότε θα καταλάβεις

             το κενό που αφήσατε με την αναχώρησή σας.

Άκου: Λατρευτή μου αδερφή, εγώ ποιητής δεν είμαι αλλά θα συνεχίσω

             να γράφω ''στίχους'' για σένα.

Άκου: Διονυσία, εγώ που σ' αγαπώ δεν έχω παρά μόνο τα όνειρά μου

             εκεί λοιπόν στα όνειρά μου είσαι η Πριγκιπέσσα μου.

Άκου:'Ελληνα, δεν είναι δυνατόν να λείπουν από το εικονοστάσι σου οι Άγιοι 

            ήρωες, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Καρα'ι'σκάκης και γενικότερα

            όλοι οι πραγματικοί ήρωες του 1821

Άκου: Μούσα, όλες οι λέξεις που γράφω και όλες οι λέξεις που διαβάζω

             θα είχαν άλλο νόημα χωρίς την παρουσία της Διονυσίας.

Άκου: Δίδυμη ψυχή, τους λυγμούς τ'ουρανού και τα δάκρυα της βροχής

            όταν πέφτουν στη Γαία.

Άκου: Πλάστη του σύμπαντος όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το ''ποίημα''

            μοναδική μου πρόθεση ήταν να στείλω στη δίδυμη αδερφή μου

            λίγες σταγόνες αγάπης.

Άκου: Ιστορικέ του μέλλοντος, στις 07/07/77 γεννήθηκε στην Αρεοπαγίτου

            η Π.Ο.Ι.Φ. στις 14/08/06 γεννήθηκε ο Λ.Ο.Γ. στις 08/09/99 γεννήθηκε

            η Ό.Κ.Ρ.Α,

Άκου: Λογοτέχνη το ό,τι η Π.Ο.Ι.Φ. συνεχίζει ακόμα και σήμερα 43χρόνια

            μετά να ζεσταίνει της καρδιές των δημιουργών, και των δορυφόρων,

            αυτό οφείλεται στην αξιαγάπητη Denice-Διονυσία κ.ο.μ.

Άκου: Διονυσία δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμίσεις, είναι όμως πολύ

            δύσκολο να συνθέσεις, εσύ υπήρξες η κράτιστη συνθέτης.

Άκου:Η βασική αρετή -αν θέλεις ελάττωμα- στη ζωή μου ήταν πάντοτε

           η αναζήτηση υπέροχων φίλων. Aυτό ήταν μία ευλογία.

Άκου: Διονυσία πόσο όμορφα κελαηδούν τα πουλιά στο μαγευτικό νησί

            της Ουτοπίας όταν νιώθουν την παρουσία σου.

Άκου: τον αέρα, με τον βοριά σου στέλνω χαιρετίσματα, με το Νοτιά σού

            λέω έλα, με τον Μαϊστρο σού γνέφω να μη μας ξεχάσεις, και με τον

            Πουνέντε σού στέλνω την αγάπη μου.

Άκου: Τις Μούσες και τις Νύμφες κάτι έχουν να σου πουν, δεν είναι δα

            και μυστικό! όλοι γνωρίζουν το πόσο σ'αγαπώ.

Άκου: Σαν βγείς στο πηγαιμό για την Ιθάκη εγώ θα είμαι στο κα'ι'κι που

            θα σε μεταφέρω. Εγώ θα είμαι ο καπετάνιος.

Άκου: Έχω φυλάξει σε μια φιάλη τις πολύ όμορφες στιγμές που ζήσαμε

             από το 77 έως και σήμερα και σκέφτομαι κάποια στιγμή να τις

             καταθέσω στο Πάνθεον της Φιλίας.

Άκου: Ο Ποιητής έλεγε πως ''όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει,

            εγώ λέω όπου κι αν ταξιδέψω η αγάπη σας D+D με λυτρώνει.

Άκου:Διονυσία θα παραμείνω πάντα ένας ονειροπόλος ταξιδευτής σε πείσμα

            των καιρών, και των υποκριτών.

Άκου: Τα σύννεφα που ανεμοδέρνονται και σιγανά βογκούν και κλαίνε,

             κάτι έχουν να σου πούνε, είναι ένα ποίημα.

Άκου: Αν κάποτε ξυπνήσουμε χωρίς ουρανό πάνω από το κεφάλι μας

            εμείς θα έχουμε την υπέροχη έναστρη φιλία μας.

Άκου: Εσύ Denice η Όαση, κι εγώ η έρημος, εσύ το κύμα κι εγώ ο παφλασμός,

            εσύ ο Ουρανοδρομέας κι εγώ η Σελήνη, εσύ η σφεντόνα κι εγώ η πέτρα.

Άκου: Εγώ το σύννεφο κι εσύ η βροχή, εγώ οι λέξεις κι εσύ το ποίημα,

             εγώ τα πλήκτρα κι εσύ οι νότες, εγώ το δένδρο κι εσύ ο καρπός.

Άκου: Eσύ η φαρέτρα κι εγώ το βέλος, εσύ το όραμα κι εγώ η σκέψη,

            εσύ το χαμόγελο κι εγώ η χαρά, εσύ η φωνή της αγάπης κι εγώ

            ο τυχερός αποδέκτης.

Άκου: Ο παράδεισος είναι η μνήμη μας, και τ'αγαπημένα πλάσματα

            του Δημιουργού είναι τα παιδιά και τα πουλιά.

Άκου: ΟΙ δημιουργοί της πιο όμορφης ιστορίας του πλανήτη είναι οι:

            Derrick+Denice+Epikourios Pepos.

Άκου: την ηχώ της άτακτης φωνούλας, είναι η συνείδησή σου, 

          αυτή γνωρίζει.

Άκου: τις υπέροχες μουσικές της φύσης και γράψε τη δική σου μελωδία.

Άκου: τo κελάϊδισμα του φτερωτού Ερμή με τις θεϊκές νότες και αναρρωτήσου

            Από πού πηγάζουν.

Άκου: και νοστάλγησε αγαπημένα πρόσωπα που δεν τόλμησε να τα’αγγίξει

            Ούτε ο χρόνος.

Άκου: υπέροχες μουσικές και χαλάρωσε, το έχεις ανάγκη, άκου το κλάμα του

            Παιδιού σου ως την καλύτερη σύνθεση της οικουμένης.

Άκου: την αδύναμη φωνή των γερόντων και σκέψου το ρητό που λένε στο

            Μ.Κ.Π.Γ. ‘’εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις.

'Ακου: Την ηχώ του πόνου από την Ιταλία αυτήν την περίοδο και αναρωτήσου

              αν όντως ο άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος για όλα αυτά που ζούμε αυτή

              την περίοδο του 2020 με τον καινούριο εχθρό μας, ή τα βακτήρια.

Άκου: τον Pepe που λέει πως τα παιδιά και τα πουλιά είναι τα’ αγαπημένα

            Πλάσματα του θεού, και γίνε τουλάχιστον, παιδί.

Άκου: τις θεσπέσιες μουσικές του Χατζιδάκι,του Τσιτσάνη, του Θεοδωράκη
            και σκέψου θετικά, Πλάσε με το νου σου όμορφες εικόνες, γίνε ποιητής 
          για να γράψεις τον Ύμνο της φιλίας.

Άκου: τις τρεις Χάριτες με τις μαγευτικές φωνές, και ταξίδεψε μαζί τους στο

            Νησί των συναισθημάτων.

Άκου: Διονυσία είσαι ένας ήλιος στο δικό μας σύμπαν που μας φωτίζει και

            Μας ζεσταίνει.

Άκου: το κάλεσμα της έλξης των χαρισματικών πλασμάτων, και ακολούθησε

            Τα βήματά τους.

Άκου: τους χτύπους της καρδιάς μου πως χτυπούν για σένα;

Άκου: ιστορίες αγάπης από χείλη ερωτευμένων είναι συναρπαστικές.

Άκου: τον Poof όταν διηγείται ιστορίες για το μαγευτικό ταξίδι στην

             Ιαπωνία, και στο Ακρωτήρι της καλής Ελπίδας, και νοερά

             Ταξίδεψε μαζί του.

Άκου: τον Pepo όταν μιλάει με πάθος για την Αυλή των Θαυμάτων

            Και άφησε να σε παρασύρει στις αγκαλιές των Μουσών.

Άκου: ξαπλωμένη/ος στο πάτωμα τη μουσική από το ‘’emperor’’, και

            Τον Σον Κονερυ να απαγγέλει Καβάφη, είναι Μαγεία!!!!!!!!!

Άκου: τα σύννεφα τα κουσκουσιάρικα!!! Πως σχολιάζουν την πτώση

           Της  ήρεμης γυμνής βροχής.

Άκου: τη γλυκολαλιά της Δίδυμης αδερφής μου με πόση χάρη παρηγορεί 
            τα δάκρυα της ψυχής μου.

Άκου: τα άνθη της Αμυγδαλιάς, και της Λεμονιάς αυτή την άνοιξη τα

             έχω φυλάξει για σένα και μόνο για σένα.

Άκου: υπάρχει ένα αόρατο σχοινί που μας συνδέει, κι εκεί ακροβατούν

            τα όνειρά μου κάθε φορά που έχει πανσέληνο.

Άκου: ένας ποιητής έδωσε μια λέξη στη σιωπή για να παίζει, εσείς

            μου δώσατε αγάπη-πάλι μια λέξη- για να έχει νόημα η ζωή μου.

Άκου: σήμερα 21/03 ένιωσα στ' αυτιά μου ένα παράξενο αεράκι που

            έκρυβε ένα μνμα, το μνμα ήταν από 9.000 χιλ. μακριά, από

            την περιοχή του GERMISTON

Άκου:Διονυσία σήμερα 21/03 ημέρα της Ποίησης, ο αδερφός σου

           φύτεψε στον κήπο μια αρωματική-μοναδική Τριανταφυλλιά

           και της έδωσε τ' όνομά σου.

Άκου: όπως η ποίηση είναι η αρμονία των λέξεων, έτσι και η Διονυσία

           με τον Derrick είναι η εξίσωση της φιλίας και της αγάπης.

Άκου: η φωνή μου δεν είναι δυνατή, και το ποίημα μου δεν θα 

            το καταλάβουν οι πολλοί -έτσι κι αλλιώς δεν είναι για πολλούς-

            γιατί θα το συγκρίνουν με άλλα ποιήματα, και τότε θα πουν:

            α! πάλι ο Poof;;; συγχωρέστε τους γιατί δεν γνωρίζουν πως

            στον χαμένο παράδεισο ο Poof ήταν ένας ρομαντικός ψυχοπομπός,

            που οραματίζονταν έναν κόσμο Ουτοπικοποιητικό.

            Επιμέλεια Ανάρτησης: Επικούρειος Πέπος.

           

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ένα ποίημα για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τον Επικούρειο Πέπο σε συνεργασία με τον σοφό Διδάσκαλο της Πιάλειας κ. Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο.

Νάτο, εμπρός σας, ανάμεσα σε δυό 

πλαγιές/ 

Το Μαγευτικό και Πανέμορφο 

Γοργογύρι με της Μούσες και τις Νύμφες/ 

Ντυμένο στ' άσπρα τον χειμώνα να το χαϊδεύουν οι νιφάδες του χιονιά/ 

Και στα πράσινα την άνοιξη με τα 

γάργαρα νερά να κυλαρίζουν διασχίζοντας το/ 

Αριστερά του οι ιεροί βράχοι των Μετεώρων και δεξιά του η ιστορική Πιάλεια/ 

Τέτοια ομορφιά επισκέπτη σε άλλον 

τόπο δεν θα δεις/ 

Παρά μόνο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι που το έχουν υμνήσει ποιητές και συγγραφείς/ 

Βρίσκεται ξαπλωμένο στην αγκαλιά 

του Κερκέτιου όρους με την "αστραπή" στην κορυφή του/ 

Εκεί, στην κορυφή, σε οδηγεί το 

φημισμένο και ξακουστό σε όλους μονοπάτι, του 

Ασκληπιού/ 

Με τα πολλά γλυπτά, τα εικαστικά 

της φύσης και τον μικρό Κερκέτη, τον βοηθό του Ασκληπιού. 

Εκεί θα συναντήσεις βότανα και μυρωδικά, καλότχιες, ξωτικά, και όμορφες κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά. 

Συνεχίζω με 4 ακόμη ποιήματα.

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ [το κορυφαίο]

Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ 

ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό. 

Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει 

τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κερκέτιου τα μέρη. 

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού 

και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου. 

Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι, 

της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει». 

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι, 

νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει. 

Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη, 

όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη. 

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι, 

σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι. 

Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα 

κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα. 

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια, 

των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια. 

Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη, 

γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι. 

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει 

του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι. 

Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή 

με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή. 

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ, 

και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους. 

Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα, 

η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα. 

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη, 

σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη. 

Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα, 

βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα. 

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα 

που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα. 

Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω, 

προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω. 

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη, 

καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη. 

Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω." 

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω. 

Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία, 

όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία, 

όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι, 

εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι." 

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου 

θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου. 

Π.Λ. Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

[ΔΕΥΤΕΡΟ ποίημα για το Γοργογύρι.] 

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,

κ’ εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη

ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·

έφθασες, ξένε, στο Γοργογύρι.

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις

και βρεις εμπρός σου όμορφες κοπελιές, 

στον δρόμο μη προχώρει

του ταξιδιού σου πια. 

Aλλού ποιον τόπο θα ζητήσεις

καλύτερον απ’ το Γοργογύρι;

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσες,

των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·

και με της γης τ' αρώματα μονάχα θα μεθύσεις, 

ολίγο ακόμα αν μείνεις στο Γοργογύρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις

που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Aπ’ το βουνό θα δεις

τα χρώματα του κάμπου, και σίγουρα θα πεις... πώς να 

μην αγαπήσεις τ' όμορφο Γοργογύρι;

Πως αγαπώ υπερβολικά, ω ξένε, μη νομίσεις.

Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.

Πλην όμως έχουν κάτι ξεχωριστό, και συ θα ομολογήσεις,

οι καρποί, τα άνθη, και οι κοπελιές στ' όμορφο Γοργογύρι.

Από ένα ποίημα του Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ σε ελεύθερη μετάφραση από τον Επίκουρο τον Γοργογυραίο ποιητική αδεία.

[ΤΡΙΤΟ]

Απ' όταν χώρισε θαρρώ/

Το χώμα από τον ουρανό/

Καμαρωτό μ' αλαζονεία/

Και μες στη θεία ησυχία/

Το Κερκέτιον όρος μια κορφή υψώνει/

Στο Γοργογύρι και καμαρώνει/

Και όταν ρίχνουμε ματιές/

Στους κάμπους με τις κερασιές/

Ο ήλιος πάει πολύ ψηλά/

Κρύβεται πίσω από το βουνό/

Νύχτα και να τ' ολόγιομο φεγγάρι/

Που αμυδρά το φως του βλέπω πάλι/

Τ' άσπρα σύννεφα διστάζουν/

Να το αγγίξουν πλησιάζουν/

Και όλα τα πουλιά μαζί φωνάζουν/

Γοργογύρι είσαι το πιο όμορφο χωριό/.

Γιαμάμπε Ακαχίτο.

[ΤΕΤΑΡΤΟ]

ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ

Σε θυμάμαι σαν ένα λαμπερό ουράνιο τόξο

Στους δρόμους του ουρανού

Σε θυμάμαι όπως όλοι μας νοσταλγικά

Θυμόμαστε φίλους εκλεκτούς

Σε νιώθω στο φώς, στον αγέρα

Στο άρωμα των λουλουδιών

Και γεμίζει η άδεια μου ψυχή από τις ομορφιές σου

Και των πουλιών τις μουσικές.

Βυθίζομαι στο κελάρυσμα των νερών του Κεφαλοπόταμου

Και με τη θύμησή σου, κάθε στεναγμό και κάθε πόνο

Σε αυτό το όνειρο ξεχνώ

Πιο κοντά μου σε νιώθω

Όσο κι αν μακριά σου φεύγω

Γιατί η εικόνα σου είναι μέσα μου

Σκιά που υπερνικά τη σκέψη μου

Όμορφο Γοργογύρι σε θυμάμαι

Γιατί γεμίζεις τα όνειρά μου,

Με χρώματα, με αρώματα 

Και με κάθε λογιών χαρίσματα.

Θυμάμαι τις μαγικές βραδιές

Στην αυλή των θαυμάτων

Και νοσταλγώ την κάθοδο των αστεριών.

Ω! μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι πόσο πολύ σ’ αγαπώ.

ΥΓ. αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει στην καρδιά τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

-----------------------------------------------------------------

Το πιο κάτω ποίημα το έγραψε ο Επικούρειος Πέπος για τον θείο του τον Μπαρμπαγιάννη που μας αποχαιρέτησε τον Σεπτέμβριο του 2021

Στης Μάνης τα ψηλά βουνά/

Με τα μεγάλα κάστρα/

Ο Μπαρμπαγιάννης πέρασε/

Και μίλησε με τ' άστρα.

Ήταν ο πρωτομάστορας/

Και είχε για βοηθό/

Τον Χρήστο τον γαμπρό του/

Αγαπητό και άξιο σε όλο το χωριό.

Κλάψτε βουνά της Μάνης/

Κλάψτε για τον Μπαρμπαγιάννη/

Γιατί πολύ σας λάτρεψε/

Και στον χορό σας βάνει.

