ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΠΑΛΑΤΣΟΥΚΑΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι 20/08/23

Φίλες και φίλοι καλησπέρα, όλοι θα θυμόσαστε την πιο κάτω φράση «κανένας προφήτης στον τόπο του»,  είναι μια φράση της Καινής Διαθήκης η οποία χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι η αξία ενός ανθρώπου συνήθως δεν αναγνωρίζεται στον τόπο του, αυτή η φράση μου ήρθε σήμερα 20 Αυγούστου 2023 στο μυαλό μου όταν με πληροφόρησε ο συγχωριανός μας Λεωνίδας Κωτούλας για την τιμητική διάκριση που έγινε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον επίσης συγχωριανό μας κ. Σωτήρη Μπαλατσούκα. Το τι σημαίνει αυτή η διάκριση μας το λέει ο σοφός διδάσκαλος κ. Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος από την ιστορική Πιάλεια.

Η Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας (ΑΕΑΑ) είναι παραγωγική σχολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, ανήκει στην Ανώτατη Εκπαίδευση, παρέχει εκπαίδευση και χορηγεί πτυχία ισότιμα με εκείνα των ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης και εποπτεύεται από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με το Νόμο 3432/2006.

Ο Πρωτονοτάριος ήταν πολιτικό αξίωμα του Βυζαντίου. Ήταν ο πολιτικός άρχοντας του θέματος. Λεγόταν επίσης κριτής και δικαστής.

Φίλες και φίλοι θα ξεκινήσω πρώτα από τον εαυτό μου, λυπάμαι που δεν γνώριζα κάτι για την τιμή που έγινε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο σε ένα τέκνο του χωριού μας, μιλάω για τον κ. Σωτήρη Μπαλατσούκα. Άραγε ο πρόεδρος και οι σύμβουλοι της κοινότητας πρωτίστως και δευτερευόντως η δημοτική αρχή γνώριζαν κάτι; Αν γνώριζαν και δεν έχουν πράξει τα δέοντα είναι λυπηρό, ποτέ δεν είναι αργά, ας το πράξουν τώρα. Επιτέλους ας ξεκινήσουμε εδώ στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι να τιμούμε κάποιες και κάποιους συγχωριανούς μας που το αξίζουν.

Χειροθέτηση του Καθηγητή Σ. Μπαλατσούκα με τον τίτλο του Άρχοντος Πρωτονοταρίου

Ο Καθηγητής Αγιολογίας της ΑΕΑΑ κ. Σωτήριος Μπαλατσούκας χειροθετήθηκε απο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ κ Βαρθολομαίο με τον τίτλο του Άρχοντος Πρωτονοταρίου.

Η χειροθεσία έλαβε χώρα στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, αμέσως μετά τον εσπερινό της ημέρας. Παρέστησαν Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, Ηγούμενοι και Μοναστικές αδελφότητες, κληρικοί και λαϊκοί αδελφοί.

Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε πρωτίστως στην τιμή να λαμβάνει κάποιος το οφφίκιο του Άρχοντος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στην προσωπικότητα και το έργο του κ. Μπαλατσούκα.

Στην αντιφώνηση του ο κ. Καθηγητής ευχαρίστησε τον Παναγιώτατο για τη μεγάλη τιμή που επεφύλαξε στο πρόσωπο του δίδοντας του το υψηλό οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτονοταρίου, ενώ αναφέρθηκε σε πρόσωπα που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του με πρώτο τον Ποιμενάρχη μας κ. Ιερώνυμο.

