Αφροδίτη της Πιάλειας.
Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος.
Γιώτα Παπαγιαννοπούλου.
Γιαννάκης Αραχωβίτης junior.
Στέλλα Γιαννακόπουλου.
Πάνος Αραχωβίτης.
Mr Alex
Ράνια Γκοβίνα.
Βασίλης Γκουβίνας.
Μελισσάνθη Γκοβίνα.
Λαμπρινή Γκοβίνα.
Πέπος - Επίκουρος - Σπύρος - Πεπέ - Fuji Tomo Kazu Γκοβίνας.
και όλα τ' άστρα που βρέθηκαν πάνω από τον κήπο.
Την Ιστορία γράφουν οι Π α ρ έ ε ς.
Τελικά η Ιστορία δεν γράφεται από τους επώνυμους και τους διανοούμενους αλλά και από τους απλούς ανθρώπους που επιμένουν να στοχάζονται και να διαλέγονται με την πραγματικότητα που βασανιστικά επιμένει να θέτει ερωτήματα και διλήμματα για το "Ευ Ζην".
Μία ετερόκλητη παρέα στον Επικούρειο Κήπο του θεωρητικού της Επικούρειας Φιλοσοφίας και ceo της ΟΚΡΑ κ. Σπύρου Γκοβίνα προσπάθησε και προσέγγισε με επιτυχία τα φιλοσοφικά διδάγματα του Επίκουρου.
Τη συζήτηση ξεκίνησε ο Σπύρος - Επίκουρος Γκοβίνας με μία γενική αναφορά στις βασικές αρχές της Επικούρειας Φιλοσοφίας και στα προβλήματα που αυτή αντιμετώπισε τόσο στην εποχή της όσο και μετέπειτα λόγω των ρηξικέλευθων θέσεών της.
Λιτός τρόπος ζωής:
Ο Επίκουρος συνιστούσε ένα λιτό φιλοσοφημένο τρόπο ζωής με γνώμονα τη σωφροσύνη. Υποστήριζε ότι ο απλός τρόπος ζωής, χωρίς πολυτέλειες, βοηθά την υγεία και κάνει τον άνθρωπο ικανό να ανταπεξέρχεται με επιτυχία στις ενασχολήσεις της ζωής. Πρόσθετε όμως ότι και η λιτότητα έχει όρια. Όποιος το παραβλέπει παθαίνει κάτι αντίστοιχο με εκείνον που δεν βάζει φραγμό στις επιθυμίες του.
Αυτάρκεια, ολιγάρκεια: Σύμφωνα με τον Επίκουρο, πραγματικός πλούτος είναι το να αρκείται κανείς στα λίγα. Το λίγο ποτέ δεν λείπει συνήθιζε να λέγει. Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος και ο πολυτιμότερος καρπός της είναι η ελευθερία. Το να αρκείται κανείς σε αυτά που έχει είναι πολύ σπουδαίο αγαθό. Όχι γιατί πρέπει να περιορίζεται κανείς σώνει και καλά στα λίγα, αλλά να αρκείται στα λίγα, όταν λείπουν τα πολλά. Υπέρτατο αγαθό η φιλία: Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η σοφία, το μέγιστο είναι η απόκτηση φίλων.
Ειδικότερα τονίστηκε η θέση του Φιλοσόφου για το ρόλο της Ηδονής στη ζωή του ανθρώπου. Η Ηδονή, δηλαδή, κατέχει δεσπόζοντα ρόλο στη ζωή μας και αυτό μόνο κάποιοι πουριτανοί δεν το αντιλαμβάνονται. Κανείς, δηλαδή, δεν μπορεί να νιώσει ευτυχής όταν αγνοεί την αδήριτη πραγματικότητα και αναγκαιότητα της Ηδονής...
Σημαντική ήταν και η επισήμανση του κ. Γκοβίνα για το θέμα του θανάτου, όπως το ανέπτυξε ο Επίκουρος. Θεωρούσε, δηλαδή, πως ο θάνατος δεν πρέπει να μας φοβίζει, γιατί όσο είμαστε ζωντανοί δεν τον αντιλαμβανόμαστε, και όταν πεθάνουμε πάλι δεν έχουμε την Γνώση και την εμπειρία του. Άρα "Ο Θάνατος ουδέν προς ημάς. Το γαρ διαλυθεν αναισθητικό. Το δε αναίσθητούν ουδέν προς ημάς ".
Τις θέσεις και τις αρχές της Επικούρειας Φιλοσοφίας συνέχισε ο Φιλόλογος Ηλίας Γιαννακόπουλος με την ανάλυση του εμβληματικού "Λάθε Βιώσας " που τόσα σχόλια και αρνητικές κριτικές προκάλεσε. Κι αυτό γιατί προτρέπει την "ιδώτευση" που αντίκειται στο πρότυπο του Ηomo Politicus της κλασικής και δημοκρατικής Αθήνας.
