Life for Life
"Το θαύμα δεν είναι πουθενά
παρά κυκλοφορεί μέσα
στις φλέβες του ανθρώπου!!!"


"Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Γοργογυριού τα μέρη !!!"


ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ
Εμείς στο χωριό μας έχουμε ακόμα αυλές. Εκεί μαζευόμαστε, αμπελοφιλοσοφούμε,
καλαμπουρίζουμε, ψιλοτσακωνόμαστε μέχρι τις... πρώτες πρωινές ώρες! Κοπιάστε ν' αράξουμε!!!
-Aναζητείστε το"Ποίημα για το Γοργογύρι " στο τέλος της σελίδας.

23.10.07

Τι είναι η Ο.ΚΡ.Α; Από τον Μάνατζερ. [ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ] που αργότερα έγινε Ομάδα Κοινωνικών Ριζικών Αλλαγών]

ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗ η ομάδα που έγραψε την δική της χρυσή ιστορία στο Εξωτικό Κορωπάκι και στις ψυχές κάποιων παιδιών που στην πορεία έγιναν κολλητά φιλαράκια.

"Καθώς συγκρούονται μεταξύ τους

οι κρύσταλλοι πάγου και οι
σταγόνες νερού του νέφους
ηλεκτρίζονται όλο και πιο πολύ
σύντομα ο ηλεκτρισμός
γίνεται πολύ δυνατός
ξαφνικά μια ηλεκτρική
εκκένωση διαπερνά όλο
το σύννεφο και το φωτίζει
από πάνω ως κάτω.
Αυτή η θεόρατη σπίθα είναι η Ο.ΚΡ.Α!"

Γέννηση – Έδρα: Κορωπί Αττικής
Ιστορικό: Προπομπός της Λ.Ο.Γ.
Σκοπός: Μη κυβερνητική οργάνωση προς διάσωση της φιλίας
Ιδρυτικά Μέλη:
Μr. Pepos ως MANAGER,
Mr Alex ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Αρκάς, Γενικός, Μίμης, Θάνος, Σκουρλής, Πετράκης (Αρχηγός), Λε-Αρ, Γ. Σεχίδης, Ν&Χ Παύλου, Ορέστης, Χατζούλης, Bilakos, Τσίου Τσίου, Νατάσα, Βάγγη, Κατερίνα, Μαρία, Πέπη, Κοσμίχ, Kamakotsi, Ninikoski, Pepito, Tsipiripo.
Χορηγοί: Κος Βάγιος, Κος Ρότσα
Σύμβουλος: Dr Θωμάς
Προπονητής: Θ. Σεχίδης
Φυσιοθεραπευτής: Ο Θαυματοποιός

Εκ του Manager

20.10.07

Έτσι απλά..... Γοργογύρι 2006 Η χρονιά που στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ.

Ιούλιος '06,
όταν έκλεισα το βιβλίο του Μ. Κασόλα που αναφερόταν στον ποιητή Ν. Καββαδία άκουσα την γνωστή φωνή να μου λέει:
"Φέτος τον Αύγουστο στο χωριό"!
Πέρασαν αρκετές μέρες ώσπου να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα της φωνής. Μια βραδιά ποίησης στο Γοργογύρι με ποιήματα του Ν. Καββαδία.
13 Αυγούστου '06
Βρισκόμουν στην αυλή των θαυμάτων όταν από την διπλανή αυλή ακούστηκαν τα τιτιβίσματα υπέροχων φωνών.....
ο κύβος ερρίφθη!!!
Η Λ.Ο.Γ. γεννήθηκε στις 14/8/2006 στο Γοργογύρι
Poof
Βήμα Πρώτο
Δειλά δειλά στις 14/8/06 έγινε στο Γοργογύρι η πρώτη βραδιά ποίησης. Στις 21.00 η αυλή των θαυμάτων είχε γεμίσει από εκλεκτούς φίλους. Ο Poof καλωσόρισε τους καλεσμένους και άνοιξε την βραδιά. Ακολούθησαν o Kolakis και ο Jim Adams. Στην συνέχεια οι εφτά μούσες πήραν θέση για να απαγγείλουν τα ποιήματα. Τα ονόματα τους ήταν: Ρία, Δήμητρα, Βασιλική, Κατερίνα, Ζωή, Έλενα και Κωνσταντίνα. Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλες 6 μούσες: η Ερατώ, η Σύλβια, η Τερψιχόρη, η Ανδρομέδα, η Αντιόπη και η Ζαν ντ’Αρκ. Νέες μούσες και το 2007: η Ζωή, η Αλεξάνδρα, η Ελένη και η Όλγα.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά και αποφασίσαμε - τα μέλη της Λ.Ο.Γ.- να την επαναλάβουμε τον επόμενο Αύγουστο, με ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να βρούμε τη «μάνα του λόχου» όπως λένε και στον στρατό, εμείς θέλαμε τη «μάνα - ψυχή» της Λ.Ο.Γ. Ευτυχώς την βρήκαμε στο πρόσωπο της Βιβής.