Φίλες και φίλοι όπως καλά γνωρίζετε δεν ανήκω στους θρησκόληπτους, κάνω αυτή την διευκρίνιση για να μην βρεθεί κάποιος και πει πως αυτή την αναφορά - παρουσίαση στον κ. Σωτήρη Μπαλατσούκα την κάνω για ειδικούς λόγους, για να είμαι ειλικρινής ούτε καν τον γνωρίζω. Απλά πληροφορήθηκα την τιμή που του έγινε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και ως Γοργογυραίος ένιωσα μεγάλη χαρά γιατί τελικά το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι δεν βγάζει μόνο καρκατζάλια όπως μας κατηγορούν κάποιοι, έχει μεν την παράδοση αλλά ταυτόχρονα έχει και ανθρώπους που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς της κοινωνίας μας και ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι προφανώς και ο κ. Σωτήρης Μπαλατσούκας. Απλά εμείς δεν τους γνωρίζουμε γιατί αυτές οι αξίες δεν προβάλλονται. Θέλω με την ευκαιρία να ρωτήσω τον πρόεδρο και τους συμβούλους του χωριού αν έχουν υπόψιν τους την τιμή που έγινε στον συγχωριανό μας και αν έχουν σκεφτεί με κάποιον τρόπο να τιμήσουμε αυτό το άξιο τέκνο του χωριού μας. Ας μου επιτρέψει όμως ο συγχωριανός μας κ. Σωτήρης Μπαλατσούκας να τον ρωτήσω το εξής: αγαπητέ συγχωριανέ εσύ που είχες τον τρόπο τι έκανες για το χωριό μας ή τι προτίθεσαι να κάνεις; Το αναφέρω αυτό γιατί όλοι μας, και ειδικότερα άτομα με τέτοια προσόντα κάτι θα πρέπει να προσφέρουμε στον γενέθλιο τόπο μας. Αν τυχόν αγαπητέ συγχωριανέ διαβάσεις αυτό το άρθρο ελπίζω να συμφωνήσεις  με το θέμα της προσφοράς μας.

Φίλες και φίλοι εις ότι με αφορά θεώρησα καθήκον μου εδώ στο ιστολόγιο της Λογοτεχνικής Ομάδας Γοργογυρίου να κάνω αυτή την μικρή αναφορά στον συγχωριανό μας κ. Σωτήρη Μπαλατσούκα, ελπίζω να πράξουν το ίδιο και οι καθ' ύλην αρμόδιοι. Σας χαιρετώ με σεβασμό και επικούρεια διάθεση Επίκουρος ο Γοργογυραίος, κατά κόσμον Σπυρίδωνας Γκοβίνας. 

Τέταρτη ''Συναστρία'' Επικούρειων Φίλων στον Κήπο του Επίκουρου στο Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι.

Φίλες και φίλοι σας χαιρετώ από το Μαγευτικό και Πανέμορφο Γοργογύρι και συγκεκριμένα από τον κήπο του Επίκουρου του Γοργογυραίου. Χθες, 11/08/23 στον κήπο του Επίκουρου έγινε η τέταρτη συναστρία επικούρειων φίλων. Ανάμεσα στους εκλεκτούς καλεσμένους ήταν και ο συγγραφέας Ηλίας Γιαννακόπουλος ο οποίος επιμελήθηκε το πιο κάτω κείμενο. Ηλία σ' ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε επίσης τον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο που με την στεντόρεια φωνή του μας χάρισε πολύ όμορφες μελωδικές στιγμές και με δική του προτροπή και καθοδήγηση ακολούθησε όλη η παρέα μαθήματα ορθοφωνίας. Ήταν μία μαγική βραδιά και το παράξενο φυσικό φαινόμενο το οποίο παρατηρήσαμε όλοι στην παρέα, ήταν το γεγονός πως τ' αστέρια συμμετείχαν κι αυτά με τον τρόπο τους, λόγω της συναστρίας. Το παρατηρούσε κάποιος με γυμνό μάτι πως τ' αστέρια πάνω από τον κήπο είχαν κατέβει πιο χαμηλά, ειδικότερα τι στιγμή που ο διδάσκαλος είπε το άσμα Μάρω Μάρω δάκρυσαν και τ' αστέρια. Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν χθες στον κήπο του Επίκουρου. Ακολουθεί το άρθρο του συγγραφέα Ηλία Γιαννακόπουλου. Για τον ιστορικό του μέλλοντος απλά να αναφέρω τα ονόματα των συμμετεχόντων.

Ηλίας Γιαννακόπουλος.

Αφροδίτη της Πιάλειας.

Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος.

Γιώτα Παπαγιαννοπούλου.

Γιαννάκης Αραχωβίτης junior.

Στέλλα Γιαννακόπουλου.

Πάνος Αραχωβίτης.

Mr Alex

Ράνια Γκοβίνα.

Βασίλης Γκουβίνας.

Μελισσάνθη Γκοβίνα.

Λαμπρινή Γκοβίνα.

Πέπος - Επίκουρος - Σπύρος - Πεπέ - Fuji Tomo Kazu Γκοβίνας.