Ωστόσο ο Επίκουρος με το "Λάθε Βιώσας" ηθελε να αποκλείσει τις ανούσιες κοινωνικές συναναστροφές που εμποδίζουν την πραγμάτωση της ευδαιμονίας-Ευτυχίας.
Εκείνο, όμως, που προκάλεσε το ενδιαφέρον από την εισήγηση του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου ήταν η αναφορά του στη θεωρία του Επίκουρου για την κίνηση των ατόμων. Ειδικότερα τονίστηκε η θέση περί "Παρέγκλισης" που προετοίμασε την θεωρία του Χάιζενμπεργκ για την απροσδιοριστία και την αρχή της αβεβαιότητας που αποδόμησε τις θέσεις του Αϊνστάιν για την απόλυτη αιτιοκρατία του σύμπαντος. Φαίνεται πως και ο Θεός κάπου-κάπου "Παίζει ζάρια ". Η ρευστότητα της παγκοσμιοποίησης το επιβεβαιώνει.
Τις εισηγήσεις των κ. Γκοβίνα και Γιαννακόπουλου ακολούθησε διάλογος μεταξύ των υπολοίπων εκλεκτών μελών της παρέας που εστιάστηκε στο "Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ γενέσθαι.." και στο "Μάταιον πάρα θεών εστί αιτείσθαι α τις εαυτώ χορηγήσαι ικανός εστι..."
Εν τω μεταξύ η συζήτηση συνεχιζόταν παράλληλα με την κατανάλωση των πλουσίων και εύγεστων εδεσμάτων που ετοίμασαν η σύζυγος του κ. Γκοβίνα, Λαμπρινή και η κόρη του Βάσω - Μελισσάνθη. Όλα ήταν ενταγμένα στην κοσμοθεωρία του Επίκουρου σύμφωνα με την οποία η Ύλη βαδίζει παράλληλα με το Πνεύμα χωρίς να ανατρέπεται η αναγκαία ισορροπία που διακονεί τον υπέρτατο στόχο την "Ηδονή" με ό,τι αυτή συνεπάγεται ως αναγκαία προϋπόθεση για την βίωση της ευδαιμονίας.
Ο Φιλοσοφικός οίστρος, τα εδέσματα και το κρασί αναπόφευκτα οδήγησαν και στο τραγούδι, όπου πρωταγωνίστησαν οι φωνές των Δημητρίου Παπαγιαννόπουλου-γνωστού δασκάλου και εκλεκτού τέκνου της Πιαλείας- και του Ιωάννη Γιαννακόπουλου, υποψήφιου μέλους και μέγα χορηγού της ΟΚΡΑ.
Με τη συμμετοχή όλων των συνδαιτημόνων και με την καθοδήγηση του Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου ακούστηκαν γνωστά τραγούδια της παλιάς Αθήνας και πολλά Ριζίτικα... Ανάμεσα σε αυτά ακούστηκαν και το "Εγώ θα κόψω το κρασί ","Το γελεκάκι ", ''Το Μάρω Μάρω'' .... και πολλά άλλα.
Η εκδήλωση τελείωσε με την ευχή και την υπόσχεση πως τέτοιου είδους συναντήσεις θα συνεχιστούν, αφού προάγουν τις ανθρώπινες σχέσεις που επωάζουν τη θέληση και την απόφαση για την διεκδίκηση μιας άλλης ζωής και κοινωνίας.
Εξάλλου η Ιστορία γράφεται και από τέτοιες εκδηλώσεις που αναδεικνύουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ατόμου στην εξέλιξη και την πρόοδο, που συνιστούν και τους θεμελιακούς στόχους του ανθρώπινου και κοινωνικού κινήματος της ΟΚΡΑ.
Εν κατακλείδι επισημάνθηκε πως η πολιτική και η αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών επί το ανθρωπινότερον και το "Ευ Ζην" δεν μπορεί να επιτευχθούν χωρίς το φιλοσοφικό στοχασμό και την πνευματική ανάταση.
Ε Π Ι Μ Υ Θ Ι Ο Ν
Συμπερασματικά όλοι συμφωνήσαμε σε αυτή την Επικούρεια συναστρία πως: "Ουκ έστιν ηδέως Ζην άνευ του φρονίμως και καλώς και δικαίως, ουδέ φρονίμως και καλώς και δικαίως άνευ του ηδέως. Ότω δε τούτο μη υπάρχει εξ ου Ζην φρονίμως και καλώς και δικαίως υπάρχει, ουκ έστιν τούτον ηδέως ζην"(Επίκουρος).
Αυτό αποτελεί και την "τετραφάρμακον" της πολιτικής τέχνης και τεχνικής και γι' αυτό προτάθηκε όπως αποσταλεί σε όλους τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς για να ενταχθεί στο πρόγραμμά τους.
ΥΓ. Επικούρειου Πέπου. Να είμαστε καλά να το επαναλάβουμε.