Βήμα Δεύτερο
Η Λ.Ο.Γ. αποφάσισε να δημιουργήσει στο Γοργογύρι, Δανειστική Βιβλιοθήκη. Υπήρχαν ήδη αρκετά βιβλία στην κατοχή του Mr. Pepou.
Με ενέργειες της Ο.ΚΡ.Α, ευαισθητοποιήθηκε πάρα πολύς κόσμος και ειδικά από το Κορωπί Αττικής, όπως φυσικά και αρκετοί συγχωριανοί.
Τους ευχαριστούμε όλους.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα όμως, στην άμεση παραχώρηση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή εκ μέρους της εταιρίας ΠΛΑΙΣΙΟ, καθώς επίσης και στην δωρεά πάρα πολλών βιβλίων εκ μέρους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ και των ημερήσιων εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ και Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Όταν ο Μ.Σ.Γ. έκανε πρόταση στην Λ.Ο.Γ. για να παραχωρήσει το υλικό που κατείχε, η απάντηση ήταν θετική.
Με γοργούς ρυθμούς ετοιμάστηκε η βιβλιοθήκη και ήταν το καμάρι μας. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα 10/4/07 κάναμε τα εγκαίνια με μια λαμπρή γιορτή. Η δανειστική βιβλιοθήκη ήταν πλέον γεγονός και ήταν η πιο πλούσια στην ευρύτερη περιοχή.
Κάποιο στιγμή στον χώρο της βιβλιοθήκης, άρχισαν και τα μαθήματα πληροφορικής, υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της Βιβής. Τα παιδιά του χωριού ήταν ενθουσιασμένα, αρκετά μέλη άρχισαν να δανείζονται βιβλία και το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Ο χώρος αυτός θα γινόταν ένα εργαστήρι, ένας πολιτιστικός χώρος του χωριού ώστε τα παιδιά κυρίως, να περνούν τις ώρες τους δημιουργικά.

Επίσης τον Μάιο η πρώτη έκδοση της τοπικής εφημερίδας της Λ.Ο.Γ. αποτελούσε πια γεγονός. Παράλληλα η Λ.Ο.Γ. ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο του 2007.
Τον Δεκέμβριο του 2006, 4 από τα μέλη της Λ.Ο.Γ. επισκέφτηκαν εκλεκτούς φίλους στην Ν. Αφρική. Αναφέραμε στους φίλους μας τα σχέδια μας και η πρόταση του Γιατρού ήταν να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια φιλίας στο Γοργογύρι και η βραδιά να περιλαμβάνει Ελληνική, Αγγλική και Αφρικανική ποίηση. Έτσι και έγινε.
Στις 17 Αυγούστου ’07, στις 20.30 το ουράνιο τόξο ήταν εκεί, οι εκλεκτοί φίλοι γέμισαν την αυλή των θαυμάτων και οι μούσες άνοιξαν την βραδιά τραγουδώντας "Αν θυμηθείς τ’ όνειρο μου". Όλα ήταν ονειρεμένα λες και κάποια νεράιδα είχε ρίξει τη μαγική της αστρόσκονη. Η νύχτα αυτή θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων μας.

Η Λ.Ο.Γ. για τον επόμενο Αύγουστο προγραμματίζει η βραδιά ποίησης να είναι αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
ΥΓ. Ξεκινήσαμε με πολύ μεγάλο κέφι και όρεξη, μακάρι κάτι να μείνει στις ψυχές των παιδιών που έλαβαν μέρος σε 'κείνες τις ονειρεμένες βραδιές και κυρίως να συνεχίσουν να αναζητούν τους ποιητές, τους λογοτέχνες, τους ζωγράφους, τα Μουσεία και γενικότερα τον πολιτισμό. Σας χαιρετώ με σεβασμό και Επικούρεια διάθεση ο Επικούρειος Πέπος.

17.10.07

Το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι "αποκαλύπτεται"...! Εκεί ιδρύθηκε η Λ.Ο.Γ. στον κήπο του Επικούρειου Πέπου.