και όλα τ' άστρα που βρέθηκαν πάνω από τον κήπο.

Ο  Ε Π Ι Κ Ο Υ Ρ Ο Σ  στο Γοργογύρι...

Την Ιστορία γράφουν οι Π α ρ έ ε ς.

Τελικά η Ιστορία δεν γράφεται από τους επώνυμους και τους διανοούμενους αλλά και από τους απλούς ανθρώπους που επιμένουν να στοχάζονται και να διαλέγονται με την πραγματικότητα που βασανιστικά επιμένει να θέτει ερωτήματα και διλήμματα για το "Ευ Ζην".

Μία ετερόκλητη παρέα στον Επικούρειο Κήπο του θεωρητικού της Επικούρειας Φιλοσοφίας και ceo της ΟΚΡΑ κ. Σπύρου Γκοβίνα προσπάθησε και προσέγγισε με επιτυχία τα φιλοσοφικά διδάγματα του Επίκουρου.

Τη συζήτηση ξεκίνησε ο Σπύρος - Επίκουρος Γκοβίνας με μία γενική αναφορά στις βασικές αρχές της Επικούρειας Φιλοσοφίας και στα προβλήματα που αυτή αντιμετώπισε τόσο στην εποχή της όσο και μετέπειτα λόγω των ρηξικέλευθων θέσεών της.

Λιτός τρόπος ζωής:

Ο Επίκουρος συνιστούσε ένα λιτό φιλοσοφημένο τρόπο ζωής με γνώμονα τη σωφροσύνη. Υποστήριζε ότι ο απλός τρόπος ζωής, χωρίς πολυτέλειες, βοηθά την υγεία και κάνει τον άνθρωπο ικανό να ανταπεξέρχεται με επιτυχία στις ενασχολήσεις της ζωής. Πρόσθετε όμως ότι και η λιτότητα έχει όρια. Όποιος το παραβλέπει παθαίνει κάτι αντίστοιχο με εκείνον που δεν βάζει φραγμό στις επιθυμίες του.

Αυτάρκεια, ολιγάρκεια: Σύμφωνα με τον Επίκουρο, πραγματικός πλούτος είναι το να αρκείται κανείς στα λίγα. Το λίγο ποτέ δεν λείπει συνήθιζε να λέγει. Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος και ο πολυτιμότερος καρπός της είναι η ελευθερία. Το να αρκείται κανείς σε αυτά που έχει είναι πολύ σπουδαίο αγαθό. Όχι γιατί πρέπει να περιορίζεται κανείς σώνει και καλά στα λίγα, αλλά να αρκείται στα λίγα, όταν λείπουν τα πολλά. Υπέρτατο αγαθό η φιλία: Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η σοφία, το μέγιστο είναι η απόκτηση φίλων.

Ειδικότερα τονίστηκε η θέση του Φιλοσόφου για  το ρόλο της Ηδονής στη ζωή του ανθρώπου. Η Ηδονή, δηλαδή, κατέχει δεσπόζοντα ρόλο στη ζωή μας και αυτό μόνο κάποιοι πουριτανοί δεν το αντιλαμβάνονται. Κανείς, δηλαδή, δεν μπορεί να νιώσει ευτυχής όταν αγνοεί την αδήριτη πραγματικότητα και αναγκαιότητα της Ηδονής...

Σημαντική ήταν και η επισήμανση του κ. Γκοβίνα για το θέμα του θανάτου, όπως το ανέπτυξε ο Επίκουρος. Θεωρούσε, δηλαδή, πως ο θάνατος δεν πρέπει να μας φοβίζει, γιατί όσο είμαστε ζωντανοί δεν τον αντιλαμβανόμαστε, και όταν πεθάνουμε πάλι δεν έχουμε την Γνώση και την εμπειρία του. Άρα "Ο Θάνατος ουδέν προς ημάς. Το γαρ διαλυθεν αναισθητικό. Το δε αναίσθητούν  ουδέν  προς ημάς ".

Τις θέσεις και τις αρχές της Επικούρειας Φιλοσοφίας συνέχισε ο Φιλόλογος Ηλίας Γιαννακόπουλος με την ανάλυση του εμβληματικού "Λάθε Βιώσας " που τόσα σχόλια και αρνητικές κριτικές προκάλεσε. Κι αυτό γιατί προτρέπει την  "ιδώτευση" που αντίκειται στο πρότυπο του Ηomo Politicus της κλασικής και δημοκρατικής Αθήνας. 

