Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΤΣΕΡΟΚΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΛΥΚΟΥΣ όπως την διηγήθηκε ο Τσιπιρίπο στον Επικούρειο Πέπο.Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι καλημέρα, πριν αρκετά χρόνια είχα γνωρίσει τον Τσιπιρίπο τον μικρό ινδιάνο της φυλής των Τσερόκι και μου είχε διηγηθεί την πιο κάτω ιστορία. Την θυμήθηκα σήμερα που βρέθηκα τυχαία με τον φίλο μου από τον στρατό τον Ντίνο μαζί με τον εγγονό του ο οποίος είναι μόλις 6 ετών και μου είπε: Θείε Πέπο θέλω να μου πεις μία ιστορία γιατί ο παππούς μου λέει πως είσαι μεγάλος μυθοποιός. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία με τον Τσιπιρίπο, του την διηγήθηκα και του άρεσε πάρα πολύ. Ελπίζω να αρέσει και σε σας, έτσι κι αλλιώς είναι πολύ διδακτική. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος. Η ιστορία με τους δύο λύκους έχει ως εξής.

Ο θρύλος των Τσερόκι για τους δύο λύκους μιλά για μια συνεχή μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων μέσα μας. Είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στη φωτεινή πλευρά μας (άσπρος λύκος) και τη σκοτεινή (μαύρος λύκος). Το Ινδιανόπουλο απορούσε όταν άκουγε τον παππού του να του λέει ότι υπάρχει ο καλός και ο κακός λύκος μέσα σε όλους μας.

Ένας παππούς είπε στον εγγονό του, όταν ήρθε θυμωμένος εξαιτίας ενός φίλου του που τον αδίκησε:

“Άσε με να σου πω μια ιστορία. Και γω, μερικές φορές, έχω νοιώσει μεγάλο μίσος για αυτούς που μας έχουν στερήσει τόσα πολλά, χωρίς καμία θλίψη για τα όσα κάνουν.

Αλλά το μίσος και ο θυμός σε καταρρακώνουν, και δεν κάνουν κακό στον άλλον. Είναι σαν να παίρνεις ένα δηλητήριο και να εύχεσαι ο άλλος να πεθάνει. Βασανίστηκα με αυτά τα συναισθήματα πολλές φορές.” Και συνέχισε:

Είναι σαν να έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας είναι καλός και δεν κάνει κακό. Ζει σε αρμονία με τα πάντα γύρω του, και δεν προσβάλλεται όταν ο άλλος δεν είχε πρόθεση να τον προσβάλλει. Θα πολεμήσει μόνο όταν είναι να κάνει το σωστό, και με τον σωστό τρόπο.

Αλλά ο άλλος λύκος, ααααχ! Είναι γεμάτος θυμό. Το παραμικρό θα του ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι. Πολεμάει τους πάντες, πάντα, και χωρίς λόγο. Δεν μπορεί να σκεφτεί, γιατί ο θυμός και το μίσος του είναι τόσο ισχυρά. Είναι ένας απρόσφορος θυμός, γιατί ο θυμός του δεν θα αλλάξει τίποτα.

Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να ζω με αυτούς τους δύο λύκους μέσα μου, γιατί και οι δύο προσπαθούν να κυριεύσουν το πνεύμα μου.”

Το αγόρι κοίταξε τον παππού του στα μάτια και τον ρώτησε, “Ποιος κερδίζει, παππού;”

Ο παππούς χαμογέλασε και είπε ήρεμα, “Αυτός που ταΐζω.”
Δυστυχώς αρκετοί άνθρωποι προτιμούν να ταΐσουν τον φθόνο και τη ζήλια, τη ματαιοδοξία και την αλαζονεία, την απληστία και άλλα δυσάρεστα.

==================

Ακολουθεί ακόμα μία συναρπαστική ιστορία.

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του…
"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"
"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" ξαναρωτά ο σοφός.