Το Γοργογύρι είναι κτισμένο στην ανατολική πλευρά της οροσειράς του ΚΕΡΚΕΤΙΟΥ ΟΡΟΥΣ [Κόζιακα] σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 19 χλμ από την πόλη των Τρικάλων. Ανήκει στον δήμο Τρικαίων και συνορεύει με τα χωριά Ξυλοπάροικο, Πρόδρομος, Πρίνος και Δενδροχώρι. Το Γοργογύρι έχει πάρει το όνομα του από τα νερά του ποταμού Κεφαλοπόταμος - που το διασχίζει -, τα μαντάνια και τις δριστέλες που δούλευαν με τη δύναμη του νερού. Ο μεγαλύτερος όγκος των κατοίκων που ήρθαν στο χωριό, προέρχεται από την ορεινή Πίνδο, ως και την Ήπειρο, και εικάζεται ότι ως κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία. Η καθημερινή διατροφή των οικογενειών προερχότανε και συνεχίζει να προέρχεται από προϊόντα που παράγουν οι ίδιοι. Στην κορυφή του βουνού και σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων, η περιοχή ανήκει στην μονή Δουσικού και έχει καλή ξυλεία από οξιά και έλατα. Στο Γοργογύρι, όπως προκύπτει από επίσημο μεταφρασμένο έγγραφο, που αναφέρεται σε χαραγμένη γραφή επί της πέτρινης πλάκας που βρίσκεται στην κεντρική είσοδο του Ιερού Ναού «Το Γενέσιο της Θεοτόκου» - γιορτάζει την 8η Σεπτεμβρίου - , το 1857 υπήρχε ικανοποιητικός αριθμός ατόμων τα οποία, με την προσωπική τους εργασία και με τη συνδρομή των μοναχών της Ι.Μ. Δούσικου, άρχισαν να κτίζουν την εκκλησία αυτή. Το πρώτο σχολείο του χωριού πιθανολογείται πως άρχισε να λειτουργεί την περίοδο 1920-28 όχι όμως σε μόνιμη βάση. Το 1955 κτίστηκε ένα διθέσιο σχολείο το οποίο το 1994 γκρεμίστηκε για να κτιστεί ένα σύγχρονο κτίριο, το σημερινό νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο. Σε απόσταση 1200 μέτρων από το χωριό, πάνω προς το βουνό, έχει τις πηγές του ο Κεφαλοπόταμος, ο οποίος ξεχύνεται προς το χωριό διασχίζοντάς το ορμητικά. Η παράδοση λέει πως την ονομασία του την πήρε από τους πρώτους κατοίκους του χωριού οι οποίοι βρήκαν στην κοίτη του ανθρώπινα κρανία. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ονομάστηκε έτσι γιατί έχει τις πηγές του ψηλά στο βουνό. Υπάρχει ακόμα ένας μύθος τον οποίο υπαγόρευσαν οι Μούσες και οι Νύμφες κάποιο βράδυ στον ύπνο του Επικούρειου Πέπου, αυτός ο μύθος υπάρχει στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής ομάδας Γοργογυρίου. Το νερό του ποταμού βγαίνει γάργαρο και δροσερό μέσα από τα σπλάχνα του Κερκέτιου Όρους [Κόζιακα] και ορμητικά κυλάει στον Θεσσαλικό κάμπο., αποτελώντας πηγή ζωής και οικονομίας. Σε όλη τη διαδρομή του υπάρχει πυκνή βλάστηση, πλατανιών και θάμνων, που συντελεί στην δημιουργία ενός μαγευτικού τοπίου.
Απόσπασμα από την τοπική εφημερίδα της Λ.Ο.Γ. Τεύχος Μάιος-Ιούνιος '07