Ωστόσο ο Επίκουρος με το "Λάθε Βιώσας" ηθελε να αποκλείσει τις ανούσιες κοινωνικές συναναστροφές που εμποδίζουν την πραγμάτωση της ευδαιμονίας-Ευτυχίας.

Εκείνο, όμως, που προκάλεσε το ενδιαφέρον από την εισήγηση του κ. Ηλία Γιαννακόπουλου ήταν η αναφορά του στη θεωρία του Επίκουρου για την κίνηση των ατόμων. Ειδικότερα τονίστηκε η θέση περί "Παρέγκλισης" που προετοίμασε την θεωρία του Χάιζενμπεργκ για την απροσδιοριστία και την αρχή της αβεβαιότητας που αποδόμησε τις θέσεις του Αϊνστάιν για την απόλυτη αιτιοκρατία του σύμπαντος. Φαίνεται πως και ο Θεός κάπου-κάπου "Παίζει ζάρια ". Η ρευστότητα της παγκοσμιοποίησης το επιβεβαιώνει.

Τις εισηγήσεις των κ. Γκοβίνα και Γιαννακόπουλου ακολούθησε διάλογος μεταξύ των υπολοίπων εκλεκτών μελών της παρέας που εστιάστηκε στο "Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ γενέσθαι.." και στο "Μάταιον πάρα θεών εστί αιτείσθαι α τις εαυτώ χορηγήσαι ικανός εστι..."

Εν τω μεταξύ η συζήτηση συνεχιζόταν παράλληλα με την κατανάλωση των πλουσίων και εύγεστων εδεσμάτων που ετοίμασαν η σύζυγος του κ. Γκοβίνα, Λαμπρινή και η κόρη του Βάσω - Μελισσάνθη. Όλα ήταν ενταγμένα στην κοσμοθεωρία του Επίκουρου σύμφωνα με την οποία η Ύλη βαδίζει παράλληλα με το Πνεύμα χωρίς να ανατρέπεται η αναγκαία ισορροπία που διακονεί τον υπέρτατο στόχο την "Ηδονή" με ό,τι αυτή συνεπάγεται ως αναγκαία προϋπόθεση για την βίωση της ευδαιμονίας.

Ο Φιλοσοφικός οίστρος, τα εδέσματα και το κρασί αναπόφευκτα οδήγησαν και στο τραγούδι, όπου πρωταγωνίστησαν οι φωνές των Δημητρίου Παπαγιαννόπουλου-γνωστού δασκάλου και εκλεκτού τέκνου της Πιαλείας- και του Ιωάννη Γιαννακόπουλου, υποψήφιου μέλους και μέγα χορηγού της ΟΚΡΑ.

Με τη συμμετοχή όλων των συνδαιτημόνων και με την καθοδήγηση του Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου ακούστηκαν γνωστά τραγούδια της παλιάς Αθήνας και πολλά Ριζίτικα... Ανάμεσα σε αυτά ακούστηκαν και το "Εγώ θα κόψω το κρασί ","Το γελεκάκι ", ''Το Μάρω Μάρω'' .... και πολλά άλλα. 

Η εκδήλωση τελείωσε με την ευχή και την υπόσχεση πως τέτοιου είδους συναντήσεις θα συνεχιστούν, αφού προάγουν τις ανθρώπινες σχέσεις που επωάζουν τη θέληση και την απόφαση για την διεκδίκηση μιας άλλης ζωής και κοινωνίας.

Εξάλλου η Ιστορία γράφεται και από τέτοιες εκδηλώσεις που αναδεικνύουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ατόμου στην εξέλιξη και την πρόοδο, που συνιστούν και τους θεμελιακούς στόχους του ανθρώπινου και κοινωνικού κινήματος της ΟΚΡΑ.

Εν κατακλείδι επισημάνθηκε πως η πολιτική και η αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών επί το ανθρωπινότερον και το "Ευ Ζην" δεν μπορεί να επιτευχθούν χωρίς το φιλοσοφικό στοχασμό και την πνευματική ανάταση. 