Μόνο για σας μας μίλαγε,/

Πότε, για την ομορφιά σας/

Και πότε για την άγρια όψη σας/

Και πάντα νοσταλγούσε αυτά που έζησε κοντά σας.

Έλα όμως που ο Χάροντας τον ζήλεψε/

Και το κοντάρι αρπάζει/

Στον Μπαρμπαγιάννη δίνει μιά/

Και χάμω τον σωριάζει.

Τρέχουν γιατροί και νοσοκόμοι/

Τον Μπαρμπαγιάννη για να σώσουν/

Γίνεται μάχη δυνατή μέσα στην εντατική/

Μα ο Μπαρμπαγιάννης δεν μπορεί άλλο να πολεμήσει/

Γιατί είχε πολλές λαβωματιές/

Από του Χάροντα τις σαϊτιές/

Και λίγο πριν πεθάνει/

Ζητά από την Χαρόντισσα ένα τραγούδι να του βάλει που άκουγε στη Μάνη/

Τι έχουν της Μάνης τα  βουνά και στέκουν μαραμένα/

Το άκουγε και στο χωριό/

Ήταν από τ' αγαπημένα/

Μ' αυτόν τον τρόπο πέθανε ο Μπαρμπαγιάννης το θεριό.

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

--------------------------------------------------------------------------

Την πιο κάτω ιστορία για τον ΚΑΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ την διηγήθηκαν οι ΝΥΜΦΕΣ του ποταμού στον Επικούρειο Πέπο και ο Πέπος την κατέγραψε όπως ακριβών του την υπαγόρευσαν οι ΝΥΜΦΕΣ.

Η πιο κάτω ιστορία που θα διαβάσετε είναι η αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο, το ποτάμι που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Και όπως είπε και η Μούσα Ευτέρπη: μόνον εσύ Πέπο έχεις όλα τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το ποτάμι γιατί όταν ήσουν μικρός όλη μέρα τριγύριζες στο βουνό και στο ποτάμι και μιλούσες με τα ξωτικά, τις Νύμφες και τις Μούσες. 

Αυτή την αληθινή ιστορία για τον Κεφαλοπόταμο θα  πρέπει να γνωρίζει κάθε κάτοικος και κάθε επισκέπτης του Μαγευτικού και Πανέμορφου χωριού που ακούει στο όνομα Γοργογύρι.

ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟΣ.

Φίλες και φίλοι σας καλωσορίζουμε στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι το πιο ερωτικό και ποιητικό χωριό των Τρικάλων κ.ο.μ.

ΠΡΟΣΟΧΗ βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας διηγηθώ τον αληθινό μύθο του ποταμού του χωριού μας που ακούει στο όνομα Κεφαλοπόταμος!!

Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι μύθοι αλλά εγώ θα σας διηγηθώ αυτόν που μου υπαγόρεθσαν οι Νύμφες και που φημολογείται πως άκουσε με τα ίδια του τ' αυτιά ο γεροπλάτανος του χωριού ο οποίος στη συνέχεια με το θρόισμα των φύλλων του μίλησε στον πιο σοφό γέροντα του χωριού γιατί ήταν ο μόνος που μπορούσε να καταλάβει και να μεταφράσει τις λέξεις από το θρόισμα των φύλλων.

Αυτό συνέβη πριν πολλά χρόνια, ο σοφός γέροντας δεν ζει πια, είχε γράψει όμως αυτά που άκουσε από τον Γεροπλάτανο σε ένα τετράδιο και το είχε κρύψει στον κορμό ενός δέντρου στην περιοχή της Αηδόνας.

Κάποια στιγμή αυτό το δένδρο ξεράθηκε γιατί κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούσαν το περιβάλλον άφηναν σκουπίδια στον κορμό του κι αυτό από την στεναχώρια του αρρώστησε και ξεράθηκε.

Όταν το δασαρχείο κάλεσε τον καλλιτέχνη ξυλογλύπτη του χωριού τον Άγγελο Πατσιατζή για να του πει πως πρέπει να κόψει το άρρωστο δέντρο ο καλλιτέχνης γεμάτος έκπληξη ανακάλυψε μέσα στον κορμό του δέντρου το τετράδιο το οποίο από την πολυκαιρία είχε κάποιες φθορές αλλά σε γενικές γραμμές ήταν σε καλή κατάσταση, αυτό το τετράδιο ο καλλιτέχνης ως όφειλε το παρέδωσε στον Επικούρειο Πέπο που ως μέγας βιβλιοφάγος και μυθοπλάστης μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το περιεχόμενο του τετραδίου και μ' αυτόν τον τρόπο να μάθουμε όλοι εμείς την συγκλονιστική μυθιστορία του ποταμού που πηγάζει από το Κερκέτιον όρος και διασχίζει το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, το χωριό που τίμησαν οι μούσες, οι νύμφες και φυσικά αρκετοί ποιητές.

Αυτή την ιστορία θα σας διηγηθώ σήμερα.

Ο ποταμός που βρισκόμαστε τώρα ονομάζεται Κεφαλοπόταμος, αρχικά δεν είχε αυτό το όνομα, το πρώτο του όνομα ήταν Ληθαίος, τον αποκαλούσαν Ληθαίο γιατί  μία από τις κύριες πηγές του  ονομαζόταν Λήθη, όσοι έπιναν νερό από αυτή την πηγή  ξεχνούσαν, ήταν το νερό της Λήθης. [Σημαντική παρατήρηση, στα νεότερα χρόνια κάποιοι Γοργογυραίοι που έπιναν πολύ νερό από το ποτάμι λένε πως ξεχνούσαν τα χρέη τους!!! αυτό ίσως να είναι μία καλή δικαιολογία για να μην πληρώνουν τους δανειστές τους και γενικότερα όπου χρωστούσαν, υπάρχει και αυτή η φήμη].

Ο Ληθαίος το γνώριζε αυτό αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι γιατί το κουμάντο στις πηγές το είχαν οι Νύμφες των πηγών και των ποταμών.

Ανάμεσα στις Νύμφες υπήρχε μια τρισχαριτωμένη που την έλεγαν Μνημοσύνη, αυτή τη Νύμφη την ερωτεύθηκε ο Ληθαίος και μια μέρα που η Μνημοσύνη έπαιρνε το μπάνιο της της εκμυστηρεύτηκε τον έρωτα του.

Η Μνημοσύνη γοητεύτηκε από την ορμή και την δροσιά του Ληθαίου και ανταποκρίθηκε θετικά στο ερωτικό του κάλεσμα.

Από αυτή τη συνεύρεση γεννήθηκε ένα πανέμορφο και γλυκολάλητο κοριτσάκι που το ονόμασαν Αηδόνα!!

Από αυτή την κοπέλα πήρε την ονομασία του το πουλί που το αποκαλούμε αηδόνι, λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα σημείο που το ονομάζουμε Αηδόνα, εκεί είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά και γι' αυτό έδωσαν αυτό το όνομα στο συγκεκριμένο σημείο προς τιμήν της Αηδόνας.

Εκεί σ' αυτό το σημείο υπήρχε ένας καταρράκτης, πίσω από τα νερά του καταρράκτη για να μην είναι ορατή από τους περαστικούς, κολυμπούσε η κόρη του Ληθαίου και της Μνημοσύνης, το σώμα της ήταν πάντα μέσα στο νερό και μόνο το κεφάλι της ήταν εκτός.

Εκεί στην μικρή λιμνούλα που σχημάτιζαν τα νερά του καταρράκτη σύχναζε ο Κερκέτης.

Ο Κερκέτης για όσους δεν το γνωρίζετε ήταν ο μικρός βοηθός του Ασκληπιού, τον βοηθούσε να συλλέγει τα βότανα του.

Είναι ένας ξεχωριστός μύθος αυτός για τον Κερκέτη και το Κερκέτιον όρος που αν θέλετε μπορείτε να τον αναζητήσετε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου..

Ας επιστρέψουμε όμως στο κείμενο που υπήρχε στο τετράδιο.

Όταν ο Ασκληπιός αναχωρούσε για την πόλη με τα βότανα, ο Κερκέτης πήγαινε στην μικρή λιμνούλα για μπάνιο.

Εκεί τον είδε η Αηδόνα και τον αγάπησε σφόδρα!!

Ο Κερκέτης δεν μπορούσε να την δει την Αηδόνα γιατί κρυβόταν πίσω από τα νερά του καταρράκτη.

Μία μέρα που ο Ασκληπιός δεν πήγε στο βουνό ο Κερκέτης πήγε νωρίς προς την μικρή λιμνούλα.

Όσο πλησίαζε άκουγε μια γλυκιά φωνή να τραγουδάει τόσο μελωδικά που το μυαλό του πήγε στις σειρήνες του Οδυσσέα.

Πλησίασε κοντά και μαγεύτηκε!!

Δεν πίστευαν τα μάτια του!!

Επειδή ο καταρράκτης δεν είχε πολύ νερό μπόρεσε να διακρίνει ένα γυναικείο κεφάλι να εξέχει από το νερό, η κοπέλα που τραγουδούσε ήταν η Αηδόνα η οποία δεν είχε αντιληφθεί πως στην ακτή υπήρχε ο αγαπημένος της Κερκέτης και συνέχιζε με την γλυκολαλιά της να λέει μελωδικά τραγούδια.

Όταν την επόμενη μέρα ο μικρός Κερκέτης συναντήθηκε με τον Ασκληπιό κάποια στιγμή ο Ασκληπιός τον ρώτησε:

- Τι σου συμβαίνει γιε μου;

Κάτι σε απασχολεί σήμερα.

Ο Κερκέτης εξήγησε στον Ασκληπιό αυτό που του συνέβη χθες και του είπε επίσης πως από τη στιγμή που αντίκρισε το πρόσωπο της κοπέλας του ποταμού νιώθει πως η καρδιά του χτυπάει μόνο για εκείνη.

Ο σοφός Ασκληπιός μίλησε με λόγια που πετούσαν σαν πουλιά λέγοντας:

Είσαι λοιπόν ερωτευμένος με την κεφαλή του ποταμού, άρα το ποτάμι θα το ονομάσουμε Κεφαλοπόταμο!!!!

Ο Κερκέτης απάντησε:

Ναι δάσκαλε είμαι ερωτευμένος, πως όμως θα της το πω;

Θα ζητήσεις την βοήθεια των Νυμφών, οι Νύμφες σε γνωρίζουν και θα σε βοηθήσουν.

Πρώτα θα πρέπει να επισκεφθούμε τον πατέρα της τον Ληθαίο και την μητέρα της την Μνημοσύνη, εγώ θα τους μιλήσω και είμαι σίγουρος πως θα μας δώσουν την συγκατάθεση τους.

Έτσι και έγινε, οι γονείς αποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά την πρόταση του Ασκληπιού για τον Κερκέτη και την Αηδόνα και σύντομα έγινε ένας λαμπρός γάμος, στον οποίο παραβρέθηκαν όλες οι Νύμφες και κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ο γνωστός μουσικός Γκοτζιό δεν ζούσε τότε και γι' αυτό δεν έπαιξε στον γάμο].

Ο γέροΛηθαίος αποσύρθηκε με την γυναίκα του στην πόλη των Τρικάλων και άφησε στην κόρη του το ποτάμι που τώρα πια ονομάστηκε Κεφαλοπόταμος λόγω της γνωστής ιστορίας που σας ανάφερα πιο πριν.

Ο Κερκέτης και η Αηδόνα έζησαν ευτυχισμένοι και απέκτησαν 6 παιδιά, 3 κόρες και τρία αγόρια το ένα από τα κορίτσια το ονόμασαν Θάλασσα, και το ένα αγόρι Ωκεανό, τ' άλλα δύο αγόρια τα ονόμασαν Τρυπιολίθαρο και Φτερόλακκα, τ' άλλα δύο  κορίτσια τα ονόμασαν Κοκκινοπύλη και Αντιόπη. Υπάρχουν κι άλλα φύλλα γραμμένα αλλά από την πολυκαιρία είχαν ένα πέπλο μη αναγνωσιμότητας και γι' αυτό ο Επικούρειος Πέπος έκρινε πως θα πρέπει να σταλούν στην αρχαιολόγο - ιστορικό - γραφολόγο Διοτίμα προκειμένου να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει το υπόλοιπο κείμενο. Φίλες και φίλοι αυτή είναι εν μέρει η αληθινή μυθιστορία του Κεφαλοπόταμου που στολίζει και δροσίσει το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.

Υπάρχου 5 ποιήματα για το Μαγευτικό και πανέμορφο Γοργογύρι τα οποία μπορείτε να τα βρείτε στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομαδας Γοργογυρίου filomatheia.blogspot.com όλα τα ποιήματα  μιλούν για τις ομορφιές που θα συναντήσει ο επισκέπτης όταν επισκεφθεί αυτό το ποιητικολογοτεχνικό χωριό που ξεκουράζεται εδώ και πολλούς αιώνες στους πρόποδες του Κερκέτιου Όρους. Ίσως να είναι και το μοναδικό χωριό που το διασχίζουν δύο ποταμοί και κατά μία έννοια θα μπορούσε κάποιος να πει πως στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι υπάρχει και ένα μικρό νησί!!!! Ναι ακριβώς όπως το διαβάσατε, πρώτος ο Επικούρειος Πέπος είχε μιλήσει για το GORGOGIRI BEACH κάποιος παρατηρητικός αμέσως θα διαπιστώσει πως η πέρα γειτονιά είναι μία νησίδα ανάμεσα σε δύο ποταμούς, τον Κεφαλοπόταμο και τον Ξυλοπαροικιώτη, άρα; Να γιατί εκτός των άλλων το Μαγευτικό κοκορεύεται πως είναι και νησί!!

Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

-------------------------------------------------

Δύο αληθινές ιστορίες από τον Επικούρειο Πέπο για το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Το άτομο που ζει σε ένα σπίτι γνωρίζει περισσότερα για αυτό από τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε, έτσι κι εσύ Πέπο λόγω του ότι ζούσες πολλά χρόνια στο βουνό γνωρίζεις πάρα πολλά για το ΚΕΡΚΕΤΙΟ ΟΡΟΣ γι' αυτό σε παρακαλώ να μας πεις την αληθινή ιστορία του βουνού όπως αυτή που μας είπες για τον ΚΕΦΑΛΟΠΟΤΑΜΟ, αυτά είπε η Μούσα Ευτέρπη κι εγώ μελέτησα το αρχείο μου και αποτύπωσα σε ηλεκτρονική μορφή την αληθινή ιστορία του βουνού. Πολλά συγχαρητήρια έλαβα από όλες τις Μούσες και τις Νύμφες και γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που εξιστόρησα την ιστορία του Κερκέτιου όρους. 

Κερκέτιον όρος. 

Η αληθινή ιστορία για το Κερκέτιον όρος όπως την άκουσα από τον παππού του πατέρα μου ο οποίος την είχε ακούσει στην πλατεία του χωριού όταν ήταν μικρός να την διηγούνται οι 7 σοφοί γέροντες του χωριού οι οποίοι συνεδρίαζαν δημόσια 4 φορές το χρόνο ώστε να δίνουν και τις κατάλληλες συμβουλές στους συγχωριανούς για διάφορα θέματα, δυστυχώς στην πορεία αυτός ο θεσμός καταργήθηκε γιατί υπήρξαν πολλοί ανόητοι που νόμιζαν πως ήταν σοφοί, όπως π.χ. κάποιος Πλατανάκος που επειδή είχε αυτό το σημαντικό όνομα νόμιζε πως ήταν εξίσου σοφός με τον πρόγονο μας!!! και μη χειρότερα δηλαδή, αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σοφοί να σταματήσουν να μιλούν και σιγά σιγά να εκλείψουν εντελώς με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημείο να έχουμε πολλούς βλάκες που νομίζουν πως είναι σοφοί και να λένε ακαταλαβίστικα πράγματα.

Σε παρακαλώ αγαπητέ αναγνώστη να μεταφέρεις αυτούσιο στους απόδημους Γοργογυραίους, στους Γοργογυραίους, στους φιλογοργογυραίους, στους επισκέπτες και όχι μόνο σ' αυτούς, το πιο κάτω κείμενο.  Σ' ευχαριστώ. 

Σύμφωνα με την προφορική μυθολογία και με βάση τις πληροφορίες που έδωσαν οι Μούσες στον μυθολόγο υπάρχει η πιο κάτω α' εκδοχή περί της ονομασίας ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ

Σε κάποια επίσκεψη του Ασκληπιού, στο δικό μας βουνό όπου συνέλεγε το βότανά του, συνάντησε τον μικρό Κερκέτη!!! Από εκείνη την ημέρα και μετά ο μικρός Κερκέτης έγινε ο πιο καλός μαθητής και φίλος του Ασκληπιού. Ήταν μόνο 10 χρονών αλλά γνώριζε τα πάντα για το βουνό που ζούσε.

Κάποιοι λένε πως ο μικρός Κερκέτης ήταν το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας τσοπαναραίων που ζούσε στο βουνό και ο ίδιος λένε ήταν αυτός που γνώριζε το βουνό από την μια άκρη έως και την άλλη και φυσικά γνώριζε που υπάρχουν τα καλύτερα βότανα, γιατί τον είχε μυήσει η γιαγιά του η οποία ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και ο ίδιος αγαπούσε πάρα πολύ τη φύση και ήταν εξαιρετικά παρατηρητικός.

