ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ της πιο αληθινής και συναρπαστικής ιστορίας του πλανήτη. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Δέκατο έκτο Μέρος

Σύνδεση με το προηγούμενο:  Κρατήθηκα τελικά γιατί φοβήθηκα πως περισσότερη ζημιά θα έκανα παρά καλό. Ο θείος της συμφώνησε μαζί της και της επανέλαβε πως το σχέδιο που είχαν βάλει σε εφαρμογή έπρεπε να το εφαρμόσουν όπως το είχαν προγραμματίσει γιατί αυτό θα ήταν προς όφελος όλων. Συμφώνησαν και έκλεισαν το τηλέφωνο.

Η μητέρα της που ήταν πολύ καλή φιλόλογος, (δίδασκε στο Αρσάκειο αρκετά χρόνια,) της απάντησε αμέσως πως το Στάθι και Οίκτιρον σήμαινε 

Στάσου και δάκρυσε!!

Η Μυρτώ εξήγησε στην μητέρα της το που βρήκε αυτό το απόφθεγμα, καθώς επίσης και την φράση που ήταν από κάτω, γραμμένη και ήταν μόνο δύο λέξεις γεμάτες σημασία.

Ως Επίλογο!!

Η Νεφέλη γνώριζε πως το Στάθι και Οίκτιρον υπήρχε σε επιτάφιες στήλες στην αρχαιότητα.

Άρα μήπως ο σύζυγος της επιθυμούσε να αναγράφει το Στάθι και Οίκτιρον στο μνήμα του; Όσο ζούσε δεν της είχε αναφέρει κάτι. Και τώρα τι έπρεπε να κάνουν;

Οι δύο γυναίκες έκαναν τη δική τους ερμηνεία και θεώρησαν πως σωστά ερμήνευσαν την επιθυμία του συζύγου και πατέρα και αποφάσισαν να υιοθετήσουν αυτό το απόφθεγμα για την επιτύμβια στήλη στο μνήμα του αγαπημένου τους  πατέρα και συζύγου. Ο κύβος ερρίφθη. Θ α έγραφαν ''ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ''

Η Νεφέλη πολύ θα ήθελε να κρατήσει κοντά της την κόρη της τουλάχιστον έως τα 40ήμερα, αλλά αυτό ήταν αδύνατον, η Μυρτώ σε τρεις μέρες έπρεπε να φύγει, να επιστρέψει στην εργασία της.

Το να φύγει και ν' αφήσει την μητέρα της στην κατάσταση που ήταν δεν το θεωρούσε σωστό η Μυρτώ, μέσα της ήταν μια μάχη σε εξέλιξη, έπρεπε να φύγει ή να μείνει; Μήπως αυτό που συνέβη ήταν ένας οιωνός επιστροφής; Μήπως ήταν καιρός να εγκαταλείψει την Αμερική και να επιστρέψει στην Ελλάδα; Πως να ξέρεις πιο είναι το σωστό όταν ξαφνικά χωρίς να υπάρχουν καθόλου σύννεφα στον ορίζοντα, ξεσπάει μία καταιγίδα και τα σαρώνει όλα; Πως να βάλεις τάξη στο μυαλό σου όταν ξαφνικά πρέπει να αντιμετωπίσεις μία κατάσταση που ναι μεν κάποια στιγμή θα τη ζούσες, αλλά αυτό το ξαφνικά ήταν που άλλαξε όλους τα δεδομένα.

Το κακό σενάριο στην υπόθεση της επιστροφής στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση ήταν το επαγγελματικό κενό, εκείνη την εποχή (1977) η εξωσωματική στην Ελλάδα ήταν άγνωστη λέξη, επομένως τι θα έκανε; Θα πήγαιναν στράφι όλες οι σπουδές και οι έρευνες που είχε κάνει τόσα χρόνια; Ήταν σε μεγάλο δίλημμα.