"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο.
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ.. και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ, πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"
Πηγή: wordpress.com

ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ. Μακάρι κάποτε να υιοθετήσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα των Ιαπώνων. Η επιλογή έγινε από τον Επικούρειο Πέπο

Φίλες και Φίλοι αγαπητοί επισκέπτες του ιστολογίου της ΛΟΓ καλημέρα, σήμερα θα σας μιλήσω για τα σχολεία της δεύτερης πατρίδας μου της Ιαπωνίας, σας παρακαλώ να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο και να κάνετε τις δικές σας συγκρίσεις με τα δικά μας σχολεία και τους δικούς μας μαθητές. Το πιθανότερο είναι πως κι εσείς θα μελαγχολήσετε όπως κι εγώ, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Υ.Γ. Αλήθεια αυτοί οι συνέλληνες που είχαν πάει στο καλλιμάρμαρο για την συναυλία της κ. Βίσση, την Κυριακή των εκλογών για τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχαν πάει να ψηφίσουν; Αλίμονο στο κόμμα και στη χώρα που έχει τέτοιους ψηφοφόρους και τέτοιους πολίτες. Όσοι από εσάς είδατε την χωματερή που επικρατούσε μετά την συναυλία προφανώς και καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Κι όμως αυτοί οι συμπατριώτες μας έχουν δικαίωμα ψήφου... Θυμόσαστε μήπως την συμπεριφορά των Ιαπώνων στα γήπεδα του ΚΑΤΑΡ την περασμένη χρονιά; Δυστυχώς απέχουμε έτη φωτός από τέτοιες συμπεριφορές πολιτισμού. Είμαστε απλά ξεφτίλες που λέει και ο Ιαβέρης. 

Καλή ανάγνωση.

Οι Ιάπωνες είναι γνωστοί για την ευφυΐα τους , την δυνατή τους υγεία, την ευγένεια και την ευεξία τους. Τι είναι, όμως, αυτό που ξεχωρίζει αυτό το έθνος και το κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα;

Δείτε παρακάτω 10 χαρακτηριστικά του Ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος, που κάνουν όλες τις υπόλοιπες χώρες να το ζηλεύουν. Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν γράφουν διαγωνίσματα μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Γράφουν απλά μερικά μικρά τεστ. 

Ο στόχος του σχολείου τα τρία πρώτα χρόνια δεν είναι η γνώση, αλλά η εκμάθηση καλών τρόπων και η ανάπτυξη του χαρακτήρα τους. Τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται τους άλλους ανθρώπους και να είναι ευγενικοί με τα ζώα και την φύση.

Επίσης, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωροι, συμπονετικοί και γεμάτοι κατανόηση. Εκτός από αυτά, τα παιδιά διδάσκονται τις έννοιες της δικαιοσύνης και του αυτο-ελέγχου.
Το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει την 1η Απριλίου.

Στα περισσότερα σχολεία του κόσμου το ακαδημαϊκό έτος ξεκινάει τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Αντίθετα, στην Ιαπωνία ο Απρίλιος σηματοδοτεί την έναρξη του ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού έτους. Η πρώτη μέρα του σχολείου, συνήθως, συμπίπτει με τα πιο όμορφα φυσικά φαινόμενα, όπως η άνθιση των κερασιών. Το ακαδημαϊκό έτος χωρίζεται σε 3 τρίμηνα: 1 Απριλίου- 20 Ιουλίου, 1 Σεπτεμβρίου- 26 Δεκεμβρίου, 7 Ιανουαρίου- 25 Μαρτίου. Οι μαθητές στην Ιαπωνία έχουν 6 βδομάδες διακοπές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.

Τα περισσότερα σχολεία στην Ιαπωνία δεν προσλαμβάνουν καθαριστές. Οι ίδιοι οι μαθητές καθαρίζουν το σχολείο τους. Στα σχολεία της Ιαπωνίας, οι μαθητές πρέπει να καθαρίζουν τις τάξεις τους, το κυλικείο και τις τουαλέτες μόνοι τους. Το Ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα πιστεύει, ότι καθαρίζοντας οι μαθητές μόνοι τους το σχολείο μαθαίνουν να συνεργάζονται μεταξύ τους και να βοηθούν ο ένας τον άλλον.