Άλλοι λένε πως ήταν το πνεύμα του βουνού το οποίο παρουσιαζόταν μόνον στον Ασκληπιό για να του υποδείξει τα καλύτερα σημεία που μπορούσε να συλλέξει τα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα. Κάποιοι άλλοι λένε πολλά και διάφορα γιατί με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας αφαιρούσε η πρόσθετε κάτι με αποτέλεσμα η έρευνα που έκανε ο Επικούρειος Πέπος να είναι η πιο αξιόπιστη.

Λένε επίσης πως ο Ασκληπιός αγάπησε πάρα πολύ τον μικρό Κερκέτη και τον έκανε βοηθό του λόγω της γνώσεων που είχε για τα βότανα και γενικότερα για το Κερκέτιο όρος που τότε δεν είχε πάρει ακόμα την ονομασία ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και απλά το έλεγαν βουνό.

Επειδή λοιπόν έως εκείνη τη στιγμή το βουνό δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα και ο καθένας έδινε την δική του ονομασία ο Ασκληπιός πρότεινε το βουνό να το ονομάσουνε ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ προς τιμήν του μικρού του φίλου και βοηθού. Αυτό και έγινε, το βουνό πήρε το όνομα του μικρού Κερκέτη του βοτανολόγου και όλοι πια το γνώριζαν ως Κερκέτιον όρος, επί τουρκοκρατίας όμως οι Τούρκοι του έδωσαν το όνομα Κόζιακας και που δυστυχώς αρκετοί σήμερα το προφέρουν μ' αυτό το όνομα, εκτός από την μικρή ΒΑΝΕΣΣΑ που επιμένει να το ονομάζει ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ και μάλιστα όταν ο παππούς της το αναφέρει ως ΚΟΖΙΑΚΑ του κάνει την παρατήρηση. Μπράβο Βανέσσα.  

Αυτός είναι ένας αληθινός μύθος από τους πολλούς που υπάρχουν γι' αυτό το πανέμορφο βουνό που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και που δυστυχώς υπάρχουν ανεγκέφαλοι που συνεχίζουν να το πληγώνουν με διάφορους τρόπους, κρίμα, κρίμα για όλους μας.

Τα τελευταία χρόνια ένας καλλιτέχνης, ο ξυλογλύπτης Άγγελος Πατσιατζής αποφάσισε να ζωντανέψει αυτόν τον μύθο και δημιούργησε με την φαντασία του τον μικρό Κερκέτη ξυλογλυπτικά. Υπάρχει η προτομή του στο μονοπάτι που υπάρχει δίπλα στο ποτάμι, δηλαδή στο μονοπάτι του Ασκληπιού. Ας αφήσουμε τώρα τον μυθοπλάστη Επικούρειο Πέπο να μας διηγηθεί την δεύτερη εκδοχή του μύθου για την  ιστορία του Κερκέτη όπως του την υπαγόρευσαν κάποιο βράδυ στον ύπνο του οι Μούσες. 

ΕΚΔΟΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Η Δρυόπη ήταν κόρη του βασιλιά Δρύοπα, που φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα της κοντά στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων δίπλα στον Κεφαλοπόταμο και ήταν τόσο γλυκολάλητη που όταν την άκουσε ο Κερκέτης να τραγουδάει την ερωτεύθηκε αμέσως.

Οι νύμφες του ποταμού βοήθησαν τον Κερκέτη να πλησιάσει την Δρυόπη και να της εξομολογηθεί τον έρωτα του και παράλληλα μύησαν την Δρυόπη στην τέχνη του χορού.💃💃💃

Η Δρυόπη αγάπησε κι αυτή  τον Κερκέτη ο οποίος πήγε με πολλά δώρα στον πατέρα της συνοδευόμενος από τον Ασκληπιό, ο Ασκληπιός τον είχε σαν παιδί του, και ζήτησαν επίσημα να νυμφεφθεί την όμορφη κόρη.

Ο Δρύοπας δεν έφερε καμία αντίρρηση γιατί είχε ακούσει τα καλύτερα λόγια για τον Κερκέτη και φυσικά γνώριζε την ιστορία του ονόματος του βουνού που τώρα πια ονομαζόταν Κερκέτιον όρος και πως αυτή την ονομασία την είχε δώσει ο Ασκληπιός λόγω της γνωριμίας του με τον μικρό Κερκέτη που τον βοηθούσε στη συλλογή των βοτάνων.

Στον γάμο της Δρυόπης παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, οι Μούσες, οι Νύμφες του ποταμού και φυσικά κουμπάρος ήταν ο Ασκληπιός. [Σημαντική Παρατήρηση: ούτε σ' αυτόν το γάμο έπαιξε ο γνωστός οργανοπαίχτης Γκοτζιό γιατί δεν είχε ακόμα γεννηθεί].

Πολλούς αιώνες μετά ενώ ο Επικούρειος Πέπος βρισκόταν στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι οι νύμφες εμφανίστηκαν στον ύπνο του και του ζήτησαν να γράψει αυτή την αληθινή ιστορία. Ευτυχώς ο Επίκουρος είχε καλή μνήμη και τα θυμήθηκε όλα με την βοήθεια βέβαια των Μουσών, κατέβηκε στο αρχηγείο και αποτύπωσε στο χαρτί όλα αυτά που του υπαγόρευσαν οι Μούσες. Το αρχηγείο είναι ο σημερινός Ξενώνας.

Αυτή είναι αγαπητές φίλες και αγαπητοί μου φίλοι η αληθινή ιστορία του βουνού που έχει στην αγκαλιά του το πιο ερωτικό χωριό των Τρικάλων.

ΥΓ. Διάφοροι ποιητές έχουν υμνήσει με ποιήματα τους το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, αυτά τα ποιήματα αναζήτησε τα στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου.

---------------------------------------------------------------------------------

ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΟΙΟΣ

Το πιο κάτω ποίημα που φέρει τον τίτλο "Αργοπεθαίνει όποιος" που εμπνεύστηκε και έγραψε ο Επικούρειος Πέπος στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και που το θεωρεί ένα από τα κορυφαία που έχει γράψει το εμπνεύστηκε από τον τίτλο του ποιήματος της Μάρθας Μοντέ'ι'ρος.

Αργοπεθαίνει όποιος εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη των φίλων του για ίδιον όφελος./

Αργοπεθαίνει όποιος εισπράττει αγάπη και επιστρέφει αχαριστία./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν έχει φίλους και στερείται τον παρηγορητικό λόγο ενός εκλεκτού φίλου/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ακούει συχνά τις εξαίσιες μουσικές της φύσης/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες των φίλων του/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν χαμογελά, όποιος δεν έχει χιούμορ, όποιος στερεί τη δυνατότητα στον εαυτό του να επικοινωνεί με αγαπημένα πρόσωπα/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, στους γονείς του, στα παιδιά του, και στους φίλους του/

Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και αγάπη καλλιεργεί μίσος/

Αργοπεθαίνει όποιος θέλει να πετάξει και δεν του το επιτρέπουν/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιζητά την Επικούρεια γαλήνη στη απλότητα της ζωής/

Αργοπεθαίνει όποιος ζει συμβατικά, και όποιος δεν επαναστατεί συχνά 

κατά του εαυτού του/

Αργοπεθαίνει όποιος δεν απολαμβάνει το νέκταρ και την αμβροσία της εφήμερης ζωής του/

Αργοπεθαίνει όποιος αναβάλει ξανά και ξανά το αντίκρισμα μιας ανατολής, και μιας δύσης./

Αργοπεθαίνει όποιος σκέπτεται τον θάνατο ενώ η ζωή δίπλα του περνά και διαβαίνει./

Αργοπεθαίνει όποιος θάβει μέσα του, τα όνειρα του, τα ταξίδια του, τα ποιήματα του, τις ζωγραφιές του./

Αργοπεθαίνει όποιος αναρωτιέται μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει χωρίς να τολμάει να το πει./

Αργοπεθαίνει όποιος το πρωί πριν φύγει από το σπίτι του δεν απαγγέλλει έναν στίχο, δεν αντικρίζει μια ωραία εικόνα, δεν κάνει μια θετική σκέψη, και δεν λέει: σήμερα όλα θα πάνε καλά./

Αργοπεθαίνει όποιος στον βωμό του χρήματος θυσιάζει την "Ιφιγένεια" της συνεύρεσης με αγαπημένα πρόσωπα./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αρκείται σ' αυτά που έχει και φθονεί αυτά  που κατέχουν οι άλλοι.

Αργοπεθαίνει όποιος ζει με μίζερους και αχάριστους-τοξικούς ανθρώπους που του δηλητηριάζουν την ψυχή. 

Αργοπεθαίνει όποιος επιστρέφει στην Ιθάκη του και την βρίσκει φτωχική μη σκεπτόμενος το πόσα κέρδισε από το ταξίδι προς αυτήν.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν επιτρέπει στις μουσικές νότες τις καρδιάς τους να εισέλθουν στο πεντάγραμμο της ψυχής του./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν καλλιεργεί στον κήπο της ψυχής του τις τέχνες, τη μουσική, την ποίηση και τα γράμματα./

Αργοπεθαίνει όποιος ξυπνάει και κοιμάται χωρίς να έχει έναν μεγάλο έρωτα για κάτι ώστε να έχει νόημα η ζωή του.

Αργοπεθαίνει όποιος επιτρέπει να τον συνθλίβουν οι μυλόπετρες κάθε μέρα σε μικρές δόσεις προς χάριν μιας ανύπαρκτης ενότητας./

Αργοπεθαίνει όποιος αντί για σεβασμό και καλοσύνη εισπράττει καχυποψία και φθόνο./

Αργοπεθαίνει όποιος είναι ευαίσθητος και καλοπροαίρετος γιατί τα πιράνχας του κατασπαράζουν τα ζωτικά του όργανα./

Αργοπεθαίνει όποιος μένει σε μια σχέση φθοράς και αιμορραγίας αντί να δώσει ένα τέλος./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν "ταξίδεψε" μέσα σε οφθαλμούς ερωτικούς κι ελκυστικούς./

Αργοπεθαίνει όποιος εξακολουθεί να πίνει το κώνειο σε μικρές δόσεις μιας ανάλγητης κοινωνίας./

 Αργοπεθαίνει όποιος συνυπάρχει με άτομα κοιλιόδουλα και πνευματικούς νάνους./

Αργοπεθαίνει όποιος είναι ονειροπόλος, ευαίσθητος, αγαθός και ζει ανάμεσα αγνώμονες και ωχαδερφιστές./

 Αργοπεθαίνει όποιος δεν βρίσκει στη ζωή του το άλλο του μισό και ζει μια ζωή γεμάτη πίκρα και στεναχώρια./

 Αργοπεθαίνει όποιος δεν έκοψε τον γόρδιο δεσμό στην ώρα του ώστε να μπορέσει να περάσει στην επόμενη φάση της ζωής του./

Αργοπεθαίνει όποιος βρήκε στο δρόμο του την Χάρυβδη και δεν αλλαξοδρόμησε από τον φόβο της Σκύλας./

Αργοπεθαίνει όποιος δεν συνάντησε στην ζωή του μια ερωτική όαση./

Αργοπεθαίνει όποιος επέζησε από την πύρινη λαίλαπα στο Μάτι γιατί πάντα θα κουβαλάει στην ψυχή του τις εικόνες της τραγωδίας που έζησε αυτός και τ' αγαπημένα του πρόσωπα./

Αργοπεθαίνει όποιος συνάντησε στην ζωή του τον μεγάλο έρωτα και δεν τόλμησε να την/ον ακολουθήσει παραμένοντας στην μιζέρια μιας ανούσιας σχέσης./

Αργοπεθαίνει όποιος κάνει μόνιμα αρνητικές σκέψεις./

Αργοπεθαίνει όποιος/α δεν συμμετέχει σε δράσεις εθελοντισμού και δεν βιώνει τη χαρά της δημιουργίας./

Αργοπεθαίνει όποιος συνεχίζει να συμβιώνει με την αρνητικότητα και την καχυποψία./

Αργοπεθαίνει όποιος κλείνετε στον εαυτό του και πλάθει φαντάσματα γιατί αυτά τα φαντάσματα κάποια στιγμή θα γίνουν οι εφιάλτες του.

Αργοπεθαίνει όποιος φοβάται να ερωτευτεί γιατί μόνο με τον έρωτα μπορεί να βγάλει φτερά, έστω και προσωρινά, το προσωρινά στον έρωτα διαρκεί μια αιωνιότητα και μία μέρα.

Σε χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο CEO της ΟΚΡΑ Επικούρειος Πέπος.

--------------------------------------------------

ΑΝ

Το πιο κάτω ποίημα  ανήκει κι αυτό στον Επικούρειο Πέπο και φέρει τον τίτλο ''ΑΝ'' τον τίτλο τον δανείστηκε από τον  ΡΑΝΤΙΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ, για να σας πει κι αυτός τα δικά του ''ΑΝ'', σας εύχομαι καλή ανάγνωση, με σεβασμό  Επίκουρος ο Γοργογυραίος

ΑΝ δεν έχεις ''κλείσει'' στην αγκαλιά σου και δεν σ' έχουν ''κλείσει'' φίλοι ευλογημένοι και διαχρονικοί πως μπορείς να λες ''Πάντων κτημάτων κράτιστον εστί φίλος σαφής και αγαθός;''

ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί στο πατάρι του Gutenberg κάποιο Σάββατο για να παρακολουθήσεις τις ομιλίες κορυφαίων ομιλητών, όπως ο Ήρκος και ο Στάντης  Αποστολίδης και πολλών άλλων φρόντισε να το κάνεις σύντομα.

ΑΝ δεν έχεις διαβάσει την απολογία του Σωκράτη σε απόδοση του Στάντη Αποστολίδη σπεύσε στις εκδόσεις Gutenberg να το αγοράσεις.

ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα θεατρικά έργα του ΙΨΕΝ και του ΣΤΡΙΝΜΠΕΡΓΚ ποτέ δεν είναι αργά να το κάνεις, άλλωστε και η Νεφέλη με την Κορνηλία τώρα ξεκίνησαν.

ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα βιβλία του κορυφαίου διανοητή των Τρικάλων Ηλία Γιαννακόπουλου μπορείς να τα αναζητήσεις στο βιβλιοπωλείο ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ στο Κορωπί.

Αν δεν έχεις ερωτευθεί πως είναι δυνατόν να μιλάς για τα υπέρ και τα κατά του έρωτα;

Αν μπορείς να παραμένεις ατάραχος τι στιγμή που γύρω σου επικρατεί αυτό το χάος της ασχήμιας και της ανευθυνότητας σου αξίζουν συγχαρητήρια.

Αν μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον άνθρωπο όταν σ' έχουν πληγώσει ουκ ολίγοι τότε σου αξίζουν συγχαρητήρια.

Αν μπορείς να σκέφτεσαι δημιουργικά την ώρα που οι πολλοί χάνουν την ψυχραιμία τους αυτό σημαίνει πως ανήκεις στους επικούρειους - στω'ι'κούς και σου πρέπουν πολλά εύγε.

Αν επαναστατείς για την έλλειψη αισθητικής και σεβασμού που κυριαρχούν στην Ελληνική κοινωνία, sory αλλά θα συνεχίσεις να νιώθεις πληγωμένος γιατί δεν υπάρχει πλάνο αλλαγής σε κανένα συρτάρι του υπουργείου παιδείας.

ΑΝ μπορείς να απαλλαγείς από το μέγιστο χαζοκούτι που το έχουν ονομάσει τηλεόραση σε σύντομο χρονικό διάστημα θα παρατηρήσεις μεγάλες διαφορές στην αρμονία της ψυχολογίας σου.

ΑΝ μπορείς να έχεις στη φαρέτρα σου τα βέλη της αρετής, του σεβασμού, της αγάπης, της φιλίας, της καλοσύνης, της δημιουργίας, της τέχνης, της μουσικής, της καλοπροαίρεσης, της κατανόησης και του έρωτα θα πορευθείς εν ειρήνη και έχεις μεγάλες πιθανότητες να πετύχεις τους στόχους σου.

ΑΝ μπορείς να γεμίζεις το νου σου με όμορφες εικόνες, με υπέροχες μουσικές, με ουτοπικούς και ρομαντικούς στίχους θα έχεις προσφέρει στον εαυτό σου το καλύτερο δώρο.

ΑΝ όλοι οι άνθρωποι έχουν για σένα την ίδια αξία και δεν υπάρχουν κάποιοι που να τους έχεις ξεχωρίσει για την ποιότητά τους για τις συμπεριφορές τους για την προσφορά τους και για τις ιδέες τους μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς για σένα πρωτίστως.

ΑΝ έχεις αποφασίσει να συναναστρέφεσαι με καλύτερους από σένα υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή στο μέλλον να είσαι εσύ αυτή/αυτός που θα επιθυμούν οι άλλοι να συναναστρέφονται ώστε να γίνουν καλύτεροι.

ΑΝ καταφέρεις κάποια από αυτά τα ''ΑΝ'' να τα υιοθετήσεις και να τα ''κοινωνήσεις'' σε φίλους και γνωστούς θα έχεις πράξει σωστά και θα σου αξίζουν συγχαρητήρια.

 ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη 
''Η Κωμικοτραγική Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους'' και το βιβλίο του David Brewer ''Η Φλόγα της Ελευθερίας'' πως θα μάθεις τις αλήθειες για το τι ακριβώς έγινε το 1821 και το τι ακολούθησε;

ΑΝ δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο του ΓΚΑΓΚΟΥΛΙΑ και το ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ της Λιλής Ζωγράφου χωρίς παρωπίδες και δογματισμούς πως είναι δυνατόν να μάθεις αυτά που σου κρύβουν;

ΑΝ δεν έχεις παρακολουθήσει τα διαδικτυακά μαθήματα του καθηγητή ΒΕΡΤΟΥΔΑΚΗ να αναλύει την τραγωδία του ΣΟΦΟΚΛΗ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΟΣ φρόντισε να το κάνεις σύντομα για να καταλάβεις το πόσο σημαντικός και διαχρονικός είναι ο μέγιστος ΣΟΦΟΚΛΗΣ και φυσικά τα έργα των  ΕΥΡΙΠΙΔΗ, ΑΙΣΧΥΛΟΥ και ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ.

ΑΝ δεν έχεις ακούσει την κορυφαία Ιστορικό κ. Μαρία Ευθυμίου να μιλάει για την Παγκόσμια Ιστορία κ.ο.μ. φρόντισε να την ακούσεις σύντομα για να μαγευτείς από την μετάδοση της διδασκαλίας της.

ΑΝ δεν έχεις επισκεφθεί τους τάφους των προγόνων σου στον ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ, τον ναό των ναών, τον  ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ και την ΠΝΥΚΑ το βήμα της Δημοκρατίας τι σόι Έλληνας είσαι;

ΑΝ αντί για την ελληνική γλώσσα -που κατά γενική ομολογία είναι από τις πιο όμορφες γλώσσες του κόσμου- χρησιμοποιείς τα γκρικλις; και λες πως Φταίνε οι άλλοι!! αναλογίσου τις ευθύνες σου και την γελοιότητα σου.

ΑΝ επειδή γεννηθήκαμε στον τόπο που τα τελευταία 200 χρόνια περίπου ονομάζεται Ελλάδα, αυτό μας κάνει αυτόματα και Έλληνες είμαστε γελασμένοι, και ανιστόρητοι.

ΑΝ δεν έχεις ήδη μελετήσει την φιλοσοφία του Επίκουρου, και την τετραφάρμακό του πως είναι δυνατόν να ζητάς να ζήσεις ευχάριστα και ευδαιμονικά;

ΑΝ είσαι βιβλιοφάγος και δεν έχεις επισκεφθεί, έστω για μια φορά στη ζωή σου το ''Καλειδοσκόπιο'' ώστε να γνωρίσεις από κοντά τον βιβλιοφάγο FUJI TOMO KAZU και τον Mr Alex τι ψυχή θα παραδώσεις;

ΑΝ είσαι φυσιολάτρης και δεν έχεις ήδη επισκεφθεί το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και το ΚΕΡΚΕΤΙΟΝ ΟΡΟΣ τι σόι ''μαϊμού'' φυσιολάτρης είσαι;

ΑΝ δεν έχεις μελετήσει το πόνημα του Εὐάγγελου Λεμπέση - Ἡ Τεράστια Κοινωνική Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ και το βιβλίο του Νίκου Δήμου με τίτλο Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΥΦΩΝ πως είναι δυνατόν να πορευθείς στην Ελληνική κοινωνία;

ΑΝ δεν επισκέπτεσαι καθημερινά το ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου-filomatheia.blogspot.com πως είναι δυνατόν να έχεις την απαίτηση να έχεις έγκυρη λογοτεχνική και ποιοτική - ποιητική ενημέρωση και να πάει καλά η μέρα σου;

ΑΝ δεν έχεις παραβρεθεί έστω και για μια μαγική βραδιά στην  Αυλή των Θαυμάτων στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι για ν' ακούσεις τις Μούσες να απαγγέλουν ποίηση, ποιο το νόημα της ζωής σου; 

ΑΝ έχεις την ευλογία να απολαμβάνεις τη φιλία εκλεκτών φίλων από την Νότια Αφρική, από την Ιαπωνία, από την Φινλανδία, από την Αυστραλία, από την Γαλλία, από την Κορσική, από τη Νορβηγία και φυσικά από την Ελλάδα και δεν ευχαριστείς τον Δημιουργό είσαι αχάριστος.

ΑΝ δεν έχεις δει τ' αριστουργήματα της 7μης τέχνης Ο τελευταίος Σαμουράϊ, Ο κύκλος των χαμένων ποιητών, Αντιγράφωντας τον Μπετόβεν, Πέρα από την Αφρική, Τον ερωτευμένο Σαίξπιρ, Δέντρο ζωής, Πολίτης Καίην, η Θάλασσα Μέσα μου, οι 12 Ένορκοι κ.ο.μ. πως είναι δυνατόν να ονειρεύεσαι;

ΑΝ δεν έχεις γευτεί -έστω για μια φορά- το ''Προδόρπιο των Θεών'' από τον Αρχη-chef Fuzi Tomo Kazu-Poof πως είναι δυνατός να λες πως γνώρισες τη γαστρονομική-ερωτική επανάσταση του ουρανίσκου;

ΑΝ δεν έχεις υποστεί στη ζωή σου το μαρτύριο της σταγόνας, η το μαρτύριο κ.ο.μ. του ά-σοφού Εφιάλτη-Δερμετζή πως μπορείς να λες ότι γνώρισες την επί γης κόλαση;

ΑΝ όταν διάβασες όλα τα πιο πάνω ένιωσες μια ανατριχίλα και σκέφτηκες πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γράφει τέτοιες σαχλαμάρες, σημαίνει πως είσαι στη σωστή λωρίδα της λογικής.

ΑΝ δεν έχεις διαβάσει τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου που πασχίζει χρόνια τώρα να μας αφυπνίσει και να μας κάνει πιο σοφούς, λέγοντας πως επειδή τάχαμου δεν έχεις χρόνο, αλλά έχεις χρόνο για τα τηλεοπτικά σκουπίδια, ποιος φταίει; Μήπως ο Ηλίας που τα γράφει;

ΑΝ πάλι την ώρα που τα διάβαζες έκανες έναν απολογισμό και κατέληξες στο συμπέρασμα πως ουδέν κακόν αμιγές καλού είναι μία καλή προσέγγιση της φύσης των πραγμάτων.

ΑΝ αποφασίσεις κάποτε να γίνεις κι εσύ μέλος της Επικούρειας φιλοσοφίας, και ομόσταυλος στον κήπο του Επίκουρου θα σε υποδεχθούμε με μεγάλη χαρά και είναι μία καλή ευκαιρία αυτό το καλοκαίρι να φιλοξενηθείς στην Αυλή των Θαυμάτων.

ΑΝ κατάφερες και έφτασες ως εδώ σώος και αβλαβής αυτό σημαίνει πως έχεις τα προσόντα ώστε κάποια στιγμή να γίνεις μέλος της Ο.ΚΡ.Α. με την αξία σου. Σ' ευχαριστώ που έκανες τον κόπο ν' αφιερώσεις τον πολύτιμο χρόνο σου.

Eπικούρειος Πέπος.

---------------------------------------------------------

Άστα να πάνε! 

το πιο κάτω ποίημα είναι κι αυτό του Επικούρειου Πέπου και όπως λέει ο ίδιος δεν θα μπορούσε να είχε γράψει αυτό το κορυφαίο, και δυστυχώς πάντα επίκαιρο ποίημα, αν δεν του το είχαν επιτρέψει οι Μούσες

Το ποίημα με τίτλο

"άστα να πάνε" είναι μία ελεγεία συναισθημάτων που ο ποιητής εισέπραξε από ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με αντικοινωνικές συμπεριφορές, με ωχαδερφιστές, με τους ναι μεν αλλά... με ανθρώπους που δεν είχαν καν την ευαισθησία να σεβαστούν τα αυτονόητα, με "ανθρώπους" δήθεν υπεύθυνους που όταν χρειάστηκε δήλωσαν ανεύθυνοι,  με ανθρώπους που για όλα φταίνε οι άλλοι, με ανθρώπους που δολοφονούν κατά εκατοντάδες ομοίους τους και για ανθρώπους που ενώ βλέπουν την κτηνωδία, λένε: ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο; Ναι, εσύ θα σώσεις τον κόσμο αν καταφέρεις και ενώσεις το εγώ σου με το εμείς, ναι, τότε υπάρχει ελπίδα, και κυρίως όταν αναλάβουμε ο καθ' ένας τις δικές του ευθύνες. Μέχρι τότε, 'Αστα να πάνε!

Ο δόκιμος - ανύπαρκτος ποιητής Επικούρειος Πέπος  θα ήταν πολύ χαρούμενος αν δεν είχε αναγκαστεί να γράψει αυτό το ποίημα, δυστυχώς όμως υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που έφτασαν στο σημείο να πουν: 

"άστα να πάνε" 

γιατί απογοητεύτηκαν από ανθρώπους με τους οποίους ήρθαν σ' επαφή, είτε αυτοί ήταν συγγενικά πρόσωπα, είτε καλλιτέχνες με δύο μέτρα και δύο σταθμά, είτε με δήθεν ευαίσθητους, είτε με δήθεν φίλους, είτε με επιλεκτικά ειρηνοποιούς, είτε με πληνάδελφους συνεργάτες, είτε με εκπαιδευτικούς χωρίς εκπαίδευση, είτε με ιατρικό προσωπικό που δεν τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, είτε με πρόσωπα που φορούσαν  προσωπεία, είτε με πολίτες που αγανακτούν σύμφωνα με τις εντολές του κόμματος, είτε με αχάριστους και παρτάκηδες, είτε με κομματόσκυλα και βολεψάκηδες, είτε με ανέραστους και ''κοντούς'' στην αισθητική και τον πολιτισμό και γενικότερα με όλους αυτούς που ανάγκασαν τον ανύπαρκτο ''ποιητή'' να πει για μία ακόμα φορά: 

Άστα να πάνε/

Όταν ακούς αυτές τις τρεις λέξεις/

Δεν έχουν το νόημα της χαράς/

Δεν είναι φράση ευφρόσυνη/

Τις προφέρουν μόνο όσοι βίωσαν την αγένεια/

Την αχαριστία, την ασέβεια, την απληστία/

Συνήθως θα τις ακούσεις από πονεμένους/

Από απογοητευμένους και από ευαίσθητους/

Από αδικημένους και συκοφαντημένους/

Που ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους εξουσίας/

Κάθε μορφής εξουσία, ιατρική, εργοδοτική, πολιτική, κομματική, εκπαιδευτική γραφεικρατική και όχι μόνο.

Δεν θα την ακούσεις πάντως από κομματόσκυλα/

Από τους δήθεν και τάχαμ πνευματικούς/

Από τους τάχαμ και δήθεν μονόπλευρους ειρηνιστές/

Από τους συμφεροντολόγους και τους παρτάκηδες/

Και φυσικά από τους δογματικούς ευρέως φάσματος.

Άστα να πάνε φίλε μου/

Έτσι είπε και ο καπτάν Φατούργος/

Έτσι είπε και ο Επικούρειος Πέπος/

Η Μούσα το άκουσε και ενέπνευσε τον ποιητή να το κάνει στίχους/

Στίχους που πετάνε σαν πουλιά/

Για να φθάσουν σε ευαίσθητα ώτα με μία κρυφή ελπίδα/

Να μην χρειαστεί να πούμε ξανά τη φράση 

"άστα να πάνε".

Σε χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια προσέγγιση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

-------------------------------------------------

Επικούρειος Πέπος, μία στήλη, με τα αγαπημένα μου πράγματα, όποτε θυμάμαι, θα προσθέτω μερικά:

Φίλες και φίλοι καλημέρα, είμαι ο Επικούρειος Πέπος, το μενού σήμερα έχει μια ιδέα από το filoftero του κ. Χρήστου Μιχαηλίδη. Ήταν πολλά τα κοινά αγαπημένα πράγματα -ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που το 2004 μ' εκείνο το άρθρο του στην ''Ελευθεροτυπία'' με συγκίνησε τόσο πολύ που το ανέφικτο έγινε εφικτό- εγώ, στην πορεία απλά συμπλήρωσα αυτά που κατά τη γνώμη μου θα ήθελα να έχω στο βιογραφικό μου, και που είναι τ' αγαπημένα μου, τι θα λέγατε να δημιουργούσατε κι εσείς μια τέτοια λίστα? Καλή Ανάγνωση. Σας χαιρετώ, με σεβασμό και αγάπη ο Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

ΝΑ συναντώ τους Υπέροχους φίλους μου, και ειδικότερα την Αφροδίτη, τον Ηλία, την Κασσιανή, τον μικρό και τον μεγάλο Γιάννη, την Στέλλα, τον Πάνο, τον Νικόλα, τον Διδάσκαλο και την Γιώτα είτε στον κήπο του Ασκληπιού στην Πιάλεια, είτε στον Επικούρειο κήπο στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι, και χάρη σ' αυτούς τους υπέροχους φίλους και φίλους της σοφίας να γίνομαι κι εγώ λίγο πιο σοφός και πιο ευτυχισμένος. 

ΝΑ παραβρίσκομαι στο πατάρι του Gudemperg και να ακούω τους αδερφούς Αποστολίδη να αναλύουν τα θεατρικά έργα του 'Ιψεν και του Στρίνμπεργκ παρέα με αγαπημένα πρόσωπα.

ΝΑ παρακολουθώ στο διαδίκτυο ομιλίες του καθηγητή κ. Παπαγγελή για την ελληνική γλώσσα και όχι μόνο.

ΝΑ υποδέχομαι στο σπίτι μας στο χωριό την αγαπημένη μας ΜΑΡΙΝΑ και τους γονείς της ΕΛΙΑΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ εκπαιδευτικοί και οι δύο, σπάνια κοσμήματα για την ελληνική παιδεία.

ΝΑ ταξιδεύω για την ΚΡΗΤΗ προκειμένου να παραβρεθώ στους γάμους της Ελιάνας και του Γιάννη, και στην βάπτιση της Μαρίνας μας και να ζούμε αξέχαστες στιγμές φιλοξενίας.

ΝΑ ακούω κάθε πρωί στις εννέα την εκπομπή ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ του Χρίστου Μιχαηλίδη γιατί είναι μία όαση στην έρημο των ΜΜΕ.

Να μαγειρεύω για φίλους στο σπίτι, από τις κορυφαίες στιγμές ευτυχίας.

 

ΝΑ διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση την ''μετάφραση'' του έργου Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΤΑΥΡΙΩΝ του Νίκου Μανουσάκη.

ΝΑ διαβάζω τις τελευταίες βδομάδες τα βιβλία: ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ του κ. Θάνου Βερέμη, ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ του Μάρκου Αυρήλιου, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ του Roderick Beaton, ΕΝΑ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Ίψεν, ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ του Στρίντμπεργκ, και την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ [ΠΛΑΤΩΝ] σε απόδοση του κ. Στάντη Αποστολίδη, ΠΟΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ της κ. Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ,  ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΞΗΓΗΣΕΩΝ [ΣΑΙΞΠΗΡ] σε μετάφραση του Διονύση Καψάλη, ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ του Έρικ Γουά'ι'νερ, ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Στρίντμπεργκ και φυσικά το τελευταίο βιβλίο του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου με τίτλο ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ.

ΝΑ ταξιδεύω με τον Τάκη, ένας είναι ο Τάκης και να μου εξηγεί πως έκανε πλάτς πλούτς όταν ήταν μικρός σε μία μικρή λίμνη που νόμιζε πως ήταν θάλασσα.

ΝΑ συγκινούμε πολύ από την εκδήλωση αγάπης της Ρόζας της τετραπέρατης σκυλίτσας του Πίκατσου και της Χαρουλίτας.

ΝΑ επισκέπτομαι  την Βαγγελιώ και τον πατέρα Ευθύμιο για έναν καφέ, και να ανακαλύπτω, πως στην όμορφη Λήμνο και στην γοητευτική Αμοργό, όταν λένε ελάτε για έναν καφέ, εννοούν τραπέζι με τυριά από την Αμοργό, ψαρόσουπα με ψάρια από την Λήμνο, με χταπόδι Λημνιώτικο, ταραμοσαλάτα χειροποίητη, και τσίπουρο με γλυκάνισο όλα ευλογημένα από τον πατέρα Ευθύμιο.

ΝΑ διαβάζω τα γεμάτα ευαισθησία ποιήματα του Δημήτρη Ππαγιαννόπουλου για τον εγγονό του τον ΗΡΑΚΛΗ και για τα αδικοχαμένα παιδιά της τραγωδίας των Τεμπών.

Να φιλοξενώ φίλους εκλεκτούς στο σπίτι μας στην Αθήνα και στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι. Να επισκέπτωμαι ''Τ' ΑΛΩΝΙΑ'' στην ιστορική Πιάλεια Όπου η κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ετοιμάζει τα πιο γευστικά μεζεδάκια και γουρνοπούλα στη σούβλα.

Να συναντιέμαι στο καφέ του Μουσείο της Ακρόπολης με εκλεκτούς φίλους όπως η Αφροδίτη της ιστορικής Πιάλειας και ο μέγιστος συγγραφέας των Τρικάλων Ηλίας Γιαννακόπουλος και με θέα τον ιερό βράχο να ακούω τον συγγραφέα να μας μιλάει για θέματα φιλοσοφικά κ.ο.μ.

Να παρακολουθώ στο θέατρο της Επιδαύρου την παράσταση ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ του ΕΥΡΙΠΙΔΗ όπου στον ρόλο της ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ παίζει το δικό μας Μαράκι, [ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΕΒΗ].

Να ακούω από τον διαχρονικό και πολύτιμο φίλο Γιάννη ήρεμα και παρηγορητικά λόγια για το πρόβλημα της Δολέντσιας που μου γαληνεύουν την ψυχή μου.