Αν δεν είχε τόσο απρόοπτα μεσολαβήσει ο θάνατος του πατέρα της εννοείται πως το μέλλον της ήταν στην Αμερική.

Τώρα όμως; Είχε το ηθικό δικαίωμα ν' αφήσει την μητέρα της μόνη;

Το συζήτησε με την μητέρα της και η σοφή μανούλα τής είπε, η απόφαση είναι δική σου, εσύ ξέρεις τα δεδομένα, η όποια απόφαση σου δεν πρέπει να επηρεαστεί από την παρούσα κατάσταση, της πρότεινε να το ξανασκεφτεί και κυρίως να το συζητήσει με τον αδερφό της, τον θείο της τον Ιπποκράτη που σαν καρδιολόγος διέπρεπε στην Αμερική. Αυτός που ήταν πιο νηφάλιος θα την συμβούλευε σωστά, ναι πράγματι ο θείος είχε μία τετράγωνη λογική και η γνώμη του για την Μυρτώ ήταν νόμος, εξάλλου αυτός ο θείος ήταν που την επηρέασε να πάει στην Αμερική. 

Της επισήμανε επίσης πως είχαν χρόνο μπροστά τους, δεν υπήρχε λόγος για βιαστικές αποφάσεις, ας επέστρεφε με το καλό και θα αποφάσιζε όταν θα έπρεπε. Η Μυρτώ συμφώνησε πως αυτή η πρόταση της μητέρα της είχε μόνο λογικά επιχειρήματα, δεν έπρεπε να κάνει κάτι εν βρασμό ψυχής που λένε και οι δικηγόροι.

Τρεις μέρες μετά η Μυρτώ αποχαιρετούσε την μητέρα της στο αεροδρόμιο με προορισμό την Μασαχουσέτη της Αμερικής, το ταξίδι ήταν μέσω Νέας Υόρκης.

Η πτήση παρ' ό,τι ήταν αρκετές ώρες στην Μυρτώ φάνηκε πως ήταν το πιο σύντομο ταξίδι που είχε κάνει στη ζωή της, ο λόγος ήταν απλός, είχε να σκεφτεί πάρα πολλά και κυρίως να διαβάσει ξανά και ξανά το γράμμα του πατέρα της. Επίσης πολλές φορές έφερνε στο μυαλό της την εικόνα του ''δάσκαλου'' έτσι αποκαλούσε τον Πέπο, και κυρίως τα λεγόμενα του. Η φράση για το πόσο θα ήθελε να είχε μια αδερφή είχε σφηνωθεί για τα καλά στο μυαλό της.

Εκείνη τη στιγμή ενώ πετούσαν πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό μια ξαφνική εσωτερική λάμψη φώτισε το μυαλό της.

Όταν αποχαιρέτησε τον δάσκαλο της έκανε ένα μικρό δωράκι, ήταν μία κασέτα, είχε πει στον μικρό Κωστάκη το ποσό της άρεσε η μουσική που άκουγαν κατά την διάρκεια του φαγητού και ως φαίνεται ο μικρός το είπε στον δάσκαλο και αυτός με τη σειρά του θεώρησε πρέπον να της χαρίσει αυτή την κασέτα. Η κασέτα είχε μόνο ορχηστρικά κομμάτια του Χατζιδάκι, του Paul Mauriat, tou James Last, και του Σκαλκώτα τους Ελληνικούς χορούς, η κασέτα ήταν διάρκειας 90 λεπτών. Τώρα πρόσεξε πως στο εσωτερικό της κασέτας υπήρχε ένα μικρό κείμενο.

"Εύχομαι αυτές οι υπέροχες μουσικές να σας κρατήσουν συντροφιά τις ώρες που θα το έχετε ανάγκη"!!

Σας Χαιρετώ Πέπος.