  • Όπως ο άνεμος φυσάει όπου κι όποτε θέλει, έτσι και η ευτυχία θα εμφανιστεί από μόνη της όποτε εκείνη το θελήσει. Αφήστε τη φωνή σας και τον άνεμο να σας πάνε όπου θέλουν!
  • Καλλιέργησε τη διαίσθησή σου ώστε με αυτήν και μόνο με αυτή να πορεύεσαι στη ζωή!
  • Τα πουλιά πετούν, τα ψάρια κολυμπούν, τα αγρίμια τρέχουν. Ότι τρέχει πέφτει στο δόκανο, ότι κολυμπά πιάνεται στο δίχτυ, ότι πετά το πετυχαίνει η σαϊτα. Μόνο οι ιδέες, η αγάπη προς τον πλησίον και όχι μόνο είναι αλεξίσφαιρες.
  • Έχε την αγάπη στην καρδιά σου. Η ζωή χωρίς αυτή είναι ένας κήπος χωρίς ήλιο όπου τα άνθη του είναι νεκρά.
  • Το να ονειρεύεται κάποιος είναι ανθρώπινο δικαίωμα, όπως ακριβώς το να τρώει και να πίνει. Αφήστε τη φαντασία ελεύθερη και σύντομα οι άλλοι θα σκέφτονται: Να ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει. Ένας άνθρωπος που ατενίζει το μέλλον. Μόνο ατενίζοντας το μέλλον μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο.
  • Δεν έχει σημασία πόσο ψηλός είσαι. Το αληθινό ύψος καθορίζεται από το πόσο ψηλοί είναι οι στόχοι σου.
  • Το κείμενο επιμελήθηκε η  πρώτη πρόεδρος της ΛΟΓ, Κωνσταντίνα Ντακούλα [Διοτίμα].
 '' ΤΟ ΓΟΡΓΟΓΥΡΙ''   
Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.

Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Νιώθω της αυγικής δροσιάς το τρυφερό το χάδι,
νιώθω τη γλύκα της ζωής μες στην καρδιά να στάζει.
Φτάνω σε τόπον όμορφο που’ χει περίσσεια χάρη,
όπου η φύση σκόρπισε απλόχερα τα κάλλη.

Ξεπέζεψα και έγειρα σε ριζιμιό λιθάρι,
σε ξάγναντο κι ευώδιαζε δίπλα μου το θυμάρι.
Ματιά και νους απλώθηκαν τα δυο μαζί παρέα
κι όλο περιεργάζονταν την όμορφη τη θέα.

Βλέπω χαλκόμαβες κορφές με γειτονιά τ’ αστέρια,
των αετών βασίλειο, των πετριτών λημέρια.
Γοργόφτερα γροικώ πουλιά μες στα γαλάζια πλάτη,
γυροβολιές και παιχνιδίσματα χορταίνουνε το μάτι.

Και με τη μελωδία του γλυκά, τερπνά με υψώνει
του λόγκου η πετροπέρδικα, της ρεματιάς τ ’αηδόνι.
Πλαγιές κατάφυτες φορούν σμαράγδινη στολή
με των σπιτιών τα κόκκινα πετράδια ταιριαστή.

Πεύκα κι ελάτια ολόισια και πλάτανους αιώνιους θωρώ,
και τ ΄ αγεριού τους ψίθυρους ακούω μες στους κλώνους.
Τ ‘ αγριολούλουδα κι αυτά πανώρια, μυροβόλα,
η μαργαρίτα, το γιοφύλλι, ο κρίνος κι η γλαδιόλα.

Θαρρείς πως ντύθηκε η γης, μυριοχρωματισμένη,
σοφής υφάντρας φορεσιά με ξόμπλια πλουμισμένη.
Κι εκεί που τέτοια λόγιαζα κι άλλα πολλά δροσάτα,
βλέπω μια κόρη ρόδινη που πρόβαλε στη στράτα.

Μια κόρη κρινοπρόσωπη, λιγνή σγουρομαλλούσα
που ‘ ρίξε γύρω ολόγυρα ματιά γοργοπετούσα.
Στέκω και τη θιαμαίνομαι, θέλω να της μιλήσω,
προσεκτικά και ευγενικά μην την κακοκαρδίσω.

-"Καλή σου ώρα, κόρη μου, και να ‘ σαι ευτυχισμένη,
καλότυχοι που σ’ έχουνε κόρη καμαρωμένη.
Πες μου ποιος είν ’ ο τόπος σου θέλω να σε ρωτήσω."

-"Ξένε, αφού με ρώτησες, εγώ θα σου απαντήσω.
Μάθε, εδώ που βρίσκεσαι, σ’ αυτή την πανδαισία,
όπου η αγάπη φύτρωσε, όπου ανθεί η φιλία,
όπου της φύσης γίνεται γιορτάσι, πανηγύρι,
εδώ ' ναι τ ' όμορφο χωριό, είναι το Γοργογύρι."

Το Γοργογύρι αγάπησα, το’ βαλα στην καρδιά μου
θα το’ χω μες στη μνήμη μου κι ας είναι μακριά μου.
Π.Λ.
Ζαν Ντ' Αρκ