Να απολαμβάνω την ανατολή από την μοναδική θέση στα Κοκκινοπήλια μαζί με την Λόλα, και μετά να ανηφορίζουμε προς το Κερκέτιο Όρος για να συλλέξουμε ρίγανη.

Να περνάω ώρες πολλές φροντίζοντας τα λουλούδια στον κήπο του Επίκουρου στην Κάντζα και στην Αυλή των Θαυμάτων του σπιτιού μας στο χωριό.

Να συνομιλώ με καλύτερους ομιλητές από μένα απλά και μόνο για να μπορώ να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος.

Να διαβάζω τα άρθρα του Ηλία Γιαννακόπουλου, και να αποσύρομαι στο αρχηγείο - ξενώνα στο σπίτι του χωριού ώστε να μπορώ ν' ακούσω υπέροχες μουσικές και να διαβάσω τα αγαπημένα μου βιβλία με την ησυχία μου.

Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά το μαγέρικο της ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΤΙΝΑΣ όπου κάθε φορά ότι και να φάμε είναι όλα άριστης ποιότητας, μοναδικά σε γεύσεις και πολύ λογικές τιμές. Συγχαρητήρια στην ΚΥΡΙΑ ΜΑΤΙΝΑ.

Νά πλάθω αληθινές ιστορίες, και κάποιοι καχύποπτοι φίλοι και συγγενείς, να νομίζουν πως είναι μυθοπλασίες ενώ εγώ τους λέω την αλήθεια!!

Να πετώ με ανεμόπτερο μαζί με την Κοντεσίνα Ηρώ και την Κορνηλία από την Κόρη προς τον κάμπο ως νέος Δαίδαλος και Ίκαρος αψηφώντας τους όποιους κινδύνους.

Να κρατώ στην αγκαλιά μου τον μικρό Απόλλωνα τον γιο της Διοτίμας μου, την Μαρίλια, τον μικρό Ευθύμη του Λευτέρη της ΟΚΡΑ, και τα ζουζούνια της βαπτιστήρας μου τον Επικούρειο Κωνσταντίνο και τον πολύτροπο Οδυσσέα.

Να παρακολουθώ τα μαθήματα ιστορίας της κορυφαίας ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου.

Να παρακολουθώ επίσης τον μέγιστο καθηγητή Βερτουδάκη να αναλύει την τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος.

Να παρακολουθώ επίσης τον καθηγητή κ. Τάση στη συνέντευξη που έδωσε στην κ. Βίκυ Φλέσσα.

Να συναντώ τους φίλους μου από την στρατιωτική μου θητεία, τον Ντίνο, τον Γιάννη, τον Δήμαρχο που το φετινό καλοκαίρι συνάντησα στην Κοζάνη και στην Βέροια.

Να παραθερίζω στον Άγιο Νικόλαο της Δομβραίνας στο φιλόξενο σπίτι της Νίκης της Καλύμνου και του Μανδραγόρα.

Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς και όχι μόνο.

Να διαβάζω τις μεταφράσεις των αδελφών Αποστολίδη και ειδικότερα του κορυφαίου φιλοσόφου Νίτσε.

Να παρακολουθώ στο διαδίκτυο θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κλασικών έργων, όπερα, και μπαλέτων.

Ν' ακούω την γλυκολάλητη Χρύσα Νταή να διαβάζει Παπαδιαμάντη και να νιώθουν τ' αυτιά μου απέραντη ακουστική ηδονή.

Να πηγαίνω στο λιμάνι για να παραλάβω τα χταπόδια, τα καλαμάρια και όχι μόνο, που μας στέλνει ο μεγαλύτερος ψαράς της Λήμνου, ο ευλογημένος Ευθύμης.

Να ζωγραφίζω τοπία και γυμνές κοπέλες στο ατελιέ μου χωρίς να μ' ενοχλεί η Δολέντσια τις ώρες της δημιουργίας.

Να συζητώ, [για την ακρίβεια ν' ακούω] ώρες πολλές με τον φιλόλογο - φιλόσοφο - συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλο για φιλοσοφικά θέματα και όχι μόνο.

Να συναντώ υπέροχους φίλους στις ταβέρνες Τ' ΑΛΩΝΙΑ και ΔΟΡΚΑ στην ιστορική Πιάλεια, και μεταξύ οίνου και μεζέ να απολαμβάνω τις φιλοσοφικές συζητήσεις.

Να παραβρίσκομαι σε παρουσιάσεις βιβλίων όπως στην εκκλησία της Πιάλειας και στην Φιλύρα με κεντρικό ομιλητή τον λογοτεχνικό χείμαρο Ηλία Γιαννακόπουλο.

Ν' ακούω τον εκλεκτό μου φίλο, κορυφαίο διδάσκαλο, Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να απαγγέλει ποιήματα του Επικούρειου Πέπου στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού, στην ιστορική Πιάλεια, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός - ευλογημένος θα πρέπει να είναι κάποιος όταν τον αξιώνει ο Θεός να ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές.

Να δανείζω βιβλία στην δασκάλα μου, την κ. Μάρθα που είχα στο δημοτικό, σ' αυτήν που ήταν η αιτία ν' αγαπήσω τα γράμματα.

  

Να διοργανώνω βραδιές ποίησης, μουσικής κ.ο.μ. στην αυλή των θαυμάτων. 

Να συμμετέχω σε ομάδες εθελοντισμού όπως το [2019] στην εικαστική παρέμβαση στο δημοτικό σχολείο του χωριού.

Να μένω μόνος μου αργά το βράδυ στον κήπο του Επίκουρου και να καλώ από το υπερπέραν αγαπημένα μου πρόσωπα προκειμένου να μ' επισκεφθούν στον ύπνο μου για να τους ενημερώσω για το τι συμβαίνει εδώ, και να τους ζητώ να μου πούνε τι συμβαίνει εκεί πάνω.

Να περιμένω στο αεροδρόμιο ευλογημένους φίλους από Νότια Αφρική, από Ιαπωνία, από Γαλλία, από Φινλανδία, από Νορβηγία και όχι μόνο, για να τους κλείσω στην αγκαλιά μου.

Να περπατάω δίπλα στη θάλασσα και να παρακολουθώ το πέλαγος, να βρίσκω μύδια, αχινούς και να παρακολουθώ τον πατέρα Γεώργιο ν' αρμενίζει με την βαρκούλα του.

Να βρίσκομαι πρωί πρωί στη θέση κοκκινοπήλια με καλή παρέα και να αναμένουμε την ανατολή του ζωοδότη Ήλιου, μαγεία, μαγεία!

Ν' ακούω το κελάρυσμα του νερού στον Κεφαλοπόταμο περπατώντας στο μονοπάτι και αγναντεύοντας  τα πλατάνια, γέρικα και νέα που υπάρχουν στις όχθες του ποταμού να γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια όταν περνούσα πολλές ώρες εκεί παρέα με την Ελισσαβετ, την Καράσω και την Κουλίτσα.

Να βγαίνω το πρωί στην αυλή των θαυμάτων και να βρίσκω κρεμασμένη στα κάγκελα του αυλόγυρου μία τσάντα με φρούτα του κήπου που άφησε η θεία Ελένη, η μητέρα του Γιούλη και του Λαμπρακιά.

Να βρίσκομαι ξανά και ξανά στο Πήλιο όπου και φέτος [2019] περάσαμε μαγικές στιγμές, η μόνη στεναχώρια τώρα πια είναι η απουσία της πολυαγαπημένης μας Βαγγελίτσας που μας αποχαιρέτησε πριν δύο χρόνια. [Δυστυχώς τώρα που ανανεώνω τη σελίδα 5/09/23 στο αγαπημένο μας Πήλιο έχουν γίνει μεγάλες καταστροφές].

Να περιποιούμαι τα λουλούδια που έχουμε στην αυλή των θαυμάτων και στον κήπο του Επίκουρου, και να συζητώ μαζί τους για τα δικά τους προβλήματα και για τα δικά μου.

Να παρατηρώ για πολλές ώρες γεμάτος θαυμασμό τους πιο όμορφους λαχανόκηπους του χωριού μου, της Θείας Ελένης, και της Θείας Γιαννούλας.

Να ακούω τον Διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο να τραγουδάει, να ψέλνει, και να σκέφτομαι το πόσο τυχερός είμαι που με θεωρεί φίλο του, και που με τίμησε εκείνο το ανεπανάληπτο βράδυ στον κήπο του σπιτιού του ανάμεσα σε πολύ εκλεκτούς φίλους.

Να επισκέπτομαι για βραδινό τα 'ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ', το 'ΧΑΝΙ', την πιτσαρία 'SOLO', και τα 'ΙΜΙΑ' όπου η ποιότητα, οι μεγάλες μερίδες, οι προσιτές τιμές, το φιλικό περιβάλλον και όχι μόνο μας κάνουν να επιστρέφουμε με αρκετά κιλά επιπλέον.

Να κάθομαι με τις ώρες και να παρακολουθώ το φεγγάρι τους καλοκαιρινούς μήνες όπου με λίγη φαντασία βρίσκομαι κι εγώ στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Να κάνω μπάνιο στο ποτάμι εκεί όπου το καλοκαίρι έρχονται πολλά κορίτσια από τα Τρίκαλα κ.ο.μ. και κάνουν μπάνιο και ηλιοθεραπεία γυμνά για να αποκτήσουν σφιχτό δέρμα.

Να βρίσκομαι στην αγκαλιά της μητέρας μου που λόγω της ηλικίας της δεν γνωρίζω για πόσο ακόμα θα μπορώ να απολαμβάνω αυτή τη ζεστή αγκαλίτσα.

Να σερφάρω ψάχνοντας για λογοτεχνικές, ιστορικές, καλλιτεχνικές, φιλολογικές, ορειβατικές πληροφορίες και όχι μόνο, στο διαδίκτυο χάρη στην τεχνολογία που μας παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα.

Να διαβάζω ξανά και ξανά τους Έλληνες κλασικούς γιατί εκεί μέσα βρίσκω το παρελθόν μου και το μέλλον μου και στεναχωριέμαι που τους ανακάλυψα τόσο αργά.

Να πηγαίνω για ορειβασία στο Τρύπιο Λιθάρι και να μαζεύω ρίγανη από το Κερκέτιο όρος, εκεί όπου ο Ασκληπιός συνέλεγε τα θεραπευτικά του αρωματικά βότανα.

Να κάνω τρυφερό σεξ με την ''D''στο βουνό, ανάμεσα στα αρωματικά βότανα, στα πειράγματα, και στα κελαηδίσματα  των πουλιών με στρώμα την βλάστηση του βουνού. Ζήσε τον ερωτά σου στο βουνό, έχει άλλη γεύση. 

Να ζωγραφίζω τα γυμνά μοντέλα -εννοείται γυναικών -εκτός από το ατελιέ μου, και στη φύση, εκεί όπου τα χρώματα γίνονται πιο ρεαλιστικά και υπάρχει η πιθανότητα να ''συλλάβεις'' το τέλειο αποτέλεσμα κ.ο.μ.

Να παρατηρώ επίσης τα σαρκώδη χείλη των γυναικών που εκφράζουν την ερωτική τους διάθεση, καθώς επίσης και τα ωραία στητά και σφιχτά στήθη τους που διαλαλούν των ερωτισμό τους.

Να συναντώ ανθρώπους δοτικούς και απονήρευτους που σε κάνουν να νιώθεις πως ο χρόνος που περνάς μαζί τους περνάει πολύ γρήγορα.

Ν' ακούω ξανά και ξανά το C.D. EMPEROR με τις θε'ι'κές μουσικές του Μπετόβεν στο αρχηγείο και αργά το βράδυ με ακουστικά στην αυλή των θαυμάτων.

Να διαβάζω ξανά και ξανά την Ιθάκη του ΚΑΒΑΦΗ γιατί μ' αυτό το ποίημα επιθυμώ να με αποχαιρετήσουν οι φίλοι μου και οι συγγενείς όταν έρθει η ώρα να μεταβώ στη χώρα των Μακάρων.

Να βλέπω ανθρώπους που γελούν με την καρδιά τους και που όταν σε συναντούν δεν βαριούνται να σου πουν καλημέρα και καλησπέρα.

Να βλέπω την κατσαρόλα όπου η Δολέντσια μαγειρεύει τον κόκορα που μας έκανε δώρο η Λενάκη, το κόκκινο κρασί του Τρικαλιώτη, τον μεζέ που ετοίμασε η Δολέντσια για ορεκτικό και το φιλί της για επιδόρπιο έχοντας στο μυαλό της για μετά, τόνα τάλλο!!! που λένε και στο Κορωπάκι.

Μ' αρέσει πάρα πολύ το μεθυστικό άρωμα από τις φλαμουριές [τήλιο] που όταν είναι ανθισμένες μοσχοβολάει όλη η γειτονιά, μακράν το καλύτερο ρόφημα για το φθινόπωροχείμωνο κ.ο.μ. 

Μ' αρέσει να ακούω ώρες ατελείωτες την ιστορικό Μαρία Ευθυμίου ίσως την καλύτερη και συναρπαστικότερη δασκάλα που υπάρχει αυτή την περίοδο στην Ελλάδα. 

Να διαβάζω ποιήματα Χα'ι'κου των φίλων μου από την μακρινή Ιαπωνία.

Να προσπαθώ να πείσω την Νικολέτα και τ' άλλα παιδιά να διαβάζουν κάποια εξωσχολικά βιβλία την περίοδο του καλοκαιριού.

Να βλέπω τις τριανταφυλλιές με τα υπέροχα και αρωματικά τριαντάφυλλα, τις ορτανσίες, τις ζουμπο'ι'ες, τις βουκαμβίλιες, τις αστρομέριες, τις μπιγόνιες,  και τα υπόλοιπα λουλούδια της αυλής να συναγωνίζονται ποιο θα παρουσιάσει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Να κάθομαι στην βεράντα περιμένοντας την Δολέντσια να σερβίρει το μεσημεριανό πάνω στο λινό τραπεζομάντηλο με τις πάντα υπέροχες και μυρωδάτες γεύσεις που αναστατώνουν τον ουρανίσκο.

Να μην βλέπω καθόλου, μα καθόλου!! τηλεόραση. 

Να περπατώ ξυπόλητος στο χώμα. 

Να ετοιμάζομαι για ταξίδι, γενικά και ειδικότερα για το Παρίσι, την Ιαπωνία, τη Νότια Αφρική, τη Νάξο, το Πήλιο. 

Να βλέπω έργα στον κινηματογράφο. 

Να μην θέλω να τελειώσει ένα καλό βιβλίο που διαβάζω. 

Ν' ακούω τη βροχή και ειδικότερα όταν μεσολαβούν τσίγκια όπου οι ήχοι σε μεταφέρουν σε συναυλιακό χώρο. 

Νά περιμένω αγαπημένο μου πρόσωπο στο αεροδρόμιο.  Singing in the rain. 

To σπαγγέτι Μπολονέζ με ειδική σάλτσα που ετοιμάζει ο Fuji Tomo Kazu.  

Να γράφω τις σκέψεις μου με την ελπίδα πως κάποια στιγμή κάποιο εγγόνι μου θα τις διαβάσει. 

Ν'ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές. 

Να παρακολουθώ ενδιαφέρουσες παραστάσεις στην Επίδαυρο, και στο Ηρώδειο. 

Να περπατώ στο Παρίσι και στο Λονδίνο ώρες πολλές. 

Να κάθομαι σε κάποιο πάρκο τους και να διαβάζω ένα βιβλίο. 

Να ταξιδεύω με τρένο, όχι του ΟΣΕ. 

Η Λέσχη του Δίσκου, στην Στοά της Όπερας, Ακαδημίας 57, στην Αθήνα. 

Τα Μπριζολάκια του Τέλη, στην οδό Ευριπίδου 86, κοντά στη Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθήνα. 

Η Ταβέρνα το Μανιτάρι στη Λίμνη Πλαστήρα. 

Το Μεζεδοπωλείο ''ΤΑ ΙΜΙΑ'' στα Τρίκαλα-Δροσοπηγή. 

Να φαντάζομαι. 

Να ονειρεύομαι. 

Να δοκιμάζω. 

Να προσεύχομαι. 

Ν' ακούω την 9η του Μπετόβεν. 

Το Cabernet Sauvignon του Χατζιμιχάλη. 

Να παρατηρώ. Να σημειώνω.

Και να αναπλάθω ιστορίες. 

Να περνάω ώρες σε βιβλιοπωλείο, και ειδικότερα στο βιβλιοπωλείο ''Φωταγωγός''. 

Μ' αρέσουν όλα τα βιβλία των εκδόσεων ''ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ''  

Τι ωραία που ήταν παλιά, όταν παίρναμε το κυριακάτικο φαγητό μας στον φούρνο, Αρνάκι με πατάτες, Αρνάκι γιουβέτσι σε γάστρα, Γεμιστά - ντομάτες, πιπεριές. 

Το λευκό τραπεζομάντηλο. 

Λινές πετσέτες στο τραπέζι. 

Το νερό σε ασημένια κανάτα.

 Σε έναν ερημικό κι απάνεμο κολπίσκο, κάπου στην Ελλάδα, μόνος, να κάνω πως ψαρεύω.  

Η 5η του Μάλερ. 

Η όπερα Don Giovanni του Μότσαρτ. 