Ήταν πολύ συγκινητικό, στα μάτια της κάποια δάκρυα δεν κρατήθηκαν και έκαναν την εμφάνιση τους στα μάγουλα της. Έβαλε την κασέτα στο γουώκμαν και αφέθηκε στην αγκαλιά της μουσική και του Πέπου, τώρα είχε την ανάγκη που ανέφερε ο δάσκαλος. 

Όταν η κασέτα τελείωσε, νοερά ταξίδεψε στο PEPOS RESTAURANT αγκάλιασε τον δάσκαλο και τον φίλησε.

Όταν το πλήρωμα σέρβιρε τον καφέ η Μυρτώ άρχισε να καταστρώνει το σχέδιο της, με την πρώτη ευκαιρία έπρεπε να επισκεφθεί τη Νότια Αφρική, έπρεπε να συναντήσει τους θετούς γονείς της DENISE είχε όλο το δικαίωμα να το κάνει, εξάλλου οι γονείς της είχαν βαπτίσει την μικρή DENISE.

Το ταξίδι αυτό τελικά άργησε λίγο να γίνει γιατί εντωμεταξύ συνέβησαν πολλά και διάφορα.

Ένα άλλο θέμα που απασχολούσε την Μυρτώ ήταν το πότε θα έπρεπε, και αν έπρεπε, να μάθουν την αλήθεια οι βιολογικοί γονείς της DENISE και φυσικά ο δίδυμος αδερφός της.

Τον πατέρα και τον αδερφό τους είχε γνωρίσει κατά την επίσκεψη της στο Pepos Restaurant, την μητέρα όμως δεν την είχε συναντήσει. Υπήρχαν πολλά έπρεπε, και απαντήσεις για την ώρα δεν είχε. Μ' αυτές τις σκέψεις ούτε που κατάλαβε το πότε έφθασε στον προορισμό της.

Κάπου εδώ θα σταματήσω την αφήγηση της πιο συναρπαστικής ιστορίας, αγαπητές μου Θάλεια και Φρύνη ο Επικούρειος Πέπος μου είπε να σας μεταφέρω την διαχρονική του αγάπη και τον θαυμασμό του για τις επιλογές σας, όπως έχω ξαναγράψει την ίδια έκπληξη μ' εσάς έχουν νιώσει όλοι όσοι έχουν διαβάσει αυτή την συγκλονιστική ιστορία, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας τα δεδομένα που έχουμε και όχι το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν δεν γινόταν εκείνο και αν γινόταν το άλλο. Με τα αν δεν πας στο Γοργογύρι. Μη ξεχνάς επίσης πως οι οιωνοί ήταν αυτοί που οδήγησαν τα πράγματα εκεί που τα οδήγησαν, και αν κρίνω από το τελικό αποτέλεσμα ίσως όλα αυτά να ήταν το τίμημα για τα ΥΠΕΡΟΧΑ που έζησε ο Επίκουρος και η οικογένειά του. Σας χαιρετώ, ο αφηγητής Πεπέ.

ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ μιας απίστευτης αλλά αληθινής ιστορίας. ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Δέκατο πέμπτο μέρος. Σύνδεση με το προηγούμενο.  Υποσχέθηκαν στην Νεφέλη πως με την πρώτη ευκαιρία θα επισκέπτονταν την Ελλάδα γιατί ήθελαν να αφήσουν λίγα λουλούδια στο μνήμα του υπέροχου φίλου τους. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μετέβησαν με τον σύζυγό της στην Ελληνική εκκλησία που υπήρχε στην περιοχή και άναψαν δύο κεράκια στη μνήμη του αγαπημένου τους Αριστοτέλη.