       Ε Π Ι Μ Υ Θ Ι Ο Ν

Συμπερασματικά όλοι συμφωνήσαμε σε αυτή την Επικούρεια συναστρία πως: "Ουκ έστιν ηδέως Ζην άνευ του φρονίμως και καλώς και δικαίως, ουδέ φρονίμως και καλώς και δικαίως άνευ του ηδέως. Ότω δε τούτο μη υπάρχει εξ ου Ζην φρονίμως και καλώς και δικαίως υπάρχει, ουκ έστιν τούτον ηδέως ζην"(Επίκουρος).

Αυτό αποτελεί και την "τετραφάρμακον" της πολιτικής τέχνης και τεχνικής και γι' αυτό προτάθηκε όπως αποσταλεί σε όλους τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς για να ενταχθεί στο πρόγραμμά τους.

ΥΓ. Επικούρειου Πέπου. Να είμαστε καλά να το επαναλάβουμε.

Θερμές ευχαριστίες από όλη την οικογένεια.

08/08/23 Μία Μαγική Βραδιά στον Κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική και πνευματική Πιάλεια.

Φίλες και φίλοι Καλημέρα, Τετάρτη σήμερα και τα καλά νέα έχουν ήδη ξεκινήσει από χθες Τρίτη, η ώρα που ξεκίνησα να γράφω το πιο κάτω κείμενο είναι 02:24 πριν λίγα λεπτά επιστρέψαμε από την Πιάλεια όπου ζήσαμε ανεπανάληπτες - μοναδικές στιγμές γεμάτες εκπλήξεις και μεγάλες συγκινήσεις. Ας ξεκινήσω όμως από την αρχή λίγες μέρες πριν έλαβα μία πρόσκληση από τον εκλεκτό μας φίλο τον διδάσκαλο Δημήτρη Παπαγιαννόπουλο από την Πιάλεια.

ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ

ΑΥΡΙΟ Τρίτη 08/08/23 και ώρα 21.00 σας περιμένουμε στον κήπο του Ασκληπιού στην όμορφη και ιστορική Πιάλεια σε μια φιλική συνάντηση Γιαννακοπουλαίων και επικούρειων φίλων να συνδειπνήσουμε (ελαφρώς) μετά συνοδείας οίνου ή ζύθου και φυσικά να ακούσουμε τα πρόσφατα ποιητικά έργα του Επικούρειου Πέπου και να θαυμάσουμε τις νέες δημιουργίες στην μετώπη της οικίας του οικοδεσπότη. Τις προσφωνήσεις θα κάνει ο μικρός μας φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος τζούνιορ, και στον ρόλο συγκεντρωσιάρχη θα είναι η εύχαρις και  αγαπητή μας Αφροδίτη.

Στις 20:55 περνούσαμε την πύλη του Μεγάρου της οικογένειας Δημήτρη και Γιώτας Παπαγιαννοπούλου, αρχικά μας υποδέχθηκαν οι οικοδεσπότες και στην συνέχεια τα επίτιμα μέλη του κήπου, ο Ασκληπιός, η Νίκη, ο Αχιλλέας, η Αφροδίτη, ο Ηρακλής, ο Αλέξανδρος, και ο Κολοκοτρώνης. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και τα υπόλοιπα μέλη της συναστρίας, ο μικρός Γιαννάκης, η Στέλλα, ο Πάνος, ο Γιάννης, η Κασσιανή, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Όλοι τους εκλεκτοί φίλοι, φίλοι αληθινοί, φίλοι που γι' αυτούς ο μέγιστος Παπανούτσος είχε γράψει τα πιο κάτω λόγια.

Η φιλίας είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου. 

Συνδέει όσους ξέρουν να εκτιμήσουν και εμπιστευθούν τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. 

Τη φιλία διαλύουν ή ιδιοτέλεια, ό φθόνος, η αχαριστία, ή αντιζηλία. 

Μεγάλος εχθρός της: ή καχυποψία.

"Η φιλία, δώρο ακριβό και ευτύχημα σπάνιο, έχει πανάρχαιους τίτλους ευγένειας. 

Την εχάρηκαν άνθρωποι εκλεκτοί, σε όλα τα γεωγραφικά και τα ιστορικά πλάτη της οικουμένης, και την εγκωμίασαν ποιητές, σοφοί, πολιτικοί με τον τρόπο του ο καθ' ένας, αλλά όλοι με την ίδια συγκίνηση.