Να ταξιδεύω με τον Ηγέτη, τον Τζιμ Άνταμς, την Μελισσάνθη και την Λόλα, όπως παληά στο Παρίσι, Θεέ μου πόσο όμορφες στιγμές είχαμε ζήσει, πόσο τυχεροί ήμασταν. 

Να ταξιδεύω στο Αιγαίο. Με το πλοίο, και με τη φαντασία μου. 

Τα πέτρινα σπίτια, με μεγάλη αυλή γύρω-γύρω. 

Κάθε τραγούδι του Χατζιδάκι. Μά κάθε... 

Να μπαίνω σε άγνωστους, επαρχιακούς δρόμους, κι' όπου με βγάλει. 

Να περπατώ πλάι σε ποτάμι, ή ρυάκι. 

Να πηγαίνω με τα πόδια από το σπίτι της Μόϊρας στο ΛΟΎΒΡΟ παράλληλα με τον Σηκουάνα.  

Το κερί στα κηροπήγια. 

Τα βότσαλα. 

Τα κοχύλια. 

Η άμμος. 

Το σταφύλι. 

Η Μαλαγουζιά (ποικιλία λευκού κρασιού) του Γεροβασιλείου.) 

Να φεύγω από την Ελλάδα. 

Να επιστρέφω στην Ελλάδα. Να απομακρύνομαι.  

Να διαβάζω, και να ξαναδιαβάζω το Μονόγραμμα του Ελύτη. 

Να βλέπω και να ξαναβλέπω τις ταινίες, ο ''Κύκλος των χαμένων Ποιητών'', και ο ''Ερωτευμένος Σαίξπηρ''.  

Να κάνω βόλτες σε λιμάνια, παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω, και ειδικότερα στο λιμάνι του Λαυρίου όπου για πρώτη φορά συνάντησα τον Καπτάν Αλέξη όταν είχαν πιάσει λιμάνι για λίγες ώρες και ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές παρέα με τον ΒΥΡΩΝΑ και τον ΒΛΑΝΔΟ το στερεοφωνικό αντέχει ακόμα.

. 

Τους ναυτεργάτες. Τους λιμενικούς. Τους γερανούς. Τα τσιπουράδικα στον Βόλο. Τα δελφίνια. 

Τα πετρόψαρα. Ο Δρόμος, του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τα τρένα που φύγαν. 

Το θυμάρι. Η φέτα Πίνδου. Τα Ζαγοροχώρια. Το adagietto από την 5η Συμφωνία του Μάαλερ. Όλα τα τραγούδια του Μάνου Λοίζου, του Κογιουμτζή - μά όλα. Η θάλασσα, υπό βροχή. Τα σκυλιά που έχουν λυπημένο ύφος, και κρέμονται τ' αυτιά τους.  Το θυμάρι. Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, όπως την έχω στη φαντασία μου. Τα ήσυχα βράδια στην αυλή των θαυμάτων. Το χαμομήλι, και το τήλιο. 

Η Σουίτα αρ.3 του Μπαχ. Οι Γραμμές των Οριζόντων. Οι άνθρωποι που έχουν ευγένεια στο βλέμμα τους, άρα και στη ψυχή. Το ρυάκι.  Μια ζεστή αγκαλιά. Το βούτυρο Κερκύρας. Τα μανιτάρια πλευρώτους στο ''ΑΣΤΕΡΙ'' και όταν τα φτιάχνει η Δολέντσια με μαυροδάφνη και μπαλσάμικο.

Τα κάστανα όταν δεν είναι πολύ βρασμένα. Ο φίλος που είναι "εκεί", ακόμα κι όταν δεν τον θέλεις. Οι "Πολωνέζες" του Σοπέν.  Το χαμόγελο της κόρης μου. Να παίζω.  Να με αφήνω ήσυχο. 

Να φεύγω. Να επιστρέφω. Να βρίσκω κάτι που έχω χάσει. Να χάνομαι. Τα κυκλάμινα. Τα στραγάλια. Σύκο αποξηραμένο Ευβοίας, με ρίγανη και δάφνη.  Οι λεμονανθοί. Η σοκολάτα Υγείας Παυλίδη. Το Marmite σε ζεστό, άσπρο ψωμί, με βούτυρο.  Όσα λιγοστεύουν. Οι τριανταφυλλιές του Πηλίου την Άνοιξη. Τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και φουντούκια. Ο ανεμόμυλος. Ο φάρος. Το καμπαναριό. Οι γαλλικές ταινίες. Ο ισπανικός χορός. Η Ελληνική κουζίνα. Οι αραβικές νύχτες. Η αμερικανική κάντρι μουσική. Τα κεράσια γιατί μου θυμίζουν τις ρόγες από κάποια υπέροχα στήθια γυναικών. Οι λίμνες με τα χρυσόψαρα. Τα νούφαρα. Οι ευγενικοί άνθρωποι που όπου και αν τους συναντήσεις είναι τόσο απαραίτητοι όσο και οι οάσεις στην έρημο.

Μ' αρέσουν υπερβολικά οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν την καλοσύνη και την αγάπη που εισέπραξαν με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές τους να είναι ελκυστικές και ανθρώπινες.

Η κούπα που με χάρισε η Sanna, και η κούπα που με χάρισε η Mie όπου ό,τι και αν πίνω εκεί παίρνει άλλη γεύση. Η πιο ζεστή αγκαλιά του μέγιστου παππουλάκου. Η κούνια που είχε φτιάξει ο παππούς Νικόλας για τα εγγόνια του στο Γοργογύρι. 

Η ελιά στον κήπο μου. Οι νύχτες στη Νάξο και στο Πήλιο. Να προσπαθώ να κάνω σημαντικές αναρτήσεις στο Filomatheia blogspot. com για τους ελάχιστους έστω -αλλά εκλεκτούς- φίλους. Να φτιάχνω κυροπήγια με την κόρη μου, και να μου δίνει ιδέες για ξυλόγλυπτα κ.ο.μ. ΟΙ αναγνώσεις των αρχαίων κειμένων, και ειδικότερα του αδικημένου Επίκουρου, καθώς επίσης και του πλέον αδικημένου τον ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Το πολύ καλό περιοδικό ''Επιλογές'' που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί πια. Οι λέξεις του Καζαντζάκη. Τα λινά τραπεζομάντηλα. Οι κρυστάλλινες κανάτες. Το βιβλιοπωλείο "Καλειδοσκόπιο" στο Κορωπί. 

Τα ζυμαρικά De Cecco. Ο μουσακάς όπως τον φτιάχνει η Λόλα, μόνο με μελιτζάνες, κιμά, μπεσαμέλ και μια κρούστα από φρυγανιά από πάνω. Τα φύλλα τα φθινοπωρινά.

Τα ήσυχα βράδια παρέα με τους ήρωες των βιβλίων μου. Τα άνετα παπούτσια. Τα ραδιόφωνα που έχουν καλό λόγο, και που δυστυχώς είναι λίγα . Ο ντοματοπελτές Ομοσπονδία, και Κύκνος. Ο κόλιανδρος με την ελιά.  Το κόκκινο κρασί, Guardian Peak, ποικιλίας Syrah 62%, Mourvedre 26% και Grenache 12% από τη Νότια Αφρική, από τον οινολόγο Jean Engelbrecht και τον γκόλφερ Ernie Els. 

Η καστανόσουπα τα Χριστούγεννα. Το κορυφαίο ταξίδι στο Παρίσι το 2008 με την Dream Team. To ταξίδι των ονείρων μας στο ακρωτήρι της καλής ελπίδας το 2006. Τις θεϊκές βραδιές που έζησα στην αυλή των θαυμάτων το 2006, και το 2007 και το 2010. Τη μαγευτική ανάβαση τον Αύγουστο του 2010 και το 2018 στο ''Τρύπιο Λιθάρι'' με την αξέχαστη παρέα των 21 μελών. Τους υπέροχα γλυκούς οφθαλμούς χαρισματικών πλασμάτων. Τα ιστολόγια που έχουν ποιότητα όπως το Filoftero του κ. Μιχαηλίδη. Τον αγαπημένο φίλο και δάσκαλο Θάνο Καρρά. Τον πρύτανη της ηλεκτρολογίας Theo-πόντιο Σεχίδη. Tα τότε δραστήρια ιδρυτικά μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου, Τ,Ζ,Σ,Ε,Α,Κ,Α,Μ,Θ.

Την κρεμυδόσουπα του Πεπέ, και το προδόρπιο των Θεών. 

Τα ποιήματα ''Αργοπεθαίνει όποιος'' και το ''Σώπα μη μιλάς''. To τσέλλο. Η βόλτα στον παραλιακό δρόμο στον Αη Γιάννη στο Πήλιο. Να στολίζω την αυλή των θαυμάτων για τις διάφορες εκδηλώσεις και να υποδέχομαι καλούς και αξιόλογους φίλους. Να σκέφτομαι  την χρυσή εποχή της ΟΚΡΑ 1999-2004. Τα χρώματα που αλλάζουν τις μορφές στους πίνακες ζωγραφικής του Πεπέ.
 Την παρότρυνση της ''άτακτης φωνούλας''. Τα ποιήματα που δεν τελειώνουν. Τα Γαλλικά μακαγόν! στο la dure. Ο δυόσμος στα κεφτεδάκια, στα ντολμαδάκια και στα γεμιστά. Η πρώτη σταγόνα της βροχής. Το άγγιγμα δροσερού αέρα μες το κατακαλόκαιρο. Οι ευγενικοί, και χαρισματικοί άνθρωποι που δυστυχώς έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν επικίνδυνα.  Να βλέπω τα τραίνα στο Φαρ Ουέστ να περνούν και να πλάθω με το μυαλό μου ιστορίες με ήρωες τον ΤΖΙΜ ΑΝΤΑΜΣ, ΤΟΝ ΠΕΠΙΤΟ, ΤΗΝ ΝΤΙΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΙΡΙΠΟ.

Οι πίνακες του κορυφαίου ζωγράφου Fuji Tomo Kazu. Τα βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει παραπάνω από 1 φορά. Η κηπουρική. Οι μακρές τηλεφωνικές αναλύσεις επί παντός με τον φίλο μου τον σοφό Γεώργιο. Η αίσθηση του αέρα επάνω στο σώμα μου που μου θυμίζει το πρώτο ερωτικό χάδι. 

Η ελληνική, χωριάτικη σαλάτα. Η αναμονή στο αεροδρόμιο όταν πρόκειται να έρθει από τη ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΉ η δίδυμη αδερφή μου. 

ΟΙ αναγνώσεις βιβλίων, βλεμμάτων, προσώπων, κειμένων κ.ο.μ. Τα ιδρυτικά μέλη της ΛΟΓ που έχω κλείσει για πάντα στην καρδιά μου ως μνήμη. Το τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη ''τον εαυτό του παιδί''. ΟΙ μοναδικές βραδιές που ζούμε όταν μαζευόμαστε ως ΟΚΡΑ στο χωριό. 

Να κοιμάμαι και να ξυπνώ με βροχή. Να σε φαντάζομαι. Να σε επινοώ. Να σε κρατώ. Τα χάλκινα κουζινικά σκεύη. Το χαλλούμι - ίσως το ωραιότερο τυρί στον κόσμο, αρκεί να είναι με αιγοπρόβειο γάλα ψημένο στα κάρβουνα. 

Τα όμορφα βράδια που ζήσαμε μαζί με τις καλότχιες, και τον Gorgojiola στην κιθάρα στο λόφο ''Στιάρι''.  Ο πλατύφυλλος Βασιλικός, και γενικά όλοι οι βασιλικοί. Το γιασεμί. Η γεμιστές πιπεριές και ντομάτες αλά Δολέντσια. Το βραστό καλαμπόκι με βούτυρο. Τα ανεπανάληπτα σε γεύση ντολμαδάκια της Dolenthias. O Κεφαλοπόταμος. Η αφωσίωση των ευλογημένων φίλων Denice, kai Derrick. Την ταβέρνα η ''Ναξιώτισσα'' στη Νάξο με τα πεντανόστιμα φαγητά, και τις τεράστιες μερίδες. Οι μικροί, ανώνυμοι καταρράκτες. Το piano conserto no. 22k23 του Μότσαρτ. Ο πανέμορφος κήπος της Dolenthias με τα πιο αρωματικά τριαντάφυλλα της Αθήνας. Το μνημειώδες έργο του Γ. Ψυχουντάκη, ΙΛΙΑΔΑ και ΟΔΥΣΕΙΑ, καθώς επίσης και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΓΚΑΝΑ. 

Το γεμάτο αρώματα κρασί του Μεγαλοπατρός Γογούλη. Το piano sonatas No 7, 15, 17, k 18 του Μότσαρτ. Το violin ConcertosNo 2 kai 5. To Consertos for 1,2 and 3 Violins του J.S.BACH me ton Janos Rolla. Η συνέπεια, το ήθος, και η ευγένεια στους αξεπέραστους Ιάπωνες φίλους μου. Ο μικρός Επίκουρος της Μαριανθούλας μου, και του Εύαγγελου. Η πάντα σημαντικές συνομιλίες με τον εξαίρετο φίλο απ' το Στρατό Παναγιώτη Λαδιά. To πράγματι κορυφαίο ποίημα που έγραψε για το Γοργογύρι ο Παναγιώτης. Η ποίηση ως νότα ύπαρξης, και δημιουργίας. 
Οι φωλιές των πουλιών, αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα των αγαπημένων πλασμάτων του Δημιουργού. Το κατάστρωμα στα πλοία όταν ο καιρός είναι καλός. Όλα τα Κουαρτέτα Εγχόρδων του Μπετόβεν, μα κυρίως τα Ύστερα, και κατά προτίμηση σε ερμηνεία από το Quartetto Italiano. Το piano concerto ''Emperor'' του Μπετόβεν. Τα φύλλα, τα φθινοπωρινά. Η ευγένεια της Διώνης, του Ραφαηλάκου, της Μυρτώς, της Άλκηστης. Η αρχοντιά της Κοντεσίνας Ηρώς. 

Ένα μεγάλο τραπέζι, μεσημεριανό, στρωμένο με λευκό τρπαεζομάντηλο και με αγάπη. Και γύρω από αυτό, οικογένεια και καλοί φίλοι. Το γιουβέτσι, το κανονικό, με αρνί, μοσχάρι και κριθαράκι - όχι το κριθαροτό! Η παράδοση που τηρείται χωρίς να διαφημίζεται. Οι ιστορίες που αναδεικνύουν τις αληθινές αξίες των ανθρώπων και της ζωής. Η φυσική ευγένεια. Τα καθαρά ρούχα. 

Τα καθαρά χέρια.  

Ποτήρια κρυστάλλινα, σκαλιστά. Η μυρωδιά του καφέ το πρωί. ΟΙ επισκέψεις στα Μουσεία, στην Αρεοπαγίτου, στην Πνύκα, στην Συνοικία των Θεών [Πλάκα]. Η τακτική επικοινωνία με υπέροχους φίλους ανά τον κόσμο. Να επισκέπτομαι ξανά και ξανά την Νταμούχαρη στο Πήλιο με τα γραφικά ταβερνάκια στον μαγευτικό κόλπο. Τους ανθρώπους που έχουν λόγο και μπέσα. 

Τις γυναίκες ως συνεχιστές της ύπαρξής μας, και ειδικότερα αυτές που είναι χαρισματικές, ελκυστικές, γλυκοφθαλμούσες, ερωτικές, ευγενικές, και κυρίως αυτές που συνεχίζουν να κρύβουν μέσα τους εκείνο το κορίτσι που ζηλεύουν οι Μούσες, οι Νύμφες και τα ξωτικά. Η επίσκεψη στο μοναδικό ORSAY του Παρισιού. 
Ο φούρνος μαγεία στην οδό Shamps Demar sto σπίτι της Φιλόξενης MO'I'RAS. Η ανεπανάληπτη υποδοχή απο την Μόϊρα με  την ΜOET! στον πύργο του AIFEL to 2008.

Να συναντώ εκτός βάρδιας τα ακριβά μου φιλαράκια Βασουλίνο και Γιάννη που είναι πάντα παρόντες με την καλοσύνη τους και τον γλυκό τους λόγο.

Να περιμένω επισκέπτες στην Επικούρεια κατοικία και όταν φεύγουν να είναι στεναχωρημένοι που θα σημαίνει πως όσο ήταν μαζί μας περνούσαν ωραία.
Αsta Lavista Amigos. With Love Επικούρειος Πέπος.

========================

Μία αληθινή ιστορία.

Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι: ζωγράφοι, συγγραφείς, ιδαλγοί, ποιητές, νεφελοταξιδευτές, ουτοπιστές, αναρριχητές, φυσιολάτρες, περιπατητές, επικούρειοι, εθελοντές, θαλασσοπόροι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραμυθάδες, βοτανολόγοι, Οκρίτες, λογίτισσες, κ.ο.μ. καλησπέρα.

Σκέφτηκα σήμερα να σας στείλω την πιο συγκλονιστική ιστορία του φετινού καλοκαιριού.

Ας αρχίσω όμως την υπόθεση από την αρχή.

Εδώ και αρκετά χρόνια επισκεπτόμουν τα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, έψαχνα να βρω παλιές γκραβούρες σχετικές με την Οδύσσεια, την Ιλιάδα και την παλιά Αθήνα.

Κάποια στιγμή ο φίλος που είχε το παλαιοπωλείο μου πρότεινε να ρίξω μία ματιά σε κάτι παλιά ημερολόγια.