Πέρα από αυτό, όταν έχουν κουραστεί οι ίδιοι για να σκουπίσουν και να σφουγγαρίσουν, σέβονται περισσότερο την δουλειά των άλλων. Στα σχολεία της Ιαπωνίας υπάρχει συγκεκριμένο μενού για το μεσημεριανό, το οποίο τρώγεται μέσα στην τάξη.

Τα σχολεία στην Ιαπωνία παρέχουν υγιεινά και ισορροπημένα γεύματα. Το μενού επιμελείται από διαιτολόγους και μαγειρεύεται από σεφ. Όλοι οι μαθητές τρώνε μέσα στην τάξη μαζί με τον καθηγητή. Αυτό βοηθάει στην ανάπτυξη μιας υγιούς σχέση ανάμεσα σε μαθητές και καθηγητές.

Για να καταφέρουν να μπουν σε ένα καλό γυμνάσιο, οι μαθητές στην Ιαπωνία πάνε σε προπαρασκευαστικά σχολεία ή ιδιωτικά εργαστήρια μετά το σχολείο. Οι μαθητές πάνε στο σχολείο 8 ώρες την ημέρα, αλλά εκτός από αυτό μελετούν και κατά την διάρκεια των διακοπών και τα Σαββατοκύριακα.

Η ιαπωνική καλλιγραφία ή αλλιώς Shodo περιλαμβάνει την βύθιση ενός πινέλου από μπαμπού μέσα σε μελάνι και μετά γράφουν ιερογλυφικά πάνω σε ριζόχαρτο. Το Haiku από την άλλη είναι μια μορφή ποίησης, που χρησιμοποιεί απλές εκφράσεις για να εκφράσουν βαθιά συναισθήματα. Και τα δυο αυτά μαθήματα διδάσκουν τους μαθητές να σέβονται τον πολιτισμό τους και μια παράδοση πολλών αιώνων.

Σχεδόν, όλοι οι μαθητές γυμνασίου πρέπει να φοράνε σχολικές στολές. Κάποια σχολεία έχουν τις δικές τους στολές, ενώ η παραδοσιακή ιαπωνική σχολική στολή αποτελείται από ένα στρατιωτικό στυλ για αγόρια και κορίτσια. Η πολιτική της σχολικής στολής έχει ως στόχο να απομακρύνει τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους μαθητές και να τους δημιουργήσει μια θετική αίσθηση συνεργασίας.

Οι μαθητές στην Ιαπωνία δεν κάνουν κοπάνες από το σχολείου, ούτε αργούν να πάνε στα μαθήματα. Επιπλέον, το 91% των μαθητών στην Ιαπωνία ανέφεραν, ότι δεν αγνοούν ποτέ όσα τους διδάσκει ο καθηγητής τους την ώρα του μαθήματος.

Στο τέλος του λυκείου, οι μαθητές στην Ιαπωνία πρέπει να δώσουν ένα πολύ σημαντικό διαγώνισμα, που θα καθορίσει το μέλλον τους. Ο φοιτητής μπορεί να επιλέξει το κολέγιο που θέλει να πάει και αυτό το κολέγιο έχει μια συγκεκριμένη απαίτηση στην βαθμολογία. Αν ο φοιτητής δεν έχει την απαιτούμενη βαθμολογία, δεν θα πάει στο κολέγιο.

Ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός. Μόνο το 76% των μαθητών συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους μετά το λύκειο. Η περίοδος προετοιμασίας για την μετάβαση από το λύκειο στην ανώτερη εκπαίδευση ονομάζεται “εξετάσεις βγαλμένες από την κόλαση.

Έχοντας περάσει από την κόλαση των εξετάσεων για την μετάβαση από το λύκειο στο πανεπιστήμιο, οι φοιτητές στην Ιαπωνία συνήθως κάνουν ένα διάλειμμα.
Στην Ιαπωνία, τα φοιτητικά χρόνια θεωρούνται τα καλύτερα χρόνια στην ζωή ενός ανθρώπου. Μερικές φορές, οι Ιάπωνες αποκαλούν την περίοδο αυτή διακοπές πριν από την δουλειά.

Tην επιμέλεια του κειμένου έκανε ο Fuji Tomo Kazu.