Η Nana θυμήθηκε που τους είχε πει ο Αριστοτέλης πως το μυστικό του μικρού κοριτσιού το γνώριζαν μόνο 4 άτομα, ο Αριστοτέλης, ο αδερφός του, ο Ίαν και η ίδια, άρα η Νεφέλη προφανώς δεν γνώριζε τίποτα. Αποφάσισε να μην κάνει κάποια κουβέντα στη Νεφέλη εκτός και αν η ίδια άφηνε να εννοηθεί πως ήταν γνώστης της υπόθεσης. Η γνώμη του Ίαν ήταν πως έπρεπε να μιλήσουν στην φίλη τους, αν δεν γνώριζε ήταν καιρός να της πουν όλη την αλήθεια. Απλά αυτό δεν έπρεπε να ειπωθεί από το τηλέφωνο, ούτε και με κάποιο γράμμα, έπρεπε να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, ήταν καιρός να προγραμματίσουν ένα ταξίδι στην Ελλάδα το αργότερο έως την ερχόμενη άνοιξη. Το παράξενο στην όλη υπόθεση του ζευγαριού ήταν το εξής. Όπως θυμόσαστε, η Nana δεν μπορούσε να μείνει έγκυος και γι' αυτό είχαν αποφασίσει [με την πρόταση του Αριστοτέλη] να υιοθετήσουν το χαριτωμένο κοριτσάκι. Όταν έφυγαν από την Ελλάδα για το Παρίσι το κοριτσάκι τους ήταν ήδη δεκαπέντε μηνών, ένα χρόνο μετά συνέβη κάτι απρόσμενο, όταν η Nana επισκέφτηκε τον γυναικολόγο της λόγω της καθυστέρησης που είχε στην περίοδό της ο γιατρός μετά τον υπέρηχο που της έκανε της ανακοίνωσε πως είναι έγκυος!!!

Αυτή η είδηση ήταν κεραυνός εν αιθρία για την Nana και τον σύζυγό της, τί ήταν αυτό άραγε που άλλαξε στον οργανισμό της κι αυτό που πριν ήταν ένα όνειρο απατηλό έγινε πραγματικότητα; Ο γιατρός μη γνωρίζοντας την ιστορία του πρώτου παιδιού ήταν γεμάτος απορία με την στάση του ζευγαριού, το θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό ενώ το ζευγάρι είχε μείνει έκπληκτο. Φυσικά και δεν ανάφεραν τίποτα στο γιατρό για τα περασμένα και απλά προσποιήθηκαν πως καθώς έπαιρναν όλα τα μέτρα προφύλαξης θεωρούσαν δεδομένο πως δεν υπήρχε περίπτωση εγκυμοσύνης. Στο συμπέρασμα που κατέληξαν ήταν το εξής: ως φαίνεται το θέμα ήταν ψυχολογικό, η απόκτηση του πρώτου παιδιού, έστω με υιοθεσία, απελευθέρωσε το ορμονικό σύστημα της γυναίκας με αποτέλεσμα να είναι τώρα σε θέση να μείνει έγκυος. Πόσο παράξενη και απρόβλεπτη είναι η ζωή μερικές φορές σκέφτηκε το ζευγάρι.