Αρχικά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν ξαναπήγα, ο παλαιοπώλης επέμενε να ρίξω ξανά μία ματιά στα παλιά λευκώματα γιατί κατά την άποψη του έκρυβαν θησαυρούς.

Πιο πολύ το έκανα για να μην του χαλάσω το χατίρι, πάρα από ενδιαφέρον για να αποκτήσω κάποιο από τα λευκώματα.

Ο ίδιος το κατάλαβε και μου πρότεινε ο ίδιος ένα που του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση για τα πολύ ωραία γράμματα και για τις ζωγραφιές που είχε.

Όταν άκουσα για καλλιγραφία και ζωγραφική κάτι μου έκανε κλικ και αποφάσισα να το κρατήσω.

Δεν μου πήρε χρήματα, μου το έκανε δώρο για δύο λόγους απ' ό,τι μου είπε: 

Α) επειδή ήμουν καλός πελάτης αφού τακτικά αγόραζα διάφορες γκραβούρες και..

Β) γιατί θεωρούσε πως λόγω της αγάπης και του θαυμασμού που έτρεφα για τους καλλιγράφους και για τους ζωγράφους μπορούσα να εκτιμήσω το περιεχόμενο.

Το κράτησα, και κάποια στιγμή το ξεφύλλισμα του μ' έκανε να νιώσω μεγάλο θαυμασμό για την κοπέλα, κοπέλα ήταν αφού υπέγραφε ως "Αμαρυλλίδα" και δεν σας το κρύβω πως είχα αισθανθεί έντονα την επιθυμία να την γνωρίσω.

Δυστυχώς όμως - όπως καλά γνωρίζετε - στα λευκώματα όλα τα κορίτσια υπέγραφαν με ψευδώνυμο που σημαίνει πως δεν υπήρχε περίπτωση ανεύρεσης της κοπέλας που είχε γράψει ένα τόσο υπέροχο λεύκωμα με τις καταπληκτικές ζωγραφιές και κυρίως τις πλατωνικές ερωτικές περιπέτειες.

Την μεγάλη μου απορία για το πώς βρέθηκε στα χέρια του αυτός ο λογοτεχνικοζωγραφικός θησαυρός δεν μπόρεσε να μου την λύσει ο παλαιοπώλης γιατί το είχε εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν θυμόταν το πώς το απέκτησε.

Εκείνο που εισέπραττε κάποιος που διάβαζε -αδιάκριτα μεν, αλλά όχι παράνομα- το συγκεκριμένο λεύκωμα ήταν η αίσθηση πως η συγγραφέας θα πρέπει να είχε σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον στη ζωγραφική, στη λογοτεχνία και στην επιλογή συζύγου.

Μη έχοντας τρόπο  να επικοινωνήσω μαζί της την θαύμαζα για τα ταλέντα της και ευχόμουνα να είχε καλή τύχη.

Διάβασα πολλές φορές εκείνο το λεύκωμα και κάποια στιγμή όταν συναντήθηκα με τον κορυφαίο φιλόλογο - συγγραφέα - δοκιμιογράφο Ηλία Γιαννακόπουλου τού το έδωσα, και τον παρακάλεσα να αποφανθεί αν όντως είναι ένας μικρός θησαυρός.

Η γνώμη του ειδικού μ' έκανε να εκτιμήσω την επιμονή του παλαιοπώλη και να κρατήσω αυτό το λεύκωμα ως κάτι σημαντικό. 

Όταν ο Ηλίας Γιαννακόπουλος ως κορυφαίος φιλόλογος δίνει εύσημα για ένα λογοτεχνικό κείμενο αυτό σημαίνει πως κρατάς στα χέρια σου κάτι σημαντικό.

Εις ό,τι αφορά τις ζωγραφιές έδειξα το λεύκωμα στην καταξιωμένη ζωγράφο διεθνούς φήμης την Αφροδίτη της Πιάλειας!!

Οι πίνακες της Αφροδίτης της Πιάλειας στολίζουν πολλά σαλόνια ψυχιάτρων γιατί έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.

Όταν η Αφροδίτη της Πιάλειας είδε της ζωγραφιές του λευκώματος έμεινε βουβή για πολύ ώρα, σχεδόν είχε χάσει τη λαλιά της από τις ευρηματικές και εξαίσιες ζωγραφιές.

Ακόμα θυμάμαι τη φράση που μου είπε:

Επίκουρε κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο!!

Και η δική της απορία ήταν για το πώς βρέθηκε αυτό το διαμάντι στα χέρια του παλαιοπώλη, μου πρότεινε και η ίδια να μου δείξει το δικό της λεύκωμα το οποίο όπως μου είπε δεν θα αποχωριζόταν ποτέ. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να με βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την κοπέλα αλλά όταν της εξήγησα πως το μόνο στοιχείο που έχουμε είναι το όνομα "Αμαρυλλίδα"  κατάλαβε πως ήταν ανέφικτο να ελπίζουμε.

Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να πάμε στην εκπομπή "έχεις πακέτο" αλλά γρήγορα το βγάλαμε από το μυαλό μας γιατί δεν γνωρίζαμε το πώς θα το εισέπραττε η "Αμαρυλλίδα" και αν θα επιθυμούσε να πάρει το θέμα δημοσιότητα.

Η Αφροδίτη της Πιάλειας ως ειδική στη ζωγραφική μου επισήμανε την αξία των ζωγραφικών θεμάτων που κοσμούσαν το λεύκωμα, θεωρούσε πως η κοπέλα είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και πως θα έπρεπε να ψάξουμε στο λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών να δούμε μήπως κάποια ζωγράφος υπέγραφε με το όνομα "Αμαρυλλίδα".

Αυτό και έκανα, αγόρασα  τους τρεις τόμους και ξεφύλλισα όλες τις σελίδες αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε ζωγράφος με το ψευδώνυμο "Αμαρυλλίδα".

Αφού δεν κατάφερα τίποτα σχετικά με την έρευνα που έκανα αποφάσισα να κρατήσω στη βιβλιοθήκη μου αυτό το μικρό διαμάντι.

Επειδή αυτό το όνομα στριφογύριζε συνέχεια στο μυαλό μου πρότεινα στον αγαπητό μου φίλο από την εποχή της αγαπημένης ΟΚΡΑ τον Λευτέρη, τον ογκόλιθο της άμυνας τότε που η ΟΚΡΑ σάρωνε τα κύπελλα να ονομάσει την κόρη του "Αμαρυλλίδα" του Λευτέρη του άρεσε το όνομα, το συζήτησε και με την Βασιλική, πήραν και τις ευλογίες από το πατέρα Ευθύμιο και την ευλογημένη Βαγγελιώ και αποφάσισαν να την ονομάσουν Αμαρυλλίδα!!

Τελικά ο παπάς έκανε το θαύμα του και αντί για Αμαρυλλίδα έδωσε στο γλυκύτατο κοριτσάκι το όνομα Μαρίλια!!

Ενυ γουευ κάπου εδώ κλείνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του λευκώματος, κι εμένα με βρίσκει να έχω στην βιβλιοθήκη μου το πολύτιμο αυτό ντοκουμέντο μιας άγνωστης κοπέλας η οποία άραγε πως να ήταν τώρα; Πόσο χρονών να ήταν άραγε σήμερα η Αμαρυλλίδα; Αυτά σκεφτόμουν κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου το λεύκωμα, και ειδικότερα το φετινό καλοκαίρι όπου με αρκετά βιβλία που πήρα μαζί μου στο χωριό ανάμεσα τους ήταν και το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας. Το βιβλίο υπηρχε εκεί που είναι τώρα ο Ξενώνας, στο πρώην αρχηγείο.

Διαβάστε τώρα τη συνέχεια αυτής της αδιαπραγμάτευτα συγκλονιστικής ιστορίας.

Μέσα Αυγούστου μας επισκέφθηκαν στο χωριό ο Μανδραγόρας με την ψαροντουφεκού σύζυγό του και για λίγες μέρες αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν πολύ αγαπημένο μας προορισμό, τον Άη Νικόλα στη Νάουσα.

Εννοείται πως τους έδειξα κι αυτούς το λεύκωμα της Αμαρυλλίδας και η πρώτη τους αντίδραση ήταν η κλασική!!

Ενθουσιασμός και απορία για το πώς κατέληξε αυτό το υπέροχο λεύκωμα στο παλαιοπωλείο. 

Επίκουρε πρέπει να ψάξεις να βρεις αυτήν την κοπέλα, θα είναι σημαντικό να της το παραδώσεις, ήλπιζαν κι αυτοί, όπως κι εγώ πως ήταν καλά στην υγεία της και πως με κάποιον μαγικό τρόπο θα την έβρισκα.

Αυτό το ταξίδι στη Νάουσα έκρυβε τελικά πολλές χαρές και όμορφες εκπλήξεις.

Στη Σιάτιστα συναντήσαμε την αγαπημένη μας Στέλλα, φίλη από την εποχή Μακρυγιάννη, ήταν τότε φοιτήτρια, σήμερα είναι καθηγήτρια στη Σιάτιστα.

Στην Κοζάνη συναντήσαμε τον φίλο μας τον Γιάννη, φίλος από την εποχή της θητείας στο Α' Σώμα Στρατού.

Στο πάρκο του Άη Νικόλα συναντήσαμε την Μνημοσύνη όπου μας ξενάγησε στο πάρκο και ζήσαμε μαγικές στιγμές.

Στην Βέροια συναντήσαμε τον στρατόφιλο Ντίνο Ράπτη, εκπληκτικός και διαχρονικός φίλος, και εξαιρετικός άνθρωπος.

Σε γενικές γραμμές αυτό το ταξίδι ήταν γεμάτο από μνήμες και όμορφες στιγμές.

Με τον Μανδραγόρα είχαμε γνωριστεί στην Κοζάνη, στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, του βάπτισα την γλυκιά, τρυφερή, ρομαντική, καλλιτέχνιδα κόρη, την πολυαγαπημένη μας Μαριάνθη.

Στην επιστροφή αποφασίσαμε να πάμε από Κατερίνη για να συναντήσουμε την γυναίκα του φίλου μας του Γιάννη που παραθέριζε στο εξοχικό τους στο Βαρικό.

Μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά, αν και βλεπόμασταν για πρώτη φορά, είχε ετοιμάσει για μας, (τέσσερα άτομα) μεγάλη τράπεζα!!

Ευχαριστούμε Λένα, δεν είχαμε όμως αρκετό χρόνο και ανανεώσαμε το ραντεβού  μας σε μια καινούργια συνάντηση στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι όπου θα ερχόταν μαζί με τον Γιάννη.

Πράγματι αυτό συνέβη  στα τέλη Αυγούστου, η Λένα είχε ακούσει και διαβάσει πάρα πολλά θετικά σχόλια για το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι από τις δύο εγγονές που σπουδάζουν στην όμορφη πόλη των Τρικάλων και θεώρησε πως ήταν μοναδική ευκαιρία.

Σαν ψέμα μου είχε φανεί πως θα υποδεχόμουν στο Μαγευτικό τον φίλο μου τον Γιάννη και την σύζυγό του.

1976 - 2020!! 

42!! Χρόνια μετά..

Υποδεχθήκαμε τους φίλους με μεγάλη χαρά και το βράδυ συμφάγαμε στην διεθνούς φήμης ταβέρνα που υπάρχει στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι "ΤΑ ΧΑΣΑΠΑΚΙΑ".

Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι το φεγγάρι λαμπερό και στολισμένο μας περίμενε πάνω από την αυλή των θαυμάτων.

Καθίσαμε και πίνοντας λίγο οίνο που είχα προμηθευτεί από τον κορυφαίο κρασοπαραγωγό Θανάση Τρικαλιώτη αρχίσαμε να λέμε πολλά και διάφορα.

Οι γυναίκες τα δικά τους, κι εμείς τα δικά μας.

Κάποια στιγμή ενώ μιλούσα με τον Γιάννη έπιασε το αυτί μου κάτι για λεύκωμα και νόμισα πως η Λαμπρινή ιστορούσε στη Λένα την ιστορία του δικού μας λευκώματος.

Πριν προλάβω να παρέμβω για να τους προτείνω να πάμε στην βιβλιοθήκη του ξενώνα για να τους δείξω το "δικό μας" λεύκωμα με προλαβαίνει η Λαμπρινή λέγοντας.

Επίκουρε, άκου την ιστορία της Λένας.

Όσο προχωρούσε η εξιστόρηση της Λένας εγώ καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα!!

Διαβάστε τώρα αυτά που είπε η Λένα.

"Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, όπως όλα τα κορίτσια έτσι κι εγώ κρατούσα ημερολόγιο - λεύκωμα.

Είχα μια πολύ καλή φίλη που μοιραζόμασταν τα πάντα, αυτή γνώριζε το τι γράφω εγώ στο δικό μου λεύκωμα, κι εγώ τι έγραφε αυτή στο δικό της.

Κάπως έτσι περνούσε ο καιρός ώσπου κάποια στιγμή διέκρινα στη φίλη μου κάποια σημάδια ζήλιας!!

Στην αρχή δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί, από κοινή μας φίλη έμαθα πως ο λόγος ήταν καλλιτεχνικός!!

Ζήλευε η Κατερίνα που το δικό μου λεύκωμα ήταν καλύτερα στολισμένο με εικόνες, σίγουρα τα δικά της γράμματα ήταν πιο καλλιγραφικά από τα δικά μου αλλά υστερούσε στη ζωγραφική. Εγώ ποτέ δεν έδωσα σημασία, και θεώρησα πως ήταν ένα καπρίτσιο ακόμα της κακομαθημένης φίλης μου. 

Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα και την επόμενη μέρα από μια μονοήμερη εκδρομή διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη πως δεν έβρισκα το λεύκωμα μου!!

Μίλησα στην Κατερίνα και στ' αλλά κορίτσια μήπως βρήκαν κάτι στην εκδρομή και η απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές...

Όσο περνούσαν οι μέρες έπαψα πια να ελπίζω πως θα το βρω, ήμουν απογοητευμένη, ήταν για μένα ένα κομμάτι από τη ζωή μου, πέρασα μεγάλη στεναχώρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της στεναχώριας ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια εκείνη τη χρονιά είχα μεγάλη πτώση.

Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω την απώλεια εκείνου του λευκώματος, αυτή ήταν και η αιτία που δεν συνέχισα. Δύο πράγματα με βασάνιζαν,

Α) το έχασα από δική μου αμέλεια;

Β) ή μου το έκλεψαν; Όταν κατέληγα στην δεύτερη περίπτωση το μυαλό μου αυτόματα πήγαινε στην Κατερίνα, αυτό όμως ήταν άδικο γιατί δεν είχα αποδείξεις και προσπαθούσα άμεσα να διώχνω αυτή τη σκέψη.

Δυστυχώς ακόμα και σήμερα νιώθω πολύ πληγωμένη όταν θυμάμαι εκείνη την ιστορία.

Δυστυχώς η σκέψη που έκανα τότε πως μου το είχε κλέψει η Κατερίνα λόγω της ζήλειας της βγήκε αληθινή, πολύ αργότερα έμαθα από κάποιο αγόρι που ήταν τότε στην παρέα, πως αυτή ήταν η κλέφτρα.

-Για όση ώρα μιλούσε η Λένα εγώ και η Λαμπρινή είχαμε χάσει τη φωνή μας, στο μυαλό μας δύο λέξεις είχαν στρογγυλοκαθήσει για τα καλά: 

είναι δυνατόν;

Όταν η Λένα έκανε ένα μικρό διάλειμμα λόγω της συγκίνησης της δεν άντεξα και την ρώτησα.

-Λένα με ποιο ψευδώνυμο υπέγραφες στο Λεύκωμα;

"Α! Ξέχασα να σας το πω, υπέγραφα ως Αμαρυλλίδα!!!

Πέρασαν κάμποσα λεπτά μέχρι να συνέλθουμε εγώ και η Λαμπρινή, εντωμεταξύ οι φίλοι μας ανησύχησαν που μας έβλεπαν στην κατάσταση που ήμασταν και φώναξαν τον αδερφό μου για βοήθεια.

Όλη αυτή την ώρα κοιτούσαμε τη Λένα λες και ήταν εξωγήινη!!

Όταν ψιλοσυνήλθαμε πήραμε την Λένα και τον Γιάννη και τους πήγαμε στην βιβλιοθήκη.

Όταν τράβηξα από το ράφι το λεύκωμα και το αντίκρισε η Λένα ήταν σειρά της να χάσει τη φωνή της και τις αισθήσεις της.

Ευτυχώς πρόλαβε ο Γιάννης και την κράτησε στην αγκαλιά του γιατί θα σωριαζόταν στο πάτωμα.

Όταν συνήλθε δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι έγινε, όταν δε τις εξήγησα το πώς βρέθηκε το δικό της λεύκωμα στα χέρια μου σταυροκοπιόταν όλο το βράδυ.

Θα σας πω μόνο τούτο, σήμερα ξαναβρήκα το τρίτο μου παιδί μας είπε η Λένα με δάκρυα στα μάτια.

Τελικά με έναν μαγικό τρόπο αποκαταστάθηκε η τάξη.

ΥΓ. Όταν επέστρεψε στην Κοζάνη και συνάντησε την Κατερίνα, της διηγήθηκε το περιστατικό και η Κατερίνα βουρκωμένη της ζητούσε συγγνώμη, ομολόγησε πως αυτή το είχε κλέψει. Δεν γνώριζε όμως το πως είχε καταλήξει στο παλαιοπωλείο, είχε αργότερα μια σχέση με κάποιο αγόρι όταν φοιτούσε στην Αθήνα και ίσως αυτός να το είχε πουλήσει στον παλαιοπώλη.