Η φιλία είναι θησαυρός του ώριμου και άξιου ανθρώπου, όπως προείπα, και προσφέρεται σ' έναν επίσης ώριμο και άξιο άνθρωπο. Παπανούτσος. 

Όταν ο Παπανούτσος έγραφε τα πιο πάνω λόγια για την φιλία σίγουρα είχε στο μυαλό του τα μέλη της χθεσινής συναστρίας. Ας επανέλθω όμως στη χθεσινή βραδιά, μετά την ξενάγηση στον πανέμορφο κήπο που μας έκανε ο οικοδεσπότης ήρθε η ώρα να γευτούμε τα εκλεκτά εδέσματα, και όπως είχε πει και κάποιος σοφός "δεν έχει σημασία τι τρως και τι πίνεις αλλά με ποιους τρως και πίνεις''. Εμείς πετύχαμε και τα δύο, και εκλεκτούς φίλους και εκλεκτά εδέσματα, όπως ταιριάζει σε επικούρειους, απλά και λιτά. Αφού είπαμε πολλά και διάφορα, κυρίως κάναμε πολλά σχέδια για το μέλλον μας, θυμήθηκαμε βέβαια και στιγμές από το παρελθόν, ειδικά ο Γιάννης ο οποίος ετοιμάζει κάτι πολύ προχώ και ελπίζω να το υλοποιήσει κάποια στιγμή, τον λόγο πήρε ο φίλος μας ο Δημήτρης για να μας απαγγείλει δύο ποιήματα του Επικούρειου Πέπου. Το πρώτο ποίημα ήταν αφιερωμένο στην αγαπημένη μας Αφροδίτη της Πιάλειας, ακολουθεί το ποίημα.

" Στην Αφροδίτη της Πιάλειας "

του Επικούρειου Πέπου, με την ευγενική χορηγία - βοήθεια ενός σοφού διδασκάλου.

🌹🌹

Ω!   της ψυχής μου όμορφα, αηδόνια αγαπημένα/

που τις φωλιές σας έχετε στα δέντρα του Κερκετίου όρους/  

αφιερώστε σήμερα όλες τις μελωδίες σας/  

στους φίλους επισκέπτες μας, αγαπημένους ξένους/

που θα ‘ρθουν στο Μαγευτικό  και Πανέμορφο Γοργογύρι./

🎷🎷

Να νοιώσουν όλοι τους το μελωδικό φτερούγισμα, στον απαλό σκοπό σας/

που δίνει φτερά στα όνειρα κι ελπίδα στην ψυχή μας /  

για να πετάξει εκεί ψηλά,   στο τρύπιο το Λιθάρι/  

στην πιο ψηλή του κορφή του Κερκετίου όρους./

 🌲🌲 

Στην Αστραπή την λαμπερή, των κεραυνών λιμέρι που ακουμπά τα σύννεφα με τ’απλωμένο χέρι/

Κι όταν χορτάσεις ουρανό, ψυχή μου έλα πίσω/

στο ένα το Μαγευτικό, Πανέμορφο Γοργογύρι/  

Στον  κήπο του Επίκουρου, τα άνθη του να τρυγήσεις

που τρέμουνε στο θρόισμα του παιχνιδιάρη ανέμου./  

🌹🌹🌹🌹🌹

Κι αν δεις το ρόδο που ανθεί μόνον σ’ αυτόν τον κήπο/

Ν’ απλώνει κατακόκκινο  άρωμα στον αέρα/

Μην κόψεις απ’ τα  πέταλα, μον’ σκύψε και μύρισέ το/

Και πες του, απ’ τον Επίκουρο, γλυκά μια καλημέρα./

Ακολουθεί το δεύτερο ποίημα που ήταν αφιερωμένο σε όλους τους αληθινούς φίλους και είναι από την συλλογή που φέρει τον τίτλο ''εικόνες μιας άλλης εποχής''.

☁️☁️☁️

Επάνω σ' ένα σύννεφο με άσπρα γιασεμιά/ 

Γλυκά ήρθε και μ’ αγκάλιασε ανάλαφρα ο ύπνος/ 

Κι ούτε που το κατάλαβα πως φθάσαμε εκεί/

στου Κερκετίου τις ψηλές κι απάτητες κορφές/.

☁️☁️☁️

Το γέρικο κι αγέρωχο βουνό στο ψήλωμά του/

λίγες σταγόνες έστειλε βροχής να με ξυπνήσει/.