Όταν σε μεταγενέστερη επίσκεψη ο γυναικολόγος, με ένα πλατύ χαμόγελο τους ανακοίνωσε πως κυοφορούσε δίδυμα, έχασαν την λαλιά τους και ο σύζυγος και η εγκυμονούσα. Αυτό πια ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας και όχι πραγματικότητα, μα όλα τα παράξενα σε μας συμβαίνουν; είπε ο Ίαν στην σύζυγό του. Τον λόγο πήρε ο γιατρός λέγοντας, μα δεν είσαστε το πρώτο ούτε το τελευταίο ζευγάρι που θα κάνει δίδυμα; Σε λίγους μήνες, συγκεκριμένα σε 6 μήνες μετά τη διάγνωση πως κυοφορούσε δίδυμα, η Νana έφερε στον κόσμο δύο πανέμορφα κοριτσάκια, η DENISE απέκτησε δύο αδερφές, ήταν πολύ χαρούμενη, θα έχει παρέα δεν θα είναι πια μόνη της. Η κορυφαία παιδίατρος CHANTAL DANJOY που παρακολουθούσε την DENISE ήταν ενθουσιασμένη, η μικρή ήταν πανέξυπνη, πρότεινε στους γονείς του κοριτσιού να προσλάβουν κάποιον δάσκαλο μουσικής γιατί η ίδια είχε τελειώσει το ωδείο και κάποια χρόνια ήταν και καθηγήτρια μουσικής και είχε παρατηρήσει πως η μικρή είχε μία καλλιτεχνική έφεση. Οι γονείς έτσι κι αλλιώς αυτό το είχαν στα σχέδιά τους και το υλοποίησαν αμέσως. Η DENISE είχε πολύ καλή εξέλιξη στις μουσικές της σπουδές και όχι μόνο. Όταν η Nana βρέθηκε στο σπίτι με τα τρία παιδιά, ευτυχώς είχε πάντα την βοήθεια της Περσεφόνης, σκεφτόταν το πόσο είχε αλλάξει η ζωή της προς το καλύτερο μέσα σε λίγα χρόνια. Όλα αυτά τα χρωστούσαν στον Αριστοτέλη, αυτό δεν θα το ξεχνούσε ποτέ.

Ας επιστρέψουμε στην οδό Σπευσίπου, η Μυρτώ μετά την συνάντηση με την μητέρα της και την επικοινωνία με τους φίλους στη Νότια Αφρική κατέβηκε ξανά στην βιβλιοθήκη του πατέρα της για να συνεχίσει την έρευνα. Σε όσα πρόλαβε να διαβάσει δεν βρήκε κάτι σχετικό με την υπόθεση. Μιας και ήταν μόνη της επικοινώνησε με τον θείο της στα Τρίκαλα και τον ενημέρωσε για την συνάντηση που είχε με τον νεαρό Πέπο στη συνοικία των Θεών. Ο θείος ζήτησε να μάθει  ποια ήταν η εντύπωσή της από αυτή τη συνάντηση. Η Μυρτώ του είπε όλη την αλήθεια, θείε στο τσάκ κρατήθηκα, όταν ο νεαρός αναφέρθηκε στην ξαδέρφη του που αγαπούσε σαν αδερφή του και το πόσο θα ήθελε να έχει μία αδερφή ένιωσα έντονα την επιθυμία να τον πάρω στην αγκαλιά μου και να του πω όλη την αλήθεια. Κρατήθηκα τελικά γιατί φοβήθηκα πως περισσότερη ζημιά θα έκανα παρά καλό. Ο θείος της συμφώνησε μαζί της και της επανέλαβε πως το σχέδιο που είχαν βάλει σε εφαρμογή έπρεπε να το εφαρμόσουν όπως το είχαν προγραμματίσει γιατί αυτό θα ήταν προς όφελος όλων. Συμφώνησαν και έκλεισαν το τηλέφωνο.

Κάπου εδώ θα κάνω ένα διάλειμμα γιατί μ' αυτά που συμβαίνουν στην Αμερική ίσως χρειαστεί να επέμβει η Ο.ΚΡ.Α. Καλή τύχη και καλή συνέχεια, o Eπικούρειος Πέπος ευχαριστεί τις φίλες και τους φίλους που επικοινωνούν μαζί του και έχουν εκφράσει την επιθυμία να συναντηθούν με την DENISE όταν με το καλό έρθει στην Ελλάδα. Εκτός απροόπτου αυτό θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι, πάντα βέβαια με την προϋπόθεση πως θα έχουμε απαλλαγεί από τον κορωνο'ι'ό. Σας χαιρετώ ο αφηγητής Πεπέ. ΥΓ. Πολλές ευχαριστίες από τον Επίκουρο στην ΚΙΚΗ [σύζυγο του πατρός Γεωργίου του Μνδραίου] για την φιλαναγνωσία της.