Φίλες και φίλοι να γιατί λέω πως στο Μαγευτικό, Υπέροχο και Πανέμορφο Γοργογύρι συμβαίνουν μεταφυσικά και μαγικά πράγματα.

Τώρα πια η φίλη μας η Λένα κρατάει στην αγκαλιά της πιο πολλές ώρες εκείνο το λεύκωμα απ' ό,τι τον Γιάννη.

Ελπίζω πως ο φίλος μου ο Γιάννης δεν ζηλεύει ώστε να φθάσει στο σημείο να εξαφανίσει για δεύτερη φορά το περιπετειώδες λεύκωμα.

Σας ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να διαβάσετε αυτή την συγκλονιστική ιστορία μιας θερινής νυκτός.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο δόκιμος Επικούρειος και δόκιμος άνθρωπος Επικούρειος Πέπος 

=====================

Τα πιο κάτω Χα'ι'κού ανήκουν στον Επικούρειο Πέπο που στην Ιαπωνία τον αποκαλούν Fuji Tomo Kazu.

1) Η καταιγίδα ήρθε
δεν γκρέμισε μόνο ψυχές
αλλά άλλαξε και τα χρώματα.

2) Άνοιξη, άνοιξαν οι καρδιές μας
ανεβαίνουν οι παλμοί,
ώρα για σούσι.

3) Όταν ήμουν μόνος
σκεφτόμουν το χτες
όταν ήρθες εσύ
άρχισα να σκέφτομαι το αύριο.

4) Σαν ερωτευτούμε
θα κάτσουμε να δούμε
τ' ολόγιομο φεγγάρι.

5) Ο θάνατος που θα έρθει
δεν τον κάλεσε κανένας
κι όμως κάποιον θα πάρει.

6) Κυλάει το αίμα
τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν
άρα είμαι ζωντανός;

7) Αγαπημένη μου
με μια ματιά
μου ομορφαίνεις τη ζωή.

8) Κοιτάζω τη θάλασσα,
ανοιγοκλείνω τα βλέφαρά μου
βλέπω την όαση
αντικατοπτρισμός;

9) Ένα κορίτσι, σαν δροσοσταλιά,
μια αγάπη σαν το φως που καίει
ιδού η ευτυχία.

10) Στα όψιμα άνθη της καρδιάς μου
οι έρωτες που φεύγουν
κοντοστάθηκαν.

11) Μέσα στις σκέψεις μου
αναπνέω καθαρό αέρα
αυτό μου επιτρέπει να ζω.

12) Μια ζωή πότε με χαρές
πότε με λύπες, κι όλα αυτά
για λίγα ψίχουλα ευτυχίας;

13) Όταν το φως ξαπλώνει
κι ουρανός σκοτεινιάζει
τ' αστέρια ποιος τ' ανάβει;

14) Του θολού μυαλού
οι κακές σκέψεις
το επισκέφτηκαν πάλι
και τώρα τι;

15) Όταν της είπε φύγε...
δεν σκέφτηκε πως εκείνη
θα κλείδωνε την πόρτα τής καρδιάς της.

16) Ανοιξιάτικος καιρός,
ας φορέσουμε τον έρωτα,
το Κερκέτιον όρος

μας περιμένει.

17) Στέκομαι εδώ
γεμάτος απορίες
και το μυαλό ταξιδεύει.

18) 'Οταν ακούγεται
ο ήχος της βροχής
ένας συνθέτης δημιουργεί.

19) Φέτος ξανάρθε
γιατί άραγε;
ήταν άραγε το ίδιο χιόνι
με το προηγούμενο;

20) Μόνος στο σπίτι
άφησα την καρδιά μου
στο απαλό σεληνόφως
να συλλογιέται τα παλιά.

21] Στον απάνεμο όρμο της Ιοκάστης/

Αγκυροβόλησε ο Οιδίπους/

Χωρίς να γνωρίζει πως από εκεί ξεκίνησε.

===============================

Τα χα'ι'κού του Πεπέ μέρος Δεύτερο.

Τρία χρόνια απουσίας/

Μεγάλο το κενό/

Μεγάλος και ο πόνος.

Τ' ολόγιομο φεγγάρι/

Κρατάει στα χέρια του ο Πεπέ/

Που θα το χαρίσει άραγε;

Στο ποτάμι του χωριού/

Πέφτει ένα πλατανόφυλλο/

Σεμνά και ταπεινά χωρίς κραυγές.

Λευκά μαλλιά/

Άρα σοφά λόγια/

Και σοφές σκέψεις;

Κερκέτιος αγέρας φύσηξε/

Άρωμα φλαμουριάς/

Φέρνει στα ρουθούνια μας.

Κάστρα στην άμμο/

Μα η βροχή που πέφτει/

Σβήνει τα πάντα.

Αχαριστία;

Όχι, ευχαριστώ/

Δεν θα πάρω.

Τα άνθη της Μανόλιας/

Τον Μάιο ανθίζουν/

Προς χάριν του Πεπέ.

Κάτι θες να πεις/

Μα δεν μπορείς/

Σ' αγαπώ να πεις;

Αλλοπρόσαλλος δεν γεννήθηκε/

Έγινε, σαν είδε συμπεριφορές/

Απαράδεκτες.

Στάξε στην ψυχή μου/

Μια στάλα καλοσύνης/

Κι ανάβει ο ήλιος τα μεσάνυχτα.

Ατελείωτες/

Οι ώρες μοναξιάς/

Ανάμεσα σε κόσμος.

Στην καρδιά του Πεπέ/

Τετράφυλλα τριφύλλια ανθίζουν/

Που θα τα χαρίσει άραγε;

Γράφω χαΐκου/

Για να ξεχνώ πως λείπεις/

Κεΐκο San.

Τα μαλλιά σου τα πλεγμένα/

Στου πατέρα μου τα μάτια/

Όλα ήταν μαγεμένα μάνα.

Κρυφή αγάπη/

Δυνατή σαν το βοριά/

Πληγή αφήνει.

Άραγε γιατί τα όνειρα ταράζουν/

Του ύπνο τη γαλήνη/

Χωρίς την άδεια μας;

Πέρασε και δεν χαιρέτησε/

Ξέχασε άραγε;

Τι κρίμα, δεν έπρεπε.

Οι μνήμες μας είναι οι πιο/

Πολύτιμες αποσκευές μας/

Φροντισέτες.

Στ' ανθισμένο βλέμμα της/

Λουλούδια μαζεύει/

Θα τα χαρίσει στον Πεπέ.

Σε κοιτάζω ξανά και ξανά/

Τα μαλλιά σου άσπρισαν/

Κράτα γερά Πεπέ.

Η μέλισσα και το μερμήγκι/

Παράδειγμα προς μίμηση/

Η προς αποφυγήν;

Ουράνιο πέπλο εχέμυθο/

Όλα τα μυστικά γνωρίζεις/

Και τα κρατάς για σένα.

Αν μ' αγαπάει;

Δεν αμφιβάλλω καθόλου/

Απλά δεν είναι σίγουρος.

Ένταση και απογοήτευση/

Στα βλέμματα των νέων/

Έχασαν άραγε κάθε ελπίδα;

Γνώθι σαυτόν/

Μηδέν Άγαν/

Τα πάντα Ρει.

Μάτια ελκυστικά/

Έφεγγαν μόνο για σένα/

Κι όμως εσύ τους γύρισες την πλάτη.

Έκλαψα σαν άκουσα/

Την πιο κάτω φράση/

Πέπο θα με θυμάσαι;

Αχ Μανούλα!!

Με ένα φιλί της/ 

Πυροδοτούσε τον πόλεμο/

Χωρίς ανάσα.

Λάμπεις απόψε αγαπημένη/

Χίλιοι ήλιοι μέσα σου/

Καίνε τα πάντα.

Διαβάζω τα χείλη σου/

Μαντεύω τις σκέψεις σου/

Αρκεί όμως αυτό;

Σε φαντάζομαι που και που/

Για να δω αν είσαι καλά/

Θα μου αρκούσε μόνο μία λέξη.

Λατρεύω το φως/

Που εκπέμπουν τα μάτια σου/

Όταν με κοιτάζεις.

Όμορφη μέρα η 14ρτη/11

Έφυγε η καταχνιά/

Ας πάει στα βουνά.

Η Λόλα στο ατελιέ της/

Ζωγραφίζει ντολμαδάκια/

Χαρά θεού και ουρανίσκου.

Αναρωτιέμαι αν μ' αγαπάς ακόμα/

Είπε εκείνος/

Εκείνη δεν μίλησε, σκέφτονταν.

Κρατιέμαι σφιχτά/

Από ένα όνειρο/

Αχ! Ας μην ξυπνήσω.

Έτρεξα, έψαξα/

Ανακάλυψα, θυσιάστηκα/

Τώρα πια σε τι να ελπίζω;

Αρχή, μέση, τέλος/

Ελπίδα, όνειρα, προσδοκίες/

Όλα μάταιος κόπος/

Τα γκρέμισε όλα.

============================

Επίσης και τα πιο κάτω χα'ι'κού ειναι του Fuji Tomo Kazu.

Στον απάνεμο όρμο της Ιοκάστης/

Αγκυροβόλησε ο Οιδίπους/

Χωρίς να γνωρίζει πως από εκεί ξεκίνησε.

Κρυφό μου σώμα/

Τα μυστικά σου/

Μόνο εγώ τα γνωρίζω.

Όταν χορεύει/

Ανοιγοκλείνει τα μάτια της/

Σε πλήρη έκσταση.

Μέσα σε όνειρο/

Σ' άκουγα να μου λες/

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ ακόμα.

Δύο μάτια σαν σπαθιά/

Του κλέψανε την καρδιά 

Κι όμως αθωώθηκαν.

Τρεις φίλοι την διεκδικούσαν/

Δεν τη ζήτησε κανείς/

Απέμεινε μόνη.

Να πέθαινα είπε/

Ένα λιόγερμα/

Στην αυλή των θαυμάτων.

Άκουγα χοές/

Χωρίς να βλέπω πρόσωπα/

Απάντησε ο Τειρεσίας.

Φύλλα ξερά/

Κορίτσια χλωμά/

Όλα απότιστα!! Τι κρίμα..

Από το πίσω μέρος του φεγγαριού/

Κάποιοι βγαίνουν το βράδυ/

Και μας κοιτάζουν παράξενα.

Τι κι αν φωνάζει/

Κανείς δεν ακούει/

Όλοι μιλάνε, μιλάνε συνέχεια.

Κάποτε Αρμένιζε στα πέλαγα/

Τώρα πια κλεισμένος σ' ένα βιβλιοπωλείο/

Ταξιδεύει νοερά, περιμένει χρησμό.

Νεκρός ο φίλος/

Νεκρός ο δάσκαλος/

Θα τους διαφυλάξει πια η μνήμη ως κάτι πολύτιμο.

Άκουγε νότες/

Δεν έβλεπε χρώματα/

Άκουγε κύματα/

Δεν έβλεπε θάλασσα/

Κι όμως επέζησε.

Γελάει ο ποντικός/

Κάτι του ψιθύρισε/

Στο αυτί του ο γατούλης.

Χρόνια τώρα/

Μ' ένα σκοινί αόρατο/

Κάποιοι δένουν τις ελπίδες μας.

Άνθη κοπελιάς/

Πέφτουν στον ύπνο μου/

Εκείνη την ώρα με ξυπνά η συμβία μου, σύμπτωση;

Όλοι οι καλοί χωράνε/

Έτσι έλεγαν οι γονείς στα παιδιά τους/

Αργότερα οι ίδιοι, δεν χωρούσαν στα σπίτια των παιδιών τους!!

===============================

Τα πιο κάτω χαί΄κού είναι του Επικούρειου Πέπου.

Denise kai Derrick

διαχρονικοί
Ευλογημένοι φίλοι.

Καταιγίδα, παντού 
σκοτάδι, ξαφνικά, σε 
φώτισε ή αστραπή.. 
τότε σε είδα.

Αν αυτοί που "έφυγαν"
Έγιναν άστρα ποιο είναι
Του πατέρα, ποιο της μάνας

και ποιο της Ελένης;

Αχ! Καρδιά μου πόσες
φορές ερωτεύτηκες
Χωρίς ανταπόκριση;

Άτακτη φωνούλα
Σ' ευχαριστώ
Πάντα με φροντίζεις.

Ζωγράφος ο Πεπέ!!
Χαμογελάσετε παρακαλώ
Είναι ώρα για Σούσι.

Δεν έχει νόημα να 
ζεις στη σκιά
Βγες στο ξέφωτο, ζήσε.

Χρώματα, χρώματα,
Χρώματα πολλά.
Πεταλούδες στον
Ορίζοντα.

Ζούμε σαν σκιές
Και πεθαίνουμε
σαν άνθρωποι.

Κι όμως το πίστευε
αυτό που έλεγε.
Είμαι ζωγράφος!!!

Ουτοπιστή πως περνάς
Τον καιρό σου;
Ρώτησαν οι Μούσες
Μιλώντας για σας, είπε.

Αγάπη-Κτητικότητα 
0-2 Η τόοοση "αγάπη της"
τον έπνιγε.

Με την ματιά σου
αλλάζεις τα δεδομένα
και τα αναμενόμενα.

Τα κεντήματα της
έργα τέχνης
Βασιλική το όνομα της.

Ο προορισμός μου, 
εσύ το ταξίδι μαγικό
Αχ! Φαντασία μου.

Όταν αγρίεψε η θάλασσα
Ο Ποσειδώνας την μάλωσε
Το έκανε εν αγνοία του.

Ήταν γυμνή, κι όμως 
δεν ντράπηκε γιατί
Ήταν ή αλήθεια.

Λάτρεψα τα μάτια της
τα μαλλιά της, τα χείλη της 
Ήταν άραγε ξωτικό;

Μιλώ συνέχεια για σένα
στον εαυτό μου, στον αέρα,
στη γη, στη Θάλασσα, 
Υπάρχεις παντού.

Έγινα εξερευνητής
του κορμιού σου
Θεέ μου τι ευλογία!!

Μου έκλεινες συχνά 
τα ματιά και μου έλεγες:
Δες τον κόσμο με τα 
δικά μου.

Πόσο μεγάλη καρδιά
έχει πόσο γλυκό το 
βλέμμα της!!!
Πως να ξεχάσεις;

Και μετά: πως να σε 
νιώσει κάποιος που 
δεν σ' αγαπά;
Πως να ζήσεις μαζί του;

Είσαι καλός;
Έχεις αγαθή ψυχή;
Τα κοράκια θα έρθουν 
Σύντομα.

Αν θες να χάσεις φίλους
υπάρχει τρόπος
Πες τους την αλήθεια.

Γελάνε τα παιδιά
Χορεύουν τ' άστρα.
Κλαίνε τα γηρατειά 
Έλλειμμα ανθρωπιάς.

Ένα όνειρο χάθηκε 
στην διαδρομή και 
ρώτησε τον ύπνο: 
που βρίσκομαι; 
Δεν πρόλαβε ξύπνησε.

Τα πουλιά
και τα παιδιά
Τα ευλογημένα του Θεού.

================================

Ένα ακόμη ποίημα από τον Επικούρειο Πέπο.

 Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αυτούς που σας λένε κούφια λόγια με ξύλινη γλώσσα.

Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά από ιδιοτέλεια και όχι από μεράκι για προσφορά και δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι νερό πίνουμε.

Ἀντισταθεῖτε: σ᾿ αὐτὸν ποὺ χαιρετάει και χτυπάει τον κόσμο στην πλάτη πριν τις εκλογές, και μετά ξεχνάει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την θέση του συμβούλου η του προέδρου κ.λπ.

Ἀντισταθεῖτε: πάλι σ᾿ ὅλους αὐτοὺς ποὺ λέγονται υπεύθυνοι χωρίς ποτέ να σκεφτούν την παραίτηση λόγω ανικανότητας.

Αντισταθείτε: στὶς κολακεῖες των υποψηφίων που σας θυμούνται λίγο πριν τις εκλογές.

Ἀντισταθεῖτε: σε όλους τους δήθεν υπεύθυνους που ενώ το χωριό έχει γεμίσει χωματερές αυτοί δεν έχουν μάτια να τις δούνε και τολμούν να ζητούν ξανά την ψήφο σας.

Αντισταθείτε: σε όλους αυτούς που ψηφίζουν τους ανίκανους και τους παρτάκηδες και παίρνουν στο λαιμό τους τους υπόλοιπους. Ειδικά σ' αυτούς αντισταθείτε σφόδρα.

Ο τίτλος του ποιήματος ανήκει στον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό.

Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος.

====================

ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΚΡΑ

'' Καθώς συγκρούονται 

μεταξύ τους

οι κρύσταλλοι πάγου, 

και οι σταγόνες νερού 

του νέφους ηλεκτρίζονται 

όλο και πιο πολύ,

σύντομα ο ηλεκτρισμός

γίνεται πολύ δυνατός, και,

ξαφνικά μία ηλεκτρική

εκκένωση διαπερνά 

όλο το σύννεφο και το 

φωτίζει

από πάνω ως κάτω.

Αυτή η θεόρατη σπίθα 

είναι η Ο.Κ.Ρ.Α.''

ΌΠΟΙΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΩΣ ΕΔΩ ΤΗΣ/ΤΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.

Επιμέλεια κειμένων Επικούρειος Πέπος.