Έπρεπε, λέει, να ιδώ τ’ ολόγιομο  φεγγάρι/ 

που χόρευε για χάρη μου στις κορυφές των δέντρων/.

☁️☁️☁️

Οπου  η αγάπη φώλιασε σ' ένα ζευγάρι αγαπημένο/  

τον μυθικό Κερκέτη μας με την γλυκιά Αηδόνα/

τον έρωτ’  όταν ένοιωσαν ανάμεσα στα δέντρα/,

στο μονοπάτι της ζωής που διαπερνά τις φτέρες/.

☁️☁️☁️

Και φτάνει ως  το σύννεφο αγνάντιο στο φεγγάρι/ 

που παίζει τα παιχνίδια του τα ερωτικά κι εκείνο/  

με την γλυκιά Π ι ά λ ε ι α  του Κερκετίου την νύμφη/,

όταν την βρίσκει ανέμελη στον ίσκιο ξαπλωμένη/.

ΥΓ. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Πιάλεια ήταν κόρη του Πίαλου γενάρχη των Πιαλέων, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο Ασκληπιός και χάρη σ' αυτή την όμορφη κόρη πήρε το όνομα η ιστορική Πιάλεια, εννοείται με την παρέμβαση του Ασκληπιού. Οι Πιαλειώτες προς τιμήν του Ασκληπιού κάθε χρόνο οργανώνουν τα Ασκληπιεία.

Ρίγη συγκίνησης είχαν συνεπάρει τον Επικούρειο Πέπο, το να απαγγέλλει στίχους ο διδάσκαλος Δημήτρης Παπαγιαννόπουλος αυτό από μόνο του είναι κάτι ξεχωριστό, το να υπάρχουν στην παρέα τα εκλεκτά μέλη που προανάφερα και να ακούνε αυτούς τους ερασιτεχνικούς στίχους ξεπερνούσε όλα τα όρια της φαντασίας του Επικούρειου Πέπου, ήταν κάτι ασύλληπτο, αυτή τη χαρά μπορούν να την προσφέρουν ΜΟΝΟ Αληθινοί φίλοι. Η χαριστική βολή ήρθε αμέσως μετά την απαγγελία των ποιημάτων όταν ο διδάσκαλος πήρε ξανά τον λόγο. Από μία τσάντα έβγαλε ένα κόσμημα, ένα ιερό κειμήλιο τρόπον τινά!! Όταν ο Επικούρειος Πέπος το αντίκρυσε και διάβασε το περιεχόμενο δεν άντεξε, δακρυσμένος αγκάλιασε τον διδάσκαλο για την μεγάλη τιμή. Αγαπημένε φίλε Δημήτρη, αγαπημένη φίλη Γιώτα, αυτό που έζησα στο σπιτικό σας θα το κουβαλάω μαζί μου όσο η μνήμη μου θα συνεχίσει να λειτουργεί, από τα βάθη της ψυχής μου σας ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Τώρα πια ξέρω τι είναι αυτό που θα πάρω μαζί μου για το μεγάλο ταξίδι. Ευχαριστώ επίσης τον Γιαννάκη, την Στέλλα, τον Πάνο, την Κασσιανή, τον Γιάννη, την Αφροδίτη μας και τον Ηλία. Στην επιστροφή η Λαμπρινή έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση: δηλαδή ο δάσκαλος από την Πιάλεια τίμησε έναν Γοργογυραίο, έναν Γοργογυραίο που έχει κάνει τόσα πολλά για το χωριό του και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς να του πει ένα ευχαριστώ, και ήρθε ο κ. Δημήτρης να κάνει όλα αυτά προς τιμήν σου; Ουδείς προφήτης στον τόπο του. 

Διδάσκαλε σ' ευχαριστώ και πάλι. Φίλες και φίλοι ήδη η ώρα είναι 06:05 και προσπαθώ να διαχειριστώ τα κύματα συγκίνησης που με κατακλύζουν. Συγχωρέστε με για τα λάθη, με τόση συγκίνηση ήταν αναπόφευκτο.

Αυτά τα υπέροχα δρώμενα, και άλλα πολλά συνέβησαν στον φιλόξενο κήπο του Ασκληπιού στην ιστορική Πιάλεια.

Όλα τα έργα είναι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ.